1. Μετά το δεύτερο εδάφιο της παρ. 7 του άρθρου 19 του ν. 2084/1992 (ΦΕΚ 165 Α’) προστίθεται εδάφιο ως εξής :
«Οι διατάξεις του πρώτου εδαφίου δεν έχουν εφαρμογή για τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα, τα οποία κατά την 31-12-2012 είχαν συμπληρώσει 15ετή πλήρη πραγματική συντάξιμη υπηρεσία και το 65ο έτος της ηλικίας τους.»
2. α. Οι διατάξεις της παρ. 14 του άρθρου 8 του ν.2592/1998 (ΦΕΚ Α’ 57) έχουν ανάλογη εφαρμογή και για τις συντάξεις των συνταξιούχων του δημόσιου τομέα, όπως αυτός έχει οριοθετηθεί με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 1 του ν.1256/1982 (ΦΕΚ 65 Α’), που χορηγούνται από τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας.
β. Οι διατάξεις των περιπτώσεων α και β της παρ. 1 του άρθρου 11 του ν. 2592/1998 αντικαθίστανται ως εξής:
«α. Για την περίπτωση κύριας ή επικουρικής σύνταξης, ως το γινόμενο του συντελεστή του αναλογιστικού ισοδυνάμου επί του ποσού της μηνιαίας σύνταξης, που θα εδικαιούτο ο αιτών κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του στη Διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανεξάρτητα από τη συμπλήρωση των χρονικών προϋποθέσεων απονομής σύνταξης και επί τον αριθμό των ετησίως καταβαλλομένων, σύμφωνα με τη νομοθεσία του οικείου φορέα, μηνιαίων συντάξεων.
β. Για την περίπτωση εφάπαξ παροχής, ως το γινόμενο του συντελεστή του αναλογιστικού ισοδυνάμου επί του ποσού της εφάπαξ παροχής, που θα εδικαιούτο ο αιτών κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του στη Διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ανεξάρτητα από τη συμπλήρωση των χρονικών προϋποθέσεων απονομής της εφάπαξ παροχής.»
γ. Το τελευταίο εδάφιο της περίπτωσης β’ της παρ. 6 του άρθρου 18 του ν. 3865/2010 αντικαθίσταται από τότε που ίσχυσε ως εξής:
«Η κατά τα ανωτέρω αναγωγή διενεργείται από τον οικείο Οργανισμό Ασφάλισης και προκειμένου για περιπτώσεις που αφορούν ασφαλιστικά δικαιώματα κύριας σύνταξης και εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, από τις Διευθύνσεις Ελέγχου και Εντολής Πληρωμής της Υπηρεσίας Συντάξεων, κατά περίπτωση.»
δ. Οι διατάξεις των περιπτώσεων β’ και γ’ ισχύουν από 1-5-2004.
3. Οι διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 2703/1999 (ΦΕΚ 72 Α’) έχουν εφαρμογή και για τον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τα μέλη της Επιτροπής Προμηθειών Υγείας του ν. 3580/2007 (ΦΕΚ 134 Α’). Σε περίπτωση που τα πρόσωπα του προηγούμενου εδαφίου πριν το διορισμό τους στις θέσεις αυτές δεν είχαν ασφαλισθεί σε οποιοδήποτε Ασφαλιστικό Οργανισμό κύριας ασφάλισης της Χώρας, συμπεριλαμβανομένου και του Δημοσίου, κατά τη διάρκεια της θητείας τους ασφαλίζονται υποχρεωτικά στο γενικό ασφαλιστικό σύστημα της Χώρας (Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.).
4. Οι προθεσμίες του άρθρου 3 του ν. 3075/2002 (ΦΕΚ 297 Α’) για τα τέκνα θανόντος συνταξιούχου, τα οποία κατά το χρόνο γέννησης του συνταξιοδοτικού δικαιώματός τους ήταν ανάπηρα για την άσκηση κάθε βιοποριστικού επαγγέλματος κατά ποσοστό εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω, αυξάνονται στο διπλάσιο.
Δικαιώματα, που έχουν κριθεί και απορριφθεί, λόγω υποβολής του σχετικού αιτήματος εκπρόθεσμα, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις του ν. 3075/2002, επανακρίνονται από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Συντάξεων με βάση τις διατάξεις της περίπτωσης αυτής.
5. α. Το τελευταίο εδάφιο της παρ. 11 του άρθρου 6 του ν. 3865/2010, που προστέθηκε με τις διατάξεις της περ. α’ της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 4002/2011 (ΦΕΚ 180 Α’), αντικαθίσταται ως εξής :
«Στις διατάξεις της περίπτωσης αυτής υπάγονται και όσα από τα πρόσωπα της παρ. 7 του άρθρου 19 του ν. 2084/1992 είχαν κατά την ανωτέρω ημερομηνία συμπληρώσει 15ετή πλήρη συντάξιμη υπηρεσία και το 65ο ή το 60ο έτος της ηλικίας τους, κατά περίπτωση, ανεξαρτήτως του χρόνου αποχώρησής τους από την Υπηρεσία.»
Δικαιώματα που έχουν κριθεί και απορριφθεί σύμφωνα με τις αντικαθιστάμενες διατάξεις επανακρίνονται μετά από αίτηση των ενδιαφερομένων από την αρμόδια Διεύθυνση Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Τα οικονομικά αποτελέσματα αρχίζουν από την πρώτη του επομένου της υποβολής της αίτησης μήνα.
β. Οι διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 8 του ν. 3865/2010 αντικαθίστανται ως εξής:
«4. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 δεν έχουν εφαρμογή για τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα, των οποίων το δικαίωμα γεννήθηκε πριν την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος νόμου.»
γ. Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3865/2010 αντικαθίστανται ως εξής :
«1. α. Οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 63 του ν. 2676/1999 (ΦΕΚ 1 Α’), όπως ισχύουν, έχουν ανάλογη εφαρμογή και για τους εξ ιδίου δικαιώματος συνταξιούχους του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και όσων λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη ή χορηγία, που εργάζονται εκτός του δημόσιου τομέα, όπως αυτός έχει οριοθετηθεί με τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 1 του ν. 1256/1982 (ΦΕΚ 65 Α’) ή αυτοαπασχολούνται, μη εφαρμοζομένων στις περιπτώσεις αυτές των διατάξεων της περ. β’ της παρ. 15 του άρθρου 2 του ν. 3234/2004 (ΦΕΚ 52 Α’).
Οι διατάξεις του προηγουμένου εδαφίου έχουν ανάλογη εφαρμογή και για τους εξ ιδίου δικαιώματος στρατιωτικούς συνταξιούχους, με εξαίρεση το όριο ηλικίας αναστολής καταβολής της σύνταξης, το οποίο, ειδικά για αυτούς, διαμορφώνεται στο 47ο έτος.
β. Ως αυτοαπασχολούμενος θεωρείται αυτός που ασκεί δραστηριότητα υπακτέα στην ασφάλιση του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (Ο.Α.Ε.Ε.) ή του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (Ε.Τ.Α.Α.), καθώς και αυτός, που με βάση τις οικείες διατάξεις του Κ.Φ.Α.Σ., υποχρεούται στην έκδοση στοιχείων απεικόνισης συναλλαγών.
γ. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού δεν έχουν εφαρμογή για όσα από τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις των νόμων 1897/1990 (ΦΕΚ 120 Α’) και 1977/1991 (ΦΕΚ 185 Α’), καθώς και για όσα από αυτά λαμβάνουν πολεμική σύνταξη ή σύνταξη παθόντος στην υπηρεσία και εξ αιτίας αυτής.
Επίσης, οι ανωτέρω διατάξεις δεν έχουν εφαρμογή για όσους έχουν τέκνο ανίκανο για την άσκηση κάθε βιοποριστικού επαγγέλματος κατά ποσοστό εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω, καθώς και για τους πολύτεκνους, των οποίων το ένα τουλάχιστον τέκνο είναι ανήλικο ή σπουδάζει και υπό τις προϋποθέσεις της περ. δ’ της παρ.1 του άρθρου 5 του π.δ. 169/2007.
δ. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού ισχύουν από την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού για όσους συνταξιούχους αναλαμβάνουν εργασία ή αυτοαπασχολούνται από την ημερομηνία αυτή και μετά. Εάν έχουν αναλάβει εργασία ή αυτοαπασχολούνται πριν την ανωτέρω ημερομηνία, οι διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν εφαρμογή από 1-1-2013.»
Οι διατάξεις της περίπτωσης αυτής έχουν εφαρμογή και για τα πρόσωπα που ασφαλίστηκαν για πρώτη φορά από 1-1-1993 και μετά σε οποιονδήποτε Ασφαλιστικό Οργανισμό κύριας ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένου και του Δημοσίου. Οι διατάξεις των παρ. 4, 5 και 7 του άρθρου 16 του ν. 2084/1992 καταργούνται.
