Για την εφαρμογή του παρόντος και του ν. 2971/2001 (Α’ 285) ισχύουν οι παρακάτω ορισμοί:
α) Αιγιαλός: η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων.
β) Διακριτό τμήμα αιγιαλού: το τμήμα αιγιαλού και παραλίας που διακρίνεται από τον υπόλοιπο αιγιαλό με βάση μορφολογικά στοιχεία του (συνεχής αμμώδης ή πετρώδης επιφάνεια, οριογραμμή ανάμεσα σε άκρα κόλπου), επί του οποίου υπολογίζεται η έκταση του αιγιαλού που μπορεί να παραχωρηθεί για απλή ή άλλη χρήση σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 8, την περ. γ) της παρ. 3 του άρθρου 9 και τις παρ. 3 και 4 του άρθρου 11.
γ) Παραλία: η ζώνη της ξηράς, συνεχόμενη προς τον αιγιαλό, η οποία ορίζεται με σκοπό τη διατήρηση και προστασία των ακτών από τη διάβρωση και προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα, η οποία δεν μπορεί να εκτείνεται περισσότερο από πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού.
δ) Προστατευόμενος αιγιαλός και παραλία: διακριτό τμήμα αιγιαλού και παραλίας, το οποίο βρίσκεται εντός περιοχής που συμπεριλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο Περιοχών του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Natura 2000, με ιδιαίτερα οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά που πρέπει να βελτιωθούν, να προστατευθούν ή να διατηρηθούν. Προς τον σκοπό διατήρησης των χαρακτηριστικών αυτών, τίθενται απαγορεύσεις και περιορισμοί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες επί του αιγιαλού, της όμορης παραλίας και του όμορου παλαιού αιγιαλού.
ε) Παλαιός αιγιαλός: η ζώνη ξηράς, η οποία προκύπτει από τη μετατόπιση της ακτογραμμής προς τη θάλασσα, οφείλεται σε φυσικά αίτια (φυσικές προσχώσεις) ή νόμιμα τεχνικά έργα και προσδιορίζεται από τη νέα γραμμή του αιγιαλού και το όριο του παλαιότερα υφιστάμενου αιγιαλού.
στ) Παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας: η σύμβαση διά της οποίας παραχωρείται η χρήση μέρους διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας για ορισμένο χρονικό διάστημα, με ή χωρίς αντάλλαγμα.
ζ) Παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού: το μέρος του διακριτού τμήματος αιγιαλού που παραχωρείται για απλή ή άλλη χρήση.
η) Παραχωρών φορέας: το Δημόσιο και η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου για κάθε τμήμα αιγιαλού και παραλίας, το οποίο παραχωρούν σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
θ) Κτηματική Υπηρεσία: Η Κτηματική Υπηρεσία Δημόσιας Περιουσίας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και όποια άλλη οργανωτική μονάδα αναλάβει τις αρμοδιότητές της στο μέλλον.
ι) Πλατφόρμα: το πληροφοριακό σύστημα του άρθρου 15.
ια) Απλή χρήση: κάθε χρήση, από την οποία δεν παραβιάζεται ο προορισμός του αιγιαλού και της παραλίας ως κοινόχρηστων πραγμάτων και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους.
ιβ) Όχθη των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών: η χερσαία ζώνη που περιστοιχίζει αυτούς και βρέχεται από τις μεγαλύτερες αλλά συνήθεις αναβάσεις των υδάτων τους.
ιγ) Παρόχθια ζώνη των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών: η ζώνη ξηράς που προστίθεται στην όχθη με τη συνδρομή των προϋποθέσεων της περ. γ) και η οποία καθορίζεται σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από το προς την ξηρά όριο της όχθης.
ιδ) Παλαιά όχθη των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών: η ζώνη της ξηράς, που προέκυψε από τη μετακίνηση της οριογραμμής της όχθης των μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών.
ιε) Λιμένας: η ζώνη ξηράς και θάλασσας μαζί με έργα και εξοπλισμό, που επιτρέπουν κυρίως την υποδοχή κάθε είδους πλωτών μέσων και σκαφών αναψυχής, τη φορτοεκφόρτωση, αποθήκευση, παραλαβή και προώθηση των φορτίων τους, την εξυπηρέτηση επιβατών και οχημάτων και την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, που συνδέονται με τις θαλάσσιες μεταφορές άμεσα ή έμμεσα.
ιστ) Λιμενικά έργα: εκείνα που εκτελούνται, ολικά ή μερικά, στον αιγιαλό, την παραλία, την όχθη, την παρόχθια ζώνη, το υδάτινο στοιχείο, τον πυθμένα και το έδαφος του βυθού της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και της κοίτης πλεύσιμου ποταμού ή στη ζώνη λιμένα, καθώς και εκείνα που επιφέρουν διαμόρφωση ή αλλοίωση των χώρων αυτών, πλην της εκτέλεσης δειγματοληπτικών γεωτρήσεων σε θαλάσσιο και χερσαίο χώρο αρμοδιότητας Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής για τη συλλογή απαραίτητων επιστημονικών στοιχείων προς τεκμηρίωση μελετών λιμενικών έργων.
ιζ) Φορέας διοίκησης και εκμετάλλευσης λιμένα: κάθε δημόσιος φορέας ή φορέας της αυτοδιοίκησης ή ιδιωτικός ή μικτός φορέας που έχει την ευθύνη της διοίκησης και της εκμετάλλευσης λιμένα.
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής .
Γενικό σχόλιο επί του Άρθρου 3:
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής .
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα .
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (ε)
«με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης»
Επίσης εωρθούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
Άρθρο 3
Στην περίπτωση (β) εισάγεται η έννοια του «διακριτού τμήματος αιγιαλού». Η εν λόγω έννοια χρειάζεται κάποια καλύτερη διατύπωση για να είναι κατανοητή. Επίσης, αφού το «διακριτό τμήμα» θα αποτελεί τη βάση για να υπολογίζεται η έκταση προς παραχώρηση, θα πρέπει να σημειωθεί ρητά πως: «από το διακριτό τμήμα εξαιρούνται εκτάσεις όπου εντοπίζονται παράκτιοι τύποι οικοτόπων, πχ αμμοθινικά οικοσυστήματα, παράκτιες δασικές εκτάσεις, επί των οποίων δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε παραχώρηση. Η προς παραχώρηση έκταση θα υπολογίζεται χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αυτές οι εκτάσεις.»
Στην περίπτωση (γ) όπου ορίζεται η ζώνη παραλίας, προβλέπεται ότι το μέγιστο πλάτος αυτής μπορεί να είναι 50 μέτρα, χωρίς ωστόσο να ορίζεται το ελάχιστο πλάτος αυτής. Θεωρούμε πως θα πρέπει να παραμείνει το ελάχιστο πλάτος της ζώνης παραλίας, όπως αυτό ορίζεται έως σήμερα στο άρθρο 1, παράγραφος 2, ν. 2971/2001, δηλαδή 30 μέτρα, διότι η ζώνη παραλίας έχει καθοριστικό ρόλο στην προστασία των ακτών και της ενδοχώρας ενάντια στη διάβρωση και την κλιματική αλλαγή.
Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμίσουμε στο αρμόδιο για τη διαβούλευση Υπουργείο, ότι σύμφωνα με το Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου, προβλέπεται μεταξύ άλλων ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη: (α) καθορίζουν στις παράκτιες ζώνες, από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλο γραμμή, ζώνη στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τις περιοχές οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την αλλαγή του κλίματος και τους φυσικούς κινδύνους, αυτή η ζώνη δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του κατωτέρω εδαφίου».
Στην περίπτωση (δ) εισάγεται η έννοια του «προστατευόμενου αιγιαλού και παραλίας». Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται μόνο αιγιαλοί και παραλίες εντός του “Εθνικού Καταλόγου Περιοχών” του δικτύου Natura 2000 μπορούν να χαρακτηριστούν προστατευόμενοι: ο περιορισμός αυτός αφήνει απροστάτευτους αιγιαλούς και παραλίες που εντάσσονται σε άλλα σημαντικά καθεστώτα, όπως περιφερειακές ζώνες των περιοχών Natura 2000, άλλες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών όπως προβλέπονται από τον ν. 1650/1986, μικρούς υγροτόπους, δάση και δασικές εκτάσεις κ.α. Θεωρούμε πως ο ορισμός πρέπει να διατυπωθεί εκ νέου, ώστε να περιλαμβάνει όλες τις κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών.
