Άρθρο 44
Πεδίο εφαρμογής
1. Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται σε:
α) συγχωνεύσεις,
β) διασπάσεις, περιλαμβανόμενης της μερικής διάσπασης και της απόσχισης κλάδου,
γ) ανταλλαγές εταιρικών συμμετοχών, και
δ) μετατροπές εταιρειών.
2. Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται στους μετασχηματισμούς της παρ. 1 όταν σ’ αυτούς συμμετέχουν:
α) μόνο ημεδαπές επιχειρήσεις που έχουν τη φορολογική κατοικία τους στην Ελλάδα και υπόκεινται στο ίδιο φορολογικό καθεστώς ή
β) μία (1) τουλάχιστον ημεδαπή επιχείρηση που έχει τη φορολογική της κατοικία στην Ελλάδα, όταν οι λοιπές επιχειρήσεις που συμμετέχουν,
βα) εδρεύουν και έχουν τη φορολογική κατοικία τους σε άλλο κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μία από τις μορφές του Μέρους Α του Παραρτήματος Ι της Οδηγίας 2009/133/ΕΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με το κοινό φορολογικό καθεστώς το εφαρμοστέο στις συγχωνεύσεις, διασπάσεις, μερικές διασπάσεις, εισφορές ενεργητικού και ανταλλαγές μετοχών που αφορούν εταιρείες διαφορετικών κρατών μελών καθώς και με τη μεταφορά της καταστατικής έδρας μιας SE ή μιας SCE από ένα κράτος μέλος σε άλλο (L 310), ή τη μορφή της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας του ν. 4072/2012 (Α’ 86) και υπόκεινται, χωρίς τη δυνατότητα επιλογής ή απαλλαγής, σε έναν από τους φόρους που αναφέρονται στο Μέρος Β’ του Παραρτήματος Ι της Οδηγίας 2009/133/ΕΚ ή σε οποιονδήποτε άλλο φόρο αντικαθιστά έναν από τους φόρους αυτούς, ή
ββ) ειδικά στην περίπτωση εισφοράς κλάδου ή ανταλλαγής συμμετοχών της μη ενωσιακής εταιρείας, εδρεύουν και έχουν τη φορολογική κατοικία τους σε κράτος εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει συνάψει με την Ελλάδα Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας ή Σύμβαση Διοικητικής Συνδρομής.
3. Το παρόν Μέρος εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις εισφοράς ατομικής επιχείρησης ή κοινοπραξίας της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 σε υφιστάμενη ή νέα εταιρεία της παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 4601/2019 (Α΄44), περί υποκειμένων των εταιρικών μετασχηματισμών, υπό την προϋπόθεση ότι η εισφερόμενη ατομική επιχείρηση ή κοινοπραξία της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 και η λήπτρια εταιρεία είναι φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας.
4. Όπου στο παρόν Μέρος γίνεται αναφορά σε εισφέρουσα ή λήπτρια εταιρεία, αυτή ισχύει και για δύο ή περισσότερες εισφέρουσες ή λήπτριες εταιρείες.
Άρθρο 45
Ορισμοί
Στο παρόν Μέρος ισχύουν οι παρακάτω ορισμοί:
α) Εταιρεία: τα υποκείμενα εταιρικών μετασχηματισμών του άρθρου 2 του ν. 4601/2019 (Α’ 44),
β) ατομική επιχείρηση: η επιχείρηση που έχει οργανωθεί και ασκείται από φυσικό πρόσωπο,
γ) εισφέρουσα εταιρεία: η εταιρεία ή ατομική επιχείρηση που μεταβιβάζει τα περιουσιακά της στοιχεία, τόσο του ενεργητικού όσο και του παθητικού ή που εισφέρει το σύνολο ή έναν ή περισσότερους κλάδους της δραστηριότητάς της,
δ) λήπτρια εταιρεία: η εταιρεία που, στο πλαίσιο εταιρικού μετασχηματισμού, δέχεται τα περιουσιακά στοιχεία, τόσο του ενεργητικού όσο και του παθητικού ή το σύνολο ή έναν ή περισσότερους κλάδους δραστηριότητας της εισφέρουσας εταιρείας,
ε) συγχώνευση: η συγχώνευση με απορρόφηση ή με σύσταση νέας εταιρείας της παρ. 1 του άρθρου 6 του ν. 4601/2019,
στ) διασυνοριακή συγχώνευση: η πράξη της διασυνοριακής συγχώνευσης, όπως ορίζεται στην περ. ε) του άρθρου 53β του ν. 4601/2019,
ζ) διάσπαση: η κοινή διάσπαση, η μερική διάσπαση και η απόσχιση κλάδου της παρ. 1 του άρθρου 54 του ν. 4601/2019,
η) διασυνοριακή διάσπαση: η πράξη της διασυνοριακής διάσπασης, όπως ορίζεται στην περ. στ) του άρθρου 103β του ν. 4601/2019.
θ) ανταλλαγή εταιρικών συμμετοχών: η πράξη με την οποία μία εταιρεία (αποκτώσα εταιρεία) αποκτά εταιρικές συμμετοχές άλλης εταιρείας (αποκτώμενη εταιρεία) σε αντάλλαγμα για την έκδοση ή τη μεταβίβαση εταιρικών συμμετοχών αυτής προς τους μετόχους ή εταίρους της αποκτώμενης εταιρείας, υπό την προϋπόθεση ότι ύστερα από την ανταλλαγή η αποκτώσα εταιρεία θα κατέχει τουλάχιστον την πλειοψηφία των δικαιωμάτων ψήφου της αποκτώμενης εταιρείας ή το πενήντα τοις εκατό (50%) και μία εταιρική συμμετοχή τουλάχιστον της αξίας του κεφαλαίου της αποκτώμενης εταιρείας,
ι) διασυνοριακή μετατροπή: η πράξη της διασυνοριακής μετατροπής, όπως ορίζεται στην περ. δ) του άρθρου 139β του ν. 4601/2019,
ια) μετατροπή: η μετατροπή του άρθρου 104 του ν. 4601/2019,
ιβ) κλάδος δραστηριότητας: : το σύνολο των στοιχείων τόσο του ενεργητικού όσο και του παθητικού ενός τμήματος μιας εταιρείας τα οποία συνιστούν, από οργανωτική άποψη, αυτόνομη εκμετάλλευση, δηλαδή, σύνολο ικανό να λειτουργήσει αυτοδύναμα, ανεξαρτήτως εάν από την εκμετάλλευση των στοιχείων αυτού προκύπτουν έσοδα πριν από τον μετασχηματισμό,
ιγ) φορολογικά διαφανής εταιρεία: η εταιρεία της παρ. 5 του άρθρου 10 του ν. 2578/1998 (Α΄ 30), της οποίας τα κέρδη φορολογούνται στο όνομα των μετόχων ή εταίρων της,
ιδ) ημεδαπή εταιρεία: η εταιρεία, όπως ορίζεται στην περ. β του άρθρου 53β, την περ. β του άρθρου 103β και την περ. β του άρθρου 139β του ν. 4601/2019,
ιε) αλλοδαπή εταιρεία: η εταιρεία, όπως ορίζεται στην περ. γ του άρθρου 53β, την περ. γ του άρθρου 103β και την περ. γ του άρθρου 139β του ν. 4601/2019.
Άρθρο 46
Κανόνες για την αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων και των εταιρικών συμμετοχών μετά τον μετασχηματισμό
Για την αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων και των μετοχών ή μεριδίων των εταιρειών που συμμετέχουν στον μετασχηματισμό ισχύουν οι παρακάτω κανόνες:
α) Συγχώνευση, διάσπαση και μετατροπή:
αα) Η συγχώνευση, διάσπαση ή μετατροπή δεν αυξάνουν τη φορολογητέα αξία των περιουσιακών στοιχείων που εισφέρονται στη λήπτρια εταιρεία ή, προκειμένου περί μετατροπής, παραμένουν στην εταιρεία υπό τη νέα νομική της μορφή.
αβ) Ως φορολογητέα αξία των εταιρικών συμμετοχών που περιέρχονται στον μέτοχο ή εταίρο της εισφέρουσας ή της υπό μετατροπή εταιρείας από τη λήπτρια εταιρεία λαμβάνεται η αποτίμηση αυτών σε αγοραία αξία κατά τον χρόνο ολοκλήρωσης της συγχώνευσης ή διάσπασης ή μετατροπής. Ειδικά στην περίπτωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, εφόσον οι εταιρικές συμμετοχές μεταβιβασθούν από την εισφέρουσα εταιρεία εντός δύο (2) ετών από την ολοκλήρωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, ως τιμή κτήσης αυτών θεωρείται η αξία που είχαν αμέσως πριν από τον μετασχηματισμό.
β) Απόσχιση κλάδου:
Ως φορολογητέα αξία των εταιρικών συμμετοχών της λήπτριας εταιρείας που λαμβάνει η εισφέρουσα εταιρεία σε περίπτωση απόσχισης κλάδου λαμβάνεται η αποτίμηση αυτών σε αγοραία αξία ως είχε κατά τον χρόνο της ολοκλήρωσης της απόσχισης. Εφόσον οι εταιρικές συμμετοχές μεταβιβασθούν, από την εισφέρουσα εταιρεία, εντός δύο (2) ετών από την ολοκλήρωση της απόσχισης κλάδου, ως τιμή κτήσης αυτών θεωρείται η αξία που είχαν τα εισφερόμενα από αυτήν περιουσιακά στοιχεία αμέσως πριν από την απόσχιση του κλάδου.