6. α. Στο τέλος της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4024/2011 (ΦΕΚ 226 Α’) προστίθεται εδάφιο ως εξής:
«Ειδικά στις περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης και υπό την προϋπόθεση ότι ο απονέμων φορέας είναι το Δημόσιο, για τα πρόσωπα των διατάξεων της περ. γ’ της παρ. 1 του άρθρου 33, το τμήμα σύνταξης του πρώτου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ 48 Α’) καταβάλλεται ταυτόχρονα με αυτό του Δημοσίου, χωρίς την οριζόμενη από τις διατάξεις του εδαφίου β’ των διατάξεων αυτών μείωση. Ο συμμετέχων φορέας αποδίδει το αναλογούν ποσό στον απονέμοντα φορέα κατά το χρόνο συμπλήρωσης των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, που ισχύουν κατά περίπτωση, με βάση τις οικείες διατάξεις της νομοθεσίας του.»
β. Οι διατάξεις της περ. γ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4024/2011 αντικαθίστανται, από της έναρξης ισχύος τους, ως εξής:
«γ. Από την έναρξη ισχύος των διατάξεων του παρόντος νόμου, οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια των προσώπων των προηγουμένων περιπτώσεων υπολογίζονται επί των ανωτέρω συντάξιμων αποδοχών.»
γ. Στο τέλος της περ. δ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 4024/2011 προστίθεται, από την έναρξη ισχύος τους, εδάφιο ως εξής:
«Οι διατάξεις της προηγουμένης παραγράφου και αυτής έχουν εφαρμογή για όσα από τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα υπάγονται στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου ή συνταξιοδοτούνται με βάση τις δημοσιοϋπαλληλικές διατάξεις.»
δ. Στο τέλος του προτελευταίου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 6 του ν. 4024/2011 προστίθεται η φράση «χωρίς αυτό να δημιουργεί δικαίωμα υπαγωγής τους στις διατάξεις της περ. ι) της παρ. 2 του άρθρου 9 του π.δ. 169/2007.»
ε. Στο τέλος του δευτέρου εδαφίου της περ. δ’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 4051/2012 (ΦΕΚ 40 Α’) μετά τις λέξεις «και άνω» προστίθεται η φράση «καθώς και όσοι λαμβάνουν εξ ιδίου δικαιώματος πολεμική σύνταξη.».
7. Κατ εξαίρεση, η καταργούμενη με την περ. β’ της υποπαραγράφου β2 της παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 διάταξη της υποπερίπτωσης γγ) της περ. β) της παρ. 3 του άρθρου 56 του π.δ. 169/2007 εξακολουθεί να ισχύει μέχρι την 31-12-2013 για τα πρόσωπα της περ. γ’ της παρ. 1, καθώς και αυτά της παρ. 2 του άρθρου 33 του ν. 4024/2011.
8. α. Στο τέλος της περ. δ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Μέτρα ενίσχυσης των χαμηλοσυνταξιούχων», που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 211 Α`) και κυρώθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 1 του ν.2453/1997 (ΦΕΚ 4 Α`), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 25 του ν. 2592/1998 και το άρθρο 1 του ν. 2768/1999 (ΦΕΚ 273 Α’), προστίθεται περίπτωση ε’, ως εξής:
«ε. Διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα.»
β. Ειδικά για τους συνταξιούχους του Δημοσίου καταβάλλεται από 1-1-2012 ποσό ΕΚΑΣ τριάντα (30) ευρώ μηνιαίως, εφόσον πληρούν αθροιστικά τις παρακάτω προϋποθέσεις:
αα) Το συνολικό ετήσιο καθαρό εισόδημά τους από συντάξεις κύριες, επικουρικές, συμπεριλαμβανομένων και των μερισμάτων ή βοηθημάτων, καθώς και από μισθούς, ημερομίσθια και λοιπά επιδόματα, κυμαίνεται από 8.472,10 ευρώ μέχρι 9.200,00 ευρώ.
ββ) Το συνολικό ετήσιο οικογενειακό καθαρό εισόδημά τους δεν υπερβαίνει το ποσό των 13.500,00 ευρώ.
Τα παραπάνω ποσά αφορούν σε εισοδήματα, που δηλώθηκαν με τη δήλωση φορολογίας εισοδήματος του οικονομικού έτους 2010, και δύνανται να αναπροσαρμόζονται με την κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 2768/1999.
γγ) Πληρούν όλες τις λοιπές προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 1 της αναφερόμενης στην περίπτωση α’ Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως ισχύει.
Κατά τα λοιπά, ισχύουν οι διατάξεις των άρθρων 1 και 2 της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της περίπτωσης α’.
γ. Από 1-1-2014, το πρώτο εδάφιο της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 1 της αναφερόμενης στην περίπτωση α’ Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«α. Έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας τους.»
δ. Η Υποπαράγραφος Β6 της Παραγράφου Β του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 καταργείται.
ε. Οι διατάξεις της περίπτωσης δ΄ της υποπαραγράφου Β3 της παραγράφου Β΄ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 αντικαθίστανται ως εξής:
«Εξαιρούνται των ανωτέρω μειώσεων οι συνταξιούχοι του Δημοσίου, γενικά, καθώς και οι Ανάπηροι Πολέμου Αξιωματικοί Πολεμικής Διαθεσιμότητας, οι οποίοι είναι ανάπηροι με ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω σύμφωνα με γνωμάτευση της Ανώτατης Στρατού Υγειονομικής Επιτροπής».
9. α. Μετά τη δημιουργία του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), με βάση τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 3863/2010 (ΦΕΚ 115 Α’) για τη συνταξιοδότηση των προσώπων που υπάγονται στις διατάξεις των νόμων 1543/1985 (ΦΕΚ 73 Α’) και 1863/1989 (ΦΕΚ 204 Α’), οι αρμοδιότητες της Ειδικής Υγειονομικής Επιτροπής του άρθρου 6 του ν. 1976/1991 (ΦΕΚ 184 Α’) ασκούνται από την Ανωτάτη Στρατού Υγειονομική Επιτροπή.
β. Οι διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 3075/2002 (ΦΕΚ 297 Α’) ως προς τις προθεσμίες για την άσκηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος έχουν εφαρμογή και για όσους υπάγονται στις διατάξεις των ν. 1543/1985 και 1863/1989, καθώς και του Α.Ν. 1512/1950 (ΦΕΚ 235 Α’).
10. α. Υπάλληλος που αποχωρεί από την Υπηρεσία προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί και, λόγω πλάνης περί τα πράγματα, δεν πληροί τους όρους και τις προϋποθέσεις για την άμεση καταβολή της σύνταξής του μπορεί να επανέλθει στην Υπηρεσία μετά από αίτησή του, η οποία υποβάλλεται στον φορέα, από τον οποίο αποχώρησε, εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριών (3) μηνών από την ημερομηνία που φέρει το έγγραφο της αρμόδιας Διεύθυνσης Συντάξεων, το οποίο και τον πληροφορεί σχετικά.
β. Το χρονικό διάστημα από την αποχώρηση από την Υπηρεσία μέχρι την επαναφορά σε αυτή των προσώπων της προηγούμενης περίπτωσης δεν λογίζεται συντάξιμο και δεν καταβάλλονται αποδοχές για αυτό.
11. α. Οι διοριζόμενοι σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων δύνανται από την ημερομηνία του διορισμού τους να διατηρήσουν το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό καθεστώς κύριας, επικουρικής ασφάλισης, πρόνοιας και υγειονομικής περίθαλψης στο οποίο υπάγονταν πριν από το διορισμό τους στις θέσεις αυτές και όλη η εφεξής υπηρεσία τους στη νέα τους θέση θεωρείται ότι διανύεται στο καθεστώς αυτό. Η διατήρηση του προηγούμενου του διορισμού τους ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού καθεστώτος γίνεται με ανέκκλητη δήλωσή τους, που υποβάλλεται στην Υπηρεσία ή στο Φορέα στον οποίο διορίζονται εντός τριών (3) μηνών από την ημερομηνία του διορισμού τους. Η ανωτέρω προθεσμία για όσους έχουν ήδη διορισθεί αρχίζει από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νόμου αυτού.
β. Εφόσον τα ανωτέρω πρόσωπα δεν επιλέξουν την υπαγωγή τους στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημόσιου ή σε αυτό της παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 3865/2010, δεν οφείλουν οιασδήποτε μορφής εισφορά υπέρ του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων.
