Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 15: Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών

Άρθρο 15: Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών

1. Έργα της παραγράφου 1 του άρθρου 12 που κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου στον αιγιαλό, την παραλία ή τη θάλασσα, την όχθη, την παρόχθια ζώνη και το υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2, χωρίς να υφίσταται απόφαση παραχώρησης της χρήσης, μπορούν να νομιμοποιηθούν με απόφαση του αρμόδιου κατά την παρ. 1 του άρθρου 12 οργάνου. Σχετικώς υποβάλλεται αίτηση του ενδιαφερόμενου προς την αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία εντός ενός έτους από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου συνοδευόμενη από α) τεχνική περιγραφή του έργου, β) εξαρτημένο τοπογραφικό διάγραμμα με κλίμακα 1:500, γ) φωτογραφίες και χάρτη της ευρύτερης περιοχής με την ακριβή θέση του έργου. Η προθεσμία υποβολής της αίτησης μπορεί να παρατείνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.
2. Με την αίτηση συνυποβάλλεται η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου, αν απαιτείται η έκδοσή της από την υφιστάμενη νομοθεσία Αν δεν υφίσταται τέτοια απόφαση, ζητείται η χορήγηση προθεσμίας για την έκδοση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας του έργου, σύμφωνα με το Ν. 4014/11, όπως ισχύει. Η προθεσμία χορηγείται από το αρμόδιο κατά την παράγραφο 1 όργανο και δεν μπορεί να υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη. Αν η προθεσμία παρέλθει άπρακτη, η αίτηση νομιμοποίησης απορρίπτεται.
Αν για την κατασκευή του έργου δεν απαιτείται η έκδοση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, υποβάλλεται έκθεση του αιτούντος στην αρμόδια για την προστασία του περιβάλλοντος υπηρεσία της οικείας Περιφέρειας, στην οποία περιγράφονται οι οχλήσεις στο περιβάλλον από την εξακολούθηση της λειτουργίας του έργου και προτείνονται τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την άρση ή την ελαχιστοποίηση των οχλήσεων. Επί της έκθεσης εκδίδεται συνοπτική γνωμοδότηση της υπηρεσίας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη λειτουργία του έργου και τους όρους ελαχιστοποίησης των επιβλαβών επιδράσεων, ύστερα από γνώμη της αρμόδιας για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας υπηρεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
3. Η απόφαση νομιμοποίησης των κατασκευών εκδίδεται με εισήγηση της Κτηματικής Υπηρεσίας και μπορούν να τίθενται όροι για τη νομιμοποίηση, ιδίως για τις απαιτούμενες κατασκευές και την απομάκρυνση κατασκευών οι οποίες δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν με δαπάνη του αιτούντος, ορίζεται δε το όργανο διαπίστωσης της τήρησης των όρων. Αν οι όροι νομιμοποίησης δεν τηρηθούν, η απόφαση νομιμοποίησης ανακαλείται.
4. Προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση των έργων είναι η καταβολή ή ο νόμιμος διακανονισμός της αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης που καθορίζεται από την Κτηματική Υπηρεσία για την παράνομη χρήση της έκτασης, για χρόνο που δεν μπορεί να υπερβαίνει την πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης της παραγράφου 1. Η κατ΄έτος αποζημίωση ορίζεται σε ποσό αντίστοιχο με το εφεξής καταβαλλόμενο ετήσιο αντάλλαγμα για την χρήση του χώρου του έργου. Αν η αίτηση νομιμοποίησης απορριφθεί, το παράνομο έργο κατεδαφίζεται με δαπάνη του αιτούντος ή επιβάλλεται, για όσο χρόνο δεν κατεδαφίζεται, αποζημίωση αυθαίρετης χρήσης και επιπλέον πρόστιμο διατήρησης που ανέρχεται στο τριπλάσιο της αποζημίωσης. Αν η κατεδάφιση γίνει από υπηρεσίες του δημοσίου το κόστος βαρύνει τον αυθαίρετο χρήστη του έργου.

Σχόλια 1 2
  • 9 Μαΐου 2014, 06:44 | Ελένη Παπάλα

    Θα πρότεινα κατεδάφιση κι όχι μονιμοποίηση των αυθαιρέτων, σαφή όρια στην παραλία ελεύθερης πρόσβασης από το κοινό που δεν επιθυμεί να επωφεληθεί από τις παροχές της επιχείρησης που την έχει εκμισθώσει, καθώς και ελεύθερη πρόσβαση αν η επιχείρηση έχει περιορίσει με οικήματα την είσοδο προς την παραλία, απόλυτο σεβασμό σε περιοχές τύπου natura, όπου ήδη επικρατεί το παράδοξο να υπάρχουν επιχειρήσεις που διανυκτερεύουν , ενώ απαγορεύεται η διανυκτέρευση των πολιτών, έλεγχος στο θόρυβο και τη μουσική , ώστε να μην ενοχλούνται περίοικοι και λουόμενοι που δεν επιθυμούν να ακούν την συγκεκριμένη μουσική και γενικά να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και οι έλεγχοι ώστε το νομοσχέδιο να εφαρμοστεί με απόλυτο σεβασμό στη φύση , το περιβάλλον , και τον άνθρωπο.

  • 8 Μαΐου 2014, 15:15 | Τούνη Λουϊζα

    Θεωρώ απαράδεκτο να νομιμοποιούνται αυθαίρετα σε κάθε περίπτωση. Οι παράνομες κατασκευές σε δημόσιους χώρους (και ειδικά στο ευαίσθητο περιβάλλον του αιγιαλού) είναι πολύ χειρότερο από αυτές που έχουν νομιμοποιηθεί σε ιδιωτικούς χώρους, και δεν πρέπει να νομιμοποιηθούν σε καμία περίπτωση.

  • 8 Μαΐου 2014, 12:16 | Μαρία Γιαννάκου

    Το ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Φαντάζομαι Ελληνικά ξέρετε, οπότε θα ξέρετε και την έννοια του ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ. Τα ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ λοιπόν πρέπει να ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΟΝΤΑΙ και ΟΧΙ να νομιμοποιούνται. Εφόσον τα νομιμοποιείτε ανοίγετε την πόρτα και σε άλλους να αρχίζουν να χτίζουν παράνομα όπου θέλουν και αργότερα να περιμένουν με τη σειρά τους να νομιμοποιηθούν. Αυτό το κράτος θέλετε; Να κάνει ο καθένα ό,τι θέλει. Έλεος πια, λίγη κοινή λογική δεν υπάρχει;

  • 8 Μαΐου 2014, 12:54 | Giorgio Buongiovanni

    Δεν υπάρχει πιο αντιδημοκρατική, κουτοπόνηρη, κοντόφθαλμη διάταξη από τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κατασκευών. Όχι μόνο στον αιγιαλό αλλά οπουδήποτε! Επιβραβεύει τους παρανομούντες και επιβεβαιώνει πως η Ελλάδα είναι μια χώρα τύπου «καραγκιόζ μπερντέ» που λειτουργεί αυτοκαταστροφικά, χωρίς σεβασμό σε ιστορία, περιβάλλον, αισθητική. Καμία νομιμοποίηση και επιτέλους ας κινητοποιηθούν οι οργανισμοί ελέγχου της ελεύθερης δόμησης!

  • 8 Μαΐου 2014, 11:18 | kostas

    Παρ.1 (στα συνοδευόμενα , της αιτήσεως , δικαιολογητικά της παρ.1 προτείνεται η προσθήκη και των εξής):
    δ) Βεβαίωση στατικής επάρκειας των κατασκευών , που να συνοδεύεται από αντίστοιχη μελέτη αποτίμησης.
    ε) Έγκριση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής (ΣΑ) της οικείας Περιφερειακής Ενότητας
    στ) Εισήγηση της αρμόδιας Κτηματικής Υπηρεσίας της παρ. 3 του παρόντος.

    Παρ. 3 (Προτείνεται η προσθήκη στο τέλος της παρ. Του παρακάτω εδαφίου)
    Στην εν λόγω εισήγηση πρέπει υποχρεωτικά να λαμβάνονται υπόψη οι διατάξεις του Άρθρου 187 του Κώδικα της Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας (ΠΔ 14-7-1999) , περί Προστασίας Ακτών (άρθρα 23, 24 του Ν.1337/83, ΠΔ 236/18.5./22.6/1984) και κυρίως της παρ.12 αυτού , προκειμένου να εξασφαλίζεται ο κοινοχρήστος χαρακτήρα του αιγιαλού.

