Σκοπός του παρόντος νόμου είναι ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία της εξαγοράς ακινήτων που ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και υπάγονται στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών από πρόσωπα που τα κατέχουν. Η εξαγορά εξυπηρετεί σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, που συνίστανται στην οριστική διευθέτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, στην αποκατάσταση των προσώπων που διατηρούν στα ακίνητα αυτά την κατοικία τους ή τον τόπο άσκησης της οικονομικής τους δραστηριότητας, και δι’ αυτών στην αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και στην προώθηση της τουριστικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής και αγροτικής ανάπτυξης επ’ ωφελεία της εθνικής οικονομίας.
Πέραν της ειδικής μνείας στο νομοσχέδιο για τα Δωδεκάνησα, θα πρέπει να γίνει ειδική αναφορά και στα ακίνητα που ευρίσκονται στην περιοχή Τσιλιβί Ζακύνθου, τα οποία κείνται εντός (λανθασμένα) χαρακτηρισθέντος παλαιού αιγιαλού. Πρόκειται για ιδιοκτησίες των οποίων οι ιδιοκτήτες κατέχουν τίτλους κτήσης που ανάγονται ήδη από το έτος 1930 και λόγω της καταστροφικής σεισμοπυρκαγιάς που κατέστρεψε τα οικεία υποθηκοφυλακεία αλλά και τα αρχεία των τοπικών συμβολαιογράφων, αδυνατούν να προσκομίσουν τίτλους κτήσης που να ανάγονται πρίν το έτος 1884 και συνακόλουθα να πετύχουν την άρση του χαρακτηρισμού της ιδιοκτησίας τους ως παλαιού Αιγιαλού. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι οι ιδιοκτησίες αυτές σήμερα έχουν περιέλθει στην ΕΤΑΔ.
Συνεπώς, για την άρση της μέχρι σήμερα παράλειψης του νομοθέτη να επέμβει προκειμένου να ρυθμίσει το ζήτημα των παλαιών αιγιαλών στη Ζάκυνθο και λαμβάνοντας υπόψη τις εξαιρετικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο νησί μετά την καταστροφή των αρχείων των τοπικών υποθηκοφυλακείων και των τοπικών συμβολαιογράφων με τη σεισμοπυρκαγιά του 1953, θα πρέπει το συγκεκριμένο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο να συμπεριλάβει και τις ιδιοκτησίες ιδιωτών που βρίσκονται εντός παλαιού αιγιαλού στην περιοχή Τσιλιβί Ζακύνθου και οι οποίες (κακώς) έχουν περιέλθει στην ΕΤΑΔ.
Παναγιώτης Κούτσης
Μάργαρη Ανδριανή
Είρηνη Κούτση
Μουρίκη Παναγιώτα
Αγγελική Κούτση
Βασιλόπουλος Χαράλαμπος
Διονύσιος Κούτσης
Σ/Ν Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξεις
Σχόλια επί του Σ/Ν
Αρχικά, κρίνεται απαραίτητη η συσχέτιση του παρόντος Σ/Ν με το απόλυτα σαφές και ισχύον σήμερα νομοθετικό πλαίσιο του ν. 4061/2012 και ιδίως των άρθρων 4 και 28 αυτού, όπως ισχύουν σήμερα.
2.1.α Κρίνεται επιβεβλημένη (και συνταγματικά) η συγκεκριμενοποίηση του όρου «καταγεγραμμένο ακίνητο», ώστε να είναι βέβαιο ποια ακίνητα υπάγονται στις ρυθμίσεις του προς ψήφιση νόμου.
3.1. Η εν λόγω διάταξη κατά βάση αναγνωρίζει δύο κατηγορίες δικαιούχων υποβολής αίτησης εξαγοράς, αφήνοντας, ουσιαστικά, εκτός ρύθμισης ένα πλήθος προσώπων που στερούνται των προσόντων της 30ετίας και της 40ετίας, όπως αυτές τυποποιούνται εν προκειμένω, επομένως κρίνεται επιβεβλημένη μια διεύρυνση των χρονικών αυτών ορίων, ώστε να καταλαμβάνουν και μικρότερα χρονικά διαστήματα διακατοχής και δυνητικούς δικαιούχους, κατά συνέπεια με τον κατ άρθρο 1 σκοπό αποκατάστασής τους.
6.1 Πέραν των περιστάσεων επιπλέον έκπτωσης επί του τμήματος εξαγοράς που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου 6, θα πρέπει να υπάρξει περαιτέρω αποκλιμάκωση του αρχικού 50%, συνεπεία και μόνο των συνολικών ετών κατοχής, σύμφωνα και με το άρθρο 3.2., όπου ο νομοθέτης σαφώς δηλώνει την πρόθεσή του να αναδείξει το συγκεκριμένο προσόν, καθώς πχ η εξίσωση, σε όρους έκπτωσης, ενός προσώπου που κατέχει 40 χρόνια, με άλλο πρόσωπο που κατέχει 140 χρόνια, είναι τουλάχιστον ανεπιεικής.
3.3.β. Τα αναφερόμενα αριθμητικά δεδομένα στρεμμάτων οφείλουν να διαμορφωθούν κατά συνέπεια με τον σκοπό που περιγράφεται στο άρθρο 1, ώστε να μη ματαιώνεται η αποκατάσταση εκ μόνου του λόγου αυτού.
7. Τα προτεινόμενα ποσοστά εξαγοράς, κρίνονται ανεπιεική, έχοντας υπόψη ότι προβλέπονται για περιπτώσεις, όπου ο αιτών, είτε έχει αναγνωριστεί καταρχήν ως κύριος, είτε εκκρεμεί δικαστική κρίση για το ζήτημα αυτό, επομένως, θα πρέπει να γίνει ένας εξορθολογισμός του 50-70%
9.6.γ. Η εν λόγω διάταξη είναι αόριστη, καθώς δεν εξηγεί τα κριτήρια, βάσει των οποίων θα γίνεται η κατά περίπτωση επιλογή ενός, μεταξύ περισσοτέρων αιτούντων για το ίδιο ακίνητο (η, δε, παραπομπή στο άρθρο 3.5.γ΄, είναι πρόδηλα εσφαλμένη, καθώς δεν αφορά το ζήτημα, ούτε διαθέτει στοιχείο γ΄κλπ.) και για το λόγο αυτό προτείνεται η καθιέρωση δικαιώματος προτίμησης, πχ βάσει ετών διακατοχής.
10.3 Συνιστάται η αναμόρφωση των οικείων οικονομολογικών δεδομένων βάσει φορολογικών κλιμάκων. Σε ανάλογο πνεύμα, προτείνεται ο αναλογούν φόρος μεταβίβασης μειωμένης φορολογικής κλίμακας.
10.7. Κρίνεται επιβεβλημένη, σύμφωνα με τη συναλλακτική ηθική και τα χρηστά ήθη, η πρόβλεψη πλαισίου ανοχής, πχ 2-3 συνεχόμενων ανεξόφλητων δόσεων, πριν επέλθουν συνέπειες στον αιτούντα.
10.9 Το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης του διοικούμενου, επιβάλλει, να προβλεφθεί εν προκειμένω διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης (ένσταση) ενδεχόμενης απορριπτικής της Επιτροπής.
11.2 Αντί του «λήγει αυτοδικαίως» προτείνεται η πρόβλεψη διαγνωστικής διαδικασίας πριν από οτιδήποτε άλλο, ώστε να προστατεύονται πχ πολίτες που ανυπαίτια δεν παρέλαβαν εγκαίρως κλπ
Η ΕΛΛΕΤ θεωρεί ότι η διαχείριση των δημοσίων γαιών είναι κρίσιμο ζήτημα που απαιτεί μια ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΗΣ, σε αντίθεση με την αποδοχή τετελεσμένων γεγονότων (ιδίως στις εκτός σχεδίου περιοχές όπου απαιτείται αυξημένη προστασία της υπαίθρου και του τοπίου). Το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για τα κατεχόμενα ακίνητα του Δημοσίου και άλλες διατάξεις» δυστυχώς δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την διαχρονική αδυναμία διαχείρισης και προστασίας της δημόσιας περιουσίας, με εισαγωγή ελεγκτικών μηχανισμών, ενίσχυση των υφισταμένων, και υιοθέτηση μιας ενεργού πολιτικής γης για την επ’ ωφελεία του συνόλου αξιοποίηση των δημοσίων γαιών μέσω του χωρικού σχεδιασμού.
Αντίθετα ακολουθεί μια επικίνδυνη οδό επιβράβευσης των παρανομούντων κάθε μορφής καταπατητών, σε συνδυασμό με μια εισπρακτική λογική. Πάγια θέση μας είναι ότι τα έσοδα του κράτους πρέπει να βασίζονται στη φορολογία και τη χρηστή διοίκηση, όχι στη νομιμοποίηση παρανομιών. Το κακό παράδειγμα επιβράβευσης μέσω «τακτοποιήσεων» αυθαιρέτων κατασκευών δεν πρέπει να επεκταθεί και στις καταπατήσεις.
