Αρχική Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξειςΆρθρο 3 Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς

Άρθρο 3 Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς

1. Δικαιούται να υποβάλει αίτηση εξαγοράς όποιος κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος:
α) Ασκεί κατοχή αδιαλείπτως με τίτλο στο όνομα του ιδίου ή των δικαιοπαρόχων του για τουλάχιστον τριάντα (30) έτη επί δημοσίου ακινήτου και, στην περίπτωση που εντός του δημοσίου ακινήτου υφίσταται κτίσμα, αυτό έχει ανεγερθεί το αργότερο μέχρι την 31η.12.1991, είτε
β) ασκεί κατοχή αδιαλείπτως για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου ακινήτου, το οποίο έχει εγερθεί έως την 31η.12.1981 και στο οποίο:
βα) βρίσκεται η κύρια και μοναδική κατοικία του, η οποία καλύπτει τις στεγαστικές ανάγκες του ιδίου ή της οικογένειάς του, ή
ββ) ασκεί τουριστική, βιοτεχνική, βιομηχανική δραστηριότητα με χρήση κτιριακών εγκαταστάσεων και άλλων συνοδών έργων που συνδέονται λειτουργικά με αυτές ή
βγ) ασκεί αγροτική δραστηριότητα με χρήση ή μη κτιριακών εγκαταστάσεων και άλλων συνοδών έργων που συνδέονται λειτουργικά με αυτές.
2. Για την εφαρμογή της παρ. 1, στον χρόνο της κατοχής του αιτούντος συνυπολογίζεται και ο χρόνος κατοχής των δικαιοπαρόχων του.
3. Εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις της παρ. 1, ο αιτών δικαιούται να εξαγοράσει:
α) Επί δημοσίων ακινήτων, τα οποία βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, έκταση ίση κατ’ ανώτατο όριο με το ελάχιστο εμβαδό αρτίου και οικοδομήσιμου οικοπέδου, κατά κανόνα ή κατά παρέκκλιση, σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία που ισχύει κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης εξαγοράς. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η εξαγορά μεγαλύτερης έκτασης, εφόσον σε αυτή υφίστανται, εν όλω ή εν μέρει, κτίσματα ή βοηθητικές εγκαταστάσεις αυτών, που αποτελούν ενιαίο λειτουργικό σύνολο. Στις περιπτώσεις του πρώτου εδαφίου, εάν το τμήμα που απομένει μετά την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου καθίσταται μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο, είναι υποχρεωτική η εξαγορά αυτού από τον αιτούντα.
β) Επί δημοσίων ακινήτων, τα οποία βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού, ενιαία έκταση δέκα (10) στρεμμάτων κατ’ ανώτατο όριο. Κατ’ εξαίρεση, μπορούν να εξαγορασθούν περισσότερα του ενός δημόσια ακίνητα εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού από τον ίδιο αιτούντα, υπό την προϋπόθεση ότι το σύνολο των υπό εξαγορά δημοσίων ακινήτων δεν υπερβαίνει τα είκοσι (20) στρέμματα κατ’ ανώτατο όριο και κάθε προς εξαγορά δημόσιο ακίνητο δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) στρέμματα. Στην περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, στην αίτηση εξαγοράς προσδιορίζονται το δημόσιο ακίνητο ή τα δημόσια ακίνητα για τα οποία ασκείται το δικαίωμα εξαγοράς. Είναι δυνατή η εξαγορά μεγαλύτερης έκτασης και μέχρι τριάντα (30) στρέμματα κατ’ ανώτατο όριο συνολικά, εφόσον είτε αυτή καλύπτεται από κτίσματα ή από αναγκαία έργα υποδομής ή εγκαταστάσεις παντός είδους νόμιμα λειτουργούσης επιχείρησης είτε έχει γίνει χρήση του συντελεστή δόμησης της έκτασης αυτής για την ανέγερση των κτισμάτων. Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, εάν το εναπομείναν τμήμα μετά την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου καθίσταται μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο, είναι υποχρεωτική η εξαγορά αυτού από τον αιτούντα.
4. Στην περίπτωση που περισσότεροι του ενός αιτούντες:
α) Ασκούν κατοχή στο ίδιο δημόσιο ακίνητο κατά τμήματα, καθένας εξ αυτών δικαιούται να εξαγοράσει το τμήμα επί του οποίου ασκεί κατοχή σύμφωνα με τις περ. α΄ και β΄ της παρ. 3.
β) Ασκούν κατοχή κατ’ ιδανικά μερίδια στο ίδιο δημόσιο ακίνητο, καθένας εξ αυτών δικαιούται να εξαγοράσει το δημόσιο ακίνητο κατά το ιδανικό μερίδιό του. Εάν τουλάχιστον ένας (1) από τους περισσότερους ασκούντες κατοχή κατ’ ιδανικό μερίδιο δεν υποβάλει αίτηση εξαγοράς, είναι υποχρεωτική η εξαγορά του μεριδίου του αναλογικά κατ’ ιδανικά μερίδια από τους λοιπούς ασκούντες κατοχή.
γ) Υποβάλλουν αίτηση εξαγοράς για το ίδιο δημόσιο ακίνητο ή τμήμα αυτού, δικαίωμα για την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου ή τμήματος αυτού έχει ο αιτών που ασκεί κατοχή με τίτλο.
5. Η εξαγορά δημοσίου ακινήτου επί του οποίου έχουν ανεγερθεί αυθαίρετα κτίσματα δεν είναι δυνατή, εκτός αν τηρηθεί η διαδικασία της παρ. 6 του άρθρου 10.
6. Εάν εντός του προς εξαγορά δημοσίου ακινήτου βρίσκεται έκταση δασικού χαρακτήρα, εφόσον αυτή καταλαμβάνει κατ’ ανώτατο όριο είκοσι τοις εκατό (20%) του εμβαδού του, εξαγοράζεται ενιαία με το δημόσιο ακίνητο, με διατήρηση των όρων προστασίας της, που απορρέουν από τη φύση της και από την κείμενη νομοθεσία. Οι όροι προστασίας μνημονεύονται στο σύνολό τους υποχρεωτικά στην απόφαση εξαγοράς.
7. Εάν εντός του προς εξαγορά δημοσίου ακινήτου περιλαμβάνονται περιοχές, οι οποίες υπάγονται στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών, κατά το άρθρο 3 του ν. 3937/2011 (Α΄ 60), εξακολουθούν να εφαρμόζονται μετά την εξαγορά αυτού οι περιορισμοί, οι οποίοι ορίζονται στη σχετική για τις περιοχές αυτές νομοθεσία και μνημονεύονται υποχρεωτικά στην απόφαση εξαγοράς.
8. Σε περίπτωση επέμβασης άνευ νομίμου αδείας στις εκτάσεις που αναφέρονται στην παρ. 6 ή μη τήρησης των περιορισμών που προβλέπονται σύμφωνα με την παρ. 7, η ισχύς της απόφασης εξαγοράς, η οποία εκδίδεται, λήγει αυτοδικαίως και εκδίδεται σχετική διαπιστωτική πράξη από το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Οικονομικών, κατόπιν γνώμης της οικείας κτηματικής υπηρεσίας.
Στην περίπτωση αυτή:
α) δεν επιστρέφεται το καταβληθέν τίμημα εξαγοράς, και
β) εφαρμόζεται κατά τα λοιπά η νομοθεσία για την προστασία των δημοσίων κτημάτων,
με αναφορά των περ. α΄ και β΄ στην ανωτέρω διαπιστωτική πράξη.
9. Αν το προς εξαγορά δημόσιο ακίνητο βρίσκεται σε παραμεθόριο περιοχή, κατά τα άρθρα 24 έως και 32 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), για την εξαγορά αυτού απαιτείται η τήρηση των προϋποθέσεων του άρθρου 26 του νόμου αυτού.

Σχόλια 1 2
  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 21:57 | ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΙΔΟΚΤΗΣΙΩΝ
    ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΟΜΟΡΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 21:42 | ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ

    Η διατύπωση της παρ. 1 του άρθρου 3 αποκλείει τις περιπτώσεις που τα ακίνητα ανήκαν κατά το παρελθόν στην ιδιοκτησία ιδιωτών και, αίφνης και κατά παράβαση νόμου, το Δημόσιο εξέδωσε και επέδωσε πρωτόκολλα κατάληψης ανταλλάξιμων κτημάτων, εν συνεχεία των οποίων διενεργήθηκε διοικητική αποβολή, με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των ακινήτων να στερούνται της δυνατότητας απόδειξης κατοχής επ’ αυτών. Πρόκειται για εκτάσεις ευρισκόμενες στην περιφέρεια της πρώην Κοινότητας Βλαχογιαννίου Τυρνάβου του Δήμου Ποταμιάς στον Νομό Λάρισας και ειδικότερα πρόκειται για τα επονομαζόμενα κτήματα «ΑΓΛΥΣΤΡΑ – ΚΑΣΤΡΙ – ΚΑΠΡΟΣΙΟΥΤΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΧΑΡΤΖΙΑ», που ανήκαν στην ιδιωτική περιουσία 120 οικογενειών. Είναι σκόπιμο να περιληφθεί στον νόμο διάταξη για την εξαγορά, πέραν των καταπατημένων δημόσιων κτημάτων, και των ιδιωτικών εκτάσεων των ανωτέρω κτημάτων «ΑΓΛΥΣΤΡΑ – ΚΑΣΤΡΙ – ΚΑΠΡΟΣΙΟΥΤΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΧΑΡΤΖΙΑ», προς αποκατάσταση της κοινωνικής αδικίας που έχει συντελεστεί σε βάρος των ιδιοκτητών τους και χάριν της αρχής της ισότητας, δεδομένου ότι ο αποκαταστατικός χαρακτήρας του παρόντος υπό συζήτηση νομοσχεδίου εξυπηρετείται πληρέστερα στην περίπτωση εισαγωγής της δυνατότητας εξαγοράς εκτάσεων που ανέκαθεν υπήρξαν ιδιωτικές και οι ιδιοκτήτες τους παρανόμως αποβλήθηκαν αυτών έναντι των εκτάσεων που υπήρξαν δημόσιες και απώλεσαν τον δημόσιο χαρακτήρα τους λόγω της επί μακρόν εγκατάστασης ιδιωτών επ’ αυτών. Προτείνεται, συνεπώς, η εισαγωγή νέας παραγράφου 4 μετά την ήδη υφιστάμενη παράγραφο 3 και με αναρίθμηση των επομένων, η οποία θα διαλαμβάνει την εξής πρόβλεψη:
    “Στα κτήματα «ΑΓΛΥΣΤΡΑ – ΚΑΣΤΡΙ – ΚΑΠΡΟΣΙΟΥΤΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΧΑΡΤΖΙΑ» της κτηματικής περιφέρειας Βλαχογιαννίου του Δήμου Ποταμιάς Λάρισας, στα οποία έγινε απαλλοτρίωση για την αποκατάσταση ακτημόνων γεωργών και κτηνοτρόφων με βάση τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, για τις εξαιρεθείσες υπέρ των ιδιοκτητών εκτάσεις και ιδιοκτησίες βάσει των άρθρων 18 και 29 του ν.δ. 2185/1952, ή βάσει διατάξεων προγενέστερων αγροτικών νόμων, οι οποίες από 15-12-1983 ενεγράφησαν ως ανταλλάξιμα κτήματα, παρέχεται το δικαίωμα εξαγοράς αυτών στους μέχρι το έτος 1983 κατόχους τους, οι οποίοι αποβλήθηκαν έκτοτε της κατοχής αυτών. Οι δικαιούχοι του δικαιώματος δύνανται να υποβάλλουν αίτηση εξαγοράς στην κατά τόπο αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία μέσα σε προθεσμία έξι (6) μηνών από την έκδοση του παρόντος. Ως τίμημα ορίζεται το εν εικοστό (1/20) του καθοριζομένου με το παρόν τίμημα εξαγοράς, των δικαιούχων λογιζομένων ως ευρισκομένων στην κατοχή αυτών των κτημάτων από 15-12-1983 μέχρι σήμερα για την εξεύρεση του τιμήματος εξαγοράς. Το τίμημα κατατίθεται στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.) ως έσοδο του Δημοσίου και καταβάλλεται σε δέκα (10) ισόποσες ετήσιες δόσεις. Το τίμημα δύναται να εξοφληθεί εφάπαξ με έκπτωση 20%. Έως ότου εξοφληθεί το τίμημα, ο κάτοχος δεν δύναται να μεταβιβάσει το ακίνητο. Μετά την εξόφληση του τιμήματος, ο κάτοχος αποκτά την κυριότητα, εκδοθησομένης σχετικής διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία.”

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 21:58 | ΜΙΧΑΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ

    Για την αποκατάσταση μίας κοινωνικής αδικίας που έχει συντελεστεί στην περιοχή του Δήμου Ποταμιάς στον Νομό Λάρισας και συγκεκριμένα στην περιοχή της κτηματικής περιφέρειας Βλαχογιαννίου, η οποία συνίσταται στην αποβολή ακτημόνων από τις ιδιωτικές περιουσίες τους συνεπεία Πρωτοκόλλων κατάληψης ανταλλάξιμων κτημάτων, που εκδόθηκαν από την Εφορία Λάρισας (τμήμα ΔΑΠ) το έτος 1983 και συνεπεία των οποίων διενεργήθηκε διοικητική αποβολή με αποτέλεσμα 120 συνολικά οικογένειες ιδιωτών ακτημόνων να στερηθούν έκτοτε τις περιουσίες τους στα κτήματα «ΑΓΛΥΣΤΡΑ – ΚΑΣΤΡΙ – ΚΑΠΡΟΣΙΟΥΤΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΧΑΡΤΖΙΑ», κρίνεται επιβεβλημένη η εισαγωγή διάταξης με το κάτωθι περιεχόμενο:
    “Στα κτήματα «ΑΓΛΥΣΤΡΑ – ΚΑΣΤΡΙ – ΚΑΠΡΟΣΙΟΥΤΑ – ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ – ΧΑΡΤΖΙΑ» της κτηματικής περιφέρειας Βλαχογιαννίου του Δήμου Ποταμιάς Λάρισας, στα οποία έγινε απαλλοτρίωση για την αποκατάσταση ακτημόνων γεωργών και κτηνοτρόφων με βάση τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, για τις εξαιρεθείσες υπέρ των ιδιοκτητών εκτάσεις και ιδιοκτησίες βάσει των άρθρων 18 και 29 του ν.δ. 2185/1952, ή βάσει διατάξεων προγενέστερων αγροτικών νόμων, οι οποίες από 15-12-1983 ενεγράφησαν ως ανταλλάξιμα κτήματα, παρέχεται το δικαίωμα εξαγοράς αυτών στους μέχρι το έτος 1983 κατόχους τους, οι οποίοι αποβλήθηκαν έκτοτε της κατοχής αυτών. Οι δικαιούχοι του δικαιώματος δύνανται να υποβάλλουν αίτηση εξαγοράς στην κατά τόπο αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία μέσα σε προθεσμία έξι (6) μηνών από την έκδοση του παρόντος. Ως τίμημα ορίζεται το εν εικοστό (1/20) του καθοριζομένου με το παρόν τίμημα εξαγοράς, των δικαιούχων λογιζομένων ως ευρισκομένων στην κατοχή αυτών των κτημάτων από 15-12-1983 μέχρι σήμερα για την εξεύρεση του τιμήματος εξαγοράς. Το τίμημα κατατίθεται στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία (Δ.Ο.Υ.) ως έσοδο του Δημοσίου και καταβάλλεται σε δέκα (10) ισόποσες ετήσιες δόσεις. Το τίμημα δύναται να εξοφληθεί εφάπαξ με έκπτωση 20%. Έως ότου εξοφληθεί το τίμημα, ο κάτοχος δεν δύναται να μεταβιβάσει το ακίνητο. Μετά την εξόφληση του τιμήματος, ο κάτοχος αποκτά την κυριότητα, εκδοθησομένης σχετικής διαπιστωτικής πράξης από την αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία.”