    Παρ.4 (Προτείνεται η τροποποίηση ως εξής):
    Προϋπόθεση για τη νομιμοποίηση των έργων είναι :
    α) η καταβολή ή ο νόμιμος διακανονισμός της αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης που καθορίζεται καθορίστηκε από την Κτηματική Υπηρεσία (και που αφορούσε τα προηγούμενα τρία οικονομικά έτη της αιτήσεως) για την παράνομη χρήση της έκτασης, για χρόνο που δεν μπορεί να υπερβαίνει την πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης της παραγράφου 1.
    β) Η κατ΄έτος αποζημίωση , που αφορά το τρέχον και τα μελλοντικά οικονομικά έτη της αιτήσεως της παρ.1 , ορίζεται σε ποσό αντίστοιχο με το εφεξής καταβαλλόμενο ετήσιο αντάλλαγμα για την χρήση του χώρου του έργου και που υπολογίζεται σύμφωνα με το αρ.16 του παρόντος νόμου .
    Αν η αίτηση νομιμοποίησης απορριφθεί, το παράνομο έργο κατεδαφίζεται με δαπάνη του αιτούντος και επιβάλλεται, για όσο χρόνο δεν κατεδαφίζεται, αποζημίωση αυθαίρετης χρήσης και επιπλέον πρόστιμο διατήρησης που ανέρχεται στο τριπλάσιο της αποζημίωσης. Αν η κατεδάφιση γίνει από υπηρεσίες του δημοσίου το κόστος βαρύνει τον αυθαίρετο χρήστη του έργου.

  • 8 Μαΐου 2014, 09:31 | Αγγελική Πασβάντη

    Οι αυθαίρετες κατασκευές είτε στους αιγιαλούς είτε οπουδήποτε αλλού, είναι ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ. Γι’ αυτό, προληπτικά, θα πρέπει να υπάρχει συνεχής έλεγχος απο δημόσιες ανεξάρτητες υπηρεσίες. Οι άνθρωποι ή οι εταιρείες που προέβησαν σε αυθαιρεσίες πρέπει να λογοδοτήσουν, να δικαστούν και να αποζημιώσουν το Ελληνικό Κράτος για τη φθορά του φυσικού περιβάλλοντος, την τυχόν μόλυνση ή καταστροφή χλωρίδας και πανίδας που προξένησαν και τη φοροδιαφυγή/φοροαποφυγή ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ.
    Οι ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ δεν πρέπει να νομιμοποιούνται διότι επιβραβεύουν και δικαιώνουν τους παρανομούντες και απογοητεύουν τους νομοταγείς και συνεπείς πολίτες. Η εμπιστοσύνη στο κράτος και την πολιτεία δεν συντηρείται πόσο μάλλον χτίζεται με τέτοιου είδους πολιτικές που προωθούν τη διαφθορά, τη διαπλοκή και το χρηματισμό δημοσίων λειτουργών από ιδιώτες ή εταιρείες.

  • 8 Μαΐου 2014, 09:56 | ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

    Προκειμένου να διευθετηθεί το θέμα του οικισμού της Γλύφας της Τ.Κ Λυγιάς του Δήμου Πηενιού Ν. Ηλείας προτείνω την εκποίηση των ακινήτων εκείνων που χρήζουν ρυθμίσεως με τους κάτωθι όρους:
     Να βρίσκονται επί δημοτικών εκτάσεων
     Να μην βρίσκονται επί των ζωνών αιγιαλού-παραλίας
     Δεδομένου ότι ο Ε.Ο.Τ σε συνεργασία με τον Δήμο Πηνειού έχει υποβάλλει πρόταση στο ΕΣΠΑ για την κατασκευή λιμανιού τουριστικών σκαφών στη Γλύφα πρέπει να ληφθεί μέριμνα ώστε να μην επηρεάζεται το σχέδιο κατασκευής του (πρόσβαση κλπ) και ειδικά για τη συγκεκριμένη περιοχή πριν την εκποίηση οποιουδήποτε όμορου-γειτονικού ακινήτου να λαμβάνεται η σύμφωνη γνώμη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πηνειού αλλά και του Ε.Ο.Τ.
     Η τιμή εκποίησης να ορισθεί από το Υπουργείο Οικονομικών βάσει των στοιχείων που έχει νοικιάσει ο κάθε ιδιοκτήτης και τα έσοδα από τις εκποιήσεις να αποδίδονται στο Δήμο Πηνειού δεδομένου ότι πρόκειται για ακίνητα που βρίσκονται επί δημοτικών εκτάσεων.
     Να προβλέπονται κοινόχρηστοι χώροι και σε κάθε περίπτωση να λαμβάνονται υπόψη οι πολεοδομικές διατάξεις και κατόπιν σύμφωνης γνώμης της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου ώστε η περιοχή να έχει άρτια ρυμοτομία που να επιτρέπει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών και των επισκεπτών προς τη θάλασσα .
     Να προβλεφθεί ειδική ρύθμιση για όσα ακίνητα έχουν ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες λόγω της παρόδου αρκετών ετών από την ημέρα παραχώρησής τους.
     Για την εκποίηση οποιουδήποτε ακινήτου να λαμβάνεται υποχρεωτικά προηγούμενη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου κατόπιν σχετικής εισήγησης του Συμβουλίου της Τοπικής Κοινότητας αλλά και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.
    Επιπλέον προκειμένου να δοθεί οριστική λύση και με τα αγροτεμάχια στη ίδια περιοχή προτείνω να τεθούν σε επαναφορά οι διατάξεις του άρθρου 28 του Ν. 1080/80 περί απ’ ευθείας εκποίησης δημοτικών και κοινοτικών εκτάσεων – με βασική προϋπόθεση τα έσοδα από τις εκποιήσεις να αποδίδονται στο Δήμο Πηνειού – όπως άλλωστε κατά καιρούς έχει ζητηθεί και με τις 82/2008 & 186/2011 παλαιότερες αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων Βαρθολομιού και Πηνειού αντίστοιχα.
    Έχει ληφθεί σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πηνειού (142/2014).
    Αλέξης Καστρινός
    Δήμαρχος Δήμου Πηνειού

  • 8 Μαΐου 2014, 02:17 | Αγγελικη Συρρη

    Ειναι επειικως απαραδεκτο, να θεωρειται δεκτη η νομιμοποιηση αυθαιρετων κτισματων ειτε στον αιγιαλο ειτε σε σε οποιοδηποτε κομματι του φυσικου μας πλουτου, βουνο η θαλασσα. Το δημοσιο εχει την ευθυνη να προστατευει το περιβαλλον και οχι να στηριζει εμμεσως και υπουλα την νομιμοποιηση παρανομων κτισματων. Οι παραλιες ανηκουν στον πλανητη και οχι στον υπουργο οικονομικων, ουτε στους ξενοδοχους. Η φυσιολατρεια δεν ειναι αρετη, ειναι ευθυνη ολων και δικαωμα ολων. Θελω σαν ελληνιδα να νιωθω περηφανη για την χωρα μου και τις παραλιες της, και μια μικρη σιγουρια οτι θα τις χαρουν και τα παιδια μου επισης. Με αυτα που διαβαζω τωρα νιωθω μονο ντροπη. Να αποσυρθει το απαραδεκτο νομοσχεδιο.

  • 8 Μαΐου 2014, 00:04 | Ευρυδίκη Κραββαρίτη

    Η διάλυση του ρυθμιστικού πλαισίου και η ατιμωρησία όσων καταπατούν το νόμο που (μέχρι σήμερα) προστατεύει τις ομορφιές της Ελλάδας μπορεί μόνο να πλήξει όχι μόνο την αισθητική αξία, αλλά και τις οικονομικές απολαβές της χώρας και των πολιτών μακροπρόθεσμα. Ό,τι και να λένε τα εξ’ ορισμού ατελή μαθηματικά υποδείγματά σας, με την ανρξέλεγκτη οικοδόμηση του αιγιαλού της η Ελλάδα θα χάσει οριστικά το βασικό ανταγωνιστικό τουριστικό της πλεονέκτημα, και θα επικρατήσουν επιχειρηματίες που προφανώς δεν έχουν σεβασμό για τους νόμους και τα δημόσια αγαθά. Το σχέδιο νόμου είναι κοντόφθαλμο, επικίνδυνο για τη χώρα συνολικά και υπηρετεί διαπλεκόμενα συμφέροντα. Το θέμα ανήκει στην (συν)αρμοδιότητα του Υπουργείου Τουρισμού και το γεγονός ότι συντάσσεται αποκλειστικά από το Υπουργείο Οικονομικών είναι τραγελαφικό.

  • 7 Μαΐου 2014, 22:43 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    Τὸ ζήτημα τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ὑφισταμένων ἔργων εἶναι τὸ πλέον άκανθῶδες και δὲν προσφέρεται οὔτε γιὰ κραυγές οὔτε γιὰ ἐπίδειξη εὐαισθησίας. Τοῦτο διότι:

    1ον Καίτοι εἶναι ἀλήθεια ὅτι, δὲν μπορεῖ τὸ Κράτος νὰ σύρετε μονίμως σὲ νομιμοποιήσεις καταστάσεων ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ παράνομα, εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι ἡ δημιουργία τῶν καταστάσεων αὐτῶν ὀφείλεται στὴν μακρόχρονη ἀδράνεια τοῦ Κράτους.

    2ον Μολονότι εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι οἱ ρυθμίσεις γιὰ νομιμοποίηση αὐθαιρέτων διαχρονικώς ἐξαιροῦσαν ρητῶς τὰ αὐθαίρετα στὸν αἰγιαλό, πρέπει νὰ ἔχουμε πάντα κατὰ νοῦ ὅτι γιὰ πρώτη φορά παρέχεται ἡ δυνατότητα μὲ τὴν ἄμεση ὁριοθέτηση τοῦ αἰγιαλοῦ κατὰ τὰ ἀναφερόμενα στὰ ἄρθρα 3 καὶ ἑπὀμενα τοῦ σ/ν νὰ ἀποκτήσουμε ἀκριβή εἰκόνα γιὰ τὶς πραγματικές διατάσεις τοῦ προβλήματος.

