1. Απαλλάσσονται από τον ΕΝ.Φ.Α. τα δικαιώματα στα ακίνητα που:
α) Ανήκουν στο Δημόσιο, στο Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και στην Εταιρεία των Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ Α.Ε.), με την επιφύλαξη της παραγράφου 7 του άρθρου 2.
β) Ανήκουν σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.), Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.), που εντάσσονται στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, καθώς και σε Ο.Τ.Α. και ιδιοχρησιμοποιούνται. Οι ανώνυμες εταιρείες της Γενικής Κυβέρνησης, με την επιφύλαξη της προηγούμενης περίπτωσης, δεν απαλλάσσονται από τον ΕΝ.Φ.Α.
γ) Ανήκουν σε ξένα κράτη, εφόσον το ακίνητο χρησιμοποιείται για την εγκατάσταση πρεσβείας ή προξενείου του ξένου κράτους ή για την εγκατάσταση πρεσβευτή, πρόξενου και λοιπών διπλωματικών αντιπροσώπων και πρακτόρων του ξένου κράτους, με τον όρο της αμοιβαιότητας.
δ) Ανήκουν σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) που δεν εντάσσονται στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και ιδιοχρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την εκπλήρωση μορφωτικού, εκπαιδευτικού, πολιτιστικού, αθλητικού, θρησκευτικού, φιλανθρωπικού και κοινωφελούς σκοπού
ε) Ανήκουν σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.) που δεν εντάσσονται στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και ιδιοχρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την εκπλήρωση μορφωτικού, εκπαιδευτικού, πολιτιστικού, αθλητικού, θρησκευτικού, φιλανθρωπικού και κοινωφελούς σκοπού.
στ) Ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες των γνωστών θρησκειών και δογμάτων κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος και στο Άγιο Όρος και ιδιοχρησιμοποιούνται για την εκπλήρωση του λατρευτικού, θρησκευτικού και κοινωφελούς έργου τους.
ζ) Ανήκουν στα νομικά πρόσωπα που υπάγονται στο ειδικό καθεστώς διοίκησης και διαχείρισης του ν.3647/2008 (Α’ 37) και ιδιοχρησιμοποιούνται.
η) Για τα οποία:
αα) Αποκλειστικά κατά το μέρος για το οποίο υφίσταται απαγόρευση οποιασδήποτε χρήσης, σύμφωνα με τον ισχύοντα Πολεοδομικό Σχεδιασμό (ιδίως ρυμοτομικό βάρος, ρυμοτομική απαλλοτρίωση), ή για λόγους προστασίας μνημείων και αρχαιοτήτων (ιδίως αρχαιολογική δέσμευση για ανασκαφές, κήρυξη αρχαιολογικού χώρου), καθώς και για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος, που έχει επιβληθεί από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης και εφόσον η δέσμευση αυτή δεν συνοδεύεται από αξίωση ή καταβολή σχετικής αποζημίωσης. Σε περίπτωση μερικής απαγόρευσης που δεν συνοδεύεται από αποζημίωση, ο ΕΝ.Φ.Α. μειώνεται κατά τριάντα τοις εκατό (30%).
ββ) έχει διαταχθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση η αποδέσμευση από απαλλοτρίωση ή ρυμοτομικό βάρος και δεν έχει εκδοθεί σχετική πράξη της Διοίκησης για την ως άνω αποδέσμευση, και
γγ) έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση αποζημίωσης για απαλλοτρίωση ή ρυμοτομικό βάρος και δεν έχει καταβληθεί η αποζημίωση μετά από ένα (1) έτος από το έτος έκδοσης της παραπάνω απόφασης.
2. Κάθε άλλη διάταξη, γενική ή ειδική, που αφορά απαλλαγές από φόρους ή τέλη, δεν εφαρμόζεται για τον Ενιαίο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, με την εξαίρεση των συμβάσεων παραχώρησης του Δημοσίου που έχουν κυρωθεί με νόμο μέχρι την κατάθεση στη Βουλή του παρόντος νόμου, εφόσον σε αυτές είχε προβλεφθεί η πλήρης απαλλαγή από φόρους ακίνητης περιουσίας έναντι του Δημοσίου.
