1. Οι διατάξεις του άρθρου 13 του ν. 4172/2013 αντικαθίστανται ως εξής:
«1. Με την επιφύλαξη των διατάξεων των παραγράφων 2, 3, 4 και 5 του παρόντος άρθρου και του άρθρου 14 του παρόντος νόμου, οποιεσδήποτε παροχές σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή εταίρος ή μέτοχος ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ΄ του άρθρου 2 συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημά του στην αγοραία αξία τους, εφόσον η συνολική αξία των παροχών σε είδος υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά φορολογικό έτος και μόνο για το υπερβάλλον ποσό.
2. Η αξία της παραχώρησης ενός οχήματος σε εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του φορολογικού έτους, υπολογίζεται ως ποσοστό της Λιανικής Τιμής Προ Φόρων (ΛΤΠΦ) του οχήματος ως εξής:
α) για ΛΤΠΦ από 0 έως 12.000 ευρώ ως ποσοστό τέσσερα τοις εκατό (4%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
β) για ΛΤΠΦ από 12.001 έως 17.000 ευρώ ως ποσοστό επτά τοις εκατό (7%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
γ) για ΛΤΠΦ από 17.001 έως 20.000 ευρώ ως ποσοστό δεκατέσσερα τοις εκατό (14%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
δ) για ΛΤΠΦ από 20.001 έως 25.000 ευρώ ως ποσοστό δεκαοκτώ τοις εκατό (18%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
ε) για ΛΤΠΦ πλέον των 25.001 ευρώ ως ποσοστό είκοσι δύο τοις εκατό (22%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα, ανεξάρτητα αν το όχημα ανήκει στην επιχείρηση ή είναι μισθωμένο με οποιονδήποτε τρόπο στα ανωτέρω πρόσωπα.
Το ανωτέρω ποσοστό καθενός οχήματος δεν επιμερίζεται σε περισσότερα του ενός πρόσωπα.
Η αξία της παραχώρησης του οχήματος μειώνεται βάσει παλαιότητας ως εξής:
i) 0-2 έτη καμία μείωση
ii) 3-5 έτη μείωση δέκα τοις εκατό (10%)
iii) 6-9 έτη μείωση εικοσι πέντε τοις εκατό (25%)
iv) Από 10 έτη και μετά μείωση πενήντα τοις εκατό (50%).
Από τις διατάξεις του παρόντος εξαιρούνται τα οχήματα που παραχωρούνται αποκλειστικά για επαγγελματικούς σκοπούς και έχουν Λιανική Τιμή Πώλησης προ Φόρων έως 17.000 ευρώ.
3. Οι παροχές σε είδος με τη μορφή δανείου, προς εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ΄ του άρθρου 2 από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, είτε περιβάλλονται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας είτε όχι, αποτιμώνται με βάση το ποσό της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των τόκων που θα κατέβαλε ο εργαζόμενος στη διάρκεια του ημερολογιακού μήνα κατά τον οποίο έλαβε την παροχή, εάν το επιτόκιο υπολογισμού των τόκων ήταν το μέσο επιτόκιο αγοράς, του οποίου η μέθοδος υπολογισμού ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατά τον ίδιο μήνα και των τόκων που τυχόν κατέβαλε ο εργαζόμενος στη διάρκεια του εν λόγω ημερολογιακού μήνα.
4. Η αγοραία αξία των παροχών σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή εταίρος ή μέτοχος ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ΄ του άρθρου 2 από νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα με τη μορφή δικαιωμάτων προαίρεσης απόκτησης μετοχών προσδιορίζεται κατά το χρόνο άσκησης του δικαιώματος προαίρεσης ή μεταβίβασής του και ανεξαρτήτως εάν συνεχίζει να ισχύει η εργασιακή σχέση. Η αγοραία αξία άσκησης δικαιώματος είναι η τιμή κλεισίματος της μετοχής στο χρηματιστήριο μειωμένη κατά την τιμή διάθεσης του δικαιώματος.
5. Η αγοραία αξία της παραχώρησης κατοικίας σε εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ΄ του άρθρου 2 από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα ενός φορολογικού έτους, αποτιμάται στο ποσό του μισθώματος που καταβάλλει η επιχείρηση ή σε περίπτωση ιδιόκτητης κατοικίας σε ποσοστό τρία τοις εκατό (3%) επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.»
2. Οι διατάξεις της παρ. 1 εφαρμόζονται για τις δαπάνες που πραγματοποιούνται στα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά.
Δεν είναι δυνατό και δεν πρέπει να φορολογούνται τα εταιρικά αυτοκίνητα των απλών υπαλλήλων (Μη στέλεχος εταιρικο).
Τα αυτοκίνητα αυτά αποτελούν μία αναπτυξιακή πηγή για την χώρα. Αυτά για να κυκλοφορήσουν κ όσο κυκλοφορούν πληρώνουν συνεχώς φόρους κ καταναλώνουν υλικά (ΚΑΎΣΙΜΑ,ανταλλακτικά, κλπ). Μεταφέρουν τον εργαζόμενους εταιρείας ο οποίος συνεχώς καταναλώνει για να κάνει την δουλειά του κ φυσικά πληρώνει φόρους.
Είναι παντελώς ΆΔΙΚΟ να φορολογείται ο εργαζόμενος για το εταιρικό αυτοκίνητο. Αν εκλείψει το ασφαλές αυτοκίνητο ή ό ίδιπς ο εργαζόμενος τότε να μας πείτε εσείς που τα φορολογείται πόσο θα κοστίσει στο κράτος η ανάπτυξη που αναζητά. Κρίμα όταν ακόμα υπάρχουν πολιτικοί που σκέφτονται με αυτό τον τρόπο.
Δεν θα φορολογυμαστε δλδ μονο αν πάμε με το λεωφορείο ή τρένο στην δουλεια μας , αν πάμε με αυτοκίνητο που μας παρέχει η εταιρεία μας αποκτούμε εισόδημα .Μαλιστα , ολοι με τα λεωφορέια τότε.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ;;;;;;;;
Από τον Δεκέμβριο του 2016 με το νόμο 4446 άρθρο 99 επιβλήθηκε στους απλούς ιδιώτες εργαζόμενους ένας ακόμη άδικος φόρος για το αυτοκίνητο που τους δίνουν οι εταιρείες για να κάνουν τις δουλειές των εταιρειών – εργοδοτών. Ένα αυτοκίνητο που πολλές φορές, είτε από επιλογή του εργαζόμενου ,είτε από επιβολή του εργοδότη, είναι επικίνδυνο για καθημερινές διαδρομές 200-300 Χλμ. Είναι υποχρέωση των εργαζομένων να έχουν το αυτοκίνητο που τους δίνει ο εργοδότης τους, το οποίο πολλές φορές δεν καλύπτει τις οικογενειακές ανάγκες και είτε αναγκάζεται να μετακινεί την τετραμελή οικογένεια με ένα αυτοκίνητο πόλης, είναι να συντηρεί παράλληλα και ιδιωτικό οικογενειακό αυτοκίνητο.Είναι αναγκαίο ΕΡΓΑΛΕΙΟ για να κάνουν την δουλειά τους. Είναι επίσης διάκριση σοβαρή και άδικη γιατί επιβάλλεται μόνο στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενώ εξαιρούνται όλες οι περιπτώσεις γενικότερα του δημόσιου τομέα.
Φορολογεί το κράτος τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα για ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ δίχως το οποίο είναι αδύνατον να εργαστεί! Θεωρεί και καταλογίζει ως εισόδημα στον εργαζόμενο το αυτοκίνητο της δουλειάς του, που ανήκει στον εργοδότη του και για το οποίο έχουν πληρωθεί και πληρώνονται ένας σωρός φόροι.
