Αρχική Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξειςΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός

ΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός

Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών, ώστε να διασφαλίζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και να επιτρέπεται η αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον.

Σχόλια 1 2
  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 23:14 | Πράσινοι

    ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΑΓΑΘΑ
    Είναι ήδη προβληματικό από την αρχή ότι ένα νομοσχέδιο που αφορά τις παραθαλάσσιες περιοχές, το φυσικό περιβάλλον, κατατίθεται από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και όχι από το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση βλέπει τη φύση κυρίως εργαλειακά, ως πηγή πλούτου (για ορισμένους) και όχι, όπως θα έπρεπε, ως πηγή ζωής, ένα οικοσύστημα που στηρίζει τη βιοποικιλότητα και προσφέρει σημαντικές οικολογικές υπηρεσίες. Η κυβέρνηση θέτει ως απόλυτη προτεραιότητα την οικονομική εκμετάλλευση ενός τόσο πολύτιμου φυσικού αγαθού, αγνοώντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη οικονομία χωρίς τη φύση. Καταστρέφοντας τη φύση καταστρέφεις τελικά και την τοπική οικονομία και την ανθρώπινη ευημερία.

    Ο ίδιος δε ο τίτλος του νομοσχεδίου «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις», δείχνει ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η «αξιοποίηση» της φύσης και συγκεκριμένα της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές. Όμως, εδώ φαίνεται ότι η κυβέρνηση αγνοεί παντελώς ότι η φύση στις παραθαλάσσιες περιοχές έχει ήδη αξία: Προσφέρει δωρεάν σε όλους μας αναψυχή, οξυγόνο, προστασία από τη διάβρωση και τις πλημμύρες, και τόσες άλλες οικοσυστημικές υπηρεσίες, χώρο για ελεύθερο παιχνίδι και περίπατο κοκ. Κι αυτά παρέχονται εντελώς δωρεάν, όσο προστατεύουμε τις παραθαλάσσιες περιοχές, και συμβάλλουν στην οικονομική ευημερία και στην επιβίωση όλων μας, και όσων επισκέπτονται αυτές τις περιοχές και όσων εργάζονται σε αυτές (ψαράδες, επισκέπτες, κάτοικοι των περιοχών κοκ).

    Άρα, ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης με το νομοσχέδιο είναι ο περιορισμός της αξίας που ήδη έχουν για όλους μας και για την επιβίωσή μας οι ακτές, ως θυσία στο βωμό του κέρδους κάποιων λίγων που επιδιώκουν να τις εκμεταλλευτούν οικονομικά σε βάρος όλων των υπολοίπων, σε βάρος των φτωχότερων, σε βάρος της ίδιας της φύσης με τις αυθαιρεσίες που αντιμετωπίζουμε στις ακτές (κατάληψη ελεύθερων χώρων, ομπρέλες και ξαπλώστρες παντού, καταστροφή αμμοθινών, παράνομη αμμοληψία κλπ).

    Το νομοσχέδιο αυτό υποβαθμίζει περαιτέρω το περιβάλλον και την ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές καθώς:
     Αυξάνει την κάλυψη από επιχειρηματικές δραστηριότητες (ομπρέλες, ξαπλώστρες κλπ) από 50% σε 60% στις παραλίες που δεν εντάσσονται στο δίκτυο NATURA 2000. (άρθρο 8, 3,γ)
     Μειώνει την απόσταση ομπρελών – ξαπλωστρών από το χειμέριο κύμα από τα 5 μέτρα στα 4 μέτρα (άρθρο 8, 3,γ), και μάλιστα σε μια περίοδο κλιματικής κρίσης.
     Παραδίδει ακόμη και μικροσκοπικές παραλίες σε εμπορευματική εκμετάλλευση μειώνοντας τα σχετικά όρια του 2019 και επιτρέποντας εμπορική εκμετάλλευση ακόμη και μικρών ακτών, αρκεί να είναι μεγαλύτερες των 4 μέτρων (μήκος ή πλάτος) ή 150 τετραγωνικών μέτρων! (Άρθρο 9.3).
     Επιτρέπει επιχειρηματικές δραστηριότητες κι εμπορική εκμετάλλευση σε ακτές χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση την ύπαρξη Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για τις επιπτώσεις στο παράκτιο και θαλάσσιο οικοσύστημα, και τη φέρουσα ικανότητα κάθε ακτής.
     Αντί να ολοκληρώσει τη διαδικασία σύνταξης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών, Σχεδίων Διαχείρισης και Προεδρικών Διαταγμάτων για τις περιοχές NATURA 2000, όπως έχει υποχρέωση η χώρα μας και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ C-849/18λ εισάγει μια νέα ρύθμιση, τις «απάτητες παραλίες» (όπου «απαγορεύεται η απλή παραχώρηση χρήσης, καθώς και οποιαδήποτε άλλη δράση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη μορφολογία τους και την ακεραιότητά τους ως προς τις οικολογικές τους λειτουργίες», άρθρο 4,2). Η ρύθμιση αυτή θα αφορά τμήμα μόνο των παραλιών περιοχών NATURA 2000. Ποιες και πόσες θα είναι αυτές οι παραλίες παραπέμπεται σε Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα πρέπει να βγει μέχρι την 1η Μαρτίου 2024 (Άρθρο 22, 1)¨
    Επισημαίνουμε ακόμη ότι τα νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό καθώς αφαιρεί το τεκμήριο της αρμοδιότητα των τοπικών υποθέσεων από την Αυτοδιοίκηση (άρθρο 102 του Συντάγματος) και είναι αντικοινωνικό γιατί αποκλείει ακόμη περισσότερους πολίτες χαμηλών εισοδημάτων απο δημόσιους χώρους
    Σημειώνουμε τέλος, ότι όλα αυτά τα σημαντικά δόθηκαν για διαβούλευση fast track μόλις 14 ημερών, που λήγει σήμερα!

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 22:39 | ΣΑΜΨΟΥΝΗ ΝΤΙΝΑ

    Αδιανόητο είναι το γεγονός του εξ αποστάσεως ελέγχου και διαχείρισης των παραλιών και αιγιαλων. Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ο εγγύτερος φορέας διοίκησης. Με το παρόν νομοσχέδιο καταργείται ουσιαστικά το αυτοδιοίκητο των ΟΤΑ αναφορικά με την εκμίσθωση εποπτεία και διαχείριση των παραλιών. Υποβαθμίζει σοβαρά την τοπική αυτοδιοίκηση εφόσον αφαιρεί τον πρωτεύοντα ρόλο στα θέματα του τόπου τους. Πολύ περισσότερο με δεδομένο ότι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν υπάρχουν καθότι οι κτηματικές υπηρεσίες, υστερούν σε στελεχιακό δυναμικό και πολλές φορές και εξοπλισμό.

    Αξιοσημείωτο είναι το ότι κάποιες προστατευτικές διατάξεις περιορίζονται μόνο στις περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί Natura και δεν επεκτείνονται και σε άλλες που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας.

    Ουσιαστικά θέτονται προς μίσθωση και εμπορική εκμετάλλευση μαζικά, όλες οι παραλίες και δεν εξαιρούνται μακριά από ανθρωπογενείς χρήσεις, είτε παραλίες που έχουν αποφασιστεί από τα δημοτικά συμβούλια να μη μισθώνονται είτε μικρές παραλίες.

    Ενώ το νομοσχέδιο έχεις εισπρακτικό χαρακτήρα, στερείται από περιβαλλοντικό πρόσημο. Δεν αξιολογεί τους κινδύνους της εκμετάλλευσης για το φυσικό περιβάλλον , ενώ δεν διασφαλίζεται η προστασία του ζωτικού χώρου των κατοίκων ενώ επιτρέπει σε κάποιες περιπτώσεις, την συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου.

    Ο παλιός αιγιαλός χάνει την έννοια του κοινόχρηστου χαρακτήρα όπως ισχύει με την παλιότερη νομοθεσία σε πολλές περιπτώσεις.

    Αναφορικά με τον καθορισμό προστίμων για παράνομη χρήση και κατάληψη θεωρώ πως πρέπει με κάποιο τρόπο να συσχετιστεί με τις εισπράξεις της επιχείρισης.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 22:30 | Τζωρτζης

    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες. Μακριά από το φυσικό περιβάλλον όχι άλλλο ποια καταστροφή το φυσικό περιβάλλον θα μας έχει μαζί του μην καταστρέφετε τη χώρα και το πολιτισμό. όχι γεωτρήσεις θα χαθούν τα νερά όλα καθώς γίνονται χωρίς μελέτη και με άδειες ψεύτικες

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 22:55 | ΟΕΝΓΕ- ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

    Σχετικώς με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών στο οποίο περιλαμβάνεται διάταξη με την οποία καθιερώνεται η αύξηση στην αποζημίωση των εφημεριών των ιατρών ΕΣΥhttp://www.opengov.gr/minfin/?p=12325, Μέρος Δ΄, άρθρο 29) έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:
    1. Ως Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. επιμένουμε στον διπλασιασμό της αύξησης της εφημεριακής αποζημίωσης.Η αύξηση που προβλέπεται αντιστοιχεί σε 1 ευρώ αύξηση στην ωριαία αποζημίωση της εφημερίας. Δηλαδή, η ωριαία αποζημίωση της εφημερίας μετά τις αυξήσεις θα κυμαίνεται από 5,48 ευρώ για τον ειδικευόμενο έως 8,42 ευρώ για τον Διευθυντή ΕΣΥ. Π.χ., Διευθυντής Α’ ζώνης εφημέρευσης τώρα 585€ καθαρά για 3 ενεργές + 3 ετοιμότητες, δηλαδή 83 ώρες με την αντιστοίχιση δηλαδή 7€ την ώρα, με την «αύξηση» 702€ καθαρά 8,4 € την ώρα. Μάλιστα αν δεν γίνει συνοδή ρύθμιση για αυτοτελή φορολόγηση των τακτικών εφημεριών όπως απαιτούμε εδώ και χρόνια, η όποια αύξηση θα μείνει κενό γράμμα γιατί η εφορία θα την πάρει πίσω την επόμενη χρονιά με την εκκαθάριση.
    2. Η αύξηση κατά 20% όπως διατυπώνεται στο άρθρο αφορά μόνο την ωριαία αποζημίωση και δεν προβλέπεται η αύξηση κατά 20% και της πάγιας προσαύξησης ( 31,8 ευρώ) κάθε εφημερίας.Κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού η εξαγγελία αφορούσε σε «αύξηση κατά 20% της αποζημίωσης των εφημεριών», όχι μόνο του ωρομισθίου – όπως είναι διατυπωμένο το υπό διαβούλευση άρθρο .
    Θα πρέπει να αυξηθεί κατά 20% και η πάγια προσαύξηση 31.8€ κάθε εφημερίας (2ο εδάφιο της περίπτωσης δ της παραγράφου 4).
    3. Οι ιατροί του ΕΣΥ με τους νόμους 3842/2010 και 4172/2013 υφίστανται υπέρμετρη φορολόγηση καθόσον η αποζημίωση από αυτές επιπροστίθεται στις τακτικές αποδοχές τους, με αποτέλεσμα να φορολογούνται με τον ανώτατο συντελεστή φορολόγησης και τα τελικά ποσά φόρου να συντελούν σε πραγματική μείωση μισθού 400-600 ευρώ τον μήνα (ανά βαθμίδα και αριθμό εφημεριών).
    4. Η αποζημίωση για τις εφημερίες που πραγματοποιούν οι ιατροί του ΕΣΥ δε συνιστούν τακτικό εισόδημα καθόσον αυτή εξαρτάται και από τον αριθμό, το είδος και τις συνθήκες κάθε κλινικής. Επομένως διαφέρει από ιατρό σε ιατρό/ανά κλινική/ανά νοσοκομείο και ανά μήνα, αφού είναι πιθανόν ένας ιατρός να μην πραγματοποιήσει εφημερία κάποιον μήνα για οποιονδήποτε λόγο και παρόλα αυτά θα λάβει τον μηνιαίο μισθό (πχ άδεια αναρρωτική, εκπαιδευτική, έγκυες, λεχωίδες κλπ).
    5. Για να είναι λυσιτελής η νομοθετούμενη αύξηση της αποζημίωσης των εφημεριών, πρέπει να συνδυαστεί με ταυτόχρονη ρύθμιση της φορολογίας τους, με την προσθήκη ενός επιπλέον άρθρου στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο.Ζητάμε να επανέλθει σε ισχύ το άρθρο 3 του νόμου 3754 του 2009 (αυτοτελής φορολόγηση με ειδικό συντελεστή 20%).Επίσης ζητάμε τη θέσπιση αφορολόγητου για τις πρόσθετες εφημερίες για όσο χρονικό διάστημα ισχύει ο διαχωρισμός σε τακτικές και πρόσθετες.
    6.Αναφορικά με την αντιστοίχιση των βαθμών γιατρών ΕΣΥ με τα μέλη ΔΕΠ προτείνουμε η αντιστοίχηση να είναι ως εξής:
    α. Συντονιστής Διευθυντής, Διευθυντής Τμήματος και Καθηγητής Ά βαθμίδας, Διευθυντής Κλινικής
    β. Διευθυντής και Καθηγητής Ά Βαθμίδας
    γ. Επιμελητής Α΄ και Αναπληρωτής Καθηγητής
    δ. Επιμελητής Β΄ και Επίκουρος Καθηγητής

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 22:48 | Αλκμήνη Πάκα, Μόνικα Θέμου, Αννα Αρβανιτάκη

    Κείμενο παρατηρήσεων στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο των:
    Αλκμήνη Πάκα Καθηγήτρια Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ
    Μόνικα Θέμου Χωροτάκτη, Πολεοδόμο Συγκοινωνιολόγο Μηχανικό MA, M.Sc.
    Άννα Αρβανιτάκη Χωροτάκτη Πολεοδόμο Αρχιτέκτονα Μηχανικό MA, M.Sc.
    Το κείμενο του νομοσχεδίου χρήζει περεταίρω επεξεργασίας δεδομένου ότι χρησιμοποιεί συχνά αδόκιμες λέξεις (π.χ. μεταχείριση αιγιαλών) ή δίνει κρίσιμους ορισμούς με ασάφεια (π.χ. διακριτό τμήμα αιγιαλού)
    Θεωρούμε ότι το νομοσχέδιο επιχειρεί να δώσει έμφαση στην εμπορική εκμετάλλευση παρά στα κύρια χαρακτηριστικά του αιγιαλού και της παραλίας που είναι η κοινοχρησία, ο πολιτισμός και τα σημαντικά οικοσυστήματα του παράκτιου χώρου καθώς και η τρωτότητα του στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής.
    Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Ιδιαίτερα η προστασία των θαλάσσιων και παράκτιων περιοχών εμπίπτει στο ρυθμιστικό πεδίο του ν. 1650/1986(όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει). Ο νόμος αυτός συνιστά τη σημαντικότερη και πληρέστερη εξειδίκευση των διατάξεων του άρθρου 24 του Συντάγματος. Με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2001 επήλθε ρητή κατοχύρωση της αρχής της αειφορίας, που επιτάσσει την στάθμιση της οι¬κονομικής ανάπτυξης σε αντιπαραβολή με την περιβαλλοντική προστασία.
    Είναι επομένως επιβεβλημένο το κράτος να προβεί σε σύνταξη πλαισίου προστασίας και διαφύλαξης του περιβάλλοντος των ακτών, διασφάλιση της γραμμής αιγιαλού και της ζώνης παραλίας, εξασφαλίζοντας και προστατεύοντας την κοινοχρησία, τον πολιτισμό και τα σημαντικά οικοσυστήματα του παράκτιου χώρου και εκ των υστέρων να προβαίνει σε εκμίσθωση των ακτών.
    Έτσι παρατηρούμε ότι σύμφωνα με :
    1. Στο άρθρο 10 ‘Διατήρηση της Βιολογικής Ποικιλίας’ του Ν. 3022/02 (ΦΕΚ Α 144/19-6-02) ‘Κύρωση των τροποποιήσεων της Σύμβασης της Βαρκελώνης του 1976 για την προστασία της Μεσογείου Θάλασσας από τη ρύπανση και των τροποποιήσεων του Πρωτοκόλλου του 1980 ‘για την προστασία της Μεσογείου Θάλασσας από τη ρύπανση από χερσαίες πηγές, αναφέρεται: «……Τα Συμβαλλόμενα Μέρη, μεμονωμένα ή από κοινού, θα λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία και τη διατήρηση της βιολογικής ποικιλίας, των σπάνιων ή ευαίσθητων οικοσυστημάτων, καθώς επίσης και των ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας τα οποία είναι σπάνια, έχουν ελαττωμένους πληθυσμούς, είναι απειλούμενα ή κινδυνεύοντα, καθώς και των οικοτόπων τους, στην περιοχή στην οποία εφαρμόζεται η παρούσα Σύμβαση….»
    2. Το πρωτόκολλο, «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιων Ζωνών» κυρώθηκε από Συμβαλλόμενα Μέρη και τέθηκε σε ισχύ στις 24 Μαρτίου 2011. Όπως αναφέρεται σε αυτό « είναι απαραίτητο να εφαρμόζεται μια περιβαλλοντικά αειφόρος, οικονομικά δίκαιη, κοινωνικά υπεύθυνη και πολιτισμικά ευαίσθητη διαχείριση των παράκτιων ζωνών λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη την ευθραυστότητα των παράκτιων οικοσυστημάτων και τοπίων».
    Η χώρα μας δεν έχει προχωρήσει, παρά του ότι το είχε αρχίσει, στην θεσμοθέτηση του ειδικού χωροταξικού πλαισίου «Ολοκληρωμένη Διαχείριση Παράκτιων Ζωνών», ως όφειλε. Ο ν. 2204/1994 προτάσσει ότι η προστασία των ακτών προϋποθέτει την κατάρτιση σχετικών χωροταξικών σχεδίων, εθνικής στρατηγικής για την προαγωγή της ΟΔΠΖ. Το Πρωτόκολλο έχει υπογραφεί από 15 Συμβαλλόμενα Μέρη της Σύμβασης και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπογραφή και η κύρωση του Πρωτοκόλλου από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί ευρωπαϊκό δίκαιο και δεσμεύει τα Κράτη Μέλη και τα ινστιτούτα της. Συνεπώς, η εφαρμογή του είναι δεσμευτική και για την Ελλάδα , παρόλο που δεν προχώρησε σε Εθνική Στρατηγική για την ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου.
    Βασικά στοιχεία της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Παράκτιων Ζωνών είναι:
    • προστασία και αειφόρος χρήση των παράκτιων ζωνών,
    • διαφύλαξη των φυσικών πόρων από τις οικονομικές δραστηριότητες (γεωργία, βιομηχανία, αλιεία, υδατοκαλλιέργεια, τουρισμός, αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, χρήση συγκεκριμένων φυσικών πόρων,υποδομή, ενεργειακές εγκαταστάσεις, λιμένες και θαλάσσιες εργασίες και δομές,θαλάσσιες δραστηριότητες),
    • προστασία των χαρακτηριστικών ορισμένων ειδικών παράκτιων οικοσυστημάτων,
    • αναγνώριση της φυσικής και πολιτιστικής αξία των παράκτιων τοπίων,
    • διατήρηση και προστασία της πολιτιστικής, αρχαιολογικής και την ιστορικής κληρονομιάς των παράκτιων ζωνών,
    • εξασφάλιση αποτελεσματικής διακυβέρνησης και συμμετοχής ενδιαφερομένων μερών,
    • ανάληψη δραστηριοτήτων ευαισθητοποίησης, κατάρτισης, εκπαίδευσης και έρευνας.
    Επιπλέον η νομολογία του συμβουλίου της Επικρατείας για το θέμα της προστασίας των θαλασσών και παράκτιων περιοχών μεταξύ άλλων αναφέρει:
    α) Το ζήτημα της προστασίας των θαλάσσιων και παράκτιων περιοχών προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία για τρεις καταρχάς λόγους: Πρώτον, οι περιοχές αυτές αποτελούν κατεξοχήν ευαίσθητα από περιβαλλοντική άποψη οικοσυστήματα. Δεύτερον, τα οικοσυστήματα αυτά διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία εν γένει των ανθρωπογενών συστημάτων. Τρίτον, η προστασία των ευαίσθητων αυτών οικοσυστημάτων προσλαμβάνει πρόσθετο ενδιαφέρον σε χώρες, όπως η Ελλάδα και οι λοιπές Μεσογειακές χώρες, οι οποίες έχουν εκτεταμένες ακτές.
    β) Οι «θαλάσσιες και παράκτιες προστατευόμενες περιοχές» αποτελούν σημαντικό τμήμα της κατηγορίας των «ιδιαίτερα προστατευόμενων περιοχών» του διεθνούς δικαίου περιβάλλοντος. {Βλ. Σχετικά την έκθεση Oceans and the Law of the Sea, Report of the Secretary General, United Nations General Assembly, Fifty-third session, 1998 (A/53/456), παρ. 317-322}. Ιδιαίτερη σημασία έχει εν προκειμένω η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Η Σύμβαση κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν. 2321/1995.
    γ) Η Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα και η Agenda 21 δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα παράκτια οικοσυστήματα. Η Agenda 21 περιλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο (κεφ. 17), το οποίο αφορά την προστασία των ακτών, που θεωρούνται ως «ευπαθή οικοσυστήματα».
    Συγκεκριμένα:
    1.Ως προς την κοινοχρησία θεωρούμε ότι δεν εξασφαλίζεται η ζώνη παραλίας ενώ εμπορευματοποιούνται πλείστες ακτές. Έτσι ενώ το κράτος όφειλε να καθορίσει ζώνη παραλίας τουλάχιστον 50 μέτρα όπως όριζε ο ν.2971/2001 (και με τροποποίηση μειώθηκε σε 30μ). και όσο οι πολίτες ευελπιστούν στην εξασφάλιση αυτής της ζώνης, προωθείται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο όχι απλά περαιτέρω μείωση του ελάχιστου πλάτους, αλλά κατάργηση αυτού. Τονίζουμε ότι δεν υφίσταται διακριτή ευχέρεια της Διοίκησης ως προς τον καθορισμό αιγιαλού(ΣΤΕ 377/2002,3143/1992), δεδομένου ότι ο αιγιαλός δεν δημιουργείται με σχετική πράξη της Πολιτείας (η πράξη που εκδίδεται για τον καθορισμό της οριογραμμής του αιγιαλού είναι διαπιστωτική της υφιστάμενης κατάστασης), αλλά προκύπτει από φυσικά φαινόμενα(ΣΤΕ 1870/2010). Ο καθορισμός δε ζώνης παραλίας είναι αναγκαίος για την απρόσκοπτη επικοινωνία με τη θάλασσα και για τη διαφύλαξη των μορφολογικών στοιχείων και των οικοσυστημάτων που συνθέτουν το παράκτιο τοπίο.
    Κι ενώ προωθείται η κατάργηση του ελαχίστου πλάτους παραλίας τα σημερινά Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή (ΠεΣΠΚΑ), αναφέρουν σημαντική άνοδο της στάθμης της θάλασσας έως το 2030,2050,2100 που θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην παράκτια ζώνη. Αν σήμερα ωθούμε με τη δόμηση και την εκμετάλλευση σε κατάργηση τη ζώνη παραλίας, αύριο θα πληρώνουμε από κοινού πανάκριβα τείχη μέσα στη θάλασσα προκειμένου να διαφυλάξουμε ή να αποζημιώσουμε, με επιτακτική ανάγκη, ότι τώρα δημιουργείται δίπλα στο κύμα. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ΠεΣΠΚΑ και την αναγκαιότητα καθορισμού ικανού πλάτους κοινόχρηστης ζώνης παραλίας.
    Επιπλέον τίθεται το ερώτημα πως εξασφαλίζεται η κοινοχρησία σε μια παραλία με το 50% αυτής να εκμισθώνεται από επιχειρήσεις και το άλλο 50% να διατίθεται για όλους τους «άλλους»? Είναι δυνατόν το σύνολο κατοίκων και επισκεπτών να εξομοιώνεται με το κοινό συγκεκριμένου αριθμού επιχειρήσεων? Έτσι προτείνουμε να μειωθεί σε 20% το ποσοστό που μπορεί να εκμισθώνεται σε μια παραλία και όχι πάνω από 2.000 τ.μ. Πιθανή αύξηση να επέρχεται με ταυτόχρονη αύξηση ποσοστού καθορισμού και εξασφάλισης της κοινοχρησίας, ζωνών αιγιαλού και παραλίας ανά τη χώρα και όχι πάνω από 30% και 2000 τ.μ. στο σύνολο του αιγιαλού -παραλίας. Ως προς την εξασφάλιση διόδων υπενθυμίζουμε την παράγραφο 8.3.2 του άρθρου 23 του ν.1337/1983 σύμφωνα με την οποία ‘ανά ιδιωτικό κτήμα που βρίσκεται στη ζώνη των 500 μ. από την γραμμή παραλίας οφείλει να αφήνει διόδους προσπέλασης ανά 300μ. το πολύ 350 μ’.
    2. Ως προς τον πολιτισμό θεωρούμε ότι πλήρης απαγόρευση εκμίσθωσης απαιτείται όχι μόνο σε παραλίες που γειτνιάζουν με αρχαιολογικούς χώρους αλλά και σε περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού (και για τις οποίες κρατάει την αρμοδιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού) ως «τόποι ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους». Οι τόποι αυτοί με ρύθμιση του ΥΠΠΟΑ χαρακτηρίζονται ως «ιστορικοί τόποι». Το ίδιο επιβάλλεται και για τα «τοπία ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους» που έχουν χαρακτηριστεί και την αρμοδιότητα των οποίων έχει το ΥΠΕΝ.

