Άρθρο 36
Υποχρέωση πληροφόρησης πριν την εκχώρηση – Προσθήκη άρθρου 26α στον ν. 4438/2016
(παρ. 1 άρθρου 28 Οδηγίας 2021/2167/ΕΕ)
Στον ν. 4438/2016 (Α’ 220) προστίθεται άρθρο 26α ως εξής:
«Άρθρο 26α
Πληροφορίες σχετικά με την τροποποίηση των όρων και προϋποθέσεων συμβάσεων πίστωσης
(άρθρο 27 α Οδηγίας 2014/17/ΕΕ)
Υπό την επιφύλαξη άλλων διατάξεων του παρόντος Μέρους, πριν από την τροποποίηση των όρων και των προϋποθέσεων της σύμβασης πίστωσης, ο πιστωτικός φορέας γνωστοποιεί στον καταναλωτή τις ακόλουθες πληροφορίες:
α) σαφή περιγραφή των προτεινόμενων αλλαγών και, κατά περίπτωση, της ανάγκης συναίνεσης του καταναλωτή ή των αλλαγών που επήλθαν κατ’ εφαρμογή νομοθετικών ή κανονιστικών απαιτήσεων,
β) το χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των αλλαγών της περ. α),
γ) τα μέσα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καταναλωτής για την υποβολή καταγγελίας όσον αφορά τις αλλαγές της περ. α),
δ) τη διαθέσιμη προθεσμία για την υποβολή τυχόν καταγγελίας,
ε) το όνομα και τη διεύθυνση των αρμόδιων αρχών στις οποίες ο καταναλωτής μπορεί να υποβάλει καταγγελία.».
Άρθρο 37
Συμμόρφωση με τον Κώδικα Δεοντολογίας – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 27 ν. 4438/2016
(παρ. 2 άρθρου 28 Οδηγίας 2021/2167/ΕΕ)
Η παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 4438/2016 (Α’ 220), περί τόκων υπερημερίας και κατάσχεσης, αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Οι πιστωτικοί φορείς συμμορφώνονται με τον Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4224/2013 (Α’ 288), ιδίως όσον αφορά την εκ μέρους τους θέσπιση κατάλληλων πολιτικών και διαδικασιών για την εξεύρεση λύσεων ρύθμισης ή την οριστική διευθέτηση πριν την εκκίνηση διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης. Για τις εν λόγω λύσεις λαμβάνονται υπόψη, ιδίως η κατάσταση του καταναλωτή, καθώς και αυτές που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα ΙΙ της υπ’ αρ. 392/1/31.5.2021 απόφασης της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος (Β΄ 2411).».
Άρθρο 38
Δικαιώματα του καταναλωτή σχετικά με την εκχώρηση – Προσθήκη άρθρου 27α στον ν. 4438/2016
(παρ. 3 άρθρου 28 Οδηγίας 2021/2167/ΕΕ)
Στον ν. 4438/2016 (Α’ 220) προστίθεται άρθρο 27α ως εξής:
«Άρθρο 27α
(άρθρο 28 α Οδηγίας 2014/17/ΕΕ)
Εκχώρηση των απαιτήσεων του πιστωτικού φορέα από σύμβαση πίστωσης
- Όταν οι απαιτήσεις του πιστωτικού φορέα από σύμβαση πίστωσης εκχωρούνται σε τρίτον, ο καταναλωτής δικαιούται να αντιτάσσει κατά του εκδοχέα τα ίδια μέσα άμυνας που είχε ο καταναλωτής κατά του αρχικού πιστωτικού φορέα, συμπεριλαμβανομένου του συμψηφισμού, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις.
- Ο καταναλωτής ενημερώνεται για την εκχώρηση της παρ. 1, εκτός αν ο αρχικός πιστωτικός φορέας, σε συμφωνία με τον εκδοχέα, εξακολουθεί να καταβάλλει την πίστωση έναντι του καταναλωτή.».
Θέμα : Τρόπος υλοποίησης των προτάσεων που αναφέρονται στον ν. 4224/2014, ως τροποποιηθείς ισχύει (Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών) και στην υπ’αριθμ. 392/1/31.5.2021 απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος (ΦΕΚ Β΄ 2411/2021).