Υπό το πρίσμα αυτής της γενικής θέσης, η ΕΛΛΕΤ θεωρεί ότι το σχέδιο νόμου δεν μπορεί να εισαχθεί στην Βουλή εσπευσμένα εν όψει μάλιστα της προεκλογικής περιόδου, χωρίς να θεωρηθεί ψηφοθηρικό. Πόσο μάλλον που πλήθος διατάξεων, κυρίως δε αυτές των εξαιρούμενων ακινήτων, δηλαδή των ακινήτων που πρέπει να διαφυλαχθούν και να μην «εξαγοραστούν» χρήζει πολύ σοβαρής επεξεργασίας. Επί πλέον δεν προκύπτει να έχει γίνει διαβούλευση με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (α και β βαθμού) τους οποίους αφορά άμεσα η διαχείριση των δημοσίων ακινήτων και η απόκτηση εκτάσεων για την κάλυψη τοπικών αναγκών. Αποτελεί τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο να μην συμμετέχουν οι ΟΤΑ ούτε στην επεξεργασία του σχεδίου νόμου ούτε στον έλεγχο της διαδικασίας εξαγοράς.
Επίσης απαιτείται διαβούλευση με τους επιστημονικούς φορείς των εμπλεκομένων ειδικοτήτων, τόσο σε επίπεδο δημόσιων λειτουργών όσο και εκτός αυτών, που είναι γνώστες των προβλημάτων διαχείρισης και διαφύλαξης της δημόσιας περιουσίας, ή θα κληθούν να υλοποιήσουν τις νέες διατάξεις ως μέλη των επιτροπών.
Πρότασή μας είναι να αποσυρθεί και να γίνει εκ νέου επεξεργασία και πρόβλεψη των διαδικασιών επίλυσης του (υπαρκτού) προβλήματος των καταπατήσεων:
Α. σε σύμπλευση της όλης διαδικασίας με αυτή του κτηματολογίου, επιλογή που θα παρείχε μείωση του διοικητικού βάρους και μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου των νομοταγών πολιτών έναντι των «καταπατητών».
Β. σε σύμπλευση με την τρέχουσα διαδικασία χωρικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, προκειμένου να εξαιρεθούν από τη διαδικασία εκποίησης χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο γαίες.
Θεωρώντας πως το σχέδιο νόμου αποτελεί αφετηρία για συζήτηση ενός νέου σχεδίου νόμου, διατυπώνουμε τα ακόλουθα:
1. Είναι γνωστό ότι έχουν γίνει δικαιοπραξίες επί εκτάσεων που είχαν αρχικά καταπατηθεί, χωρίς να φέρει ευθύνη ο αγοραστής. Δεν είναι όμως δυνατόν η επίλυση αυτών των (υπαρκτών) προβλημάτων να ανοίγει ασκούς και για την επανάληψη του φαινομένου με νέες «καταπατήσεις». Για τον λόγο αυτό ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να μη γίνεται δεκτή η αίτηση παρά μόνο όσων διαθέτουν τίτλους αγοράς ή άλλης δικαιοπραξίας προ 40ετίας ή 30ετίας τουλάχιστον, (και εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι είχε δικαιώματα κυριότητας το δημόσιο) με ΡΗΤΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ «ΤΙΤΛΩΝ» ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΜΕ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ όπως οι ένορκες καταθέσεις μαρτύρων, η έκδοση δικαστικής απόφασης μετά από (δήθεν) διαμάχη μεταξύ συγγενών όπου δεν παρενέβη το δημόσιο κλπ. Γενικά πρέπει να υπάρξουν ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ του τρόπου κατοχής του ακινήτου και της μη ευθύνης του κατέχοντος που έχει κριθεί καταπατητής, έτσι ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΥΝΟΕΙΤΑΙ Η ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ καταπάτηση με «αξιοποίηση» των χαλαρών προβλέψεων του σχεδίου νόμου ως προς την απόδειξη του χρόνου κτήσης.
2. Είναι προβληματική η επιλογή ΠΑΡΑΚΑΜΨΗΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ στην όλη διαδικασία αναγνώρισης του δικαιώματος υποβολής αίτησης για την εξαγορά και ελέγχου των προϋποθέσεων, ιδίως αν λάβει κανείς υπόψη ότι στις τοπικές κοινωνίες υπάρχει μεγαλύτερη γνώση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος από άτομα που είχαν καθήκον την περιφρούρηση αυτής (πχ αγροφύλακες). ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΕΙ (α) διαδικασία δημοσιοποίησης των υποβαλλομένων αιτήσεων και δικαίωμα αιτιολογημένης ένστασης (στο άρθρο 3 και στο άρθ. 18 παρ. 2 που εξουσιοδοτεί την έκδοση ΚΥΑ για την ψηφιακή πλατφόρμα διαχείρισης των αιτήσεων) και (β) στις επιτροπές εξαγοράς του άρθρου 9 να συμμετέχει εκπρόσωπος του οικείου Δήμου και σε περίπτωση αδυναμίας της οικείας Περιφέρειας. Άλλη δυνατότητα θα ήταν να απαιτείται μια συλλογική γνωμοδότηση του Δήμου για όλα τα ακίνητα της περιφέρειάς του για τα οποία έχει υποβληθεί αίτηση, ή τουλάχιστον αυτά που είναι άνω ενός καθορισμένου μεγέθους (πχ. 1.000τμ) ή άνω μιας οροφής αξίας.
3. Γενικά θα πρέπει να ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ που είναι καταγεγραμμένα στην περιοχή τους (πχ. από την ΕΤΑΔ) και να έχουν δικαίωμα προτίμησης στην απόκτησή τους. Μια τέτοια πρόβλεψη θα επέτρεπε να αξιοποιηθούν μικρά ακίνητα που μπορούν να είναι χρήσιμα για την χωροθέτηση κοινωφελών ή κοινοχρήστων χρήσεων τοπικής εμβέλειας, ενώ αποτελούν τροχοπέδη και μεγάλο διοικητικό βάρος σε φορείς εθνικού επίπεδο.
4. Είναι θετική η πρόβλεψη εξαιρέσεων (άρθ. 4) αλλά είναι επιτακτική η ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ των εξαιρέσεων της παρ. 1 αυτού, η οποία κρίνεται ανεπαρκέστατη, καθότι αναθέτει τον ρόλο αυτό στην κτηματική υπηρεσία του δημοσίου (αρθ. 9, παρ.4) χωρίς κατευθύνσεις και κριτήρια. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΟΥΝ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ, ιδίως όσον αφορά «στους επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος στα ζητήματα (…) δ. χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού».
4.1. Πιο συγκεκριμένη πρόταση είναι να προβλεφθεί ρητά ότι ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΑΠΟΘΕΜΑ ΓΗΣ για την κάλυψη σημερινών ή μελλοντικών κοινωφελών αναγκών, θέμα το οποίο θα εξετάζεται στο πλαίσιο των εγκεκριμένων ή εκπονούμενων πολεοδομικών και χωροταξικών σχεδίων και μελετών, από τις αρμόδιες υπηρεσίες περιβάλλοντος και χωροταξίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, λαμβάνοντας υπόψη τους στόχους χωρικής οργάνωσης και τις εκτιμήσεις αναγκών σε κοινωνική και τεχνική υποδομή των Γενικών Πολεοδομικών, Τοπικών Πολεοδομικών ή άλλων Χωρικών Σχεδίων.
4.2. Προτείνεται η ρητή εξαίρεση (με προσθήκη στην παρ 2.δ του αρθ. 4) των ζωνών ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, (δηλαδή οι τεχνητές ή φυσικές προσχώσεις) διότι αποτελούν ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ ΧΩΡΟΥ και ανεκτίμητο περιβαλλοντικό φυσικό πόρο, όπως επιβάλλει η σύμβαση της Βαρκελώνης και οι ευρωπαϊκές κατευθύνσεις.
4.3 Προτείνεται επίσης αν υπάρχουν λόγοι εξαίρεσης για τμήμα του ακινήτου να απαγορεύεται η εξαγορά σε όλο το ακίνητο (αρθ. 4 παρ3)
4.4 Δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι εξαιρούνται τα ακίνητα στα οποία το δημόσιο ασκούσε την νομή του με παραχώρηση χρήσης κλπ, που ενδεχομένως κάποια στιγμή ατόνησε.
5. Η ΤΙΜΗ ΕΞΑΓΟΡΑΣ ΒΑΣΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ μπορεί να είναι ένας αποδεκτός τρόπος στις δίκαιες περιπτώσεις, οπωσδήποτε όμως είναι προβληματικά χαμηλή τιμή, στις περιπτώσεις που όπως προαναφέρθηκε θα παρεισφρήσουν στην όλη διαδικασία «όψιμοι» καταπατητές.
6. Απολύτως προβληματική κρίνεται η δυνατότητα που δίνει το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου σε εκείνους που έχουν δηλώσει στο Κτηματολόγιο την ιδιοκτησία ακινήτου και βρίσκονται σε δικαστική διένεξη με το Δημόσιο να εξαγοράσουν μισοτιμής το ακίνητο, ακόμα και εάν δεν έχει παρέλθει το χρονικό διάστημα κατοχής του ακινήτου (30 ή 40 έτη κατά περίπτωση) (αρθ. 7, παρ. 2).
7. Ανάλογα κρίνεται προβληματική η πρόβλεψη εξαγοράς καταπατημένης έκτασης από «(…) βιοτεχνικές, βιομηχανικές, αγροτικές, κτηνοτροφικές και τουριστικές επιχειρήσεις, εγκαταστάσεις πάσης φύσεως που αποτελούν ενιαίο λειτουργικό σύνολο με τις υπόλοιπες εγκαταστάσεις της επεκταθείσας επιχείρησης (…)» με εξαιρετικά προνομιακούς όρους.
