1. Στο άρθρο 15 του ν. 4172/2013 προστίθεται νέα παράγραφος 6, ως εξής:
«6. α) Ως δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, θεωρούνται δαπάνες απόκτησης αγαθών και λήψης υπηρεσιών στην ημεδαπή ή σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ε.Ο.Χ., οι οποίες καταβάλλονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, όπως, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, κάρτες και μέσα πληρωμής με κάρτες, πληρωμή μέσω λογαριασμού πληρωμών Παρόχων Υπηρεσιών Πληρωμών του ν. 4537/2018 και χρήση ηλεκτρονικού πορτοφολιού.
β) Το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής ορίζεται σε ποσοστό 30% του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις και επιχειρηματική δραστηριότητα και μέχρι είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000 €) δαπανών. Στον υπολογισμό του πραγματικού εισοδήματος δεν περιλαμβάνεται το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 43 Α.
Ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή της κλίμακας της παραγράφου 1 προσαυξάνεται κατά το ποσό που προκύπτει από τη θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, πολλαπλασιαζόμενης με συντελεστή είκοσι δύο τοις εκατό (22%).
Στο φορολογούμενο του οποίου έχει κατασχεθεί ο λογαριασμός, το όριο δαπανών του πρώτου εδαφίου της παρούσας περιορίζεται στις πέντε χιλιάδες ευρώ (5.000 € ) δαπανών.
γ) Η προηγούμενη περίπτωση β΄ του άρθρου αυτού δεν εφαρμόζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
(i) Φορολογούμενοι που έχουν συμπληρώσει το εβδομηκοστό (70ο) έτος της ηλικίας τους.
(ii) Άτομα με ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω.
(iii) Όσοι βρίσκονται σε δικαστική συμπαράσταση.
(iv) Οι φορολογικοί κάτοικοι της Ε.Ε. ή του Ε.Ο.Χ., υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 20 του ν. 4172/2013, που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης στην Ελλάδα.
(v) Δημόσιοι λειτουργοί και δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν στην αλλοδαπή, καθώς και φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας που διαβιούν ή εργάζονται στην αλλοδαπή.
(vi) Ανήλικοι που υποχρεούνται σε υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
(vii) Oι υπηρετούντες την υποχρεωτική στρατιωτική τους θητεία.
(viii) Φορολογούμενοι που κατοικούν μόνιμα σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους και σε νησιά με πληθυσμό κάτω των 3.100 κατοίκων, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, εκτός αν πρόκειται για τουριστικούς τόπους.
(ix) Οι φορολογούμενοι που είναι δικαιούχοι Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ).
(x) Oι φορολογούμενοι που βρίσκονται σε κατάσταση μακροχρόνιας νοσηλείας (πέραν των 6 μηνών).
(xi) Όσοι διαμένουν σε οίκο ευγηρίας και σε ψυχιατρικό κατάστημα.
(xii) Οι φυλακισμένοι.
δ) Οι δαπάνες απόκτησης αγαθών και λήψης υπηρεσιών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή της περίπτωσης β’ του άρθρου αυτού, εφόσον περιλαμβάνονται στις ακόλουθες ομάδες του δείκτη τιμών καταναλωτή της ΕΛ.ΣΤΑΤ.:
Ομάδα 1 (Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά).
Ομάδα 2 (Αλκοολούχα ποτά και καπνός).
Ομάδα 3 (Ένδυση και υπόδηση).
Ομάδα 4 (Στέγαση), εξαιρουμένων των ενοικίων.
Ομάδα 5 (Διαρκή αγαθά, είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες).
Ομάδα 6 (Υγεία).
Ομάδα 7 (Μεταφορές), εξαιρουμένης της δαπάνης για τέλη κυκλοφορίας και της αγοράς οχημάτων, πλην των ποδηλάτων.
Ομάδα 8 (Επικοινωνίες).
Ομάδα 9 (Αναψυχή, πολιτιστικές δραστηριότητες), εξαιρουμένης της αγοράς σκαφών, αεροπλάνων και αεροσκαφών.
Ομάδα 10 (Εκπαίδευση).
Ομάδα 11 (Ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια).
Ομάδα 12 (Άλλα αγαθά και υπηρεσίες).
ε) Το ποσό των δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής δηλώνεται ατομικά από κάθε σύζυγο ή από κάθε μέρος συμφώνου συμβίωσης. Σε περίπτωση κοινής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, όπου καλύπτεται το απαιτούμενο ποσό δαπανών από οποιονδήποτε εκ των δυο συζύγων ή μερών συμφώνου συμβίωσης, το τυχόν πλεονάζον ποσό δύναται κατά την εκκαθάριση να μεταφερθεί στον άλλο σύζυγο ή στο άλλο μέρος συμφώνου συμβίωσης για τυχόν κάλυψη του απαιτούμενου ποσού δαπανών. Στις περιπτώσεις κοινών τραπεζικών λογαριασμών σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (κάθε μορφής στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό) οι πραγματικοί δικαιούχοι, οι οποίοι καθορίζονται με βάση τις πραγματικές περιστάσεις, μπορούν να χρησιμοποιούν τους εν λόγω λογαριασμούς ανάλογα με τις πραγματοποιούμενες δαπάνες τους. Τα ίδια ισχύουν και για πιστωτικές κάρτες με δικαιούχους κύρια και πρόσθετα μέλη.
στ) Σε περίπτωση που οι δαπάνες που έχουν πραγματοποιηθεί και οι οποίες αφορούν καταβολές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και ΕΝΦΙΑ, δανειακές υποχρεώσεις προς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ενοίκια υπερβαίνουν το 60% του πραγματικού εισοδήματος, το απαιτούμενο ποσοστό δαπανών της παρ. 1 β) του παρόντος περιορίζεται στο είκοσι τοις εκατό (20%). Το προηγούμενο εδάφιο εφαρμόζεται υπό την προϋπόθεση ότι οι ανωτέρω δαπάνες έχουν καταβληθεί με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, όπως ορίζονται στην περ. α΄ της παρούσας.
ζ) Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών καθορίζεται κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας. Με απόφαση του Διοικητή της ΑΑΔΕ καθορίζεται η διαδικασία συγκέντρωσης των απαραίτητων δεδομένων από τους παρόχους υπηρεσιών πληρωμών.»
2. Στην παράγραφο 4 του άρθρου 40 του ν. 4172/2013 προστίθεται, μετά τηv κλίμακα, εδάφιο ως εξής:
«Για τα εισοδήματα από ακίνητη περιουσία που φορολογούνται σύμφωνα με την ανωτέρω κλίμακα, εφαρμόζεται αναλόγως η παράγραφος 6 του άρθρου 15 του παρόντος.»
3. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 του παρόντος εφαρμόζονται για τα εισοδήματα που αποκτώνται και για τις δαπάνες που πραγματοποιούνται από 1.1.2020 και μετά.
Πάρα πολλοί άνεργοι δεν διαθέτουν εισόδημα από άλλες πηγές και η απώλεια της εργασίας τους έχει υπάρξει ένα τεράστιο πλήγμα με άγνωστο ορίζοντα βελτίωσης. Δεν πρέπει να υπάρξει κάποια πρόβλεψη εξαίρεσής τους, όπως είχε γίνει τις προηγούμενες χρονιές; Πού είναι η αναφορά στο νομοσχέδιο;
Οι δαπάνες σε ποσοστό 30% ,ακόμη και σε 20%, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν από ένα άτομο ή από τους δυο συζύγους αν εργάζονται και οι δυο. Θα πρέπει το ποσοστό των δαπανών να αναφέρεται στο ποσό που απομένει μετά την αφαίρεση των δανειακών υποχρεώσεων κλπ, διαφορετικά το ποσοστό των δαπανών θα ανέλθει σε ποσοτό άνω του 50% του διαθέσιμου εισοδήματος και είναι παντελώς αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Αυτά που γράφω προκύπτουν από υπολογισμό που έκανα στα εισοδήματά μου και δυστυχώς όχι μόνο δεν προκύπτει η ελάχιστη ελάφρυνση όπως λέτε, αλλά πρόσθετη επιβάρυνση πολλαπλάσια σε ύψος από την όποια ελάφρυνση. Μια μέση οικογένεια είνα αδύνατο να ανταποκριθεί. Παρακαλώ ξανασκεφτείτε το.
Ας μας εξηγήσουν οι νυν κυβερνώντες γιατί τροποποποιούν επί τα χείρω ένα παράλογο μέτρο των προηγούμενων.
Ποια είναι η λογική αιτιολογική βάση να μας υποχρεώνουν να δαπανούμε το 30% ενός μη δυνάμενου να αναλωθεί – εν δυνάμει, αν όχι φανταστικού – εισοδήματος, το οποίο στο νομοσχέδιο καλείται «πραγματικό», υποθέτω ως σχήμα οξύμωρο;
Γιατί δεν εφαρμόζεται ένα ποσοστό στο όντως -και όχι ψευδεπίγραφα- πραγματικό εισόδημα, δηλαδή στο εισόδημα που απομένει αφού αφαιρεθούν ΟΛΟΙ οι φόροι και οι κρατήσεις, δηλαδή στο διαθέσιμο προς ανάλωση ή αποταμίευση εισόδημά μας;
Και μάλιστα να συνυπολογιστούν στις δαπάνες ΟΛΕΣ οι πραγματοποιούμενες με ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω τραπεζών, π.χ. οι δόσεις δανείων, οι δόσεις τραπεζικών καρτών, τα ενοίκια, ο ΕΝΦΙΑ κλπ.