Γενικό σχόλιο επί του Άρθρου 3:
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής .
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα .
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (ε)
«με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης»
Κοινά σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Greenpeace, MEDASSET, WWF Ελλάς
Άρθρο 3
1. Σήμερα, ο ορισμός της παραλίας περιλαμβάνει την εξής αναφορά: «[μ]ε την επιφύλαξη της παραγράφου 5 του άρθρου 7, το πλάτος της παραλίας καθορίζεται σε τουλάχιστον τριάντα (30) και μέχρι πενήντα (50) μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού» (άρθ. 1 παρ. 2 εδ. β’ ν. 2971/2001, όπως ισχύει). Μολονότι δεν είναι συμβατή με το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ (το οποίο θεσπίζει “αδόμητη ζώνη” τουλάχιστον 100 μέτρων, εκεί που δεν υπάρχουν οικισμοί και σημαντικά λιμενικά έργα δημόσιου συμφέροντος, πρβλ. άρθ. 8 παρ. 2 α) και β)), η ισχύουσα διάταξη είναι καταρχήν θετική, διότι προβλέπει ένα ελάχιστο πλάτος παραλίας – δηλαδή, του χώρου που παραμένει αδόμητος, και προορίζεται για την ελεύθερη χρήση του κοινού και την περιβαλλοντική προστασία της ακτής (φυσικά, με την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο χώρος αυτός είναι διαθέσιμος, και δεν περιορίζεται από την νόμιμα διαμορφωμένη γραμμή δόμησης και την γεωμορφολογία της ακτής). Χωρίς καμία αιτιολογική βάση (έλλειψη, από την οποία προκύπτει ότι η προτεινόμενη τροποποίηση επιδιώκει την ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων), η προτεινόμενη ρύθμιση καταργεί το ελάχιστο όριο των 30 μέτρων. Ακόμα και σε εποχές που η προστασία της παράκτιας ζώνης δεν ήταν προτεραιότητα, το ελάχιστο αυτό όριο προβλεπόταν, τουλάχιστον για ορισμένες κατασκευές (άρθ. 1 ν.δ. 439/1970). Σε κάθε περίπτωση, το όριο των 30 μέτρων προβλέπεται και από πρόσφατες διατάξεις (άρθ. 231 ν. 5039/2023, σχετικά με την ελάχιστη απόσταση από την γραμμή αιγιαλού των τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών εντός σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων και μικτών τουριστικών καταλυμάτων μικρής κλίμακας).
Προτείνεται η απόσυρση της διάταξης του άρθ. 3 περ. γ του σχεδίου νόμου, διότι υποβαθμίζει, και μάλιστα σημαντικά, την προστασία της παράκτιας ζώνης, και περιορίζει τον κοινόχρηστο χώρο.
2. Το σχέδιο νόμου εισάγει την έννοια του “διακριτού τμήματος αιγιαλού” (άρθ. 3 περ. β). Η δυνατότητα παραχώρησης της απλής χρήσης ποτέ δεν αφορούσε το σύνολο του αιγιαλού, αλλά εκείνα τα τμήματα αιγιαλού που είναι ελκυστικά για το κοινό και μπορούν να ασκηθούν δραστηριότητες αναψυχής. Πράγματι, εκεί που ο αιγιαλός είναι απόκρημνος και βραχώδης, δεν λαμβάνουν και δεν πρέπει να λαμβάνουν χώρα παραχωρήσεις απλής χρήσης. Ούτως η άλλως, και η ισχύουσα νομοθεσία δεν συνυπολογίζει τα “δυσπρόσιτα” “και “μη αξιοποιήσιμα” τμήματα του αιγιαλού (πρβλ. άρθ. 13 παρ. 4 Ν. 2971/2001).
Παρόλα αυτά, η διάταξη περιορίζει ακόμα περισσότερο την κοινοχρησία, και είναι νομοτεχνικά ακατάληπτη. Το λιγότερο που έπρεπε να κάνει το επισπεύδον υπουργείο, είναι να βασιστεί σε μία σοβαρή επιστημονική καταγραφή των ελληνικών παράκτιων οικότοπων και γεωμορφολογικών στοιχείων. Προφανώς, η τεχνογνωσία αυτή δεν υπάρχει στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά η έλλειψη αυτή αναδεικνύει πόσο ανεπαρκές και ακατάλληλο είναι το Υπουργείο αυτό για τη διαχείριση ενός από τα πιο ευαίσθητα στοιχεία του περιβάλλοντος. Πρώτα απ’ όλα, όσον αφορά τα “διακριτά” τμήματα, το νομοσχέδιο επεκτείνει τη δυνατότητα παραχώρησης της απλής χρήσης: για παράδειγμα, ενώ το ισχύον καθεστώς περιλαμβάνει καθολική απαγόρευση στην παραχώρηση απλής χρήσης των “μικρών” αιγιαλών (βλ. άρθ. 13 παρ. 7 ν. 2971/2001, όπως ισχύει), το νομοσχέδιο αίρει την απαγόρευση αυτή για τα ξενοδοχειακά καταλύματα (βλ. άρθ. 11 παρ. 4 εδ. β’). Κατά συνέπεια, για τα διακριτά αυτά τμήματα, που είναι μικρά σε έκταση (και, σε ορισμένες περιοχές της επικράτειας, τα μόνα διαθέσιμα), το κοινό θα πρέπει πλέον να “ανταγωνιστεί” τα ξενοδοχειακά καταλύματα. Δεύτερον, ένα τμήμα του αιγιαλού μπορεί να είναι “διακριτό” και εν μέρει δυσπρόσιτο: έτσι, ο παραχωρησιούχος (ως επιχείρηση) θα καταλάβει το ελκυστικό τμήμα, περιορίζοντας το υπόλοιπο κοινό στο δυσπρόσιτο. Άλλωστε, η διαδικασία καθορισμού των παραχωρητέων τμημάτων δεν εμπλέκει το κοινό ή δημόσιες υπηρεσίες με σχετική τεχνογνωσία (πρβλ. άρθ. 8 παρ. 1). Αλλά η διάταξη είναι πρόχειρα διατυπωμένη και σε τεχνικό επίπεδο: οι συνεχείς πετρώδεις επιφάνειες δεν παραχωρούνται, είτε είναι διακριτές είτε όχι, διότι δεν μπορούν να ασκηθούν εκεί δραστηριότητες αναψυχής του κοινού [πρβλ. και άρθ. 8 παρ. ε) υ.α. 38609 ΕΞ 2023/2023 όπως ισχύει]. Η “οριογραμμή” ανάμεσα στα όρια ενός κόλπου (μία νέα έννοια, που δεν ορίζεται) μπορεί να περιλαμβάνει και ασυνεχή μορφολογικά στοιχεία, άρα περισσότερα διακριτά τμήματα.
Διαχρονικά, το νομικό πλαίσιο για τις παραχωρήσεις απλής χρήσης δεν προστατεύει εύθραυστα παράκτια οικοσυστήματα (π.χ., υγρότοποι/εκβολές ποταμών, θίνες/λουρονησίδες, παράκτια/παρόχθια δάση και δασικές εκτάσεις), μολονότι η προστασία τους επιβάλλεται από άλλες ρυθμίσεις (πρβλ. άρθ. 10 Πρωτόκολλου ΟΔΠΖ, και 20 παρ. 8 ν. 3937/2011), ανεξάρτητα αν εντάσσονται σε προστατευόμενες περιοχές ή όχι. Οι παραχωρήσεις πρέπει επίσης να περιοριστούν σημαντικά ή να απαγορευτούν σε παράκτιες και παρόχθιες περιοχές κοντά σε οικισμούς και πόλεις, διότι οι περιοχές αυτές παρέχουν μία σημαντική οικοσυστημική υπηρεσία στο ευρύ κοινό.
