Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 11: Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας

Άρθρο 11: Παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας

1. Επιτρέπεται η παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας για την εξυπηρέτηση λουομένων ή την αναψυχή του κοινού (όπως, ενδεικτικά, για την εκμίσθωση θαλάσσιων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών, λειτουργία αναψυκτηρίων, αθλοπαιδιές και γενικά κατασκευών και εγκαταστάσεων αναψυχής προσωρινού χαρακτήρα). Η παραχώρηση γίνεται με πλειοδοτική δημοπρασία, σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν για τον οικείο φορέα, με την επιφύλαξη των επόμενων διατάξεων.
2. Η παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος και χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα. Αν στο ίδιο ακίνητο λειτουργούν περισσότερες του ενός επιχειρήσεις ή καταστήματα η παραχώρηση του αναλογούντος στο καθένα χώρου γίνεται μετά από γραπτή μεταξύ τους συμφωνία ή και αίτηση κάποιου εξ αυτών, αν δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία. Με την πράξη παραχώρησης τίθενται οι αναγκαίοι όροι για την διασφάλιση της απόλαυσης των πραγμάτων της παρ. 1 εκ μέρους του κοινού, με τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση.
Για την παραχώρηση οφείλεται αντάλλαγμα που καθορίζεται κατά το άρθρο 16, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και ύστερα από εισήγηση της Κτηματικής Υπηρεσίας.
3. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών μπορεί να παραχωρείται απευθείας σε Δήμους, με αντάλλαγμα η απλή χρήση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας, για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Με την απόφαση καθορίζονται οι όροι και προϋποθέσεις της χρήσης και της περαιτέρω παραχώρησης προς τρίτους.
4. Όταν παραχωρείται από το Δημόσιο ή φορείς του δημόσιου τομέα, για αγροτικούς ή τουριστικούς σκοπούς, η χρήση ακινήτων που συνορεύουν με λίμνες και ποταμούς του άρθρου 2, διαμορφώνεται υποχρεωτικά ελεύθερη λωρίδα γης πλάτους τριάντα (30) τουλάχιστον μέτρων μεταξύ του ορίου της παραχωρούμενης έκτασης και της κοίτης του ποταμού ή της ακτογραμμής της λίμνης. Η απλή χρήση όχθης και παρόχθιας ζώνης ποταμού ή λίμνης της παρ. 2 του άρθρου 2 μπορεί να παραχωρείται, εφαρμοζομένων αναλόγως των διατάξεων του παρόντος.

Σχόλια 1 2 3 4
  • 3 Μαΐου 2014, 17:31 | Βασίλης Βασδέκης

    Θα πρέπει να υπάρξει μια διατύπωση η εφαρμογή της οποίας θα αφήνει ελεύθερες ζώνες στις παραλίες για λουόμενους οι οποίοι δεν έχουν την επιθυμία (ίσως δε και την οικονομική δυνατότητα) να πληρώσουν για ομπρέλες, ξαπλώστρες και άλλες παρασιτικού οικονομικού ενδιαφέροντος κατασκευές. Κάτι τέτοιο δε φαίνεται ούτε σε αυτό, ούτε στο προηγούμενο άρθρο. Η έκταση του χώρου δε χρειάζεται να προσδιορίζεται αριθμητικά. Μπορεί ο νόμος να αναφέρεται σε ποσοστό της συνολικής έκτασης της παραλίας ως ελάχιστο ποσό.

  • 3 Μαΐου 2014, 15:33 | Στελιος

    Συγνώμην, τι θα πεί ΔΕΝ υπάρχει περιορισμός στην απλή χρήση; Δηλαδή μπορεί να πάρει κάποιος μεγάλες εκτασεις για ομπρελες και καφέδες;;; ΧΩΡΙΣ να υπάρχει υποχρέωση της περιφέρειας να έχει ελέυθερες ζώνες;;; Μπορεί να παραχωρούνται δε στους Δήμους για πχ 5 χρόνια. Μα.. οι Δήμοι για να εχουν κέρδη στυγνά εκμεταλλεύονται εμπορικά τις παραλίες με τους ιδιωτες επιχειρηματίες οι οποίοι με το πρόσχημα της μικρής σαιζόν απλώνονται παντου.. Οι πιο ωραίες παραλίες είναι ατέλειωτα καφενεία και ρακετοπόλεμος!! bar μουσικές,… χαμός!!
    Μα είναι δυνατον;;;;

  • 3 Μαΐου 2014, 15:55 | Β.Τ.

    Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο απελευθερώνει την ιδιωτική εκμετάλλευση των παραλιών ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα περιορισμό. Η ανάπτυξη της χώρας πρέπει να βασίζεται σε ένα μακροχρόνιο προγραμματισμό και πρέπει να υλοποιείται με οικολογική συνείδηση και σεβασμό προς τον περιβάλλον και τον πολίτη.

    Ας παραδειγματιστούμε από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες έχουν πετύχει υψηλότερους ρυθμούς τουριστικής ανάπτυξης παρά το γεγονός ότι διαθέτουν αντικειμενικά λιγότερο φυσικό πλούτο.

  • 3 Μαΐου 2014, 14:28 | Αργυρώ Π., Πολιτικός Μηχανικός

    Ένα από τα μεγαλύτερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας είναι οι μοναδικές, γραφικές παραλίες, στις οποίες μπορεί κανείς να απολαύσει χαλάρωση και ευεξία.
    Η χωρίς όρια δυνατότητα εμπορικής εκμετάλλευσης που δίνεται με αυτό το νομοσχέδιο θα οδηγήσει στη ασυδοσία, την άναρχη και αυθαίρετη κατάληψη των παραλιών και στην καταστροφή του πιο όμορφου φυσικού μας πλούτου. Σε μια εποχή που η «πράσινη» και «αειφόρος» ανάπτυξη θεωρούνται προτεραιότητα, είναι απαράδεκτο να υποβαθμίζεται η ποιότητα τόσο του τουριστικού προϊόντος, όσο και της καθημερινότητας των πολιτών, και να θυσιάζονται τόσο επιπόλαια στην ιδεολογία της «αρπαχτής».
    Επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε πως αυτή η χώρα δεν επιδέχεται άλλο ανεύθυνες και εγκληματικές πρακτικές που τελικά εκφυλίζουν ό,τι έχει απομείνει για να προβάλουμε.

  • 3 Μαΐου 2014, 10:10 | Δάφνη Παπαδοπούλου

    Οι προηγούμενοι σχολιαστές με έχουν καλύψει με τα σχόλιά τους, αλλά θα ήθελα κι εγώ να εκφράσω με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι το μόνο που δε χρειάζονται οι ελληνικές παραλίες είναι περισσότερες πλαστικές ξεπλώστρες, μπαρ με ενοχλητική μουσική και ομπρέλες.
    Αυτό που διαφοροποιεί – ακόμα – την Ελλάδα από την Ισπανία και άλλες Μεσογειακές χώρες που έχουν χτίσει μεγαθήρια και «πολυτελείς» ξενοδοχειακές μονάδες σε όποιο κομματάκι αιγιαλού βρουν διαθέσιμο, είναι η δυνατότητα που έχουμε ακόμα σε αυτή τη χώρα να βρούμε μια ήσυχη παραλία χωρίς ΙΧΝΟΣ «ανάπτυξης» και να ηρεμήσουμε.
    Σας διαβεβαιώ ότι αυτό ζητάνε και όσοι ξένοι έρχονται. Αν θέλουν να στριμωχτούν σε ξενοδοχεία τύπου Χίλτον ή να βλέπουν ξαπλώστρες παντού θα πάνε στη Κόστα Μπράβα ή στις υπάρχουσες υποδομές της Ρόδου.
    Ήδη αρχίζει να γίνεται δύσκολο να αποφύγει κανείς το άνωθεν τρίπτυχο.
    Το δικό μας συγκριτικό πλεονέκτημα είναι η αγριάδα του τοπίου και η αίσθηση ότι απομακρύνεσαι από τον «πολιτισμό». Αυτό πουλάμε.
    Ποιοτικές και οικολογικές επιχειρήσεις και ξενοδοχειακές μονάδες, ναι. Ξαπλώστρες παντού, όχι.
    Σας ζητάμε να μην το καταστρέψετε ΚΑΙ αυτό.
    Το συγκεκριμένο άρθρο πρέπει να διαγραφεί εντελώς ή καλύτερα να αντικατασταθεί από ένα που θα επισύρει αυστηρότητες ποινές σε όσους καταπατούν τις παραλίες με τα προαναφερθείσες «ευκολίες» και να δημιουργηθεί μηχανισμός ελέγχου των υπαρχουσών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στις παραλίες, ώστε να διασφαλιστεί τόσο η ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχονται όσο και το αισθητική των παροχών, ου είναι εξίσου σημαντική και κάνει όλη τη διαφορά.