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 20:59 | Παπαδάκης Δημήτριος

    Στην περιοχή Φοινικιάς Ηρακλείου Κρήτης στον ποταμό Γιόφυρο πλησίον του βιολογικού καθαρισμού υπάρχουν αρκετές ιδιοκτησίες μεταξύ αυτών και η δική μου. Αυτές οι ιδιοκτησίες σύμφωνα με το διάγραμμα διανομής του Υπουργείου Γεωργίας καταγράφονται στους κτηματολογικούς πίνακες της διανομής ως ποταμός (Γιόφυρος). Όμως σύμφωνα με τη 1460/22-06-04 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης οριοθετήθηκε ο χείμαρρος Γιόφυρος από τη Φοινικιά μέχρι τις εκβολές του και έχουν εκτελεστεί τα έργα διευθέτησης, έχει πλέον διαμορφωμένη κοίτη και όρια, έχοντας εξασφαλίσει την ασφαλή παροχέτευση των ομβρίων υδάτων σε περίπτωση πλημμυρικής παροχής, όπως προκύπτει από τη μελέτη οριοθέτησης.
    Ο πατέρας μου και άλλοι ιδιοκτήτες έχουν αγοράσει τις ιδιοκτησίες γύρω από τον ποταμό με συμβόλαια από το 1951. Oι προηγούμενοι από τον πατέρα μου ιδιοκτήτες είχαν συμβόλαιο του 1930. Και εμείς και οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες χρησιμοποιούσαμε το τμήμα μεταξύ των δύο οριοθετήσεων (διάγραμμα διανομής Υπουργείου Γεωργίας και οριοθέτηση 1460/22-06-04) για αγροτικές καλλιέργειες. Σήμερα στη δική μου ιδιοκτησία υπάρχει θερμοκήπιο και στις διπλανές υπάρχουν και κτήρια. Επομένως, σύμφωνα με τη διευθέτηση 1460/22-06-04, αυτό το τμήμα δε χρησιμεύει πλέον σαν κοίτη του ποταμού και ζητάμε με το παρόν νομοσχέδιο να αποχαρακτηριστεί και να το αγοράσουμε από το Δημόσιο, για να τακτοποιήσουμε τις ιδιοκτησίες μας. Να σημειωθεί ότι στο Κτηματολόγιο είναι καταγεγραμμένες με την οριοθέτηση 1460/22-06-04.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 17:53 | ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΩΝ ΚΥΑΝΗ ΑΚΤΗ Ν. ΗΛΕΙΑΣ

    Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο,
    που δίνει την δυνατότητα εξαγοράς μόνο της μιας κύριας και μοναδικής κατοικίας, αποκλείονται από το δικαίωμα της εξαγοράς, περίπου το 95% από τους 15.000 των δικαιούχων ιδιοκτητών του Νομού μας. Θα πτωχεύσουν οι μισοί κάτοικοι του νομού Ηλείας, αν ψηφισθεί το νομοσχέδιο ως έχει, λόγω των μεγάλων προστίμων που θα επιβάλλουν η Κτηματική Υπηρεσία και η Πολεοδομία, τα οποία θα είναι αδύνατον να πληρωθούν !!!
    Πριν από 70 χρόνια, την δεκαετία του 1950, οι κάτοικοι του Νομού Ηλείας άρχισαν να καταλαμβάνουν κάποιες παραθαλάσσιες, άγονες και ακατοίκητες εκτάσεις από αμμόλοφους, οι οποίες την εποχή εκείνη δεν ανήκαν σε κανένα. Πολλοί κάτοικοι από την γύρω περιοχή, κυρίως χαμηλού εισοδήματος, άρχισαν να καταλαμβάνουν ένα μικρό χώρο και να κατασκευάζουν εκεί ψάθινες καλύβες, πρόχειρες παράγκες και σπίτια για μόνιμες ή εξοχικές κατοικίες. Λόγω όμως της μεγάλης ζήτησης και του ενδιαφέροντος που υπήρχε, ενημερώθηκαν και οι υπηρεσίες του Δημοσίου, οι οποίες, όπως προκύπτει από δικαστικά έγγραφα, κατέγραψαν για πρώτη φορά το 1965 τις εκτάσεις αυτές στα » Κτήματα του Δημοσίου», επειδή όπως διαπιστώθηκε δεν ανήκαν σε κανένα..
    Σχεδόν όλες αυτές οι κατοικίες ήταν και παραμένουν πολύ πρόχειρες μικρές και πτωχικές… Δεν είναι βίλες μέσα σε δασικές εκτάσεις. Γενικώς είναι μια υποβαθμισμένη περιοχή που ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Thomson, την είχε αποκαλέσει » GREEK FAVELA» , όταν την επισκέφθηκε πριν λίγα χρόνια. Λόγω του χαμηλού βιοτικού επιπέδου των μόνιμων κατοίκων της εν λόγω περιοχής, αλλά και των άλλων κατοίκων που αναγκαστικά έφτασαν εκεί, γιατί δεν είχαν πού αλλού να μείνουν, εξ αιτίας των μεγάλων φυσικών καταστροφών του Ν. Ηλείας από τους σεισμούς, τις φωτιές και τις πλημμύρες των τελευταίων ετών, η Πολιτεία συμπαραστάθηκε και βοήθησε τους κατοίκους των αυθαίρετων αυτών οικιών επί των δημοσίων εκτάσεων, κάνοντάς τους δρόμους, εκκλησίες, τους έδωσε ηλεκτρικό ρεύμα, τηλέφωνα αστικές συγκοινωνίες, δημοτική καθαριότητα κλπ. Έτσι δημιουργήθηκαν νέοι οικισμοί με χιλιάδες κατοίκους και όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργήθηκε η ελπίδα, ότι κάποια μέρα θα τους έδιναν το δικαίωμα εξαγοράς και την δυνατότητα να επισκευάσουν, να βελτιώσουν και να νομιμοποιήσουν τα αυθαίρετα σπίτια τους.
    Δυστυχώς όμως, με τους όρους του άρθρου 3 του νομοσχεδίου, το 90% με 95% των πιο πάνω κατοίκων, χαμηλού κυρίως εισοδήματος, δεν θα έχουν το δικαίωμα εξαγοράς, είτε γιατί τα σπίτια αυτά δεν χρησιμοποιούνται πλέον ως μόνιμες κατοικίες, αλλά μόνο ως εξοχικές κατοικίες, λόγω της ακαταλληλότητας αυτών τους χειμερινούς μήνες από την έλλειψη επισκευών και βελτιώσεων, είτε γιατί αυτοί οι ιδιοκτήτες κληρονόμησαν ή κατόρθωσαν με τους κόπους και τις θυσίες μιάς ζωής, να αποκτήσουν ένα δεύτερο σπιτάκι… Δεν μπορεί να θεωρείται εύπορος κάποιος που έχει δυο σπιτάκια, για κύρια και εξοχική κατοικία…..
    Για τους παραπάνω λόγους ζητάμε, όπως το νομοσχέδιο περιλαμβάνει:
    — Όχι μόνο την κύρια κατοικία αλλά και την δεύτερη ή εξοχική κατοικία
    __ Να δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς και στα χωρίς κατοικίες οικόπεδα, των οποίων οι πρόχειρες κατασκευές κατέρρευσαν και δεν υπάρχουν σήμερα.
    — Ο απαιτούμενος χρόνος κατοχής του κτίσματος να είναι 20 χρόνια, όταν υπάρχει κατοχή του οικοπέδου 40 χρόνια, για να δοθεί η δυνατότητα εξαγοράς και στους χιλιάδες σεισμόπληκτους του 1993, που έχτισαν τα σπίτια τους αργότερα.
    Δεν ζητάμε να μας παραχωρηθούν δωρεάν τα εδάφη που κατέχουμε. Αναγνωρίζουμε την κυριότητα του Δημοσίου και ζητάμε να τα αγοράσουμε στην σημερινή τους αξία, δηλαδή στην αξία που με την κατοχή μας και την χρήση τους, εμείς τους δώσαμε ….. λαμβάνοντας υπόψη και ότι κατά τον χρόνο της κατάληψης, τα εδάφη αυτά ήταν χωρίς ιδιοκτήτες, τελείως άγονα, άχρηστα και χωρίς καμία αξία….. Θέλουμε να αξιοποιήσουμε την περιοχή μας για το καλό όλων μας. Δεν τη θέλουμε άλλο σαν μια Greek Favela !!!
    Ο Πρόεδρος Αναλυτής Παναγιώτης

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 17:35 | Σύλλογος Αποκαταστάσεως Ιδιοκτητών Ακινήτων στη θέση Πολύζοβα Ασβεστοχωρίου

    Το Σωματείο με την επωνυμία «Σύλλογος Αποκαταστάσεως Ιδιοκτητών Ακινήτων», δρα ως φορέας εκπροσώπησης των προσώπων εκείνων που αδιαλείπτως καλλιεργούν και νέμονται, όπως άλλωστε και οι πρόγονοι τους, τις εκτάσεις που ανήκουν στο επονομαζόμενο αγρόκτημα περιοχής «Πολύζοβα», που βρίσκεται στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Το έτος 1932 κατελήφθη για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου και της Εθνικής Τράπεζας – ως συμβατικώς εντεταλμένης διαχειρίστριας – το σύνολο των εκτάσεων που απαρτίζουν την συγκεκριμένη περιοχή (Πολύζοβα) και συνετάγη σχετικό πρωτόκολλο, το οποίο μνημονεύει σε προσαρτώμενο πίνακα τους κατοίκους Ασβεστοχωρίου που νέμονταν, μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, τις προαναφερόμενες εκτάσεις. Εξάλλου, ρητώς αναφέρεται στο κείμενο του πρωτοκόλλου ότι η καταλαμβανόμενη έκταση, δηλαδή βοσκότοπος περίπου 5.000,00 δεκαδικών στρεμμάτων, αποτελείται από αγρούς 1200 δεκαδικών στρεμμάτων, λατομεία και μεταλλεία αμιάντου.
    Περαιτέρω, οι κάτοικοι του Ασβεστοχωρίου ουδέποτε έπαυσαν να καλλιεργούν και να φροντίζουν αδιαλείπτως μέχρι και σήμερα, τα επιμέρους εδαφικά τμήματα της περιοχής αυτής.
    Με τις υπ’ αριθμ. 2193/9-10-1973 και 1157/3-4-1990 αποφάσεις του Νομάρχη Θεσσαλονίκης κηρύχθηκε συλλήβδην και αδιακρίτως αναδασωτέα έκταση 29.790 στρεμμάτων πέριξ του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης (Δάσος-Πάρκο), με αποτέλεσμα να προσδοθεί ο χαρακτηρισμός αυτός και στην παραπάνω περιοχή, μολονότι αυτή ουδέποτε καλυπτόταν από δασική βλάστηση.
    Η ιδιομορφία αυτή δεν λαμβάνεται υπόψη από τα άρθρα 3 και 4 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, που ορίζουν το 20% ως μέγιστο επιτρεπόμενο ποσοστό εδαφικού τμήματος του υπό εξαγορά ακινήτου που διέπεται από τη δασική νομοθεσία. Γιατί τοιουτοτρόπως εμποδίζεται η εξαγορά και η παραγωγική γεωργική αξιοποίηση του αγροκτήματος της Πολύζοβα το οποίο, όπως ειπώθηκε, ουδέποτε καλυπτόταν από δασική βλάστηση.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 17:10 | Αθανασιος