3. Το σχέδιο νόμου εισάγει τον ορισμό του “προστατευόμενου αιγιαλού και παραλίας”, ως διακριτού τμήματος “αιγιαλού και παραλίας, το οποίο βρίσκεται εντός περιοχής που συμπεριλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο Περιοχών του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Natura 2000, με ιδιαίτερα οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά που πρέπει να βελτιωθούν, να προστατευθούν ή να διατηρηθούν. Προς τον σκοπό διατήρησης των χαρακτηριστικών αυτών, τίθενται απαγορεύσεις και περιορισμοί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες επί του αιγιαλού, της όμορης παραλίας και του όμορου παλαιού αιγιαλού” [άρθ. 3 περ. δ)]. Πρώτα από όλα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι το σχέδιο νόμου δεν εισάγει τίποτα νέο στην προστασία των προστατευόμενων αιγιαλών και παραλιών: οι λεγόμενες “απάτητες παραλίες” (άρθ. 4 παρ. 1) πρέπει πρώτα να χαρακτηριστούν (πρβλ. άρθ. 22 παρ. 1). Ελλείψει “απάτητων παραλιών”, η μόνη προστατευτική διάταξη βρίσκεται στο άρθ. 8 παρ. 3 γ), που περιορίζει την ανάπτυξη των κινητών στοιχείων εντός της παραχωρούμενης έκτασης (και όχι την ίδια την παραχωρούμενη έκταση). Φυσικά, η επάρκεια του περιορισμού αυτού, ιδίως ενόψει των προστατευτέων αντικειμένων κάθε περιοχής του δικτύου Natura 2000 ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει εκτιμηθεί, σε αντίθεση με όσα προβλέπει η ενωσιακή νομοθεσία (άρθ. 6 παρ. 1 έως 3 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ). Δεύτερον, μόνο αιγιαλοί και παραλίες εντός του “Εθνικού Καταλόγου Περιοχών” του δικτύου Natura 2000 μπορούν να χαρακτηριστούν προστατευόμενοι: ο περιορισμός αυτός αφήνει απροστάτευτους αιγιαλούς και παραλίες που εντάσσονται σε άλλα σημαντικά καθεστώτα (με χαρακτηριστικά “που πρέπει να βελτιωθούν, προστατευθούν ή διατηρηθούν”), όπως περιφερειακές ζώνες, άλλες κατηγορίες προστατευόμενων περιοχών όπως προβλέπονται από τον ν. 1650/1986, μικρούς υγρότοπους, δάση και δασικές εκτάσεις, περιοχές ειδικής προστασίας (ΠΕΠ) κατά την χωροταξική νομοθεσία, κ.α.
4. Τέλος, προβληματική είναι η αφαίρεση της αναφοράς του αιγιαλού ως ουσιώδους στοιχείου «του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του» από τον υφιστάμενο ορισμό [άρθρο 3 περ. α)].
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής . Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα .
στ) Παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας: η σύμβαση διά της οποίας παραχωρείται η χρήση μέρους διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας για ορισμένο χρονικό διάστημα, με ή χωρίς αντάλλαγμα.
Σχόλιο: Γιατί με ή χωρίς; Ποια θα είναι τα κριτήρια; Συμφέρει το δημόσιο αυτή πρακτική;
δ) Προστατευόμενος αιγιαλός και παραλία: διακριτό τμήμα αιγιαλού και παραλίας, το οποίο βρίσκεται εντός περιοχής που συμπεριλαμβάνεται στον Εθνικό Κατάλογο Περιοχών του Ευρωπαϊκού Οικολογικού Δικτύου Natura 2000, με ιδιαίτερα οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά που πρέπει να βελτιωθούν, να προστατευθούν ή να διατηρηθούν. Προς τον σκοπό διατήρησης των χαρακτηριστικών αυτών, τίθενται απαγορεύσεις και περιορισμοί στις επιτρεπόμενες δραστηριότητες επί του αιγιαλού, της όμορης παραλίας και του όμορου παλαιού αιγιαλού.
Σχόλιο: Το σύνολο να είναι προστατευόμενο.
Άρθρο 3
Ορισμοί
γ) Παραλία: η ζώνη της ξηράς, συνεχόμενη προς τον αιγιαλό, η οποία ορίζεται με σκοπό τη διατήρηση και προστασία των ακτών από τη διάβρωση και προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα, η οποία δεν μπορεί να εκτείνεται περισσότερο από πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού.
Σχόλιο 1: Να σχετίζεται και με το υψόμετρο, λόγω της αύξησης της στάθμης της θάλασσας.
Σχόλιο 2: Να προβλεφθεί μεγαλύτερο τμήμα στο σύνολο της χώρας, λόγω της αύξησης της στάθμης της θάλασσας.
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής .
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα .
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (ε)
«με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης»
Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών
Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
Διευκρινήσεις επί του άρθρου 3 και άρθρου 5
Θα πρέπει να αποσαφηνισθούν:
Α. Η έννοια της ακτογραμμής, προσδιορίζοντας τον τρόπο καθορισμού της, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός :
* τα φυσικά φαινόμενα και ιδιαίτερα της παλίρροιας, η οποία σε ρηχά εδάφη και με μικρή κλίση αναπτύσσεται σε μεγάλο εύρος επιφανείας και αφετέρου
* τους περιορισμούς απόστασης από την ακτογραμμή που προβλέπονται για μίσθωση και ανάπτυξη ομπρελών -ξαπλωστρών.
Β. Η Έννοια του αιγιαλού
Στην έννοια του αιγιαλού θα πρέπει να προσδιορισθεί πλήρως ο τρόπος καθορισμού του, αποσαφηνίζοντας τη σχέση των εννοιών «μεγαλύτερες» και «συνήθεις» αναβάσεις των κυμάτων της.
Με δεδομένο ότι «Αιγιαλός είναι η ζώνη ξηράς που βρέχεται από τη θάλασσα κατά τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της….» θα πρέπει να διευκρινισθεί περεταίρω, απαντώντας στο ερώτημα εάν η εδαφική έκταση ξηράς μεταξύ των δύο θεωρητικών γραμμών (γραμμή μέγιστων αναβάσεων και συνήθης γραμμή αναβάσεων) ορίζει τελικά και το εύρος του αιγιαλού.
Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να δοθεί πιο διευκρινιστική ερμηνεία του ορισμού του αιγιαλού και ιδιαίτερα της έκφρασης «….μεγαλύτερες και συνήθεις…»]
Γενικό σχόλιο επί του Άρθρου 3:
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής.
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα.
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (στ)
Το «για ορισμένο χρονικό διάστημα» να αλλάξει σε «με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης»
δ) Προστατευόμενος αιγιαλός και παραλία
Στη Ζάκυνθο η περιοχές NATURA 2000 περιλαμβάνουν περισσότερο από το 70%+ των ακτών του Νησιού.
Όλη την Νότια πλευρά. Όλη την Δυτική Πλευρά. Όλη την Βόρεια πλευρά και τμήμα της Ανατολικής.
Μέσα στις ευρύτερες περιοχές NATURA, περιλαμβάνονται και ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΩΣ μαζικού τουρισμού (όπως το Σχέδιο Πόλης Λαγανά) καθώς και παραλιακοί οικισμοί με έντονη τουριστική χρήση.
Πρέπει να εξαιρούνται οπωσδήποτε από αυτό. οι παραλιακές περιοχές σε Σχέδια Πόλεως.
Δεν νοείται προστατευμένος Αιγιαλός με 3.000+ άτομα ημερησίως, στην ακτή.
Στο τέλος της παραγράφου β) του άρθρου 3, για να προστατευτούν παραλίες μεγάλου μήκους, να προστεθεί:
Στις περιπτώσεις που το διακριτό τμήμα του αιγιαλού έχει μήκος μεγαλύτερο από πεντακόσια (500) μέτρα, τότε αυτό διαιρείται σε επιμέρους ίσα τμήματα, που του καθενός το μήκο δεν υπερβαίνει τα πεντακόσια μέτρα και τότε το καθένα από αυτά τα επιμέρους ίσα τμήματα θεωρείται διακριτό τμήμα αιγιαλού.
ΑΡΘΡΟ 3
παρ.γ _ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
Από το 2001 εως το 20023 ο Ν.2971 /2001 όπως τροποποιηθηκε με το αρθρο 24 ν.4607/2019 )και ισχύει μεχρι σημερα καθοριζε το ευρος της παραλιας με την οριογραμμη χαραξης παραλιας (κιτρινη) ,και με ελάχιστη αποσταση από την γραμμη του αιγιαλου (κοκκινο χρωμα) στα 30 μ και μεγιστη 50 μ., με ελλαχιστες εξαιρεσεις,λογω γεωμορφολογικων στοιχειων (πχ αναντεις βραχωδεις αιγιαλοι, η προυφισταμενα σχεδια πολεων/οικισμων). Οι γραμμες χαρασσονται σε εγχρωμους ορθοφωτοφρακτες (ΕΚΧΑ) που απεικονιζουν την παρακτια ζωνη σε ευρος 300μ-500 μ από την ακτογραμμη. Ο παλαιος αιγιαλος χαρασεται με χρωμα μπλε.
