1. Στους παραβάτες του παρόντος η Κτηματική Υπηρεσία επιβάλλει τις ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις στις εξής περιπτώσεις:
α) αυθαίρετης κατασκευής έργου ή διαμόρφωσης σε αιγιαλό ή παραλία, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, το οποίο πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των ετών, και μέχρι πέντε (5) έτη, από τότε που έχει ανεγερθεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει γίνει η αυθαίρετη διαμόρφωση,
β) αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας χωρίς σύμβαση παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος που θα αντιστοιχούσε στην καταληφθείσα έκταση, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης, αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση, η λειτουργία της αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες, η ταμειακή της μηχανή σφραγίζεται με απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) και ο παραβάτης αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
γ) κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, για την έκταση που δεν καλύπτεται από έγκυρη σύμβαση παραχώρησης. Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας έκτασης, σε περίπτωση δεύτερης παράβασης επιβάλλεται αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Σε περίπτωση τρίτης υπέρβασης ποσοστού μεγαλύτερου του πενήντα τοις εκατό (50%), ο παραβάτης αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης, η λειτουργία της επιχείρησης αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες και η ταμειακή μηχανή της επιχείρησης σφραγίζεται με απόφαση της Α.Α.Δ.Ε.,
δ) μερικής ή ολικής μεταβίβασης του παραχωρηθέντος τμήματος αιγιαλού και παραλίας σε τρίτο πρόσωπο, όταν αυτή δεν προβλέπεται στον νόμο ή στη σύμβαση παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, για το σύνολο της παραχωρηθείσας έκτασης,
ε) παρεμπόδισης της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στη θάλασσα, τον αιγιαλό και την παραλία, πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ,
στ) παρεμπόδισης του ελεγκτικού έργου οποιουδήποτε φορέα, πρόστιμο δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ.
2. Σε περίπτωση νέας παράβασης από αυτές της παρ. 1, το πρόστιμο των περ. α) έως στ) της παρ. 1 διπλασιάζεται.
3. Τα πρόστιμα των παρ. 1 και 2 βεβαιώνονται αμέσως στην Α.Α.Δ.Ε. και εισπράττονται σύμφωνα με τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν. 4978/2022, Α΄ 190).
Ο χρονικός αποκλεισμός από τις μελλοντικές συμβάσεις παραχώρησης ισχύει και για όλες τις προσωπικές ή κεφαλαιουχικές εταιρείες στις οποίες ο παραβάτης μετέχει ως εταίρος ή μέτοχος.
5. Η επιβολή των κυρώσεων της παρ. 1 δεν αποκλείει την επιβολή κυρώσεων για άλλες παραβάσεις.
6. Αν οι κυρώσεις του παρόντος κοινοποιούνται με την έκθεση αυτοψίας και τα λοιπά έγγραφα της παρ. 3 του άρθρου 17, επιτρέπεται η άσκηση αίτησης για την ακύρωσή τους με τη διαδικασία και στο δικαστήριο της παρ. 3 του άρθρου 18, εφόσον συμπροσβάλλονται και οι λοιπές εκτελεστές διοικητικές πράξεις που έχουν συγκοινοποιηθεί.
Άρθρο 19 Διοικητικές κυρώσεις
Οι διοικητικές κυρώσεις πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη καθυστερήσεις σύναψης συμβολαίων μίσθωσης λόγω υπαιτιότητα των υπηρεσιών.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων , που κατέθεσαν εγκαίρως όλα τα δικαιολογητικά και λόγω υποστελέχωσης δεν υπογράφηκαν εγκαίρως ή και καθόλου (λόγω παρέλευσης της προθεσμίας) από τις αρμόδιες υπηρεσίες τα μισθωτήρια συμβόλαια τους.
Δεν είναι δυνατόν αυτές οι επιχειρήσεις να πρέπει να παραμένουν κλειστές το μεγαλύτερο διάστημα της καλοκαιρινής περιόδου και να θεωρούνται παράνομες.
Οι κυρώσεις δεν πρέπει να είναι εξοντωτικές και να είναι αναλογικές ως προς το είδος της παραβατικότητας.
Έως 50 τ.μ σύσταση με άμεση αποκατάσταση , εως 150 τ.μ. το διπλάσιο , έως 300 τ.μ. τριπλάσιο και από 300 τ.μ. και πάνω 5πλάσιο
Προτάσεις:
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση:
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης.
Αρθρο 19
Για να διασφαλιστεί ηδιαφανεια διαχειρησης και ελεγχου παράκτιων ζωνών και των παραλιών, στα δεδομένα της πλατφόρμας, μαζι με τα αποτελεσμάτα των αυτοψιων και των καταγγελιών,καθως και η εξέλιξη τους, πρέπει να είναι ανοιχτά και προσιτά στο ευρύ κοινό.
Συγκεκριμένα:
– Στο στάδιο των ελέγχων/αυτοψιών από τις αρμόδιες αρχές, οι πολίτες πρέπει να πληροφορούνται ποιες παραλίες ελέγχθηκαν και τι διαπιστώθηκε από τους ελέγχους.
– Στο στάδιο των κυρώσεων, οι αρμόδιες υπηρεσίες οφείλουν να παρέχουν απρόσκοπτη πληροφόρηση στους πολίτες για το είδος των κυρώσεων και την τελική εφαρμογή τους.
ΜΗΝ ΕΥΝΟΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΑΤΗ.
ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΡΙΤΗ
Ο ΝΟΜΟΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΡΩΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ διαφορετικα αφηνει ο ιδιος ο Νομος μια Πορτα Ανοιχτη για να ταλαιπωρουνται οι πολιτες και οι Ελεγκτες
Επι κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης,το αρθρο ευνοει τον παραβατη,εφ οσον δεν επιβαλει ουσιαστικες κυρωσεις από την πρωτη φορα.
Ο προηγουμενος νομος ηταν καλυτερος προεβλεπε την εφαρμογη του Νομου από την Πρωτη Φορα και Καταγγελια της Συμβασης με Μονομερη ανακληση απο το Δημοσιο για λογους υπερτερου Δημοσιου Συμφεροντος και Δημοσιας Ταξης. Γιατι τωρα δεν υπηρετει ο νομος το Δημοσιο Συμφερον αλλα τους Παραβάτες?
Παράγραφος 1α: Να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ (πέραν του προστίμου )
και η υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β:ΝΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ οτι
…..εκτος από το προστιμο ο παραβατης εχει «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β _ Να ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το
‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ:
Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο.
. ΠΡΟΤΑΣΗ_ΑΛΛΑΓΗΣ
«Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα
δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς διχειρισιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία,.ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΔΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΟΝΟΜΑΣΕΤΕ ΩΣ ΠΑΡΑΒΑΤΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ. Θεωρούμε ότι ποσοστό της υπέρβασηςτου 50% είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης όπως στον μεχρι σημερα ισχυοντα ΝΟΜΟ.
