Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός

ΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός

Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών, ώστε να διασφαλίζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και να επιτρέπεται η αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον.

Σχόλια 1 2
  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:04 | Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου»

    Περιεχόμενα
    1-6 Γενικές Παρατηρήσεις
    7-12 Οριοθέτηση και διαχείριση παράκτιων περιοχών
    13-15 Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα
    15-19 Ρυθμίσεις απλής χρήσης
    20-23 Έλεγχος και Κυρώσεις

    Γενικές Παρατηρήσεις

    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:

    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.

    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.

    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:06 | ΑΘΗΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ

    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:57 | Φιλαρετος Βαγενας

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 10:14 | Ιωάννης Κόκκινος

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρώ την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.

    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρώ πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.

    Διαφωνώ με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.

    Απαράδεκτο θεωρώ το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφωρα.

    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στο Άρθρο 3 θεωρώ απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.

    Θεωρώ ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δεν πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 10:44 | ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΝΑΔΗΣ

    https://savenaxosbeaches.weebly.com/deltaiotaalphabetaomicronupsilonlambdaepsilonupsilonsigmaeta-nuomicronmuomicronsigmachiepsilondeltaiotaomicronupsilon-2024.html?fbclid=IwAR1mw6_DYV65ZH3EZr6geacrDfIXfrnYPw5HFiGQ447SZisHuDG_sgma7FY

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 10:33 | Γιατρας Τάσος

    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο,αντιμετωπίζει οριζόντια χιλιόμετρα ακτογραμμής και με ιδεοληπτική αντίληψη την επιχειρηματικότητα γενικα και ακομα δυσχερέστερα αυτή των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος .

    Πρωτίστως πρέπει να αφαιρεθεί η ποινή σφραγίσματος ενός καταστήματος αφού είναι η βαρύτερη των ποινών ,αφού απ την χρήση του αιγιαλού ,όλοι μπορούν να βρεθούν «παραβατικοί»(μετακίνηση για λίγα η πολλά μέτρα ,καρεκλών,ξαπλωστρών ακόμα και τραπεζιών απ τους ίδιους τους πελάτες ).

    Η σφράγιση αποτελεί οικονομικό θάνατο για μια επιχείρηση η οποία δραστηριοποιείται εποχικά και για μάξιμουμ 100 μέρες .

    Το κλείσιμο είναι αυτονόητο για όσους δεν έχουν εκδόσει καν άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος ,προφανώς ούτε αδεια παραχώρησης αιγιαλού και καταλαμβάνουν παράνομα εκτάσεις ,ανταγωνιζόμενοι νόμιμες επιχειρήσεις .

    Επειδή γίνεται μια προσπάθεια να μπουν πλαίσια δίκαια για όλους θα πρέπει όλες οι επιχειρήσεις εστίασης να έχουν κοινό όριο παραχώρησης τα 500τ.μ.,εφόσον πάντα ισχυει ως αυτονόητη συνθήκη , το 50% ελεύθερης χρήσης .

    Συμβαίνει συχνά ,ειδικά στην εστίαση, να υπάρχουν 2 όμορες επιχειρήσεις στις οποίες αριστερά και δεξιά τους δεν συνορεύουν με άλλες .

    Ενώ υπάρχει απεριόριστος χώρος πρόσβασης ,βάση
    της πρόβλεψης του νόμου πρέπει να έχουν και 6 μέτρα μεταξύ τους .
    Για αυτές χάνεται κάθε λογική παραχώρησης κάνοντας αδύνατη την επιχειρηματική τους δραστηριότητα .

    Επίσης 3(τρία) μέτρα μεταξύ όμορων επιχειρήσεων (σε περιπτώσεις μικρών επιχειρήσεων θα μπορούσε να προβλέπεται κατ εξαίρεση τα 2 μέτρα με ξύλινο διάδρομο ,ελεύθερης πρόσβασης για όλους τους πολίτες (η υποχρέωση αυτή να είναι των όμορων επιχειρήσεων .

    Επιβάλλεται λοιπόν ,για λόγους ισονομίας η παραχώρηση έως 500τμ να αφορά και τα όμορα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ανεξάρτητου προβολής τους .(Στις περιπτώσεις των μεγάλων παραλιών και αφού υπάρχει η συνθήκη της ελεύθερης έκτασης του 50% να μπορεί και ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος ,να παίρνει επιπλέον των 500τ.μ όπως συμβαίνει για τα ξενοδοχεία .

    Προκαλείται ξεκάθαρα αθέμιτος ανταγωνισμός όταν μπορεί να το κάνει μια καντίνα (που δεν έχει ούτε προβολή ούτε αλλη υποδομή )ενώ δεν προβλέπεται για τα ΚΥΕ.

    Αυτό σημαίνει επιπλέον έσοδα στους δήμους ,έσοδα στο κράτος(φπα ,ΕΦΚ,έμμεσοι φόροι) και φυσικά απασχόληση με επιπλέον θέσεις εργασίας .
    Σε όλα αυτά να προστεθεί η υπεραξία στο συνολικό τουριστικό προϊόν της χώρας .

    Η απόσταση απ το χειμέριο κύμα πρέπει να είναι 3 (τρία) μέτρα, ώστε να μπορέσουν να αδειοδοτηθούν ακόμα και με λίγα τραπέζια περιοχές με στενές παραλίες .(είναι παρά πολλές σε όλη την Ελλάδα )

    Καμία υποχρέωση για τους παραχωρησιούχους για ναυαγοσώστη,seatrac και ντουζιερες,αποδυτήρια .

    Σε περιπτώσεις που οικειοθελώς οι επιχειρήσεις θέλουν να τοποθετήσουν ντουζιέρες ή αποδυτήρια ,τα τετραγωνικά αυτά να μην προσμετρώνται στην έκταση παραχώρησης ,αφού η χρήση τους δίνεται για όλους τους λουόμενους

    Σωστή η ηλεκτρονική αδειοδότηση όπως και η υποχρέωση να ολοκληρώνεται κάθε έτος έως 31/3 .

    Το νομοσχέδιο για το αιγιαλό οφείλει να σεβαστεί την επιχειρηματική δραστηριότητα με ισονομία και δίκαιο τρόπο και όλοι μας να σεβαστούμε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και το 50% ελεύθερου χώρου για τους πολίτες .

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 10:47 | Σπυριδουλα Χολεβα

    Τελικά η κυβέρνηση μας τι θέλει να προστατέψει ;

    Τον αιγιαλό ;
    Τις επιχειρήσεις ;
    ή τις πετσέτες;

    Γιατί θα χάσουμε τα αυγά και τα πασχάλια

    Η κυβέρνηση της ΝΔ Θα κλείσει επιχειρήσεις για να γυρίσουμε την 10ετια του ‘60;

    Δεν αρκεί σε όλους αυτούς που διαμαρτύρονται ότι ο νόμος τους δίνει το 50% ελεύθερο για χρήση .

    Ο νόμος επίσης προβλέπει την κατάληψη των τμημάτων που παραχωρούνται μόνο κατά 60%.

    Χιλιάδες επιχειρήσεις δίνουν θέσεις εργασίας στους νέους μας ,έσοδα στο κράτος ,κρατάνε ζωντανό τον τουρισμό και την οικονομία συνολικά .

    Ναι στους κανόνες ναι στην νομιμότητα αλλά εσείς με παράλογες οριοθετήσεις θα κλείσετε και τις νόμιμες επιχειρήσεις .

    Επίσης όλα αυτά τα μαγαζιά που είναι κοντά στις πόλεις και εξυπηρετούν τους κατοίκους θεωρείτε ότι τα τετραγωνικά παραχώρησης καλύπτουν την ζήτηση ;

    Προσωπικά Ιούλιο και Αύγουστο δεν βρίσκω να κάτσω εγώ και τα εγγόνια μου .

    Μου επιβάλλεται να κάτσω στο χαλίκι μέσα στον ήλιο ;
    Ή να βαλω μόνιμα τα δικά μου πράγματα όπως κάνουν οι πιο πολλοί που γειτνιάζουν με τα καταστήματα και φυσικά αφού τα καταγγέλλουν μετά χρησιμοποιούν την τουαλέτα τους.

    Η κυβέρνηση μας, έχει την ευκαιρία να βάλει τάξη ,αλλά προς θεού όχι εις βάρος των επιχειρήσεων που δουλεύουν τα παιδιά μας .

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 07:16 | Κώστας Φωτεινάκης – ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

    Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ υιοθετεί και προσυπογράφει τις παρατηρήσεις, τα σχόλια και της προτάσεις που έχει ήδη καταθέσει στη δημόσια διαβούλευση η ΡΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ – ΒΑΡΗΣ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ. http://tinyurl.com/ykp887x7

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 02:04 | ΔΗΜΗΤΡΑ ΞΕΝΑΚΗ

    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από
    την εκτός σχεδίου δόμηση,
    τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων,
    τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και
    την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών.
    Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 01:55 | Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου (σύλλογος 400+ μελών)

    Πρόταση:
    Να αλλάξει ως εξής:
    Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παράκτιων περιοχών ώστε να διασφαλίζεται η προστασία τους ως οικοσυστημάτων καθώς και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων χωρίς αυτά να παραβλάπτονται από τη αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον που δεν περιορίζεται στα έσοδα αλλά στην προστασία του περιβάλλοντος που αποτελεί μέγιστο φυσικό πόρο για την Ελλάδα.

    Αιτιολόγηση
    Ο τίτλος του Σχεδίου νόμου αναφέρεται στην «αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές». Η δημόσια περιουσία στις παραθαλάσσιες περιοχές αποτελείται κυρίως από τον αιγιαλό και την παραλία που αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα. Τα κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στη δημόσια κτήση (δημόσια περιουσία) και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους (ΣτΕ Ολ 2403/2014, ΑΠ 1364/2001, άρθρα 966 επ ΑΚ). Εν όψει της κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα ανέμενε κανείς να είναι στο επίκεντρο του Σχεδίου Νόμου (και του τίτλου του) το δικαίωμα των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων και να μην γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην έννοια της αξιοποίησης κατά παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας.

    Θεωρούμε ότι στον σκοπό του νόμου δεν αρκεί να αναφέρεται απλά η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ούτως ή άλλων κοινόχρηστων πραγμάτων αλλά ο τονισμός του δικαιώματος του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων. Τούτο είναι αναγκαίο, ώστε να μην υπάρχει οιαδήποτε αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου έχει ως άμεσο σκοπό (και) την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην κοινή χρήση των ρυθμιζόμενων με το σχέδιο νόμου πραγμάτων (προστατευτικός χαρακτήρας του νόμου).

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 01:13 | Ευάγγελος Πελέκης

    Ο υπουργός των Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης ήταν απόλυτα ειλικρινής να ομολογήσει δημόσια ότι το μέχρι σήμερα ισχύον σύστημα διαχείρισης των παραλιών απέτυχε. «Ήταν προβληματικό» δήλωσε την 9η Ιανουαρίου 2024.
    Ωστόσο το νέο νομοσχέδιο εγείρει πολλαπλές ανησυχίες και αντιφάσεις που βασίζονται στην έως τώρα παγιωμένη τακτική της ελληνικής διοίκησης. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε μπροστά στην πραγματικότητα, φτάνοντας μετά από χρόνια να ξαναδιαβάσουμε δηλώσεις αποτυχίας της διαχείρισης των παραλιών. Βέβαια η καταστροφή θα έχει επεκταθεί και παγιωθεί εν γένει.
    Παρατηρήσεις
    1. Ο εντοπισμός της παραβατικότητας και η άμεση επιβολή κυρώσεων είναι ένα μεγάλο θέμα μιας και ο έλεγχος της νομιμότητας χρήσης των μισθωμάτων των παραλιών που γίνονταν έως τώρα από την Κτηματική Υπηρεσία ήταν κραυγαλέα ελλειπτική λόγω υποστελέχωσης. Υποστελέχωση κατά τόπους υπήρχε και στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα. Είναι εξάλλου γνωστό από τον τύπο πως υπήρξε και λειτουργούσε ένα σύμπλεγμα αστυνομίας – διοικητικών αρχών – επιχειρηματιών που αποσοβούσε κάθε αντίθεση στη νομιμότητα της χρήσης παραλιών. Παρατηρήθηκε δε το φαινόμενο η Κτηματική Υπηρεσία να εισπράττει πρόστιμα για επαναλαμβανόμενες παραβατικότητες λες και ο σκοπός ήταν η αύξηση της εισπραξιμότητας και όχι η προστασία του περιβάλλοντος και η τήρηση νομιμότητας. Με το νέο νομοσχέδιο ο έλεγχος θα γίνεται από μια υπηρεσία, την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, ΚΕΔ), που θα εξακολουθήσει να μην έχει κόσμο. Οι δήμοι θα εκτελούν τις αποφάσεις της, κάτι που δεν κατάφεραν να κάνουν ποτέ λόγω εκλογικής ψηφοθηρίας και συγγενών συμφερόντων.
    2. Ο εντοπισμός της παραβατικότητας και η άμεση επιβολή κυρώσεων θα γίνεται από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, ΚΕΔ που θα εξακολουθήσει να ειπναι υποστελεχωμένη. Δύο υπάλληλοι για οπλές τις Κυκλάδες. Ήδη θα έπρεπε να είχε στελεχωθεί η υπηρεσία, ώστε να ελπίζουμε σε σταθερούς, άμεσους και ουσιαστικούς ελέγχους.
    3. Στο νέο πλαίσιο προβλέπεται η διενέργεια ελέγχων με drones, προκειμένου να γίνονται απομακρυσμένες επιθεωρήσεις σε ευρύτερη περιοχή χωρίς να είναι απαραίτητη η φυσική παρουσία των ελεγκτών. Επιστημονική φαντασία όσο κι αν αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε από το Κίνημα της Πάρου για να καταγραφεί η απόκλιση της κατάληψης των παραλιών από εκείνα που προέβλεπαν οι συμβάσεις, και η ΚΕΔ παραμένει υποστελεχωμένη.
    4. Ένα μεγάλο ζήτημα είναι το ποιος θα μαζεύει τις ομπρέλες και ποιος θα εισπράττει τα πρόστιμα. Σύμφωνα με την παρουσίαση του Χατζηδάκη, τα πρόστιμα θα διαβιβάζονται απευθείας στην Εφορία και αν υποτροπιάζουν οι επιχειρηματίες που έχουν εντοπιστεί να παραβιάζουν τους όρους της σύμβασής τους με το Δημόσιο, θα επιλαμβάνεται ο δήμος. Δεν έχουμε δει ποτέ δήμο να μαζεύει ομπρέλες. Αλλά κι αν ακόμη συμβεί ας έχουμε κατά νου την σοβαρή υποστελέχωση των δήμων που δεν πρόκειται να λυθεί.
    Ακόμα, σε ζώνες διατήρησης οικοτόπων και ειδών (Ζώνες Γ) μιας προστατευόμενης περιοχής δεν επιτρέπεται να χτίσει κανείς κατοικία, αλλά μπορεί να χτίσει ξενοδοχείο μέχρι 150 κλινών. Οι μελετητές έχουν επισημάνει την αντίφαση από διετίας στην πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του υπουργείου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος, χωρίς επιτυχία.
    5. Ίσως σημαντικότερη απ’ όλες τις παρατηρήσεις να είναι το γεγονός ότι με το νέο νομοσχέδιο θα έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα στους δήμους να επιλαμβάνονται οι ίδιοι τα θέματα που τους αφορούν, να τα διαχειρίζονται και να τα επιλύουν. Αυτή είναι και η ουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης δηλαδή οι τοπικές κοινωνίες να έχουν την δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζονται και να αυτο-διοικούνται. Οι δήμοι θα μπορούσαν να εφαρμόσουν κάθε νομοσχέδιο που θα αφορούσε παραλίες και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να ενταθούν προς την κατά τόπους αρμόδια δημοτική υπηρεσία. Οι δημοτικές άτυπες υπηρεσίες μπορούν να δράσουν πολύ πιο αποτελεσματικά κατά τόπους μιας και δεν απαιτείται η μετακίνηση υπαλλήλων αλλά κυρίως η όργια ώση και στελέχωσή τους. Παράλληλα πρέπει να λειτουργεί και το απρόσωπο σύστημα καταγγελιών για τους πολίτες. Με την έννοια «γιαλοί» του άρθρου 967ΑΚ, νοείται ο κοινόχρηστος αιγιαλός, ο παλαιός αιγιαλός, οι παραλίες κ.λπ. Ωστόσο, στο άρθρο 968ΑΚ αναγνωρίζεται από το νομοθέτη, ότι, ο αιγιαλός μπορεί με ειδικότερο νόμο να ανήκει σε Δήμο ή Κοινότητα (κατά κυριότητα) και όχι στο Δημόσιο.
    6. Το νομοσχέδιο οφείλει σεβασμό και συμμόρφωση με τις κατά τόπους δημοτικές αποφάσεις για μη εκμίσθωση και εκμετάλλευση παραλιών για λόγους διαφύλαξης της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας (π.χ. ιδιαίτερα μικρού μήκους παραλία) και κάλους μιας περιοχής ή ακόμη για την χρήση παραθαλάσσιας περιοχής για τους εκάστοτε ντόπιους λουομένους. Ανάλογες αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων υπάρχουν και εφαρμόζονται σε πολλούς δήμους. Πρόσφατα παραβιάστηκαν από την ΕΤΑΔ.
    7. Τέλος μείζονος σημασίας είναι το γεγονός της εκμίσθωσης και εκμετάλλευσης από την ΕΤΑΔ οι περιοχές πίσω από κάθε παραλία, τμήματα που ονομάζονται Παλιός Αιγιαλός. Οι εκτάσεις αυτές είναι καθοριστικής σημασίας για την πρόσβαση των πολιτών προς τις παραλίες με τα οχήματά τους, μιας και σε πλείστες περιπτώσεις δεν υπάρχουν χαρακτηρισμένοι δρόμοι ή θέσεις στάθμευσης και οι παραλίες είναι μακρυά από οικιστικές περιοχές. Για δεκαετίες γίνεται κατάχρηση και παράνομη καταπάτηση των περιοχών αυτών από τις παρακείμενες επιχειρήσεις, που πολλές φορές φθάνουν στην εκδίωξη λουόμενων, εφόσον δεν συστήνονται ως πελάτες των επιχειρήσεων αυτών.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 01:37 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΩΝ & ΧΩΡΟΤΑΚΤΩΝ

    ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΕΠΟΧ

    για το Σχέδιο νόμου Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών
    «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις».

    Πρόκειται για μια νομοθεσία που αφορά στην παράκτια ζώνη Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν ακολουθεί ορισμούς και μεθοδολογία, που προτείνονται από το 7ο πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα μέλος της Ε.Ε., που ενώ το έχει υπογράψει ήδη από τις 21/01/2008 δεν έχει προχωρήσει στην εφαρμογή του.
    Είναι γνωστό επίσης ότι το πρωτόκολλο αυτό έχει υπογραφεί, κυρωθεί και τεθεί σε ισχύ από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη από τις 24/03/2011, μετατρέποντας το σε κοινοτικό δίκαιο, και κατ’ επέκταση σε υποχρέωση όλων των κρατών μελών της Ε.Ε, που βρέχονται από τη Μεσόγειο θάλασσα.
    Το 7 ο πρωτόκολλο συνιστά: προστασία και βιώσιμη διαχείριση, διαφύλαξη φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων, σεβασμό και προστασία των πολιτιστικών αξιών, ολοκληρωμένη οικονομική και κοινωνική διακυβέρνηση.
    Απαιτείται συνεπώς η συνολική θεώρηση για το σχεδιασμό του παράκτιου και του θαλάσσιου χώρου γεγονός, που επίσης θα έπρεπε να διασφαλίζεται από τη σχετική νομοθεσία για το θαλάσσιο σχεδιασμό.
    Επιπλέον ο τρόπος προσέγγισης από το προτεινόμενο νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υποχρέωση σχεδιασμού του παράκτιου χώρου με βάση το οικοσύστημα. Είναι αξιοσημείωτο μάλιστα ότι γίνεται χρήση του όρου «προστατευτικός» χωρίς να προηγείται, ως θα όφειλε, η ρητή αναγνώριση της αξίας του παράκτιου χώρου ως φυσικού πόρου.
    Το νομοσχέδιο επιλέγει δυστυχώς μια μη ορθολογική και επιστημονική κατεύθυνση για τη διαχείριση του παράκτιου χώρου, εκτός μάλιστα του κοινοτικού δικαίου.
    Να αποσαφηνιστεί το αντικείμενο και η σχέση του προτεινόμενου νομοσχεδίου με τον ν.2971/2001 όπως ισχύει.
    Από τον τίτλο και το σκοπό προκύπτει ότι το νομοσχέδιο δίνει προτεραιότητα και έμφαση σε κανονιστικά και διαχειριστικά ζητήματα και ότι επιδιώκει «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας(Μέρος Γ)
    Τα ερωτήματα που προκύπτουν σε σχέση με τις προθέσεις του νόμου είναι: -Περιορίζεται σε ότι αναφέρει ο τίτλος του, με άλλα λόγια: αποτελεί τροποποίηση της Υπ. Απόφασης ΦΕΚ 1864/Β/2020, για τον καθορισμό όρων, προϋποθέσεων, τεχνικών θεμάτων, αναγκαίων λεπτομερειών και διαδικασίας για την παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού κλπ?
    -ή συνιστά τροποποίηση ουσίας στο ν. 2971/2001,όπως ισχύει σήμερα οπότε από το περιεχόμενό του απουσιάζουν σημαντικά σημεία και αναφορές που περιέχονται σε αυτόν όπως ισχύει σήμερα μετά τις τροποποιήσεις του?
    Το γεγονός ότι το αντικείμενό του νομοσχεδίου(άρθρο 2) προσδιορίζεται ως «η οριοθέτηση των βασικών εννοιών που σχετίζονται με τον αιγιαλό και τις παραθαλάσσιες περιοχές, η προστατευτική μεταχείριση αιγιαλών και παραλιών που παρουσιάζουν ιδιαίτερα οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά», παραπέμπει σε τροποποίηση του ν. 2971/2001.
    Αυτό προκύπτει και από το άρθρο 3 όπου αναφέρεται ότι «Για την εφαρμογή του παρόντος και του ν. 2971/2001 (Α’ 285) ισχύουν οι παρακάτω ορισμοί..» Ανάλογες αναφορές περιλαμβάνονται και σε άλλα άρθρα του νομοσχεδίου, άρα ο 2971/2001 διατηρείται γενικά, τροποποιούμενος. Δεν είναι, όμως, σαφές ποιες διατάξεις του τροποποιούνται από τη στιγμή που δεν υπάρχει καμία αναφορά στα τροποποιούμενα άρθρα.
    Στην περίπτωση αυτή είναι αξιοσημείωτο ότι έχουν αφαιρεθεί από τους ορισμούς (και όχι μόνο) οι προσθήκες του ν. 4607/2019.
    Χαρακτηριστικά στον ορισμό του αιγιαλού(αρθρο3) αφαιρέθηκε η πρόταση «Ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του». Η αφαίρεση δεν είναι τυπική, αλλά ουσιαστική για το πνεύμα του νόμου.
    Ειδικά αν ληφθεί υπόψη και η παράλειψη της αμέσως επόμενης χαρακτηριστικής αναφοράς του 4607: «Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών της παραγράφου 1 είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού»
    Στον ορισμό της παραλίας έχουν αφαιρεθεί πολύ ουσιωδέστερα σημεία και κυρίως το θέμα του πλάτους της παραλίας. Αυτό, σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, προσδιορίζεται με όρια πλάτους τα 30μ (ελάχιστο) και 50μ. (μέγιστο). Επίσης συνδέεται με το όριο σχεδίου πόλης των οικισμών προ του 1923 και με την εκπόνηση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