Το κράτος θα έπρεπε να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο τις προϋποθέσεις για ασφαλή εργασία.
Κάνει όμως το αντίθετο και αδιαφορεί για τους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην υγεία του απλού εργαζόμενου και της οικογένειας του που μπορεί στους δρόμους που οδηγεί συνεχώς ανά πάσα ώρα και στιγμή να εμπλακεί σε τροχαίο με τίμημα ακόμη και τη ζωή του. ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για άσκηση εργασίας. Είναι υποχρεωμένος ο εργαζόμενος να το έχει για να πάει στη δουλειά που τον στέλνει ο εργοδότης του.
Θα έπρεπε να δίνονται φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε εργοδότες και εργαζόμενους για την απόκτηση αυτοκινήτων με ειδικές προδιαγραφές. Αυτοκινήτων με υψηλή βαθμολογία ασφάλειας και με χαμηλές εκπομπές καυσαερίων.
Αντίθετα έχουμε το φαινόμενο να είναι τόσο επαχθής ο φόρος ενός μικρομεσαίου εταιρικού αυτοκινήτου εργασίας ώστε σήμερα εργαζόμενοι να χάνουν από 300 έως και 2000 ευρώ από το εισόδημά τους. Έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο.
Υπάρχει απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου (8631/2107 ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕ ΤΜΗΜΑ) που δικαιώνει εργαζόμενο το 2017 από τον άδικο φόρο. Άλλωστε έχουμε φορολόγηση και πληρωμή φόρου για μια «παροχή – αυτοκίνητο» που δεν είναι πραγματική προσαύξησή μισθού ούτε και δημιουργεί κάποια ουσιαστική βελτίωση στον τρόπο ζωής του εργαζόμενου. Αντίθετα είναι επιφορτισμένος ο εργαζόμενος να φροντίζει για την ασφάλειά του και την καλή του συντήρηση ώστε πάντα να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για χρήση σαν εργαλείο δουλειάς που είναι.
Σήμερα είναι ευκαιρία ενόψει των φορολογικών αλλαγών που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση να δείξει ότι κατανοεί το σοβαρό πρόβλημα των εργαζομένων. Να επαναφέρει τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2, του άρθρου 13 του νόμου 4172/2013, όπως αυτές είχαν διευκρινιστεί με την ΠΟΛ 1219/6,10,2014.
Μάλιστα από τις 7/7/2017 τριάντα τρείς (33) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν καταθέσει ερώτηση (αρ.7032) και ζητούσαν να καταργηθεί αυτός ο άδικος φόρος. Μεταξύ τους ήταν και οι νυν Υπουργοί Ν. Μηταράκης και Α. Βεζυρόπουλος.
Τότε ο αρμόδιος υπουργός δεν απάντησε ποτέ.
Προσωπικά πληρώνω 1100 € για ένα μικρομεσαίο αυτοκίνητο που μου παρέχει ο εργοδότης μου ( είμαι από τους τυχερούς που δεν οδηγώ αναγκαστικά αυτοκίνητο πόλης σε επαρχιακό δίκτυο )
Ταυτόχρονα επειδή δεν καλύπτει τις οικογενειακές μου ανάγκες είμαι υποχρεωμένος να συντηρώ και προσωπικό αυτοκίνητο το οποίο μου κοστίζει επιπλέον.
ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ;;;;;;;
ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΑΧΘΗ ΦΟΡΟ
Στην παράγραφο 3 θα πρέπει να προστεθεί κατά την γνώμη μoy ότι προκαταβολές μισθών σε μισθωτούς τις επιχείρησης που αποπληρώνονται με παρακράτηση αντίστοιχων ποσών από την μισθοδοσία τους δεν θεωρείται δάνειο.
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργέ & Πρωθυπουργέ,
σας παρακαλούμε να συμπεριλάβετε μια διευκρίνηση απαραίτητη ως προς την
«αποκλειστική χρήση για επαγγελματικούς σκοπούς» να ξεκαθαρίσετε τα επαγγέλματα του Πωλητή και του ιατρικού επισκέπτη.
Είναι άδικο να μην υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ παροχής εργαλείου δουλειάς και παροχής status σε διευθυντές και προϊσταμενικά στελέχη.
Οι περισσότεροι από εμάς σας ψηφίσαμε με την ελπίδα ότι θα διορθώσετε μια τέτοια αδικία και εκτροπή.
Μην μας κάνετε να μετανοιώσουμε.
Ευχαριστούμε που θα λάβετε υπ όψιν τις παρατηρήσεις μας πριν την οριστικοποίηση και κατάθεση προς ψήφιση του νομοσχεδίου σας.
Ο πανελλήνιος σύνδεσμος πωλητών και ιατρικών επισκεπτών.
Είναι άδικο κ παράλογο να πληρώνουμε φόρο για το εταιρικό αυτοκίνητο που δεν αποτελεί επιπλέον εισόδημα για μας ως εργαζομενοι αλλά μας το δινει ο εργοδότη μας (ως ιατρικοί επισκέπτες )να το έχουμε γιατί είναι απαραίτητο εργαλείο για να κάνουμε τη δουλειά μας καθώς διανύουμε καθημερινά 100-250 χιλιόμετρα. Ο φόρος αυτός πρέπει να καταργηθεί.
Θα πρέπει η φορολόγηση των εταιρικών αυτοκινήτων να πραγματοποιείται κλιμακωτά και όχι στο σύνολο του ποσού, καθώς δημιουργούνται αδικίες.
Το σχόλιο του κυρίου ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΥΛΗ (8 Νοεμβρίου 2019, 17:11) είναι απολύτως λογικό και νομίζω ότι αναμφισβήτητα θα ισχύσει από 1-1-2014 η διάταξη.
Το εταιρικό αυτοκίνητο είναι εργαλείο δουλειάς και πρέπει να καταργηθεί άμεσα η φορολόγηση του, διότι δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς την εργασία μας.
Επίσης πρέπει να αλλάξετε και να μειώσετε ή να καταργήσετε και τις παροχές της εταιρείας σε διατακτικές και bonus.
Αξιότιμοι,
Με την τροπολογία που καταθέσατε προς διαβούλευση συνεχίζετε την Άδικη Φορολόγηση χαμηλόμισθων εργαζομένων προς όφελος των εταιρειών που εφαρμόστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση.
1. καθίστανται οι εργαζόμενοι ως εκ του νόμου υπόχρεοι για παροχή σε είδος, και μάλιστα με
όρους εξομοίωσης με τους εταίρους και τους μετόχους των εργοδοτριών εταιριών, γεγονός
που αποτελεί προφανή και αδικαιολόγητα δυσανάλογη και τελικά άδικη μεταχείριση εκ
μέρους του κράτους σε βάρος των εργαζομένων, παρά τις περί αντιθέτου διαχρονικές
εξαγγελίες.
2. συντελείται μεταβίβαση φορολογικής υποχρέωσης και αντίστοιχων οικονομικών βαρών από
τις εργοδότριες εταιρίες στους εργαζόμενους, στο βαθμό που οι πρώτες έχουν τη δυνατότητα
να φοροαπαλλάσσονται για χρήση υπηρεσιών χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing), πρακτική
που χρησιμοποιείται από άπασες για τη μίσθωση των εταιρικών οχημάτων τους. Με δεδομένο,
επιπλέον, ότι η συγκεκριμένη οικονομική επιβάρυνση είναι δυσβάσταχτη για το εισόδημα της
μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων, ιδιαίτερα στις σημερινές διαμορφωμένες συνθήκες.