γ. Η ασφαλιστική – συνταξιοδοτική τακτοποίηση των ανωτέρω υπαλλήλων από την ημερομηνία του διορισμού τους γίνεται σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις οικείες διατάξεις του κάθε φορέα, λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων της περ. β’, με την απόδοση των ασφαλιστικών εισφορών που έχουν παρακρατηθεί στους αντίστοιχους φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης του ασφαλιστικού καθεστώτος, που με τη δήλωσή τους έχουν επιλέξει οι υπάλληλοι αυτοί. Μετά την κατά τα ανωτέρω ασφαλιστική τακτοποίηση, τυχόν επιπλέον ασφαλιστικές εισφορές που έχουν παρακρατηθεί από 1-1-2012 και μετά υπέρ οποιουδήποτε φορέα αποδίδονται στους δικαιούχους.
δ. Οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές καταβάλλονται του μεν εργοδότη, όπου προβλέπεται, από το φορέα στον οποίο διορίζονται, του δε ασφαλισμένου από τους ίδιους.
ε. Οι διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν. 2320/1995 (ΦΕΚ 133 Α’) έχουν εφαρμογή και για τους υπαλλήλους της παραγράφου αυτής.
στ. Οι διατάξεις των προηγούμενων περιπτώσεων δεν έχουν εφαρμογή για τους συνταξιούχους του Δημοσίου, που διορίζονται σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων, για τους οποίους οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των αποδοχών της θέσης του μετακλητού.
ζ. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής ισχύουν για όσα από τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα υπηρετούν σε θέσεις μετακλητών υπαλλήλων κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του νόμου αυτού.
12. Οι συντάξεις όσων από τα πρόσωπα υπάγονται στα ειδικά μισθολόγια των παρ. 13 έως και 36 της υποπαραγράφου Γ1 της παραγράφου Γ του ν. 4093/2012 αναπροσαρμόζονται από 1-8-2012 οίκοθεν από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις αυτές σε συνδυασμό και με τις διατάξεις του π.δ. 169/2007. Ειδικά για την αναπροσαρμογή των συντάξεων όσων από τα ανωτέρω πρόσωπα έχουν αποχωρήσει από την Υπηρεσία από 1-7-2011 και μετά, λαμβάνονται υπόψη, μετά από σχετική αίτηση του ενδιαφερομένου και την προσκόμιση σχετικής διοικητικής πράξης της Υπηρεσίας, από την οποία αποχώρησε, και οι διατάξεις της παρ. 38 της υποπαραγράφου Γ1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012.
13. α. Οι διατάξεις του πρώτου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 αντικαθίστανται ως εξής:
«3. Για την προσφορά ή όχι διακεκριμένων υπηρεσιών αποφαίνεται, με πλήρως αιτιολογημένη γνώμη, εννεαμελής Επιτροπή, η οποία συγκροτείται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, αποτελούμενη από έναν (1) Ακαδημαϊκό ως Πρόεδρο, με τον αναπληρωτή του, τέσσερις (4) προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών, έναν (1) υπάλληλο της Υπηρεσίας Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, τον Προϊστάμενο της καθ’ ύλη αρμόδιας Διεύθυνσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, ο οποίος μπορεί να αναπληρώνεται από τον Προϊστάμενο του οικείου Τμήματος, και δύο (2) προσωπικότητες, αναλόγως των οκτώ (8) κατηγοριών λογοτεχνών και καλλιτεχνών της προηγούμενης παραγράφου, μετά από πρόταση των συλλογικών τους φορέων, σε όσες περιπτώσεις υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση.»
β. Το δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 αντικαθίσταται ως εξής :
«Η σύνταξη αυτή είναι μηνιαία, απονέμεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, ο δε αριθμός των προτεινομένων δικαιούχων που πραγματοποιείται στο τέλος κάθε έτους από την εννεαμελή Επιτροπή της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 δεν μπορεί να υπερβαίνει τους πέντε (5) ετησίως.»
γ. Οι περιπτώσεις α’, β’ και γ’ της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 αντικαθίστανται ως εξής :
«α. Να έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας τους ή το 50ό έτος εφόσον έχουν καταστεί ανίκανοι για την άσκηση κάθε βιοποριστικού επαγγέλματος κατά ποσοστό ανικανότητας εξήντα επτά τοις εκατό (67%) και άνω. Η ανικανότητα κρίνεται με γνωμάτευση της Ανωτάτης του Στρατού Υγειονομικής Επιτροπής στην οποία παραπέμπεται ο αιτών από την αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού.
β. Να μη λαμβάνουν άλλη σύνταξη ίση ή μεγαλύτερη των επτακοσίων είκοσι (720) ευρώ από οποιονδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης.
γ. Ο μέσος όρος του εισοδήματος που έχει δηλωθεί συνολικά κατά τα τρία (3) προηγούμενα οικονομικά έτη από εκείνο που υποβάλλεται η αίτηση για συνταξιοδότηση να μην υπερβαίνει το ποσό των οκτώ χιλιάδων εξακοσίων σαράντα (8.640) ευρώ. Στο εισόδημα περιλαμβάνεται και αυτό που προκύπτει με βάση τις αντικειμενικές δαπάνες. Επίσης, να έχει δηλωθεί με την οικεία δήλωση φορολογίας εισοδήματος εισόδημα από την άσκηση της δραστηριότητας λογοτέχνη ή καλλιτέχνη σε ένα οποιοδήποτε οικονομικό έτος πριν τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας ή του 50ού για όσους έχουν καταστεί ανίκανοι.»
δ. Οι διατάξεις των περ. α’ και β’ της παρ. 5 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 αντικαθίστανται ως εξής :
«5. α. Η μηνιαία σύνταξη της παρ. 1 του άρθρου αυτού ανέρχεται στο ποσό των επτακοσίων είκοσι (720) ευρώ.
β. Σε περίπτωση που ο δικαιούχος λαμβάνει και άλλη σύνταξη μικρότερη των επτακοσίων είκοσι (720) ευρώ, η σύνταξη της παρ. 1 του άρθρου αυτού περιορίζεται τόσο, ώστε το άθροισμα των δύο συντάξεων να μην υπερβαίνει το ανωτέρω ποσό.»
Οι διατάξεις της περ. γ’ της παρ. 5 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 καταργούνται.
ε. Οι διατάξεις της περ. β’ της παρ. 10 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 αντικαθίστανται ως εξής:
«β. Η σύνταξη της παρ. 1 δεν μεταβιβάζεται. Δικαιώματα, που έχουν κριθεί με βάση τις αντικαθιστάμενες με την περίπτωση αυτή διατάξεις, παραμένουν ισχυρά.»
στ. Οι διατάξεις της περ. α’ της παρ. 13 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 καταργούνται.
ζ. Αιτήσεις που εκκρεμούν κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού σε οποιοδήποτε στάδιο ενώπιον της Επιτροπής του άρθρου 1 του ν. 3075/2002 κρίνονται από την Επιτροπή αυτή μετά τη συγκρότησή της σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. α’ της παραγράφου αυτής. Όσες αιτήσεις έχουν κριθεί από την προαναφερόμενη Επιτροπή μέχρι την προηγουμένη της ημερομηνίας δημοσίευσης του νόμου αυτού διαβιβάζονται στην αρμόδια Διεύθυνση Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η οποία και εξετάζει αυτές, λαμβανομένων υπόψη και των διατάξεων της παραγράφου αυτής. Το ίδιο ισχύει και για τις αιτήσεις που εκκρεμούν στην αρμόδια Διεύθυνση Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
η. Από 1-1-2013 οι καταβαλλόμενες από το Δημόσιο στα ανωτέρω πρόσωπα συντάξεις αναπροσαρμόζονται οίκοθεν από την αρμόδια Διεύθυνση Συντάξεων, σύμφωνα με τις διατάξεις των περ. α’ και β’ της παρ. 5 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002, όπως τροποποιημένες με τις διατάξεις της ανωτέρω περίπτωσης δ’ ισχύουν.
θ. Όλες οι καταβαλλόμενες κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου αυτού στα ανωτέρω πρόσωπα συντάξεις επανακρίνονται από την αρμόδια Διεύθυνση Συντάξεων και, εφόσον δεν πληρούται η προϋπόθεση της διάταξης της περ. β’ της παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 3075/2002, διακόπτεται η καταβολή τους.
14. Από 1-1-2013 ως ημερομηνία καταβολής των συντάξεων του Δημοσίου ορίζεται η τελευταία εργάσιμη ημέρα του προηγούμενου μήνα.
15. Οι διατάξεις των προηγούμενων άρθρων και αυτού εφαρμόζονται αναλόγως και για τους υπαλλήλους των Ο.Τ.Α. και των άλλων Ν.Π.Δ.Δ. που διέπονται από το ίδιο με τους δημοσίους υπαλλήλους συνταξιοδοτικό καθεστώς, είτε οι συντάξεις τους βαρύνουν το Δημόσιο είτε τους οικείους φορείς, καθώς και για το προσωπικό του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος και των υπαλλήλων των Ασφαλιστικών Ταμείων του προσωπικού των Σιδηροδρομικών Δικτύων που διέπονται από το καθεστώς του ν.δ. 3395/1955 (ΦΕΚ Α` 276), εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις.
