Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΆρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος

Άρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος

Στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013, Α΄ 167) προστίθεται άρθρο 28Α ως εξής:
«Άρθρο 28Α
Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας
1. Για τους ασκούντες ατομική επιχείρηση της περ. γ) της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4308/2014 (Α΄ 251) το ετήσιο ελάχιστο κέρδος από την άσκηση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας τεκμαίρεται ότι δεν υπολείπεται του ποσού που προσδιορίζεται σύμφωνα με το παρόν.
2. Ως ελάχιστο ετήσιο κέρδος από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας τεκμαίρεται ποσό μέχρι πενήντα χιλιάδες ευρώ (50.000 €) που προκύπτει από το άθροισμα των παρακάτω:
α) ποσού μέχρι τις τριάντα χιλιάδες ευρώ (30.000 €) που αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο εκ των εξής:
αα) του ετήσιου ποσού του μικτού κατώτατου μισθού των άρθρων 134 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α΄ 222) και 103 του ν. 4172/2013, όπως ισχύει κατά την τελευταία ημέρα του αντίστοιχου φορολογικού έτους, προσαυξανόμενου κατά δέκα τοις εκατό (10 %) για τα τρία (3) έτη που έπονται της δεύτερης τριετίας από τη δήλωση έναρξης επαγγελματικής δραστηριότητας, επιπλέον δέκα τοις εκατό (10%), επί του ποσού της τρίτης τριετίας για τα τρία (3) έτη που έπονται της δεύτερης τριετίας και επιπλέον δέκα τοις εκατό (10%), επί του ποσού της τέταρτης τριετίας για τα επόμενα έτη ή
αβ) του ποσού που αντιστοιχεί στις μικτές αποδοχές του υψηλότερα αμειβόμενου υπαλλήλου που απασχολείται από τον υπόχρεο της παρ. 1, αναγόμενες σε ετήσια αμοιβή για πλήρη απασχόληση, πλέον
β) ποσού, έως δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ (15.000 €), που ισούται με το δέκα τοις εκατό (10%) του ετήσιου κόστους που καταβάλλει ο υπόχρεος της παρ. 1 για τη μισθοδοσία του προσωπικού που απασχολεί, πλέον
γ) ποσοστού του ποσού της περ. α), το οποίο ανέρχεται σε:
γα) τριάντα πέντε τοις εκατό (35%) του ποσού της περ. α) για υπόχρεους της παρ. 1, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών υπερβαίνει τον μέσο όρο του ετήσιου κύκλου εργασιών του αντίστοιχου Κωδικού Αριθμού Δραστηριότητας (Κ.Α.Δ.) της περ. ιστ) της παρ. 1 του άρθρου 16 και της παρ. 4 του άρθρου 57 του ν. 4919/2022 (Α΄ 71), στον οποίο πραγματοποιεί τα υψηλότερα έσοδα,
γβ) εβδομήντα τοις εκατό (70%) του ποσού της περ. α) για υπόχρεους της παρ. 1, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών υπερβαίνει το εκατόν πενήντα τοις εκατό (150%) του μέσου όρου του ετήσιου κύκλου εργασιών του Κ.Α.Δ., στον οποίο πραγματοποιεί τα υψηλότερα έσοδα,
γγ) εκατό τοις εκατό (100%) του ποσού της περ. α) για υπόχρεους της παρ. 1, των οποίων ο ετήσιος κύκλος εργασιών υπερβαίνει το διπλάσιο του μέσου όρου του ετήσιου κύκλου εργασιών του Κ.Α.Δ., στον οποίο πραγματοποιεί τα υψηλότερα έσοδα.
Η προσαύξηση της περ. γ) δεν υπολογίζεται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
α) όταν ο μέσος όρος του ετήσιου κύκλου εργασιών του αντίστοιχου Κ.Α.Δ. δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ ή
β) όταν το πλήθος των επιτηδευματιών που υπάγονται στον συγκεκριμένο Κ.Α.Δ. δεν υπερβαίνει τους τριάντα (30).
Για την εφαρμογή της περ. γ) λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος του ετήσιου κύκλου εργασιών του αντίστοιχου ΚΑΔ σε δεύτερο βαθμό του προηγούμενου φορολογικού έτους, που αφορά στους υπόχρεους της παρ. 1, όπως αυτός αναρτάται στον ιστότοπο της Α.Α.Δ.Ε. εντός διμήνου από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος του άρθρου 67 εκάστου έτους. Για τον προσδιορισμού του μέσου όρου του προηγούμενου εδαφίου δεν λαμβάνονται υπόψη οι επιτηδευματίες με μηδενικό κύκλο εργασιών.
3. Το ελάχιστο ετήσιο κέρδος, που προσδιορίζεται βάσει της παρ. 2, μπορεί να αμφισβητηθεί από τον φορολογούμενο όταν αυτό είναι μεγαλύτερο από τα πραγματικά δηλωθέντα κέρδη αυτού, εφόσον αποδεικνύεται από τον υπόχρεο με βάση πραγματικά περιστατικά ή στοιχεία. Τέτοια περιστατικά συντρέχουν ιδίως στο πρόσωπο των υπόχρεων, οι οποίοι:
α) υπηρετούν τη στρατιωτική θητεία τους στις Ένοπλες Δυνάμεις,
β) είναι φυλακισμένοι,
γ) νοσηλεύονται σε νοσοκομείο ή κλινική,
δ) βρίσκονται σε αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή λοχείας με βάση την εργατική νομοθεσία,
ε) έχουν αποδεδειγμένα πληγεί από εκτεταμένες φυσικές καταστροφές που κατέστησαν αδύνατη, συνολικά ή μερικά, την άσκηση της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής τους δραστηριότητας,
στ) τελούν υπό ανάκληση της άδειας λειτουργίας της ατομικής τους επιχείρησης ή της άδειας άσκησης επαγγέλματός τους,
ζ) τελούν υπό απαγόρευση λειτουργίας του καταστήματος ή άλλου χώρου άσκησης της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής τους δραστηριότητας σε εφαρμογή απόφασης δημόσιας αρχής για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας ή άλλου λόγου που υπαγορεύει το δημόσιο συμφέρον,
η) προσκομίζουν στοιχεία από τα οποία αποδεικνύεται ότι για λόγους ανωτέρας βίας δεν ασκούσαν επιχειρηματική δραστηριότητα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Για την εφαρμογή της παρούσας, ο φορολογούμενος προσκομίζει τα αναγκαία δικαιολογητικά για την απόδειξη των ισχυρισμών του. Δεν συνιστούν και δεν αποδεικνύουν τέτοιους λόγους μόνες οι εγγραφές στα τηρούμενα βιβλία, αρχεία και στοιχεία του φορολογουμένου. Η Φορολογική Διοίκηση ελέγχει την αλήθεια των ισχυρισμών και την ακρίβεια των αποδεικτικών στοιχείων του φορολογουμένου και μειώνει ανάλογα το ελάχιστο ετήσιο κέρδος, στο οποία αναφέρονται οι ισχυρισμοί και τα αποδεικτικά στοιχεία.
4. Το ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος που προσδιορίζεται με το παρόν και τα άρθρα 28Β έως 28Δ εξομοιώνεται με το πραγματικό δηλούμενο εισόδημα από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας.
5. Με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών μετά από εισήγηση του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. καθορίζονται η διαδικασία και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρ. 3.

