Στο άρθρο 6γ του π.δ. 237/1986 (Α’ 110), περί βεβαίωσης σχετικά με τις αξιώσεις αποζημίωσης τρίτων, επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις: α) το υφιστάμενο άρθρο αριθμείται ως παρ. 1, β) στη νέα παρ. 1: βα) στο πρώτο εδάφιο επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις και στο τέλος προστίθεται η φράση «(«βεβαίωση ιστορικού αξιώσεων»)», ββ) στο δεύτερο εδάφιο η φράση «του άρθρου 120 του ν.δ. 400/1970, όπως ισχύει, οι οποίες εφαρμόζονται αναλόγως» αντικαθίσταται από τη φράση «του άρθρου 256 του ν. 4364/2016 (Α΄ 13), οι οποίες εφαρμόζονται αναλόγως», βγ) προστίθενται δύο νέα εδάφια, γ) προστίθενται παρ. 2, 3, 4 και 5 και το άρθρο 6γ διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 6γ
Βεβαίωση ιστορικού αξιώσεων
1. Ο λήπτης της ασφάλισης ή ο ασφαλισμένος έχουν το δικαίωμα να ζητούν από την ασφαλιστική επιχείρηση ή από τα όργανα εκκαθάρισης σε περίπτωση λύσης της, ανά πάσα στιγμή, βεβαίωση σχετικά με τις αξιώσεις αποζημίωσης τρίτων που αφορούν το όχημα ή τα οχήματα που καλύπτονταν από αυτή την ασφαλιστική σύμβαση, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας της συμβατικής σχέσης ή την ανυπαρξία τέτοιων αξιώσεων («βεβαίωση ιστορικού αξιώσεων»). Η ασφαλιστική επιχείρηση ή τα όργανα εκκαθάρισης έχουν υποχρέωση να χορηγούν τη βεβαίωση αυτή εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την υποβολή της σχετικής αίτησης, άλλως επιβάλλονται οι κυρώσεις του άρθρου 256 του ν. 4364/2016 (Α΄ 13), οι οποίες εφαρμόζονται αναλόγως. Η βεβαίωση που χορηγούν έχει τη μορφή της βεβαίωσης ιστορικού αξιώσεων.
Η μορφή και το περιεχόμενο της εν λόγω βεβαίωσης καθορίζονται στο υπόδειγμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το οποίο εκδίδεται σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 16 της Οδηγίας 2009/103/ΕΚ, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με την παρ. 15 του άρθρου 1 της Οδηγίας 2021/2118.
2. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις υποχρεούνται, όταν λαμβάνουν υπόψη τις βεβαιώσεις ιστορικού αξιώσεων που έχουν εκδοθεί από άλλες ασφαλιστικές επιχειρήσεις ή άλλα όργανα εκκαθάρισης, σύμφωνα με την παρ. 1, να μην αντιμετωπίζουν τους λήπτες της ασφάλισης ή τους ασφαλισμένους, κατά τρόπο που εισάγει διακρίσεις και να μην αυξάνουν τα ασφάλιστρά τους είτε λόγω της ιθαγένειάς τους είτε αποκλειστικά και μόνο λόγω του προηγούμενου κράτους μέλους διαμονής τους.
3. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις υποχρεούνται, όταν λαμβάνουν υπόψη τις βεβαιώσεις ιστορικού αξιώσεων που έχουν εκδοθεί σε άλλα κράτη μέλη, προκειμένου να καθορίσουν τα ασφάλιστρα και για την εφαρμογή, μεταξύ άλλων, τυχόν εκπτώσεων, να τις θεωρούν ισότιμες με εκείνες που εκδίδονται από εγχώρια ασφαλιστική επιχείρηση ή όργανα εκκαθάρισης, σύμφωνα με την παρ. 1.
4. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις υποχρεούνται να δημοσιοποιούν γενική επισκόπηση των πολιτικών που ακολουθούν, σε σχέση με τον τρόπο, με τον οποίο χρησιμοποιούν τις βεβαιώσεις ιστορικού αξιώσεων, κατά τον υπολογισμό των ασφαλίστρων.
5. Με την επιφύλαξη του άρθρου 1 του ν. 4605/2019 (Α΄52), οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις δεν υποχρεούνται να δημοσιεύουν εμπορικά ευαίσθητες πληροφορίες, όπως λεπτομέρειες σχετικά με τους τιμολογιακούς κανόνες.».