γ) Ανταλλαγή εταιρικών συμμετοχών:
γα) Ως φορολογητέα αξία των εταιρικών συμμετοχών που περιέρχονται στην αποκτώσα εταιρεία σε περίπτωση ανταλλαγής εταιρικών συμμετοχών λαμβάνεται η αγοραία αξία που είχαν κατά τον χρόνο της ανταλλαγής.
γβ) Ως φορολογητέα αξία των εταιρικών συμμετοχών που περιέρχονται στον μέτοχο ή εταίρο της αποκτώμενης εταιρείας λαμβάνεται η αξία που είχαν οι ανταλλασσόμενες εταιρικές συμμετοχές πριν από την ανταλλαγή.
Άρθρο 47
Κανόνες για τη φορολόγηση της υπεραξίας που προκύπτει από τον μετασχηματισμό
Για τη φορολόγηση της υπεραξίας των περιουσιακών στοιχείων και των μετοχών ή μεριδίων των εταιρειών που συμμετέχουν στον μετασχηματισμό ισχύουν οι παρακάτω κανόνες:
α) Συγχώνευση, διάσπαση και μετατροπή:
αα) Η υπεραξία που προκύπτει από τη συγχώνευση ή τη διάσπαση ή τη μετατροπή δεν συνεπάγεται φορολογική υποχρέωση για τη λήπτρια εταιρεία ή, προκειμένου περί μετατροπής, για την εταιρεία υπό τη νέα νομική της μορφή.
αβ) Ο μέτοχος ή εταίρος της εισφέρουσας ή της υπό μετατροπή εταιρείας δεν υπόκειται σε φόρο για την υπεραξία που προκύπτει λόγω του μετασχηματισμού, με εξαίρεση το τμήμα που αντιστοιχεί, κατ’ αναλογία, σε τυχόν χρηματική καταβολή.
αγ) Λήπτρια εταιρεία που συμμετέχει στο κεφάλαιο της εισφέρουσας εταιρείας ή εισφέρουσα εταιρεία που συμμετέχει στο κεφάλαιο της λήπτριας εταιρείας δεν υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος για την υπεραξία που προκύπτει ως αποτέλεσμα της ακύρωσης της αξίας της συμμετοχής τους λόγω σύγχυσης, υπό την έννοια του άρθρου 453 του Αστικού Κώδικα (π.δ. 456/1984, Α΄ 164), που επήλθε από τη συγχώνευση.
β) Απόσχιση κλάδου: Η εισφέρουσα εταιρεία απαλλάσσεται από τον φόρο εισοδήματος για την υπεραξία που προκύπτει λόγω της εισφοράς του κλάδου δραστηριότητας.
γ) Ανταλλαγή εταιρικών συμμετοχών: Ο μέτοχος ή εταίρος της αποκτώμενης εταιρείας δεν υπόκειται σε φόρο για την υπεραξία που προκύπτει λόγω του μετασχηματισμού με εξαίρεση το τμήμα που αντιστοιχεί, κατ’ αναλογία, σε τυχόν χρηματική καταβολή.
Άρθρο 48
Διενέργεια αποσβέσεων και μεταφορά ζημιών, αποθεματικών και προβλέψεων
1. Η λήπτρια εταιρεία διενεργεί αποσβέσεις των στοιχείων του ενεργητικού με βάση τις αντίστοιχες φορολογικές αξίες των στοιχείων αυτών στην εισφέρουσα, σύμφωνα με τους κανόνες που θα ίσχυαν για την εισφέρουσα εταιρεία, εάν δεν είχε λάβει χώρα ο μετασχηματισμός. Αν ο μετασχηματισμός αφορά την απόσχιση κλάδου, οι μεταφερόμενες αποσβέσεις αφορούν τα στοιχεία ενεργητικού του εισφερόμενου κλάδου.
2. Η λήπτρια εταιρεία μπορεί να μεταφέρει τις ζημίες της εισφέρουσας εταιρείας, υπό τους ίδιους όρους που θα ίσχυαν για την εισφέρουσα, εάν δεν είχε λάβει χώρα o μετασχηματισμός. Αν ο μετασχηματισμός αφορά την απόσχιση κλάδου, οι μεταφερόμενες ζημίες αφορούν την οικονομική δραστηριότητα του εισφερόμενου κλάδου.
3. Η λήπτρια εταιρεία μπορεί να μεταφέρει τα αποθεματικά και τις προβλέψεις που σχηματίσθηκαν από την εισφέρουσα εταιρεία, με τις φορολογικές απαλλαγές και τους όρους που θα ίσχυαν για την εισφέρουσα, εάν δεν είχε λάβει χώρα o μετασχηματισμός. Η λήπτρια εταιρεία αναλαμβάνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της εισφέρουσας εταιρείας ως προς τα εν λόγω αποθεματικά και προβλέψεις. Αν ο μετασχηματισμός αφορά την απόσχιση κλάδου, τα μεταφερόμενα αποθεματικά και προβλέψεις αφορούν την οικονομική δραστηριότητα του εισφερόμενου κλάδου.
Άρθρο 49
Ειδικά θέματα εισφοράς ατομικής επιχείρησης ή κοινοπραξίας της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012
1. Ως περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στην εισφερόμενη ατομική επιχείρηση ή κοινοπραξία της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 (Α΄ 86) νοούνται τα περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν:
α) στο φυσικό πρόσωπο που είναι φορέας της ατομικής επιχείρησης,
β) στα μέλη της κοινοπραξίας της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012
τα οποία, όπως προκύπτει από τα τηρούμενα λογιστικά αρχεία, εξυπηρετούν τους σκοπούς της ατομικής επιχείρησης ή της κοινοπραξίας.
2. Οι φορολογικές απαλλαγές της υποπερ. αα) της περ. α) του άρθρου 46 του παρόντος παρέχονται, εφόσον η εισφερόμενη ατομική επιχείρηση ή κοινοπραξία της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 έχει πραγματοποιήσει έναρξη εργασιών τουλάχιστον δύο (2) έτη πριν από την ημερομηνία της εισφοράς.
3. Προκειμένου περί εισφερόμενων ακινήτων, η απαλλαγή από τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων ισχύει με τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) τα εισφερόμενα ακίνητα χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες της εισφέρουσας ατομικής επιχείρησης ή κοινοπραξίας, η οποία ασκεί επιχείρηση τουλάχιστον επί δύο (2) έτη πριν από την εισφορά, και
β) τα εισφερόμενα ακίνητα θα χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες της λήπτριας εταιρείας τουλάχιστον επί δύο (2) έτη από την εισφορά.
4. Δεν επιβάλλεται φόρος μεταβίβασης σε ακίνητα που εισφέρονται από ατομική επιχείρηση ή κοινοπραξία της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 με κύριο αντικείμενο εργασιών την κατασκευή ή εκμετάλλευση ακινήτων.
5. Η υποπερ. αβ) της περ. α) του άρθρου 46 και η υποπερ. αβ) της περ. α) του άρθρου 47 εφαρμόζονται αναλόγως για τους μετασχηματισμούς του παρόντος.
6. Το άρθρο 48 εφαρμόζεται αναλόγως και στην εισφορά ατομικής επιχείρησης ή κοινοπραξίας της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012.
Άρθρο 50
Ειδικά θέματα διασυνοριακών συγχωνεύσεων και διασυνοριακών διασπάσεων
1. Σε περιπτώσεις διασυνοριακών μετασχηματισμών, το παρόν Μέρος εφαρμόζεται εφόσον:
α) η εισφέρουσα είναι αλλοδαπή εταιρεία και φορολογικός κάτοικος άλλου κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) και η λήπτρια εταιρεία είναι ημεδαπή εταιρεία και φορολογικός κάτοικος Ελλάδος, αν μετά τη διασυνοριακή συγχώνευση ή τη διασυνοριακή διάσπαση τα στοιχεία του ενεργητικού, οι υποχρεώσεις, τα αποθεματικά, οι προβλέψεις και οι ζημίες που μεταβιβάζονται δεν συνδέονται με εκτός Ελλάδος μόνιμη εγκατάσταση της λήπτριας εταιρείας,
β) η λήπτρια εταιρεία είναι αλλοδαπή εταιρεία και φορολογικός κάτοικος άλλου κράτους – μέλους της Ε.Ε. και η εισφέρουσα εταιρεία είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδος ή άλλου κράτους – μέλους της Ε.Ε., με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα, αν μετά τη διασυνοριακή συγχώνευση ή τη διασυνοριακή διάσπαση τα στοιχεία του ενεργητικού που βρίσκονται στην Ελλάδα, οι υποχρεώσεις, τα αποθεματικά, οι προβλέψεις και οι ζημίες που μεταβιβάζονται συνδέονται με μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα της λήπτριας εταιρείας.