Τότε το ελάχιστο ποσοστό των όντως τεκμηριωμένων δαπανών θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον 30%, κατά τη γνώμη μου και αρκετά υψηλότερο.
Φοβούμαι ότι ουδείς θα απαντήσει στα πολλά ανάλογα ερωτήματα που έχουν αναρτηθεί. Μάλλον ψυχολογική εκτόνωση προσφέρει η διαβούλευση!
το ποσο 30% ειναι λιγο πρεπει να παει στο 50%,συμφωνω ομως να γινεται πρωτα η εξης διαδικασια να βγαινουνε διατροφες δανεια και μετα να ειναι επι του ποσου αυτου η συλλογη αποδειξων..
πρεπει η εφορια να πιασει τα pos που δεν ειναι ενταξει
δυστυχως οι ελευθεροι επαγγελματιες στην πλειοψηφια δεν θελουνε πληρωμη με Pos
γιατροι υδραυλικοι ηλεκτρολογοι δικηγοροι και συνεργεια αυτοκινητων ειναι πρωταθλητες στην φοροδιαφυγη
να δωσω ενα παραδειγμα
εισοδημα
30000 αφαιρω δανεια και ενοικια διατροφες διαζυγιων και ενφια και ας πουμε μενει ενα ποσο 20000 τοτε συλλογη αποδειξων επιτου ποσου αυτου
παρεπιπτοντως
καφετεριες και φουρνοι και κατι κινεζικα λενε οχι αμα πας me Pos na πληρωσεις
αυτα
Κύριοι,
Πληρώνω 1.250,0 ευρώ μηνιαίως δόση στεγαστικού δανείου, ήτοι 15.000,0 ευρώ ετησίως.
Με το νέο φορολογικό μου ζητάτε να καταναλώσω το 30% του ποσού αυτού, δηλ. 4.500,0 ευρώ ή διαφορετικά θα μου βάλετε 22% φορο-πέναλτυ για το ποσό αυτό δηλ. 990,0 ευρώ!!
Δηλαδή να καταναλώσω εισόδημα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ και που δυστυχώς δεν λογίζεται σαν δαπάνη αφού δεν αντιπροσωπεύει το 60% του φορολογητέου εισοδήματος μου.
Εαν μπορείτε να μου εξηγήσετε πως μπορεί να γίνει, ευχαρίστως να πληρώσω …και αυτό!!
Ευχαριστώ.
Αυτό το άρθρο είναι η απόδειξη ότι την απίστευτη υπερφορολόγηση στην Έλλαδα στους μισθωτούς όχι μόνο δεν την μειώνετε αλλά αντιθέτως την αυξάνετε. Δεν είναι μόνο απολυταρχικό το να σου ορίζει το κράτος πόσα θα ξοδεύεις αλλά είναι και απατεωνιά να σου βάζει το όριο των ηλεκτρονικών δαπανών σε εισόδηματα που ποτέ δεν έχεις (από τη στιγμή που το καθαρό φορολογητέο περιλαμβάνει και τις ασφαλιστικές εισφορές).
Επίσης επιβραβεύει και την απόκριψη εσόδων από τα ενοίκια από τη στιγμή που για τους ενοικιαστές δεν προσμετρούνται στις ηλεκτρονικές δαπάνες του ενώ ταυτόχρονα θεωρούνται εισόδημα για τους ιδιοκτήτες. Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος με ποιο σκεπτικό δεν προσμετρούνται τα ενοίκια στις ηλεκτρονικές δαπάνες?
Κύριοι του ΥΠΟΙΚ. Το 30% του εισοδήματος που απαιτείτε να έχει χρησιμοποιηθεί σε αγορές με ηλεκτρονικά μέσα σε κατηγορίες όπως ορίζονται στο νόμο είναι σίγουρο πως θα οδηγήσει τους περισσότερους σε επιβολή επιπλέον φόρου 22% μιας και θα είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να πραγματοποιήσουν αυτές τις συναλλαγές. Αφού λοιπόν δεν αφαιρείται η φορολογία εισοδήματος, ο ΕΝΦΙΑ, οι δανειακές υποχρεώσεις καθώς και άλλες ανελαστικές δαπάνες καλείται ο φορολογούμενος να ξοδέψει χρήματα τα οποία ΠΟΤΕ δεν πήρε στα χέρια του. Αφού σωστά αφαιρείτε την Εισφορά Αλληλεγγύης, θα έπρεπε για τον ίδιο ακριβώς λόγο να αφαιρέσετε συνολικά την φορολογία εισοδήματος και τον ΕΝΦΙΑ καθώς και τις δανειακές υποχρεώσεις του κάθε φορολογουμενου. Αν λοιπόν ένας φορολογούμενος έχει ένα 30% του εισοδήματος του να πηγαίνει σε πληρωμές δανείων, ένα 30% σε φορολογία εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κτλ, τότε απαιτείτε από αυτόν να ξοδέψει όλο του το εισόδημα πρακτικά προκειμένου να μην φορολογηθεί επιπλέον. Πρωτάκουστα πράγματα δηλαδή. Η αποταμίευση καταργείται, η δυνατότητα αγορών όπως αυτοκίνητο, σπίτι κοκ απαγορέυεται και ο εργαζόμενος θα ζει καθημερινά με το άγχος που και πως θα πρέπει να ξοδέψει τα χρήματα του προκειμένου να μην πληρώσει επιπλέον φόρο από αυτά που ποτέ δεν είχε. Πρέπει άμεσα να τροποποιηθεί η συγκεκριμένη διάταξη, είτε με δραστική μείωση του συντελεστή (πχ 10%), είτε με αφαίρεση από το εισόδημα των φορολογικών βαρών και των δανειακών υποχρεώσεων.
Ας μας εξηγήσουν οι νυν κυβερνώντες γιατί τροποποποιούν επί τα χείρω ένα παράλογο μέτρο των προηγούμενων.
Ποια είναι η λογική αιτιολογική βάση να μας υποχρεώνουν να δαπανούμε το 30% ενός φανταστικού εισοδήματος, το οποίο με περισσό θράσος στο νομοσχέδιο καλείται «πραγματικό»;
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας εξηγήσει;
Γιατί δεν εφαρμόζεται ένα ποσοστό στο όντως -και όχι ψευδεπίγραφα- πραγματικό εισόδημα, δηλαδή στο εισόδημα που απομένει αφού αφαιρεθούν όλοι οι φόροι και οι κρατήσεις; Και μάλιστα να συνυπολογιστούν στις δαπάνες ΟΛΕΣ οι πραγματοποιούμενες με ηλεκτρονικές πληρωμές μέσω τραπεζών, π.χ. οι δόσεις δανείων, οι δόσεις τραπεζικών καρτών, τα ενοίκια, ο ΕΝΦΙΑ κλπ.
Τότε το ποσοστό θα μπορούσε να είναι όντως 30%, κατά τη γνώμη μου και αρκετά υψηλότερο.
Νιώθω εξαπατημένος άλλη μια φορά!Φοβούμαι ότι ουδείς θα απαντήσει στα πολλά ανάλογα ερωτήματα. Μάλλον ψυχολογική εκτόνωση προσφέρει η διαβούλευση!
Δυστυχώς το συγκεκριμένο μέτρο είναι κατάφορα προβληματικό, καθώς ποινικοποιεί την αποταμίευση και ωθεί τους πολίτες στην κατανάλωση.
Συγκεκριμένο παράδειγμα εργένη με εισόδημα 72.000€ το χρόνο (προ φόρων, και αφού αφαιρεθεί η εισφορά αλληλεγγύης), θα κληθεί να ξοδέψει πάνω από 1.200€ το μήνα (40€ τη μέρα) προκειμένου να αποφύγει το πέναλτι. Παράλληλα, σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται το ενοίκιο/δόση δανείου/αυτοκινήτου/τέλη κυκλοφορίας, κάτι που πρακτικά συμβαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος θα υποχρεωθεί να καταναλώσει.
Παρακαλώ να προβλέψετε ότι όλες οι παραπάνω δαπάνες + φόροι εισοδήματος + αποταμίευση θα εξαιρούνται.