Άρθρο 19
Σύμφωνα με όσα αναφέραμε στο άρθρο 12, παράγραφος 2, περίπτωση (α), χρήζει αναθεώρησης η πρόβλεψη για υπέρβαση που ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας έκτασης (το ποσοστό 50% αναφέρεται στην περίπτωση (γ), της παραγράφου 1, του άρθρου 19).
Σε σχέση με τον χρονικό αποκλεισμό (5 ή 10 έτη) από τις μελλοντικές συμβάσεις παραχώρησης, όπως αυτός προβλέπεται στις περιπτώσεις (β) και (γ) της παραγράφου 1, και συμπληρώνεται στο 2ο εδάφιο της παραγράφου 3 (για τις προσωπικές ή κεφαλαιουχικές εταιρείες στις οποίες ο παραβάτης μετέχει ως εταίρος ή μέτοχος), θεωρούμε ότι θα πρέπει να υπάρξει σαφής πρόβλεψη ότι ο ίδιος χρονικός περιορισμός ισχύει και για όλους τους συγγενείς 1ου βαθμού του παραχωρησιούχου. Η προτεινόμενη προσθήκη είναι απαραίτητη για να αποφευχθεί καταστρατήγηση των διατάξεων του νόμου, όπου παραχωρησιούχοι στους οποίους έχουν βεβαιωθεί παραβάσεις, χρησιμοποιούν ΑΦΜ στενών συγγενικών τους προσώπων, ώστε να συνεχίσουν την ίδια δραστηριότητά.
Προτάσεις:
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση:
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης.
Οι διοικητικές κυρώσεις πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη καθυστερήσεις σύναψης συμβολαίων μίσθωσης λόγω υπαιτιότητα των υπηρεσιών. Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων , που κατέθεσαν εγκαίρως όλα τα δικαιολογητικά και λόγω υποστελέχωσης δεν υπογράφηκαν εγκαίρως ή και καθόλου (λόγω παρέλευσης της προθεσμίας) από τις αρμόδιες υπηρεσίες τα μισθωτήρια συμβόλαια τους. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι επιχειρήσεις να πρέπει να παραμένουν κλειστές το μεγαλύτερο διάστημα της καλοκαιρινής περιόδου και να θεωρούνται παράνομες. Οι κυρώσεις δεν πρέπει να είναι εξοντωτικές και να είναι αναλογικές ως προς το είδος της παραβατικότητας. Έως 50 τ.μ σύσταση με άμεση αποκατάσταση , εως 150 τ.μ. το διπλάσιο , έως 300 τ.μ. τριπλάσιο και από 300 τ.μ. και πάνω 5πλάσιο
Κοινά σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Greenpeace, MEDASSET, WWF Ελλάς
Άρθρο 19
Η πρόβλεψη για την επιβολή προστίμου από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ για παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στη θάλασσα, τον αιγιαλό και την παραλία και πρόστιμο δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ για παρεμπόδιση του ελεγκτικού έργου οποιουδήποτε φορέα, θα όφειλε να συσχετιστεί με τα έσοδα της επιχείρησης.
Όσον αφορά την αρμοδιότητα του Λιμενικού Σώματος, φαίνεται να έχει απαλειφθεί με το παρόν άρθρο η πρόβλεψη του άρθ. 29 παρ. 4 του ν. 2971/2001 ότι “[ό]ποιος χωρίς άδεια καταλαμβάνεται να προβαίνει σε παράνομη απλή χρήση χώρων ζώνης λιμένα και υδάτινου στοιχείου θάλασσας, κατά παράβαση των διατάξεων περί απλής χρήσης του ν. 2971/2001 (Α’ 285), τιμωρείται από την οικεία Λιμενική Αρχή με διοικητικό πρόστιμο ύψους από τριακόσια (300) ευρώ έως τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ, κατά τη διαδικασία του άρθρου 157 του Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου, που κυρώθηκε με το άρθρο μόνον του ν.δ. 187/1973 (Α’ 261), υπέρ του ειδικού λογαριασμού «ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΑΜΕΙΟ» [αναλυτικός λογαριασμός εσόδων (ΑΛΕ) προϋπολογισμού 1560904001]. Ποσοστό 3% επί του επιβληθέντος προστίμου αποδίδεται κατά την είσπραξη στον Ειδικό Λογαριασμό Αλληλοβοήθειας Ναυτικού (Ε.ΛΟ.Α.Ν.) στον Κ.Α.Ε. 82526. Η άσκηση προσφυγής, ενώπιον του αρμόδιου κατά τόπο διοικητικού πρωτοδικείου, κατά της απόφασης επιβολής προστίμου δεν αναστέλλει την εκτέλεσή της. Με απόφαση του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, καθορίζεται αλγόριθμος προσδιορισμού του διοικητικού προστίμου του πρώτου εδαφίου, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως έκταση παράνομης κατάληψης και υποτροπή, καθώς και κάθε άλλο αναγκαίο θέμα. Στους παραβάτες του πρώτου εδαφίου του παρόντος επιβάλλονται μόνο διοικητικές κυρώσεις”. Ωστόσο, η αρμοδιότητα του Λιμενικού Σώματος για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των λιμένων εξακολουθεί να ισχύει (βλ. άρθ. 5 του ν. 4150/2013, όπως ισχύει).
Προτείνεται για λόγους σαφήνειας και ασφάλειας δικαίου να διατηρηθεί η διάταξη του άρθ. 29 παρ. 4 του ν. 2971/2001 σχετικά με την αρμοδιότητα του Λιμενικού Σώματος.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤ΄ ΑΡΘΡΟ
Άρθρο 19, παρ. β: Ο αποκλεισμός του παραβάτη εκμισθωτή για 5 έτη μετά την επιβολή της κύρωσης δεν θα έχει εφαρμογή. Αλλάζουν απλώς το όνομα του εκμισθωτή, η δε Κτηματική Υπηρεσία θα δηλώνει αδυναμία πολλαπλών παρεμβάσεων.
Το αποδοτικό μέτρο είναι να αποκλείεται μετά από δεύτερη παράβαση η εκμίσθωση του τμήματος αιγιαλού που έχει εκμισθωθεί για 5 έτη για σοβαρές παραβάσεις, όπως μόνιμες κατασκευές, αλλοίωση, καταστροφή και ρύπανση αμμοθινικών και λοιπών οικοσυστημάτων, υπέρβαση κατάληψης εκμισθωμένου χώρου πάνω από το 20%, κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων.
Γενικά το άρθρο 19 αλλά και ολόκληρο το σχέδιο νόμου, έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα και δεν αξιολογεί τους κινδύνους της «αξιοποίησης» για το φυσικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα οικοσυστήματα και τα αμμοθινικά οικοσυστήματα κυρίως σε περιοχές μη αστικές, οι οποίες αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών προς «αξιοποίηση» ακόμα δε και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, οι οποίες στο σύνολό τους είναι σχεδόν μη αστικές.