    Η εξαίρεση των ακινήτων της περίπτωσης (η) της παραγράφου 2, δηλαδή των ακινήτων που έχουν περιέλθει στην κυριότητα της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.) θα πρέπει να απαλειφθεί από το τελικό κείμενο, διότι είναι αδικαιολόγητη και έχει τεθεί κατά πρόδηλη παράβαση της συνταγματικής αρχής τη ισότητας.
    Ως γνωστόν, το Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 4 ότι: «1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.» Με την εν λόγω διάταξη και την όμοια αυτής διάταξη του άρθρου 14 της ΕΣΔΑ, που είναι υπερνομοθετικής ισχύος και πρέπει να γίνονται απόλυτα σεβαστές από τον κοινό νομοθέτη, καθιερώνεται η αρχή της ισότητας η οποία αποτελεί νομικό κανόνα που επιβάλλει την ομοιόμορφη μεταχείριση προσώπων που τελούν κάτω από τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες. Συνεπώς, ο νομοθέτης δύναται να ρυθμίσει κατά ενιαίο ή διαφορετικό τρόπο τις ποικίλες καταστάσεις, όμως πάντα επί τη βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων μέσα στα όρια της αρχής της ισότητας, ούτως ώστε να αποκλείεται η άνιση μεταχείριση των Ελλήνων πολιτών υπό τη μορφή επιβολής αδικαιολόγητης επιβάρυνσης, ή διαφορετικής μεταχείρισης των αυτών ή παρομοίων καταστάσεων (ΣτΕ 902/2020, 2368/2017, 1759/2014, 1090/2012, 1216/2009, 992/2004).
    Όσον αφορά το προκείμενο νομοσχέδιο και τη διάταξη του άρθρου 4 παρ.2 (η), η παράβαση της αρχή της ισότητας είναι προφανής, με την αδικαιολόγητη διαφορετική μεταχείριση, και δη εξαίρεση από το πεδίο εφαρμογής του νόμου, εκείνων των ακινήτων που έχουν περιέλθει στην κυριότητα της ΕΤΑΔ Α.Ε.. Ειδικότερα: Σύμφωνα με το άρθρο 1 του νομοσχεδίου, ως σκοπός του νόμου τίθεται η οριστική διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, η αποκατάσταση των προσώπων που διατηρούν στα ακίνητα αυτά την κατοικία τους ή τον τόπο άσκησης της οικονομικής τους δραστηριότητας, και δι’ αυτών η αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου. Κατά τούτο, στο πεδίο εφαρμογής του νόμου έπρεπε να ενταχθούν όλα τα ακίνητα που εντάσσονται στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, ούτως ώστε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των «κατεχόμενων» ακινήτων του Δημοσίου κατά τρόπο ενιαίο και ομοιόμορφο και ως εκ τούτου αποτελεσματικό και οριστικό για το σύνολο των ακινήτων και των Ελλήνων πολιτών. Στο άρθρο 4 του νομοσχεδίου, όμως, εισάγονται εξαιρέσεις ακινήτων από το πεδίο εφαρμογής του νόμου, οι οποίες, προκειμένου να είναι συμβατές με τη συνταγματική αρχή της ισότητας θα έπρεπε να δικαιολογούνται, δηλαδή θα έπρεπε να δικαιολογείται σε τι συνίσταται η κρίσιμη ειδοποιός διαφορά των αναφερόμενων κατηγοριών ακινήτων και όσων πολιτών τα κατέχουν σε σχέση με τα λοιπά ακίνητα της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, και για ποιους λόγους κρίθηκε σκόπιμο και αναγκαίο να εξαιρεθούν οι συγκεκριμένης κατηγορίες ακινήτων. Τούτο πολύ περισσότερο στην προκειμένη περίπτωση που στο άρθρο 1 του ίδιου νομοσχεδίου αναφέρεται ότι η επίλυση του ζητήματος των κατεχόμενων ακινήτων είναι ζήτημα δημοσίου συμφέροντος, και άρα η όποια εξαίρεση θα έπρεπε να δικαιολογείται ειδικώς, και δη με αναφορά σε (αντιτιθέμενο) λόγο δημοσίου συμφέροντος.
    Κατά πρόδηλη παράβαση των ανωτέρω, με την περ. η΄ της παρ. 2 του εν θέματι άρθρου εισάγεται εξαίρεση για τα ακίνητα που έχουν περιέλθει στην κυριότητα της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε.), η οποία δεν αιτιολογείται στο κείμενο της ανάλυσης συνεπειών ρύθμισης ούτε πουθενά αλλού ούτε άλλωστε και θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Τούτο διότι τα ακίνητα που περιήλθαν στην κυριότητα της ΕΤΑΔ Α.Ε. δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως ουσιαστική διαφοροποίηση σε σχέση με τα λοιπά ακίνητα του Δημοσίου, το γεγονός δε της περιέλευσης τους στην ΕΤΑΔ Α.Ε. είναι τυχαίο και καθαρά διαδικαστικό, δεν έγινε με βάση ουσιαστικά κριτήρια και ουδόλως σχετίζεται με το εν προκειμένω κρίσιμο ζήτημα της μακροχρόνιας κατοχής ακινήτων που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου από πολίτες και της ανάγκης προστασίας τους. Έτσι, σε αντίθεση λ.χ. με τις περιπτώσεις (β), (γ) ή (δ) για τις οποίες η εξαίρεση φαίνεται να βασίζεται σε ουσιαστικά κριτήρια και λόγους δημοσίου συμφέροντος που δικαιολογούν τη διαφοροποίηση (προστασία του περιβάλλοντος, των αιγιαλών, των δασών), ουδόλως συμβαίνει το ίδιο με την εξαίρεση (η). Εμείς που κατέχουμε, διαβιούμε και ασκούμε δραστηριότητες σε ακίνητα που υπήχθησαν στην κυριότητα της ΕΤΑΔ Α.Ε. αποκλειόμαστε αδικαιολόγητα από τις ευεργετικές διατάξεις του προτεινόμενου νομοσχεδίου, για τον τυχαίο και συμπτωματικό λόγο ότι τα ακίνητα που κατέχουμε περιήλθαν στην κυριότητα της εταιρίας διαχείρισης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, χωρίς να υπάρχει καμία ουσιαστική διαφοροποίηση που να δικαιολογεί τη δυσμενή άνιση μεταχείρισή μας, και άρα υφίσταται κατάφωρη παράβαση της αρχής της ισότητας, εφόσον πολίτες που τελούμε σε απολύτως όμοια κατάσταση (επί μακρόν κάτοχοι ακινήτων ιδιοκτησίας Δημοσίου) υφιστάμεθα αδικαιολόγητα και υπέρμετρα (πλήρης εξαίρεση από την εφαρμογή του νόμου) διαφορετική μεταχείριση, χωρίς να συντρέχει λόγος που να τη δικαιολογεί. Η εξαίρεση πολιτών από μια νόμιμη διαδικασία διευθέτησης του ζητήματος της κατοχής ακινήτων του Δημοσίου από ιδιώτες, την οποία ανέμεναν από τον νομοθέτη επί δεκαετίες, για τον λόγο ότι έτυχε το ακίνητό τους να υπεισέλθει προσφάτως στην κυριότητα της ΕΤΑΔ Α.Ε. δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο και προσβάλλει κατάφωρα τη συνταγματική αρχή της ισότητας. Πέραν δε τούτου βαίνει σε βάρος και του δημοσίου συμφέροντος, που επιτάσσει την ομοιόμορφη και οριστική επίλυση του προβλήματος της κατοχής ακινήτων του Δημοσίου από ιδιώτες, που σε καμία περίπτωση δεν επιτυγχάνεται με την αδικαιολόγητη εξαίρεση μιας σημαντικής κατηγορίας ακινήτων.
    Εν όψει των ανωτέρω, η εξαίρεση των ακινήτων της περίπτωσης (η) πρέπει να απαλειφθεί ως προδήλως αντιβαίνουσα στη συνταγματική αρχή της ισότητας, προκειμένου να μην απαιτηθεί να αχθεί το ζήτημα ενώπιον των αρμόδιων Δικαστηρίων, που προφανώς θα διαγνώσουν την πρόδηλη αντισυνταγματικότητα της εξαίρεσης.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 16:37 | ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΜΑΧΑΙΡΑ

    Καθώς υφίσταται νόμιμα άδεια κατασκευής κτίσματος, ΔΕΝ πρέπει να εξετάζεται ο χρόνος κατασκευής αυτού ή η χρήση αυτού, είτε ως πρώτης είτε ως δευτερεύουσας κατοικίας.
    Κριτήριο για την ένταξη στις διατάξεις του Νόμου, πρέπει να αποτελέσουν τα έτη κατοχής και νομής του οικοπέδου ή αγροτεμαχίου (30 ή 40 έτη).

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 16:30 | Λαδικού Σ

    Στα Δωδεκάνησα εξαιρέθηκε και Πάλι το Δικαίωμα μας ως προς την υποβολή αίτησης καθώς συνεχίζεται να δίνεται εσφαλμένο χαρακτήρα στα σπίτια μας.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 15:00 | Δημήτριος Κοντέλλης

    Σύσταση: Είναι σκόπιμο να περιληφθεί στον νόμο διάταξη για την εξαγορά, πέραν των καταπατημένων δημόσιων κτημάτων που είναι γνωστά στο δημόσιο σήμερα και καταγεγραμμένα, και όσων εμφανίζονται στο κτηματολόγιο ως αγνώστου ιδιοκτήτη, αλλά πρόκειται με την οριστικοποίηση της εγγραφής να περάσουν επίσημα στο δημόσιο. Αυτό μπορεί να γίνει (α) είτε με την αίρεση της οριστικοποίησης της εγγραφής αυτής ως αγνώστου ιδιοκτήτη, είτε (β) από τώρα, αλλά με την ανάληψη από τον αιτούντα του κινδύνου ένα τρίτο πρόσωπο να ασκήσει εμπρόθεσμα αγωγή ζητώντας αυτό να αναγνωρισθεί ως κύριος.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 15:00 | ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΑΘ ΘΩΜΑΣ

    .Η διατύπωση της παραγράφου 1.βα) εξαιρεί την περίπτωση που το ακίνητο αποτέλεσε κατά το παρελθόν κύρια κατοικία του δικαιοπαρόχου και ναι μεν δεν αποτελεί τώρα κύρια κατοικία του δικαιολήπτη κατόχου αλλά η συνέχιση της κατοχής, συνοδευόταν κατά το χρόνο της κατοχής αυτής: (α) από την καταβολή εξόδων για τη συντήρηση/επισκευή της και την αποτροπή κινδύνων κατάρρευσης και πρόκλησης κινδύνων για την ασφάλεια των διερχόμενων, αφού πρόκειται για πολύ παλιά κτίσματα ή/και (β) με την καταβολή σε ετήσια βάση χρηματικών ποσών ως αποζημίωση «αυθαίρετης» χρήσης. Μάλιστα η εξαίρεση αυτή αποτελεί τεράστια αδικία αφού η συνέχιση της κατοχής οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υπόσχεση της πολιτείας (αποτυπωμένη ακόμη και σε εγγράφες οδηγίες της ηγεσίας της διοίκησης προς τις περιφερειακές αρχές από τη δεκαετία του ’80), ότι θα προβλεφθεί ρύθμιση ώστε συναφείς περιπτώσεις να ρυθμιστούν ώστε να μεταβιβαστεί η κυριότητα με την καταβολή τιμήματος.Η πολιτεία δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσει διαφορετικά αυτές τις περιπτώσεις ακόμα και όταν η προέλευση του ακινήτου είναι η δήμευση για πολιτικούς λόγους. Εξάλλου η ρύθμιση αυτή δεν θα είναι χαριστική αφού θα συνοδεύεται από χρηματικό τιμήμα. Ούτε όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως ζητήματα με πολιτικές προεκτάσεις, αφού αυτά ήταν ζητήματα του παρελθόντος που δεν συνδέονται άμεσα με τον κάτοχο και τους δικαιοπαρόχους του, αλλά ενδεχομένως έμμεσα με τον προπρόγονο δικαιοπαρόχου(μιλαμε για το ελαχιστο τριων γενεων). Η εκδίκηση δεν είναι στοιχείο της δημοκρατίας,θα πρεπει να σκυψει με σεβασμο στις περιπτωσεις και να τις αποδωσει, με το αναλογο τιμημα φυσικα.Ας σκεφτουμαι οτι μονο κλεινοντας πληγες αυτος ο τοπος παει μπροστα.Για την ιστορια του δικου μας βιωματος αναφερομαι σε παλιες ιδιοκτησιες που πλεον δικαιοληπτες των ακινητων των προπρογονων μας πληρωνουμε καθε ετος το χρηματικο προστιμο αυθαιρετης χρησης, επισκευαζουμε με δικα μας εξοδα τα πλεον ετοιμορροπα κτηρια που ενω ειναι δικα μας δεν μπορουμε να τα αξιοποιησουμε διοτι παρεχονται στο ελληνικο δημοσιο,αρα ανηκουν στην ελληνικη δημοσια περιουσια και με τεχνασματα δεν αποδιδονται.παρακαλουμε το νομοθετη να ενσκυψει στα αιτηματα που φερνουμε στην επιφανεια με τη δημοσια διαβουλευση και η πολιτεια να συμπεριλαβει την πλειονοτητα των περιπτωσεων.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 14:27 | θεοπίστη χαραλαμπίδου

    Μπράβο για την πρωτοβουλία της κυβέρνησης, ωστόσο θέλω να ρωτήσω και το εξής:
    Εγώ και ο αδερφός μου μένουμε στο σπίτι που κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας αλλά δεν κάναμε συμβόλαιο στον συμβολαιογράφο, ταυτόχρονα βέβαια δεν πήγαμε και στα δικαστήρια να πούμε ότι δεν θέλουμε να τον αποδεχτούμε. Επισκεφτήκαμε δικηγόρο και μας είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα για την περιουσία του πατέρα μας, γιατί κληρονόμοι γίναμε από τον θάνατο του πατέρα μας και εφόσον μέσα σε 4 μήνες δεν πήγαμε στα δικαστήρια να δηλώσουμε ότι δεν θέλουμε την περιουσία μας, τότε γίναμε οριστικά κληρονόμοι του. Από άλλο σχόλιο της διαβούλευσης κατάλαβα ότι ο νόμος δημιουργεί μάλλον κάποια διάκριση σε μας και σε αυτούς που πήγαν τελικά σε συμβολαιογράφο. Δεν μπορώ να καταλάβω πολλά παραπάνω αλλά αφού και οι δύο αποκτούμε από τον θάνατο γιατί εμείς υποβαθμιζόμαστε κατά κάποιον τρόπο. Μήπως πρέπει να το δει λίγο καλύτερα αυτό το θέμα ο νομοθέτης;

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 14:37 | Σοφία Γιαννιτσά.

    Στον Νομό Πέλλας και ειδικότερα στην περιοχή των Γιαννιτσών υπάρχει πλήθος περιπτώσεων ακινήτων, που έχουν περιέλθει στην κατοχή των ιδιωτών ύστερα από υπόδειξη των Κρατικών Αρχών και αφορούν μαζικές εγκαταστάσεις εξαιτίας ιστορικών γεγονότων (πχ. εγκατάσταση προσφύγων, μετεγκατάσταση πληθυσμών λόγω πυρκαγιάς κτλ.), τα οποία αποδεικνύονται από έγγραφα και στοιχεία Δημοσίων Υπηρεσιών.

    Πρόκειται για πλήθος περιπτώσεων που νομίμως και ύστερα απο υπόδειξη των κρατικών αρχών κατέχουν τα ακίνητα και είναι πολύ σημαντικό να δοθεί λύση και για αυτές.

