Άρθρο 5 – Περιεχόμενο ασφαλιστικής κάλυψης – Τροποποίηση άρθρου 6 π.δ. 237/1986 (περ. β) παρ. 2, παρ. 5 και 14 άρθρου 1 Οδηγίας (ΕΕ) 2021/2118)

1. Στο τέλος της παρ. 2 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 (Α΄ 110), περί περιεχομένου της ασφαλιστικής κάλυψης και ευθύνης του ασφαλιστή, προστίθεται ένα εδάφιο, και η παρ. 2 διαμορφώνεται ως εξής:
«2. Η ασφαλιστική κάλυψη πρέπει να περιλαμβάνει την έναντι τρίτων αστική ευθύνη εξαιτίας θανάτωσης ή σωματικής βλάβης ή ζημιών σε πράγματα, στην οποία περιλαμβάνεται και η χρηματική ικανοποίηση για ψυχική οδύνη ή ηθική βλάβη, καθώς και την αστική ευθύνη λόγω θανάτωσης ή σωματικών βλαβών έναντι των μελών της οικογένειας του ασφαλισμένου, οδηγού ή κάθε άλλου προσώπου του οποίου η αστική ευθύνη καλύπτεται σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο, ανεξάρτητα από δεσμό συγγένειας. Η ασφαλιστική κάλυψη επίσης περιλαμβάνει και την αστική ευθύνη του κυρίου ή κατόχου έναντι τρίτων σε περίπτωση αυτοκινήτων που έχουν, είτε κλαπεί, είτε αποκτηθεί με χρήση βίας.
Τα πράγματα που μεταφέρονται με το ίδιο αυτοκίνητο εξαιρούνται της υποχρεωτικής ασφάλισης (84/5/ΕΟΚ Αρ. 3, Αρ. 2 παραγρ. 2).
Εξαιρείται της κάλυψης η αστική ευθύνη έναντι προσώπων τα οποία συγκατατέθηκαν να μεταφερθούν με αυτοκίνητο, εφ’ όσον ο ασφαλιστής αποδείξει ότι γνώριζαν ότι το αυτοκίνητο αφαιρέθηκε από το νόμιμο κάτοχό του με αθέμιτα μέσα ή χρησιμοποιείται προς εκτέλεση εγκληματικής πράξης. (84/5/ΕΟΚ Αρ. 2, παράγρ. 1, εδαφ. 2).
Αν προκληθεί ατύχημα από ρυμουλκό όχημα που συνδέεται με ρυμουλκούμενο, οι ασφαλιστές του ρυμουλκού και του ρυμουλκούμενου οχήματος, αντίστοιχα, ευθύνονται εις ολόκληρον έναντι των ζημιωθέντων τρίτων. Η ευθύνη των ασφαλιστών αυτών περιορίζεται μέχρι του ασφαλιστικού ποσού των σχετικών συμβάσεων, επιφυλασσομένου σε αυτούς του δικαιώματος της εκατέρωθεν αναγωγής για την κατανομή της ζημίας.
Η ευθύνη του ασφαλιστή του ρυμουλκούμενου οχήματος που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο ισχύει, ακόμη και όταν το ρυμουλκούμενο μπορεί να ταυτοποιηθεί, αλλά το όχημα που το ρυμούλκησε δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί.
2. Στην παρ. 4 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις: α) Στο πρώτο εδάφιο η λέξη «αυτοκίνητο» αντικαθίσταται από τη λέξη «όχημα», μετά από τη λέξη «ειδικού» προστίθενται οι λέξεις «για τον σκοπό αυτό» και στο τέλος του εδαφίου προστίθενται οι λέξεις «(ειδική κάλυψη)», β) το δεύτερο εδάφιο διαγράφεται, γ) το νέο δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται και η παρ. 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«4. Αν το όχημα πρόκειται να εκτεθεί σε ειδικούς κινδύνους αστικής ευθύνης, η ασφαλιστική κάλυψη πρέπει να περιλαμβάνει και αυτούς, εκδιδομένου ειδικού για τον σκοπό αυτό πιστοποιητικού ασφάλισης (ειδική κάλυψη). Η υποχρέωση σύναψης ειδικής ασφαλιστικής κάλυψης ισχύει ιδίως στην περίπτωση που το όχημα πρόκειται να συμμετέχει σε αγώνες, εκδηλώσεις ή δραστηριότητες μηχανοκίνητου αθλητισμού, περιλαμβανομένων αγώνων ταχύτητας, ακρίβειας ή δεξιοτεχνίας, καθώς και διαγωνισμών, εκπαιδεύσεων, δοκιμών και επιδείξεων».
3. Η παρ. 5 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 αντικαθίσταται ως εξής:
«5. Το ποσό ασφαλιστικής κάλυψης είναι τουλάχιστον ίσο με αυτό που καθορίζει κάθε φορά με αποφάσεις της η Τράπεζα της Ελλάδος για κάθε είδος κινδύνου που υπάγεται στην υποχρεωτική ασφάλιση και αναθεωρείται, σύμφωνα με τον Εναρμονισμένο Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (ΕνΔΤΚ), όπως προβλέπεται στον Κανονισμό (ΕΚ) 2016/792 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Μαΐου 2016, για τους εναρμονισμένους δείκτες τιμών καταναλωτή και τον δείκτη τιμών κατοικιών και την κατάργηση του Κανονισμού (ΕΚ) 2494/95 του Συμβουλίου (L 135).
Από 1ης Ιανουαρίου 2022 τα ελάχιστα ποσά ασφαλιστικής κάλυψης δεν μπορεί να είναι κατώτερα από τα ακόλουθα ποσά που έχουν ορισθεί με την Πράξη Εκτελεστικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος 195/3/29.11.2021 (Β’ 5679):
α) Σε περίπτωση σωματικής βλάβης, ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ευρώ (1.300.000 €), ανά ζημιωθέντα.
β) Σε περίπτωση υλικής ζημίας, ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ευρώ (1.300.000 €), ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ζημιωθέντων.».
4. Στην παρ. 6 του άρθρου 6 του π.δ. 237/1986 επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, το τέταρτο εδάφιο καταργείται και η παρ. 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«6. Ο ασφαλιστής υποχρεούται, το αργότερο, εντός τριών μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία ο ζημιωθείς κοινοποίησε την αίτηση αποζημίωσης είτε απευθείας στην ασφαλιστική επιχείρηση του υπαιτίου του ατυχήματος είτε στον αντιπρόσωπο για το διακανονισμό των ζημιών:
α) Να υποβάλει έγγραφη αιτιολογημένη προσφορά αποζημίωσης σε περίπτωση που η ευθύνη δεν αμφισβητείται και η ζημία έχει αποτιμηθεί.
β) Να υποβάλει έγγραφη αιτιολογημένη απάντηση επί των σημείων που περιέχονται στην αίτηση, στην περίπτωση που η ευθύνη αμφισβητείται ή δεν έχει ακόμη διαπιστωθεί σαφώς ή σε περίπτωση που η ζημία δεν έχει αποτιμηθεί πλήρως.
Σε περίπτωση παράβασης της περ. α΄, οφείλεται ο εκάστοτε προβλεπόμενος τόκος υπερημερίας επί του ποσού της αποζημίωσης την οποία προσφέρει η ασφαλιστική επιχείρηση στον ζημιωθέντα, μετά τη λήξη του τριμήνου και μέχρι την ημέρα της προσφοράς. Η ρύθμιση αυτή ισχύει και για το διακανονισμό των ζημιών που γίνεται μέσω του Γραφείου Διεθνούς Ασφάλισης.».