Άρθρο 19 Διοικητικές κυρώσεις
Οι διοικητικές κυρώσεις πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη καθυστερήσεις σύναψης συμβολαίων μίσθωσης λόγω υπαιτιότητα των υπηρεσιών.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων , που κατέθεσαν εγκαίρως όλα τα δικαιολογητικά και λόγω υποστελέχωσης δεν υπογράφηκαν εγκαίρως ή και καθόλου (λόγω παρέλευσης της προθεσμίας) από τις αρμόδιες υπηρεσίες τα μισθωτήρια συμβόλαια τους.
Δεν είναι δυνατόν αυτές οι επιχειρήσεις να πρέπει να παραμένουν κλειστές το μεγαλύτερο διάστημα της καλοκαιρινής περιόδου και να θεωρούνται παράνομες.
Οι κυρώσεις δεν πρέπει να είναι εξοντωτικές και να είναι αναλογικές ως προς το είδος της παραβατικότητας.
Έως 50 τ.μ σύσταση με άμεση αποκατάσταση , εως 150 τ.μ. το διπλάσιο , έως 300 τ.μ. τριπλάσιο και από 300 τ.μ. και πάνω 5πλάσιο
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Το 50% υπέρβασης της σύμβασης καταστρατηγεί όλη την προσπάθεια για ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους. Δηλαδή επιτρέπει σε έναν παραχωρησιούχο με 500 τμ. παραχώρησης με 60 % κάλυψη, ήτοι 60 τυπικά σετ ομπρελών, να μπορεί να βάλει επιπλέον 29 σετ ομπρελών και να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον καταγγείλει παρά μόνο αν έβαζε επιπλέον 30 σετ! Καμία ανοχή στην υπέρβαση της σύμβασης είτε σε τετραγωνικά είτε σε κινητά στοιχεία!
Πρέπει να επιβληθούν πρόστιμα και για την αλλοίωση της μορφολογίας του τοπίου, καταστροφή βλάστησης και γενικότερα εξειδικευμένες περιβαλλοντικές παραβάσεις. Επίσης πρόστιμο για αλλαγή χρήσης της σύμβασης, μη ανάρτησης σε εμφανές σημείο της παραχώρησης και κατάληψης της ελεύθερης ζώνης διέλευσης του κοινού.
Άρθρο 19 Διοικητικές κυρώσεις
Οι διοικητικές κυρώσεις πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη καθυστερήσεις σύναψης συμβολαίων μίσθωσης λόγω υπαιτιότητα των υπηρεσιών.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα επιχειρήσεων , που κατέθεσαν εγκαίρως όλα τα δικαιολογητικά και λόγω υποστελέχωσης δεν υπογράφηκαν εγκαίρως ή και καθόλου (λόγω παρέλευσης της προθεσμίας) από τις αρμόδιες υπηρεσίες τα μισθωτήρια συμβόλαια τους.
Δεν είναι δυνατόν αυτές οι επιχειρήσεις να πρέπει να παραμένουν κλειστές το μεγαλύτερο διάστημα της καλοκαιρινής περιόδου και να θεωρούνται παράνομες.
Οι κυρώσεις δεν πρέπει να είναι εξοντωτικές και να είναι αναλογικές ως προς το είδος της παραβατικότητας.
Έως 50 τ.μ σύσταση με άμεση αποκατάσταση , εως 150 τ.μ. το διπλάσιο , έως 300 τ.μ. τριπλάσιο και από 300 τ.μ. και πάνω 5πλάσιο
Προτάσεις:
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση:
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης.
Άρθρο 20
Θα πρέπει και ο Δήμος να έχει αρμοδιότητα να επιβάλλει κυρώσεις, τουλάχιστον την καταγγελία της σύμβασης.
Παρ. 1:
ε. Πως γίνεται η επιλογή του ποσού μεταξύ 2.000 και 60.000; Να διευκρινηστεί.
Συσχετίζοντας το άρθρο 19 με το άρθρο 21, προκύπτει ότι και για τις λιμενικές ζώνες, οι κυρώσεις αυθαίρετης κατασκευής και αυθαίρετης κατάληψης, επιβάλλονται από την Κτηματική Υπηρεσία. Δεδομένου του ειδικού χαρακτήρα των λιμενικών ζωνών αλλά και της διαχείρισης και εκμετάλλευσής τους από τους Φορείς διαχείρισης, προτείνονται :
Α) να διατηρηθεί μέρος της παρ. 7 του άρθρου 27 του ν. 2971/2001 όπως ισχύει, ως εξής: «Όλα τα μέτρα προστασίας που αφορούν κατασκευές χωρίς άδεια ή με υπέρβαση αυτής μέσα στη θάλασσα ή σε χερσαία ζώνη λιμένα εκδίδονται από την Κτηματική Υπηρεσία, ύστερα από πρόταση του Φορέα Διαχείρισης αν υφίσταται.
Β) στην περίπτωση αυθαίρετης κατάληψης χώρου χερσαίας λιμενικής ζώνης, χωρίς σύμβαση παραχώρησης, το πρόστιμο να βεβαιώνεται από τους οικείους φορείς διαχείρισης λιμένων και να αποτελεί έσοδό τους. Αυτό θα επιτρέψει την αρτιότερη διαχείριση των λιμενικών ζωνών από τους φορείς διαχείρισης λιμένων και την αύξηση των εσόδων τους.
Συσχετίζοντας το άρθρο 19 με το άρθρο 21, προκύπτει ότι και για τις λιμενικές ζώνες, οι κυρώσεις αυθαίρετης κατασκευής και αυθαίρετης κατάληψης, επιβάλλονται από την Κτηματική Υπηρεσία. Δεδομένου του ειδικού χαρακτήρα των λιμενικών ζωνών αλλά και της διαχείρισης και εκμετάλλευσής τους από τους Φορείς διαχείρισης, προτείνονται :
Α) να διατηρηθεί μέρος της παρ. 7 του άρθρου 27 του ν. 2971/2001 όπως ισχύει, ως εξής: «Όλα τα μέτρα προστασίας που αφορούν κατασκευές χωρίς άδεια ή με υπέρβαση αυτής μέσα στη θάλασσα ή σε χερσαία ζώνη λιμένα εκδίδονται από την Κτηματική Υπηρεσία, ύστερα από πρόταση του Φορέα Διαχείρισης αν υφίσταται.
Β) στην περίπτωση αυθαίρετης κατάληψης χώρου χερσαίας λιμενικής ζώνης, χωρίς σύμβαση παραχώρησης, το πρόστιμο να βεβαιώνεται από τους οικείους φορείς διαχείρισης λιμένων και να αποτελεί έσοδό τους. Αυτό θα επιτρέψει την αρτιότερη διαχείριση των λιμενικών ζωνών από τους φορείς διαχείρισης λιμένων και την αύξηση των εσόδων τους.