  • 3 Μαΐου 2014, 00:59 | Δενδρινός Χήστος

    Πρέπει να γίνει μνεία ειδική για τους παραθαλάσσιους οικισμούς όπου έχουν χάραξη αιγιαλού και παραλίας. Και συγκεκριμένα¨
    1. Στις περιπτώσεις που υπάρχει κρηπίδομα να μην ισχύει η απόσταση των τριών μέτρων από την ακτογραμμή , γιατί στις περιπτώσεις αυτές ο αιγιαλός δεν χρησιμοποιείται από τους λουόμενους αλλά απλά να εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση των διερχομένων.
    2. Να ξεκαθαριστεί ότι όμορες επιχειρήσεις είναι και οι επιχειρήσεις που περνάει από μπροστά τους δρόμος ή υπάρχει μπροστά τους κοινόχρηστος χώρος ανεξάρτητα από το αν είναι νοικιασμένος η όχι από την επιχείρηση ο χώρος αυτός καθώς επίσης το ίδιο να ισχύει αν συμβαίνουν και τα δύο μαζί (δηλαδή κοινόχρηστος χώρος και δρόμος μαζί)
    3. Σε περιπτώσεις που υπάρχουν μικρά παράνομα έργα όπως πλακοστρώσεις που έχουν κατασκευαστεί από τους Δήμους η τις κοινότητες η άλλο Δημόσιο Φορέα να δίνεται η δυνατότητα της ενοικίασης των χώρων αυτών.
    4. Για την απλή τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, ομπρελών και ξαπλωστρών σε προστατευόμενες περιοχές να μη χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υπουργών Αυτό είναι υπερβολικό κα δημιουργεί πρόσθετη γραφειοκρατία και ταλαιπωρία στους πάντες.

    Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή.

  • 2 Μαΐου 2014, 21:11 | Ρ.Χριστοπούλου

    Φροντίστε να διασφαλίζεται με σαφέστατο τρόπο η ελεύθερη πρόσβαση στους πολίτες και η ισορροπημένη περιβαλλοντικά και οπωσδήποτε καλαίσθητη τουριστική ανάπτυξη . Η χωρίς όρια εξάπλωση με ξαπλώστρες , ομπρέλες και κακόγουστες κατασκευές αποβαίνει στο τέλος απωθητική και τουριστικά.
    Αν πραγματικά έχετε την βούληση για το σωστό απευθυνθείτε στους ειδικούς φορείς . Μειώστε την γραφειοκρατία οχι την περιβαλλοντική αξία και τα δικαιώματα των πολιτών.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:27 | εφη φουντουλακη

    Η καταφωρη καταστρατηγηση της ελευθεριας των πολιτων να επιλεγουν τον τροπο που θα απολαμβανουν ενα αγαθο που εχει κοινωνικο χαραχτηρα οπως ειναι η ελευθερη χρηση των ακτων,μας δειχνει οτι στο βωμο της δηθεν αναπτυξης θα θυσιαστουμε ΟΛΟΙ κ χωρις οικτο.Επισης ο νομος δεν διευκρινιζει τον τροπο προστασιας του ηδη επιβαρυμενου φυσικου περιβαλλοντος απο την υπερεκμεταλευση των αιγιαλων.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:10 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Άρθρο 11 – παρ. 01

    Δεν πρέπει να καταργηθεί το ισχύον ανώτατο όριο των 500 τ.μ. αλλά να αντικατασταθεί με κριτήρια φέρουσας ικανότητας του αιγιαλού.

    Για την φέρουσα ικανότητα του αιγιαλού πρέπει να ορισθεί αλγόριθμος που να ικανοποιεί πρώτιστα τις περιβαλλοντικές παραμέτρους και τις παραμέτρους άνεσης με υψηλούς συντελεστές βαρύτητας, ενώ οι συντελεστές βαρύτητας του εν δυνάμει αριθμού των χρηστών θα είναι χαμηλότεροι.

    Δεν πρέπει να καταργηθεί η υποχρέωση για ελεύθερες ζώνες 100 μέτρων, καθώς έμμεσα αποθαρρύνεται η ελεύθερη πρόσβαση του πολίτη.

    Πρέπει να προσδιορισθούν με σαφήνεια οι κατασκευαστικοί περιορισμοί για τις «εγκαταστάσεις αναψυχής προσωρινού χαρακτήρα»

    Άρθρο 11 – παρ. 04

    Το πλάτος της «υποχρεωτικά ελεύθερης λωρίδας γης» δεν είναι δυνατό να προσδιορισθεί οριζόντια με τον καθορισμό των 30μ, που ούτως ή άλλως κρίνεται απαράδεκτα μικρό.

    Αντίθετα, πρέπει να προκύπτει είτε από τις υποδείξεις των Φορέων Διαχείρισης (εφόσον υφίστανται), είτε από σχετική υπόδειξη της Διεύθυνσης Φύσης του ΥΠΕΚΑ.

    Ειδικά για τις περιπτώσεις προστατευόμενων βιοτόπων, η οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να συνυπογράφεται από το ΥΠΕΚΑ, μετά από εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης.

    Συγκεντρωτικός Σχολιασμός για τα Άρθρα 10 & 11

    Τα άρθρα 13 και 14 του υφιστάμενου νόμου του 2001 είναι σαφώς καλύτερα διατυπωμένα και προστατεύουν με μεγαλύτερη ασφάλεια τα ζητήματα παραχώρησης της χρήσης αιγιαλού – παραλίας.

    Η παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης αιγιαλού, παραλίας, συνεχόμενου ή παρακείμενου θαλάσσιου χώρου, ή του πυθμένα, για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν εμπορικούς, βιομηχανικούς, συγκοινωνιακούς, λιμενικούς ή άλλου είδους σκοπούς, που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις, γίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών κατά τη διαδικασία που προβλέπει η επόμενη παράγραφος. Η παραχώρηση μπορεί να περιλαμβάνει και απλή χρήση αιγιαλού και παραλίας για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών των έργων αυτών. Η διαδικασία αυτή απαιτείται και για τα έργα του Δημοσίου στους παραπάνω χώρους.

    Άλλωστε, σύμφωνα με τον βασικό κανόνα του δημοσίου δικαίου (άρθρο 970 του ΑΚ) «η, επί τη βάσει των κατ’ ιδίαν διατάξεων, παραχώρηση από την οικεία διοικητική αρχή ιδιαιτέρων δικαιοτάτων επί κοινοχρήστων πραγμάτων, σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, είναι νόμιμη μόνον εάν και εφόσον, και μετά την παραχώρηση των εν λόγω δικαιωμάτων, εξακολουθεί να εξυπηρετείται ή τουλάχιστον να μην αναιρείται η κατά τον προορισμό του πράγματος κοινή χρήση αυτού. Ο κανόνας αυτός, του κατ’ αρχήν επιτρεπτού της παραχωρήσεως ιδιαιτέρων δικαιωμάτων σε κοινόχρηστα πράγματα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι εξυπηρετείται ή, τουλάχιστον, δεν αναιρείται η κοινή χρήση του πράγματος σύμφωνα με τον προορισμό του, επαναλαμβάνεται, κατά τα προεκτεθέντα, και στο ν. 2971/2001 (βλ. ΣΕ 2685/2010, πρβλ. ΣΕ 894/2008 Ολομ)».

    Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου 13 του νόμου αυτού, είναι μεν δυνατή η παραχώρηση της απλής χρήσεως του αιγιαλού και της παραλίας, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για την άσκηση δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν την αναψυχή του κοινού, στην περίπτωση, όμως, αυτή, θα πρέπει να επιτρέπονται, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, μόνον οι απολύτως αναγκαίες για τον παραπάνω σκοπό μη μόνιμες και μη σταθερές κατασκευές, οι οποίες μπορούν ευχερώς να αφαιρεθούν (βλ. ΣΕ 3581/2007 κ.ά.). (Γ)

    Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι αυθαίρετα κτίσματα και κατασκευές εν γένει, ανεγειρόμενα εν όλω ή εν μέρει εντός του αιγιαλού ή της παραλίας, κατεδαφίζονται και απομακρύνονται υποχρεωτικώς. Τούτο θα πρέπει σαφώς να αποτυπώνεται στο νόμο.

    Οι διατάξεις αυτές, ειδικές σε σχέση με τις γενικές διατάξεις περί αυθαιρέτων κατασκευών, αποσκοπούν στην άμεση και αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας και επιβάλλουν την αποκατάσταση της μορφής τους, η οποία έχει αλλοιωθεί με την χωρίς άδεια ανέγερση πάσης φύσεως τεχνικού έργου, κτίσματος ή κατασκευάσματος, ώστε να εξακολουθήσουν να επιτελούν τον κατά τα ανωτέρω προορισμό τους ως κοινόχρηστα πράγματα.

    Ειδικότερα η παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, σχετικής παραγράφου του άρθρου 11 δεν μπορεί να γίνεται εάν και εφόσον δεν τεθούν σαφείς και αναγκαίοι όροι για την διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στην ακτή και της απόλαυσης των πραγμάτων της παρ. 1 εκ μέρους του κοινού, με τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση.

