1. Επιβάλλεται Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής:
α) σε δάνεια, έντοκα και άτοκα, στα οποία περιλαμβάνονται και πράξεις κεφαλαιοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών που απορρέουν από δάνεια και τόκους δανείων, καθώς και σε πιστώσεις κάθε είδους εξομοιούμενες με δάνεια και πιστωτικές κάρτες,
β) σε ομολογιακά δάνεια του Κεφαλαίου Δ΄ του Πέμπτου Τμήματος του ν. 4548/2018 (Α΄ 104).
2. Δεν επιβάλλεται Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής σε δάνεια της παρ. 1:
α) όταν δανειστής είναι χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ή ίδρυμα πληρωμών του ν. 4537/2018 (Α΄ 84) ή ίδρυμα ηλεκτρονικού χρήματος του ν. 4021/2011 (Α΄ 218) που είναι αδειοδοτημένο και εποπτευόμενο από την Τράπεζα της Ελλάδος,
β) όταν ομολογιούχος δανειστής κατά την έκδοση του ομολογιακού δανείου της περ. β) της παρ. 1 καθίσταται χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, για το ποσό του δανείου που αντιστοιχεί στις ομολογίες που αποκτώνται από αυτό, και
γ) όταν ο λήπτης του δανείου είναι νομικό πρόσωπο και το κεφάλαιο ή οι τμηματικές απολήψεις που συνιστούν τη χρηματική παροχή του δανείου είναι καταβλητέα σε μόνιμη εγκατάστασή του στην αλλοδαπή.
3. Για τον υπολογισμό του Ψηφιακού Τέλους Συναλλαγής επί των δανείων εφαρμόζεται:
α) συντελεστής δύο και σαράντα τοις εκατό (2,40%), εφόσον όλοι οι συναλλασσόμενοι είναι φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και το δάνειο χορηγείται αποκλειστικά για σκοπούς που σχετίζονται με την επιχειρηματική τους δραστηριότητα ή τουλάχιστον ένας από τους συναλλασσόμενους είναι νομικό πρόσωπο των περ. α) και β) του άρθρου 45 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013, Α΄ 167), και
β) συντελεστής τρία και εξήντα τοις εκατό (3,60%) σε όλες τις άλλες περιπτώσεις.
4. Το Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής υπολογίζεται βάσει του ποσού του κεφαλαίου του δανείου που αναλαμβάνεται, ακόμα και αν αυτό υπερβαίνει τη συμβατικά συμφωνηθείσα χρηματική παροχή. Ειδικά στην περίπτωση κεφαλαιοποίησης ληξιπρόθεσμων οφειλών που απορρέουν από δάνεια και τόκους δανείων, το Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής επιβάλλεται επί του συνολικού ποσού της κεφαλαιοποιημένης οφειλής, συμπεριλαμβανομένων των τόκων. Το επιβαλλόμενο Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής ανά δάνειο δεν υπερβαίνει το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ.
5. Δεν επιβάλλεται Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής στις κάτωθι συναλλαγές:
α) κατά την εξόφληση των τόκων που απορρέουν από τα δάνεια που εμπίπτουν στο παρόν άρθρο,
β) σε ομολογίες που, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 59 του ν. 4548/2018, εισάγονται σε ρυθμιζόμενη αγορά, σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 3371/2005 (Α΄ 178), περί ελάχιστων όρων σχετικών με τον εκδότη ομολογιών και τις ομολογίες που αποτελούν αντικείμενο αίτησης εισαγωγής, σε πολυμερείς μηχανισμούς διαπραγμάτευσης ή μηχανισμούς οργανωμένης διαπραγμάτευσης της περ. 23 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 (Α΄ 14) ή σε υποδομή αγοράς τεχνολογίας κατανεμημένου καθολικού.
6. Υποκείμενος στο Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής και υπόχρεος για την απόδοσή του είναι ο οφειλέτης του δανείου.
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
Όντας ενεργά μέλη της επιχειρηματικής κοινότητας και υποστηρικτές της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και της απαλλαγή της από την νοοτροπία του κρατισμού, επιτρέψτε μας να εκφράσουμε ορισμένες σκέψεις σε σχέση με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.