Άρθρο 19 παρ. 1 α,1β, 1γ ,3, 6.Προσοχή στο συγκεκριμένο άρθρο. Πέρα της απολύτου αντισυνταγματικότητας του άρθρου περί αποκλεισμού οποιουδήποτε πολίτη σύμφωνα με το Σύνταγμα των άρθρων 2 , 4, 5 παρ. 1,2,3,4 και των άρθρων 17 και 22, καθώς και του άρθρου 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, οι διατάξεις του συγκεκριμένου άρθρου σχεδόν στο σύνολό του, παραβιάζουν ευθέως τα ανθρώπινα δικαιώματα, προσβάλλουν τη προσωπικότητα των πολιτών, καταστρατηγούν την ίση μεταχείριση και ισότητα των ανθρώπων, παραβιάζουν την οικονομική ελευθερία και επιχειρηματικότητα, μην αφήνοντας τον πολίτη να εργαστεί και ν’ αναπτύξει τη δραστηριότητά του, με εξοντωτικά πρόστιμα, όπως το τετραπλάσιο του μισθώματος και τους πολυετείς (ισόβιους στη πραγματικότητα) αποκλεισμούς, που οδηγούν αντισυνταγματικά στον οικονομικό και ψυχολογικό θάνατο των πολιτών/ επιχειρηματιών, καταστρέφοντας τη περιουσία του. Είναι παράλογο να τιμωρείται με αποκλεισμό 5ετή για τους δημοπρατούντες και 10 ετή αποκλεισμό οι όμοροι, με την αιτιολογία παράνομης κατάληψης αιγιαλού, με την οποία όμως δεν επέρχεται βλάβη στον αιγιαλό! Ενώ οι παράνομες και αυθαίρετες κατασκευές έργων και διαμορφώσεις στον αιγιαλό, που προκαλούν μόνιμη βλάβη στον αιγιαλό και για να θεραπευτούν απαιτείται άμεση κατεδάφιση, παίρνουν συγχωροχάρτι από τον αποκλεισμό; Δεν νοείται ένα κράτος δικαίου να προτείνει τέτοιου είδους διατάξεις που καταστρατηγούν συνολικά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το άρθρο αυτό, το οποίο προσκρούει και στο Διεθνές Δίκαιο, στο σύνολό του πρέπει ν’ απορριφθεί.
Αξιότιμοι της κυβέρνησης που νομοθετείτε, παρακαλώ μη ξεχνάτε το Καταδικαστικό και ντροπιαστικό για την Ελλάδα ψήφισμα της Ευρωβουλής, πριν μια βδομάδα, στις 7 Φεβρουαρίου 2024, σύμφωνα με το οποίο αμφισβητήθηκε η Ελλάδα ως Κράτος Δικαίου, η Δημοκρατία και τα Θεμελιώδη Δικαιώματα των πολιτών.
Παρακαλώ όπως αποσυρθεί στο σύνολό του το άρθρο 19 και όπου αλλού αναφέρονται οι διατάξεις του στο παρόν νομοσχέδιο.
Γενική παρατήρηση επί του Άρθρου 19:
Το παρόν άρθρο δεν προβλέπει διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των γενικών όρων και περιορισμών στην παραχώρηση απλής χρήσης (βλ. Άρθρο 8, παρ. 3), π.χ. υπέρβαση της νόμιμης κάλυψης σε ποσοστό εμβαδού της παραχωρούμενης έκταση, τη μη ανάρτηση σε εμφανές σημείο στον αιγιαλό ή την παραλία πινακίδας με προσδιοριστικά στοιχεία της παραχώρησης, κλπ. Εφόσον δεν προβλεφθούν διοικητικές κυρώσεις για τέτοιες περιπτώσεις παραβίασης, είναι απολύτως βέβαιο ότι οι όροι αυτοί θα παραβιαστούν. Υπενθυμίζουμε ότι η πρόβλεψη για ενημερωτική πινακίδα ήδη υφίσταται αλλά ουδέποτε εφαρμόζεται, καθώς δεν προβλέπεται διοικητική κύρωση.
Προτάσεις:
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση:
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης.
Να υπάρχουν επιπτώσεις και πειθαρχικές ευθύνες και στους υπαλλήλους της Κτηματικής Υπηρεσίας σε περίπτωση που δεν ασκούν προσηκόντως τα καθήκοντά τους. Πχ λειτουργούν με εκδικητικά κίνητρα, ενημερώνουν εκ των προτέρων τους “υμέτερους” για το πότε θα γίνει έλεγχος, δεν προβαίνουν εγκαίρως στην παραχώρηση της χρήσης τμήματος αιγιαλού και παραλίας στους επιχειρηματίες. Σημειωτέον ότι η καλοκαιρινή σαιζόν είναι μετά βίας 2-3 μηνών σε ορισμένες περιοχές και δεν είναι δυνατόν τα μισθωτήρια να υπογράφονται κατά το μήνα Ιούνιο!!
Άρθρο 19
Τα πρόστιμα να είναι ορθολογικά και αναλογικά με την παράβαση και να υπάρχει προθεσμία για συμμόρφωση στους έχοντες μισθωτήριο.
Γενική παρατήρηση επί του Άρθρου 19:
Το παρόν άρθρο δεν προβλέπει διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης των γενικών όρων και περιορισμών στην παραχώρηση απλής χρήσης (βλ. Άρθρο 8, παρ. 3), π.χ. υπέρβαση της νόμιμης κάλυψης σε ποσοστό εμβαδού της παραχωρούμενης έκταση, τη μη ανάρτηση σε εμφανές σημείο στον αιγιαλό ή την παραλία πινακίδας με προσδιοριστικά στοιχεία της παραχώρησης, κλπ. Εφόσον δεν προβλεφθούν διοικητικές κυρώσεις για τέτοιες περιπτώσεις παραβίασης, είναι απολύτως βέβαιο ότι οι όροι αυτοί θα παραβιαστούν. Υπενθυμίζουμε ότι η πρόβλεψη για ενημερωτική πινακίδα ήδη υφίσταται αλλά ουδέποτε εφαρμόζεται, καθώς δεν προβλέπεται διοικητική κύρωση.
Προτάσεις:
Παράγραφος 1α: Να προστεθεί (πέραν του προστίμου ) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
Παράγραφος 1β: Μετά την πρόταση «όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,» να προστεθεί: «υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην πρότερη μορφή του και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης».
Παράγραφος 1β να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης,” και να ξεκινά με το ‘Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”
Παράγραφος 1γ: Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο πρόστιμο. Προτείνουμε την αλλαγή: «Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση.»
Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη: α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση:
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης.
Παρ.1 γ) κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, για την έκταση που δεν καλύπτεται από έγκυρη σύμβαση παραχώρησης. Το ίδιο ποσοστό που προβλέπεται στο άρθρο 7 παρ. 3 να αποδίδεται στον οικείο δήμο. Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας έκτασης, σε περίπτωση δεύτερης παράβασης επιβάλλεται αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Σε περίπτωση τρίτης υπέρβασης ποσοστού μεγαλύτερου του πενήντα τοις εκατό (50%), ο παραβάτης αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης, η λειτουργία της επιχείρησης αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες και η ταμειακή μηχανή της επιχείρησης σφραγίζεται με απόφαση της Α.Α.Δ.Ε.,
Σε ότι αφορά τις παραβάσεις εντός χώρου Χερσαίας Ζώνης Λιμένα θα πρέπει να γίνει απολύτως ξεκάθαρο το ποιος επιβάλει το διοικητικό πρόστιμο της παράβασης και με ποιον τρόπο διασφαλίζεται η είσπραξή του.
Το νομοθέτημα περιορίζει ΑΥΣΤΗΡΑ την ανάπτυξη των ομπρελών κλπ κλπ σε ποσοστό 60% του εμβαδού της παραχωρούμενης έκτασης, εντούτοις επιβάλλει την μίσθωση ΟΛΟΥ του παραχωρούμενου τμήματος (η νομιμότητα επέρχεται δια του παραδείγματος). Αν όμως από λάθος ή πρόσκαιρα γίνει κάποια κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση εκ μέρους του ιδιοκτήτη τότε έρχονται δυσανάλογα πρόστιμα: α) 1η φορά, με το τετραπλάσιο του ελάχιστου τιμήματος β) 2η φορά, αναστολή της λειτουργίας επί 10 ημέρες και αποκλεισμός του παραβάτη για 5 χρόνια γ) 3η φορά, αποκλεισμός του παραβάτη για 10 χρόνια και αναστολή λειτουργίας για 10ημέρες. Εξαντλείται η αυστηρότητά σας στους ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ της παραλίας. Ο αποκλεισμός για 5-10 χρόνια οδηγεί σε εξόντωση του επιχειρηματία. Πρέπει να είναι ίσης δυναμικής με τις αντίστοιχες παράνομες καταλήψεις κοινόχρηστων χώρων όπως, πλατείες, πάρκα κλπ όπως και για τις αυθαίρετες κατασκευές τέντες, τζάμια, νάιλον, δοκάρια προστεγάσµατα, στέγαστρα, ανεµοφράκτες κλπ. Ακόμη και για τις άλλες παράνομες καταλήψεις όπως, οδού, πεζοδρομίου, εθνικής οδού κλπ.
Η πολιτεία νομοθετεί με γνώμονα τα δικαιώματα και την ισονομία…… της σύνθεσης του μέτρου, του παραδείγματος, της επιείκειας, της πειθούς. Η αυστηρότητα των κυρώσεων θα πρέπει περιορίζεται εντός των απολύτως αναγκαίων ορίων σε σχέση προς τη σοβαρότητα της παραβάσεως. Προτείνεται ο εξ ορθολογισμός των προστίμων και αναλογικά με την παράβαση.
Άρθρο 12
2. Η σύμβαση παραχώρησης καταγγέλλεται και στις εξής περιπτώσεις σοβαρών παραβάσεων:
α) αν ο παραχωρησιούχος για δεύτερη φορά, εντός της χρονικής διάρκειας της σύμβασης παραχώρησης, καταλάβει έκταση εκτός του παραχωρηθέντος τμήματος αιγιαλού και παραλίας κατά ποσοστό που υπερβαίνει το πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχώρησης,
Σε συνάρτηση με
Άρθρο 19 παρ.1
γ) κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, για την έκταση που δεν καλύπτεται από έγκυρη σύμβαση παραχώρησης. Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας έκτασης, σε περίπτωση δεύτερης παράβασης επιβάλλεται αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Σε περίπτωση τρίτης υπέρβασης ποσοστού μεγαλύτερου του πενήντα τοις εκατό (50%), ο παραβάτης αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης, η λειτουργία της επιχείρησης αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες και η ταμειακή μηχανή της επιχείρησης σφραγίζεται με απόφαση της Α.Α.Δ.Ε.,
Παραχωρησιούχος με 50 τμ παραχώρησης καταγγέλεται με 25 τμ υπέρβασης χώρου, ενώ παραχωρησιούχος με 500 τμ μπορεί μονίμως να υπερβαίνει κατά 249 τμ χωρίς να καταγγέλεται απλά πληρώνει το πρόστιμο που εισπράτει έτσι κι αλλιώς από τα τετραγωνικά της καταπάτησης και μένει και κέρδος.
Οι μικρές αυτές παραχωρήσεις αφορούν επιχειρήσεις εκμίσθωσης θαλάσσιων σπορ που σημειωτέον εξυπηρετούνται από αυτόν δεν αποκομίζουν άμεσα κέρδος καθώς η δραστηριότητα είναι στο υδάτινο στοιχείο .
Με το υφιστάμενο καθεστώς λόγο της ποσόστωσης συνολικής παραχώρησης οι Δήμοι κατά κανόνα δεν δίνουν τον ζητούμενο χώρο από τις επιχειρήσεις αυτές αλλά πολύ λιγότερο.
Ττα υφιστάμενα μισθωτήρια είναι πολύ μικρά και πολύ μικρότερα από τα ζητούμενα.
Όλα λοιπόν εν δύναμη καταγγέλονται μέχρι την λήξη τους 31-12-2025 και σύμφωνα με το Άρθρο 19 παρ. 1 γ. αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή και δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης, η λειτουργία της επιχείρησης αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες και η ταμειακή μηχανή της επιχείρησης σφραγίζεται με απόφαση της Α.Α.Δ.Ε.
Για τους λόγους αυτούς θα πρέπει να επιτραπεί σε μεταβατικό στάδιο για τα επόμενα δυο χρόνια των υφιστάμενων παραχωρήσεων να προστεθεί τομέας σε επιχειρήσεις εκμίσθωσης θαλάσσιων μέσων αναψυχής εφόσον το επιθυμούν κατ’εξαίρεση με τη διαδικασία της απευθείας ανάθεσης.
Δεν είμαστε παραβατικοί ούτε θέλουμε να ήμαστε δεν δημιουργούμε προβλήματα ούτε στην πρόσβαση και εξυπηρέτηση του κοινού. Θέλουμε να μας δίνεται ο χώρος που πραγματικά χρειαζόμαστε και όχι λιγότερος όπως συνήθως γίνεται.
Ξωμεριτάκης Γιάννης
Προτάσεις:
1.Στην παράγραφο 1.α.:
Να προστεθεί (πέραν του προστίμου) και υποχρέωση επαναφοράς του χώρου στην πρότερη κατάσταση. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
2.Στην παράγραφο 1.β:
Μετά την πρόταση “όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10”,” να προστεθεί: υποχρέωση αποκατάστασης του χώρου στην προτερη μορφή του και αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.
3.Στην παράγραφο 1.β:
Να απαλειφθεί η πρόταση: “Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης” και να ξεκινά με το «Αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση”.
4. Στην παράγραφο 1.γ.:
Όπου υπάρχει 50% να γίνει 10%. Διαφορετικά προκύπτει ότι κάθε κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης, έως και του ποσοστού του 49% είναι αποδεκτή εφόσον πληρωθεί το αντίστοιχο προστιμο.
5. Στην παράγραφο 1.γ.