Στις εκτος σχεδιου παραλιες εγενετο καταχρηστικη ερμηνια των εξαιρεσεων, με συνηθη πρακτικη χαραξης από τις επιτροπές στα 10 μ. και σμικρυνση της παραλιας γεγονος,δυσμενες προς το περιβάλλον το οικοσυστημα,την χλωριδα και πανιδα.
Ο παρων Νομος καταργει χωρις αιτιολογηση το υποχρεωτικα ελαχιστο ευρος παραλιας (30 μ) και συμπιεζει την γραμμη δομησης προς την ακτογραμμη και σε εκτος σχεδιου παραλιες.Επιτρεπει ετσι αυθαιρετες κατασκευες να μετατοπιστουν ,να γινουν Ομορες η και να δομηθουν μελοντικα νεα κτισματα και δρομοι πλησιεστερα προς τη θαλασσα και εις βαρος της διατηρησης της ακτογραμμης.
ΠΡΟΤΑΣΗ_ αλλαγης επι της παραγραφου_γ
Να αντικατασταθει από το παρ.1 αρθρο 4 ως εχει σημερα στον ν,2971/2001 όπως τροποποιηθηκε με την παρ.1,αρθρ.11 του ν.4281/2014 και ισχυει μεχρι σημερα.
παρ ε)_ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
Μεχρι σημερα ισχυει οτι:
Ο Παλαιος αιγιαλος και η Παλαια οχθη ανηκουν στη Δημοσια Κτηση ειναι ανεπιδεκτα ιδιωτικων δικαιωματων και καταγραφονται ως πραγματα κοινοχρηστα ,που ανηκουν κατά κυριοτητα στο δημοσιο,το οποιο τα προστατευει και τα διαχειριζεται κατά τις διαταξεις του νομου (αρθ.2 παρ.5 του Ν 2971/2001 όπως τροποποιηθηκε με το αρθρο 24 ν 4607/19)
Σημερα λογω κλιματικης αλλαγης η στερια διαβρωνεται από την θαλασσα
με αποτελεσμα να εχουμε στο μελλον .και συμπιεση της γραμμης αιγιαλου προς την ξηρα,με αναμενομενη μελλοντικα σμικρυνση της ακτογραμμης οποτε ο παλαιος αιγιαλος μετατοπιζεται προς την θαλασσα Πως διαχειριζεται ο Νομος το Θεμα αυτό?
ΠΡΟΤΑΣΗ._για παράγραφο (ε)
Α) Να Παραμεινει η παραγραφος όπως τροποποιηθηκε με το αρθρο 24 ν 4607/19 και ισχυει μεχρι σημερα.
Και να προστεθει :
Β) Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα
Παρ.ζ)__ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
Δεν υπαρχει αναφορα στον παροντα νομο για την διαχειρηση της εκβολης και ζωνη πλημυρας ρεματων (ΔΕΛΤΑ ) και το ελωδες στοιχειο κατά την προκηρυξη της παραχωρησησ γεγονος που οδηγει παραχωρησιουχους στην μεταφορα αμμου και επιχωματωση προς διευρυνση του χωρου εκμεταλευση.
ΠΡΟΤΑΣΗ—προσθηκη για παραγραφο (ζ)
Το τμημα της οχθης και της παροχθιας ζωνης ρεματων π,ου εκβαλουν στον αιγιαλο δια της παραλιας (ΔΕΛΤΑ εκβολης) είναι κοινοχρηστα πραγματα και προστατευονται από το Δημοσιο ,καθοριζονται δε με διαδικασια οριοθετησης, για την προασπιση της υγειας των πολιτων από πλημυρες,που συμβαινουν απροβλεπτα σημερα λογω κλιματικης αλλαγης.Ως εκ τουτου η επιφανεια (εμβαδον) του Δελτα ρεματων και ποταμων που εκβαλουν στην παραλια αφαιρουνται από το συνολικο εμβαδον της παραλιας, επι του οποιου θα υπολογιστει το τμημα παραχωρησης και πρεπει να αναφαινονται στα υποβαθρα εκαστης κατά την χαραξη.
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής.
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί συνήθως αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα.
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (στ)
Το «για ορισμένο χρονικό διάστημα» να αλλάξει σε «με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης».
Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
Γενικό σχόλιο επί του Άρθρου 3:
Η ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων περιοχών επιβάλλει την αντιμετώπιση τους ως ενιαίο οικοσύστημα. Η διάκριση σε αιγιαλό, παραλία και παλαιό αιγιαλό, αποτελεί διαχωρισμό που ρυθμίζει (σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετα) το ιδιοκτησιακό καθεστώς και λειτουργεί τελικά ενάντια στην προστασία της παράκτιας περιοχής .
Πρόταση – Προσθήκη για παράγραφο (γ)
Η παραλία να εκτείνεται και πέραν των 50 μέτρων στην περίπτωση που απαιτείται περαιτέρω προστασία από την διάβρωση λόγω γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών και τον κίνδυνο φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.
Πρόταση -προσθήκη για παράγραφο (ε)
Οι παλαιοί αιγιαλοί με χαρακτήρα συνήθως αμμώδη ή βαλτώδη αποτελούν ενιαίο οικοσύστημα με την παραλία και αιγιαλό και πρέπει να προστατεύονται ανάλογα .
Πρόταση προσθήκη για παράγραφο (στ)
Το «για ορισμένο χρονικό διάστημα» να αλλάξει σε «με καθορισμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης»
Είναι αναγκαίος ο σαφής διαχωρισμός του τι ισχύει σε Χερσαίες Ζώνες Λιμένα (που εξ ορισμού περιλαμβάνουν τμήματα του αιγιαλού και της παραλίας) και με ποιες διαδικασίες γίνεται τι. Οτιδήποτε άλλο μόνο σύγχυση θα δημιουργήσει.
Κύριε Χατζηδάκη,
Ολοι εμείς οι Απαθείς και Ένοχοι μάρτυρες των χιλιάδων «σιωπηλων» θανάτων στις ωραιότερες και τις πιο θανατηφόρες παραλιες της Ευρωπης,
παρακαλούμε για το χρόνο σας.
Ακούστε μας.
Σας Ικετευουμε.
Οι παραλίες της πατρίδας μας είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο για την ομορφιά τους και την προσέλκυση εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο.
Δημιουργούν διαχρονικές μνήμες σε όσους τις επισκέπτονται και είναι ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες τόσο των παράκτιων κοινοτήτων όσο και της χώρας ως σύνολο.
Ως περιβαλλοντικός πόρος παράγουν κάθε χρόνο 12 δις μέσω του τουρισμού και προσελκύουν νέους κατοίκους που αναζητούν καλύτερο τρόπο ζωής.
Για να γίνονται όλα αυτά βασικός παράγοντας είναι κατά προτεραιότητα η προστασία της ζωής στις ακτές, και το αντίστοιχο αίσθημα ασφάλειας που οφείλει να εξασφαλίζει η πολιτεία στους επισκέπτες των ακτών μας, και ακολουθως η προστασία της ευαίσθητης και εξαιρετικά πλέον επιβαρυμενης Ελληνικης παρακτιας ζώνης.
Πλήθος νόμων και κανονισμών εμπλέκουν διάφορες υπηρεσίες και ιδιωτικούς παράγοντες στη προσπάθεια της πολιτείας να διατηρήσει ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες το παράκτιο περιβάλλον και τις ακτές μας ασφαλείς και φιλόξενες.
Τεράστιοι ανθρώπινοι και οικονομικοί κρατικοί πόροι έχουν διατεθεί και διατίθενται κάθε χρόνο για το σκοπό αυτό με το τελικό αποτέλεσμα δυστυχώς να μην είναι το επιθυμητό για την κοινωνία μας . Υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης της χώρας, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των περισσότερων παράκτιων δήμων και κοινοτήτων κάθε χρόνο οι πνιγμοί και τα ατυχήματα στις ακτές είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι ανθρωπογενείς δρασεις στην ευαίσθητη ζώνη των ακτών κολύμβησης δεν αντιμετωπίζονται με ορθούς τρόπους.
Ένα πλήθος εμπλεκομένων οι οποίοι
μοιράζονται ευθύνες και ρόλους για να διατηρηθεί το παράκτιο περιβάλλον ασφαλές δεν έχουν ένα κοινό συντονισμό και ένα κοινό κανόνα, με αποτέλεσμα τους αδικαιολογητους πνιγμους – σιωπηλους θανατους – ανθρωπων, [περιπου 350 ανά ετος], καθώς και την ανεξελεγκτη ανθρώπινη δράση στις ακτές όπως οι κατασκευαστικες αυθεραισιες, η ρύπανση, οι καταπατήσεις, κλπ.