Καλησπέρα σας,
Σε ελεύθερο επαγγελματία του οποίου η δουλειά και συνάμα η πελατεία εκ των πραγμάτων δεν είναι σταθερά μεγέθη πώς θα ξέρει τί ποσό θα πρέπει εκ των προτέρων να μαζέψει για να πιάσει το 30% ως δαπάνη επί του εισοδήματός του;;
Είναι δυνατόν μέσα στη χρονιά να ξέρεις τί εισόδημα θα δηλώσεις ;; Μπορεί τέλος του έτους να προκύψει μεγάλη δουλειά και να εκδοθεί τιμολόγιο που να του εμφανίσει στη συνέχεια μεγάλα κέρδη. Αν ως τότε μάζευε δαπάνες έχοντας προϋπολογίσει μικρότερα έξοδα πώς τότε θα κάνει τις επιπλέον δαπάνες;;
Επίσης δεν είναι δυνατόν να ισχύσει η διάταξη του 30% για τους επιχειρηματίες διότι από τον λογαριασμό όψεως κάνουν και αγορές και δαπάνες ως ιδιώτες. Πώς θα γνωρίζει η τράπεζα σε ποια περίπτωση εκδόθηκε τιμολόγιο και σε ποια περίπτωση απόδειξη ώστε να στείλει το σωστό αρχείο στην ΑΑΔΕ;;
Ως εκ τούτου κατά τη δική μου γνώμη αλλά και πολλών άλλων η διάταξη θα πρέπει να συνεχίσει να ισχύει μόνο για τους μισθωτούς και συνταξιούχους και με σαφώς μικρότερο συντελεστή (πχ 20-25%) διότι με τόσο μεγάλο συντελεστή δε διενεργείται αποταμίευση.
Κύριοι κυβερνώντες είμαι 23 ετών βγάζω μετά βίας 8000 ευρώ δεν έχω αμάξι, ούτε περιουσία, μένω με γονείς που μου τα προσφέρουν στέγη & τροφή και αποταμιεύω για να μπορέσω να κάνω οικογένεια σε 3-4 χρόνια. Τα έξοδά μου λογικά είναι χαμηλά. Σας ευχαριστώ που θα μου πάρετε το 22% της αποταμίευσής μου. Θέλετε να με κάνετε με το ζόρι μετανάστη…
ΚΑΡΤΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ
Ολοι οι φορολογουμενοι θα πρεπει να εχουν τη Καρτα Αποδειξεων του Υπ. Οικονομικων για τις συναλλαγες τους τοις μετρητοις.
Οι συναλλαγες τοις μετρητοις μεχρι 300 ευρω θα μπορουν να γινονται
ταυτοχρονα μαζι με τη χρηση της Καρτας Αποδειξεων και οι δαπανες αυτές θα πρεπει να συνυπολογιζονται με εκεινες που καταβαλλονται με τα λοιπα ηλεκτρονικα μεσα.
Το Υπ Οικονομικων θα πρεπει να δωσει κινητρα και να προωθηση τη χρηση της καρτας αποδειξεων που σκοπο εχει τη παταξη της φοροδιαφυγης
Παρατηρήσεις
1. Αδιανόητο να μην περιλαμβάνεται το ενοίκιο κατοικίας στα έξοδα. Με ποιά λογική
2. Το 30% καθιστά υπερβολική την απαίτηση κατανάλωσης, εφ’ όσον δεν προσμετράται πλειάδα άλλων εξόδων
3. Δεν αποτέλεσε η πρόταση τμήμα των προ των εκλογών προαναγγελιών της παρούσης κυβέρνησης
Εντελώς εξωφρενικό και τιμωρητικό το 30% για όσους:
– Αποπληρώνουν δάνεια
– Έχουν υψηλούς φόρους (Τέλη Κυκλοφορίας, ΕΝΦΙΑ κλπ)
– Έχουν τέκνα που σπουδάζουν και πληρώνουν έξτρα ενοίκια και μετρητά
– Βοηθούν γονείς, φίλους, συγγενείς
– Δεν ξοδεύουν πολλά και αποταμιεύουν
Όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν με 22% πρόστιμο επειδή το 30% θα είναι άπιαστο ακόμα και αν χρησιμοποιούν κάρτα μέχρι και στα περίπτερα (που δεν δέχονται κάρτες).
Οι μόνοι που χαίρονται είναι οι πολύ πλούσιοι που μειώνεται το πλαφόν σε 20.000 από 30.000€.
Οι περισσότεροι θα βάλουν τα κλάματα με το νέο χαράτσι 22%.
Ενώ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση η ρύθμιση της παρ. 1 περίπτωση β’ που καθορίζει το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, το ποσοστό 30% είναι αρκετά υψηλό. Προτάσεις για 25 ή 20% κατά τη γνώμη μου θα είναι πολύ πιο ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες.
Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Με το υφιστάμενο καθεστώς:
Ενας μισθωτός που έχει εισόδημα 18.000€ ΠΡΟ Φόρου Εισοδήματος οφείλει να κάνει ηλεκτρονικές συναλλαγές 2.200€. Τι ποσοστό όμως επί του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΥ εισοδήματος είναι αυτό;
Ο φόρος εισοδήματος είναι 2.060€. Τέλη κυκλοφορίας, ενοίκια ή/και ΕΝΦΙΑ, δάνεια κλπ παίζουν από 2.000 έως και 10.000€ σε κάποιες περιπτώσεις. Οπότε στο ανωτέρω παράδειγμα το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ διαθέσιμο εισόδημα για να κάνεις ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι μεταξύ 5940-13940€.
Συνεπώς οι 2.200€ που ζητούνται με το ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ καθεστώς είναι 16-37% του πραγματικού εισοδήματος.
Με την αύξηση σε 30% ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ θα ζητούνται ηλεκτρονικές συναλλαγές ύψους 5.400€. Δηλαδή το 39-91%(!!!) του πραγματικού εισοδήματος.
Με λίγα λόγια ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ!
Από την άλλη, θα τιμωρούνται όσοι αποταμιεύουν και αντί για αποταμιευτές θα αντιμετωπίζονται ως φοροφυγάδες!!!
Ασχολίαστο βέβαια και το πλαφόν των 20.000€ που έπεσε από τις 30.000€. Δηλαδή ζητάμε λιγότερες ηλεκτρονικές συναλλαγές από τα υψηλά εισοδήματα και περισσότερες από τα χαμηλά.
Γενικά μπάζει από παντού το συγκεκριμένο άρθρο. Θα θεωρούσα ανεκτή μια μικρή αύξηση των απαιτούμενων συναλλαγών της τάξης του 5% (χωρίς καμία μείωση του πλαφόν) αλλά ως εκεί.
Αν το υπουργείο λέει πως ήδη πιάνουν το 30% οι φορολογούμενοι, τότε πως θα επιτευχθεί η αύξηση εσόδων που έχουν προϋπολογίσει;
Αναφορικά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση σχετικά με το παρών άρθρο 7.
Έστω ότι κάποιος που πληρώνει διατροφή ΤΕΚΝΟΥ (λόγω δικαστικής απόφασης ή συμφωνίας), το ποσό αυτό θεωρείται ότι είναι εισόδημα του και φορολογείται για αυτό (αν και καταθέτει ηλεκτρονικά σε λογαριασμό του άλλου συζύγου)
Το ανωτέρω ποσό συνήθως αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος του (περίπου 20 με 30% επί του καθαρού εισοδήματος ). Άρα το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα δραστικά μειωμένο (δεδομένου ότι πρέπει να πληρωθούν οι ετήσιες φορολογικές υποχρεώσεις π.χ. φόρος εισοδήματος, εισφορά αλληλεγγύης, ΕΝΦΙΑ )
Προτείνω να υπάρξει ειδικός κωδικός και στα δύο μέλη που θα δηλώνουν το ένα μέλος το ποσό που αποδεδειγμένα πληρώνει μέσω ηλεκτρονικής συναλλαγής και το άλλο μέλος το πόσο που έλαβε (για να υπάρχει διασταύρωση) και το ποσό αυτό να μην λογίζεται ως ποσό για το οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν αποδείξεις.
Για το μέλος που καταβάλλει την διατροφή
Ποσό αποδείξεων = [Καθαρό εισόδημα – Ποσό διατροφής] * 30%
Για το μέλος που εισπράτει την διατροφή
Ποσό αποδείξεων = [Καθαρό εισόδημα + Ποσό διατροφής] * 30%
Ιδανικά θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για τον προσδιορισμό του φόρου εισοδήματος, εισφοράς αλληλεγγύης κ.λπ. με δεδομένο ότι η φοροαπαλλαγή για τα τέκνα για τα οποία καταβάλλεται η διατροφή προσφέρεται μονό στο μέλος που τελικά εισπράττει το ποσό της διατροφής και έτσι έχει τριπλό φορολογικό όφελος και λαμβάνει
1 )την έκπτωση στο φόρο 2) έχει περισσότερο διαθέσιμο πραγματικό εισόδημα και 3) μικρότερο ποσό αποδείξεων που πρέπει να συλλέξει.
Σας ευχαριστώ
Από το πραγματικό εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται το 30%, θα πρέπει να αφαιρείται το ποσό ετήσιας διατροφής που πληρώνει κάποιος διαζευγμένος. Είναι δυνατόν να καταναλώσεις ποσό το οποίο δεν διαθέτεις καν; Είναι μάλλον το πιο ξεκάθαρο ποσό που θα πρέπει να αφαιρείται, και μετά ακολουθούν τα δάνεια σε τράπεζες και τα ενοίκια.
Επίσης, το 30% πρέπει να εφαρμόζεται στο εισόδημα μετά φόρου, δηλαδή αυτό που πραγματικά μπορείς να ξοδέψεις.