Να γίνει: Αν η υπέρβαση ανέρχεται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 10 τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης, καταγγέλλεται η σύμβαση
6. Να προστεθεί παράγραφος 7, στην οποία να προβλεφθούν και τα δικαιώματα του θιγόμενου από την παράβαση πολίτη:
α) να καταγγείλει την παράβαση και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την τέλεση της παράβασης, β) να λάβει γνώση των επιβληθεισών κυρώσεων και των εν γένει μέτρων και γ) να μετάσχει στην διοικητική δίκη με παρέμβαση υπέρ της διατήρησης της κύρωσης.
Αιτιολόγηση
Το άρθρο 19 περιγράφει τις διοικητικές κυρώσεις που επιβάλλονται στον παραβάτη του Νόμου. Θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματική την ρύθμιση του άρθρο 19 παρ. 1 περ. γ. Η ρύθμιση αυτή, η οποία αφορά την περίπτωση κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας καθ’ υπέρβαση της σύμβασης παραχώρησης σε ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας. Η διοικητική κύρωση που προβλέπει η σχετική διάταξη, και δη μόνο σε περίπτωση δεύτερης και τρίτης παράβασης είναι ο αποκλεισμός του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) ή δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Θεωρούμε ότι η κύρωση αυτή είναι απρόσφορη και δεν συντελεί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού του νόμου, καθώς, εν όψει της δυνατότητας του επιχειρηματία να συστήσει νέο νομικό πρόσωπο (με νέο ΑΦΜ και νέα διοίκηση) η μόνη κύρωση που μπορεί να είναι ανάλογη μιας τόσο σοβαρής παράβασης είναι αυτή της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Οι κυρώσεις που προβλέπει η ρύθμιση του άρθρου 19 παρ. 1 περ. γ όχι μόνο δεν λειτουργούν αποτρεπτικά ως προς την τέλεση μιας τόσο σοβαρής παράβασης αλλά αποτελούν ένα ευχερώς μετρήσιμο ρίσκο για τον παραβάτη επιχειρηματία, το οποίο μπορεί άνετα να ξεπεραστεί με την σύσταση νέου νομικού προσώπου. Θεωρούμε ότι το ποσοστό της υπέρβασης είναι πολύ υψηλό και πρέπει να μειωθεί σε 10% και το είδος της κύρωσης εντελώς απρόσφορο για την επίτευξη του σκοπού του νόμου και πρέπει να αντικατασταθεί με το μέτρο της άμεσης ανάκλησης της παραχώρησης. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε γιατί η παρανομία μπορεί να νομιμοποιείται με απλή καταβολή προστίμου.Και μάλιστα όταν είναι γνωστό ότι συχνά τα κέρδη απο ενοικάσεις παραλιών είναι πολύ υψηλότερα από το οσονδήποτε αυστηρό πρόστιμο.
Απαιτείται διαμόρφωση σαφούς νομικού πλαισίου που θα σχετίζεται με την επιβολή διοικητικών κυρώσεων στους παραβάτες στη χερσαία λιμενική ζώνη.
Προτείνεται να δοθεί δυνατότητα στους φορείς διαχείρισης λιμένων, στην περίπτωση αυθαίρετης κατάληψης χώρου χερσαίας λιμενικής ζώνης, χωρίς σύμβαση παραχώρησης, το πρόστιμο να βεβαιώνεται από τους οικείους φορείς. Αυτό θα επιτρέψει την αρτιότερη διαχείριση των λιμενικών ζωνών από τους φορείς διαχείρισης λιμένων και την αύξηση των εσόδων τους.
Επιπρόσθετα, προτείνεται να διατηρηθεί μέρος της παρ. 7 του άρθρου 27 του ν. 2971/2001 όπως ισχύει, ως εξής: «Όλα τα μέτρα προστασίας που αφορούν κατασκευές χωρίς άδεια ή με υπέρβαση αυτής μέσα στη θάλασσα ή σε χερσαία ζώνη λιμένα εκδίδονται από την Κτηματική Υπηρεσία, ύστερα από πρόταση του Φορέα Διαχείρισης ή, αν δεν υπάρχει, της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής συνοδευόμενη από τα στοιχεία του αυθαίρετου κατόχου ή χρήστη και σκαρίφημα ή εποπτικό υλικό του καταληφθέντος χώρου.
Θα πρέπει να προβλεφθούν κυρώσεις για: – παραβίαση του ορίου 4μ. ελάχιστης απόστασης από την οριογραμμή της θάλασσας, όπως αυτή έχει τη συγκεκριμένη στιγμή – υπερβολικός θόρυβος και χρήση μεγαφώνων μουσικής χωρίς άδεια, όταν υπάρχουν κατοικίες σε απόσταση 50 μ. – μη ανάρτηση των στοιχείων της παραχώρησης ή ανάρτηση με τρόπο που δεν επιτρέπει σύνδεση με το σύστημα ηλεκτρονικών καταγγελιών. Για τα παραπάνω, όπως βεβαίως για την παρεμπόδιση ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα, θα πρέπει να προβλεφθεί άμεσος αυτοδίκαιος τερματισμός της υφιστάμενης σύμβασης παραχώρησης και αποκλεισμός από κάθε διαδικασία για 10 χρόνια, εάν κάποιος υποπέσει σε δύο παραβάσεις. Για την παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης στη θάλασσα και για την παραβίαση του ορίου 4 μ. θα πρέπει να προβλέπεται άμεση σφράγιση της ταμειακής μηχανής όλων των επιχειρήσεων που εξυπηρετούνται από τη συγκεκριμένη παραχώρηση.
Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει πρόβλεψη για τη διαδικασία και τον τύπο των υπό έκδοση μέτρων προστασίας, με κοινή συνισταμένη, για όλα τα μέτρα, την παρουσία μηχανικού της υπηρεσίας στο χώρο της αυτοψίας, δεδομένου ότι οι ποινές είναι βαρύτατες και δεν είναι δυνατόν εφοριακοί υπάλληλοι μόνο να γνωματεύουν για το εύρος της κατάληψης, δυνητικά στερώντας από τους επιτηδευματίες το δικαίωμα της μίσθωσης για 6 έτη κ.λ.π. Είναι δεδομένο ότι χωρίς μηχανικό δε θα ολοκληρώνεται κανένα πόρισμα.
Επιπλέον, είναι γνωστό ότι σε πολλές μισθώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί για τα τοπογραφικά παλαιότεροι ορθοφωτοχάρτες (π.χ. του 2012) με αποτέλεσμα κατά την εφαρμογή του νόμου, να προκύψουν πολλές περιπτώσεις όπου οι επιτηδευματίες για να τηρήσουν την απόσταση των 4 μέτρων θα πρέπει να…παρανομήσουν, μετατοπίζοντας το σύνολο των ομπρελών/τραπεζιών κλπ προς τα πίσω σε χώρο δηλαδή εκτός μίσθωσης.
Ή το αντίστροφο, να παραμείνουν στον μισθωμένο χώρο ο οποίος όμως είναι π.χ. 1 μέτρο μόνο από την ακτογραμμή, στην ουσία παρανομώντας πάλι.