3. ελλοχεύει ο κίνδυνος ενίσχυσης της τάσης για σταδιακή υποκατάσταση του μισθού με
παροχές. Ήδη επεκτείνεται η χρήση κουπονιών σίτισης, προγραμμάτων κινητής τηλεφωνίας
και άλλων πρακτικών, που σε βάθος χρόνου ενδέχεται να πολλαπλασιαστούν αντί
μισθολογικών καταβολών, όπως αυτές προβλέπονται από ατομικές και συλλογικές συμβάσεις
εργασίας.
4. δημιουργούνται αντισυνταγματικά δύο κατηγορίες ελλήνων πολιτών. Οι προνομιούχοι που
χρησιμοποιούν κρατικά μέσα και δεν φορολογούνται και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που
πληρώνουν.
Για τους παραπάνω λόγους ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ
Περί της αδικίας και του παραλογισμού να πληρώνουμε φόρο για το εταιρικό αυτοκίνητο που δεν αποτελεί εισόδημα για τον εργαζόμενο αλλά το παραχωρεί ο εργοδότης μας και είναι εργαλείο για τη δουλειά μας.
Ο φόρος αυτός πρέπει να καταργηθεί, παρόλες τις υποσχέσεις που είχαμε.
Είναι άδικο κ παράλογο να πληρώνουμε φόρο για το εταιρικό αυτοκίνητο που δεν αποτελεί επιπλέον εισόδημα για τον εργαζόμενο αλλά είμαστε αναγκασμένοι από τον εργοδότη μας ως ιατρικοί επισκέπτες να το έχουμε γιατί είναι απαραίτητο εργαλείο για να κάνουμε τη δουλειά μας καθώς διανύουμε καθημερινά 100αδες χιλιόμετρα. Ο φόρος αυτός πρέπει να καταργηθεί.
Υπάρχει απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου (8631/2107 ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕ ΤΜΗΜΑ) που δικαιώνει εργαζόμενο ιατρικό επισκέπτη το 2017 από τον άδικο φόρο.
Άλλωστε έχουμε φορολόγηση και πληρωμή φόρου για μια «παροχή – αυτοκίνητο» που δεν είναι πραγματική προσαύξησή μισθού ούτε και δημιουργεί κάποια ουσιαστική βελτίωση στον τρόπο ζωής του εργαζόμενου. Αντίθετα είναι επιφορτισμένος ο εργαζόμενος να φροντίζει για την ασφάλειά του και την καλή του συντήρηση ώστε πάντα να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για χρήση σαν εργαλείο δουλειάς που είναι.
Σήμερα είναι ευκαιρία ενόψει των φορολογικών αλλαγών που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση να δείξει ότι κατανοεί το σοβαρό πρόβλημα των εργαζομένων. Να επαναφέρει τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2, του άρθρου 13 του νόμου 4172/2013, όπως αυτές είχαν διευκρινιστεί με την ΠΟΛ 1219/6,10,2014.
Μάλιστα από τις 7/7/2017 τριάντα τρείς (33) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν καταθέσει ερώτηση (αρ.7032) και ζητούσαν να καταργηθεί αυτός ο άδικος φόρος. Μεταξύ τους ήταν και οι νυν Υπουργοί Ν. Μηταράκης και Α. Βεζυρόπουλος.
Πρέπει ξεκάθαρα στο νόμο να εξαιρούνται τα αυτοκίνητα εργαλεία, όπως αυτά των ιατρικών επισκεπτών.
Είναι άδικο κ παράλογο να πληρώνουμε φόρο για το εταιρικό αυτοκίνητο που δεν αποτελεί επιπλέον εισόδημα για τον εργαζόμενο αλλά είμαστε αναγκασμένοι από τον εργοδότη μας ως ιατρικοί επισκέπτες να το έχουμε γιατί είναι απαραίτητο εργαλείο για να κάνουμε τη δουλειά μας καθώς διανύουμε καθημερινά 100αδες χιλιόμετρα. Ο φόρος αυτός πρέπει να καταργηθεί.
ΦΟΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΤΑΙΡΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ!
Από τον Δεκέμβριο του 2016 με το νόμο 4446 άρθρο 99 επιβλήθηκε στους απλούς ιδιώτες εργαζόμενους ένας ακόμη άδικος φόρος για το αυτοκίνητο που τους δίνουν οι εταιρείες για να κάνουν τις δουλειές των εταιρειών – εργοδοτών. Είναι υποχρέωση των εργαζομένων να έχουν το αυτοκίνητο που τους δίνει ο εργοδότης τους. Είναι αναγκαίο ΕΡΓΑΛΕΙΟ για να κάνουν την δουλειά τους. Είναι επίσης διάκριση σοβαρή και άδικη γιατί επιβάλλεται μόνο στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενώ εξαιρούνται όλες οι περιπτώσεις γενικότερα του δημόσιου τομέα.
Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι εργαζόμενοι για να κάνουν την δουλειά τους πρέπει να διανύσουν καθημερινά σχεδόν, σε μια συνηθισμένη μέρα 150 έως 250 χιλιόμετρα. Σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και 400 – 500 χιλιόμετρα. Φορολογεί το κράτος τον εργαζόμενο για ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ δίχως το οποίο είναι αδύνατον να εργαστεί! Θεωρεί και καταλογίζει ως εισόδημα στον εργαζόμενο το αυτοκίνητο της δουλειάς του, που ανήκει στον εργοδότη του και για το οποίο έχουν πληρωθεί και πληρώνονται ένας σωρός φόροι.
Το κράτος θα έπρεπε να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο τις προϋποθέσεις για ασφαλή εργασία.
Κάνει όμως το αντίθετο και αδιαφορεί για τους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην υγεία του απλού εργαζόμενου που μπορεί στους δρόμους που οδηγεί συνεχώς ανά πάσα ώρα και στιγμή να εμπλακεί σε τροχαίο με τίμημα ακόμη και τη ζωή του. ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για άσκηση εργασίας. Είναι υποχρεωμένος ο εργαζόμενος να το έχει για να πάει στη δουλειά που τον στέλνει ο εργοδότης του.
Θα έπρεπε να δίνονται φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε εργοδότες και εργαζόμενους για την απόκτηση αυτοκινήτων με ειδικές προδιαγραφές. Αυτοκινήτων με υψηλή βαθμολογία ασφάλειας και με χαμηλές εκπομπές καυσαερίων.
Αντίθετα έχουμε το φαινόμενο να είναι τόσο επαχθής ο φόρος ενός μικρομεσαίου εταιρικού αυτοκινήτου εργασίας ώστε σήμερα εργαζόμενοι να χάνουν από 300 έως και 2000 ευρώ από το εισόδημά τους. Έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο.
Υπάρχει απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου (8631/2107 ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕ ΤΜΗΜΑ) που δικαιώνει εργαζόμενο το 2017 από τον άδικο φόρο. Άλλωστε έχουμε φορολόγηση και πληρωμή φόρου για μια «παροχή – αυτοκίνητο» που δεν είναι πραγματική προσαύξησή μισθού ούτε και δημιουργεί κάποια ουσιαστική βελτίωση στον τρόπο ζωής του εργαζόμενου. Αντίθετα είναι επιφορτισμένος ο εργαζόμενος να φροντίζει για την ασφάλειά του και την καλή του συντήρηση ώστε πάντα να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για χρήση σαν εργαλείο δουλειάς που είναι.
Σήμερα είναι ευκαιρία ενόψει των φορολογικών αλλαγών που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση να δείξει ότι κατανοεί το σοβαρό πρόβλημα των εργαζομένων. Να επαναφέρει τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2, του άρθρου 13 του νόμου 4172/2013, όπως αυτές είχαν διευκρινιστεί με την ΠΟΛ 1219/6,10,2014.