Οι προβλέψεις αυτές του νομοσχεδίου ΘΙΓΟΥΝ ΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΝΟΜΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ στρεβλώνοντας περαιτέρω την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα και εντείνοντας την ανασφάλεια δικαίου.
8. Τέλος κρίνουμε παράδοξη της πρόθεση εισαγωγής ρυθμίσεων για ανέργους, αναπήρους ή πολύτεκνους, ΩΣΑΝ Η ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.
9. Η μοναδική περίπτωση η οποία θα μπορούσε υπό αυστηρούς όρους να συντελέσει στη θετική επίλυση χρόνιων ζητημάτων εντός του αντικειμένου του σχεδίου νόμου αποτελεί η εξαγορά ήδη χρησιμοποιούμενων εκτάσεων στις εξωαστικές περιοχές εάν τα ακίνητα προορίζονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΔΟΜΗΣΗΣ.
Η ΕΛΛΕΤ ανησυχεί για τον κίνδυνο καταστρατήγησης του ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ (μέσω των εξαγορών που θα προκύψουν από το υπόψη σχέδιο νόμου) ενώ μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη το Πρόγραμμα Πολεοδομικών Μεταρρυθμίσεων «Κωνσταντίνος Δοξιάδης» του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που θα μπορούσε να συμβάλλει στην αξιολόγηση της χρησιμότητας των εξαγοραζόμενων εκτάσεων, και το οποίο χρηματοδοτείται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, με συνολικό προϋπολογισμό, 401,05 εκατ. € και η ολοκλήρωση των πρώτων μελετών αναμένεται μέχρι τα τέλη του έτους.
Η ΕΛΛΕΤ θα εργαστεί για την αποτελεσματική εφαρμογή των αρχών της αειφόρου ανάπτυξης συμπεριλαμβανομένης της διαφύλαξης των ευαίσθητων τοπίων, και αντιτίθεται σε κάθε ενέργεια που τις παρακάμπτει και ευνοεί ιδιωτικά συμφέρονται έναντι του δημοσίου.
Η σημασία και η κρισιμότητα των ζητημάτων που θίγει το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου κατά την ΕΛΛΕΤ είναι τέτοιες που απαιτούν την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ των εμπλεκόμενων φορέων και πολιτών, κάτι αδύνατο να πραγματοποιηθεί με τους όρους που θέτει η προεκλογική περίοδος που διανύουμε.
Νομός Λάρισας, Δημος Αγιάς, Οικισμος Αλςξανδρινής
Αφορά τον οικισμό της Αλεξανδρινής όπου κατοικούν 1000 κάτοικοι εκ των οποίων οι 100 περίπου είναι κυρίως συνταξιούχοι και διαμένουν μόνιμα και οι άλλοι είναι αγρότες και παραθεριστές χαμηλών εισοδημάτων της Θεσσαλίας.
Ενώ τo άρθρο 28 του Νόμου 2386 του 1996 προβλέπει την εξαγορά των κατεχόμενων κτημάτων από τους 1000 μικροιδιοκτήτες αγρότες και επαγγελματίες, οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών και η Κτηματική Υπηρεσία καθυστερούν επί 20 έτη να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες εξαγοράς όπως ορίζει ο Νόμος 2386/96 και μόλις το 2020 ξεκίνησε και ολοκλήρωσε έως σήμερα τις διαδικασίες εξαγοράς και παραχώρησης σε 43 αιτήσεις ιδιοκτητών. Αποτέλεσμα αυτής της καθυστέρησης είναι ότι ενώ με απόφαση της Αποκεντρωμένης διοίκησης και της Περιφέρειας Θεσσαλίας έχει εγκριθεί από το 2014 το ΣΧΟΑΠ της περιοχής, νομιμοποιώντας τον οικισμό της Αλεξανδρινής, δεν μπορεί να προχωρήσει η οικιστική μελέτη λόγω της μη ολοκλήρωσης της εξαγοράς. Συνέπεια αυτών είναι να δημιουργούνται πολλά προβλήματα στην ζωή των κατοίκων της περιοχής από την αδυναμία να χωροθετήσουν δραστηριότητες που προβλέπονται στο ΣΧΟΑΠ (Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης)
Σύμφωνα και με το εγκεκριμένο ΣΧΟΑΠ είναι προς το δημόσιο συμφέρον και σύμφωνο με τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής να προχωρήσει άμεσα το Υπουργείο Οικονομικών και η Κτηματική Υπηρεσία στις διαδικασίες καταβολής του τιμήματος και έκδοσης των παραχωρητηρίων με βάση τον Νόμο 2386/96. Αν καταργηθεί ο νόμος αυτός με το προτεινόμενο νομοσχέδιο και οι ιδιοκτήτες θα επιβαρυνθούν δυσανάλογα με τα νέα αυξημένα ποσά εξαγοράς και τις νέες διαδικασίες και δεν θα ιχσύει η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ της δημόσιας διοίκησης έναντι των 43 ολοκληρωμένων αιτήσεων, καθώς και των αιτήσεων των άλλων περιοχών Στόμιο, Καστρί Λουτρό όπου ολοκληρώθηκαν οι αιτήσεις και η έκδοση των παραχωρητηρίων με βάσει τον Νόμο 2386/96. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΜΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 2386/96 ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Από τη ρύθμιση (φαίνεται να) εξαιρούνται τα δημόσια ακίνητα, των οποίων η διαχείριση ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Τα ακίνητα αυτά αποτελούν μεγάλο μέρος (αν όχι την πλειοψηφία) των καταπατημένων δημοσίων ακινήτων στις περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου και αλλού. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για «διαθέσιμα οικόπεδα», (βλ. άρθ. 1 Ν. 4061/2012) κατεχόμενα όμως από πολλών ετών από ιδιώτες, στα οποία έχουν ανεγερθεί κτίσματα, κατοικίες, κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις κλπ. Με την επιπόλαιη κατάργηση των διατάξεων της εποικιστικής νομοθεσίας που προέβλεπαν τη δυνατότητα διάθεσης τους για αποκατάσταση ακτημόνων αγροτών (Ν. 4061/2012), η διαχείρισή τους έχει περιέλθει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, πλην όμως νεφελώδες είναι το τοπίο σχετικά με το περιεχόμενο αυτής της διαχείρισης. Σε κάθε περίπτωση με την τωρινή τους κατάσταση στελέχωσης και χρηματοδότησης οι κατά τόπο αρμόδιες υπηρεσίες (Δ/νσεις Αγροτικής Οικονομίας) είναι αμφίβολο ότι μπορούν να ασκήσουν επωφελή για την Πολιτεία διαχείριση των ακινήτων αυτών, ενώ διαιωνίζεται η εκκρεμότητα που αφορά χιλιάδες πολίτες. Νομίζω πρέπει το νομοσχέδιο να συμπεριλάβει τη δυνατότητα εξαγοράς των δημοσίων ακινήτων διαχείρισης του ΥΠ.Α.Α.Τ. και να ορίσει τους όρους συγκρότησης και λήψης απόφασης των αρμόδιων για την εξαγορά αυτή Επιτροπών με συμμετοχή του προϊσταμένου της Δ/νσης Αγροτικής Οικονομίας της οικείας Περιφερειακής Ενότητας.
Έχει ειπωθεί στα σχόλια ότι είναι αδικία να μη συμπεριλαμβάνεται και η ακίνητη περιουσία των ΟΤΑ Α βαθμόύ, η οποία δεν είναι δημόσια. Συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχει όμως και μια μεγαλύτερη αδικία. Οι πολίτες που αγόρασαν οικόπεδα στους ΟΤΑ με όλους τους νόμιμους τίτλους, δηλαδή τοπογραφικό, νομιμοποιημένα κτίσματα μέσα σε αυτά, τα πλήρωσαν, κατέθεσαν τα χαρτιά τους στο κτηματολόγιο και βρέθηκαν με δημόσια περιουσία, χωρίς να το γνωρίζουν.Αποτέλεσμα της προσφιλούς συνήθειας των χωρικών να καταπατούν και να οικειοποιούνται την περιουσία του επόμενου γείτονα και ο τελευταίος τη δημόσια περιουσία προς αποφυγή μεταξύ τους διενέξεων.
Κρίνω λοιπόν ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να συμπληρωθεί ένα άρθρο στο νομοσχέδιο, το οποίο να δίνει τη δυνατότητα σε όσους έκαναν νόμιμες αγορές και βρέθηκαν καταπατητές , ενώ αγόρασαν και δεν καταπάτησαν, να ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΠΟΥ ΒΡΊΣΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΙΤΕ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΎΣ ΟΤΑ [ΧΩΡΙΑ], εφόσον προσκομίσουν όλα τα απαραίτητα νόμιμα έγγραφα, τα οποία αποδεικνύουν την αγορά.
Επίσης με αυτόν τον τρόπο, πέραν της αποκατάστασης της αδικίας, αποφεύγονται και οι τσακωμοί μεταξύ των γειτόνων, καθώς ο καθένας θα διεκδικήσει αυτό που του έκλεψε ο γείτονάς του και του το δίνει το κτηματολόγιο και φυσικά τα δικαστήρια με τους τοπογράφους , οι οποίοι εξέδωσαν τοπογραφικά, τα οποία δεν ίσχυαν και βάσει αυτών έγινα οι συγκεκριμένες αγορές.
