Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 01:Ορισμοί

Άρθρο 01:Ορισμοί

Για τις ανάγκες του παρόντος νόμου οι παρακάτω όροι έχουν την αντίστοιχη έννοια:
1. «Αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, η οποία βρέχεται από τις μεγαλύτερες πλην συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της θάλασσας. Για τις ανάγκες του νόμου αυτού, ως θάλασσα νοείται και η λιμνοθάλασσα, ήτοι μεγάλη έκταση από λιμνάζοντα νερά, που βρίσκεται κοντά στη θάλασσα και επικοινωνεί με αυτή.
2. «Παραλία» είναι η ζώνη της ξηράς, η οποία προστίθεται στον αιγιαλό σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, όταν είναι αναγκαία για την επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.
3. «Παλαιός αιγιαλός» είναι η έκταση ξηράς, η οποία προκύπτει από τη μετατόπιση της γραμμής του αιγιαλού προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικές προσχώσεις ή τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
4. «Όχθη» των ποταμών και των λιμνών της παρ. 2 του άρθρου 2 είναι η ζώνη ξηράς που τους περιστοιχίζει και βρέχεται από τις μεγαλύτερες πλην συνήθεις αναβάσεις των υδάτων τους.
5. «Παρόχθια ζώνη» των λιμνών και των ποταμών της παρ. 2 του άρθρου 2 είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στην όχθη, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, για την επικοινωνία της ξηράς με τη λίμνη ή τον ποταμό και αντίστροφα.
6. «Παλαιά όχθη» των λιμνών και των ποταμών της παρ. 2 του άρθρου 2 είναι η έκταση της ξηράς, η οποία προκύπτει από τη μετατόπιση της οριογραμμής της όχθης προς τη λίμνη και τον ποταμό αντίστοιχα.
7. «Επιτροπή» είναι το συλλογικό όργανο που συγκροτείται κατά το άρθρο 4 και έχει την αρμοδιότητα της χάραξης των οριογραμμών του αιγιαλού, όταν συντρέχει η περίπτωση της παρ. 7 του άρθρου 3, της παραλίας, του παλαιού αιγιαλού, της όχθης, της παρόχθιας ζώνης και της παλαιάς όχθης, καθώς και για την επαναχάραξη του αιγιαλού και της παραλίας κατά το άρθρο 8.
8. «Απλή χρήση» αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας είναι κάθε χρήση, η οποία δεν παραβιάζει τον προορισμό του ως κοινόχρηστου πράγματος και δεν επιφέρει αλλοίωση στη φυσική μορφολογία του και τα βιοτικά στοιχεία του.
9. «Λιμένας» είναι ζώνη ξηράς και θάλασσας μαζί με έργα και εξοπλισμό, που επιτρέπουν κυρίως την υποδοχή κάθε είδους πλωτών μέσων και σκαφών αναψυχής, τη φορτοεκφόρτωση, αποθήκευση, παραλαβή και προώθηση των φορτίων τους, την εξυπηρέτηση επιβατών και οχημάτων και την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τις θαλάσσιες μεταφορές.
10. «Φορέας διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα» είναι κάθε δημόσιος φορέας ή φορέας της Αυτοδιοίκησης ή μικτός φορέας που έχει, κατά νόμο, την ευθύνη της διοίκησης και της εκμετάλλευσης λιμένα.

Σχόλια 1 … 4 5 6
  • 13 Μαΐου 2014, 11:46 | Όλγα Μοάτσου

    Οι ορισμοί είναι ασαφείς και θα οδηγούν στη συνεχή καταπάτηση του δημοσίου χώρου που είναι ο αιγιαλός, καθώς και στην εμπορική τους εκμετάλλευση.

  • 13 Μαΐου 2014, 11:06 | Panos

    Αυτο το σχολιο με αντιπροσωπευει απολυτα: «Η διαχείριση και προστασία του αιγιαλού δεν αφορά μόνο την καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά την καταστροφή ενός πλούτου, μοναδικού στη Μεσόγειο που έχει καταφέρει να επιβιώσει και να παράγει τουριστικό προϊόν, ακριβώς για την αγνότητα και την φυσικότητά του. Όσοι έχουν ταξιδέψει σε παράλια άλλων μεσογειακών χωρών που βίωσαν επιθετική και πληθωρική τουριστική ανάπτυξη, εκτός μέτρου με τους περιβάλλοντες χώρους, μπορούν να καταλάβουν αμέσως τί ακριβώς διακυβεύεται.» Ενας απο τους κυριοτερους λογους που κανουν την Ελλαδα απο τους διασημοτερους τοπους τουριστων ειναι οι αγνοι και ανεκμεταλευτοι αιγιαλοι μας. Ας μην τους αφησουμε να χαθουν και μαζι τους οτι μας εχουν προσθερει!

  • 13 Μαΐου 2014, 11:02 | Λίζη Καλλιγά

    Υπάρχει μεγάλη ασάφεια στους ορισμούς αυτούς.
    Θέλω την διατύπωση με βάση τον νόμο του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής οδηγίας.
    Θέλω την απόσυρση του παρόντος νομοσχεδίου.

  • 13 Μαΐου 2014, 11:04 | Τόνια Παντλαίου

    Θεωρώ περιττά τα επιχειρήματα εναντίον αυτου του καταστροφικού πράγματο;ς. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.