    3. Ως προς τα οικοσυστήματα του παράκτιου χώρου, τη σημαντικότητα των οποίων προαναφέρουμε, σύμφωνα με όλο το σχετικό πλαίσιο προστασίας Εθνικό και Κοινοτικό, θεωρούμε ότι καμιά παραλία που ανήκει σε περιοχή Natura δεν πρέπει να εκμισθώνεται προκειμένου να διασφαλίζεται ο προορισμός ως τόπων προστασίας και ως «κοινόχρηστων αγαθών». Επιπλέον για οποιαδήποτε παραλία που δεν εμπίπτει σε ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας, η εκμίσθωση θα πρέπει να είναι δυνατή μετά από μελέτη που θα αξιολογεί το οικοσύστημα και θα προτείνει μέτρα διαφύλαξης και αφού έχει επιπροσθέτως οριστεί ζώνη παραλίας με ελάχιστο πλάτος μεγαλύτερο ή ίσο των 30μέτρων και έχουν απαλλοτριωθεί, σύμφωνα με το υπάρχον σήμερα θεσμικό πλαίσιο, τυχών κτίσματα. Καμμία παραλία-αιγιαλός δεν πρέπει επίσης να εκχωρείται προς εκμίσθωση όταν η γραμμή αιγιαλού είναι μικρότερη των 100 μέτρων.
    Επισημαίνουμε ότι στον ορισμό του αιγιαλού αφαιρέθηκε η πρόταση «Ο αιγιαλός αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος της Χώρας, που προστατεύεται από την Πολιτεία, η οποία το διαχειρίζεται, σύμφωνα με τη φύση του και τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του». Η αφαίρεση δεν είναι τυπική αλλά ουσιαστική για το πνεύμα του νόμου.Ειδικά αν ληφθεί υπόψη και η παράλειψη της αμέσως επόμενης αναφοράς του 4607/2019 «Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών …είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού». Ο δε ορισμός της απλής εκμίσθωσης άρθρο 13 του 2971/2001 (όπως τροποποιήθηκε και ισχύει){«Απλή χρήση» αιγιαλού, παραλίας, όχθης, παρόχθιας ζώνης, υδάτινου στοιχείου της θάλασσας, λιμνοθάλασσας, λίμνης και πλεύσιμου ποταμού, είναι κάθε χρήση, εφόσον από αυτή δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους ως κοινόχρηστων πραγμάτων, ως στοιχείων πολιτισμού και δεν επέρχεται αλλοίωση στη φυσική μορφολογία τους και τα βιοτικά στοιχεία τους}, έχει τροποποιηθεί και ειδικότερα τα βιοτικά χαρακτηριστικά αναφέρονται μόνο στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο στο άρθρο 12παρ.1β όπου γίνεται λόγος για καταγγελία αλλοίωσης των βιοτικών χαρακτηριστικών. Καταγραφή και αξιολόγηση δεν αναφέρονται πουθενά ώστε να έχει εφαρμογή η σχετική καταγγελία!
    Συνοψίζοντας: η παραλία, ο αιγιαλός, η όχθη και παρόχθια ζώνη κάθε υδάτινου οικοσυστήματος υπόκεινται στην προστασία του Κράτους και η ακώλυτη χρήση τους αποτελεί δικαίωμα κάθε πολίτη. Κάθε δυνατή εκμίσθωση προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος γίνεται εφόσον δεν παραβιάζεται ο προορισμός τους όπως αυτός προαναφέρεται.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 21:48 | Panos Marmaras

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 21:23 | Μάριος Ιωάννου

    Άρθρο 1 Σκοπός

    Η Ελλάδα είναι η χώρα με το πιο εκτεταμένο παραλιακό και νησιωτικό φυσικό τοπίο που περιβάλλεται από ακτές και με αυτές αποτελεί ενιαία ενότητα. Με μήκος ακτών 15.000 περίπου χιλιόμετρα, η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μετά τη Νορβηγία, αναλογία μήκους ακτών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης.
    Αποτελεί έτσι έναν εξαιρετικό τουριστικό προορισμό, ιδίως για την περίοδο του καλοκαιριού, υποδεχόμενη ανά έτος περίπου 30.000.000 τουρίστες από το εξωτερικό. Παράλληλα, είναι μια χώρα στην οποία ανθεί ο εσωτερικός τουρισμός και κυρίως αυτός του Σαββατοκύριακου.

    Ο σχεδιασμός οργανωμένων χώρων παραλίας με αρχές αειφορικής διαχείρισης αποτελεί βασικό ζητούμενο με σκοπό να τηρηθεί η νομιμότητα, να προστατευθεί το περιβάλλον, να αποφευχθούν κοινωνικοί αυτοματισμοί και βέβαια να αποτραπεί η αδικαιολόγητη απομείωση της αξίας πολλών τουριστικών επιχειρήσεων στην χώρα, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τουριστικού ελληνικού προϊόντος στον παγκόσμιο ανταγωνιστικό χάρτη καθώς επίσης στην απασχόληση και στην προσφορά εργασιακής εμπειρίας.

    Στο πλαίσιο ερευνών διαπιστώθηκε ότι το 70% των λουόμενων επιθυμούν η παραλία που θα επισκεφτούν να υποστηρίζεται από μια ολοκληρωμένη δέσμη παροχής υπηρεσιών. Οι επισκέπτες λουόμενοι, θεωρούν απαραίτητες παροχές τις καθαρές παραλίες, τις σταθερές ομπρέλες, τις ξαπλώστρες, το σέρβις σνακ, καφέ κλπ, τις φροντισμένες τουαλέτες, τις βασικές υποδομές άνεσης και ασφάλειας κλπ. Κάποιες από αυτές δε, τις θεωρούν εξαιρετικά αναγκαίες λόγω και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

    Αυτές τις πραγματικές ανάγκες δεν δύναται σε καμμιά περίπτωση να τις καλύψουν οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ της επικράτειας, τόσο σε θέματα ποσότητας όσο πρωτίστως και σε θέματα ποιότητας.
    Αυτές τις αναγκαίες προϋποθέσεις – που αποτελούν ταυτόχρονα και ισχυρά κίνητρα τόνωσης της επισκεψιμότητας μιας περιοχής – τις πληρούν μόνο οι παραλίες που υποστηρίζονται από επιχειρήσεις τουριστικής κατεύθυνσης και εστίασης.

    Ο ισχύον παλαιός Νόμος για τον αιγιαλό, σε συνάρτηση με την σημερινή πραγματικότητα είναι δεδομένο πως χρήζει πολύ σημαντικών και διορθωτικών αλλαγών. Είναι ένας Νόμος άκαιρος και περίπλοκος τόσο, που καθιστά μετέωρο και απροστάτευτο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού επιχειρείν , παρέχοντας ταυτόχρονα προοπτικές αξιοποίησης των μοναδικών φυσικών προτερημάτων της χώρας μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 21:57 | Παναγιώτης Πάνος

    Με το νέο νομοσχέδιο η κυβέρνηση επιλέγει να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται στο να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 21:40 | Ελεύθερες Παραλίες Αττικής

    Στο σκοπό πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριληφθεί και η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες που ελέγχονται/αξιοποιούνται από ιδιωτική χρήση (οικίες, βίλες, ξενοδοχειακά συγκροτήματα κλπ).
    Η Αττική των 5 εκ κατοίκων και 6.5 εκ τουριστών (ετήσιος αριθμός συνολικά) πνίγεται σε ελάχιστες και βρώμικες θάλασσες με ελεύθερη πρόσβαση. Παραλίες αποκλεισμένες από το κοινό για μπάνιο (π.χ. μεγάλη και πρόσφατα ανακαινισμένη ξενοδοχειακή μονάδα στη Βουλιαγμένη εμποδίζει την πρόσβαση ακόμα και για τον αρχαιολογικό χώρο που περικλείει!!!) γίνεται ο κανόνας στην Αττική, ειδικά στα νότια προάστια (Άλιμος,ΒΒΒ κλπ).

    Αν δεν ενταχθεί στο νομοσχέδιο αυτό η προστασία, η θεσμοθέτηση, ο έλεγχος, ο θέσπιση κυρώσεων για το φαινόμενο που περιγράφουμε, τότε στερούμε το συνταγματικό αλλά και ουσιαστικό δικαίωμα ελεύθερης προσβασης στην παραλία.
    Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό όχι μόνο της Αττικής, αλλά και της Χαλκιδικής, της Θάσου και αλλων παραθαλάσσιων περιοχών και επεκτείνεται ασύδοτα με καρκινική ταχύτητα. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειδικές και καθαρές διατάξεις. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρουμε ένα ακόμα καλοκαίρι επειδή στερούμαστε τις θάλασσές μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:25 | Νικόλαος Δασκαλάκης

    Κατά τη γνώμη μου το προς ψήφιση νομοσχέδιο σκοπεύει στη βελτίωση του πλαισίου διαχείρισης των υπόψη περιοχών, χωρίς όμως να έχουν λυθεί βασικά εγγενή προβλήματα, τα οποία συνυπάρχουν στο ίδιο σύστημα και αλληλεπιδρούν. Τα προβλήματα αυτά αν λυνόταν/λυθούν αποτελούν προϋπόθεση για την αποτελεσματική εφαρμογή του πλαισίου ολιστικά, κάτι το οποίο είναι η μεγάλη εικόνα.Το βασικότερο υπάρχον πρόβλημα το οποίο επηρεάζει και πλήθος άλλων,αποτελεί η ήδη εκτεταμένη υποστελέχωση των υπηρεσιών (τοπικών, περιφερειακών, κεντρικών), οι οποίες καλούνται να υλοποιήσουν το πλαίσιο το παρόντος. Για συντομία παραλείπεται αναλυτική επιχειρηματολογία. Θεωρούμε ότι υπάρχουν ρεαλιστικές προτάσεις καταπολέμησης σε σημαντικό βαθμό της υποστελέχωσης – όμως η ανάπτυξή τους εδώ δεν αποτελεί αντικείμενο της παρούσας διαβούλευσης. Επίσης σοβαρά προβλήματα αποτελούν η μη επαρκής νομική υποστήριξη και κάλυψη των υπαλλήλων των υπηρεσιών, αλλά και η ανάγκη επιμόρφωσής τους εν μέσω της πίεσης από τα τρέχοντα που καλούνται να διεκπεραιώσουν, η έλλειψη επικαιροποιημένων βάσεων γεωχωρικών δεδομένων/οριογραμμών, η μη αποσαφήνιση και κωδικοποίηση της νομοθεσίας/εγκυκλίων/οδηγιών εν γένει, οι αλληλοκαλυπτόμενες και ενδεχομένως μη καλυπτόμενες αρμοδιότητες μεταξύ εμπλεκομένων υπηρεσιών από άλλες Υπηρεσίες/Οργανισμούς/Υπουργεία, η «ηλεκτρονική γραφειοκρατία» σε κάποιες διαδικασίες (ίσως κατάλοιπα από την αναλογική εποχή). Εκτιμώ ότι τα παραπάνω οδηγούν πρακτικά σε μη παραγωγικότητα ποσοτικά και ποιοτικά, ως προς το τελικό αποτέλεσμα και δυσχεραίνουν σε βαθμό αναποτελεσματικότητας την προσπάθεια εφαρμογής του παρόντος.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:10 | Κινηση Πολιτων Αιγιναs_SOS KLIMA

    Η Κινηση Πολιτων Αιγινας για το Περιβαλον και τις Παραλίες _SOS KLIMA
    απαριθμει περισσοτερα απο 300 μελη.

    Ολα τα Μελη ερωτουν και περιμενουν μια ευλογη απαντηση απο τον ΝΟΜΟΘΕΤΗ για τα παρακατω:

    Α) Για την αυξηση της παραχωρησης απο 50% σε 60% του Αιγιαλου
    Β) Για την ελαττωση της ελευθερης ζωνης προς τη θαλασσα απο 5μ σε 4μ
    Γ- Για την απουσια καθορισμου αριθμου και αποστασης των μοναδων ομπρελλων στην παραχωρουμενη
    παραλια
    Δ) Για το ελλειπες και ανεφαρμοστο συστημα ελεγχου παρα την ψηφιοποιηση
    Ε) Για την αρση ευθυνων απο Υπαλληλους του Υπουργείου Οικονομικων εμπλεκομενων στις
    διοικητικεσ Διαδικασιεσ.
    ΣΤ) Για την απουσια Μέριμνας και Μνείας για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (ΥΠΕΝ)
    Ζ) Για την απουσια προασπισης καθ υπεροχην του υπερτερου ολων Δημοσιου Συμφεροντος
    Η) Για την μονομερη εύνοια ομαδας Επιχειρηματιων επι τελεσεως Παραβασεων
    διατελουμε με τιμη προς τον Νομοθετη
    τα μελη SOS KLIMA

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:08 | Μπορμπουδακης Αναστασιος

    Αγαπητοί κύριοι .
    Διαβάζοντας τις προτάσεις του νομοσχεδίου που θέσατε σε διαβούλευση , δημιουργούνται ερωτήματα και βγαίνουν συμπεράσματα που προβληματίζουν. Καλήστε να αποφασίσετε για την εικόνα που πρέπει να έχουμε ως χώρα με 15000 παραθαλάσσιο μέτωπο και με ένα τουριστικό προϊόν οικονομικής εξάρτησης πολλών κοινωνικών ομάδων .
    Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν καμία επαγγελματική σχέση με παραχωρήσεις αιγιαλού να έρχονται αγανακτισμένοι να δηλώσουν ότι οι παραλίες πρέπει να παραμένουν ελευθερες αντιδρώντας σε οποια οικονομική εκμετάλλευση δικαιολογώντας τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις . Άλλοι δεν δέχονται την ύπαρξη ομπρελών και καθισμάτων και άλλοι μιλούν για ηχορύπανση.
    Ερχόμαστε στην άλλη όψη του νομίσματος με κοινωνικές ομάδες άμεσα εξαρτημένες βιοποριστικά και επαγγελματικά από παραχωρήσεις αιγιαλού και παραλίας επικαλούμενοι επενδύσεις ,θέσεις εργασίας κτλ , και να δηλώνουν και αυτοί την αγανάκτηση τους για το ασαφές νομοθετικό περιβάλλον ως προς την προοπτική επαγγελματικής εξέλιξης, και γενικά στην ανασφάλεια που προκαλούν τα προτεινόμενα. Θα πρέπει να προσδιοριστεί τι εννοούμε όταν λέμε δημόσιο συμφέρον ;
    Να μην χαλάσουμε τους αμμόλοφους στις παραλίες ; Να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση; (Πάντα είχαμε ). Να μην βλέπουμε άλλους συμπολίτες μας να δραστηριοποιούνται πάνω στον αιγιαλό; Να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τα ΜΑΤΑΛΑ των ονείρων μας;η μέσα από συγκεκριμένες ιδιωτικές πρωτοβουλίες να συνδράμουμε στον κρατικό κορβανα και να υπάρξουν κάποιες «εκατοντάδες » θέσεις εργασίας; Ποιες από τις δυο εικόνες πλησιάζουν την ενοια του δημοσίου συμφέροντος ;
    Η απόφαση που θα πάρετε οποια και αν είναι πρέπει να είναι ξεκάθαρη ώστε ξεκάθαρη να είναι και η απόφαση πολλών άλλων συνανθρώπων μας!

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:29 | Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων

    Γνωρίζουμε όλες κι όλοι την επιδημία αυθαιρεσίας που επικρατεί στις ακτές, ομπρέλες και ξαπλώστρες που εξαπλώνονται, επιχειρηματικά σχέδια για μεγάλες τουριστικές μονάδες ακόμη και μέσα σε προστατευόμενες από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία περιοχές NATURA 2000, υπερτουρισμός, κανένας σεβασμός της φέρουσας ικανότητας των παραλιών, καταστροφή αμμοθινών και σημαντικών βιοτόπων κοκ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αναπτύχθηκαν σημαντικά κινήματα προστασίας των ακτών από τους Αγίους Αποστόλους των Χανίων μέχρι το Σταυρό, από τα Φαλάσαρνα μέχρι τη Γραμπούσα, από τη Νάξο μέχρι την Πάρο, τις Κυκλάδες, τη Ρόδο και τη Χαλκιδική.
    Το νομοσχέδιο αυτό όμως αντί να στηρίξει την επιθυμία των πολιτών για προστασία των ακτών, επιδιώκει απλά να προσκομίσει οικονομικά οφέλη στην κυβέρνηση και σε επιχειρηματικά συμφέροντα, γι’ αυτό άλλωστε και κατατέθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και όχι από το Υπουργείο Περιβάλλοντος.
    Έτσι, με διατάξεις του νομοσχεδίου αυτού προβλέπονται:
    • Αύξηση της κάλυψης ακτών με ομπρέλες και ξαπλώστρες κι άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες από 50% που είναι σήμερα σε 60% (άρθρο 8, 3,γ).
    • Ομπρέλες και ξαπλώστρες πάνε ακόμη πιο κοντά στο χειμέριο κύμα στα 4 μέτρα από τα 5 μέτρα που επιτρέπεται σήμερα (άρθρο 8, 3,γ).
    • Παραδίδονται για «αξιοποίηση» από επιχειρηματίες ακόμη και μικρές ακτές μήκους ή πλάτους μόλις πάνω από 4 (τέσσερα) μέτρα ή εμβαδού μόλις πάνω από 150 τετραγωνικά μέτρα! (Άρθρο 9.3).
    • Παραπέμπεται σε Κοινή Υπουργική Απόφαση η εξαίρεση από επιχειρηματικές δραστηριότητες ορισμένων μόνο (όχι όλων) από τις παραλίες που είναι ενταγμένες στο Δίκτυο NATURA 2000 (Άρθρο 22, 1).
    Καλούμε την κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει ότι τόσο σοβαρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής και την επιβίωση όλων μας δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ηλεκτρονικής διαβούλευσης μόλις 14 ημερών αλλά ευρύτερης δημόσιας συζήτησης.
    Παράλληλα, επειδή πρόκειται για καθαρά περιβαλλοντικό κι όχι στενά οικονομικό ζήτημα, τέτοια νομοσχέδια πρέπει να κατατίθενται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και να έχουν κύριο στόχο την προστασία των ακτών κι όχι την οικονομική «αξιοποίησή» τους προς όφελος λίγων επιχειρηματικών συμφερόντων σε βάρος όλων μας και της φύσης.
    Υπενθυμίζουμε, τέλος, ότι η κυβέρνηση, αντί να δημιουργεί ή να επιτρέπει τη δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων στις περιοχές NATURA 2000, οφείλει άμεσα να ολοκληρώσει τη διαδικασία σύνταξης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών, Σχεδίων Διαχείρισης και Προεδρικών Διαταγμάτων για τις περιοχές NATURA 2000, όπως έχει υποχρέωση η χώρα μας και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ C-849/18λ

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:27 | Δίκτυο Φορέων και Πολιτών ΠελοπόννηSOS

    Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου δεν εισάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, αυτού του σημαντικού οικοσυστήματος που βάλλεται από την κλιματική κρίση, και απουσιάζουν προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (π.χ. δεν υπάρχει αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και παρόχθια ζώνη, πλημμυρικούς κινδύνους κ.λπ.).
    Ως πρώτο σχόλιο, σημειώνουμε τη συνεχιζόμενη μη κύρωση και εφαρμογή από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη: α) καθορίζουν στις παράκτιες ζώνες, από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλο γραμμή, ζώνη στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τις περιοχές οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την αλλαγή του κλίματος και τους φυσικούς κινδύνους, αυτή η ζώνη δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του κατωτέρω εδαφίου».
    Πρόκειται για άλλη μία αποσπασματική παρέμβαση που επιχειρείται καθώς:
    – πρόκειται για κακή νομοτεχνική επιλογή να καταργείται σχεδόν στο σύνολό του ο νόμος 2971/2001 για τον αιγιαλό και την παραλία, ο οποίος έχει τροποποιηθεί πολλάκις, δίχως να κωδικοποιείται όπως θα απαιτούνταν ούτως ή άλλως, για να ρυθμιστούν τα ίδια ζητήματα που καλύπτει ο ισχύων νόμος (βλ. εκτενή κατάλογο καταργούμενων διατάξεων στο άρθ. 24),
    – εισάγεται μια νέα ad hoc «κατηγορία» προσωρινού καθεστώτος προστασίας («απάτητες παραλίες», βλ. άρθ. 4 παρ. 2 σε συνδυασμό με την εξουσιοδοτική διάταξη του άρθ. 22 παρ. 1) που οδηγεί σε κατακερματισμό του προστατευτικού καθεστώτος των περιοχών του δικτύου Natura 2000, αντί το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να προβεί άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων και των σχεδίων διαχείρισης προκειμένου να προστατευθούν ουσιαστικά οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ C-849/18. Στην ουσία το παρόν σχέδιο νόμου δεν προστατεύει αυτές τις παραλίες αλλά προβλέπει τη δυνατότητα θέσπισης απαγορεύσεων και περιορισμών ως προς τις δραστηριότητες που επιτρέπονται επ’ αυτών είτε μέσω της υ.α. του άρθρου 21 παρ. 6 του ν. 1650/1986 είτε την έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης του άρθρου 22 παρ. 1 του παρόντος.
    – οι νέοι όροι «προστατευόμενος αιγιαλός» και «απάτητες παραλίες» που εισάγονται (βλ. άρθρα 3 περίπτ. δ΄ και 4) αφορούν μόνο τις περιοχές του δικτύου Ν2000, δημιουργώντας ταυτόχρονα και ασάφεια σχετικά (πρβλ. άρθ. 22 παρ. 1 εδ. β΄),
    – τέλος, με το παρόν σχέδιο νόμου (βλ. άρθ. 28) καθορίζεται για πρώτη (από ό,τι φαίνεται) φορά θαλάσσια ζώνη λιμένα Αλεξανδρούπολης, με την οποία επεκτείνεται η ήδη καθορισμένη χερσαία ζώνη. Δεν διευκρινίζεται, όμως, γιατί ο καθορισμός αυτός γίνεται με διάταξη τυπικού νόμου, και δεν ακολουθείται η προβλεπόμενη διαδικασία (πρβλ. άρθ. 18-27 ν. 2971/2001, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν).
    Επιπρόσθετα, επισημαίνουμε ότι οι κάτωθι προβλέψεις συνεπάγονται οπισθοδρόμηση στην αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας:
    – Καθότι καταργείται η πρόβλεψη του ν. 2971/2001 ότι «[η] προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών της παραγράφου 1 είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού» (άρθ. 2 παρ. 2).
    – Μεταβάλλεται ο ορισμός της παραλίας και χωρίς καμία αιτιολογική βάση (έλλειψη, από την οποία προκύπτει ότι η προτεινόμενη τροποποίηση επιδιώκει την ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων), η προτεινόμενη ρύθμιση καταργεί το ελάχιστο όριο των 30 μέτρων (διατηρείται το απώτατο όριο των 50 μέτρων), ενώ εξακολουθεί να μη λαμβάνεται υπόψη το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ (το οποίο θεσπίζει «αδόμητη ζώνη» τουλάχιστον 100 μέτρων, εκεί που δεν υπάρχουν οικισμοί και σημαντικά λιμενικά έργα δημόσιου συμφέροντος, πρβλ. άρθ. 8 παρ. 2 εδ. α και β).
    – O κοινόχρηστος χαρακτήρας του παλαιού αιγιαλού και της παλαιάς όχθης των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών καταργείται, καθώς τα τμήματα αυτά περιέρχονται στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου – εκτός από την περίπτωση της γειτνίασης με απάτητες παραλίες (βλ. άρθ. 6 παρ. 5).
    Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στα θετικά σημεία του παρόντος νομοσχεδίου ότι:
    – η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου θα είναι αρμόδια για τον ορισμό παραλιών προς παραχώρηση (απλή γνώμη ΟΤΑ α΄ βαθμού), ωστόσο, παρόλες τις προσπάθειες που καταβάλλει δεν κατέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία και είναι αμφίβολο εάν έχει στη διάθεσή της τα απαραίτητα μέσα και στελεχειακό δυναμικό.
    – προβλέπεται νέα επιβαρυντική περίσταση σε περίπτωση που «[…] η μεταβολή [στον αιγιαλό ή την παραλία] προκαλεί σημαντική οικολογική, περιβαλλοντική ή γεωμορφολογική διατάραξη ή βλάβη, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή» (άρθ. 20). Ωστόσο, για να είναι εφαρμόσιμη η πρόβλεψη αυτή, θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα αποτελεσματικό σύστημα διεξαγωγής περιβαλλοντικών ελέγχων. Ένα τέτοιο σύστημα απέχει πολύ από τη σημερινή κατάσταση των σοβαρά υποστελεχωμένων υπηρεσιών διεξαγωγής περιβαλλοντικών ελέγχων. Στο σημείο αυτό επαναλαμβάνουμε το πάγιο αίτημά μας για τη σύσταση ανεξάρτητης αρχής περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων.
    – παρέχονται νέα εργαλεία (χρήση ηλεκτρονικών μέσων) στους πολίτες για την άμεση υποβολή καταγγελιών σε περιπτώσεις αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας, ή υπέρβασης της παραχώρησης, η λειτουργία των οποίων, όμως, θα πρέπει να εξειδικευθεί περαιτέρω (βλ. άρθ. 16 σε συνδυασμό με το άρθ. 22 παρ. 9).
    – τέλος, προωθείται η διαλειτουργικότητα μεταξύ της πλατφόρμας παρακολούθησης και ελέγχου των συμβάσεων παραχώρησης (άρθ. 10 και 15 νομοσχεδίου) [σε αντικατάσταση του ηλεκτρονικού μητρώου μητρώο πληροφοριών του άρθ. 15 παρ. 11 ν. 2971/2001 που καταργείται με το παρόν], η οποία θα είναι προσβάσιμη μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης, και του συστήματος της καταγγελίας.
    Τέλος, υπογραμμίζεται ότι για άλλη μια φορά η διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης ήταν απαράδεκτα μικρή: δύο εβδομάδες για ένα σχέδιο νόμου που δεν εισάγει μικρές σημειακές τροποποιήσεις, αλλά μεταβάλλει κατά το μεγαλύτερο μέρος της τη νομοθεσία για την παράκτια και παρόχθια ζώνη είναι αδικαιολόγητα μικρή προθεσμία.
    Ακολουθούν ειδικά αναλυτικά σχόλια ανά άρθρο του σχεδίου νόμου.
    Σχόλια στο ΜΕΡΟΣ Α΄
    Άρθρο 1 Σκοπός
    1. Πρώτα απ’ όλα, μία γενική παρατήρηση: αν και παρουσιάζεται ως “εκσυγχρονιστικό”, το σχέδιο νόμου περιστρέφεται γύρω από δύο έννοιες που έχουν εισαχθεί στην ελληνική νομοθεσία από τον α.ν. 2344/1940 (Α’ 154) (αν όχι νωρίτερα): τον “αιγιαλό” (από τον οποίο αποσπάται ο “παλαιός αιγιαλός”) και την “παραλία”. Διαχρονικά, οι δύο αυτές έννοιες έχουν συμβάλει στην οικιστική ανάπτυξη της παράκτιας ζώνης, στην κατοχύρωση ιδιωτικών δικαιωμάτων μέσα σε αυτή και στην αποκόμιση ορισμένων εσόδων (για το δημόσιο, και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς) από την εκμετάλλευση της ζώνης αυτής. Δυστυχώς, δεν έχουν συμβάλει επαρκώς στην προστασία και τη βιωσιμότητά της: σήμερα, η βασική πρόκληση είναι η προστασία της ευρύτερης “παράκτιας ζώνης” (ως «γεωμορφολογικής περιοχής εκατέρωθεν της ακτογραμμής στην οποία η αλληλεπίδραση μεταξύ του θαλάσσιου και του χερσαίου τμήματος αποκτά τη μορφή πολύπλοκων συστημάτων οικολογικών στοιχείων και πόρων αποτελούμενων από βιοτικές και αβιοτικές συνιστώσες που συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν με τις ανθρώπινες κοινότητες και τις σχετικές κοινωνικο-οικονομικές δραστηριότητες», άρθ. 2 παρ. ε Πρωτοκόλλου ΟΔΠΖ, ως κοινόχρηστου και περιβαλλοντικού αγαθού, ιδιαίτερα ευαίσθητου (ειδικότερα στη Μεσόγειο, και ειδικότατα στην Ελλάδα) στην άναρχη ανάπτυξη και την κλιματική αλλαγή.
    Σχετικά, το άρθρο 8 του ως άνω Πρωτοκόλλου προβλέπει την καθιέρωση παράκτιας ζώνης που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 100 μέτρα σε πλάτος και όπου δεν επιτρέπονται κατασκευές («construction is not allowed»), λαμβάνοντας υπόψη τις περιοχές που επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την κλιματική αλλαγή και τους φυσικούς κινδύνους.
    Για τον σκοπό αυτό, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σύγχρονα εργαλεία, όπως η καταγραφή των ευρωπαϊκών παράκτιων οικότοπων (EUNIS 2021), και η Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (άρθ. 5-21 Πρωτοκόλλου ΟΔΠΖ). Η τελευταία αποτελεί νομική υποχρέωση της χώρας, καθώς το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ αποτελεί μέρος του ενωσιακού δικαίου. Τέλος, υπενθυμίζεται ότι η οριοθέτηση της “κρίσιμης παράκτιας ζώνης” επιβάλλεται από το άρθ. 20 παρ. 8 περ. β΄ του ν. 3937/2011 (Α΄ 60), αλλά η Πολιτεία, 12 χρόνια αργότερα, δεν έχει προβεί στην οριοθέτηση αυτή.
    2. Όλα τα παραπάνω απουσιάζουν από το σχέδιο νόμου: το σχέδιο νόμου δεν προτείνει τίποτα νέο για την προστασία της παράκτιας ζώνης από την κλιματική αλλαγή, και το θέμα διέπεται από το παρωχημένο άρθ. 12 ν. 2971/2001 (Α΄ 285), παρόλο που η επιστημονική γνώση έχει προοδεύσει σημαντικά από την πιο πρόσφατη τροποποίηση του τελευταίου (με το άρθ. 29 ν. 4607/2019). Τα συναρμόδια Υπουργεία φαίνεται να έχουν την εντύπωση ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις ακτές θα είναι περιορισμένες και εντοπισμένες, χωρίς οικονομικές συνέπειες, και αντιμετωπίσιμες με μερικά σημειακά και αποσπασματικά τεχνικά έργα ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δυστυχώς για όλους μας, το πρόβλημα είναι εκτεταμένο: σειρά ερευνών τα τελευταία χρόνια, που τα συναρμόδια Υπουργεία επιμένουν να αγνοούν, έδειξαν ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ακτογραμμής είναι εκτεθειμένο στην διάβρωση. Εκτός από την κλιματική αλλαγή, η διάβρωση των ελληνικών ακτών αναδεικνύει δύο ακόμα πολιτικά προβλήματα – τις ασυντόνιστες επεμβάσεις στην ακτή από κάθε είδους λιμενικά έργα, και την κακή διαχείριση των εσωτερικών υδάτων. Επιπλέον, στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει η αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και την παρόχθια ζώνη (π.χ., πλημμυρικούς, σεισμικούς ή τεχνολογικούς, όπως βιομηχανικά ατυχήματα ή ρύπανση), για τους οποίους το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ απαιτεί εκτίμηση επιπτώσεων, και μέτρα πρόληψης, μετριασμού και προσαρμογής (άρθ. 22). Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον ρόλο της παράκτιας και της παρόχθιας ζώνης στην προστασία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων από κάποιους φυσικούς κινδύνους (π.χ., πλημμυρικούς) – ως “λύσεις βασισμένες στην φύση”. Απουσιάζουν οι ευάλωτοι παράκτιοι οικότοποι, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να “εγκιβωτιστούν” μέσα στις οριογραμμές της παραλίας και του (παλαιού ή μη) αιγιαλού (π.χ., παράκτιες και παρόχθιες δασικές εκτάσεις, αμμοθινικά οικοσυστήματα). Απουσιάζουν ακόμα και οι οικονομικές επιπτώσεις των παραπάνω, που είναι τόσο σημαντικές για τον τουριστικό τομέα, και για τις οποίες το επισπεύδον Υπουργείο θα έπρεπε να δείξει κάποια ευαισθησία. Τα παραπάνω δείχνουν ότι το σχέδιο νόμου δεν βασίζεται στη βέλτιστη διαθέσιμη επιστήμη, και απλώς αποσκοπεί σε μικρο-αλλαγές (αρνητικές, ως επί το πλείστον) στο ισχύον καθεστώς. Η υιοθέτηση μερικών τεχνικών λύσεων (όπως το QR- code), οι οποίες ούτε είναι προσιτές σε όλους τους χρήστες της παράκτιας ζώνης, ούτε συνδέονται οργανικά με το υπόλοιπο νομικό πλαίσιο δεν συνιστά εκσυγχρονισμό, αλλά οπισθοδρόμηση με έναν επιφανειακό “τεχνολογικό μανδύα”.
    3. Αποδοκιμαστέα είναι και η νομοτεχνική επιλογή να μην ενσωματωθούν οι νέες διατάξεις στον ισχύοντα ν. 2971/2001, ή (ακόμα καλύτερα) σε έναν ευρύτερο κώδικα για την παράκτια ζώνη. Χοντρικά, ο “μισός” ν. 2971/2001 διατηρείται σε ισχύ, και ο άλλος μισός αντικαθίσταται από το παρόν σχέδιο νόμου. Προβλήματα θα δημιουργηθούν και από τις παραπομπές της υπόλοιπης νομοθεσίας στον ν. 2971/2001, καθώς η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου (άρθ. 24 παρ. 2) είναι ιδιαίτερα κακοδιατυπωμένη. Η λύση αυτή αυξάνει την πολυνομία, και καθιστά την κατανόηση του πολύπλοκου νομικού πλαισίου ιδιαίτερα δυσχερή για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι δεν διαθέτουν νομικούς ή τεχνικούς συμβούλους. Πόσο μάλλον που το επισπεύδον Υπουργείο προωθεί συνέχεια την τροποποίηση του ισχύοντος νομικού πλαισίου, με προφανή σκοπό τη διαρκή εξυπηρέτηση διάφορων ιδιωτικών και τοπικών συμφερόντων: μόνο το 2023 (και εφόσον μετράμε σωστά), αυτό συνέβη 10 φορές (άρθ. 3 και 6 ν. 5022/2023, άρθ. 71, 74 και 75 ν. 5036/2023, άρθ. 53 και 54 ν. 5039/2023, άρθ. 223 και 231 ν. 5037/2023, άρθ. 14 ν. 5069/2023). Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο άρθρο 54 ν. 5039/2023, καθώς επεκτείνει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων λιμενικών εγκαταστάσεων που θέσπισε το άρθ. 86 ν. 4504/2017 [σημειώνεται ότι “λιμενική εγκατάσταση” είναι, τελικά, κάθε έργο που υλοποιείται “εν όλω ή εν μέρει” στον αιγιαλό/παραλία/όχθη/παρόχθια ζώνη (άρθ. 1 περ. 8 ν. 2971/2001 όπως ισχύει), οπότε νομιμοποιούνται συνολικά όλες οι επεμβάσεις]. Στην ίδια λογική κινείται και το άρθρο 28 του σχεδίου νόμου (για τον λιμένα Αλεξανδρούπολης). To άρθρο 13, για την παραχώρηση απλής χρήσης, έχει τροποποιηθεί 3 φορές τα τελευταία 4 χρόνια (άρθ. 31 ν. 4609/2019, άρθ. 42 παρ. 1 ν. 4688/2020, άρθ. 14 ν. 4787/2021), και, μετά από αυτή τη νομοθετική υπερπροσπάθεια, το νομοσχέδιο προτείνει την κατάργησή του (άρθ. 24 παρ. 1). Τα συναρμόδια Υπουργεία αδυνατούν να διαχειριστούν ολοκληρωμένα όχι μόνο τον αιγιαλό και την παραλία, αλλά και τα αιτήματα για ειδική μεταχείριση όσων αδυνατούν (ή απροθυμούν) να χρησιμοποιήσουν το ισχύον νομικό πλαίσιο.
    4. Επιπρόσθετα, καταργούνται υφιστάμενες διατάξεις περί προστασίας του παράκτιου χώρου, όπως η εξής (άρθ. 2 παρ. 2 του ν. 2971/2001): «Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών της παραγράφου 1 είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού».
    Προτείνεται η διατήρηση της διάταξης του άρθ. 2 παρ. 2 του ν. 2971/2001.
    5. Τέλος, το παρόν σχέδιο νόμου θα πρέπει να είναι σύμφωνο με τις επιταγές της οδηγίας-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική (Οδηγία 2008/56/ΕΚ), βασική πρόβλεψη της οποίας αποτελεί η ανάπτυξη και εφαρμογή στρατηγικών για τη θάλασσα, λαμβάνοντας μέτρα που «εξασφαλίζουν την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, προλαμβάνουν την επιδείνωσή του ή, όταν αυτό είναι δυνατόν, αποκαθιστούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, σε περιοχές όπου αυτά έχουν υποστεί αρνητικές επιδράσεις», προβλέψεις που απουσιάζουν από τις διατάξεις του παρόντος σχεδίου νόμου. Ειδικότερα, η προστατευτική μεταχείριση αναφέρεται μεν στο αντικείμενο (άρθ. 2), αλλά δεν φαίνεται να εξειδικεύεται στη συνέχεια, πέρα από την εισαγωγή της έννοιας των «προστατευόμενων αιγιαλών και παραλιών και αιγιαλών και παραλιών κοινής προστασίας» του άρθρου 4.
    Όπως επισημαίνει και το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου», έργα προστασίας και όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, ενδεικτικά είναι:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών
    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα
    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.
    Ρυθμίσεις απλής χρήσης
    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.
    Έλεγχος και Κυρώσεις
    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:52 | Lala eleftheria