Δυστυχώς και στο παρόν νομοσχέδιο (8-2-2013)δεν αντιμετοπίζεται η άδικη, άνιση και αδικαιολόγητη αντιμετώπιση των επιζώντων συζύγων που εργάζονται (όχι συνταξιούχοι) στο Δημόσιο ή στον Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, όταν ο θανών(-ούσα)σύζυγος εργαζόταν στο Δημόσιο ή Ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.
1)Περικόπτεται η σύνταξη χηρείας κατά 70%*70%=21% και κατά την πρώτη τριετία, και για όσο διάστημα εργάζεται.
2) Δεν υπολογίζεται συντάξιμος ο χρόνος εργασίας τους (με παράλληλη λήψη της συντάξεως χηρείας (21%)και δεν απαλάσσεται από την καταβολή εισφορών της εργασίας του, εκτός αν κάνει αναστολή της σύνταξης χηρείας (21%) ή την επιστρέψει.
Ελπίζω αυτή την φορά να διορθωθεί η άνιση και άδικη αντιμετώπιση. Και με αναδρομική ισχύ,ώστε να μην υπάρχουν «τυχεροί και άτυχοι» επιζώντες-χηρεύσαντες συμπολίτες.
Το 2010 είχα επισημάνει το πρόβλημα στην δημόσια διαβούλευση του Ν.3863/2010 (( http://www.opengov.gr/minlab/?p=24 ))
Εστάλει τότε και η παρακάτω επιστολή στους αρμόδιους Υπουργούς α)Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων,β) Οικονομικών γ) και στο τότε Υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
» Θεσσαλονίκη 8-7-2010
ΘΕΜΑ: Συντάξεις επιζώντων συζύγων εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα.
Κύριοι Υπουργοί, χαίρετε.
Δυστυχώς και στα δύο ασφαλιστικά νομοσχέδια (Υπουργείου Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, Υπουργείου Οικονομικών) δεν αίρονται οι δυσμενείς, άνισοι και άδικοι περιορισμοί (μείωση70%, μη συντάξιμος χρόνος υπηρεσίας) στις συντάξεις επιζώντων συ- ζύγων (χηρείας) που εργάζονται στον δημόσιο τομέα, όταν ο αποθανών σύζυγος ήταν εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα, ασχέτως σχέσεως εργασίας (ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου, )και ασφαλιστικού φορέα. Δεν αίρονται οι άνισες, άδικες και δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος τους, καθόσον στα σχετικά άρθρα για τις συντάξεις των επιζώντων συζύγων και για την απασχόληση των συνταξιούχων ( άρθρα 13 ( παρ. 1), 16 ( παρ. 3) νομοσχεδίου Υπουργείου Εργασίας, και άρθρα 8 ( παρ.2), 10 (παρ. 1) νομοσχεδίου Υπουργείου Οικονομικών)δεν προβλέπεται εξαίρεση επιζώντων συζύγων από τις παραμένουσες όπως ισχύουν διατάξεις:
Α) Παρ. 14 άρθρου 8 ν.2592/1998 (μείωση, κατά 70% των συντάξεων γενικώς (και χηρείας) συνταξιούχων δημόσιου τομέα που χορηγούνται από ασφαλιστικούς οργανισμούς αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων που υπηρετούν στον δημόσιο τομέα και λαμβάνουν σύνταξη (και χηρείας) και αποδοχές).
Β) Παράγραφοι 1έως 7α άρθρου58 του π. δ. 169/2007 (μη συντάξιμος χρόνος υπηρεσίας όταν λαμβάνονται σύνταξη και αποδοχές ή συντάξιμος με αναστολή της σύνταξης. Δεν εξαιρούνται οι επιζώντες σύζυγοι). Παρ. 1 άρθρου 17 ν. 1489/1984 (δεν αναφέρεται) που τροποποίησε την παρ.1 άρθρου 6 ν. 1379/1983
Το παραπάνω πρόβλημα έκανα γνωστό με σχόλιό μου στην διαβούλευση για το ασφαλιστικό στις 20-4-2010, 23:56 (196οσχόλιο 4ου κεφαλαίου). Περίπτωση χορήγησης από το ΙΚΑ σε χήρο,εργαζόμενο δημόσιο υπάλληλο, μειωμένης κατά 70% σύνταξης θανάτου ασφαλισμένης στο ΙΚΑ με τις κοινές διατάξεις, εργαζόμενης σε ΝΠΙΔ με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, χαρακτηρίζοντάς τον ως συνταξιούχο ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Η χηρεία δεν είναι επιλογή ούτε προνόμιο. Είναι το βαρύ κτύπημα της μοίρας που ανατρέπει την ζωή του επιζώντα συζύγου και της οικογένειάς του. Είναι μια τρομερά δύσκολη κατάσταση για όποιον την βιώνει. Γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν συμβαίνει σε μέση ή ώριμη ηλικία και υπάρχουν παιδιά ανήλικα ή ενήλικα εξαρτώμενα οικονομικά από τον επιζώντα γονέα (φοιτητές, άνεργοι, στρατιώτες)και έχουν αναληφθεί οικονομικές υποχρεώσεις (στεγαστικά δάνεια) βασισμένες στο προ του θανάτου οικογενειακό εισόδημα. Γίνεται τραγική και αβάσταχτη όταν ο επιζών σύζυγος της συγκεκριμένης κατηγορίας διαπιστώνει την δυσμενή, άνιση, άδικη και αδιανόητη αντιμετώπιση από την μη εφαρμογή των γενικών διατάξεων για τις συντάξεις χηρείας ( παρ. 1 και 2 άρθρου 62, παρ. 6 (περ. α) του ν. 2676/1999,δηλαδή τριετή καταβολή στο ακέραιο και μείωση 50% μετέπειτα για εργαζόμενο ή συνταξιούχο επιζώντα σύζυγο, χωρίς επίπτωση στο συντάξιμο της εργασίας του ), αλλά διαπιστώνει τους δυσμενείς και άδικους περιορισμούς ( μείωση 70% και στην τριετία (π.14, άρθ. 8, ν.2592/1998), μη συντάξιμο της εργασίας του(π. 1 – 7 α, π.δ. 169/2007)). Και τέλος γίνεται τραγικότατη όταν ο επιζών σύζυγος (εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα) καλείται να επιλέξει μεταξύ της σύνταξης χηρείας (μειωμένης κατά 70%) και του συντάξιμου του χρόνου υπηρεσίας του. « Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα ». Και το ερώτημα παραμένει. Προς τι αυτή η άνιση και άδικη αντιμετώπιση; Ποια η διαφορά της κατάστασης χηρείας μεταξύ αυτής της κατηγορίας και των υπολοίπων επιζώντων συζύγων;
Κύριοι Υπουργοί.
Ευελπιστώ στην κατανόηση του προβλήματος αυτής της κατηγορίας επιζώντων συζύγων Ευελπιστώ στην ισότιμη και με κοινωνική δικαιοσύνη αντιμετώπισή του, διαγράφοντας αυτούς τους άδικους περιορισμούς, με κατάλληλη διάταξη, χωρίς διαχωρισμό σε παλιούς ή νέους και ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα, εξαντλώντας κάθε περιθώριο, όπως προέτρεψε και ο κύριος Πρωθυπουργός στην ομιλία του στην Βουλή στις7-7-2010.
Ευχαριστώ για τον πολύτιμο χρόνο σας. «»»
Κωνσταντίνος Καρτσώνης
Θεσσαλονίκη
Πα. 8-2-2013 (14.56)
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ, ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡ 6 ΤΟΥ Ν 3865/2010 ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΧΕΤ. Ν 4002/2011,ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΠΔ 169/2007 ΚΛΠ(ΕΞΙΣΩΣΗ ΟΡΙΩΝ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΝΔΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΩΝ)ΟΣΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΥΝ 25ΕΤΙΑ 31-12-2010, ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ, ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΑΠΟ 1-1-2011 ΘΕΜΕΛΙΩΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ 52, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗΣ (25ΕΤΙΑΣ)ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΟΥΣ (ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΠΡΙΝ 31-12-2010, ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ. ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΔΙΚΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
ΚΩΣΤΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Αυτοαπασχολούμενοι
Ν 3865, άρθρο 10, να καταργηθεί το «αυτοαπασχολούμενοι» και να γίνει πλήρης άρση όλων των περιορισμών που αφορούν τους αυτοαπασχολούμενους.