    Τόσο το κομμάτι που αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (το μέλλον των θαλασσών, των ακτών αλλά και των εδαφών που συνδέονται με αυτές), όσο και το κομμάτι που αφορά την ‘ηθική’ της καταπάτησης (που σταθερά εκ των υστέρων νομινοποιείται, ωστε να αισθανονται πλέον εντλεώς ηλίθιοι όσοι έχει σεβαστεί τους νόμους!) εκφράζουν με το καλύτερο τρόπο τις αιτίες που έχουν φέρει την κρίση στην Ελλάδα. Και φυσικά δεν αποτελούν τρόπο εξόδου από αυτήν. Πώς θα μπορούσε να είναι τρόπος εξόδου από την κρίση η διάθεση αντί πινακίου φακής αυτου ακριβώς που ήταν και παραμένει το ουσιωδέστερο φυσικό, πολιτισμικό και οικονομικό κεγάλαιο αυτής της ταλαίπωρης χώρας;
    Η σταθεροποίηση των ορίων αιγιαλού και παραλίας ναι, θα έπρεπε κάποτε να γίνει με ασφαλέστερο τρόπο απ΄ότι σήμερα. Αλλά όχι με αυτό το πνεύμα, αλλά με το εντελώς αντίθετο. Κα, ας γίνει πρώτα το κτηματολόγιο, που επί δεκατίες ‘καθυστερεί’ (προφανώς για να μπορούν να συνεχίζουν οι πάσης φύσης καταπατήσεις και λοιπές αθλιότητες), και μετά, μπορεί και να μας πέισετε για τις καλές προθέσεις στην χάραξη των αιγιαλών!

  • 13 Μαΐου 2014, 11:02 | ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΕΛΛΗ-ΚΟΣΜΑ

    Για τη γελοιότητα του όλου θέματος, δεν έχω να πω κάτι. Υποτιμούν τη νοημοσύνη μας! Όσες διαβεβαίωσεις και να μας δώσουνε, οτι και καλά δε θα υπάρξει ασυδοσία, το μάθαμε, το πήραμε το μάθημά μας (?)… Έχω μόνο μια ερώτηση (ρητορική βέβαια):Εκτός απο τα μεγαλόοοοπνοα σχέδια τους, θα εμφανιστούν 300 βιλίτσες στις παραλίες ΜΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ή θα έχει και συνέχεια;;;;; ξέρετε μπατζανάκια, ανηψια,,,,μπλα μπλα μπλα!!! μη μου απαντήσετε, είπαμε ρητορική ειναι!!!!!

  • 13 Μαΐου 2014, 10:59 | τιτα μπονατσου

    Οποιος παρει την ευθυνη για ενα τετοιο τερατουργημα οπως αυτο το νομοσχεδιο,.θα πρεπει να δεχτει την ευθυνη ως ο καταπτιστος αιτιος στην Νεοτερη Ελληνικη Ιστορια για μια καταστροφη μεγαλυτερη και απο εκεινη που εγινε στην Ελλαδα επι Κ.Καραμανλη οταν οι πολεις και τα χωρια μετετραπησαν σε τσιμεντουπολεις .
    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ Ο ΥΠΑΙΤΙΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ,ΣΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ,ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

    ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΥΠΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗ,ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ.

    ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΨΗΦΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΤΕ.
    ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΝ ΩΗΦΟ ΜΑΣ

  • 13 Μαΐου 2014, 10:10 | Νίκος Μ.

    Για ακόμη μία φορά η κύβερνηση προσπαθεί να τονώσει την οικονομία της χώρας μας με πρόχειρα νομοσχέδια, ανίκανη ή ακόμα και απρόθυμη να αντιληφθεί τις μακρόχρονες επιπτώσεις αυτών. Ένα νομοσχέδιο σαν αυτο, μόνο την καταστροφή των αιγιαλών θα προκαλέσει. Η διατήρηση της φυσικής κατάστασης των αιγιαλών είναι σημαντικός παράγοντας του τουρισμού.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:45 | Κ.

    Λυπάμαι πραγματικά γιαυτό που βλέπω να έρχεται. Μια χώρα με τόσο φυσικό πλούτο να καταστρέφεται με το χειρότερο τρόπο αντί να είμαστε παράδειγμα προς μίμηση θα είμαστε κακή αντιγραφή αποτυχημένου μοντέλου ανάπτυξης. ΄Ανθρωποι που με μόνο σκοπό το χρήμα διοικούν λες και όλα αυτά θα είναι για πάντα δικά τους.

    Χειρότερη πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι ποτέ!

  • 13 Μαΐου 2014, 10:11 | Ματίνα Ζεστανάκη

    O Αιγιαλός πρέπει να παραμείνει ελεύθερος από οποιαδήποτε κτήσματα και άλλες κατασκευές και άμεσα προσβάσιμος σε όλους, ανθρώπους και ζώα. Δεν νοείται κανενός είδους νεοφιλευλεύθερη λογική στον ορισμό του αιγιαλού και καμιά χρήση του προς όφελος ιδιωτών.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:33 | χρηστος

    Η εισηγητικη εκθεση εχει λαβει υποψη της το αρθρο 24 του Συνταγματος για την υποχρεωση του κρατους για την προστασια του περιβαλλοντος στο πλαισιο της αειφοριας ?ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΧΙ.Ειναι αδιανοητο η «οικονομικη σημασια της παρακτιας ζωνης «να τιθεται πανω απο το ΣΥΝΤΑΓΜΑ.Ειναι δυνατον να αποτελουν αντικειμενο οικονομικης αξιοποιησης τα κοινοχρηστα πραγματα τα οποια εξ ορισμου ειναι εκτος συναλλαγης?Το σχεδιο νομου ειναι απαραδεκτο και αντισυνταγματικο.ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:39 | Αλεξάνδρα Αλεξάκη

    Είμαι αντίθετη στο νόμο τόσο στη φιλοσοφία του όσο και σε πολλά επί μέρους άρθρα γιατί υπάρχει μια γενική ασάφεια στους ορισμούς και για άλλη μια φορά κάθε αρμόδιος θα μπορεί να ερμηνεύει όπως συμφέρει τα άρθρα και επιτρέπει την κατάληψη των παραλιών από επιχειηματικές δραστηριότητες , με ό,τι αυτό συνεπάγεται – ρύπανση, ηχορύπανση, καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος . Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
    Και επί της ουσίας σε βάθος χρόνου θα υποβαθμίσει το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, δηλαδή τις ακτογραμές της.