Σχόλια 1 … 23 24 25
  • 27 Νοεμβρίου 2023, 22:56 | Ευάγγελος Χρυσάφης

    Για ποιόν λόγο οι εξαιρέσεις από τον υπολογισμό βάσει τεκμηρίων είναι τόσο περιοριστικές και αφορούν μόνο συγκεκριμένες «δυστυχείς» καταστάσεις; Γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στις εξαιρέσεις και το εισόδημα από δωρεά ή γονική παροχή, εφ’ όσον αποδεικνύεται ότι αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα;
    Το νόημα του «ελεύθερου επαγγέλματος» δεν είναι ακριβώς αυτό; Ότι κάποιος επιλέγει το ελεύθερο επάγγελμα για να μπορεί να ρυθμίζει μόνος του τον όγκο και τις ώρες της εργασίες του, ανάλογα με τις ανάγκες του;
    Εγώ, για παράδειγμα, έχω περιορίσει τον όγκο εργασίας μου, καθώς φροντίζω την ηλικιωμένη μητέρα μου και τον ανάπηρο αδελφό μου, γεγονός που αντισταθμίζεται από γονικές παροχές χρημάτων. Γιατί αυτό δεν μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν;

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 22:42 | Παναγιώτης Γρίλλιας

    Σύμφωνα με τα άρθρα 13, 14, 15, οι πολίτες υποχρεούνται να δηλώνουν ως πραγματικό εισόδημα αυτό που τεκμαίρεται ότι απέκτησαν, ανεξαρτήτως εάν το απέκτησαν. Για το λόγο αυτό στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος Ν. 4172/2013, προστίθεται άρθρο με τον αριθμό 28Α, με την 1η παράγραφο του οποίου όσοι ασκούν ατομική επιχείρηση,όπως είναι η επιχείρηση γλωσσομάθειας ΚΞΓ, πρέπει να δηλώνουν ελάχιστο ετήσιο κέρδος αυτό που προκύπτει από συγκεκριμένες προδιαγραφές και όχι το πραγματικό
    τους, που προκύπτει από τα φορολογικά βιβλία. Ο νόμος αυτός είναι
    αντισυνταγματικός, διότι είναι αντίθετος με το άρθρο 4 του Συντάγματος που αναφέρει στην παράγραφο 5 ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Ο προσδιορισμός της ικανότητας εκάστου Έλληνος σε σχέση με την οικονομική του δυνατότητα και η δυνατότητα συμμετοχήςστα δημόσια βάρη προκύπτει από φορολογικά βιβλία.

    Η ύπαρξη τεκμηρίου σε σχέση με το ποσό καθαρού εισοδήματος (κέρδος) εκάστου Έλληνος και ειδικότερα εκάστου ιδιοκτήτου ΚΞΓ είναι αντισυνταγματική. Δεν λαμβάνονται υπόψιν τα τηρούμενα φορολογικά βιβλία, αλλά τίθενται άλλα κριτήρια για τον προσδιορισμό του καθαρού κέρδους.
    Για παράδειγμα, ένα ΚΞΓ έχει ακαθάριστα κέρδη ευρώ 74.985, και εάν αφαιρεθούν τα έξοδα που αναγνωρίζονται ωςέξοδα, παραμένουν πραγματικά κέρδη ευρώ 15.000. Όμως σύμφωνα με το σχέδιο νόμου και τα κριτήρια που θέτει αυτό δεν θα πληρωθεί φόρος ευρώ 2.000 βάσει του
    προγραμματικού κέρδους, αλλά φόρος ευρώ 7.104,20 βάσει των κριτηρίων που θέτει το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, δηλαδή περισσότερος φόρος ευρώ 5.104,20.
    Με βάση τα φορολογικά βιβλία το πραγματικό κέρδος είναι ευρώ 15.000 και εάν πληρωθεί επιπλέον φόρος ευρώ 7.104,20 το καθαρό κέρδος που θα απομείνει στον επιχειρηματία είναι ευρώ 8.000. Διερωτώμαι, λοιπόν, γιατί να έχω αυτή την επιχείρηση από την οποία δεν μπορώ να ζήσω και να μην στραφώ σε άλλους τρόπους αποκόμισης
    εισοδημάτων, όπως είναι τα μαύρα ιδιαίτερα, που αφήνετε, επιμελώς, στο απυρόβλητο;
    Καλύτερα δεν είναι να κλείσω την ατομική μου επιχείρηση, αντί να φορολογούμαι για κέρδη που δεν έχω αποκτήσει;