Κατ΄ εξαίρεση, το παρόν μέρος εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις εισφοράς κλάδου και ανταλλαγής συμμετοχών από ημεδαπή εταιρεία σε εταιρεία που εδρεύει σε κράτος εκτός της Ε.Ε. και αντιστρόφως, υπό την προϋπόθεση ότι το άλλο κράτος έχει συνάψει Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας ή Σύμβαση Διοικητικής Συνδρομής με την Ελλάδα.
2. Εφόσον η εισφέρουσα εταιρεία είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδος και η λήπτρια εταιρεία είναι αλλοδαπή εταιρεία και φορολογικός κάτοικος άλλου κράτους – μέλους της Ε.Ε., το παρόν άρθρο εφαρμόζεται αν η διασυνοριακή συγχώνευση ή η διασυνοριακή διάσπαση επιφέρει τη μεταβίβαση κλάδου δραστηριότητας που συνιστά μόνιμη εγκατάσταση σε άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε.. Σε αυτή την περίπτωση, η εισφέρουσα εταιρεία υπόκειται σε φόρο εισοδήματος στην ημεδαπή και δικαιούται περαιτέρω πίστωσης έναντι του ποσού του φόρου που θα επιβαλλόταν στο κράτος – μέλος της Ε.Ε. στο οποίο βρίσκεται η μόνιμη εγκατάσταση, αν δεν ίσχυαν οι διατάξεις του παρόντος.
3. Σε περίπτωση απόσχισης κλάδου, εφόσον η ημεδαπή εταιρεία εισφέρει τη μόνιμη εγκατάστασή της που βρίσκεται σε άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. ή σε κράτος εκτός αυτής σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1, η προκύπτουσα στην περίπτωση αυτή υπεραξία φορολογείται στην Ελλάδα κατά τον χρόνο που λαμβάνει χώρα η διασυνοριακή απόσχιση κλάδου, κατά παρέκκλιση της περ. β) του άρθρου 47. Από τον προκύπτοντα φόρο αφαιρείται ο φόρος που θα είχε επιβληθεί στο κράτος – μέλος στο οποίο βρίσκεται η εισφερόμενη μόνιμη εγκατάσταση, αν δεν ίσχυε το παρόν.
Άρθρο 51
Μεταφορά της καταστατικής έδρας μιας Ευρωπαϊκής Εταιρείας ή μιας Ευρωπαϊκής Συνεταιριστικής Εταιρείας – Διασυνοριακή μετατροπή
1. Η μεταφορά από την Ελλάδα σε άλλο κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) ή η μεταφορά από άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. στην Ελλάδα, της καταστατικής έδρας μίας SE ή μίας SCE σύμφωνα με τους Κανονισμούς 2157/2001 του Συμβουλίου της 8ης Οκτωβρίου 2001 (L 294) και 1435/2003 του Συμβουλίου της 22ας Ιουλίου 2003 (L 207) αντίστοιχα, χωρίς λύση της εταιρείας ή σύσταση νέου νομικού προσώπου δεν συνεπάγεται φορολογία των υπεραξιών σύμφωνα με την υποπερ. αα) της περ. α) του άρθρου 47 των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού της SE ή της SCE, τα οποία προσαρτώνται σε μόνιμη εγκατάσταση αυτής στην Ελλάδα.
2. Η μόνιμη εγκατάσταση που δημιουργείται σύμφωνα με την παρ. 1, εξακολουθεί να υπολογίζει αποσβέσεις επί της αξίας των περιουσιακών στοιχείων που προσαρτώνται σε αυτή, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που θα ίσχυαν αν δεν είχε γίνει η μεταφορά της καταστατικής έδρας.
3. Προβλέψεις ή αποθεματικά που η SE ή η SCE είχε σχηματίσει πριν από τη μεταφορά της καταστατικής έδρας της σε άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε., τα οποία δεν έχουν προκύψει από την οικονομική δραστηριότητα μόνιμης εγκατάστασης της εταιρείας στην αλλοδαπή, δεν φορολογούνται κατά τον χρόνο της μεταφοράς της καταστατικής έδρας, εφόσον η εταιρεία διατηρεί μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα και τα αποθεματικά συνεχίζουν να εμφανίζονται αυτούσια στα βιβλία της μόνιμης εγκατάστασης.
4. Η μόνιμη εγκατάσταση διατηρεί τα δικαίωμα μεταφοράς ζημίας από παρελθούσες χρήσεις της SE ή της SCE, που μετέφερε την καταστατική της έδρα σε άλλο κράτος μέλος.
5. Οι παρ. 2 έως 4 εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση μεταφοράς καταστατικής έδρας από άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. στην Ελλάδα, εφόσον πριν από τη μεταφορά της καταστατικής έδρας, η SE ή η SCE διατηρούσε μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα.
6. Οι παρ. 1 έως 4 εφαρμόζονται αναλόγως και στην περίπτωση της διασυνοριακής μετατροπής.
Άρθρο 52
Φορολόγηση φορολογικού κατοίκου Ελλάδας μετόχου ή μεριδιούχου διαφανούς εταιρείας σε περίπτωση διασυνοριακού μετασχηματισμού
1. Αν μία εισφέρουσα ή αποκτώμενη εταιρεία άλλου κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), στο κεφάλαιο της οποίας συμμετέχει φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, χαρακτηρισθεί από την ελληνική φορολογική διοίκηση ως φορολογικά διαφανής κατά την έννοια της παρ. 5 του άρθρου 10 του ν. 2578/1998 (Α΄ 30), αφού ληφθούν υπόψη και τα νομικά χαρακτηριστικά της, όπως απορρέουν από το δίκαιο του κράτους βάσει του οποίου έχει συσταθεί, οι μέτοχοι ή εταίροι, φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας, φορολογούνται για το μερίδιό τους επί της υπεραξίας, όπως αυτή υπολογίζεται με βάση την υποπερ. αβ) της περ. α) του άρθρου 47. Από το συνολικό ποσό του φόρου εισοδήματος που οφείλεται σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/ 2013, Α΄ 167), εκπίπτει το αντίστοιχο ποσό φόρου που θα επιβαλλόταν σε βάρος της πιο πάνω αλλοδαπής εταιρείας για τα εισοδήματα, τα κέρδη ή τις υπεραξίες της, αν δεν εφαρμοζόταν το παρόν.
2. Η υποπερ. αβ) της περ. α) του άρθρου 46, η υποπερ. αβ) της περ. α) του άρθρου 47 και οι παρ. 2 και 3 του άρθρου 48 δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση που η λήπτρια ή αποκτώσα εταιρεία άλλου κράτους – μέλους της Ε.Ε. χαρακτηρίζεται ως φορολογικά διαφανής βάσει του δικαίου του κράτους στο οποίο έχει συσταθεί.
3. Αν νομικό πρόσωπο, εταίρος εισφέρουσας ή αποκτώμενης εταιρείας, το οποίο έχει την έδρα του σε άλλο κράτος – μέλος της Ε.Ε. και στο κεφάλαιο του οποίου συμμετέχει φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, χαρακτηρίζεται ως φορολογικά διαφανές, βάσει των νομικών χαρακτηριστικών του, όπως απορρέουν από το δίκαιο της χώρας βάσει του οποίου έχει συσταθεί, ο φορολογικός κάτοικος Ελλάδας δεν φορολογείται για το μερίδιό του επί του κέρδους ή της υπεραξίας που προκύπτει για τον αρχικό εταίρο της εισφέρουσας ή αποκτώμενης εταιρείας.
Άρθρο 53
Λοιπές απαλλαγές – Μη εφαρμογή ευεργετημάτων
1. Απαλλάσσονται από κάθε φόρο ή τέλος υπέρ του Δημοσίου, και από κάθε εισφορά ή δικαίωμα υπέρ οποιουδήποτε τρίτου, με την επιφύλαξη των οριζόμενων στον Κώδικα Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Κώδικας Φ.Π.Α., ν. 5144/2024, Α΄ 162):
α) οι συμβάσεις και πράξεις του μετασχηματισμού, το καταστατικό, η εισφορά και η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών ή επιχειρήσεων που μετασχηματίζονται,
β) κάθε σχετική πράξη ή συμφωνία που αφορά στην εισφορά ή μεταβίβαση στοιχείων ενεργητικού ή παθητικού ή άλλων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και κάθε εμπράγματου ή ενοχικού δικαιώματος,
γ) οι εταιρικές συμμετοχές που θα εκδοθούν για την ολοκλήρωση του μετασχηματισμού,
δ) οι αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων,
ε) η σχέση συμμετοχής στο κεφάλαιο της λήπτριας εταιρείας,
στ) οι πράξεις δημοσίευσης στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο,
ζ) οι πράξεις μεταγραφής και
η) κάθε άλλη συμφωνία ή πράξη που απαιτείται για τον μετασχηματισμό ή τη σύσταση εταιρείας.
2. Κατά παρέκκλιση της περ. στ) της παρ. 1, για τη μεταγραφή ή την εγγραφή των σχετικών πράξεων μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων των εταιρειών ή επιχειρήσεων που μετασχηματίζονται ή μεταβολής των στοιχείων του δικαιούχου καταβάλλονται μόνο πάγια δικαιώματα εμμίσθων ή αμίσθων υποθηκοφυλάκων και προϊσταμένων κτηματολογικών γραφείων, ποσού ύψους τριακοσίων (300) ευρώ, χωρίς οποιαδήποτε άλλη επιβάρυνση, αμοιβή, επίδομα ή τέλος, ανεξαρτήτως του χρόνου πραγματοποίησης του μετασχηματισμού και συντέλεσης των σχετικών πράξεων μεταβίβασης.