    3ον Ἄλλωστε τὰ ἔργα αὐτά ἀφοροῦν κυρίως προβλῆτες, λιμενοβραχίονες, νεὠσοικους καὶ λοιπές ἐγκαταστάσεις ἢ κατασκευὲς ποὺ λειτουργοῦν καὶ ἐξυπηρετοῦν ἀνάγκες ὑποδομῶν (δημόσιων καὶ ἰδιωτικῶν). Κατασκευάστηκαν δὲ αὐθαίρετα διότι, εἴτε μὲ τὸ μέχρι σήμερα ἰσχύον καθεστώς δὲν ἐπιτρεπόταν ἡ ἔκδοση ἀδείας (πράξης παραχώρησης) γιὰ αὐτά ἢ ἡ ἔκδοσή της ἀπαιτοῦσε μιά ἀτέρμονη γραφειοκρατεία (ὑπάρχουν ἄπειρα δημόσια λιμενικά ἔργα που στεροῦνται ἀδείας) εἴτε ἐπειδή, δὲν λειτούργησαν ἀποτελεσματικά ὅσοι ὄφειλαν νὰ ἐλέγξουν καὶ νὰ ἀποτρέψουν τὴν κατασκευή τους.
    Ἄν ὅμως τὰ ἔργα αὐτά δὲν βλάπτουν τὸ περιβάλλον καὶ ἐκδοθεῖ γι’αὐτά ΑΕΠΟ τότε δὲν ὑπάρχει λόγος ν’ἀξιώνεται ἡ κατεδάφιση ἢ ἡ ἀπομάκρυνσή τους. Ἄν ἀντιθέτως τὸ βλάπτουν τότε δὲν θ’ἐκδοθεῖ ΑΕΠΟ καὶ θὰ κατεδαφισθοῦν. Ἑπομένως ἡ ἀρνητικὴ κριτική ἐπὶ τῶν προβλέψεων τοῦ ἄρθρου εἶναι ἀδικαιολόγητη, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ ἄν πρόκειται γιὰ περιοχή NATURA 2000 θὰ προηγηθεῖ τῆς νομιμοποιήσεως ἡ δέουσα ἐκτίμηση τῶν ἐπιπτώσεων στὸ περιβάλλον.

    Ἡ μοναδική ἐπιφύλαξη ποὺ μπορεῖ νὰ διατυπωθεῖ εἶναι ἡ περίπτωση αὐθαιρέτων οἰκισμῶν ἐπὶ αἰγιαλοῦ (κατὰ μῆκος τῶν ἀκτῶν τοῦ Ν. Ἡλείας εἶναι τὸ πλἐον ἀλλὰ ὄχι μοναδικό παράδειγμα) ὅπου ἡ ἐκτίμηση ἀπὸ τὴν διατήρηση τῶν ἐπιπτώσεων στὸ περιβάλλον ἐνδεχομένως νἀ ἦτο σκόπιμο νὰ εἶναι συνολική (ΜΠΕ ἐκπονούμενη ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Δῆμο γιὰ ὁλόκληρο τὸν οἰκισμό) καὶ ὄχι ἀποσπασματική (ἄνὰ κτίσμα).

  • 7 Μαΐου 2014, 19:42 | Σάντρα Μπέλλου

    «Ο συντελεστής βαρύτητας κάθε Γεωγραφικής Περιοχής καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών» – η συγκεκριμένη φράση μου προκαλεί πολλά ερωτηματικά και η ασάφειά της μάλλον είναι και αυτή που συμπυκνώνει την αφορμή της ένστασής μου απέναντι στο ν/σ.
    Για ποιό λόγο η αξιολόγηση συντελεστού βαρύτητας να έγκειται σε απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και όχι του Υπουργού Περιβάλλοντος; Βάσει ποιών κριτηρίων αξιολόγησης και ποιών προτεραιοτήτων;
    Διότι, από οικονομικής άποψης, μπορεί η βαρύνουσα (για τον Υπουργό Οικονομικών) σημασία αυτών λ.χ. των εικόνων http://www.theguardian.com/world/gallery/2009/jun/01/spain-construction#/?picture=348167359&index=5 να σχετίζεται με το επίπεδο φόρων που θα μπορούσε το κράτος να χρεώσει αλλά από περιβαλλοντολογικής άποψης η βαρύνουσα σημασία μάλλον θα σχετιζόταν με άλλες παραμέτρους, οικολογικής αλλά και αισθητικής φύσης.

    Η επανάληψη του επιθέτου «τεράστιος» στην αρχική πρόταση, επίσης με προβληματίζει (πβ. «Η οικονομική σημασία της παράκτιας ζώνης είναι **τεράστια** και απαιτείται να απελευθερωθούν οι **τεράστιες** δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης που παρέχει). Προς τι η τόση υπερβολή; Ποιον προσπαθείτε να εντυπωσιάσετε;

    Επίσης, η «Καθημερινή» σε σχετικό της άρθρο αναφέρει «Η πρόθεση του υπουργείου Οικονομικών να νομιμοποιήσει αυθαίρετα στον αιγιαλό είναι επόμενο να τερματίσει την εκστρατεία του υπουργείου Περιβάλλοντος (Επιθεωρητές Περιβάλλοντος και Ειδική Υπηρεσία Επιθεώρησης και Κατεδάφισης Αυθαιρέτων – ΕΥΕΚΑ) για κατεδάφιση αυθαιρέτων με πόρους του Πράσινου Ταμείου.» Αληθεύει; Τι άλλες εκστρατείες μέλλει να τερματίσει αυτός ο ν/σ;

  • 7 Μαΐου 2014, 11:07 | Μαρία Π.

    Η οικοδόμηση στον αιγιαλό, εκτός από αντικοινωνική πράξη, καθότι καρπώνεται δημόσιο πράγμα ιδιώτης και πολύ σωστά εγείρει τόσες αντιδράσεις, είναι και επικίνδυνη, πόσο δε μάλλον όταν γίνεται αυθαίρετα. Οι νομιμοποιήσεις των κατασκευών που έχουν γίνει στην Ελλάδα, μια κατεξοχήν σεισμογενή χώρα, βασίζονται σε εικασίες για τις στατικές μελέτες των υπάρχοντων κτηρίων που ανεγέρθηκαν εσπευσμένα και χωρίς ελέγχους σε καθεστώς παρανομίας, μετακυλίοντας την ευθύνη των κατασκευών στους μηχανικούς που υπογράφουν τις νομιμοποιήσεις. Τα αμμώδη εδάφη στις παράκτιες ζώνες, η άγνοια σχετικά με τη θεμελίωση του κτηρίου, σε συνδυασμό με το διαβρωτικό παραθαλάσσιο περιβάλλον, κάνουν τις παράνομες κατασκευές στον αιγιαλό ακόμα πιο επικίνδυνη υπόθεση από τα αστικά αυθαίρετα. Αν, χωρίς να το γνωρίζουμε επισήμως, ο τομέας των κατασκευών στην Ελλάδα έχει γίνει επιστημονικό αντικείμενο των οικονομολόγων, να προστεθεί στο συγκεκριμένο άρθρο ότι σε περίπτωση αστοχίας των νομιμοποιημένων αυθαίρετων κατασκευών στον αιγιαλό, υπεύθυνοι είναι οι συντάκτες του εν λόγω νομοσχεδίου.

  • 7 Μαΐου 2014, 00:22 | Χαρης

    Διαφωνω με τη νομιμοποιηση των αυθαιρετων κατασκευων. Δεν πρεπει να αμοιβονται αυτοι που καταπατουν τους νομους με την ευκαιρία τελικά να τακτοποιουν τις παρανομες πραξεις τους. Καπου πρεπει να αρχισει να επιβαλεται ο νομος και ιςως το καλυτερο μερος για να ξεκινηςει αυτο ειναι σε αυτον τον χορο που είναι τοσο σημαντικος για την ανάπτυξη αλλά και τόσο σημαντικός για τη διαφύλαξη αυτου που αγαπαμε για τον τοπο μας . Μην επιβραβευεται τις παρανομίες για να σταματησουν καπου.

  • 6 Μαΐου 2014, 17:03 | Ιωάννα Β.

    Ο μόνος τρόπος διαχείρισης των αυθαίρετων κατασκευών επί των αιγιαλών είναι η κατεδάφιση. Ο αιγιαλός είναι ελεύθερος, κοινόχρηστος χώρος και έτσι πρέπει να παραμείνει. Είναι εγκληματικό να νομιμοποιούνται αυθαίρετες, παραλιακές κατασκευές έναντι οικονομικού αντιτίμου. Είναι ντροπή για μια φορά ακόμη οι καταπατητές και οι παρανομούντες να γλιτώνουν με ένα πρόστιμο. Η καταστροφή για το φυσικό περιβάλλον θα είναι ανεπανόρθωτη. Καμία κατασκευή στον αιγιαλό και την θάλασσα δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί για να μπει ένα τέλος στις διαρκείς καταπατήσεις.