Λοιποί εργαζόμενοι
Όριο ηλικίας που να συμβαδίζει με τις προβλέψεις του άρθρου 20 του Ν 3865/2010, για όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα σε συνδυασμό με την ημερομηνία εισόδου στην ασφαλιστική κάλυψη που ξεκινά για τους στρατιωτικούς από τα 18 έτη (συν 25 οπότε έναρξη 43 ετών) ήτοι: για όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα το 2010 και πριν: το 43ο έτος ηλικίας ως όριο περικοπής, το 2011:44,5ο και τέλος το 2012: το 46 έτος, οπότε να περικόπτεται το ποσό της σύνταξης για το 70% του ποσού που υπερβαίνει τα 60 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ),
Να ορισθεί «πλαφόν» ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης 10 ώρες, πάνω από το οποίο θα εφαρμόζονται οι περικοπές της σύνταξη.
Για τις παραπάω προτάσεις έχει κατά κόρο αναπτυχθεί σχετική και αξιόλογη επιχειρηματολογία.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ
Για όλους αυτούς που άσκησαν το νόμιμο δικαίωμά τους
Κατάργηση της Έκτακτης Εισφοράς Αλληλεγγύης σε όσους έχουν ηλικία κάτω των 60 ετών και αποστρατεύθηκαν με αίτηση τους, που υπέστησαν μείωση στη μικτή σύνταξη πάνω από 1.700 ευρώ, 6 έως 10% (ν.3986/2011 & ν.4002/2011).
Κατάργηση της μείωσης της μικτής σύνταξη 40% του ποσού που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ και μετάπτωση σε μείωση 20% πάνω από 1.200 ευρώ, σε όσους είναι κάτω των 55 ετών, αποστρατεύθηκαν με αίτηση τους και δεν είχαν συμπληρώσει 35 χρόνια συντάξιμης υπηρεσίας (ν.4024/2011).
Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΠΟΣΔΕΠ)
Ομοσπονδία Συλλόγων Εκπαιδευτικού Προσωπικού Τ.Ε.Ι. (ΟΣΕΠ-ΤΕΙ)
Ένωση Ελλήνων Ερευνητών (ΕΕΕ)
Θέμα: Θέσεις των ΠΟΣΔΕΠ, ΟΣΕΠ-ΤΕΙ και ΕΕΕ επί του σ/ν «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και τη βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του Υπουργείου Οικονομικών» αναφορικά με τα Συνταξιοδοτικά και Μισθολογικά θέματα των λειτουργών της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας
Σχετικό: http://eee-researchers.gr/Anakoinoseis-EEE/POSDEP_OSEP-TEI_EEE_Epistoli_Yp-Oikonomikon_syntaksi_2012-12-20.pdf
Ο υπολογισμός της σύνταξης των Δημοσίων Υπαλλήλων, μετά το Ν. 4024/2011 για το νέο ενιαίο μισθολόγιο, γίνεται με βάση τις προ της ψήφισής του συντάξιμες αποδοχές τους για όσους θα συνταξιοδοτηθούν έως τις 31/12/2015 (Ν. 4024/2012, άρθρο 1, παρ. 2).
Όμως, δεν υπήρξε αντίστοιχη πρόβλεψη για τα νέα ειδικά μισθολόγια, όπως αυτά ορίστηκαν με τον πρόσφατο Νόμο 4093/2012.
Επομένως, χωρίς την ανωτέρω πρόβλεψη, οι συντάξεις των μελών μας υφίστανται μία επιπλέον σοβαρή μείωση, λόγω των μειώσεων στο ειδικό μισθολόγιο Καθηγητών και Ερευνητών, πέραν της απευθείας περικοπής των συντάξεων από 01/01/2013. Μετά τις δύο περικοπές, η τελική σύνταξη (κύρια και επικουρικές) θα είναι αθροιστικά αρκετά χαμηλότερη από αυτήν πολλών συνταξιούχων του Δημοσίου.
Αναλυτικότερα οι συνταξιούχοι και οι υποψήφιοι συνταξιούχοι υπόκεινται σε τρεις μειώσεις:
1) αύξηση παρακράτησης φόρου
2) επανυπολογισμός της σύνταξης με βάση τις μειωμένες αποδοχές των εν ενεργεία και μάλιστα αναδρομικά από την 01/08/2012 (αυτό δεν συνέβη με τους υπαλλήλους που αμείβονται με το ενιαίο μισθολόγιο, καθόσον ο νόμος προέβλεψε μεταβατική περίοδο έως 31/12/2015 – αυτή η μεταβατική περίοδος δεν ισχύει για τα ειδικά μισθολόγια με αποτέλεσμα οι συντάξεις των ειδικών μισθολογίων να είναι χαμηλότερες των υπαλλήλων του ενιαίου μισθολογίου!!!).
3) μείωση της απομένουσας κύριας σύνταξης και των επικουρικών αθροιστικά κατά 15 – 20%.
Όπως είναι γνωστό, με τα νέα ειδικά μισθολόγια οι Καθηγητές ΑΕΙ και οι Ερευνητές έχουν υποστεί μεγάλες μειώσεις, ανάλογες μεν των άλλων μισθολογίων, αλλά σε αποδοχές που συγκριτικά ήταν ήδη απαράδεκτα χαμηλές, καθηλωμένες στο μισθολόγιο του 2004, καθώς δεν είχαν λάβει τις αυξήσεις 25-100% των ειδικών μισθολογίων της περιόδου 2008-2009.
Κατά συνέπεια, και με το από 01/08/2012 νέο ειδικό μισθολόγιο, οι Καθηγητές ΑΕΙ και οι Ερευνητές, και ιδίως οι χαμηλότερες βαθμίδες, στις οποίες ανήκει μεγάλο μέρος του προσωπικού, εξακολουθούν να αμείβονται χαμηλότερα από το προσωπικό του Δημόσιου Τομέα, του οποίου τα προσόντα απέχουν -στις περισσότερες των περιπτώσεων- σημαντικά από αυτά των λειτουργών της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας.
Με βάση τα ανωτέρω, για λόγους ισονομίας και ουσιαστικής αναγνώρισης της μακρόχρονης προσφοράς των ενεργών και συνταξιούχων συναδέλφων στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας στην κοινωνία και τη χώρα, ζητάμε:
α) την επείγουσα νομοθετική ρύθμιση του υπολογισμού των συντάξεων στα ειδικά μισθολόγια με βάση τις προ της 01/08/2012 αποδοχές, δηλαδή με διάταξη ανάλογη της παραγράφου 2α & 2στ του άρθρου 1 του Ν. 4024/2011, όπως ισχύει,
β) την αναδρομική καταβολή από το 2009 έως τις 30/7/2012 αυξήσεων αντίστοιχων με αυτές που δόθηκαν στα άλλα ειδικά μισθολόγια την περίοδο 2008-9,
γ) την άμεση έναρξη διαλόγου για ένα νέο ειδικό μισθολόγιο λειτουργών του δημοσίου, με κριτήρια αξιολογικά, ανάλογα των ειδικών προσόντων και καθηκόντων τους, όπως αυτό έχει εκφραστεί από σειρά παλαιοτέρων αποφάσεων των θεσμικών μας οργάνων.
Με εκτίμηση,
Για την ΠΟΣΔΕΠ
Ο Πρόεδρος
Νικόλαος Μ. Σταυρακάκης
Καθηγητής Ε.Μ.Π.
Η Γραμματέας
Ευγενία Μπουρνόβα
Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ε.Κ.Π.Α.
Για την ΟΣΕΟ-ΤΕΙ
Ο Πρόεδρος
Γιάννης Τσάκνης
Καθηγητής ΤΕΙ Αθήνας
Ο Γραμματέας
Γεώργιος Ανδρεάδης
Καθηγητής Εφαρμογών ΤΕΙ Θεσ/νίκης
Για την ΕΕΕ
Η Πρόεδρος
Μαρία Θ. Στουμπούδη
Δ/ντρια Ερευνών ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.
Η Γραμματέας
Μαρία Κωνσταντοπούλου
Κύρια Ερευνήτρια ΕΚΕΦΕ «Δ»
Παρατηρήσεις σχετικά με μισθολογικό και συνταξιοδοτικό ειδικών μισθολογίων.
Σχετικά με το συνταξιοδοτικό των αμειβομένων με ειδικά μισθολόγια επισημαίνουμε τα εξής:
1) Οι αμειβόμενοι με τα νέα ειδικά μισθολόγια δημόσιοι υπάλληλοι και υπάλληλοι ΝΠΔΔ (Καθηγητές ΑΕΙ, Ερευνητές και Ειδικοί Λειτουργικοί Επιστήμονες) τα παρελθόντα έτη δεν έλαβαν τις αυξήσεις (25-100%) των άλλων ειδικών μισθολογίων της περιόδου 2008-09, παραμένοντας καθηλωμένοι στο μισθολόγιο του 2003. Η περαιτέρω μείωση των ήδη χαμηλών αυτών αποδοχών έχει ως αποτέλεσμα αποδοχές και κατά συνέπεια συντάξιμες αποδοχές χαμηλότερες (και κατά πολύ χαμηλότερες στην περίπτωση των Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων) του υπόλοιπου προσωπικού του Δημόσιου Τομέα με αντίστοιχα προσόντα και έτη προϋπηρεσίας.