    Είναι απίστευτο το θράσος πολλών επιχειρηματιών που έχουν μπει στη διαβούλευση. Δε φτάνει που διαλύσανε το καλοκαίρι εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών και καταστρέφουν ακόμα και σήμερα τις ακτές με πασσάλους, έπιπλα, ό,τι να ΄ναι, ζητάνε και τα ρέστα.

    Κάνουμε τις πράξεις: 5 τετραγωνικά που δε σου ανήκουν, δεν έχεις έξοδα, τα κέρδη σχεδόν όλα μαύρα, τσεπώνεις 100 ευρώ ημερησίως, δηλαδή με δέκα ομπρελίτσες μάνι μάνι 1000 ευρουλάκια, 30000 το μήνα, 120.000 τη σεζόν με αέρα κοπανιστό συν τα έξτρα, σιγά μην αφήσεις τον καθένα κινηματία και κυβερνητικό να σου χαλάσει το επιχειρηματικό μοντέλο δεκαετιών πάνω στην άμμο.

    Αν η Κυβέρνηση δε μαζέψει όλα αυτά τα σκουπίδια από την παραλία και δεν πατάξει όλη αυτήν τη μπίζνα εις βάρος των πολιτών, θα μας βρει και αυτό το καλοκαίρι στα διεθνή πρωτοσέλιδα και στις παραλίες με ντουντούκες.

    Βγάλτε την ΕΤΑΔ από τον παλαιό αιγιαλό, όχι παραχωρήσεις σε ευάλωτα οικοσυστήματα, δώστε μας επιτέλους έναν χωροταξικό σχεδιασμό της προκοπής χωρίς εκτός σχεδίου δόμηση, μελέτες περιβαλλοντικές, μιλήστε μαζί μας για τις ανάγκες μας ως πολίτες σε μέρη τουριστικά που δεν έχουμε πού να μείνουμε. Κάντε κάτι επιτέλους για μας τους πολίτες. Ούτε μπάνιο δε μπορούμε πια να κάνουμε.

    Είπατε Κε Χατζηδάκη στο τικ τοκ: Οι πολίτες το καλοκαίρι είχαν δίκιο. Το ξέρουμε. Το νομοσχέδιό σας αγνοεί το δίκιο μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:57 | Πράσινοι, πολιτικό κόμμα

    Σχόλια του κόμματος των ΠΡΑΣΙΝΩΝ

    Είναι ήδη προβληματικό από την αρχή ότι ένα νομοσχέδιο που αφορά τις παραθαλάσσιες περιοχές, το φυσικό περιβάλλον, κατατίθεται από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και όχι από το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση βλέπει τη φύση ως πηγή πλούτου (για ορισμένους) και όχι, όπως θα έπρεπε, ως πηγή ζωής. Η κυβέρνηση θέτει ως απόλυτη προτεραιότητα την οικονομία, αγνοώντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία χωρίς τη φύση, καταστρέφοντας τη φύση καταστρέφεις τελικά και την οικονομία και την επιβίωσή μας.

    Ο ίδιος δε ο τίτλος του νομοσχεδίου «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις», δείχνει ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η «αξιοποίηση» της φύσης και συγκεκριμένα της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές. Όμως, εδώ φαίνεται ότι η κυβέρνηση αγνοεί παντελώς ότι η φύση στις παραθαλάσσιες περιοχές έχει ήδη αξία: Προσφέρει δωρεάν σε όλους μας αναψυχή, οξυγόνο, προστασία από τη διάβρωση και τις πλημμύρες, οικολογική ισορροπία, χώρο για ελεύθερο παιχνίδι και περίπατο κοκ. Κι αυτά δε από μόνα τους, όσο προστατεύουμε τις παραθαλάσσιες περιοχές, και στην οικονομική ευημερία και στην επιβίωση όλων μας, και όσων επισκέπτονται αυτές τις περιοχές και όσων εργάζονται σε αυτές (ψαράδες, επισκέπτες, κάτοικοι των περιοχών κοκ).

    Άρα, ο πραγματικός στόχος της κυβέρνησης με το νομοσχέδιο είναι ο περιορισμός της αξίας που ήδη έχουν για όλους μας και για την επιβίωσή μας οι ακτές, ως θυσία στο βωμό του κέρδους κάποιων λίγων που επιδιώκουν να τις εκμεταλλευτούν οικονομικά σε βάρος όλων των υπολοίπων, σε βάρος των φτωχότερων, σε βάρος της ίδιας της φύσης με τις αυθαιρεσίες που αντιμετωπίζουμε στις ακτές (κατάληψη ελεύθερων χώρων, ομπρέλες και ξαπλώστρες παντού, καταστροφή αμμοθινών, παράνομη αμμοληψία κλπ).

    Το νομοσχέδιο αυτό υποβαθμίζει περαιτέρω το περιβάλλον και την ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές καθώς:

    • Αυξάνει την κάλυψη από επιχειρηματικές δραστηριότητες (ομπρέλες, ξαπλώστρες κλπ) από 50% σε 60% στις παραλίες που δεν εντάσσονται στο δίκτυο NATURA 2000. (άρθρο 8, 3,γ)

    • Μειώνει την απόσταση ομπρελών – ξαπλωστρών από το χειμέριο κύμα από τα 5 μέτρα στα 4 μέτρα (άρθρο 8, 3,γ), και μάλιστα σε μια περίοδο κλιματικής κρίσης.

    • Παραδίδει ακόμη και μικροσκοπικές παραλίες σε εμπορευματική εκμετάλλευση μειώνοντας τα σχετικά όρια του 2019 και επιτρέποντας εμπορική εκμετάλλευση ακόμη και μικρών ακτών, αρκεί να είναι μεγαλύτερες των 4 μέτρων (μήκος ή πλάτος) ή 150 τετραγωνικών μέτρων! (Άρθρο 9.3).

    • Επιτρέπει επιχειρηματικές δραστηριότητες κι εμπορική εκμετάλλευση σε ακτές χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση την ύπαρξη Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για τις επιπτώσεις και τη φέρουσα ικανότητα κάθε ακτής.

    • Αντί να ολοκληρώσει τη διαδικασία σύνταξης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών, Σχεδίων Διαχείρισης και Προεδρικών Διαταγμάτων για τις περιοχές NATURA 2000, όπως έχει υποχρέωση η χώρα μας και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ C-849/18λ εισάγει μια νέα ρύθμιση, τις «απάτητες παραλίες» (όπου «απαγορεύεται η απλή παραχώρηση χρήσης, καθώς και οποιαδήποτε άλλη δράση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη μορφολογία τους και την ακεραιότητά τους ως προς τις οικολογικές τους λειτουργίες», άρθρο 4,2). Η ρύθμιση αυτή θα αφορά τμήμα μόνο των παραλιών περιοχών NATURA 2000. Ποιες και πόσες θα είναι αυτές οι παραλίες παραπέμπεται σε Κοινή Υπουργική Απόφαση που θα πρέπει να βγει μέχρι την 1η Μαρτίου 2024 (Άρθρο 22, 1)¨

    Σημειώνουμε τέλος, ότι όλα αυτά τα σημαντικά δόθηκαν για διαβούλευση fast track μόλις 14 ημερών, που λήγει σήμερα!

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:04 | Γιώργος Κουρμούζης

    Πως νοείται η εμπορική και, συνάμα, προστατευτική οριοθέτηση των αιγιαλών, χωρίς η Χώρα να έχει ακόμη εφαρμόσει την Κοινοτική Οδηγία σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, που όφειλε να τον είχε υποβάλει έως 31/3/2021 και να παραπέμπεται 4 χρόνια αργότερα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Κατά πόσο το τρέχον νομοθέτημα συνάδει με τις Κοινοτικές κατευθύνσεις για την επίτευξη των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Πιο συγκεκριμένα, την 21/12/23,
    «H Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε χθες Πέμπτη να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δεν διασφάλισε την ορθή εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό
    Η οδηγία καθορίζει κοινή προσέγγιση για τα κράτη μέλη της ΕΕ όσον αφορά τον σχεδιασμό των θαλάσσιων περιοχών τους. Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός αποσκοπεί στην οργάνωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στις θαλάσσιες περιοχές κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτυγχάνονται διάφοροι οικολογικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί στόχοι.
    Σ’ αυτούς τους στόχους συγκαταλέγονται η ανάπτυξη βιώσιμης γαλάζιας οικονομίας, η βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων και η διατήρηση υγιών θαλάσσιων οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας. Η ορθή μεταφορά της οδηγίας στο εθνικό δίκαιο είναι απαραίτητη για την ορθή επίτευξη των στόχων αυτών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.
    Η οδηγία απαιτεί από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπονήσει και υποβάλει τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια στην Επιτροπή.
    Ως εκ τούτου, μετά την προειδοποιητική επιστολή που εστάλη τον Δεκέμβριο του 2021 και την αιτιολογημένη γνώμη τον Απρίλιο του 2023, η Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
    Δεν άκουσα για κάποια ανταπόκριση στην σοβαρή παράλειψη. Το πνεύμα του Νομοσχεδίου εστιάζεται στην κεντρική διαχείριση της εμπορικής εκμετάλλευσης του αιγιαλού, συνάδει με την πρόσφατη αφαίρεση δικαιοδοσιών για έργα από τους Δήμους και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για άλλο ένα ολιγοπώλιο Εθνικών Εργολάβων που θα εμπορεύονται την πρόσβαση στις παραλίες.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 20:44 | Ελεύθερες Παραλίες Αττικής

    Στο σκοπό πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριληφθεί και η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες χωρίς αντίτιμο.
    Η Αττική των 5 εκ κατοίκων και 6.5 εκ τουριστών (ετήσιος αριθμός συνολικά) πνίγεται σε ελάχιστες και βρώμικες θάλασσες με ελεύθερη πρόσβαση. Οι παραλίες με αντίτιμο, και δη πανάκριβο, είναι ο κανόνας ειδικά στα νότια προάστια (Άλιμος,ΒΒΒ).
    Αν δεν ενταχθεί στο νομοσχέδιο αυτό ο καθορισμός των όρων και του ύψους επιβολής αντιτίμου (τι ποσοστά παραλίων κάθε δήμου μπαίνει αντίτιμο, ποιο το ύψος του αντιτίμου ως προς τον κατώτατο μισθό), τότε στερούμε το συνταγματικό αλλά και ουσιαστικό δικαίωμα ελέυθερης προσβασης στην παραλία. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της Αττικής που λόγω πληθυσμιακής και τουριστική πυκνότητας πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειδικές διατάξεις.
    Δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποφέρουμε ένα ακόμα καλοκαίρι επείδή στερούμαστε τις θάλασσές μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 19:16 | Ελεύθερες Παραλίες Αττικής

    Πρόταση:
    Να αλλάξει ως εξής:
    Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παράκτιων περιοχών ώστε να διασφαλίζεται η προστασία τους ως οικοσυστημάτων καθώς και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων χωρίς αυτά να παραβλάπτονται από τη αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον που δεν περιορίζεται στα έσοδα αλλά στην προστασία του περιβάλλοντος που αποτελεί μέγιστο φυσικό πόρο για την Ελλάδα.

    Αιτιολόγηση
    Ο τίτλος του Σχεδίου νόμου αναφέρεται στην «αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές». Η δημόσια περιουσία στις παραθαλάσσιες περιοχές αποτελείται κυρίως από τον αιγιαλό και την παραλία που αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα. Τα κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στη δημόσια κτήση (δημόσια περιουσία) και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους (ΣτΕ Ολ 2403/2014, ΑΠ 1364/2001, άρθρα 966 επ ΑΚ). Εν όψει της κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα ανέμενε κανείς να είναι στο επίκεντρο του Σχεδίου Νόμου (και του τίτλου του) το δικαίωμα των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων και να μην γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην έννοια της αξιοποίησης κατά παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας.

    Θεωρούμε ότι στον σκοπό του νόμου δεν αρκεί να αναφέρεται απλά η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ούτως ή άλλων κοινόχρηστων πραγμάτων αλλά ο τονισμός του δικαιώματος του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων. Τούτο είναι αναγκαίο, ώστε να μην υπάρχει οιαδήποτε αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου έχει ως άμεσο σκοπό (και) την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην κοινή χρήση των ρυθμιζόμενων με το σχέδιο νόμου πραγμάτων (προστατευτικός χαρακτήρας του νόμου).

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 18:52 | ΑΡΧΕΛΩΝ, Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας

    Παρατηρήσεις του ΑΡΧΕΛΩΝ, Συλλόγου για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο: «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις» (Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση έως 14/02/2024).

    Εισαγωγικό σχόλιο:

    Σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές, ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν το κατ’ εξοχήν κοινόχρηστο αγαθό εκτός συναλλαγής. Ο ελληνικός λαός έχει συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα απόλαυσης των δημόσιων αγαθών. Παράλληλα είναι αδιαμφισβήτητο, ότι ο αιγιαλός και η παραλία έχουν κυρίαρχο ρόλο στο τουριστικό προϊόν της χώρας, στην προσέλκυση επισκεπτών και επομένως στην εθνική οικονομία. Ομοίως αδιαμφισβήτητο είναι και το γεγονός, ότι τα παράκτια οικοσυστήματα είναι ιδιαιτέρως ευπαθή οικοσυστήματα (ειδικά αν ληφθεί υπόψη η κλιματική αλλαγή, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κλπ), τα οποία όχι μόνο φιλοξενούν μεγάλο αριθμό ειδών πανίδας και χλωρίδας, στην πλειοψηφία της μάλιστα προστατευόμενης από την Εθνική, Ευρωπαϊκή και Διεθνή νομοθεσία, αλλά και προστατεύουν την ενδοχώρα από τη δράση των κυμάτων και τη διάβρωση.
    Εντούτοις, τις τελευταίες δεκαετίες τα παράκτια οικοσυστήματα έχουν γίνει αντικείμενο έντονης και συστηματικής παραβατικότητας (π.χ. αυθαίρετες κατασκευές, αλλοίωση μορφολογίας του αιγιαλού, αποψίλωση φυσικής βλάστησης, φύτευση ξενικών ειδών, παραβιάσεις παραχωρήσεων απλής χρήσης, αποκλεισμός πρόσβασης στον αιγιαλό). Η παραβατικότητα αυτή διακυβεύει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού, μειώνει την αξία του τουριστικού προϊόντος της Ελλάδας, δηλ. μακροπρόθεσμα λειτουργεί εις βάρος της εθνικής οικονομίας, ενώ αδιαμφισβήτητα προκαλεί σοβαρή υποβάθμιση των οικολογικών χαρακτηριστικών των παράκτιων οικοσυστημάτων.
    Οι υπηρεσίες που είναι επιφορτισμένες με την προστασία του αιγιαλού και της παραλίας (κατά τόπους Κτηματικές Υπηρεσίες, Δήμοι, Αστυνομία, Λιμενικές αρχές κλπ) αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την έντονη παραβατικότητα και να συμβάλλουν στην εφαρμογή και επιβολή του προστατευτικού θεσμικού πλαισίου. Η αδυναμία αυτή οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως είναι η υποστελέχωση των υπηρεσιών, συνδυασμένη με τον πολύ μεγάλο αριθμό παραβάσεων, οι χρονοβόρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες βεβαίωσης των παραβάσεων και επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες, ο κατακερματισμός αρμοδιοτήτων μεταξύ των υπηρεσιών κλπ.
    Οι διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου φαίνεται να επιχειρούν να δώσουν λύσεις στην υφιστάμενη προβληματική κατάσταση, ώστε να προστατευτεί όχι μόνο το περιβάλλον (παραλίες ενταγμένες ή μη στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000), αλλά και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του αιγιαλού και το τουριστικό προϊόν της χώρας. Βεβαίως, θα περίμενε ο αναγνώστης να υπάρχουν κάποιες ελάχιστες προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και τη θωράκιση των παράκτιων οικοσυστημάτων, γεγονός που δυστυχώς δεν συμβαίνει. Ακολουθούν ορισμένες επισημάνσεις και σχόλια, σε σημεία που χρήζουν βελτίωσης, ώστε το σχέδιο νόμου να επιτύχει τον σκοπό διαμόρφωσης ενός αποτελεσματικού πλαισίου για την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 18:38 | Γιωργος Αθανασιαδης

    Η Ελλάδα είναι η χώρα με το πιο εκτεταμένο παραλιακό και νησιωτικό φυσικό τοπίο που περιβάλλεται από ακτές και με αυτές αποτελεί ενιαία ενότητα. Με μήκος ακτών 15.000 περίπου χιλιόμετρα, η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μετά τη Νορβηγία, αναλογία μήκους ακτών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης. Αποτελεί έτσι έναν εξαιρετικό τουριστικό προορισμό, ιδίως για την περίοδο του καλοκαιριού, υποδεχόμενη ανά έτος περίπου 30.000.000 τουρίστες από το εξωτερικό. Παράλληλα, είναι μια χώρα στην οποία ανθεί ο εσωτερικός τουρισμός και κυρίως αυτός του Σαββατοκύριακου. Ο σχεδιασμός οργανωμένων χώρων παραλίας με αρχές αειφορικής διαχείρισης αποτελεί βασικό ζητούμενο με σκοπό να τηρηθεί η νομιμότητα, να προστατευθεί το περιβάλλον, να αποφευχθούν κοινωνικοί αυτοματισμοί και βέβαια να αποτραπεί η αδικαιολόγητη απομείωση της αξίας πολλών τουριστικών επιχειρήσεων στην χώρα, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τουριστικού ελληνικού προϊόντος στον παγκόσμιο ανταγωνιστικό χάρτη καθώς επίσης στην απασχόληση και στην προσφορά εργασιακής εμπειρίας. Στο πλαίσιο ερευνών διαπιστώθηκε ότι το 70% των λουόμενων επιθυμούν η παραλία που θα επισκεφτούν να υποστηρίζεται από μια ολοκληρωμένη δέσμη παροχής υπηρεσιών. Οι επισκέπτες λουόμενοι, θεωρούν απαραίτητες παροχές τις καθαρές παραλίες, τις σταθερές ομπρέλες, τις ξαπλώστρες, το σέρβις σνακ, καφέ κλπ, τις φροντισμένες τουαλέτες, τις βασικές υποδομές άνεσης και ασφάλειας κλπ. Κάποιες από αυτές δε, τις θεωρούν εξαιρετικά αναγκαίες λόγω και της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτές τις πραγματικές ανάγκες δεν δύναται σε καμμιά περίπτωση να τις καλύψουν οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ της επικράτειας, τόσο σε θέματα ποσότητας όσο πρωτίστως και σε θέματα ποιότητας. Αυτές τις αναγκαίες προϋποθέσεις – που αποτελούν ταυτόχρονα και ισχυρά κίνητρα τόνωσης της επισκεψιμότητας μιας περιοχής – τις πληρούν μόνο οι παραλίες που υποστηρίζονται από επιχειρήσεις τουριστικής κατεύθυνσης και εστίασης. Ο ισχύον παλαιός Νόμος για τον αιγιαλό, σε συνάρτηση με την σημερινή πραγματικότητα είναι δεδομένο πως χρήζει πολύ σημαντικών και διορθωτικών αλλαγών. Είναι ένας Νόμος άκαιρος και περίπλοκος τόσο, που καθιστά μετέωρο και απροστάτευτο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού επιχειρείν , παρέχοντας ταυτόχρονα προοπτικές αξιοποίησης των μοναδικών φυσικών προτερημάτων της χώρας μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 18:39 | Συλλογος Καταστηματαρχων Π.Λαρισας