  • 6 Μαΐου 2014, 16:05 | Μάνος Παπαδάκης

    Καλησπέρα κ. Στουρνάρα και λοιποί υπογράφοντες το νομοσχέδιο,

    Νομίζω λίγα πράγματα είναι που έχουν μείνει ανείπωτα επί του συγκεκριμένου.
    Το μόνο που ευελπιστώ είναι να ληφθούν πραγματικά υπ’όψιν τα παραπάνω σχόλια, τα οποία είναι πολύ ορθότερα τεκμηριωμένα και καλύπτουν σαφέστατα τις θέσεις κ’ προτάσεις των πολιτών, ταυτόχρονα με τις ανησυχίες τους για ένα νομοσχέδιο «ειδημόνων» πολύ πιο σαθρό από τις πολύ ορθολογικές και ξεκάθαρες θέσεις απλών πολιτών. Να ληφθούν υπ’ όψιν, ώστε να νοηματοδοτείται και η συγκεκριμένη διαδικασία.
    Ειδάλλως, είστε υπόλογοι για την αδιαφορία σας απέναντι στους πολίτες.

    Μάνος Παπαδάκης
    Συνιδιοκτήτης Ξενοδοχειακής Μονάδας στο Τολό, Αργολίδας &
    Μέλος των Ενωμένων Πολιτών Τολού

  • 6 Μαΐου 2014, 11:40 | ΣΚΟΥΡΛΗΣ Δ.

    Γιατί δεν αναφέρονται τα έργα που μπορούν να νομιμοποιηθούν;
    Άρθρο 15 , παραγρ. 3 «Η απόφαση νομιμοποίησης των κατασκευών εκδίδεται με εισήγηση της Κτηματικής Υπηρεσίας». Bάζουν δηλαδή τους υπαλλήλους να αποφασίσουν τι νομιμοποιείται και τι όχι; Γιατί; Γιατί οι πολιτικοί φοβούνται να πάρουν την ευθύνη αυτή;
    Δηλαδή νομιμοποιούνται όλα (καφετέριες, τσιμεντοστρώσεις, προβλήτες που έχει κάνει κάθε σύλλογος) , οτιδήποτε ;

    Γιατί αντιμετωπίζεται τόσο απαξιωτικά αυτός ο κρίσιμος και σημαντικότατος για την Ελλάδα φυσικός πόρος στο βωμό των εσόδων του Κράτους. Φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια, εάν περάσει αυτό το νομοσχέδιο δεν θα υπάρχει κομμάτι άμμου για να βάλεις μια ομπρέλα μάλλον τσιμέντο για να μη λερώνεις και τα πόδια σου..

  • 6 Μαΐου 2014, 08:18 | Γεωργία

    Ο νόμος αυτός παραβιάζει την ελευθερία μου κύριοι, τα όνειρα μου. Από πότε τα κοινόχρηστα τίθενται σε ιδιώτες για επιχειρηματικό σκοπό; Όχι κύριοι. Τα κοινόχρηστα να παραμείνουν κοινόχρηστα. Εγώ που ζω σε νησί και η γειτονιά που μεγάλωσα έχει γίνει τουριστικός πόλος έλξης..τα τελευταία χρόνια στην παραλία δεν μπορούμε να πάμε λόγω του ότι οι μισοί έχουν ξαπλώστρες και οι υπόλοιποι τραπεζοκαθίσματα.
    Κύριοι, σίγουρα η χώρα μας έχει ανάγκη από έσοδα αλλά ας μην τα θυσιάσουμε όλα στο βωμό του χρήματος.
    Υπάρχουν και άλλες λύσεις που θα οδηγήσουν σε μεγάλες πηγές εσόδων.
    Όχι όμως αυτή.
    Όχι στην παραχώρηση ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ – ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ (ΟΛΩΝ) ΧΩΡΩΝ (ΑΓΙΑΛΟΙ,ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΤΛ)σε κανέναν. ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΑΣ.

  • 5 Μαΐου 2014, 23:25 | Α. Γ.

    Μετά βίας κρατά τα προσχήματα το άρθρο 15. Είναι οφθαλμοφανές ότι αντί να αποθαρρύνει τους καταπατητές, ουσιαστικά τους ενθαρρύνει. Σε μια χώρα τόσο κατεστραμμένη από τη νοοτροπία του «αυθαιρετώ ἀρα υπάρχω», θα έπρεπε όχι μόνο να έχει μπει φρἐνο στη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, αλλά και να θεσπιστούν ισχυρά αντικίνητρα για τους εκκολαπτόμενους παραβάτες.

    Εφόσον, ομως, ούτε η κοινωνική αλλά ούτε και η οικολογική συνείδηση φαίνεται πως αγγίζει όποιους προσυπογράφουν αυτά τα παράλογα άρθρα, ας τους αγγίξει η συνείδηση που λέγεται πολιτικό και οικονομικό συμφέρον: η Ελλάδα πουλάει το παραμύθι της αγνής φύσης, της πευκόφυτης πλαγιάς και της καταγάλανης θάλασσας. Απ’αυτό ζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού, απ’αυτό στηρίζεται και το δημόσιο ταμείο. Εάν ο,τι εχει μείνει καταστραφεί όλοι θα ζημιωθούμε. Αναλογιστείτε το πολιτικό κόστος, αφού το οικολογικό κόστος δεν σας πείθει να αποσύρετε αυτές τις προτάσεις.

  • 5 Μαΐου 2014, 20:14 | Maria

    Και μόνο ο τίτλος του άρθρου είναι αρκετός για να διαφωνήσετε και να καταψηφιστεί. Εχει καταπατηθεί αυτή η χώρα από άκρη σε άκρη, μη το χειροτερεύετε.

  • 5 Μαΐου 2014, 16:27 | μιχαλης

    Συμφωνω με τη Lina Dimakou
    Αν ουτε τωρα, μετα απο τοσα χαστουκια δε φτιαξουμε μια δικαιη χωρα, καλυτερα να την αφησουμε να παει στο διαολο και να μη χολοσκαμε.
    Οι ρυθμισεις για τα αυθαιρετα αυτου του ΝΣ δεν εχουν στοιχεια δικαιοσυνης.

  • 5 Μαΐου 2014, 16:12 | Lina Dimakou

    Η γνώμη μου είναι ότι είναι απαράδεκτο να νομιμοποιούνται αυθαίρετα, πόσο μάλλον εκείνα που έχουν καταπατήσει τον αιγιαλό. Οι νόμοι έχουν σαν σκοπό όχι μόνο την συμμόρφωση και τη διατήρηση της τάξης, αλλά αποτελούν καιμέσω εκπαίδευσης, κατεύθυνσης και οριοθέτησης κοινωνικής συνείδησης. Είναι τραγικό να επιβεβαιώνετε με αυτό το νόμο την κουλτούρα της «τρύπας», της λύσης στην παρανομία, το δικαίωμα στην αυθαιρεσία. Γενικά, έχω μεγάλη επίγνωση της ανάγκης εξεύρεσης κεφαλαίων – αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος. Όπως επίσης, γνωρίζετε καλύτερα ότι τα χρωστούμενα είναι τόσα πολλά, που τέτοιου είδους κινήσεις είναι σπασμωδικές και χωρίς νόημα (η μόνη λύση είναι να γίνει «κούρεμα» στους ξένους κατόχους ομολογιών). Αν υπάρχει μια ελπίδα είναι να δημιουργήσουμε μια πιο δίκαιη χώρα και να αποκαταστήσουμε τη χαμένη εμπιστοσύνη στο κράτος.

  • 5 Μαΐου 2014, 15:39 | μιχαλης

    Δε διευκρινιζεται αν ο ιδιοκτητης του αυθαιρετου θα πληρωσει για ολα τα χρονια που ηδη υπαρχει ηδη εκει το αυθαιρετο (και του αποφερει λεφτα απο κατι που δε του ανηκει), ή θα πληρωσει μονο για τη μελλοντικη χρηση.

    Για αλλη μια φορα οι ελληνικοι νομοι γραφονται ωστε να επιβραβευουν τους παρανομους, τους καταπατητες και τα λαμόγια.
    Υστερα παρεξηγιομαστε αν οι ξενοι παρατηρητες λενε «ολες οι χωρες εχουν διαφθορα αλλα η διαφθορα στην ελλαδα εχει λαβει διαστασεις επιδημιας. Ολοι την κανουν»

    Τα αυθαιρετα πρεπει να κατεδαφιζονται αφου οπως το ονομα τους λεει, δε θα επρεπε να ειναι εκει.