Μάλιστα από τις 7/7/2017 τριάντα τρείς (33) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν καταθέσει ερώτηση (αρ.7032) και ζητούσαν να καταργηθεί αυτός ο άδικος φόρος. Μεταξύ τους ήταν και οι νυν Υπουργοί Ν. Μηταράκης και Α. Βεζυρόπουλος.
Τότε ο αρμόδιος υπουργός δεν απάντησε ποτέ.
Ανδριόπουλος Γιάννης MSc. Ph.D
Αντιπρόεδρος Ενιαίας Δημοκρατικής Κίνησης Ιατρικών Επισκεπτών κ Φαρμακοϋπαλλήλων (Ε.ΔΗ.Κ.Ι.Ε.ΦΑΡΜ.)
Μέλος Εκτελεστικό Δ.Σ. Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (Τ.Ε.Α.Υ.Φ.Ε. – Ν.Π.Ι.Δ.)
Μέλος Δ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών κ Φαρμακοϋπαλλήλων – Συναφών Επαγγελμάτων – Κλάδων (Π.Ο.Ι.Ε.Φ.Σ.Ε.Κ.)
Αντιπρόεδρος Συλλόγου Ιατρικών Επισκεπτών Αιτωλοακαρνανίας (Σ.Ι.Ε.ΑΙΤ.)
Κοντογιαννάτος Χάρης
Γενικός Γραμματέας Ενιαίας Δημοκρατικής Κίνησης Ιατρικών Επισκεπτών κ Φαρμακοϋπαλλήλων (Ε.ΔΗ.Κ.Ι.Ε.ΦΑΡΜ.)
Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών (Τ.Ε.Α.Υ.Φ.Ε.- Ν.Π.Ι.Δ.)
Αναπληρωτής Γ.Γ. Δ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών κ Φαρμακοϋπαλλήλων – Συναφών Επαγγελμάτων – Κλάδων (Π.Ο.Ι.Ε.Φ.Σ.Ε.Κ.)
Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Ιατρικών Επισκεπτών Αχαΐας – Ηλείας (Σ.Ι.Ε.Α.Η.)
Κουκάκης Σπύρος
Πρόεδρος Επαγγελματικού Συλλόγου Ιατρικών Επισκεπτών κ Φαρμακοϋπαλλήλων (Ε.Σ.Ι.Ε.Φ.)
Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών Συναφών Επαγγελμάτων Κλάδων (Π.Ο.Σ.Υ.Φ.Ε.Σ.Ε.Κ.)
Μέλος Δ.Σ. Ταμείου Αλληλοβοηθείας Υπαλλήλων Φαρμακευτικών Εργασιών
(Τ.Α.Υ.Φ.Ε. – Ν.Π.Ι.Δ.)
ΑΔΙΚΟΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΤΑΙΡΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ!
Από τον Δεκέμβριο του 2016 με το νόμο 4446 άρθρο 99 επιβλήθηκε στους απλούς ιδιώτες εργαζόμενους ένας ακόμη άδικος φόρος για το αυτοκίνητο που τους δίνουν οι εταιρείες για να κάνουν τις δουλειές των εταιρειών – εργοδοτών. Είναι υποχρέωση των εργαζομένων να έχουν το αυτοκίνητο που τους δίνει ο εργοδότης τους. Είναι αναγκαίο ΕΡΓΑΛΕΙΟ για να κάνουν την δουλειά τους. Είναι επίσης διάκριση σοβαρή και άδικη γιατί επιβάλλεται μόνο στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, ενώ εξαιρούνται όλες οι περιπτώσεις γενικότερα του δημόσιου τομέα.
Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου οι εργαζόμενοι για να κάνουν την δουλειά τους πρέπει να διανύσουν καθημερινά σχεδόν, σε μια συνηθισμένη μέρα 150 έως 250 χιλιόμετρα. Σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και 400 – 500 χιλιόμετρα. Φορολογεί το κράτος τον εργαζόμενο για ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ δίχως το οποίο είναι αδύνατον να εργαστεί! Θεωρεί και καταλογίζει ως εισόδημα στον εργαζόμενο το αυτοκίνητο της δουλειάς του, που ανήκει στον εργοδότη του και για το οποίο έχουν πληρωθεί και πληρώνονται ένας σωρός φόροι.
Το κράτος θα έπρεπε να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο τις προϋποθέσεις για ασφαλή εργασία.
Κάνει όμως το αντίθετο και αδιαφορεί για τους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην υγεία του απλού εργαζόμενου που μπορεί στους δρόμους που οδηγεί συνεχώς ανά πάσα ώρα και στιγμή να εμπλακεί σε τροχαίο με τίμημα ακόμη και τη ζωή του. ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΟΥΤΕ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για άσκηση εργασίας. Είναι υποχρεωμένος ο εργαζόμενος να το έχει για να πάει στη δουλειά που τον στέλνει ο εργοδότης του.
Θα έπρεπε να δίνονται φοροαπαλλαγές και κίνητρα σε εργοδότες και εργαζόμενους για την απόκτηση αυτοκινήτων με ειδικές προδιαγραφές. Αυτοκινήτων με υψηλή βαθμολογία ασφάλειας και με χαμηλές εκπομπές καυσαερίων.
Αντίθετα έχουμε το φαινόμενο να είναι τόσο επαχθής ο φόρος ενός μικρομεσαίου εταιρικού αυτοκινήτου εργασίας ώστε σήμερα εργαζόμενοι να χάνουν από 300 έως και 2000 ευρώ από το εισόδημά τους. Έναν ολόκληρο μισθό το χρόνο.
Υπάρχει απόφαση διοικητικού πρωτοδικείου (8631/2107 ΔΙΟΙΚ. ΠΡΩΤ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΕ ΤΜΗΜΑ) που δικαιώνει εργαζόμενο το 2017 από τον άδικο φόρο. Άλλωστε έχουμε φορολόγηση και πληρωμή φόρου για μια «παροχή – αυτοκίνητο» που δεν είναι πραγματική προσαύξησή μισθού ούτε και δημιουργεί κάποια ουσιαστική βελτίωση στον τρόπο ζωής του εργαζόμενου. Αντίθετα είναι επιφορτισμένος ο εργαζόμενος να φροντίζει για την ασφάλειά του και την καλή του συντήρηση ώστε πάντα να είναι σε πλήρη ετοιμότητα για χρήση σαν εργαλείο δουλειάς που είναι.
Σήμερα είναι ευκαιρία ενόψει των φορολογικών αλλαγών που ετοιμάζει η νέα κυβέρνηση να δείξει ότι κατανοεί το σοβαρό πρόβλημα των εργαζομένων. Να επαναφέρει τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2, του άρθρου 13 του νόμου 4172/2013, όπως αυτές είχαν διευκρινιστεί με την ΠΟΛ 1219/6,10,2014.
Μάλιστα από τις 7/7/2017 τριάντα τρείς (33) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν καταθέσει ερώτηση (αρ.7032) και ζητούσαν να καταργηθεί αυτός ο άδικος φόρος. Μεταξύ τους ήταν και οι νυν Υπουργοί Ν. Μηταράκης και Α. Βεζυρόπουλος.
Τότε ο αρμόδιος υπουργός δεν απάντησε ποτέ.
Η παραχώρηση κατοικίας σε εργαζόμενο φορολογειται με την κλιμακα φορολογησης που ισχυει αυτη τη στιγμη.Η παραχωρηση κατοικιας συνηθως δινεται σε εργαζομενους στους οποιους η εταιρεια επιβαλλει να βρισκονται κοντα στους τοπους εργασιας για λογους ασφαλειας των εγκαταστασεων.π.χ Υπευθυνος εγκαταστασης ευφλεκτων κλπ.