2) Οι υπαγόμενοι στα Ειδικά μισθολόγια υπέστησαν απαράδεκτα μεγάλη περικοπή του ήδη χαμηλού βασικού μισθού τους και του χρονοεπιδόματος σε αντίθεση με αμειβόμενους με άλλα μισθολόγια (διαφορετική πολιτική περικοπών) με συνέπεια μεγάλη περικοπή των συντάξιμων αποδοχών τους.
3) Στο Ν. 4024/27-10-2011 για τον υπολογισμό της σύνταξης των δημοσίων υπαλλήλων που θα εξέλθουν της Υπηρεσίας ως την 31/12/2015 λαμβάνονται υπ’ όψη οι συντάξιμες αποδοχές που ίσχυαν πριν την ψήφιση του νόμου.
Δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόβλεψη για τα ειδικά μισθολόγια, όπως ορίστηκαν με το Ν. 4093/2012, οδηγώντας κατ’ αυτό τον τρόπο στην περαιτέρω περικοπή των συντάξεων των υπαγόμενων στο ειδικό μισθολόγιο Καθηγητών ΑΕΙ, Ερευνητών και Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων.
4) Στο άρθρο 29, παρ. 2 του Ν. 4024/2011 υπάρχει πρόβλεψη σχετικά με το ύψος των περικοπών στην περίπτωση που προκύπτει μείωση κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 25% των αποδοχών του υπαλλήλου. Η πρόβλεψη αυτή δεν κάλυψε τους υπαλλήλους των ειδικών μισθολογίων και δεν υπήρξε αντίστοιχη κάλυψη στο Ν. 4093/2012. Έτσι στην περίπτωση των μηχανικών Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων (μόνιμοι μηχανικοί) η περικοπή των επιδομάτων 6%ο του Ν. 2166/93 και 7%ο του Ν. 2430/96, αθροιστικά με τις περικοπές των λοιπών επιδομάτων τους, υπερβαίνει κατά πολύ το 25% των αποδοχών τους. Δεν υπήρξε όμως πρόβλεψη ανάλογη με εκείνη του άρθρου 29, Ν. 4024/2011 με επακόλουθη υπερβολική μείωση της μισθοδοσίας τους και των συντάξιμων αποδοχών τους.
Κατόπιν των παραπάνω είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ίση αντιμετώπιση των εργαζομένων του δημόσιου τομέα ως προς το μισθολογικό αλλά ούτε και προς το συνταξιοδοτικό. Όχι μόνο δεν τηρείται η αρχή της ισονομίας αλλά αντίθετα είναι φανερή η δυσμενής μεταχείριση των αμειβομένων με τα ειδικά μισθολόγια και ιδιαίτερα των Ειδικών Λειτουργικών Επιστημόνων. Ως εκ τούτου σας παρακαλούμε να φροντίσετε για τη διόρθωση των αδικιών αυτών.
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
NΠΔΔ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Βαλτετσίου 42, Τ.Κ.: 106 81 Αθήνα FAX : 210 / 33.01.408
e-mail:chafartg@otenet.gr
Πληρ. Κ. Νανά Χούντα Αθήνα 31.01.2013
Τηλ. : 210 / 33.00.016, εσ. 103 Αριθ. Πρωτ.: 191
Προς τον Υπουργό Οικονομικών
κ. Γ. Στουρνάρα
Προς τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών
κ. Χ. Σταϊκούρα
Προς τον Υφυπουργό Οικονομικών
κ. Μαυραγάνη\
Προς τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας
κ. Ι.Βρούτση
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ
Κύριοι της Κυβέρνησης
Για να υπηρετήσετε την «οικονομία σας» καταργείτε 25 συντάξεις το χρόνο, από τις 30 που δίνονται συνολικά στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων (ζωγράφων, γλυπτών, συγγραφέων, ποιητών, μουσουργών, συνθετών, λαϊκών καλλιτεχνών, κλπ 36 καλλιτεχνικών κλάδων) που αν και συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο με τη δημιουργία τους, αν και δώσανε όλη τους τη ζωή σε αυτό που λέτε εσείς «συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας», στον Πολιτισμό, τους καταδικάζετε στην απόλυτη ανέχεια, εφόσον είναι παντελώς ανασφάλιστοι οι περισσότεροι.
Ανέβηκε στη διαβούλευση κείμενο αλλαγής του νόμου 3075/2002, που είχε τροποποιηθεί με το νόμο 3620/2007, για τις «δια βίου συντάξεις», με το οποίο :
• Ο συνολικός Αριθμός συντάξεων περιορίζεται σε 5 από 30 ΣΥΝΟΛΙΚΆ και για τους 36 κλάδους.
• Τα όριο συνταξιοδότησης ανεβαίνει στο 67ο έτος αντί του 65ου.
• Το Ύψος της σύνταξης περιορίζεται στα 720 ευρώ. Αν ο συνταξιούχος έχει και δεύτερη, το άθροισμά τους δεν μπορεί να ξεπερνά τα 720 ευρώ.
• Καταργείται η μεταβίβαση μετά το θάνατο του καλλιτέχνη στη σύζυγο .
• Δύο Διοικητικοί υπάλληλοι του Υπ. Πολιτισμού και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους συμμετέχουν στην επιτροπή καλλιτεχνικής κρίσης με δικαίωμα ψήφου (!!!) (με την ρύθμιση του 2007, συμμετείχε μόνο ένας από το Υπ. Πολιτισμού).
• Δεν είναι πλέον «τιμητικές» αφού απαιτείται ο μέσος όρος εισοδήματος κατά τα 3 προηγούμενα της αίτησης οικονομικά έτη να είναι 8640 (από 25000 ευρώ που λέει ο ως τώρα ισχύων νόμος). Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν θα μπορεί να παίρνει τη σύνταξη αν στοιχειωδώς τα προηγούμενα 3 χρόνια υποαπασχολείται ή εργάζεται, αφού πρέπει να αποδείξει ότι είναι άπορος.
• Επανέρχεται το να έχουν δηλώσει εισόδημα σε φορέα κύριας ασφάλισης ένα χρόνο πριν τα 67 ή 50 αντίστοιχα, με την ιδιότητα του καλλιτέχνη. Αυτό είναι καθαρά εισπρακτικό μέτρο αφού η καλλιτεχνική δράστηριότητα αποδεικνύεται από τον φάκελό τους προς κρίση και την εγγραφή τους στο ΕΕΤΕ.
• Οι Αιτήσεις που έχουν κριθεί και είναι στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους απονέμονται με τα νέα οικονομικά κριτήρια (εφόσον έχουν 8640 κατά μέσο όρο, έχουν δηλώσει εισόδημα τουλάχιστον ένα χρόνο σε φορέα κύριας ασφάλισης με την ιδιότητα του καλλιτέχνη, κλπ)
• Οι Συντάξεις που ήδη καταβάλλονται μειώνονται στα 720 ευρώ.
ΤΟ ΕΕΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΑΓΕΣ
Το ΕΕΤΕ, θα μιλούσε διαφορετικά για αυτές τις συντάξεις, εάν τόσα χρόνια είχε λυθεί το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό των καλλιτεχνών, ιδιαίτερα των δημιουργών. Θα συζητούσαμε σε άλλη βάση με ποιους άλλους τρόπους η Πολιτεία θα μπορούσε να τιμήσει τους καλλιτέχνες, για να αποδοθεί Τιμή. Όμως σήμερα αυτές οι συντάξεις είναι ο μοναδικός πόρος ζωής για τους δημιουργούς που είναι παντελώς ανασφάλιστοι.
… Κύριοι της Κυβέρνησης
Αν και σας έχουμε κατ’ επανάληψη βομβαρδίσει με προτάσεις ζητώντας την αλλαγή του νόμου για τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» και με το θέμα της καθολικής λύσης του ασφαλιστικού -συνταξιοδοτικού των καλλιτεχνών, για το οποίο έχουμε κατ’ επανάληψη καταθέσει πρόταση νόμου, προχωρήσατε στην εκπόνηση σχεδίου νόμου χωρίς ούτε να τις λάβετε υπ’ όψιν σας, ούτε να μελετήσετε και να συζητήσετε το θέμα με το ΕΕΤΕ που βάσει του νόμου 1218/81 είναι ως ΝΠΔημοσίου Δικαίου φορέας σύμβουλος της Πολιτείας σε ζητήματα των Εικαστικών Τεχνών και των δημιουργών τους. Επαναφέρετε σήμερα διατάξεις που υπήρχαν στο παρελθόν, και το ίδιο το Υπ. Οικονομικών εισηγήθηκε το 2007 την αλλαγή τους γιατί ήταν έξω από την πραγματικότητα των τεχνών.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Για τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις»
Το Ε.Ε.Τ.Ε., ο φορέας των 5.500 περίπου εικαστικών καλλιτεχνών έχει συγκεκριμένες προτάσεις για σημεία του ν. 36 20 / 2007 τα οποία κατά τη γνώμη μας πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να λυθούν τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια.
Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα των εικαστικών καλλιτεχνών εκκρεμεί για δεκαετίες.
Ο νόμος 36 20 / 2007 αρθρο 2, προβλέπει τη χορήγηση 30 συντάξεων για περισσότερους καλλιτεχνικούς κλάδους, από τους οποίους οι περισσότεροι – όσοι δηλαδή εργάζονται χωρίς εργοδότη– είναι παντελώς ανασφάλιστοι (εικαστικοί καλλιτέχνες, μουσικοσυνθέτες, μουσουργοί, λογοτέχνες, συγγραφείς, ποιητές, χορογράφοι και γενικώς δημιουργοί, που για αυτούς τόσο η πρόβλεψη για τη σύνταξη όσο και το βιβλιάριο υγείας που συνεπάγεται η σύνταξη, είναι ζήτημα επιβίωσης).
Το ΕΕΤΕ, θα μιλούσε διαφορετικά για αυτές τις συντάξεις, εάν τόσα χρόνια είχε λυθεί το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό των καλλιτεχνών, ιδιαίτερα των δημιουργών που είναι παντελώς ανασφάλιστοι. Θα συζητούσαμε σε άλλη βάση με ποιους τρόπους η πολιτεία θα μπορούσε να τιμήσει τους καλλιτέχνες, Θα μπορούσαν να βρεθούν άλλοι τρόποι για να αποδοθεί Τιμή. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο νόμος 3620/11-12-2007 στην ουσία κατάργησε τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» των καλλιτεχνών, αφού ο αριθμός 30 για όλους τους κλάδους είναι εξαιρετικά μικρός (αναφέρω ότι το 1996 το πλαφόν για αυτές τις συντάξεις ήταν 100).
Oι λεγόμενες «τιμητικές» συντάξεις που έχει θεσμοθετήσει από παλιά η Πολιτεία είναι μέχρι σήμερα ο μοναδικός πόρος ζωής για τους ανασφάλιστους ηλικιωμένους εικαστικούς καλλιτέχνες, αφού χρόνια όλες οι Κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και η προηγούμενη της ΝΔ, αρνούνται την θέσπιση καθολικής λύσης του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Στην πρόταση λύσης του ασφαλιστικού που προτείνει το ΕΕΤΕ, αρνούνται την υποχρέωση του Κράτους (που εκμεταλλεύεται και κερδίζει από τα έργα τέχνης και μετά το θάνατο του δημιουργού) να συμμετέχει συνεισφέροντας στο «μερίδιο του εργοδότη» καθώς επίσης αρνούνται να θεσμοθετήσουν την συνεισφορά στο «μέρος του εργοδότη» όλων όσων εμπλέκονται στην διακίνηση των έργων τέχνης (εμπόρων, μεσαζόντων κλπ) και κερδίζουν από αυτά… Στην πρόταση του ΕΕΤΕ προβλέπονται και οι πόροι για την χρηματοδότηση του συστήματος που προτείνεται, έτσι ώστε όλοι οι εικαστικοί καλλιτέχνες, όπως και κάθε εργαζόμενος, να δικαιούνται αξιοπρεπή γεράματα
Όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και η Ν.Δ, στη λύση του ασφαλιστικού- συνταξιοδοτικού των εικαστικών αντιπρότειναν πάντα την αυτασφάλιση, πράγμα που ο κλάδος μας έχει επανειλημμένα απορρίψει, καθώς και έχει πετύχει με αγώνες από το 1997 νομοθετική ρύθμιση που εξαιρεί τους εικαστικούς από την υποχρεωτική «ασφάλιση» (αυτασφάλιση) στο ΤΕΒΕ (σημερινό ΟΑΕΕ) γιατί αυτό θα έβαζε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην καλλιτεχνική δημιουργία αφού συνδέει την έννοια του καλλιτεχνικού εργαστηρίου και της έννοιας του καλλιτέχνη με την αγορά και αντιμετωπίζει την τέχνη ως εμπόρευμα.
Στο νόμο 36 20 / 2007 στο άρθρο 2, για τους καλλιτέχνες:
• προσδιορίζεται ότι ο αριθμός των συντάξεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 30 ετησίως για όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συντάξεις ουσιαστικά έχουν καταργηθεί δεδομένου ότι καλλιτεχνικοί κλάδοι που αναφέρεται, υπερβαίνουν τους 35. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2010 από τους 38 εικαστικούς συνταξιοδοτούνται μόνο οι 8 και οι άλλοι , αν και υπερήλικες, παραμένουν ανασφάλιστοι, ενώ ο αντίστοιχος νόμος 2435/2006 προέβλεπε 30 συντάξεις ετησίως μόνο για τους εικαστικούς και συνολικά ως 100 συντάξεις το χρόνο, αριθμό που αν μια χρονιά δεν εξεντλούνταν, το υπόλοιπο μεταφερόταν και συναθροίζονταν στης επόμενης χρονιάς. .
• το ύψος της σύνταξης έχει μειωθεί «στο 50% του μηνιαίου βασικού μισθού του 1ου μισθολογικού κλιμακίου της κατηγορίας ΠΕ, όπως ισχύει κάθε φορά για τους δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους» από 80% που ήταν με τον παλιότερο νόμο.
• Ο νόμος ορίζει ότι σε περίπτωση θανάτου του δικαιούχου η σύνταξη μεταβιβάζεται μόνο στον επιζώντα σύζυγο (εφόσον αυτός δεν λαμβάνει άλλη σύνταξη η δεν έχει εισόδημα μεγαλύτερο του κατώτατου ορίου σύνταξης του δημόσιου, όπως αυτό ισχύει κάθε φορά.) αφήνοντας από έξω τα τέκνα ακόμα κι αν αυτά είναι ανήλικα!!!! –έξω από κάθε αίσθημα δικαίου.
• εφόσον η αίτηση του ενδιαφερομένου για σύνταξη απορριφθεί από την επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού «λόγω μη προσφοράς διακεκριμένων υπηρεσιών οι ενδιαφερόμενοι δύνανται στην επανέλθουν με νέα αίτησή τους μετά από τρίαχρόνια» …. Τα 3 χρόνια είναι χρόνος αντικειμενικά απαγορευτικός σε αυτές τις προχωρημένες ηλικίες όπου ο κρινόμενος για πρώτη φορά πρέπει να είναι τουλάχιστον 66 ετών!!!. Δηλαδή, αν κάποιος αδικηθεί από την επιτροπή -με δεδομένο και τον απαγορευτικό αριθμό των συντάξεων και τα χρόνια που αναλωνονται στις απαιτούμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες και που είναι τουλάχιστον άλλα δύο- το πιθανότερο είναι να μην έχει πλέον το περιθώριο χρόνου για μια δικαιότερη κρίση.
• Δεν είναι σαφές στο νόμο ποιος αποφασίζει και με ποιο τρόπο, το πώς κατανέμονται οι συντάξεις στους διάφορους κλάδους. Υπάρχουν εφτά διορισμένα μέλη στην επιτροπή, αλλά για κάθε κλάδο η επιτροπή είναι εννεαμελής, με τη συμμετοχή δύο εκπροσώπων από τον κλάδο που κρίνεται. Δεν υπάρχει η πρόβλεψη από τον νόμο, με ποια κριτήρια ορίζεται το ποσοστό κατά κλάδο και με ποια διαδικασία. Τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που ξεπεράσει (από το σύνολο των επιτροπών) το άθροισμα των καλλιτεχνών που θα κριθούν ότι έχουν διακεκριμένο έργο τον συνολικό αριθμό. Πώς αποφασίζεται μεταξύ καλλιτεχνών με διακεκριμένο έργο, από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς κλάδους, το ποιος θα κοπεί.. Πως αποφασίζεται και από ποιόν το τι ποσοστό συντάξεων θα πάρει κάθε κλάδος..
• Η σύνθεση της επιτροπής κρίσης που προβλέπει ο νόμος έχει ως αποτέλεσμα να γίνονται μεγάλες αδικίες γιατί, οι 6 κριτές διορισμένοι από τον Υπουργό, και ο διοικητικός υπάλληλος που συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου (!!!), δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν αντικειμενική εικόνα και γνώμη για τον κάθε καλλιτεχνικό χώρο. Πάντα οι εκπρόσωποι των καλλιτεχνικών κλάδων που κρίνονται και που γνωρίζουν τα θέματα, είναι μειοψηφία και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Θα πρέπει να υπάρξουν επιτροπές κατά κλάδο με εκπροσώπους μόνο Δημόσιων φορέων, και ΑΕΙ των κρινόμενων χώρων, με την συμμετοχή πάντα των εκπροσώπων των συλλογικών φορέων του κάθε καλλιτεχνικού χώρου.