    Να αποσυρθεί άμεσα.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:06 | Σταύρος Σταγάκης

    Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες της χώρας μας ειναι ενα δικαίωμα με το οποίο μεγαλώσαμε και δεν θα επιτρέψουμε να καταργηθεί. Η σωστή διαχείριση των παραλιών μπορεί και πρέπει να γίνεται μόνο απο τους δήμους και τις τοπικές κοινωνίες.
    Ηδη οι παραλίες σε ολες τις τουριστικές περιοχές της χωρας έχουν γίνει αντικείμενο εμπορικής εκμετάλευσης από πλήθως ιδιωτών μέσω αναρίθμητων παράνομων παρεμβάσεων. Το νομικό πλαίσιο αντί να νομιμοποιεί τέτοιες αυθαιρεσίες πρέπει να αυστηροποιηθεί κόντρα στις εμπορικές παρεμβάσεις και με την επίβλεψη δημοτικών υπηρεσιών να αποκατασταθεί ο φυσικός πλούτος των παραλιών της χώρας.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:05 | Ν. Αλεξίου

    Διαφωνώ τόσο με τη φιλοσοφία του νόμου όσο και με πολλά επί μέρους άρθρα του. Οι βασικές μου ενστάσεις:

    1. Νομιμοποιεί αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης, χωρίς ωφέλη για το περιβάλλον και το κοινωνικό σύνολο.
    2. Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις, καθιστώντας την ελεύθερη πρόσβαση αδύνατη.
    3. Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου «να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
    4. Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει «μικρές» και οι περισσότερες από τις οποίες αποτελούν πολύτιμο οικολογικό πόρο, και σημαντικά βιοσυστήματα.
    5. Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, αντίθετα με το ισχύον καθεστός υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
    6. Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα, που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».

    Και επί της ουσίας σε βάθος χρόνου θα υποβαθμίσει το μόνο συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, δηλαδή τις ακτογραμές της.

    Ζητώ να αποσυρθεί άμεσα.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:52 | Αναγνώστου, Χρήστος

    ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ
    «Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας»

    από
    Χ. Αναγνώστου
    Γεωλόγο – Ιζηματολόγο
    Ερευνητή στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας του
    ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΏΝ – ΕΛΚΕΘΕ
    chanag@hcmr.gr

    1. Τι θα περίμενε κανείς από ένα Σχέδιο Νόμου για την «Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας»;

    Σύμφωνα με τον τίτλο του Σχεδίου Νόμου θα περίμενε κανείς να δεί τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους θα αναπτυχθεί το σχέδιο νόμου:
    • αιγιαλός και παραλία: τι είναι και πως εντάσσονται στη δυναμική και λειτουργία της Παράκτιας Ζώνης;
    • διαχείριση φυσικών συστημάτων, …. δια-χειρ-ιση … με ποιές αρχές και με ποιές κατευθύνσεις;
    • προστασία: προστασία φυσικών συστημάτων ή προστασία των ανθρωπογενών παρεμβάσεων;

    Πέραν αυτών θα περίμενε κανείς να γίνει στοιχειώδης αναφορά στην μέχρι σήμερα πρακτική και εμπειρία στον Ελληνικό χώρο, στις κατευθύνσεις, προτάσεις και οδηγίες ευρωπαϊκών αλλά και ευρύτερα διεθνών οργανισμών.

    2. Ποιό είναι το πνεύμα του Σχεδίου Νόμου για την «Οριοθέτηση, Διαχείριση και Προστασία Αιγιαλού και Παραλίας»;

    Στον αντίποδα των όσων προαναφέρθηκαν ο νόμος δομείται στις εξής ενότητες:
    • καθορισμός οριογραμμών (άρθρα 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,),
    • παραχωρήσεις (άρθρα 10, 11, 12, 13, 14,) και νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων (άρθρα 15, 16),
    • προστασία κοινοχρησίας (προστασία αιγιαλού) (άρθρα 17,18)
    • διατάξεις για λιμάνια (άρθρα 19,20,21,22)
    και μεταβατικές διατάξεις.

    Περί καθορισμού οριογραμμών: … βάζουμε όρια … άρα αποκλείουμε .. Η οριοθέτηση του αιγιαλού με βάση μια γραμμή η οποία για τις προσχωσιγενείς ακτές μεταβάλλεται διαρκώς,
    • είτε λόγω αλλαγής του μηχανισμού τροφοδοσίας της ακτής,
    • είτε λόγω αλλαγής του κυματικού καθεστώτος,
    • είτε λόγω μιας πιθανής μελλοντικής μεταβολής της στάθμης της θάλασσας,
    • είτε λόγω διάφορων ανθρωπογενών παρεμβάσεων
    δηλώνει εξ’ αρχής τη μεγάλη σύγχυση, που θα φέρει το Σχέδιο Νόμου στην εφαρμογή του.

    Σχεδόν όλο το Σχέδιο Νόμου διαπερνάται από την τάση του «εκ-χωρώ», «παρα-χωρώ», «νομίμως αυθαιρετώ» επί του χώρου …. θεώρηση, που αποκόπτει τον «ομφάλιο λώρο» του κάθε πολίτη από τον χώρο, αυτή την έντονη έλξη της φύσης του ανθρώπου στην αμεσότητά του, τον χώρο ….. την χώρα … το «πάτριο έδαφος» … που έχει οριστεί και ως «πατρίδα» και τον οδηγεί στην πλήρη αδιαφορία γι’ αυτήν …. πράξη εγκληματική για την συνοχή των κοινωνιών … .
    ….. αυτή η διακίνηση (της εκ-χώρησης. παρα-χώρησης, … αυθαιρεσίας) … χρειάζεται και … προστασία …
    Παραχωρήσεις και προστασία (προστάτες) … το πνεύμα του Σχεδίου Νόμου.

    3. Ο «λόγος» στον αντίποδα των «α-λόγων»

    3.1. Ο αιγιαλός και η παραλία ως μέρη της ολότητας της Παράκτιας Ζώνης
    Ως «παράκτια ζώνη» ορίζεται η γεωμορφολογική έκταση εκατέρωθεν της ακτογραμμής, στην οποία αλληλεπιδρούν θαλάσσιες και χερσαίες φυσικές διεργασίες. Η παράκτια ζώνη αποτελεί ένα πολύπλοκο σύστημα αβιοτικών και βιοτικών παραγόντων, που συνυπάρχουν και συνθέτουν την χαρακτηριστική γεω-ποικιλότητα και βίο-ποικιλότητα της ζώνης. που αναγνωρίζεται με συγκεκριμένους τύπους γεωτόπων, υγροτόπων, βιοτόπων.
    Η παράκτια ζώνη βρίσκεται σε κατάσταση δυναμικής ισορροπίας που τις περισσότερες φορές είναι ευαίσθητη και εύθραυστη.
    Σ’ αυτό το ποικίλο περιβάλλον έχουν ενταχθεί μια πληθώρα ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, ενίοτε σε αρμονία με την φυσική λειτουργία, πολλάκις όμως σε δυσαρμονία και καταφανή περιφρόνηση προς την φυσική λειτουργία του συστήματος.
    Οι κοινωνίες που περιφρόνησαν την λειτουργία των φυσικών συστημάτων έχασαν ένα πλούτο αξιών, που είχαν από αυτά τα συστήματα.
    Οι κύριες διεργασίες που διαμορφώνουν τις ακτές (κυρίως τις προσχωσιγενείς ακτές) ανάγονται σε μια κατηγορία παραγόντων που σχετίζεται με την τροφοδοσία της ακτής με υλικά (γεωλογία του ευρύτερου παράκτιου χώρου, γεωμορφολογία, υδρογραφικό δίκτυο, κλιματολογικές συνθήκες, φυτοκάλυψη) και μια άλλη κατηγορία που σχετίζεται με τους μηχανισμούς διευθέτησης των υλικών αυτών κατά μήκος των ακτών (ο κυματισμός είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που δίνει μορφή στις ακτές).
    Μέρος αυτής της ολότητας του δυναμικού και πολύπλοκου φυσικού συστήματος της Παράκτιας Ζώνης αποτελούν και ο αιγιαλός και η παραλία.
    Ο αιγιαλός είναι ο χώρος απόσβεσης της κυματικής ενέργειας …. είναι ο χώρος του κύματος … χώρος ευαίσθητος και ευμετάβλητος.
    Η παραλία … μια λωρίδα γης …. μεταξύ αιγιαλού και χέρσου ….
    Αυτήν την πολυπλοκότητα του φυσικού συστήματος …. «φιλοδοξεί» … να δια-χειριστεί … το Σχέδιο Νόμου ….. χωρίς όμως να το θεωρεί ως πολύπλοκο σύστημα ….

    3.2. Η δυναμική λειτουργία των φυσικών συστημάτων υπαγορεύει τις αρχές «δια-χείρισης»

    Η ανεξέλεγκτη μεγέθυνση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στις ακτές έχει γίνει καταφανής ως παράγοντας σημαντικής πίεσης στο φυσικό σύστημα. Η πίεση αυτή έχει συντελέσει στην αλλαγή της κατάστασης της λειτουργίας του φυσικού συστήματος με σοβαρές επιπτώσεις και για τον άνθρωπο. Οι επιπτώσεις αυτές υπαγορεύουν την λήψη μέτρων για βελτίωση αυτής της κατάστασης με «Στρατηγικό Σχέδιο Διαχείρισης Παράκτιας Ζώνης» και εφαρμογή των αρχών της «Ολοκληρωμένης Διαχείρισης της Παράκτιας Ζώνης». «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιας Ζώνης» σημαίνει μια δυναμική διεργασία αξιοβίωτης (βιώσιμης, αειφόρου) διαχείρισης και χρήσης της παράκτιας ζώνης, λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη λειτουργία των παράκτιων συστημάτων και των παράκτιων γεωμορφών, τις διάφορες ανθρωπογενείς δραστηριότητες και τις αλληλεπιδράσεις με τα φυσικά συστήματα (χερσαία και θαλάσσια). Η δυναμική λειτουργία των φυσικών συστημάτων υπαγορεύει τις αρχές «δια-χείρισης»
    Η μετάβαση από την νοο-τροπία του «καθυποτάσσω» τη φύση προς την αντίληψη του «προσαρμόζομαι» στη λειτουργία της φύσης, ως μέρος αυτής, είναι το σημερινό ζητούμενο.
    Δυστυχώς το Σχέδιο Νόμου διαπερνάται από πρακτική «μεσιτικού γραφείου» (real estate).
    Η φύση και ο άνθρωπος δεν εντάσσονται σε τέτοιες πρακτικές.

    3.3. Τα φυσικά συστήματα και τα φυσικά φαινόμενα δεν έχουν ανάγκη από προστασία ούτε από προστάτες ….. ο άνθρωπος όμως …

    Ο «άνθρωπος» αν δεν «οργανώσει» την ύπαρξή του με βάση την θεώρηση της «προσαρμογής» στη λειτουργία της φύσης, ως μέρος αυτής, θα έχει διαρκώς ανάγκη προστασίας από απλά φυσικά φαινόμενα. Θα έχει πάντα ένα φόβο, ότι η φύση τον εκδικείται. Η φύση δεν …. εκδικείται … ο άνθρωπος ο «άφρων» …. «αυτο»-τιμωρείται.
    Δυστυχώς το Σχέδιο Νόμου …. δεν ….

    4. Αντί επιλόγου
    … το Σχέδιο Νόμου .. να αποσυρθεί … χτες ….

  • 13 Μαΐου 2014, 10:24 | Όλγα Σωτηριάδου

    Αρκεί να δει κανείς το τι συνέβη σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία (μια γρήγορη πλοήγηση στο διαδίκτυο θα σας πείσει), για να καταλάβει κανείς πόσο απόλυτα καταστροφικό είναι το προτεινόμενο νομοσχέδιο.
    Σας διαβεβαιώ είμαι μια φιλήσυχη (και μάλλον «») πολίτης, αλλά αυτό το νομοσχέδιο (και αυτή τη καταστροφή) μου είναι απολύτως αδύνατο να το δεχτώ και εννοείται θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να μην περάσει.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:00 | ΒΙΒΙΑΝΝΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

    Authentic natural beauty, untouched scenery and free access that are the key characteristics of the unique Greek coastal landscapes, are under grave threat due to the proposed legislation for the “Protection of the shoreline” which dismantles the institutional framework of protection and opens it to blind commercial exploitation. We demand the immediate withdrawal of the proposed bill that, if passed, would irreparably destroy the beauty of a landscape that belongs not only to Greece, but to the whole world. Αυτό είναι το κείμενο που υπέγραψαν μέσα σε 11 ημέρες 28.000 άνθρωποι όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά από όλο τον κόσμο. http://www.change.org/petitions/greek-goverment-stop-proposed-legislation-for-the-greek-shoreline?fb_action_ids=10203543524850770&fb_action_types=change-org%3Arecruit&fb_ref=__LFCccWCclT

  • 13 Μαΐου 2014, 10:08 | ρανια

    ελευθερη προσβαση των φορολογουμενων πολιτων στο φυσικο πλουτο της χωρας μας…αμεση αποσυρση των σχετικων αρθρων! το υπουργειο αναπτυξης ειναι γνωστο για την πολιτικη εξυπηρετησης των μεγαλων συμφεροντων σε ολα τα νομοσχεδια που φερνει για ψηφιση…να θυμηθουμε ποσα πληρωνουμε για διοδια σε υπο κατασκευη δρομους??? αισχος!!!

  • 13 Μαΐου 2014, 10:46 | MOm Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

    Γενικός σχολιασμός MOm επί του Νομοσχέδιο «Οριοθέτηση Αιγιαλού Παραλίας»

    Η ανησυχία της οργάνωσής μας για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, τις προεκτάσεις και τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης εφαρμογής του είναι τεράστια και συγκεκριμένη.

    Εν τάχει και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν όχι μόνο ζώνη ιδιαίτερης οικολογικής περιβαλλοντικής σημασίας (Νόμος 3937/11, Ευρωπαϊκές οδηγίες 92/43, 2011/92 κ.α.), αλλά κοινό και δημόσιο αγαθό θα θέλαμε να σταθούμε στα εξής σημεία στον υπό διαβούλευση νόμο:

    1. Το νομοσχέδιο έχει χαρακτήρα ξεκάθαρα εισπρακτικό, διευκολυντικό προς τη νομιμοποίηση αυθαιρεσιών και την απρόσκοπτη χωροθέτηση χρήσεων ασύμβατων με τις ανάγκες προστασίας της παράκτιας ζώνης και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των παραλιών.
    2. Σε περίπτωση εφαρμογής του νόμου η ελληνική πολιτεία θα βρεθεί να περιορίζει την πρόσβαση του κοινού σε ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό για την αναψυχή και την υγεία, και προκλητικά να νομιμοποιεί άγνωστο αριθμό αυθαιρέτων στον αιγιαλό και την παραλία.
    3. Οι εισπρακτικοί στόχοι του σχεδίου είναι ανέφικτοι. Οι επισκέπτες και τουρίστες της χώρας δεν έρχονται για να απολαύσουν υποβαθμισμένο φυσικό περιβάλλον, να δουν κατειλημμένες παραλίες, και επιχωματωμένους θαλάσσιους χώρους ή κακότεχνες κατασκευές σε αποκλεισμένες ακτές. Η ελληνική φύση, συμπεριλαμβανομένων του αιγιαλού και των παραλιών, αποτελεί μοναδικό και τεράστιας σημασίας (και οικονομικής) κεφάλαιο για τη χώρα και η προστασία και ανάδειξη του θα έπρεπε να είναι η βασική μέριμνα του νομοσχεδίου.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:32 | ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΣΑΛΙΜΗ

    Οι παραλίες της χώρας μας ανήκουν στους πολίτες τους και όχι στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Απαράδεκτο νομοσχέδιο. Να αποσυρθεί.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:53 | Γιάννης Μπαγούρδας

    Δεν είναι τυχαίο ότι εξαθλιωμένες / οικονομικά κατεστραμένες χώρες έχουν σαν διέξοδο χαράς, αξιοπρέπειας, κοινωνικοποίησης την παραλία….βλέπε Βραζιλία, Κούβα (θρυλική Malecon), κ.α….

    Ακόμα και αυτό το δικαίωμα θα μας στερηθεί βάναυσα?? τι θα μας μείνει τελικά?

    ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ!

  • 13 Μαΐου 2014, 09:01 | Zana Kontomanoli

    I consider myself very lucky for a number of things. One of those blessings are my foreign friends. And it is these friends that I will never see again, visit Greece, if this awful, money making document that you call a law, will be voted. Most of these friends, make the choice to visit me and my family every year for the last six years, in Paros.

    THEY MAKE THE CHOICE. They could go to Italy, but the sea is not the same, they could go to Spain, but the coast is distroyed, they could go to the south of France but pretty much everything is privatized, they could go to Turckey, but they prefer to stay in Europe, they could go to Protugal but it’s never as warm as the Aegean….

    Privatize everything that does not belong to you, and wait to see, what my friends, and their friends, will do…. Just wait to see the «success story» after this brilliant idea….

    Sincerely,

    Zana Kontomanoli

  • 13 Μαΐου 2014, 09:44 | Βασίλης Κοσμόπουλος

    Καθώς τελειώνει ο χρόνος της διαβούλευσης, δεν προλαβαίνω να γραψω κατ’άρθρο.
    Θέλω όμως να καταγραφεί η πεποίθησή μου για το ν/σ συνολικώς:
    Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο από όλα τα σ/ν που προτάθηκαν και ψηφίστηκαν από την παρούσα κυβέρνηση: Υπονομεύει τον φυσικό πλούτο και το μέλλον της χώρας, απλώς για να εξυπηρετήσει καιροσκοπικά κοντόφθαλμα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αν. Αν ψηφιστεί, θα αλλάξει η μορφή του φυσικού τοπίου της χώρας για πάντα! Υπάρχει μία μόνο επιλογή: ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ αυτούσιο.

  • 13 Μαΐου 2014, 09:53 | Λιάνα

    Η πλειοψηφία των άρθρων του νομοσχεδίου προσκρούει σε βασικές συνταγματικές διατάξεις και δικαιώματα, στα οποία, προς αποφυγή επαναλήψεων, δε θα αναφερθώ. Ωστόσο,αυτό θα πρέπει, πέραν της κατ΄ ουσίαν οικολογικής καταστροφής, που θα επακολουθήσει, να ληφθεί σοβαρά υπόψη προληπτικά, καθώς είναι δεδομένη η εκ των υστέρων προσφυγή ενώπιον της δικαιοσύνης των πολιτών, των φορέων και των κοινωνικών ομάδων που θίγονται (και είναι η πλειοψηφία)!

  • 13 Μαΐου 2014, 09:35 | Κατερίνα

    Το νομοσχέδιο αυτό, θα πρέπει οπωσδήποτε να άποσυρθεί! Και τη θέση του να πάρει ενα νομοσχέδιο που θα προστατεύει με αυστηρούς νόμους τον αιγιαλό, τις παραλίες ,όλες τις φυσικές ομορφιές της χώρας και το περιβάλλον.!

  • 13 Μαΐου 2014, 09:38 | Δήμητρα Οικονόμου

    Είναι υποχρέωση της πολιτείας να προστατεύει το δημόσιο χαρακτήρα του αιγιαλού και το φυσικό κάλλος της χώρας. Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Κανείς δεν νομιμοποιείται να την περιορίσει κατ’ ουδένα τρόπο.
    Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης κατέστρεψε ήδη ανεπανόρθωτα τις ακτές άλλων χωρών.
    Γιατί πρέπει να ακολουθήσουμε αυτόν τον ίδιο χωρίς επιστροφή καταστροφικό δρόμο;
    Γιατί οι ίδιοι να καταστρέψουμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα στην προσπάθεια προσέλκυσης τουριστών;

  • 13 Μαΐου 2014, 09:08 | Ελένη Γαληνού

    Εκτός του ότι η φύση της χώρας ανήκει σε όλους το προσχέδιο αυτό έρχεται σε σύγκρουση με ένα σωρό νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος που κουτσά στραβά και με τα χίλια ζόρια εφαρμόζονται. Πως μπορεί το υπουργείο οικονομικών να αναλαμβάνει να διαχειριστεί το φυσικό πλούτο της χώρας μας (υγρότοποι, παραλίες) χωρίς να έχει λόγο το υπουργείο περιβάλλοντος??? Είναι σίγουρο πως όλο αυτό είναι αντισυνταγματικό και παράνομο, πόσο μάλλον στην ευρωπαϊκή νομοθεσία.

  • 13 Μαΐου 2014, 09:40 | Κατερίνα Στάθη

    ΤΡΕΜΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΕΦΑΡΜΟΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ. ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ!!! ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ! ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ…

    ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΟΣΥΡΕΤΕ ΤΟ! ΑΓΑΠΩ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ! ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ, Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΧΙ! ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ!!! ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

  • 13 Μαΐου 2014, 09:40 | Κατερίνα

    Το νομοσχέδιο αυτό, θα πρέπει οπωσδήποτε να άποσυρθεί! Και τη θέση του να πάρει ενα νομοσχέδιο που θα προστατεύει με αυστηρούς νόμους τον αιγιαλό, τις παραλίες ,όλες τις φυσικές ομορφιές της χώρας και το περιβάλλον.!

  • 13 Μαΐου 2014, 09:37 | Ελένη

    Αυτό είναι νομοσχέδιο για να διευκολύνει τη δόμηση στις ακτές. Ο μόνος περιορισμός είναι το μπάντζετ του επενδυτή. Τίποτα άλλο δεν το ενδιαφέρει. Έχουμε ανακηρύξει και κάποιες περιοχές που πρέπει να είναι προστατευόμενες αν έχετε υπόψη σας! Πώς θα διατηρηθούν όλοι οι παράκτιοι υγρότοποι της χώρας μας?

  • 13 Μαΐου 2014, 09:51 | ΣΑΔΑΣ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ

    Το καθόλα αν-αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε μέσα στο Πάσχα ένα νομοσχέδιο που επαγγέλλεται την προστασία για την «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας».

    Για ένα καθαρά γεωμορφολογικό και απόλυτα περιβαλλοντικό ζήτημα, όπως αυτό του ορισμού της παραλίας και του αιγιαλού, ένα νομοσχέδιο, η προετοιμασία του οποίου θα απαιτούσε διεπιστημονική και ακαδημαϊκή υποστήριξη, αποδομείται από τη συστατική του ταυτότητα και περιγράφει το πρόβλημα με όρους οικονομικής, αποκλειστικά, εκμετάλλευσης: «Η οικονομική σημασία της παράκτιας ζώνης είναι τεράστια και απαιτείται να απελευθερωθούν οι τεράστιες δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης που παρέχει» αναφέρει η εισηγητική έκθεση – παρωδία του αρμόδιου υπουργού κ. Στουρνάρα.