  • 4 Μαΐου 2014, 20:07 | Νίκος Γιγουρτάκης

    Μέχρι σήμερα, όλοι οι νόμοι για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων είχαν μεριμνήσει για την εξαίρεση του αιγιαλού και της παραλίας [πρβλ. 2 παρ. 2 ν. 4178/2013]. Το Σύνταγμα, άλλωστε, επιβάλλει τον σχεδιασμό των έργων στον παράκτιο χώρο με ένα τρόπο που λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα του χωροταξικού σχεδιασμού, την επίδρασή τους στο παράκτιο οικοσύστημα και στον οικείο οικισμό, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του έργου, αλλά και του οικισμού (πρβλ. ΣτΕ 978/2005, 1507/2000, 4634/1997), και ο ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός (πρβλ. ΣτΕ Ολ. 1118/2014, 3921/2010, 3500/2009). Αντιθέτως, το νομοσχέδιο καταπατεί τις αρχές αυτές με πολλούς τρόπους: (α) Περιλαμβάνει διατάξεις για την νομιμοποίηση έργων που κατασκευάστηκαν «πριν την έναρξη ισχύος» του νόμου (προς το παρόν, νομοσχεδίου) [άρθρο 15]: η διάταξη, μάλιστα, προχωράει πιο μακριά από την ισχύουσα για την νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών, η οποία τουλάχιστον προβλέπει καταληκτική ημερομηνία [πρβλ. 7 παρ. 1 ν. 4178/2013, 28.7.2011]. (β) Δεν ορίζονται οι προϋποθέσεις βάσει τον οποίων η αρμόδια αρχή μπορεί να αρνηθεί την νομιμοποίηση . Σε κάθε περίπτωση, η ρύθμιση είναι γενική και αόριστη και δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος ή το είδος των οχλήσεων. (γ) Η «περιβαλλοντική έκθεση», με συνοπτική (!) γνωμοδότηση της αρμόδιας Περιφερειακής υπηρεσίας, παραβαίνει την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγίες 2011/92, 92/43), για όσα έργα υπάγονται στην τελευταία. (δ) Με τον νέο ορισμό της παραλίας και της όχθης, κατασκευές που βρίσκονταν εντός παραλίας-όχθης με βάση τον ισχύοντα ν. 2971/2001, θα βρεθούν εκτός, και θα μπορέσουν να νομιμοποιηθούν με βάση τον ν. 4178/2013. (ε) Ακόμα και όπου υπάρχει οριστικός καθορισμός αιγιαλού, προβλέπεται η διαγραφή του [πρβλ. άρθρο 3 παρ. 3 περ. αα) ], ώστε να είναι απρόσκοπτη η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών. (στ) Οι παραπάνω ρυθμίσεις συμπληρώνονται με την δυνατότητα «ενσωμάτωσης» παράνομων κατασκευών σε «υπό εκτέλεση» έργο [άρθρο 12 παρ. 4], δυνατότητα εκτέλεσης τεχνικών εργασιών για αποτροπή κινδύνου (και καταβολή απλού προστίμου, αν αργότερα διαπιστωθεί ότι δεν υπήρχε κίνδυνος] (άρθρο 12 παρ. 8], και νομιμοποίηση «αποκλίσεων» [12 παρ. 9].(ζ) Κριτήριο της προκαταρκτικής (αλλά στην ουσία οριστικής) οριογραμμής αιγιαλού είναι η «διαμορφωμένη κατάσταση» και η «στέψη του κρηπιδώματος» τεχνικού έργου [άρθρο 3 παρ. 2], χωρίς καμία αναφορά σε τεχνικά έργα «που νομίμως υφίστανται», όπως αυτή που περιλαμβάνει ο ισχύων νόμος (άρθρο 9 περ. στ. Ν. 2971/2001). (η) Η πενταετής προθεσμία για την έκδοση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για τις αυθαίρετες κατασκευές όχι μόνο είναι αντίθετη στο ευρωπαϊκό δίκαιο (για τα έργα που εντάσσονται στις οδηγίες 2011/92 ή 92/43), αλλά και καθιστά διακοσμητικές τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για την κατεδάφιση και την επιβολή διοικητικών κυρώσεων [πρβλ. άρθρο 17]. Εκτός από τα παραπάνω, η νομιμοποίηση δεν αποκλείεται σε προστατευόμενες περιοχές (μάλιστα, σε κάθε περίπτωση, η προθεσμία υπαγωγής είναι νέα), με αποτέλεσμα οι παράκτιοι υγρότοποι, οι περιοχές Natura 2000 και άλλες προστατευόμενες περιοχές να απειλούνται από την αυθαίρετη δόμηση. Τέλος, και δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την τεχνική επάρκεια των κατασκευών που θα νομιμοποιηθούν.
    Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρόκειται για ρυθμίσεις καταστροφικές για τον παράκτιο χώρο, και κατά πάσα πιθανότητα αντισυνταγματικές.

  • 4 Μαΐου 2014, 18:05 | Μαρινος Πασχαλουδης

    Κατεδαφιση των αυθεραιτων στις παραλιες σας παρακαλουμε. Οχι στην νομιμοποιηση. Ειναι ντροπη.

  • 4 Μαΐου 2014, 08:29 | Βαγγέλης

    Το παρόν μαζί με το άρθρο 12 παρ 1 δίνουν το δικαίωμα σε ιδιοκτήτες αυθαιρέτων κτισμάτων να τα «βαφτίσουν» χώρους ερευνητικών σκοπών και να τα νομιμοποιήσουν.

  • 3 Μαΐου 2014, 20:54 | Ελευθερία Ψυχογιου

    Είναι απαράδεκτη η νομιμοποίηση αυθαίρετου κτίσματος και μάλιστα σε παραλία. Δίνεται μ αυτό τον τροπο η δυνατότητα να αλωθούν οι ακτές από συμφέροντα και ιδιώτες με σοβαρότατες αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής , τον περιβάλλον .

  • 2 Μαΐου 2014, 18:33 | Μ. Γκουρτσογιαννη, Ε. Παρασκευοπουλου, Ευρώπη- Οικολογία

    Θέλουμε να εκφράσουμε την έντονη αντίθεση μας απέναντι σε μία τέτοια ρύθμιση η οποία εκτιμάμε ότι
    α) επιβραβεύει και την παρανομία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε αυτή να διαιωνιστεί. Μάλιστα ένα τέτοιο μέτρο είναι επόμενο να ακυρώσει την εκστρατεία του Yπουργείου Περιβάλλοντος (Επιθεωρητές Περιβάλλοντος και Ειδική Υπηρεσία Επιθεώρησης και Κατεδάφισης Αυθαιρέτων – ΕΥΕΚΑ) για κατεδάφιση αυθαιρέτων με πόρους του Πράσινου Ταμείου.
    β) αλλοιώνει και υποβαθμίζει τόσο ευαίσθητες περιοχές, όπως είναι οι αιγιαλοί της χώρας, οι οποίοι θεωρούμε ότι πρέπει να προστατευθούν για να συνεχίσουν να μας αποφέρουν έσοδα μέσω του τουρισμού. Διότι αν οι παραλίες γεμίσουν με ακόμη περισσότερα παραπήγματα, αναψυκτήρια και ομπρέλες, αλλά και μεγάλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, δεν θα υποβαθμιστεί μόνο το περιβάλλον και το τουριστικό μας προϊόν, θα αλλοιωθεί αυτή καθεαυτή η φυσική ταυτότητα του τόπου μας. Η χώρα μας διαθέτει ένα παράκτιο σύστημα εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς με πλούσια οικοσυστήματα τα οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να προστατεύσουμε. Επιτέλους ας μείνουν και κάποιες περιοχές για την άγρια ζωή- χλωρίδα και πανίδα- και τους ανθρώπους, Έλληνες και ξένους, που την εκτιμούν.
    Ευρώπη-Οικολογία

  • 2 Μαΐου 2014, 17:43 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Μεγάλος είναι ο αριθμός εγκαταστάσεων και πρόχειρων κατασκευών, που έχουν κατασκευασθεί στον αιγιαλό, στην παραλία ή στη θάλασσα, στην όχθη, στην παρόχθια ζώνη και στο υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών, χωρίς καμία περιβαλλοντική ή άλλη αδειοδότηση. Οι περισσότερες από αυτές αφορούν σε μικρές προβλήτες, λιμενοβραχίονες, μπαζώματα, κλπ., που έχουν παρανόμως εγκατασταθεί σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις που εξυπηρετούν κύρια δραστηριότητες λιμενισμού σκαφών, τουριστικών δραστηριοτήτων, κ.ά. και σπάνια δημόσιους, κοινωφελείς και ερευνητικούς σκοπούς. Για ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών έχουν εκδοθεί τελεσίδικες αποφάσεις κατεδάφισης.

    Η δυνατότητα νομιμοποίησης αυτών, που δίνεται με το παρόν άρθρο, και μάλιστα με απόφαση του γενικού γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ανοίγει το δρόμο για την οριστική τακτοποίηση κατασκευών και εγκαταστάσεων που στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις στην ακτογραμμή, στην προσάμωσης, κλπ., με συνέπειες μεταξύ άλλων, την διάβρωση των ακτών .

    Νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ σε περίπτωση επίκλησης λόγων δημοσίου συμφέροντος και εφόσον η ύπαρξη οποιαδήποτε έργου δεν προκαλεί διάβρωση ή αλλοίωση σε γειτονικά τμήματα της ακτής, ή ακόμη και αλλοίωση του τοπίου, μετά από την υποχρεωτική εκπόνηση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης και τον έλεγχό της από το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ. Διαφορετικά ο καθένας θα εξακολουθεί να καταπατά τον αιγιαλό και την παραλία. Επιπλέον, θα πρέπει να τεκμηριώνεται, σε κάθε περίπτωση, η απρόσκοπτη πρόσβαση στην ακτή, πριν από την όποια «νομιμοποίηση».