Η ολη η προσπάθεια της πολιτειας σε οτι αφορα τους πνιγμους εχει καθοριστει απο τις μεθοδευσεις ορισμενων κερδοσκοπων, οι οποιοι με «αγνωστους» τροπους απαιτησαν και πετυχαν την «αποκλειστικοτητα» μεσω του ΠΔ 71/2020 της «εργολαβιας» της ασφαλειας των λουομένων, ( βλέπε σχόλια δημοσιας διαβούλευσης του ΠΔ 71/2020 ).Σε οτι αφορα την ανθρωπινη αυθαιρεσια στη χωροταξία των ακτων, η πολιτεία και οι πολίτες κατα τη λαικη διαλεκτο «σηκώνουν τα χερια» .
Για να διασφαλίσουμε ότι οι παραλίες μας θα είναι ιδιαίτερες και ωραίες που όλοι θα απολαμβάνουν με ασφάλεια και θα παραμεινουν προστατευμενες και αναλλοίωτες, οφείλουμε να δράσουμε άμεσα, και με την ευκαιρία αυτής της διαβούλευσης να εισαγάγουμε και να ενσωματωσουμε στο γράμμα και το πνεύμα συτου του νόμου τους εξής ορισμούς – ένοιες:
1. Ετήσια Κολυμβητική Περίοδος
Η χρονική περίοδος εντός του έτους σύμφωνα με την Οδηγία 2006/7/ΕΚ, και την απορρέουσα υπ΄αριθμ. Η.Π. 8600/416/Ε103/26-2-2009 (ΦΕΚ 356/Β/26-2-2009) σχετικά με τον καθορισμό της ετήσιας κολυμβητικής περιόδου που για τη χώρα μας είναι πέντε 5 μήνες, από 1η Ιουνίου μέχρι 31 Οκτωβρίου, και την οποία κάθε χρόνο ορίζει με απόφαση του το ΥΠΕΝ.
2. Παρακολουθουμενες Ακτες κολύμβησης
Οι ακτές που ειναι καταχωρημενες στο Μητρώο Ακτών Κολύμβησης του ΥΠΕΝ http://www.bathingwaterprofiles.gr. Το Μητρώο αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο και σημαντική άυλη κρατική περιουσία, και είναι η μόνη επίσημη και κατ’ έτος επικαιροποιημένη ευρωπαϊκή βάση αναφοράς σε ότι αφορά τα όρια των ακτών κολύμβησης, και τις φυσικοχημικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους για την ασφαλή κολύμβηση όλων των ευρωπαίων πολιτών.
3. Μη Παρακολουθούμενες Ακτές Κολύμβησης.
Όλες οι ακτές που δεν είναι καταχωρημενες στο Μητρώο Ακτών Κολύμβησης του ΥΠΕΝ , και για τις οποιες ιδιωτες εκδηλώνουν η οχι ενδιαφέρον παραχώρησης. Σε αυτές τις ακτές μπορεί να προβλεπεται η οχι η παροχή Α βοηθειων απο Διασωστη Ακτής.
4. Διασωστης Ακτης – Υπεύθυνος Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης.
Άρτια εκπαιδευμένος διασωστης ακτης συμφωνα με το πρωτυπο της Διεθνους Ομοσπονδίας Διάσωσης Ζωής (I.L.S.), απο τον Ελληνικο Ερυθρο Σταυρο, και ΟΧΙ με τα ανεπαρκή οριζόμενα στο ΠΔ 71/2020. Με πρόσθετη κατάρτηση απο το ΥΠΕΝ για απόκτηση βασικής ικανότητας εξ όψεως παρακολούθησης και αμμεσης αναφορας στον οικείο ΟΤΑ των αυθεραιτων παρεμβασεων, και των φυσικοχημικων και περιβαλλοντικων παραμέτρων της ακτής, που επιβλέπει.
Το αίσθημα ασφάλειας στις Ελληνικές παραλίες είναι θεμελιώδες τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους, και θα πρέπει να εξασφαλίζεται οπωσδήποτε στις 1.504 ακτές κολύμβησης που παρακολουθούνται από το ΥΠΕΝ, από τουλάχιστον αντίστοιχο αριθμό Επαγγελματιών Διασωστων Ακτης, που θα αμείβονται δίκαια για τη προσφορά τους.
Το υφιστάμενο πλαίσιο παρά το εξωφρενικό κοστος [27.000.000€ για 680 «ναυαγοσώστες» δηλαδη 39.700€/ «ναυαγοσώστη» ] δεν οδηγεί σε αυτό το αποτέλεσμα, και δεν μεριμνά για την ενημέρωση των πολιτών, και την ασφαλή κολύμβηση στο σύνολο των εγκεκριμένων από το κράτος 1504 ακτών κολύμβησης, αλλά μόνο σε μέρος αυτών, αφού κατά τους ετησιους απολογισμους του ΥΠΑΝΠ ο αριθμός των «ναυαγοσωστών» που προσλαμβάνουν οι παρακτιοι ΟΤΑ ειναι περιπου 680, στις λεγόμενες «πολυσύχναστες παραλίες» και οι πνιγμοι σε αυτες ειναι το 1% απο τους 350 συνολικα ετησιους πνιγμους στην επικράτεια.
Η καθιέρωση του επαγγέλματος «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» κρίνεται αναγκαια μετά την ΠΑΤΑΓΩΔΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ του ΠΔ 71/2020 να μειωθούν οι πνιγμοί. Για την εισαγωγή στην αγορά εργασίας του επάγγελματος του «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» θα πρέπει να
ληφθει υπόψη το ΠΔ ΥΠΆΡΙΘΜ. 38/2010 ( ΦΕΚ 78/Α/25-5-2010 ) σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων και τις περιοδικές «δοκιμασίες επάρκειας», που αφορούν τις επαγγελματικές γνώσεις, με κύρια απαίτηση αυτή της εντοπιότητας, για τους ευνόητους λόγους εξωστρέφειας, και στήριξης των τοπικών παράκτιων κοινοτήτων. [ κ. Χατζηδάκη σας γνωρίζουμε ότι στις περισσότερες
θαλασσοανεμοδαρμενες ακτές της νησιωτικής Ελλάδος, οι «εργολάβοι» σκορπάνε κάθε καλοκαίρι «ευκαιριακους ναυαγοσώστες» με καταγωγή στη πλειονότητα τους, απο την ηπειρωτική χώρα, με μηδενική έως ελάχιστη εμπειρία, που ο καθένας τους κοστίζει από 1200€ έως 2.000€ το μήνα. Δηλαδή μ.ο. 8.000€ από τα 39.700€ που χρεώνουν τους ΟΤΑ ]
Το επάγγελμα του «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» πρέπει να είναι ελεύθερο, χαρακτηρισμένο ως ανθυγιεινό λόγω της υπερέκθεσης σε υψηλές θερμοκρασίες και στην UV ακτινοβολία, και αμειβόμενο στη βάση της παγιωμένης ετήσιας έως τώρα δαπάνης των ΟΤΑ των 27.000.000 € [ Ενδεικτικά κ. Χατζηδάκη με τα ίδια χρήματα μπορούν να προσλαμβανονται αντί των 680 «ναυαγοσωστών» του ΠΔ 71/2020, 2.250 «Διασώστες- Υπεύθυνοι Ασφάλειας Ακτών Κολύμβησης» με εγκεκριμένο εξοπλισμό Α’ βοηθειών του ΕΚΑΒ και με μικτές μηνιαίες αποδοχές 3.000 €. Η διαφορά είναι ότι ΔΕΝ θα υπάρχουν σε ορισμένες ακτές για «ντεκόρ» μερικά ΑΧΡΗΣΤΑ 5μετρα «διασωστικα» φουσκωτά και jetski «παντός καιρου» των «εργολάβων» του ΠΔ 71/2020…. Για φαντάσου κ. Χατζηδάκη: Με την ίδια δαπάνη 2.250 ΙΚΑΝΟΥΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ Διασώστες Ακτής από τις τοπικές παρακτιες κοινότητες αντί των 680 » ευκαιριακων ναυαγοσωστών » των εργολάβων….. για φαντάσου κ. Χατζηδάκη…., για φαντάσου κ Στυλιανιδη….., για φαντάσου κ. Μητσοτάκη που ψάχνεις νέες θέσεις εργασίας…… ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ……!!!!!]