3. Η συμβολαιογραφική πράξη του μετασχηματισμού υποβάλλεται σε μεταγραφή σύμφωνα με το άρθρο 1197 του Αστικού Κώδικα (π.δ. 456/1984, Α’ 164), εφόσον δι’ αυτής εισφέρονται ή μεταβιβάζονται εμπράγματα δικαιώματα επί ακινήτων, ακόμη και αν αυτά δεν περιγράφονται στην ίδια τη συμβολαιογραφική πράξη. Αν η περιγραφή ελλείπει, υποβάλλεται έκθεση με τα στοιχεία των εμπράγματων δικαιωμάτων και της ταυτότητας των ακινήτων, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των άρθρων 1194 και 1197 του Αστικού Κώδικα.
Κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, δεν απαιτείται να υποβάλλονται δηλώσεις φόρου μεταβίβασης ακινήτων, με την επιφύλαξη του τελευταίου εδαφίου, και να μνημονεύονται ή να προσαρτώνται πιστοποιητικά της φορολογικής διοίκησης, οποιασδήποτε μορφής ή χρήσης, ή οποιασδήποτε άλλης δημόσιας υπηρεσίας, οργανισμού ή εταιρείας ή οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης κάθε βαθμού ή οποιεσδήποτε διοικητικές εγκρίσεις, βεβαιώσεις μηχανικών, βεβαιώσεις υποθηκοφυλακείων ή κτηματολογικών γραφείων ή λοιπές βεβαιώσεις, υπεύθυνες δηλώσεις, πιστοποιητικά, τοπογραφικά διαγράμματα, αποσπάσματα κτηματολογικών διαγραμμάτων και σχεδιαγράμματα για τη μεταβίβαση ακινήτων, ακόμη και εκείνων που έχουν αποκτηθεί με αναγκαστική απαλλοτρίωση ή βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές. Κατ’ εξαίρεση του προηγούμενου εδαφίου απαιτείται πιστοποιητικό Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) του άρθρου 60 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024, Α΄ 58), το οποίο επισυνάπτεται στη σύμβαση ή πράξη μετασχηματισμού ή στην έκθεση που επισυνάπτεται κατά την καταχώρηση στα οικεία βιβλία μεταγραφών ή στα οικεία κτηματολογικά φύλλα αποσπάσματος της σύμβασης ή του καταστατικού, με το οποίο βεβαιώνεται μόνο ότι τα ακίνητα των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων περιλαμβάνονται στη δήλωση ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα πέντε (5) προηγούμενα της μεταβίβασης έτη. Εάν το πιστοποιητικό εκδίδεται μετά την πράξη προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. του τρέχοντος έτους, σε αυτό βεβαιώνεται ότι τα ακίνητα περιλαμβάνονται στη δήλωση ΕΝ.Φ.Ι.Α. για έξι (6) έτη συμπεριλαμβανομένου του έτους μεταβίβασης. Η σύμβαση ή πράξη μετασχηματισμού που συντάσσεται στο πλαίσιο μετασχηματισμών του παρόντος, χωρίς την επισύναψη των αναφερομένων στο δεύτερο εδάφιο εγγράφων, είναι έγκυρη. Αν δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταγραφής ή εγγραφής εμπράγματων δικαιωμάτων κατά τον χρόνο συντέλεσης του εταιρικού μετασχηματισμού, ολοκληρώνεται από το νομικό πρόσωπο στο οποίο περιέρχεται τελικώς το εμπράγματο δικαίωμα, ως καθολικό διάδοχο, σύμφωνα με την παρούσα. Κατ’ εξαίρεση του δεύτερου εδαφίου, για την εισφορά ακινήτων κατά το άρθρο 49 του παρόντος, υποβάλλεται δήλωση φόρου μεταβίβασης ακινήτων.
4. Οι μετασχηματισμοί του παρόντος Μέρους, με εξαίρεση τους μετασχηματισμούς του άρθρου 49, απαλλάσσονται από τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου.
5. Τα ευεργετήματα που προβλέπονται στο παρόν αίρονται ολικά ή μερικά, όταν κάποια από τις πράξεις που αναφέρονται στα επιμέρους άρθρα έχει ως κύριο στόχο ή ως έναν από τους κύριους στόχους τη φοροδιαφυγή ή τη φοροαποφυγή. Το γεγονός ότι η πράξη δεν πραγματοποιείται για οικονομικά θεμιτούς λόγους, όπως είναι η αναδιάρθρωση ή η ορθολογικότερη οργάνωση των δραστηριοτήτων των εταιρειών ή επιχειρήσεων που ενέχονται στη σχετική πράξη, μπορεί να αποτελέσει τεκμήριο ότι κύριος ή ένας από τους κύριους στόχους της πράξης αυτής είναι η φοροδιαφυγή ή η φοροαποφυγή.
6. Αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 3 του άρθρου 49 αίρεται η απαλλαγή από τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων και καταβάλλεται ο φόρος που αναλογεί στην αξία του ακινήτου κατά τον χρόνο της εισφοράς με χρήση των συντελεστών που ίσχυαν κατά τον χρόνο αυτό. Αν το εισφερόμενο ακίνητο δεν χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της λήπτριας εταιρείας τουλάχιστον επί δύο (2) έτη από την εισφορά, η λήπτρια εταιρεία υποβάλλει δήλωση για την καταβολή του φόρου μεταβίβασης ακινήτων εντός προθεσμίας τριών (3) μηνών από τη συμπλήρωση των δύο (2) ετών και καταβάλλει τον φόρο σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο.
Άρθρο 54
Απαλλαγές από φόρο εισοδήματος – Τροποποίηση άρθρου 4 και παρ. 1 άρθρου 6 ν. 4935/2022
1. Στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου 4 του ν. 4935/2022 (Α΄ 103), περί απαλλαγής από τον φόρο εισοδήματος στην περίπτωση εισφοράς ατομικής επιχείρησης, οι λέξεις «των εκατόν είκοσι πέντε χιλιάδων (125.000) ευρώ» αντικαθίσταται από τις λέξεις «των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ», και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 4
Απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος στην περίπτωση συνεργασίας προσώπων
Με την επιφύλαξη του άρθρου 15, στην περίπτωση συνεργασίας προσώπων κατά την έννοια της περ. β’ του άρθρου 2, παρέχεται το κίνητρο της απαλλαγής από την καταβολή φόρου εισοδήματος για κάθε συνεργαζόμενο πρόσωπο επί των πραγματοποιούμενων προ φόρων κερδών, τα οποία προκύπτουν με βάση τη φορολογική νομοθεσία, κατά ποσοστό τριάντα τοις εκατό (30%). Στην περίπτωση που η συνεργασία πραγματοποιείται δυνάμει της ίδρυσης νέου νομικού προσώπου ή άλλης νομικής οντότητας, καθένα από τα συνεργαζόμενα πρόσωπα εισφέρει στο εταιρικό κεφάλαιο του υπό ίδρυση νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας ποσό ίσο με το δέκα τοις εκατό (10%) τουλάχιστον του εταιρικού του κεφαλαίου και το εταιρικό κεφάλαιο του νέου νομικού προσώπου ή της νέας νομικής οντότητας δεν υπολείπεται του ποσού των εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ. Αν η συνεργασία προσώπων πραγματοποιείται δυνάμει σύμβασης με αντικείμενο τη συμβολαιακή γεωργία, σύμφωνα με το άρθρο 16, ο συνεργαζόμενος παραγωγός εισφέρει στον αγοραστή ποσότητες προϊόντων ίσες με το σαράντα τοις εκατό (40%) τουλάχιστον της συνολικής ποσότητας όμοιων ή παρεμφερών προϊόντων παραγωγής του.»
2. Στην παρ. 1 του άρθρου 6 του ν. 4935/2022, περί γενικών διατάξεων για την απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος, προστίθεται δεύτερο εδάφιο και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«1. Στις περιπτώσεις των άρθρων 3, 4 και 5, η απαλλαγή από τον φόρο εφαρμόζεται για έως εννέα (9) φορολογικά έτη, αρχής γενομένης από το επόμενο έτος της ημερομηνίας ολοκλήρωσης του μετασχηματισμού εταιρειών οποιασδήποτε μορφής ή της ημερομηνίας πραγματοποίησης εισφοράς ατομικής επιχείρησης σε οποιασδήποτε μορφής εταιρεία ή της ημερομηνίας έναρξης της οποιασδήποτε μορφής συνεργασίας. Η νέα εταιρεία που προκύπτει από την εφαρμογή των άρθρων 3 έως 5, κατά περίπτωση, μπορεί να μεταφέρει τις ζημίες των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων ή της εισφερόμενης ατομικής επιχείρησης, υπό τους ίδιους όρους που θα ίσχυαν για τις μετασχηματιζόμενες ή εισφερόμενες επιχειρήσεις, εάν δεν είχε λάβει χώρα ο μετασχηματισμός.».