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 22:42 | ΚΩΣΤΑΣ

    Νομοσχέδιο αντισυνταγματικό (παράβαση βασικών αρχών και προστατευτικών των δικαιωμάτων διατάξεων του Συντάγματος όπως η αρχή ισότητας και ειδικά ισότητας στα δημόσια βάρη, αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αρχή της αναλογικότητας, υπέρμετρος περιορισμός της προσωπικής και επαγγελματικής ελευθερίας, παραβίαση του άρθρου 17 Σ για την προστασία της ιδιοκτησίας-περιουσίας κλπ…).
    Το εν λόγω νομοσχέδιο με την επιβολή οριζόντιας φορολογικής επιβάρυνσης των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που τους οδηγεί σε αφανισμό και οικονομική εξαθλίωση δεν εξυπηρετεί την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αλλά τουναντίον α) ευνοεί τους λίγους, ήτοι τις μεγάλες εταιρείες και τα μεγάλα εισοδήματα σε βάρος των πολλών (Ενδεικτικό των ανωτέρω είναι το άρθρο 46 αυτού με τίτλο «Μείωση συντελεστή φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου»), και β) αποτελεί μια αθέμιτη προσπάθεια μείωσης του αριθμού των ελεύθερων επαγγελματιών μέσω της θέσπισης υπέρμετρου «ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος», επιβολής δηλαδή κεφαλικού φόρου δυσβάσταχτου για όσους κερδίζουν λιγότερα από τα «προβλεπόμενα» που εκ του αποτελέσματος θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν το ελεύθερο επάγγελμα.
    Η εισαγωγή φορολογητέου «τεκμαρτού» εισοδήματος, με τη φορολόγηση δηλαδή εισοδήματος που δεν έχει πραγματικά αποκτηθεί, και μάλιστα προσαυξημένου αφενός με βάση το χρόνο άσκησης του επαγγέλματος και αφετέρου σωρευτικά με βάση το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας και τον μέσο όρο του ετήσιου τζίρου του ΚΑΔ, και μάλιστα χωρίς να αναγνωρίζονται πραγματοποιηθέντα επαγγελματικά έξοδα έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη φορολόγηση με βάση εισοδήματα άλλων (πάνω μάλιστα και από τα ακαθάριστα έσοδα!), κατά παράβαση του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», δηλαδή σύμφωνα με την πραγματική τους φοροδοτική ικανότητα. Εξίσου προβληματική είναι η αυθαίρετη λογική του νομοσχεδίου περί τεκμαιρόμενου «μόνιμου κέρδους» των ατομικών επιχειρήσεων με τη σχετική πρόβλεψη διάταξης του νομοσχεδίου (βλ. άρθρο 11) όπου οι ατομικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να εμφανίσουν ζημία την οποία θα μπορούν να μεταφέρουν από το ένα έτος στο άλλο κατά την εφαρμογή του ελάχιστου τεκμαιρόμενου κέρδους, την στιγμή που στα νομικά πρόσωπα/εταιρείες αυτό θα είναι επιτρεπτό (Προς τι άραγε αυτή η διάκριση;).
    Η επιχειρούμενη ταύτιση-εξομοίωση των ελεύθερων επαγγελματιών-μη μισθωτών με τους μισθωτούς, ήτοι κατηγοριών με ουσιωδώς διαφορετικές συνθήκες απασχολήσεως και παραγωγής εισοδήματος, αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας [Σ άρθρο 4], από της απόψεως της ενιαίας μεταχειρίσεως προσώπων που τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες(όπως έχει ήδη κρίνει και το ΣτΕ με τις υπ’ αρ. 1880 και 1888/2019 αποφάσεις του). Σημειωτέον ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν έχουν 14 μισθούς (δώρα και επιδόματα), πολλοί δεν εργάζονται όλο το χρόνο (12μήνο), και δεν απολαμβάνουν το αφορολόγητο εισόδημα ούτε τις εκπτώσεις και τις απαλλαγές των μισθωτών. Για τον δε προσδιορισμό του «τεκμαρτού» φορολογητέου εισοδήματος παραπλανητικά χρησιμοποιείται, όχι ο καθαρός φορολογητέος μισθός του μισθωτού, αλλά ο μικτός μισθός, συνυπολογιζομένων και των ασφαλιστικών εισφορών, την ίδια στιγμή που ο μισθωτός φορολογείται επί του καθαρού εισοδήματος αφαιρουμένων δηλαδή των ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών κρατήσεων. Επιχειρείται συνεπώς, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας, αυθαίρετη εξομοίωση διαφορετικών καταστάσεων και ενιαία μεταχείριση προσώπων τελούντων υπό διαφορετικές συνθήκες βάσει άσχετων μεταξύ τους κριτηρίων.
    Η άδικη και υπέρμετρη φορολόγηση που θα επιβληθεί στους μικρομεσαίους ελευθέρους επαγγελματίες καθώς θα φορολογηθούν για εισόδημα τεκμαρτό που δεν έχει πραγματικά αποκτηθεί, συνιστά υπερβολικό, δυσανάλογο και δυσβάσταχτο βάρος γι’ αυτούς που κλονίζει την οικονομική και περιουσιακή τους κατάσταση, που σε συνδυασμό με την ήδη επιβολή υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών που θα αυξηθούν ξανά από 1/1/2024, θα τους οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση στερούμενοι ενός ικανοποιητικού και αξιοπρεπούς επιπέδου διαβιώσεως που θα τους εξασφαλίζει τους όρους όχι μόνο της φυσικής τους υποστάσεως, αλλά και της συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή (βλ. σχετ. νομολογία ΣτΕ).
    Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προϋποθέτει έναν ουσιαστικό διάλογο μεταξύ όλων των φορέων, με στόχο ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα λαμβάνει υπόψιν τις συνταγματικές επιταγές, τις πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και τις ιδιαιτερότητες κάθε επαγγέλματος, και θα έχει ως βάση τη συνεισφορά εκάστου στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις πραγματικές δυνάμεις του και όχι με «τεκμαρτά» απολύτως ανύπαρκτα εισοδήματα.
    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ : Νομοσχέδιο με αντισυνταγματικές διατάξεις που θα πρέπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:33 | ΚΩΣΤΑΣ