Αξιότιμες Κυρίες/Κύριοι
με την 20768/4198/9.7.97 (ΦΕΚ 648Δ΄/25.7.97) έχουν πρακτικώς μπλοκαριστεί για πάνω από 15 χρόνια αστικά Οικόπεδα. Καταδικάστηκαν να παραμένουν σε μορφές της δεκαετίας του 60. Παράλληλα φέρομαι κάτοχος περιουσίας πάνω από 1εκατ. ευρώ την οποία θα μπορούσα να αξιοποίησω ανάλογα αλλά στην ουσία δεν μπορώ και με μηδενισμένη εμπορική αξία.
Δεν είναι απόλυτα δίκιαο να ληφθεί υπόψη η δέσμευση που υπάρχει από την Πολιτεία απέναντι σε αυτή την ιδιοκτησία?
Νιώθω να ετοιμάζεται κάποιος να μου αφαιρέσει την περιουσία μου, που ανήκει στην οικογένειά μου, αγορασμένη πριν 50 χρόνια και κληρονομημένη από εμένα.
Σας ευχαριστώ πολύ
Κώστας Κιτσόπουλος
κ. Υπουργέ,
Συνιστά μεγάλη αδικία η φορολόγηση αγροτεμαχίων όταν δεν γνωρίζουμε ακριβώς που βρίσκονται, τα έχουμε κληρομησει από τους γονείς μας (με τη διαδικασία των δύο μαρτήρων) οι αποίοι έχουν αποβιώσει,δεν έχει γίνει κτηματολόγιο, δεν ξέρουμε ακριβώς πόσα τετραγωνικά είναι, είναι ετκατελειμένα, δεν καλλιεργούνται, και δεν φέρνουν κανένα εισόδημα για μας. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν είναι κανείς επαγγελματίας αγρότης ή όχι.
Με τιμή,
Νίκος Πετρόπουλος
Σας υποβάλλουμε τις προτάσεις μας σχετικά με φορολογικά κίνητρα που θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο για τον νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, οι οποίες βασίζονται στις Συνταγματικές και Διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας, για την προστασία και ανάδειξη της Αρχιτεκτονικής και Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς.
Ειδικότερα, η Πολιτεία λαμβάνοντας υπόψη:
1) Το άρθρο 24 παρ. 1 και 6 του Συντάγματος,
2) Το άρθρο 6 της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία της Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς (Σύμβαση της Γρανάδας), όπως επικυρώθηκε από την Βουλή με τον Ν.2039/1992, με αυξημένη νομική ισχύ σε σχέση με την λοιπή εθνική νομοθεσία, και
3) Τα άρθρα 47 (Φορολογικά κίνητρα) και 48 (Άλλα οικονομικά κίνητρα) του Ν.3028/2002 «Για την προστασία των Αρχαιοτήτων και εν γένει της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», και
Αναγνωρίζοντας την δυσμενέστερη θέση των 20.000 περίπου ιδιοκτητών διατηρητέων κτηρίων και μνημείων, σε σχέση με τους λοιπούς ιδιοκτήτες ακινήτων της χώρας, δεδομένου ότι οι πρώτοι:
α) Υφίστανται μερικό ή ολικό περιορισμό και νομική δέσμευση της ιδιοκτησίας τους χωρίς καμία σχετική αποζημίωση εκ μέρους των αρμόδιων υπηρεσιών, απλώς και μόνο με τον χαρακτηρισμό του ακινήτου τους,
β) Υπόκεινται σε αυστηρότατες προδιαγραφές μελετών και εργασιών για την προστασία, συντήρηση και αποκατάστασή τους, που αυξάνουν υπέρμετρα το κόστος αμοιβών ειδικευμένων μελετών, υλικών και εργασιών (που σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής Οικονομικών των Αποκαταστάσεων του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών, υπαγόμενου στην UNESCO, υπολογίζεται κατά μέσο όρο στο τριπλάσιο των συνήθων λοιπών ακινήτων), χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση εκ μέρους των αρμόδιων υπηρεσιών,
γ) Υφίστανται άνισες διακρίσεις μεταξύ τους, παρά το γεγονός ότι όλοι υπόκεινται στους ίδιους περιορισμούς και δεσμεύσεις απέναντι στον Νόμο, με πρόσχημα την διαφοροποίηση είτε του φορέα (ΥΠΕΚΑ, ΥΠΠΟ, Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, Υπουργείο Αιγαίου κλπ) είτε του είδους χαρακτηρισμού (διατηρητέα κτήρια, ιστορικά κτήρια, αρχαία μνημεία, έργα τέχνης, οικοδομήματα που χρήζουν ειδικής κρατικής προστασίας κλπ), οι οποίες, προκαλούν, επιπλέον, και μεγάλη σύγχιση στην εφαρμογή του Νόμου (ΕΕΤΗΔΕ κλπ).