Η εταιρεία μας, Kinisis Lease AE, όπως και πλήθος άλλες Ανώνυμες Εταιρείες, διανύει περίοδο έντονης ανάπτυξης, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και αξιοσέβαστα ποσά φόρων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Και μάλιστα, σε μια εποχή όπου οι πιστώσεις των τραπεζών προς τις επιχειρήσεις είναι περιορισμένες και υψηλού επιτοκιακού κόστους.
Οι Μέτοχοί μας, φυσικά και νομικά πρόσωπα, πέραν του Μετοχικού μας Κεφαλαίου, χρηματοδοτούν την ανάπτυξη της εταιρείας μέσω έκδοσης και αγοράς Ομολογιακών Δανείων τα οποία λειτουργούν ως υγιές συμπλήρωμα των τραπεζικών πιστώσεων των οποίων απολαμβάνουμε.
Η συζητούμενη επιβολή Ψηφιακού Τέλους Συναλλαγής 2,4% επί των Ομολογιακών Δανείων του ν. 4548/2018, εκτός εάν διαπραγματεύονται σε ρυθμιζόμενη αγορά ή πολυμερή μηχανισμό διαπραγμάτευσης, καταστρέφει την εν λόγω δυνατότητα και αποστερεί από την εταιρεία μας (και όλες τις μικρομεσαίες Ανώνυμες Εταιρείες) και από την αγορά απαραίτητους και πολύτιμους χρηματοοικονομικούς πόρους που δεν μπορούν, δυστυχώς, να αντικατασταθούν με άλλου είδους χρηματοδότηση.
Και αυτό, διότι πχ σε μια έκδοση Ο/Δ € 500.000 4ετούς ωρίμανσης, η εφάπαξ καταβολή τέλους συναλλαγής €12.000 ισοδυναμεί με προσαύξηση του επιτοκίου ~2%, καθιστώντας απαγορευτική την συναλλαγή.
Παράλληλα, αποστερεί το Ελληνικό Δημόσιο από το έσοδο φόρου επί των τόκων 15% αλλά και από ΦΠΑ και φορολογία εισοδήματος λόγω της υστέρησης της ανάπτυξης, εσόδων, κτλ, που θα προκύψουν από την εν λόγω νέα φορολογία και η οποία ουσιαστικά θα καταργήσει την άντληση κεφαλαίων μέσω έκδοσης Ο/Δ. .
Τονίζεται, ότι οι εν λόγω συναλλαγές δεν υπόκεινται στο καταργούμενο τέλος χαρτοσήμου και επομένως η συζητούμενη φορολόγηση αποτελεί Νέα Φορολογία.
Εκτιμώντας την εν γένει κοσμοθεωρία της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών, εκτιμούμε ότι θα αντιληφθείτε άμεσα το λανθασμένο αυτής της επιλογής και θα ενεργήσετε ώστε να υπάρξει η σχετική διόρθωση, ήτοι η μη επιβάρυνση Ομολογιακών Δανείων του ν.4548/2018 με Ψηφιακό Τέλος Συναλλαγής, ανεξαρτήτως εάν διαπραγματεύονται ή όχι σε ρυθμιζόμενη αγορά ή πολυμερή μηχανισμό διαπραγμάτευσης.
Η διατύπωση του άρθρου 2 περ. α), ότι μόνον στις συναλλαγές που απαριθμούνται περιοριστικά επιβάλλεται το τέλος, σε συνδυασμό με τη διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 1 περ. β) όπου γίνεται αναφορά μόνο σε ομολογιακά δάνεια του ν. 4548/2018, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι άλλα ομολογιακά δάνεια δεν υπόκεινται στο τέλος. Άρα, ότι π.χ. εάν ημεδαπό νομικό πρόσωπο δανείσει μόνιμη εγκτάσταση στην Ελλάδα αλλοδαπού νομικού προσώπου δι’ ομολογιακού δανείου αλλοδαπού δικαίου, η συναλλαγή αυτή δεν θα υπόκειτο στο ψηφιακό τέλος συναλλαγής.
