- Το πρώτο εδάφιο της περ. στ) της παρ. 3 του άρθρου 122 του ν. 4635/2019 (Α’ 167), περί δαπανών διαχείρισης, αντικαθίσταται, και η περ. στ) διαμορφώνεται ως εξής:
«στ. Οι δαπάνες διαχείρισης και διοίκησης ανωνύμων εταιρειών του Δημοσίου, φορέων του Δημοσίου ή αναπτυξιακών οργανισμών των ΟΤΑ για την υλοποίηση έργων χρηματοδοτούμενων από το ΕΠΑ δεν μπορεί να υπερβαίνουν το τέσσερα τοις εκατό (4%) της συνολικής δημόσιας δαπάνης των έργων στα οποία αντιστοιχούν.
Με την απόφαση της παρ. Γ` του άρθρου 129 εξειδικεύεται η μέθοδος προσδιορισμού του ποσοστού των ανωτέρω δαπανών, λαμβανομένου υπόψη του προϋπολογισμού και του τύπου των δράσεων, των δικαιολογητικών, καθώς και των καθηκόντων που αναλαμβάνουν οι φορείς. Οι διατάξεις του παρόντος εδαφίου ισχύουν ανεξάρτητα από το ρυθμιστικό πλαίσιο της τεχνικής βοήθειας κατά τα άρθρα 134 και 139 του παρόντος νόμου.».
- Η παρ. 4 του άρθρου 122 του ν. 4635/2019 αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Το ΕΠΑ δεν χρηματοδοτεί πάγιες λειτουργικές ανάγκες του δημόσιου τομέα της περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α` 143). Με απόφαση του αρμόδιου για το ΕΠΑ Υπουργού καθορίζονται τα είδη των λειτουργικών δαπανών, οι προϋποθέσεις, οι όροι και τα κριτήρια, ιδίως η ύπαρξη χρηματοδότησης από συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα ή η επάρκεια ίδιων πόρων, για την κατ΄ εξαίρεση χρηματοδότηση πάγιων λειτουργικών δαπανών εταιρειών του δημοσίου τομέα της περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014. Με απόφαση του αρμόδιου για το ΕΠΑ Υπουργού ορίζονται οι εταιρείες του δημοσίου τομέα κατά την περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 που πληρούν τις προϋποθέσεις του προηγούμενου εδαφίου.».
3. Η παρ. 2 εφαρμόζεται μετά τη θέση σε ισχύ της απόφασης του δευτέρου εδαφίου αυτής.
Άρθρο 47 Δαπάνες διαχείρισης – Τροποποίηση περ. στ) παρ. 3 και αντικατάσταση παρ. 4 άρθρου 122 ν. 4635/2019
Στην παρ. 4 του άρθρου 237 του ν. 4957/2022 (A’ 141), περί θεμάτων οικονομικής διαχείρισης των ΕΛΚΕ των ΑΕΙ, προβλέπεται ότι «4. Με απόφαση του Συμβουλίου Διοίκησης, κατόπιν εισήγησης της Επιτροπής Ερευνών καθορίζεται το ποσοστό επί τοις εκατό (%) των εσόδων κάθε κατηγορίας έργων/προγραμμάτων που παρακρατείται υπέρ του Ε.Λ.Κ.Ε. του Α.Ε.Ι. για την κάλυψη του λειτουργικού του κόστους. Το ύψος του ποσοστού παρακράτησης δεν μπορεί να υπερβαίνει το είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) των εσόδων κάθε έργου/προγράμματος. Κατ’ εξαίρεση το ύψος αυτού δύναται να καθορίζεται από το κανονιστικό πλαίσιο διαχείρισης έργων/προγραμμάτων ή τη σύμβαση χρηματοδότησης του έργου. Τα έσοδα των παρακρατήσεων επί των εσόδων έργων/προγραμμάτων αποτελούν ίδιους πόρους του Ε.Λ.Κ.Ε., σύμφωνα με το άρθρο 230.»
Ωστόσο, στο σχέδιο νόμου στην παρ. 1 με την προβλεπόμενη τροποποίηση, τίθεται μεταξύ άλλων και ανώτατο όριο 4% δαπάνες διαχείρισης και διοίκησης. Στην περίπτωση αυτή τι θα ισχύει; Μήπως πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για επιφύλαξη των διατάξεων της παρ. 4 του άρθρου 237 του ν. 4957/2022 (A’ 141) ή άλλης αντίστοιχης διάταξης.
Αντίστοιχη πρόβλεψη υπάρχει και στην παρ. 1 του άρθρο 53 του ν. 4957/2022 περί οικονομικής διαχείριση πόρων εργαστηρίων, στην παρ. 8 και 11 του άρθρου 473 του ίδιου νόμου που αφορά σε ΕΛΚΕ ερευνητικών κέντρων ινστιτούτων και των τεχνολογικών φορέων του άρθρου 13Α του ν. 4310/2014 (Α’ 258), καθώς και στους ερευνητικούς και τεχνολογικούς φορείς του ως άνω άρθρου που έχουν τη μορφή ΝΠΙΔ, στο ΙΤΥΕ ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ, κλπ.
Επίσης, μήπως θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για κάλυψη τυχόν δαπανών που έχουν γίνει πριν την τροποποίηση της διάταξης;