    Όλα τα ομορα καταστήματα πρέπει να έχουν δικαίωμα ενοικίασης έως 500τ.μ ,ανεξάρτητου προβολής .
    Αυτό απαιτεί η ισονομία και η δίκαιη αντιμετώπιση όλων των παραχωρησιουχων.
    Όπως τα ξενοδοχειακά καταλύματα ,οι καντίνες έτσι και τα ΚΥΕ ,πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα .
    Η απόσταση απ τον αιγιαλό στα 3 μέτρα
    Η απόσταση μεταξύ όμορων στα 3 μέτρα και σε περιπτώσεις μικρών παραλιών και πολλών όμορων καταστημάτων να επιτρέπεται διάδρομος 2 μέτρων .
    Ο νόμος προβλέπει έτσι και αλλιώς την κάλυψη του 60% του τμήματος ενώ προϋποθέτει και το 50% ελεύθερο προς χρήση αιγιαλό ,αρα εξασφαλίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στον αιγιαλό απο όλους .
    Η απόστασης μεταξύ των όμορων 2 μέτρα
    Η απόσταση απ την θάλασσα 3 μέτρα
    Παραχώρηση έως 500τ.μ για όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος
    Προκαλεί αθέμιτο ανταγωνισμό η δυνατότητα παραχώρησης 500τ.μ σε μια καντίνα και όχι σε ένα στεγασμένο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος .
    Η αυστηροποίηση των ποινών χωρίς ισόνομη πρόσβαση στην χρήση του αιγιαλού θα κλείσει επιχειρήσεις .
    13 Φε
    Μια ανασκόπηση για το «κίνημα της πετσέτας», που αποτελεί κάτι λιγότερο από το 5% του ελληνικού πληθυσμού, που ως μειοψηφία και όχι ως πλειοψηφία κατάφερε να κινητοποιήσει όλο τον κρατικό μηχανισμό το 2023, μαρτυρά τα εξής:
1.Επιχειρηματίες (οικογενειάρχες τις περισσότερες φορές) συνελήφθησαν σαν κοινοί εγκληματίες στα μάτια των παιδιών τους και εκατοντάδων τουριστών, διασύροντας το μοναδικό τουριστικό προϊόν της χώρας μας στο εξωτερικό.
2. Τουρίστες του εξωτερικού, που ταξίδεψαν στην Ελλάδα, είδαν άλλοτε κοσμοπολίτικες παραλίες του νησιού, άδειες και κάτω από τον καυτό ήλιο να μην μπορούν να προμηθευτούν ένα μπουκαλάκι νερό να ξεδιψάσουν.
3. Οι μέχρι πρότινος (2022) καθαρές παραλίες, όμορων επιχειρήσεων και μη, μετατράπηκαν σε ένα απέραντο αποχωρητήριο και σκουπιδότοπο.
4. Οι ομπρέλες και ξαπλώστρες που έφυγαν άρον – άρον με το «κίνημα της πετσέτας», αντικαταστάθηκαν άμεσα , από κάθε λογής ομπρέλα του μπακάλικου, που προμηθευόταν ο καθένας και μάλιστα με αξεσουάρ αλυσίδα και λουκέτο, που έχοντας το ακαταδίωκτο, την κλείδωνε ασφαλίζοντας «τη σφραγίδα του» με κάθε λογής ακαθαρσίες, για να μην του πάρει τη θέση ο επόμενος περιπλανώμενος τουρίστας, που θα επισκεπτόταν το χώρο την ίδια ή την επόμενη μέρα.
5. Μικρές επιχειρήσεις που είναι απόλυτα εξαρτώμενες από την απλή χρήση αιγιαλού είτε ως όμορες είτε ως εποχιακές έκλεισαν, χωρίς το «αγαπημένο» σφράγισμα των αρχών. Το προάγει και το παρόν νομοσχέδιο!
6. Το οξύμωρο είναι ότι δύσκαμπτες υπηρεσίες όπως η Αρχαιολογία, που καθυστερούν μήνες προκειμένου να βγάλουν μία σύμφωνη γνώμη σε προστατευόμενους χώρους, ήταν πρωταγωνίστριες στα ταξίδια για αυτοψίες με το «κίνημα της πετσέτας» προκειμένου να σφραγίσουν επιχειρήσεις και να οδηγήσουν ανθρώπους του μεροκάματου (δε μιλάμε για Μύκονο) στο αυτόφωρο, επειδή τους έλειπαν τα απαραίτητα έγγραφα, για τα οποία ήταν και είναι απολύτως υπεύθυνες οι ίδιες οι υπηρεσίες, που ποτέ δεν τα έχουν εγκαίρως οι επιχειρήσεις. Και έτσι βαπτίζονται παράνομες. Και μετά τις συλλήψεις είδαμε να οργιάζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με πληθώρα φωτογραφιών και αρνητικών σχολίων που δυσφημούν τη χώρα μας. Αυτή την Ελλάδα της ντροπής θέλετε να προβάλετε;
7. Το παρόν νομοσχέδιο αυστηροποιεί στο μέγιστο τις κυρώσεις για τους παραβάτες. Και τα ΜΜΕ κάνουν σημαία το πέπλο της απειλής με τα εξουθενωτικά πρόστιμα και τους πολυετείς (ισόβιους) αποκλεισμούς, ή αλλιώς την πλήρη καταστροφή που αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των επιχειρηματιών, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων. Διατάξεις όπως [α΄] για το μίσθωμα στο καταχρηστικό «μεγαλύτερο αντάλλαγμα» της τιμής (αντί του ελάχιστου) μετά το 2017 για συμβάσεις μέχρι το 2025 (αρ.23 παρ.4) , λες και το κράτος είναι κερδοσκοπική εταιρεία, ή [β΄] το αδικαιολόγητο χαράτσι του 20% στις όμορες επιχειρήσεις (αρθρ. 11 παρ.6), ή [γ΄] ο συντελεστής βαρύτητας, λες και πρόκειται για διοικητικό πρόστιμο η μίσθωση αιγιαλού, συν το από πουθενά 3% στη νέα μαθηματική εξίσωση μίσθωσης (αρθ. 10 παρ. 5), [δ΄] ο 5ετής ή 10ετής αποκλεισμός του επιχειρηματία σε περίπτωση παράβασης, δηλαδή ουσιαστικά ο θάνατος της μικρομεσαίας επιχείρησης (αρθ. 19 παρ. 1β), [ε΄] η εξόντωση του μικρομεσαίου επιχειρηματία με πρόστιμα στο ανήκουστο και ασύλληπτο «τετραπλάσιο» του τιμήματος (άρθρ. 19 παρ. 1β, τονίζεται πως δεν είναι όλα τα νησιά Μύκονος), [στ΄] η συρρίκνωση της παραχώρησης στο 60% της έκτασης σε αντιδιαστολή με την υπερβολική αύξηση της μίσθωσης με απαίτηση το 100% του τιμήματος (αρθ. 8 παρ. 3γ), [ζ΄] η αυθαίρετη στέρηση του δικαιώματος παραχώρησης μεγαλύτερης επιφάνειας αιγιαλού σε κέντρα αναψυχής ( αρθρ. 11, παρ. 3) και η μη αναφορά ενοικιαζόμενων δωματίων ως εν γένει τουριστικά/ ξενοδοχειακά καταλύματα, [η΄] το εμφανές μη σύννομο ευνοϊκό κλίμα που προάγει το νέο νομοσχέδιο στις δημοπρασίες έναντι των όμορων για να χτυπιούνται στα ύψη οι τιμές και ως εκ τούτου ο έμμεσος αποκλεισμός των νέων επιχειρηματιών χαμηλού εισοδήματος (αρθ. 19 παρ. 1β-γ), [θ΄] η μη αναφορά επιβολής κυρώσεων στην αρχαιολογία στην αποδεδειγμένη κωλυσιεργία της αλλά και στις άλλες εμπλεκόμενες υπηρεσίες σε περίπτωση παραβίασης των προθεσμιών διεκπεραίωσης των αιτημάτων των πολιτών(αρθ. 8 παρ. 7), [ι΄] το αντισυνταγματικά «ακαταδίωκτο» των υπαλλήλων που προάγει το νέο νομοσχέδιο στο άρθρο 17 παρ. 17, καθιστώντας τους επιχειρηματίες έρμαια των ορέξεων του κάθε ελεγκτικού οργάνου ενισχύοντας φαινόμενα διαφθοράς, [κ΄] η συρρίκνωση των προθεσμιών αίτησης ακύρωσης του διωκόμενου( αρ. 18 παρ.3), [λ΄] η μετατροπή του λουόμενου σε ελεγκτικό ρομπότ με στόχο την εξολόθρευση του επιχειρηματία, (άρθ. 16, ζώντας σε μια κοινωνία που και όταν αναπνέεις ο διπλανός σου ενοχλείται) και άλλες πανομοιότυπες διατάξεις δεν προάγουν στους πολίτες το αίσθημα κράτους δικαίου, της διαφάνειας, της χρηστής διοίκησης, της ίσης μεταχείρισης ενώ καταστρέφουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δηλητηριάζουν την κοινωνία.
Παρακαλώ ως Έλληνας πολίτης με σεβασμό και εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, όπως λάβει σοβαρά υπόψη και τροποποιήσει τα παραπάνω αναφερθέντα στο νέο νόμο.
    Σίγουρα τα διαβάσατε και πιο πάνω από συναδέλφους που προηγήθηκαν πριν από εμάς αλλά είναι τόσο αληθινά αυτά τα οποία γράφουν που δεν θέλαμε να πειράξουμε τιποτα …. Είναι άδικο να μην μπαίνετε στην θέση του επαγγελματία ενός ανθρώπου μιας οικογένειας που απλά στα σημερινά χρόνια της ακρίβεια προσπαθεί να επιβιώσει γιατί περί επιβιώσεις πρόκειται …..

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 17:11 | ΕΕΠ, ΕΕΠΦ, ΕΟΕ, ΚΑΛΛΙΣΤΩ, ΟΕΑ, GREENPEACE, MEDASSET, WWF

    Κοινά σχόλια περιβαλλοντικών οργανώσεων Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, Greenpeace, MEDASSET, WWF Ελλάς

    Γενικά σχόλια

    Εισαγωγικά, οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις επισημαίνουν ότι το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου δεν εισάγει μεταρρύθμιση για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση του παράκτιου χώρου, αυτού του σημαντικού οικοσυστήματος που βάλλεται από την κλιματική κρίση, και απουσιάζουν προβλέψεις που σχετίζονται με την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (π.χ. δεν υπάρχει αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και παρόχθια ζώνη, πλημμυρικούς κινδύνους κ.λπ.).

    Ως πρώτο σχόλιο, σημειώνουμε τη συνεχιζόμενη μη κύρωση και εφαρμογή από τη χώρα μας του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου, το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη: α) καθορίζουν στις παράκτιες ζώνες, από την υψηλότερη χειμερινή ίσαλο γραμμή, ζώνη στην οποία δεν επιτρέπεται η δόμηση. Λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων, τις περιοχές οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την αλλαγή του κλίματος και τους φυσικούς κινδύνους, αυτή η ζώνη δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του κατωτέρω εδαφίου».

    Πρόκειται για άλλη μία αποσπασματική παρέμβαση που επιχειρείται καθώς:
    – πρόκειται για κακή νομοτεχνική επιλογή να καταργείται σχεδόν στο σύνολό του ο νόμος 2971/2001 για τον αιγιαλό και την παραλία, ο οποίος έχει τροποποιηθεί πολλάκις, δίχως να κωδικοποιείται όπως θα απαιτούνταν ούτως ή άλλως, για να ρυθμιστούν τα ίδια ζητήματα που καλύπτει ο ισχύων νόμος (βλ. εκτενή κατάλογο καταργούμενων διατάξεων στο άρθ. 24),

    – εισάγεται μια νέα ad hoc «κατηγορία» προσωρινού καθεστώτος προστασίας («απάτητες παραλίες», βλ. άρθ. 4 παρ. 2 σε συνδυασμό με την εξουσιοδοτική διάταξη του άρθ. 22 παρ. 1) που οδηγεί σε κατακερματισμό του προστατευτικού καθεστώτος των περιοχών του δικτύου Natura 2000, αντί το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να προβεί άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων και των σχεδίων διαχείρισης προκειμένου να προστατευθούν ουσιαστικά οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 και να συμμορφωθεί η χώρα μας με τις οδηγίες για τη φύση και την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ C-849/18. Στην ουσία το παρόν σχέδιο νόμου δεν προστατεύει αυτές τις παραλίες αλλά προβλέπει τη δυνατότητα θέσπισης απαγορεύσεων και περιορισμών ως προς τις δραστηριότητες που επιτρέπονται επ’ αυτών είτε μέσω της υ.α. του άρθρου 21 παρ. 6 του ν. 1650/1986 είτε την έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης του άρθρου 22 παρ. 1 του παρόντος.

    – οι νέοι όροι «προστατευόμενος αιγιαλός» και «απάτητες παραλίες» που εισάγονται (βλ. άρθρα 3 περίπτ. δ΄ και 4) αφορούν μόνο τις περιοχές του δικτύου Ν2000, δημιουργώντας ταυτόχρονα και ασάφεια σχετικά (πρβλ. άρθ. 22 παρ. 1 εδ. β΄),

    – τέλος, με το παρόν σχέδιο νόμου (βλ. άρθ. 28) καθορίζεται για πρώτη (από ό,τι φαίνεται) φορά θαλάσσια ζώνη λιμένα Αλεξανδρούπολης, με την οποία επεκτείνεται η ήδη καθορισμένη χερσαία ζώνη. Δεν διευκρινίζεται, όμως, γιατί ο καθορισμός αυτός γίνεται με διάταξη τυπικού νόμου, και δεν ακολουθείται η προβλεπόμενη διαδικασία (πρβλ. άρθ. 18-27 ν. 2971/2001, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν).

    Επιπρόσθετα, επισημαίνουμε ότι οι κάτωθι προβλέψεις συνεπάγονται οπισθοδρόμηση στην αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας:

    – Καθότι καταργείται η πρόβλεψη του ν. 2971/2001 ότι «[η] προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών της παραγράφου 1 είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού» (άρθ. 2 παρ. 2).

    – Μεταβάλλεται ο ορισμός της παραλίας και χωρίς καμία αιτιολογική βάση (έλλειψη, από την οποία προκύπτει ότι η προτεινόμενη τροποποίηση επιδιώκει την ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων), η προτεινόμενη ρύθμιση καταργεί το ελάχιστο όριο των 30 μέτρων (διατηρείται το απώτατο όριο των 50 μέτρων), ενώ εξακολουθεί να μη λαμβάνεται υπόψη το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ (το οποίο θεσπίζει «αδόμητη ζώνη» τουλάχιστον 100 μέτρων, εκεί που δεν υπάρχουν οικισμοί και σημαντικά λιμενικά έργα δημόσιου συμφέροντος, πρβλ. άρθ. 8 παρ. 2 εδ. α και β).

    – O κοινόχρηστος χαρακτήρας του παλαιού αιγιαλού και της παλαιάς όχθης των μεγάλων λιμνών και των πλεύσιμων ποταμών καταργείται, καθώς τα τμήματα αυτά περιέρχονται στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου – εκτός από την περίπτωση της γειτνίασης με απάτητες παραλίες (βλ. άρθ. 6 παρ. 5).

    Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στα θετικά σημεία του παρόντος νομοσχεδίου ότι:

    – η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου θα είναι αρμόδια για τον ορισμό παραλιών προς παραχώρηση (απλή γνώμη ΟΤΑ α΄ βαθμού), ωστόσο, παρόλες τις προσπάθειες που καταβάλλει δεν κατέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία και είναι αμφίβολο εάν έχει στη διάθεσή της τα απαραίτητα μέσα και στελεχειακό δυναμικό.

    – προβλέπεται νέα επιβαρυντική περίσταση σε περίπτωση που «[…] η μεταβολή [στον αιγιαλό ή την παραλία] προκαλεί σημαντική οικολογική, περιβαλλοντική ή γεωμορφολογική διατάραξη ή βλάβη, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή» (άρθ. 20). Ωστόσο, για να είναι εφαρμόσιμη η πρόβλεψη αυτή, θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα αποτελεσματικό σύστημα διεξαγωγής περιβαλλοντικών ελέγχων. Ένα τέτοιο σύστημα απέχει πολύ από τη σημερινή κατάσταση των σοβαρά υποστελεχωμένων υπηρεσιών διεξαγωγής περιβαλλοντικών ελέγχων. Στο σημείο αυτό επαναλαμβάνουμε το πάγιο αίτημά μας για τη σύσταση ανεξάρτητης αρχής περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων.

    – παρέχονται νέα εργαλεία (χρήση ηλεκτρονικών μέσων) στους πολίτες για την άμεση υποβολή καταγγελιών σε περιπτώσεις αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας, ή υπέρβασης της παραχώρησης, η λειτουργία των οποίων, όμως, θα πρέπει να εξειδικευθεί περαιτέρω (βλ. άρθ. 16 σε συνδυασμό με το άρθ. 22 παρ. 9).

    – τέλος, προωθείται η διαλειτουργικότητα μεταξύ της πλατφόρμας παρακολούθησης και ελέγχου των συμβάσεων παραχώρησης (άρθ. 10 και 15 νομοσχεδίου) [σε αντικατάσταση του ηλεκτρονικού μητρώου μητρώο πληροφοριών του άρθ. 15 παρ. 11 ν. 2971/2001 που καταργείται με το παρόν], η οποία θα είναι προσβάσιμη μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης, και του συστήματος της καταγγελίας.

    Τέλος, οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις υπογραμμίζουν ότι για άλλη μια φορά η διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης ήταν απαράδεκτα μικρή: δύο εβδομάδες για ένα σχέδιο νόμου που δεν εισάγει μικρές σημειακές τροποποιήσεις, αλλά μεταβάλλει κατά το μεγαλύτερο μέρος της τη νομοθεσία για την παράκτια και παρόχθια ζώνη είναι αδικαιολόγητα μικρή προθεσμία.

    Ακολουθούν ειδικά αναλυτικά σχόλια ανά άρθρο του σχεδίου νόμου.

    Οι συνυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις:
    Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
    Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
    Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
    Καλλιστώ
    Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
    Greenpeace
    MEDASSET
    WWF Ελλάς

    Σχόλια στο ΜΕΡΟΣ Α΄

    Άρθρο 1 Σκοπός

    1. Πρώτα απ’ όλα, μία γενική παρατήρηση: αν και παρουσιάζεται ως “εκσυγχρονιστικό”, το σχέδιο νόμου περιστρέφεται γύρω από δύο έννοιες που έχουν εισαχθεί στην ελληνική νομοθεσία από τον α.ν. 2344/1940 (Α’ 154) (αν όχι νωρίτερα): τον “αιγιαλό” (από τον οποίο αποσπάται ο “παλαιός αιγιαλός”) και την “παραλία”. Διαχρονικά, οι δύο αυτές έννοιες έχουν συμβάλει στην οικιστική ανάπτυξη της παράκτιας ζώνης, στην κατοχύρωση ιδιωτικών δικαιωμάτων μέσα σε αυτή και στην αποκόμιση ορισμένων εσόδων (για το δημόσιο, και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς) από την εκμετάλλευση της ζώνης αυτής. Δυστυχώς, δεν έχουν συμβάλει επαρκώς στην προστασία και τη βιωσιμότητά της: σήμερα, η βασική πρόκληση είναι η προστασία της ευρύτερης “παράκτιας ζώνης” (ως «γεωμορφολογικής περιοχής εκατέρωθεν της ακτογραμμής στην οποία η αλληλεπίδραση μεταξύ του θαλάσσιου και του χερσαίου τμήματος αποκτά τη μορφή πολύπλοκων συστημάτων οικολογικών στοιχείων και πόρων αποτελούμενων από βιοτικές και αβιοτικές συνιστώσες που συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν με τις ανθρώπινες κοινότητες και τις σχετικές κοινωνικο-οικονομικές δραστηριότητες», άρθ. 2 παρ. ε Πρωτοκόλλου ΟΔΠΖ, ως κοινόχρηστου και περιβαλλοντικού αγαθού, ιδιαίτερα ευαίσθητου (ειδικότερα στη Μεσόγειο, και ειδικότατα στην Ελλάδα) στην άναρχη ανάπτυξη και την κλιματική αλλαγή.
    Σχετικά, το άρθρο 8 του ως άνω Πρωτοκόλλου προβλέπει την καθιέρωση παράκτιας ζώνης που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 100 μέτρα σε πλάτος και όπου δεν επιτρέπονται κατασκευές («construction is not allowed»), λαμβάνοντας υπόψη τις περιοχές που επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά από την κλιματική αλλαγή και τους φυσικούς κινδύνους.

    Για τον σκοπό αυτό, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σύγχρονα εργαλεία, όπως η καταγραφή των ευρωπαϊκών παράκτιων οικότοπων (EUNIS 2021), και η Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (άρθ. 5-21 Πρωτοκόλλου ΟΔΠΖ). Η τελευταία αποτελεί νομική υποχρέωση της χώρας, καθώς το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ αποτελεί μέρος του ενωσιακού δικαίου. Τέλος, υπενθυμίζεται ότι η οριοθέτηση της “κρίσιμης παράκτιας ζώνης” επιβάλλεται από το άρθ. 20 παρ. 8 περ. β΄ του ν. 3937/2011 (Α΄ 60), αλλά η Πολιτεία, 12 χρόνια αργότερα, δεν έχει προβεί στην οριοθέτηση αυτή.

    2. Όλα τα παραπάνω απουσιάζουν από το σχέδιο νόμου: το σχέδιο νόμου δεν προτείνει τίποτα νέο για την προστασία της παράκτιας ζώνης από την κλιματική αλλαγή, και το θέμα διέπεται από το παρωχημένο άρθ. 12 ν. 2971/2001 (Α΄ 285), παρόλο που η επιστημονική γνώση έχει προοδεύσει σημαντικά από την πιο πρόσφατη τροποποίηση του τελευταίου (με το άρθ. 29 ν. 4607/2019). Τα συναρμόδια Υπουργεία φαίνεται να έχουν την εντύπωση ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις ακτές θα είναι περιορισμένες και εντοπισμένες, χωρίς οικονομικές συνέπειες, και αντιμετωπίσιμες με μερικά σημειακά και αποσπασματικά τεχνικά έργα ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δυστυχώς για όλους μας, το πρόβλημα είναι εκτεταμένο: σειρά ερευνών τα τελευταία χρόνια, που τα συναρμόδια Υπουργεία επιμένουν να αγνοούν, έδειξαν ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ακτογραμμής είναι εκτεθειμένο στην διάβρωση. Εκτός από την κλιματική αλλαγή, η διάβρωση των ελληνικών ακτών αναδεικνύει δύο ακόμα πολιτικά προβλήματα – τις ασυντόνιστες επεμβάσεις στην ακτή από κάθε είδους λιμενικά έργα, και την κακή διαχείριση των εσωτερικών υδάτων. Επιπλέον, στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει η αναφορά σε άλλους φυσικούς ή ανθρωπογενείς κινδύνους που απειλούν την παράκτια και την παρόχθια ζώνη (π.χ., πλημμυρικούς, σεισμικούς ή τεχνολογικούς, όπως βιομηχανικά ατυχήματα ή ρύπανση), για τους οποίους το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ απαιτεί εκτίμηση επιπτώσεων, και μέτρα πρόληψης, μετριασμού και προσαρμογής (άρθ. 22). Δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στον ρόλο της παράκτιας και της παρόχθιας ζώνης στην προστασία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων από κάποιους φυσικούς κινδύνους (π.χ., πλημμυρικούς) – ως “λύσεις βασισμένες στην φύση”. Απουσιάζουν οι ευάλωτοι παράκτιοι οικότοποι, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να “εγκιβωτιστούν” μέσα στις οριογραμμές της παραλίας και του (παλαιού ή μη) αιγιαλού (π.χ., παράκτιες και παρόχθιες δασικές εκτάσεις, αμμοθινικά οικοσυστήματα). Απουσιάζουν ακόμα και οι οικονομικές επιπτώσεις των παραπάνω, που είναι τόσο σημαντικές για τον τουριστικό τομέα, και για τις οποίες το επισπεύδον Υπουργείο θα έπρεπε να δείξει κάποια ευαισθησία. Τα παραπάνω δείχνουν ότι το σχέδιο νόμου δεν βασίζεται στη βέλτιστη διαθέσιμη επιστήμη, και απλώς αποσκοπεί σε μικρο-αλλαγές (αρνητικές, ως επί το πλείστον) στο ισχύον καθεστώς. Η υιοθέτηση μερικών τεχνικών λύσεων (όπως το QR- code), οι οποίες ούτε είναι προσιτές σε όλους τους χρήστες της παράκτιας ζώνης, ούτε συνδέονται οργανικά με το υπόλοιπο νομικό πλαίσιο δεν συνιστά εκσυγχρονισμό, αλλά οπισθοδρόμηση με έναν επιφανειακό “τεχνολογικό μανδύα”.

    3. Αποδοκιμαστέα είναι και η νομοτεχνική επιλογή να μην ενσωματωθούν οι νέες διατάξεις στον ισχύοντα ν. 2971/2001, ή (ακόμα καλύτερα) σε έναν ευρύτερο κώδικα για την παράκτια ζώνη. Χοντρικά, ο “μισός” ν. 2971/2001 διατηρείται σε ισχύ, και ο άλλος μισός αντικαθίσταται από το παρόν σχέδιο νόμου. Προβλήματα θα δημιουργηθούν και από τις παραπομπές της υπόλοιπης νομοθεσίας στον ν. 2971/2001, καθώς η σχετική διάταξη του νομοσχεδίου (άρθ. 24 παρ. 2) είναι ιδιαίτερα κακοδιατυπωμένη. Η λύση αυτή αυξάνει την πολυνομία, και καθιστά την κατανόηση του πολύπλοκου νομικού πλαισίου ιδιαίτερα δυσχερή για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι δεν διαθέτουν νομικούς ή τεχνικούς συμβούλους. Πόσο μάλλον που το επισπεύδον Υπουργείο προωθεί συνέχεια την τροποποίηση του ισχύοντος νομικού πλαισίου, με προφανή σκοπό τη διαρκή εξυπηρέτηση διάφορων ιδιωτικών και τοπικών συμφερόντων: μόνο το 2023 (και εφόσον μετράμε σωστά), αυτό συνέβη 10 φορές (άρθ. 3 και 6 ν. 5022/2023, άρθ. 71, 74 και 75 ν. 5036/2023, άρθ. 53 και 54 ν. 5039/2023, άρθ. 223 και 231 ν. 5037/2023, άρθ. 14 ν. 5069/2023). Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο άρθρο 54 ν. 5039/2023, καθώς επεκτείνει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων λιμενικών εγκαταστάσεων που θέσπισε το άρθ. 86 ν. 4504/2017 [σημειώνεται ότι “λιμενική εγκατάσταση” είναι, τελικά, κάθε έργο που υλοποιείται “εν όλω ή εν μέρει” στον αιγιαλό/παραλία/όχθη/παρόχθια ζώνη (άρθ. 1 περ. 8 ν. 2971/2001 όπως ισχύει), οπότε νομιμοποιούνται συνολικά όλες οι επεμβάσεις]. Στην ίδια λογική κινείται και το άρθρο 28 του σχεδίου νόμου (για τον λιμένα Αλεξανδρούπολης). To άρθρο 13, για την παραχώρηση απλής χρήσης, έχει τροποποιηθεί 3 φορές τα τελευταία 4 χρόνια (άρθ. 31 ν. 4609/2019, άρθ. 42 παρ. 1 ν. 4688/2020, άρθ. 14 ν. 4787/2021), και, μετά από αυτή τη νομοθετική υπερπροσπάθεια, το νομοσχέδιο προτείνει την κατάργησή του (άρθ. 24 παρ. 1). Τα συναρμόδια Υπουργεία αδυνατούν να διαχειριστούν ολοκληρωμένα όχι μόνο τον αιγιαλό και την παραλία, αλλά και τα αιτήματα για ειδική μεταχείριση όσων αδυνατούν (ή απροθυμούν) να χρησιμοποιήσουν το ισχύον νομικό πλαίσιο.