    Επιπλέον, το άρθρο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την έννοια της προστασίας του αιγιαλού, την κείμενη νομοθεσία και την συνταγματική επιταγή.

    Η παράκτια ζώνη, ως ιδιαίτερα ευαίσθητο οικοσύστημα, δεν επιδέχεται αλλοιώσεις και περαιτέρω υποβάθμιση!

    Το παρόν άρθρο όχι μόνο νομιμοποιεί τις υφιστάμενες αυθαίρετες κατασκευές αλλά και ανοίγει το δρόμο για τη μαζική δημιουργία νέων, χωρίς μάλιστα καμία πρόβλεψη περιβαλλοντικού ισοζυγίου. Έτσι είναι και εξαιρετικά ευάλωτο σε κάθε προσφυγή προς το Συμβούλιο της Επικρατείας.

    Τέλος, απουσιάζει παντελώς η όποια πρόβλεψη για τις προστατευόμενες παράκτιες ή λιμνιαίες ή/και παραποτάμιες περιοχές της χώρας που είναι ενταγμένες στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000 ή σε άλλα εθνικά, ευρωπαϊκά ή/και διεθνή πλαίσια προστασίας, με ορατό κίνδυνο να ακυρωθεί οριστικά ο σκοπός διατήρησης αυτών.

    Εκτός των κρίσιμων περιβαλλοντικών πτυχών οι προτεινόμενες ρυθμίσεις έχουν τεράστιες επιπτώσεις στην κοινωνία και στην εθνική οικονομία, καθώς αγνοούν και υποβαθμίζουν τον σπάνιο φυσικό πόρο, αλλά και το συγκριτικό πλεονέκτημα του τουριστικού προϊόντος της χώρας.

    Τέλος, το άρθρο καταστρατηγεί εθνικές και ευρωπαϊκές της δεσμεύσεις όσον αφορά στην συμμόρφωση προς την κείμενη νομοθεσία και θέτει τη χώρα υπόλογη όχι μόνο ενώπιον του ΣτΕ, αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, επισείοντας κυρώσεις και πρόστιμα.

    Οι εν λόγω διατάξεις θα πρέπει να αποσυρθούν.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:20 | Μιχάλης Μιχαλούδης

    Απόσυρση της νομοθεσίας. Είναι απαράδεκτη η νομιμοποίηση αυθαίρετου κτίσματος και μάλιστα σε παραλία κ.ο.κ

    Αντί για νομιμοποίηση να διορθωθεί σε κατεδάφιση.

  • 2 Μαΐου 2014, 14:49 | Μαρία Φ.

    Το άρθρο 40 του Ν. 4256/14-4-2014 θα έπρεπε να αναφερεται ρητα

  • 2 Μαΐου 2014, 13:14 | Μαρία Φ.

    Θα πρέπει να διευκρινιστεί εαν οι τουριστικοί λιμένες (Ν. 2160/1993)και κατασκευές των τουριστικών λιμένων επι του αιγιαλου νομιμοποιουνται με την παρούσα διαταξη ή πρόκειται να ενταχθουν σε νόμο του Υπουργειου Τουρισμου.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:17 | Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο

    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Τα έργα της παραγράφου 1 του άρθρου 12 που κατασκευάστηκαν πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου στον αιγιαλό, την παραλία ή τη θάλασσα, την όχθη, την παρόχθια ζώνη και το υδάτινο στοιχείο ποταμών και λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2, χωρίς να υφίσταται απόφαση παραχώρησης της χρήσης, μπορούν να νομιμοποιηθούν με απόφαση του αρμόδιου κατά την παρ. 1 του άρθρου 12 οργάνου. Τα αυθαίρετα εξετάζονται ως προς την αλλοίωση της φυσικής μορφολογίας και προσθετικά, και αν αλλοιώνουν τα βιοτικά στοιχεία του κοινόχρηστου πράγματος, και όχι κατά περίπτωση. Σχετικώς υποβάλλεται αίτηση του ενδιαφερόμενου … (το υπόλοιπο ως έχει)»

    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Να τροποποιηθεί η τελευταία πρόταση της παραγράφου 1 από «Η προθεσμία υποβολής της αίτησης μπορεί να παρατείνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.», σε «Η προθεσμία υποβολής της αίτησης μπορεί να παραταθεί για ένα επιπλέον έτος με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών.»

  • 2 Μαΐου 2014, 10:39 | ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ

    Αντικατάσταση στην παράγραφο 1 του άρθρου 15:

    Η φράση «…χωρίς να υφίσταται απόφαση παραχώρησης της χρήσης…»

    σκόπιμο είναι να αντικατασταθεί από την:

    «…κατά παράβαση των ισχυουσών κατά την ανέγερσή τους διατάξεων…»

  • 2 Μαΐου 2014, 09:44 | WWF

    Μέχρι σήμερα, όλοι οι νόμοι για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων είχαν μεριμνήσει για την εξαίρεση του αιγιαλού και της παραλίας [πρβλ. 2 παρ. 2 ν. 4178/2013]. Το Σύνταγμα, άλλωστε, επιβάλλει τον σχεδιασμό των έργων στον παράκτιο χώρο με ένα τρόπο που λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα του χωροταξικού σχεδιασμού, την επίδρασή τους στο παράκτιο οικοσύστημα και στον οικείο οικισμό, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του έργου, αλλά και του οικισμού (πρβλ. ΣτΕ 978/2005, 1507/2000, 4634/1997), και ο ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός (πρβλ. ΣτΕ Ολ. 1118/2014, 3921/2010, 3500/2009). Αντιθέτως, το νομοσχέδιο καταπατεί τις αρχές αυτές με πολλούς τρόπους:

    (α) Περιλαμβάνει διατάξεις για την νομιμοποίηση έργων που κατασκευάστηκαν «πριν την έναρξη ισχύος» του νόμου (προς το παρόν, νομοσχεδίου) [άρθρο 15]: η διάταξη, μάλιστα, προχωράει πιο μακριά από την ισχύουσα για την νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών, η οποία τουλάχιστον προβλέπει καταληκτική ημερομηνία [πρβλ. 7 παρ. 1 ν. 4178/2013, 28.7.2011].

    (β) Δεν ορίζονται οι προϋποθέσεις βάσει τον οποίων η αρμόδια αρχή μπορεί να αρνηθεί την νομιμοποίηση . Σε κάθε περίπτωση, η ρύθμιση είναι γενική και αόριστη και δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος ή το είδος των οχλήσεων.

    (γ) Η «περιβαλλοντική έκθεση», με συνοπτική (!) γνωμοδότηση της αρμόδιας Περιφερειακής υπηρεσίας, παραβαίνει την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγίες 2011/92, 92/43), για όσα έργα υπάγονται στην τελευταία.

    (δ) Με τον νέο ορισμό της παραλίας και της όχθης, κατασκευές που βρίσκονταν εντός παραλίας-όχθης με βάση τον ισχύοντα ν. 2971/2001, θα βρεθούν εκτός, και θα μπορέσουν να νομιμοποιηθούν με βάση τον ν. 4178/2013.

    (ε) Ακόμα και όπου υπάρχει οριστικός καθορισμός αιγιαλού, προβλέπεται η διαγραφή του [πρβλ. άρθρο 3 παρ. 3 περ. αα) ], ώστε να είναι απρόσκοπτη η νομιμοποίηση αυθαιρεσιών.

    (στ) Οι παραπάνω ρυθμίσεις συμπληρώνονται με την δυνατότητα «ενσωμάτωσης» παράνομων κατασκευών σε «υπό εκτέλεση» έργο [άρθρο 12 παρ. 4], δυνατότητα εκτέλεσης τεχνικών εργασιών για αποτροπή κινδύνου (και καταβολή απλού προστίμου, αν αργότερα διαπιστωθεί ότι δεν υπήρχε κίνδυνος] (άρθρο 12 παρ. 8], και νομιμοποίηση «αποκλίσεων» [12 παρ. 9].

    (ζ) Κριτήριο της προκαταρκτικής (αλλά στην ουσία οριστικής) οριογραμμής αιγιαλού είναι η «διαμορφωμένη κατάσταση» και η «στέψη του κρηπιδώματος» τεχνικού έργου [άρθρο 3 παρ. 2], χωρίς καμία αναφορά σε τεχνικά έργα «που νομίμως υφίστανται», όπως αυτή που περιλαμβάνει ο ισχύων νόμος (άρθρο 9 περ. στ. Ν. 2971/2001).

    (η) Η πενταετής προθεσμία για την έκδοση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων για τις αυθαίρετες κατασκευές όχι μόνο είναι αντίθετη στο ευρωπαϊκό δίκαιο (για τα έργα που εντάσσονται στις οδηγίες 2011/92 ή 92/43), αλλά και καθιστά διακοσμητικές τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για την κατεδάφιση και την επιβολή διοικητικών κυρώσεων [πρβλ. άρθρο 17].

    Εκτός από τα παραπάνω, η νομιμοποίηση δεν αποκλείεται σε προστατευόμενες περιοχές (μάλιστα, σε κάθε περίπτωση, η προθεσμία υπαγωγής είναι νέα), με αποτέλεσμα οι παράκτιοι υγρότοποι, οι περιοχές Natura 2000 και άλλες προστατευόμενες περιοχές να απειλούνται από την αυθαίρετη δόμηση. Τέλος, και δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για την τεχνική επάρκεια των κατασκευών που θα νομιμοποιηθούν. Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρόκειται για ρυθμίσεις καταστροφικές για τον παράκτιο χώρο, και κατά πάσα πιθανότητα αντισυνταγματικές.