    Επίσης απουσιάζουν οι συνδέσεις με το πολεοδομικό καθεστώς που περιλαμβάνονται στο άρθρο 7 του 2971/2001.
    Με το άρθρο 23 παρ.2 του νομοσχεδίου διατηρείται η κατ’ εξαίρεση χρήση καθώς αναφέρεται «Ο παρών δεν θίγει υφιστάμενες διατάξεις που ρυθμίζουν τα επιχειρηματικά πάρκα, τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημόσιων Ακινήτων και τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων».
    Ιδιοκτησιακό καθεστώς αιγιαλού
    Το θέμα αυτό είχε προκαλέσει νομικούς προβληματισμούς και στο παρελθόν, ειδικά η παραχώρηση για δημόσιο συμφέρον σε συνδυασμό με την κοινοχρησία και το ιδιοκτησιακό καθεστώς του παλαιού αιγιαλού. Η γενική θέση στο ζήτημα αυτό προκύπτει από το άρθρο 966 του Αστικού Κώδικα (ΑΚ) σύμφωνα με το οποίο ο αιγιαλός και η παραλία ως κοινόχρηστα πράγματα κείνται εκτός συναλλαγής και περιλαμβάνονται στη δημόσια κτήση με βάση την ερμηνεία του άρθρου 968 του ΑΚ και όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 6 του σν.
    Ένα ζήτημα που παραμένει ανοιχτό είναι η απαλλοτρίωση αναγκαστική ή ρυμοτομική, τυχόν ιδιωτικών δικαιωμάτων που προϋπάρχουν στον αιγιαλό, την παραλία και τον παλαιό αιγιαλό που αναφέρεται στο άρθρο 5 παρ 11 του νομοσχεδίου.
    Διατυπώνεται η άποψη ότι δεν θα πρέπει να απαλλοτριώνεται ολόκληρη η ζώνη αιγιαλού και παραλίας, αλλά να υπάρχει αποζημίωση λόγω υπεραξίας από το πρόσωπο που αποκτά μία ιδιοκτησία στο κοινόχρηστο αγαθό. Να εξαιρείται τουλάχιστον η 15μετρη λωρίδα, ειδικά σε περιπτώσεις πρανών, ώστε να διασφαλίζεται η διέλευση.
    Επισημαίνεται ότι τα θέματα απαλλοτριώσεων αιγιαλού και παραλίας και παλαιού αιγιαλού αναλύονται διεξοδικά στις διατάξεις των άρθρων 7, 7α και 33 του ν. 2971 όπως ισχύει.
    Τέλος, έχουν παραλειφθεί οι γενικότερες αναφορές στα στοιχεία που αφορά η δημόσια κτήση: Στον ν. 4607/2019, άρθρο 24 αναφέρεται: «Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη, η παρόχθια ζώνη, το υδάτινο στοιχείο, ο πυθμένας και το υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και της κοίτης πλεύσιμου ποταμού είναι πράγματα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο».
    Κατασκευές στον αιγιαλό
    Στο άρθρο 6 του νομοσχεδίου αναφορικά με τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και το ιδιοκτησιακό καθεστώς αιγιαλού κλπ αναφέρεται σχετικά με τις κατασκευές: «3. Απαγορεύεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασμάτων, καθώς και οιαδήποτε μεταβολή χωρίς άδεια ή καθ’ υπέρβαση αυτής ή με άδεια που εκδόθηκε παράνομα στον αιγιαλό κλπ». Συνεπώς από τη συγκεκριμένη διατύπωση μπορεί να συναχθεί έμμεσα το συμπέρασμα ότι είναι δυνατή η κατασκευή μετά από άδεια. Αντίθετα η διατύπωση στον 2971/2001 ήταν είναι απολύτως σαφής και πρέπει να διατηρηθεί: Αρθρο 2 : 4. « Απαγορεύεται η κατασκευή κτισμάτων και εν γένει η τοποθέτηση κατασκευασμάτων στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη, την παρόχθια ζώνη, το υδάτινο στοιχείο, τον πυθμένα και το υπέδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και της κοίτης πλεύσιμου ποταμού».
    Κρίνεται ότι το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (ν. 2971/2001 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει και Υπ. Απόφασης ΦΕΚ 1864/Β/2020 )καλύπτει με πληρότητα τα θέματα διαχείρισης του αιγιαλού, της παραλίας και του παλιού αιγιαλού, όπως και τα ζητήματα που συνδέονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους.
    Το προς διαβούλευση νομοσχέδιο δεν είναι σαφές ποιες διατάξεις τροποποιεί ή καταργεί και ποιος είναι ο στόχος των προτεινόμενων ρυθμίσεων.
    Στη βάση όλων των παραπάνω, που αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση στο θέμα, διατυπώνεται η ανάγκη για διατήρηση του καθεστώτος και των δικαιωμάτων στην κοινή χρήση.
    Ο ΣΕΠΟΧ επιφυλάσσεται να διατυπώσει στη συνέχεια περισσότερο
    ολοκληρωμένες προτάσεις

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 23:07 | ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΑΡΖΕΝΤΑΣ

    Υπάρχουν περιοχές που δεν είναι χαρακτηρισμένες ως αρχαιολογικοί χώροι ούτε ως nature και δεν έχουν ούτε αυθαίρετες κατασκευες. Από που προκύπτει ο τιμοκατάλογος 42 € το τετραγωνικό και άνω σύμφωνα με τις νέες αυξήσεις όταν σου παραχωρούν μόνο άμμο Είναι πολύ άδικος ο τιμοκατάλογος όταν πιάνει οριζοντίως και καθετως την τιμή της παραλίας Και δεν υπολογίζεται ότι στα περισσότερα τουριστικά σημεία των νησιών η τουριστική περίοδος της παραλίας ανέρχεται στις 60 με 70 μέρες. Επίσης ζητάτε από τις επιχειρήσεις αυτά τα χρήματα.Και πρέπει πάλι επιχειρήσεις με δικές τους δαπάνες να στρώσουν τις παραλίες πριν τη σεζόν να τις καθαρίσουν και σε πολλά σημεία που έχει σκουπίδια, πέτρες και φύκια από τις κακοκαιριες. Θεωρώ για να είναι βιώσιμες και υγιείς οι επιχειρήσεις που βρίσκονται στις παραλίες η τιμή δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 20 € το τετραγωνικό,ήδη μας έχουν πνίξει οι τιμές των ενοικίων Και με αυτές τις αυξήσεις δεν θα μπορέσουμε να ανταπεξελθουμε στις υποχρεωσεις μας ουτε να εξυπηρετήσουμε σωστά τους επισκέπτες.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 22:48 | Στελιος

    #SaveΝaxosΒeaches
    Ανοιχτό σχόλιο Κινήματος “Σώστε τις Παραλίες της Νάξου” για το Νομοσχέδιο του

    Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών
    «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις»

    Περιεχόμενα
    1-6 Γενικές Παρατηρήσεις
    7-12 Οριοθέτηση και διαχείριση παράκτιων περιοχών
    13-15 Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα
    15-19 Ρυθμίσεις απλής χρήσης
    20-23 Έλεγχος και Κυρώσεις

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​
    POWERED BY
    Get Started

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 19:49 | Γιατράς Αναστάσιος

    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο,αντιμετωπίζει οριζόντια χιλιόμετρα ακτογραμμής και με ιδεοληπτική αντίληψη την επιχειρηματικότητα γενικα και ακομα δυσχερέστερα αυτή των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος .

    Πρωτίστως πρέπει να αφαιρεθεί η ποινή σφραγίσματος ενός καταστήματος αφού είναι η βαρύτερη των ποινών ,αφού απ την χρήση του αιγιαλού ,όλοι μπορούν να βρεθούν «παραβατικοί»(μετακίνηση για λίγα η πολλά μέτρα ,καρεκλών,ξαπλωστρών ακόμα και τραπεζιών απ τους ίδιους τους πελάτες ).

    Η σφράγιση αποτελεί οικονομικό θάνατο για μια επιχείρηση η οποία δραστηριοποιείται εποχικά και για μάξιμουμ 100 μέρες .

    Το κλείσιμο είναι αυτονόητο για όσους δεν έχουν εκδόσει καν άδεια υγειονομικού ενδιαφέροντος ,προφανώς ούτε αδεια παραχώρησης αιγιαλού και καταλαμβάνουν παράνομα εκτάσεις ,ανταγωνιζόμενοι νόμιμες επιχειρήσεις .

    Επειδή γίνεται μια προσπάθεια να μπουν πλαίσια δίκαια για όλους θα πρέπει όλες οι επιχειρήσεις εστίασης να έχουν κοινό όριο παραχώρησης τα 500τ.μ.,εφόσον πάντα ισχυει ως αυτονόητη συνθήκη , το 50% ελεύθερης χρήσης .

    Συμβαίνει συχνά ,ειδικά στην εστίαση, να υπάρχουν 2 όμορες επιχειρήσεις στις οποίες αριστερά και δεξιά τους δεν συνορεύουν με άλλες .

    Ενώ υπάρχει απεριόριστος χώρος πρόσβασης ,βάση
    της πρόβλεψης του νόμου πρέπει να έχουν και 6 μέτρα μεταξύ τους .
    Για αυτές χάνεται κάθε λογική παραχώρησης κάνοντας αδύνατη την επιχειρηματική τους δραστηριότητα .

    Επίσης 3(τρία) μέτρα μεταξύ όμορων επιχειρήσεων (σε περιπτώσεις μικρών επιχειρήσεων θα μπορούσε να προβλέπεται κατ εξαίρεση τα 2 μέτρα με ξύλινο διάδρομο ,ελεύθερης πρόσβασης για όλους τους πολίτες (η υποχρέωση αυτή να είναι των όμορων επιχειρήσεων .

    Επιβάλλεται λοιπόν ,για λόγους ισονομίας η παραχώρηση έως 500τμ να αφορά και τα όμορα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ανεξάρτητου προβολής τους .(Στις περιπτώσεις των μεγάλων παραλιών και αφού υπάρχει η συνθήκη της ελεύθερης έκτασης του 50% να μπορεί και ένα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος ,να παίρνει επιπλέον των 500τ.μ όπως συμβαίνει για τα ξενοδοχεία .

    Προκαλείται ξεκάθαρα αθέμιτος ανταγωνισμός όταν μπορεί να το κάνει μια καντίνα (που δεν έχει ούτε προβολή ούτε αλλη υποδομή )ενώ δεν προβλέπεται για τα ΚΥΕ.

    Αυτό σημαίνει επιπλέον έσοδα στους δήμους ,έσοδα στο κράτος(φπα ,ΕΦΚ,έμμεσοι φόροι) και φυσικά απασχόληση με επιπλέον θέσεις εργασίας .
    Σε όλα αυτά να προστεθεί ,η υπεραξία στο συνολικό τουριστικό προϊόν της χώρας .

    Η απόσταση απ το χειμέριο κύμα πρέπει να είναι 3 (τρία) μέτρα, ώστε να μπορέσουν να αδειοδοτηθούν ακόμα και με λίγα τραπέζια περιοχές με στενές παραλίες .(είναι παρά πολλές σε όλη την Ελλάδα )

    Καμία υποχρέωση για τους παραχωρησιούχους για ναυαγοσώστη,seatrac και ντουζιερες,αποδυτήρια .

    Σε περιπτώσεις που οικειοθελώς οι επιχειρήσεις θέλουν να τοποθετήσουν ντουζιέρες ή αποδυτήρια ,τα τετραγωνικά αυτά να μην προσμετρώνται στην έκταση παραχώρησης ,αφού η χρήση τους δίνεται για όλους τους λουόμενους

    Σωστή η ηλεκτρονική αδειοδότηση όπως και η υποχρέωση να ολοκληρώνεται κάθε έτος έως 31/3 .

    Το νομοσχέδιο για το αιγιαλό οφείλει να σεβαστεί την επιχειρηματική δραστηριότητα με ισονομία και δίκαιο τρόπο και όλοι μας να σεβαστούμε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και το 50% ελεύθερου χώρου για τους πολίτες .

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 18:55 | Ιακ. Ορφανός

    1. Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    2. Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    3. Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    4. Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    • να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    • να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    • να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    • να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    • να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    • να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    • να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,

    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    5. Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    6. Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    7. Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    8. Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    9. Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    10. Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    11. Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    12. Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    13. Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    14. Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    15. Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    16. Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    17. Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    18. Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    19. Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    20. Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 17:00 | Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης

    Η Ριζοσπαστική Κίνηση Πολιτών Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης (ΡΙ.ΚΙ.Π. Β.Β.Β.) μετέχει αδιάλειπτα από την σύστασή της σε κάθε πρωτοβουλία για την προάσπιση και διασφάλιση των παράκτιων οικοσυστημάτων ως κρίσιμων περιβαλλοντικών περιοχών και των παραλιών που περικλείονται ως Δημόσια κοινόχρηστα αγαθά, είτε συλλογικά, με φορείς και συλλογικότητες, είτε αυτόνομα.

    Η ΡΙ.ΚΙ.Π. Β.Β.Β. έχει την πάγια θέση ότι οι παραλίες, ως δημόσιο κοινόχρηστο αγαθό, ανήκουν σε όλους τους πολίτες ισότιμα και όχι στους δημότες των παράκτιων Δήμων που γεωγραφικά βρίσκονται. Οι παραλίες αποτελούν Δημόσιο κοινόχρηστο αγαθό και έχουν ισότιμο δικαίωμα πρόσβασης σε αυτές όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες.
    Επίσης, πιστεύουμε ότι οι παραλίες ως φυσικό οικοσύστημα δεν πρέπει να αλλοιώνονται, αλλά να γίνονται σε αυτές μόνο ήπιες παρεμβάσεις.
    ~ ~ ~ ~
    Το καλοκαίρι του 2023 κορυφώθηκε το κίνημα πολιτών σε όλη την επικράτεια ενάντια στην απαράδεκτη διαδικασία του δημοσίου (κράτους και Δήμων) για τις συμβάσεις της Απλής Χρήσης Αιγιαλού και Παραλίας, αλλά και επιχειρηματιών που παρανόμως και με στόχο το κέρδος τους κατέλαβαν μεγαλύτερο μέρος του παραχωρούμενου, έκαναν επί παραλίας επιζήμιες παράνομες κατασκευές, ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι και θησαύρισαν από την παράνομη αυτή δραστηριότητα.
    Η κυβέρνηση μετά την πανελλήνια κατακραυγή αποφάσισε να φέρει σε δημόσια διαβούλευση ένα σχέδιο νόμου (σ.Ν.) για την ‘’ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΕ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ’’ και ειδικότερα για την ‘’ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ’’.
    Μελετώντας το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου διαπιστώνει κανείς ότι ουσιαστικά το μόνο που αλλάζει είναι ότι θέτει εκτός της διαδικασίας της σύναψης των συμβάσεων τους τοπικούς Δήμους και προτείνει ένα χαοτικό σύστημα ελέγχων με πολυεπίπεδες αρμοδιότητες που θα καταλήξει σε φιάσκο. Κατά τα λοιπά, διαπιστώνουμε ότι τα κριτήρια για την προάσπιση του παρακτίου φυσικού περιβάλλοντος και της κοινοχρησίας του λιγοστεύουν και στοχεύουν στη διαδικασία δημοπρατήσεων και στο ποιός έχει την δικαιοδοσία αυτή. Οι Δήμοι παραμένουν για να επιτηρούν, να καθαρίζουν και να έχουν την κατά τον νόμο ευθύνη.

    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ και ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ

    • Οι Δήμοι με το προηγούμενο καθεστώς παραχωρήσεων επέδειξαν την ίδια αμετροέπεια και αδιαφάνεια με το κράτος, συμμετέχοντας στην μετατροπή τους σε όσο το δυνατόν πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις για τους επιχειρηματίες, κάνοντας τα “στραβά ματιά”, σε βάρος της προάσπισης των παραλιών ως Δημόσιου κοινόχρηστου αγαθού, άρα ενάντια στα δικαιώματα των πολιτών.

    Όμως, η συμμετοχή των Δήμων (Άρθρο 14ο & 7ο ) και των τοπικών κοινωνιών στα τεκταινόμενα στον Δημόσιο κοινόχρηστο χώρο των παράκτιων περιοχών και των παραλιών σε κάθε Δήμο είναι καθοριστική για την περιβαλλοντικά ορθή και κοινωνικά δίκαιη διαχείρισή τους. Επιβάλλεται, επομένως, η συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε κάθε σχεδιασμό ήπιας μορφής ανάπτυξη σε παραλίες. Σχεδιασμός που θα καλύπτει και θα εξυπηρετεί αποκλειστικά ανάγκες που κρίνονται απόλυτα βασικές για τους πολίτες (νερό, τουαλέτες, ντους) που επισκέπτονται τις παραλίες για κολύμβηση και απλή αναψυχή. Αυτές οι υποδομές οφείλουν να είναι δημόσιες – δημοτικές και να μισθώνονται μόνο σε τοπικούς ενδιαφερομένους επιχειρηματίες για να ωφελείται η τοπική οικονομία.

    Ο κάθε τοπικός επιχειρηματίας, φυσικό πρόσωπο με ατομικό Α.Φ.Μ., θα μετέχει μόνο σε μια δημοπρασία μίσθωσης.
    Αυτό κρίνεται αναγκαίο, γιατί ήδη με την ανακοίνωση του σ.Ν. στήνονται εταιρίες που θα μετέχουν μαζικά σε πολλές δημοπρατικές μισθώσεις παραλιών σε όλη τη επικράτεια για να εκτοπίσουν την πιθανότητα τοπικής συμμετοχής.

    Ο Δήμος είναι ο πλησιέστερος φορέας του Δημοσίου σε κάθε παράκτια περιοχή, τη γνωρίζει καλά και μπορεί να μετέχει στην καθημερινή προστασία και επιτήρησή της από υπερβάσεις και παράνομες χρήσεις. Για αυτό απαιτείται ένα δεσμευτικό και ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο για τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις του Δήμου, το οποίο θα διασφαλίζει την προστασία του παράκτιου χώρου και της παραλίας, ως φυσικού περιβάλλοντος και Δημόσιου κοινόχρηστου αγαθού και επί αυτού φυσικά θα υπάρχει και τακτική δημόσια λογοδοσία στους Πολίτες.
    Ο Δήμος ως φορέας του Δημοσίου πρέπει να είναι υπεύθυνος και για την ναυαγοσωστική κάλυψη των παραλιών σε ΟΛΟ το εύρος της κάθε παραλίας και όχι ο επιχειρηματίας για το τμήμα της παραλίας που του παραχωρείται.
    Για την επίτευξη όλων αυτών το κράτος οφείλει να θεσμοθετήσει ένα συγκεκριμένο ετήσιο επαρκές ποσό για την κάθε παραλία, μισθωμένη ή μη.

    • Διαπιστώνουμε ότι οι προτάσεις του σ.Ν. στοχεύουν στην ’’ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΣΕ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ‘’ με γνώμονα την μεγιστοποίηση των εισπράξεων και δεν θέτουν τεκμηριωμένα μεγέθη και προϋποθέσεις για τις προς ‘’ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ’’ περιοχές, τα οποία θα τις προστατεύουν επαρκώς.
    Είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι απαιτείται η καταγραφή και μελέτη της φέρουσας ικανότητας κάθε παραλίας να δεχτεί τουριστικές χρήσεις και σε ποιο εύρος, για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και αποφυγή υπέρμετρης όχλησης των τοπικών κοινωνιών, πριν δοθεί προς παραχώρηση και μίσθωση. Δεν έχουν όλες οι παραλίες τα ίδια χαρακτηριστικά και μορφολογία και επομένως απαιτείται ιδιαίτερη μελέτη για κάθε παραλία για την προστασία της από υπερβολικές ανθρωπογενείς χρήσεις.
    Οι παραλίες εύλογα μπορούν να ταξινομηθούν, σε παραλίες με μεγάλη τουριστική επισκεψιμότητα και σε παραλίες κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα και πόλεις που έχουν και την μεγαλύτερη ανάγκη μέριμνας για προστασία τους. Άλλη κατηγορία είναι αυτή των πιο απομονωμένων παραλιών που έχουν μικρότερη επισκεψιμότητα, αλλά χρήζουν και αυτές μέριμνας προστασίας από την πιθανή υπέρχρηση.
    Ο προτεινόμενος στο σ.Ν. όρος “ΑΠΑΤΗΤΕΣ” παραλίες (Άρθρο 4ο) αποτελεί μη δόκιμο όρο γιατί οι απάτητες είναι λίγες και κυρίως μόνο όσες δεν έχουν οδική πρόσβαση.
    Προτείνουμε τον όρο ΑΛΩΒΗΤΕΣ παραλίες από ανθρωπογενείς χρήσεις.

    • Σχετικά με τα χαρακτηριστικά των προς δημοπρατική μίσθωση για ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΛΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΙΓΙΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΩΝ, τα μεγέθη που δίνονται θέτουν μαζικά όλες τις παραλίες σε καθεστώς εμπορικής εκμετάλλευσης και δεν αφήνουν ΑΛΩΒΗΤΕΣ από ανθρωπογενείς χρήσεις τουλάχιστον τις μικρές παραλίες.
    Η αλόγιστη χωροθέτηση ομπρελοξαπλωστρών σε μικρές παραλίες λίγων μέτρων αναιρεί τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και την κρίνουμε επιζήμια.
    Προτείνουμε να ΜΗΝ μπαίνουν σε δημοπρασία για μίσθωση αλλά και παραχώρηση σε όμορη επιχείρηση(Άρθρο 9ο & 11ο ), όσες παραλίες είναι μικρότερες των 200 μέτρων σε μήκος, το οποίο υπολογίζεται προσμετρώντας μόνο το τμήμα που έχει πλάτος 20 μέτρα και περισσότερα, από την ακτογραμμή του θερινού κύματος έως το πίσω μέρος της παραλίας. Ένας άλλος παράγοντας, αφού πληροί τον πρώτο του μεγέθους, είναι να έχει χαρακτηριστεί από την αρμόδια επιτροπή και κατά τον νόμο ως πολυσύχναστη παραλία για ΔΥΟ τουλάχιστον συνεχόμενα χρόνια.
    Μετά τη διασφάλιση των παραπάνω, προτείνουμε το τμήμα που θα δίνεται προς μίσθωση ή παραχώρηση σε όμορη επιχείρηση, να είναι το μέγιστο το 30% της παραλίας, για να μην διακυβεύεται και αναιρείται η ουσία της κοινοχρησίας τους.
    Σε παραλίες με ειδικό καθεστώς προστασίας (Άρθρο 4ο) με νόμο – Π.Δ. προστασίας – NATURA να τηρούνται τα προβλεπόμενα για την προστασία τους και εάν δεν υπάρχει πρόβλεψη, η μίσθωση να επιτρέπεται στο 15% της παραλίας τηρουμένων των παραπάνω αρχικών δεσμεύσεων.
    Η αρχή της τοποθέτησης των απλών ομπρελοξαπλωστρών να αρχίζει 5 μέτρα από την ακτογραμμή του θερινού κύματος και να αφήνει και στο πίσω μέρος της παραλίας πάλι 5 μέτρα διαθέσιμο χώρο.
    Η δυνατότητα δεύτερης μίσθωσης στη ίδια παραλία, να δίνεται ΜΟΝΟ σε παραλίες με ωφέλιμο χώρο και με μήκος άνω των 500 μέτρων το οποίο υπολογίζεται προσμετρώντας μόνο το τμήμα που έχει πλάτος 20 μέτρα από την ακτογραμμή του θερινού κύματος έως το πίσω μέρος της παραλίας.
    Η απόσταση μεταξύ των δύο μισθώσεων να είναι 200 μέτρα τουλάχιστον.
    Το μέγιστο μέγεθος κάθε μίσθωσης να μην υπερβαίνει τα 500 τετραγωνικά μέτρα και να μη δημοπρατούνται πάνω από δύο μισθώσεις ανά παραλία.