    4. Επιπρόσθετα, καταργούνται υφιστάμενες διατάξεις περί προστασίας του παράκτιου χώρου, όπως η εξής (άρθ. 2 παρ. 2 του ν. 2971/2001): «Η προστασία των κοινοχρήστων πραγμάτων και του οικοσυστήματος αυτών της παραγράφου 1 είναι ευθύνη του Κράτους, το οποίο μεριμνά για την οργάνωση και λειτουργία ολοκληρωμένου συστήματος καταγραφής, διαχείρισης, εποπτείας και ελέγχου τους, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού».

    Προτείνεται η διατήρηση της διάταξης του άρθ. 2 παρ. 2 του ν. 2971/2001.

    5. Τέλος, το παρόν σχέδιο νόμου θα πρέπει να είναι σύμφωνο με τις επιταγές της οδηγίας-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική (Οδηγία 2008/56/ΕΚ), βασική πρόβλεψη της οποίας αποτελεί η ανάπτυξη και εφαρμογή στρατηγικών για τη θάλασσα, λαμβάνοντας μέτρα που «εξασφαλίζουν την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, προλαμβάνουν την επιδείνωσή του ή, όταν αυτό είναι δυνατόν, αποκαθιστούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα, σε περιοχές όπου αυτά έχουν υποστεί αρνητικές επιδράσεις», προβλέψεις που απουσιάζουν από τις διατάξεις του παρόντος σχεδίου νόμου. Ειδικότερα, η προστατευτική μεταχείριση αναφέρεται μεν στο αντικείμενο (άρθ. 2), αλλά δεν φαίνεται να εξειδικεύεται στη συνέχεια, πέρα από την εισαγωγή της έννοιας των «προστατευόμενων αιγιαλών και παραλιών και αιγιαλών και παραλιών κοινής προστασίας» του άρθρου 4.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 17:26 | ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΡΙΖΟΣ

    Οι πολίτες θα πρέπει να έχουν άμεση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλες τις παραλίες. Θα πρέπει να προβλέπεται η άμεση κινητοποίηση του μηχανισμού ελέγχου σε περίπτωση καταγγελίας για την απαγόρευση πρόσβασης

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 16:24 | ΔΗΜΟΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ-ΣΕΛΙΝΟΥ

    Περιορισμένης οπτικής νομοσχέδιο με μοναδικό στόχο το μεγαλύτερο και γρηγορότερο κέρδος από μία ομάδα ανθρώπων και μεγαλύτερες εισπράξεις για το ΤΑΙΠΕΔ και το ΥΠ. Οικονομικών.
    Οι επιπτώσεις από τέτοιες αντιλήψεις έρχονται σε σύγκρουση με τις Ευρωπαϊκές πρακτικές και τον ουσιαστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν μία σύγχρονη χώρα όπου μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό.
    Θυσιάζει τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης των ευαίσθητων οικοσυστημάτων των παραλιών περιοχών της χώρας, δεν διασφαλίζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους, μόνο την «αξιοποίηση» για οικονομικά οφέλη.
    Δεν λύνει κανένα πρόβλημα όσο αφορά στις συστηματικές υποθέσεις ορίων που έχουν τεθεί ως προς το εύρος και το μέγεθος των παρεμβάσεων στις παραθαλάσσιες περιοχές, αντιθέτως η εφαρμογή του θα διογκώσει παραβατικές συμπεριφορές.
    Ζημιώνει τον ευρύτερο πληθυσμό και τους Δήμους
    Προωθεί διαχειριστικές πρακτικές οι οποίες δεν διασφαλίζουν την ακεραιότητα των ευαίσθητων παραλιακών οικοσυστημάτων σε αντίθεση με τις πρακτικές στην ΕΕ και τις σχετικές οδηγίες ιδιαίτερα του Δικτύου Φύση 2000.
    Το παρόν νομοσχέδιο βελτιώνει τα αποτελέσματα για την Εθνική Οικονομία, δεν διασφαλίζει όμως την προστατευτική μεταχείριση αιγιαλού-παραλίας-παλαιού αιγιαλού, ούτε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους δηλ. δεν εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον
    Ο όρος παλαιός αιγιαλός χάνει την έννοια που είχε με παλαιότερη νομοθεσία εφόσον σε πολλές περιπτώσεις χάνει την έννοια του κοινόχρηστου χαρακτήρα.
    Η κατάργηση του πλάτους της παραλίας, τουλάχιστον 30 μέτρων, δημιουργεί μείζον πρόβλημα υποβάθμισης ευαίσθητων αμμοθινικών κυρίως οικοσυστημάτων και αυξάνει την πίεση στον αιγιαλό, μη λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους λόγω κλιματικής αλλαγής.
    Δεν περιέχει καμιά εγγύηση για την αποτελεσματική προστασία των παράλιων οικοσυστημάτων (αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός), είτε πρόκειται για περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 είτε όχι. Τεκμηριώνεται η μη ενασχόληση για προστασία και ακεραιότητα των ευαίσθητων αμμοθινικών οικοσυστημάτων όπως επίσης και την ιδιαίτερη προστασία οικοτόπων και ειδών σύμφωνα με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία στο πλαίσιο διαφόρων οδηγιών και κυρίως της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ.
    Ο χαρακτηρισμός «Απάτητες Παραλίες» αφορά πολύ ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με το σύνολο των παραλιών της χώρας και μπορεί να γίνεται, μέχρι την έκδοση των ΠΔ του Ν1650/1986 μετά από πρόταση ΟΦΥΠΕΚΑ και γνωμοδότηση του οικείου Δήμου.
    Εδώ υπάρχει και το «αξιοσημείωτο» σχέδιο νόμου και γίνεται εξαίρεση του κανόνα. Όποια παραλία χαρακτηριστεί «Απάτητη», τότε μόνο ο παλαιός αιγιαλός μπορεί να είναι κοινόχρηστος.
    Η κατάργηση της πρόβλεψης του νόμου 2971/2001 όπως ισχύει για την παραχώρηση από το Δημόσιο στους Δήμους, ώστε αυτοί να προβαίνουν σε περαιτέρω παραχώρηση, δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα διαχείρισης των ευαίσθητων και προστατευόμενων οικοσυστημάτων, διογκώνει την αυθαιρεσία, παραβιάζει την βασική αρχή της εγγύτητας, υποβαθμίζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση εφόσον σε τόσο κρίσιμο θέμα της αφαιρεί την δυνατότητα να έχει πρωτεύοντα ρόλο στα θέματα που αφορούν «στα του οίκου της».
    Με πολύ σαφή τρόπο αποψιλώνει τους Δήμους από κρίσιμες αρμοδιότητες και δικαιώματα και με απόλυτα σαφή τρόπο τους φορτώνει μόνο με υποχρεώσεις. Το δε αντάλλαγμα του 60% των εσόδων στους Δήμους, δεν καλύπτει ούτε κατ’ ελάχιστο τα έξοδα για όποιον Δήμο επιτηρεί με σοβαρότητα το καθήκον τους, ιδιαίτερα στους τομείς της ανάδειξης και προστασίας-εποπτείας των ευαίσθητων ευρύτερων παραλιακών οικοσυστημάτων.
    Ένα παράδειγμα: Αναψυκτήριο σε εξαιρετικά πολυσύχναστη περιοχή πληρώνει αποκομιδή με το τετραγωνικό μέτρο και παράγει την ημέρα, απορρίμματα που χρειάζονται 1-2 απορριμματοφόρα για την μεταφορά τους.
    Η πρόβλεψη για ολοκληρωμένο ελεγκτικό μηχανισμό, δεν εξασφαλίζει συστηματικό και αποκλειστικό έλεγχο τήρησης της νομιμότητας στους αιγιαλούς λόγω του μόνιμου υπαρκτού αιτίου δηλ. της έλλειψης προσωπικού. Το παρόν νομοσχέδιο εντελώς έξω αππο τις παραχωρήσεις τους Δήμους οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν ιδιαίτερα με το θέμα. Το πρόβλημα όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά θα ενταθεί σε απίστευτο βαθμό και αυτό θα φανεί από τις αντιδράσεις της κοινωνίας εάν εφαρμοστεί.
    Με απλά λόγια, το νομοσχέδιο αυτό σκοτώνει την κότα που κάνει αυγά και βάλλει κατά του Δημοσίου Συμφέροντος, όπου ο σημαντικότερος λόγος από τους οποίους το συνθέτουν είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτή η προστασία που παράγει χιλιάδες θέσεις εργασίας και μεγάλους οικονομικούς πόρους με βιώσιμο τρόπο και ότι η βασική αρχή της «εγγύτητας», δηλ. ουσιαστική συμμετοχή των Δήμων θα πρέπει να έχει πρωτεύοντα ρόλο στην λογική ενός τέτοιου σχεδιασμού.
    Το νομοσχέδιο αυτό επίσης δείχνει ότι τουλάχιστον στο Υπ. Οικονομικών δεν πιστεύουν ότι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι την αντιμετωπίζουν ως παρία, αφαιρώντας την δυνατότητα να τακτοποιεί τα «του οίκου της» με την συνεχή αφαίρεση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων και φορτώνοντάς την με ευθύνες που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, δίνοντάς της κάποιο ασήμαντο αντίδωρο, π.χ. 60% επί των εσόδων τα οποία προέρχονται από τις διάφορες παραχωρήσεις αιγιαλού και παραλίας. Π.χ. με ποιο εξειδικευμένο προσωπικό θα συμμετάσχει σε ελέγχους μικτών κλιμακίων αρμόδιων υπηρεσιών, από πού προκύπτει ότι θα είναι υπεύθυνη να παρακολουθεί εάν αναρτώνται οι υποχρεωτικές πινακίδες, από πού προκύπτει ότι εάν ο παραχωρησιούχος δεν τοποθετήσει ναυαγοσώστες θα έχει υποχρέωση ο Δήμος να τον τοποθετήσει μαζί με εξοπλισμούς. Πόσο κοστίζει στους Δήμους να εποπτεύουν καθ’ όλο το έτος, να προστατεύουν, να διατηρούν καθαρές τεράστιες περιοχές με αμμοθινικά συστήματα, κυρίως του Δικτύου Φύση 2000 με εκατοντάδες και χιλιάδες στρέμματα κρίσιμων για τον τουρισμό και την φήμη της χώρας οι οποίες έχουν λειτουργική και οργανική διασύνδεση με υψηλής επισκεψιμότητας παραλίες.
    Αναγνωρίζει αυτό το νομοσχέδιο ότι αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός, είναι σε οργανική και λειτουργική σύνδεση με ευρύτερους πέριξ και πλησίον των στενά παραχωρούμενων περιοχών;
    Γνωρίζει ποιος εποπτεύει, καθαρίζει, προστατεύει αυτές τις περιοχές με σημαντικά κόστη χωρίς να εισπράττει ούτε ένα ευρώ;
    Γνωρίζει ότι μικρές βραχονησίδες, οι οποίες βρίσκονται πολύ κοντά σε πολυσύχναστες παραλίες όπου δεν επιτρέπονται (καλώς) οικονομικές δραστηριότητες, διαθέτουν μικρές, πολύ μικρές παραλίες και τις επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, προστατεύονται-εποπτεύονται-καθαρίζονται από τους Δήμους χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος;
    Σε πολλές από αυτές τις περιοχές, οι βραχονησίδες είναι λειτουργικό μέρος ευρύτερων μη αστικών περιοχών με μεγάλη επισκεψιμότητα ιδιαίτερα κατά την θερινή περίοδο.
    Παράδειγμα: Βραχονησίδα Ελαφόνησος Δυτ. Κρήτη
    Κρατικό ακίνητο εκατοντάδων στρεμμάτων, περιοχή του Δικτύου Φύση 2000, με βάθος νερού 30 cm, προσβάσιμο με τα πόδια. Βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων από την παγκοσμίως γνωστή παραλία Ελαφονήσου και Κεδρόδασους. Χιλιάδες επισκέπτες ανά μέρα την εαρινή-θερινή-φθινοπωρινή περίοδο, δηλαδή στη Κρήτη δέκα μήνες το χρόνο.
    Νήσος Ήμερη Γραμβούσα, ομοίως. Ευρίσκεται σε μικρή απόσταση από την παγκοςμίιου φήμης περιοχή Μπάλος, Ακρ. Γραμβούσας.
    Μόνο ο Δήμος, χωρίς να του έχουν παραχωρηθεί, παρέχει με μεγάλα έξοδα, προστασία, καθαριότητα, εποπτεία, διότι έχει οργανική και λειτουργική συνάφεια με την απέναντι παραλία όπου γίνεται παραχώρηση απλής χρήσης.
    Χιλιάδες όμοια παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιά, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των παραχωρούμενων παραλιών βρίσκεται εκτός αστικών περιοχών.
    Έτσι αφαιρείται η δυνατότητα παραχωρήσεων και διενέργειας των διαγωνισμών από τους Δήμους. Αναθέτει στις Κτηματικές Υπηρεσίες την διενέργεια δημοπρασιών, δηλ. σε υπηρεσίες οι οποίες με όλους τους τόνους και τρόπους δήλωναν και δηλώνουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα διάφορα καθήκοντά τους μεταξύ αυτών και η επαρκής εποπτεία και έλεγχος, λόγω έλλειψης προσωπικού και σε κάποιες περιπτώσεις λόγω έλλειψης ανθρωπο-υλικοτεχνικής υποδομής (τοπογράφους μηχανικούς κτλ).
    Το σχέδιο Νόμου επίσης παρουσιάζει ως προστασία Περιβάλλοντος την δυνατότητα καθορισμού ως «Απάτητων» κάποιων παραλιών και φαίνεται να αγνοούν ότι όλα αυτά αφορούν σε διαδικασία ΕΠΜ οι οποίες κάνουν και την απαραίτητη τεκμηρίωση. Το νομοσχέδιο δεν λέει με ποιο προσωπικό οι εμπλεκόμενοι θα ασκούν αποτελεσματική εποπτεία και προστασία από τις συστηματικές καταστροφικές έκνομες δραστηριότητες οι οποίες αναπτύσσονται στα ευαίσθητα παραλιακά οικοσυστήματα σε όλη την Ελλάδα καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.
    Οι συνταγές οι οποίες αναφέρονται στο Σχέδιο Νόμου για εποπτεία , προστασία, τιμωρία των παραβατών, είναι χρεοκοπημένες και αναποτελεσματικές και αυτό το βλέπουμε σε σχεδόν όλες τις παραλίες της Ελλάδας.
    Αυτές οι συνταγές έχουν οδηγήσει την χώρα μας και το ισχυρότερο όπλο της , δηλ. τον νησιωτικό χαρακτήρα, το τοπίο (Σύμφωνο Βαρκελώνης) και το φυσικό Περιβάλλον σε συνεχή αλλοίωση και υποβάθμιση, πάντοτε βέβαια στην λογική να κερδίσουμε τώρα όσα πιο πολλά μπορούμε.
    Την ίδια ώρα, η καταστροφή των ευαίσθητων αμμοθινικών συστημάτων ευρύτερων περιοχών θα συνεχίζεται και απλώς οι παραβάτες θα τιμωρούνται με ένα πρόστιμο ενώ θα συνεχίζουν ανενόχλητοι το καταστροφικό έργο τους, διαθέτοντας μιας μέρας έσοδα προκειμένου να πληρώσουν τα πρόστιμα που θα τους επιβάλλονται.
    Όσον αφορά στα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, όλοι ξέρουμε τα αποτελέσματα.
    Οι υποχρεώσεις των Δήμων στο παρόν σχέδιο Νόμου και κυρίως στο άρθρο 14, στο άρθρο 18 και σε άλλα άρθρα, μπορούν να γίνουν αποδεκτές μόνο σε περίπτωση που γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις οι οποίες να τεκμηριώνουν ότι Αιγιαλός, Παραλία, Παλαιός Αγιαλός, ανήκουν στο κράτος αλλά η διαχείριση τους κατόπιν παραχωρήσεων καθίσταται «Τοπική Υπόθεση» και οι υπεύθυνοι είναι και θα έπρεπε να είναι μόνο οι Δήμοι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι Δήμοι μετατρέπονται σε απλό διοικητικό όργανο μη ΑΥΤΟδιοικούμενο.
    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤ΄ ΑΡΘΡΟ
    Άρθρο 2: ….η προστατευτική διαχείριση αιγιαλών και παραλιών και ιδιαιτέρως αυτών που παρουσιάζουν εξαιρετικά οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά όπως επίσης και των περιοχών του Δικτύου Φύση 2000…..
    Άρθρο 4, παρ. 2: Αιγιαλοί, παραλίες, παλαιοί αιγιαλοί…… στους οποίους μπορεί να απαγορεύεται η παραχώρηση, εκμίσθωση, πώληση…………
    Άρθρο 6, παρ. 1: Ο αιγιαλός, η παραλία, ο παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 ανήκουν στην δημόσια κτήση και είναι κοινόχρηστα πράγματα……….
    Άρθρο 6, παρ. 5: Ο παλαιός αιγιαλός………. Ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και στην Δημόσια κτήση και είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων, καταγράφονται δε ως πράγματα κοινόχρηστα.
    Ιδιαίτερα παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 με χαρτογράφηση τύπων οικοτόπων και ειδών προτεραιότητας της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ καταγράφεται ως πράγμα κοινόχρηστο και είναι ανεπίδεκτο κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων ή οποιουδήποτε τύπου παραχώρησης.
    Άρθρο 7, παρ. 1: ……μετά από θετική γνωμοδότηση του οικείου Δήμου και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 και του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 7, παρ. 2: Ποσοστό 80 % ………..αποδίδεται στον οικείο Δήμο
    Άρθρο 8 , παρ. 1: Η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας γίνεται με σύμβαση που καταρτίζεται μεταξύ του Υπ. Εθνικής Οικονομία και Οικονομικών αποκλειστικά προς τους οικείους Δήμους, κατόπιν αιτήματός τους, οι οποίοι θα προχωρούν τις διαδικασίες εκμίσθωσης στους έχοντες τα δικαιώματα. Η παραχώρηση αποκλειστικά στους Δήμους γίνεται ως οι υπεύθυνοι για την διοίκηση Τοπικών Υποθέσεων (102-1 ΦΕΚ Α’ 211/24-12-2019)
    Άρθρο 8 , παρ. 3θ: Αντικαθίσταται με: Ο οικείος Δήμος αποκλειστικά διασφαλίζει την παρουσία ναυαγοσώστη
    Άρθρο 8 , παρ. 3γ: ………. Η ύπαρξη ελεύθερης [ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων
    Άρθρο 8, όπου η λέξη παραχωρησιούχος, νοείται ο οικείος Δήμος
    Άρθρο 8 , παρ. 7: ……και κατόπιν αιτήματος του οικείου Δήμου
    Άρθρο 9, παρ. 1: Με απόφαση……. μετά από σύμφωνη γνώμη των οικείων Δήμων
    Άρθρο 10, παρ. 1: Ο οικείος Δήμος διενεργεί την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία. Σε περίπτωση αδυναμίας ή κωλύματος την ηλεκτρονική δημοπρασία διενεργεί η Κτηματική Υπηρεσία. Μετά τις 30 Μαΐου, την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία διενεργούν οι Κτηματικές Υπηρεσίες.
    Άρθρο 10, παρ. 9: …..και μόνο κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων για δε τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 11, παρ. 1: …. κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων και για τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 11, παρ. 1γ: Να διευκρινιστεί ποια θεωρούνται κέντρα αναψυχής
    Άρθρο 11, παρ. 3β: …… παράλληλη γραμμή 5 μέτρων….
    Άρθρο 11, παρ. 3: Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η παραχώρηση μικρότερης επιφάνειας μόνο για τις περιοχές εκτός Δικτύου Φύση 2000. Σε κάθε περίπτωση, με σύμφωνη γνώμη του οικείου Δήμου
    Άρθρο 11, παρ. 8: Η σύμβαση………… υποβάλλεται στην Κτηματική Υπηρεσία μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ
    Άρθρο 11, παρ. 10: Η Κτηματική Υπηρεσία…… μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ
    Άρθρο 15: όπου Κτηματικές Υπηρεσίες νοείται Δήμοι
    Άρθρο 17, παρ. 1: ελέγχεται…… προστίθεται και τον οικείο Δήμο
    Άρθρο 17, γενικό σχόλιο: Οι έλεγχοι που αναφέρονται στο άρθρο αυτό δεν θα γίνονται ή θα καθυστερούν τόσο πολύ ώστε να το καταστήσουν ανενεργό σε επίπεδο της μείωσης της παραβατικότητας και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος. Θα εξακολουθήσει η κατάσταση κατά την οποία οι παραβάτες θα πληρώνουν ένα πρόστιμο το οποίο τους κοστίζει μιας ή δύο ημερών εισπράξεις προερχόμενες από την παραβατική συμπεριφορά. Εκτός αυτού, δεν λύνει το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού (υπαρκτό) το οποίο επικαλούνται κρίσιμες Υπηρεσίες, π.χ Κτηματική, ή ακόμα κι έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (όχημα μετάβασης , πλωτό κτλ.)
    Άρθρο 17, παρ. 6: Η παράγραφος αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μεροληπτικές καταστάσεις και πλημμέλειες και πιθανώς σε διαφθορά.
    Άρθρο 18, παρ. 1-2: Η αναφερόμενη υποχρέωση στον οικείο Δήμο μπορεί να γίνεται αποδεκτή μόνο σε περίπτωση που το παρόν σχέδιο νόμου αναγνωρίσει σε όλα τα άρθρα ότι η διαχείριση και οι διαδικασίες παραχώρησης της απλής χρήσης αιγιαλού είναι και «Τοπική Υπόθεση»
    Άρθρο 18, παρ. 2: Ποιος και με ποιο προσωπικό στις απομακρυσμένες περιοχές και ειδικότερα στα νησιά, θα υλοποιήσει τα αναφερόμενα, ποιος θα επιβλέπει και θα εφαρμόζει σε καθημερινή βάση την διαταγή σφράγισης, ποιος θα εμποδίζει σε καθημερινή βάση την συνέχιση λειτουργίας;
    Άρθρο 18, παρ. 4: Ποιες είναι οι ποινές για τις παραβάσεις σε αυτή την παράγραφο ;
    Άρθρο 18, παρ. 5: Δεν προσδιορίζεται πως εκδίδεται το πρωτόκολλο κατεδάφισης και τι θα γίνει αν σε 30 μέρες ο υπαίτιος δεν κατεδαφίσει.
    Άρθρο 18, παρ. 6: Ισχύουν ότι και στις παραγράφους 1-2
    Άρθρο 18, παρ. 7: Σε αυτή την παράγραφο γίνεται απολύτως κατανοητό ότι ορισμένοι κύκλοι αντιλαμβάνονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως παρία και ρακοσυλλέκτη
    Άρθρο 19, παρ. β: Ο αποκλεισμός του παραβάτη εκμισθωτή για 5 έτη μετά την επιβολή της κύρωσης δεν θα έχει εφαρμογή. Αλλάζουν απλώς το όνομα του εκμισθωτή, η δε Κτηματική Υπηρεσία θα δηλώνει αδυναμία πολλαπλών παρεμβάσεων.
    Το αποδοτικό μέτρο είναι να αποκλείεται μετά από δεύτερη παράβαση η εκμίσθωση του τμήματος αιγιαλού που έχει εκμισθωθεί για 5 έτη για σοβαρές παραβάσεις, όπως μόνιμες κατασκευές, αλλοίωση, καταστροφή και ρύπανση αμμοθινικών και λοιπών οικοσυστημάτων, υπέρβαση κατάληψης εκμισθωμένου χώρου πάνω από το 20%, κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων.
    Γενικά το άρθρο 19 αλλά και ολόκληρο το σχέδιο νόμου, έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα και δεν αξιολογεί τους κινδύνους της «αξιοποίησης» για το φυσικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα οικοσυστήματα και τα αμμοθινικά οικοσυστήματα κυρίως σε περιοχές μη αστικές, οι οποίες αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών προς «αξιοποίηση» ακόμα δε και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, οι οποίες στο σύνολό τους είναι σχεδόν μη αστικές.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 16:16 | ΑΝΤΩΝΙΑ

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 16:05 | ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ-ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ & ΘΡΑΚΗΣ

    Άρθρο 1 Σκοπός
    Η Ελλάδα είναι η χώρα με το πιο εκτεταμένο παραλιακό και νησιωτικό φυσικό τοπίο που περιβάλλεται από ακτές και με αυτές αποτελεί ενιαία ενότητα. Με μήκος ακτών 15.000 περίπου χιλιόμετρα, η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μετά τη Νορβηγία, αναλογία μήκους ακτών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης.
    Αποτελεί έτσι έναν εξαιρετικό τουριστικό προορισμό, ιδίως για την περίοδο του καλοκαιριού, υποδεχόμενη ανά έτος περίπου 30.000.000 τουρίστες από το εξωτερικό. Παράλληλα, είναι μια χώρα στην οποία ανθεί ο εσωτερικός τουρισμός και κυρίως αυτός του Σαββατοκύριακου.

    Ο σχεδιασμός οργανωμένων χώρων παραλίας με αρχές αειφορικής διαχείρισης αποτελεί βασικό ζητούμενο με σκοπό να τηρηθεί η νομιμότητα, να προστατευθεί το περιβάλλον, να αποφευχθούν κοινωνικοί αυτοματισμοί και βέβαια να αποτραπεί η αδικαιολόγητη απομείωση της αξίας πολλών τουριστικών επιχειρήσεων στην χώρα, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τουριστικού ελληνικού προϊόντος στον παγκόσμιο ανταγωνιστικό χάρτη καθώς επίσης στην απασχόληση και στην προσφορά εργασιακής εμπειρίας.
    Στο πλαίσιο ερευνών διαπιστώθηκε ότι το 70% των λουόμενων επιθυμούν η παραλία που θα επισκεφτούν να υποστηρίζεται από μια ολοκληρωμένη δέσμη παροχής υπηρεσιών. Οι επισκέπτες λουόμενοι, θεωρούν απαραίτητες παροχές τις καθαρές παραλίες, τις σταθερές ομπρέλες, τις ξαπλώστρες, το σέρβις σνακ, καφέ κλπ, τις φροντισμένες τουαλέτες, τις βασικές υποδομές άνεσης και ασφάλειας κλπ. Κάποιες από αυτές δε, τις θεωρούν εξαιρετικά αναγκαίες λόγω και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

    Αυτές τις πραγματικές ανάγκες δεν δύναται σε καμμιά περίπτωση να τις καλύψουν οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ της επικράτειας, τόσο σε θέματα ποσότητας όσο πρωτίστως και σε θέματα ποιότητας.
    Αυτές τις αναγκαίες προϋποθέσεις – που αποτελούν ταυτόχρονα και ισχυρά κίνητρα τόνωσης της επισκεψιμότητας μιας περιοχής – τις πληρούν μόνο οι παραλίες που υποστηρίζονται από επιχειρήσεις τουριστικής κατεύθυνσης και εστίασης.