Ευχαριστώ.
Έχουμε ένσταση για το άρθρο 4 παράγραφος 2η. Το καλοκαίρι του 2006 (18/7/2006), τέθηκε προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο στο οποίο αναφέρεται ότι: «τα ανταλλαξιμα κτήματα που βρίσκονται στη περιοχή της Θεσσαλονίκης και των περιχορων της(πρώην λαχανοκηποι) εντός και εκτός σχεδίου μπορούν να εκποιηθουν στους κατόχους τους. Το νομοσχέδιο δεν κατατέθηκε όμως αναγνώρισε την πολυετή (πάνω από 80 χρόνια) προσφορά των λαχανοκαλλιεργητων την αδιάλειπτη χρήση γης από αυτούς και την αξία που προσεδωσαν σε αυτή. Το νομοσχέδιο αυτό θεωρούμε πως ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση και γι αυτό ζητάμε το παρόν νομοσχέδιο να συμπεριλάβει όλους ανεξαιρέτως τους κατόχους ανταλλαξιμων κτημάτων της Θεσσαλονίκης ανεξαρτήτως της υπαγωγής κάποιων κτημάτων από αυτούς στον εταδ.
Τέσσερις επισημάνσεις επί του σχεδίου νόμου περί των κατεχόμενων ακινήτων:
1. Πώς θα ρυθμιστεί η περίπτωση κατά την οποία υφίσταται κτίσμα κατά ένα μέρος (ή κατά το μέγιστο μέρος) επί ιδιοκτησίας ιδιώτη και κατά το υπόλοιπο μέρος κείται σε επιφάνειας που αποτελεί παλαιό αιγιαλό;
2,Ποια θα είναι η πορεία και η τύχη των εκκρεμών δικών μεταξύ ιδιωτών και Ελληνικού Δημοσίου ενδεικτικά σε αγωγές αναγνώρισης κυριότητας, ανακοπές σε πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής κατά τη δια βούλευση επί του σχεδίου νόμου και έως ότου τεθεί σε ισχύ ο σχετικός νόμος.
3.Πώς θα διαχειριστούν τα χρηματικά ποσά που έχουν καταβληθεί και εξακολουθούν να καταβάλλονται από ιδιώτες, ως όρος παραδεκτού για τη συζήτηση ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων σχετικών αγωγών και ανακοπών για φερόμενα ως δημόσια κτήματα σε παλαιό αιγιαλό; Όσα πρόστιμα έχουν καταβληθεί θα συμψηφιστούν ;
4,Εις περίπτωση κατά την οποία υφίσταται κτίσμα σε εξαγοράσιμο (κατά τον όρο του σχεδίου του νόμου) ακίνητο, ανεγερθέν μετά την 31.12.1991, το οποίο ωστόσο έχει υπαχθεί στο νόμο περί αυθαιρέτων και έχει τακτοποιηθεί, αίρεται ο χρονικός περιορισμός της ανέγερσής του προ της 31.12.1991;
Πρέπει η ημερομηνία ανέγερσής να είναι πριν
την 28/7/2011 νόμος περί αυθαιρέτων.
Ζητάω την διευκρίνηση του άρθρου 4, παρ.2(Δ) αναφορικά με τον παλιό αιγιαλό εντάσσοντας τις ιδιοκτησίες των Ν.Κερδυλλίων. Είμαστε ιδιοκτήτες των αγροτεμαχίων απο το 1931 και είναι μεγάλος ο αριθμός των οικογενειών που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Τα ακίνητα στην περιοχή των Ν.Κερδυλλίων είτε εντάσσονται στα δημόσια κτήματα , με αριθμούς ΑΒΚ416 και ΑΒΚ429 είτε εμπίπτουν στα όρια του παλιού αιγιαλού.Γι αυτό ζητάμε να προβλεφθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση για τα εν λόγω ακίνητα . Με τον Ν.2971/2001 μπορούσε να γίνει εκποίηση για το ΑΒΚ429 κια με νομοσχέδιο του 2019 οι κοινόχρηστες εκτάσεις δεν εξαγοράζονται. Λόγω Μαρτυρικότητας των Κερδυλλίων ζητάμε κατ΄ εξαίρεση να επιτραπεί η εκποίηση των εν ΄λόγω αγροτεμαχίων .
Εμαι ιδιοκτήτρια αγροτεμαχίων στα Νέα Κερδύλλια τα κατείχε ο πατέρας μου από το 1960 λόγω της καταστροφής των αρχείων στις Κοινοτητες Ανω και Κάτω Κερδυλλίων δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Θα πρέπει στο νομοσχέδιο να γίνεται διευκρίνιση για περιπτώσεις όπως οι παραπάνω. Καθώς δε γίνεται να χαθούν τα αγροτεμάχια λόγω καταστροφών. ίμ
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΜΑΤΑ
Συγκεκριμένα αφορά εκτάσεις στο αγρόκτημα Ν. Κερδυλλίων, Δήμου Αμφίπολης Σερρών, οι οποίες λόγω της ιδιαιτερότητας τους θα πρέπει να τύχουν ξεχωριστής πρόβλεψης στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.
Ειδικότερα, η περιοχή ενδιαφέροντος είναι αυτή που βρίσκεται εκατέρωθεν της νέας κοίτης του ποταμού Στρυμόνα από τις εκβολές αυτού μέχρι και την γέφυρα της παλαιάς Ε.Ο. Θεσσαλονίκης- Καβάλας και νοτιοανατολικά του οικισμού Ν. Κερδυλλίων. Συνορεύει δε με το αγρόκτημά Αμφίπολης και Οφρυνίου νομού Καβάλας.
Τα ακίνητα αυτά, τα οποία αποτελούν καλλιεργήσιμές εκτάσεις, έχουν περιέλθει στους σημερινούς ιδιοκτήτες με παράγωγο τρόπο μετά από κληρονομικές διαδοχές , ενώ οι απώτεροι δικαιοπάροχοι τους κατέστησαν κύριοι των ακινήτων αυτών από τα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Έκτοτε και μέχρι σήμερα το νέμονται, κατέχουν και καλλιεργούν με διάνοια κυρίου και με την πεποίθηση ότι δεν προσβάλλουν δικαιώματα τρίτου, χωρίς καμία αμφισβήτηση ή διεκδίκηση μέχρι και σήμερα ενεργώντας σ’ αυτά αδιάκοπα και ανενόχλητα όλες τις εμφανείς υλικές πράξεις, οι οποίες προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό τους, με τις οποίες πράξεις εκδήλωσαν τη βούλησή τους να έχουν αυτά δικάτους, δηλαδή όπως αρμόζει σε κύριους.
Περαιτέρω, τα χωριά των Άνω και Κάτω Κερδυλλίων καταστράφηκαν ολοσχερώς το έτος 1941 από τους Γερμανούς και όλοι οι άντρες του χωριού θανατώθηκαν.
Η Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλια (Ολοκαύτωμα των Κερδυλίων ή Σφαγή των Κερδυλίων) αποτελεί μια από τις πιο γνωστές ανθρώπινες τραγωδίες κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα και μία από τις πρώτες πανευρωπαϊκά, καθώς περισσότεροι από 200 άμαχοι κάτοικοι των Άνω και Κάτω Κερδυλίων Σερρών εκτελέστηκαν από στρατιώτες της γερμανικής Βέρμαχτ στις 17 Οκτωβρίου 1941.
Επομένως για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να αναλάβει η νέα γενιά πλέον τα χωράφια, αυτά είχαν μείνει ακαλλιέργητα. Επιπλέον , τυχόν έγγραφα που μπορεί να υπήρχαν ( π.χ. κοινοτικές εγγραφές ) και αποδείκνυαν την κυριότητα των ιδιοκτησιών καταστράφηκαν και αυτά αφού όλα τα σπίτια κάηκαν καθώς και τα κοινοτικάκαταστήματα που φυλάσσονταν τα σχετικά έγγραφα.
Τα Ν. Κερδύλλια Σερρών χαρακτηρίστηκαν ως «μαρτυρικά χωριά»με το Π.Δ. 399/7-12-1998 ( ΦΕΚ 277/Α/1998).
Ειδικότερα, οι καλλιέργειες που υφίστανται στο αγρόκτημα Ν. Κερδυλλίων είναι είτε μονοετείς (σιτηρά, βαμβάκια, ηλιόσποροι) είτε πολυετείς ( δενδροκαλλιέργειες με ελιές, αμυγδαλιές).
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το μοναδικό αγρόκτημα που έμεινε χωρίς διανομή στην ευρύτερη περιοχή είναι αυτό των Ν. Κερδυλλίων, ενώ έγινε διανομή ακινήτων τόσο στο αγρόκτημα Αμφίπολης όσο και σε αυτό του Οφρυνίου.
Τα ακίνητα στην περιοχή του Ν. Κερδυλλίων είτε εντάσσονται στα Δημόσια Κτήματα με αριθμούς ΑΒΚ 416 και ΑΒΚ 429, είτε εμπίπτουν στα όρια του παλιού αιγιαλού. ( ΦΕΚ 196/Δ/2005)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
Άρθρο 4 παρ. 2 (δ): Εξαιρούμενα ακίνητα
Σύμφωνα με το ανωτέρω άρθρο «Εξαιρούνται της εξαγοράς ακίνητα ή τμήματα αυτών, τα οποία: ….(δ) κείνται εντός καθορισμένης ζώνης αιγιαλού -παραλίας και εντός χερσαίας ζώνης λιμένα.