    Νομοσχέδιο αντισυνταγματικό (παράβαση βασικών αρχών και προστατευτικών των δικαιωμάτων διατάξεων του Συντάγματος όπως η αρχή ισότητας και ειδικά ισότητας στα δημόσια βάρη, αρχή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αρχή της αναλογικότητας, υπέρμετρος περιορισμός της προσωπικής και επαγγελματικής ελευθερίας, παραβίαση του άρθρου 17 Σ για την προστασία της ιδιοκτησίας-περιουσίας κλπ…).
    Το εν λόγω νομοσχέδιο με την επιβολή οριζόντιας φορολογικής επιβάρυνσης των ελευθέρων επαγγελματιών, των επιστημόνων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που τους οδηγεί σε αφανισμό και οικονομική εξαθλίωση δεν εξυπηρετεί την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αλλά τουναντίον α) ευνοεί τους λίγους, ήτοι τις μεγάλες εταιρείες και τα μεγάλα εισοδήματα σε βάρος των πολλών (Ενδεικτικό των ανωτέρω είναι το άρθρο 46 αυτού με τίτλο «Μείωση συντελεστή φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου»), και β) αποτελεί αθέμιτη προσπάθεια μείωσης του αριθμού των ελεύθερων επαγγελματιών μέσω της θέσπισης υπέρμετρου «ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος», επιβολής δηλαδή κεφαλικού φόρου δυσβάσταχτου για όσους κερδίζουν λιγότερα από τα «προβλεπόμενα» που εκ του αποτελέσματος θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν το ελεύθερο επάγγελμα.
    Η εισαγωγή φορολογητέου «τεκμαρτού» εισοδήματος, με τη φορολόγηση δηλαδή εισοδήματος που δεν έχει πραγματικά αποκτηθεί, και μάλιστα προσαυξημένου αφενός με βάση το χρόνο άσκησης του επαγγέλματος και αφετέρου σωρευτικά με βάση το ετήσιο κόστος μισθοδοσίας και τον μέσο όρο του ετήσιου τζίρου του ΚΑΔ, και μάλιστα χωρίς να αναγνωρίζονται πραγματοποιηθέντα επαγγελματικά έξοδα έχει ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη φορολόγηση με βάση εισοδήματα άλλων (πάνω μάλιστα και από τα ακαθάριστα έσοδα!), κατά παράβαση του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», δηλαδή σύμφωνα με την πραγματική τους φοροδοτική ικανότητα. Εξίσου προβληματική είναι η αυθαίρετη λογική του νομοσχεδίου περί τεκμαιρόμενου «μόνιμου κέρδους» των ατομικών επιχειρήσεων με τη σχετική πρόβλεψη διάταξης του νομοσχεδίου (βλ. άρθρο 11) όπου οι ατομικές επιχειρήσεις δεν μπορούν να εμφανίσουν ζημία την οποία θα μπορούν να μεταφέρουν από το ένα έτος στο άλλο κατά την εφαρμογή του ελάχιστου τεκμαιρόμενου κέρδους, την στιγμή που στα νομικά πρόσωπα/εταιρείες αυτό θα είναι επιτρεπτό (Προς τι άραγε αυτή η διάκριση;).
    Η επιχειρούμενη ταύτιση-εξομοίωση των ελεύθερων επαγγελματιών-μη μισθωτών με τους μισθωτούς, ήτοι κατηγοριών με ουσιωδώς διαφορετικές συνθήκες απασχολήσεως και παραγωγής εισοδήματος, αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας [Σ άρθρο 4], από της απόψεως της ενιαίας μεταχειρίσεως προσώπων που τελούν υπό διαφορετικές συνθήκες(όπως έχει ήδη κρίνει και το ΣτΕ με τις υπ’ αρ. 1880 και 1888/2019 αποφάσεις του). Σημειωτέον ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν έχουν 14 μισθούς (δώρα και επιδόματα), πολλοί δεν εργάζονται όλο το χρόνο (12μήνο), και δεν απολαμβάνουν το αφορολόγητο εισόδημα ούτε τις εκπτώσεις και τις απαλλαγές των μισθωτών. Για τον δε προσδιορισμό του «τεκμαρτού» φορολογητέου εισοδήματος παραπλανητικά χρησιμοποιείται, όχι ο καθαρός φορολογητέος μισθός του μισθωτού, αλλά ο μικτός μισθός, συνυπολογιζομένων και των ασφαλιστικών εισφορών, την ίδια στιγμή που ο μισθωτός φορολογείται επί του καθαρού εισοδήματος αφαιρουμένων δηλαδή των ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών κρατήσεων. Επιχειρείται συνεπώς, κατά παράβαση της αρχής της ισότητας, αυθαίρετη εξομοίωση διαφορετικών καταστάσεων και ενιαία μεταχείριση προσώπων τελούντων υπό διαφορετικές συνθήκες βάσει άσχετων μεταξύ τους κριτηρίων.
    Η άδικη και υπέρμετρη φορολόγηση που θα επιβληθεί στους μικρομεσαίους ελευθέρους επαγγελματίες καθώς θα φορολογηθούν για εισόδημα τεκμαρτό που δεν έχει πραγματικά αποκτηθεί, συνιστά υπερβολικό, δυσανάλογο και δυσβάσταχτο βάρος γι’ αυτούς που κλονίζει την οικονομική και περιουσιακή τους κατάσταση, που σε συνδυασμό με την ήδη επιβολή υπέρογκων ασφαλιστικών εισφορών που θα αυξηθούν ξανά από 1/1/2024, θα τους οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση στερούμενοι ενός ικανοποιητικού και αξιοπρεπούς επιπέδου διαβιώσεως που θα τους εξασφαλίζει τους όρους όχι μόνο της φυσικής τους υποστάσεως, αλλά και της συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή (βλ. σχετ. νομολογία ΣτΕ).
    Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προϋποθέτει έναν ουσιαστικό διάλογο μεταξύ όλων των φορέων, με στόχο ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα λαμβάνει υπόψιν τις συνταγματικές επιταγές, τις πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και τις ιδιαιτερότητες κάθε επαγγέλματος, και θα έχει ως βάση τη συνεισφορά εκάστου στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις πραγματικές δυνάμεις του και όχι με «τεκμαρτά» απολύτως ανύπαρκτα εισοδήματα.
    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ : Νομοσχέδιο με αντισυνταγματικές διατάξεις που θα πρέπει ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:52 | ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΟΔΗΓΗΣΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ

    Η φοροδιαφυγή είναι ξεκάθαρα καταδικαστέα γιατί είναι ο κυριότερος παράγοντας αποσταθεροποίησης της αγοράς και της ανάπτυξης αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων είτε είναι εταιρίες ή νομικά πρόσωπα ή ατομικές επιχειρήσεις.
    Η οριζόντια καθιέρωση των τεκμαρτών κερδών είναι ουσιαστικά η παραδοχή του κράτους ότι είναι ανίκανο να καθιερώσει ένα αδιάβλητο και δίκαιο φορολογικό σύστημα και να πατάξει την φοροδιαφυγή.
    Να ξεκινήσουμε με την κοινώς αποδεκτή συνθήκη, ακόμα και από το κράτος, ότι κάθε δραστηριότητα , όπως αποτυπώνεται από τον ισχύοντα Κωδικό Αριθμό Δραστηριότητας (ΚΑΔ) είναι διακριτή και διέπεται από διαφορετικούς όρους και προϋποθέσεις.
    Ως Σωματείο Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής που αφορά τους ΚΑΔ 8553000, 85531100, 85531101, 85591306 έχουμε να καταθέσουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις.
    Σε κάθε ΚΑΔ όπως και στους άνω αναφερόμενους δραστηριοποιούνται σε κάποιο ποσοστό κάθε είδους εταιρίες ( ΑΕ, ΟΕ, ΕΠΕ, ΙΚΕ, ΕΕ, Ατομικές κλπ.) Αναπόφευκτα αναπτύσσεται ανταγωνισμός όχι μόνο ανάμεσα σε κάθε επιχειρηματική οντότητα ξεχωριστά αλλά και ανά κατηγορία ( πχ. Μεταξύ super markets και mini markets).
    Σε σύνολο περίπου 2000 σχολών πανελλήνια από τις οποίες οι μισές βρίσκονται στην Αττική και στην Θεσσαλονίκη έχουμε την παρακάτω ποσόστωση
    Ατομικές επιχειρήσεις 66%
    ΟΕ 20%
    ΙΚΕ 6%
    ΕΠΕ 6%
    ΑΕ 1%

    Οι ατομικές έχουν μικρότερο αριθμό πελατών σε σχέση με τις εταιρίες και έχουν μικρότερα κέρδη.
    Η επιβολή τεκμαρτού κέρδους μόνο για τις ατομικές επιχειρήσεις και όχι για το σύνολο των επιχειρήσεων που αφορούν τους συγκεκριμένους ΚΑΔ, αποτελεί μια άδικη απόφαση που αλλάζει τις ισορροπίες μεταξύ των επιχειρήσεων και επηρεάζει τις μικρότερες δυσμενώς και τις μεγαλύτερες ευνοϊκώς.
    Η πολιτεία με το νόμο αυτόν στην ουσία τιμωρεί μόνο τα δυο τρίτα (2/3) του κλάδου επιβάλλοντας επιπλέον φόρο με το τεκμαρτό κέρδος. Αυτό δεν μπορεί να είναι αποδεκτό. Η νομοθεσία θα πρέπει να ισχύει δίκαια για όλους και όχι στοχοποιημένα σε μικρότερες επιχειρήσεις ευνοώντας τις μεγαλύτερες.
    Επιπλέον στο σχέδιο νόμου ο υπολογισμός του τεκμαρτού κέρδους περιλαμβάνει συντελεστή που αφορά τον μέσο όρο του ετήσιου κύκλου εργασιών του Κ.Α.Δ.
    Επομένως ο νομοθέτης αναγνωρίζει τις ιδιαιτερότητες που προφανώς υπάρχουν ανά ΚΑΔ, αλλά δυστυχώς αναγνωρίζει μόνο τις οικονομικές, ενώ δεν αναγνωρίζει και δεν λαμβάνει υπόψιν τις υπόλοιπες ιδιαιτερότητες του ΚΑΔ που αφορούν άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν εξίσου.
    Αφού ο στόχος του νομοσχέδιου είναι τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής πράξτε αυτό που λέει ο τίτλος σωστά και οργανωμένα.
    Για να μπορέσει να υπάρξει δίκαια και αντικειμενική φορολόγηση προτείνουμε να γίνουν τα εξής:
    o Να μην ισχύσει κανένας φόρος για τον κύκλο εργασιών του 2023. Ότι ισχύσει να ισχύει για τον κύκλο εργασιών του 2024.
    o Να καταργηθούν τα οριζόντια μέτρα μόνο για τις ατομικές και να ισχύσουν για όλο τον ΚΑΔ χωρίς άδικες στοχευμένες ρυθμίσεις προς την μερίδα της αγοράς των ατομικών επιχειρήσεων.
    o Το υπουργείο οικονομικών να συστήσει μια επιτροπή με στελέχη όπου θα μελετήσει τις συνθήκες ανά δραστηριότητα ΚΑΔ με στελέχη από συναρμόδια Υπουργεία, (ΥΜΕ και Ψηφιακής Διακυβέρνησης στην περίπτωση του κλάδου των εκπαιδευτών οδήγησης), μαζί με έναν εκπρόσωπο του κάθε κλάδου ξεχωριστά έτσι ώστε να ληφθούν υπόψιν οι ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης.