Πχ Με εισόδημα 30.000 χρειάζονται 9.000 σε συναλλαγές.
Τα χρήματα όμως μετά φόρου που έχουμε στα χέρια μας είναι 24.000.
Με διατροφή πχ 6.000 και στεγαστικό ή ενοίκιο πχ 6.000, δηλαδή συνολικά 12.000 ευρώ, πρέπει να ξοδευτούν 9.000 από τα υπόλοιπα 12.000 ευρώ, δηλαδή το 75% των χρημάτων που έχει κάποιος διαθέσιμα!!!
Αυτό είναι παράλογο, και καθαρό λάθος στον νόμο.
To μεγάλο λάθος σε αυτό το νομοσχέδιο είναι ότι ποινικοποιεί για τον Μισθωτό κάθε προσπάθεια αποταμίευσης. Αφού αν αφαιρέσεις φόρους, ΕΝΦΙΑ, Τέλη κυκλοφορίας, ενοίκια , διατροφές κ.λ.π το υποχρεωτικό 30% γίνεται από 60% έως 90% στην πράξη. Στενό συγγενικό μου πρόσωπο με τις νέες διατάξεις θα πρέπει να δαπανά το 90% του εναπομείναντος διαθέσιμου εισοδήματος του σε δαπάνες με πλαστικό χρήμα για να μην του επιβληθεί πρόστιμο. Ο συγκεκριμένος πληρώνει και διατροφή όπως και αρκετές χιλιάδες άλλοι μισθωτοί. Για τους γνωρίζοντες η διατροφή βγαίνει από το Δικαστή σε ένα ποσοστό 25-30% επί του διαθέσιμου εισοδήματος βάση δήλωσης. Αρα όπως καταλαβαίνετε όλοι αυτοί θα είναι για λαιμητόμο με τις νέες διατάξεις.
ΥΓ1 Οι μισθωτοί που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα είναι για άλλη μια φορά τα μόνιμα υποζύγια.
ΥΓ2 Η κριτική που κάνω είναι καλόπιστη για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Αναφέρω παράδειγμα ελεύθερου επαγγελματία καθώς μισθωτοί και συνταξιούχοι γνωρίζουν πάνω κάτω τι θα εισπράξουν κάθε μήνα.
Παρά το ότι δεν έχει σταθερό εισόδημα, έστω ότι κάθε μήνα έχει καθαρό κέρδος 1000 ευρώ και προνοεί να ξοδεύει 300 ευρώ μέσω ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής. Τι θα συμβεί αν το τελευταίο μήνα του έτους του έρθει «για κακή του τύχη» μεγάλος όγκος εργασιών;
Θεωρώ ότι πρέπει να γνωρίζει το ποσό που πρέπει να καλύψει, μέσω ηλεκτρονικών μέσων πληρωμής, εκ των προτέρων.
Από το ποσοστό εισοδήματος πρεπει να αφαιρείται το εισόδημα που δίδεται ως διατροφή στη πρωην σύζηγο και στα τέκνα
πχ αν το εισοδημα του πρωην συζηγου ειναι 30.000, και δινει διατροφή 8.000 οι αποδείξεις θα πρεπει να λογίζονται ως το 30% των 22.000, γιατι στη πραγματικότητα το υπόλοιπο εισόδημα δεν υπάρχει διαθέσιμο.
Γιατι καμια κυβερνηση δεν εφαρμοζει την φορολογια στο απομειναν εισοδημα μετα απο ολες τις δαπανες?
Άρθρο 07 Τροποποίηση του άρθρου 15 ΚΦΕ σχετικά με τις δαπάνες που αποδεικνύονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής30% σε ηλεκτρονικές συναλλαγές.
Όταν το άτομο είναι μόνο του χωρίς παιδιά και μένει σε δικό του σπίτι έχοντας εισόδημα 25-30.000€ ή και παραπάνω το αναγκάζετε να ξοδεύει για να μην πληρώσει φόρο. Εγω χαλάω 400-500€ (μετρημένα) το μήνα και τα άλλα αποταμίευση. Με αναγκάζετε να ξοδεύω 625-875€ τον μήνα σε τι? Να αγοράζω άχρηστα πράγματα. Άρα θα αναγκαστώ να πληρώσω φόρο 52% αυτό είναι ληστεία. Άρα ο φόρος αυξάνετε..
Δείτε το θέμα γιατί η κρίση έχει πολλούς ανθρώπους που ζουν μόνοι τους.
Είμαι από τους τυχερούς/άτυχους μισθωτούς που βγάζουν και δηλώνουν ετησίως 50.000€. Από την καινούργια φορολογική κλίμακα δεν κερδίζω κάτι. Από ότι φαίνεται ούτε επιδομα γέννας θα δικαιούται η γυναίκα μου (εφόσον θα μπει κόφτης). Είμαι αποκλεισμένος από ολα τα προγράμματα πχ. εξοικονομώ κατ’οικον καθώς και από ολες τις παροχές πχ παιδικός σταθμός. Και το κερασάκι είναι ότι θα πρέπει υποχρεωτικά να κανω αγορές 15.000 ετησίως ηλεκτρονικα.. Τουλάχιστον καταργήστε άμεσα την εισφορά αλληλεγγύης να πάρουμε κι εμείς μια ανάσα. Όχι μονο προνόμια στους ελεύθερους επαγγελματίες.
Παρατηρήσεις:
– Σε αυτοαπασχολούμενους/επαγγελματίες/επιχειρηματίες με μέσο και υψηλότερο εισόδημα που καταβάλλουν εκτός από εισφορά αλληλεγγύης και 100% προκαταβολή φόρου εισοδήματος, η καθιέρωση 30% υποχρεωτικών δαπανών επί του πραγματικού εισοδήματος αποκτά δημευτικό χαρακτήρα. Θα οδηγήσει είτε σε τριπλή φορολόγηση του ίδιου εισοδήματος (κύριος φόρος + προκαταβολή φόρου + penalty φόρου για τη μή επίτευξη του στόχου της ηλεκτρονικής δαπάνης) είτε σε εξάφάνιση της δυνατότητας οποιασδήποτε αποταμίευσης & προγραμματισμού (επαγγελματικού ή οικογενειακού π.χ σπουδές/σχολεία παιδιών) για επόμενες χρήσεις. Από τη βάση υπολογισμού του εισοδήματος πέραν της εισφοράς αλληλεγγύης, πρέπει να αφαιρείται πιθανότατα και η προκαταβολή του φόρου εισοδήματος (και για λόγους φορολογικής δικαιοσύνης στη βάση υπολογισμού του εισοδήματος με τους μισθωτούς που δεν είναι υπόχρεοι προκαταβολής φόρου).
– Το 30% και το πλαφόν των είκοσι χιλιάδων ευρώ για ατομικές δαπάνες διαβιωσης, σίτισης κλπ σε πραγματικές συνθήκες μπορεί να συνιστούν ακραίες απαιτήσεις και θα έπρεπε να συνυπολογιστούν οι οικογενειακή κατάσταση και οι ευλογες δαπάνες διαβίωσης (link: http://www.keyd.gov.gr/orismoi_synergasimosdan-2/) όπως προκύπτουν από την ΕΛΣΤΑΤ (που αφορούν πρακτικά στις ιδιες δαπάνες που προβλέπει το σχέδιο νόμου):
πχ. -νέος εργαζόμενος χωρίς οικογένεια και ευλογες δαπάνες διαβίωσης 6448-8180 Ευρώ είναι λογικό να έχει το μέγιστο της υποχρέωσής του κοντά σε αυτές τις τιμές
-σε οικογένεια (2 ενήλικες και ένα παιδί) και εύλογες δαπάνες διαβίωσης (συνολικά) 13514-17218 Ευρώ, η υποχρέωση αθροιστικά και των 2 γονέων δεν είναι λογικό να υπερβαίνει αυτό το ποσό.
Οι μισθωτοί,συν/χοι,ελεύθεροι επεγγελματίες και εισοδηματίες,θα πρέπει να πραγματοποιούν δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα,ίσες με το 25% του ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΥ πραγματικού εισοδήματος που ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΑΦΑΊΡΕΣΗ των δαπανών,για φόρο εισοδήματος ΕΝΦΙΑ δανειακών υποχρεώσεων προς χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ενοίκια.
Άρθρο 07 Τροποποίηση του άρθρου 15 ΚΦΕ σχετικά με τις δαπάνες που αποδεικνύονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής
30% σε ηλεκτρονικές συναλλαγές είναι υπερβολή. Θα οδηγησει σε επιβολή πρόσθετου φόρου αρκετές οικογένειες. Ο φόρος αυτός θα είναι μεγαλύτερος από της φοροελαφρύνσεις που προβλέπετε. Οπότε έχουμε να κάνουμε με έναν νέο φόρο συγκαλυμμένο από την ταμπέλα των ηλεκρονικών συναλλαγών.
Αν δεν το βελτιώσετε, θα έχει μεγάλο κόστος και την κυβέρνηση και για την χώρα. (Βλέπε ΕΝΦΙΑ – Σαμαράς)
Επίσης, είναι αντίθετο σε κάθε λογική και ανθρώπινο δικαίωμα να επιβάλετε τον τρόπο και το πόσο θα ξοδέψει κάποιος. Λογικά είναι και αντισυνταγματικό.