  • 2 Μαΐου 2014, 15:22 | Γιάννης

    Ανησυχητικά και επικίνδυνα κενά για ένα τόσο καθοριστικό σχέδιο νόμου.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:28 | Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο

    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Να προστεθεί 5η παράγραφος ως εξής:
    « 5. Απαγορεύεται πλήρως η δόμηση και οι μόνιμες κατασκευές στις εκτάσεις στις οποίες γίνεται παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας και μπορούν να επιβάλλονται όροι απομάκρυνσης του εξοπλισμού από αυτήν κατά τη διάρκεια της ημέρας ή εποχικά. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η περίφραξη τους και η απώλεια της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού»

  • 2 Μαΐου 2014, 10:25 | Αγγελικη Παππα Αρχιτεκτων

    Το άρθρο αυτό και συνολικά το νομοσχέδιο που προωθείται οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή του πολυτιμότερου ελληνικού αγαθού, της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ και ΙΣΟΤΙΜΗΣ προσβασης στις παραλίες της χώρας. Το μοντέλο αυτό κατέστρεψε τις ακτές της Ιταλίας και της Ισπανίας τις προηγούμενες δεκαετίες και οι κυβερνήσεις, ειδικά στην Καταλονιά για παράδειγμα, εξετάζουν τι δυνατότητες έχουν να διασφαλίσουν ότι απέμεινε, σκεπτόμενοι ότι αν γύριζαν το χρόνο πίσω δε θα έκαναν το ίδιο έγκλημα. Ελπίζοντας κάποια πράγματα να ληφθούν υποψη από ανθρώπους που έχουν σπουδάσει στο αντικείμενο και σκέφτονται τη χώρα τους και τους πολίτες της, και οχι 10 επιχειρηματίες που θα γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:49 | δημήτρης

    Πρεπει να διασφαλιστεί Η ελεύθερη και ανεμπόδιστη πρόσβαση στην παραλία για όλους και με όρους που να επιτρέπουν σε αυτούς που το θέλουν να απολαμβάνουν τις ακτές με ηρεμία.
    είναι αδιανόητο να αποκλειστούν απο τον αιγιαλό αυτοί που ή δεν θέλουν ή δεν έχουν να πληρώσουν για την επιτομή του ελληνικού πολιτισμού -φρεντο,ξαπλωστρα,μουσικη για λοβοτομημένους στο τερμα-

    Είναι τεράστιο το έγκλημα που διαπράτετε κύριοι με τις πολιτικές σας. και ενταξει να ξετινάζεις οικονομικά μια-δυο γενιές, Η καταστροφές στο φυσικό τοπίο είναι ανεπανόρθωτες.
    Αυτό το άρθρο που παρουσιάζεται εδώ θα κάνει την ήδη τραγική κατασταση που υπάρχει τώρα στα νησιά μας και στις παραλίες της αττικής (χαχα καλο) να εκτροχιαστεί τελείως.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:43 | Ελένη Γραμματικού

    Ολόκληρο το νομοσχέδιο διέπεται από παντελή έλλειψη ευαισθησίας για το περιβάλλον αλλά και τους πολίτες.
    – Αυτή τη στιγμή το Δημόσιο, χωρίς να έχει μελετήσει επιστημονικά τις ακτές της χώρας (περιβαλλοντικά, γεωλογικά, λαογραφικά, τεχνικά, αρχιτεκτονικά κλπ), δίνει το ελεύθερο στον κάθε ιδιώτη να κάνει ό,τι θέλει. Π.χ. Έχετε γνώση τι επιπτώσεις θα έχουν στα θαλάσσια ρεύματα, αλλά και γενικότερα στο περιβάλλον,τα μπαζώματα σε θάλασσα καιλίμνες; Ή πώς θα γίνει ένα έργο χωρίς να καταστραφεί ο κοινωνικός ιστός της περιοχής, αν ξαφνικά μπροστά σε μόνιμες κατοικίες ξεφυτρώσουν ταβέρνες με κουζίνες, φουγάρα και μουσικές κάθε είδους;
    – Πώς και ποιος από το υπάρχον σύστημα λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών θα κρίνει τις εγκαταστάσεις που θα γίνονται και τις λειτουργίες τους; Η πείρα μας λέει ότι κάθε αυθαιρεσία θα νομιμοποιείται σε λίγο καιρό. Ό,τι γινόταν μέχρι τώρα αυτό θα εξακολουθεί να γίνεται αν δε τα βάλετε τα πράγματα στη σειρά. Πρώτα η σωστή υποδομή και ύστερα τα άλλα.
    Επί τέλους ας γίνει κάτι σωστά! Ας σταματήσει η προχειρότητα και η τσαπατσουλιά! Ας σταματήσει όμως και η αδικία! Η Ελλάδα έχει γεμίσει από επιχειρηματικές αυθαιρεσίες στον κλάδο του τουρισμού οι οποίες βλάπτουν τους άλλους πολίτες και καταστρέφουν και την πόλη μας.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:29 | Iωάννα Νέζη

    Το άρθρο αυτό έχει πολύ σοβαρά ελαττώματα.

    – δεν επιβεβαιώνει το δικαίωμα πρόσβασης στον αιγιαλό οποιουδήποτε δεν συνδέεται με την επιχείρηση. Αφήνει δηλαδή ανοιχτή τη δυνατότητα οι κάτοικοι μιας περιοχής να μην μπορούν καν να πλησιάσουν τις παραλίες της περιοχής τους.

    – στο θέμα της εκμετάλλευσης, θεωρώ ότι το άρθρο ως έχει δίνει ανεπίτρεπτα προνόμια στις επιχειρήσεις. Η ρήτρα «η παραχώρηση γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος και χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα» θα πρέπει να αντικατασταθεί, και να προβλέπεται συγκεκριμένος χρόνος παραχώρησης, με δυνατότητα παράτασης κατόπιν επανεξέτασης. Αυτό εφόσον εφαρμοστεί με απλές διαδικασίες δεν αποτελεί «στείρα γραφειοκρατία» αλλά στοιχειώδη έλεγχο της χρήσης του αιγιαλού – δηλαδή της γης μας. Θα προσθέσω ότι συμφωνώ με τους συμπολίτες που παρατήρησαν την απουσία πρόβλεψης σχετικά με την ασφάλεια, και την πρόσβαση των ΑΜΕΑ.

    – καταργεί τους σημερινούς περιορισμούς στη χρήση της παραλίας από επιχειρήσεις. (΄Οπως παρατήρησαν ήδη άλλοι συμπολίτες, δεν υπάρχει π.χ. καν πρόβλεψη σχετικά με το εύρος του αιγιαλού προς εκμετάλλευση.)
    Αυτή όμως η έλλειψη περιορισμών θα αποβεί τελικά εις βάρος του τουριστικού προϊόντος της χώρας. Η εικόνα π.χ. μιας παραλίας που έχει εντελώς καλυφθεί από ξαπλώστρες αντιβαίνει στο συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού τουρισμού, που είναι το φυσικό κάλλος και η σχετική καλαισθησία των ακτών μας. (Αρκεί κανείς να τις συγκρίνει με ακτές άλλων χωρών όπου το τοπίο στην κυριολεξία κρύβεται πίσω από τις κατασκευές – Κόστα Μπράβα, π.χ. ή ακτή της Βουλγαρίας), για να διαβλέψει τον κίνδυνο που επισύρει το παρόν άρθρο.)

  • 2 Μαΐου 2014, 09:24 | Δενδρινός Χήστος

    Πρέπει να γίνει μνεία ειδική για τους παραθαλάσσιους οικισμούς όπου έχουν χάραξη αιγιαλού και παραλίας. Και συγκεκριμένα¨
    1. Στις περιπτώσεις που υπάρχει κρηπίδομα να μην ισχύει η απόσταση των τριών μέτρων από την ακτογραμμή , γιατί στις περιπτώσεις αυτές ο αιγιαλός δεν χρησιμοποιείται από τους λουόμενους αλλά απλά να εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση των διερχομένων.
    2. Να ξεκαθαριστεί ότι όμορες επιχειρήσεις είναι και οι επιχειρήσεις που περνάει από μπροστά τους δρόμος ή υπάρχει μπροστά τους κοινόχρηστος χώρος ανεξάρτητα από το αν είναι νοικιασμένος η όχι από την επιχείρηση ο χώρος αυτός καθώς επίσης το ίδιο να ισχύει αν συμβαίνουν και τα δύο μαζί (δηλαδή κοινόχρηστος χώρος και δρόμος μαζί)
    3. Σε περιπτώσεις που υπάρχουν μικρά παράνομα έργα όπως πλακοστρώσεις που έχουν κατασκευαστεί από τους Δήμους η τις κοινότητες η άλλο Δημόσιο Φορέα να δίνεται η δυνατότητα της ενοικίασης των χώρων αυτών.
    4. Για την απλή τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων, ομπρελών και ξαπλωστρών σε προστατευόμενες περιοχές να μη χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων υπουργών Αυτό είναι υπερβολικό κα δημιουργεί πρόσθετη γραφειοκρατία και ταλαιπωρία στους πάντες.

  • 2 Μαΐου 2014, 09:03 | Ρενα Ματαλλιωτακη

    Όχι στην αλλοίωση του φυσικού τοπίου των παραλιών, είναι ο μόνος λόγος που πολλοί τουρίστες προτιμούν την Ελλάδα από άλλες χώρες. Εκτός από την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες υπονομεύεται και η ίδια η οικονομική ανάπτυξη της οποίας στόχος είναι ο συγκεκριμένος νόμος.