    Συνεπώς πρέπει να προστεθεί και η παραπάνω περίπτωση στις διατάξεις για την απόκτηση δικαιώματος εξαγοράς.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 13:00 | ΚΟΡΙΜΑΖΟΓΛΟΥ ΠΗΝΕΛΟΠΗ

    Παρακαλώ να ληφθεί υπόψιν ότι από την στιγμή που υπάρχει νόμιμη άδεια κτίσματος ΔΕΝ πρέπει να εξετάζονται ο χρόνος κατασκευής του, ή η χρήση αυτού (κύρια ή δευτερεύουσα κατοικία).
    Αρκούν τα έτη κατοχής του οικοπέδου ή αγροτεμαχίου (30 ή 40 έτη) ως κριτήριο ένταξης στον νόμο.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 11:07 | Μίκα

    Προτείνουμε να αφαιρεθούν από τις εξαιρέσεις οι αρχαιολογικοί χώροι Ζώνης προστασίας Β’, καθώς υπάρχουν ήδη νομοθετικές διατάξεις για αυτούς οι οποίες, υπό όρους, επιτρέπουν συγκεκριμένες χρήσεις. Να παραμείνουν στις εξαιρέσεις μόνο οι αρχαιολογικοί χώροι Ζώνης προστασίας Α’. Σε αυτή την περίπτωση απαιτείται να προστεθεί στο άρθρο 3 (δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς) το εξής: περ. (10) αν το προς εξαγορά δημόσιο ακίνητο βρίσκεται σε χώρο που έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος Ζώνης προστασίας Β’, εξακολουθούν να εφαρμόζονται μετά την εξαγορά αυτού οι περιορισμοί οι οποίοι ορίζονται στη σχετική νομοθεσία για τους χώρους αυτούς και μνημονεύονται υποχρεωτικά στην απόφαση εξαγοράς.
    Με τον τρόπο αυτό και οι αρχαιολογικοί χώροι διαφυλάσσονται αλλά και οι πολίτες δεν χάνουν τα δικαιώματά τους από τη στιγμή που στη Ζώνη Προστασίας Β’ υπάρχουν ήδη ειδικές νομοθετικές διατάξεις οι οποίες υπό όρους επιτρέπουν συγκεκριμένες χρήσεις.

    Επιπλέον, προτείνουμε, την τροποποίηση του άρθρου 3 «Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς», όσον αφορά την περ. (β) ασκεί κατοχή αδιαλείπτως για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου ακινήτου, το οποίο έχει εγερθεί έως την 31η.12.1981, να τροποποιηθεί η περίοδος σε τριάντα (30) έτη το οποίο είναι ένα εύλογο χρονικό διάστημα και δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να συγκεντρώσουν τα δικαιολογητικά για την απόδειξη του διαστήματος κατοχής.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 10:34 | Νεκτάριος Μαλινδρέτος, Απόστολος Γιανναράκης, Αντώνιος Κωσταντουλάκης, Απόστολος Γιάναρης

    Σχετικά με το Άρθρο 3 Παρ. 1α και 1β

    Η προϋπόθεση να απαιτείται 30 χρόνια αδιάλειπτη κατοχή για τους έχοντες τίτλο και 40 χρόνια για τους μη έχοντες τίτλο, είναι κατανοητή και δικαιολογημένη, λόγω της διαφορετικής θέσης, στην οποία βρίσκονται οι δύο κατηγορίες κατόχων.

    Γίνεται αντιληπτό, ότι ο νομοθέτης στην προσπάθειά του να είναι εύκολα αποδείξιμη η κατοχή, έχει βάλει αυστηρές προϋποθέσεις. Αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να το κάνει με τρόπο, που βάλει κατά της αρχής της ισότητας και συρρικνώνει στο ελάχιστο τον αριθμό των δικαιούχων. Διότι, η κατοχή δεν κρίνεται με το κτίσμα, αλλά με την αδιάλειπτη άσκηση υλικών πράξεων επί ενός ακινήτου.

    Γι’ αυτό, πρωταρχικά, προτείνεται, να αφαιρεθεί η ως άνω πρόσθετη προϋπόθεση του κτίσματος και στις δύο περιπτώσεις του άρθρου 3§1. Αν, όμως, ο νομοθέτης επιθυμεί να διατηρήσει την ύπαρξη κτίσματος, ως προϋπόθεση για την υπαγωγή στον νόμο, θα πρέπει η χρονολογία να είναι κοινή και για τις δύο περιπτώσεις.

    Καθώς στη Δυτική Κρήτη πριν από 40 χρόνια δεν είχαμε τουρισμό, η οικοδομική δραστηριότητα έλαβε χώρα κυρίως την δεκαετία του 1990. Για τον λόγο αυτό προτείνεται η χρονολογία ανέγερσης κτίσματος να οριστεί στα 20 έτη, ή μέχρι την 31.12.2001.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 10:14 | ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

    Στο άρθρο 3 παρ. βα) αναφέρεται ότι προκειμένου κάποιος να θεμελιώσει δικαίωμα εξαγοράς, το προς εξαγορά ακίνητο θα πρέπει να αποτελεί την κύρια και μοναδική κατοικία του. Εκτιμώ ότι οι εν λόγω περιοριστικές διατάξεις θα καταστήσουν προβληματική τη ρύθμιση, αποκλείοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των νομέων – υποψήφιων αγοραστών για τους κάτωθι λόγους:
    α) Όπως ανέφεραν και προηγούμενοι σχολιαστές, οι νομείς των προς εξαγορά ακινήτων απαιτείται να τα νέμονται για μακρά χρονικά διαστήματα άνω των 30 ή 40 ετών, σε καθεστώς αβεβαιότητας ως προς την κυριότητα τους. Αφενός σε καθεστώς αβεβαιότητας οι επισκευές του αρχικού κτίσματος περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα, έως δε συντηρούνται ποτέ με τελικό αποτέλεσμα τη σταδιακή υποβάθμιση του ακινήτου, αφετέρου πιθανότατα οι ίδιοι πρώτοι νομείς μετά την πάροδο 30 ή 40 ετών δε βρίσκονται ήδη στη ζωή. Δεδομένων των ως άνω παραδοχών κι αν ακόμα παλαιότερα το ακίνητο χρησιμοποιούνταν από τους αρχικούς δικαιοπάροχους ως πρώτη κατοικία, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο ή εξαιρετικά σπάνιο για τους σημερινούς κληρονόμους – νομείς.
    β) ο δεύτερος περιορισμός «μοναδική κατοικία» εκτιμώ ότι αποκλείει ακόμη περισσότερους, ίσως και όσους απέμειναν μετά το φίλτρο της κύριας κατοικίας αν ισχύσει η ερμηνεία που ίσχυσε σε παλαιότερους νόμους τακτοποίησης αυθαιρέτων, ότι δηλαδή ως μοναδική κατοικία θεωρείται η ύπαρξη ενός και μοναδικού δικαιώματος οίκησης και δη στο προς εξαγορά ακίνητο. Κατά τούτο, αν η εν λόγω ερμηνεία ισχύσει και στην υπό διαβούλευση ρύθμιση, και κάποιος διατηρεί δεύτερο δικαίωμα οίκησης σε άλλη, ή στην προς εξαγορά κατοικία, θεωρώ ότι αποκλείεται αυτόματα από τη ρύθμιση. Σημειωτέον ότι το δικαίωμα οίκησης δεν αναφέρεται απαραίτητα σε δικαίωμα πλήρους κυριότητας, αλλά ακόμα και σε ενοικίαση, ή παραχώρηση χρήσης έτερου ακινήτου στον υποψήφιο δικαιούχο.
    Κατόπιν των ανωτέρω θεωρώ ότι το προσχέδιο θα πρέπει να διορθωθεί, με προσθήκη μετά τη λέξη «κύρια» των λέξεων «ή δευτερεύουσα» και διαγραφή των λέξεων «και μοναδική».
    Η εν λόγω διορθωμένη διατύπωση θεωρώ ότι είναι και συνταγματικά συμβατή, καθότι η ρύθμιση αφορά σε εξαγορά με τίμημα των προς διάθεση ακινήτων κι όχι σε παραχώρησή τους άνευ τιμήματος στους δικαιούχους, ούτε σε τακτοποίηση αυθαιρέτων, ενώ θα επιφέρει πολλαπλάσια έσοδα στο Δημόσιο.

  • 2 Φεβρουαρίου 2023, 09:44 | Στέργιος Κόβας – Φώτιος Κόβας Δικηγόροι Βέροιας

    Η διατύπωση του άρθρου 3, έτσι όπως εισάγεται, είναι εξαιρετικά περιοριστική διότι συνδέει το δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς με την ύπαρξη κτίσματος και μάλιστα κύριας και μοναδικής κατοικίας. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το ζήτημα των κατεχομένων ακινήτων του Δημοσίου και ιδιαιτέρως των ανταλαξίμων ακινήτων υφίσταται εδώ και έναν αιώνα. Είναι απόλυτα λογικό οι κάτοχοι (που είναι οι κληρονόμοι των αρχικών κατόχων) των ανταλλαξίμων ακινήτων καθ’ όλη τη διάρκεια της καλόπιστης νομής τους, να έχουν κατεδαφίσει τις παλαιές κατοικίες και να έχουν ανεγείρει νέες, έχοντας λάβει όλες τις απαραίτητες άδειες των αρμοδίων αρχών. Ιδιαίτερο πρόβλημα δημιουργεί η διατύπωση του άρθρου στις περιπτώσεις των σεισμόπληκτων περιοχών (π.χ Νόμοι Γρεβενών και Κοζάνης), όπου λόγω του μεγάλου σεισμού το 1995, γκρεμίστηκαν ή κατεδαφίστηκαν ως ακατάλληλες οι παλαιές οικείες. Το αυτό συμβαίνει και στις περιπτώσεις των αγροτικών ακινήτων. Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε ότι η διατύπωση της παραγράφου 1 θα πρέπει να ακολουθήσει τη διατύπωση του άρθρου 4 του Νόμου 3127/2003, και να αποσυνδεθεί το δικαίωμα εξαγοράς από την ύπαρξη ή όχι κτίσματος. Επίσης θα πρέπει να απαλειφθούν οι προϋποθέσεις της κύριας και μοναδικής κατοικίας ή βιομηχανικής ή αγροτικής δραστηριότητας. Η ύπαρξη του κτίσματος θα πρέπει να αποτελεί στοιχείο απόδειξης της κατοχής ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣ. Εξάλλου από την διάταξη του άρθρου 8 όπου ρυθμίζεται η διαδικασία υποβολής δικαιολογητικών γίνεται σαφές ότι ο καλόπιστος κάτοχος θα μπορέσει να αποδείξει την μακροχρόνια κατοχή του προσκομίζοντας τα σχετικά έγγραφα, τοπογραφικά διαγράμματα και αεροφωτογραφίες. Είναι συνεπώς άσκοπη η απαίτηση του νομοθέτη να υφίσταται οπωσδήποτε κτίσμα εντός του δημόσιου ακινήτου.Το παρόν άρθρο δεν αντιμετωπίζει την περίπτωση συγκυριότητας δημοσίου ακινήτου με ιδιώτη, όταν ο ιδιώτης καλόπιστα κατέχει το όλο ακίνητο. Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε ότι στο Νομό Γρεβενών υπάρχουν χωριά και οικισμοί που στο σύνολο τους εμφανίζονται να ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο κατά ποσοστό κυριότητας 50% εξ’ αδιαιρέτου. Πρόκειται για χωριά – τσιφλίκια, που εν μέρει ανήκαν στους Χριστιανούς κολίγους και εν μέρει στους μουσουλμάνους γαιοκτήμονες Έλληνες υπηκόους που κρίθηκαν ανταλλάξιμοι το 1923 και η περιουσία τους περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο ως ανταλλάξιμη. Στην περίπτωση αυτή στον συγκύριος ιδιώτης πρέπει να δοθεί η ευχέρεια να εξαγοράσει το κατεχόμενο ποσοστό εξ’ αδιαιρέτου του Δημοσίου χωρίς να εφαρμόζονται οι περιορισμοί της παραγράφου 1 περιπτώσεις (α) και (β) και της παραγράφου 3 περιπτώσεις (α) και (β).Προς διευκόλυνση παραθέτουμε επαναδιατυπωμένο το άρθρο 3, σύμφωνα με τις ως άνω παρατηρήσεις μας. Άρθρο 3 Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς1. Δικαιούται να υποβάλει αίτηση εξαγοράς όποιος κατά την έναρξη ισχύος του
    παρόντος:
    α) Ασκεί κατοχή αδιαλείπτως στο όνομα του ιδίου ή των δικαιοπαρόχων του, με
    νόμιμο τίτλο και καλή τη πίστη, για τουλάχιστον είκοσι (20) έτη επί δημοσίου
    ακινήτου, είτε
    β) ασκεί κατοχή αδιαλείπτως για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου
    ακινήτου.
    2. Για την εφαρμογή της παρ. 1, στον χρόνο της κατοχής του αιτούντος
    συνυπολογίζεται και ο χρόνος κατοχής των δικαιοπαρόχων του.3. Εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις της παρ. 1, ο αιτών δικαιούται να εξαγοράσει:
    α) Επί δημοσίων ακινήτων, τα οποία βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως ή οικισμού,
    έκταση ίση κατ’ ανώτατο όριο με το ελάχιστο εμβαδό αρτίου και οικοδομήσιμου
    οικοπέδου, κατά κανόνα ή κατά παρέκκλιση, σύμφωνα με την πολεοδομική
    νομοθεσία που ισχύει κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης εξαγοράς. Κατ’
    εξαίρεση, επιτρέπεται η εξαγορά μεγαλύτερης έκτασης, εφόσον σε αυτήν υφίστανται,
    εν όλω ή εν μέρει, κτίσματα ή βοηθητικές εγκαταστάσεις αυτών, που αποτελούν
    ενιαίο λειτουργικό σύνολο. Στις περιπτώσεις του πρώτου εδαφίου, εάν το τμήμα που
    απομένει μετά την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου καθίσταται μη άρτιο και μη
    οικοδομήσιμο, είναι υποχρεωτική η εξαγορά αυτού από τον αιτούντα.
    β) Επί δημοσίων ακινήτων, τα οποία βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως ή οικισμού,
    ενιαία έκταση δέκα (10) στρεμμάτων κατ’ ανώτατο όριο. Κατ’ εξαίρεση, μπορούν να
    εξαγορασθούν περισσότερα του ενός δημόσια ακίνητα εκτός σχεδίου πόλεως ή
    οικισμού από τον ίδιο αιτούντα, υπό την προϋπόθεση ότι το σύνολο των υπό εξαγορά
    δημοσίων ακινήτων δεν υπερβαίνει τα είκοσι (20) στρέμματα κατ’ ανώτατο όριο και
    κάθε προς εξαγορά δημόσιο ακίνητο δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) στρέμματα. Στην
    περίπτωση του προηγούμενου εδαφίου, στην αίτηση εξαγοράς προσδιορίζονται το
    δημόσιο ακίνητο ή τα δημόσια ακίνητα για τα οποία ασκείται το δικαίωμα εξαγοράς.Είναι δυνατή η εξαγορά μεγαλύτερης έκτασης και μέχρι τριάντα (30) στρέμματα κατ’
    ανώτατο όριο συνολικά, εφόσον είτε αυτή καλύπτεται από κτίσματα ή από αναγκαία
    έργα υποδομής ή εγκαταστάσεις παντός είδους νόμιμα λειτουργούσης επιχείρησης
    είτε έχει γίνει χρήση του συντελεστή δόμησης της έκτασης αυτής για την ανέγερση
    των κτισμάτων. Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, εάν το εναπομείναν τμήμα μετά
    την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου καθίσταται μη άρτιο και μη οικοδομήσιμο, είναι
    υποχρεωτική η εξαγορά αυτού από τον αιτούντα.4. Στην περίπτωση που περισσότεροι του ενός αιτούντες:
    α) Ασκούν κατοχή στο ίδιο δημόσιο ακίνητο κατά τμήματα, καθένας εξ αυτών
    δικαιούται να εξαγοράσει το τμήμα επί του οποίου ασκεί κατοχή σύμφωνα με τις περ.
    α΄ και β΄ της παρ. 3.
    β) Ασκούν κατοχή κατ’ ιδανικά μερίδια στο ίδιο δημόσιο ακίνητο, καθένας εξ αυτών
    δικαιούται να εξαγοράσει το δημόσιο ακίνητο κατά το ιδανικό μερίδιό του. Εάν
    τουλάχιστον ένας (1) από τους περισσότερους ασκούντες κατοχή κατ’ ιδανικό
    μερίδιο δεν υποβάλει αίτηση εξαγοράς, είναι υποχρεωτική η εξαγορά του μεριδίου
    του αναλογικά κατ’ ιδανικά μερίδια από τους λοιπούς ασκούντες κατοχή.
    γ) Υποβάλλουν αίτηση εξαγοράς για το ίδιο δημόσιο ακίνητο ή τμήμα αυτού,
    δικαίωμα για την εξαγορά του δημοσίου ακινήτου ή τμήματος αυτού έχει ο αιτών που
    ασκεί κατοχή με τίτλο.5. Εάν στο ίδιο ακίνητο υφίσταται συγκυριότητα του Δημόσιου και ενός ή
    περισσότερων αιτούντων εξ αδιαιρέτου, υποβάλλει αίτηση εξαγοράς της αναλογίας
    εξ αδιαιρέτου του Δημοσίου όποιος εξ αυτών ασκεί κατοχή σε όλο το ακίνητο,
    σύμφωνα με τις περ. α΄ και β΄ της παρ. 1. Σε αυτήν την περίπτωση δεν τυγχάνουν
    εφαρμογής οι περιορισμοί των περ. α΄ και β΄ της παρ. 3.6. Η εξαγορά δημοσίου ακινήτου επί του οποίου έχουν ανεγερθεί αυθαίρετα κτίσματα
    δεν είναι δυνατή, εκτός αν τηρηθεί η διαδικασία της παρ. 6 του άρθρου 10.7. Εάν εντός του προς εξαγορά δημοσίου ακινήτου βρίσκεται έκταση δασικού
    χαρακτήρα, εφόσον αυτή καταλαμβάνει κατ’ ανώτατο όριο είκοσι τοις εκατό (20%)
    του εμβαδού του, εξαγοράζεται ενιαία με το δημόσιο ακίνητο, με διατήρηση των
    όρων προστασίας της, που απορρέουν από τη φύση της και από την κείμενη νομοθεσία. Οι όροι προστασίας μνημονεύονται στο σύνολό τους υποχρεωτικά στην
    απόφαση εξαγοράς.8. Εάν εντός του προς εξαγορά δημοσίου ακινήτου περιλαμβάνονται περιοχές, οι
    οποίες υπάγονται στο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών, κατά το άρθρο 3
    του ν. 3937/2011 (Α΄ 60), εξακολουθούν να εφαρμόζονται μετά την εξαγορά αυτού οι
    περιορισμοί, οι οποίοι ορίζονται στη σχετική για τις περιοχές αυτές νομοθεσία και
    μνημονεύονται υποχρεωτικά στην απόφαση εξαγοράς.9. Σε περίπτωση επέμβασης άνευ νόμιμου αδείας στις εκτάσεις που αναφέρονται
    στην παρ. 6 ή μη τήρησης των περιορισμών που προβλέπονται σύμφωνα με την παρ.
    7, η ισχύς της απόφασης εξαγοράς, η οποία εκδίδεται, λήγει αυτοδικαίως και
    εκδίδεται σχετική διαπιστωτική πράξη από το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου
    Οικονομικών, κατόπιν γνώμης της οικείας κτηματικής υπηρεσίας.
    Στην περίπτωση αυτή:
    α) δεν επιστρέφεται το καταβληθέν τίμημα εξαγοράς, και
    β) εφαρμόζεται κατά τα λοιπά η νομοθεσία για την προστασία των δημοσίων
    κτημάτων, με αναφορά των περ. α΄ και β΄ στην ανωτέρω διαπιστωτική πράξη.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 23:16 | ΚΕΤΙΚΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ

    Αναφέρομαι ως πληρεξούσιος δικηγόρος σε περίπτωση κατοχής ακινήτου του Δημοσίου για 107 χρόνια από 3 γενιές κατόχων, στην περιοχή Ελευθερίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα αφορά τμήματα του ΑΚ 5472 γεωτεμάχιου που τυπικά ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο και έχει δηλωθεί στο Εθνικό Κτηματολόγιο με ΚΑΕΚ 190343508035/0/0/, εμβαδού 33215 μ.τ., που βρίσκεται στην περιοχή του Δήμου Ελευθερίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης στην περιοχή με την επωνυμία «Διαλογή» και παλιότερα γνωστή και ως «Λαχανόκηποι».
    Επειδή ο παππούς των σημερινών κατόχων Παναγιώτης Καρ. συμμετείχε στον πόλεμο της απελευθέρωσης της Μακεδονίας το 1912-3, όπου και ανδραγάθησε μένοντας ανάπηρος. Για το λόγο αυτό του απενεμήθη από την Ελληνική Πολιτεία το παράσημο του Πολεμικού Σταυρού Εξαιρέτων Πράξεων (Θεωρείται ανάπηρος πολέμου 1912 & 41-44 και γράφτηκε στους τελικούς πίνακες αναπήρων πολέμου του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης με αυξ. αρ. 16 που κυρώθηκε με την Φ670/4218/478535/12-8-1986 απόφαση Υ.ΕΘ.Α.- βλ. και βεβαίωση του ΥΕΘΑ από 21-4-1965). Για το λόγο αυτό το 1914 άτυπα και το 1924 με έγγραφο τον εγκατέστησε η Ελληνική Πολιτεία σε γεωργικό κλήρο 40 στρεμμάτων «τιμής ένεκεν» κατόπιν της αποφάσεως με αρ. πρωτ. 114881 του Υπουργείου Γεωργίας (Αυτά γράφει ο ίδιος σε χειρόγραφο του πριν το θάνατο του καθώς και όλη την επόμενη ιστορία των τμημάτων που έκλεισαν 107 χρόνια). Μάλιστα ο γιος του έκτισε με νόμιμη άδεια την κατοικία του στο τμήμα αυτό, ενώ οι σημερινοί κάτοχοι (εγγονοί του αρχικού ως άνω) επίσης διαμένουν σ’αυτό. Υπάρχουν μάλιστα και έγγραφα του Δημοσίου στα 107 αυτά χρόνια που αναγνωρίζουν τα παραπάνω. Οποιαδήποτε ενέργεια τους μέχρι σήμερα για απόκτηση της κυριότητας δεν ευοδώθηκε και ούτε καν απαντήθηκε από το Δημόσιο τελευταία αίτηση στον ΕΤΑΔ το 2016 για εξαγορά. Στο σύνολο του ΑΚ 5472 διαμένουν πλέον αρκετοί κάτοχοι και το θέμα τους εκκρεμεί και μετά την έναρξη του Κτηματολογίου. Θα πρέπει η περίπτωση αυτή και παρόμοιες σ’όλη την Ελλάδα να υπαχθούν στον υπό διαβούλευση Νόμο, καθώς δεν είναι καν αυθαίρετοι κάτοχοι και θα πρέπει η εξαγορά να γίνει και με χαμηλό τίμημα, (που θα πρέπει να προβλεφθεί νομοθετικά) αφού το Δημόσιο εγκατέστησε αυτούς και τους δικαιοπαρόχους τους στα κατεχόμενα τμήμα ως άνω.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 21:54 | Παναγιώτης

    Πολύ προβληματικος ο όρος της μόνιμης κατοικίας. Θα έλεγε κανείς προσχηματικος αν όχι φωτογραφικος. Πώς αποδεικνύεται άραγε? Ποιός, δεδομένων πρωτοκόλλων αποβολής, πρωτοκόλλων αποζημίωσης ή με την απειλή αυτών , θα δήλωνε κύρια κατοικία? Επίσης τέτοιου είδους διαχωρισμός προσβάλει συνταγματικές αρχές ισότητας και αναλογικότητας.
    Ή αποβάλλονται όλοι από τις καταπατημένες εκτάσεις ή παραχωρούνται σε όλους, ανεξαρτήτως κυρίας ή μη κατοικίας

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 21:49 | Εμμ. Π. Παπαπαναγιώτου, Δικηγόρος

    Παρακαλώ να σημειωθούν οι παρακάτω παρατηρήσεις μου:
    Αρθρο 3
    1. Παραγρ. 1(β): Η διατύπωση της διάταξης θα αποδειχθεί δυστυχώς μετά βεβαιότητος προβληματική. Η φράση της περιπτώσεως β΄ της §1 “…. επί δημοσίου ακινήτου, το οποίο έχει εγερθεί έως …”, παραπέμπει ευθέως σε περίπτωση δημοσίου ακινήτου (μάλλον) με κτίσμα και μόνον (αφού αυτό, δηλ. το δημόσιο ακίνητο πρέπει να έχει “εγερθεί”) και μάλιστα κτίσμα του δημοσίου (και, κακώς, όχι του ιδίου του αιτούντος), αποκλείοντας κατοχή οικοπέδου/γηπέδου είτε χωρίς κτίσμα επί 40 έτη, σε αντιδιαστολή με την περίπτωση 1(α) που το επιτρέπει ως και περίπτωση κατοχής μετά κτίσματος, που έχει ανεγείρει ο ήδη κατέχων ή και κάποιος τρίτος πριν από αυτόν, προφανώς ως δικαιοπάροχος του. Συνεπώς, εν προκειμένω, απαιτείται διόρθωση ώστε να περιληφθούν περιπτώσεις δημοσίων κτισμάτων χωρίς κτίσμα ως και οι ως άνω εκδοχές.
    2. Παραγρ. 1 (α) και (β) Οι χρονικοί περιορισμοί είναι σαφώς άδικα περιοριστικοί. Υφίστανται περιπτώσεις κατεχομένων ακινήτων που επί πολλές δεκαετίες, είτε περιείχαν παλαιότερα κτίσματα, που κατακρημνίσθηκαν και στην θέση τους ανεγέρθηκαν στην συνέχεια (μετά το 1991) νέα, είτε που επιτελούσαν λειτουργία πχ αύλειου χώρου εγκαταστάσεων ή χώρου φορτοεκφορτώσεων, εισόδου – εξόδου βιοτεχνιών – βιομηχανιών και σταθμεύσεως, που στην συνέχεια ανοικοδομήθηκαν, με την περαιτέρω εκμετάλλευση των χώρων. Σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε κατοχή των σημερινών κατόχων, προσμετρουμένου και του χρόνου των δικαιοπαρόχων τους, τουλάχιστον 80 ετών επί ακαλύπτων εκτάσεων που είχαν τέτοια βοηθητική χρήση. Η μετέπειτα ανοικοδόμηση αυτών π.χ. πριν την τελευταία 25ετία, αλλά μετά το 1991, δεν διαφοροποιεί ουσιωδώς τον σκοπό του νομοθέτη ως και το εύλογο και δίκαιο της σκοπούμενης ρυθμίσεως και για αυτές τις περιπτώσεις. Πρέπει συνεπώς τα τιθέμενα χρονικά όρια του χρόνου ανεγέρσεως κτισμάτων, είτε να αποκλεισθούν είτε να διευρυνθούν κατά πολύ για την συμπερίληψη περισσότερων περιπτώσεων, για την ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος, αφού ο περιορισμός αυτός περιορίζει άδικα τους δυνάμενους να υποβάλουν αίτηση και συνακόλουθα και τα αναμενόμενα έσοδα του Δημοσίου. Ακόμη περισσότερο, ίσως να είναι ορθότερο η ύπαρξη ή ανυπαρξία κτίσματος να μην αποτελεί καθόλου κώλυμα ή προϋπόθεση για το δικαίωμα εξαγοράς. Εάν ασκείται αδιάκοπτη κατοχή επί 40 και πλέον έτη με ή χωρίς ανοικοδόμηση και πληρούνται οι προϋποθέσεις, γιατί θα πρέπει η μετέπειτα ανέγερση κτίσματος να αποτελεί λόγο αποκλεισμού;
    Παράδειγμα διατύπωσης
    “… β) ασκεί κατοχή αδιαλείπτως για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου ακινήτου, και, στην περίπτωση που εντός του δημοσίου ακινήτου υφίσταται κτίσμα, αυτό έχει ανεγερθεί το αργότερο μέχρι την 31η.12.2012 και στο οποίο: …”
    3. Είναι απαραίτητο να εξεταστεί η περίπτωση προσθήκης υποπαραγράφου βδ) στην παράγραφο 1, ώστε να προστεθεί και η εν γένει εμπορική στην τουριστική, βιοτεχνική και βιομηχανική δραστηριότητα, με χρήση κτιριακών εγκαταστάσεων και άλλων συνοδών έργων που συνδέονται λειτουργικά με αυτές ή εναλλακτικά στην περίπτωση ββ) να συμπεριληφθεί η λέξη “εμπορική”.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 20:12 | ΟΜΑΔΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΒΕΛΙΚΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