    Ειδικά για τον κλάδο των σχολών οδήγησης πρέπει να ληφθούν υπόψιν τα εξής:
    • Ο κλάδος των σχολών οδήγησης αφορά παροχή υπηρεσιών στην εκπαίδευση των πολίτων στην οδήγηση και στην κυκλοφοριακή αγωγή που είναι ουσιαστικά η εκπαίδευση στην οδική ασφάλεια, που αφορά την ανθρώπινη ζωή. Όπως είναι προφανές ο εκπαιδευτής οδήγησης δεν μπορεί να κάνει περικοπές στις υπηρεσίες του όπως π.χ. ένας μπογιατζής, γιατί δεν είναι αποδεκτό για την οδική ασφάλεια.
    • Διαχρονικό πρόβλημα του κλάδου είναι τα φαινόμενα διαφθοράς στο σύστημα εξέτασης των υποψήφιων οδηγών.
    • Σε έρευνα της ICAP για την επαγγελματική δραστηριότητα των σχολών οδήγησης, στο ερώτημα ποιο θεωρείτε ως το κυριότερο πρόβλημα του κλάδου, οι εκπαιδευτές οδήγησης απάντησαν ως κυριότερο πρόβλημα την φοροδιαφυγή και την διαφθορά σε ποσοστό πάνω από 80%.
    • Το 2016 σε πλήθος 1916 σχολών οδήγησης με 3807 απασχολούμενους έχουμε Κύκλο εργασιών 29324€.
    • Επιπλέον με ευθύνη της Ελληνικής πολιτείας διαχρονικά παραμένει το παλαιό διάτρητο σύστημα εκπαίδευσης και εξέτασης υποψηφίων οδηγών που όλοι το καταδικάζουν αλλά δεν αλλάζει!
    • Θυμίζουμε ότι το παρόν σύστημα βρίσκεται σε ισχύ τριάντα και πλέον χρόνια
    Άλλαξε με τον 4599/2019 ο οποίος δεν εφαρμόστηκε πλήρως ποτέ.
    Με τον 4625/2019 καταργήθηκε ο 4599/2019 και επανήλθε μεταβατικά το παλαιό σύστημα. Αυτή η μεταβατική περίοδος, ενώ είχε εξαγγελθεί ότι θα διαρκέσει έξι μήνες, ακόμα δεν έχει τελειώσει και συνεχίζεται μέχρι σήμερα τέσσερα και πλέον έτη, αφού ο 4850/2021 που περιλαμβάνει όλες τις αλλαγές προς την διαφάνεια δεν έχει εφαρμοστεί 2 χρόνια μετά την δημοσίευση του με αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
    • Το νομικό πλαίσιο που διέπει την δραστηριότητα των παραπάνω ΚΑΔ ορίζει τα εξής:
    o Υποχρεωτικά μαθήματα ανά κατηγορία άδειας οδήγησης
    o Μαθητολόγιο που καταγράφονται τα μαθήματα και οι παραστάσεις.
    o Έχει θεσπιστεί ελάχιστη τιμή μαθήματος με τον Ν4850/2021 άρθρο 30 παρ. 16. Με ευθύνη της πολιτείας αυτή η διάταξη δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα.
    16. Με απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μετα-
    φορών, η οποία εκδίδεται μετά από τεχνικοοικονομική
    μελέτη για την ανάλυση του κόστους χρέωσης των σχο-
    λών εκπαίδευσης υποψήφιων οδηγών, ανάλογα με τις
    κατηγορίες αδειών οδήγησης για τις οποίες παρέχεται
    εκπαίδευση, δύναται να καθορίζεται το ελάχιστο κόστος
    χρέωσης των θεωρητικών και πρακτικών μαθημάτων
    που προσφέρονται από τις σχολές εκπαίδευσης υποψή-
    φιων οδηγών στους εκπαιδευομένους.

    Όπως είναι προφανές αν και όταν εφαρμοστούν οι διατάξεις του Ν 4850/2021 τότε δεν θα χρειάζεται η επιβολή τεκμαρτού κέρδους αφού θα προκύπτει το πραγματικό για όλους ανεξαιρέτως, χωρίς δυνατότητα φοροδιαφυγής.
    o Υπάρχουν υποχρεωτικά μαθήματα σύμφωνα με την ΥΑ 50984/7947/2013 (Β’ 3056)
    o Αναμένεται η εφαρμογή του Άρθρο 16 Ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Σύστημα αδειών οδήγησης «Τέθριππον» του Ν4850/2021, όπου καταγράφεται υποχρεωτικά ψηφιακά σε πραγματικό χρόνο όλη η εκπαίδευση που παρέχεται.
    o Αναμένεται η εφαρμογή του Άρθρου 30 παρ.16 του Ν4850/2021, όπου καθορίζεται ελάχιστη τιμή μαθήματος.
    o Έχει εξαγγελθεί η υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος.

    Με βάση τα παραπάνω ζητούμε να μην ισχύσουν τα οριζόντια μέτρα για το τεκμαιρόμενο κέρδος όπως περιγράφονται στο Άρθρο 13 Ελάχιστο τεκμαιρόμενο κέρδος από την άσκηση ατομικής επιχειρηματικής δραστηριότητας – Προσθήκη άρθρου 28Α στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, για τους ΚΑΔ 8553000, 85531100, 85531101, 85591306, αφού για τον κλάδο των εκπαιδευτών οδήγησης εφόσον ισχύσουν οι νομοθετημένες (περασμένες ήδη σε νόμο) διατάξεις, προκύπτει το αληθές λογιστικό εισόδημα για όλες τις επιχειρήσεις, κάθε κατηγορίας.