    Ο ισχύον παλαιός Νόμος για τον αιγιαλό, σε συνάρτηση με την σημερινή πραγματικότητα είναι δεδομένο πως χρήζει πολύ σημαντικών και διορθωτικών αλλαγών. Είναι ένας Νόμος άκαιρος και περίπλοκος τόσο, που καθιστά μετέωρο και απροστάτευτο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού επιχειρείν , παρέχοντας ταυτόχρονα προοπτικές αξιοποίησης των μοναδικών φυσικών προτερημάτων της χώρας μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 16:28 | Ανδρεας Νομικός

    Η απόστασης μεταξύ των όμορων 2 μέτρα
    Η απόσταση απ την θάλασσα 3 μέτρα
    Παραχώρηση έως 500τ.μ για όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος
    Προκαλεί αθέμιτο ανταγωνισμό η δυνατότητα παραχώρησης 500τ.μ σε μια καντίνα και όχι σε ένα στεγασμένο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος .
    Η αυστηροποίηση των ποινών χωρίς ισόνομη πρόσβαση στην χρήση του αιγιαλού θα κλείσει επιχειρήσεις .

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 15:59 | ΔΗΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ

    ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Γεράνι, 14 / 2 / 2024
    ΝΟΜΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
    ΔΗΜΟΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑ
    Δ/ΝΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
    Ταχ.Δ/νση:Γεράνι-Χανίων
    Τηλ: 2821340010
    Email: dimos@platanias.gr

    Θέμα: “ Πρόταση του Δήμου Πλατανιά, στη Δημόσια Διαβούλευση του Νομοσχεδίου ( για τις παραλίες) “

    Σε συνέχεια του παραπάνω Σχεδίου Νόμου ( για την Διαχείριση των παραλιών) όπως γίνεται σαφές αφαιρείται άλλη μία αρμοδιότητα που άνηκε παραδοσιακά στους Δήμους και αφορά τη διαδικασία εκμίσθωσης παραλιών την οποία και αναλαμβάνει εξολοκλήρου η Κτηματική Υπηρεσία.
    Είναι σαφές ότι θα πρέπει πλέον να αναλάβει και όλα τα συναφή κόστη, όπως τη ναυαγοσωστική προστασία και τη καθαριότητα των ακτών κλπ.
    Με δεδομένο όμως ότι στο παραπάνω Σχεδίου Νόμου προβλέπεται η απόδοση του 60%του μισθώματος στον οικείο Δήμο, θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνουν αποδεκτά τα παρακάτω:
    α) Το ποσοστό κατανομής μισθώματος 60% υπέρ του οικείου Δήμου και 40% υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ( Κτηματική Υπηρεσία ), να μετατραπεί σε 80% και 20% αντίστοιχα, καθόσον εξακολουθούν να βαραίνουν τον οικείο Δήμο οι δαπάνες Ναυαγοσωστικής προστασίας, καθαριότητας κλπ,
    Β) Τα επιβαλλόμενα πρόστιμα σε όλων των ειδών τις παραχωρήσεις και εκμισθώσεις, που θα κάνει η Κτηματική Υπηρεσία, θα πρέπει να επιμερίζονται αναλογικά, όπως σύμφωνα και με το ποσοστό του Μισθωτηρίου, σε Δήμους και Κτηματική Υπηρεσία.

    Γ) Το ποσοστό υπέρ του οικείου της Δήμου θα πρέπει να μπαίνει διακριτά στο Τραπεζικό Λογαριασμού του δήμου, στο σύνολό του, με στοιχεία ταυτοποίησης της πληρωμής του Φυσικού ή του Νομικού προσώπου, το οποίο τα κατέβαλε.
    Επίσης να υπάρξει ρητή αναφορά στον υπό ψήφιση Νόμο, να μην παρακρατείται το ποσοστό του Δήμου, για οποιαδήποτε άλλη τυχόν οφειλή υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου ή άλλου φορέα.

    Δ) Να διατηρηθεί το ισχύον καθεστώς για απευθείας παραχώρηση των παραλιών του οικείου Δήμου προς τις Αναπτυξιακές και Μονοπρόσωπες Εταιρίες, των οικείων Δήμων.

    Ε) Το ποσό προς απόδοση, από το ποσοστό που αναλογεί υπέρ των Δήμων, να καταβάλεται στον οικείο Δήμο το αργότερο εντός 5 εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία είσπραξης του, στο Τραπεζικό Λογαριασμό του οικείου Δήμου.

    ΣΤ) Εφόσον εξακολουθεί να είναι ευθύνη των Δήμων η Ναυαγοσωστική προστασία, να υπάρξει πρόβλεψη για επιχορήγηση για τη κάλυψη του κόστους Ναυαγοσωστικής Προστασίας, τουλάχιστον στο 50% επί των υποχρεούμενων θέσεων σύμφωνα με το Πρακτικό της αρμόδιας Επιτροπής του Τοπικού Λιμεναρχείου. Το ποσοστό αυτό θα υπολογίζεται επί του κόστους της Υιοθετηθείσας Μελέτης, όπως αυτή έχει προσδιοριστεί από τα αρμόδια όργανα της ΚΕΔΕ.

    Ο Δήμαρχος Πλατανιά, Κρήτη

    Μαλανδράκης Ιωάννης

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 15:26 | Φραντζέσκα Τσικουδή

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 15:15 | Γιάννης

    Ανοιχτό σχόλιο Κινήματος “Σώστε τις Παραλίες της Νάξου” για το Νομοσχέδιο του

    Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών
    «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις»

    Περιεχόμενα
    1-6 Γενικές Παρατηρήσεις
    7-12 Οριοθέτηση και διαχείριση παράκτιων περιοχών
    13-15 Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα
    15-19 Ρυθμίσεις απλής χρήσης
    20-23 Έλεγχος και Κυρώσεις

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 15:31 | Γιάννης, μέλος κινηματος πολιτών «Σώστε τις παραλίες της Νάξου»

    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.

    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.

    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα

    ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ:

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.

    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.

    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.

    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.

    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.

    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος.

    Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.

    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ:

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.

    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.

    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.

    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ:

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.

    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.

    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:29 | Νικόλαος Ιωάννου

    Άρθρο 1 Σκοπός
    Η Ελλάδα είναι η χώρα με το πιο εκτεταμένο παραλιακό και νησιωτικό φυσικό τοπίο που περιβάλλεται από ακτές και με αυτές αποτελεί ενιαία ενότητα. Με μήκος ακτών 15.000 περίπου χιλιόμετρα, η Ελλάδα παρουσιάζει τη μεγαλύτερη μετά τη Νορβηγία, αναλογία μήκους ακτών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο γης.
    Αποτελεί έτσι έναν εξαιρετικό τουριστικό προορισμό, ιδίως για την περίοδο του καλοκαιριού, υποδεχόμενη ανά έτος περίπου 30.000.000 τουρίστες από το εξωτερικό. Παράλληλα, είναι μια χώρα στην οποία ανθεί ο εσωτερικός τουρισμός και κυρίως αυτός του Σαββατοκύριακου.

    Ο σχεδιασμός οργανωμένων χώρων παραλίας με αρχές αειφορικής διαχείρισης αποτελεί βασικό ζητούμενο με σκοπό να τηρηθεί η νομιμότητα, να προστατευθεί το περιβάλλον, να αποφευχθούν κοινωνικοί αυτοματισμοί και βέβαια να αποτραπεί η αδικαιολόγητη απομείωση της αξίας πολλών τουριστικών επιχειρήσεων στην χώρα, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη του τουριστικού ελληνικού προϊόντος στον παγκόσμιο ανταγωνιστικό χάρτη καθώς επίσης στην απασχόληση και στην προσφορά εργασιακής εμπειρίας.

    Στο πλαίσιο ερευνών διαπιστώθηκε ότι το 70% των λουόμενων επιθυμούν η παραλία που θα επισκεφτούν να υποστηρίζεται από μια ολοκληρωμένη δέσμη παροχής υπηρεσιών. Οι επισκέπτες λουόμενοι, θεωρούν απαραίτητες παροχές τις καθαρές παραλίες, τις σταθερές ομπρέλες, τις ξαπλώστρες, το σέρβις σνακ, καφέ κλπ, τις φροντισμένες τουαλέτες, τις βασικές υποδομές άνεσης και ασφάλειας κλπ. Κάποιες από αυτές δε, τις θεωρούν εξαιρετικά αναγκαίες λόγω και της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

    Αυτές τις πραγματικές ανάγκες δεν δύναται σε καμμιά περίπτωση να τις καλύψουν οι λιγοστές οργανωμένες πλαζ της επικράτειας, τόσο σε θέματα ποσότητας όσο πρωτίστως και σε θέματα ποιότητας.

    Αυτές τις αναγκαίες προϋποθέσεις – που αποτελούν ταυτόχρονα και ισχυρά κίνητρα τόνωσης της επισκεψιμότητας μιας περιοχής – τις πληρούν μόνο οι παραλίες που υποστηρίζονται από επιχειρήσεις τουριστικής κατεύθυνσης και εστίασης.

    Ο ισχύον παλαιός Νόμος για τον αιγιαλό, σε συνάρτηση με την σημερινή πραγματικότητα είναι δεδομένο πως χρήζει πολύ σημαντικών και διορθωτικών αλλαγών. Είναι ένας Νόμος άκαιρος και περίπλοκος τόσο, που καθιστά μετέωρο και απροστάτευτο ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνικού επιχειρείν , παρέχοντας ταυτόχρονα προοπτικές αξιοποίησης των μοναδικών φυσικών προτερημάτων της χώρας μας.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:16 | Γιάννης Σπιλάνης

    Παρά τις θετικές διατάξεις που αφορούν στη δημιουργία μηχανισμού παρακολούθησης της κατάστασης στις παραλίες της χώρας και τη δημιουργία πλατφορμας ενημέρωσης, υπάρχουν πολλά στοιχεία στο Νσχ που τα θεωρώ ως υπαναχώρηση από το υφιστάμενο συστημα. Ενδεικτικά αναφέρω:
    – την υποβάθμιση του ρόλου του Δήμου αναφορικά με το ποιές παραλίες μπορούν να παραχωρηθούν. Ο Δήμος θα έπρεπε να έχει αποκλειστική ευθύνη για το θέμα, ακόμη και αν δεν θέλει να παραχωρηθεί καμία παραλία. Επιπλέον ο Δήμος θα έπρεπε να έχει καθοριστικό ρόλο και στις υπόλοιπες διαδικασίες μια και βρίσκεται κοντά στους πολίτες. Η Κτηματική Υπηρεσία άλλωστε δεν έχει δίξει ότι μπορεί να προστατεύσει τις παραλιες όχι από την απλή & προσωρινή χρήση, αλλά ούτε από την μόνιμη καταπάτηση.
    – την μη εξασφάλιση της διαφάνειας σε όλα τα στάδια από την αδειοδότηση μέχρι την επιβολή ποινών. Οι πολίτες και οι Δήμοι θα πρέπει να έχουμε εικόνα όχι μόνο για τη σύμβαση και τη παραχώρηση, αλλά και για το ποιές καταγγελίες έχουν γίνει, πότε έγιναν, τι αποτέλσμα είχαν, πότε, ποιές ποινές επιβλήθηκαν.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:50 | Σταύρος Μαυρουδέας

    Γενικό σχόλιο για τα οφέλη της ρύθμισης:
    Οφέλη αξιολογούμενης ρύθμισης
    Δεν αναμένεται «Αύξηση εσόδων»; Γιατί;
    Δεν υπάρχουν «άμεσα οφέλη» για το «Περιβάλλον»; Γιατί;

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:56 | Σταύρος Μαυρουδέας

    Γενικά σχόλια σύμφωνα με την «Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης», καθώς δεν περιλαμβάνονται αναλυτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.

    Ποιο ζήτημα αντιμετωπίζει η αξιολογούμενη ρύθμιση;
    Μέρος Β: Αντιμετωπίζεται η ανάγκη εκσυγχρονισμού της διαχείρισης των παραθαλάσσιων περιοχών της χώρας, ώστε να διασφαλίζεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και να επιτρέπεται η αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον.
    Σημείωση: Δεν περιλαμβάνονται αναλυτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.

    Γιατί αποτελεί πρόβλημα;
    Μέρος Β: Παρατηρούνται φαινόμενα συστηματικής υπέρβασης των ορίων που έχουν τεθεί ως προς το εύρος και το μέγεθος των παρεμβάσεων επί των παραθαλάσσιων περιοχών, καθώς το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο δεν επιτρέπει τη βέλτιστη αξιοποίησή τους και την αποτελεσματική προστασία τους, με αποτέλεσμα να χρήζει αναμόρφωσης
    Σημείωση: Δεν περιλαμβάνονται αναλυτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.

    Ποιοι είναι οι στόχοι της αξιολογούμενης ρύθμισης;
    i) βραχυπρόθεσμοι:
    Μέρος Β: Η προστατευτική μεταχείριση αιγιαλών και παραλιών, η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα αυτών και η αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία, προστατευτικό για το περιβάλλον και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον.
    ii) μακροπρόθεσμοι:
    Μέρος Β: Η προστασία των παραθαλάσσιων περιοχών της χώρας.
    Σημείωση: Δεν περιλαμβάνονται αναλυτικά μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:20 | ΑΝΝΑ ΚΑΜΜΗ

    Να αλλάξει ως εξής:
    Σκοπός του παρόντος είναι η βελτίωση του πλαισίου που διέπει τη διαχείριση των παράκτιων περιοχών ώστε να διασφαλίζεται η προστασία τους ως οικοσυστημάτων καθώς και ο κοινόχρηστος χαρακτήρας τους και το δικαίωμα του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων χωρίς αυτά να παραβλάπτονται από τη αξιοποίησή τους κατά τρόπο επωφελή για την εθνική οικονομία και σύμφωνο με το δημόσιο συμφέρον που δεν περιορίζεται στα έσοδα αλλά στην προστασία του περιβάλλοντος που αποτελεί μέγιστο φυσικό πόρο για την Ελλάδα.

    Αιτιολόγηση
    Ο τίτλος του Σχεδίου νόμου αναφέρεται στην «αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές». Η δημόσια περιουσία στις παραθαλάσσιες περιοχές αποτελείται κυρίως από τον αιγιαλό και την παραλία που αποτελούν κοινόχρηστα πράγματα. Τα κοινόχρηστα πράγματα ανήκουν στη δημόσια κτήση (δημόσια περιουσία) και προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού, ο οποίος συνίσταται στην κοινοχρησία τους (ΣτΕ Ολ 2403/2014, ΑΠ 1364/2001, άρθρα 966 επ ΑΚ). Εν όψει της κοινοχρησίας των δημοσίων αυτών πραγμάτων θα ανέμενε κανείς να είναι στο επίκεντρο του Σχεδίου Νόμου (και του τίτλου του) το δικαίωμα των πολιτών σε κοινή χρήση αυτών των πραγμάτων και να μην γίνεται αναφορά αποκλειστικά και μόνο στην έννοια της αξιοποίησης κατά παραμερισμό της έννοιας της κοινοχρησίας.

    Θεωρούμε ότι στον σκοπό του νόμου δεν αρκεί να αναφέρεται απλά η διασφάλιση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ούτως ή άλλων κοινόχρηστων πραγμάτων αλλά ο τονισμός του δικαιώματος του πολίτη στην ανεμπόδιστη χρήση των κοινόχρηστων πραγμάτων. Τούτο είναι αναγκαίο, ώστε να μην υπάρχει οιαδήποτε αμφιβολία ότι το σχέδιο νόμου έχει ως άμεσο σκοπό (και) την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών στην κοινή χρήση των ρυθμιζόμενων με το σχέδιο νόμου πραγμάτων (προστατευτικός χαρακτήρας του νόμου).

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 14:37 | Γεώργιος Τσουκαλάς – Μανιάτης

    Το Ναυάγιο στην καρδιά του Σκανδάλου Ζακύνθου

    Αρχικά, με παραπλανητικά χαρτιά όρισαν την ζώνη αιγιαλού μέχρι και αρκετά μέτρα πάνω από το γκρεμό στο φρύδι. Σε αυτόν το σαθρό καθορισμό της γραμμής αιγιαλού, έγινε σύσταση μιας επιτροπής ΑΕ, η οποία είχε τη δυνατότητα απεριόριστων απαλλοτριώσεων στην ευρύτερη περιοχή του πασίγνωστου Ναυαγίου και της Ορεινής Ζακύνθου.

    Στις 25 Οκτωβρίου 2023, ακούστηκαν σοβαρότατες καταγγελίες στη Βουλή από την αξιωματική αντιπολίτευση στα πλαίσια της συζήτησης για το Νομοσχέδιο Κεφαλογιάννη. Ακολουθεί ένα πολύ μικρό, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα.

    Σωκράτης Φάμελλος: «Από τον τότε φερόμενο ως ιδιοκτήτη, τον κο Γεώργιο Χάρο του Νικολάου, που υπέγραψε την παράνομη, όπως αποδείχθηκε τελικά, αγοραπωλησία, φτάνουμε στην Ναυάγιο ΑΕ, η οποία καταργείται σε μία νύχτα, δεν την κάνετε και κάνετε την Επιτροπή του κου Κικίλια.»

    Κατερίνα Νοτοπούλου: «Από τον Χάρο, από την Πιμάνα, από την Επιτροπή Ναυαγίου ΑΕ του κου Θεοχάρη, η οποία μετά έγινε μία λάιτ επιτροπούλα. Εσείς το μόνο στόχο που είχατε, να εξυπηρετήσετε συμφέροντα σκανδαλωδώς.»

    Αλέκος Αυλωνίτης: «Γνωρίζετε, επίσης, ότι σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις μελών της ανεκδιήγητης επιτροπής, ήταν έτοιμοι να προχωρήσουν σε απαλλοτρίωση 1.000 στρεμμάτων στην περιοχή, σε μία περιοχή πολύπαθη, που υπάρχει η δυσώδης υπόθεση της αγοραπωλησίας των οικοπέδων στα ορεινά της Ζακύνθου, πέριξ του Ναυαγίου. Πιμάνα. Χάρος. Βούλευμα τελεσίδικο [….]»

    Θεοδώρα Τζάκρη: «Καταργείτε, λοιπόν, σήμερα την επιτροπή που οι ίδιοι φτιάξατε και δίνετε τη διαχείριση στην Περιφέρεια, δηλαδή στο νέο Περιφερειάρχη, ο υποψήφιος του οποίου ήταν μάρτυρας υπέρ της Πιμάνα.»

    Όπως διαβάζουμε στην ανοιχτή ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Κατοίκων Ορεινής Ζακύνθου (13.12.2024), το υπ’ αριθμ. 3189/2022 βούλευμα καθίσταται αμετάκλητο στις 14 Νοεμβρίου 2022. Το εν λόγω βούλευμα τεκμηριώνει πλήρως το κατηγορητήριο εις βάρος των επτά προσώπων, που με πρόθεση συνετέλεσαν στην απατηλή αγοραπωλησία 15.000 στρεμμάτων, πάνω από την πασίγνωστη παραλία «Ναυάγιο» στη Ζάκυνθο. Παραπέμπονται, λοιπόν, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών επτά άτομα, επειδή, όπως τονίζεται στο βούλευμα, «Με περισσότερες από μία πράξεις τους που συνιστούν εξακολούθηση του ιδίου εγκλήματος […] στρέφονταν άμεσα κατά του Ελληνικού Δημοσίου και Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου», προκαλώντας ζημία πάνω από 17 εκατ. ευρώ.

    Όμως, η ζημία αφορά, επιπλέον, 200 οικογένειες, οι οποίες θα δουν τις περιουσίες τους να δηλώνονται ως «αγνώστου ταυτότητας» από το Ελληνικό Κτηματολόγιο, επειδή συμπεριλαμβάνονται στην πωληθείσα έκταση των 15.000 στρεμμάτων από το παράνομο συμβόλαιο πώλησης του 2014 προς το Κατάρ. Κατ’ επέκταση, η ζημία αφορά κι όλη τη ζακυνθινή κοινωνία, καθώς αν δεν ακυρωθεί το συμβόλαιο, τότε υπάρχει φόβος ότι θα απειληθούν και άλλες εκτάσεις από τουρκο-καταριανά συμφέροντα.

    Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ανακοίνωση των κατοίκων της Ζακύνθου στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.imerazante.gr/2023/12/13/327580

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 13:06 | Διονύσης

    Κάποια γενικά σχόλια:
    Η βασική ιδέα θα πρέπει να είναι ότι οι ακτές είναι δημόσιο αγαθό. Ως εκ τούτου το μεγαλύτερο μέρος μιας παραλίας θα πρέπει να είναι διαθέσιμο άνευ κόστους. Ειναι αδιανόητο να υπάρχει μόνο ένα 5%-10% της παραλίας ελεύθερο σε περιοχές όπως Αγ.Παρασκευή, Μεγ.Άμμος στα Σύβοτα (και συνήθως είναι τμήμα βραχώδες, όπου είναι αδύνατο όχι να στήσεις ομπρέλα αλλά ούτε να βάλεις ψάθα).
    Αν με το νομοσχέδιο υπάρχει πρόθεση σεβασμού στον έλληνα πολίτη, θα πρέπει η εκμετάλλευση να περιορίζετε σε ένα 30% της ακτής με ομπρέλες 5 μέτρα από το κύμα. Και εάν δεν φτάνουν τα μέτρα, απλά να μη βάζουν ομπρέλες, να έχουν μια απλή καντίνα. Το χάλι που υπάρχει π.χ. στο Ξυλόκαστρο (Συκιά, Μελίσσι) είναι απλά απαράδεκτο.
    Αν από την άλλη μιλήσουμε για αναβάθμιση στο τουριστικό προϊόν, θέσεις εργασίας και χρήματα, νομίζω ότι εάν όχι φέτος, πάντως αρκετά γρήγορα αν συνεχιστεί το ίδιο χάλι, οι τουρίστες δεν θα έχουν κανένα λόγο να έρχονται σε ακτές που πρέπει να πληρώσουν 30-40 ευρώ Min για μια ομπρέλα 3-4 ατόμων και να είναι ο ένας πάνω στον άλλο. Θα το κάνουν μία, θα το κάνουν δύο, αλλά μετά θα μας χαιρετήσουν. Και θα σταματήσουν να έρχονται και αυτοί που δεν έχουν οικονομικό θέμα, αλλά με τα ίδια λεφτά μπορούν να πάνε κάπου με λιγότερο κόσμο και επίσης όμορφες παραλίες (και πιστέψτε με, παραλίες θαυμάσιες δεν έχει μόνο η Ελλάδα).
    Τέλος είναι εκτεταμένο το φαινόμενο κατάληψης των ακτών είτε από μόνιμους κατοίκους είτε από παραθεριστές σε περιοχές που αφορούν κυρίως εσωτερικό τουρισμό (πάλι αναφέρομαι στο Ξυλόκαστρο). Ακόμα και σε τμήματα που δεν έχουν καταληφθεί από επιχειρήσεις υπάρχει κατάληψη με τσιμεντένιες βάσεις ομπρελλών (με φύλαξη πολλές φορές! από τους ίδιους με βάρδιες), βάρκες, …. . Προφανώς οι 10+ καταγγελίες μου στο δήμο δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
    Ο όποιος έλεγχος να μη γίνεται από προσωπικό της περιοχής. Η εντοπιότητα σε κλειστές κοινωνίες, καλώς ή κακώς, δεν κάνει εύκολο τον έλεγχο.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 13:30 | ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΟΥΡΝΕΛΕΣ

    «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου»

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 12:16 | Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση «Κοινό Τηνίων»

    ΜΕΡΟΣ Α: ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΘΕΣΕΙΣ

    1. Οι παραλίες είναι δημόσιο αγαθό και όχι «δημόσια περιουσία». Οποιουδήποτε είδους οικονομική αξιοποίησή τους οφείλει να αναγνωρίζει την συνταγματική τους υπόσταση ως δημόσιου αγαθού προς προστασία και όχι να τις αντιλαμβάνεται ως μέσο προσοδοφορίας.

    2. Η πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες πρέπει να είναι ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς για όλους.

    3. Οι παραλίες αποτελούν επίσης ζωτικά οικοσυστήματα και προστατεύονται ως τέτοια από το σύνταγμα.

    4. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα να προστατεύουν τις παραλίες τους, ως δημόσια αγαθά του τόπου τους.

    5. Άμεσοι θεσμικοί εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, με γνώση των τοπικών χαρακτηριστικών και δυνατότητα άμεσης εποπτείας και παρέμβασης, είναι οι Δήμοι.

    ΜΕΡΟΣ Β: ΓΕΝΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ

    1. Συγκέντρωση αρμοδιοτήτων στους Δήμους.

    Οι Δήμοι να είναι αρμόδιοι για: α) την δημοπράτηση των τμημάτων του αιγιαλού, β) τις συμβάσεις των παραχωρήσεων, β) τον έλεγχο της τήρησης των όρων των παραχωρήσεων, γ) την επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες, δ) την ακύρωση των συμβάσεων.

    Η μεταβίβαση των ανωτέρω αρμοδιοτήτων στους Δήμους οφείλει να συνοδεύεται από α) στελέχωση των υπηρεσιών του Δήμου που θα αναλάβουν όλα τα παραπάνω και β) ενίσχυση της Διαφάνειας (δημοσιοποίηση ελέγχων και διοικητικών πράξεων) και την δυνατότητα προσφυγής των πολιτών στην Κεντρική Διοίκηση, σε περίπτωση που οι Δήμοι δεν εφαρμόζουν τη νομοθεσία.

    2. Έλεγχοι του παράκτιου χώρου με τεχνολογίες τηλεπισκόπησης.

    Με την καταγραφή των συμβάσεων παραχώρησης και την αντιπαραβολή της παρατηρούμενης κάλυψης με τεχνολογίες τηλεπισκόπησης (remote monitoring), οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές (π.χ. οι αρμόδιες δημοτικές επιτροπές) θα έχουν τη δυνατότητα απομακρυσμένου ελέγχου και συνεχούς πιστοποίησης των παραβάσεων χωρίς να προσφεύγουν σε επαναλαμβανόμενες αυτοψίες. Επιτακτική ανάγκη είναι, ακόμη, η δημιουργία ψηφιακών χαρτών με απεικόνιση των παραλιών και των ευαίσθητων οικοσυστημάτων τους.

    3. Ολοκλήρωση των διαδικασιών δημοπράτησης και μίσθωσης αιγιαλού σε ικανό διάστημα πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου, για παράδειγμα στις 30 Μαρτίου

    4. Σαφής προσδιορισμός χρόνου λήξης χρήσης (όχι αργότερα από τα τέλη Οκτωβρίου κάθε χρόνου) στον οποίο οποιαδήποτε υλικά και μέσα πρέπει να αποσύρονται από την παραλία.

    5. Μείωση του μέγιστου επιτρεπόμενου ποσοστού παραχώρησης:

    Το μέγιστο ποσοστό των παραχωρήσεων σε μίας παραλία (σύνολο παραχωρήσεων χρήσης αιγιαλού) πρέπει να μειωθεί στο 40% του συνολικού εμβαδού της παραλίας, χωρίς να συνυπολογίζονται σε αυτό τα δύσβατα ή μη αξιοποιήσιμα τμήματα και με την δυνατότητα ο Δήμος να το μειώνει περισσότερο με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.

    6. Απαγόρευση απλής χρήσης παραχώρησης αιγιαλού/παραλίας σε περιοχές που έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 ή σε άλλα προστατευτικά νομικά πλαίσια.