    Παρατηρήσεις για τη Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου με τίτλο «Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξεις»

    Σχόλιο για το άρθρο 3§1α: Σχετικά με τη δυνατότητα εξαγοράς τμήματος δημόσιου κτήματος από τον κατέχοντα αυτό με νόμιμο τίτλο στο όνομα του ιδίου ή των δικαιοπαρόχων του, η προϋπόθεση της ύπαρξης κτίσματος το οποίο να έχει εγερθεί μέχρι την 31/12/1991, στερεί από πολλούς ιδιοκτήτες στην περιοχή μας, τη Βελίκα του Δήμου Αγιάς νομού Λάρισας και όχι μόνο, το δικαίωμα εξαγοράς. Πρόκειται για ιδιοκτήτες οι οποίοι αγόρασαν τα οικόπεδά τους με νόμιμα συμβόλαια από τους προκατόχους τους, κάποιοι έκτισαν με νόμιμη οικοδομική άδεια κύριες ή δευτερεύουσες κατοικίες, και κάποιοι διατηρούν τα οικόπεδά τους αδόμητα. Σημειώνεται ότι οι κάτοχοι αυτών μεταγενέστερα ανακάλυψαν ότι αποτελούν τμήματα δημόσιου κτήματος, μιας και καμία υπηρεσία του δημοσίου δεν προέβαλε τον δημόσιο χαρακτήρα της αγοραζόμενης έκτασης κατά την αγορά των ακινήτων (ΔΟΥ κατά τον προσδιορισμό και την είσπραξη του ΦΜΑ, αρμόδιο δασαρχείο κτλ). Με την ανωτέρω προϋπόθεση τίθενται αυτομάτως εκτός νόμου όλοι όσοι έχουν εγείρει κτίσματα μετά τις 31/1/1991. Εισάγεται με αυτό τον τρόπο δυσμενής διάκριση για τους κατέχοντες με νόμιμα συμβόλαια αγοράς ακίνητα, οι οποίοι έχουν εγείρει κτίσμα μετά τις 31/12/1991, σε σχέση με αυτούς που αγόρασαν την ίδια χρονολογία τα οικόπεδά τους και δεν έχουν εγείρει κτίσμα ή έχουν εγείρει κτίσμα μέχρι 31/12/1991.
    Θεωρούμε ότι το δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς δεν πρέπει να εξαρτάται από το έτος κατασκευής κτίσματος. Η αποφυγή ένταξης στη ρύθμιση πρόσφατων καταπατήσεων επιτυγχάνεται με τις υπόλοιπες προϋποθέσεις (ύπαρξη τίτλων, χρόνος κατοχής κλπ.)
    Σχόλιο για το άρθρο 3§1β:Εξαιρούνται από τη δυνατότητα εξαγοράς όσοι έχουν κτίσει δευτερεύουσα κατοικία. Η ρύθμιση αυτή εισάγει δυσμενή διάκριση κατά αυτών που έχουν κατοικία μεν, αλλά δευτερεύουσα, έναντι αυτών οι οποίοι μέσα σε τμήμα δημόσιου κτίσματος έχουν την επαγγελματική τους ή άλλη έδρα.
    Οι ανωτέρω 2 προϋποθέσεις εισάγουν εξαιρέσεις από την υπαγωγή στην προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση του προβλήματος που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες την περιοχή μας, αλλά και πολλές περιοχές της Ελλάδας, με τις οποίες επέρχονται δυσμενείς διακρίσεις έναντι των κατόχων με τίτλους τμήματα δημόσιου κτήματος με κριτήριο το πότε έκτισαν και ποια η χρήση του κτίσματος, ενώ στην περίπτωση αυτών των κατόχων βαρύνουσα σημασία θα έπρεπε να έχει μόνο η ύπαρξη τίτλου κτήσης (συμβολαίου αγοράς).

    ΟΜΑΔΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 19:12 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗΣ

    Προτείνουμε να γίνουν οι παρακάτω προσθήκες (με υπογράμμιση):
    Άρθρο 3. Δικαίωμα υποβολής αίτησης εξαγοράς
    Παράγραφος 1
    α) Ασκεί κατοχή αδιαλείπτως με τίτλο στο όνομα του ιδίου ή των δικαιοπαρόχων του για τουλάχιστον τριάντα (30) έτη επί δημοσίου ακινήτου και, στην περίπτωση που εντός του δημοσίου ακινήτου υφίσταται κτίσμα, αυτό έχει ανεγερθεί το αργότερο μέχρι την 31η.12.1991, μνείας γενομένης ότι ο απαιτούμενος τίτλος μπορεί να είναι οιοσδήποτε κατά πρωτότυπο τρόπο εκδοθείς παρά Αρχής τινός ή κατά παράγωγο τοιούτος, δηλ. είτε συμβολαιο-γραφικό έγγραφο ή αποδοχή κληρονομίας ή κληρονομητήριο, υπό την προϋπόθεση της μεταγραφής του, οποτεδήποτε και εάν αυτή συνέβη) είτε «….»
    Προσθήκη του:
    3.1.γ) «…» έχουν εκδοθεί κατ’ αυτού και των δικαιοπάροχων του πρωτόκολλα καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης για χρόνο τουλάχιστον πενήντα (50) ετών επί δημοσίου ακινήτου, που κατέστη τέτοιο καθ’ οιονδήποτε τρόπο είτε ακαλύπτων είτε οικοδομημένων έως την 31η.12.1971 υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της εξόφλησής τους κατά τον χρόνο έκδοσης αυτών. Προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος είναι ύπαρξη της ελληνικής ιθαγένειας στο πρόσωπο των δικαιούχων.
    Στην ως άνω περίπτωση μπορεί με αίτηση του δικαιούχου να ενταχθεί το σύνολο των υπ’ αυτού περιελθόντων στο δημόσιο ακινήτων, του ιδίου ή των δικαιοπάροχων του εφ’ όσον υφίσταται ταυτότητα αιτίας, κατ’ εξαίρεση της περ, η της παρ. 2 του άρθρου 4.

    Οι παραπάνω προσθήκες αφορούν και πολλά ακίνητα που είναι άνω των 100 ετών και μπορεί και να απειλήσουν την δημόσια ασφάλεια, λόγω πλημμελούς συντήρησης από το κράτος. Με αυτήν την προσθήκη στο σχέδιο νόμου διορθώνονται πολλές αδικίες και παρανομίες ετών που είναι και αντισυνταγματικές.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 18:44 | Γεώργιος Πάστρας

    Είμαι πολύ θετικά διακείμενος στην γενική λογική του νομοσχεδίου. Ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για την πλησίον της παραλίας του δήμου Πύργου περιοχή, όπου βρίσκονται μερικές χιλιάδες κτίσματα σε γη που ανήκει στο δημόσιο, οργανωμένα σε 4-5 οικισμούς (Αστέρια-Καβούρι, Σαρακίνα, Λέτρινα, Σπιάντζα,…). Τα περισσότερα από τα κτίσματα αυτά βρίσκονται εκεί από όσο υπάρχουν οι μνήμες μας (και είμαι άνω των 40 ετών).

    Οι περισσότεροι από τους αρχικούς δικαιοπαρόχους δεν βρίσκονται πια στη ζωή, και οι περισσότεροι κάτοικοι είναι ήδη δεύτερης ή και τρίτης γενεάς και αναγνωρίζουν αυτά τα σπίτια ως την πατρική τους οικία και τη μοναδική τους πατρογονική εστία. Όμως λόγω του καθεστώτος που απαγορεύει τις επισκευές των κατοικιών αυτών με την απειλή υψηλότατων προστίμων, αλλά και των πολλών δεκαετιών που έχουν περάσει, για την μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων τα σπίτια αυτά δεν αποτελούν την κύρια και μοναδική κατοικία, αν και ήταν για μεγάλες περιόδους. Η έλλειψη επισκευών δεν επιτρέπει τη χρήση των κατοικιών αυτών τους χειμερινούς μήνες. Η πάροδος των ετών ανάγκασαν πολλούς να έχουν και κάποια άλλη κατοικία, είτε γιατί σπούδασαν είτε γιατί εργάστηκαν σε άλλο μέρος. Αν παραμείνει η διατύπωση αυτή, ο νόμος θα αφορά μόνο ένα μονοψήφιο ποσοστό των κατοίκων και δεν θα λύσει το αιώνιο πρόβλημα της περιοχής.

    Θα ήθελα να προσθέσω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των κατοικιών αυτών δεν είναι πολυτελείς αλλά μικρά σπιτάκια, ούτε οι ιδιοκτήτες τους θα χαρακτηρίζονταν ως πλούσιοι και προνομιούχοι. Τα σπίτια έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρικό, τηλέφωνο, πληρώνουν δημοτικά τέλη, έχουν δημόσια συγκοινωνία και υπηρεσίες καθαριότητας. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω ότι το 1993 που έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί και περίπου το ένα τρίτο των κτιρίων του Πύργου ήταν ακατάλληλα για κατοίκηση, οι οικισμοί αυτοί φιλοξένησαν όσους χρειάζονταν κατοικία για μακρό χρονικό διάστημα (και τότε αποτέλεσαν την κύρια οικία τους).

    Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι θεωρώ ότι το δημόσιο συμφέρον δεν βλάπτεται αφού δεν ζητά κανείς να παραχωρηθούν οι εκτάσεις αυτές, αλλά να δοθεί η δυνατότητα εξαγοράς. Θα πρότεινα να γίνουν οι εξής τροποποιήσεις: Ο όρος περί κύριας και μοναδικής κατοικίας να αλλάξει σε κύρια ή δευτερεύουσα κατοικία, ώστε να μπορέσει να ισχύσει για τη μεγάλη πλειοψηφία των ενδιαφερομένων στην περιοχή και να λυθεί το χρονίζον πρόβλημα. Επίσης ας συμπεριληφθούν και περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει πλέον κτίσμα αφού αυτό κατέρρευσε λόγω έλλειψης επισκευών. 

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 16:43 | Μαρία Παφιώλη

    Να απαλειφθεί από το Νομοσχέδιο η παράγραφος (βα) του άρθρου 3 περί μόνιμης κατοικίας. Είναι αδύνατον τα σπίτια αυτά να αποτελούν κυρία και μοναδική κατοικία για τους εξής λόγους:

    – Πανεπιστήμια και σχολές για σπουδές των παιδιών τους μόνο σε μεγάλες πόλεις, άρα πολύ πιθανόν να έχει παρθεί η απόφαση για αγορά ενός μικρού διαμερίσματος αντί για την πληρωμή ενοικίου το οποίο δηλώθηκε και ως κύρια κατοικία

    – Απόσταση από κέντρα πόλεων για άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας, άρα και πάλι πολύ πιθανόν να έχει παρθεί η απόφαση για αγορά ενός μικρού διαμερίσματος αντί για την πληρωμή ενοικίου το οποίο δηλώθηκε και ως κύρια κατοικία, για να δηλωθεί και ως έδρα

    – Ακαταλληλότητα κτιρίου για διαμονή χειμερινών μηνών εφόσον οι επισκευές απαγορεύονται και απόφαση για απόκτηση ενός διαμερίσματος για να εξυπηρετεί τις ανάγκες στέγασης μόνο για ένα μικρό διάστημα, πχ για τους 3 πιο κρύους μήνες.

    – Πολίτης που δηλώνει κύρια κατοικία σε διαμέρισμα που κληρονομήθηκε ή αποκτήθηκε μόνο και μόνο για να υπάρχει μια νόμιμη κύρια κατοικία εικονικά (για άσκηση εκλογικού δικαιώματος σε άλλη περιφέρεια, για να πάρει δάνειο, για να πάει σε σχολείο το παιδί του κοκ), ενώ στην πραγματικότητα διαμένει στο αυθαίρετο.

    Οι κάτοικοι που έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει και μένουν στο αυθαίρετο είναι οι ντόπιοι, οι γηγενείς, οι αυτόχθονες. Έχουμε φτάσει πλέον να μιλάμε για κατοίκους 2ης και 3ης γενιάς. Είναι όμως και «πολίτες-φαντάσματα». Μπορεί εικονικά να φαίνεται ότι έχουν αλλού μόνιμη κατοικία λόγω ειδικών συνθηκών που τους επιβάλλει η μη νομιμότητα της πραγματικής κατοικίας τους, αλλά είναι εκεί, ουσιαστικά μέλη του τοπικού κοινωνικού ιστού, πληρώνουν ΔΕΚΟ, έχουν υπηρεσίες αποκομικής σκουπιδιών και συγκοινωνία από το Δήμο τους.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 14:39 | ΣΟΦΙΑ .Ρ,

    ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΦΥΓΕ Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΨΑΤΕ

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:46 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Να σας συγχαρώ για το εγχείρημα σας. Αλλά επειδή «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» θα κάνω κάποιες παρατηρήσεις και προβληματισμούς για την εφαρμογή του.
    Στο 1α η λέξις «κτίσμα» και η φράση «έχει ανεγερθεί το αργότερο μέχρι μέχρι τις 31/12/1991» τόσο από μόνες τους όσο και ο συνδυασμός τους, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα εφαρμογής.
    Στη λέξη «κτίσμα» περιλαμβάνεται από μία αποθήκη π.χ. 10 τ.μ. που φυλάσσεις αγροτικά εργαλεία ή προστατεύεις μια ηλεκτρολογική παροχή (για λόγους ασφαλείας) μέχρι μια πρώτη κατοικία η μια δεύτερη ή μια εγκατάσταση μιας επιχείρησης. Επίσης στη λέξη «κτίσμα» περιλαμβάνεται από μια πρόχειρη ξυλοκατασκευή μέχρι ότι μπορείτε να φανταστείτε. Είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζονται όλα αυτά οριζοντίως. Προφανώς αποθηκευτικοί χώροι μέχρι μια επιφάνεια 20-30 τ.μ., εφόσον έχουν τακτοποιηθεί, δεν πρέπει να δημιουργούν κώλυμα στο εγχείρημα σας.
    Επίσης πως θα προσδιοριστεί η ανέγερση πριν το 1991? Ενδεχομένως …κατά δήλωση? Και αν έχει ανεγερθεί μια αποθήκη τη δεκαετία του 2000 και έχει τακτοποιηθεί η νομιμοποιηθεί γιατί να μην συμπεριλαμβάνεται?