    Για το ΔΣ

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:45 | Μαρία Γαβριελάτου

    Με το σύστημα αυτό το κράτος θα χάσει τριπλά. Οι μεγαλύτεροι από εμας θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και θα βγούν στη σύνταξη. ΆΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ. Οι νεώτεροι θα δουλέψουν μαύρα. ΑΡΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ και τέλος όσοι έχουν ΦΠΑ δεν θα κόβουν αποδείξεις αφού πιά δεν θα σημαίνουν τίποτα ΑΡΑ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΧΡΉΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΠΑ. Αυτό το έχουν σκεφτεί οι οικονομολόγοι της κυβέρνησης; Για άλλη μιά φορά μαύρο χρήμα και παρανομία.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:42 | ΤΕΕ ΘΡΑΚΗΣ

    Το προς κατάθεση νομοσχέδιο για την αλλαγή της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και την τεκμαρτή τους φορολόγηση, είναι ένα άκρως σοβαρό θέμα το οποίο επηρεάζει σαφέστατα το σύνολο των ελεύθερων επαγγελματιών συναδέλφων μηχανικών, οι οποίοι διαθέτουν ατομική επιχείρηση και βιοπορίζονται μέσω αυτής.
    Θέτωντας το θέμα επί της αρχής, δεν είναι δυνατή η εφαρμογή ενός μέτρου το οποίο είναι οριζόντιο, αντιμετωπίζει ως ένα το σύνολο των επιτηδευματιών ασχέτως ειδικότητας και επαγγέλματος και είναι απαράδεκτο να θεωρεί φοροφυγά και ψεύτη, ως προς τη δήλωση εισοδήματος, όποιον κερδίζει λιγότερα από το, κατά την άποψη των συντακτών, χρηματικό όριο.
    Καταρχήν το κάθε επάγγελμα έχει τις ιδιαιτερότητες του, τα δικά του χαρακτηριστικά και τους δικούς κανόνες – διαδικασίες συναλλαγής ανάμεσα στον πελάτη και στο δημόσιο. Με αυτό το σκεπτικό δεν είναι δυνατόν να ισχύουν τα ίδια οριζόντια μέτρα για όλους. Να θυμηθούμε ότι οριζόντια μέτρα λήφθηκαν και κατά τη διάρκεια της περιόδου των μνημονίων, οπότε η χώρα διέρχονταν μια σοβαρότατη οικονομική κρίση, με ολέθρια τελικώς αποτελέσματα για την κοινωνία, όπως κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και φυγή για ανεύρεση εργασίας στο εξωτερικό.
    Επομένως είναι άμεσα αντιληπτή, από τη μέχρι τώρα εμπειρία, η αποτυχία τέτοιας λογικής στη λήψη μέτρων, με αντίκτυπο τόσο στους επαγγελματίες, όσο και στο κράτος καθώς η ιστορία μας έδειξε ότι η τελική απόδοση είσπραξης του μέτρου θα απέχει κατά πολύ από τα αναμενόμενα.

    Εξειδικεύοντας την πρόταση τεκμαρτής φορολόγησης για τους συναδέλφους μηχανικούς ελεύθερους επαγγελματίες, θεωρούμε ότι παραβιάζεται η συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας. Παρατίθενται τέσσερα ενδεικτικά παραδείγματα για την αστοχία του μέτρου.
    1. Έχουμε μια ελεύθερη επαγγελματία, μητέρα ανήλικου τέκνου και δεν αναφερόμαστε στις περιπτώσεις εγκυμοσύνης και λοχείας οι οποίες εξαιρούνται. Είναι δυνατό να της επιβληθεί ότι θα πρέπει κατ’ ελάχιστο να δηλώνει το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα και να φορολογείται ως σαν να το βγάζει; Είναι γνωστές σε όλους οι δυσκολίες του ελεύθερου επαγγέλματος άρα γιατί να μην της δίνουμε την ευκαιρία να εργασθεί όσο της επιτρέπουν οι δυνάμεις της και φυσικά να έχει τη δυνατότητα επιλογής της ποσότητας της εργασίας ώστε να υπάρχει αντιστάθμιση για την ανατροφή των τέκνων της. Παράλληλα δεν πρέπει να λησμονείται ότι στη χώρα μας είναι έντονο το δημογραφικό πρόβλημα.
    2. Στο ελεύθερο επάγγελμα γνωρίζουμε ότι κάποιες χρονιές ενδεχομένως να μην έχουν την κερδοφορία άλλων ετών, με αποτέλεσμα να είναι το εισόδημα πολύ χαμηλότερο. Γι΄ αυτό το λόγο πρέπει να τιμωρηθεί ο ελεύθερος επαγγελματίας; Δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα στο ελεύθερο επάγγελμα ότι όλες οι χρονιές θα είναι γεμάτες από νέες δουλειές και νέες συμβάσεις παροχής υπηρεσίας. Το ορθό είναι να είμαστε αρωγοί στον επιτηδευματία ο οποίος έτυχε να έχει μια κακή χρονιά και όχι να νομοθετούνται μέτρα με τα οποία τον τιμωρούμε γιατί δεν κέρδισε τα προσδοκόμενα και έτσι να του δείχνουμε την κατεύθυνση της εξόδου από το επάγγελμα.
    3. Γνωρίζουμε τα έργα των μηχανικών και η ανάλογη παροχή υπηρεσίας λαμβάνει αρκετό χρόνο για την εκτέλεση της και φυσικά όχι απαραίτητα εντός ενός οικονομικού έτους. Επιπροσθέτως όσοι ασχολούμαστε με δημόσια έργα ή μελέτες δημοσίων έργων γνωρίζουμε ότι ο χρόνος συμβασιοποίησης – εκτέλεσης των εργασιών και τέλος τιμολόγησης είναι αρκετά μεγάλος και πολλές φορές μεγαλύτερος από ένα οικονομικό έτος. Με βάση τα παραπάνω αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπορεί ένα επαγγελματίας να εκτελεί εργασίες αλλά να τιμολογηθούν την επόμενη χρονιά. Για ποιο λόγο εκείνη τη χρονιά να φορολογηθεί τεκμαρτά χωρίς να έχει ολοκληρώσει την εργασία του την οποία θα τιμολογήσει το επόμενο οικονομικό έτος;
    4. Υπάρχουν πλήθος περιπτώσεων συναδέλφων οι οποίοι είτε βιοπορίζονται κατά κύριο λόγο από άλλες πηγές εισοδήματος (π.χ. ενοίκια), είτε δραστηριοποιούνται διαμέσου εταιρικών σχημάτων ενώ παράλληλα διατηρούν μια ατομική επιχείρηση, καταβάλλοντας βεβαίως το τέλος επιτηδεύματος και εκτελώντας εργασίες οι οποίες δεν είναι στο καταστατικό της εταιρίας. Για ποιο λόγο αυτοί πρέπει να φορολογηθούν τεκμαρτά και όχι λογιστικά; Δε θα είναι επακόλουθο να κλείσουν τα βιβλία τους και το κράτος να μην εισπράξει ούτε το τέλος επιτηδεύματος;
    Από τα προαναφερθέντα παραδείγματα γίνεται αντιληπτό ότι τέτοιου είδους στρεβλές λογικές οδηγούν μάλλον σε αντίθετα αποτελέσματα από τον αρχικό σχεδιασμό και φυσικά είναι καταστροφικά για τη μεγαλύτερη μερίδα των ελεύθερων επαγγελματιών μηχανικών και το δε αποτέλεσμα θα είναι πολλοί συνάδελφοι να ενωθούν γύρω από ένα συνάδελφο και οι ίδιοι να κλείσουν βιβλία (οπότε τα έσοδα του κράτους θα είναι μειωμένα- λιγότερα τέλη επιτηδεύματος), φαινόμενο το οποίο παρατηρήθηκε στην προηγούμενη δεκαετία.