    7. Αυστηροποίηση των προϋποθέσεων βάσει των οποίων ένας Δήμος δύναται να δημοπρατεί τμήματα παραλιών, ώστε να διατηρούνται περισσότερες παραλίες πλήρως ελεύθερες για χρήση από το κοινό. Σε κάθε περίπτωση να είναι στην διακριτική ευχέρεια του Δημοτικού Συμβουλίου να αποκλείει από την δημοπράτηση όποιες παραλίες επιλέγει.

    8. Απλοποίηση της διαδικασίας αναφοράς παραβάσεων:

    Πρέπει ο πολίτης να μπορεί να αναφέρει περιπτώσεις ενδεχόμενων παραβάσεων σε σύμβαση παραχώρησης στον αιγιαλό με απλό και γρήγορο τρόπο, με παράλληλη ενίσχυση της διαφάνειας ως προς την εξέταση της καταγγελίας από τους εμπλεκόμενους φορείς.

    9. Αυστηρότερες ποινές για τους παραβάτες:

    Σε περίπτωση παραβίασης των όρων παραχώρησης από πλευράς των υπερού, να τίθεται σε άμεση ισχύ η αναστολή της λειτουργίας των επιχειρήσεων που παρανομούν και σε περίπτωση υποτροπής ή άρνησης συμμόρφωσης με τη νομοθεσία και τους όρους της ΚΥΑ να ανακαλείται οριστικά η άδεια παραχώρησης και να αναστέλλεται ή αφαιρείται η άδεια λειτουργίας της επιχείρησης.

    10. Αποκλεισμός παραβατών από νέες αιτήσεις εκμίσθωσης:

    Σε περίπτωση υποτροπής παραβατών να υπάρχει δυνατότητα αποκλεισμού τους από νέες αιτήσεις εκμίσθωσης για ορισμένο χρονικό διάστημα, για παράδειγμα μέχρι την λήξη της τρέχουσας ΚΥΑ.

    11. Υποχρεωτική ανάρτηση – δημοσιοποίηση στοιχείων παραχώρησης:

    Οι Δήμοι πρέπει να είναι υποχρεωμένοι να αναρτούν στην ιστοσελίδα τους τα στοιχεία κάθε παραχώρησης, συνοδεία του σχεδίου και της φωτογραφίας του παραχωρούμενου χώρου. Ομοίως τα στοιχεία αυτά θα πρέπει να είναι αναρτημένα στον χώρο της παραχώρησης σε εμφανές σημείο για τους επισκέπτες.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 12:59 | Αντώνης Ανδρεόπουλος

    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας. ​

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:07 | Γιωργος Παπαγεωργιου

    Σώστε τις παραλίες της Ναξου από την υπερεκμετάλλευση!!!

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:32 | ΔΗΜΟΣ ΣΑΜΗΣ

    Στις παραλίες που επί σειρά ετών αποκλειστική διαχείριση έχει ο Δήμος, παρέχοντας τις αναγκαίες υπηρεσίες στους λουόμενους και που εναρμονίζεται με την κείμενη νομοθεσία όπως ναυαγοσωστική κάλυψη, εγκαταστάσεις υγιεινής, πρόσβαση ΑμΕΑ κ.α (Γαλάζια σημαία), προτείνουμε να υπάρχει ειδική πρόβλεψη, χωρίς να μεταβληθεί το υφιστάμενο έως και σήμερα καθεστώς παραχώρησης και διαχείρισης, δηλαδή απευθείας ανάθεση δίχως τη διαδικασία δημοπρασίας, από την Κτηματική Υπηρεσία προς τον Δήμο.
    Δήμος Σάμης, Νομός Κεφαλληνίας

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:42 | Πρωτοβουλία Ερεσού

    1) Οι άδειες σε παραλίες που αφορούν καντίνες ή κάθε άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα, θα πρέπει να παραμείνουν στους Δήμους ώστε οι τοπικές κοινότητες να έχουν άποψη και να μπορούν να ορίζουν σε μεγάλο βαθμό το τι θα γίνει στις ίδιες τους τις κοινότητες.

    2) Θα πρέπει να προχωρήσουν οι κατά τόπους χωρικοί σχεδιασμοί με στόχο το αδόμητο για τις παραλίες. Θα πρέπει να απαγορευτεί οποιαδήποτε έκδοση οικοδομικής άδειας μέχρι τότε.

    3) Θα πρέπει να προχωρήσουν οι έλεγχοι για παράνομες καταλήψεις παραλιών, επεκτάσεις η οποιαδήποτε άλλη ενέργεια συρρικνώνει τον δημόσιο χώρο και την ελεύθερη πρόσβαση. Κεντρικός στόχος της πολιτείας θα πρέπει να είναι η όποια επιχειρηματική εκμετάλλευση των παραλιών να διασφαλίζει τον δημόσιο χαρακτήρα της και την ελεύθερη πρόσβαση.

    Μόνο έτσι διασφαλίζουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των νησιών, μόνο έτσι διασφαλίζουμε ότι ο παραδοσιακός χαρακτήρας των μικρών κοινοτήτων δεν θα πνιγεί από τον υπερτουρισμό που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει σε ζημιά χωρίς γυρισμό για τις τοπικές κοινωνίες, τις τοπικές οικονομίες και τις αντοχές τους.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:13 | ΒΑΓΕΝΑΣ ΠΕΤΡΟΣ

    Ξεκινώντας από την αρχή και το σκοπό αυτού του Νομοσχεδίου η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως ενεργό μέλος της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, όχι μόνο ως καταναλώτρια, επιχειρηματία ή καταγγέλουσα, αλλά ως πολίτη που αλλάζει ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάω από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:56 | ΔΗΜΟΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ

    ΘΕΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΥ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

    Περιορισμένης οπτικής νομοσχέδιο με μοναδικό στόχο το μεγαλύτερο και γρηγορότερο κέρδος από μία ομάδα ανθρώπων και μεγαλύτερες εισπράξεις για το ΤΑΙΠΕΔ και το ΥΠ. Οικονομικών.
    Οι επιπτώσεις από τέτοιες αντιλήψεις έρχονται σε σύγκρουση με τις Ευρωπαϊκές πρακτικές και τον ουσιαστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν μία σύγχρονη χώρα όπου μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ προέρχεται από τον τουρισμό.
    • Θυσιάζει τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης των ευαίσθητων αμμοθινικών οικοσυστημάτων των παραλιών περιοχών της χώρας, δεν διασφαλίζει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους, παρά μόνο την «αξιοποίηση» για οικονομικά οφέλη.
    • Δεν λύνει κανένα πρόβλημα όσο αφορά στις συστηματικές υπερβάσεις ορίων που έχουν τεθεί ως προς το εύρος και το μέγεθος των παρεμβάσεων στις παραθαλάσσιες περιοχές, αντιθέτως η εφαρμογή του θα διογκώσει παραβατικές συμπεριφορές.
    • Ζημιώνει τον ευρύτερο πληθυσμό και τους Δήμους
    • Προωθεί διαχειριστικές πρακτικές οι οποίες δεν διασφαλίζουν την ακεραιότητα των ευαίσθητων παραλιακών οικοσυστημάτων σε αντίθεση με τις πρακτικές στην ΕΕ και τις σχετικές οδηγίες ιδιαίτερα για τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000.
    • Το παρόν νομοσχέδιο βελτιώνει τα αποτελέσματα για την Εθνική Οικονομία, δεν διασφαλίζει όμως την προστατευτική μεταχείριση αιγιαλού-παραλίας-παλαιού αιγιαλού, ούτε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους δηλ. δεν εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον
    • Ο όρος παλαιός αιγιαλός χάνει την έννοια που είχε με παλαιότερη νομοθεσία εφόσον σε πολλές περιπτώσεις χάνεται ο κοινόχρηστος χαρακτήρας.
    • Η κατάργηση του πλάτους της παραλίας, τουλάχιστον 30 μέτρων, δημιουργεί μείζον πρόβλημα υποβάθμισης ευαίσθητων αμμοθινικών κυρίως οικοσυστημάτων και αυξάνει την πίεση στον αιγιαλό, μη λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη τους αυξημένους για τα παραλιακά οικοσυστήματα κινδύνους λόγω κλιματικής αλλαγής.
    • Δεν περιέχει καμιά εγγύηση για την αποτελεσματική προστασία των παράλιων οικοσυστημάτων (αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός), είτε πρόκειται για περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 είτε όχι. Τεκμηριώνεται η μη ενασχόληση για προστασία και ακεραιότητα των ευαίσθητων αμμοθινικών οικοσυστημάτων όπως επίσης και την ιδιαίτερη προστασία οικοτόπων και ειδών σύμφωνα με την Ελληνική και Ευρωπαϊκή νομοθεσία στο πλαίσιο διαφόρων οδηγιών και κυρίως της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ.
    • Ο χαρακτηρισμός «Απάτητες Παραλίες» αφορά πολύ ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με το σύνολο των παραλιών της χώρας και μπορεί να γίνεται, μέχρι την έκδοση των ΠΔ του Ν1650/1986 μετά από πρόταση ΟΦΥΠΕΚΑ και γνωμοδότηση του οικείου Δήμου.
    Εδώ υπάρχει και το «αξιοσημείωτο» στο σχέδιο νόμου και γίνεται εξαίρεση του κανόνα. Όποια παραλία χαρακτηριστεί «Απάτητη», τότε μόνο ο παλαιός αιγιαλός μπορεί να είναι κοινόχρηστος. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις γίνεται άρση του κοινόχρηστου.
    • Η κατάργηση της πρόβλεψης του νόμου 2971/2001 όπως ισχύει για την παραχώρηση από το Δημόσιο στους Δήμους, ώστε αυτοί να προβαίνουν σε περαιτέρω παραχώρηση, δημιουργεί λειτουργικά προβλήματα διαχείρισης των ευαίσθητων και προστατευόμενων οικοσυστημάτων, διογκώνει την αυθαιρεσία, παραβιάζει την βασική αρχή της εγγύτητας, υποβαθμίζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση εφόσον σε τόσο κρίσιμο θέμα της αφαιρεί την δυνατότητα να έχει πρωτεύοντα ρόλο στα θέματα που αφορούν «στα του οίκου της».
    Με πολύ σαφή τρόπο αποψιλώνει τους Δήμους από κρίσιμες αρμοδιότητες και δικαιώματα και με απόλυτα σαφή τρόπο τους φορτώνει μόνο με υποχρεώσεις. Το δε αντάλλαγμα του 60% των εσόδων στους Δήμους, δεν καλύπτει ούτε κατ’ ελάχιστο τα έξοδα για όποιον Δήμο επιτελεί με συνέπεια το καθήκον του, ιδιαίτερα στους τομείς της ανάδειξης και προστασίας-εποπτείας των ευαίσθητων ευρύτερων παραλιακών οικοσυστημάτων.
    • Η πρόβλεψη για ολοκληρωμένο ελεγκτικό μηχανισμό, δεν εξασφαλίζει συστηματικό και αποτελεσματικό έλεγχο τήρησης της νομιμότητας στους αιγιαλούς λόγω του μόνιμου υπαρκτού αιτίου δηλ. της έλλειψης προσωπικού. Το παρόν νομοσχέδιο θέτει εκτός της πρόβλεψης του νόμου 2971/2001 για απευθείας παραχώρηση τους Δήμους οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα λόγο να ασχοληθούν ιδιαίτερα με το θέμα. Το πρόβλημα όχι μόνο δεν βελτιώνεται αλλά θα ενταθεί σε απίστευτο βαθμό και αυτό θα φανεί από τις αντιδράσεις της κοινωνίας εάν εφαρμοστεί.

    • Με απλά λόγια, το νομοσχέδιο αυτό σκοτώνει την κότα που κάνει αυγά και βάλλει κατά του Δημοσίου Συμφέροντος, όπου ο σημαντικότερος λόγος από τους οποίους το συνθέτουν είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτή η προστασία που παράγει χιλιάδες θέσεις εργασίας και μεγάλους οικονομικούς πόρους με βιώσιμο τρόπο και ότι η βασική αρχή της «εγγύτητας», δηλ. ουσιαστική συμμετοχή των Δήμων θα πρέπει να έχει πρωτεύοντα ρόλο στην λογική ενός τέτοιου σχεδιασμού.

    • Το νομοσχέδιο αυτό επίσης δείχνει ότι τουλάχιστον στο Υπ. Οικονομικών δεν πιστεύουν ότι βασικός πυλώνας της Δημοκρατίας είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Έτσι την αντιμετωπίζουν ως παρία, καταργούν την παράγραφο 2 του άρθρου 13 του ν. 2971/2001, αφαιρώντας την δυνατότητα να τακτοποιεί τα «του οίκου της» με την συνεχή αφαίρεση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων και φορτώνοντάς την με ευθύνες που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, δίνοντάς της κάποιο ασήμαντο αντίδωρο, π.χ. 60% επί των εσόδων τα οποία προέρχονται από τις διάφορες παραχωρήσεις αιγιαλού και παραλίας. Π.χ. από πού προκύπτει ότι θα είναι υπεύθυνη να παρακολουθεί εάν αναρτώνται οι υποχρεωτικές πινακίδες, από πού προκύπτει ότι εάν ο παραχωρησιούχος δεν τοποθετήσει ναυαγοσώστες θα έχει υποχρέωση ο Δήμος να τον τοποθετήσει μαζί με εξοπλισμούς. Πόσο κοστίζει στους Δήμους να εποπτεύουν καθ’ όλο το έτος, να προστατεύουν, να διατηρούν καθαρές τεράστιες περιοχές με αμμοθινικά συστήματα, κυρίως του Δικτύου Φύση 2000 με εκατοντάδες και χιλιάδες στρέμματα κρίσιμων για τον τουρισμό και την φήμη της χώρας οι οποίες έχουν λειτουργική και οργανική διασύνδεση με υψηλής επισκεψιμότητας μη αστικές παραλίες, νησίδες, βραχονησίδες σε εγγύτητα με πολυσύχναστες τουριστικές περιοχές..

    Αυτό το νομοσχέδιο δεν αναγνωρίζει ότι αιγιαλός, παραλία, παλαιός αιγιαλός, ευρίσκονται σε οργανική και λειτουργική σύνδεση με ευρύτερες περιοχές πέριξ και πλησίον των στενά παραχωρούμενων περιοχών.
    Οι Δήμοι εποπτεύουν, καθαρίζουν, προστατεύουν αυτές τις περιοχές με σημαντικά κόστη χωρίς να εισπράττει ούτε ένα ευρώ.
    Γνωρίζει ότι μικρές προσβάσιμες νησίδες, βραχονησίδες, οι οποίες βρίσκονται πολύ κοντά σε πολυσύχναστες παραλίες και στις οποίες δεν επιτρέπονται (καλώς) οικονομικές δραστηριότητες, διαθέτουν μικρές, πολύ μικρές παραλίες και τις επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, προστατεύονται-εποπτεύονται-καθαρίζονται από τους Δήμους χωρίς κανένα ανταποδοτικό όφελος;

    Παράδειγμα: Νησίδα Ελαφόνησος Δυτ. Κρήτη
    Κρατικό ακίνητο εκατοντάδων στρεμμάτων, περιοχή του Δικτύου Φύση 2000, με βάθος νερού 30 cm, προσβάσιμο με τα πόδια. Βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων από την παγκοσμίως γνωστή παραλία Ελαφονήσου και Κεδρόδασους. Χιλιάδες επισκέπτες ανά μέρα την εαρινή-θερινή-φθινοπωρινή περίοδο, δηλαδή στη Κρήτη δέκα μήνες το χρόνο.
    Νήσος Ήμερη Γραμβούσα, ομοίως. Ευρίσκεται σε μικρή απόσταση από την παγκοςμίου φήμης περιοχή Μπάλος, Ακρ. Γραμβούσας, με χιλιάδες επισκέπτες την ημέρα.

    Μόνο ο Δήμος, χωρίς να του έχουν παραχωρηθεί, παρέχει με μεγάλα έξοδα, προστασία, καθαριότητα, εποπτεία, διότι έχει οργανική και λειτουργική συνάφεια με την απέναντι παραλία όπου γίνεται παραχώρηση απλής χρήσης.
    Χιλιάδες όμοια παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα, κυρίως σε νησιά, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των παραχωρούμενων παραλιών βρίσκεται εκτός αστικών περιοχών.
    Έτσι αφαιρείται η δυνατότητα παραχωρήσεων και διενέργειας των διαγωνισμών από τους Δήμους. Αναθέτει στις Κτηματικές Υπηρεσίες την διενέργεια δημοπρασιών, δηλ. σε υπηρεσίες οι οποίες με όλους τους τόνους και τρόπους δήλωναν και δηλώνουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα διάφορα καθήκοντά τους μεταξύ αυτών και η επαρκής εποπτεία και έλεγχος, λόγω έλλειψης προσωπικού και σε κάποιες περιπτώσεις λόγω έλλειψης ανθρωπο-υλικοτεχνικής υποδομής (τοπογράφους μηχανικούς κτλ).

    • Το σχέδιο Νόμου επίσης παρουσιάζει ως προστασία Περιβάλλοντος την δυνατότητα καθορισμού ως «Απάτητων» κάποιων παραλιών και φαίνεται να αγνοούν ότι όλα αυτά αφορούν σε διαδικασία ΕΠΜ οι οποίες κάνουν και την απαραίτητη τεκμηρίωση. Το νομοσχέδιο δεν λέει με ποιο προσωπικό οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες θα ασκούν αποτελεσματική εποπτεία και προστασία από τις συστηματικές καταστροφικές έκνομες δραστηριότητες οι οποίες αναπτύσσονται στα ευαίσθητα παραλιακά οικοσυστήματα σε όλη την Ελλάδα καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.
    Οι συνταγές οι οποίες αναφέρονται στο Σχέδιο Νόμου για εποπτεία , προστασία, τιμωρία των παραβατών, είναι χρεοκοπημένες και αναποτελεσματικές και αυτό το βλέπουμε σε σχεδόν όλες τις παραλίες της Ελλάδας. Όπου υπήρχε καλύτερη κατάσταση ήταν λόγω του ότι η διαχείριση, εποπτεία, εκμετάλλευση είχαν οι Δήμοι, οι οποίοι ευρισκόμενοι σε εγγύτητα δρούσαν αποτελεσματικά, π.χ. Παγκοσμίως γνωστές παραλίες Ελαφονησίου-Μπάλος.

    Αυτές οι συνταγές έχουν οδηγήσει την χώρα μας και το ισχυρότερο όπλο της , δηλ. τον νησιωτικό χαρακτήρα, προστασία του τοπίου (Σύμφωνο Βαρκελώνης) και το φυσικό Περιβάλλον σε συνεχή αλλοίωση και υποβάθμιση, πάντοτε βέβαια στην λογική να κερδίσουμε τώρα όσα πιο πολλά μπορούμε.
    Την ίδια ώρα, η καταστροφή των ευαίσθητων αμμοθινικών συστημάτων ευρύτερων περιοχών θα συνεχίζεται και απλώς οι παραβάτες θα τιμωρούνται με ένα πρόστιμο ενώ θα συνεχίζουν ανενόχλητοι το καταστροφικό έργο τους, διαθέτοντας μιας μέρας έσοδα προκειμένου να πληρώσουν τα πρόστιμα που θα τους επιβάλλονται.
    Όσον αφορά στα πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, όλοι ξέρουμε τα αποτελέσματα.
    Οι υποχρεώσεις των Δήμων στο παρόν σχέδιο Νόμου και κυρίως στο άρθρο 14, στο άρθρο 18 και σε άλλα άρθρα, μπορούν να γίνουν αποδεκτές μόνο σε περίπτωση που γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις οι οποίες να τεκμηριώνουν ότι Αιγιαλός, Παραλία, Παλαιός Αγιαλός, ανήκουν στο κράτος αλλά η διαχείριση τους κατόπιν παραχωρήσεων καθίσταται «Τοπική Υπόθεση» και οι υπεύθυνοι είναι και θα έπρεπε να είναι μόνο οι Δήμοι. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι Δήμοι μετατρέπονται σε απλό διοικητικό όργανο μη ΑΥΤΟδιοικούμενο.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤ΄ ΑΡΘΡΟ
    Άρθρο 2: ….η προστατευτική διαχείριση αιγιαλών και παραλιών και ιδιαιτέρως αυτών που παρουσιάζουν εξαιρετικά οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά όπως επίσης και των περιοχών του Δικτύου Φύση 2000…..
    Άρθρο 4, παρ. 2: Αιγιαλοί, παραλίες, παλαιοί αιγιαλοί…… στους οποίους μπορεί να απαγορεύεται η παραχώρηση, εκμίσθωση, πώληση…………
    Άρθρο 6, παρ. 1: Ο αιγιαλός, η παραλία, ο παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 ανήκουν στην δημόσια κτήση και είναι κοινόχρηστα πράγματα……….
    Άρθρο 6, παρ. 5: Ο παλαιός αιγιαλός………. Ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και στην Δημόσια κτήση και είναι ανεπίδεκτα κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων, καταγράφονται δε ως πράγματα κοινόχρηστα.
    Ιδιαίτερα παλαιός αιγιαλός στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 με χαρτογράφηση τύπων οικοτόπων και ειδών προτεραιότητας της οδηγίας 92/43 ΕΟΚ καταγράφεται ως πράγμα κοινόχρηστο και είναι ανεπίδεκτο κτήσης ιδιωτικών δικαιωμάτων ή οποιουδήποτε τύπου παραχώρησης.
    Άρθρο 7, παρ. 1: ……μετά από θετική γνωμοδότηση του οικείου Δήμου και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 και του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 7, παρ. 2: Ποσοστό 80 % ………..αποδίδεται στον οικείο Δήμο
    Άρθρο 8 , παρ. 1: Η παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας γίνεται με σύμβαση που καταρτίζεται μεταξύ του Υπ. Εθνικής Οικονομία και Οικονομικών αποκλειστικά προς τους οικείους Δήμους, κατόπιν αιτήματός τους, οι οποίοι θα προχωρούν τις διαδικασίες εκμίσθωσης στους έχοντες τα δικαιώματα. Η παραχώρηση αποκλειστικά στους Δήμους γίνεται ως οι υπεύθυνοι για την διοίκηση Τοπικών Υποθέσεων (102-1 ΦΕΚ Α’ 211/24-12-2019)
    Άρθρο 8 , παρ. 3θ: Αντικαθίσταται με: Ο οικείος Δήμος αποκλειστικά διασφαλίζει την παρουσία ναυαγοσώστη
    Άρθρο 8 , παρ. 3γ: ………. Η ύπαρξη ελεύθερης [ζώνης από την ακτογραμμή πλάτους τουλάχιστον 5 μέτρων
    Άρθρο 8, όπου η λέξη παραχωρησιούχος, νοείται ο οικείος Δήμος
    Άρθρο 8 , παρ. 7: ……και κατόπιν αιτήματος του οικείου Δήμου
    Άρθρο 9, παρ. 1: Με απόφαση……. μετά από σύμφωνη γνώμη των οικείων Δήμων

    Άρθρο 10, παρ. 1: Ο οικείος Δήμος διενεργεί την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία. Σε περίπτωση αδυναμίας ή κωλύματος την ηλεκτρονική δημοπρασία διενεργεί η Κτηματική Υπηρεσία. Μετά τις 30 Μαΐου, την ηλεκτρονική πλειοδοτική δημοπρασία διενεργούν οι Κτηματικές Υπηρεσίες.
    Άρθρο 10, παρ. 9: …..και μόνο κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων για δε τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 11, παρ. 1: …. κατόπιν σύμφωνης γνώμης των οικείων δήμων και για τις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000 σύμφωνης γνώμης του ΟΦΥΠΕΚΑ
    Άρθρο 11, παρ. 1γ: Να διευκρινιστεί ποια θεωρούνται κέντρα αναψυχής
    Άρθρο 11, παρ. 3β: …… παράλληλη γραμμή 5 μέτρων….
    Άρθρο 11, παρ. 3: Κατ’ εξαίρεση είναι δυνατή η παραχώρηση μικρότερης επιφάνειας μόνο για τις περιοχές εκτός Δικτύου Φύση 2000. Σε κάθε περίπτωση, με σύμφωνη γνώμη του οικείου Δήμου
    Άρθρο 11, παρ. 8: Η σύμβαση………… υποβάλλεται στην Κτηματική Υπηρεσία μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ
    Άρθρο 11, παρ. 10: Η Κτηματική Υπηρεσία…… μόνο μετά από σύμφωνη γνώμη του οικείου ΟΤΑ
    Άρθρο 15: όπου Κτηματικές Υπηρεσίες νοείται Δήμοι
    Άρθρο 17, παρ. 1: ελέγχεται…… προστίθεται και τον οικείο Δήμο
    Άρθρο 17, γενικό σχόλιο: Οι έλεγχοι που αναφέρονται στο άρθρο αυτό δεν θα γίνονται ή θα καθυστερούν τόσο πολύ ώστε να το καταστήσουν ανενεργό σε επίπεδο της μείωσης της παραβατικότητας και της εξυπηρέτησης του Δημοσίου Συμφέροντος. Θα εξακολουθήσει η κατάσταση κατά την οποία οι παραβάτες θα πληρώνουν ένα πρόστιμο το οποίο τους κοστίζει μιας ή δύο ημερών εισπράξεις προερχόμενες από την παραβατική συμπεριφορά. Εκτός αυτού, δεν λύνει το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού (υπαρκτό) το οποίο επικαλούνται κρίσιμες Υπηρεσίες, π.χ Κτηματική, ή ακόμα κι έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (όχημα μετάβασης , πλωτό κτλ.)
    Άρθρο 17, παρ. 6: Η παράγραφος αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μεροληπτικές καταστάσεις και πλημμέλειες και πιθανώς σε διαφθορά.
    Άρθρο 18, παρ. 1-2: Η αναφερόμενη υποχρέωση στον οικείο Δήμο μπορεί να γίνεται αποδεκτή μόνο σε περίπτωση που το παρόν σχέδιο νόμου αναγνωρίσει σε όλα τα άρθρα ότι η διαχείριση και οι διαδικασίες παραχώρησης της απλής χρήσης αιγιαλού είναι και «Τοπική Υπόθεση»

    Άρθρο 18, παρ. 2: Ποιος και με ποιο προσωπικό στις απομακρυσμένες περιοχές και ειδικότερα στα νησιά, θα υλοποιήσει τα αναφερόμενα, ποιος θα επιβλέπει και θα εφαρμόζει σε καθημερινή βάση την διαταγή σφράγισης, ποιος θα εμποδίζει σε καθημερινή βάση την συνέχιση παραβατικών πρακτικών;
    Άρθρο 18, παρ. 4: Ποιες είναι οι ποινές για τις παραβάσεις σε αυτή την παράγραφο ;
    Άρθρο 18, παρ. 5: Δεν προσδιορίζεται πως εκδίδεται το πρωτόκολλο κατεδάφισης και τι θα γίνει αν σε 30 μέρες ο υπαίτιος δεν κατεδαφίσει.
    Άρθρο 18, παρ. 6: Ισχύουν ότι και στις παραγράφους 1-2
    Άρθρο 18, παρ. 7: Σε αυτή την παράγραφο γίνεται απολύτως κατανοητό ότι ορισμένοι κύκλοι αντιλαμβάνονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως παρία και ρακοσυλλέκτη
    Άρθρο 19, παρ. β: Ο αποκλεισμός του παραβάτη εκμισθωτή για 5 έτη μετά την επιβολή της κύρωσης δεν θα έχει εφαρμογή. Αλλάζουν απλώς το όνομα του εκμισθωτή, η δε Κτηματική Υπηρεσία θα δηλώνει αδυναμία πολλαπλών παρεμβάσεων.
    Το αποδοτικό μέτρο είναι να αποκλείεται μετά από δεύτερη παράβαση η εκμίσθωση του τμήματος αιγιαλού που έχει εκμισθωθεί για 5 έτη για σοβαρές παραβάσεις, όπως μόνιμες κατασκευές, αλλοίωση, καταστροφή και ρύπανση αμμοθινικών και λοιπών οικοσυστημάτων, υπέρβαση κατάληψης εκμισθωμένου χώρου πάνω από το 20%, κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων.