Σε αυτήν την περίπτωση η Κτηματική θα κληθεί να επιβάλει τις ως άνω βαρύτατες ποινές σε μισθωτές οι οποίοι εμπιστεύθηκαν τος Δήμους πχ για τη σύνταξη των τοπογραφικών διαγραμμάτων (όπως προβλεπόταν σε παλαιότερες ΚΥΑ) και τις οποίες ενέκρινε η Κτηματική στη βάση των προσκομισθέντων διαγραμμάτων.
Θα έπρεπε να ξεκινήσει από την αρχή η διαδικασία, με συντεταγμένο τρόπο, από τους Δήμους/ιδιώτες με την προσκόμιση σωστών ορθοφωτοχαρτων/τοπογραφικών διαγραμμάτων, συνοδευόμενων από τα σχετικά αρχεία dxf ή txt.
Άρθρο 19, παρ 1.β. Πρόστιμο στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος είναι ένα μέτρο που δεν προάγει την ανάπτυξη αλλά την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Νησιά όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη ή η Πάρος είναι μοναδικής κατηγορίας και δεν συγκρίνονται σε μέγεθος πλούτου και τουριστικής περιόδου με τα νησιά της υπόλοιπης Ελλάδας. Ή πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ τους ή να διορθωθεί το πρόστιμο στην χειρότερη περίπτωση στο διπλάσιο.
Είναι εξαιρετικά βάναυσο και καταχρηστικό η ποινή για λειτουργούσα όμορη επιχείρηση, αν υποπέσει σε παράβαση να είναι ο αποκλεισμός της από τη διαδικασία παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού για 10 χρόνια. Υπάρχουν όμορες επιχειρήσεις, που χωρίς την απλή χρήση αιγιαλού δεν μπορούν να υπάρξουν, διότι εξαρτώνται απόλυτα από αυτήν. Φαντάζεστε να λειτουργεί νόμιμη όμορη επιχείρηση και έμπροσθεν αυτής να δημοπρατηθεί (λόγω δεκαετούς αποκλεισμού της όμορης) ο κοινόχρηστος χώρος που της αντιστοιχεί σε άλλη επιχείρηση, τί επεισόδια και προβλήματα θα δημιουργηθούν; ΧΑΟΣ. Η διάταξη αυτή πρέπει να αποσυρθεί διότι δεν είναι σύννομη και προσκρούει και στις ΚΥΑ με τελευταία την ΚΥΑ 38609 ΕΞ 2023 άρθρο 4 Α : «Στους έχοντες το ως άνω δικαίωμα να αιτηθούν την παραχώρηση απευθείας, ως όμοροι η δυνατότητα αυτή παρέχεται κατά προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου, κατά τα οριζόμενα στην ισχύουσα νομοθεσία και στην παρούσα».
Άρθρο 19, παρ 1.γ. Η διάταξη για τον παραχωρησιούχο με δημοπρασία (προφανώς) είναι ευνοϊκότερη αφού στη τρίτη παράβασή του αποκλείεται για δέκα έτη ενώ στον όμορο στη παρ. β στη δεύτερη παράβαση αποκλείεται για δέκα έτη! Και η παρ. β’ και η παρ. γ’ του άρθρου 19 είναι μη σύννομες και εξοντωτικές για κάθε κατηγορία παραχωρησιούχου και πρέπει να αποσυρθούν. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η μη ύπαρξη συμβάσεων οφείλεται στη παράλειψη της διοικητικής διαδικασίας από τα αρμόδια όργανα. Στα όργανα αυτά θα προβλεφθεί παύση των καθηκόντων τους για δέκα έτη;
Τον αποκλεισμό δεν τον θέλει ούτε ο δημοπρατών ούτε ο όμορος. Προτείνεται ένα έτος αποκλεισμού σε περίπτωση τρίτης παράβασης για κάθε κατηγορία. Ο ένας χρόνος αποκλεισμού παιδαγωγεί. Περισσότερα έτη καταστρέφουν.
Άρθρο 19, παρ 6: Κάθε κύρωση πρέπει να συνοδεύεται με πόρισμα αυτοψίας μη πλήρη αιτιολογία και όχι υποθετικά.
. Στους παραβάτες του παρόντος η Κτηματική Υπηρεσία επιβάλλει τις ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις στις εξής περιπτώσεις:
α) αυθαίρετης κατασκευής έργου ή διαμόρφωσης σε αιγιαλό ή παραλία, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, το οποίο πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των ετών, και μέχρι πέντε (5) έτη, από τότε που έχει ανεγερθεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει γίνει η αυθαίρετη διαμόρφωση.
Δηλαδή αυτός που έχει αυθαίρετες κατασκευές πάνω από 5 χρόνια θα γλυτώνει τα επιπλέον χρόνια
Σχετικά με την παραγραφο (γ). Δηλαδή αν ο παραβάτης καταλαμβάνει συστηματικά επιφάνεια καθ΄υπέρβαση 49% ή μικρότερη δεν θα έχει καμία διοικητική κύρωση, παρά μόνο επιβολή προσθίμου (τετραπλάσιο του αντίτιμου μίσθωσης) το οποίο όπως είναι γνωστό υπερκαλύπτεται από τα παράνομα έσοδα που επιφέρει η εκμετάλλευση της καθ΄υπέρβασης επιφάνειας. Το ποσοστό για την επιβολή διοικητικών κυρώσεων θα πρέπει να αλλάξει από «ποσοστό μεγαλύτερο του πενήντα τοις εκατό (50%) της παραχωρηθείσας έκτασης» σε «ποσοστό μεγαλύτερο του δέκα τοις εκατό (10%) της παραχωρηθείσας έκτασης», ειδάλλως όλοι οι παραβάτες που θα φροντίζουν απλά να μην υπερβαίνουν αυτό το 50%, θα μπορούν κάθε χρόνο να συνάπτουν μισθωτήριο και να επαναλαμβάνουν την καθ΄υπέρβαση του συμβολαίου τους κατάληψη του αιγιαλού.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια καλή έκπτωση στο πρόστιμο αν τα κατεδαφίσουν τα αυθαίρετα έργα εντός μηνός, οι ίδιες οι επιχειρήσεις.
Ο αυθαίρετος κατασκευαστής έργου η’ διαμορφωσης εδαφους εντός αιγιαλού να έχει πολύ μεγαλύτερα πρόστιμα και να μην αντιμετωπίζεται το ίδιο με τον αυθαιρετο κάτοχο.Μονο με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουν οι αυθαίρετες κατασκευές.