  • 2 Μαΐου 2014, 09:41 | Γιώργος Ζήκος

    Πρέπει να υπάρχει περιορισμός στην «παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού», έτσι ώστε να υπάρχει πάντα χώρος και για λουόμενους που δεν επιθυμούν να κάνουν χρήση ομπρελών, αναψυκτηρίων, κ.λπ. Προτείνω το ποσοστό αυτό να είναι 50% του μήκους του αιγιαλού.
    Αναρωτιέμαι πάντως, γιατί να μιλάμε για νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών κι όχι του Περιβάλλοντος, μια και είναι προφανής ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας του.

  • 2 Μαΐου 2014, 09:54 | Ηλιας

    ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ???? Η ΕΧΕΤΕ ΞΕΦΥΓΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ???? ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ ΚΟΙΤΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ??? ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ????

  • 2 Μαΐου 2014, 09:45 | Βασίλης Βασσάλος

    Το άρθρο αυτό oυσιαστικά παραχωρεί σε ιδιωτικές επιχειρήσεις – οι οποίες πάρα πολλές φορές ήδη ελέγχουν την πρόσβαση σε αιγιαλούς και κοινόχρηστες παραλίες καθώς είναι χιλιάδες οι αυθαίρετες κατασκευές στις οποίες λειτουργούν και μετέπειτα «τακτοποιήθηκαν» – τη χρήση των αιγιαλών και παραλιών χωρίς να υπάρχει απολύτως καμία εγγύηση για την ελεύθερη πρόσβαση και απρόσκοπτη χρήση τους από όποιον πολίτη το επιθυμεί χωρίς να υποχρεώνεται να πληρώνει αντίτιμο στις επιχειρήσεις αυτές. Κι ενώ μεν η πληρωμή αντιτίμου σε ιδιώτη που είναι νόμιμος ιδιοκτήτης συγκεκριμένης έκτασης είναι κάτι το λογικό (π.χ. χρήση παραλίας σε νησί που ανήκει σε ιδιώτη), το συγκεκριμένο άρθρο προβλέπει ότι ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες δεν ανήκουν ιδιοκτησιακά παραλίες και αιγιαλοί θα μπορούν να κάνουν χρήση τους (εξυπακούεται για τους πελάτες τους) μόνο και μόνο επειδή συνορεύουν με αυτούς. Επιπλέον, εχουμε όλοι μας ίδια εμπειρία του τι σημαίνει «προσωρινή κατασκευή» σε παραλία (γήπεδα μπασκετ, βόλλευ, κ.λ.π. από τσιμέντο, τσιμεντένιες βάσεις που επεκτείνονται πάνω στην παραλία (στην αμμουδιά την ίδια) για να «φιλοξενούν» τραπέζια, καρέκλες και τέντες, αναψυκτήρια και μπαρ που εγείρονται πάνω σε βάσεις από μπετόν, δάση από ομπρέλες και ξαπλώστρες επί αμοιβή που καλύπτουν πλήρως την παραλία, κ.λ.π.). Το άρθρο πρέπει να αλλαχθεί και να προβλέπει

    α) δικαίωμα χρήσης τμήματος αιγιαλού ή κοινόχρηστης παραλίας από ιδιωτικές επιχειρήσεις, που να μην υπερβαίνει το ελάχιστο των 500τμ ή του 50% της συνολικής έκτασης του αιγιαλού / της παραλίας συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις αυτές , και ανεξάρτητα από την έκταση των οικοπέδων προσόψεων / πλευρών κτισμάτων κ.λ.π. των επιχειρήσεων αυτών.

    β) την ταυτόχρονη υποχρέωση εκ μέρους των επιχειρήσεων αυτών διασφάλισης ύπαρξης ζώνης πλήρους και ελεύθερης πρόσβασης στον αιγιαλό / στην παραλία από όλους και χωρίς την υποχρέωση από μέρους των τελευταίων οποιουδήποτε αντιτίμου ή χρησιμοποίησης οποιασδήποτε υπηρεσίας των επιχειρήσεων αυτών.

    γ) θέσπιση συγκεκριμένου χρονικού ορίου για τη χρήση του τμήματος της παραλίας / του αιγιαλού από ιδιωτική επιχείρηση.

    Η διατύπωση στο άρθρο ως έχει, δηλαδή «Η παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος και χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματᨻ είναι επιεικώς απαράδεκτη και ουσιαστικά μετατρέπει κοινόχρηστες παραλίες και αιγιαλούς σε μακροχρόνιο βιλαέτι συγκεκριμένων προσώπων, αφού μια επιχείρηση μπορεί να λειτουργεί συνεχώς για χρόνια.

    Επίσης το άρθρο πρέπει να περιέχει

    δ) ρητή πρόβλεψη ότι το δικαίωμα χρήσης τμήματος κοινόχρηστης παραλίας ή αιγιαλού δεν ισχύει ή αφαιρείται αυτόματα στην περίπτωση επιχείρησης που λειτουργεί μερικά ή πλήρως χωρίς άδεια, ή που κατασκευάζει ή χρησιμοποιεί υπάρχοντα αυθαίρετα κτίσματα, ή που χρησιμοποιεί ή καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος της κοινόχρηστης παραλίας ή του αιγιαλού που της αναλογεί, ή που παραβιάζει ή έχει στο παρελθόν παραβιάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις προβλέψεις του άρθρου αυτού.

    Και τέλος,μια παρατήρηση. Για ένα τέτοιο νομοσχέδιο, με πολλές τεχνικές λεπτομέρειες, είναι κοροϊδία να τίθεται σε δημόσια διαβούλευση για 14 μέρες από την ανάρτησή του, εκ των οποίων οι 4 είναι μέρες αργίας σχετιζόμενες με το Πάσχα και η τελευταία μέρα είναι αργία Πρωτομαγιάς. Η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο οφείλουν να σέβονται τους πολίτες και να εφαρμόζουν τη νομοθεσία όχι μόνο κατά το γράμμα αλλά και κατά το πνεύμα της.

  • 2 Μαΐου 2014, 07:11 | ΡΕΒΕΚΚΑ ΓΚΟΛΦΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

    To άρθρο αυτο ειναι απαράδεκτο! Θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι όροι που χρησιμοποιούνται και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν πρεπει να καταπατηθουν με τετοιο τροπο οι ελληνικές παραλίες. Καταστρατηγείται ο δημόσιος χαρακτήρας τους, η έννοια του κοινόχρηστου και αυτομάτως υπάρχει κοινωνικός αποκλεισμός.
    Θα πρέπει τουλάχιστον να οριστεί ενα ποσοστο της παραλίας που θα μπορει να χρησιμοποιηθεί ιδιωτικά και να θεσπιστει η ελευθερη προσβαση των πολιτων στους αιγιαλούς. Δεν μπορει να στερηθουν αυτο το δικαιωμα οι πολιτες της χωρας μας και οι τουριστες.
    Χρειαζονται επειεγοντως τεράστιες αλλαγές αν όχι πλήρης απόσυρση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου.

  • 2 Μαΐου 2014, 06:48 | Αντα Μονογυιου

    Το δικαίωμα χρήσης απο ιδιώτες να μην μπορεί να υπερβαίνει το 50% της παραλίας.
    Να ορίζεται ελάχιστο εύρος του χώρου και σαφής απόσταση απο την ακτογραμμή. Σε μικρές παραλίες να μην δίνεται άδεια.
    Να απαγορεύονται οι μόνιμες κατασκευές.
    Οι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται παραλίες να ειναι υποχρεωμένοι απο τον νομο για παροχή πρόσβασης σε ΑΜΕΑ.
    Υποχρεωτική μέριμνα για καλάθια απορριμμάτων – τασακια σε κάθε ξαπλώστρα.
    Υποχρεωτική αναγραφή σε πινακίδες δυο όψεως απαγόρευσης ρύπανσης της παραλίας και ορισμός προστίμου.
    Τέλος να επισημάνω ότι ο χρόνος διαβούλευσης ηταν περιορισμένος λογω αργιών.

  • 1 Μαΐου 2014, 23:28 | Αννα

    Τουλάχιστον αισχρό να πωλείται και με αυτόν τον τρόπο η φύση της χώρας μας (όση έχει πια απομείνει) για το κέρδος των λίγων επιχειρηματιών, όταν ο μέσος Έλληνας τουρίστας και πολίτης δεν έχει να πληρώσει σε καμία περίπτωση μία ξαπλώστρα στην παραλία.

    Επιπλέον, οι περισσότερες όμορφες και εύκολα προσβάσιμες παραλίες έχουν ήδη κατακλυστεί από beach bars που είναι αδύνατο να απολαύσεις την ίδια τη φύση με τη μουσική να είναι όσο πιο δυνατά γίνεται, χωρίς κανέναν έλεγχο και περιορισμό.