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:58 | ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΚΟΝΣΟΛΟΓΛΟΥ

    Αναφορικά με την παρ. 1α του άρθρου 3 διαπιστώνω ότι εξαιρούνται οι περιπτώσεις για αυτούς που έχουν τίτλο για τουλάχιστον (30) έτη το φερόμενο ως δημόσιο ακίνητο και σε αυτό έχουν ανεγείρει κτίσμα με νόμιμη άδεια, αλλά μετά την 31/12/1991.
    Αυτό είναι άνισο και άδικο, τιμωρώντας αυτούς που έχτισαν νόμιμα εκδίδοντας οικοδομική άδεια, η οποία απαιτεί χρόνο (μελέτη μηχανικών, έλεγχος από πολεοδομία) και έξοδα (εύρεση χρήματων στο μηχανικό) για την έκδοσή της, σε σχέση με αυτόν που ενδεχομένως με την κατοχή με νόμιμο τίτλο 30 ετών χτίζοντας άμεσα (μέσα στο ίδιο έτος των 30 ετών) πιθανά παράνομα, να μπορεί να κάνει εξαγορά.
    Πραγματικό περιστατικό: Αγορά ακινήτου 1990 με συμβόλαιο και ακολούθως έκδοση άδειας από την πολεοδομία 1992. Θα πρέπει λοιπόν να το κατεδαφίσει, και έπειτα να κάνει εξαγορά από το δημόσιο και εν συνεχεία να εκδώσει νέα άδεια και να το ξαναχτίσει. Εντελώς παράλογο!!!
    Παρακαλώ διορθώστε σύμφωνα με τα ανωτέρω την παρ. 1α του άρθρου 3, ώστε να μην εξαρτάται το έτος κατασκευής του κτίσματος, από το έτος κατοχής με τίτλο της δημόσιας εκτάσεως.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:22 | Παύλος Γεωργίου

    στην παράγραφο 2 να προστεθεί
    «2. Για την εφαρμογή της παρ.1, στο χρόνο της κατοχής του αιτούντος συνυπολογίζεται συνδυαστικά και ο χρόνος κατοχής των δικαιοπαρόχων του »

    Γιατί πρέπει να γίνεται αποδεκτή η συμπλήρωση διότι κατοχυρώνει την εκ μέρους του κατέχοντα εναλλαγή στην άσκηση δραστηριοτήτων.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:58 | Μαρια Ανδρέου

    Στην παράγραφο 1 περίπτωση β , υποπερίπτωση βγ, να προστεθεί » βγ ) ασκεί αγροτική ή ιχθυοκαλλιεργητική δραστηριότητα (….) »

    Λόγος: Έχει παραληφθεί αυτή η δραστηριότητα, παρότι συναφής με την αγροτικής. Αφορά στις χερσαίες βοηθητικές εγκαταστάσεις που κατασκευάζει ο κατέχων και είναι απαραίτητες για την υποστήριξη της εν λόγω δραστηριότητας .

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:46 | Ανδρέας Δημητρίου

    Στην παράγραφο 1 περίπτωση β να προστεθεί
    » β ) (….) « το οποίο έχει εγερθεί έως την 31η-12-1981 ή καλλιεργεί αυτό , και στο οποίο : (….) ».»

    Και ο λόγος είναι οτι η τρέχουσα διατύπωση αντιφάσκει με την υποπερίπτωση βγ η οποία αναφέρεται σε αγροτική δραστηριότητα

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 13:18 | Εϋη Τσιούγκου

    Eπί της παραγράφου 2 να προστεθεί
    «Για την εφαρμογή της παρ.1, το αυτό ισχύει και για τα κοινωφελή ιδρύματα.» Αιτιολογία:Δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο καμία πρόβλεψη για κοινωφελή ιδρύματα

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:40 | Γεώργιος Οργαντζής

    Αρχικά, πρέπει να συγχαρούμε την κυβέρνηση για το παρόν νομοσχέδιο και ελπίζουμε, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, να το φέρει γρήγορα στην Ολομέλεια προς Ψήφιση. Σε αυτή την προσπάθεια θέλουμε να συνδράμουμε και εμείς. Γι’ αυτό θέτω και την κάτωθι πολύ σοβαρή σκέψη-λύση.

    Να προστεθεί στο άρθρο 3 § 4 και μία διευκρινιστική περ. δ, η οποία να αναφέρει τα εξής:
    δ)«Αν στο πρόσωπο του αιτούντος δεν συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις του παρόντος και το κατεχόμενο ακίνητο ή τμήμα αυτού μπορεί να θεωρηθεί ως ενιαίο λειτουργικά με όμορο δημόσιο ακίνητο, η αίτηση εξαγοράς μπορεί να υποβληθεί από τον κάτοχο του όμορου δημοσίου ακινήτου, εφόσον έχουν συγγενική σχέση εξ αίματος έως β’ βαθμού. Στην περίπτωση αυτή, ο κάτοχος του όμορου δημοσίου ακινήτου υποβάλλει κοινή αίτηση και για τα δύο ακίνητα ή τμήματα δημοσίου ακινήτου, μαζί με δικαιολογητικά για κάθε ακίνητο ή τμήμα του άρθρου 8 παρ. 6 και 8. Η κοινή αίτηση μπορεί να λάβει χώρα, ενόσω εκκρεμεί η αίτηση του αρχικού αιτούντος.»

    Η προσθήκη αυτή, έρχεται να προσδώσει ιδιαίτερο κοινωνικό χαρακτήρα στο παρόν νομοσχέδιο καλύπτοντας περιπτώσεις, όπως η κάτωθι αναφερόμενη.
    Χαρακτηριστική περίπτωση: Ακίνητο ενιαίο λειτουργικά, με κοινή περίφραξη και υποδομές κατέχεται από τον πατέρα των αιτούντων, έχει κτίσμα ως κύρια και μοναδική κατοικία από το 1972, όπου μένει μαζί με την οικογένεια του (αυτός, η γυναίκα του, και τα δύο παιδιά του). Συμφωνούν μεταξύ τους, ότι η ήδη υπάρχουσα κατοικία, θα μείνει στον μεγάλο γιο του, που έχει, ήδη, και την δική του οικογένεια, ενώ ο μικρός γιος που δεν έχει στεγαστικές ανάγκες, θα πάρει την άλλη πλευρά του ακινήτου για να κτίσει μελλοντικά εκεί το σπίτι του. Όλοι, όμως, εξακολουθούν να μένουν στο ένα και μοναδικό σπίτι. Το 1989 ξεκινά και το 1992 αποπερατώνεται σπίτι στην άλλη πλευρά του ακινήτου, που προορίζεται για τον μικρό γιο. Την ίδια χρονιά αποβιώνει ο πατέρας τους και τον διαδέχονται στην κατοχή όλου του δημοσίου ακινήτου και οι δύο υιοί, αφού δεν αποποιούνται εντός τετραμήνου. Μετά από χρόνια, η Κτηματική Υπηρεσία προβαίνει σε αυτοψία του ακινήτου, που έχει ενιαία περίφραξη και το χωρίζει στην μέση, επειδή βρίσκει στο ενιαίο ακίνητο δύο σπίτια, που στο ένα μένει ο ένας γιος με την οικογένειά του και στο άλλο ο άλλος γιος με την οικογένειά του, δίνει χωριστό αριθμό ΑΚ (Ανταλλαξίμου Κτήματος) και τα εγγράφει με διαφορετικό ΚΑΕΚ.
    Σε αυτήν την περίπτωση, βάσει του νομοσχεδίου, πρέπει να γίνει ξεχωριστά αίτηση από κάθε αδερφό για εξαγορά των δύο ξεχωριστών ακινήτων, παρότι λειτουργικά εμφανίζεται ως ενιαίο και ένα.
    Όμως, η αίτηση του ενός θα είναι βάσει του 3§1 περ. β απορριπτέα, αφού το κτίσμα είναι μετά το 1981, παρότι ο ίδιος και ο δικαιοπάροχος του είχε πάντοτε ως κύρια και μοναδική κατοικία το ενιαίο ακίνητο.
    Σε αυτήν την περίπτωση, με την ανωτέρω προσθήκη της περ. δ, δίνεται δίκαιη και με κοινωνική ευαισθησία λύση, αφού δικαιούται ο κάτοχος του όμορου δημοσίου ακινήτου (δηλαδή ο άλλος αδερφός) να υποβάλει αίτηση και για το δικό του αλλά και για το άλλο όμορο δημόσιο ακίνητο (του αδερφού του) τα οποία είναι ενιαία λειτουργικά, βάσει των προϋποθέσεων του παρόντος νομοσχεδίου, εφόσον συνδέονται με συγγένεια μέχρι β’ βαθμού εξ αίματος (όπως είναι η συγγένεια μεταξύ αδερφών).

    Γεώργιος Π. Οργαντζής
    Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
    ΑΜΔΣΘ 8079

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:59 | Ζωή Μαρινάκη

    Τίτλος Σχόλιου: Διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της περ. α του άρθρου 3§1, ώστε «Τίτλος» να θεωρείται και η κληρονομική διαδοχή που αποδεικνύεται από άλλα δημόσια έγγραφα.

    Στο άρθρο 3§1 περίπτωση α του νομοσχεδίου, προβλέπεται ως προϋπόθεση εξαγοράς, η ύπαρξη τίτλου στο όνομα του ίδιου του κατόχου ή των δικαιοπάροχων του. Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου διευκρινίζεται μάλιστα, ότι ως «τίτλος θεωρείται το συμβολαιογραφικό έγγραφο συμπεριλαμβανομένης της αποδοχής κληρονομιάς». Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί και ότι «Τίτλος» για τις ανάγκες του παρόντος νομοσχεδίου συνιστά και «η αποδοχή κληρονομιάς που αποδεικνύεται σωρευτικά με τα εξής κάτωθι δημόσια έγγραφα: α) ληξιαρχική πράξη θανάτου, β) πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών, γ) πιστοποιητικό περί μη αποποίησης, δ) τίτλο κτήσης του αποβιώσαντος, (εφόσον υφίσταται) ε) αντίγραφο της δημοσιευμένης διαθήκης και πιστοποιητικό περί μη δημοσίευσης άλλης διαθήκης, αν υπάρχει διαθήκη, ενώ στην περίπτωση που δεν υπάρχει διαθήκη, πιστοποιητικό περί μη δημοσίευσης διαθήκης».
    Η ανωτέρω λύση δικαιολογείται από τον εξής κάτωθι προβληματισμό-σκέψη:
    Στις περιπτώσεις όπου έχει επέλθει κληρονομική διαδοχή, η επαγωγή λαμβάνει χώρα από την ημέρα θανάτου του κληρονομούμενου (1711 ΑΚ). Οι κληρονόμοι έχουν δύο δυνατότητες, είτε να προβούν σε ρητή αποδοχή της κληρονομίας με συμβόλαιο αποδοχής κληρονομιάς είτε σε σιωπηρή αποδοχή. Ο νόμος συνάγει, ότι επέρχεται σιωπηρή αποδοχή της κληρονομιάς από την παρέλευση άπρακτης της προθεσμίας για αποποίηση, πρόκειται, δηλαδή, για πλασματική αποδοχή κληρονομιάς (1850 ΑΚ). Ειδικότερα, εάν ο προσωρινός κληρονόμος δεν αποποιηθεί εγκαίρως την κληρονομιά, ήτοι εντός τεσσάρων μηνών (1847 ΑΚ) από τότε που έμαθε ότι κατέστη κληρονόμος και το λόγο για τον οποίο κατέστη κληρονόμος, θεωρείται ότι την αποδέχθηκε (1850 ΑΚ).
    Στις περιπτώσεις αυτές, το Ελληνικό Κτηματολόγιο δέχεται τα εξής: «Οι δικαιούχοι, που έχουν αποκτήσει με κληρονομιά από τους προγόνους τους ακίνητα για τα οποία δεν έχουν συντάξει και μεταγράψει πράξη αποδοχής κληρονομιάς οι ίδιοι ή και οι γονείς τους, μπορούν να υποβάλουν δήλωση στο κτηματολόγιο, συνυποβάλλοντας τα έγγραφα με τα οποία στοιχειοθετείται το κληρονομικό τους δικαίωμα. Συγκεκριμένα, απαιτούνται: 1. ληξιαρχική πράξη θανάτου, 2. πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών, 3. πιστοποιητικό περί μη αποποίησης, 4. ο τίτλος κτήσης του αποβιώσαντος, εφόσον υφίσταται, ε) αντίγραφο της δημοσιευμένης διαθήκης και πιστοποιητικό περί μη δημοσίευσης άλλης διαθήκης, αν υπάρχει διαθήκη, ενώ στην περίπτωση που δεν υπάρχει διαθήκη, πιστοποιητικό περί μη δημοσίευσης διαθήκης». Συνεπώς, εφόσον το κτηματολόγιο δέχεται και αρκείται στα παραπάνω δημόσια έγγραφα για την απόδειξη της επαγωγής κληρονομιάς και κατ’ επέκταση για την απόδειξη του δικαιώματος κυριότητας του κληρονόμου και δεν απαιτεί απαραίτητα συμβολαιογραφική αποδοχή κληρονομιάς, τότε αρμόζει να υπάρξει ανάλογη ρύθμιση και στο παρόν νομοσχέδιο, αφού καλείται ο αιτών να αποδείξει αδιάλειπτη κατοχή με έννομη συνέπεια όχι το δικαίωμα κυριότητας αλλά την απόκτηση δικαιώματος εξαγοράς του ακινήτου με επαχθή τρόπο έναντι ανταλλάγματος (επιχείρημα από το μείζον στο έλασσον).
    Εδώ ο νομοθέτης με το να χαρακτηρίζει ως τίτλο μόνο την συμβολαιογραφική αποδοχή και όχι και αυτήν που αποδεικνύεται με άλλα δημόσια έγγραφα, προβαίνει σε άνιση μεταχείριση κάποιων κληρονόμων έναντι άλλων. Ευνοεί μόνο αυτούς που κατά τύχει (ή λόγω οικονομικής δυνατότητας) προέβησαν σε συμβολαιογραφική αποδοχή, ενώ εξαιρεί αυτούς, που αποδέχτηκαν οριστικά μετά την άπρακτη παρέλευση της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης. Δημιουργεί δύο κατηγορίες πολιτών, ενώ η αποδοχή κληρονομιάς έχει συντελεστεί σε νομικό επίπεδο ισότιμα σε κάθε περίπτωση.
    Εξάλλου, όλα τα δημόσια έγγραφα είτε το συμβολαιογραφικό είτε τα πιστοποιητικά από δημόσιες υπηρεσίες έχουν ίση αποδεικτική δύναμη.