Σαν βελτίωση προτείνω να γίνει 20%, που ούτως ή άλλως είναι σημαντική αύξηση σε σχέση με το ισχύων καθεστώς. Βέβαια και αυτό παράλογο είναι, αφού είναι παγκόσμια πρωτοτυπία.
Αναφορικά με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα ήθελα να επισημάνω τρείς σημαντικές μεταβολές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο φορολογικό τα δύο προηγούμενα έτη, με συνέπεια να πληγεί οικονομικά το σύνολο σχεδόν συμπολιτών μας.
1. Κατάργηση φοροαπαλλαγων των Ιατροφαρμακευτικών εξόδων.
2. Κατάργηση φοροαπαλλαγών που αφορούν μισθώματα Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων η ΑΜΕΑ.
3. Καταργηση φοροαπαλλαγών για πληρωμές ενοικίου ενώ αντίστοιχα η
είσπράξη ενοικίου φορολογείται αυτοτελώς.Το πιο παράδοξο σε αυτό το μέτρο είναι ότι δεν υπάρχει συμψιφισμός όταν συνυπάρχουν και τα δύο!
Αντιλαμβάνεστε ότι η φύση των παραπάνω μέτρων προκάλεσε μεγάλες οικονομικές απώλειες σε πλήθος συμπολιτών μας και σας το καταθέτω από προσωπική εμπειρία.
Προσδοκώ για την παρέμβαση της νέας Κυβέρνησης για την αποκατάσταση αυτών των αδικιών.
Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Στα έξοδα της ατομικής μου επιχείρισης περνάω το κινητό, τις βενζίνες και service αυτοκινήτου κλπ. Τι συναλλαγές αυτές τις πραγματοποιώ είτε με κάρτα, είτε με e banking. Φαντάζομαι ότι αυτές θα προσμετρώνται στην κάλυψη του 30% σε αποδείξεις του πραγματικού εισοδήματος, σωστά;…
Είναι παράλογο να προσμετρώνται τα εισοδήματα από ενοίκια στο 30% και να μη συμβαίνει το ίδιο με τις δαπάνες για ενοίκια. Το δε ποσοστό του 60% (σημείο στ) είναι υπερβολικά υψηλό και καλύπτει μεμονωμένες περιπτώσεις. Ουσιαστικά το συγκεκριμένο άρθρο ανάβει το πράσινο φως της φοροδιαφυγής για τους ιδιοκτήτες ακινήτων, καθώς αφενός αποτελεί ανασταλτικός παράγοντας για τη δήλωση του πραγματικού εισοδήματός τους, αφετέρου οι ενοικιαστές δεν έχουν κάποιο κίνητρο για να δηλώνουν τις δαπάνες τους.
1. Σκοπιμότητα του μέτρου
Το μέτρο των δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής είναι εν μέρει άσκοπο. Ποιο είναι το νόημα της συλλογής αποδείξεων και από χώρες της ΕΕ; Αναλάβαμε να επιλύσουμε το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και σε άλλες χώρες πλην της Ελλάδας;
Επιπλέον, ποιο είναι το νόημα της συλλογής αποδείξεων για αγορά αγαθών και υπηρεσιών από επιχειρήσεις που δεν φοροδιαφεύγουν (λογαριασμοί ΔΕΚΟ, τηλεφωνίας, ηλεκτρικής ενέργειας, φυσικού αερίου, σούπερ μάρκετ, βενζινάδικα κλπ.);
Θα πρέπει να προσδιοριστούν οι κλάδοι όπου υπάρχει πραγματικά φοροδιαφυγή και το μέτρο να επιβληθεί μόνο εκεί. Και φυσικά με χαμηλότερο συντελεστή. Δεν υπάρχει καμία λογική στο να μπαίνει υψηλός συντελεστής και μετά να βάζουμε μέσα αγορές και υπηρεσίες σε άλλες χώρες ή σε κλάδους όπου δεν υπάρχει φοροδιαφυγή, προκειμένου να «διευκολύνουμε» τους πολίτες να πιάσουν το όριο. Αυτό δεν είναι απλοποίηση του φορολογικού συστήματος. Είναι άσκοπη φορολογική γραφειοκρατία.
2. Συντελεστής 30%
Ο συντελεστής 30% είναι υπερβολικός. Ειδικά για μεσαία και υψηλότερα εισοδήματα. Ένα παντρεμένο ζευγάρι με εισοδήματα 90.000 ευρώ θα πρέπει να καταναλώσει υποχρεωτικά 30.000 ευρώ. Είναι υπερβολικό. Πώς θα αποταμιεύσει χρήματα προκειμένου να αγοράσει αυτοκίνητο, σπίτι κλπ., δηλαδή αγαθά τα οποία εξαιρούνται από αυτά για τα οποία «μετρούν» οι αποδείξεις;
Ο ανώτατος συντελεστής που θα μπορούσε να επιβληθεί θα ήταν το 20%. Πάνω από αυτό το ποσοστό προσβάλλεται η αρχή της αναλογικότητας και το μέτρο πιθανότατα θα κριθεί δικαστικά ως αντισυνταγματικό.
Από κει και πέρα, ο υπολογισμός του όποιου ποσοστού προβλεφθεί τελικά, θα πρέπει να αφορά στο «μετά φόρων» εισόδημα, δηλαδή στο εισόδημα που απομένει μετά από την αφαίρεση όλων των φόρων και ιδίως του φόρου εισοδήματος.
Σε κάθε περίπτωση, από το εισόδημα θα πρέπει να αφαιρείται και το τέλος επιτηδεύματος και όχι μόνο η εισφορά αλληλεγγύης.
3. Εναλλακτικά μέτρα
Θεωρώ ότι αν το όριο των ιδιωτικών συναλλαγών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής μειωθεί από τα 300 ευρώ που προβλέπει το νομοσχέδιο, στα 100 ή και στα 50 ευρώ, τότε το συγκεκριμένο μέτρο που προβλέπει το άρθρο 7 του νομοσχεδίου μπορεί να καταργηθεί πλήρως.
Με τη μείωση του ορίου σε πολύ χαμηλό επίπεδο, όλοι θα υποχρεωθούν σε ηλεκτρονικές πληρωμές για τις δαπάνες που θέλουν και επιθυμούν να κάνουν και όχι για δαπάνες τις οποίες θα εξαναγκάζονται να κάνουν προκειμένου να αποφύγουν την πληρωμή επιπλέον φόρου 22%.
Θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να γίνονται ηλεκτρονικά οι πληρωμές που επιθυμεί κάθε πολίτης και όχι να εξαναγκάζεται ο πολίτης να προβεί σε δαπάνες που δεν επιθυμεί, προκειμένου να συγκεντρώσει ένα υπερβολικό όριο δαπανών, όπως το 30%
Το όριο του 30% είναι πάλι χαμηλό αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί προβλήματα σε διάφορες περιπτώσεις και χρειάζεται εξαιρέσεις και πλαφόν.
Το ζητούμενο είναι ΕΣΟΔΑ-ΕΞΟΔΑ και για μισθωτούς/συνταξιούχους ώστε αυτοί που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν να ελέγχουν όσους το κάνουν.
Δηλαδή να υπάρχει ουσιαστικό κίνητρο για την απόδειξη.
Και αν δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για καθολική εφαρμογή ΕΣΟΔΑ-ΕΞΟΔΑ για όλους, τότε στοχευμένες αποδείξεις και όχι π.χ. από super market ή επικοινωνίες.
Σε συνδυασμό με κατάργηση αφορολογήτου, οι ηλεκτρονικές αποδείξεις από ελεύθερα επαγγέλματα (π.χ. γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς, καθηγητές, φροντιστήρια, συνεργεία, τεχνίτες, ξενοδοχεία, καφέ, εστιατόρια, ενοίκια, παντοπωλεία, mini-market, περίπτερα, ταξί κλπ) να μειώνουν το φορολογητέο εισόδημα. Έτσι τον φόρο που θα επωφεληθεί ο αγοραστής, θα τον πληρώσει ο πωλητής και τελικώς θα αποδοθούν τα πραγματικά εισοδήματα/κέρδη στον καθένα, για την συνολική φορολόγηση.
Και επειδή υπάρχει και το αντικίνητρο του ΦΠΑ, μείωση συντελεστών ή έκπτωση όταν γίνεται με ηλεκτρονική συναλλαγή, ώστε ο ΦΠΑ να είναι λιγότερος από τον συντελεστή φορολόγησης.
Και για να μην ενισχυθεί η υπερκατανάλωση, φορολογικά κίνητρα για μακροχρόνια αποταμίευση, μήπως βελτιωθεί και η κατάσταση του συνταξιοδοτικού προβλήματος.
Θα πρέπει να εξαιρέσετε και τους ανέργους από την υποχρέωση συλλογής αποδείξεων, όπως γινόταν πάντα ως τώρα. Δεν είναι δυνατόν να κάνει ηλεκτρονικές συναλλαγές ένας άνθρωπος που είναι άνεργος και δεν έχει εισόδημα.