  • 2 Μαΐου 2014, 08:01 | Μιχάλης Π

    Σκανδαλώδης διάταξη οπως και συνολικά το νομοθέτημα.Είναι σίγουρο ότι οι σχετικές διοικητικές πράξεις θα ακυρωθούν στο Στε.Κατά τα άλλα να επισημάνω ότι υπάρχουν επιχειρηματίες ειδικά στυα διαχειριζόμενα από την ΕΤΑΔ που έχουν επενδύσει μετά από δημόσιο διαγωνισμό και θίγονται από την ανεξέλεγτη δράση των αυθαιρετούχων και καταπατητών και από την ανοχή της διαφθαρμένης διοίκησης που καθυστερεί να επιβάλει τη νομιμότητα.Φανταστείτε τι έχει να γίνει αν επιτραπεί έστω και με όρους η κατασκευή στον αιγιαλό και νομιμοποιηθούν οι μέχρι σήμερα αυθαίρετοι.

  • 2 Μαΐου 2014, 05:39 | ΜΑΡΩ ΛΕΜΠΕΣΗ

    ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!!!!ρωτήστε και μας τους συμβολαιογράφους να σας πουμε ποσο «εύκολα» μετατρέπουν την καντίνα του παππου σε σπιτακι, πόσο ξεφυτρώνουν και στις μέρες μας αυθαίρετα στην παραλία. . Καμμία ανοχή ουτε βέβαια νομιμοποίηση στα αυθαίρετα της παραλίας. ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ. ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΤΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. . .
    Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΗ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΞΗ/ ΕΔΩ ΘΕΛΕΙ ΙΣΧΥΡΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΡΗΘΕΙ!!
    ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ, ΑΙΓΙΑΛΟ ΚΛΠ

  • 2 Μαΐου 2014, 01:03 | Γιάννης Λ.

    Σε συνέχεια της παραγράφου 3 του Άρθρου 15, να συμπληρωθεί ότι : «Για τα έργα της παραγράφου αυτής, που έχουν ήδη εκτελεσθεί στο παρελθόν νομίμως, σύμφωνα με τις προϋφιστάμενες διατάξεις ή θα εκτελεσθούν στο μέλλον κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου, παρέχεται η δυνατότητα συντήρησής τους από τον φορέα εκτέλεσης του έργου, με σκοπό την συνέχιση παροχής αντιδιαβρωτικής προστασίας και συνέχιση λειτουργίας του έργου στον χρόνο, ύστερα από εγκριτική απόφαση της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της οικείας Περιφέρειας και σχετική ενημέρωση της Λιμενικής αρχής». Τούτο είναι απολύτως αναγκαίο να νομοθετηθεί, αφού χωρίς αυτήν την αυτονόητη δυνατότητα συντήρησης ενός έργου στο χρόνο, είναι αδύνατον να συνεχισθεί-διασφαλισθεί η λειτουργία του έργου στον χρόνο, την οποία κυρίως επιδιώκουν οι διατάξεις αυτές.

  • 2 Μαΐου 2014, 00:11 | Παναγιώτα Θεοδώρου, ΑΡΧΕΛΩΝ

    Τόσο το παρόν άρθρο, όσο και το άρθρο 12 έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της προστασίας του αιγιαλού. Είναι δε βέβαιο ότι θα επιφέρουν ολοκληρωτική αλλοίωση και υποβάθμιση του ευαίσθητου παράκτιου οικοσυστήματος, καθώς όχι μόνο νομιμοποιούν τις υφιστάμενες αυθαίρετες κατασκευές αλλά και ανοίγουν το δρόμο για τη μαζική δημιουργία νέων. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί δε, η απουσία ειδικής πρόβλεψης για τις παράκτιες περιοχές της χώρας που είναι ενταγμένες στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000, με ορατό κίνδυνο να ακυρωθεί οριστικά ο σκοπός διατήρησης αυτών.
    Τέτοιου είδους ρυθμίσεις είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα υποβαθμίσουν το τουριστικό προϊόν της χώρας, αλλά μετά βεβαιότητας θα θέσουν τη χώρα υπόλογη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για παραβίαση των ευρωπαϊκών της δεσμεύσεων και θα οδηγήσουν σε βαρύτατη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού μέσω της διαδικασίας επιβολής προστίμων.
    Οι εν λόγω διατάξεις πρέπει να αποσυρθούν, άλλως να υπάρξει ρητή εξαίρεση από αυτές των περιοχών Natura 2000.

  • 1 Μαΐου 2014, 20:44 | ΧΙΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    Κατασκευή για αποθήκευση εξοπλισμού στον αιγιαλό. Σύμφωνα με την τελευταία Κ.Υ.Α. ΔΙΟΒ1027032ΕΖ2014/1033/11-02-2014 (ΦΕΚ 328 Β΄/13-02-2014) επιτρέπεται η χρήση ειδικής σκηνής τύπου κιόσκι (μη σταθερής κατασκευής) επιφάνειας έως 5τ.μ. εντός του παραχωρούμενου χώρου. Δυστυχώς, για άλλη μία φορά, η Κ.Υ.Α. δεν έλαβε υπόψη της τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ιστιοσανίδας, όπως τις δικές μας. Μία σανίδα για ‘windsurfing’ έχει μήκος 2,8 μέτρων ενώ ένα πανί μπορεί να φτάσει τα 8 τ.μ. Μπορεί να γίνει άμεσα κατανοητό ότι ο χώρος των 5τ.μ. που αναφέρεται παραπάνω δεν είναι σε καμιά περίπτωση αρκετός για την αποθήκευση του εξοπλισμού των επιχειρήσεών μας. Ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα ακριβός και ευαίσθητος ώστε να απαιτείται η προφύλαξή του σε καλυπτόμενο χώρο. Για τους παραπάνω λόγους, αιτούμαστε να επιτραπεί η χρήση ίδιου τύπου κατασκευής , η οποία δεν θα συνδέεται με κανέναν τρόπο μόνιμα με το έδαφος, θα έχει προσωρινό χαρακτήρα και θα ακολουθεί αυστηρά τις οδηγίες του νομοθέτη όσον αφορά τα επιτρεπόμενα υλικά κατασκευής (φιλικά προς το περιβάλλον όπως καλαμωτή, ξύλα κτλ) , αλλά θα έχει επιφάνεια τουλάχιστον 50τ.μ. εντός του παραχωρούμενου χώρου

    ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΕΚΜΙΣΘΩΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΝΑΞΟΥ

  • 1 Μαΐου 2014, 18:25 | Γεράσιμος Κορρές Φυσικός Ωκεανογράφος/Κύριος Ερευνητής ΕΛΚΕΘΕ

    Στο άρθρο αυτό εισάγεται η εκ των υστέρων νομιμοποίηση αυθαίρετων κτισμάτων στον αιγιαλό, την παραλία ή την θάλασσα και μάλιστα αδιακρίτως χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψη (ή να λαμβάνεται πολύ χαλαρά) η προστασία του θαλάσσιου ή του παράκτιου οικοσυστήματος. Σειρά αυθαίρετων κατασκευών από ξενοδοχειακές μονάδες για τις οποίες οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίως αντιδράσει, δίνεται τώρα η ευκαιρία να νομιμοποιηθούν. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι εξόχως αντισυνταγματικό και πρέπει να απαληφθεί. Ταυτόχρονα δεν αντιλαμβάνομαι πως το άρθρο αυτό είναι συμβατό με τα όσα το άρθρο 17 προβλέπει για την προστασία του αιγιαλού και της παραλίας.

  • 1 Μαΐου 2014, 09:18 | Γιώργος Καρακατσάνης

    Νομίζω πως θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στα αυθαίρετα έργα που κατασκευάστηκαν από φορείς του Δημοσίου προς εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου (υπάρχουν πολλά τέτοια) και αυτών που κατασκευάστηκαν από ιδιώτες προς ίδιον όφελος. Π.χ. στο Νότιο Αιγαίο υπάρχουν πάμπολλα λιμάνια που κατασκευάστηκαν από τα αρμόδια Ν.Π.Δ.Δ. (Νομαρχιακά Λιμενικά Ταμεία) χωρίς να προηγηθεί καθορισμός αιγιαλού, έγκριση Μ.Π.Ε. κλπ. Καλώς ο νομοθέτης ζητά να γίνει η διαδικασία νομιμοποίησης, αλλά μήπως είναι παράλογο να επιβάλλει το κράτος στα «παιδιά» του πρόστιμα για έργα που κατασκευάστηκαν με δική του χρηματοδότηση (δηλαδή από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) και με την ανοχή των αρμόδιων οργάνων του (κατά τόπους Λιμενικών Αρχών, Κτηματικών Υπηρεσιών κλπ);
    Επομένως, στην παρ. 4 θα πρέπει να γίνει τροποποίηση ώστε για τη νομιμοποίηση τέτοιου είδους δημόσιων έργων να μην καταβάλλεται κανένα πρόστιμο.