Η διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 5 περ. β) είναι εξίσου εν δυνάμει προβληματική, λόγω της αναφοράς μόνο σε ομολογίες του ν. 4548/2018. Της ίδιας απαλλαγής θα πρέπει να τυγχάνουν μάλλον τουλάχιστον οι ομολογίες εκδοτών ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ για λόγους μη δυσμενούς διάκρισης.
Επιπλέον, η αναφορά στην ίδια διάταξη στο άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν φαίνεται εύστοχη, διότι οι ομολογίες είναι δυνατόν να εισαχθούν και σε αλλοδαπές αγορές, και δη αγορές ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ, και δεν δικαιολογείται κατά το δίκαιο ΕΕ στις περιπτώσεις αυτές να τυγχάνουν δυσμενέστερης φορολογικής μεταχείρισης, δηλαδή να μην τυγχάνουν της ίδιας απαλλαγής, επειδή στην περίπτωση αυτή το άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν θα είναι εφαρμοστέο.
Γενικά, η μνεία στο άρθρο 6 του ν. 3371/2005 δεν είναι σαφές σε τι αποσκοπεί. Η εισαγωγή ή μη ομολογιών σε οργανωμένη αγορά κρίνεται κατά τους κανόνες του δικαίου της κεφαλαιαγοράς. Με τη μνεία στο άρθρο αυτό, επιδιώκεται να ελέγχει αυτοτελώς η Φορολογική Αρχή εάν πληρούνται οι ουσιαστικοί όροι του; Θα ελέγχει δηλαδή η Φορολογική Αρχή αν έγινε ή δεν έγινε η εισαγωγή «σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 3371/2005»;.
Επιπλέον, ως προς τη διατύπωση του άρθρου 8 παρ. 5 περ. β), δεν είναι σαφές γιατί στην απαλλαγή εμπίπτουν οι ομολογίες που είναι «αντικείμενο αίτησης εισαγωγής, σε πολυμερείς μηχανισμούς διαπραγμάτευσης ή μηχανισμούς οργανωμένης διαπραγμάτευσης της περ. 23 του άρθρου 4 του ν. 4514/2018 (Α΄ 14) ή σε υποδομή αγοράς τεχνολογίας κατανεμημένου καθολικού.» και όχι αυτές που έχουν εισαχθεί. Δηλαδή, εάν δεν ευδοκιμήσει η αίτηση εισαγωγής, οι ομολογίες θα συνεχίζουν να απαλλάσσονται; Εάν ευδοκιμήσει; Γιατί επιλέγεται η διατύπωση αυτή;
Τέλος, καλόν ίσως θα ήταν το άρθρο 8 παρ. 5 περ. β) να αναφερόταν και αυτό σε ομολογιακό δάνειο, όπως το άρθρο 8 παρ. 1 περ. β), και όχι σε ομολογίες, για λόγους συνέχειας και αποφυγής συγχύσεως.
Όσον αφορά στο άρθρο 8 παρ. 2 περ. γ) υποθέτει κανείς ότι αντίστοιχη απαλλαγή θα έπρεπε να υπάρχει και όταν, αν και ο δανειστής έχει φορολογική κατοικία ή αποτελεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, ο δανειζόμενος είναι αλλοδαπός και η καταβολή του δανείου γίνεται στην αλλοδαπή, και τουλάχιστον όταν ο δανειζόμενος είναι εγκατεστημένος σε χώρα ΕΕ, ΕΟΧ, ΕΖΕΣ για λόγους συμμόρφωσης με το δίκαιο της ΕΕ.
Στην περ. α της παρ. 1 του άρθρου 8 δεν είναι σαφές εάν η πρόθεση είναι η εκ νέου καταβολή ψηφιακού τέλους συναλλαγής όταν κεφαλαιοποιείται οφειλή δανείου για το οποίο ήδη έχει καταβληθεί ψηφιακό τέλος συναλλαγής. Επίσης, δεν είναι σαφές πώς η πρόβλεψη για το ψηφιακό τέλος συναλλαγής στην περίπτωση κεφαλαιοποίησης συνδυάζεται με την πρόβλεψη το άρθρου 3 παρ. 3 περ. δ) περί μη οφειλής του τέλους όταν οφείλεται φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου.