Στο άρθρο 65 του ν. 2960/2001 (Α΄265) επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις: α) στα σημεία που γίνεται αναφορά σε ανεπανόρθωτη απώλεια, αυτή προσδιορίζεται ως «ολική ή μερική», β) στην παρ. 1 προστίθεται η καταστροφή των προϊόντων ως αντικείμενο της άδειας των αρμόδιων αρχών, γ) στην παρ. 2 γα) προστίθενται οι λέξεις «της παρ. 1» για τον προσδιορισμό των προϊόντων, γβ) οι αρμόδιες αρχές προσδιορίζονται ως εθνικές αρχές, γγ) προστίθεται δεύτερο εδάφιο, δ) προστίθεται νέα παρ. 2Α, ε) στην παρ. 3 εα) προβλέπεται ότι η σχετική υπουργική απόφαση εκδίδεται κατόπιν εισήγησης του Διοικητή του Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, εβ) ως «απώλειες» εξειδικεύονται αυτές που επέρχονται στο εσωτερικό της χώρας και το άρθρο 65 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 65
Καταστροφές και απώλειες προϊόντων που τελούν υπό καθεστώς αναστολής
1. Η ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια, ολική ή μερική, προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης και τελούν υπό καθεστώς αναστολής από αιτία οφειλόμενη στην ίδια τη φύση του προϊόντος, σε τυχαίο γεγονός ή ανωτέρα βία ή ακόμα με την άδεια των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους για καταστροφή των προϊόντων, δεν θεωρείται θέση σε ανάλωση.
Θεωρείται ότι τα προϊόντα έχουν υποστεί ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια όταν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προϊόντα που υπόκεινται σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.
2. Η ολική καταστροφή ή η ανεπανόρθωτη απώλεια, ολική ή μερική, των υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων της παρ. 1 αποδεικνύεται κατά τρόπο ικανοποιητικό για τις αρμόδιες εθνικές αρχές, εάν η εν λόγω ολική καταστροφή ή ανεπανόρθωτη απώλεια, ολική ή μερική, επήλθε στο εσωτερικό της χώρας ή όταν η απώλεια διαπιστώνεται στο εσωτερικό της χώρας και δεν είναι δυνατός ο προσδιορισμός του τόπου όπου επήλθε. Στις περιπτώσεις διαπίστωσης ολικής καταστροφής ή ανεπανόρθωτης απώλειας, ολικής ή μερικής, των υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντων, η εγγύηση που κατατίθεται σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 112 αποδεσμεύεται, πλήρως ή εν μέρει, κατά περίπτωση, με την προσκόμιση ικανοποιητικών αποδείξεων.
2Α. Μερική απώλεια, η οποία οφείλεται στη φύση των προϊόντων και επέρχεται κατά τη διακίνηση υπό καθεστώς αναστολής μεταξύ των κρατών μελών δεν θεωρείται θέση σε ανάλωση, εφόσον το ποσό της απώλειας είναι χαμηλότερο από το κοινό όριο μερικής απώλειας που καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα εν λόγω υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα, εκτός εάν οι αρμόδιες αρχές έχουν εύλογη αιτία να υποπτευθούν απάτη ή παρατυπία. Το τμήμα της μερικής απώλειας που υπερβαίνει το κοινό όριο μερικής απώλειας για τα εν λόγω υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης προϊόντα θεωρείται ως θέση σε ανάλωση.
3. Με αποφάσεις του Υπουργού Οικονομικών, κατόπιν εισήγησης του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, καθορίζονται τα προϊόντα που υπόκεινται σε φυσική απομείωση, τα ποσοστά της απομείωσης, οι όροι και οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση των απωλειών αυτών στο εσωτερικό της χώρας, καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου.»