    Οι μισθωτές οφείλουν να διατηρούν την παραλία καθαρή και προσβάσιμη ΟΛΟ το χρόνο ακόμη και τον χειμώνα.
    Να ΜΗΝ επιτρέπεται η μουσική με ηχεία στην μισθωμένη παραλία.
    Να ΜΗΝ επιτρέπεται η χρήση, ο απόπλους και η προσέγγιση από κάθε είδους θαλάσσιο μέσο αναψυχής, σε παραλίες που κρίνονται πολυσύχναστες ή υφίστανται λουτρικές εγκαταστάσεις, για ευνόητους λόγους ασφαλείας.

    Από τους μετέχοντες στην δημοπρασία μίσθωσης καταγράφεται και τους δεσμεύει η τιμή της χρέωσης του ζεύγους των απλών ομπρελοξαπλωστρών, καθώς και ο ακριβής αριθμός αυτών, που θα τοποθετήσει ο κάθε υποψήφιος μισθωτής για την συγκεκριμένη παραλία.

    • Σε περίπτωση υπέρβασης των όρων λειτουργίας της μίσθωσης εντός των ορίων της μίσθωσης(Άρθρο 18ο & 19ο & 20ο ) να καταλογίζεται το προβλεπόμενο διοικητικό πρόστιμο το οποίο καταβάλλεται εντός του έτους επιβολής.
    Σε περίπτωση που ο μισθωτής επεκτείνει τα όρια της παραχωρούμενης προς μίσθωση έκτασης της παραλίας στον Δημόσιο κοινόχρηστο χώρο της παρακείμενης παραλίας, τότε αφού καταγραφεί από το αρμόδιο όργανο η παράβαση και το μέγεθος αυτής, να επιβάλλονται πρόστιμο και κυρώσεις εντός 30 ημερών και να απομακρύνονται οι παράνομες εγκαταστάσεις άμεσα.

    Η απομάκρυνση να γίνεται την επόμενη εργάσιμη μετά την αυτοψία και καταγραφή τους, με έξοδα του μισθωτή και να επιβλέπεται η ασφαλής απομάκρυνσή τους, από τον οικείο Δήμο.
    Τα πρόστιμα για παράνομες εγκαταστάσεις και ομπρελοξαπλώστρες εκτός των ορίων της παραχωρούμενης προς μίσθωση έκτασης της παραλίας, στον Δημόσιο κοινόχρηστο χώρο της παρακείμενης παραλίας, να υπολογίζονται αρχικά με βάση τα τετραγωνικά μέτρα της παράνομης επέκτασης και για αυτή να καταβάλλεται το διπλάσιο μίσθωμα από αυτό που αναφέρει η αρχική σύμβαση μίσθωσης, ανά τετραγωνικό μέτρο. Στη συνέχεια, να υπολογίζονται ή να καταγράφονται οι ομπρελοξαπλώστρες που παράνομα έχουν τοποθετηθεί στον Δημόσιο κοινόχρηστο χώρο, αυτές πολλαπλασιάζονται με τον ποσό που έχει δηλώσει ότι νοικιάζει την κάθε ομπρελοξαπλώστρα και ακολούθως να καταλογίζεται και εισπράττεται άμεσα ως προϊόν παρανόμου πλουτισμού σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος.
    Στον υπολογισμό αυτό εκτός από τον αριθμό των ομπρελοξαπλωστρών να συνυπολογίζεται και ο συνολικός χρόνος που έχει γίνει η παράνομη κατάληψη σε ημέρες και τεκμαρτά ότι για κάθε ημέρα υπήρχαν τουλάχιστον πέντε εναλλασσόμενες διαδοχικές μισθώσεις της κάθε ομπρελοξαπλώστρας.
    Με την επίδοση της διοικητικής πράξης αποβολής και κατεδάφισης παρανόμων εγκαταστάσεων από τον κοινόχρηστο χώρο, να επιδίδεται και η αυτοτελής αυτή βεβαίωση καταλογισμού παράνομου πλουτισμού σε βάρος του Δημοσίου.
    Τα ποσά που βεβαιώνονται να καταβάλλονται εντός 15 ημερών.

    Στη συνέχεια, αυτή η διοικητική πράξη καταλογισμού προϊόντος παράνομου πλουτισμού σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος, με το φύλλο υπολογισμού, να διαβιβάζεται και στην φορολογική αρχή για απόκρυψη φορολογητέας ύλης και ΦΠΑ για την επιβολή και φορολογικών προστίμων.
    Ο παραβάτης να μην έχει δικαίωμα συμμετοχής σε ανάλογη δημοπρασία μίσθωσης παραλίας για 5 τουλάχιστον χρόνια μετά την παράβαση και αφού έχει αποπληρώσει όλα τα καταλογισθέντα πρόστιμα έγκαιρα.

    Όλα τα παραπάνω να αποτελούν μέρος της σύμβασης που καλείται να υπογράψει ο κάθε συμμετέχων στη δημοπρασία μίσθωσης και να δηλώνει ανεπιφύλακτα ότι τα αποδέχεται ως όρους και θα τα εφαρμόσει άνευ αντιρρήσεως εάν είναι ο επιτυχών της δημοπρασίας.

    ΡΙ.ΚΙ.Π Β.Β.Β.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 15:02 | Μ.Γ

    Αξιότιμοι κύριοι .
    Ανήκω στην ομάδα των παραχωρησιουχων από το 1990.
    Το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών που δέχεται η χώρα μας ντόπιων και ξένων αφορά τον τουρισμό αναψυχής με σημεία αναφοράς κυρίως τις παραθαλάσσιες περιοχές . Το μέγεθος του εθνικού ακαθάριστου προϊόντος λόγω της επισκεψιμότητας σ αυτές τις περιοχές, μέγεθος που καλούμαστε ολοι να προστατέψουμε το γνωρίζετε καλύτερα από όλους εμάς . Πολλαπλά δε είναι τα οφέλη που αποκομίζουμε από επαγγέλματα που συνδέονται και εμπλέκονται έμμεσα με παραθαλάσσιες δραστηριότητες. Η οργάνωση και οι παροχές υπηρεσιών στην αιγιαλίτιδα ζώνη δημιουργούν υποδομές και προοπτικές ανάπτυξης όπως συμβαίνει και σε ανταγωνίστριες χώρες. Οι παραχωρήσεις απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας και η ύπαρξη επαγγελματικών δράσεων πάνω στον αιγιαλό είναι προς την κατεύθυνση του δημοσίου συμφέροντος.
    Ναι πρέπει να υπάρχει έλεγχος και κανόνες λειτουργίας. Πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη ότι: Παρέχοντας μεγαλύτερες χρονικά συμβάσεις απλής χρήσης αιγιαλού δημιουργείται ένα υγιή επαγγελματικό περιβάλλον. Μειώνονται τα φαινόμενα παραβατικής και αρπακτικής συμπεριφοράς λόγω της δυνατότητας ανάκαμψης από μια ζημιογόνα χρονια λόγω εξωγενών παραγόντων. Οι ποινές και τα πρόστιμα του προτεινόμενου είναι εξοντωτικά. Είμαστε συνεργάτες της πολιτειας αρωγοί στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού και όχι αντίπαλοι .
    Το εγχείρημα μας είναι δύσκολο. Καλούμαστε να διαχειριστούμε ένα περιβάλλον δύσκολο και μοναδικό .

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 15:43 | Χαραλαμπακος χαραλαμπος

    Η ευθύνη για τους ναυαγοσώστες πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στους δήμους. Δεν μπορεί μια επιχείρηση να είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια όλων των λουομένων που αριθμητικά ριναι πολλοί περισσότεροι από τους πελάτες της επιχείρησης.
    οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται παρουσία του επιχειρηματία που ως τώρα δεν γίνεται για να αποφεύγονται εκδικητική φαινόμενα στις μετρήσεις.
    οι μετρήσεις να γίνονται από τα 4 σταθερά σημεία των στυλων των ομπρέλες περιμετρικά και όχι μέτρηση στις ξαπλώστρες τις οποίες μετακινούν οι λουομένοι για ηλιοθεραπεία με αποτέλεσμα η υπηρεσία να καταγραφεί λαθεμενα τετραγωνικά.
    το 20% παραπάνω χρέωσης για τις όμορες επιχειρήσεις είναι εξοντωτικό τη στιγμή που οι όμορες επιχειρήσεις πληρώνουν υπέρογκο πόσο στην εταδ για να είναι όμορες.
    το ποσό που καταβάλλεται στην εταδ θα πρέπει να μειωθεί γιατί η χρήση του χώρου εξυπηρετεί μόνο τη διέλευση των πεζών κ τίποτα αλλο.
    τα έγγραφα για την παραχώρηση ομοροτητας από την εταδ να δίνονται άμεσα γιατί μέχρι τώρα η καθυστέρηση που υπάρχει (ακομα κ ιουλιο μηνα)κάνει αδύνατη την εξόφληση της παραλίας από την επιχείρηση κ προκαλεί δυσαρεσκεια στους τουρίστες γιατί δεν βρίσκουν ομπρέλες στην παραλία εν μέσω καλοκαιριού
    παρατηρείται συχνά μετατόπιση της παραλίας λόγω καιρικών συνθηκών, η επιχείρηση μετακινεί τις ομπρέλες χωρίς να καταλάβει επιπλέον τετραγωνικά αλλά παρόλα αυτά η κτηματικη υπηρεσία χρεώνει διπλό.προστιμο για διπλή θέση. ενώ στην ουσία απλά έχουν μετακινηθεί οι ομπρέλες.
    δεν γίνεται ενώ πληρώνουμε το 100% των τετραγωνικών στην παραλία βάσει νομοθεσίας να χρησιμοποιούμε μόνο το 30% μιας παραλίας natura. είναι δυσανάλογο κ άδικο
    Η τιμή του τετραγωνικου είναι υπερβολική και θα πρέπει να ορίζεται με εναν πιο δικαιο τρόπο.
    δεν μπορεί στις δημοπρασίες να συμμετέχουν άτομα χωρίς επιχείρηση στην εν λόγω περιοχή γιατί δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τους λουομένους κ έρχονται κακόβουλα κ εκδικητικα να ανεβάσουν την τιμή της παραλίας στις δημοπρασιες

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 14:25 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού – Συμβούλιο Θεσμικού Παλισίου

    Αντί αξιοποίησης να τεθεί η «κοινή χρήση» τους, προκειμένου να μη συγχέεται ο σκοπός των παραχωρήσεων, που είναι η εξυπηρέτηση της κοινής χρήσης.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 14:31 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού – Συμβούλιο Θεσμικού Παλισίου

    Επί της αρχής
    Η ΕΛΛΕΤ θεωρεί ότι το νομοσχέδιο περιλαμβάνει σημαντικές θετικές ρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο βαθμό που περιορίζει την έκταση των παραλιών, που εκμισθώνονται για εξυπηρέτηση της κοινής χρήσης, αλλά και επιχειρεί να εξασφαλίσει ελεύθερες από ομπρελλοκαθίσματα παραλίες. Εντούτοις, μας προβληματίζουν ιδιαίτερα:
    – η αφαίρεση της αρμοδιότητας της εκμίσθωσης των παραλιών από τους Δήμους. Ενδέχεται η τοπική κοινωνία, την οποία εκπροσωπεί κατά τεκμήριο ο Δήμος, να μη συμφωνεί με την επιλογή των προς εκμίσθωση παραλιών και το πρόβλημα αυτό δεν θεραπεύεται με την προβλεπόμενη προϋπόθεση της (απλής) γνώμης του οικείου Δήμου. Η πρόβλεψη σύμφωνης γνώμης του οικείου Δήμου θα προλάμβανε μια τέτοια διαφωνία
    – η κατάργηση συλλήβδην διατάξεων του ισχύοντος Ν.2791/01, της οποίας δεν είναι σαφείς οι τυχόν αρνητικές επιπτώσεις
    Είναι κατ’ αρχήν επιβεβλημένο τα επισημανθεί, πως το θεσμικό πλαίσιο για την προστασία της παράκτιας ζώνης της Ελλάδας οφείλει να διέπεται από τρεις θεμελιώδεις αρχές:
    α) Αντιμετώπιση της παράκτιας ζώνης «ως πολύτιμου, αναντικατάστατου και σπουδαίας σημασίας εθνικού κεφαλαίου» (προοίμιο ν. 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα). Στο πλαίσιο αυτής της αντιμετώπισης, η αξία των οικοσυστημικών υπηρεσιών είναι τεράστια, ειδικά εάν λάβει κανείς υπόψη του τη συμβολή της παράκτιας ζώνης στον τουριστικό τομέα, όσο και στον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής με λειτουργίες όπως είναι η πρόληψη της διάβρωσης και η αντιμετώπιση ακραίων καιρικών φαινομένων. με καθορισμό της κρίσιμης παράκτιας ζώνης βάσει των προβλέψεων του άρθρου 20 παρ. 8 του ως άνω νόμου.
    β) Ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης στο πλαίσιο του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, σύμφωνα και με το πρωτόκολλο της Μαδρίτης για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου (βλ. 2009/89/ΕΚ απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης) το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της σύμβασης της Βαρκελώνης για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος και των παρακτίων περιοχών της Μεσογείου. Βασική πτυχή της ολοκληρωμένης διαχείρισης είναι η αποτροπή της υποβάθμισης και η αποκατάσταση ήδη υποβαθμισμένων τμημάτων.
    γ) Απαρέγκλιτη διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα της παράκτιας και της παρόχθιας ζώνης, ήτοι αιγιαλού και παραλίας, σύμφωνα και με τις προβλέψεις του ν. 2971/2001 αλλά και τις συνταγματικές επιταγές του άρθρου 24, όπως έχει παγίως κριθεί από το Σ.τ.Ε.
    Σύμφωνα με τις πρόσφατες έρευνες και τις επεξεργασίες του United Nations World Tourism Organization (UNWTO), ο σημερινός τουρίστας επιδιώκει βιωματικές διακοπές και αυθεντικές εμπειρίες σε συνθήκες προστασίας και βιωσιμότητας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, που παραμένει ο κύριος πόρος για την ανάπτυξη του σύγχρονου τουρισμού. Κατά συνέπεια, οι έντονες παρεμβάσεις στις παραλίες, όπως είναι η εκτεταμένη κάλυψη με ομπρέλες, ξαπλώστρες κλπ, δημιουργούν, μεταξύ άλλων, στο σημερινό ενημερωμένο και απαιτητικό τουρίστα μια εικόνα “βιομηχανοποίησης” και περιβαλλοντικής αλλοίωσης του προορισμού. Και μπορεί, βραχυπρόθεσμα και μόνο, η εκτεταμένη κάλυψη/κατάληψη της παράκτιας ζώνης να αποδίδει οικονομικά σε παραχωρούντες και παραχωρησιούχους, σύντομα, όμως, οι προορισμοί θα υποστούν τις αρνητικές συνέπειες της σταδιακής εγκατάλειψης εκ μέρους της ζήτησης και της συνακόλουθης οικονομικής δυσπραγίας, λαμβανομένης υπόψη και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού σε πολλούς τουριστικούς προορισμούς. Σήμερα, η ικανοποίηση του τουρίστα από την τουριστική εμπειρία συνολικά είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση των προορισμών.

    Για την εφαρμογή των παραπάνω αρχών, είναι απαραίτητες οι παρακάτω ενέργειες:
    – Κύρωση και εφαρμογή του Πρωτοκόλλου για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου (εφεξής ‘Πρωτόκολλο’).
    – Εκκίνηση των διαδικασιών για την υλοποίηση των πρώτων θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων.
    – Ενιαία οριοθέτηση της παράκτιας και παρόχθιας ζώνης, με τα οικοσυστημικά κριτήρια που θέτει ο νόμος για τη βιοποικιλότητα 3937/2011, η νομοθεσία για τα ύδατα και το Πρωτόκολλο «για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου» και ειδικά οριοθέτηση της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης» του άρθρου 20 παρ. 8 του ως άνω νόμου.
    – Κατοχύρωση της βασικής αρχής, ότι καμία επέμβαση στην παράκτια ζώνη δεν μπορεί να πραγματοποιείται χωρίς: α) κατάλληλη παραχώρηση β) εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, στο κατάλληλο επίπεδο γ) δημοσιοποίηση και διαφάνεια δ) πρόσβαση στη δικαιοσύνη και ε) τουλάχιστον στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, διαβούλευση σε αντίστοιχη γεωγραφική/διοικητική ενότητα, με όλες τις επιλογές ανοιχτές.
    – Υποχρεωτική εξασφάλιση, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο, αδόμητης ζώνης για νέες κατασκευές τουλάχιστον 150 μ. από τον αιγιαλό ή όχθη γενικά, με τις εξαιρέσεις που αναφέρονται σε αυτό.
    – Θεσμοθέτηση, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο, αυστηρού καθεστώτος προστασίας για ευαίσθητα τμήματα της παράκτιας και παρόχθιας ζώνης, όπως είναι (ενδεικτικά), οι υγρότοποι, τα παράκτια και παρόχθια δάση, οι αμμοθινικοί σχηματισμοί, τα δέλτα και οι εκβολές ποταμών και ρεμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνατότητες παραχώρησης απλής χρήσης της παράκτιας ζώνης εντός προστατευόμενων περιοχών και αρχαιολογικών χώρων θα πρέπει να απαγορευτούν και ειδικά αφού προηγηθεί η οριοθέτηση της κρίσιμης παράκτιας ζώνης του άρθρου 20 παρ. 8 του ως άνω νόμου .
    – Οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές και οι σημαντικές περιοχές για οικότοπους ή είδη θα πρέπει να αποτυπωθούν και να ληφθούν υπόψη στον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.
    – Ακόμη και αν μεταξύ αιγιαλού και δημόσιας οδού, παρεμβάλλεται ιδιωτικό ακίνητο, πρέπει να υπάρχει ελεύθερη δίοδος για την ακώλυτη και ασφαλή πρόσβαση στον αιγιαλό από τη δημόσια οδό, σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία
    – Η αυστηροποίηση του σημερινού καθεστώτος χρήσης της παραλιακής ζώνης από το κοινό επιβάλλεται, μεταξύ άλλων, και από το γεγονός, ότι με βάση τους νέους τύπους τουριστικών καταλυμάτων (σύνθετα τουριστικά καταλύματα, τουριστικά χωριά και γενικά οργανωμένοι τουριστικοί υποδοχείς), που προωθούνται συνήθως με το καθεστώς των στρατηγικών ή δημόσιων σχεδίων ανάπτυξης σημαντικών ακινήτων (Ε.Σ.Χ.Α.Σ.Ε./Ε.Σ.Χ.Α.Δ.Α.), αλλά και λόγω των αναγκών άλλων παραγωγικών τομέων, καθώς και των αναγκών για έργα γενικής υποδομής (πχ βιολογικοί καθαρισμοί οικισμών κλπ) καταλαμβάνονται όλο και περισσότερο και μειώνονται οι περιοχές εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμών και επομένως και η ελεύθερη χρήση της παραλιακής ζώνης.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 13:42 | AN