    Για μια φορά ακόμα αντιμετωπίζεται οριζόντια ένα υφιστάμενο πρόβλημα χωρίς τον απαραίτητο χωροταξικό σχεδιασμό, που θα συμπεριελάμβανε την ανάγνωση και προστασία του τοπίου και θα διαβάθμιζε την ένταση της τουριστικής εκμετάλλευσης σε κάθε ακτή: από την αξιοποιημένη / οργανωμένη παραλία, μέχρι την πλήρη απαγόρευση και της πρόσβασης ακόμα.

    Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που παραδίδει το σύνολο των ακτών της χώρας στους ιδιώτες και στα μεγάλα – στρατηγικά !! – επιχειρηματικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για την πραγματική ανάγκη αειφορίας των παράκτιων οικοσυστημάτων και διαλύοντας το όποιο θεσμικό πλέγμα προστασίας τους.

    Η περιγραφή τους στο κεφάλαιο των ορισμών είναι αποκαλυπτική για τη συνέχεια που ακολουθεί, περιγράφοντας τους όρους για μια άλλη τουριστική ανάπτυξη αυτή της αυτόματης επέκτασης, της άκριτης παραχώρησης δικαιωμάτων χρήσης, του επεκτατικού παρεμβατισμού ανάλογα με τις κλίνες της κοντινής τουριστικής μονάδας.

    Σήμερα, όποιος χτίζει ένα τουριστικό συγκρότημα διεκδικεί, με όποιον τρόπο μπορεί, την παραλία που του χρειάζεται (αυθαίρετες κατασκευές, παράνομη μίσθωση από ΟΤΑ, υποβάθμιση ώστε να «αξιοποιηθεί» με ευνοϊκούς όρους, κλπ). Το νομοσχέδιο διευκολύνει αυτή τη διαδικασία, αγνοώντας σημαντικές διαστάσεις της διαχείρισης αυτών των οικοσυστημάτων.

    Εμφανίζοντας το σημερινό θεσμικό πλαίσιο ως «αναιτιολόγητα πολύπλοκες διαδικασίες αδειοδοτήσεων, από πλείστες υπηρεσίες και φορείς του δημοσίου (Υπουργεία Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Ναυτιλίας, Εθνικής Άμυνας κλπ)» το νομοσχέδιο αποφαίνεται ότι αυτή η κατάσταση είναι υπαίτια «για την χρόνια καθυστέρηση κάθε επένδυσης που απαιτεί την κατασκευή έργου (προβλήτας λ.χ.) στον αιγιαλό». Η περιγραφή ξεκινάει με ένα δημόσιο έργο –μια προβλήτα λ.χ.– για να εισαχθεί εντέχνως και το ζητούμενο που είναι «… η απλή παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού για τουριστική αξιοποίηση». Η επιστημονικά τεκμηριωμένη προστασία και η αναγκαιότητα του σχεδιασμού υποτιμώνται για μια φορά ακόμα.

    Πρόκειται για ένα αντιπεριβαλλοντικό αλλά και, δυνάμει, αντιαναπτυξιακό νομοσχέδιο. Εάν ισχύσουν οι ρυθμίσεις του, θα αποτελέσουν καταστροφή για τον ελληνικό τουρισμό και την ελληνική οικονομία, καθώς θα οδηγήσουν στην υποβάθμιση των ελληνικών παραλιών, το βασικό χαρακτηριστικό της ελληνικής τουριστικής «υπεραξίας», που βασίζεται στην αυθεντικότητα.

    Στην ισχύουσα νομοθεσία για τον αιγιαλό, η κατ` εξαίρεση χρήση για κοινωφελείς ή και επιχειρηματικούς σκοπούς, προϋποθέτει να μην παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων και η φυσική μορφολογία τους, ενώ η παραχώρηση της αποκλειστικής τους χρήσης επιτρέπεται μόνο για λόγους υπέρτερου και επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος. Στο νέο νομοσχέδιο αυτό γίνεται «σύμφωνα με ειδικές διατάξεις».

    Ουσιαστικό είναι και το πρόβλημα που εισάγεται με την πλήρη αποσύνδεση της διαδικασίας καθορισμού του αιγιαλού και της παραλίας.

    Ο αποχωρισμός των διαδικασιών χαρακτηρισμού του αιγιαλού από τις αντίστοιχες διαδικασίες για τον καθορισμό της ζώνης παραλίας αντιβαίνει στη θεώρηση του παράκτιου χώρου και των οικοσυστημάτων του ως μιας ενιαίας γεωγραφικής ενότητας και στη σχετική Ευρωπαϊκή σύσταση (2002/341). Η ζώνη παραλίας συμβάλλει στην ισορροπία του παράκτιου οικοσυστήματος και εξυπηρετεί όχι μόνο την επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, αλλά λειτουργεί κυρίως ως τροφοδότης χερσογενούς υλικού (buffer zone), διατηρώντας το ισοζύγιο της παράκτιας ζώνης.

    Η επιλογή του διαχωρισμού των δύο διαδικασιών, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία σχετικής χρονικής πρόβλεψης για τον καθορισμό ζώνης παραλίας, θα οδηγήσει στη δημιουργία καταστάσεων, που θα έρχονται σε αντίθεση με το χαρακτήρα της παραλίας ως κοινόχρηστου αγαθού αλλά και ως τμήματος της παράκτιας ζώνης, που χρήζει αυξημένης προστασίας, δίνοντας την «ευκαιρία» στους ιδιοκτήτες ακινήτων στην εκτός του αιγιαλού ζώνη να προχωρήσουν σε κατασκευές οι οποίες θα καταστήσουν πρακτικά αδύνατο το μεταγενέστερο καθορισμό, αφού θα δημιουργείται “όταν απαιτείται”, “ύστερα από αίτηση ενδιαφερόμενου”, με “ειδική αιτιολογία” και βέβαια με διαδικασίες εξπρές.

    Το νομοσχέδιο διατηρεί τις ισχύουσες ρυθμίσεις για την οριοθέτηση του “παλαιού αιγιαλού”, που θεωρούνται συνταγματικά έωλες και περιβαλλοντικά επικίνδυνες, καθώς μετατρέπουν το δημόσιο κτήμα σε μεταβιβάσιμη “ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου”.

    Σε σχέση με την παραχώρηση χρήσης των παρόχθιων ζωνών, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι και κάθε φύσης προστατευόμενες περιοχές ή ευπαθή οικοσυστήματα μπορούν να περιλαμβάνονται σε παραχωρούμενες κοινόχρηστες εκτάσεις, με τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση υπουργείου.

    Επιτομή των διατάξεων του νομοσχεδίου είναι η επιτρεπόμενη επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν, σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση, τουριστική δραστηριότητα ενταγμένη στο θεσμικό πλαίσιο Στρατηγικών Επενδύσεων. Για κάθε κλίνη που διαθέτει η όμορη τουριστική μονάδα μπορούν να επιχωματωθούν μέχρι 5 τετραγωνικά μέτρα θαλάσσιου χώρου. Ολόκληρη η έκταση που προκύπτει από τις επιχωματώσεις οριοθετείται υποχρεωτικά ως αιγιαλός, μετά από έγκριση Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.

    Το νομοσχέδιο «προστασίας του αιγιαλού» όχι μόνο δεν προστατεύει, ούτε διαχειρίζεται, τον αιγιαλό και την παραλία με επάρκεια, αλλά δημιουργεί το πλαίσιο για την απαξίωση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων κοινόχρηστων πόρων που προστατεύονται από το Σύνταγμα.

    Είναι μια καθαρά πολιτική απόφαση, που δεν τηρεί καν τα προσχήματα και υπονομεύει το μέλλον των φυσικών πόρων της χώρας και, επομένως, το μέλλον μας.

    Με βάση όλα τα παραπάνω, ο ΣΑΔΑΣ – Πανελλήνια Ένωση Αρχιτεκτόνων θεωρεί:
    την επεξεργασία των δεδομένων απαράδεκτη και εκτός θέματος για το επιχειρούμενο αντικείμενο,
    τις προτεινόμενες λύσεις προκλητικές και επιθετικές εις βάρος του περιβάλλοντος και των παρόχθιων οικοσυστημάτων,
    τη μονομερή διαχείριση του θέματος με καθαρά οικονομικούς όρους καταστροφική για την χάραξη εθνικής πολιτικής, για την χωροταξία και το περιβάλλον.

    Ο αιγιαλός και η παραλία είναι Δημόσια αγαθά και ανήκουν στους Πολίτες. Και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.

    Ο ΣΑΔΑΣ – ΠΕΑ απαιτεί την απόσυρση του συζητούμενου νομοσχεδίου.

  • 13 Μαΐου 2014, 09:11 | Αννα Ελευσινιωτη

    Πραγματικα απαράδεκτο νομοσχέδιο. Το παράδειγμά της Ισπανίας θα επρεπε να ειναι προς αποφυγη και οχι προς μίμηση

  • 13 Μαΐου 2014, 09:41 | Αλίκη Λεβαντή

    Απαράδεκτο, ασαφές και με πολλά κενά το νομοσχέδιο, καθώς εν γένει, περιορίζει την πρόσβαση του κοινού σε ελεύθερες παραλίες, προωθώντας το ίδιο συμφέρον, στο βωμό της <>. Καμία αναφορά δε γίνεται στη διασφάλιση του φυσικού κάλλους και στην προστασία του περιβάλλοντος.ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ.

  • 13 Μαΐου 2014, 09:53 | Άννα Πούλιου

    Το νομοσχέδιο μόνο καταστροφή (οικολογική, οικονομική, τουριστική και πολιτιστική) μπορεί να φέρει. Όποιος από εμάς έχει ταξιδέψει, γνωρίζει πως η Ελλάδα έχει μεγάλο τουριστικά ανταγωνιστικό πλεονέκτημα όντας η μόνη πλέον χώρα με φυσική ομορφιά αιγιαλού στη Μεσόγειο. Αυτό θα το χάσει αμετάκλητα με την παρούσα πρόταση. Γνωρίζουμε επίσης πως τα μεγάλα ξενοδοχεία, μαζικές «αξιοποιήσεις» παραλιών κλπ. δε συνεπάγονται τον πλούτο παρά μόνο των επιχειρηματιών ιδιοκτητών τους. Έχουμε δει και γνωρίσει τους εξαθλιωμένους κατοίκους χωρών της Καραιβικής να ζουν σε παράγκες δίπλα σε 5στερα ξενοδοχεία και να αποτελούν πολίτες τρίτης κατηγορίας, σκλάβους-υπαλλήλους για ξεροκόμματο και άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Αντιθέτως, προσωπικά πιστεύω πως η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει οικοτουρισμό όπως η Κόστα Ρίκα που είναι πλέον, χάρη στον οικοτουρισμό αυτό, η πλουσιότερη χώρα της Κ.Αμερικής (μαζί με τον Παναμά). Εν ολίγοις, το νομοσχέδιο είναι λάθος εξ αρχής καθώς στερείται στρατηγικού οράματος για την τουριστική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Προφανώς οι συντάκτες του δεν έχουν κάνει συγκριτική μελέτη μετά από επίσκεψη πολλών άλλων χωρών που επενδύουν στον τουρισμό και ώριμη σκέψη και διαβούλευση για το σχεδιασμό μακροχρόνιας πολιτικής. Δε συντάσσουμε νομοσχέδια έτσι πρόχειρα. Σαφώς λοιπόν είμαι εναντίον του παρόντος κειμένου στο σύνολό του.

Σχόλια 1 … 4 5 6