Με την ανωτέρω παράγραφο, προκύπτει ότι τα ακίνητα τα οποία εμπίπτουν εντός καθορισμένης ζώνης αιγιαλού -παραλίας και εντός χερσαίας ζώνης λιμένα, δεν είναι δυνατό να εξαγοραστούν. Δεν γίνεται λόγος για τα ακίνητα τα οποία βρίσκονται εντός παλιού αιγιαλού, όπως εν προκειμένω. Με την εξ αντιδιαστολή ερμηνεία του άρθρου προκύπτει ότι δεν εξαιρούνται της εξαγοράς.
Ωστόσο, και προκειμένου να μην χρειαστεί να καταφύγουμε σε ερμηνείες, τις οποίες θα επιχειρήσουν να δώσουν είτε διάφορες Υπηρεσίες του Δημοσίου κατά το δοκούν, είτε τα Δικαστήρια και προς αποφυγή περαιτέρω χρονοβόρων και κοστοβόρων διαδικασιών, που θα επωμιστούν και πάλι οι ιδιοκτήτες, κρίνεται σκόπιμη η διευκρίνιση του ως άνω άρθρου, τουλάχιστον για την περιοχή των Ν. Κερδυλλίων.
Επομένως, είναι σκόπιμη η διευκρίνιση του άρθρου 4 παρ. 2 (δ), αναφορικά με τον παλιό αιγιαλό, εντάσσοντας ρητώς τις ιδιοκτησίες του Ν. Κερδυλλίων, που σύμφωνα με το ΦΕΚ 196/Δ/2005 εντάσσονται εντός της ζώνης του, στα ακίνητα τα οποία επιδέχονται εξαγοράς.
Άλλωστε σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 5 του ν.2971/2001 ( πριν την αντικατάσταση του με το άρθρο 24 του ν. 4607/2019) ορίζονταν ότι «Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα».
Περαιτέρω, εάν η χερσαία ζώνη έχει δημιουργηθεί στο σύνολο της πριν από το έτος 1884 και στην έκταση μεταξύ σημερινού και παλιού αιγιαλού υπάρχουν πράξεις νομής και κατοχής ιδιωτών πριν το έτος αυτό δεν μπορεί να καθοριστεί γραμμή αιγιαλού και να δημιουργηθεί με τον τρόπο αυτό δημόσια κτήση. ( ΣτΕ 74/2020).
Να επισημανθεί ότι κατά την κήρυξη της απαλλοτρίωσης το έτος 1931 με την υπ’ αριθμ. απόφαση 30095/16-5-1931 ΦΕΚ 66/1931/τ.Β’) του άλλοτε Υπουργείου Συγκοινωνιώνγια την διάνοιξη της νέας κοίτης του ποταμού Στρυμόνα, 931.456 τ.μ. καταγράφηκαν το έτος 1931 ως αγροί που σημαίνει ότι τότε ( δηλαδή το έτος 1931 ) καλλιεργούνταν. Μάλιστα ο κτηματολογικός αυτός πίνακας αποτελεί πλήρη απόδειξη για το ότι οι εκτάσεις ήταν καλλιεργήσιμες αφού 154 τεμάχια από τα απαλλοτριωθέντα εμφανίζονται στη στήλη «είδος εδάφους» ως αγροί. Και όχι μόνο αυτό αλλά και η υπόλοιπη έκταση ήταν διαμορφωμένη από χέρσα τμήματα, βοσκότοπους καθώς όσοι δεν καλλιεργούσαν είχαν ζώα. Άλλωστε, οι κάτοικοι στην συντριπτική πλειοψηφία ήταν αγρότες και τον προηγούμενο αιώνα, καθώς είναι γηγενής πληθυσμός ( όχι πρόσφυγες) και προκύπτει ότι και πριν από το έτος 1884 καλλιεργούσαν τις ίδιες εκτάσεις.
Άρθρο 6 και Άρθρο 7.
Με τα άρθρα αυτά καθορίζονται εκπτώσεις επι του τιμήματος της εξαγοράς και κατηγορίες ειδικών περιπτώσεων.
Στην περιοχή των Ν. Κερδυλλίων υπάρχουν οι εξής ιδιαιτερότητες:
Τα ακίνητα αυτά, όπως προαναφέρθηκε κατά την απαλλοτρίωση του 1931 για την διάνοιξη της νέας κοίτης του ποταμού Στρυμόνα,καταγράφηκαν ως αγροί που σημαίνει ότι τότε ( δηλαδή το έτος 1931 ) καλλιεργούνταν.
Εφόσον λοιπόν τα ακίνητα καλλιεργούνταν κατά την περίοδο της κτηματογράφησης του πίνακα της απαλλοτρίωσης ( δηλαδή το 1931) και καταγράφηκαν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες, τεκμαίρεται ότι αυτά τα ακίνητα καλλιεργούνταν και κατά την προγενέστερη περίοδο, και ειδικότερα από το έτος 1907 έως και 1917. Επομένως, αρχικά είχε αποκτηθεί το δικαίωμα εξουσιάσεως ( τεσσαρούφ) αποκτώντας κυριότητα κατά τα 4/5 εξ αδιαιρέτου ( το 1/5 κατέχονταν από το ελληνικό δημόσιο) , ενώ δυνάμει των άρθρων 101-114 του διατάγματος 11/12-11-1929 περιήλθε αυτοδικαίως στους συνιδιοκτήτες των 4/5 εξ αδιαιρέτου και το υπόλοιπο 1/5 εξ αδιαιρέτου και έτσι έχουμε καταστεί κύριοι εν όλω των εξουσιασθέντων κτημάτων.
Η ίδια διαδικασία δε ακολουθήθηκε και μεταγενέστερα, ήτοι το έτος 1985 όταν καταγράφηκαν οι ιδιωτικές εκτάσεις εμβαδού 967.374τ.μ. στον πίνακα διανομής βιομηχανικής περιοχής Αμφίπολης με σκοπό την κήρυξη απαλλοτρίωσης για την κατασκευή εργοστασίου πετροχημικών εντός του αγροκτήματος Ν. Κερδυλλίων. Στον ίδιο πίνακα οι δημόσιες εκτάσεις ήταν εμβαδού 730.009τ.μ. Η απαλλοτρίωση δε αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Από την αντιπαραβολή των ονομάτων του κτηματολογικού πίνακα του έτους 1931 με τα ονόματα των ιδιοκτητών στον πίνακα διανομής προκύπτει ότι πρόκειται για τους ίδιους ιδιοκτήτες ή για τους κληρονόμους των ιδιοκτητών που εμφανίζονται ως φερόμενοι ιδιοκτήτες στον κτηματολογικό πίνακα του έτους 1931.
Επίσης, με την υπ’ αριθμ. 1016654/732/0010/14-2-1989 απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ ( ΦΕΚ 129/τ.Δ’/3-3-1989)κηρύχθηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση για την κατασκευή ανισόπεδου κόμβου σύνδεσης παλιάς Ε.Ο. Θεσσαλονίκης –Καβάλας με την Εγνατία οδό. Εν συνεχεία, με την υπ’ αριθμ. 1094045/5721/0010/29-8-1994 απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ ( ΦΕΚ 930/τ.Δ’/9-9-1994) κηρύχθηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση για την διάνοιξη του αυτοκινητόδρομου Θεσσαλονίκη –Ποταμού Στρυμόνα, τμήμα Ρεντίνα –Στρυμόνας, υποτμήμα Ασπροβάλτα-Στρυμόνας – Βόρεια παράκαμψη Κερδυλλίων.
Αμφότερες οι απαλλοτριώσεις αυτές συντελέστηκαν με την νόμιμη καταβολή της αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες των ακινήτων, αναγνωρίζοντας τους δικαιούχους και χωρίς το Ελληνικό Δημόσιο να προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επί των ακινήτων αυτών ευρισκόμενων στο αγρόκτημα Ν. Κερδυλλίων.
Συνεπώς το Ελληνικό Δημόσιο τουλάχιστον δυο φορές αναγνώρισε έμμεσα τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους κατοίκους των Ν. Κερδυλλίων, καταγράφοντας τους ως φερόμενους ιδιοκτήτες τόσο το έτος 1931 όσο και το έτος 1985, ενώ άλλες δυο φορές το έτος 1989 και το έτος 1996 αναγνώρισε ρητώς και σαφώς τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα τους αποζημιώνοντας τους για τις απαλλοτριωθείσες ιδιοκτησίες τους.
Το Ελληνικό Δημόσιο δηλαδή σε διάφορα χρονικά σημεία έχει παραδεχτεί την ύπαρξη ιδιοκτησιών στην επίδικη περιοχή, και έχουν εκδοθεί πληθώρα δικαστικών αποφάσεων αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των κατοίκων σε αποζημίωση λόγω απαλλοτριώσεων, χωρίς ποτέ να τεθεί θέμα αμφισβήτησης της κυριότητας τους.
Περαιτέρω, όλα αυτά τα χρόνια, τα ακίνητα αυτά έχουν καταστεί και αντικείμενο μεταβιβάσεων, έχουν γίνει αγοραπωλησίες, γονικές παροχές, αποδοχές κληρονομιών, και το Κράτος, εισέπραττε τους αντίστοιχους φόρους, χωρίς ποτέ να αντιταχθεί. Μάλιστα δεδομένου ότι τα ανωτέρω ακίνητα αποτελούν μέσο βιοπορισμού των κατοίκων, εισέπραττε και τους φόρους εισοδήματος και το Φ.Π.Α. από την πώληση αγροτικών προϊόντων.