Άρθρο 55
Μεταβατικές διατάξεις Μέρους Δ’
1. Το Μέρος Δ’ εφαρμόζεται σε:
α) συγχωνεύσεις, αν το σχέδιο σύμβασης συγχώνευσης της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 4601/2019 (Α΄ 44) ή το κοινό σχέδιο διασυνοριακής συγχώνευσης της παρ. 1 του άρθρου 53δ του ν. 4601/2019, κατά περίπτωση, για οποιαδήποτε από τις εταιρείες που μετέχουν στη συγχώνευση, δημοσιεύεται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος,
β) διασπάσεις, αν το σχέδιο σύμβασης διάσπασης της παρ. 1 του άρθρου 60 του ν. 4601/2019 ή το σχέδιο διασυνοριακής διάσπασης της παρ. 1 του άρθρου 103ε του ν. 4601/2019, κατά περίπτωση, για οποιαδήποτε από τις εταιρείες που μετέχουν στη διάσπαση, δημοσιεύεται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος,
γ) μετατροπές, αν το σχέδιο της απόφασης της συνέλευσης ή των εταίρων για την μετατροπή της παρ. 1 του άρθρου 106 του ν. 4601/2019 ή το σχέδιο της διασυνοριακής μετατροπής της παρ. 1 του άρθρου 139ε του ν. 4601/2019, κατά περίπτωση, δημοσιεύεται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος,
δ) ανταλλαγές εταιρικών συμμετοχών, αν η σχετική απόφαση του αρμοδίου εταιρικού οργάνου της αποκτώσας δημοσιεύεται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος,
ε) εισφορές ατομικών επιχειρήσεων ή κοινοπραξιών της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012 (Α΄86), αν η διακοπή εργασιών της εισφερόμενης επιχείρησης ή κοινοπραξίας λαμβάνει χώρα μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος,
στ) εισφορές κοινωνιών του αστικού δικαίου, αν η λύση τους λαμβάνει χώρα μετά την έναρξη της ισχύος του,
ζ) μεταφορές καταστατικής έδρας μίας SE ή SCE, αν η σχετική απόφαση του αρμοδίου εταιρικού οργάνου δημοσιεύεται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος.
2. Δεν διέπονται από το Μέρος Δ’:
α) οι μετασχηματισμοί, αν το οικείο σχέδιο σύμβασης συγχώνευσης ή σχέδιο σύμβασης διάσπασης ή η απόφαση του αρμόδιου εταιρικού οργάνου για μετατροπή εταιρείας ή η ανταλλαγή εταιρικών συμμετοχών ή η μεταφορά καταστατικής έδρας, δημοσιεύονται πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος,
β) η εισφορά ατομικής επιχείρησης ή κοινοπραξίας της παρ. 2 του άρθρου 293 του ν. 4072/2012, αν η βεβαίωση διακοπής εργασιών της εισφερόμενης επιχείρησης ή κοινοπραξίας λαμβάνει χώρα πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος.
3. Οι μετασχηματισμοί της παρ. 2 που δεν έχουν ολοκληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, διέπονται από το Μέρος Δ’, αν συνταχθεί νέο σχέδιο ή ληφθεί νέα απόφαση, κατά περίπτωση, εκ μέρους του αρμοδίου εταιρικού οργάνου, μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος.
4. Οι μετασχηματισμοί που διενεργήθηκαν με βάση τις καταργούμενες διατάξεις των περ. α) έως ε) του άρθρου 114 ή με βάση την παρ. 2 συνεχίζουν να διέπονται από τις καταργούμενες διατάξεις ως προς τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα φορολογικά ευεργετήματα που προβλέπονταν σε αυτές.
5. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος, η αναφορά της παρ. 21 του άρθρου 16 του ν. 2515/1997 (Α΄ 154) στο άρθρο 3 του ν. 2166/1993 (Α΄ 137) νοείται ως αναφορά στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 52.
Άρθρο 56
Καταργούμενες διατάξεις Μέρους Δ’
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται:
α) Το ν.δ. 1297/1972 (Α΄ 217), περί παροχής φορολογικών κινήτρων για τη συγχώνευση ή μετατροπή επιχειρήσεων με στόχο τη δημιουργία μεγάλων οικονομικών μονάδων,
β) τα άρθρα 1 έως και 4 του ν. 2166/1993 (Α΄ 137), περί μετασχηματισμού επιχειρήσεων,
γ) το Κεφάλαιο Α΄ του ν. 2578/1998 (Α΄ 30), περί συγχωνεύσεων, διασπάσεων κ.λπ. εταιρειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
δ) τα άρθρα 52 έως και 56 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Κ.Φ.Ε., ν. 4172/2013, Α΄ 167), περί μεταφοράς κλάδων δραστηριότητας και λοιπών ειδικότερων προβλέψεων και
ε) το άρθρο 61 του ν. 4438/2016 (Α΄ 220), περί κινήτρων για μετασχηματισμούς επιχειρήσεων με τον Κ.Φ.Ε.
Άρθρο 44:
i. παρ.2 περιπτ. (α): να ορισθούν συγκεκριμένα τα φορολογικά καθεστώτα που εμπίπτουν στην εν λόγω διάταξη πέραν του φόρου εισοδήματος (φόροι στο ενεργητικό ΑΕΕΑΠ, κλπ).
ii.Παρ. 2 περιπτ. (βα): η πρόβλεψη περί ΙΚΕ του ν. 4072/2012 δεν φαίνεται να έχει ενταχθεί ορθά στην περίπτωση αυτή που αφορά σε εταιρείες που έχουν τη φορολογική τους κατοικία σε άλλο κράτος-μέλος ΕΕ.
Άρθρο 45:
i. Πρέπει να υπάρξει παραπομπή στις διατάξεις του Ν. 4601/2019 όσον αφορά στους ορισμούς της κοινής διάσπασης, της μερικής και της απόσχισης κλάδου.
ii. Ορισμός «κλάδου δραστηριότητας»: παρά την προσθήκη/διευκρίνιση στον ορισμό ότι κλάδος υφίσταται ανεξάρτητα εάν από την εκμετάλλευση των στοιχείων αυτού προκύπτουν έσοδα πριν το μετασχηματισμό, εξακολουθεί να παραμένει ασαφές σε ποιες περιπτώσεις τέτοια στοιχεία συνιστούν από οργανωτική άποψη αυτόνομη εκμετάλλευση δηλαδή σύνολο ικανό να λειτουργήσει αυτόνομα, ειδικά σε περιπτώσεις όπου δεν έχει ακόμα εκκινήσει στο επίπεδο της εισφέρουσας η εκμετάλλευση των στοιχείων αυτών.
Άρθρο 46
i.Δεν είναι σαφές αν πρόθεση του νομοθέτη είναι μέσω της διάταξης αυτής να τεθεί κανόνας αποτίμησης ανεξάρτητος από τις διατάξεις του εταιρικού δίκαιου. Σκόπιμο θα ήταν να διευκρινιστεί ώστε να είναι σαφές τι συμβαίνει σε περιπτώσεις όπου ο εταιρικός νόμος δεν απαιτεί αποτίμηση των εισφερόμενων στοιχείων, πχ. σε περιπτώσεις απορρόφησης θυγατρικής από μητρική όπου ο μετασχηματισμός δεν συνεπάγεται την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της επωφελούμενης, παρότι φαίνεται να μην τίθεται θέμα καθώς ο μέτοχος ή εταίρος της εισφέρουσας στην περίπτωση αυτή δεν λάβει εταιρικές συμμετοχές ώστε να τυγχάνει εφαρμογής η περίπτ. (αβ) της υπό κρίση διάταξης.
ii.Με βάση την διατύπωση στην περιπτ. (αβ) η οποία απαιτεί αποτίμηση των εταιρικών συμμετοχών που λαμβάνει ο μέτοχος «σε αγοραία αξία κατά το χρόνο ολοκλήρωσης του μετασχηματισμού», φαίνεται να απαιτείται ουσιαστικά αποτίμηση της λήπτριας (προκειμένου να αποτιμηθούν οι τίτλοι αυτής) και να μην αρκεί η αποτίμηση των εισφερόμενων στοιχείων, όπως κανείς θα ανέμενε.
iii. Θα ήταν σκόπιμο να διευκρινιστεί, εφόσον το άρθρο τιτλοφορείται ως «κανόνες για την αποτίμηση» ότι η περιπτ. (αβ) τυγχάνει εφαρμογής μόνο για ημεδαπό μέτοχο ή εταίρο.
iv. Ως προς το τελευταίο εδάφιο της περιπτ. (αβ) προφανώς εκ παραδρομής γίνεται αναφορά σε μεταβίβαση από την εισφέρουσα δεδομένου ότι οι μετοχές/συμμετοχές κατέχονται από τον μέτοχο αυτής. Καθώς και για την περίπτωση της μερικής διάσπασης απαιτείται προσαρμογή του λεκτικού εφόσον προ του μετασχηματισμού δεν υφίστανται συμμετοχές (ώστε να ληφθεί υπόψη η αξία τους) αλλά κλάδος που εισφέρεται από την εισφέρουσα, επομένως κατανοούμε ότι πρόθεση είναι ως φορολογητέα αξία να ληφθεί η αξία του κλάδου.