Στο άρθρο 7 αναφέρεται προσθήκη του 6.β) ως εξής:
β) Το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής ορίζεται σε ποσοστό 30% του πραγματικού εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία – συντάξεις και επιχειρηματική δραστηριότητα και μέχρι είκοσι χιλιάδες ευρώ (20.000 €) δαπανών. Στον υπολογισμό του πραγματικού εισοδήματος δεν περιλαμβάνεται το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 43 Α.
Τι νοείται ως «πραγματικό εισόδημα». Το τελικό ποσό μετά την αφαίρεση φόρων?
Και σε τι αποσκοπεί η αναφορά «δεν περιλαμβάνεται το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 43 Α.»?
Μέχρι τώρα στον ΚΦΕ οι αντίστοιχες αναφορές αφορούσαν το «Φορολογητέο Εισόδημα» που όλοι γνωρίζουν ότι είναι το Μικτό μείον τις ασφαλιστικές εισφορές.
Πρέπει να είναι πιο ξεκάθαρος ο «ορισμός» του ποσού επί του οποίου θα πρέπει να υπολογιστεί το 30% δαπανών με «πλαστικό χρήμα» και ηλεκτρονικά μέσα.
Ευχαριστώ
Το όριο των €20.000 για δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, θα πρέπει να είναι και για τους δύο συζύγους όταν κάνουν κοινή δήλωση και όχι ατομικό. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει αδικία (πχ αν ο ένας σύζυγος δηλώνει εισόδημα € 100.000 και ο άλλος 0, απαιτούνται δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα € 20000. Αν κάθε σύζυγος δηλώνει από € 50.000, απαιτούνται δαπάνες € 15.000 + € 15.000 = € 30.000!).
Στο σχέδιο νόμου αναγράφεται ότι το απαιτούμενο ποσό δαπανών με ηλεκτρονικά μέσα είναι 30% του εισοδήματος που προέρχεται από μισθωτή εργασία, συντάξεις και επιχειρηματική δραστηριότητα. Αυτό σημαίνει ότι τα εισοδήματα από ενοίκια έχουν τελικά εξαιρεθεί;
Κάποια Κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να μεριμνήσει για το ποσό διατροφής που καταβάλλουμε οι διαζευγμένοι πατέρες σε πρώην συζύγους και παιδιά.
Καταρχήν το ποσό αυτό θα έπρεπε να εκπίπτει από τον υπόχρεο καταβολής και να φορολογείται γιαυτό ο σύζυγος που το εισπράττει. Ας το παραβλέψουμε όμως αυτό.
Το ποσό της διατροφής που υποχρεωτικά καταβάλλουμε (αλλιώς είναι ποινικό αδίκημα), λογίζεται σαν δικό μας εισόδημα, με αποτέλεσμα να εμφανιζόμαστε ως υψηλόμισθοι «εργένηδες» και δεν έχουμε καν δικαίωμα να κάνουμε αίτηση για επίδομα ενοικίου, κοινωνικό τιμολόγιο στην ΔΕΗ, μέρισμα κτλ κτλ….Τόσα επιδόματα μοιράζονται αφειδώς τα τελευταία χρόνια και σε κανένα δεν μπορούμε να κάνουμε καν αίτηση γιατί απορριπτόμαστε μιας και υπόψη λαμβάνεται ένα πλασματικό εισόδημα.
Έρχεται τώρα το νέο φορολογικό να βάλει υποχρέωση ηλεκτρονικών συναλλαγών το 30% του εισοδήματος. Ποιου εισοδήματος όμως? του πλασματικού που δηλώνουμε ή αυτού με το οποίο ζούμε? προσωπικά διατροφή τέκνων και ενοίκιο, αγγίζουν το 60-65% του μισθού μου. Θα πρέπει δηλαδή όλες μου οι συναλλαγές πλέον να γίνονται ηλεκτρονικά? δεν θα έπρεπε να τις κάνει αυτός που εισπράττει αυτό το ποσό?
Βρείτε λοιπόν μια λύση στο συγκεκριμένο θέμα. Αντιμετωπίσαμε την προκατάληψη της Δικαστικής εξουσίας (πόσοι άντρες γονείς κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν την επιμέλεια). Έρχεται τώρα και η Νομοθετική να μας αποτελειώσει.
Στην 6β παρ. πρέπει να αφαιρείται από το πραγματικό εισόδημα και ο φόρος και ο ΕΝΦΙΑ ,όχι μόνο η εισφορά αλληλεγγύης.
Στην 6ε παρ.δεν είναι εύκολο το 30% για κάθε σύζυγο για οικογένεια που έχουν κοινούς λογαριασμούς ενέργειας , τηλέφωνο και άλλες δαπάνες κοινές και δεν μετρούν νοίκι και φόροι.Πρέπει για συζύγους και μέρη συμφώνου συμβίωσης να γίνει 20 %
Με το παρόν άρθρο, εξαιρούνται επί της ουσίας τουριστικά νησιά υψηλού μέσου εισοδήματος όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Σκιάθος, η Αλόννησος κλπ (νησιά κάτω 3.100 κατοίκων), γεγονός που είναι σε βάρος των προθέσεων του υπουργείου για είσπραξη εσόδων. Εξαιρεί επίσης όσους παίρνουν επίδομα ΚΕΑ, λανθασμένα κατά εμέ, αφού πολλοί εξ αυτών απασχολούνται χωρίς ένσημα επίτηδες για να λαμβάνουν και το ΚΕΑ, έχοντας επί της ουσίας συνολικό εισόδημα μεγαλύτερο από τον μέσο μισθωτό. Προτείνω δε να συμπεριληφθούν στις εν λόγω δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, η πληρωμή ενοικίων, καθώς με το παρόν άρθρο τιμωρούνται φορολογικά οι οικογένειες που μένουν σε ενοίκιο ή μένουν σε ενοίκιο και παράλληλα πληρώνουν ενοίκιο για σπουδές παιδιών τους, δαπανώντας έτσι ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος τους στα ενοίκια και χωρίς να επαρκεί το υπόλοιπο για να πιάσει το 30% που ζητείται. Πρέπει επίσης όσοι έχουν στεγαστικά δάνεια, πολλοί εκ των οποίων πληρώνουν και ενοίκια για παιδιά τους που σπουδάζουν, να υπαχθούν σε άλλο συντελεστή, αρκετά χαμηλότερο του 30&, απευθείας και χωρίς μαθηματικούς τύπους.
Καλημέρα.Είμαι μισθωτός με εισόδημα 1.100 ευρώ μηνιαίως εκ των οποίων 300 ευρώ είναι το ενοίκιο μου που καταθέτω ηλεκτρονικά στον ιδιοκτήτη και 450 ευρώ διατροφή που καταβάλλω στην πρώην σύζυγό μου και αυτή ηλεκτρονικά με κατάθεση στο λογαριασμό της.Μου απομένουν 350 ευρώ.Και όλο το ποσό των 350 να το χρησιμοποιώ με κάρτα,κάτι που προφανέστατα δεν είναι εφικτό, πάλι δεν θα φτάσω το αφορολόγητο του 30 % χωρίς δική μου υπαιτιότητα.Να θυμίσω εδώ ότι η διατροφή και το ενοίκιο δεν εκπίπτουν πουθενά εδώ και πολλά χρόνια.Μπορείτε λοιπόν να μου πείτε αν είναι δίκαιο εγώ να έχω «πέναλτι» στην εφορία;
Οι δαπανες δικαιολόγησης των εξοδων των αγροτών που αφορούν σε εξοδα καλλιεργειας, αγορα – συντήρηση μηχανημάτων κλπ να γίνονται μονο με ηλεκτρονικο τρόπο ειτε με καρτα χρεωστική η πιστωτική χρησης αποκλειστικά και μόνο για αυτό το σκοπό ειτε με χρήση web banking απο ενα και μοναδικό λογαριασμό τραπέζης.
Είναι ολόσωστη η κατεύθυνση της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, όπως αποπειράται με το άρθρο 7. Το 30% επί των εισοδημάτων είναι λογικό ποσοστό, αν δεν υπάρχουν μεγάλα ατομικά έξοδα ανά φορολογούμενο. Τι γίνεται όμως, όταν κάποιος έχει μεγάλο ποσοστό των εξόδων του σε κατηγορίες που δεν αναφέρονται στην παράγραφο (δ)? Διαβάζουμε οτι θα υπάρχει μείωση του ποσοστού (των 30%), οταν ενοίκιο και στεγαστικό δάνειο υπερβαίνει το 60% των εισοδημάτων. Υπάρχουν και άλλες κατηγορίες δαπανών, που συνολικά δυνατόν να υπερβαίνουν το 60% των εισοδημάτων, π.χ. διατροφή διάζευξης, 45% φορολογία κλπ. Με εισοδήματα (από την εφορία όλα τα ποσά αναφέρονται μικτά) 40.000 ευρώ, καλείται κάποιος να κάνει δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα 12.000 ευρώ. Με 60% πληρωμές (24.000 ευρω), πλην της παραγράφου (δ), είναι αδύνατον (και άδικο) με τα εναπομείναντα 16.000 να κάνει ηλεκτρονικές πληρωμές 12.000 ευρώ.