Το πρόβλημα :
Στο Παράρτημα ΙΙ, τιτλοφορούμενο «ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΥΠΩΝ ΛΥΣΕΩΝ» της υπ’αριθμ. 392/1/31.5.2021 απόφασης της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος (ΦΕΚ Β΄ 2411/2021) αναφέρονται οι πλέον συνήθεις στη διεθνή πρακτική τύποι ρυθμίσεων και οριστικών διευθετήσεων για δανειολήπτη, οποίος έχει περιέλθει σε δυσχερή οικονομική κατάσταση και αδυνατεί να ανταποκριθεί στους υφιστάμενους όρους πιστοδότησης.
Ειδικότερα, στο Τμήμα ΙΙΙ του ανωτέρω Παραρτήματος υπό τον τίτλο «Λύσεις Οριστικής Διευθέτησης», η οποία (λύση) ορίζεται ως οποιαδήποτε μεταβολή του είδους της συμβατικής σχέσης μεταξύ ιδρύματος και δανειολήπτη ή ο τερματισμός αυτής, με στόχο την οριστική τακτοποίηση της απαίτησης του πιστωτικού ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη, προτείνονται, μεταξύ άλλων, υπό στοιχείο δ) : “Εθελοντική Εκποίηση Ενυπόθηκου Ακινήτου («Voluntary Sale of Property») : O δανειολήπτης προβαίνει οικειοθελώς σε πώληση του υπέγγυου ακινήτου σε τρίτο με τη σύμφωνη γνώμη του ιδρύματος. Στην περίπτωση που το τίμημα της πώλησης υπολείπεται του συνόλου της οφειλής, το ίδρυμα προβαίνει σε διαγραφή της εναπομένουσας οφειλής. Η εν λόγω λύση μπορεί να αφορά οικιστικό ακίνητο ή επαγγελματική στέγη” και υπό στοιχείο ζ) : “Ολική Διαγραφή Οφειλής («Full Debt Write off»): To ίδρυμα αποφασίζει τη διαγραφή του συνόλου της οφειλής εφόσον δεν υπάρχουν ρευστοποιήσιμα στοιχεία και δεν αναμένεται περαιτέρω ανάκτηση.”
Οι προαναφερόμενες προτάσεις, όπως και οι λοιπές ενδεικτικά αναφερόμενες στο ανωτέρω παράρτημα, στοχεύουν ορθά στην επανένταξη του συνεργάσιμου οφειλέτη / δανειολήπτη στην οικονομική και επιχειρηματική ζωή, αφού προηγουμένως εξαντληθεί κάθε δυνατότητα ικανοποίησης της απαίτησης του δανειστή από το σύνολο της περιουσίας του οφειλέτη / δανειολήπτη. Στην πράξη όμως, παραμένουν σε επίπεδο «ευχής» και εντελώς ανεφάρμοστες από τα πιστωτικά ιδρύματα και τους services (funds), παρά το γεγονός ότι πολλές φορές τις υπόσχονται στους δανειολήπτες. Και ακόμη περισσότερο, όχι μόνον δεν τις υλοποιούν αν και συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους, αλλά συνεχίζουν να ενοχλούν ιδιαίτερα τους μικροοφειλέτες, με έντονο και ανοίκειο πολλές φορές τρόπο και ανεξαρτήτου, αν και γνωρίζουν ότι οι τελευταίοι έχουν εξαντλήσει κάθε οικονομική δυνατότητα τους να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Από την άλλη, ο μικροεπιχειρηματίας ή ο αυτοαπασχολούμενος, ο οποίες έχει προηγουμένως εκποιήσει οικειοθελώς την περιουσία του προκειμένου να ικανοποιήσει τους πιστωτές του και δεν έχει άλλη εναπομένουσα περιουσία, είναι αναγκασμένος, προκειμένου να απαλλαγεί από την εναπομένουσα οφειλή του, να προσφύγει στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα, με τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες που συνεπάγεται η προσφυγή του αυτή, τόσον για τον ίδιο, όσον και για την ίδια την οικονομία της χώρας, αφού θα απωλέσει την όποια επιχειρηματική του δραστηριότητα για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τριών (3) ετών (άρθρα 192 και 195 του ν. 4738/2020).