Μεταγενέστερα, κατά την διαδικασία κτηματογράφησης της περιοχής, οι ιδιοκτήτες δήλωσαν τις ιδιοκτησίες τους. Στην ίδια δήλωση για τις ίδιες ιδιοκτησίες προέβη και το Ελληνικό Δημόσιο, όμως το Κτηματολόγιο δικαίωσε το σύνολο των κατοίκων των Ν. Κερδυλλίων, κατά την πρώτη ανάρτηση, αναγνωρίζοντας τους ως ιδιοκτήτες.
Εν συνεχεία, η Κτηματική Υπηρεσία Σερρών υπέβαλε ενστάσεις υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου στις οποίες οι ιδιοκτήτες κατέθεσαν υπομνήματα προς προάσπιση των συμφερόντων τους, η εκδίκαση των οποίων έλαβε χώρα τον Νοέμβριου του 2022, και έκτοτε αναμένεται η έκδοση των αποφάσεων από τις Επιτροπές ενστάσεων του Κτηματολογίου.
Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, δεν προβλέπεται η δυνατότητα εξαγοράς σε αυτό το σημείο κτηματογράφησης.
Σε περίπτωση που απορριφθούν οι ενστάσεις του Ελληνικού Δημοσίου και περιέλθουν οι ιδιοκτησίες στους πραγματικούς δικαιούχους, θα πρέπει να προβλεφθεί να μην υπάρχει η δυνατότητα περαιτέρω διεκδίκησης τους με έναρξη δικαστικών αγώνων από το Ελληνικό Δημόσιο, που απλά θα συνεχίζει να διαιωνίζει την άδικη διαμορφωθείσα κατάσταση.
Στην αδόκιμη περίπτωση δε που γίνουν δεκτές οι αβάσιμες ενστάσεις του Ελληνικού Δημοσίου, θα πρέπει να προβλεφθεί ειδική ρύθμιση για τα ακίνητα της περιοχής των Ν. Κερδυλλίων, λόγω των προαναφερόμενων ιδιατεροτήτων της περιοχής, αποδίδοντας τους τα, ελεύθερα χωρίς τίμημα, άλλως με δυνατότητα εξαγοράς τους με έκπτωση τουλάχιστον 80% της αντικειμενικής τους αξίας όπως τίθεται ως βάση προσδιορισμού τιμήματος σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1 του νομοσχεδίου.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ
1. Την αναγνώριση ότι τα μαρτυρικά χωριά των Ν. Κερδυλλίων Σερρών δικαιολογούν την ύπαρξη εξαιρέσεων.
2. Την διευκρίνιση του άρθρου 4 παρ. 2 (δ), αναφορικά με τον παλιό αιγιαλό, εντάσσοντας ρητώς τις ιδιοκτησίες του Ν. Κερδυλλίων, που σύμφωνα με το ΦΕΚ 196/Δ/2005 εντάσσονται εντός της ζώνης του, στα ακίνητα τα οποία επιδέχονται εξαγοράς.
3. Την συμπλήρωση του άρθρου 7,αναφορικά με τα ακίνητα που εντάσσονται εντός των Δημοσίων Κτημάτων με αριθμούς ΑΒΚ 416 και ΑΒΚ 429 του Ν. Κερδυλλίων και που βρίσκονται στο στάδιο εκδίκασης των ενστάσεων του Ελληνικού Δημοσίου, στο οποίο θα πρέπει να προβλεφθεί :
-σε περίπτωση απόρριψης αυτών, την απαγόρευση συνέχισης της διεκδίκησης από μέρους του Ελληνικού Δημοσίου
-σε περίπτωση αποδοχής τους, την απόδοση τους στους κατοίκους των Ν. Κερδυλλίων χωρίς τίμημα άλλως με δυνατότητα εξαγοράς τους με έκπτωση τουλάχιστον σε ποσοστό 80% της αντικειμενικής τους αξίας.
ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΑΘΗΝΑ
Κοινοποίηση:
Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας
Ο παππούς μας Μιχαήλ Τρυφωνίδης κατέλαβε το 1944 ακίνητο «τότε χωράφι», που είχε εγκαταλειφθεί από τον Βούλγαρο ιδιοκτήτη του μετά το τέλος της Γερμανοβουλγαρικής κατοχής, ακίνητο το οποίο χαρακτηρίστηκε ως δημόσιο κτήμα. Το έτος 1968 κι ενώ συνεχιζόταν η αδιάλειπτη κατοχή του υποβλήθηκαν αιτήσεις τόσο από αυτόν όσο και από τα παιδιά του για την εξαγορά του ακινήτου οι οποίες εγκρίθηκαν το 1972 με απόφαση του Νομάρχη Έβρου και ακολούθησε η έκδοση την ίδια χρονιά πωλητηρίων του Υπουργείου Οικονομικών, τα οποία μετά την πλήρη εξόφληση του ορισθέντος τιμήματος μεταγράφηκαν στα βιβλία μεταγραφών του υποθηκοφυλακείου Αλεξ/πολεως. Θεωρώντας το ακίνητο δικό τους προχώρησαν άμεσα στην επισκευή της παλαιάς οικίας και στην ανέγερση νέας οικοδομής. Ένα μήνα πριν την παρέλευση πενταετίας ο Νομάρχης το 1977 ανακάλεσε την προηγούμενη απόφασή του με την οποία είχε εγκριθεί η εκποίηση του ακινήτου και ακολούθως ο Υπουργός Οικονομικών ανακάλεσε το πωλητήριο με την αιτιολογία ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις έκδοσής τους, ειδικότερα δε γιατί ο Νομάρχης Έβρου δεν είχε ζητήσει βεβαίωση από τις υπηρεσίες του ότι το ακίνητο δεν είναι απαραίτητο για την στέγαση Δημοσίων Υπηρεσιών, γεγονός αυτονόητο, και ότι το τίμημα της εκποίησης που το προσδιόρισε ο ίδιος ο Νομάρχης με επιτροπή αποκλειστικά από υπαλλήλους του δεν ήταν το αγοραίο. Έκτοτε ακολούθησαν πολυετείς και πολυδάπανες δικαστικές ενέργειες και το σημερινό καθεστώς μετά την έκδοση και των αμετακλήτων αποφάσεων του Αρείου Πάγου έχει ως εξής: Α) απορρίφθηκαν και οι τρεις αγωγές αναγνώρισης κυριότητος της οικογένειας Τρυφωνίδη γιατί δεν συμπληρώθηκαν 35 χρόνια καλόπιστης κατοχής από εμάς του ακινήτου, αφού θεωρήθηκε ότι η ανάκληση της απόφασης του Νομάρχη και του Υπουργού Οικονομικών διέκοψε το καλόπιστο της κατοχής μας. Β) και οι τρεις αγωγές αναγνώρισης κυριότητος του Ελληνικού δημοσίου εναντίον της οικογένειας Τρυφωνίδη απορρίφθηκαν ως ουσία αβάσιμες λόγω καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του Ελληνικού Δημοσίου.
Δηλαδή σήμερα εμείς μεν φερόμαστε να μην είμαστε κύριοι των παραχωρηθέντων ακινήτων τα οποία όμως το Ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να τα διεκδικήσει μετά την έκδοση των ταυτόσημων ως προς την αιτιολογία αποφάσεων των Πρωτοβάθμιου και Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου ως και του αναιρετικού Αρείου Πάγου.
Εξακολουθούμε να κατέχουμε τα ακίνητα, να τα δηλώνουμε στο Ε9, να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο ως νομίμως κατέχοντες τα ακίνητα, αλλά να μην μπορούμε να τα μεταβιβάσουμε στα παιδιά μας και να τα διαχειριστούμε ως κύριοι αυτών.
Παρακαλούμε θερμά με Υπουργική τροπολογία στην παρούσα φάση διαβούλευσης να προχωρήσετε στην λύση ενός μακροχρόνιου κοντά στα 80 χρόνια προβλήματος, στο οποίο προφανώς έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας, αφού το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο με τα όργανά του μας παραχώρησε το ακίνητο το ίδιο προσδιόρισε την αξία του, την οποία και καταβάλαμε από το 1972, το ίδιο έλεγξε την νομιμότητα των αιτήσεών μας και την τήρηση της προδικασίας από τα όργανα της Νομαρχίας, τέλος δε για την σύμπτωση στο πρόσωπό μας των νομίμων προϋποθέσεων για την εκποίηση των ακινήτων ενδεικτικά θα μπορούσε με μεταβατική διάταξη του προς ψήφιση νόμου να θεωρηθεί ότι εφόσον τηρήθηκαν οι όροι που το ίδιο το Ελληνικό Δημόσιο έθεσε για την εκποίηση των ακινήτων και εφόσον εκδόθηκαν παραχωρητήρια που μεταγράφτηκαν στο Υποθηκοφυλακείο και εξοφλήθηκε το ορισθέν τίμημα, εξακολουθούν δε νόμιμα κατόπιν δικαστικών αποφάσεων να κατέχονται από τους ιδιώτες ή οποιαδήποτε τυπική ακυρότητα του παραχωρητηρίου, ακυρότητα μάλιστα η οποία οφείλεται σε πράξεις ή παραλείψεις των υπαλλήλων του, να θεωρούνται αυτοδίκαια έγκυρα ex tunc.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα ασχοληθείτε με το δίκαιο αίτημά μας και θα επιλύσετε το χρονίζον επί δεκαετίες πρόβλημά μας.