    Η αειφόρος ανάπτυξη μιας πολιτείας βρίσκεται μόνο στο κέρδος του συνόλου των πολιτών και όχι των λίγων ιδιωτών ή δημόσιων φορέων. Υπάρχουν πολλές λύσεις ήπιας τουριστικής ανάπτυξης με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Παράδειγμα η Σκόπελος που προσελκύει τουρισμό για το θαλάσσιο πάρκο και όχι για τις ξαπλώστρες και τα υπερχλιδάτα ξενοδοχεία πάνω στο κύμα.
    Ίδια τακτική με τη θέσπιση της «λευκής εβδομάδας», ενώ υπάρχουν τόσες πολλές οικογένειες με κομμένο ρεύμα και πρόβληνα σίτισης….

    Εξάλλου τα απομεινάρια παρόμοιου νόμου της δικτατορίας, υπάρχουν ακόμη στην παραλία της Θεσσαλονίκης με ένα έκτρωμα όπως το Macedonia Palace να βαστάει ακούνητο καταλαμβάνοντας κοινόχρηστο χώρο ζωτικής σημασίας από τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης.
    Η πρόφαση της κρίσης, το ξεπούλημα των πάντων, της ίδιας της ζωής και του μέλλοντος, οι καταστροφικές συνέπειες που αφήνουν μόνιμες πληγές.

  • 1 Μαΐου 2014, 22:34 | ΖΩΗ ΓΑΜΠΙΕΡΑΚΗ

    Η ΦΎΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΟΓΙΣΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ.

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΚΤΗ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ!

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΕΙ ΠΟΛΥ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΑ Η ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ , ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΖΩΓΟΝΗΣΗ.

    ΜΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΑΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ.

    ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ, ΕΝΝΟΩ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΥΧΟΝ ΦΟΡΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ.

    ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ 500 ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ Η ΑΛΛΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ.

    ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΑΤΜΟΥ , ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ , ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΞΑΠΛΩΣΤΡΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ Η ΛΑΜΠΗ, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΔΥΟ ΤΑΒΕΡΝΕΣ. ΓΙΑ ΠΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΚΕΙ? ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ. Η ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΠΑΤΜΙΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΞΟΥΝ ΚΑΙΡΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΑΦΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΛΕΙΠΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΤΟΠΙΟΥ. ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΓΕΙ Η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΠΩΝ ΑΥΤΟ.

    ΠΕΡΑΝ ΤΟΥΤΟΥ, ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

    ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ.

    ΖΩΗ ΓΑΜΠΙΕΡΑΚΗ
    ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ

  • 1 Μαΐου 2014, 22:21 | Λιάνα

    Προφανώς ο όρος αειφόρος ανάπτυξη είναι παντελώς άγνωστος στους συντάκτες του νομοσχεδίου. Ο αιγιαλός δεν μας ανήκει, είναι ένα αγαθό που οφείλουμε να διατηρήσουμε στην ίδια ή και καλύτερη κατάσταση για τις επόμενες γενιές.
    Καμία αναφορά σε περιβαλλόντική προστασία για τα παραθαλάσσια οικοσυστήματα. Είναι δυνατον το νομοσχέδιο αυτο να συνάδει με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία για το περιβάλλον την οποία η Ελλάδα οφείλει να ενσωματώνει στο Εθνικό της Δίκαιο;

    Είναι καταφανής κοινωνική αδικία η μη διασφάλιση της ελέυθερης πρόσβασης στις παραλίες και προφανής η επεικέιμενη υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος εαν ισχύσουν όλα αυτα. Τα μοναδικά τοπία φυσικού κάλλους και βιοποικοιλότητας είναι αυτά που προσελκύουν τον τουρισμό και η καταστροφή τους μου είναι αδιανόητο οτι θα φέρει την ανάπτυξη.

    Μεγάλη ντροπή και απογοήτευση

  • 1 Μαΐου 2014, 21:43 | Παναγιώτα Θεοδώρου, ΑΡΧΕΛΩΝ

    Πρέπει να υπάρξει ρητή αναφορά- επεξήγηση στην έννοια της απλής χρήσης αιγιαλού, ήτοι ότι με αυτήν δεν επέρχεται αλλοίωση της φυσικής μορφολογίας και ότι δεν παραβιάζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του αιγιαλού.
    Στην παράγραφο 1 πρέπει να προβλεφθεί μέγιστη έκταση (τ.μ.) παραχώρησης διότι αλλιώς θα οδηγηθούμε στο φαινόμενο ολοκληρωτικής κάλυψης του αιγιαλού με έπιπλα θαλάσσης, γεγονός που καταστρατηγεί κατάφορα τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού. Επίσης πρέπει να προβλεφθεί ελεύθερη ζώνη από την ακτογραμμή.
    Η παράγραφος 2 είναι άστοχη διότι:
    1) Η πρόβλεψη περί «παραχώρησης για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος….» καθιερώνει την παραχώρηση στο διηνεκές δηλ. για αόριστο χρονικό διάστημα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την δημιουργία εγκαταστάσεων μόνιμου χαρακτήρα επί του αιγιαλού, γεγονός που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της απλής χρήσης.

    2) Η πρόβλεψη «..χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2» είναι προφανώς εσφαλμένη και δεν παρέχει την δυνατότητα στον υποβάλλοντα σχόλια να καταλάβει περί ποιας ακριβώς αποφάσεως πρόκειται.

  • 1 Μαΐου 2014, 20:48 | ΧΙΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    Απλοποίηση Γραφειοκρατικών Διαδικασιών – Διεύρυνση Τουριστικής Περιόδου. Η χώρα μας βασίζει ένα σημαντικό μέρος της οικονομίας της στον τουρισμό, ως μία χώρα κατεξοχήν υποδοχής τουριστών. Είναι αναγκαίο λοιπόν να δοθεί η ευκαιρία διεύρυνσης της τουριστικής περιόδου, γεγονός μέχρι σήμερα αδύνατο καθώς οι άδειες λειτουργίας των επιχειρήσεών μας, εκτός του ότι ανανεώνονται κάθε χρόνο όπως προαναφέρθηκε, εκδίδονται το νωρίτερο τέλη Μαΐου. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν υπάρχει η δυνατότητα οργάνωσης προσέλευσης τουρισμού νωρίτερα καθώς δεν υπάρχουν οι υπηρεσίες να του προσφερθούν. Επιπλέον, δεν προάγεται και ο εγχώριος τουρισμός ειδικά στα νησιά μας που θεωρούνται ως τώρα μόνο θερινός προορισμός, αφού γι αυτές τις περιοχές δεν λαμβάνονται υπόψη τουριστικές περίοδοι όπως τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες, το Πάσχα.

    ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΕΛΜΙΣΘΩΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΝΑΞΟΥ

  • 1 Μαΐου 2014, 20:38 | ΧΙΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

    Στον κλάδο μας, καλούμαστε να επενδύσουμε υπέρογκα ποσά σε επιχειρήσεις όπου η μίσθωση έχει διάρκεια μόνο κάποιων μηνών κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου. Αυτό, πέρα από την αβεβαιότητα της επένδυσής μας, εμποδίζει και την ανάπτυξή της αφού δεν παρέχεται η δυνατότητα προγραμματισμού, κρατήσεων και διαφήμισης, καθώς μέχρι τα τέλη Μαΐου κάθε έτους ο επιχειρηματίας δεν γνωρίζει εάν θα αναλάβει τελικά την εκμετάλλευση του χώρου που δραστηριοποιείται. Γι αυτό το λόγο αιτούμαστε τουλάχιστον 5 ετή μίσθωση του αιγιαλού ώστε να έχουμε ίσες ευκαιρίες με όλες τις επιχειρήσεις της χώρας μας. Το αντίτιμο του αιγιαλού μπορεί να αποπληρώνεται με ετήσιες δόσεις και τις ανάλογες προσαυξήσεις ή ποινές εφόσον ο κάτοχος δεν ανταποκρίνεται στις οφειλές του.

    ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΕΚΜΙΣΘΩΣΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΝΑΞΟΥ

  • 1 Μαΐου 2014, 20:38 | Ουρανία Δράκου

    Να υπάρχει οπωςδήποτε μέριμνα για τους πωλήτες που θέλουν να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία,αυτοί έχουν προτεραιότητα, σε καμιά περίπτωση να μην νομιμοποιηθούν αυθαίρετα και να πάρει το κράτος μια οριστική απόφαση για το τι ανάπτυξη θέλει. Θα κάνουμε όλη την ακτογραμμή ένα απέραντο Φαληράκι;

  • 1 Μαΐου 2014, 19:36 | ΓΕΝΤΕΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

    Είναι λάθος να θεωρούνται τα λιμνάζοντα νερά πέραν της ακτογραμμής ως Αιγιαλός – Παλαιός Αιγιαλός. Με το άρθρο αυτό παρακάπτονται αποφάσεις του Αρείου Πάγου 719/02, δικαστικές αποφάσεις ιδιοκτησιακού 170/1987, 154/1983, 14/1979 και άδειες οικοδομής και 3935/1995 ΣτΕ.

  • 1 Μαΐου 2014, 18:46 | Δανάη Π.

