1. Επιβάλλεται Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής στον δανειακό τρεχούμενο ή αλληλόχρεο δοσοληπτικό λογαριασμό.
2. Ως τρεχούμενος δοσοληπτικός λογαριασμός νοείται η σύμβαση μεταξύ δύο (2) συμβαλλόμενων προσώπων, εκ των οποίων το ένα ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα, με την οποία προβλέπεται ότι στη μεταξύ τους σειρά συναλλαγών, οι αμοιβαίες πιστώσεις και οφειλές θα κατατίθενται σε έναν ενιαίο λογαριασμό.
3. Στους τρεχούμενους δοσοληπτικούς λογαριασμούς της παρ. 1, το Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής υπολογίζεται για κάθε φορολογικό έτος επί του μεγαλύτερου ύψους του χρεωστικού ή πιστωτικού υπολοίπου κατά περίπτωση.
4. Για τον υπολογισμό του Ψηφιακού Τέλους Συναλλαγής επί του δανειακού τρεχούμενου δοσοληπτικού λογαριασμού εφαρμόζεται συντελεστής δύο και σαράντα τοις εκατό (2,40%), εφόσον όλοι οι συμβαλλόμενοι είναι φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και ο δοσοληπτικός λογαριασμός λειτουργεί αποκλειστικά για σκοπούς που σχετίζονται με την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ή τουλάχιστον ένας από τους συμβαλλόμενους ή συναλλασσόμενους είναι νομικό πρόσωπο των περ. α) και β) του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013, Α΄ 167). Ο ίδιος συντελεστής εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις συναλλαγών σε τρεχούμενους δοσοληπτικούς λογαριασμούς μεταξύ κεφαλαιουχικής ή μη εταιρείας και των μετόχων ή εταίρων αυτής, κατά περίπτωση. Σε κάθε άλλη περίπτωση εφαρμόζεται συντελεστής τρία και εξήντα τοις εκατό (3,60%).
5. Το Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής αποδίδεται με την υποβολή δήλωσης εντός του πρώτου μήνα από την κατάρτιση των οικονομικών καταστάσεων του φορολογικού έτους, κατά το οποίο προέκυψε το υπόλοιπο του δανειακού τρεχούμενου δοσοληπτικού λογαριασμού και όχι αργότερα των επτά (7) μηνών από τη λήξη του φορολογικού αυτού έτους.
6. Υποκείμενος στο Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής και υπόχρεος για τη δήλωση και την απόδοσή του είναι ο συναλλασσόμενος, στα βιβλία του οποίου προκύπτει πιστωτικό υπόλοιπο κατά την έννοια της παρ. 3.
Παρά το γεγονός ότι τα τραπεζικά δάνεια εξαιρούνται από το ψηφιακό τέλος συναλλαγής, η διατύπωση του άρθρου 9 δίνει την εντύπωση ότι υπόκεινται στο τέλος οι αλληλόχρεοι λογαριασμοί μέσω των οποίων τα πιστωτικά ιδρύματα χορηγούν ανακυκλούμενες πιστώσεις και μάλιστα όχι μόνο στην κατάρτιση της συναλλαγής αλλά κάθε χρόνο. Επίσης, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι υπόκεινται στο ψηφιακό τέλος συναλλαγής οι συναλλαγές χρηματοοικονομικών παραγώγων που καταρτίζονται μέσω συμβάσεων πλαισίων, όπως η ISDA Master Agreement, η Global Master Repurchase Agreement και οι συμβάσεις πλαίσιο του τομέα της ενέργειας, όπως αυτές που συνάπτονται με τη σύμβαση πλαίσιο της European Federation of Electricity Traders. Η αβεβαιότητα δικαίου σ’ αυτά τα ζητήματα μπορεί να δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην αγορά εξωχρηματιστηριακών παραγώγων αλλά και στη λειτουργία των αγορών ενέργειας. Η απλούστερη λύση για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών θα ήταν η πλήρης κατάργηση του άρθρου 9, καθώς η εισαγωγή εξαιρέσεων κινδυνεύει να μην είναι πλήρης. Διαφορετικά θα πρέπει να εξαιρεθούν ρητά οι αλληλόχρεοι λογαριασμοί, όταν ένας από τους συμβαλλόμενους είναι πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα, καθώς και οι δοσοληπτικοί λογαριασμοί όταν οι απαιτήσεις που υπόκεινται σ’ αυτούς προέρχονται από χρηματοοικονομικά παράγωγα, όπως ορίζονται στον ν. 4514/2018 καθώς και συναλλαγές αγοραπωλησίας συναλλάγματος, ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, πετρελαίου, δικαιωμάτων εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου και άλλων εμπορευμάτων (commodities).
Δικηγορική εταιρεία Ποταμίτης – Βεκρής