4. Κολύμβηση και δράση σε οριοθετημενη παραλία, υπό την επιτήρηση Διασώστη Ακτής.
Αφορά στη κολύμβηση και δράση στους καθορισμένους χώρους παραλίας που επιτηρουνται από κατάλληλους Διασωστες Ακτης και διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό περισυλλογής λουομένων εντός των ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΟΡΙΩΝ των ακτών κολύμβησης, όπως αυτά αποτυπωνωνται στη βάση http://www.bathingwaterprofiles.gr. και τα οποία σταματούν σε απόσταση 50 μέτρων από τη μέση ανάβαση του κύματος.
Σε αυτές τις ακτές ειναι απαραίτητη η παρουσία Διασωστων Ακτής, για παροχή Α βοηθειών, όχι όμως σε όλο το μήκος τους, αλλά σε συγκεκριμένους τομείς εύκολα προσβάσιμους, για τον οποιονδήποτε αναζητά την απόλυτη ασφάλεια, για λόγους υγείας, η μη εξοικείωσης του με το υγρό στοιχείο. Αυτή η συνθήκη δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται ΑΛΟΓΙΣΤΑ σε όλο το μήκος των λεγόμενων «πολυσύχναστων» παραλιών με παράταξη «ναυαγοσωστικων πύργων» ανα 400 μέτρα, για τον απλό λόγο οτι ΔΕΝ χρήζουν όλοι οι λουομενοι επιτήρησης. Όσοι επιθυμούν μπορούν να αναζητήσουν πολύ εύκολα τη προστασία του Διασωστη Ακτής.
5. Κολύμβηση και δράση με ατομική ευθύνη οπουδήποτε, χωρίς την επιτήρηση Διασωστη Ακτής.
Αφορά στη κολύμβηση και δράση στο σύνολο των ακτών που δεν ανήκουν στη κατηγορία της παρ.4. Οι διαδικασίες και υποχρέωση παροχής Α’ βοηθειών εντάσσεται στο κρατικό σύστημα του ΕΚΑΒ. Οπωσδήποτε οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε τέτοιες ακτές ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να επιβαρυνθουν με δαπάνη πρόσληψης Διασωστη Ακτής. Η τήρηση συλλογής Α βοηθειών, και η εκπαίδευση των ιδίων, η συγγενικων τους προσώπων, η υπαλλήλων τους για απόκτηση βασικών γνώσεων Α βοηθειών σε ναυαγωσωστικες σχολές, η στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, θεωρείται κοινωνικά υπεύθυνη και ικανοποιεί τις απαιτήσεις προστασίας των λουομένων.
6. Σύστημα Ενημέρωσης Πολιτών
Είναι κρίμα και άδικο να θέτουμε ως προτεραιότητα ενα σύστημα ηλεκτρονικών καταγγελιών (άρθρο 16), την ώρα που κάθε χρόνο έχουμε 350 πνιγμους στις ακτές λόγω ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ των επισκεπτών των ακτών. Οι περισσότεροι πνιγμοί θα είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε ευκολη πρόσβαση των θυμάτων και όλων των πολιτών σε πλατφόρμα λογισμικού με την κατάσταση των επιτηρουμενων και μη επιτηρουμενων ακτών κολύμβησης σε πραγματικό χρόνο, η οποία θα εκμεταλευοταν τα δεδομένα της ΕΜΥ, και της βάσης http://www.bathingwaterprofiles.gr.του ΥΠΕΝ
Κύριε Χατζηδάκη εχετε την ευκαιρία να καινοτομησετε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εξασφαλιζοντας αυτή τη πληροφόρηση στις γλώσσες που ομιλούν οι 35.000.000 επισκέπτες των Ελληνικών ακτών. Ακολούθως μεριμνηστε για όσα πρόστιμα θέλετε μέσω της ίδιας πλατφόρμας. Φανταστείτε κ Χατζηδάκη 35.000.000 ανθρώπους να μπορούν εύκολα στα κινητά τους τηλέφωνα να ενημερώνονται σε πραγματικό χρόνο για τη κατάσταση των ακτών, για το διάγραμμα τους, τη μορφολογία τους, το κύμα, τον ανεμο, τις παροχές, τη πρόσβαση, και οτιδήποτε αφορά την ασφάλεια τους, με ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΜΩΣ το σύστημα των ηλεκτρονικών καταγγελιών. Είναι σκόπιμο. Είναι υλοποιησιμο. Είναι απαραίτητο. Ειναι επείγον. Οι πολίτες χρειάζονται έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση για την ασφάλεια τους. Το ΑΠΟΤΥΧΗΜΈΝΟ ΠΔ 71/2020 ΔΕΝ δινει στους πολίτες αυτή τη δυνατότητα. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ. ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΝΙΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Η παρούσα παρέμβαση στη διαβούλευση έλαβε υπ’οψη εκτος της υφιστάμενης πολύπλοκης «Ελληνικης» πραγματικότητας, τις δυνατότητες του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης όπως αυτές αναφέρονται στην αποστολή αυτου (https://mindigital.gr/to-ypourgeio/apostoli), και στη πεποίθηση- ελπίδα ότι είναι ικανό να προσφέρει στα 35.000.000 πολιτών που επισκέπτονται κάθε χρόνο τις πιο ωραίες ακτές του κόσμου, ηλεκτρονικές υπηρεσίες αντίστοιχες η και ανώτερες από αυτές που απολαμβάνουν οι επισκέπτες των ακτών της μακρινής Αυστραλίας μέσω της εφαρμογής Beatchsafe.org.au/apps. Αυτή την εφαρμογή προτείνουμε ως υπόδειγμα, και έχουμε τη βεβαιότητα ότι η ανάπτυξη αντίστοιχης της, θα συμβάλει με το καλύτερο τρόπο στη μείωση των πνιγμων, και στην χωροταξικη ευνομια στις Ελληνικές Ακτές.
Κ. Χατζηδάκη ευχαριστούμε για το χρόνο σας.
Με την ελπίδα να εισακουστουμε, όλοι εμείς οι Απαθείς και Ένοχοι μάρτυρες των χιλιάδων «σιωπηλων» θανάτων στις ωραιότερες και τις πιο θανατηφόρες παραλιες της Ευρωπης……..
Κύριε Χατζηδάκη,
Ολοι εμείς οι Απαθείς και Ένοχοι μάρτυρες των χιλιάδων «σιωπηλων» θανάτων στις ωραιότερες και τις πιο θανατηφόρες παραλιες της Ευρωπης,
παρακαλούμε για το χρόνο σας.
Ακούστε μας.
Σας Ικετευουμε.
Οι παραλίες της πατρίδας μας είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο για την ομορφιά τους και την προσέλκυση εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο.
Δημιουργούν διαχρονικές μνήμες σε όσους τις επισκέπτονται και είναι ζωτικής σημασίας για τις οικονομίες τόσο των παράκτιων κοινοτήτων όσο και της χώρας ως σύνολο.
Ως περιβαλλοντικός πόρος παράγουν κάθε χρόνο 12 δις μέσω του τουρισμού και προσελκύουν νέους κατοίκους που αναζητούν καλύτερο τρόπο ζωής.
Για να γίνονται όλα αυτά βασικός παράγοντας είναι κατά προτεραιότητα η προστασία της ζωής στις ακτές, και το αντίστοιχο αίσθημα ασφάλειας που οφείλει να εξασφαλίζει η πολιτεία στους επισκέπτες των ακτών μας, και ακολουθως η προστασία της ευαίσθητης και εξαιρετικά πλέον επιβαρυμενης Ελληνικης παρακτιας ζώνης.
Πλήθος νόμων και κανονισμών εμπλέκουν διάφορες υπηρεσίες και ιδιωτικούς παράγοντες στη προσπάθεια της πολιτείας να διατηρήσει ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες το παράκτιο περιβάλλον και τις ακτές μας ασφαλείς και φιλόξενες.
Τεράστιοι ανθρώπινοι και οικονομικοί κρατικοί πόροι έχουν διατεθεί και διατίθενται κάθε χρόνο για το σκοπό αυτό με το τελικό αποτέλεσμα δυστυχώς να μην είναι το επιθυμητό για την κοινωνία μας . Υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης της χώρας, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των περισσότερων παράκτιων δήμων και κοινοτήτων κάθε χρόνο οι πνιγμοί και τα ατυχήματα στις ακτές είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι ανθρωπογενείς δρασεις στην ευαίσθητη ζώνη των ακτών κολύμβησης δεν αντιμετωπίζονται με ορθούς τρόπους.