Άρθρο 47 περιπτ. αα’, αβ’ και β’: πρέπει να διευκρινιστεί ότι πρόκειται για οριστική απαλλαγή, ώστε να μη τίθεται ζήτημα φορολόγησης της υπεραξίας σε περίπτωση περαιτέρω διανομής με τις διατάξεις του άρθρου 47 ΚΦΕ.
Άρθρο 55 παρ. 5: η αναφορά στις διατάξεις του άρθρου 52 παρ. 1 και 2 σε αντικατάσταση της αναφοράς στις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 2166/1993 σε περίπτωση μετασχηματισμού υποκαταστημάτων αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων σε ημεδαπή τραπεζική ανώνυμη εταιρεία ή και σε περίπτωση εισφοράς αυτών σε πιστωτικό ίδρυμα με έδρα χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τις διατάξεις της παρ.21 του άρθρου 16 του ν.2515/1993 φαίνεται να μην είναι ορθή. Αντ’ αυτής θα έπρεπε να γίνεται αναφορά στις διατάξεις του άρθρου 50 παρ. 1 και 2.
Επιπρόσθετα ζητήματα: Με βάση τις διατάξεις του εταιρικού δικαίου (άρθρο 7 παρ. 2 περ. ε και 59 παρ. 2 περ. ε του Ν. 4601/2019) στο σχέδιο συγχώνευσης ή διάσπασης τα μέρη καθορίζουν ελεύθερα την ημερομηνία από την οποία οι πράξεις της απορροφώμενης/διασπώμενης εταιρείας θεωρούνται, από λογιστική άποψη, ότι έχουν διενεργηθεί για λογαριασμό της απορροφώσας/επωφελούμενης εταιρείας. Η πρόβλεψη αυτή φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα αναγνώρισης φορολογικών αποτελεσμάτων (υπό καθεστώς ΚΦΕ) με βάση τον οποίο η φορολόγηση των κερδών θα πρέπει να γίνει στο όνομα της απορροφώμενης/διασπώμενης έως την ολοκλήρωση του μετασχηματισμού και στο όνομα της επωφελούμενης από την ολοκλήρωση και μετά. Στο πλαίσιο αυτό, θα ήταν σκόπιμο να διευκρινιστεί το ζήτημα.
Προτεινόμενη Τροποποίηση για τις Κοιν.Σ.Επ.
Εισαγωγή ειδικής πρόβλεψης:
«Οι επιχειρήσεις που μετασχηματίζονται σε Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις ή Συνεταιρισμούς Εργαζομένων απαλλάσσονται:
Από τη φορολόγηση της υπεραξίας που προκύπτει κατά τη μετατροπή, συγχώνευση ή διάσπαση, υπό την προϋπόθεση ότι το 60% των εσόδων επανεπενδύεται σε κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς σκοπούς.
Από τα τέλη μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων που αφορούν ακίνητα ή εξοπλισμό.
Από την καταβολή φόρου εισοδήματος για τα τρία πρώτα έτη λειτουργίας της νέας μορφής της επιχείρησης, εφόσον αποδεικνύεται η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.»
Ανάλυση της Πρότασης
Σύνδεση με Άρθρα 46 και 47
Σύμφωνα με το άρθρο 47, οι κανόνες για τη φορολόγηση της υπεραξίας προβλέπουν ήδη απαλλαγές για συγκεκριμένες περιπτώσεις μετασχηματισμών. Οι Κοιν.Σ.Επ. μπορούν να ενταχθούν σε αυτό το καθεστώς μέσω ειδικής διάταξης, αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους στην κοινωνική και περιβαλλοντική ανάπτυξη.
Η υπεραξία που προκύπτει από τη μετατροπή επιχειρήσεων σε Κοιν.Σ.Επ. μπορεί να απαλλάσσεται πλήρως από φορολόγηση, υπό την προϋπόθεση ότι τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για κοινωνικούς σκοπούς.
Σύνδεση με Άρθρο 48
Οι αποσβέσεις και οι μεταφορές ζημιών μπορούν να εφαρμόζονται στις νέες οντότητες χωρίς απώλεια φορολογικών πλεονεκτημάτων, εξασφαλίζοντας τη συνέχεια των δραστηριοτήτων της μετασχηματιζόμενης επιχείρησης.
Σύνδεση με Άρθρο 51
Ειδικές διατάξεις για διασυνοριακούς μετασχηματισμούς μπορούν να επιτρέψουν τη μεταφορά έδρας Κοιν.Σ.Επ. ή Συνεταιρισμών Εργαζομένων από και προς άλλες χώρες της ΕΕ, ενισχύοντας τη διεθνοποίηση του κοινωνικού επιχειρείν στην Ελλάδα.
Προτεινόμενη Νομική Διατύπωση
Στο Άρθρο 47 προστίθεται παράγραφος 5:
«Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις και οι Συνεταιρισμοί Εργαζομένων που δημιουργούνται μέσω μετασχηματισμού επιχειρήσεων δικαιούνται:
α) Απαλλαγή από τη φορολόγηση υπεραξίας που προκύπτει κατά τον μετασχηματισμό, εφόσον τα έσοδα επανεπενδύονται κατά 60% σε κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς σκοπούς.
β) Απαλλαγή από τα τέλη μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων που σχετίζονται με τον μετασχηματισμό.
γ) Φορολογική απαλλαγή για τα πρώτα τρία έτη λειτουργίας, υπό την προϋπόθεση δημιουργίας τουλάχιστον δύο νέων θέσεων εργασίας.»
Στόχοι της Πρότασης
Ενίσχυση του κοινωνικού επιχειρείν: Μείωση των διοικητικών και φορολογικών εμποδίων για τη μετατροπή επιχειρήσεων σε Κοιν.Σ.Επ. ή Συνεταιρισμούς Εργαζομένων.
Ενθάρρυνση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής καινοτομίας: Διευκολύνοντας τη δημιουργία επιχειρήσεων που προάγουν τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Διατήρηση θέσεων εργασίας: Ενσωματώνοντας ρυθμίσεις που ευνοούν τη διατήρηση και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Άρθρο 44
Δεν ευσταθεί η αναφορά την περ. βα) περί μορφή της Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας του ν. 4072/2012 (Α’ 86) δεδομένου ότι στην περ. β΄ γινεται αναφορά στις λοιπές αλλοδαπές.
Άρθρο 45
στο ιβ) Προκειμένου να διευκρινιστεί ότι το κριτήριο εισφοράς κλάδου είναι ποιοτικό,το «ανεξαρτήτως εάν από την εκμετάλλευση των στοιχείων αυτού προκύπτουν έσοδα πριν από τον μετασχηματισμό». Πρέπει να συμπληρωθεί «και ο εισφερόμενος κλάδος εξαγει αυτοτελές λογιστικό αποτέλεσμα¨
Στην περ. ιγ), θα ήταν προτιμώτερη η αναφορά σε Οδηγία Μ- Θ. ή ενδεχομένως και μόνο ο ορισμός ότι δηλαδή «Εταιρεία «φορολογικά διαφανής» είναι αυτή, της οποίας τα κέρδη φορολογούνται στο όνομα των μετόχων ή μελών της.»
Αρθρο 46
Το δεύτερο εδάφιο της α) αβ) δεν ευσταθεί γιατί προκειμένου για τη μεταβίβασή τους τις εταιρικές συμμετοχές λαμβάνουν οι μέτοχοι και οχι η εισφέρουσα. Είναι σαφές ότι υπάρχει σύγχυση με τις υφισταμενες διατάξεις του άρθρου 52 του ΚΦΕ σε επίπεδο εισφέρουσας.
Ως προς το πρώτο εδάφιο της της α) αβ) η αγοραία αξία είναι σε αντίθεση με τα αναφερόμενα στην περίπτωση συγχωνεύσεων / διασπάσεων της Οδηγίας 133/ΕΚ
Στην περ. β) περί απόσχισης κλάδου δεν υπάρχει πρόβλεψη για την φορολογική αξία των εισφερόμενων στοιχείων (δηλαδή τα στοιχεία που λαμβάνει η λήπτρια) κατά το χρόνο του μετασχηματισμού.
Άρθρο 56
Η κατάργηση του Κεφαλαίου Α΄ του ν. 2578/1998 σημαίνει ότι με το παρόν σχέδιο διατάξεων ο νομοθέτης πρέπει να μεριμνησει για την εκ νέου ενσωμάτωση της Οδηγίας κατ΄άρθρο.
Η παρ. 5 του άρθρου 53, σχετικά με την μερική ή ολική άρση των ευεργετημάτων εάν ο κύριος στόχος ή ένας από τους κύριους στόχους είναι η φοροδιαφυγή ή η φοροαποφυγή, αποτελεί τον εν δυνάμει κίνδυνο να οδηγηθεί η όλη θετική προσπάθεια σε αποτυχία και ταυτόχρονα σε οικονομική καταστροφή των συμμετεχόντων, στους μετασχηματισμούς, οικονομικών φορέων. Η διάταξη αυτή ή πρέπει να αφαιρεθεί (δεν υπήρχε αντίστοιχη διάταξη στους υπό κατάργηση νόμους) ή να καθοριστούν απολύτως συγκεκριμένα κριτήρια και να οριοθετηθεί η έννοια της «φοροδιαφυγής ή η φοροαποφυγής που δεν συνάδει με αναδιάρθρωση ή η ορθολογικότερη οργάνωση των δραστηριοτήτων των εταιρειών ή επιχειρήσεων».