Χαιρετιζω την προσπαθεια αυξησης χρησης ηλεκτρονικων συναλλαγων, πιστευω ομως οτι βαδιζεται σε ενα δρομο που θα αποδειχθει προβληματικος. Η επβολη ποινης φορου για μη συμπληρωση αγορων με ηλεκτρονικα μεσα στο υψος του 30% ειναι προδηλως αντισυνταγματικη αφου ειναι de facto διπλη φορολογηση του ιδιου εισοδηματος , επιπλεον δε αντικειτε στην αρχη της οικ. ελευθεριας αφου το κρατος δεν μπορει να υποχρεωσει τους πολιτες ως προς το ποσο πρεπει να ξοδευουν και πως για να μην επιβαλει νεο φορο. Επισης επι της οθσιας ειναι προβληματικο γιατι αν ληφθουν υποψη οι υψηλοι φορολογικοι συντελεστες, οι υπολοιποι φοροι (ΕΝΦΙΑ κτλ) το τμημα των εξοδων που εξαιρειται απο τον υπολογισμο η υποχρεωση για 30% εξοδα οδηγει σε πολλες περιπτωσεις στην αναγκη να ξοδεψεις συνολικα περισσοτερα απο το εισοδημα.
Μπορει μεχρι στιγμης να μην υπηρχαν προσφυγες για την αντισυνταγματηκοτητα του ορου αλλα με την γενικευση της και με περισσοτερα ατομα να μην μπορουν να συγκεντρωσουν το ποσο , σιγουρα θα υπαρξουν προσφυγες που θα καταρριψοιυν την διαταξηπηγαινοντας μας πολλα βηματα πισω. Οποτε θεωρω για να προστατεψετε την φιλοσοφια του νομοσχεδιου και να οδηγησετε σε περαιτερω αυξηση των ηλ. συναλλαγων (με ολα τα επιπλεον πλεονεκτηματα που αυτο σημαινει) θα προτινα να συνδεσετε την μειωση των συντελεστων ή μια επιπλεον εκπτωση- (ισως και χωρις ανωοριο) ,με το % του εισοδηματος που ειναι με ηλ. συναλλαγες. Καθως δε αυτο θα αποκαλυψει μεγαλυτερα εισοδηματα εμπορων, κ επαγγελματιων το μετρο θα ειναι σιγουρα θετικο !
Το ποσοστό του 30% είναι πολύ ψηλό με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο να καλυφθεί και να καταβάλλεται φόρος 22%.
Προτείνω να είναι το 20%.
Το άρθρο αυτό περιέχει ρυθμίσεις άκρως αντισυνταγματικές. Ειδικότερα αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία να υποχρεώνεται κάποιος να καταναλώσει το 30% του εισοδήματος του σε καταναλωτικές δαπάνες. Δεν μπορεί να γίνει επιτρεπτό από την έννομη τάξη μας να τιμωρείται με φορολόγηση 22%, όποιος δεν αναλώνει σε καταναλωτικές δαπάνες το 30% του εισοδήματος. Αποτελεί μη επιτρεπτή επέμβαση στον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας (άρθρο 5 παρ. 1 Συντ.). Το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει στον τρόπο που θα διαχειριστεί και θα αναλώσει τα εισοδήματα του ο φορολογούμενος πολίτης. Ούτε έχει το δικαίωμα να τον τιμωρεί με φόρο αν δεν ξοδέψει μέρος του εισοδήματος του σε καταναλωτικές δαπάνες! Σε περίπτωση προσφυγής στο ΣτΕ είναι βέβαιο ότι θα κηρυχθεί αντισυνταγματική μία τέτοια ρύθμιση. Η αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης έγκειται στην ανεπίτρεπτη επέμβαση του κράτους στον τρόπο ανάλωσης του εισοδήματος και στην ανεπίτρεπτη επιπλέον φορολόγηση του εισοδήματος σε περίπτωση που το τελευταίο δεν αναλώνεται με συγκεκριμένο τρόπο.
Η διάταξη δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη τι ποσό εισοδήματος είναι διαθέσιμο προς κατανάλωση, και επιβάλλει την κατανάλωση (με διακύβευμα επιπλέον φορολογία) σε ποσοστό πιθανότατα μη διαθέσιμο στο φορολογούμενο. Τον «σπρώχνει» δηλαδή σε κατανάλωση που δεν μπορεί να καλύψει, και άρα στη λήψη καταναλωτικών δανείων (πιθανότατα μέσω πιστωτικών καρτών) για να μην φορολογηθεί επιπλέον (δηλαδή γυρνάμε σε έναν από τους λόγους που μας έβαλαν στην κρίση).
Δεν γίνεται σαφές ποιο είναι το «πραγματικό εισόδημα» επί του οποίου υπολογίζεται το 30%. Διευκρινίζεται ότι δεν περιλαμβάνεται το ποσό της εισφοράς αλληλεγγύης, αλλά δεν είναι σαφές ότι περιλαμβάνονται όλοι οι φόροι εισοδήματος, όπως θα έπρεπε. Το διαθέσιμο προς κατανάλωση ποσό είναι προφανώς το εισόδημα αφού αφαιρεθούν ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ όπως φόροι εισοδήματος, φόροι κεφαλαίου (όπως ΕΝΦΙΑ, φόροι κληρονομιάς κλπ), ποσά που καταβάλλονται για τέλη αυτοκινήτων κλπ, δανειακές υποχρεώσεις, ενοίκια κλπ τα οποία δεν φαίνεται να συμπεριλαμβάνονται στα ήδη δαπανών που καλύπτουν το 30% της διάταξης (η εξαίρεση που αναφέρεται στο 60% δεν αρκεί). Επιπλέον, μεγάλο μέρος του διαθέσιμου εισοδήματος απορροφούν κάθε τύπου ασφάλιστρα και ποσά προς επενδυτικές υπηρεσίες (όπως συνταξιοδοτικά προγράμματα και επενδυτικά προγράμματα ασφαλιστικών εταιρειών). Αν και το εν λόγω είδος δαπανών εντάσσεται στην Ομάδα 12 ΕΛΣΤΑΤ, θα πρέπει να επιβεβαιωθεί ώστε να μην υπάρξει θέμα ερμηνείας. Ταποσά αυτά, που καταβάλλονται από το φυσικό πρόσωπο κυρίως με ηλεκτρονικό τρόπο, απορροφούν μεγάλο ποσοστό του εισοδήματος και πιθανών το υπόλοιπο που απομένει μετά την αφαίρεση τους να είναι σημαντικά μικρότερο του 30% που ζητά η διάταξη.
Στην Ομάδα 7 κακώς εξαιρούνται δαπάνες αγοράς οχημάτων, γιατί στην πραγματική ζωή, σε περίπτωση που φορολογούμενος αγοράσει αυτοκίνητο αναγκάζεται να περιορίσει όλες τις υπόλοιπες δαπάνες του –προσαρμόζει τον προϋπολογισμό του.
Επιπλέον με την εν λόγω διάταξη φαίνεται να «ποινικοποιείται» η αποταμίευση, αφού το ποσό της κατανάλωσης που απαιτείται, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, σημαίνει ότι αποκλείει τη δυνατότητα αποταμίευσης, ενώ αν το φυσικό πρόσωπο αποφασίσει να αποταμιεύσει αντί να καλύψει το 30% της κατανάλωσης, θα φορολογηθεί με 22% επί του κεφαλαίου του!!!
Τέλος, δεδομένου ότι σαν εισόδημα όπου θα επιβάλλεται κάλυψη 30% με πλαστικό χρήμα, είναι και το εισόδημα από ενοίκια, θα πρέπει να λάβετε υπόψη το πρόβλημα των ανείσπρακτων ενοικίων. Οι προϋποθέσεις για την μη φορολόγηση των ανείσπρακτων ενοικίων (έκδοση εις βάρος του μισθωτή διαταγή πληρωμής ή διαταγή απόδοσης χρήσης μίσθιου ή δικαστική απόφαση αποβολής ή επιδίκασης μισθωμάτων ή άσκηση εναντίον του μισθωτή αγωγή αποβολής ή επιδίκασης μισθωμάτων) είναι κοστοβόρες και συχνά οι ιδιοκτήτες δεν τις επιλέγουν (γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα) και έτσι φορολογούνται με την κλίμακα και για τα ανείσπρακτα ενοίκια. Με την προτεινόμενη διάταξη όμως θα φορολογούνται και με επιπλέον 22% λόγω μη κατανάλωσης του ποσού που δεν εισέπραξαν ποτέ!
Σχετικα με την παραγραφο 6στ το ποσοστό δαπανών 60% είναι υπερβολικό και δεν λαμβάνει υπόψιν του τους περισσότερους συνεπείς πληρωτές και οφειλέτες. Χρειάζεται οπωσδήποτε μείωση το ποσοστό οφειλών με αναλογικότητα ως προς ποσοστό καλύψης δαπανών, ξεκινόντας από μια λογική, χαμηλή βάση.