  • 30 Απριλίου 2014, 16:23 | Νίκος Βίττης, Κώστας Πεχλιβάνογλου, ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΤΑIΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

    Οι προϋποθέσεις νομιμοποίησης των κατασκευασθέντων έργων στον αιγιαλό και στη θάλασσα όπως αναφέρονται στην παρ. 1 δηλ. «α) τεχνική περιγραφή του έργου, β) εξαρτημένο τοπογραφικό διάγραμμα με κλίμακα 1:500, γ) φωτογραφίες και χάρτη της ευρύτερης περιοχής με την ακριβή θέση του έργου», ειδικά δε η έκθεση της παρ. 2 εδαφ 2, η οποία ζητείται να υποβληθεί από τον αιτούντα, είναι γενική και αόριστη και δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος ή το είδος των οχλήσεων.
    Επιπλέον με τη δυνατότητα ενσωμάτωσης υφιστάμενων κατασκευών σε νέες κατασκευές, όπως προβλέπεται στην παρ. 4 του άρθρου 12, «….αν οι παράνομες κατασκευές ενσωματώνονται νόμιμα στο υπό εκτέλεση έργο ή υποβάλλεται από τον αιτούντα υπεύθυνη δήλωση για νομιμοποίηση του έργου…» θα οδηγήσει στη νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων έργων στον αιγιαλό με το πρόσχημα της ενσωμάτωσης τους σε νέα έργα.
    Η νομιμοποίηση έργων στον αιγιαλό θα πρέπει να αφορά μόνο λόγους δημοσίου συμφέροντος και υπό αυστηρά καθορισμένες προϋποθέσεις. Σε διαφορετική περίπτωση θα καταπατείται συνεχώς ο αιγιαλός και η παραλία. Επίσης, θα πρέπει να διασφαλίζεται (τεκμηριώνεται) ότι το έργο δεν έχει αλλοιώσει το περιβάλλον, δεν επηρεάζει αρνητικά τα είδη χλωρίδας και πανίδας, υπάρχει απρόσκοπτη πρόσβαση όπως πριν την «νομιμοποίηση», καθώς και ότι η ύπαρξη οποιαδήποτε έργου δεν προκαλεί διάβρωση ή αλλοίωση σε γειτονικά τμήματα της ακτής. Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί η έννοια της αλλοίωσης του τοπίου.

  • 30 Απριλίου 2014, 14:26 | ΤΑΚΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΟΛ.ΜΗΧ.ΕΜΠ

    Σπανιως συμφωνω με τον υπουργο οικονομικων , αλλα στην προκειμενη περιπτωση θα ελεγα ,ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ.
    Κι’ αυτο διοτι επι τελους η δυνατοτητα αξιοποιησης των ακτων
    παιρνει σαρκα και οστα. Και μονο απο την καθαριοτητα και επιμελεια
    του χωρου απο τον χρηστη ,μαζι με το οποιο οικονομικο αντικειμενο
    προς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ φτανει και αρκει.
    Κλεινοντας το σχολιο μου ,προτεινω η «εναρξη » της υλοποιησης του νομου να αρχισει απο τα υφισταμενα ,εργα η χρησεις(κυριως τα παλαιοτερα) διοτι πιστευω οτι ειναι δικαιο και ηθικο να εξετασθουν και να βοηθηθουν αυτοι που παλευουν σημερα χωρις νομικο πλαισιο και χωρις την προστασια της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ .
    Φυσικα , προστασια δεν σημαινει γιγαντωση του δημοσιου τομεα , τουναντιον . Απομακρυνση ανθρωπινου δυναμικου ,καλη μηχανοργανωση , γρηγορες ενεργειες ,αμεσα αποτελεσματα τοσο στη αυτοδιοικηση οσο και στην κεντρικη διοικηση .
    ΝΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ η ΕΝΟΙΚΙΑΣΗ (γιατι οχι)

  • 30 Απριλίου 2014, 11:54 | Δημήτρης Πολυχρονιάδης

    Είναι απαράδεκτη η πρόθεση του υπουργείου να νομιμοποιήσει αυθαίρετες κατασκευές σε ζώνες τόσο ευαίθητες όσο ο αιγιαλός. Διαιωνίζεται και επιβραβέυεται ο φαυλος κύκλος της παρανομίας. Κατασκευάζουμε οτι θέλουμε σήμερα και τα βρίσκουμε με το κράτος αυριο. Οι παράκτιες περιοχές της χώρας, είναι ο μεγάλος μας θησαυρός. Μόνο αν προστατευσουμε την ομορφιά τους, θα συνεχίσουν να μας αποφέρουν υπεραξία μέσω του τουρισμού. Το να γεμίσουν οι παραλίες με ακόμη περισσότερα παραπήγματα, αναψυκτήρια και ομπρέλες, οδηγεί σε άμεση υποβάθμιση του τουριστικού μας προφίλ και του περιβάλλοντος.

  • 29 Απριλίου 2014, 18:45 | Γιώργος Παρταλίδης

    Άρθρο 15. Προστίθεται παράγραφος 5. ως εξής
    5. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΖΩΝΕΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ NATURA, RAMSAR, ΜΙΚΡΟΙ ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΙ ΚΛΠ.

  • 29 Απριλίου 2014, 09:48 | Σπύρος Ντάνος

    Κύριοι,
    υπάρχουν αυθαίρετες κατασκευές οι οποίες προστατεύουν οικόπεδα και σπίτια από τη διάβρωση . Θερμή παράκληση να συμπεριληφθούν και αυτές οι κατασκευές στη νομιμοποίησή τους , εφόσον αποτελούσαν έργα αναγκαία για την προστασία, την ζωή και το Δημόσιο συμφέρον .

  • 29 Απριλίου 2014, 07:09 | Κωνσταντίνος Πεχλιβάνογλου

    Οι προϋποθέσεις νομιμοποίησης των αυθαίρετως κατασκευασθέντων έργων στον αιγιαλό και στη θάλασσα όπως αναφέρονται στην παρ. 1 δηλ. «α) τεχνική περιγραφή του έργου, β) εξαρτημένο τοπογραφικό διάγραμμα με κλίμακα 1:500, γ) φωτογραφίες και χάρτη της ευρύτερης περιοχής με την ακριβή θέση του έργου», ειδικά δε η έκθεση της παρ. 2 εδαφ 2, η οποία ζητείται να υποβληθεί από τον αιτούντα, είναι γενική και αόριστη και δεν περιέχει κανένα σαφές κριτήριο για την προστασία του περιβάλλοντος ή το είδος των οχλήσεων.
    Επιπλέον με τη δυνατότητα ενσωμάτωσης υφιστάμενων κατασκευών σε νέες κατασκευές, όπως προβλέπεται στην παρ. 4 του άρθρου 12, «….αν οι παράνομες κατασκευές ενσωματώνονται νόμιμα στο υπό εκτέλεση έργο ή υποβάλλεται από τον αιτούντα υπεύθυνη δήλωση για νομιμοποίηση του έργου…» θα οδηγήσει στη νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων έργων στον αιγιαλό με το πρόσχημα ενσωμάτωσης σε νέα έργα.

  • 27 Απριλίου 2014, 09:31 | Ρανια

    Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να ξέρει απο την αρχή πριν να υποβάλλει την αίτηση τι τίμημα θα πληρώσει, είναι βασική αρχή της χρηστής διοίκησης.
    θα πρέπει να αντικατασταθεί η αποζημίωση αυθαίρετης χρήσης, με το αντίστοιχο αντάλλαγμα χρήσης του άρθρου 16 που είναι πιο αντικειμενικό.
    Το τίμημα πρέπει να υπολογίζεται και να καταβάλλεται με την υποβολή της αίτησης νομιμοποίησης για την πενταετία, διαφορετικά αν θέλει και άλλη μία πενταετία για τα περιβαλλοντικά και δεν ξέρω πόσο άλλο χρόνο ακόμη, καταλαβαίνετε οτι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί θα είναι τόσο μεγάλο που δύσκολα θα πληρωθεί.

  • 26 Απριλίου 2014, 19:45 | ΝΙΚΟΛΑΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

    Υπάρχουν αυθαίρετες κατασκευές όπου προστατεύουν οικόπεδα και σπίτια από την διάβρωση . Θα παρακαλούσα και για αυτές τις κατασκευές να υπάρξει μέριμνα ώστε να νομιμοποιηθούν , και με κάποιο τρόπο να μπορούν να επισκευαστούν μερικώς η ολικώς εάν έχουν υποστεί καταστροφή λόγω διάβρωσης.

  • 23 Απριλίου 2014, 11:54 | Νίκος Βίττης

    αν δεν προστεθούν οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος τότε ο καθένας θα καταπατά τον αιγιαλό και την παραλία. ΕΠίσης, θα πρέπει να διασφαλίζεται (τεκμηριώνεται) η απρόσκοπτη πρόσβαση πριν την «νομιμοποίηση», καθώς και ότι η ύπαρξη οποιαδήποτε έργου δεν προκαλεί διάβρωση ή αλλοίωση σε γειτονικά τμήματα της ακτής. Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί η έννοια της αλλοίωσης του τοπίου

Σχόλια 1 2