Καταληγει ετσι ο εργαζομενος να πληρωνει ενα πολυ μεγαλο ποσοστο του ενοικιου μεσω της φορολογησης του.
Μηπως θα ηταν πιο δικαιο αυτος ο φορος να πληρωνεται απο τις επιχειρησεις κι οχι απο τους εργαζομενους;
H φορολόγηση των εταιρικών αμαξιών πρέπει να γίνει κλιμακωτά και όχι αναλογικά.Ο φόρος ειναι υπεροβολικά μεγάλος και άδικος και κακώς υπολογίζεται αυτό το εισόδημα στο 30% για δαπανες με ηλεκτρονικές αποδείξεις. Η κυβέρνηση θα πρέπει να το επανεξετάσει με ενα πιο δικαιο τρόπο
Σε ότι αφορά τη φορολόγηση των ομαδικών συμβολαίων ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης, είναι αντιληπτό ότι αυτή μπορεί να αποτελεί φορολογητέο εισόδημα όμως η συγκεκριμένη αυτή παροχή συνεισφέρει σημαντικά στην αποσυμφόρηση του δημοσίου συστήματος υγείας.
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να υπολογιστεί ποιο θα ήταν το κόστος με το οποίο θα επιβαρυνόταν το εθνικό σύστημα υγείας εάν όλοι οι πολίτες που τώρα είναι ασφαλισμένοι ιδιωτικά, προσβλέπαν στο δημόσιο για την περίλαθψη τους.
Είναι βέβαιο ότι το κόστος αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από τα έσοδα από την φορολόγηση αυτής της συγκεκριμένης παροχής.
Η φορολόγηση της παροχής εταιρικών αυτοκινήτων θα έπρεπε να γίνεται κλιμακωτά για να είναι δίκαιη. Με την ισχύουσα φορολόγηση αρκεί έστω και η υπέρβαση κατά 1 ευρώ σε οποιαδήποτε κλίμακα για να φορολογηθεί κάποιος στο σύνολο του ποσού με τον επόμενο συντελεστή.
Η φορολόγηση της παροχής εταιρικών αυτοκινήτων πρέπει να γίνεται κλιμακωτά και όχι στη συνολική αγοραία αξία του αυτοκινήτου.
Για τη φορολόγηση των εταιρικών οχημάτων (benefit/status οχήματα), όπως έχουν αναφέρει ήδη οι περισσότεροι, ο φόρος θα έπρεπε να είναι προοδευτικός και να εφαρμόζεται στο υπερβάλλον ποσό της κάθε κλίμακας και όχι σε όλο το ποσό.
Εάν επιθυμούμε στην ελληνική αγορά να πωλούνται καθαρά, αντιρυππαντικά, σύγχρονα τεχνολογικά και ασφαλή οχήματα, δε θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η υπερφορολόγηση. Τόσο στη φορολογία των εταιρικών οχημάτων που αποτελούν το 50% με 55% της ελληνικής αγοράς, όσο και στις κλίμακες του ΕΤΤ που ισχύει το ίδιο (συντελεστής κλίμακας σε όλο το ποσό και όχι στο υπερβάλλον).
Με τη στρέβλωση αυτή στη φορολογία, οδηγηθήκαμε και παρατηρήσαμε τα τελευταία χρόνια τα εξής:
1) Οι εταιρίες μείωσαν τις τιμές και δημιούργησαν εκδόσεις οριακά κάτω από την κάθε κλίμακα, με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει έσοδα από ΕΤΤ και ΦΠΑ.
Παράδειγμα:
Για ένα όχημα με ΛΤΠΦ 18.500 € και Co2=115g θα πληρώναμε φόρους: ΕΤΤ=2.960€ ΦΠΑ=4.440€ και Φορολογία Χρήστη περίπου 880 € (χρήστης με φορολογητέο εισόδημα έως 30.000). Σύνολο φόρων = 8.280 €
Η εισαγωγική για το ίδιο όχημα μειώνει την ΛΤΠΦ στις 16.990 € και οι φόροι έχουν ως εξής: ΕΤΤ=1.359€ ΦΠΑ=4.077€ και Φορολογία Χρήστη περίπου 400 € (χρήστης με φορολογητέο εισόδημα έως 30.000). Σύνολο φόρων = 5.836 €.
Το κράτος λοιπόν ΧΑΝΕΙ έσοδα 2.444 €!!!!
2) Παρατηρούμε επίσης:
– Ακριβά οχήματα να κυκλοφορούν με ξένες πινακίδες (Βουλγαρία κτλπ)
– Εταιρικά οχήματα να μη δηλώνονται και να υπάρχει η αντίστοιχη φοροδιαφυγή
– Εισαγωγικές να φέρνουν ειδικές εκδόσεις για τις leasing και οι εκδόσεις αυτές να μην φτάνουν ποτέ στη λιανική και στους τιμοκαταλόγους που είναι υποχρεωμένες να έχουν αναρτημένους. Τα ίδια οχήματα πωλούνται με διαφορετική τιμή στις leasing και με διαφορετική τιμή στο κατάστημα λιανικής.
Ο πίνακας της παρ 2 του άρθρου 4 του σχεδίου νόμου θα πρέπει να εφαρμόζεται κλιμακωτά και όχι ως ποσοστό επι της συνολικής ΛΤΠΦ. Με αυτο τον τρόπο θα ενθαρυνθεί η αγορά ακριβότερων εταιρικών οχημάτων. Στην περίπτωση αυτή το δημόσιο θα εισπράξει έσοδα τόσο από την εφαρμογή υψηλότερου συντελεστή (απο την φορολογία της παροχής σε είδος) έστω και σε μέρος της συνολικής λιανικής τιμής, όσο και απο τα αυξημένα τέλη ταξινόμησης, ΦΠΑ κλπ που επιβαρύνονται τα ακριβότερα αυτοκίνητα κατά την αγορά τους.
Η θέσπιση ενός κλιμακωτού τρόπου υπολογισμού του φόρου αφενός:
1. θα εξασφάλιζε την αναλογικότητά του και την δίκαιη φορολογική αντιμετώπιση της παροχής αυτής σε σχέση με τα υπόλοιπα εισοδήματα, και αφετέρου
2. θα αφαιρούσε σε μεγάλο βαθμό το αντικίνητρο που υπάρχει αυτή τη στιγμή για την μίσθωση ακριβοτερων οχημάτων, οδηγώντας σε μεγαλύτερα έσοδα από φόρους και τελή ταξινόμησης
H φορολόγηση των εταιρικών αμαξιών πρέπει να γίνει κλιμακωτά και όχι αναλογικά. Πραγματικά περίμενα μια λογικότερη και δικαιότερη αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος αλλά βλέπω μια από τα ίδια… και αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει μια εμπάθεια για τα στελέχη επιχειρήσεων που απολαμβάνουν κάποιες παροχές, οι οποίοι κατά πλειοψηφία δεν έχουν καμία μείωση από το καινούργιο φορολογικό νομοσχέδιο
φορολόγηση των εταιρικών αμαξιών πρέπει να γίνει κλιμακωτά και όχι αναλογικά. Πραγματικά περίμενα μια λογικότερη και δικαιότερη αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος αλλά βλέπω μια από τα ίδια… και αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει μια εμπάθεια για τα στελέχη επιχειρήσεων που απολαμβάνουν κάποιες παροχές, οι οποίοι κατά πλειοψηφία δεν έχουν καμία μείωση από το καινούργιο φορολογικό νομοσχέδιο
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος – παράγραφος 2
ι) Η φορολόγιση των εταιρικών αυτοκινήτων θα πρέπει να υπόκεινται σε κλιμακωτή φορολόγηση για να είναι δίκαιη.