    Ως επιμελητήριο, αντιπροτείνοντας κάποια μέτρα – ενέργειες για τη βελτίωση και εξορθολογισμό του νομοσχεδίου, θεωρούμε ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν τα κάτωθι δεδομένα.

    1) Όσοι συνάδελφοι ασχολούνται με δημόσια έργα ή μελέτες δημοσίων έργων, γνωρίζουν ότι για την εκτέλεση των εργασιών έχει προηγηθεί μια σύμβαση, η οποία αναφέρει τους όρους της οικονομικής συμφωνίας, και στην οποία εάν δεν τιμολογηθεί το πλήρες ποσό και δεν αποδοθούν όλες οι κρατήσεις δεν είναι δυνατή η πληρωμή του αναδόχου. Επιπλέον λόγω της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής τιμολόγησης όταν τιμολογείται μια εργασία αυτομάτως διαβιβάζεται στην Α.Α.Δ.Ε.. Με βάση τα παραπάνω καταλαβαίνουμε πάντες ότι δεν υπάρχει σε αυτήν τη κατηγορία δυνατότητα φοροδιαφυγής ώστε να πρέπει να εφαρμόσουμε την τεκμαρτή φορολόγηση.
    2) Όσοι συνάδελφοι ασχολούνται με ιδιωτικά έργα για αυτούς υπάρχουν τα εξής δεδομένα. Οι περισσότερες παροχές υπηρεσίας αφορούν κατά κύριο λόγο, έκδοση Οικοδομικών Αδειών, Αδειών Μικρής Κλίμακας , Βεβαιώσεων περί μη απαίτησης έκδοσης κάποιας άδειας για συγκεκριμένες εργασίες, Τακτοποίηση αυθαιρέτων, Έκδοση ηλεκτρονικής ταυτότητας ακινήτων, Έκδοση Π.Ε.Α., Υποβολή πρότασης στο πρόγραμμα Εξ’ οικονομώ, Σύνταξη Τοπογραφικών Διαγραμμάτων, Υποβολή Πράξεων στο Κτηματολόγιο και τέλος η Επίβλεψη κατασκευής Ιδιωτικών Έργων. Εάν ο μηχανικός παρέχει την υπηρεσία του σε κάποιο νομικό πρόσωπο ειδικά όταν τηρεί βιβλία Γ’ τάξης δεν είναι δυνατή η αποφυγή της πλήρους τιμολόγησης της παροχής της υπηρεσίας για το σύνολο των χρημάτων. Σε περίπτωση όπου απευθύνεται σε ιδιώτη συντάσσεται ένα ιδιωτικό συμφωνητικό στο οποίο καθορίζεται η αμοιβή της υπηρεσίας. Όλες οι προαναφερθείσες παροχές υπηρεσίας πλην της τελευταίας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο είναι η ψηφιακή υποβολή των πράξεων σε ηλεκτρονικές πληροφοριακές πλατφόρμες. Επομένως στην παρούσα χρονική περίοδο, με πλήθος ψηφιακών εργαλείων, μπορεί με μεγάλη ακρίβεια να προσδιορισθεί το πλήθος και το μέγεθος των εργασιών που εκτέλεσε ένα επαγγελματίας και αναλόγως να ελεγχθεί το εισόδημα το οποίο δηλώνει. Αναφορικά με την παροχή υπηρεσίας για την επίβλεψη της κατασκευής ιδιωτικών έργων θα μπορούσε η αμοιβή του μηχανικού να προσδίδει μια έκπτωση στο φόρο του αναθέτοντος, όπως ισχύει για λοιπές δαπάνες ανακαίνισης και φυσικά με αυτό τον τρόπο να δίνεται κίνητρο ώστε να τιμολογούνται τα όποια χρήματα δίνονται.

    Με βάση τα παραπάνω περιγράφονται τα δεδομένα των συναλλαγών των ελεύθερων επαγγελματιών. Επομένως ως μέτρα για την πάταξη της όποιας φοροδιαφυγής σίγουρα δεν είναι η τεκμαρτή φορολόγηση η οποία είναι εντελώς άστοχη, άδικη και φυσικά ξεπερασμένη, αλλά μια σειρά από ενέργειες η οποίες θα αφορούν κατά κύριο λόγο την παροχή υπηρεσίας στα ιδιωτικά έργα. Αναφορικά με τα δημόσια έργα επεξηγήθηκε για ποιο λόγο δε μπορεί ένα μηχανικός να φοροδιαφύγει. Οι δε ενέργειες οι οποίες θα μπορούσαν να γίνουν είναι οι ακόλουθες:

    1) Δημιουργία κινήτρου φοροαπαλλαγής στο αναθέτοντα ιδιώτη ώστε στο τέλος να ζητάει τιμολόγηση του συνόλου του ποσού που δίνει για επίβλεψη εργασιών κατασκευής ιδιωτικών (όπως π.χ. σε εργασίες ανακαίνισης) γεγονός το οποίο υπάρχει εν μέρει για εργατικές εργασίες (πχ. υδραυλικού ή ηλεκτρολόγου εγκαταστάτη).
    2) Ψηφιακή διασταύρωση των εργασιών παροχής υπηρεσίας του μηχανικού με τα ηλεκτρονικά τιμολόγια τα οποία εκδίδονται σε κάθε οικονομικό έτος.
    3) Επαναφορά της λογικής των ελάχιστων νόμιμων αμοιβών για κάθε πράξη, οι οποίες θα πρέπει υποχρεωτικά να τιμολογούνται, να γίνεται ψηφιακά ο αντίστοιχος έλεγχος ενώ θα παρακολουθούνται μέσω παρατηρητηρίου ελαχίστων αμοιβών.