    Μαρινάκη Θ. Ζωή
    Δικηγόρος (ΑΜΔΣΘ 13286)
    LL.M. Αστικού, Αστικού Δικονομικού & Εργατικού Δικαίου Α.Π.Θ.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:53 | ΔΗΜΟΣ ΕΔΕΣΣΑΣ

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΥ ΕΔΕΣΣΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
    ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ KATEXOMENA ΑΚΙΝΗΤΑ

    ΑΡΘΡΟ 3
    παρ. 1
    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ: η διατύπωση της παρ. β) να είναι όμοια με την παρ. α), ήτοι «να ασκεί κατοχή αδιαλείπτως στο όνομα του ιδίου ή των δικαιοπαρόχων του για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου ακινήτου και στην περίπτωση που εντός του δημοσίου ακινήτου υφίσταται κτίσμα αυτό έχει ανεγερθεί έως την 31.12.1981 και στο οποίο: …..». Η προϋπόθεση της περ. βα) δεν υπάρχει σήμερα σχεδόν σε καμία περίπτωση, ύστερα από 80 και πλέον χρόνια κατοχής. Εξάλλου η διατύπωση «ή της οικογενείας του» είναι ασαφής και δεν προσδιορίζει σε ποια μέλη της οικογενείας αναφέρεται. Πρέπει να διορθωθεί ως εξής: «…. η οποία να καλύπτει τις στεγαστικές ανάγκες του ιδίου (του αιτούντος) ή του αρχικού κατόχου – δικαιοπαρόχου του κατά τον χρόνο έναρξης της κατοχής».

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:34 | ΠΑΥΛΟΣ ΓΙΩΓΙΟΣ

    Πρέπει να δοθούν εύσημα για το εν λόγω νομοσχέδιο, το οποίο η ελληνική κοινωνία περιμένει δεκαετίες. Όμως, κάποιες τροποποιήσεις είναι αναγκαίες για την επιτυχία του.
    Η πιο σημαντική τροποποίηση, που πρέπει να λάβει χώρα είναι αυτή του άρθρου 3§1, ως προς την προϋπόθεση ύπαρξης κτίσματος, η οποία πρέπει να αφαιρεθεί από αμφότερες τις περιπτώσεις α και β του παρόντος και σε διαφορετική περίπτωση να οριστεί (και για τις δύο περιπτώσεις α και β) κοινό χρονικό σημείο ανοικοδόμησης των κτισμάτων έως την 31.12.1991 (στην ουσία η περ. α να μείνει ως έχει, και η περ. β να τροποποιηθεί ως εξής «Ασκεί κατοχή αδιαλείπτως για τουλάχιστον σαράντα (40) έτη επί δημοσίου ακινήτου, στο οποίο πρέπει να υφίσταται κτίσμα, το οποίο έχει εγερθεί το αργότερο μέχρι την 31η.12.1991») και εξηγούμαστε αμέσως παρακάτω:
    Αρχικά, η προϋπόθεση, να απαιτείται 30 χρόνια αδιάλειπτη κατοχή για τους έχοντες τίτλο και 40 χρόνια για τους μη έχοντες τίτλο, είναι κατανοητή και δικαιολογημένη, λόγω της διαφορετικής θέσης, στην οποία βρίσκονται οι δύο κατηγορίες κατόχων. Όμως, η επιπλέον προϋπόθεση, να υφίσταται υποχρεωτικά κτίσμα και μάλιστα για αντίστοιχο χρονικό διάστημα της περίπτωσης α και β, αυστηροποιεί κατά πολύ τις προϋποθέσεις ένταξης στο νομοσχέδιο και συρρικνώνει στο ελάχιστο τον κύκλο των δικαιούχων. Η κατοχή ενός ακινήτου, ακόμα και για κατοικία, υφίσταται ακόμα και αν δεν υπάρχει κτίσμα εντός αυτού. Απόδειξη το αμέσως επόμενο παράδειγμα, που αφορά ακίνητο σε προσφυγικό οικισμό της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι άρχισαν να ανοικοδομούνται κατά κόρον στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
    Παράδειγμα: Πατέρας κατέχει ενιαίο ανταλλάξιμο ακίνητο περίπου 2 στρεμμάτων, ήδη από το 1960 και φτιάχνει ενιαία περίφραξη με κοινή είσοδο. Στην συνέχεια, στην μία πλευρά του ακινήτου χτίζει περί το 1970 την κύρια και μοναδική του κατοικία, όπου διαμένει με την οικογένεια του και φτιάχνει για όλο το περιφραγμένο ακίνητο κοινές εγκαταστάσεις (δίκτυο ηλεκτροδότησης, ύδρευσης, θέρμανσης και τηλεφώνου) ενώ τοποθετεί στην άλλη πλευρά του οικοπέδου τα γεωργικά μηχανήματά του. Για τον σκοπό αυτό, περί το έτος 1979, χτίζει αποθήκη και στέγαστρο για τα αγροτικά μηχανήματα, το οποίο τα επόμενα χρόνια ενισχύεται και το έτος 1990 αποτελεί σπίτι (το οποίο διατηρείται μέχρι σήμερα το ίδιο). Το ακίνητο, μέχρι αυτό το χρονικό σημείο, είναι ενιαίο και λειτουργικά και διοικητικά. Πολύ αργότερα, εμφανίζεται η κτηματική υπηρεσία, η οποία, κατά την επιτόπια αυτοψία της, βρίσκει την οικογένεια του ενός παιδιού στο ένα σπίτι και την οικογένεια του άλλου παιδιού στο άλλο σπίτι, το οποίο (ενιαίο ακίνητο) εξακολουθεί να είναι λειτουργικά ενιαίο (κοινή είσοδο, κοινά δίκτυα, υποδομές και περίφραξη). Παρόλα αυτά, προβαίνει σε διαχωρισμό του ενιαίου ανταλλάξιμου ακινήτου (το οποίο αποτελεί και τμήμα ευρύτερου ΑΚ) σε δύο ξεχωριστά Ανταλλάξιμα ακίνητα (ΑΚ) με δικό τους εμβαδό, και όρια το καθένα. Στην συνέχεια, δε, τα καταχωρεί στο κτηματολόγιο με τα νέα τους όρια και παίρνουν ξεχωριστό ΚΑΕΚ.
    Αποτέλεσμα: Αν θεωρηθούν δύο ξεχωριστά δημόσια ακίνητα, με την αυστηρή προϋπόθεση του άρθρου 3§1περ.β (δηλαδή να έχει ανεγερθεί κτίσμα έως τη 31.12.1981) να μπορεί να αγοράσει μόνο ο ένας το σπίτι του, οδηγώντας σε ένα απαράδεκτο κοινωνικά αλλά και νομικά αποτέλεσμα. Διότι, σε νομικό επίπεδο και τα δύο παιδιά προσμετρούν στον δικό τους χρόνο και την κατοχή του πατέρα τους (δικαιοπάροχος) πάνω στο ακίνητο και μάλιστα με σκοπό την χρήση του ως κύρια και μοναδική κατοικία, αλλά με την τιθέμενη προϋπόθεση στο παρόν νομοσχέδιο, μόνο ο ένας θα μπορέσει να εξαγοράσει την κύρια και μοναδική κατοικία του.
    Διαπιστώνεται ότι, η αυστηρή προϋπόθεση του κτίσματος, που έχει τεθεί από τον νομοθέτη για την εύκολη απόδειξη της κατοχής επιφέρει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή, ακυρώνει και δεν αναγνωρίζει μια, κατά τα άλλα, αδιάλειπτη κατοχή 50 και ετών, η οποία, μάλιστα, υπερβαίνει κατά πολύ τα ήδη υψηλά χρονικά διαστήματα κατοχής, που απαιτεί το παρόν νομοσχέδιο.
    Γίνεται αντιληπτό, ότι ο νομοθέτης στην προσπάθειά του να είναι εύκολα αποδείξιμη η κατοχή και να μην θεωρηθεί αντισυνταγματικό το νομοσχέδιο, έχει βάλει αυστηρές προϋποθέσεις. Αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να το κάνει με τρόπο, που βάλει κατά της αρχής της ισότητας. Διότι, η κατοχή δεν κρίνεται με το κτίσμα, αλλά με την αδιάλειπτη άσκηση υλικών πράξεων επί ενός ακινήτου (π.χ. περίφραξη, τοποθέτηση φυτών και δέντρων, εγκατάσταση ηλεκτροδότησης, ύδρευσης, τηλεφώνου, θέρμανσης επί αυτού, τοποθέτηση πλακιδίων).
    Γι’ αυτό, πρωταρχικά, προτείνεται, να αφαιρεθεί η ως άνω πρόσθετη προϋπόθεση του κτίσματος και στις δύο περιπτώσεις του άρθρου 3§1. Ενδεχομένως, θα μπορούσε να τεθεί, όχι ως προϋπόθεση για την δυνατότητα εξαγοράς (πεδίο εφαρμογής), αλλά ως προϋπόθεση για την θεμελίωση της περαιτέρω έκπτωσης του άρθρου 5§1.
    Αν, όμως, ο νομοθέτης επιθυμεί, σε κάθε περίπτωση, να διατηρήσει την ύπαρξη κτίσματος, ως προϋπόθεση για την υπαγωγή στον νόμο, θα πρέπει η χρονολογία να είναι κοινή και για τις δύο περιπτώσεις, ώστε αυτό (το κτίσμα) να έχει ανεγερθεί μέχρι την 31.12.1991 και τούτο διότι, όπως αποδείχθηκε με το ανωτέρω παράδειγμα, δεν απαιτείται, για να έχει κάποιος αδιάλειπτη κατοχή 40 χρόνων, να έχει και ισόχρονο κτίσμα, οπότε η τοποθέτηση κοινού χρονικού σημείου κτίσματος και για τις δύο περιπτώσεις του άρθρου όχι μόνο δεν δημιουργεί κάποιο πρόβλημα, αλλά αντιθέτως αμβλύνει κατά πολύ την ύπαρξη ανάλογων προς το ανωτέρω προβλημάτων, που στην περίπτωση των ανταλλαξίμων ακινήτων σίγουρα είναι πολλά. Επιπροσθέτως, η τοποθέτηση του χρονικού σημείου στις 31.12.1991 δικαιολογείται, τουλάχιστον στην περίπτωση των ανταλλάξιμων ακινήτων, και από το γεγονός ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1980 άνθισε η ανοικοδόμηση στους ευρισκόμενοι περιμετρικά από τα μεγάλα αστικά κέντρα προσφυγικούς οικισμούς (π.χ. στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, η κοινότητα Πανοράματος, Καλαμαριάς, Πεύκων, Ωραιοκάστρου) στους οποίους κατά κόρον εντοπίζονται τα ανταλλάξιμα ακίνητα. Οι οικισμοί αυτοί, λόγω του κινήματος της αστικής αποκέντρωσης, εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα σε σύγχρονα προάστια. Πιο πριν είχαν την μορφή του ως άνω παραδείγματος, δηλαδή, ζούσαν, κατά βάσει αγροτικές και κτηνοτροφικές οικογένειες.

    Παύλος Γ. Γιωγιός
    Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
    ΑΜΔΣΘ 1907

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:32 | Π. Καλογερόπουλος

    Δυστυχώς οι προϋποθέσεις εξαγοράς του άρθρου 3 δεν ανταποκρίνεται στις μακροχρόνιες προσδοκίες των ιδιοκτητών δημόσιων ακινήτων και και αντί να δώσει μια λύση στα προβλήματα που εκκρεμούν τα τελευταία 50 με 60 χρόνια, όπως δηλώνει ο Υπουργός μας Οικονομικών, μάλλον θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στους χιλιάδες των ιδιοκτητών του νομού μας Ηλείας.
    Επειδή η πρόθεση αυτού του νομοσχεδίου είναι να βοηθήσει τους οικονομικά αδύναμους πολίτες, δεν νομίζω ότι είναι κάποιος πλούσιος και ευκατάστατος, αν έχει ένα σπιτάκι να μένει και ένα δεύτερο για εξοχικό, που είτε τα κληρονόμησε, είτε τα έφτιαξε μόνος του από τους κόπους μιάς ζωής !!! Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να αντικατασταθεί ο όρος * ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ* με τον όρο *ΚΥΡΙΑ ‘Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ*.
    Στον Πύργο της Ηλείας με τον μεγάλο καταστροφικό σεισμό του 1993, πάρα πολλά σπίτια κατέρρευσαν ή έγιναν ακατάλληλα προς κατοίκηση. Έτσι πάρα πολλές οικογένειες έφυγαν από τα ακατάλληλα σπίτια τους και ήρθαν να μείνουν στις παράγκες και τα σπιτάκια που είχαν χτίσει ως εξοχικά τα προηγούμενα χρόνια πάνω σε μια έκταση που αρχικά δεν ανήκε σε κανέναν και αργότερα καταγράφηκε ως δημόσια έκταση… Εγκαταστάθηκαν λοιπόν εκεί, επισκευάζοντας τις παλιές τους κατασκευές ή χτίζοντας καινούργια σπιτάκια. Η Πολιτεία μας αναγνωρίζοντας το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί, λόγω του καταστροφικού σεισμού, έδειξε κατανόηση δίνοντας άδειες για παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στις αυθαίρετες οικίες, με ασφαλτόστρωση δρόμων, παροχή αστικής συγκοινωνίας, δημοτική καθαριότητα κλπ. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα εξαγοράς και για αυτά τα σπίτια, που λόγω του καταστροφικού σεισμού, χτίστηκαν ΠΡΙΝ ΑΠΟ 25 ΧΡΌΝΙΑ, πάνω σε δημόσια έκταση που είχε καταληφθεί πριν από 40 και περισσότερα χρόνια.

  • 1 Φεβρουαρίου 2023, 12:15 | ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

    Παρακαλείσθε να συμπεριληφθούν στο δικαίωμα εξαγοράς κατεχόμενων ακινήτων και

    τα ακίνητα ιδιοκτησίας ΟΤΑ Α΄βαθμού.

Σχόλια 1 2