Αλεξανδρούπολη,1/2/2023
Με τιμή
Τρυφωνίδης Αθανάσιος
Μάκρης 10-12
Καλλιθέα Αλεξ/πολης
Τηλ. 6980959010
Υπάρχουν αγροτεμάχια του Δημοσίου που δοθήκαν υπέρ Συλλόγου ακτημόνων και στη συνέχεια απορροφήθηκαν από τους Δήμους. Θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται και αντίστοιχα προβληματικά αγροτεμάχια .
Ο οικισμός Παραλίας Ζαχάρως, γνωστός και ως οικισμός Αγίου Νικολάου, αριθμεί περί τις 250 κατοικίες και αποτελεί έναν δομημένο χώρο διαμονής.
Η ιστορία του οικισμού είναι σχεδόν ενός αιώνα, αφού το πρώτο πωλητήριο σε κάτοχο που εκδόθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στο χώρο αυτό είναι του έτους 1932. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικιστών της περιοχής αυτής αιτήθηκαν την προς αυτούς πώληση/άλλως εξαγορά από το Ελληνικό Δημόσιο, της κατεχόμενης υπό εκάστου εξ αυτών, έκτασης, με τις διατάξεις του άρθρου 4 του α.ν. 263/1968, (όπως εν συνεχεία τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του ν. 719/1977), ήτοι ως κατέχοντες αυτή προ της 1ης Ιανουαρίου 1967. Από τότε και μέσα σε μια πορεία μισού αιώνα, το Ελληνικό Δημόσιο δεν εξέτασε παρά το έτος 2007 (!!) πέντε (!!) μόνο από το σύνολο των υποβληθεισών αιτήσεων, οπότε και εκδόθηκαν αντίστοιχα πέντε πωλητήρια. Οι υπόλοιπες αιτήσεις ουδέποτε εξετάστηκαν.
Σήμερα μετά μισό και πλέον αιώνα αναμονής (και όχι μόνο …), είναι επαινετέα η απόφαση να δοθούν λύσεις στο διαχρονικό κοινωνικό πρόβλημα των κατεχόμενων τμημάτων της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.
Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι μία από τις βασικές προβλεπόμενες ρυθμίσεις ( Αρθρο 3 , παρ. 1β , 1βα – προϋπόθεση κύριας και μοναδικής κατοικίας), αποτελεί περισσότερο πρόταση διαιώνισης του προβλήματος, παρά πρόταση για τη λύση του.
Και τούτο γιατί έρχεται να απαντήσει με όρους του παρόντος, σε ένα ζήτημα που έχει ανοίξει και έχει δημιουργηθεί κάτω από τις συνθήκες (κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές) των δεκαετιών του 1950 και 1960. Παραβλέπει την αδικαιολόγητη αδράνεια του Δημοσίου να εξετάσει τις υποβληθείσες αιτήσεις. Αγνοεί τον διαδραμόντα χρόνο, με αποτέλεσμα να λειτουργεί «τιμωρητικά» απέναντι στις μεταβολές που έχει επιφέρει η πραγματικότητα της ζωής στη διαδρομή της. Επιβαλλόμενη ποινή: η απώλεια του δικαιώματος εξαγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με δύο λέξεις, κάτοχοι προ του έτους 1967 που πληρούσαν τις προϋποθέσεις με τους προϊσχύσαντες/καταργούμενους νόμους, αποκλείονται με τις διατάξεις του υπό ψήφιση νόμου.
Οι παρατηρήσεις μας επί της ως άνω ρύθμισης αναφέρονται ειδικότερα ως σχόλιο στο άρθρο 3.
Καταρχάς συμμετέχω στην διαβούλευση αυτή σαν απλός πολίτης χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις.
Το θέμα του σχολίου μου δεν αφορά αυτόν τον νόμο ή το άρθρο και ζητώ συγνώμη για την κατάχρηση στον χώρο αυτό.
Θέλω να κάνω ένα συγκριτικό σχόλιο για τον νόμο για τα καταπατημένα και το θέμα των δασωθέντων αγρών που με αφορά.
Ο προς ψήφιση νόμος για τα καταπατημένα, αυτός καθαυτός δεν με αφορά και δεν δηλώνω αντίθεση σε αυτόν.
Υποβάλλω στους υπευθύνους τον εξής προβληματισμό :
Μία έκταση έχει χαρακτηριστεί επισήμως ΑΔ (δασικές υπηρεσίες, κτηματολόγια κλπ.) αλλά έχει νομίμως αγοραστεί από το Κράτος, με συμβόλαια και χαρτιά, πριν το 1946 με συνεχή κατοχή νόμιμων τίτλων μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους πρόσφατους νόμους και τροπολογίες καλύπτεται από την τροπολογία ΥΠΕΝ/ΔΠΔ/78221/4436/27.7.2022 του Ν. 4915.2022 (63A), άρθρο 93, όπου πολύς κόσμος, και εμείς, χάρηκε γιατί πίστεψε ότι δόθηκε λύση, όταν ανακοινώθηκε, γιατί μιλάμε για ένα άλλο χρονίζον πρόβλημα.
Όμως, στα ψιλά γράμματα, η ιδιοκτησία, όπου εφόσον το Δημόσιο δεν θεμελιώνει δικαιώματα κυριότητας βάσει τίτλου, λύνεται, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το θέμα της χρήσης.
Θα με συγχωρήσετε που δεν μπορώ με την δική μου κοινή λογική να διαχωρίσω τη ιδιοκτησία από την χρήση και τα θεωρώ ένα και το αυτό. Διαφορετικά η ιδιοκτησία είναι πρόσχημα και καταργείται.
Σύμφωνα με την τροπολογία αυτή, απευθύνεσαι στο Δασαρχείο να αποφανθεί αν η « ιδιοκτησία» σου είναι Δάσος ή Δασική έκταση.
Στην πρώτη περίπτωση, έχεις δικαίωμα μόνον να την καλλιεργήσεις, είσαι δεν είσαι αγρότης. Να επισημάνουμε ότι έχουν παρέλθει 86 χρόνια από την αγορά της γης και οι απόγονοι εκείνων των αγοραστών, δεν είναι αγρότες πλέον.
Στην δεύτερη περίπτωση, σου αποδίδεται η γη ελεύθερη από τις διεκδικήσεις της Δασικής Νομοθεσίας. Για την δεύτερη περίπτωση, πρέπει να έχεις παρανομήσει και να έχεις καθαρίσει την έκταση που το Κράτος διαχρονικά σου απαγορεύει να το κάνεις με την απειλή της Αναδάσωσης, που όλοι ξέρουμε ότι αν μπλέξεις δεν ξεμπλέκεις σε αυτή την ζωή.
Δεν είναι αυτή μία ξεκάθαρη αντίφαση;
Μου λες , για πάνω από 40 χρόνια, « σου απαγορεύω να καθαρίσεις την γη », και μετά έρχεσαι και μου λες « την εγκατέλειψες ».
Πρόσφατα, άκουσα τον ίδιο τον υφυπουργό , σε μία συζήτηση για το Τατόι, να λέει « αν το αφήσεις το δάσος θα ορμήσει». Και έχει δίκιο.
Οπότε, ο « ιδιοκτήτης » της γης, σε αυτή την συγκυρία, οφείλει να τρέχει σε δικηγόρους και μηχανικούς για νομοτεχνικές μελέτες και ό,τι δει και να επαφίεται στην καλή θέληση της κάθε δασικής επιτροπής.
Αντιλαμβάνομαι, ότι έχετε να αντιμετωπίσετε τους κάθε λογής δασολόγους, οικολόγους, « ευαίσθητους αντιπροσώπους κομμάτων » κλπ. στους οποίους θα συνιστούσα να πάψουν να παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων και να αναζητήσουν το πεδίο δράσης τους έξω από την ζωή των ανθρώπων, που πιθανόν να προσπαθούν να διασώσουν το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο.
Στο δια ταύτα :
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει ισονομία και δικαιοσύνη, όταν αυτός που καταπάτησε μπορεί να βρει λύση και αυτός που κατέχει τίτλους να κάνει συνέχεια κύκλους με προσχηματικούς, δήθεν νόμους, που για χρόνια επαναλαμβάνονται κρατώντας τον στην ίδια κατάσταση.
Το ζητούμενο μου δεν είναι να μην βρει λύση αυτός που καταπάτησε αλλά να βρεθεί μια δίκαιη λύση και για την δική μου περίπτωση.
Ζητώ συγνώμη, αν το περιεχόμενο της επιστολής μου είναι μερικές φορές αιχμηρό, αλλά κάποτε πρέπει να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους, στην προκειμένη περίπτωση από την δική μου οπτική γωνία, που πιστεύω ότι είναι αντικειμενική και πολύ ευγενική σε σχέση με την οργή που με διακατέχει για την ταλαιπωρία που υφίσταται η οικογένεια μου, όλα αυτά τα χρόνια, επειδή μέχρι τώρα, ακολούθησε τον νόμο σε αντίθεση με πολλές άλλες περιπτώσεις.
Ευχαριστώ
Με εκτίμηση
Κ.Β.