Είναι ένα μικρό βήμα η αύξηση σε 30% της υποχρέωσης για ηλεκτρονικές συναλλαγές,αλλά κατά την γνώμη μου και την προσωπική μου εμπειρία ανεπαρκής.
Είναι δεδομένη η τρομακτική φοροδιαφυγή σε επαγγέλματα όπως ιατροί-δικηγόροι-λογιστές-μηχανικοί και γενικά στον χώρο των ελευθέρων επαγγελματιών,χωρίς να λαμβάνεται κάποιο μέτρο-κίνητρο για ηλεκτρονικές αποδείξεις από αυτές τις ομάδες επαγγελματιών.Όταν μειώνεις τους φόρους, δεν γίνεται να εξακολουθεί να συμβαίνει και να είναι είδος προς εξαφάνιση οι αποδείξεις από αυτές τις επαγγελματικές ομάδες.Προσωπικά λόγω προβλήματος υγείας(μέλους της οικογένειας μου)δαπάνες της τάξεως τουλάχιστον 1000 ευρώ, μόνο σε ιατρικές επισκέψεις σε διάστημα 2 περίπου μηνών και δεν γνωρίζω τι χρώμα έχουν οι αποδείξεις παροχής υπηρεσιών.Είναι και η ψυχολογία του άρρωστου που δεν τολμά να σκεφθεί να ζητήσει απόδειξη και η πολιτεία δεν βοηθά για να σταματήσει αυτή η γάγγραινα.Το ίδιο είχε συμβεί και με δικηγόρους σε προηγούμενες περιπτώσεις που χρειαστήκαμε νομική συνδρομή και μιλάμε για χιλιάδες ευρώ.Μια από τα ίδια λοιπόν.Πάλι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα είναι οι προύχοντες και οι πλουσιότεροι Έλληνες.Η λύση είναι να μετράνε διπλά-τριπλά οι συγκεκριμένες συναλλαγές και εκτός του 30% με σχετικά κίνητρα, όποιος δε συλληφθεί για φοροδιαφυγή,να είναι αρχικά το πρόστιμο τέτοιο που θα αποκλείει σκέψη για φοροδιαφυγή και αν επαναληφθεί να αφαιρείται η άδεια που χορηγεί η πολιτεία για γραφείο και για την εξάσκηση του επαγγέλματος.
Από το πραγματικό εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται το 30%, θα πρέπει να αφαιρείται το ποσό ετήσιας διατροφής που πληρώνει εις εκ των εν διαστάσει η διαζευγμενων. Δεν μπορείς να καταναλώσεις το 30% ενός ποσού που δεν κατέχεις. Και για το οποίο έχεις πληρώσει και φόρο….
Το βασικό ερώτημα σχετικά με το ποσό στο οποίο εφαρμόζεται η συγκεκριμένη διάταξη είναι τι υπονοεί ο νομοθέτης με τον όρο πραγματικό εισόδημα. Εννοεί το φορολογητέο ή αυτό μετά φόρων; Κρίνοντας από τη διατύπωση του κειμένου θεωρώ ότι αναφέρεται στο φορολογητέο, το οποίο ουδόλως, βέβαια, ταυτίζεται με το πραγματικό, που είναι στη πράξη κι αυτό που έχει ο φορολογούμενος διαθέσιμο προς κατανάλωση και το οποίο για μεσαία προς υψηλά εισοδήματα μπορεί να απέχει παρασάγγας από το φορολογητέο.
Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ το συγκεκριμένο μέτρο υπερβολικά άδικο για κάποιες κατηγορίες φορολογουμένων, κι ειδικότερα για οικογένειες που το σύνολο του εισοδήματος προέρχεται από τον ένα σύζυγο, οι οποίες πληρώνουν πολύ μεγάλα ποσά φόρου, με αποτέλεσμα το πραγματικό εισόδημα να είναι πολύ μικρότερο από το φορολογητέο. Παρόλο που ο νομοθέτης, από ότι βλέπω προβλέπει κάποιες δικλείδες, όπως π.χ., τη μείωση σε 20% όταν υπάρχουν πληρωμές υψηλών φόρων ή δανείων ο πήχης για το δικαίωμα μείωσης τοποθετείτε τόσο υψηλά (60%) που πρακτικά είναι αδύνατον να πιαστεί από τους περισσότερους.
Θα δώσω ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα:
Έστω μια οικογένεια όπου δουλεύει ο ένας μόνο γονέας και εισπράττει έναν αρκετά καλό μισθό, περί τα 60.000€ τον χρόνο φορολογητέο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο φορολογούμενος θα κληθεί να προσκομίσει κατανάλωση με ηλεκτρονικά μέσα της τάξης των 18.000€. Όμως ο συγκεκριμένος φορολογούμενος έχει κληθεί βάσει της προδιαγραφείσας φορολογικής κλίμακας να πληρώσει (μέσω προκράτησης για τους μισθωτούς ή καταβολές με την εκκαθάριση για ελ. επαγγελματίες) περί τα 18.300€. Αυτόματα το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημά της οικογένειας πέφτει στα 41700€. Αν υποθέσουμε ότι η συγκεκριμένη οικογένεια έχει και κάποιες δανειακές υποχρεώσεις της τάξης των 10.000€ + ΕΝΦΙΑ 2.000€ =12.000€ (που είναι το 20% του φορολογητέου οπότε δεν εμπίπτει στην διάταξη του 60%) τότε το διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα πέφτει ακόμα χαμηλότερα στα 29.700€.
Πρακτικά δηλ. το 60% του διαθέσιμου εισοδήματός του (18.000 στις 29.700€) θα κληθεί να το ξοδέψει ντε και καλά, ώστε να γλυτώσει το φορο-πρόστιμο 22%.
Το βρίσκω λίγο υπερβολικό. Καταρχήν, τιμωρεί τον φορολογούμενο που θέλει να κάνει κάποια αποταμίευση για μια μελλοντική αγορά, ή για κάποια μελλοντική ανάγκη γενικότερα.
Το παράδειγμα που ανέφερα με τον έναν εργαζόμενο θα ήθελα να ληφθεί σοβαρά υπόψη διότι αν για παράδειγμα το ίδιο πόσο προέρχεται από 2 εργαζόμενους ( π.χ., 30.000€ + 30.000€) τότε η φορολογία είναι αρκετά μικρότερη (άλλη μια αδικία του φορολογικού μας συστήματος λες και οι οικογένειες που δουλεύουν 2 άτομα είναι πιο προνομιούχες από τις άλλες), κατά 6.500€ περίπου και κατά συνέπεια και το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημα αρκετά μεγαλύτερο.
Επίσης η συγκεκριμένη διάταξη, φαίνεται να αγνοεί τις περιπτώσεις που προκύπτει εισόδημα από παροχές της επιχείρησης σε είδος προς τον εργαζόμενο, οι οποίες αυξάνουν μεν το φορολογητέο εισόδημά του, εντούτοις αυτό δεν μπορεί να καταναλωθεί με ηλεκτρονικά μέσα.
Επιπρόσθετα τι γίνεται στις περιπτώσεις που υπάρχουν πληρωμές μέσω εμβασμάτων που δεν αφορούν όμως ενοίκια, αυτές πως θα ληφθούν υπόψη, ειδικά αν γίνονται με κατάθεση σε τραπεζικούς λογαριασμούς τραπεζών στις οποίες δεν έχει δικό του λογαριασμό ο φορολογούμενος, οπότε είναι αναγκασμένος να τις κάνει στο γκισέ αν δεν θέλει να χρεωθεί την τραπεζική προμήθεια εμβάσματος σε άλλη τράπεζα;
Τέλος, υπάρχει μια πληθώρα αγορών, η οποία γίνεται σε σημεία που δεν υπάρχει δυνατότητα ηλεκτρονικής πληρωμής: λαϊκές αγορές, περίπτερα, τοπικοί σύλλογοι αθλητικοί ή πολιτιστικοί.
Η αφαίρεση της εισφοράς αλληλεγγύης από το διαθέσιμο εισόδημα είναι ένα θετικό βήμα, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνουν κι άλλα. Άποψή μου είναι ότι το 30% θα πρέπει να υπολογίζεται στο καθαρό μετά φόρων εισόδημα, διότι αυτό είναι πρακτικά το πραγματικό του εισόδημα που διαθέτει προς κατανάλωση. Ο φόρος εισοδήματος, ειδικά για τους μισθωτούς, δεν περνάει καν από τη τσέπη τους, με ποια λογική να θεωρείτε εισόδημα προς κατανάλωση;
Πιστεύω το το 30 τοις 100 του εισοδήματος είναι υπερβολικό όταν δεν είναι σε περιλαμβάνονται και οι φόροι που έχουν πληρωθεί. Για εισόδημα 50.000 € αν δεν αφαιρέσουμε τους φόρους σημαίνει ότι απαιτείται το 50 τοις 100 του εισοδήματος για Ηλεκτρονικεσ αποδείξεις.Νομίζω είναι πολύ μεγάλο αυτό το ποσό ειδικά όταν δε συμπεριλαμβάνονται μέσα πληρωμές σας Ε.Ε. τηλέφωνα νερά ενοίκια και λοιπά