Αν και η Πολιτεία προέβλεψε ορισμένα ευνοϊκά, αλλά ανεπαρκή μέχρι στιγμής, μέτρα κατά την καθιέρωση είτε του ΦΑΠ είτε του ΕΕΤΗΔΕ ή του ΕΕΤΑ, πιστεύουμε ότι με αφορμή τον προωθούμενο νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, θα ήταν ευκταίο, για την συμμόρφωση της Πολιτείας τόσο με τις συνταγματικές όσο και τις διεθνείς της υποχρεώσεις, όχι μόνο τα μέτρα αυτά να διατηρηθούν αλλά και να επεκταθούν σε όλους τους θιγόμενους πολίτες και ΝΠΔ και ΙΔ όλων των κατηγοριών διατηρητέων.
Ειδικότερα επί υπουργίας του κ. Ν. Σηφουνάκη, τον Φεβρουάριο του 2012, θεσπίσθηκε, με το άρθρο 71 του Ν. 4042/13.2.2012 (ΦΕΚ Α΄ 24) «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος κλπ», ως προσθήκη στον φορολογικό Ν. 3842/2010, και ως κίνητρο για την διάσωση των συγκεκριμένων διατηρητέων κτηρίων, ειδικός αυτοτελής φόρος ακίνητης περιουσίας (ΦΑΠ) 0,1% και εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης, για κτήρια χαρακτηρισμένα ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού και προγενέστερα των εκάστοτε τελευταίων εκατό (100) ετών. Ένα χρόνο αργότερα, το Υπουργείο Οικονομικών, χωρίς να ενημερώσει το αρμόδιο ΥΠΕΚΑ και το Υπουργείο Πολιτισμού, προφανώς εκ παραδρομής, κατήργησε εξ ολοκλήρου το κίνητρο, δηλ. την περίπτωση 1 της υποπαραγράφου Α.8 «Ρυθμίσεις φόρου ακίνητης περιουσίας» του Ν.4152/2013 «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής των φορολογικών νόμων», το οποίο όμως ,μετά από δικαιολογημένη και νόμιμη αντίδραση των αρμοδίων Υπουργείων και του Συλλόγου μας, επαναφέρθηκε ένα μήνα μετά, τον Μάιο του ιδίου έτους, με το άρθρο 88 του Ν.4152/2013 «Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του Ν.4048/2012 κλπ.», και ισχύει πλέον για τον ΦΑΠ του έτους 2013 και εξής.
Κατόπιν των ανωτέρω, στο νομοσχέδιο για τον νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων προτείνουμε να προβλεφθούν τα ακόλουθα:
1) Να διατηρηθεί το παραπάνω φορολογικό κίνητρο με αυτοτελή συντελεστή 0,1% σε όλα τα διατηρητέα κτήρια και μνημεία της χώρας και να επεκταθεί και στα κτήρια που βρίσκονται τόσο σε χαρακτηρισμένους αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, παραδοσιακούς οικισμούς της χώρας όσο και σε μνημεία ή τόπους της Παγκόσμιας Κληρονομιάς (UNESCO) που ανήκουν σε ιδιώτες (πολίτες και ΝΠΔ και ΙΔ), ανεξάρτητα από τον φορέα χαρακτηρισμού του ακινήτου.
2) Σε ότι αφορά τα κτήρια που δεν έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα στο σύνολό τους αλλά μόνο σε τμήματά τους (π.χ. κέλυφος, όψεις κλπ), για λόγους ισότητας και κατ’ αναλογίαν προς τα ανωτέρω, να δοθεί ως κίνητρο για την διάσωσή τους, η απαλλαγή τους από τον ενιαίο φόρο για όσο χρόνο διαρκεί η επισκευή ή αποκατάσταση των στοιχείων αυτών, κατά την περίπτωση (ιη) της παρ.1 του Ν.3842/2010.