Με το άρθρο 101 (παράγραφος 4) το Σύνταγμα της χώρας μας δεσμεύει τον κοινό νομοθέτη λαμβάνει υπόψιν του τις ιδιαίτερες συνθήκες αλλά και να μεριμνά για την ανάπτυξη των ορεινών (και των νησιωτικών) περιοχών της χώρας κάτι που δεν φαίνεται κατ’αρχήν να γίνεται στις διατάξεις του προτεινόμενου νομοσχεδίου. Αντίθετα δεν διαχωρίζονται καθόλου διαμετρικά αντίθετες περιπτώσεις κατοχής και αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο ακίνητα υψηλής αξίας σε περιοχές παραλιακές ή δυναμικά αναπτυσσόμενες με ακίνητα ή και ολόκληρα χωριά στην ορεινή χώρα που καταρρέουν πληθυσμιακά όπως έδειξε η πρόσφατη απογραφή (όπου η μείωση πληθυσμού στον Δήμο Πρεσπών ήταν 21%) και όπου εν γένει οι συνθήκες και οι δυνατότητες είναι εντελώς διαφορετικές. Θα πρέπει να υπάρχουν ειδικές, πιο ευνοϊκές, ρυθμίσεις για ακίνητα που βρίσκονται σε ορεινές περιοχές.
Με το νομοσχέδιο θα πρέπει να επιλύονται/ρυθμίζονται αφενός μακροχρόνια προβλήματα, σχετικά με τα κατεχόμενα ακίνητα αρμοδιότητας του ΥΠΟΙΚ ενώ ταυτόχρονα να λαμβάνονται μέτρα (με τα συναρμόδια υπουργεία) για την αποτροπή των καταπατήσεων εις βάρος του Δημοσίου (αλλά και σε εξάλειψη των καταπατήσεων γενικώς).
Ως τέτοιο μέτρο προτείνεται η κατάργηση κτήσης κυριότητας με έκτακτη (20ετή) χρησικτησία του ΑΚ 1045 στις περιοχές που λειτουργεί κτηματολογικό γραφείο (μετά δηλαδή τις πρώτες εγγραφές). Αυτό, γιατί οι διατάξεις περί χρησικτησίας του ΑΚ, ανταποκρινόταν στις ειδικές συνθήκες που υπήρχαν το 1946, όμως αποτέλεσαν και εργαλείο για την δημιουργία τίτλων και διεκδικήσεων επί ακινήτων, είτε Δημόσιων είτε και ιδιωτικών και σε κάποιες περιπτώσεις και ‘αυτοδίκαια’ άκυρων κατατμήσεων. Έτσι θα διασφαλισθεί και η “ασφάλεια δικαίου” αφού διαφορετικά οι πρώτες εγγραφές θα αρχίσουν να ασφιβητούνται προτού καν γίνουν οριστικές (τα πρώτα πιλοτικά προγράμματα κτηματογράφησης, που η υποβολή δηλώσεων ξεκίνησε προ πέραν της 20ετίας και οι πρώτες εγγραφές την περίοδο προ του 2006, δεν έχουν γίνει ακόμη οριστικές).
Κανείς δεν θα καταπατήσει εάν ξέρει ότι δεν μπορεί να αποκτήσει τίτλο.
Μετά από πολλά χρόνια πολίτες που έχουν σπίτια από τους παππούδες τους και με το μόχθο τους και το υστέρημα τους κατάφεραν να συντηρήσουν μια στέγη, μπορούν να αφήσουν κάτι στα παιδία τους. Συγχαρητήρια στην κυβέρνηση.
Συγχαρητήρια σε όλους τους φορείς, επιτέλους ένα χρόνιο πρόβλημα επιλύεται.
Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς ακινήτων του δημοσίου που επί μακρύ χρονικό διάστημα έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες. Το αντίστροφο δεν φαίνεται πουθενά στο νομοσχέδιο δηλαδή αποζημίωση ακινήτων ιδιωτών που έχουν καταπατηθεί από το δημόσιο, παρά το γεγονός ότι ως ιδιοκτήτης κατέχω όλα τα νόμιμα έγγραφα κυριότητας του ακινήτου από τη δεκαετία του 1960.
Θα ήταν χρήσιμο να συμπεριληφθεί και το αντίστροφο για όσες περιπτώσεις υπάρχουν.
ANTI
στην προώθηση της τουριστικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής και αγροτικής ανάπτυξης επ’ ωφελεία της εθνικής οικονομίας.
ΓΡΑΦΕ
στην προώθηση της τουριστικής, βιομηχανικής, βιοτεχνικής και αγροτικής ανάπτυξης, ως και εκπαίδευσης και υγείας, επ’ ωφελεία της εθνικής οικονομίας.
Είναι ένα νομοσχέδιο που επιτέλους δίνει λύση σε ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα. Υπάρχουν φυσικά αρκετά ζητήματα τα οποία πρέπει να διευκρινιστούν όμως πραγματικά ελπίζω αυτή τη φορά να ψηφιστεί ώστε να μπορέσει να δοθεί επιτέλους μια λύση σε ένα ζήτημα που ταλανίζει εδώ και 100 χρόνια πολλές οικογένειες.
Συγχαρητήρια στην κυβέρνηση.
To νομοσχέδιο κινείται στην σωστή κατεύθυνση. Έρχεται βέβαια ενεά χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια επίλυσης του καυτού αυτού προβλήματος που έγινε το 2014.
Σίγουρα θα βοηθήσει στην επίλυση χρόνιων και σοβαρών προβλημάτων τα οποία προξενούν στην πράξη δήμευση περιουσιακών στοιχείων και επομένως αδυναμία εκμετάλλευσης τους. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση που ο καταπατητής δεν είναι πάντα ο ιδιώτης-ιδιοκτήτης αλλά το ίδια το Κράτος. Και βέβαια οι περιπτώσεις αυτές είναι πολλές και γνωστές. Για τον λόγο αυτό θα ήταν σκόπιμο η διοίκηση να προβεί σε ουσιαστικό έλεγχο της εγκυρότητας των διοικητικών πράξεων με τις οποίες προέβει στον χαρακτηρισμό των Δημοσίων κτημάτων, πριν προχωρήσει στο παρών νομοσχέδιο. Σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν τηρηθεί στοιχειώδεις διαδικασίες που προβλέπονται από την σχετική νομοθεσία (Π.Χ έκταση 5.000στρ στην Καλντέρα της Σαντορίνης η οποία χαρακτηρίσθηκε αυθαίρετα το 1996 ως δημόσιο κτήμα). Καλό θα είναι επομένως σε παρόμοιες περιπτώσεις να λαμβάνεται υπ όψιν ο τρόπος καθορισμού του δημοσίου κτήματος και να προβλέπονται αντίστοιχες ρυθμίσεις.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡ. ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΑΓΡΟΝΟΜΟΣ ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
Εξαιρετικό Νομοσχέδιο επιλύει ένα πολυσήμαντο κοινωνικό πρόβλημα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΩΘΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΕΩΣ:
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ: Στις διατάξεις του παρόντος δέν υπάγονται τα ακίνητα του Νόμου 4061/2012.
Γιατι στο νομοσχεδιο αυτο δεν υπαρχει μεριμνα για την επιλυση του τεραστιου προβληματος που ταλαιπωρει εδω και ενενηντα χρονια τους κατοικους της Συκιας Χαλκιδικης? Για την ιστορια αναφερω οτι κατα τα ετη 1931-33 το ελληνικο δημοσιο απαλλοτριωσε περιπου δυο χιλιαδες στρεμματα γης απο τις μονες του Αγ ορους υπερ των ακτημονων κατοικων της περιοχης με προσωρινη διανομη.Αντι ομως να μεριμνησει για την οριστικοποιηση της διανομης αυτης διεκδικει τις εκτασεις αυτες απο τους κατοικους προς οφελος του.Ζητειται επειγοντως ΛΥΣΗ.
Τι θα γινει με τις απαλλοτριωμενες εκτασεις του ετους 1931 -33 υπερ των ακτημονων κατοικων της Συκιας Χαλκιδικης ?
Δεν αμφιβάλει κανείς ότι είναι μια πρώτη κίνηση για να λυθούν προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες.
το ερώτημα μου – σχόλιο μου είναι το εξής: πως θα γίνει εξαγορά όταν ένα αγρόκτημα για παράδειγμα ενώ έχει κερδίσει τελεσιδικα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής ως προς το ιδιοκτησιακό καθώς και την 3μελη επιτροπη του εθνικού κτηματολογιου το 2003 όπου έγιναν σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, και ειδικά όταν το κατέχει προ του 1885!θα εξαγοράσει τι ;
Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου δίνεται η δυνατότητα εξαγοράς ακινήτων του δημοσίου που επί μακρύ χρονικό διάστημα έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που σε άλλα άρθρα του νομοσχεδίου περιγράφονται. Η δυνατότητα εξαγοράς, όμως, περιορίζεται σε ακίνητα του δημοσίου κ δεν συμπεριλαμβάνει ακίνητα κυριότητας άλλων φορέων δημοσίου συμφέροντος, όπως, π.χ Ο.Τ.Α. Α’ βαθμού κλπ. Θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου να δίνεται στους κατόχους τέτοιων ακινήτων η δυνατότητα εξαγοράς τους.
Τα ακίνητα των άρθρων 22 και 23 του Ν. 4061/2012 υπάγονται στο πλαίσιο ρύθμισης του συγκεκριμένου νόμου;