    Διαβάζοντας τα σχόλια επί του νομοσχεδίου εύκολα κανείς διαπιστώνει την κακώς νοούμενη ανάπτυξη στην χώρα μας που, δυστυχώς, δεν περιλάμβανε έως τώρα τους όρους της βιωσιμότητας και της αειφορίας.
    Ομπρέλα και ξαπλώστρα στις παραλίες αποτελεί μια Ελληνική πατέντα, άντε και μεσογειακή. Σε πολλές χώρες του πλανήτη μας οι ακτογραμμές δεν είναι πνιγμένες με ομπρέλες , τραπεζοκαθίσματα και θαλάσσια μέσα αναψυχής επί της αμμουδιάς. Αντιθέτως προστατεύεται το φυσικό κάλλος των παραλιών καθώς και οι πολύτιμες οικολογικές διεργασίες που επιτελούν, αφήνοντας τες παρθένες. Τι «πουλάει» η χώρα μας άραγε; Οι ακτές μας αποτελούν πόλο έλξης τουριστών οι οποίοι επιθυμούν να τις δουν αναλλοίωτες, με τη φυσική τους βλάστηση και καθαρές. Το μοντέλο του μαζικού τουρισμού είναι παρωχημένο και καταστροφικό για το περιβάλλον, όπως άλλωστε όλοι οι διεθνείς, τουριστικοί και μη, οργανισμοί πιστοποιούν μέσα από τα ερευνητικά τους δεδομένα. Η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να λειτουργεί με σύγχρονους όρους ανάπτυξης;
    Μέχρι σήμερα η χώρα μας έχει αποτύχει να προστατέψει αποτελεσματικά το παραλιακό μας μέτωπο επιτρέποντας στις «καλές», μικρομεσαίες, «κατατρεγμένες» από το κράτος επιχειρήσεις να λεηλατήσουν τις ακτές με παράνομες μόνιμες και ημιμόνιμες κατασκευές, με πλήρη ισοπέδωση των αμμοθινών, με αλλαγή στη μορφολογία τόσο της αμμουδιάς όσο και στα βραχώδη σημεία, με είδη του φυτικού και ζωικού βασιλείου που τα έχουν φτάσει στο χείλος της εξαφάνισης, με πολλές φορές κακογουστές επιλογές σε ομπρέλες και χρώματα που δεν εναρμονίζονται με το φυσικό περιβάλλον. Το επιχείρημα δε, ότι θα εξοντωθούν οι παράκτιες επιχειρήσεις οικονομικά λόγω του νομοσχεδίου, είναι σχεδόν αστείο. Ποια επιχείρηση κόβει αποδείξεις για ομπρέλες;;;; Ποια;;;;; Επίσης, οι εν λόγω επιχειρήσεις έχουν ήδη ένα μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων του κλάδου, έχουν φάτσα στη θάλασσα και θέα στη θάλασσα! Ακόμη και παραχωρήσεις επί του αιγιαλού να μην τους δινόταν και πάλι θα επιλέγονταν πρώτες από τους τουρίστες! Τόσα χρόνια αθέμιτος ανταγωνισμός επικρατούσε από επιχειρήσεις που φοροδιέφευγαν, καταπατούσαν τον αιγιαλό, καταστρατηγούσαν την έννοια του κοινόχρηστου χώρου, προκάλεσαν μην αναστρέψιμη βλάβη στο περιβάλλον και έχουν υποθηκεύσει, μαζί με το συνενοχή του κράτους και όλων μας, το τουριστικό μέλλον των παιδιών μας και της φυσικής μας κληρονομιάς. Η δε επιπρόσθετη πίεση της κλιματικής κρίσης , των ακραίων καιρικών φαινομένων, της αύξησης της ανόδου της θάλασσας δεν αφήνει κανένα περιθώριο να μην γίνεται πλέον ορθολογική διαχείριση των παράκτιων οικοσυστημάτων.
    Το νομοσχέδιο θα πρέπει να επικεντρωθεί και να εξειδικευτεί ακόμη περισσότερο στους εξής τομείς:
    1. Προστασία των αμμοθινικών οικοσυστημάτων, τα οποία συμβάλουν σημαντικά στην μείωση των φαινομένων διάβρωσης των ακτών, και απαγόρευση σε οποιαδήποτε παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας (ακόμη και αν αυτή δεν έχει καταστεί κοινόχρηστη) και σε περιοχές εκτός δικτύου Natura 2000. Οι αμμοθινές αποτελούν οικότοπο προτεραιότητας για την Ε.Ε.
    2. Προστασία της Poseidonia Oceanica, των τροπικών θαλάσσιων λιβαδιών τόσο μέσα στη θάλασσα από αγκυροβόλια όσο και απαγόρευση απομάκρυνσής τους από την στεριά καθώς συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση των φαινομένων διάβρωσης των ακτών.
    3. Προστασία της φυσικής παραθαλάσσιας βλάστησης που συγκρατεί της αμμουδιά σε περιπτώσεις κακοκαιρίας και κυμάτων.
    4. Κατεδάφιση από το κράτος όλων των παράνομων κατασκευών επί του αιγιαλού αλλά και επί της ζώνης παραλίας και όχι από τους Δήμους που λόγω των στενών προσωπικών σχέσεων με τους πολίτες στις μικρές τοπικές κοινωνίες σχεδόν ΠΟΤΕ δεν προβαίνουν στις απαραίτητες νόμιμες ενέργειες. Η διαδικασία θα πρέπει να γίνεται απρόσωπα ώστε η παρέμβαση από τον κάθε πολίτη με «γνωριμίες» να μην είναι εύκολη. Μετά από την κατεδάφιση θα πρέπει να γίνεται αποκατάσταση με οικολογικούς όρους ώστε η ακτή να επαναφέρει τις φυσικές της λειτουργίες.
    5. Θέσπιση καλών πρακτικών για τον καθαρισμό των ακτών τόσο από τους ιδιώτες όσο και από τους Δήμους, με μη μηχανοκίνητα μέσα αλλά χειρονακτικά, και αποφυγή του γνωστού «ξυσίματος» με τσουγκράνα το οποίο αλλάζει την μορφολογία του εδάφους και διαβρώνει περαιτέρω τις ακτές.
    6. Να δίνεται η δυνατότητα σε περιοχές που το επιθυμούν να εξαιρούν και άλλες παραλίες από το σύνολο των παραχωρήσεων. Όσο δικαίωμα έχουν οι πολίτες και οι τουρίστες να κάνουν χρήση ομπρελών άλλο τόσο δικαίωμα έχουν οι πολίτες και οι τουρίστες που το επιθυμούν να απολαμβάνουν τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας αναλλοίωτες χωρίς ανθρωπογενείς παρεμβάσεις.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 13:15 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑΡΧΩΝ ΕΣΤΙΑΣΗΣ & ΑΝΑΨΥΧΗΣ Ν. ΑΧΑΙΑΣ(ΣΚΕΑΝΑ)

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    επί του σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο:
    «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις»

    Μετά από επισταμένη μελέτη του νομοθετικού πλαισίου αλλά και του τρόπου εφαρμογής του, ιδίως του περασμένου καλοκαιριού, καταγράφουμε στο παρόν κείμενο κωδικοποιημένα και συνοπτικά οι προτάσεις μας επί του δημοσιευθέντος νομοσχεδίου, με σχολιασμό ανά άρθρο:

    1. αρ. 5 παρ. 2
    ★ 2. Για την οριοθέτηση του παλαιού αιγιαλού λαμβάνονται υπόψη ιδίως ενδείξεις επί του εδάφους ή φυσικές ενδείξεις (αμμώδης, ελώδης ή βαλτώδης χαρακτήρας εκτάσεων συνεχόμενων του αιγιαλού), αεροφωτογραφίες, χάρτες και διαγράμματα διαφόρων ετών και γεωλογικές μελέτες, εξαιρουμένων των μαρτυρικών καταθέσεων.
    ➢ Θεωρούμε ότι είναι λάθος να καταργούνται οι μαρτυρικές καταθέσεις. Θα πρέπει όλα τα πρόσφορα μέσα να συνεκτιμώνται από την Επιτροπή και τα δικαστήρια. Επίσης να προβλεφθεί ότι θα λαμβάνονται υπόψη δικαστικές αποφάσεις, δημοσιεύματα παρελθόντος με φωτογραφικό υλικό, συμβόλαια, διάφορες εγκρίσεις από υπηρεσίες καθώς και τυχόν εκθέσεις προηγούμενων υπηρεσιών από ελέγχους.

    2. αρ. 8 παρ. 1
    ★ Η σύμβαση δεν μπορεί να έχει χρονική διάρκεια μικρότερη του ενός (1) έτους και μεγαλύτερη των τριών (3) ετών.
    ➢ Η σύμβαση να μπορεί να έχει διάρκεια μέχρι 5 έτη.

    3. αρ. 8 παρ.3 β)
    ★ β) διασφαλίζει τη χρήση του αιγιαλού και της παραλίας για άτομα με αναπηρία, εγκαθιστώντας ειδικές πλατφόρμες για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία (sea tracks), αν αυτές δεν έχουν εγκατασταθεί με μέριμνα του οικείου δήμου. Στην περίπτωση αυτή, ο παραχωρησιούχος συμψηφίζει τις δαπάνες για εγκατάσταση των πλατφορμών με το αντάλλαγμα της παραχώρησης.
    ➢ Εφόσον είναι εφικτή η πρόσβαση αμαξιδίου μέχρι την θάλασσα και ρητά υποχρεώνει η Κτηματική Υπηρεσία τον Μισθωτή.

    4. αρ. 8 παρ. 3 γ)
    ★ γ) περιορίζει την ανάπτυξη των ομπρελών, ξαπλωστρών και θαλάσσιων μέσων αναψυχής και λοιπών κινητών στοιχείων σε ποσοστό του εμβαδού της παραχωρούμενης έκτασης που δεν υπερβαίνει το εξήντα τοις εκατό (60%) ή το τριάντα τοις εκατό (30%), αν πρόκειται για προστατευόμενο αιγιαλό και παραλία της παρ. 1 του άρθρου 4, ώστε να διασφαλίζονται η διέλευση του κοινού κάθετα και παράλληλα προς τη θάλασσα και η ύπαρξη ελεύθερης ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον τεσσάρων (4) μέτρων.
    ➢ 1)Να περιοριστεί στα 3 μέτρα πλάτος η ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή. Επίσης στην ζώνη αυτή να μην επιτρέπεται σε κανέναν να τοποθετεί ομπρέλες ή ξαπλώστρες.
    ➢ 2) Στις κάθετες και παράλληλες ελεύθερες ζώνες, να επιτρέπεται στον μισθωτή να τοποθετήσει ξύλινους διαδρόμους και να μην επιτρέπεται σε κανέναν να τοποθετεί ομπρέλες ή ξαπλώστρες επί των διαδρόμων.

    5. αρ. 8 παρ. 3 θ)
    ★ θ) διασφαλίζει την παρουσία ναυαγοσώστη, εφόσον του υποδειχθεί ότι η υποχρέωση αυτή δεν καλύπτεται από τον οικείο δήμο. Στην περίπτωση αυτή, ο παραχωρησιούχος συμψηφίζει τις δαπάνες για την αμοιβή του ναυαγοσώστη και τον εξοπλισμό του με το αντάλλαγμα της παραχώρησης. Η πρόσληψη ναυαγοσώστη και η διάθεση εξοπλισμού από τον παραχωρησιούχο δεν απαλλάσσουν τον οικείο δήμο από ευθύνη για παράβαση του π.δ. 71/2020 (Α΄ 166).
    ➢ Θεωρούμε ότι η διάταξη έχει πολλές ασάφειες και θέλει απλά να μετακυλήσει τις ευθύνες (και κυρίως τις ποινικές ευθύνες) στις επιχειρήσεις. Προτείνουμε να απαλειφθεί, και να προβλεφθεί ως αποκλειστική υποχρέωση των Δήμων.

    6. αρ. 8 παρ. 7
    ★ 7. Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας που βρίσκονται εντός αρχαιολογικών χώρων, μνημείων και ιστορικών τόπων ή τους περιβάλλουν επιτρέπεται μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με τον Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς (ν. 4858/2021, Α΄ 220), και κατόπιν αιτήματος της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας προς την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Εφόσον χορηγηθεί η σύμφωνη γνώμη, δεν απαιτείται εκ νέου σχετικό αίτημα. Η Κτηματική Υπηρεσία οφείλει, πριν από την έναρξη της πλειοδοτικής δημοπρασίας, να γνωστοποιήσει στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού οποιαδήποτε εκ νέου παραχώρηση απλής χρήσης χώρων του πρώτου εδαφίου, για τους οποίους έχει εκδοθεί σύμφωνη γνώμη κατά τα ανωτέρω ή νέου τμήματος αυτών. Σε περίπτωση μεταβολής των αρχαιολογικών δεδομένων, η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού οφείλει, εντός επτά (7) εργασίμων ημερών, να ενημερώσει σχετικά την αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία, αποστέλλοντας στην τελευταία φάκελο με τα πλήρη στοιχεία για τον συγκεκριμένο χώρο.
    ➢ 1) Επειδή είναι σε όλους γνωστό ότι οι υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού καθυστερούν σε όλες τις εκφάνσεις τους, προτείνουμε να τεθεί προθεσμία 10 ημερών από την αποστολή του φακέλου της Κτηματικής, είτε στις όμορες είτε στα δημοπρατούμενα, μέσα στην οποία η Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού θα πρέπει να γνωμοδοτήσει. Μετά την άπρακτη παρέλευση της 10ήμερης προθεσμίας από την αποστολή του ηλεκτρονικού 2 φακέλου, τεκμαίρεται η σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Στην περίπτωση που η Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού απαντήσει εντός της προθεσμίας των 10 ημερών, ζητώντας πρόσθετα στοιχεία, η Κτηματική οφείλει να αποστείλει τα πρόσθετα στοιχεία που τυχόν της ζητηθούν και η Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού να υποχρεούται να απαντήσει εντός αποκλειστικής προθεσμίας 10 ημερών και μετά την παρέλευση της προθεσμίας να τεκμαίρεται η σύμφωνη γνώμη της.
    ➢ 2) Οι εγκρίσεις ή οι κατά πλάσμα χορηγήσεις της σύμφωνης γνώμης της Υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού αφορούν το αιτούμενο τμήμα ανεξαρτήτως του προσώπου του αιτούντος. Επομένως να μην απαιτείται νεώτερη σύμφωνη γνώμη σε περίπτωση αλλαγής μισθωτή.

    7. αρ. 9 παρ. 2
    ★ 2. Το εμβαδόν κάθε παραχωρούμενου τμήματος αιγιαλού και παραλίας της παρ. 1 δεν υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τετραγωνικά μέτρα (τ.μ.). Μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον έξι (6) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το άρθρο 11 δεν καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50%) του εμβαδού ή του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.

    ➢ Προτείνεται η απόσταση των έξι (6) μέτρων να περιοριστεί στα 3 μέτρα.

    8. αρ. 11 παρ. 1 α)
    ★ α) κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα
    ➢ Να συμπεριληφθούν και τα μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα για λόγους ισονομίας. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σε όλη την Ελλάδα, όπου υπερπολυτελή μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα (πχ. ενοικιαζόμενα δωμάτια) έχουν ομορότητα, πλην όμως δεν δικαιούνται απευθείας μίσθωση, λόγω αυτού του αδικαιολόγητου αναχρονιστικού διαχωρισμού.

    9. αρ. 11 παρ. 3
    ★ 3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή τεσσάρων (4) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα πεντακόσια (500) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) του εμβαδού ή του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται. Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η παραχώρηση μεγαλύτερης επιφάνειας, εφόσον καταλείπεται ελεύθερο το ποσοστό του πρώτου εδαφίου, αν η όμορη επιχείρηση υπάγεται στις περ. α) και β) της παρ. 1 του παρόντος ή είναι σύνθετο τουριστικό κατάλυμα των υποπερ. αα), ββ), δδ), εε) και ζζ) της περ. α) της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4276/2014 (Α΄ 155).
    ➢ SOS!!! Αδιανόητη φωτογραφική διάταξη που καταστρατηγεί το πνεύμα και την ουσία της νέας διάταξης. Η συγκεκριμένη εξαίρεση είναι ο ορισμός του αθέμιτου ανταγωνισμού και της άνισης μεταχείρισης ομοειδών καταστάσεων. Η πρότασή μας είναι ότι είτε ο περιορισμός των 3 500τμ, κατ’ ανώτατο όριο θα ισχύει καθολικά για όλες τις επιχειρήσεις, είτε θα μπορούν όλοι να λάβουν μεγαλύτερη επιφάνεια.
    ➢ Λαμβάνοντας υπόψη ότι το πρόβλημα δημιουργείται όταν τοποθετούνται οι ομπρελοξαπλώστρες κατά μήκος στην ακτογραμμή και όχι σε όλο πλάτος/βάθος του αιγιαλού, προτείνουμε το εξης:
    ● όταν έμπροσθεν της επιχείρησης υπάρχει τμήμα αιγιαλού μεγαλύτερο των 500τμ να μπορεί η όμορη επιχείρηση να λάβει όλο το τμήμα του έμπροσθεν της αιγιαλού, με την προϋπόθεση πάντα ότι καταλείπεται ελεύθερο το 50% του συνόλου εμβαδού του αιγιαλού της παραλίας.
    ● όταν παραπλεύρως (δεξιά/αριστερά) του τμήματος έμπροσθεν της επιχείρησης υπάρχει τμήμα αιγιαλού αδιάθετο, τότε να μπορεί η γειτονική όμορη επιχείρηση να μισθώσει χώρο μέχρι 1.000 τμ. με την προϋπόθεση πάντα ότι καταλείπεται ελεύθερο το 50% του συνόλου εμβαδού του αιγιαλού / παραλίας.
    ➢ Στην βασική αρχή του νομοσχεδίου που είναι ότι πρέπει να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) του εμβαδού ή του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, προτείνουμε ότι, εφόσον υπάρχει παλαιός αιγιαλός που τίθεται σε ελεύθερη χρήση, να προσμετράται ο παλαιός αιγιαλός στο ελεύθερο τμήμα του 50%. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί σε πολλές περιοχές της χώρας υπάρχει ελεύθερος παλαιός αιγιαλός στον οποίο ήδη οι λουόμενοι κάνουν ελεύθερα και απρόσκοπτα χρήση. Σε διαφορετική περίπτωση, θα οδηγηθούμε στο αντίθετο αποτέλεσμα, ότι δηλαδή σε διάφορες παραλίες τα ελεύθερα τμήματα θα είναι πολύ μεγάλα σε έκταση και τα τμήματα με ομπρελοξαπλώστρες σε μικρά τμήματα, με αποτέλεσμα να μην καλύπτεται η ζήτηση των λουόμενων/πελατών για εξυπηρέτησή τους σε οργανωμένα σημεία και να υπάρχει και αύξηση στις τιμές χρέωσης του σετ των ομπρελοξαπλωστρών λόγω της αυξημένης ζήτησης.
    ➢ Σε όλες τις παραπάνω προτάσεις μας πρέπει να τονιστεί ότι η επιχείρηση θα πληρώνει μίσθωμα για το 100% των τμ του αιγιαλού που μισθώνει (πχ. 500τμ), όμως θα μπορεί να αξιοποιεί μόνο το 60% (ήτοι 300τμ) ή το 30% (ήτοι 150τμ) στις προστατευόμενες περιοχές.

    10. αρ. 11 παρ. 4
    ★ 4. Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση σε όμορη επιχείρηση, όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι μικρότερο των τεσσάρων (4) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι μικρότερο των εκατό πενήντα (150) τετραγωνικών μέτρων. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας του πρώτου εδαφίου σε ξενοδοχειακά καταλύματα σύμφωνα με τους όρους του παρόντος.
    ➢ Ίδια παρατήρηση με την προηγούμενη. Η πρόταση μας είναι ότι είτε ο περιορισμός των 500τμ μέγιστο θα ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις, είτε θα μπορούν όλοι να λάβουν μεγαλύτερη επιφάνεια.

    11. αρ. 11 παρ. 5
    ★ 5. Σε περίπτωση ύπαρξης συνεχόμενων όμορων επιχειρήσεων ή σωματείων, καταλείπεται ελεύθερη ζώνη πλάτους έξι (6) τουλάχιστον μέτρων μεταξύ των ορίων 4 τους. Σε αυτή την περίπτωση το εμβαδόν του παραχωρούμενου χώρου της παρ. 3 μειώνεται έως το ήμισυ, προκειμένου να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) του εμβαδού ή του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται. Κατ΄ εξαίρεση το πλάτος της ελεύθερης ζώνης μειώνεται κατά πενήντα τοις εκατό (50%), εφόσον η πρόσοψη της επιχείρησης ή του ναυταθλητικού σωματείου έχει μήκος μικρότερο των έξι (6) μέτρων.
    ➢ Μεταξύ συνεχόμενων όμορων διαφορετικών επιχειρήσεων, να αφήνεται ελεύθερη ζώνη διέλευσης λουομένων 4 μέτρων (2 μέτρα από κάθε πλευρά). Εάν το πλάτος του παραχωρούμενου χώρου είναι μικρότερο των 10 μέτρων, τότε η ελεύθερη ζώνη διέλευσης λουομένων να ορίζεται στα 2 μέτρα. Οι όμοροι μισθωτές υποχρεούνται να τοποθετήσουν ξύλινο διάδρομο στην ελεύθερη ζώνη διέλευσης λουομένων.

    12. αρ. 11 παρ. 6
    ★ Το τίμημα της παραχώρησης είναι αυτό που προκύπτει σύμφωνα με τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, προσαυξημένο κατά είκοσι τοις εκατό (20%).
    ➢ Να μην είναι προσαυξημένο το τίμημα στις όμορες, καθώς έτσι δημιουργείται ανισότητα στην ίδια παροχή υπηρεσίας (εκμίσθωση ομπρελοξαπλωστρών) από επιχειρήσεις στην ίδια παραλία (μεταξύ όμορων και από δημοπρασία).

    13. αρ. 11 παρ. 8
    ★ 8. Κύριο ξενοδοχειακό κατάλυμα ή οργανωμένη τουριστική κατασκήνωση (camping) στην οποία έχει παραχωρηθεί η απλή χρήση όμορου τμήματος αιγιαλού και παραλίας, σύμφωνα με το παρόν, δύναται να παραχωρήσει τμήμα του παραχωρηθέντος τμήματος αιγιαλού ή παραλίας σε τρίτο φυσικό ή νομικό πρόσωπο για την άσκηση δραστηριοτήτων θαλάσσιων μέσων αναψυχής ή άλλης συναφούς επιχείρησης,
    ➢ Τι νοείται “άλλης συναφούς επιχείρησης”; Δεν υπάρχει άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα συναφούς με τα εκμίσθωση θαλασσίων μέσων αναψυχής. Άρα πρέπει να διευκρινιστεί ότι επιτρέπεται η υπεκμίσθωση μόνο για θαλάσσια μέσα αναψυχής και τίποτα άλλο. Σε διαφορετική περίπτωση, η έννοια της “συναφούς επιχείρησης” μπορεί να υποτεθεί ότι είναι και η εκμίσθωση ομπρελοξαπλωστρών και επομένως ένα ξενοδοχείο να μπορεί να μισθώσει από την Κτηματική πχ 2.000τμ αιγιαλού (αφού δεν υπάρχει ο περιορισμός των 500τμ) και να υπεκμισθώσει ένα τμήμα του σε άλλη επιχείρηση/μισθωτή.
    ➢ Επίσης να τεθεί στο κείμενο του νομοσχεδίου ότι Κύριο ξενοδοχειακό κατάλυμα ή οργανωμένη τουριστική κατασκήνωση (camping) επιτρέπεται να μισθώσει μόνο το έμπροσθεν της επιχείρησής του τμήμα του αιγιαλού (όπως τα κέντρα αναψυχής) ώστε να μην χρειαστεί η έκδοση διευκρινιστικών εγκυκλίων επί του θέματος στις οποίες ελλοχεύει ο κίνδυνος να θεωρηθούν ότι εκδόθηκαν καθ’ υπέρβαση

    14. αρ. 11 παρ. 10
    ★ 10. Για την εφαρμογή του παρόντος, οι όμορες επιχειρήσεις υποβάλλουν αίτημα παραχώρησης μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου εκάστου έτους. Σε διαφορετική περίπτωση, η Κτηματική Υπηρεσία δύναται να παραχωρήσει το όμορο τμήμα αιγιαλού και παραλίας κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας.
    ➢ Όντας γνωστή σε όλους η υποστελέχωση των Κτηματικών Υπηρεσιών και εξαιτίας της καθυστέρησης αυτής έχουν καταστεί έκθετες πολλές φορές οι όμορες επιχειρήσεις, προτείνουμε να τεθούν αποκλειστικές προθεσμίες μέσα στις οποίες η Κτηματική Υπηρεσία, αλλά και οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, θα πρέπει να απαντήσουν στην αιτούμενη όμορη επιχείρηση. Μετά την πάροδο των αποκλειστικών προθεσμιών, να τεκμαίρεται η συναίνεση των υπηρεσιών και να ολοκληρώνεται η διαδικασία παραχώρησης του αιγιαλού.
    15. αρ. 12 παρ. 1 α)
    ★ α) η κατασκευή έργων ή η αυθαίρετη διαμόρφωση του αιγιαλού και της παραλίας,
    ➢ Τι αποτελεί «διαμόρφωση»; Πρέπει να εξειδικευτεί για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, καθώς οι κυρώσεις είναι αυστηρές.

    16. αρ. 12 παρ. 1 β)
    ★ κατά τρόπο που προκαλεί αλλοίωση της φυσικής του μορφολογίας και των βιοτικών του στοιχείων
    ➢ Πρέπει να εξειδικευτεί για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, καθώς οι κυρώσεις είναι αυστηρές.