Η ρητή εξαίρεση των ΟΤΑ από τη φορολογίας ακινήτων θα πρέπει να ολοκληρωθεί με την συμπερίληψη για λόγους ισότητας και των επιχειρήσεων ΟΤΑ α΄ ή/και β΄βαθμού, καθώς και αυτές αποτελούν πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ν. 3429/2005) εμπίπτουν στους περιορισμούς και απαγορεύσεις των νόμων (μισθολόγιο, ΑΣΕΠ, προσλήψεις, προμήθειες κλπ.) και κατά συνέπεια θα πρέπει ως προς και τα προνόμια και όχι μόνο ως προς τις υποχρεώσεις τους οι επιχειρήσεις αυτές να απολαύουν των αυτών προνομίων, για λόγους ισότητας (άρθρο 4 Συντάγματος) αλλά και διότι σκοπός των επιχειρήσεων αυτών είναι η προώθηση κοινωφελών δράσεων τις οποίες η φορολόγηση των ακινήτων καθιστά απολύτως ανέφικτη προσβάλλοντας την οικονομική ελευθερία (άρθρο 5 συντάγματος).
Ειδκότερα οι επιχειρήσεις ενεργού πολεοδομίας του ν. 947/1979, οι οποίες επιτελούν κοινωφελές έργο, πρέπει να εξαιρεθούν της φορολόγησης διότι ιδρύθηκαν με σκοπό και στόχο ακριβώς την εξυπηρέτηση δημοσίου συμφέροντος, την αειφόρο οικιστική ανάπτυξη και την οργάνωση του οικιστικού και πολεοδομικού και χωροταξικού περιβάλλοντος.
Συνεπώς προτείνουμε την απαλλαγή των ακινήτων ιδιοκτησίας εταιρειών ενεργού πολεοδομίας οι οποίες ιδρύθηκαν στη χώρα δυνάμει του ν. 947/1979 και του άρθρου 24 του συντάγματος, καθώς η φορολόγηση αυτών συνιστά εμπόδιο στην εκ του ανωτέρω νόμου και του ανωτέρω άρθρου του συντάγματος επίτευξη του σκοπού τους, δηλαδή την οικιστική ανάπτυξη και την πολεοδομική και χωροταξική αναμόρφωση και βελτίωση των υποδομών της χώρας.
Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Ισπόγλου
Διευθύνων Σύμβουλος
Δημοτικής Επιχειρήσης Ενεργού Πολεοδομίας Κοζάνης Α.Ε.
Τα ακίνητα (κτίσμα- περιβάλον χώρος-οικόπεδο)που έχουν κυρηχθεί διατηρητέα και δεν ιδιοχρησιμοποιούνται ούτε αποφέρουν εισόδημα θα πρέπει να εξαιρεθούν ολοσχερώς του νέου φόρου,όπως άλλωστε είχε γίνει και με το ΕΕΤΗΔΕ.
Αυτό διότι δεν είναι δυνατόν ούτε είναι δίκαιο ο ιδιοκτήτης ενός νέου ακινήτου που έχει ήδη επωμισθεί ένα δυσβάστακτο οικονομικό βάρος για την διατήρηση του ως μνημείο πολιτιστηκής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς προς όφελος του κοινωνικού συνόλου να επιβαρύνεται με έναν επί πλέον αβάστακτο φόρο, όταν το ακίνητο αυτό ούτε ιδιοκατοικείται ούτε του επιφέρει κανένα απολύτως εισόδημα.
Σημειώνω ότι το Σύνταγμα προστατεύει τόσο την ιδιοκτησία όσο και την πολιτιστική κληρονομιά.
Σε αν΄τθετη περίπτωση και αυτά τα διατηρητέα μνημεία της χώραε μας θα καταρεύσουν αφού οι ιδιοκτήτες δεν θα μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στα τεράστια και αβάστακτα νέα οικονομικά βάρη.
Τα διατηρητέα κτίρια, αν και συνιστούν μέρος της προστατευτέας από το Σύνταγμά μας πολιτιστικής κληρονομιάς, έχουν μετατραπεί στην πραγματικότητα σε επαχθές ιδιοκτησιακό βάρος για τους ιδιοκτήτες τους. Οι τελευταίοι υποχρεώνονται να τα διατηρούν σε καλή κατάσταση και να φροντίζουν για την αποκατάστασή τους, όταν έχουν φθαρεί, με κόστος που είναι συνήθως απαγορευτικό, χωρίς καμιά συνδρομή της Πολιτείας.
Η μέριμνα του συντακτικού νομοθέτη ότι με νόμο πρέπει να ορισθούν «τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας» και «ο τρόπος και το είδος αποζημίωσης των ιδιοκτητών» (άρθρο 24 παρ. 6 Συντ.) έχει μείνει κενό γράμμα. Η απόπειρα, προ ετών, της παροχής μιας έμμεσης αποζημίωσης μέσω της διαδικασίας Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης δεν ευοδώθηκε λόγω των περιορισμών που τέθηκαν εύλογα από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έτσι, το ζήτημα της προστασίας των ιδιοκτητών των διατηρητέων έχει παραπεμφθεί στις καλένδες, ενώ αρκετοί, όντας σε κατάσταση ομηρίας, αναζητούν τρόπους αποχαρακτηρισμού και, όταν δεν το επιτυγχάνουν, εγκαταλείπουν τα κτίρια στην τύχη τους, προσδοκώντας ότι κάποια μέρα αυτά θα χαρακτηρισθούν επικινδύνως ετοιμόρροπα και κατεδαφιστέα.