    Η προχειρότητα είναι ολοφάνερη. Στην παρ. 2 για την «απευθείας παραχώρηση» αναφέρει «χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα». Η παράγραφος 2 τίνος άρθρου; Επίσης παρακάτω «Με την πράξη παραχώρησης τίθενται οι αναγκαίοι όροι για την διασφάλιση της απόλαυσης των πραγμάτων της παρ. 1 εκ μέρους του κοινού, με τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση». Ποια είναι τα πράγματα της παρ. 1. – ποιου άρθρου παράγραφος είναι η παρ. 1. Το «κοινό» ποιο είναι, η πελατεία της επιχείρισης; Απίθανη ασάφεια.

  • 1 Μαΐου 2014, 17:36 | Γεράσιμος Κορρές Φυσικός Ωκεανογράφος/Κύριος Ερευνητής ΕΛΚΕΘΕ

    – Καμία αναφορά σε όρους παραχώρησης της απλής χρήσης αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας. Πως ορίζεται δηλαδή η «απλή» χρήση του αιγιαλού και της παραλίας? Το μόνο που προβλέπεται είναι η ύπαρξη χρηματικού ανταλλάγματος και τίποτε άλλο!
    -Καμία αναφορά στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό.
    -Καμία αναφορά στην διασφάλιση όρων προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος στο άρθρο αυτό (άρθρο 24 του Συντάγματος). Η ανάγκη ύπαρξης εμπεριστατωμένης περιβαλλοντικής μελέτης έχει πανηγυρικά ξεχαστεί.
    – Τι ακριβώς σημαίνει «παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις». Μήπως κατ’ αυτό τον τρόπο ιδιωτικοποιείται και δια νόμου το κομμάτι της παραλίας μπροστά από τα ξενοδοχεία όπως άλλωστε είναι ο άγραφος κανόνας μέχρι σήμερα?

  • 1 Μαΐου 2014, 15:31 | ΓΚΕΛΥ

    AΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!!ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ.ΚΑΤΙ ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ!!!ΤΙ ΟΜΩΣ? ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ?ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΓΙΕΙΣ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ? ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΟΛΟΙ ΜΑΣ?ΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΥΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

  • 1 Μαΐου 2014, 14:49 | ΜΆΡΚΟΣ

    Το μόνο που χρειάζεται είναι ακόμη περισσότερο περιορισμό (αυστηρό) και εφαρμογή των υπαρχόντων Νόμων.

  • 30 Απριλίου 2014, 18:54 | Δανάη Π.

    Το άρθρο αυτό πρέπει να αλλάξει ολόκληρο. Δεν γίνεται μνεία στην ελεύθερη πρόσβαση λουομένων, συνδυαζόμενο δε με το προηγούμενο άρθρο 10 που θέτει κάποιους ασαφείς όρους παραχώρησης μετατρέπεται σε εστία συναλλαγής. Επίσης, δεν γίνεται διάκριση των κατασκευών και είναι πιθανό, μετά την αποχώρηση της όποιας επιχείρισης, να μείνουν πακτωμένα τα κουφάρια τσιμεντοκατασκευών. Δεν στέκεται σε σοβαρή προσφυγή και, πιστέψτε με, θα γίνουν πολλές.
    Οι προτάσεις της κ. Μαυροδή πολύ σωστές.

  • 30 Απριλίου 2014, 17:46 | Γεωργία Μαυροδη

    Το άρθρο αυτό είναι απαράδεκτο. Ουσιαστικά παραχωρεί σε ιδιωτικές επιχειρήσεις – οι οποίες πάρα πολλές φορές ήδη ελέγχουν την πρόσβαση σε αιγιαλούς και κοινόχρηστες παραλίες καθώς είναι χιλιάδες οι αυθαίρετες κατασκευές στις οποίες λειτουργούν και μετέπειτα «τακτοποιήθηκαν» – τη χρήση των αιγιαλών και παραλιών χωρίς να υπάρχει απολύτως καμία εγγύηση για την ελεύθερη πρόσβαση και απρόσκοπτη χρήση τους από όποιον πολίτη το επιθυμεί χωρίς να υποχρεώνεται εκ των πραγμάτων να πληρώνει αντίτιμο στις επιχειρήσεις αυτές. Κι ενώ μεν η πληρωμή αντιτίμου σε ιδιώτη που είναι νόμιμος ιδιοκτήτης συγκεκριμένης έκτασης είναι κάτι το λογικό (π.χ. χρήση παραλίας σε νησί που ανήκει σε ιδιώτη), το συγκεκριμένο άρθρο προβλέπει ότι ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες δεν ανήκουν ιδιοκτησιακά παραλίες και αιγιαλοί θα μπορούν να κάνουν χρήση τους (εξυπακούεται για τους πελάτες τους) μόνο και μόνο επειδή συνορεύουν με αυτούς. Επιπλέον, εχουμε όλοι μας ίδια εμπειρία του τι σημαίνει «προσωρινή κατασκευή» σε παραλία (γήπεδα μπασκετ, βόλλευ, κ.λ.π. από τσιμέντο, τσιμεντένιες βάσεις που επεκτείνονται πάνω στην παραλία (στην αμμουδιά την ίδια) για να «φιλοξενούν» τραπέζια, καρέκλες και τέντες, αναψυκτήρια και μπαρ που εγείρονται πάνω σε βάσεις από μπετόν, δάση από ομπρέλες και ξαπλώστρες επί αμοιβή που καλύπτουν πλήρως την παραλία, κ.λ.π.).

    Το άρθρο πρέπει να αλλαχθεί και να προβλέπει

    α) δικαίωμα χρήσης τμήματος αιγιαλού ή κοινόχρηστης παραλίας από ιδιωτικές επιχειρήσεις, που να μην υπερβαίνει το 50% της συνολικής έκτασης του αιγιαλού / της παραλίας συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις αυτές, και ανεξάρτητα από την έκταση των οικοπέδων προσόψεων / πλευρών κτισμάτων κ.λ.π. των επιχειρήσεων αυτών.

    β) την ταυτόχρονη υποχρέωση εκ μέρους των επιχειρήσεων αυτών διασφάλισης ύπαρξης ζώνης πλήρους και ελεύθερης πρόσβασης στον αιγιαλό / στην παραλία από όλους και χωρίς την υποχρέωση από μέρους των τελευταίων οποιουδήποτε αντιτίμου ή χρησιμοποίησης οποιασδήποτε υπηρεσίας των επιχειρήσεων αυτών.

    γ) θέσπιση συγκεκριμένου χρονικού ορίου για τη χρήση του τμήματος της παραλίας / του αιγιαλού από ιδιωτική επιχείρηση. Η διατύπωση στο άρθρο ως έχει, δηλαδή «Η παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος και χωρίς τους περιορισμούς της απόφασης της παραγράφου 2, όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματᨻ είναι επιεικώς απαράδεκτη και ουσιαστικά μετατρέπει κοινόχρηστες παραλίες και αιγιαλούς σε μακροχρόνιο βιλαέτι συγκεκριμένων προσώπων, αφού μια επιχείρηση μπορεί να λειτουργεί συνεχώς για χρόνια.

    Επίσης το άρθρο πρέπει να περιέχει

    δ) ρητή πρόβλεψη ότι η χρήση τμήματος κοινόχρηστης παραλίας ή αιγιαλού αφορά επιχείρηση και όχι άτομο, όπως προβλέπει η παρούσα διατύπωση

    ε) ρητή πρόβλεψη ότι το δικαίωμα χρήσης τμήματος κοινόχρηστης παραλίας ή αιγιαλού δεν ισχύει ή αφαιρείται αυτόματα στην περίπτωση επιχείρησης που λειτουργεί μερικά ή πλήρως χωρίς άδεια, ή που κατασκευάζει ή χρησιμοποιεί υπάρχοντα αυθαίρετα κτίσματα, ή που χρησιμοποιεί ή καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος της κοινόχρηστης παραλίας ή του αιγιαλού που της αναλογεί, ή που παραβιάζει ή έχει στο παρελθόν παραβιάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις προβλέψεις του άρθρου αυτού.

    Και τέλος,μια παρατήρηση. Για ένα τέτοιο νομοσχέδιο, με πολλές τεχνικές λεπτομέρειες, είναι κοροϊδία να τίθεται σε δημόσια διαβούλευση για 14 μέρες από την ανάρτησή του, εκ των οποίων οι 4 είναι μέρες αργίας σχετιζόμενες με το Πάσχα και η τελευταία μέρα είναι αργία Πρωτομαγιάς. Η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο οφείλουν να σέβονται τους πολίτες και να εφαρμόζουν τη νομοθεσία όχι μόνο κατά το γράμμα αλλά και κατά το πνεύμα της.