    Συμπερασματικά των παραπάνω διαπιστώνεται ότι με κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες μπορεί να παταχθεί η όποια φοροδιαφυγή, οι οποίες ενέργειες θα ανταποκρίνονται στα δεδομένα της εποχής και με εξειδικευμένα μέτρα τα οποία έχουν σχέση με την πραγματικότητα του κλάδου των μηχανικών. Επιπροσθέτως η τεκμαρτή φορολόγηση και όχι η λογιστική υποδηλώνει αδυναμία φορολογικού ελέγχου, η οποία καλλιεργεί μια νοοτροπία που φέρνει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα με βάση το νομοσχέδιο. Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν είναι αποδεκτή η λήψη οριζόντιων μέτρων όπως η τεκμαρτή φορολόγηση για όλες τις κατηγορίες των επαγγελματιών με εντελώς ανόμοιες συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:57 | ΚΑΤΡΑ ΠΑΣΧΑΛΙΆ

    Ο νόμος αυτός είναι αντισυνταγματικός, διότι είναι αντίθετος με το άρθρο 4 του Συντάγματος που αναφέρει στην παράγραφο 5 ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βαρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Ο προσδιορισμός της ικανότητας εκάστου Έλληνος σε σχέση με την οικονομική του δυνατότητα και η δυνατότητα συμμετοχής στα δημόσια βάρη προκύπτει από φορολογικά βιβλία.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:06 | ΝΙΚΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ

    Η επιλογή του ετήσιου κατώτατου μισθού ως βάση για τον υπολογισμό του ελάχιστου εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών είναι σε κάθε περίπτωση λανθασμένη, αφού το Κράτος αντί να αναζητήσει πραγματικά δεδομένα ανά εμπορικό κλάδο, προβαίνει αυθαιρέτως στην ταύτιση δύο εντελώς διαφορετικών οικονομικών δραστηριοτήτων, των μισθωτών και ελευθέρων επαγγελματιών.Η πλειοψηφία των ΚΞΓ δουλεύει 9 μήνες, εισπράττει δηλαδή έσοδα για 9 μήνες αλλά πληρώνει έξοδα για 12 μήνες. 3 Μήνες το καλοκαίρι πληρώνουμε δίχως να έχουμε έσοδα. Η φορολόγηση με τεκμήριο είναι ό,τι πιο άδικο. Ας θεσπιστεί προσωρινή διακοπή για όσους είμαστε κλειστοί για να αποδεικνύεται το αυτονόητο. Και, επιτέλους ας γίνει κάτι για τα μαύρα ιδιαίτερα.
    Δεν πρέπει να εφαρμοστεί τεκμήριο σε φροντιστήρια που βρίσκονται σε χωριά ως 3.000 κατοίκους γιατί η αγορά είναι περιορισμένη.
    Να υπάρχει αφορολόγητο και για εμάς κι όχι μόνο για τους μισθωτούς.

  • 27 Νοεμβρίου 2023, 21:41 | Χαράλαμπος

    Η χρήση των τεκμηρίων για τον προσδιορισμό των φορολογικών υποχρεώσεων αποσπά το φορολογικό σύστημα από τις πραγματικές οικονομικές συνθήκες των φορολογουμένων. Η φορολογία θα πρέπει να αντανακλά τις οικονομικές δυνατότητες του φορολογούμενου, όπως καθορίζεται από το εισόδημα και τα κέρδη του προκειμένου να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα. Χρησιμοποιώντας τον μαθηματικό τύπο των τεκμηρίων, που δεν λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά κέρδη, θα επιβληθούν αδικαιολόγητα βάρη σε εκείνους των οποίων το εισόδημα ενδέχεται να μην ευθυγραμμίζεται με τις παραδοχές των τεκμηρίων. Επιπλέον, αυτή η προσέγγιση υπονομεύει την αρχή της ισότητας στη φορολογία.

    Επιπλέον με βάση την νομολογία των Ελληνικών δικαστηρίων, τεκμήρια μπορούν να θεσμοθετηθούν μόνο όταν υφίστανται έξοδα, τα οποία δεν έχουν δηλωθεί ως έσοδα από τον φορολογούμενο. Ο αυθαίρετος προσδιορισμός του μεγέθους των κερδών με την υπόθεση ότι ο ελεύθερος επαγγελματίας δεν μπορεί να εισπράξει λιγότερα από τον υπάλληλό του δεν πληρεί την ανωτέρω προϋπόθεση, διότι στην πράξη οι επαγγελματίες πέρασαν τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια με χειρότερες απολαβές από τους υπαλλήλους τους, δανείστηκαν και εμφάνισαν ζημιές. Συνεπώς ο αυθαίρετος προσδιορισμός του εισοδήματος βάση της ανωτέρω παραδοχής θα κριθεί αντισυνταγματικός.

    Επιπρόσθετα η πολυπλοκότητα των τεκμηρίων όπως επιβάλλονται που προσθέτουν απροσδιόριστους συντελεστές μη γνωστούς κατά τη διάρκεια φορολογικής χρήσης οδηγεί σε σύγχυση και δυσκολία συμμόρφωσης για τους φορολογούμενους. Η απλότητα και η σαφήνεια αποτελούν βασικά στοιχεία ενός αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος, καθώς διευκολύνουν τη συμμόρφωση και μειώνουν το διοικητικό κόστος. Ένα σύστημα που βασίζεται σε μια άκαμπτη φόρμουλα τεκμηρίων θα οδηγήσει σε έναν λαβύρινθος υπολογισμών, αποτρέποντας τους φορολογούμενους και δυνητικά οδηγώντας σε υψηλότερα ποσοστά μη συμμόρφωσης.

    Με βάση την εμπειρία των όσων περάσαμε τα χρόνια της κρίσης και την κοινή οικονομική λογική το προτεινόμενο σύστημα μπορεί να μην έχει την απαιτούμενη ευελιξία για να ανταποκριθεί στις μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες. Τα οικονομικά περιβάλλοντα είναι δυναμικά και ένα φορολογικό σύστημα θα πρέπει να μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές. Τα σταθερά τεκμήρια δεν θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν οικονομικές περιόδους κρίσεων, τις τεχνολογικές εξελίξεις ή τις αλλαγές στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα εφόσον δεν επιτρέπουν την ύπαρξη ζημιών, οι οποίες είναι πολλές φορές αναπόφευκτες κάτω από δυσμενείς συνθήκες.

    Τέλος όσον αφορά τα κριτήρια με τα οποία προσδιορίζονται τα τεκμήρια, δεν φαίνεται να έχει ληφθεί υπόψη, ότι είναι κοινές οι περιπτώσεις ένας ελεύθερος επαγγελματίας να διατηρεί ατομική επιχείρηση και να συμμετέχει ως ομόρρυθμος ή ετερόρρυθμος εταίρος σε άλλες εταιρείες, επιμερίζοντας τον χρόνο απασχόλησής του σε όλες αυτές. Δεν έχει ληφθεί υπόψη και είναι εξαιρετικά δυσχερές να προσδιοριστεί ο χρόνος απασχόλησης σε κάθε δραστηριότητα και προφανώς το εισόδημά του έρχεται από πολλές πηγές και δεν έχει προσδιοριστεί αν και κατά πόσο θα προσμετράται ως εισόδημα που θα καλύπτει το τεκμήριο.

    Συμπερασματικά, ενώ η καινοτομία στη φορολογική πολιτική είναι απαραίτητη, η προσέγγιση του προτεινόμενου νομοσχεδίου για χρήση ενός μαθηματικού τύπου τεκμηρίων αποκομμένου από το πραγματικό εισόδημα είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη. Διακινδυνεύει τη δικαιοσύνη, την απλότητα και την οικονομική ανταπόκριση των φορολογουμένων.

Σχόλια 1 … 23 24 25