Η εν λόγω διάταξη είναι ιδίου περιεχομένου με το άρθρο 38 του ΚΦΔ (Ν.4987/2022), η οποία έχει ήδη καταστρέψει επιχειρήσεις, λόγω της αυθαίρετης και υποκειμενικής εφαρμογής του από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της ΑΑΔΕ.
Με τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 56 του προτεινόμενου νομοσχεδίου ορίζεται ότι «από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται: […] β) τα άρθρα 1 έως και 4 του ν. 2166/1993 (Α΄ 137), περί μετασχηματισμού επιχειρήσεων». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταργείται στο σύνολό της η νομοθεσία, η οποία είχε διατηρηθεί σε ισχύ από το Ν. 4601/2019, επί τη βάσει της οποίας διενεργήθηκε τα τελευταία 30 έτη η συντριπτική πλειοψηφία των εταιρικών μετασχηματισμών – και η οποία σημειωτέον διατηρείται ακέραιη (και ορθώς) στην νομοθεσία μετασχηματισμών Τραπεζών.
Συναφώς επισημαίνεται ότι, πέραν των φορολογικών διατάξεων (η κατάργηση των οποίων είναι κατανοητή, στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης από το νομοθέτη ενοποίησης των διάσπαρτων φορολογικών κινήτρων για τους μετασχηματισμούς), ο Ν. 2166/1993 –και ιδίως το άρθρο 2 αυτού– εμπεριέχει και διατάξεις αμιγώς εταιρικού δικαίου, όπως ότι:
• «Ο κατά τις διατάξεις του προηγούμενου άρθρου μετασχηματισμός, πραγματοποιείται με ενοποίηση των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού των μετασχηματιζόμενων επιχειρήσεων, όπως αυτά εμφανίζονται σε ισολογισμούς αυτών συντασσόμενους για το σκοπό του μετασχηματισμού και μεταφέρονται ως στοιχεία ισολογι-σμού της νέας εταιρίας.» (άρθρο 2 παρ. 1)
• «Όλες οι πράξεις, που διενεργούνται από τις μετασχηματιζόμενες επιχειρήσεις μετά την ημερομηνία του ισολογισμού μετασχηματισμού, θεωρούνται ως διενεργηθείσες για λογαριασμό της νέας εταιρείας και τα ποσά αυτών μεταφέρονται με συγκεντρωτική εγγραφή στα βιβλία της.» (άρθρο 2 παρ. 6)
Εν όψει των ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι η διατήρηση του Ν. 2166/1993 –και ειδικά των εταιρικού δικαίου διατάξεών του– εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς για τη λειτουργία και ανάπτυξη των ελληνικών εταιρειών, διότι:
• προβλέπει (μόνον αυτός και η αντίστοιχη –μη καταργούμενη– διάταξη του νόμου για τους μετασχηματισμούς Τραπεζών) την απλή λογιστική ενοποίηση ισολογισμών, η οποία δεν συνεπάγεται ανάγκη αποτίμησης αλλά μόνο ελέγχου νομιμότητας και συμμορφώσεως με τα ισχύοντα Λογιστικά Πρότυπα.
• εμπεριέχει ειδικότερη πρόβλεψη για την τύχη των αποτελεσμάτων της ενδιάμεσης περιόδου, τα οποία ρητώς θεωρούνται ως διενεργηθέντα για λογαριασμό της νέας (προκύπτουσας από τον μετασχηματισμό) εταιρείας. Επ’ αυτού, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ίδια δυνατότητα εξακολουθεί – ορθώς – να παρέχεται στους μετασχηματισμούς Τραπεζών με το άρθρο 16 του Ν. 2515/1997, το οποίο (όπως προπαρατέθηκε) δεν καταργείται με βάση το προτεινόμενο νομοσχέδιο.
Συναφώς, θα πρέπει να επισημανθεί ότι δεν τίθεται ζήτημα αντίθεσης των καταργούμενων (εταιρικού δικαίου) διατάξεων του Ν. 2166/1993 προς την εταιρική Οδηγία για τους μετασχηματισμούς ή τις αντίστοιχες διατάξεις του εταιρικού δικαίου (Ν. 4601/2019). Τούτο, διότι ο Ν. 2166/1993 εφαρμόζεται μόνο στις ειδικές εκείνες περιπτώσεις όπου ο εθνι-κός νομοθέτης εφήρμοσε το δικαίωμα επιλογής που του κατέλειπε η Οδηγία στα κράτη μέλη, ήτοι (ιδ. σχετ. εγκύκλιο Ε. 2048/2019 Διοικητή ΑΑΔΕ):
(α) εφόσον όλοι οι εταίροι των μετασχηματιζόμενων εταιρειών συμφώνησαν να μην εξετασθεί το σχέδιο σύμβασης συγχώνευσης ή διάσπασης από ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα και να μην συνταχθεί σχετική έκθεση (άρθρα 10 παρ. 7 και 62 του Ν. 4601/2019), και
(β) στις περιπτώσεις εκείνες συγχώνευσης ή διάσπασης, στις οποίες μετέχουν προσωπικές εταιρείες, υπό την προϋπόθεση ότι κανέ-νας εταίρος δεν ζήτησε την εξέταση του σχεδίου από εμπειρο-γνώμονες (άρθρα 28 παρ. 1 και 81 παρ. 1 του Ν. 4601/2019).
Επομένως, το ζήτημα ανάγεται αποκλειστικά στην κυριαρχική επιλογή του Έλληνα νομοθέτη, καθότι η Οδηγία καταλείπει σε αυτόν δικαίωμα επιλογής, το οποίο έχει την ευχέρεια να ασκήσει, διατηρώντας ή όχι τις επίμαχες διατάξεις για τις συγκεκριμένες περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις.
Κατόπιν των ανωτέρω, θεωρούμε ότι πρέπει να επανεξεταστεί το προτεινόμενο νομοσχέδιο ως προς την κατάργηση των διατάξεων του Ν. 2166/1993, τις οποίες – ορθώς – διατήρησε κατ’ εξαίρεση ο Ν. 4601/2019, εφόσον μάλιστα δεν επιθυμούμε να «καταλογιστεί» στον (φορολογικό) νομοθέτη η κατάργηση δυνατοτήτων εταιρικών μετασχηματισμών, οι οποίες όχι μόνο υπηρέτησαν επιτυχώς την πράξη, αλλά για το λόγο αυτό επιλεγόταν ως σήμερα από τη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων για τη διενέργεια μετασχηματισμών.
Σύμφωνα με την ΑΣΥΡ του σχεδίου νόμου, στόχος του Μέρους Δ’ αυτού (φέροντος τίτλο «φορολογικά κίνητρα μετασχηματισμών») είναι η επικαιροποίηση και η ρύθμιση σε ένα ενιαίο κείμενο της φορολογικής μεταχείρισης των μετασχηματισμών εταιρειών που, κατά την εταιρικού δικαίου διάστασή τους, ρυθμίζονται από το ν. 4601/2019. Επιπροσθέτως, από το σχέδιο νόμου καταλαμβάνεται, χωρίς περαιτέρω διακρίσεις, κάθε εταιρεία που είναι υποκείμενο εταιρικών μετασχηματισμών του άρθρου 2 του ν. 4601/2019. Συνάγεται, συνεπώς, ότι καταλαμβάνονται και εταιρείες, όπως οι ΑΕΕΑΠ, οι οποίες δεν υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος , και, σύμφωνα με το άρθρο 52 παρ. 8 ΚΦΕ, ο μετασχηματισμός τους δεν διέπεται από τον ΚΦΕ, παρότι ρυθμίζεται, όσον αφορά την Εταιρικού Δικαίου διάστασή του, από το ν. 4601/2019. Στο παρελθόν, είχαν γεννηθεί αμφιβολίες αναφορικά με το φορολογικό καθεστώς των μετασχηματισμών δύο ΑΕΕΑΠ ή μιας ΑΕΕΑΠ και μιας άλλης εταιρικής μορφής, ενόψει της ρητής εξαίρεσης του άρθρου 52 παρ. 8 ΚΦΕ. Από την άλλη πλευρά, το άρθρο 44 παρ. 2α του σχεδίου νόμου ορίζει ότι εφαρμόζεται σε μετασχηματισμούς εταιρειών που υπόκεινται στο ίδιο φορολογικό καθεστώς. Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι δεν εφαρμόζεται σε μετασχηματισμούς ΑΕΕΑΠ και άλλων εταιρικών μορφών. Με δεδομένο ότι, από την έναρξη ισχύος του σχεδίου νόμου καταργούνται πλέον το ν.δ. 1297/1972, τα άρθρα 1 έως 4 ν. 2166/1993, το κεφάλαιο Α ν. 2578/1992, τα άρθρα 52-56 ΚΦΕ και το άρθρο 61 ν. 4438/2016, και η σχετική ύλη ρυθμίζεται πλέον αποκλειστικά και συνολικά από αυτό, προς άρση των αμφιβολιών που προαναφέρθηκαν, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ρητώς στο άρθρο 44 ότι το διαφορετικό φορολογικό καθεστώς των υποκείμενων σε μετασχηματισμό εταιρειών δεν επηρεάζει την εφαρμογή του σχεδίου νόμου. Εναλλακτικώς, θα μπορούσε να γίνει σχετική μνεία στην ΑΣΥΡ του σχεδίου νόμου, υπό το άρθρο 44. Σε κάθε περίπτωση, στην ΑΣΥΡ υπό το άρθρο 45 θα μπορούσε να διευκρινιστεί, εν είδει παραδείγματος, ότι ο μετασχηματισμός ΑΕΕΑΠ καταλαμβάνεται από το πεδίο εφαρμογής του σχεδίου νόμου.