  • 30 Απριλίου 2014, 17:16 | ντίνος αναγνωστόπουλος

    Για ποιες προτάσεις ζητάτε τη συμμετοχή μας;
    Για να μπορείτε να διατείνεστε, ότι το θέσατε σε ελεύθερη συζήτηση με τους πολίτες, ενώ όλα δείχνουν, ότι ξεπουλάτε όσο – όσο και τα τελευταία απομεινάρια της εθνικής περιουσίας, της περιουσίας του πολίτη και της αξιοπρέπειάς του;
    Το μόνο σχόλιο – έκκληση που μπορώ να διατυπώσω είναι: αναγνωρίστε στον πολίτη το τελευταίο ίχνος ανθρώπινων δικαιωμάτων, που η θέση του μέσα στη Φυσική Δημιουργία του τα έχει παραχωρήσει.
    Δείξτε έστω και την ύστατη στιγμή σεβασμό στον πολίτη και δώστε του τη δυνατότητα να είναι φτωχός, αλλά συν-καρπωτής του δώρου της Φύσης.
    Και ορίστε, επιτέλους, ως πολιτική εξουσία, ένα όριο αρπαγής! Θα αποτελεί το πιο πολύτιμο δώρο στον εαυτό σας.

  • 30 Απριλίου 2014, 16:20 | Νίκος Βίττης, Κώστας Πεχλιβάνογλου, ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΤΑIΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

    Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας δεν λαμβάνει υπόψη το εύρος. Εάν ο αιγιαλός και η παραλία έχουν μικρό εύρος και παραχωρηθούν για απλή χρήση σε Δήμους ή σε ιδιώτες, τότε καταστρατηγείται ο δημόσιος και κοινόχρηστος χαρακτήρας τους διότι δεν θα απομείνει ελεύθερος χώρος για εξυπηρέτηση των λουομένων που δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις εγκατεστημένες ομπρέλες ή ξαπλώστρες. Θα πρέπει επομένως να ορισθεί ένα ελάχιστο εύρος αιγιαλού και παραλίας πέραν του οποίου θα επιτρέπεται η παραχώρηση απλής χρήσης. Εφόσον το εύρος είναι μικρότερο δεν πρέπει να επιτρέπεται η παραχώρηση. Επίσης θα πρέπει να ορίζεται ελάχιστη απόσταση από την ακτογραμμή πέραν της οποίας θα πρέπει να τοποθετούνται τα είδη αυτά.
    Ορισμένες από τις δραστηριότητες που προβλέπονται στην παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας προϋποθέτουν μόνιμες κατασκευές πακτωμένες σταθερά (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών). Οι εγκαταστάσεις αυτές θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας και ειδικότερα με το συνδυασμό της παραγράφου 6 του άρθρου 17, στο οποίο εισάγεται η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να κατεδαφίσει τα έργα αυτά «….αν δεν κρίνεται σκόπιμη η διατήρηση και χρήση τους στα πλαίσια νέας παραχώρησης» όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατακλισθούν οι παραλίες με αυθαίρετες ή και εγκαταλειμμένες κατασκευές.
    Τέλος δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για ειδικές διαμορφώσεις για πρόσβαση σε ΑμΕΑ.

  • 30 Απριλίου 2014, 12:50 | Στέλλα

    Η κατάχρηση στις παραλίες είχε φτάσει στο απροχώρητο… Καταπάτηση της ακτής χωρίς τέλος από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους χώρους. Ο πολίτης που επιθυμούσε να πάει με την οικογένειά του στην θάλασσα χωρίς να πληρώσει χρήματα (τα οποία στην πραγματικότητα δεν μπορεί να διαθέσει) αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες να βρει έναν ελεύθερο χώρο για να χρησιμοποιήσει δικές του ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τώρα παρατηρείται ότι απλώς θέλουμε να νομιμοποιήσουμε την κατάχρηση αυτή. Οι ευάλωτες οικονομικά κοινωνικές ομάδες αποκλείονται και επίσημα πλέον από το δικαίωμα δωρέαν χρήσης της παραλίας.

    Εγώ λοιπόν σαν άνεργη πολίτης αυτής της χώρας στερούμαι αυτομάτως το δικαίωμα της ψυχαγωγίας στην παραλία επειδή δεν θα μπορώ να πληρώσω το αντίτιμο που ζητείται από την εκάστοτε ιδιωτική επιχείρηση που εκμεταλλεύεται τον εκάστοτε χώρο. Δεν μπορώ να διανοηθώ πόσο μεγάλο κόστος θα επωμίζεται μια τετραμελής οικογένεια έπειτα από αυτό.

    Ας υπάρξει λοιπόν ρύθμιση για τους οικονομικά αδύναμους ώστε να μην υποχρεώνονται να πληρώνουν το αντίτιμο, όπως συμβαίνει και στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας και στην ακτοπλοϊκή μετάβαση.

  • 30 Απριλίου 2014, 11:45 | Δημήτρης

    Οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι οικονομικά αδύναμοι και οι άνεργοι που αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων της Χώρας μας αποκλείονται από το δικαίωμά τους να κάνουν χρήση των παραλιών χωρίς οικονομική επιβάρυνση και προωθείται μεγαλύτερη περιθοριοποίηση από τα Όργανα της Βουλής που δηλώνουν μέσω του άρθρου ότι οι οικονομικοί δείκτες επιχειρήσεων υπερτερούν σε αξία από τα δικαιώματα των πολιτών για πρόσβαση σε δημόσια αγαθά.

  • 30 Απριλίου 2014, 11:09 | Δημήτρης Πολυχρονιάδης

    Το άρθρο αυτό στην ουσία του, αποκλείει όσους πολίτες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να νοικιάσουν ομπρέλα-ξαπλώστρα για να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα εκμεταλευσης και ελευθερες ανεκμετάλλευτες ζώνες. Σε καιρό κρίσης το υπουργείο εμφανίζεται ανάλγητο απέναντι στου οικονομικά αδύναμους, επιτρέποντας να μετατραπούν ακομη περισσότερο οι παραλίες μας σε ιδιωτικά δάση από ομπρέλες. Μπορεί να αυξηθούν πρόσκαιρα τα κέρδη κάποιων τουριστικών επιχειρησεων, υποβαθμίζεται όμως ανεπανόρθωτα το τουριστικό προιόν της χώρας.

  • 30 Απριλίου 2014, 09:06 | Άγγελος Ταπεινός

    Νομίζω ότι θα πρέπει να αντικατασταθεί η φράση της παρ.2 του παρόντος άρθρου (…γίνεται απευθείας, για όσο χρόνο διαρκεί η επιχείρηση ή εκμετάλλευση του καταστήματος…) με τη φράση: » και έχει ετήσια (ή άλλη, κατά την κρίση σας, χρονική διάρκεια ισχύος(π.χ. 3ετή και με δυνατότητα ανανέωσης από το Νόμο ή κανονιστική διοικητική πράξη)», άλλως να αποσφηνισθεί η διατύπωση της σχετικής διάταξης, διότι διαφορετικά θα προκληθεί σύγχυση σε ενδιαφερομένους και – κυρίως- υπηρεσίες, με πιθανή συνέπεια κάποιοι να θεωρούν -τρόπο τινά- δικό τους τον αιγιαλό-παραλία όσο διατηρούν όμορη επιχείρηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.Επίσης,νομίζω ότι πρέπει να απαλειφθεί από το εδ.δ) (δηλ. από το τελευταίο εδάφιο) της παρ.3 του παρόντος η φράση: «με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης και ύστερα από εισήγηση της Κτηματικής Υπηρεσίας»,που απλά προσθέτει περισσή γραφειοκρατία και αδικαιολόγητη χρονοτριβή στην διαδικασία, διότι στο άρθρο 16, όπως διατυπώνεται, ό ίδιος ο Υπουργός (προ)καθορίζει απευθείας, πολύ αναλυτικά και δεσμευτικά το κατά περίπτωση αντάλλαγμα και τον τρόπο υπολογισμού του, που καλό θα ήταν – στο μέτρο του δυνατού- να απλουστευθεί και να συμπυκνωθεί η διατύπωση και να συρρικνωθούν οι κατηγορίες των περιπτώσεων σε 2 ή 3 γενικές κατηγορίες περιπτώσεων, στο πλαίσιο της εν γένει απλοποίησης και απλούστευσης των διοικητικών διαδικασιών με σκοπό την πάταξη της γραφειοκρατίας, που κατά την γνώμη μου αναπόφευκτα γεννούν οι περίπλοκες ρυθμίσεις, και της καθυστέρησης που αυτή συνεπάγεται.

  • 29 Απριλίου 2014, 14:42 | Γεωργία

    Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού ή παραλίας χρειάζεται να προσδιορίζεται πλήρως σε εύρος και απόσταση από την ακτογραμμή, καθώς καταστρατηγείται ο δημόσιος κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και αποτελεί καθεστώς διάκρισης σε πολίτες που λόγω οικονομικής αδυναμίας δεν δύναται να ενοικιάσουν ομπρέλες ή ξαπλώστρες ή/και επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν δικές τους. Σε μικρές παραλίες ή προστατευόμενες περιοχές δεν θα πρέπει να γίνεται παραχώρηση και χρειάζεται να ορίζεται το ελάχιστο εύρος του χώρου πάνω από το οποίο, θα δίδεται η παραχώρηση.
    Επίσης χρειάζεται να υπάρχει ζώνη όπου η παραλία θα είναι ελεύθερη προς χρήση από τους πολίτες και όχι αποκλειστικής χρήσης στους επιχειρηματίες που συνήθως υπερκαλύπτουν το χώρο με ομπρέλες και ξαπλώστρες και εμποδίζουν την ελεύθερη χρήση από τους πολίτες που δεν επιθυμούν τις συγκεκριμένες υπηρεσίες.