    17. αρ. 20
    ★ Όποιος επιφέρει στον αιγιαλό ή την παραλία οιαδήποτε μεταβολή χωρίς άδεια ή καθ’ υπέρβαση αυτής ή με άδεια που εκδόθηκε παράνομα, ανεξαρτήτως ζημίας ή βλάβης, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους.
    ➢ Ποια είναι η περίπτωση άδειας που εκδόθηκε παράνομα, δεδομένου ότι μία άδεια ισχύει, παράγει έννομα αποτελέσματα και τεκμαίρεται ως νόμιμη, μέχρις ότου ανακληθεί ή ακυρωθεί αρμοδίως.

    18. αρ. 23 παρ. 8
    ★ 8. Παραβάσεις της παρ. 1 του άρθρου 29 του ν. 2971/2001 που έχουν διαπιστωθεί πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος, εξετάζονται ως προς τη διαδικασία επιβολής των διοικητικών κυρώσεων σύμφωνα με την καταργούμενη διάταξη.
    ➢ Για όλες τις περιπτώσεις, το νέο κυρωτικό πλαίσιο, να τίθεται σε εφαρμογή από σήμερα, χωρίς να θεωρείται υπότροπος κάποιος που έχει τιμωρηθεί με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις σε όλη την χώρα που λόγω καθυστέρησης των Δήμων να διαβιβάσουν τις αιτήσεις των όμορων επιχειρήσεων στην Κτηματική, διαπιστώθηκε να γίνεται χρήση του αιγιαλού και ακολουθήθηκαν οι διοικητικές και ποινικές κυρώσεις. Επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις, εξαιτίας της κωλυσιεργίας της διοίκησης οι επιχειρήσεις κατέστησαν παράνομες, θεωρούμε ότι πρέπει να τεθεί μία “κόκκινη γραμμή” στο παρελθόν και να ξεκινήσουμε εξ’ αρχής, σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει οι θιγόμενες επιχειρήσεις που, εξ’ αυτού του λόγου δεν θα μπορούν να μισθώσουν φέτος τον αιγιαλό, να στραφούν νομικά κατά του Δήμου και της Κτηματικής λόγω της περσινής κωλυσιεργίας.

    19. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
    ★ Θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα οι μισθωτές να μπορούν να τοποθετήσουν Γκαζέπο, ξύλινους διαδρόμους, φυτά, καλαμωτές για αντιανεμική προστασία, χαλιά.
    ★ Εφόσον υπάρχει μίσθωση σε ισχύ, να επιτρέπεται η εναπόθεση του εξοπλισμού και του χειμερινούς μήνες.
    ★ Για τις περιπτώσεις λειτουργίας τροχήλατου αυτοκινούμενου ή μη αναψυκτηρίου (καντίνα), να προβλέπεται ρητά στην σύμβαση μίσθωσης ότι 1) απαγορεύεται το σερβίρισμα, 2) δεν μπορεί να τοποθετηθεί η καντίνα σε απόσταση μικρότερη των 150μ σε ευθεία γραμμή από επιχείρηση εστίασης/κέντρο αναψυχής, 3) να προσκομίσουν από τον οικείο Δήμο έγγραφο που να αποδεικνύεται ότι η άδεια λειτουργίας της τροχήλατης καντίνας είναι σε ισχύ και δεν έχει ανακληθεί, 4) για την χορήγηση άδειας τροχήλατης καντίνας σε αιγιαλό να ισχύουν οι διατάξεις περί υπαιθρίου εμπορίου διαφορετικά δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός με καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

    20. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΚΥΑ 38609/2023
    ★ Στην παράγραφο 4:
    ➢ Στις επιτρεπόμενες να προβλέπονται και τα γκαζέπο.
    ➢ Στους Διαδρόμους πρόσβασης (οριζόντιους-κάθετους) να επιτρέπεται η τοποθέτηση ξύλινου δαπέδου χωρίς τον περιορισμό του 1τμ, γιατί υπάρχει αστάθεια κατά το βάδισμα των λουόμενων ή την προσπέλαση αναπηρικού αμαξιδίου.
    ➢ Να προβλέπεται η δυνατότητα φύτευσης, εφόσον αυτά μπορούν να απομακρυνθούν κατά την λήξη της σύμβασης.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 13:39 | Γιωργος Βιντζηλαιος

    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 12:36 | ΘΕΟΧΆΡΗΣ ΘΕΟΧΆΡΗΣ

    Το Νομοσχέδιο αυτό δεν θα είναι επιτυχημένο αν δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα που δημιουργούν στις παραλίες οι παράνομες καταλήψεις των Θαλάσσιων Μέσων Αναψυχής και των αντίστοιχων κτισμάτων-παραπηγμάτων από επιχειρηματίες που λειτουργούν με άδειες Θαλάσσιου Χώρου (θαλάσσιου στίγματος).
    Είναι σαν να προσπαθούμε να θεραπεύσουμε μια πληγή, και υπάρχει ένα δόρυ που συνεχώς την κεντρίζει και την ανοίγει.
    Και εξηγώ:
    Α) Οι κανονικές άδειες λειτουργίας Θαλάσσιων Μέσων Αναψυχής (Θ.Μ.Α.) με πόστο επί της παραλίας εκδίδονται με την εξής διαδικασία.
    (α) Η Πολεοδομική Επιτροπή του εκάστοτε Δήμου καθορίζει ένα αριθμό θέσεων στις παραλίες της επικράτειάς του, με κριτήριο, όσον αφορά τον αριθμό, το να υπάρχει υπερεπάρκεια, και όσον αφορά τις θέσεις, κυρίως την ασφάλεια των λουόμενων (εγχώριων και τουριστών), τον χαρακτήρα της περιοχής (π.χ. αστικός με κατοικίες ή τουριστικός, κ.λπ.), την προσβασιμότητα κ.λπ.
    (β) Η Οικονομική Επιτροπή του εκάστοτε αντίστοιχου Δήμου καθορίζει ελάχιστα τιμήματα σε κάθε μία εξ αυτών και δημοπρατεί τις θέσεις αυτές ανά έτος ή ανά τριετία. Λόγω δε της υπερεπάρκειας των θέσεων αυτών, για κάποιες λίγες θέσεις η Δημοπράτηση αποβαίνει άγονη. Έτσι ο εκάστοτε επιχειρηματίας έχει ένα μισθωμένο χώρο 50 ή περισσότερων τ.μ. επί της παραλίας στην συγκεκριμένη θέση όπου έχει συγκεντρωμένα τα Θαλάσσια Μέσα τόσο κατά τις ώρες λειτουργίας, όσο και κατά τις ώρες της διανυκτέρευσης. Με βάση την κατοχύρωση της θέσης από την Δημοπρασία και της μίσθωσης του χώρου από την Κτηματική Υπηρεσία, εκδίδεται από την Λιμενική αρχή η Άδεια λειτουργίας Θ.Μ.Α. σε “πόστο” επί της παραλίας βάσει του Γενικού Κανονισμού Λιμένων αρ. 20 (Γ.Κ.Λ. 20). Με αυτό τον τρόπο υπάρχει μία τάξη και μία ασφάλεια επί των παραλιών.
    Β) Υπάρχουν όμως στον Γ.Κ.Λ. 20 και οι λεγόμενες άδειες λειτουργίας Θ.Μ.Α. σε Θαλάσσιο Χώρο (ή άδειες στίγματος), οι οποίες με την παλαιότερη ελλιπή νομοθεσία εξυπηρετούσαν κάποιο σκοπό, αλλά με την σημερινή πλήρη νομοθεσία δεν χρειάζονται πλέον και μόνο προβλήματα δημιουργούν. Και εξηγώ:
    Οι άδειες αυτές:
    – Δίνονται για λειτουργία της επιχείρησης Θ.Μ.Α. από ένα σημείο Θαλάσσιου χώρου και απαγορεύεται να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε σημείο της παραλίας-αιγιαλού για χρήση ή αποθήκευση των θαλάσσιων μέσων.
    – Με εισήγηση της τριμελούς Επιτροπής του άρθρου 35 του Γ.Κ.Λ. 20 αποφασίζεται η καταλληλόλητα της θέσης για την λειτουργία της επιχείρησης των Θ.Μ.Α. Η εν λόγω επιτροπή αποτελείται από τον Λιμενάρχη ή έναν Λιμενικό Υπάλληλο, ένα υπάλληλο της Περιφέρειας και ένα εκπρόσωπο του φορέα διαχείρισης των παραλιών (ΟΤΑ, ή ΕΟΤ, ή Κτηματική Υπηρ.).
    – Εκδίδεται η άδεια λειτουργίας από το Λιμεναρχείο με την προϋπόθεση να μην χρησιμοποιείται κανένας χώρος της παραλίας-αιγιαλού ούτε κατά την λειτουργία της επιχείρησης αλλά ούτε για νυκτερινή αποθήκευση των θαλάσσιων μέσων.
    – Ο επιχειρηματίας έχει δικαίωμα να μετατρέψει την εν λόγω άδεια θαλάσσιου χώρου σε άδεια “πόστου”, αφού αιτηθεί την παραχώρηση χώρου επί της συγκεκριμένης παραλίας, έναντι μισθώματος που θα προκύψει από δημοπρασία στην οποία θα συμμετέχει μόνο ο ίδιος (καθότι μόνο αυτός θα κατέχει άδεια θαλάσσιου χώρου στο συγκεκριμένο σημείο).!!
    Τα Προβλήματα που δημιουργούν οι άδειες λειτουργίας Θ.Μ.Α. σε θαλάσσιο χώρο είναι:
    – Εκδίδονται σε περιοχές όπου η λειτουργία των Θ.Μ.Α., εκθέτει τους εκεί λουόμενους σε πολλούς και μεγάλους κινδύνους. Παρά ταύτα οι περιοχές αυτές είναι πολύ επικερδής για τους “επιτήδειους“ επιχειρηματίες, που κατάφεραν να πείσουν τον Λιμενάρχη και ένα από τα άλλα δύο μέλη της επιτροπής του άρθρου 35 να εκδοθεί μια τέτοια άδεια λειτουργίας Θ.Μ.Α. στον Θαλάσσιο Χώρο της περιοχής αυτής, η οποία δεν είναι μία από τις εγκεκριμένες από την αρμόδια Πολεοδομική Επιτροπή για τέτοιες δραστηριότητες.
    – Λειτουργούν την επιχείρηση με όλα τα θαλάσσια μέσα να εκκινούν και να καταλήγουν στην παραλία (και όχι σε εξέδρα στον θαλάσσιο χώρο) και τελικά να αποθηκεύονται και να διανυκτερεύουν εκεί.
    – Οι εν λόγω επιχειρηματίες παρανομούν κάνοντας κατάληψη των παραλιών με τα θαλάσσια μέσα (jet ski, θαλ. ποδήλατα, κανό, φουσκωτά, κ.λπ.), αλλά και με παράνομα κτίσματα εφοδιασμένα με ψυγεία για παράνομη πώληση αναψυκτικών κ.α.
    – Οι επιχειρηματίες που μετατρέπουν την άδεια θαλάσσιου χώρου σε άδεια “πόστου”, κάνουν αθέμητο ανταγωνισμό προς την πλειονότητα των συναδέλφων τους που λειτουργούν από τις ασφαλείς σε λειτουργία και κανονικά δημοπρατημένες θέσεις “πόστου” (της ως άνω παραγράφου Α), έχοντας πληρώσει ανταγωνιστικό τίμημα μέσω δημοπρασίας, σε μία όχι τόσο “εμπορική” θέση, όπως αυτήν του “επιτήδειου” επιχειρηματία.

    – Οι επιτροπή του άρθρου 35 (του Γ.Κ.Λ. 20), λόγω της σύστασής της (που προαναφέραμε) δεν έχει τις κατάλληλες Πολεοδομικές, Χωροταξικές και λοιπές γνώσεις όπως έχει η Πολεοδομική Επιτροπή του εκάστοτε Δήμου που καθορίζει τα “πόστα” προς δημοπράτηση (με την διαδικασία της παραγράφου Α). Επίσης είναι ολιγομελής (3 ατόμων), και αρκεί η πλειοψηφία του Λιμενάρχη με ένα από τα άλλα δύο μέλη για να αποφασίσουν για ένα θέμα για το οποίο δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και στοιχεία.

    Εκ των πραγμάτων, καμία επιχείρηση εφοδιασμένη με τέτοια άδεια δεν μπορεί να λειτουργεί νόμιμα καθότι: είναι ανέφικτο κάθε επιχειρηματίας που διαθέτει τέτοια άδεια να μεταφέρει δύο φορές την ημέρα όλο τον εξοπλισμό του (jet ski, και τρέιλερ αυτών, θαλ. ποδήλατα, κανό, φουσκωτά τύπου μπανάνα και καναπέ, wind serf και τις βάσεις αυτών, κ.λπ.), από το θαλάσσιο σημείο λειτουργίας των (π.χ. ειδικά διαμορφωμένη εξέδρα πιστοποιημένη από Διεθνή οίκο πιστοποίησης..), προς κατάλληλο χερσαίο χώρο (και αντιστρόφως), όπως ορίζει ο Γ.Κ.Λ. 20.
    Παραθέτουμε εδώ τις δύο σχετικές παραγράφους της Υπουργ. απόφ. 2131.4/90224/2022 ΦΕΚ 6543 της 21-12-2022 που αποτελεί την τελευταία τροποποίηση-ενημέρωση του Γ.Κ.Λ. 20 όπως αυτός ισχύει σήμερα. Στην παραγρ. 1ιε του άρθρου 24 αναφέρει “μη χρησιμοποιεί κοινόχρηστο χώρο επί του αιγιαλού-παραλίας, εφόσον κατέχει έγκριση εκμίσθωσης για δραστηριοποίηση σε σημείο θαλάσσιου χώρου” και στην παράγρ. ια του ιδίου άρθρου αναφέρει “συγκεντρώνει τα θαλάσσια μέσα αναψυχής, μετά το τέλος εργασίας και το αργότερο μέχρι τη δύση του ηλίου, σε κατάλληλο χερσαίο χώρο”.
    Ως επίλογο, επαναλαμβάνουμε τα αναφερθέντα στον πρόλογό μας λέγοντας ότι, αν δεν καταργηθούν οι μη χρήσιμες πλέον άδειες λειτουργίας Θ.Μ.Α. σε Θαλάσσιο Χώρο (άδειες στίγματος), θα εξακολουθούν να γίνονται (όπως αποδείξαμε) παράνομες καταλήψεις παραλιών από τα θαλάσσια μέσα των επιχειρηματιών καθώς και τα αυθαίρετα παραπήγματα-κτίρια που εκεί ανεγείρουν.
    Θα είναι σαν να προσπαθούμε με το παρόν Νομοσχέδιο να θεραπεύσουμε μια πληγή, και αφήνουμε ελεύθερο ένα δόρυ, συνεχώς να την κεντρίζει και να την ανοίγει.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 10:49 | Ελένη Ανδριανοπούλου

    Θεωρώ ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.

  • 13 Φεβρουαρίου 2024, 10:06 | Ελένη Ανδριανοπούλου

    Ξεκινώντας από την αρχή και το σκοπό αυτού του Νομοσχεδίου η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, όχι μόνο ως καταναλώτρια, επιχειρηματία ή καταγγέλουσα, αλλά ως πολίτη που αλλάζει ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάω από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 22:46 | κινηση πολιτων _ SOS ΚΛΙΜΑ Aegina island

    ΠΡΟΤΑΣΗ
    Το άρθρο 1 (σκοπός) να αλλάξει ως εξής:
    Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισιου διαχείρισης των κοινοχρηστων παράκτιων περιοχών που αποτελουν εννιαιο οικοσυστημα προστατευομενο από την Πολιτεια.
    Το Συνταγμα και οι Νομοι ,κατοχυρωνουν το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση τους, ενώ επιτρεπεται η αξιοποιηση τους κατά τρόπο ωφελιμο για την εθνική οικονομία και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον,διασφαλιζοντας μεν εσοδα με συγχρονη μεριμνα της υγειας των κατοικων , που ειναι αρρηκτα συνδεδεμενη με την προστασία του φυσικου περιβάλλοντος.
    (ΣτΕ 2403/2014,ΑΚ αρθρο 966, ΑΠ1364/2001)

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
    Η κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα επρεπε να ειναι το επίκεντρο του τίτλου του καθως και το Σχεδιο Νομου και προασπιση του δικαίωματος ολων των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων.Αντιθετα προς αυτο γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην «αξιοποίηση»
    για εσοδα,με παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας και της του περιβαλλοντος.
    Ο ρολος καθε Νομου πρεπει να ειναι προστατευτικοσ για τον πολιτη

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 21:12 | ΞΕΝΕΛΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

    Κύριε υπουργέ,

    Δραστηριοποιούμαι στον κλάδο των θαλάσσιων μέσων αναψυχής απο το 1994.
    Με όλο τον σεβασμό στο πρόσωπο σας και στους αρμόδιους που συνέταξαν αυτή την διαβούλευση με σκοπό, την βελτίωση που διέπει την διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών θα διαφωνήσω στα εξής,
    1ο.αφαιρείτε τις δικαιοδοσίες απο τους Ο.Τ.Α και ανατίθενται κατ’ αποκλειστικότητα στην Κτηματική υπηρεσία.
    Η πράξη αυτή, μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει στην διαδικασία καθότι, ως γνωστόν η έλλειψη παρουσίας της Κτηματικής υπηρεσίας σε πολλά διαμερίσματα ανά την επικράτεια, καθώς και η υποστελέχωση της σε κεντρικό επίπεδο θα προκαλέσει νέα δυσεπίλυτα προβλήματα και καθυστερήσεις στην έγκυρη διεξαγωγή της ανάθεσης αιγιαλών.
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι, μέχρι πρότινος που οι διαδικασίες ανάθεσης/παραχώρησης αιγιαλών γινόταν με την συμμετοχή των Ο.Τ.Α, Κτηματικής υπηρεσίας και ΕΤΑΔ, διαπιστώναμε ουκ ολίγες καθυστερήσεις στις ημερομηνίες αναγγελίας των παραχωρήσεων και η εκπρόθεσμη παραχώρηση των συμβολαίων ήταν πάντα από δική σας υπαιτιότητα και ουδέποτε των Ο.Τ.Α.
    Να σας υπενθυμίσω ακόμα, οτι τις τελικές υπογεγραμμένες συμβάσεις παραχώρησης αιγιαλού τις λαμβάναμε στο τέλος της σεζόν, και αυτό είχε ως συνέπεια σε τακτικούς ελέγχους που διεξήγαγαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί να δεχόμαστε σχόλια και επιπλήξεις για κάτι τελικά που δεν ήταν δικό μας υπαιτιότητα και βρισκόμασταν υπόλογοι..
    Αν στο νέο νομοσχέδιο σας προβλέπει, δημιουργία νέων υποδομών της κτηματικής υπηρεσίας ανά την επικράτεια και την στελέχωση αυτών με ανθρώπινο δυναμικό ικανό να ανταποκριθούν στις ανάγκες της διαδικασίας
    τότε …αγνοείστε παρακαλώ το σχόλιο μου.
    Αν οχι, καλύτερα να επιστρέψετε τις αρμοδιότητες στους Ο.Τ.Α καθότι γνωρίζουν καλύτερα τις περιοχές και έχουν πληρέστερη εικόνα για τους τοπικούς αιγιαλούς.
    2ο .Αναφέρεστε στην αξιοποίηση τους- (θαλάσσιων περιοχών)- κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία ….
    Η ερώτηση μου είναι, πόσο πιο επωφελή μέτρα… μετά τις υπέρογκες και επιτρέψτε μου «παραλογες» αυξήσεις που κάνατε το 2023 επι των μισθίων σε όλη την επικράτεια.
    Ποιο εμπορικό ή νομικό δίκαιο προβλέπει μέσα σε ένα έτος αυξήσεις μισθωμάτων με προσαύξηση της τάξεως 50-250% και δη αιγιαλού, δημοσίου συμφέροντος.

    Αν αυτό θεωρείται κράτος δικαίου και πιστεύετε ότι με τέτοιου πολιτικές θα αυξήσετε τα έσοδα του κράτους, τότε βρίσκεστε στην απέναντι όχθη και οχι με το επιχειρείν.
    Μέτρα αστυνομικής φύσεως και τιμωρητικού χαρακτήρα δεν βοηθούν και δεν επιλύουν τα προβλήματα, αντιθέτως ενισχύουν την ανασφάλεια την αβεβαιότητα και προωθούν την παραβατικότητα.
    Πρέπει να μας αντιμετωπίσετε ως συνεργάτες σας και μαζί να δημιουργήσουμε από κοινού βιώσιμες και ισχυρές πολιτικές, ικανές να προάγουν και εξελίξουν το τουριστικό μας προϊόν και κατα συνέπεια την οικονομία μας.

    Κύριοι, έχω την αίσθηση ότι ο κλάδος των ΘΜΑ βάλλεται σφόδρα τα τελευταία χρόνια, παρόλο που έχουμε αποκτήσει οντότητα εδώ και 10 χρόνια με τον επίσημο φορέα μας τον Πανελλήνιο σύνδεσμο Θ.Μ.Α, παρά τις πολλαπλές επαφές και οχλήσεις σε όλους τους αρμόδιους φορείς, διακρίνουμε μια αδυναμία και μια στασιμότητα για να μην χρησιμοποιήσω την λέξη «αρνητικότητα» στην προσπάθεια που γίνεται για τον εκσυγχρονισμό και εξυγίανση του επαγγέλματος μας.
    Να υπενθυμίσω ότι, είμαστε ίσως ο μοναδικός κλάδος αμιγώς εξαρτώμενος από τον αιγιαλό δραστηριοποιούμαστε αποκλειστικά στην παραλία και ως γνωστόν οι υπηρεσίες που προσφέρουμε δια στόματος του κράτους, απευθύνονται σε τουρισμό υψηλών εισοδηματικών κριτηρίων και ως εκ τούτου συνεισφέρουμε τα μάλα στον κρατικό προϋπολογισμό, παρόλα αυτά δεν σας κρύβω ότι νιώθουμε πολύ ευάλωτοι και μας διακατέχει ένα αίσθημα ανασφάλειας και εξόντωσης του επαγγέλματός μας.
    Θα αναφέρω επιγραμματικά για να μην κουράσω, άλλωστε τα αναφέρουν και αλλοι συναδελφοι στις αναρτήσεις τους δύο πολύ σημαντικά θέματα που πρεπει να επιληφθείτε αμεσα .
    α.Μας αφαιρείται το κεκτημένο της ομορότητας Αλλαγή άμεσα
    β.Μας χορηγείτε ως χώρο στέγασης 15τμ κιόσκι ??? Αλλαγή άμεσα.Εδώ τίθεται θέμα αξιοπρέπειας και κύρους των επιχειρήσεων μας, καθ ότι διαθέτουμε εξοπλισμους πανάκριβους και είναι αδύνατον να στεγαστούν στον συγκεκριμένο χώρο. Ο χωρος δεν επαρκεί ούτε για την προσωπική μας στέγαση, το προσωπικό μας και τους πελάτες μας
    γ. Παραχώρηση τμήματος αιγιαλού 300τμ ήτη 100% με δυνατότητα εκμετάλλευσης το 60%. Αλλαγή άμεσα.

    Με εκτίμηση,

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 20:24 | Κίνηση Πολιτών Πάρου

    Πρόταση:
    Το άρθρο 1 (σκοπός) να αλλάξει ως εξής:
    Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παράκτιων περιοχών   ώστε να διασφαλίζεται η προστασία τους ως οικοσυστημάτων καθώς και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων χωρίς αυτά να παραβλάπτονται από τη αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον που δεν περιορίζεται στα έσοδα αλλά στην προστασία του περιβάλλοντος που αποτελεί μέγιστο φυσικό πόρο για την Ελλάδα.

    Αιτιολόγηση
    Ο τίτλος του Σχεδίου νόμου αναφέρεται στην «αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές». Η δημόσια περιουσία στις παραθαλάσσιες περιοχές αποτελείται κυρίως από τον αιγιαλό και την παραλία που αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα. Τα κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στη δημόσια κτήση (δημόσια περιουσία) και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους (ΣτΕ Ολ 2403/2014, ΑΠ 1364/2001, άρθρα 966 επ ΑΚ). Εν όψει της κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα ανέμενε κανείς να είναι στο επίκεντρο του Σχεδίου Νόμου (και του τίτλου του) το δικαίωμα των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων και να μην γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην έννοια της αξιοποίησης κατά παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας.

    Θεωρούμε ότι στον σκοπό του νόμου δεν αρκεί να αναφέρεται απλά η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ούτως ή άλλων κοινόχρηστων πραγμάτων αλλά ο τονισμός του δικαιώματος του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων. Τούτο είναι αναγκαίο, ώστε να μην υπάρχει οιαδήποτε αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου έχει ως άμεσο σκοπό (και) την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην κοινή χρήση των ρυθμιζόμενων με το σχέδιο νόμου πραγμάτων (προστατευτικός χαρακτήρας του νόμου).

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 14:13 | Γεώργιος Κοταξής

    Αγαπητοί Κύριοι,
    Με λύπη διαπιστώνω ότι αντί να λύσουμε προβλήματα του παρελθόντος του προηγούμενου νόμου πάμε να προσθέσουμε και αλλά προβλήματα στο χώρο.
    Δραστηριοποιούμε στο χώρο των θαλάσσιων μέσων αναψυχής για περισσότερα από 20 χρόνια . Όλο αυτό το διάστημα έχω αντιμετωπίσει ένα κράτος μη φιλικό προς τον πολίτη, ακατανόητο, παράλογο πολλές φορές.
    Το παράδοξο είναι ότι κάναμε αγώνα να φέρουμε στην εξουσία μια κυβέρνηση που προάγει και υποστηρίζει την επιχειρηματικότητα ώστε να μας απαλλάξει από τον παραλογισμό, να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο .
    Στη μακρόχρονη επαγγελματική μου δραστηριότητα έχω εξυπηρετήσει χιλιάδες τουρίστες οι οποίοι επέλεγαν Ελλάδα για να κάνουν θαλάσσια σπορ αλλά και άλλους τόσους οι οποίοι επέλεγαν τα απέναντι τουρκικά παράλια για τις διακοπές τους και έρχονταν ημερήσια εκδρομή να κάνουν τα θαλάσσια σπορ τους στην Ελλάδα για τον επαγγελματισμό των Ελλήνων και μόνο!
    Ο Κλάδος χρειάζεται βοήθεια για το καλό του τουρισμού μας, όχι πόλεμο.
    Χρειαζόμαστε χώρο εργασίας και προφύλαξης πελατών προσωπικού και εξοπλισμού, με δεδομένο ότι ο ήλιος κάνει ζημιά σε ανθρώπους και αντικείμενα. Σταθερό αναπτυξιακό περιβάλλον με μακροχρόνιες παραχωρήσεις ώστε να τολμάμε να επενδύουμε! Το κόστος επένδυσης τεράστιο, το κόστος ασφάλισης επίσης, η απόσβεση και η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης σαν αυτή αδύνατη, με παραχωρήσεις ενός και τριών ετών. Επίσης θίγεται και η ομορότητα που αν δεν είχαμε δεν θα προχωρούσαμε σε αυτή την επένδυση. Πως γίνεται να έχω δικό μου οικόπεδο όμορο στον αιγιαλό και ξαφνικά μετά από 24 χρόνια να θέλει να πάω σε δημοπρασία; Εάν ήταν έτσι από την αρχή δεν θα επενδύαμε σε αυτή τη δραστηριότητα.
    Πρέπει να υπάρξει εξ ορθολογισμός των τιμών ενοικίασης του αιγιαλού, υπάρχουν σημεία όπου τα μέτρα είναι λιγοστά και η ζήτηση μεγάλη, υπάρχουν βραχώδεις η αχανείς παραλίες όπου τα μέτρα δεν λείπουν από κανένα! Δεν είναι δυνατόν να πάρετε οριζόντια μέτρα .
    Οι λύσεις και οι προτάσεις είναι αρκετές. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το Υπουργείο θα τις λάβει θετικά , έτσι ώστε να μην υπάρξουν τεράστια προβλήματα στο τουριστικό προϊόν, που η χώρα έχει επενδύσει αρκετά τα τελευταία χρόνια.
    Όπως προτείνει και το Επιμελητήριο Σάμου έχουμε κάποιες αιτιάσεις που θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις προτάσεις που θα κατατεθούν στο κείμενο το οποίο θα αποφασίσουμε.
    1. Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου δεν μπορούν να είναι στην ίδια κατηγορία με το μίσθωμα που θα αποφασιστεί με περιοχές που έχουν μεγάλη τουριστική ανάπτυξη με αυξημένο αριθμό Ελλήνων και ξένων επισκεπτών (η Σάμος π.χ. έχει δυνατότητα φιλοξενίας με βάση τις κλίνες που διαθέτει τις 150.000 επισκεπτών).
    2. Η σεζόν σε μικρά νησιά, όπως η Σάμος, έχει μέγιστο χρονικό όριο τουριστικής περιόδου τις 60 ημέρες.
    3. Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου έχουν πληγεί από το μεταναστευτικό με αποτέλεσμα να υπάρχει και τους καλοκαιρινούς μήνες στα σημεία που έχουν τοποθετηθεί ομπρέλες και ξαπλώστρες με συσσώρευση υλικών – σκουπιδιών από τα πλωτά μέσα που χρησιμοποιούν οι μετανάστες για να φτάσουν στα Ελληνικά παράλια. Εκεί καλούμαστε εμείς να κάνουμε γρήγορα την αποκομιδή έτσι ώστε να μην δυσαρεστούνται οι επισκέπτες.
    4. Όλες οι επιχειρήσεις ανεξαιρέτως (τουριστικές, ξενοδοχειακές, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος Θαλάσσια Μέσα Αναψυχής ) να μπορούν να μισθώσουν περισσότερα από 500τ.μ. και μέχρι 1.000 τ.μ., εφόσον υπάρχει δυνατότητα και διαθέσιμος χώρος έμπροσθεν ή πλαγίως της επιχείρησης, λαμβανομένου υπόψιν και του μήκους της πρόσοψης της επιχείρησης που συνορεύει με τον αιγιαλό και τον διαθέσιμο χώρο.
    5. Κάλυψη έως 60% του μισθωμένου χώρου.
    6. Το δημοπρατούμενο τμήμα, θα πρέπει να απέχει τουλάχιστον 50 μέτρα από το άκρο του τμήματος αιγιαλού που έχει μισθώσει μία όμορη επιχείρηση. Επίσης, η δημοπρασία θα πρέπει να είναι μόνο για την τοποθέτηση ομπρελοξαπλωστρών.
    7. Η ελεύθερη απόσταση από την ακτογραμμή να οριστεί στα 3 μέτρα και να καθορίζεται από την Κτηματική Υπηρεσία.
    8. Όσον αφορά το θέμα των κυρωσεων:
    • για την περίπτωση κατάληψης επιπλέον, πέραν της παραχωρούμενης επιφάνειας, πρέπει να υφίσταται ένα όριο ανοχής – απόκλισης περίπου 5% της παραχωρούμενης έκτασης και μόνο όταν η υπέρβαση είναι μεγαλύτερη του ορίου ανοχής, η επιχείρηση να θεωρείται ότι έχει παραβεί τους όρους παραχώρησης.
    • Να εκδοθεί εγχειρίδιο χρήσης για την τοποθέτηση ομπρελοκαθισμάτων, διαδρόμων, ντους, αποδυτηρίων κλπ, ώστε να μην υπάρχουν τυχόν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις κατά τον έλεγχο.
    • Να τίθεται προθεσμία για συμμόρφωση.
    • Τα πρόστιμα να είναι ορθολογικά και αναλογικά με την παράβαση.
    Δώστε τους πλειστηριασμούς και απευθείας αναθέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση ,αυτοί γνωρίζουν καλύτερα την αξία του κάθε σημείου καθώς και τις ιδιαιτερότητες του.
    Εύχομαι την ύστατη ώρα να κατανοήσετε το λάθος που κάνετε να κατεβάσετε το νομοσχέδιο να διαβουλευτείτε με τους φορείς και με ανθρώπους που γνωρίζουν προκειμένου να φέρετε ένα νομοσχέδιο για το συμφέρον της πατρίδας μας.
    Σας ευχαριστώ.

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 13:42 | Γεώργιος Νικόπουλος

    Είμαστε μια χώρα που καίγεται να προσελκύσει επενδύσεις.
    Ξέρουμε ότι οι σοβαρές επενδύσεις για να μπορούν να προγραμματίσουν, απαιτούν σταθερό περιβάλλον και εμείς τους έχουμε τρελάνει στις εκπλήξεις.

    Τα ξενοδοχεία πρέπει να ξέρουν αν μπορούν να προσθέσουν στις παροχές τους
    ομπρελοκαθίσματα στην παραλία χρόνια πριν, και πόσο αυτό θα τους στοιχίσει τουλάχιστον πριν βγάλουν τιμοκατάλογο.

    Πριν από ένα μήνα ψηφίστηκε με αναδρομική ισχύ για τα εισοδήματα του 2023 νομοσχέδιο που αλλάζει την φορολογία για επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις. Κάποιοι από αυτούς συντηρούν και επισκευάζουν αγροτικά, κτηνοτροφικά, ή λατομικά μηχανήματα και εγκαταστάσεις. Αν κλείσουν γιατί η τοπική πελατεία είναι πολύ μικρή για να τους συντηρήσει οι επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να ζητήσουν τεχνικούς από μεγαλύτερη απόσταση με αυξημένο κόστος και καθυστέρηση. Αν μπορούν θα ανεβάσουν τιμές, αν δεν μπορούν θα κλείσουν και θα έρθουν στις πόλεις.

    Σε μια χώρα που συνηθίζει τις εκπλήξεις μόνο λαμόγια έρχονται για αρπαχτές.
    Είναι χρήσιμο να ξέρουμε τι έφταιξε και πως το προκαλέσαμε.

  • 12 Φεβρουαρίου 2024, 09:46 | ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ

    1. Αρχικά, το διάστημα της ανοιχτής διαβούλευσης που τέθηκε στη διάθεσή των Δήμων αφορά περίοδο όπου τα αρμόδια όργανα, οι επιτροπές και τα γνωμοδοτικά όργανα της Περιφέρειας και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος είναι υπό σύσταση γεγονός που δεν επιτρέπει να λειτουργήσουν ομαδικά και με ολοκληρωμένες προτάσεις επί των άρθρων διαβούλευσης.
    2. Δεν προβλέπεται σε κανένα εδάφιο της διαβούλευσης η δυνατότητα πρόσληψης προσωπικού ή χρηματοδοτικού εργαλείου στον Δήμο προκειμένου να καλύψει τις επιπρόσθετες ανάγκες αυτού σε περίπτωση που αυξηθεί ο αριθμός των δημοπρατούμενων παραλιών, καθώς υποχρεούται ο Δήμος σε καθημερινό καθαρισμό και επιμέλεια των παραλιών ή και προσθήκη ναυαγοσωστικής κάλυψης και λοιπού εξοπλισμού ασφαλείας των λουόμενων.
    ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ
    ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Σ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ
    ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΣ

  • 11 Φεβρουαρίου 2024, 20:39 | Δρόσος Ευάγγελος

    Κύριε υπουργέ .

    Βρίσκομαι στο χώρο των θαλάσσιων μέσων αναψυχής για περισσότερα από 30 χρόνια .Αυτό το διάστημα έχω αντιμετωπίσει ένα κράτος μη φιλικό προς τον πολίτη, ακατανόητο, παράλογο πολλές φορες.
    Το παράδοξο είναι ότι κάναμε αγώνα να φέρουμε στην εξουσία μια κυβέρνηση που προάγει και υποστηρίζει την επιχειρηματικότητα ώστε να μας απαλλάξει απο τον παραλογισμό, να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο και όχι προς το χειρότερο .
    Στη μακρόχρονη επαγγελματική μου δραστηριότητα έχω εξυπηρέτησει χιλιάδες τουρίστες οι οποίοι επελεγαν Ελλάδα για να κάνουν θαλασσια σπορ αλλά και άλλους τόσους οι οποίοι επελεγαν τα απέναντι τουρκικά παράλια για τις διακοπές τους και έρχονταν ημερήσια εκδρομή να κάνουν τα θαλάσσια σπορ τους στην Ελλάδα για τον επαγγελματισμό των Ελλήνων και μόνο!
    Ο Κλάδος χρειάζεται βοήθεια για το καλό του τουρισμού μας, όχι πόλεμο.
    Χρειαζόμαστε χώρο εργασίας και προφύλαξης πελατων προσωπικού και εξοπλισμού,με δεδομένο ότι ο ήλιος κάνει ζημιά σε ανθρώπους και αντικείμενα. Σταθερό αναπτυξιακό περιβάλλον με μακροχρόνιες παραχωρήσεις ώστε να τολμάμε να επενδύουμε! Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε 3 χρόνια,περιμέναμε από Νέα δημοκρατία κάτι καλύτερο.
    Εξορθολογισμό των προστίμων,με αυτά τα πρόστιμα η θα αλλάξουμε χωρα, η θα μας κάνετε όλους πειρατές. Λάβετε το σοβαρά υπόψην αυτό.
    Εξορθολογισμό των τιμών ενοικίασης του αιγιαλού,υπάρχουν σημεία όπου τα μέτρα είναι λιγοστά και η ζήτηση μεγάλη,υπάρχουν βραχώδεις η αχανείς παραλίες όπου τα μέτρα δεν λείπουν από κανένα! Δεν είναι δυνατόν να τα βάλετε όλα σε ένα τσουβαλι .
    Δώστε τους πλειστηριασμούς στην τοπική αυτοδιοίκηση ,αυτοί γνωρίζουν καλύτερα την αξία του κάθε σημείου καθώς και τις ιδιαιτερότητες του.
    Εύχομαι την ύστατη ώρα να κατανοήσετε το λάθος που κάνετε να κατεβάσετε το νομοσχέδιο να διαβουλευτειτε με τους φορείς και με ανθρώπους που γνωρίζουν προκειμένου να φέρετε ένα νομοσχέδιο για το συμφέρον της πατρίδας μας, γιατί αυτό που διαβουλευομαστε είναι προς το συμφέρον της πατρίδας του Ερντογάν.
    Σας ευχαριστώ

  • 11 Φεβρουαρίου 2024, 18:24 | ΒΟΡΗΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

    Αξιότιμοι Κύριοι,
    Θα περίμενε κάποιος πρώτα να εξετάσετε τα προβλήματα διεξοδικά (γιατί παρανομούν; που είναι το πρόβλημα; γιατί σε όλη την επικράτεια; Μήπως φταίει ο νόμος; Τι φταίει;). Δημοσίευση των στατιστικών στοιχείων και στη συνέχεια διαβούλευση με ΟΛΟΥΣ τους εμπλεκόμενους φορείς, τα επιμελητήρια κλπ, Τότε θα νομοθετούσατε ένα ΝΕΟ νόμο, με προσεκτική διατύπωση, απλά ελληνικά και κατανοητό. Δίχως να υπάρχουν παρερμηνείες, αοριστίες, διευκρινιστικές εγκυκλίους κλπ κλπ.
    Αντ’ αυτού διαπιστώνεται προχειροδουλειά, μονομερείς ανακοινώσεις, παραλήψεις, copy paste του προηγούμενου νόμου και προσθήκη χειρότερων όρων που δεν είναι σύμφωνοι με το δημόσιο συμφέρον (επιπλέον έσοδα). Ικανοποιήσατε ΜΟΝΟ τα αιτήματα των δικαιωματιστών, δηλαδή το κίνημα της πετσέτας που είναι ίδιο με το κίνημα του «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω» (τζαμπατζήδες). Εκτός και αν κρυφή επιδίωξη είναι να εξοντωθούν οι επιχειρηματίες και να υπάρχουν έσοδα από τα πρόστιμα. Προστατέψτε τις επιχειρήσεις από τους δικαιωματιστές. ΔΕΝ αναγράφονται πουθενά και σε κανένα άρθρο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του κοινού. Υπάρχουν αμέτρητες ελεύθερες παραλίες ή με λίγους επισκέπτες. Αναρωτηθείτε γιατί δεν πάνε; Μα θέλουνε την τουαλέτα, το αποδυτήριο, το ντους, τον κάδο απορριμμάτων, το free Wi-Fi κλπ κλπ κλπ. Δωρεάν! Ε, ΔΩΡΕΑΝ δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο.
    Παραθεριστικές περιοχές διαθέτουν συγκεκριμένους τουριστικούς πόρους οι οποίοι ελκύουν συστηματικά τουρίστες. Οι παραλίες αποτελούν πολύ βασικά στοιχεία ανάπτυξης δραστηριοτήτων αναψυχής και γενικότερου τουρισμού. Τέτοιες δραστηριότητες είναι: η ηλιοθεραπεία, το βάδισμα στην παραλία και τα παιχνίδια παραλίας όπως για παράδειγμα το beach volley και οι ρακέτες. Αντί για τις «Απάτητες παραλίες» προτείνεται να δημιουργήσετε τις “Ανοιχτές Οργανωμένες Παραλίες” (πολυσύχναστες) που θα δημιουργηθούν ή ήδη πληρούν τις απαιτήσεις.
    Πλέον, ο σύγχρονος τρόπος αναψυχής συνδέεται µε την καθαρότητα αλλά και την ηρεμία της θάλασσας και προσελκύει πλήθος τουριστών. Η συγκέντρωση υπεράριθμων τουριστών και καταναλωτών προϋποθέτει την παροχή υπηρεσιών σ΄ αυτούς. Έτσι αναπτύσσονται επιχειρηματικά σχέδια παροχής υπηρεσιών των οποίων η εφαρμογή τους οδηγεί στην δημιουργία ειδικού χώρου στην παραλία η οποία θα ονομάζεται ‘’Ανοιχτή οργανωμένη παραλία’’ (πολυσύχναστη). Η παροχή υπηρεσιών συνίσταται στην παρουσία ναυαγοσώστη για την επιτήρηση των λουόμενων, στην παροχή υπηρεσιών ηλιοπροστασίας (ομπρέλες και στέγαστρα), καθισμάτων παραλίας, στην παροχή υπηρεσιών εστίασης (αναψυκτήρια, εστιατόρια, µπαρ κ.λπ.), στην παροχή Wi-Fi, στη λειτουργία αποδυτηρίων και χώρων υγιεινής, στην διεκδίκηση γαλάζιας σημαίας, στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών, στη εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής (κανό, jet ski, κ.λπ.), στη λειτουργία σχολών εκμάθησης θαλασσίων αθλημάτων και το ψάρεμα από την ακτή και τέλος στην απαγόρευση των ζώων συντροφιάς.
    Πρόβλεψη νέας ευκαιρίας “Πρόσκαιρη Αύξηση Εμβαδού” για διάστημα 30-45 ημερών στις Ανοιχτές Οργανωμένες Παραλίες. Επ’ αμοιβή (ίσως λίγο αυξημένη) ώστε να μπορεί ο επιχειρηματίας να αυξήσει το εμβαδόν για το ανωτέρω διάστημα τουλάχιστον στο 80% του δικαιούμενου ή εκατέρωθεν αν δεν υπάρχουν ενδιαφερόμενες όμορες επιχειρήσεις, έτσι θα καλυφθεί η αυξημένη τουριστική ζήτηση. Αυτή η παρέμβαση θα ενισχύσει τα δημόσια έσοδα.
    Για να δημιουργηθούν όμως αυτές οι νέες “Ανοιχτές Οργανωμένες Παραλίες” χρειάζεται η κατάργηση των εξοντωτικών περιορισμών και δημιουργία νέων συνθηκών όπως: α) Το παραχωρούμενο τμήμα μίσθωση να φτάνει τουλάχιστον στο 80% της προβολής των ορίων της επιχείρησης με αύξηση σε περισσότερα από 500τμ και μέχρι τουλάχιστον 1000τμ β) Ελεύθερη ζώνη διέλευσης μεταξύ των όμορων επιχειρήσεων 3-4 μέτρα. γ) παράλληλη γραμμή διέλευσης από την ακτογραμμή 3 μέτρα. Το μέγιστο εμβαδόν των 500τμ Χ 60% κάλυψη=300τμ εκμετάλλευση (Δηλ.: 44σετ, 2 ντους, 2 αποδυτήρια, 2 κάδοι απορριμμάτων) δεν επαρκεί για την σοβαρή ανάπτυξη δραστηριοτήτων αναψυχής στην παραλία.
    Τα όμορα παραδοσιακά ταβερνάκια, εστιατόρια, ουζερί, beach bar που προσφέρουν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, τρώγοντας και πίνοντας δίπλα ακριβώς στο κύμα (αιγιαλός, παραλία, κρηπίδωμα κλπ) τι θα γίνουν; Θα υπάρξει πρόβλεψη για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων; Θα παραμείνει η παράλληλη γραμμή διέλευσης 4 μέτρα; ή θα κλείσουν;
    Ως υπεύθυνοι του νομοθετήματος θα έπρεπε επίσης να ερευνήσετε πως οι ανταγωνιστικές χώρες αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο τουριστικό προϊόν της Ανοιχτής Οργανωμένης Παραλίας. Σίγουρα όχι με αοριστίες, εξοντωτικές απαγορεύσεις, εξωφρενικά πρόστιμα και δημόσια διαπόμπευση (αντιτουριστική συμπεριφορά, σφράγισμα καταστημάτων, αυτόφωρο, κράτηση, χειροπέδες) του εγκληματία επιχειρηματία. Σίγουρα παρέχουν μεγάλη ευελιξία στις επενδύσεις όπως: εκμετάλλευση βραχώδους περιοχή με την τοποθέτηση ξύλινου πατώματος, κρηπιδώματος στο όριο της θάλασσας, τοποθέτηση ξύλινης εξέδρας με ξαπλώστρες στη θάλασσα, τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, σκηνών στην παραλία κλπ κλπ κλπ. Πάρτε μόνο ένα παράδειγμα από την γειτονική Τουρκία. https://www.macakizi.com/gallery
    Τέλος, ενώ το νομοθέτημα περιορίζει ΑΥΣΤΗΡΑ την ανάπτυξη των ομπρελών κλπ κλπ σε ποσοστό 60% του εμβαδού της παραχωρούμενης έκτασης, εντούτοις επιβάλλει την μίσθωση ΟΛΟΥ του παραχωρούμενου τμήματος (η νομιμότητα επέρχεται δια του παραδείγματος). Αν όμως από λάθος ή πρόσκαιρα γίνει κάποια κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση εκ μέρους του ιδιοκτήτη τότε έρχονται δυσανάλογα πρόστιμα: α) 1η φορά, με το τετραπλάσιο του ελάχιστου τιμήματος β) 2η φορά, αναστολή της λειτουργίας επί 10 ημέρες και αποκλεισμός του παραβάτη για 5 χρόνια γ) 3η φορά, αποκλεισμός του παραβάτη για 10 χρόνια και αναστολή λειτουργίας για 10ημέρες. Εξαντλείται η αυστηρότητά σας στους ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ της παραλίας. Ο αποκλεισμός για 5-10 χρόνια οδηγεί σε εξόντωση του επιχειρηματία. Πρέπει να είναι ίσης δυναμικής με τις αντίστοιχες παράνομες καταλήψεις κοινόχρηστων χώρων όπως, πλατείες, πάρκα κλπ όπως και για τις αυθαίρετες κατασκευές τέντες, τζάμια, νάιλον, δοκάρια προστεγάσµατα, στέγαστρα, ανεµοφράκτες κλπ. Ακόμη και για τις άλλες παράνομες καταλήψεις όπως, οδού, πεζοδρομίου, εθνικής οδού κλπ.
    Η πολιτεία νομοθετεί με γνώμονα τα δικαιώματα και την ισονομία…… της σύνθεσης του μέτρου, του παραδείγματος, της επιείκειας, της πειθούς. Η αυστηρότητα των κυρώσεων θα πρέπει περιορίζεται εντός των απολύτως αναγκαίων ορίων σε σχέση προς τη σοβαρότητα της παραβάσεως. Προτείνεται ο εξ ορθολογισμός των προστίμων και αναλογικά με την παράβαση.

  • 10 Φεβρουαρίου 2024, 09:03 | Ιωάννης

    Η πολιτική ηγεσία πρέπει να τολμήσει. Να αποσυρθεί το απαράδεκτο σχέδιο νόμου και να παραχωρηθεί η απλή χρήση αιγιαλού στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που είναι πάγιο αίτημά της. Ο έλεγχος της απλής χρήσης να γίνεται από μηχανικούς του Δήμου. Η τεχνογνωσία κατά το πρώτο χρόνο εφαρμογής προς τους Δήμους θα δοθεί από τις Κτηματικές.

  • 10 Φεβρουαρίου 2024, 08:28 | Τόνια Παντελαίου

    Ο σκοπός του νόμου να διατυπωθεί ως εξή:: ώστε να διασφαλίζεται η προστασία των παραλιών και ακτών ως οικοσυστημάτων και αναπόσπαστων στοχεών της γεωμορφολογίας του τόπου καθώς και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων χωρίς αυτά να παραβλάπτονται απο τη αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία.

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ:
    Ο τίτλος του Σχεδίου νόμου αναφέρεται στην «αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές». Η δημόσια περιουσία στις παραθαλάσσιες περιοχές αποτελείται κυρίως από τον αιγιαλό και την παραλία που αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα. Τα κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στη δημόσια κτήση (δημόσια περιουσία) και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους (ΣτΕ Ολ 2403/2014, ΑΠ 1364/2001, άρθρα 966 επ ΑΚ). Εν όψει της κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα ανέμενε κανείς να είναι στο επίκεντρο του Σχεδίου Νόμου (και του τίτλου του) το δικαίωμα των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων και να μην γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην έννοια της αξιοποίησης κατά παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας.
    Η τελολογική μονομέρεια που διαφαίνεται στον τίτλο του σχεδίου νόμου αμβλύνεται στο άρθρο 1 που περιγράφει τον σκοπό του σχεδίου νόμου. Το άρθρο 1 περιγράφει ότι ο σκοπός του νόμου είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών, ώστε να διασφαλίζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και να επιτρέπεται η αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον. Θεωρούμε ότι στον σκοπό του νόμου δεν αρκεί να αναφέρεται απλά η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ούτως ή άλλων κοινόχρηστων πραγμάτων αλλά ο τονισμός του δικαιώματος του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων.Τούτο είναι αναγκαίο, ώστε να μην υπάρχει οιαδήποτε αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου έχει ως άμεσο σκοπό (και) την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην κοινή χρήση των ρυθμιζόμενων με το σχέδιο νόμου πραγμάτων (προστατευτικός χαρακτήρας του νόμου).
    Επίσης είναι δεδομένο ότι οι παραλίες και οι ακτές αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα της συνολικής γεωμορφολογίας του τόπου και σημαντικά οικοσυστήματα. Με την έννοια αυτή προστατεύονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος. Οι επεμβάσεις σε αυτές (ειδικά μεσω κατασκευών και άλλων ανθρωπογενών επιβαρύνσεων) σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να αποβούν καταστροφικές για την ευρύτερη περιοχή, ειδικά σε περιπτώσεις έκτακτων καιρικών φαινόμενω, όπως είναι οι πλημμύρες. Δεν πρόκειται για φανταστική υπόθεση, αλλά για γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στη χώρα μας επανειλημμένα (με καταστοφιά αποτελέσματα ακόμα και στο επίπεδο τη απ΄λωλειας ανθρώπινων ζω΄ν και όχι μόνο πειρουσιών) και δεν είναι δυνατόν να τα αγνοούμε εστιάζοντας μόνο στο κομμάτι της προσοδοφορίας από ενοικιάσεις και παραβλέποντας την οικονομική επιβάρνση του δημοσίου απο καταστροφές που σχετίζονται με την παραβίαση της φυσικής άμυνας των τόπων από ανθρώπινες παρεμβάσεις.

  • 9 Φεβρουαρίου 2024, 20:24 | ΞΩΜΕΡΙΤΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    Σχολιάζω σε γενικές γραμμές το νομοσχέδιο αυτό στο πρώτο το άρθρο όπου παρουσιάζονται οι σκοποί του από την πλευρά του εκμισθωτή θαλάσσιων μέσων αναψυχής που αποτελεί το κύριο και αποκλειστικό μου επάγγελμα από το 1995 αλλά και την εμπειρία μου από το περιβάλλον της παραλίας τόσο σε σχέση με τον τουρισμό αλλά και ως οικογενειάρχης λουόμενος.

    Οι καταπατήσεις που μας παρουσίασε το» κίνημα της πετσέτας» αν και είναι συχνές δεν είναι ο κανόνας στις Ελληνικές παραλίες είναι άδικο να κατηγορούνται συλλήβδην όλοι οι επαγγελματίες και να λειτουργεί ένας νόμος εκδικητικά στο στιλ »τώρα θα σου δείξω εγώ ».

    Ας πάμε όμως στο πρακτικό κομμάτι, για να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει να κατανοήσουμε τι το προκαλεί και να το θεραπεύσουμε με έξυπνο τροπο.

    Πρώτο λοιπόν πρόβλημα είναι οι καταληκτικές ημερομηνίες των δημοπρασιών που γινόντουσαν μέχρι τώρα με την απίστευτη ταλαιπωρία των επαγγελματιών ανάμεσα σε Δήμους και κτηματικές και την έκδοση των μισθωτηρίων λίγο πριν από το τέλος της τρέχουσας σεζόν. Κατα τη διάρκεια της διαδικασίας δεν υπήρχε κανένας έλεγχος και καθένας μπορούσε να κάνει ότι θέλει.
    Αυτό λοιπόν, επιτέλους, προς τιμήν σας το λύνεται πιστεύω με τις καταληκτικές ημερομηνίες και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.

    Δεύτερο και ακόμη πιο σημαντικό είναι η ποσόστωση που καλύπτει ο παραχωρησιούχος στον τομέα που μισθώνει.Το να πληρώνει κανείς 100 % και να καλύπτει 60% ή 30% δεν εξυπηρετεί κανένα γιατί η διέλευση του κοινού κάθετα και παράλληλα προς τη θάλασσα συνήθως γίνεται εκτός του συνολικού τομέα, είναι πολύ δύσκολο να ελέγξει η αρμόδια αρχή την κάλυψη των ποσοστών, δημιουργεί αίσθημα αδικίας στον παραχωρησιούχο , δίνει ευκαιρία και πρόφαση για παραβατικότητα αλλά το σημαντικότερο είναι ότι στερεί πολύτιμο χώρο λουομένων και προστατευόμενων ειδών στις Ελληνικές παραλίες. Με λίγα λόγια το μόνο που εξυπηρετεί είναι η είσπραξη μεγαλύτερων μισθωμάτων.

    K. Χατζηδάκη αν δεν κάνω λάθος ο στόχος της Κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να ελευθερώσει παραλίες για τους λουόμενους και όχι να εισπράξει μεγαλύτερα μισθώματα, (γιατί έτσι κι αλλιώς εισπράτει από φόρους ΦΠΑ όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών αλλά και την υπεραξία αυτών στο τουριστικό προϊόν της χώρας μας).

    Aν δωθεί κάλυψη 100 % στον τομέα παραχώρησης με ταυτόχρονη αναλογική μείωση του συνολικού εμβαδού των παραχωρούμενων εκτάσεων στην επικράτεια θα έχουμε πολύ περισσότερους ελεύθερους χώρους για το κοινό, (διέλευση ή παραμονή), και την προστασία του περιβάλλοντος, οι έλεγχοι θα μπορεί να είναι απόλυτοι και δεν θα υπάρχει καμία ευκαιρία ή πρόφαση για παράνομη κατάληψη χώρου.
    Θεωρώ το σημείο αυτό τόσο σημαντικό που απορώ πως δεν έχει σχολιαστεί από περισσότερους επαγγελματίες ή »λουόμενους», συγχωρήστε μου τα εισαγωγικά, καλώ λοιπόν όλους τους φίλους που διαβάζουν τα σχόλια να μας πουν τη γνώμη τους.

    Τρίτο και τελευταίο νομίζω είναι η απουσία ελέγχων λόγο καθυστέρησης των δημοπρασιών (το λύνεται είπαμε ),και λόγο υποστελέχωσης υπηρεσιών σε συνάρτηση με το δυσπρόσιτο των παράλιων.
    Εδώ δεν το λύνεται απλά μάλλον υπερβάλετε με όλα αυτά τα μέσα και τα μικτά κλιμάκια και τις υπερβολικές τιμωρίες.
    Ναι να ελέγχεται ο επαγγελματίας, (άλλωστε εμείς οι εκμισθωτές θαλλασίων μέσων αναψυχής ελεγχόμεθα από την Λιμενική Αρχή σε δεκαήμερη τακτική βάση όλο το καλοκαίρι ), αλλά όχι με εκδικητική διάθεση.

    Σας ευχαριστώ για την καλή διάθεση με την οποία διαβάζετε αυτό μου το γενικό σχόλιο και ελπίζω με την ίδια καλή διάθεση να το λάβετε σοβαρά υπόθεση, καθώς η μόνη πρόθεσή μου είναι να συνεισφέρω θετικά για το καλό όλων.

    Ξωμεριτάκης Γιάννης
    Πρόεδρος Πανελλήνιου Συνδέσμου Εκμισθωτων Θαλ. Μέσων Αναψυχής

  • 8 Φεβρουαρίου 2024, 13:55 | Ada

    Διαβάζω με ενδιαφέρον τα σχόλια όσων θέλουν να καταλάβουν ακόμα περισσότερο χώρο στις παραλίες και χλευάζουν τη γραφική μειοψηφία της «πετσέτας» που αποφάσισε να κάνει θόρυβο με τις παραξενιές της και άφησε να ψήνονται στον ήλιο οι δύστυχοι τουρίστες!!!
    Δεν θα αναφερθώ στα αυτονόητα περί δημόσιου χώρου, περιβάλλοντος και δικαιωμάτων γιατί είναι επίσης αυτονόητο ότι δεν τους αφορούν!
    Να ενημερώσω όμως ότι η ελεύθερη παραλία είναι ένα επίσης σημαντικό τουριστικό προϊόν που μπορεί να μην αφήσει χρήματα στον επιχειρηματία με τις ομπρελοξαπλώστρες αλλά αφορά ένα σημαντικό κοινό, ελληνικό και ξένο, που δαπανά για τις διακοπές του αντίστοιχα ποσά με το εξίσου σεβαστό κοινό που αναζητά τις υπηρεσίες τους. Να προσθέσω ότι η διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος και η ανάδειξη του τουρισμού της εμπειρίας, στόχοι που η χώρα μας πασχίζει, έστω σε επίπεδο στρατηγικών να υποστηρίξει, αφορά και αυτήν την κατηγορία επισκεπτών και προφανώς οφείλει να απομακρύνεται από τη μαζικότητα και τη μεγέθυνση που μακροπρόθεσμα υποβαθμίζει το τουριστικό προϊόν. Κοντόφθαλμες οπτικές που έχουν στόχο γρηγορότερο και μεγαλύτερο κέρδος για μια μερίδα επιχειρηματιών δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν μια σύγχρονη τουριστική χώρα βλάπτοντας έτσι, πέρα από το κοινωνικό σύνολο, και την υγιή και σοβαρή επιχειρηματικότητα!

  • 8 Φεβρουαρίου 2024, 10:04 | ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΣΑΜΟΥ

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    Οι λύσεις και οι προτάσεις είναι αρκετές. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι to Υπουργείο θα τις λάβει θετικά , έτσι ώστε να μην υπάρξουν τεράστια προβλήματα στο τουριστικό προϊόν, που η χώρα έχει επενδύσει αρκετά τα τελευταία χρόνια.
    Όμως ως νησιωτικό Επιμελητήριο έχουμε κάποιες αιτιάσεις που θα πρέπει να συμπεριληφθούν στις προτάσεις που θα κατατεθούν στο κείμενο το οποίο θα αποφασίσουμε.
    1. Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου δεν μπορούν να είναι στην ίδια κατηγορία με το μίσθωμα που θα αποφασιστεί με περιοχές που έχουν μεγάλη τουριστική ανάπτυξη με αυξημένο αριθμό Ελλήνων και ξένων επισκεπτών (η Σάμος π.χ. έχει δυνατότητα φιλοξενιας με βάση τις κλίνες που διαθέτει τις 150.000 επισκεπτών).
    2. Η σεζόν σε μικρά νησιά, όπως η Σάμος, έχει μέγιστο χρονικό οριο τουριστικής περιόδου τις 60 ημέρες.
    3. Τα νησιά του Βορείου Αιγαίου έχουν πληγεί από το μεταναστευτικό με αποτέλεσμα να υπάρχει και τους καλοκαιρινούς μήνες στα σημεία που έχουν τοποθετηθεί ομπρέλες και ξαπλώστρες με συσσώρευση υλικών – σκουπιδιών από τα πλωτά μέσα που χρησιμοποιούν οι μετανάστες για να φτάσουν στα Ελληνικά παράλια. Εκεί καλούμαστε εμείς να κάνουμε γρήγορα την αποκομιδή έτσι ώστε να μην δυσαρεστούνται οι επισκέπτες.
    4. Όλες οι επιχειρήσεις ανεξαιρέτως (τουριστικές, ξενοδοχειακές, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος κλπ) να μπορούν να μισθώσουν περισσότερα από 500τ.μ. και μέχρι 1.000 τ.μ., εφόσον υπάρχει δυνατότητα και διαθέσιμος χώρος έμπροσθεν ή πλαγίως της επιχείρησης, λαμβανομένου υπόψιν και του μήκους της πρόσοψης της επιχείρησης που συνορεύει με τον αιγιαλό και τον διαθέσιμο χώρο.
    5. Κάλυψη έως 60% του μισθωμένου χώρου.
    6. Το δημοπρατούμενο τμήμα, θα πρέπει να απέχει τουλάχιστον 50 μέτρα από το άκρο του τμήματος αιγιαλού που έχει μισθώσει μία όμορη επιχείρηση. Επίσης, η δημοπρασία θα πρέπει να είναι μόνο για την τοποθέτηση ομπρελοξαπλωστρών.
    7. Η ελεύθερη απόσταση από την ακτογραμμή να οριστεί στα 3 μέτρα και να καθορίζεται από την Κτηματική Υπηρεσία.
    8. Όσον αφορά το θέμα των κυρωσεων:
    • για την περίπτωση κατάληψης επιπλέον, πέραν της παραχωρούμενης επιφάνειας, πρέπει να υφίσταται ένα όριο ανοχής – απόκλισης περίπου 5% της παραχωρούμενης έκτασης και μόνο όταν η υπέρβαση είναι μεγαλύτερη του ορίου ανοχής, η επιχείρηση να θεωρείται ότι έχει παραβεί τους όρους παραχώρησης.
    • Να εκδοθεί εγχειρίδιο χρήσης για την τοποθέτηση ομπρελοκαθισμάτων, διαδρόμων, ντους, αποδυτηρίων κλπ, ώστε να μην υπάρχουν τυχόν παρερμηνείες και παρεξηγήσεις κατά τον έλεγχο.
    • Να τίθεται προθεσμία για συμμόρφωση.
    • Τα πρόστιμα να είναι ορθολογικά και αναλογικά με την παράβαση.

  • 7 Φεβρουαρίου 2024, 15:00 | Γιώργος Ψ.

    να εφαρμοζετε ο νόμος που ηδη υπαρχει.να σταματησει η αισχροκέρδεια,να τιμωρούνται οι παραβατες.
    επιχειρηματιες πλουτιζουν καταπατοντας δημοσια περιουσια και αποκλειοντας συγκεκριμένες κοινωνικες ομαδες απο ενα δημοσιο αγαθο,οπως η παραλια.
    Να τηρηθουν οι νομοι και να σταματησουν επιτελους οι αυθαιρεσίες

  • 7 Φεβρουαρίου 2024, 14:05 | ΣΤΑΘΗΣ Κ

    Κάθε φορά με ένα σωρό ρυθμίσεις που ειδικά στην Ελλάδα δεν εφαρμόζονται ( μετά από λίγα χρόνια βάζουμε κι άλλες) προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την αλλαγή χρήσης των κοινόχρηστων χώρων. Οι κοινόχρηστοι χώροι πρέπει να προστατεύονται από αλλαγή χρήσης. Να μη μετατρέπονται σε επιχειρήσεις είτε είναι αιγιαλός και παραλία είτε πλατείες, δρόμοι, πεζοδρόμια κ.λ.π. Ο σεβασμός στο περιβάλλον μακροπρόθεσμα, θα ωφελήσει περισσότερο.

  • 7 Φεβρουαρίου 2024, 13:46 | ΣΤΑΥΡΟΣ Α.

    Το πιο μεγάλο, το πιο σπουδαίο έργο της Θεσσαλονίκης, αυτό που θα την αναμορφώσει και
    θα την οδηγήσει σε μια νέα εποχή, αλλάζοντας την ταυτότητά της, είναι η αξιοποίηση και
    ανάπτυξη του παραθαλάσσιου μετώπου της.
    Η ενοποίηση και η ΑΝΑΠΛΑΣΗ του ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ της Θεσσαλονίκης, σε μήκος 40
    χιλιομέτρων, από το Καλοχώρι έως το Αγγελοχώρι , είναι έργο που έχει εξαγγελθεί και θα
    πρέπει να αποτελεί πρώτιστη επιλογή της κυβέρνησης και των τοπικών και περιφερειακών
    αρχών.
    Το έργο εμπεριέχει την αξιοποίηση των φυσικών παραλιών, όπως η παραλία της Αρετσούς
    και του Δήμου Θερμαϊκού και τη μετατροπή τους σε ζώνες κολύμβησης, την δημιουργία
    οργανωμένων παραλιών, με beach bars, εστιατόρια, πισίνες, χώρους για beach volley,
    ρακέτες κτλ. Ένα έργο που θα επαναφέρει την παράκτια περιοχή του Δήμου Θερμαϊκού, σε
    κύρια ζώνη θαλάσσιας αναψυχής του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, θα
    προσελκύει τόσο τους κατοίκους της πόλης όσο και αλλοδαπούς τουρίστες, και θα την
    μετατρέψει σε προορισμό τεσσάρων εποχών, συμβάλλοντάς έτσι στην ανάπτυξη και στην
    τουριστική ανάδειξή της .
    Ένα παραθαλάσσιο μέτωπο που θα αναβαθμίσει την εικόνα της Θεσσαλονίκης και
    ταυτόχρονα με την υλοποίηση του Thess Intec θα δώσει στην πόλη της Θεσσαλονίκης μια
    νέα τουριστική και οικονομική ταυτότητα.
    Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους δήμους και το
    ΤΕΕ/ΤΚΜ, έχουν ήδη αναλάβει σχετική πρωτοβουλία και έχουν προχωρήσει μάλιστα και
    στον αρχικό σχεδιασμό του έργου.
    Όμως όλη αυτή η αξιοποίηση προϋποθέτει την αντιμετώπιση του φυσικού φαινομένου της
    διάβρωσης που καταστρέφει τις ακτές του Δήμου Θερμαϊκού. Φαινόμενο που εξελίσσεται
    με ταχείς ρυθμούς , με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η οικονομία της περιοχής καθώς
    παρατηρείται διαχρονικά ότι υπάρχει μια υποχώρηση της ακτής της τάξης των 2 έως και 3
    μέτρων ετησίως.
    Είναι χαρακτηριστικό ότι η ακτή έχει περιοριστεί δραματικά τα τελευταία χρόνια και η
    θάλασσα φτάνει κυριολεκτικά στις παράκτιες εγκαταστάσεις.
    Και πάνω σ αυτήν την φυσική καταστροφή έρχεται το νέο σχέδιο νόμου “όροι αξιοποίησης
    της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές για να οδηγήσει σε ασφυξία
    μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο παραλιακό μέτωπο, στο
    κομμάτι που περικλείεται από τον αεροδιάδρομο του Αεροδρομίου Μακεδονίας μέχρι το
    Μεγάλο Έμβολο, μήκους 10 περίπου χλμ.
    Εστιατόρια και ξενοδοχεία, που μέχρι πρότινος εκμισθώνουν νόμιμα τμήματα αιγιαλού
    μπροστά στις επιχειρήσεις τους, κινδυνεύουν να μην έχουν πλέον έκταση να
    εκμισθώσουν.
    Με φαινόμενα σαν κι αυτό, ο νόμος ΔΕΝ θα πρέπει και δεν μπορεί να είναι οριζόντιος σε
    όλη την επικράτεια καθώς οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες ανά περιοχή ποικίλουν.
    Στο παραλιακό μέτωπο του Δήμου Θερμαϊκού δραστηριοποιούνται αρκετές δεκάδες
    επισιτιστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα καταλύματα τα οποία είναι όμορα
    του αιγιαλού και προσφέρουν παροχές υπηρεσιών κατά μήκος του αιγιαλούμε ξαπλώστρες,
    ομπρέλες και τραπεζοκαθίσματα. Ο αιγιαλός όμως μπροστά από τα καταστήματα συνεχώς
    μειώνεται.
    Αν ψηφιστεί το σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει 6 μέτρα ελεύθερης ζώνης για την διέλευση
    του κοινού στις όμορες επιχειρήσεις, τις οδηγείτε σε λουκέτο, καθώς η πλειονότητα των
    καταστημάτων έχουν πρόσοψη από 4 εώς 10 μέτρα. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα κάποιοι
    να μην μπορέσουν να ενοικιάσουν αιγιαλό και κάποιοι άλλοι να μη μπορέσουν να
    δραστηριοποιηθούν στα ελάχιστα τετραγωνικά που μένουν .
    Επιπλέον, λειτουργούν ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που συνεισφέρουν σημαντικά ποσά
    μέσω του φόρου διαμονής και τώρα μέσωτου τέλους ανθεκτικότητας στην περιβαλλοντική
    κρίση οι οποίες έχουν το δικαίωμα να εκμισθώσουν έως και 500 τ.μ. αιγιαλού για να
    αναπτύξουν ξαπλώστρες και να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες τους. Όμως, με τη
    συνεχιζόμενη μείωση του αιγιαλού θα αδυνατούν πλέον να προσφέρουν ξαπλώστρες στην
    παραλία σε νόμιμα εκμισθωμένα μέτρα αιγιαλού.
    Όλες αυτές οι επιχειρήσεις, οι οποίες καλύπτουν το 30%-40% της ακτογραμμής του δήμου,
    είναι σχεδόν μαζεμένες κατά τόπους (η μία δίπλα στην άλλη) ενώ το υπόλοιπο 60% της
    ακτογραμμής είναι ελεύθερη και προσβάσιμη σε όλους. Από το 1992, που επιτράπηκε η
    ενοικίαση του αιγιαλού, όλες οι επιχειρήσεις έχουν επενδύσει αρκετά χρήματα πάνω στην
    άμμο και έχουν συνεισφέρει με τις υπηρεσίες τους στην σημαντική αύξηση της
    επισκεψιμότητας της περιοχής μας και στην τουριστική της ανάπτυξη .Όλη η
    επιχειρηματική ζωή του τόπου έχει στηθεί πάνω στον αιγιαλό αφού το 70% με 80% της
    οικονομικής δραστηριότητας στον Δήμο προέρχεται από αυτόν.
    Τα αποτελέσματα αυτού του νομοσχεδίου για την περιοχή του Δήμου μας θα είναι :
    – Να κλείσουν αρκετές επιχειρήσεις αφού τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης είναι
    πλέον δυσβάσταχτα με τις σημερινές ανατιμήσεις τόσο στα προϊόντα όσο και στην
    ενέργεια.
    – Ένα μεγάλο μέρος της τουριστικής ανάπτυξης που χτίζαμε τα δύσκολα χρόνια των
    μνημονίων και της covid-19 εποχής το γκρεμίζετε καθώς το τουριστικό κοινό που
    δημιουργήσαμε θα μας γυρίσει την πλάτη μην έχοντας πλέον τη δυνατότητα να το
    εξυπηρετήσουμε όπως κάναμε παλαιότερα.
    – Η ακτογραμμή του δήμου Θερμαϊκού που υφίσταται σημαντική υποβάθμιση από το
    εκτεταμένο πρόβλημα διάβρωσης και προσάμμωσης ,με τα νέα δεδομένα για την
    εκμίσθωση αιγιαλού, θα οδηγήσει σε απώλεια εσόδων για τον δήμο Θερμαϊκού
    από το τέλος παρεπιδημούντων (για το έτος 2023 εισπράχθηκαν περίπου 200.000€)
    και για το κράτος από το τέλος ανθεκτικότητας.
    – Θα έχουμε μια αρνητική αλληλεπίδραση και με άλλους κλάδους, όπως μείωση του
    τζίρου τους και χάσιμο του ΦΠΑ από τα ταμεία του κράτους, αφού είμαστε ο
    τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας που αποτελείτε από παραγωγούς , εταιρείες
    τροφοδοσίας ,κάβες ,ιχθυοπωλεία, οπωροπωλεία , super market, αρτοποιεία κα.
    – Θα αυξηθεί κι άλλο η ανεργία (σε μια περιοχή που είναι δεύτερη στη χώρα με 20%
    ανεργία βάσει στατιστικών 08/2023 Θεσσαλονίκη -Κεντρική Μακεδονία) καθώς
    τους καλοκαιρινούς μήνες απασχολούμε μεγάλο μέρος της εντόπιας νεολαίας που
    δεν θα τους χρειαζόμαστε αν δεν έχουμε αιγιαλό.
    Υπεύθυνοι για τον δείκτη αυτόν θα είσαστε εσείς ή το “κίνημα της πετσέτας” που σας
    οδηγεί σ αυτές τις ρυθμίσεις που είναι απολύτως ακατάλληλες για την περιοχή μας?
    Στην περιοχή μας οι επιχειρηματίες έχουν «βάλει πλάτη» όλα αυτά τα χρόνια, επενδύοντας
    και κρατώντας τις τιμές σε λογικά πλαίσια για την προσέλκυση και των λαϊκών στρωμάτων
    καθώς δεν περισσεύει Κανένας!! Εξάλλου, στην περιοχή μας υπάρχει άπλετος ελεύθερος
    χώρος για λουόμενους .
    Το Σωματείο Επισιτιστικών και συναφών επαγγελμάτων τουρισμού του δήμου Θερμαϊκού
    συμφωνεί στην δημιουργία ενός ΔΙΚΑΙΟΥ σχεδίου νόμου και για τους λουόμενους αλλά και
    για τις επιχειρήσεις ώστε να μην είναι ο αιγιαλός «ξέφραγο αμπέλι»!!
    Αλλά το μέτρο της ελεύθερης ζώνης πλάτους 6 μέτρων για την πρόσβαση του κοινού στις
    όμορες επιχειρήσεις θα είναι η ταφόπλακα σε πολλές από αυτές!!! Όταν στην περιοχή
    υπάρχουν χιλιόμετρα ελεύθερης παραλίας…..

  • 6 Φεβρουαρίου 2024, 23:06 | Κάρολος Α.

    Αξιότιμοι, μια ανασκόπηση για το «κίνημα της πετσέτας», που αποτελεί κάτι λιγότερο από το 5% του ελληνικού πληθυσμού, που ως μειοψηφία και όχι ως πλειοψηφία κατάφερε να κινητοποιήσει όλο τον κρατικό μηχανισμό το 2023, μαρτυρά τα εξής:
    1.Επιχειρηματίες (οικογενειάρχες τις περισσότερες φορές) συνελήφθησαν σαν κοινοί εγκληματίες στα μάτια των παιδιών τους και εκατοντάδων τουριστών, διασύροντας το μοναδικό τουριστικό προϊόν της χώρας μας στο εξωτερικό.
    2. Τουρίστες του εξωτερικού, που ταξίδεψαν στην Ελλάδα, είδαν άλλοτε κοσμοπολίτικες παραλίες του νησιού, άδειες και κάτω από τον καυτό ήλιο να μην μπορούν να προμηθευτούν ένα μπουκαλάκι νερό να ξεδιψάσουν.
    3. Οι μέχρι πρότινος (2022) καθαρές παραλίες, όμορων επιχειρήσεων και μη, μετατράπηκαν σε ένα απέραντο αποχωρητήριο και σκουπιδότοπο.
    4. Οι ομπρέλες και ξαπλώστρες που έφυγαν άρον – άρον με το «κίνημα της πετσέτας», αντικαταστάθηκαν άμεσα , από κάθε λογής ομπρέλα του μπακάλικου, που προμηθευόταν ο καθένας και μάλιστα με αξεσουάρ αλυσίδα και λουκέτο, που έχοντας το ακαταδίωκτο, την κλείδωνε ασφαλίζοντας «τη σφραγίδα του» με κάθε λογής ακαθαρσίες, για να μην του πάρει τη θέση ο επόμενος περιπλανώμενος τουρίστας, που θα επισκεπτόταν το χώρο την ίδια ή την επόμενη μέρα.
    5. Μικρές επιχειρήσεις που είναι απόλυτα εξαρτώμενες από την απλή χρήση αιγιαλού είτε ως όμορες είτε ως εποχιακές έκλεισαν, χωρίς το «αγαπημένο» σφράγισμα των αρχών. Το προάγει και το παρόν νομοσχέδιο!
    6. Το οξύμωρο είναι ότι δύσκαμπτες υπηρεσίες όπως η Αρχαιολογία, που καθυστερούν μήνες προκειμένου να βγάλουν μία σύμφωνη γνώμη σε προστατευόμενους χώρους, ήταν πρωταγωνίστριες στα ταξίδια για αυτοψίες με το «κίνημα της πετσέτας» προκειμένου να σφραγίσουν επιχειρήσεις και να οδηγήσουν ανθρώπους του μεροκάματου (δε μιλάμε για Μύκονο) στο αυτόφωρο, επειδή τους έλειπαν τα απαραίτητα έγγραφα, για τα οποία ήταν και είναι απολύτως υπεύθυνες οι ίδιες οι υπηρεσίες, που ποτέ δεν τα έχουν εγκαίρως οι επιχειρήσεις. Και έτσι βαπτίζονται παράνομες. Και μετά τις συλλήψεις είδαμε να οργιάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πληθώρα φωτογραφιών και αρνητικών σχολίων που δυσφημούν τη χώρα μας. Αυτή την Ελλάδα της ντροπής θέλετε να προβάλετε;
    7. Το παρόν νομοσχέδιο αυστηροποιεί στο μέγιστο τις κυρώσεις για τους παραβάτες. Και τα ΜΜΕ κάνουν σημαία το πέπλο της απειλής με τα εξουθενωτικά πρόστιμα και τους πολυετείς (ισόβιους) αποκλεισμούς, ή αλλιώς την πλήρη καταστροφή που αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των επιχειρηματιών, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων. Διατάξεις όπως [α΄] για το μίσθωμα στο καταχρηστικό «μεγαλύτερο αντάλλαγμα» της τιμής (αντί του ελάχιστου) μετά το 2017 για συμβάσεις μέχρι το 2025 (αρ.23 παρ.4) , λες και το κράτος είναι κερδοσκοπική εταιρεία, ή [β΄] το αδικαιολόγητο χαράτσι του 20% στις όμορες επιχειρήσεις (αρθρ. 11 παρ.6), ή [γ΄] ο συντελεστής βαρύτητας, λες και πρόκειται για διοικητικό πρόστιμο η μίσθωση αιγιαλού, συν το από πουθενά 3% στη νέα μαθηματική εξίσωση μίσθωσης (αρθ. 10 παρ. 5), [δ΄] ο 5ετής ή 10ετής αποκλεισμός του επιχειρηματία σε περίπτωση παράβασης, δηλαδή ουσιαστικά ο θάνατος της μικρομεσαίας επιχείρησης (αρθ. 19 παρ. 1β), [ε΄] η εξόντωση του μικρομεσαίου επιχειρηματία με πρόστιμα στο ανήκουστο και ασύλληπτο «τετραπλάσιο» του τιμήματος (άρθρ. 19 παρ. 1β, τονίζεται πως δεν είναι όλα τα νησιά Μύκονος), [στ΄] η συρρίκνωση της παραχώρησης στο 60% της έκτασης σε αντιδιαστολή με την υπερβολική αύξηση της μίσθωσης με απαίτηση το 100% του τιμήματος (αρθ. 8 παρ. 3γ), [ζ΄] η αυθαίρετη στέρηση του δικαιώματος παραχώρησης μεγαλύτερης επιφάνειας αιγιαλού σε κέντρα αναψυχής ( αρθρ. 11, παρ. 3) και η μη αναφορά ενοικιαζόμενων δωματίων ως εν γένει τουριστικά/ ξενοδοχειακά καταλύματα, [η΄] το εμφανές μη σύννομο ευνοϊκό κλίμα που προάγει το νέο νομοσχέδιο στις δημοπρασίες έναντι των όμορων για να χτυπιούνται στα ύψη οι τιμές και ως εκ τούτου ο έμμεσος αποκλεισμός των νέων επιχειρηματιών χαμηλού εισοδήματος (αρθ. 19 παρ. 1β-γ), [θ΄] η μη αναφορά επιβολής κυρώσεων στην αρχαιολογία στην αποδεδειγμένη κωλυσιεργία της αλλά και στις άλλες εμπλεκόμενες υπηρεσίες σε περίπτωση παραβίασης των προθεσμιών διεκπεραίωσης των αιτημάτων των πολιτών(αρθ. 8 παρ. 7), [ι΄] το αντισυνταγματικά «ακαταδίωκτο» των υπαλλήλων που προάγει το νέο νομοσχέδιο στο άρθρο 17 παρ. 17, καθιστώντας τους επιχειρηματίες έρμαια των ορέξεων του κάθε ελεγκτικού οργάνου ενισχύοντας φαινόμενα διαφθοράς, [κ΄] η συρρίκνωση των προθεσμιών αίτησης ακύρωσης του διωκόμενου( αρ. 18 παρ.3), [λ΄] η μετατροπή του λουόμενου σε ελεγκτικό ρομπότ με στόχο την εξολόθρευση του επιχειρηματία, (άρθ. 16, ζώντας σε μια κοινωνία που και όταν αναπνέεις ο διπλανός σου ενοχλείται) και άλλες πανομοιότυπες διατάξεις δεν προάγουν στους πολίτες το αίσθημα κράτους δικαίου, της διαφάνειας, της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης ενώ καταστρέφουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δηλητηριάζουν την κοινωνία.
    Παρακαλώ ως Έλληνας πολίτης με σεβασμό και εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, όπως λάβει σοβαρά υπόψη και τροποποιήσει τα παραπάνω αναφερθέντα στο νέο νόμο.

  • 3 Φεβρουαρίου 2024, 19:07 | ΛΥΧΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Αξιότιμοι Κύριοι ,
    Μετά την ανακοίνωση της διαβούλευσης αναφορικά με την εκμίσθωση παραθαλασσίων περιοχών – παράλιων έχω να σας αναφέρω ότι έχουν θορυβηθεί οι επιχειρηματίες στο νησί μας έτσι έχουμε να προτείνουμε τα εξής :
    Eπειδή στην χώρα μας και πιο συγκεκριμένα στην νησιωτική επικράτεια ο μέσος όρος μήκους μιας παραλίας είναι τα 100-150 μέτρα περίπου θα πρέπει η έκταση ενοικίασης στις παραλίες να είναι 70% όπως ήταν και πριν το παρών σχέδιο νόμου για να ανταποκρίνεται στην υψηλή ζήτηση σκίασης , το 30% ελεύθερο , διότι η ζήτηση είναι μεγάλη για οργανωμένες παραλίες όποιος δεν επιθυμεί την οργανωμένη παραλία να επιλέγει μια άλλη παραλία που δεν παίρνει άδεια παραχώρησης , του δίνετε η δυνατότητα αυτή .
    Επίσης σύμφωνα με την διαβούλευση ο χώρος μεταξύ καταστημάτων ορίζετε σε 6 μέτρα που είναι αρκετά μεγάλη απόσταση προτείνουμε τα 3 μέτρα , ένα μισή μέτρο ανά κατάστημα είναι αρκετός διάδρομος για μετάβαση στην παράλια διότι στο νησί μας οι παραλίες είναι μικρού και μεσαίου μεγέθους όπως σε όλα τα μικρά νησιά και άρα εάν αφαιρεθεί το 50% και η 6μετρη απόσταση μεταξύ καταστημάτων δεν μένει πάρα ένας πολύ μικρός χώρος εκμίσθωσης .
    Επειδή οι περιοχές natura διαφέρουν σε αυτές που έχουν π.χ χελώνες και σε αυτές που δεν έχουν , αλλά έχουν όλες τον τίτλο Natura για το φυσικό καλός τους κυρίως ή την περιβάλλον βλάστηση στην περιοχή , δεν διαφέρουν δηλαδή από όλες τις άλλες παρά στον τίτλο . Σε όσες από αυτές λειτουργούν ήδη επιχειρήσεις, να υπάρχει άλλη αντιμετώπιση και να μπορούν να παραχωρηθούν προς εκμίσθωση , διότι είναι αδύνατόν να στέκεται ο επισκέπτης τουρίστας στον ήλιο και να μην του προσφέρονται υπηρεσίες αφού υπάρχουν επιχειρήσεις ,ταβέρνες , μπαρ κ.λ.π Σημειώνω ότι το νησί μας έχει προσανατολισθεί σε υψηλού επιπέδου τουρισμό και άρα θα ήταν παράλογο να μην υπάρχουν παραλίες προς ενοικίαση !
    Να σημειωθεί ότι ολόκληρα νησιά όπως οι Παξοί και οι Αντίπαξοι κ.α και μεγάλες περιοχές όπως Νότια Κέρκυρα χαρακτηρίστηκαν “ Natura” αλλά υπάρχουν επιχειρήσεις και καταστήματα και δεν υπάρχουν όπως προείπα φωλιές επώασης χελωνών, όπως Λαγανά Ζακύνθου και άρα κρίνετε αναγκαία η εκμίσθωση τους για λόγους ποιότητας υπηρεσιών και υγείας (έκθεση στον ήλιο ) .
    Παρακαλώ επίσης να μειωθεί στα 3 μέτρα η γραμμής από την ακτογραμμή, διότι υπάρχουν μικρές παραλίες που δεν διαθέτουν αυτά τα μέτρα ιδίως σε μικρά νησιά όπως τα δικά μας .
    Ιδιαίτερη προσοχή να δοθεί στους μικρούς επιχειρηματίες παρακαλώ, που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας και που εδρεύουν ως επί τον πλείστων σε τέτοιες παραλίες και δουλεύουν μια μικρή σαιζόν 3 μηνών για να ζήσουν 12 μήνες .
    Με εκτίμηση,

  • 3 Φεβρουαρίου 2024, 11:34 | Γεώργιος Νικόπουλος

    Φοβάμαι ότι με την εφαρμογή του νόμου ομπρέλες και ξαπλώστρες θα περιοριστούν μόνο στην μισή έκταση των παραλιών με μεγάλη ζήτηση και ότι στις υπόλοιπες παραλίες της χώρας οι λουόμενοι θα ψήνονται στο ήλιο. Αυτό δεν είναι ούτε αξιοποίησή των παραλιών κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, ούτε προστατεύει το περιβάλλον, ούτε είναι σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον. Αυτό είναι υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της χώρας. Είναι σαν να λέμε «Αν θέλετε παραλίες να μη σας καίει ο ήλιος, να πάτε στην Τουρκία»

    Προτείνω λοιπόν, αφού τελειώσει η διαδικασία των παραχωρήσεων που ο νόμος προβλέπει, να υπάρξει δεύτερος γύρος για τις παραλίες που δεν έχουν ζητηθεί. Το τίμημα θα είναι μικρότερο αλλά δεν θα επιτρέπεται η ενοικίαση των ομπρελών. Θα ενδιαφερθούν τοπικά ξενοδοχεία και ιδιώτες. Θα υποχρεούνται να διατηρούν καθαρό τον διπλάσιο χώρο και η μισή παραλία πάλι θα μένει ελεύθερη. Μέρος του τιμήματος πιθανόν να συμψηφίζεται με τον αρχικό καθαρισμό της παραλίας, (αν είναι από εκείνες που την άνοιξη έχουν βουνά από φύκια).

    Πιστεύω ότι η πρότασή μου εξυπηρετεί τους στόχους του παρόντος νομοσχεδίου.
    Αξιοποιεί τις παραλίες κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία (βελτίωση τουριστικού προϊόντος)
    Προστατεύει το περιβάλλον (καθαρισμός)
    και είναι σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον (επιπλέον έσοδα)

  • 3 Φεβρουαρίου 2024, 02:11 | κΚΟΜΝΗΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

    Οι παραλίες της Πατρίδας μας είναι πηγή πλούτου που ευτυχώς ούτε τρώγονται, ούτε μεταφέρονται. Το μόνο που χρειάζονται είναι, να είναι καθαρές και προσβάσιμες σε όλους , Κυρίως στους τουρίστες μας και στο 95% των Ελλήνων που ευχαρίστως πληρώνουν για το μεροκάματο δεκάδων χιλιάδων νέων μας ,που εργάζονται στις τουριστικές επιχειρήσεις των παραλιών (beach-bar,κλπ) για να τις χαρούν με όλες τις ανέσεις (ομπρέλες, ξαπλώστρες , καφέ, ντουζιέρες , καθαριότητα κλπ).
    Είναι κρίμα η Κυβέρνηση να παρασύρεται από τις υπερβολές του ύποπτου «κινήματος της πετσέτας» , που μου μοιάζει με το κίνημα του «δεν πληρώνω – δεν πληρώνω» του 2014.
    Μία ελάχιστη μειοψηφία του 2-5-10% ; που ασφαλώς έχουν το δικαίωμα να χαρούν την παραλία χωρίς να πληρώνουν, είτε γιατί δεν έχουν την δυνατότητα, είτε γιατί έτσι γουστάρουν, ασφαλώς και πρέπει να έχουν ελεύθερο το ανάλογο ποσοστό της κάθε παραλίας για να το βρωμίζουν.
    Μέχρις εκεί όμως. Από τα 15000 χιλιόμετρα ακτές ας έχουν 15000*10%=1500 χιλιόμετρα, τα υπόλοιπα ανήκουν στον υπόλοιπο ελληνικό λαό ,στο μεροκάματο των νέων μας και στην ταλαίπωρη Εθνική Οικονομία μας.
    Κύριε Πρωθυπουργέ σαν απόλυτος ,δίκαιος, ορθολογιστής «τα του Καίσαρος τω Καίσαρη» . Ευχαριστώ.

  • 2 Φεβρουαρίου 2024, 20:27 | renia

    Παρακαλώ να αποσαφηνισθεί, ποια υπηρεσία δήμος ή κτηματική αναλαμβάνει να εξασφαλίσει σύμφωνη γνώμη για παραχωρηση αιγιαλού σε όμορους κ.λ.π. από αρχαιολογία ,ΟΦΥΠΕΚΑ, Ναύσταθμο, κ.λ.π.

  • 2 Φεβρουαρίου 2024, 09:02 | pouliakos gr

    Tο νομοσχέδιο ειδικά τα άρθρα 18 και 19 είναι για τα σκουπίδια . Βάλτε 2-3 έμπειρους μηχανικούς και άλλους τόσους νομικούς που να έχουν δουλέψει πάνω στο αντικείμενο για να γράψουν έναν νόμο της προκοπής . Που νομίζετε ότι ζούμε. Στη παραλία με 40+ βαθμούς το καλοκαιρι , κάτω από πίεση και αρκετες φορές απειλές θα βγαίνουν χαρτια θα τυπώνονται και θα επιδιδονται; Eίναι ωραιο να σκεφτεσαι ιδέες στο κλιματιζόμενο γραφείο σου , χωρις να έχεις αίσθηση καν της Ελληνικής πραγματικότητας;

  • 1 Φεβρουαρίου 2024, 10:46 | ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΓΡ.

    Παρακολουθω τις εξελιξεις εδω και καιρό. Καλυτερα θα ήτσν η τροποποίηση του ήδη υπάρχοντος νόμου του αιγιαλού όπου αυτος είναι προβληματικός παρα η παρουσίαση ενός «νεου» νόμου για να φαίνεται οτι η κυβερνηση παρουσιαζει κατι καινουργιο.

Σχόλια 1 2