Σύμφωνα με την ΑΣΥΡ του σχεδίου νόμου, στόχος του Μέρους Δ’ αυτού (φέροντος τίτλο «φορολογικά κίνητρα μετασχηματισμών») είναι η επικαιροποίηση και η ρύθμιση σε ένα ενιαίο κείμενο της φορολογικής μεταχείρισης των μετασχηματισμών εταιρειών που, κατά την εταιρικού δικαίου διάστασή τους, ρυθμίζονται από το ν. 4601/2019. Επιπροσθέτως, από το σχέδιο νόμου καταλαμβάνεται, χωρίς περαιτέρω διακρίσεις, κάθε εταιρεία που είναι υποκείμενο εταιρικών μετασχηματισμών του άρθρου 2 του ν. 4601/2019. Συνάγεται, συνεπώς, ότι καταλαμβάνονται και εταιρείες, όπως οι ΑΕΕΑΠ, οι οποίες δεν υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος , και, σύμφωνα με το άρθρο 52 παρ. 8 ΚΦΕ, ο μετασχηματισμός τους δεν διέπεται από τον ΚΦΕ, παρότι ρυθμίζεται, όσον αφορά την Εταιρικού Δικαίου διάστασή του, από το ν. 4601/2019. Στο παρελθόν, είχαν γεννηθεί αμφιβολίες αναφορικά με το φορολογικό καθεστώς των μετασχηματισμών δύο ΑΕΕΑΠ ή μιας ΑΕΕΑΠ και μιας άλλης εταιρικής μορφής, ενόψει της ρητής εξαίρεσης του άρθρου 52 παρ. 8 ΚΦΕ. Από την άλλη πλευρά, το άρθρο 44 παρ. 2α του σχεδίου νόμου ορίζει ότι εφαρμόζεται σε μετασχηματισμούς εταιρειών που υπόκεινται στο ίδιο φορολογικό καθεστώς. Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι δεν εφαρμόζεται σε μετασχηματισμούς ΑΕΕΑΠ και άλλων εταιρικών μορφών. Με δεδομένο ότι, από την έναρξη ισχύος του σχεδίου νόμου καταργούνται πλέον το ν.δ. 1297/1972, τα άρθρα 1 έως 4 ν. 2166/1993, το κεφάλαιο Α ν. 2578/1992, τα άρθρα 52-56 ΚΦΕ και το άρθρο 61 ν. 4438/2016, και η σχετική ύλη ρυθμίζεται πλέον αποκλειστικά και συνολικά από αυτό, προς άρση των αμφιβολιών που προαναφέρθηκαν, είναι σκόπιμο να προβλεφθεί ρητώς στο άρθρο 44 ότι το διαφορετικό φορολογικό καθεστώς των υποκείμενων σε μετασχηματισμό εταιρειών δεν επηρεάζει την εφαρμογή του σχεδίου νόμου. Εναλλακτικώς, θα μπορούσε να γίνει σχετική μνεία στην ΑΣΥΡ του σχεδίου νόμου, υπό το άρθρο 44. Σε κάθε περίπτωση, στην ΑΣΥΡ υπό το άρθρο 45 θα μπορούσε να διευκρινιστεί, εν είδει παραδείγματος, ότι ο μετασχηματισμός ΑΕΕΑΠ καταλαμβάνεται από το πεδίο εφαρμογής του σχεδίου νόμου.
Στο άρθρο 46 (α)(αβ) δεύτερο εδάφιο υπάρχει ένα σφάλμα: Αναφέρεται ότι «Ειδικά στην περίπτωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, εφόσον οι εταιρικές συμμετοχές μεταβιβασθούν από την εισφέρουσα εταιρεία εντός δύο (2) ετών από την ολοκλήρωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, ως τιμή κτήσης αυτών θεωρείται η αξία που είχαν αμέσως πριν από τον μετασχηματισμό.» Όμως στην περίπτωση της συγχώνευσης και της πλήρους διάσπασης η εισφέρουσα εταιρεία παύει να υφίσταται και συνεπώς δεν μπορεί να μεταβιβάσει τις μετοχές, ενώ στην περίπτωση της μερικής διάπασης τις μετοχές τις λαμβάνουν οι μέτοχοι της εισφέρουσας. Συνεπώς το εδάφιο θα έπρεπε να αναδιατυπωθεί ως εξής: «Ειδικά στην περίπτωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, εφόσον οι εταιρικές συμμετοχές μεταβιβασθούν από τους μετόχους ή εταιρους της εισφέρουσας εταιρείας εντός δύο (2) ετών από την ολοκλήρωση της συγχώνευσης ή διάσπασης, ως τιμή κτήσης αυτών θεωρείται η αξία που είχαν αμέσως πριν από τον μετασχηματισμό.»
Μέτρα για την ενίσχυση του εισοδήματος & κλειστά επαγγελματα.
Η κυβέρνηση αυτή απο το 2019 παρόλες τις προεκλογικές της δεσμέυσεις για διόρθωση των στρεβλώσεων στο επιχειρείν οχι μόνο δεν προχώρησε σε κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων αλλά τα ενίσχυσε
Αυτην την στιγμή εχουμε τα περισσότερα κλειστά επαγγέλματα σε ολη την Ευρωπαική ενωση
Με το άρθρο 5 παρ.1 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η προσωπική και οικονομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα.
Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και άσκησης ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητας του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλλει περιορισμούς. Οι τασσόμενοι όμως από το νόμο όροι και προϋποθέσεις επιλογής και ασκήσεως του επαγγέλματος είναι συνταγματικά επιτρεπτοί, εφόσον ορίζονται κατά τρόπο αντικειμενικό και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος.
Η νομοθετική ρύθμιση που περιορίζει την ελευθερία αυτή, δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη ασκούντων συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα προς βλάβη εκείνων που ενδιαφέρονται να επιλέξουν ορισμένο επάγγελμα. (ΣτΕ 3665/2005)Εδώ αντίθετα έχουμε όχι μία διάταξη υπέρ του Δημοσίου Συμφέροντος, αλλά μία προφανή προσπάθεια άσκησης πολιτικής κολακείας συγκεκριμένης ομάδας επαγγελματιών, γνωρίζοντας μάλιστα ότι η ρύθμιση αυτή είναι αντισυνταγματική και δεν πρόκειται να σταθεί ούτε μία μέρα αν κάποιος προσφύγει και ζητήσει την ακύρωσή της.
Το ζήτημα των κλειστών επαγγελμάτων και της απελευθέρωσης των υπηρεσιών είναι καταρχήν οικονομικό.
Από οικονομική άποψη, έχει αδιαμφισβήτητα τεκμηριωθεί με μελέτες έγκριτων οργανισμών, ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα προσφέρει στην ελληνική οικονομία αύξηση του Α.Ε.Π κατά τουλάχιστον 2 μονάδες.
Δικαίωμα Ισότητας Το ζήτημα όμως των κλειστών επαγγελμάτων και της απελευθέρωσης των υπηρεσιών είναι και βαθύτατα πολιτικό.Είναι ζήτημα Δημοκρατίας και σεβασμού της ελευθερίας άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας.Οι Έλληνες πολίτες έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ισότητα της ευκαιρίας.
Αυτό όμως το δικαίωμα πρέπει να μπορούν να το ασκήσουν και στην πράξη.Η Ελλάδα θα «απογειωθεί» μόνο αν μπορέσει να υλοποιήσουμε την πολιτική και κοινωνική βούληση ανοίγματος όλων των κλειστών επαγγελμάτων.Η Νέα Δημοκρατία καλείται να κάνει τώρα, υπό δυσμενέστερες συνθήκες, αυτά που όφειλε να είχε κάνει το άτολμο και αναποτελεσματικό ΠΑΣΟΚ συγχρόνως με την είσοδο μας στην Ο.Ν.Ε.
Η Κυβέρνηση καλείται τώρα να αγνοήσει το δήθεν πολιτικό κόστος που αφορα μειοψηφίες, να καταλύσει με τρόπο απόλυτο όλα τα τείχη που προστατεύουν τα μικρά και ιδιοτελή συμφέροντα, και να ανοίξει την οικονομία στην κοινωνία και στους πολίτες αυτού του τόπου.
Από την επιτυχία αυτής της προσπάθειας θα κριθεί η πορεία του κυβερνητικού έργου και η πολιτική υστεροφημία όλων όσοι μετέχουμε και στηρίζουμε το πολιτικό εγχείρημα της Νέας Διακυβέρνησης.
Well done
Στο άρθρο 53 παρ. 2 η ορθή παραπομπή είναι μάλλον στην περ. ζ’ της παρ. 1 του ίδιου άρθρου, όχι στην περ. στ’.