Ένα πλήθος εμπλεκομένων οι οποίοι
μοιράζονται ευθύνες και ρόλους για να διατηρηθεί το παράκτιο περιβάλλον ασφαλές δεν έχουν ένα κοινό συντονισμό και ένα κοινό κανόνα, με αποτέλεσμα τους αδικαιολογητους πνιγμους – σιωπηλους θανατους – ανθρωπων, [περιπου 350 ανά ετος], καθώς και την ανεξελεγκτη ανθρώπινη δράση στις ακτές όπως οι κατασκευαστικες αυθεραισιες, η ρύπανση, οι καταπατήσεις, κλπ.
Η ολη η προσπάθεια της πολιτειας σε οτι αφορα τους πνιγμους εχει καθοριστει απο τις μεθοδευσεις ορισμενων κερδοσκοπων, οι οποιοι με «αγνωστους» τροπους απαιτησαν και πετυχαν την «αποκλειστικοτητα» μεσω του ΠΔ 71/2020 της «εργολαβιας» της ασφαλειας των λουομένων, ( βλέπε σχόλια δημοσιας διαβούλευσης του ΠΔ 71/2020 ).Σε οτι αφορα την ανθρωπινη αυθαιρεσια στη χωροταξία των ακτων, η πολιτεία και οι πολίτες κατα τη λαικη διαλεκτο «σηκώνουν τα χερια» .
Για να διασφαλίσουμε ότι οι παραλίες μας θα είναι ιδιαίτερες και ωραίες που όλοι θα απολαμβάνουν με ασφάλεια και θα παραμεινουν προστατευμενες και αναλλοίωτες, οφείλουμε να δράσουμε άμεσα, και με την ευκαιρία αυτής της διαβούλευσης να εισαγάγουμε και να ενσωματωσουμε στο γράμμα και το πνεύμα συτου του νόμου τους εξής ορισμούς – ένοιες:
1. Ετήσια Κολυμβητική Περίοδος
Η χρονική περίοδος εντός του έτους σύμφωνα με την Οδηγία 2006/7/ΕΚ, και την απορρέουσα υπ΄αριθμ. Η.Π. 8600/416/Ε103/26-2-2009 (ΦΕΚ 356/Β/26-2-2009) σχετικά με τον καθορισμό της ετήσιας κολυμβητικής περιόδου που για τη χώρα μας είναι πέντε 5 μήνες, από 1η Ιουνίου μέχρι 31 Οκτωβρίου, και την οποία κάθε χρόνο ορίζει με απόφαση του το ΥΠΕΝ.
2. Παρακολουθουμενες Ακτες κολύμβησης
Οι ακτές που ειναι καταχωρημενες στο Μητρώο Ακτών Κολύμβησης του ΥΠΕΝ http://www.bathingwaterprofiles.gr. Το Μητρώο αποτελεί κοινωνικό κεκτημένο και σημαντική άυλη κρατική περιουσία, και είναι η μόνη επίσημη και κατ’ έτος επικαιροποιημένη ευρωπαϊκή βάση αναφοράς σε ότι αφορά τα όρια των ακτών κολύμβησης, και τις φυσικοχημικές και περιβαλλοντικές παραμέτρους για την ασφαλή κολύμβηση όλων των ευρωπαίων πολιτών.
3. Μη Παρακολουθούμενες Ακτές Κολύμβησης.
Όλες οι ακτές που δεν είναι καταχωρημενες στο Μητρώο Ακτών Κολύμβησης του ΥΠΕΝ , και για τις οποιες ιδιωτες εκδηλώνουν η οχι ενδιαφέρον παραχώρησης. Σε αυτές τις ακτές μπορεί να προβλεπεται η οχι η παροχή Α βοηθειων απο Διασωστη Ακτής.
4. Διασωστης Ακτης – Υπεύθυνος Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης.
Άρτια εκπαιδευμένος διασωστης ακτης συμφωνα με το πρωτυπο της Διεθνους Ομοσπονδίας Διάσωσης Ζωής (I.L.S.), απο τον Ελληνικο Ερυθρο Σταυρο, και ΟΧΙ με τα ανεπαρκή οριζόμενα στο ΠΔ 71/2020. Με πρόσθετη κατάρτηση απο το ΥΠΕΝ για απόκτηση βασικής ικανότητας εξ όψεως παρακολούθησης και αμμεσης αναφορας στον οικείο ΟΤΑ των αυθεραιτων παρεμβασεων, και των φυσικοχημικων και περιβαλλοντικων παραμέτρων της ακτής, που επιβλέπει.
Το αίσθημα ασφάλειας στις Ελληνικές παραλίες είναι θεμελιώδες τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους ξένους, και θα πρέπει να εξασφαλίζεται οπωσδήποτε στις 1.504 ακτές κολύμβησης που παρακολουθούνται από το ΥΠΕΝ, από τουλάχιστον αντίστοιχο αριθμό Επαγγελματιών Διασωστων Ακτης, που θα αμείβονται δίκαια για τη προσφορά τους.
Το υφιστάμενο πλαίσιο παρά το εξωφρενικό κοστος [27.000.000€ για 680 «ναυαγοσώστες» δηλαδη 39.700€/ «ναυαγοσώστη» ] δεν οδηγεί σε αυτό το αποτέλεσμα, και δεν μεριμνά για την ενημέρωση των πολιτών, και την ασφαλή κολύμβηση στο σύνολο των εγκεκριμένων από το κράτος 1504 ακτών κολύμβησης, αλλά μόνο σε μέρος αυτών, αφού κατά τους ετησιους απολογισμους του ΥΠΑΝΠ ο αριθμός των «ναυαγοσωστών» που προσλαμβάνουν οι παρακτιοι ΟΤΑ ειναι περιπου 680, στις λεγόμενες «πολυσύχναστες παραλίες» και οι πνιγμοι σε αυτες ειναι το 1% απο τους 350 συνολικα ετησιους πνιγμους στην επικράτεια.
Η καθιέρωση του επαγγέλματος «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» κρίνεται αναγκαια μετά την ΠΑΤΑΓΩΔΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ του ΠΔ 71/2020 να μειωθούν οι πνιγμοί. Για την εισαγωγή στην αγορά εργασίας του επάγγελματος του «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» θα πρέπει να
ληφθει υπόψη το ΠΔ ΥΠΆΡΙΘΜ. 38/2010 ( ΦΕΚ 78/Α/25-5-2010 ) σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων και τις περιοδικές «δοκιμασίες επάρκειας», που αφορούν τις επαγγελματικές γνώσεις, με κύρια απαίτηση αυτή της εντοπιότητας, για τους ευνόητους λόγους εξωστρέφειας, και στήριξης των τοπικών παράκτιων κοινοτήτων. [ κ. Χατζηδάκη σας γνωρίζουμε ότι στις περισσότερες
θαλασσοανεμοδαρμενες ακτές της νησιωτικής Ελλάδος, οι «εργολάβοι» σκορπάνε κάθε καλοκαίρι «ευκαιριακους ναυαγοσώστες» με καταγωγή στη πλειονότητα τους, απο την ηπειρωτική χώρα, με μηδενική έως ελάχιστη εμπειρία, που ο καθένας τους κοστίζει από 1200€ έως 2.000€ το μήνα. Δηλαδή μ.ο. 8.000€ από τα 39.700€ που χρεώνουν τους ΟΤΑ ]
Το επάγγελμα του «Διασωστη – Υπεύθυνου Ασφάλειας Ακτής Κολύμβησης» πρέπει να είναι ελεύθερο, χαρακτηρισμένο ως ανθυγιεινό λόγω της υπερέκθεσης σε υψηλές θερμοκρασίες και στην UV ακτινοβολία, και αμειβόμενο στη βάση της παγιωμένης ετήσιας έως τώρα δαπάνης των ΟΤΑ των 27.000.000 € [ Ενδεικτικά κ. Χατζηδάκη με τα ίδια χρήματα μπορούν να προσλαμβανονται αντί των 680 «ναυαγοσωστών» του ΠΔ 71/2020, 2.250 «Διασώστες- Υπεύθυνοι Ασφάλειας Ακτών Κολύμβησης» με εγκεκριμένο εξοπλισμό Α’ βοηθειών του ΕΚΑΒ και με μικτές μηνιαίες αποδοχές 3.000 €. Η διαφορά είναι ότι ΔΕΝ θα υπάρχουν σε ορισμένες ακτές για «ντεκόρ» μερικά ΑΧΡΗΣΤΑ 5μετρα «διασωστικα» φουσκωτά και jetski «παντός καιρου» των «εργολάβων» του ΠΔ 71/2020…. Για φαντάσου κ. Χατζηδάκη: Με την ίδια δαπάνη 2.250 ΙΚΑΝΟΥΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ Διασώστες Ακτής από τις τοπικές παρακτιες κοινότητες αντί των 680 » ευκαιριακων ναυαγοσωστών » των εργολάβων….. για φαντάσου κ. Χατζηδάκη…., για φαντάσου κ Στυλιανιδη….., για φαντάσου κ. Μητσοτάκη που ψάχνεις νέες θέσεις εργασίας…… ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ……!!!!!]