    Γενικά το άρθρο 19 αλλά και ολόκληρο το σχέδιο νόμου, έχει καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα και δεν αξιολογεί τους κινδύνους της «αξιοποίησης» για το φυσικό περιβάλλον, τα ευαίσθητα οικοσυστήματα και τα αμμοθινικά οικοσυστήματα κυρίως σε περιοχές μη αστικές, οι οποίες αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών προς «αξιοποίηση» ακόμα δε και στις περιοχές του Δικτύου Φύση 2000, οι οποίες στο σύνολό τους είναι σχεδόν μη αστικές και έρχεται σε αντίθεση με τις ακολουθούμενες Ευρωπαϊκές πρακτικές τα τελευταία χρόνια.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:06 | Konstantinos

    Θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου σχετικά με το παρόν νομοσχέδιο για τη διαχείριση των παραθαλάσσιων περιοχών. Παρατηρώ ότι, παρά τις προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος και του δημόσιου συμφέροντος, υπάρχει μια αδυναμία να αντιμετωπιστούν ορισμένα ουσιαστικά ζητήματα.

    Πιο συγκεκριμένα, παρατηρώ ότι το νομοσχέδιο επικεντρώνεται κυρίως στη διαχείριση της εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών, αγνοώντας ζητήματα όπως η εκτός σχεδίου δόμηση, η παράνομη διάνοιξη παραλιακών δρόμων και η έλλειψη συμμετοχής των τοπικών κατοίκων στον σχεδιασμό.

    Πιστεύω ότι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που συμπεριλαμβάνει τη συνεργασία με τους τοπικούς κατοίκους θα μπορούσε να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων μέτρων. Επιπλέον, είναι σημαντικό να προστατεύσουμε τόσο τον δημόσιο χώρο όσο και τον ζωτικό χώρο των κατοίκων και των ειδών ζωής. Επισημαίνω επίσης τη σημασία της ευρύτερης συμμετοχής του κοινού στον σχεδιασμό για τη διασφάλιση δίκαιης και ισορροπημένης διαχείρισης.

    Επιπλέον, με αφορμή άλλα σχόλια θα ήθελα να τονίσω ότι οι «θέσεις ανειδίκευτης εργασίας χαμηλού κόστους», η φοροδιαφυγή, το ευκαιριακό κέρδος και ένα επιχειρηματικό μοντέλο βασισμένο στην παράβαση δεν αποτελούν υγιή επιχειρηματικότητα, ιδίως όταν πρόκειται για παραλιακές επιχειρήσεις. Είναι σημαντικό να επιδιώκουμε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που υποστηρίζει τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας στον τομέα του τουρισμού, σέβεται το φορολογικό πλαίσιο και αποτρέπει την εκμετάλλευση του συστήματος, προωθώντας παράλληλα τις αρχές της διαφάνειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα των παραλιακών επιχειρήσεων και να διατηρήσουμε την ισορροπία μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος.

  • 14 Φεβρουαρίου 2024, 11:51 | Μαρία

    Ανοιχτό σχόλιο Κινήματος “Σώστε τις Παραλίες της Νάξου” για το Νομοσχέδιο του

    Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών
    «Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις»

    Περιεχόμενα
    1-6 Γενικές Παρατηρήσεις
    7-12 Οριοθέτηση και διαχείριση παράκτιων περιοχών
    13-15 Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα
    15-19 Ρυθμίσεις απλής χρήσης
    20-23 Έλεγχος και Κυρώσεις

    Γενικές Παρατηρήσεις
    Το Κίνημα «Σώστε τις Παραλίες της Νάξου» είναι μια ανοιχτή κινητοποίηση πολιτών, κατοίκων εποχικών και μόνιμων καθώς και επισκεπτών της Νάξου που δημιουργήθηκε 16.07.2023 στο διαδίκτυο και ήδη σε μικρό διάστημα μετρά σχεδόν 8000 μέλη με σταθερά ανοδική τάση συμμετοχής. H κινητοποίηση δεν έχει κομματικό πρόσημο και έχει συσπειρώσει όλους τους κατοίκους της Νάξου που θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να απαιτήσουν την εφαρμογή του νόμου στους αιγιαλούς του νησιού τους.
    Το Κίνημα δημοσίευσε 18.07.2023 μετά από ανοικτή διαβούλευση την γραπτή καταγγελία του με την περιγραφή της κατάστασης κυρίως στις νοτιοδυτικές και πιο εμπορικές ακτές του νησιού, αναφέροντας σωρεία παραβάσεων και αυθαιρεσιών που καταστρέφουν τις αμμουδιές, επιταχύνουν τη διάβρωσή τους και παρακωλύουν την ελεύθερη πρόσβαση των κατοίκων και παραθεριστών στους αιγιαλούς. Οι ακτές του νησιού με τη μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη και πίεση είναι όλες ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων Νatura 2000 και τα μέτρα προστασίας τους είναι επιτακτική ανάγκη. Η αναφορά-καταγγελία κατατέθηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Νάξου στις 7/8/2023. Aποστάλθηκε επίσης σε όλους τους αρμόδιους φορείς όπως και στα Υπουργεία Οικονομικών, Τουρισμού και Περιβάλλοντος χωρίς να πάρει απάντηση.
    Χαιρετίζουμε τη θέληση της Κυβέρνησης να βελτιώσει την κατάσταση ανομίας στην οποία έχουν επέλθει μεγάλες εκτάσεις γης της χώρας, οι εξαιρετικά ευάλωτες ακτές, οι οποίες διαβρώνονται ασταμάτητα από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και από την αντισυνταγματική εμπορευματοποίησή τους με διαφόρους τρόπους (πωλήσεις, μισθώσεις, αμμοληψίες κλπ.) και κυρίως από την αλόγιστη και παράνομη δόμηση τους.
    Η Κυβέρνηση επιλέγει με το παρόν νομοσχέδιο να μην αγγίξει το κύριο πρόβλημα των ακτών που προέρχεται από την εκτός σχεδίου δόμηση, τη διάνοιξη παράνομων παραλιακών δρόμων, τη μεγάλη καθυστέρηση ολοκλήρωσης του χωροταξικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού, των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και την έλλειψη μελετών φέρουσας ικανότητας με συμμετοχή των τοπικών πληθυσμών και για την εξυπηρέτηση των συλλογικών αναγκών. Αρκείται να εστιάσει στην διαχείριση της ήδη αποτυχημένης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης παραλιών και αιγιαλών. Αποτυγχάνει να προστατεύσει τον ζωτικό χώρο κατοίκων και άλλων ειδών ζωής και επιτρέπει τη συρρίκνωση και υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Το επιχειρηματικό μοντέλο των λίγων εις βάρος του συνόλου βασίζεται σε Νομοσχέδια όπως αυτά που επιτρέπουν τη συνέχιση της νοοτροπίας της κερδοσκοπίας πάνω σε δημόσιο χώρο, με οικοδομήσεις και καταπατήσεις.
    Η Κυβέρνηση αστοχεί να εξυπηρετήσει την επίσης κύρια υποχρέωσή του της εκπαίδευσης και συμμετοχής των πολιτών μέσω της νομοθεσίας και των θεσμών που δημιουργεί. Ως κίνημα πολιτών και ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας, όχι μόνο ως καταναλωτές, επιχειρηματίες ή καταγγέλοντες, αλλά ως πολίτες που αλλάζουν ριζικά νοοτροπία και προτεραιότητες σε σχέση με τη χρήση των υπερευάλωτων ακτών μας. Ζητάμε από το Νομοθέτη να προστατεύσει τον τόπο μας και διασφαλίσει την ευημερία μας μέσω θεσμοθέτησης συμμετοχικών διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση του περιβάλλοντος.
    Τονίζουμε δημόσια από το προηγούμενο καλοκαίρι ότι θεωρούμε ως άμεσης ανάγκης μέτρα για τις παραλίες, όμως όχι μόνο καταστολής, προστίμων, ανακλήσεων αδειών και επιβολής της νομιμότητας, αλλά και έργα προστασίας που ο Νομοθέτης αποφεύγει να ρυθμίσει αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, όπως, ενδεικτικά:
    να απομακρυνθούν, αποξηλωθούν, κατεδαφιστούν οι παράνομες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές στις παραλίες και λιμνοθάλασσες,
    να επανατοποθετηθούν οι εκβραχισμένοι ακτόλιθοι,
    να αποκατασταθούν οι αμμοθίνες, ώστε να καλυφθούν τουλάχιστον οι ρίζες των δέντρων που εκτέθηκαν από αμμοληψίες,
    να κλείσουν οι δρόμοι πάνω στις αμμοθίνες,
    να περιφραχθούν οι αμμοθίνες, να δημιουργηθούν υπερυψωμένα ξύλινα μονοπάτια και να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες
    να προβλεφθούν χώροι στάθμευσης κοντά αλλά όχι πάνω στις αμμοθίνες και λιμνοθάλασσες,
    να διώκεται και να πάψει η ρίψη αποβλήτων σε λιμνοθάλασσες και παραλίες,
    να υπογειοποιηθεί το δίκτυο της ΔΕΗ,
    να σταματήσουν όλες οι γεωτρήσεις που καταστρέφουν τον υδροφόρο ορίζοντα.
    Χάραξη και διαχείριση παράκτιων περιοχών

    Εξαιρετικά άστοχη θεωρούμε την αλλαγή του καθεστώτος του παλαιού αιγιαλού προς το χειρότερο, όπως προτείνεται στο Άρθρο 6, 5 (επαναφέρεται το καθεστώς κυριότητας που ίσχυε υπό τον ν. 2971/2001 πριν τον ν. 4607/2019). Οι παραλίες, όπου συμπεριλαμβάνεται και ο παλαιός αιγιαλός, δεν μπορούν να βρεθούν υπό καθεστώς ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου που θα επιτρέπει πώληση, μίσθωση και χρήση. Η αποκλειστική διαχείρισή τους από την Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου εγείρει θέμα συνταγματικότητας της ρύθμισης, εφόσον προσβάλλει τον εκτός συναλλαγής χαρακτήρα του παλαιού αιγιαλού. Πέραν τούτου η κεντρική διαχείριση της ΕΤΑΔ είναι ως τώρα στην πράξη εξαιρετικά αδιαφανής και δημιουργεί παραχωρήσεις πολλών στρεμμάτων αρκετά μακριά από την θάλασσα, λιμνοθαλασσών και αμμοθινών. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Νάξο, σε παραλίες εντός δικτύου Νatura 2000, τον Άγιο Προκόπιο και την Πλάκα.
    Το Νομοσχέδιο προτείνει ανεφάρμοστες διατάξεις ή τέτοιες που θα επιφέρουν σωρό παρενέργειες, όπως στο Άρθρο 5, 3, σχετικά με τη σύσταση της επιτροπής για τον καθορισμό των ορίων αιγιαλού, παραλίας και παλαιού αιγιαλού που είναι καίριας σημασίας. Θεωρούμε πολύ σημαντική τη χάραξη βάσει επιστημονικών γεωμορφολογικών δεδομένων και όχι τη διαιώνιση αυθαίρετης χάραξης. Ο αιγιαλός ειδικά λόγω ανόδου στάθμης της θάλασσας είναι μεταβλητή και όχι στάσιμη αξία και χρειάζεται προνόηση σε βάθος χρόνου η εξέλιξή του για να προστατευθεί η ακτογραμμή.
    Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους.
    Απαράδεκτο θεωρούμε το σενάριο που προτείνει το Υπουργείο Οικονομικών στο Άρθρο 8 που παρακάμπτει τον έλεγχο διαχείρισης δημοσίου χρήματος και προτείνει να εγκαθίστανται από τους επιχειρηματίες οι ναυαγοσώστες και οι εγκαταστάσεις πρόσβασης για ΑΜΕΑ και τα έξοδα να αφαιρούνται από το αντίτιμο της παραχώρησης. Αυτές οι διατάξεις πρέπει να αφαιρεθούν και για την ασφάλεια όλων μας. Ο υπολογισμός των εξόδων λειτουργίας “οργανωμένης” παραλίας δεν έχει γίνει ως τώρα ολοκληρωμένα, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινωνίες και δήμοι να φτωχαίνουν για να κερδοφορήσουν μερικοί λίγοι παραχωρησιούχοι. Μόνο μετά από τέτοιο υπολογισμό για κάθε παραλία να επιτρέπεται η παραχώρηση από τους Δήμους. Σε αντίθετη περίπτωση η αρχή χρηστής διοίκησης προσβάλλεται κατάφορα.
    Οι παραλίες είναι μοναδικές και σε κάθε τόπο έχουν ειδικά γεωμορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Το Νομοσχέδιο προτείνει μια κεντρική και οριζόντια λύση για όλες αδιαφορώντας για τις διαφορές τους και τις τοπικές κοινωνίες. Στη Νάξο είμαστε τυχεροί να έχουμε αμμουδιές εξαιρετικής ποιότητας και πολλών χιλιομέτρων. Στο Άρθρο 3 θεωρούμε απαραίτητο να προστεθεί η διαίρεση της ακτογραμμής σε επιμέρους τμήματα έως πεντακοσίων (500) μέτρων. Τα τμήματα αυτά θα θεωρούνται διακριτά τμήματα του αιγιαλού, περιορίζοντας έτσι την συσσώρευση και κάλυψη της παραλίας μόνο σε κάποια σημεία της.
    Θεωρούμε ότι ο υπολογισμός του μέγιστου χώρου παραχώρησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αιγιαλού και να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα σε σύνολο σε παλαιό αιγιαλό, αιγιαλό και παραλία για έναν παραχωρησιούχο (Άρθρο 9, 2). Επιπλέον μεταξύ των τμημάτων αιγιαλών και παραλίας που επιτρέπεται να παραχωρηθούν για απλή χρήση, ανεξαρτήτως του χρόνου ή της διαδικασίας που παραχωρούνται, θα πρέπει να μεσολαβεί απόσταση τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων. Το σύνολο των τμημάτων αιγιαλού και παραλίας που παραχωρούνται σύμφωνα με την παρ. 1 και σύμφωνα με το Άρθρο 11 να μην καλύπτει περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό (50% και 30% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος.
    Προστατευόμενα παράκτια οικοσυστήματα

    Ο Νομοθέτης έχει κύρια υποχρέωσή του την απόλυτη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των σημαντικών και πολύτιμων οικοσυστημάτων των ακτών, την οποία με το παρόν νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει ούτε καν αυξάνει. Τονίζουμε επιπλέον, ότι η κλιματική αλλαγή και οι προβλεπόμενες επιπτώσεις της σε παράκτιες περιοχές θα πρέπει να οδηγήσουν σε ριζική αλλαγή νοοτροπίας και προτεραιοτήτων της νομοθεσίας για τις χρήσεις επί του αιγιαλού, με βάση και τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών της Μεσογείου, τις προβλέψεις του νόμου για την βιοποικιλότητα, ώστε να αποτελεί λειτουργικό τμήμα στην ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Η ανάγνωση του Νομοσχεδίου δε μας πείθει ότι η Κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει αυτή τη διάσταση.
    Θεωρούμε το Νομοσχέδιο παντελώς άστοχο σε σχέση με τα προστατευόμενα οικοσυστήματα Natura 2000 και Καταφύγια Άγριας Ζωής, αφού δεν αντιστρέφει τη μέχρι τώρα αποτυχημένη και καταστροφική εκμετάλλευσή τους. Σχεδόν όλες οι αμμουδιές και ειδικά αυτές με τη μεγαλύτερη τουριστική πίεση στη Νάξο ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000. Με νόμο του 1650/1986 ο Νομοθέτης έχει προβλέψει την προστασία των περιοχών αυτών, τόσο καίριων για την επιβίωση και ευμάρεια των κατοίκων του νησιού μας. Από τότε έως και σήμερα ο Νομοθέτης δεν έχει ρυθμίσει την προστασία τους, αφού δεν έχει εκπονήσει για τη Νάξο και σωρεία άλλων περιοχών υπό μεγάλη τουριστική και οικοδομική πίεση τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες όπως ορίζει ο Νόμος. Ο δε μη διευκρινιζόμενος όρος “απάτητες” (Άρθρο 4) παραπέμπει σε απάτη ή εξαπάτηση του πολίτη και τη θεσμοθέτησή τους χωρίς συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας στις ελληνικές καλένδες, μια τακτική που φαίνεται να ασκείται από το Νομοθέτη σε περιβαλλοντικά θέματα εν γένει, αγνοώντας ότι η προστασία του περιβάλλοντος σημαίνει προστασία του πλούτου της χώρας, ενώ η εκμετάλλευσή του με πρόχειρες διατάξεις και απουσία ειδικών μελετών τη φτωχοποίηση και ερημοποίηση του νησιού, ελλείψει φυσικών πόρων όπως το έδαφος αυτό καθαυτό των ακτών στο μέλλον.
    Θεωρούμε σημαντικό η παραχώρηση για απλή χρήση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού να μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού εκπονηθεί η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη όπως προβλέπει ο Νόμος. Επίσης θεωρούμε εξίσου σημαντικό να εκπονηθούν για κάθε περιοχή μελέτες φέρουσας ικανότητας, πριν από οποιαδήποτε νέα παραχώρηση παραλίας, αιγιαλού και παλαιού αιγιαλού.

    Ρυθμίσεις απλής χρήσης

    Είναι επιτακτική ανάγκη οι ακτές να αποφορτιστούν από κατασκευές και εκμετάλλευση και να αντιστραφεί η καταστροφή τους. Η αύξηση της κάλυψης σε παραλίες μη προστατευόμενες από 50% σε 60% όπως προτείνεται στο Άρθρο 8, 3, γ είναι παρωχημένη και επικίνδυνη. Αλλά και η προτεινόμενη μείωση της απόστασης κάλυψης από 5 μέτρα από το χειμέριο κύμα σε 4 μέτρα από την ακτογραμμή, μια μεταβλητή σε καιρούς κλιματικής κρίσης δε μας βρίσκει σύμφωνους εμποδίζοντας και άλλο τη αναψυχή και διέλευση των λουομένων.
    Στο Άρθρο 9 μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η κατάργηση της πρόβλεψης του 2019 αναφορικά με το ελάχιστο πλάτος της παραλίας και η μείωση του ελάχιστου μήκους. Προτείνουμε την εξής αλλαγή “Δεν παραχωρούνται αιγιαλός και παραλία για απλή χρήση κατόπιν πλειοδοτικής δημοπρασίας όταν το μήκος ή πλάτος αυτού είναι ίσο ή μικρότερο των πενήντα (50) μέτρων ή όταν το συνολικό εμβαδόν του αιγιαλού είναι ίσο ή μικρότερο των τετρακοσίων (400) τετραγωνικών μέτρων”. ΄Οσο δηλαδή και το μέγιστο εμβαδόν παραχώρησης. Προτείνουμε επίσης να συμπληρωθεί το άρθρο με αναφορά στα Περιφερειακά Σχέδια Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή.
    Το Άρθρο 11, 3 να τροποποιηθεί σε: «3. Το παραχωρούμενο τμήμα αιγιαλού και παραλίας σε όμορες επιχειρήσεις ή σωματεία οριοθετείται από: α) την προβολή των ορίων του χώρου όπου δραστηριοποιείται η επιχείρηση ή το σωματείο, όπως βαίνουν κάθετα προς την ακτογραμμή και από β) παράλληλη γραμμή πέντε (5) μέτρων από την ακτογραμμή και την προβολή αυτής προς την επιχείρηση, ώστε το παραχωρούμενο εμβαδόν να μην υπερβαίνει τα τετρακόσια (400) τετραγωνικά μέτρα και σε κάθε περίπτωση, όπως και σε συνδυασμό και με άλλες παραχωρήσεις απλής χρήσης, και να καταλείπεται ελεύθερο τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50% και 70% σε προστατευόμενες περιοχές) του εμβαδού και του μήκους του μετώπου του διακριτού τμήματος αιγιαλού και παραλίας, εντός του οποίου βρίσκεται.» Καμία εξαίρεση να μην επιτρέπεται από αυτή τη διάταξη.
    Με το Νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση όπως φαίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις που κρίνουμε παραπάνω προκαλεί τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν το καλοκαίρι για τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Αφού η συμπεριφορά με την οποία διαταράσσεται από τρίτους στοιχείο περιβαλλοντικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε, είτε να αλλοιώνεται ή να καταργείται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου πράγματος, είτε να καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού, συνιστά παράνομη προσβολή κατά τις διατάξεις των άρθρων 57, 970 Α.Κ., όπως αυτές εμπλουτίζονται από το άρθρο 24 του Συντάγματος (ΑΠ 43/2016). Προσβολή της ειδικότερης αυτής πλευράς του δικαιώματος επί της προσωπικότητας επέρχεται όταν διαταράσσεται στοιχείο του ζωτικού χώρου από τα ανωτέρω αναφερόμενα κατά τέτοιο τρόπο ώστε: α) καταργείται εξ ολοκλήρου ή αλλοιώνεται η κοινή ωφέλεια που πηγάζει από τη χρήση του συγκεκριμένου αγαθού, είτε β) καθίσταται αδύνατη η χρήση του στοιχείου αυτού ή άλλου συνδεομένου προς αυτό. Τέτοια προσβολή είναι απαγορευμένη κατά το άρθρο 57 ΑΚ, το οποίο και καθορίζει τις συνέπειες.

    Έλεγχος και Κυρώσεις

    Επί της ιδέας του Άρθρου 17 και των επόμενων: Το περσινό καλοκαίρι αποδείχθηκε το φιάσκο των κρατικών ελέγχων. Το Νομοσχέδιο αυτό δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να αποφευχθεί και του χρόνου το ίδιο σενάριο. Το κύριο πρόβλημα στο θέμα των ελέγχων που αντιμετωπίσαμε στη Νάξο ήταν η συμπεριφορά κρατικών λειτουργών που προειδοποιούσαν τους παραβάτες πριν τον έλεγχο και η εξοντωτική υποστελέχωση των υπηρεσιών ελέγχου σε σχέση με τις πολλαπλά αυξημένες ανάγκες λόγω του νησιωτικού χαρακτήρα. Οι Κυκλάδες με την τεράστια τουριστική πίεση που δέχονται είναι ως γνωστόν νησιά και με αυτό συνεπάγεται ότι η διαχείριση και ο έλεγχος όπως και η επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες είναι διαχρονικά αδύνατη να γίνεται κεντρικά. Η αδιαφορία της Κυβέρνησης για τη νησιωτικότητα είναι πολύ σοβαρή. Προτείνουμε ευελιξία στη σύσταση των κλιμακίων ελέγχων, στην επιβεβαίωση παράβασης και χωρίς φυσική παρουσία δια αέρος, στην επιβολή προστίμων, πρωτοκόλλων απομάκρυνσης και σφραγίσεων με λιγότερη γραφειοκρατία και στη δυνατότητα εφαρμογής ελέγχων, επιβολής κυρώσεων κλπ. χωρίς τη συμβολή γεωγραφικά απομακρυσμένων υπαλλήλων με τη χρήση του κοντινότερου οργάνου ελέγχου, είτε αυτό είναι η Αστυνομία, το Λιμεναρχείο, η Κτηματική Υπηρεσία ή η Δημοτική Αστυνομία για τις παραβάσεις παραχωρήσεων.
    Θεωρούμε απαραίτητο όμως πέραν των παραβάσεων των παραχωρήσεων να γίνεται τακτικός έλεγχος χωρίς πρότερη καταγγελία από την Υπηρεσία Δόμησης των Δήμων, την Αρχαιολογική Υπηρεσία, την Περιβαλλοντική Υπηρεσία των Περιφερειών και τη ΔΕΔΔΗΕ μεταξύ άλλων. (Άρθρο 17) Η μετάθεση του ελέγχου από τις υπηρεσίες στους πολίτες μας βρίσκει διαχρονικά αντίθετους και διαταράσσει την κοινωνική συνοχή. (Άρθρο 16) Η δυνατότητα καταγγελίας και ανώνυμα ναι μεν είναι πολύ σημαντική για την επιβολή του Νόμου και τη συμμόρφωση των παραβατών, αλλα η αλλαγή νοοτροπίας των υπηρεσιών ως προς την υποχρέωση ελέγχου της εφαρμογής του Νόμου είναι conditio sine qua non για την ασφάλεια και ευζωία όλων μας.
    Οι πολίτες – καταναλωτές κι επιχειρηματίες – χρειάζονται ενημέρωση για τις προβλέψεις του Νόμου και σε πολλές περιπτώσεις απλοποίηση της γλώσσας των διατάξεων. Προτείνουμε για τον καλύτερο έλεγχο κι εξυπηρέτηση όλων τη μείωση της σπαζοκεφαλιάς των τετραγωνικών μέτρων κάλυψης και της μετάφρασής τους σε μέγιστο αριθμό ομπρελοξαπλωστρών. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 8, 2 προτείνουμε “Στις περιπτώσεις παραχώρησης απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, ο παραχωρησιούχος διασφαλίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη διέλευση του κοινού στον αιγιαλό και την παραλία, τη διατήρηση του παραχωρούμενου χώρου καθαρού και σε άριστη κατάσταση, την ύπαρξη και συντήρηση εγκαταστάσεων χρήσιμων για τους λουόμενους και την ενημέρωση του κοινού για την οριοθέτηση της παραχώρησης, τον μέγιστο αριθμό σετ ομπρελοξαπλωστρών που επιτρέπεται να τοποθετήσει, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.”
    Έκπληξη μας προκαλούν τέλος οι διατάξεις στο Άρθρο 14, α και η για τις υποχρεώσεις των Δήμων που συνεχίζουν να επιβαρύνουν το σύνολο προς όφελος του κέρδους των λίγων και συγκεκριμένα “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες στον παραχωρησιούχο”, και “απομακρύνουν τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18 και τα φυλάσσουν σε δικούς τους χώρους.” Προτείνουμε την εξής τροποποίηση: “ο οικείος δήμος καθαρίζει τον παραχωρούμενο χώρο και καταγγέλλει τη σύμβαση του παραχωρησιούχου εντός 48 ωρών, καταλογίζει τις σχετικές δαπάνες καθαριότητας, διοίκησης και απομάκρυνσης των κινητών στοιχείων στον παραχωρησιούχο με τη μορφή προστίμου που έχει ορίσει στη σύμβαση και δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το ύψος του μισθώματος”. Και την εξής “κατάσχουν χωρίς δυνατότητα επιστροφής ή εξαγοράς από τον παραχωρησιούχο και καταλογίζοντας του τις σχετικές δαπάνες τα κινητά στοιχεία από χώρους αυθαίρετης κατάληψης αιγιαλού και παραλίας εντός της προθεσμίας της παρ. 7 του άρθρου 18”. Θεωρούμε ότι ο Δήμος θα πρέπει να είναι σε θέση είτε να δημοπρατήσει τα κατασχεμένα έπιπλα κλπ. ή να τα αποβάλλει ως ορίζει ο κανονισμός για οικιακά απόβλητα. Οι παραλίες το χειμώνα στο νησί μας είναι μια χαβούζα με παρατημένα έπιπλα, καλώδια με ρεύμα και κατασκευές. Αυτό το Νομοσχέδιο δεν υπόσχεται αλλαγή αυτής της ντροπής και καταστροφής του τόπου μας.

Σχόλια 1 2