ιι) ο υπολογισμός των αποδείξεων θα πρέπει να εξαιρεί τα εταιρικά αυτοκίνητα καθώς το εισόδημα είναι «τεκμαρτό».
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος
Σχετικά με τη φορολόγηση της παροχής της αξίας παραχώρησης οχήματος σε εργαζόμενο, αυτή θα πρέπει να υπολογίζεται κλιμακωτά και όχι στο σύνολο της αξίας του οχήματος.
Με την ίδια λογική που φορολογείται το εισόδημα κλιμακωτά θα πρέπει να φορολογείται και η αξία παραχώρησης οχήματος κλιμακωτά αφού θεωρείται και αυτή εισόδημα.
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Για να είναι δίκαιος ο φόρος πρέπει να είναι κλιμακωτός ο υπολογισμός του φόρου.
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Δύο σχόλια για τον εν λόγω άρθρο.
1. Η φορολόγηση πρέπει να είναι κλιμακωτή και να εφαρμόζετε στο υπερβάλουν ποσό και όχι όπως έχει οριστεί τώρα. Αυτό είναι κάτι που είχε αναφερθεί από την παρούσα κυβέρνηση αλλά δεν το υλοποίησε.
2. Δεν είναι δίκαιο η παροχή σε είδος που προστίθεται στο εισόδημα του εργαζομένου να εμπίπτει στην υποχρέωση του 30% κατανάλωσης με ηλεκτρονικές αποδείξεις, καθότι δεν είναι ποσό που παίρνει άμεσα ο εργαζόμενος. Πρέπει να αφαιρείται από την εν λόγω υποχρέωση μαζί με κάθε άλλη πιθανή άυλη παροχή.
Κύριοι,
Αναφορικά με τις παροχές σε είδος σχετικά με τα δάνεια που χορηγούνται σε εργαζόμενους της Εταιρίας για αντιμετώπιση διάφορων αναγκών τους, αυτά θα πρέπει να καταλαμβάνουν τους Εταίρους και Μετόχους της Εταιρίας καθώς και συγγενικά πρόσωπα αυτών , και όχι στους εργαζόμενους οι οποίοι επιβαρύνονται με σημαντικούς φόρους που προκύπτουν από τη διαφορά των τόκων που προέκυψαν σύμφωνα με το επιτόκιο που ανακοινώνει η Τράπεζα της Ελλάδος.
Με την επιβάρυνση των εργαζόμενων με φόρο εισοδήματος δεν υφίσταται ο κοινωνικός χαρακτήρας της παροχής-διευκόλυνσης σε έκτακτες περιπτώσεις από την Εταιρία στους εργαζόμενους
Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Νάνος
Η επιβολή διαφορετικού συντελεστή φορολόγησης, ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ, και οχι κλιμακωτα στο υπερβαλλον ποσό, είναι παντελώς άδικη.
Η παραχώρηση χρήσης αυτοκινήτων μεγαλύτερης των 17.000 ευρώ σε εργαζόμενους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΙΔΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ. Υπαρχουν κατηγορίες εργαζομένων (πχ οι Προϊστάμενοι Πωλήσεων) που χρησιμοποιούν το όχημα για επαγγελματική χρήση, και λόγω θέσης ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ενα πιο ακριβο οχημα.
Η αφαίρεση από το «τεκμαρτά προσδιοριζόμενο εισόδημα» του εταιρικού οχήματος, του αφορολόγητου ποσού των 17.000 θα ήταν μια δίκαιη προσέγγιση (για όσους χρησιμοποιούν το όχημα για επαγγελματικές μετακινήσεις).
Άρθρο 04 τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Παράγραφος 2.
Αν αυτό που πρέπει να φορολογηθεί είναι η αξία (ΛΤΠΦ) του παραχωρούμενου αυτοκίνητου, τότε η φορολόγηση αυτή, για να είναι δίκαιη, οφείλει να λαμβάνει υπόψιν ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα την ΛΤΠΦ με τρόπο αναλογικό. Ο κάθε συντελεστής υπολογισμού εισοδήματος βάσει της ΛΤΠΦ θα πρέπει να αναφέρεται στην υπερβάλλουσα αξία ΛΤΠΦ που αντιστοιχεί στα όρια της κλίμακας και όχι στο σύνολο της αξίας.
Με την υφιστάμενη διατύπωση διατηρείται η προηγούμενη ρύθμιση, που δημιουργεί άδικη και δυσανάλογα μεγάλη απόκλιση στο θεωρούμενο επιπλέον ετήσιο εισόδημα, μεταξύ πολύ κοντινών αξιών ΛΤΠΦ του παραχωρούμενου οχήματος.
Ένα χαρακτηριστικό (υπαρκτό) παράδειγμα:
Για ΛΤΠΦ παραχωρούμενου οχήματος = 16.970€ > Θεωρούμενο επιπλέον εισόδημα (7%) = 1.184€
Για ΛΤΠΦ παραχωρούμενου οχήματος = 17.050€ > Θεωρούμενο επιπλέον εισόδημα (14%) = 2.387€
Είναι σαφές ότι για διαφορά ΛΤΠΦ ίση με 80€ η διαφορά στο θεωρούμενο επιπλέον εισόδημα είναι 1.200€ (!). Αυτό είναι προφανώς άδικο!
Θα ήταν πιο δίκαιο, όπως προανέφερα, ο υπολογισμός του θεωρούμενου επιπλέον εισοδήματος να είναι κλιμακωτός με βάση την υπερβάλλουσα αξία της ΛΤΠΦ ακόμη και αν πρέπει να αυξηθούν αναλογικά οι αντίστοιχοι συντελεστές για να μετριαστεί πιθανή επίπτωση στον προϋπολογισμό (πχ. το 4% να γίνει 5%, το 7% να γίνει 8%, το 14% να γίνει 18%, το 18% να γίνει 22% και το 22% να γίνει 28%).
Υπό την παραπάνω έννοια μια επαναδιατύπωση της κλίμακας της παραγράφου 2 θα ήταν η ακόλουθη (ή με ενδεχόμενη αύξηση των συντελεστών εφόσον αυτή κρίνεται αναγκαία):
«2. Η αξία της παραχώρησης ενός οχήματος σε εργαζόμενο ή εταίρο ή μέτοχο από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα εντός του φορολογικού έτους, υπολογίζεται ως ποσοστό της Λιανικής Τιμής Προ Φόρων (ΛΤΠΦ) του οχήματος ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα, με βάση την παρακάτω κλίμακα:
α) Η αξία ΛΤΠΦ από 0 έως 12.000 ευρώ ως ποσοστό τέσσερα τοις εκατό (4%) της ΛΤΠΦ.
β) Η υπερβάλλουσα αξία ΛΤΠΦ από 12.001 έως 17.000 ευρώ ως ποσοστό επτά τοις εκατό (7%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
γ) Η υπερβάλλουσα αξία ΛΤΠΦ από 17.001 έως 20.000 ευρώ ως ποσοστό δεκατέσσερα τοις εκατό (14%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
δ) Η υπερβάλλουσα αξία ΛΤΠΦ από 20.001 έως 25.000 ευρώ ως ποσοστό δεκαοκτώ τοις εκατό (18%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα,
ε) Η υπερβάλλουσα αξία ΛΤΠΦ πλέον των 25.001 ευρώ ως ποσοστό είκοσι δύο τοις εκατό (22%) της ΛΤΠΦ ως επιπλέον ετήσιο εισόδημα, ανεξάρτητα αν το όχημα ανήκει στην επιχείρηση ή είναι μισθωμένο με οποιονδήποτε τρόπο στα ανωτέρω πρόσωπα.»