4. Κολύμβηση και δράση σε οριοθετημενη παραλία, υπό την επιτήρηση Διασώστη Ακτής.
Αφορά στη κολύμβηση και δράση στους καθορισμένους χώρους παραλίας που επιτηρουνται από κατάλληλους Διασωστες Ακτης και διαθέτουν τον κατάλληλο εξοπλισμό περισυλλογής λουομένων εντός των ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΟΡΙΩΝ των ακτών κολύμβησης, όπως αυτά αποτυπωνωνται στη βάση http://www.bathingwaterprofiles.gr. και τα οποία σταματούν σε απόσταση 50 μέτρων από τη μέση ανάβαση του κύματος.
Σε αυτές τις ακτές ειναι απαραίτητη η παρουσία Διασωστων Ακτής, για παροχή Α βοηθειών, όχι όμως σε όλο το μήκος τους, αλλά σε συγκεκριμένους τομείς εύκολα προσβάσιμους, για τον οποιονδήποτε αναζητά την απόλυτη ασφάλεια, για λόγους υγείας, η μη εξοικείωσης του με το υγρό στοιχείο. Αυτή η συνθήκη δεν είναι δυνατόν να προσφέρεται ΑΛΟΓΙΣΤΑ σε όλο το μήκος των λεγόμενων «πολυσύχναστων» παραλιών με παράταξη «ναυαγοσωστικων πύργων» ανα 400 μέτρα, για τον απλό λόγο οτι ΔΕΝ χρήζουν όλοι οι λουομενοι επιτήρησης. Όσοι επιθυμούν μπορούν να αναζητήσουν πολύ εύκολα τη προστασία του Διασωστη Ακτής.
5. Κολύμβηση και δράση με ατομική ευθύνη οπουδήποτε, χωρίς την επιτήρηση Διασωστη Ακτής.
Αφορά στη κολύμβηση και δράση στο σύνολο των ακτών που δεν ανήκουν στη κατηγορία της παρ.4. Οι διαδικασίες και υποχρέωση παροχής Α’ βοηθειών εντάσσεται στο κρατικό σύστημα του ΕΚΑΒ. Οπωσδήποτε οι επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται σε τέτοιες ακτές ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να επιβαρυνθουν με δαπάνη πρόσληψης Διασωστη Ακτής. Η τήρηση συλλογής Α βοηθειών, και η εκπαίδευση των ιδίων, η συγγενικων τους προσώπων, η υπαλλήλων τους για απόκτηση βασικών γνώσεων Α βοηθειών σε ναυαγωσωστικες σχολές, η στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, θεωρείται κοινωνικά υπεύθυνη και ικανοποιεί τις απαιτήσεις προστασίας των λουομένων.
6. Σύστημα Ενημέρωσης Πολιτών
Είναι κρίμα και άδικο να θέτουμε ως προτεραιότητα ενα σύστημα ηλεκτρονικών καταγγελιών (άρθρο 16), την ώρα που κάθε χρόνο έχουμε 350 πνιγμους στις ακτές λόγω ΑΝΥΠΑΡΚΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ των επισκεπτών των ακτών. Οι περισσότεροι πνιγμοί θα είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε ευκολη πρόσβαση των θυμάτων και όλων των πολιτών σε πλατφόρμα λογισμικού με την κατάσταση των επιτηρουμενων και μη επιτηρουμενων ακτών κολύμβησης σε πραγματικό χρόνο, η οποία θα εκμεταλευοταν τα δεδομένα της ΕΜΥ, και της βάσης http://www.bathingwaterprofiles.gr.του ΥΠΕΝ.
Κύριε Χατζηδάκη εχετε την ευκαιρία να καινοτομησετε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εξασφαλιζοντας αυτή τη πληροφόρηση στις γλώσσες που ομιλούν οι 35.000.000 επισκέπτες των Ελληνικών ακτών. Ακολούθως μεριμνηστε για όσα πρόστιμα θέλετε μέσω της ίδιας πλατφόρμας. Φανταστείτε κ Χατζηδάκη 35.000.000 ανθρώπους να μπορούν εύκολα στα κινητά τους τηλέφωνα να ενημερώνονται σε πραγματικό χρόνο για τη κατάσταση των ακτών, για το διάγραμμα τους, τη μορφολογία τους, το κύμα, τον ανεμο, τις παροχές, τη πρόσβαση, και οτιδήποτε αφορά την ασφάλεια τους, με ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΟΜΩΣ το σύστημα των ηλεκτρονικών καταγγελιών. Είναι σκόπιμο. Είναι υλοποιησιμο. Είναι απαραίτητο. Ειναι επείγον. Οι πολίτες χρειάζονται έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση για την ασφάλεια τους. Το ΑΠΟΤΥΧΗΜΈΝΟ ΠΔ 71/2020 ΔΕΝ δινει στους πολίτες αυτή τη δυνατότητα. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ. ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΠΝΙΓΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Η παρούσα παρέμβαση στη διαβούλευση έλαβε υπ’οψη εκτος της υφιστάμενης πολύπλοκης «Ελληνικης» πραγματικότητας, τις δυνατότητες του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης όπως αυτές αναφέρονται στην αποστολή αυτου (https://mindigital.gr/to-ypourgeio/apostoli), και στη πεποίθηση- ελπίδα ότι είναι ικανό να προσφέρει στα 35.000.000 πολιτών που επισκέπτονται κάθε χρόνο τις πιο ωραίες ακτές του κόσμου, ηλεκτρονικές υπηρεσίες αντίστοιχες η και ανώτερες από αυτές που απολαμβάνουν οι επισκέπτες των ακτών της μακρινής Αυστραλίας μέσω της εφαρμογής Beatchsafe.org.au/apps. Αυτή την εφαρμογή προτείνουμε ως υπόδειγμα, και έχουμε τη βεβαιότητα ότι η ανάπτυξη αντίστοιχης της, θα συμβάλει με το καλύτερο τρόπο στη μείωση των πνιγμων, και στην χωροταξικη ευνομια στις Ελληνικές Ακτές.
Κ. Χατζηδάκη ευχαριστούμε για το χρόνο σας.
Με την ελπίδα να εισακουστουμε, όλοι εμείς οι Απαθείς και Ένοχοι μάρτυρες των χιλιάδων «σιωπηλων» θανάτων στις ωραιότερες και τις πιο θανατηφόρες παραλιες της Ευρωπης……..
Με βάση το προσχέδιο του νέου νόμου κατά τον οποίο η χρήση αιγιαλού ανήκει στην κτηματική υπηρεσία ως διαχειριστή,η απόφαση με Α.Π.33965/24-04-2023 έχει πλέον ισχύ (αν και καταχρηστικός βάση του νέου νόμου καθώς και με αρμόδιους φορείς όπως ο ΠΑΣΚΕΔΙ μέσα.Π.532/2023)ή καταρρίπτεται και λόγω έχει πλέον η αρμόζουσα αρχή (κτηματική); Είμαστε υπόχρεοι στα υπέρογκα, άδικα και κατά πως φαίνεται παράνομα πόσα αυξήσεων ή αναμένουμε νέα απόφαση;
Να αναγνωριστούν οι υφιστάμενοι προ του 2000 αμμοκράτες και να επιτραπεί η επιδιόρθωσή τους (πιθανώς υπήρχε και παλαιότερη παρόμοια διάταξη).
Να επιτραπεί η χρήση με αντάλλαγμα, υφιστάμενων προ του 2002, ήπιων κατασκευών (αναβαθμών, ξύλινων κατασκευών, κολυμβητικών δεξαμενών), που βρίσκονται στην παραλία έμπροσθεν όμορων ξενοδοχειακών μονάδων και είναι προς εξυπηρέτηση των πελατών των ξενοδοχείων.