Η Πολιτεία, αν θέλει να θεωρείται ευνομούμενη, οφείλει επειγόντως να λάβει άμεσα μέτρα για την προστασία της χειμαζόμενης πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η φοροαπαλλαγή των διατηρητέων μπορεί να αποτελέσει καλή αρχή, δεδομένου ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν συνάδει μόνο προς τη σχετική συνταγματική υποχρέωση αλλά επιβάλλεται και από τη Διεθνή Σύμβαση της Γρανάδας «για την προστασία της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης» που έχει κυρωθεί από τη χώρα μας με το άρθρο πρώτο του ν. 2039/1992. Πράγματι, στο άρθρο 6 της Σύμβασης αυτής ορίζεται ειδικά και ρητά ότι «κάθε συμβαλλόμενος υποχρεώνεται: (1) ….. (2) να καταφύγει, εν ανάγκη, σε φορολογικά μέτρα ευνοϊκά για τη διατήρηση αυτής της κληρονομιάς…».
Η υιοθέτηση της αιτούμενης φοροαπαλλαγής θα δώσει μια ανάσα που θα ανακουφίσει τους ιδιοκτήτες των διατηρητέων, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ευαισθησία της Πολιτείας για τη διατήρηση της πολύτιμης ιστορικής και αρχιτεκτονικής μνήμης.
Τα οικόπεδα διατηρητέων κτισμάτων δεν πρέπει να φορολογούνται σαν άρτια και οικοδομήσιμα την στιγμή που δεν είναι ελεύθερα. Η συντήρηση των διατηρητέων κτιρίων κοστίζει τριπλάσια από εκείνην ενός κανονικού οικήματος και δεν πρέπει να οδηγούνται οι ιδιοκτήτες των στο Συμβούλιο Επικρατείας γιά να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Αυτοί που συμβάλλουν στην διατήρηση του ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος πρέπει να επιβραβεύονται και όχι να τιμωρούνται. Όταν μαζί με την απόφαση κήρυξης διατηρητέου δεσμεύεται ο προστατευμένος περιβάλλων χώρος του, αυτός πρέπει να απαλλάσσεται σαφώς από την φορολογήση γιά να μήν υπάρχει ανισότητα σε σχέση με τον ιδιοκτήτη ελευθέρου οικοπέδου.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Τα διατηρητέα ακίνητα να τοποθετηθούν στην ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΖΩΝΗΣ και τα δεσμευμένα οικόπεδά των να έχουν ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ από την φορολόγηση.
Κύριοι,
Είμαι πατέρας παιδιού με βαριά αναπηρία πάνω από 80%, ηλικίας σήμερα 20 ετών. Στις «καλές εποχές», πήρα δάνειο απ τις τράπεζες -όχι να πάω ταξίδια ή να αγοράσω αυτοκίνητο-, αλλά να αποκτήσω ένα σπίτι, που θα εξασφάλιζε δύο-τρία βασικά πράγματα όπως π.χ. να μπορούμε να κάνουμε μπάνιο στο παιδί μας, να χωρά το αναπηρικό καρότσι στις πόρτες κτλ.
Με πολλές στερήσεις και αγώνα, καταφέραμε να στήσουμε το σπιτικό αυτό. Βέβαια τώρα είμαστε καταχρεωμένοι και παλεύουμε να είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας και απέναντι στις τράπεζες. Για τον ΕΝΦΑ και τις οικογένειες που έχουν στη σύνθεση τους ΑΜΕΑ με βαριά αναπηρία, άνω του 80% θα πρότεινα τα εξής:
1. Να υπάρξει πλήρη απαλλαγή ή μικρότερος συντελεστής φορολογίας των ακινήτων. Κι αυτό γιατί οι οικογένειες αυτές, αφ ενός μεν είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένες οικονομικά, αφ ετέρου δε τα άτομα αυτά, δεν κυκλοφορούν στην πόλη για χίλιους δύο λόγους, οπότε το σπιτικό τους είναι όλος τους ο κόσμος στην κυριολεξία ή
2. Να υπάρξει φορολογία στην υπολειπόμενη αξία των ακινήτων, αφού πρώτα αφαιρεθεί το ύψος των δανείων, με τα οποία επιβαρύνονται τα συγκεκριμένα ακίνητα.