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
Ως προς τα δάνεια στο προσωπικό η προτεινόμενη ρύθμιση είναι σωστή και αίρει αρκετές ασάφειες του παρελθόντος. Ως προς τα εταιρικά αυτοκίνητα διευρύνεται ο κύκλος των προσώπων για τα οποία η χρήση αυτοκινήτου αποτελεί εισόδημα. Παραμένουν όμως δύο αντικίνητρα. Η μείωση συνδέεται με την παλαιότητα του αυτοκινήτου, αν και σε άλλες διατάξεις αλλά και σε εξαγγελίες άλλων υπουργείων, φαίνεται η τάση για»περισσότερα καθαρά» αυτοκίνητα. Κατά συνέπεια για τον μισθωτό που φορολογείται κίνητρο παραμένει η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη παλαιότητα του αυτοκινήτου. Το δεύτερο αντικίνητρο είναι η χρήση αναλογικών συντελεστών παρά την κλίμακα αξίας του αυτοκινήτου. Έτσι για αυτοκίνητο 12.000 ο συντελεστής είναι 4% ενώ για αυτοκίνητο 12.001 ο συντελεστής αυξάνει για το σύνολο της τιμής. Έτσι για δύο ουσιαστικά ίδιας αξίας αυτοκίντα το ένα συνιστά εισόδημα 12.000 Χ 4% και το άλλο 12.001Χ7%. Λογικά θα έπρεπε οι συντελεστές να ακολουθού προοδευτική κλίμακα και να μην είναι αναλογικοί.
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Πρέπει να αλλάξει η φορολόγηση χρήσης εταιρικών οχημάτων και να εφαρμοστεί
ο κλιμακωτός τρόπος υπολογισμού και όχι να τιμωρείτε ο εργαζόμενος για να ενα εργαλείο που του δίνει η εταιρεία του. Βοηθείστε να βοηθήσουμε.
Η φορολόγηση όλης της αξίας προ φόρων με τον μεγαλύτερο συντελεστή είναι άδικη και οδηγεί σε μεγάλες διαφορές στην φορολόγηση σε οχήματα με μικτές διαφορές στην αξία προ φόρων.
Επίσης στρεβλώνει τον ανταγωνισμό αφού οδηγεί τις εταιρείες να προσδιορίζουν ανάλογα τις τιμές προ φόρων.
Η κλιμακωτή φορολόγηση θα ήταν δικαιότερη.
Θα ήταν πιο δίκαιο τα όρια για τη φορολόγηση leasing έτι αιτιών αυτοκινήτων να εφαρμόζονται κλιμακωτά αντί σε όλο το ποσό.
Στα αυτοκίνητα καμία ουσιαστική αλλαγή. Το 12.000 έγινε 17.000, και προφανώς εξακολουθεί να αφορά τα αυτοκίνητα των πλασιέ/τεχνικών που τα αφήνουνε στην εταιρεία το απόγευμα. Αλήθεια, δίνουν οι ετεαιρείες σε αυτούς αυτοκίνητα με ΛΤΠΦ πάνω από 12.000; Αμφιβάλλω. Οι συντελεστές θα έπρεπε να μειωθούν.
Σε σχέση με τις τωρινές διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 3 του Κ.Φ.Ε. εξομοιώνονται οι παροχές σε είδος με τη μορφή δανείου είτε περιβάλλονται με τη μορφή έγγραφης συμφωνίας είτε όχι, καθόσον η τωρινή διάταξη που αναφέρει ότι «περιβάλλονται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας» αντικαθίσταται από την διάταξη που αναφέρει ότι «είτε περιβάλλονται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας είτε όχι,» και επιπροσθέτως απαλείφεται η διάταξη που ορίζει ότι «Σε περίπτωση που δεν υφίσταται έγγραφη συμφωνία δανείου, το σύνολο του αρχικού κεφαλαίου λογίζεται ως παροχή σε είδος. Η προκαταβολή μισθού άνω των τριών (3) μηνών θεωρείται δάνειο.».
Η φορολόγηση του συνόλου του αρχικού κεφαλαίου σε περίπτωση που δεν υφίσταται έγγραφη συμφωνία δανείου ως παροχή σε είδος (ως ισχύει με τις τωρινές διατάξεις) μπορεί να οδηγεί σε υπέρμετρη φορολόγηση αλλά η φορολόγηση ως παροχή σε είδος του ποσού που αποτιμάται με βάση το ποσό της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των τόκων που θα κατέβαλε ο εργαζόμενος ή εταίρος ή μέτοχος ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ ́ του άρθρου 2 από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, στη διάρκεια του ημερολογιακού μήνα κατά τον οποίο έλαβε την παροχή, εάν το επιτόκιο υπολογισμού των τόκων ήταν το μέσο επιτόκιο αγοράς, του οποίου η μέθοδος υπολογισμού ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατά τον ίδιο μήνα και των τόκων που τυχόν κατέβαλε ο εργαζόμενος ή μέτοχος ή συγγενικά πρόσωπα αυτών κατά την έννοια των διατάξεων της περ. στ ́ του άρθρου 2 από ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, στη διάρκεια του εν λόγω ημερολογιακού μήνα οδηγεί ουσιαστικά σε μηδενική φορολόγηση.
Η ουσία είναι να φορολογηθούν τα ποσά που δίνονται ως δάνειο («θεωρητικά» δίνονται καθόσον εάν δεν υπάρχει έγγραφη συμφωνία με βέβαιη χρονολογία δεν αποδεικνύεται η συμφωνία δανείου και ο φορολογούμενος δύναται να επικαλεστεί ότι επιθυμεί σε ενδεχόμενο έλεγχο από τις αρμόδιες αρχές) στην πραγματική τους υπόσταση. Η πραγματική υπόσταση δεν είναι ούτε η φορολόγηση του συνόλου του αρχικού κεφαλαίου ως παροχή σε είδος, ούτε η φορολόγηση μόνο του ποσού της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των τόκων ως αναλύεται ανωτέρω, ούτε η επιβολή τέλους χαρτοσήμου (1%) σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 παρ. 5 περ. γ΄ του Κ.Ν.Χ.Τ. ως ταμειακή διευκόλυνση, αλλά η φορολόγησή τους ως μέρισμα, ήτοι να εξομοιώνονται με ποσά που δίνονται ως μέρισμα (φορολόγηση με τις τωρινές διατάξεις 10% – με τις προτεινόμενες διατάξεις 5%) καθόσον ως επί το πλείστον οι εταίροι ή μέτοχοι είναι αυτοί που λαμβάνουν ποσά από την εταιρεία και δεν τα επιστρέφουν σε εύλογο – εντός τριμήνου – χρονικό διάστημα, ούτε εντός του ίδιου φορολογικού έτους.
Η μη υιοθέτηση της κλιμακωτής φορολόγησης επιφέρει αδικίες στην φορολόγηση αφού αρκεί και η υπέρβαση κατά 1 ευρώ για να φορολογηθεί κάποιος στο σύνολο του ποσού με τον επόμενο συντελεστή.
Επίσης στρεβλώνει τον ανταγωνισμό στην αγορά αυτοκινήτου αφού οι περισσότερες αξίες προ φόρων διαμορφώνονται συνυπολογίζοντας την φορολογική συνθήκη σε 11.999,16.999,19.999 κτλ.
Οσον αφορα τα εταιρικα οχηματα ακομα και ο πωλητης θα πληρωνει 1 μισθο ως φορο για το οχημα /εργαλειο ενω η εταιρια θα εχει φοροαπαλλαγη απο το Leasing.