  • 29 Απριλίου 2014, 07:49 | Κώστας Πεχλιβάνογλου

    Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας δεν λαμβάνει υπόψη το εύρος. Εάν ο αιγιαλός και η παραλία έχουν μικρό εύρος και παραχωρηθούν για απλή χρήση σε Δήμους ή σε ιδιώτες, τότε καταστρατηγείται ο δημόσιος και κοινόχρηστος χαρακτήρας τους διότι δεν θα απομείνει ελεύθερος χώρος για εξυπηρέτηση των λουομένων που δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις εγκατεστημένες ομπρέλες ή ξαπλώστρες. Θα πρέπει επομένως να ορισθεί ένα ελάχιστο εύρος αιγιαλού και παραλίας (π.χ. 5 μέτρα) πέραν του οποίου θα επιτρέπεται η παραχώρηση απλής χρήσης. Εφόσον το εύρος είναι μικρότερο δεν πρέπει να επιτρέπεται η παραχώρηση. Επίσης θα πρέπει να ορίζεται ελάχιστη απόσταση από την ακτογραμμή πέραν της οποίας θα πρέπει να τοποθετούνται τα είδη αυτά.
    Ορισμένες από τις δραστηριότητες που προβλέπονται στην παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας προϋποθέτουν μόνιμες κατασκευές πακτωμένες σταθερά (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών). Οι εγκαταστάσεις αυτές θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας και ειδικότερα με το συνδυασμό της παραγράφου 6 του άρθρου 17, στο οποίο εισάγεται η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να κατεδαφίσει τα έργα αυτά «….αν δεν κρίνεται σκόπιμη η διατήρηση και χρήση τους στα πλαίσια νέας παραχώρησης» όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατακλισθούν οι παραλίες με αυθαίρετες ή και εγκαταλειμμένες κατασκευές.
    Τέλος δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για ειδικές διαμορφώσεις για πρόσβαση σε ΑμΕΑ

  • 28 Απριλίου 2014, 21:46 | Ρανια

    Τα γήπεδα αθλοπαιδιών παραλίας (beach volley, ξυλορακέτας) που γνωρίζουν τελευταία μεγάλη ανάπτυξη και είναι πόλος συγκέμτρωσης περισσότερων λουομένων, θα είναι κατασκευές που θα γίνονται χωρίς άδεια ή θα απαιτείται το σύνθετο και οικονομικά ασύμφορο άρθρο των έργων

  • 28 Απριλίου 2014, 18:44 | Κωνσταντίνος Πεχλιβάνογλου

    Η παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας δεν λαμβάνει υπόψη το εύρος. Εάν ο αιγιαλός και η παραλία έχουν μκρό εύρος και παραχωρηθούν για απλή χρήση σε Δήμους ή σε ιδιώτες, τότε καταστρατηγείται ο δημόσιος και κοινόχρηστος χαρακτήρας τους διότι δεν θα απονείνει ελεύθερος χώρος για εξυπηρέτηση των λουομένων που δεν θέλουν να χρησμοποιήσουν τις εγκατεστημένες ομπρέλες ή ξαπλώστρες. Θα πρέπει επομένως να ορισθεί ένα ελάχιστο εύρος αιγιαλού και παραλίας (π.χ. 5 μέτρα) πέραν του οποίου θα επιτρέπεται η παραχώρηση απλής χρήσης. Εφόσον το εύρος είναι μικρότερο δεν πρέπει να επιτρέπεται η παραχώρηση. Επίσης θα πρέπει να ορίζεται ελάχιστη απόσταση από την ακτογραμμή πέραν της οποίας θα πρέπει να τοποθετούνται τα είδη αυτά.
    Ορισμένες από τις δραστηριότητες που προβλέπονται στην παραχώρηση απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας προϋποθέτουν μόνιμες κατασκευές πακτωμένες σταθερά (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών). Οι εγκαταστάσεις αυτές θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας και ειδικότερα με το συνδυασμό της παραγράφου 6 του άρθρου 17, στο οποίο εισάγεται η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να κατεδαφίσει τα έργα αυτά «….αν δεν κρίνεται σκόπιμη η διατήρηση και χρήση τους στα πλαίσια νέας παραχώρησης» όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κατακλισθούν οι παραλίες με αυθαίρετες ή και εγκαταλειμμένες κατασκευές.
    Τέλος δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη για ειδικές διαμορφώσεις για πρόσβαση σε ΑμΕΑ

  • 28 Απριλίου 2014, 10:03 | ΧΡΗΣΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΗΛ

    Δεν αναφέρονται στην απλή χρήση τα beach party. Ενώ γίνονται παντού, θα μπορούσατε να καθοριστούν όροι για τέτοιου είδους εκδηλώσεις και το δημόσιο να λαμβάνει κάποιο είδος αποζημίωσης και παράλληλα θα προωθήσουν τον τουρισμό

  • 27 Απριλίου 2014, 11:04 | Ρανια

    Δεν υπάρχει μέριμνα για ελεύθερο μήκος ακτής που μπορεί να πάει ο απλός πολίτης που δεν θέλει να πληρώσει ξαπλώστρα.
    Πρέπει να μπεί μία τάξη στο τί μπορεί ο κάθε επιχειρηματίας να τοποθετήσει στη παραλία, χωρίς να προσβάλει την αισθητική μας, να υποβαθμίζει την ακτή και να ενοχλεί τους παρακείμενους λουόμενους. Πρέπει σαν χώρα που ο τουρισμός είναι το υπ’ αριθμό ένα έσοδο του κράτους, τα πράγματα που μπορούν να τοποθετηθούν στη παραλία πρέπει να είναι συγκεκριμένα και ο ενδιαφερόμενος να επιλέγει τι θα τοποθετήσει επιλέγοντας απο μία συγκεκριμένη λίστα αποδεκτών κατασκευών (ομπρέλες , ξαπλώστρες, καντίνες, σκιάδες, δάπεδα, διαδρόμους, αποθηκευτικούς χώρους, ψυγεία, αποδυτήρια, διάδρομοι εισόδου στη θάλασσα σε βραχώδεις με αχινούς ακτές, σκάλες κλπ)

  • 26 Απριλίου 2014, 15:04 | Γιάννος Γραμματίδης

    Νά μπορεί νά παραχωρείται η χρήση αιγιαλού καί σέ ιδιώτες γιά τήν κατασκευή πλωτών καί ισχυρά στηριζομένων προβλητών γιά τόν ελλιμενισμό ιδιωτικών σκαφών και γιά τήν τοποθέτηση ομπρελλών, καθισμάτων και γενικά προσωρινών ιδιωτικών εγκατάστασεων μέ αντάλλαγμα. Παράλληλα, νά θεσπισθούν κανόνες χρήσεις πού νά μήν εμποδίζουν τήν πρόσβαση λουομένων σέ τέτοιες περιπτώσεις. Τυχόν πράξεις διοικητικής αποβολής ή καταστροφής τέτοιων εγκαταστάσεων νά ανακαλούνται μέ τό νόμο και νά παύει κάθε ποινική δίωξη κάθε εμπλεκομένου σέ τέτοιες περιπτώσεις. Μέ τόν τρόπο αυτό και τό κράτος θά εισπράττει έσοδα και τά δικαστήρια καί άλλα καταδιωκτικά όργανα (αστυνομία, πολεοδομίες κλπ)θά ελαφρυνθούν καί θά μειωθούν τά σχετικά κόστη διωκτικών διαδικασιών και γιά τούς ιδιώτες και γιά τό Δημόσιο. Αυτό ισχύει σέ όλες τίς χώρες τής Ευρώπης και στίς ΗΠΑ.

  • 22 Απριλίου 2014, 16:48 | ΦΙΛΙΠΠΟΣ

    Στη παράγραφο 2 η φράση «όταν αφορά τμήματα μπροστά από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα» πρέπει να διορθωθεί με :
    «όταν αφορά τμήματα που γειτνιάζουν ή προβάλλονται από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα» ή εναλλακτικά:
    «όταν αφορά παρακείμενα τμήματα μπροστά ή πλάγια από τις επιχειρήσεις ή τα καταστήματα».

    Επίσης για την αποφυγή ατυχημάτων. Να καθορισθούν αυστηροί όροι και προϋποθέσης παραχώρησης όταν μεταξύ επιχείρησης και αιγιαλού ή παραλίας υπάρχει κεντρικός δρόμος, με κύριο γνώμονα την ασφάλεια των πεζών. Πχ. διαγράμμιση διάβασης πεζών, σηματοδότηση ή απαγόρευση παραχώρησης. Ειδικά στις παραχωρήσεις εντός κατοικημένων περιοχών (όπως η παραχώρηση τμήματος Χερσαίας Ζώνης Λιμένα).

Σχόλια 1 2 3 4