«1. Στους παραβάτες του παρόντος η Κτηματική Υπηρεσία επιβάλλει τις ακόλουθες διοικητικές κυρώσεις στις εξής περιπτώσεις:
α) αυθαίρετης κατασκευής έργου ή διαμόρφωσης σε αιγιαλό ή παραλία, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, το οποίο πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των ετών, και μέχρι πέντε (5) έτη, από τότε που έχει ανεγερθεί η αυθαίρετη κατασκευή ή έχει γίνει η αυθαίρετη διαμόρφωση,
β) αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού ή παραλίας χωρίς σύμβαση παραχώρησης, πρόστιμο που ανέρχεται στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος που θα αντιστοιχούσε στην καταληφθείσα έκταση, όπως αυτό προκύπτει με βάση τον μαθηματικό τύπο της παρ. 5 του άρθρου 10, και αποκλεισμό του παραβάτη από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για πέντε (5) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης. Σε περίπτωση δεύτερης παράβασης, αν η κατάληψη έχει γίνει από λειτουργούσα όμορη επιχείρηση, η λειτουργία της αναστέλλεται επί δέκα (10) ημέρες, η ταμειακή της μηχανή σφραγίζεται με απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) και ο παραβάτης αποκλείεται από κάθε διαδικασία παραχώρησης αιγιαλού και παραλίας για δέκα (10) έτη μετά από την επιβολή της κύρωσης.»
Δεν είναι δυνατόν κάποιος που έχει προβεί σε αυθαίρετες κατασκευές 1. Να πληρώνει το ίδιο πρόστιμο ανά τ.μ. με κάποιον που αυθαιρετεί δια της απλής χρήσης και 2. Να δημιουργείται ο καθόλου δόκιμος διαχωρισμός μεταξύ «αυθαίρετης κατασκευής έργου ή διαμόρφωσης» και «αυθαίρετης κατάληψης» ώστε η δεύτερη να περιορίζεται στην απλή χρήση του χώρου και μόνο, ενώ παράλληλα ο καταληψίας δια της απλής χρήσης αντιμετωπίζει πολύ πιο βαριές ποινές, σε σχέση με αυτόν που προέβη σε κατασκευή έργων κλπ. και ο οποίος αντιμετωπίζει μόνο το πρόστιμο και την υποτιθέμενη κατεδάφισης (από αυτές που δε γίνονται ποτέ).
Μάλιστα, στην «αυθαίρετη κατάληψη» είτε με υπέρβαση σύμβασης είτε χωρίς σύμβαση υπάρχουν κι άλλες ποινές αλλά όχι στην περίπτωση των αυθαίρετων κατασκευών, λες και αυτές οι κατασκευές έγιναν «με σύμβαση». Καμία λογική στον παραπάνω διαχωρισμό.
Πως θα γίνουν όλα αυτά με υποστελεχωμένες υπηρεσίες ; ειναι πολύ εύκολο να κατηγορεις τους υπαλλήλους χωρις να γνωριζεις τι πραγματικά συμβαίνει. Να δωσετε προσθετα οικονομικά κίνητρα τουλαχιστον για να στελεχωθούν οι υπηρεσιες έστω και μέσω κινητικότητας αφού δεν προσλαμβανετε μέσω ασεπ. Οπως θα πρέπει να γίνει και σε γιατρούς και καθηγητες σε νησια όπου το κοστος ζωής δεν παλεύεται πλέον…
ΑΡΘΡΟ 19, ΠΑΡ β,γ ΤΑ ΑΦΜ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΤΩΝ (ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΕΤΑΙΡΙΚΑ ΚΛΠ) ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ, ΠΑΡΑΝΟΜΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΟΥΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ TAXIS ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟΥΣ
Στο παρόν υποβληθέν νομοσχέδιο (παρ.1) δεν υπάρχει πρόβλεψη για τμήματα αιγιαλού και παραλίας τα οποία βρίσκονται εντός της χερσαίας ζώνης λιμένα αρμοδιότητας των τοπικών Δημοτικών Λιμενικών Ταμείων (ΔΛΤ). Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου τα αρμόδια (υποστελεχωμένα) ΔΛΤ δεν νομιμοποίησαν τυχόν αυθαιρεσίες σε χώρους αρμοδιότητας τους, σύμφωνα με το νόμο 4504/2017 όπως έχει τροποποιηθεί, αλλά εξακολουθούν να παραχωρούν.
Μετά την πρόσφατη αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας των ΔΛΤ (δεν θα αποτελούν ανεξάρτητο νομικό πρόσωπο αλλά θα υπάγονται κατευθείαν στο Δήμο) και τα τυχόν νέα Δημοτικά Συμβούλια (λόγω των πρόσφατων Δημ. Εκλογών) το πρόβλημα ευθύνης των μη νομιμοποιημένων «αυθαιρέτων» και των παραχωρήσεων ΧΖΛ θα είναι μεγάλο καθώς έρχεται η νέα τουριστική σεζόν. (Βλ. απόφαση αναστολής μελετών ΔΛΤ Σιθωνίας κωδ ΕΑΔ 22 https://diavgeia.gov.gr/doc/%CE%A815%CE%9A465%CE%9849-%CE%A5%CE%98%CE%9E?inline=true ).
Στον προηγούμενο νόμο υπήρxε πρόβλεψη και για παρανομα έργα στη θαλασσα.
Στο παρόν νομοσχέδιο τιποτα. Γιατι δεν κρατατε τα θετικα του προηγουμενου νόμου και προκαλειτε νεα προβληματα με ασαφειες και παραλείψεις;;;;;;;;;;;;
2. Σε περίπτωση νέας παράβασης από αυτές της παρ. 1, το πρόστιμο των περ. α) έως στ) της παρ. 1 διπλασιάζεται.
Να καταργηθεί. Εξωπραγματικές τιμές. Δεν ζούμε όλοι στη Μύκονο…..
ε) παρεμπόδισης της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στη θάλασσα, τον αιγιαλό και την παραλία, πρόστιμο από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ έως εξήντα χιλιάδες (60.000) ευρώ:
ασαφές απο ποιον επιβάλλεται και πως υπολογιζεται το ακριβες ποσο.
Άρθρο 19:
Πολύ υψηλά ποσά χωρις να έχει προηγηθεί οικονομική μελέτη. Προτείνεται το διπλάσιο του ποσού μίσθωσης ανα τ.μ. .
– Προτείνεται το πρόστιμο από τυχόν υπέρβαση εποχιακής χρήσης (ομπρέλες-ξαπλώστρες) να υπολογίζεται από τον υπερβάλλοντα αριθμό ομπρελών ή τραπεζοκαθισμάτων. (υπερβάλλων αριθμός x τιμή προστίμου ανα μονάδα υπέρβασης = …..) Αυτό θα βοηθησει τις υποστελεχωμένες Κτηματικές και τις Κτηματικές που δεν έχουν μηχανικό. Το πρόστιμο θα μπορεί να υπολογίζεται και από αυτοψίες της κατά τόπου αστυνομίας και του λιμεναρχείου όπου αναφέρεται ο αριθμός των παραπάνω ομπρελών-τραπεζοκαθισμάτων.
Παρ. (ε) : Πως θα καθορίζεται το ακριβές ποσό;
Παρ. (γ) : να αλλάξει σε τρία (3) έτη και πέντε (5) . Τα πέντε και δέκα έτη αποκλειουν σε αρκετα μεγαλα χρονικά διάστηματα .
Η πλειονοτητα στην Ελλαδα είναι μικρες επιχειρησεις. Δεν ζούμε όλοι στη Μύκονο.