Επισης οι κλιμακες και τα ποσοστα ειναι ιδια με του Συριζα. Ποια ειναι η βελτιωση ακριβως????????
Το εταιρικό αυτοκίνητο θα έπρεπε και κατά την δική μου γνώμη να φορολογείται με ποσο που προκυπτει από συντελεστές αθροιστικά για κάθε κλίμακα κ όχι με τον συντελεστή της μεγαλύτερης κλίμακας γ όλο το ποσό. Είναι δικαιότερο και θα επιτρέψει τις εταιρείες αυτοκινήτων να μπορέσουν να διαθέσουν ακριβότερα αυτοκίνητα τα οποία τώρα απλά δεν προτιμούνται.Το κράτος θα κερδίσει απο τα τέλη ταξινόμησης, τέλη κυκλοφορίας , μεγαλύτερο κόστος χρήσης κλπ.Για την συλλογή αποδείξεων το εξτρά ποσό εισοδήματος απο την χρήση εταιρικού δεν θα έπρεπε να υπολογίζεται και αυτό στο 30% καθώς πρόκειται γ εικονικό κ όχι πραγματικό εισόδημα.Τέλος το επιπλέον εικονικό εισόδημα απο το αυτοκίνητο θα επρεπε να φορολογείται με ξεχωριστό συντελεστη κ όχι με τον συντελεστή του υπόλοιπου εισοδήματος + εισφορα αλληλεγγύης .Τώρα γ το ίδιο αυτοκίνητο που παραχωρεί μια εταιρεία, 2 άτομα με διαφορετικό εισόδημα φορολογουνται διαφορετικά.Τιμωρειται αυτος με το μεγαλύτερο εισόδημα ο οποιος ομως αναλογικά εχει πληρωσει ήδη τον μεγαλύτερο φόρο που του αναλογεί.
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Είμαστε απο τους τυχερούς (ακόμα) που δουλεύουμε και μας δίνει ενα εργαλείο η εταιρεία να μπορούμε να μετακινούμαστε. Γνωρίζω τουλάχιστον 10 συναδέλφους που θα χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα αυτό αν μειωθεί η φορολογία έστω και με το κλιμακωτό τρόπο (που κανονικά θα έπρεπε να ήταν 0). Μην ξεχνάμε οτι με αυτό τον τρόπο θα αυξηθούν και τα έσοδα που είναι και ένα απο τα ζητούμενα.
Όλα τα δημοσιεύματα πριν την καταθεση του σχεδίου νόμου έγραφαν για κλιμακωτή φορολόγηση των εταιρικών αυτοκινήτων, Άλλωστε αυτό συμβάδιζε και την πολυαναμενόμενη ελάφρυνση των ταλαιπωρημένης μεσαίας τάξης. Φρούδες ελπίδες και κοροϊδία. Επιμένετε σε έναν απαράδεκτο και απελπιστικά άδικο φόρο που για ένα και μόνο ευρώ μεγαλύτερης ΛΤΠΦ εκτοξεύει την φορολογική επιβάρυνση. Έστω και την τελευταία στιγμή προσπαθήστε να διορθώσετε την αδικία και επιβραβεύστε αυτούς που κράτησαν όρθια την χώρα, κόντρα στην ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης. Μην μας απογοητεύσετε και εσείς.
Σε σχέση με τα δικαιώματα προαίρεσης σε εργαζομένους είναι παράλογο να θεωρούνται ακόμη εισόδημα και να φορολογούνται κατά την εξάσκηση και όχι επένδυση που θα φορολογηθεί όταν αποδώσει με βάση τα κέρδη της.
Αναμενόταν το νέο νομοσχέδιο να επιβάλει 15% φόρου επί της «αγοραίας αξίας άσκησης δικαιώματος», κάτι που δεν εμφανίζεται στο σχέδιο.
Παράγραφος 3 άρθρου 13. Τροποποιείτε την παροχή σε είδος σε ότι αφορά τους μετόχους και συγκεκριμένα στην επιταγή της προηγούμενης διατύπωσης που απαιτούσε σύμβαση με βεβαία χρονολογία ειδάλλως ολόκληρο το ποσόν της συναλλαγής εθεωρείτο παροχή σε είδος. Η νέα διατύπωση είναι «είτε περιβάλλονται τη μορφή έγγραφης συμφωνίας είτε όχι». Στις μεταβατικές όμως ξεχνάτε να θεραπεύσετε την μέχρι τώρα αδικία την οποία αντελήφθειτε και για τον λόγο αυτό τροποποιείτε την παράγραφο .Αν δεν κάνω λάθος ΔΕΝ βλέπω να υπάρχει πρόνοια για τα έτη 2014-2019 .Δηλαδή οι μέτοχοι κλπ αυτοί που θα πάρουν σε δοσοληπτικούς λογαριασμούς χρήματα από την εταιρεία -που γνωρίζετε ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι απλή διαχείριση του ταμείου της εταιρείας- από την 01/01/20 δεν θα έχουν ανάγκη διατύπωσης σύμβασης δανείου με βέβαιη χρονολογία ενώ όσοι έχουν κάνει το ίδιο από 01/01/2014-31/12/2019 και δεν έχουν σύμβαση δανείου με βέβαιη χρονολογία τρελαίνονται στους φόρους και τα πρόστιμα!!! Ξεχνάτε την οικογενειακή φύση της πλειοψηφίας των επιχειρήσεων στη Ελλάδα και το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης που ήταν (και είναι) η παράβλεψη και παράλειψη των διατυπώσεων του άρθρου όπως ήταν προηγουμένως διατυπωμένο και αφορά την πρακτική αυτή. Το πρόβλημα είναι γνωστό σε εσάς! Στους ελέγχους των φορολογικών ετών 2014 και μετά λογιστές ,ελεγκτές και ελεγχόμενοι «τραβάνε τα μαλλιά τους». Αυτήν άνιση αντιμετώπιση και συνεπώς αδικία πρέπει να την θεραπεύσετε.
Διορθώστε ,επιτέλους, τον παραλογισμό της φορολόγησης της χρήσης εταιρικών οχημάτων με την εφαρμογή κλιμακωτού τρόπου υπολογισμού της.
Είναι που θα μειωνόταν και αυτό
Συμφωνώ απολύτως με το σχόλιο του κ. Βλάμη. Ο πίνακας της παρ 2 του άρθρου 4 του σχεδίου νόμου θα πρέπει να εφαρμόζεται κλιμακωτά και όχι ως ποσοστό επι της συνολικής ΛΤΠΦ. Με αυτο τον τρόπο θα ενθαρυνθεί η αγορά ακριβότερων εταιρικών οχημάτων. Στην περίπτωση αυτή το δημόσιο θα εισπράξει έσοδα τόσο από την εφαρμογή υψηλότερου συντελεστή (απο την φορολογία της παροχής σε είδος) έστω και σε μέρος της συνολικής λιανικής τιμής, όσο και απο τα αυξημένα τέλη ταξινόμησης, ΦΠΑ κλπ που επιβαρύνονται τα ακριβότερα αυτοκίνητα κατά την αγορά τους.
Άρθρο 04 Τροποποίηση άρθρου 13 ΚΦΕ για τις παροχές σε είδος.
Σχετικά με τη φορολόχηση της χρήσης εταιρικών οχημάτων, πιστεύω οτι η εφαρμογή κλιμακωτού τρόπου υπολογισμού είναι η σωστή γιατί εάν η αξία του οχήματος, περνά το όριο οποιουδήποτε συντελεστή, ακόμη και για ένα ευρώ, τότε αυτομάτως ολόκληρη η αξία φορολογείται με τον επόμενο συντελεστή. Αυτό προφανώς είναι παράλογο.