Προτεινόμενη λύση (ως προσθήκη στο άρθρο 37 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου) :
Ο συνεργάσιμος δανειολήπτης, ο οποίος προηγουμένως εκποίησε την κινητή ή ακίνητη περιουσία του προς ικανοποίηση των πιστωτών του, να δύναται υπό τις κάτωθι προϋποθέσεις α) της παρέλευσης τριών (3) ετών από το χρόνο εκποίησης της περιουσίας του προς ικανοποίηση των δανειστών του, β) εφόσον, στο μεσοδιάστημα αυτό, δεν απέκτησε άλλη κινητή ή ακίνητη περιουσία και γ) εφόσον το εισόδημα του δεν υπερβαίνει το ελάχιστο εύλογο κόστος διαβίωσης, όπως αυτό προκύπτει από τις εκάστοτε ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ, να ζητήσει από το πιστωτικό ίδρυμα ή τον εκδοχέα του την διαγραφή της εναπομένουσας οφειλής του. Σε περίπτωση δε, αρνήσεως του πιστωτή να ικανοποιήσει το αίτημα του, ο δανειολήπτης να έχει τη δυνατότητα προσφυγής στα αρμόδια δικαστήρια, τα οποία θα κρίνουν αν πληρούνται τα ανωτέρω κριτήρια και σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, εάν η άρνηση του πιστωτή να διαγράψει την εναπομένουσα οφειλή είναι αδικαιολόγητη ή καταχρηστική, οπότε η δικαστική απόφαση θα υποκαθιστά την συναίνεση του πιστωτή για τη διαγραφή της.
Με αφορμή το παρόν σχέδιο Νόμου προτεινω και την διευθέτηση ενός θέματος που αφορά τους δανειολήπτες του ν.3869 άρθρο 9 παράγραφος 2 που αφορά 100000 δανειολήπτες που έχουν υπαχθεί οριστικά στην προστασίια του ανωτέρω νόμου και λόγω των αλεπάλληλων αυξήσεων στα επιτόκια επιβαρύνονται με δυσθεώρητο για τις δυνατότητές τους τόκους που ανέρχονται στο 1/3 της διαμορφοθείσας δόσης.
Υπάρχουν τουλάχιστον 5 αποφάσεις Ειρηνοδικείων της χώρας που ερμηνεύουν το παραπάνω εδάφιο ν.3869 άρθρο 9 παράγραφος 2 και αφορά τον τρόπο επιβολής τόκων επί της δόσης και όχι επί του συνολικού κεφαλαίου αλλά για να τύχουν του ευεργετήματος αυτού όλοι οι δικαιούχοι θα πρεπει να επιστρέψουν για ερμηνεία στα Ειρηνοδικεία, γεγονός που θα επιβαρύνει και τα Ειρηνοδικεία και τους δανειολήπτες με αρκετά έξοδα.
Χρειάζεται απλά οι δικαστικές αυτές αποφάσεις να ενδωματωθούν στο παρόν σχέδιο νόμου, είναι τυπικό το θέμα, και να ισχύσει για όλους τους δανειολήπτες.
Απόφαση Ειρηνοδικείου Λαυρίου Αρ 22/2023, Απόφαση Ειρηνοδικείου Αλεξανδρούπολης Αρ. 105/2023
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΚΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ:
«…ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην της δεύτερης και τρίτης των καθ’ ων η αίτηση.
ΔΕΧΕΤΑΙ την αίτηση.
ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ την με αριθμό 369/2019 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αλεξανδρούπολης, και
δη το διατακτικό αυτής, ως προς την διάταξη της για την διάσωση της κύριας κατοικίας
του αιτούντος, κατά το ότι το αναφερόμενο σ’ αυτήν επιτόκιο θα υπολογίζεται στην
εκάστοτε μηνιαία δόση που επιβλήθηκε από το Δικαστήριο και όχι στο σύνολο του
κεφαλαίου που ορίστηκε να καταβληθεί για την παραπάνω αιτία.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ τη σημείωση της παρούσας ερμηνευτικής απόφασης στο πρωτότυπο της
ερμηνευόμενης απόφασης και την αναγραφή στα αντίγραφα ή αποσπάσματα της
τελευταίας του αριθμού και της ημερομηνίας της ερμηνευτικής.
ΚΡΙΘΗΚΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΣΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο
ακροατήριο του, στην Αλεξανδρούπολη, την 17η Μαΐου 2023, χωρίς την παρουσία των
διαδίκων και της πληρεξούσιας δικηγόρου του αιτούντος…»