Παρακαλώ -ζήστε στη φαντασία σας έστω για λίγο- τα προβλήματα μας, έτσι θα βγάλετε πιο ασφαλή και δίκαια συμπεράσματα για το τι πρέπει να πράξετε για τους συγκεκριμένους συνανθρώπους μας.
Με εκτίμηση
Δεν είναι συνταγματικό και δίκαιο η μείωση του ΕΝ. Φ. Α. να είναι 30% σε κάθε περίπτωση μερικής απαγόρευσης .
Θα έπρεπε ανά περίπτωση μερικής απαγόρευσης από οποιαδήποτε αιτία , όπως π.χ. σε κάθε περίπτωση περιορισμού δόμησης, η μείωση να είναι αντίστοιχη της μείωσης του δικαιώματος δόμησης ώστε πχ αν αυτή είναι μειωμένη κατά 80% η μείωση του ΕΝ.Φ.Α να είναι επίσης 80%, ή αν η μείωση του δικαιώματος δόμησης είναι 40% , η μείωση του ΕΝ.Φ.Α να είναι επίσης 40% κ.λ.π.
Υπάρχουν ακίνητα που έχουν δεσμευθεί για πλατείες και δρόμους, σύμφωνα με εφαρμογή επέκτασης σχεδίων πόλης. Εισήγησή μου είναι, να απαλλάσονται του Ενιαίου φόρου (ΕΝΦΑ) τα υπόψη ακίνητα, για τα οποία είναι αδύνατη εξ αντικειμένου η αξιοποίησή τους, με συνέπεια να μην μπορούν να ανταποκριθούν στον ΕΝΦΑ οι ιδιοκτήτες τους. Και το άδικο της υπόθεσης θα είναι να φθάσουμε στο σημείο να υπάρξει κατάσχεση δεσμευμένου ακινήτου, λόγω μη απόδοσης ΕΝΦΑ.
Στην παράγραφο αα΄ να υπάρχει πλήρης απαλλαγή για τα ακίνητα που είναι δεσμευμένα από την κεντρική διοίκηση είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση (ΟΤΑ).
Η Ε.Σ.Α.μεΑ. με οργή διαπίστωσε ότι στο νομοσχέδιο που κατέθεσε το υπουργείο σας σε δημόσια διαβούλευση για τον νέο ενιαίο φόρο ακινήτων, δεν υπάρχει ούτε μία πρόβλεψη για εξαίρεση των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους. Παρ’ ότι στο δελτίο τύπου του υπουργείου Οικονομικών για το νομοσχέδιο αναφέρεται ότι «Συγκεκριμένες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, άτομα με αναπηρία, πολύτεκνοι και φτωχά νοικοκυριά) με οικονομική αδυναμία, είτε εξαιρούνται είτε έχουν πολύ σημαντικές ελαφρύνσεις. Δεν πρόκειται να πληρώσουν πολίτες που αντικειμενικά δεν μπορούν», στο ίδιο το σχέδιο νόμου δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά!
Εκτός του νομοσχεδίου πετάχτηκαν ακόμη και οι εξαιρέσεις που προβλέπονταν στον ΕΕΤΑ. Εντωμεταξύ η οικονομική δυσπραγία της πλειονότητας των ατόμων με αναπηρία αποτυπώνονται σε διεθνείς και ευρωπαϊκές στατιστικές μελέτες και προ οικονομικής κρίσης. Μετά από 3 και πλέον χρόνια εντεινόμενης οικονομικής κρίσης ευνόητο είναι ότι τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους έχουν βιώσει σε πολλαπλάσιο βαθμό τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αφού επιβαρύνονται με πρόσθετα έξοδα για την αντιμετώπιση των αναγκών της αναπηρίας τους.
Υπό αυτό το πρίσμα το υπουργείο σας πρέπει να προβεί άμεσα σε διορθωτική κίνηση επί του νομοσχεδίου και να ενσωματώσει τις εξαιρέσεις που ίσχυαν για το ΕΕΤΑ, αναφορικά με τα άτομα με αναπηρία 67% και χρόνιες παθήσεις και άνω και τις οικογένειες που προστατεύουν άτομα με αναπηρία 67% και άνω.