• Τελος, επειδή δημιουργούνται παρερμηνίες, θα πρέπει να ορισθεί στο νόμο ότι το πλαφόν των 25000,00 ευρώ για να δικαιούται ο καλλιτέχνης σύνταξη είναι ο μέσος όρος των ΚΑΘΑΡΩΝ του ΕΣΟΔΩΝ της τελευταίας ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ. Και αυτό τίθεται γιατί ένας ενεργός εικαστικός καλλιτέχνης –ο οποίος πρέπει να συνταξιοδοτηθεί γιατί δεν μπορεί σε μεγάλη ηλικία να παραμένει το ίδιο παραγωγικός- εάν αναλάβει κάποια στιγμή ένα μεγάλο καλλιτεχνικό έργο (και αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στη ζωή του πριν την ηλικία προς σύνταξη) εμφανίζει μεγάλα εισοδήματα στη φορολογική του δήλωση, τα οποία όμως δεν είναι πραγματικά γιατί, αφ’ ενός αυτό είναι το εισόδημα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του -και αυτό το αναγνωρίζει και η Εφορία η οποία δέχεται την κατάτμησή του σε 4 φορολογήσιμα χρόνια- αφ’ ετέρου δε, συμπεριλαβάνουν τα έξοδα που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης για την ολοκλήρωση του έργου (π.χ. υλικά, εργατικά, ΦΠΑ, χυτήρια, μεταφορές, αμοιβές σε αναγκαίους συνεργάτες κλπ).
Θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος 36 20 / 2007, και να ορισθεί ικανός αριθμός συντάξεων-τουλάχιστον 120 ετησίως γαι όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους έως ότου δοθεί καθολική λύση στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό πρόβλημα των ανασφάλιστων καλλιτεχνικών κλάδων… Θεωρούμε ότι οι συντάξεις για τους καλλιτέχνες –μέλη του ΕΕΤΕ πρέπει να είναι ετησίως τουλάχιστον 35. Θεωρούμε αναγκαίο με νέο νόμο να διορθωθούν όλες οι αδυναμίες του ν. 36 20 / 2007, τις οποίες επισημαίνουμε παραπάνω, και οι οποίες κάνουν τον νόμο εν τέλει ανεφάρμοστο. Να μην μειωθεί η σύνταξη γιατί είναι ήδη μικρή. Θα έπρεπε να αυξηθεί στα 1200 ευρώ, αν η Πολιτεία θελει να τιμήσει το χώρο των Τεχνών.
Η λύση του ασφαλιστικού –συνταξιοδοτικού των εικαστικών αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας και ανθρώπινο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Η Πολιτεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την Τέχνη και τους ανθρώπους που την δημιουργούν, σαν αναλώσιμα και για βιτρίνα, αδιαφορώντας για τους όρους και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο καλλιτέχνης καλείται να δημιουργήσει, συνθήκες που τελικά πολλές φορές τον παροπλίζουν και τον καταργούν.…
Για το ΔΣ του ΕΕΤΕ
Η Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Εύα Μελά Δημήτρης Βάρβογλης
Ευχαριστούμε για την δυνατότητα να πούμε την γνώμη μας πάνω σε νομοσχέδια που αφορούν πάρα πολλές οικογένειες. Θα ήθελα με την ευκαιρεία να ρωτήσω γιατί δεν προβλέπεται πουθενά να μπορεί κάποιος ενδιαφερόμενος με αίτηση του να ζητήσει αναστολή της σύνταξης του ανεξάρτητα από την ηλικία του? Αυτό το αναφέρω γιατί η καταβολή της σύνταξης σε μερικές περιπτώσεις δημιουργεί προβλήματα στην άσκηση ορισμένων επαγγελμάτων.
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Για τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις»
Το Ε.Ε.Τ.Ε., ο φορέας των 5.500 περίπου εικαστικών καλλιτεχνών έχει συγκεκριμένες προτάσεις για σημεία του ν. 36 20 / 2007 τα οποία κατά τη γνώμη μας πρέπει να τροποποιηθούν, ώστε να λυθούν τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια.
Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα των εικαστικών καλλιτεχνών εκκρεμεί για δεκαετίες.
Ο νόμος 36 20 / 2007 αρθρο 2, προβλέπει τη χορήγηση 30 συντάξεων για περισσότερους καλλιτεχνικούς κλάδους, από τους οποίους οι περισσότεροι – όσοι δηλαδή εργάζονται χωρίς εργοδότη– είναι παντελώς ανασφάλιστοι (εικαστικοί καλλιτέχνες, μουσικοσυνθέτες, μουσουργοί, λογοτέχνες, συγγραφείς, ποιητές, χορογράφοι και γενικώς δημιουργοί, που για αυτούς τόσο η πρόβλεψη για τη σύνταξη όσο και το βιβλιάριο υγείας που συνεπάγεται η σύνταξη, είναι ζήτημα επιβίωσης).
Το ΕΕΤΕ, θα μιλούσε διαφορετικά για αυτές τις συντάξεις, εάν τόσα χρόνια είχε λυθεί το ασφαλιστικό -συνταξιοδοτικό των καλλιτεχνών, ιδιαίτερα των δημιουργών που είναι παντελώς ανασφάλιστοι. Θα συζητούσαμε σε άλλη βάση με ποιους τρόπους η πολιτεία θα μπορούσε να τιμήσει τους καλλιτέχνες, Θα μπορούσαν να βρεθούν άλλοι τρόποι για να αποδοθεί Τιμή. Όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Ο νόμος 3620/11-12-2007 στην ουσία κατάργησε τις λεγόμενες «τιμητικές συντάξεις» των καλλιτεχνών, αφού ο αριθμός 30 για όλους τους κλάδους είναι εξαιρετικά μικρός (αναφέρω ότι το 1996 το πλαφόν για αυτές τις συντάξεις ήταν 100).
Oι λεγόμενες «τιμητικές» συντάξεις που έχει θεσμοθετήσει από παλιά η Πολιτεία είναι μέχρι σήμερα ο μοναδικός πόρος ζωής για τους ανασφάλιστους ηλικιωμένους εικαστικούς καλλιτέχνες, αφού χρόνια όλες οι Κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και η προηγούμενη της ΝΔ, αρνούνται την θέσπιση καθολικής λύσης του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Στην πρόταση λύσης του ασφαλιστικού που προτείνει το ΕΕΤΕ, αρνούνται την υποχρέωση του Κράτους (που εκμεταλλεύεται και κερδίζει από τα έργα τέχνης και μετά το θάνατο του δημιουργού) να συμμετέχει συνεισφέροντας στο «μερίδιο του εργοδότη» καθώς επίσης αρνούνται να θεσμοθετήσουν την συνεισφορά στο «μέρος του εργοδότη» όλων όσων εμπλέκονται στην διακίνηση των έργων τέχνης (εμπόρων, μεσαζόντων κλπ) και κερδίζουν από αυτά… Στην πρόταση του ΕΕΤΕ προβλέπονται και οι πόροι για την χρηματοδότηση του συστήματος που προτείνεται, έτσι ώστε όλοι οι εικαστικοί καλλιτέχνες, όπως και κάθε εργαζόμενος, να δικαιούνται αξιοπρεπή γεράματα
Όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις, τόσο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και η Ν.Δ, στη λύση του ασφαλιστικού- συνταξιοδοτικού των εικαστικών αντιπρότειναν πάντα την αυτασφάλιση, πράγμα που ο κλάδος μας έχει επανειλημμένα απορρίψει, καθώς και έχει πετύχει με αγώνες από το 1997 νομοθετική ρύθμιση που εξαιρεί τους εικαστικούς από την υποχρεωτική «ασφάλιση» (αυτασφάλιση) στο ΤΕΒΕ (σημερινό ΟΑΕΕ) γιατί αυτό θα έβαζε ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην καλλιτεχνική δημιουργία αφού συνδέει την έννοια του καλλιτεχνικού εργαστηρίου και της έννοιας του καλλιτέχνη με την αγορά και αντιμετωπίζει την τέχνη ως εμπόρευμα.
Στο νόμο 36 20 / 2007 στο άρθρο 2, για τους καλλιτέχνες:
• προσδιορίζεται ότι ο αριθμός των συντάξεων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 30 ετησίως για όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι συντάξεις ουσιαστικά έχουν καταργηθεί δεδομένου ότι καλλιτεχνικοί κλάδοι που αναφέρεται, υπερβαίνουν τους 35. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2010 από τους 38 εικαστικούς συνταξιοδοτούνται μόνο οι 8 και οι άλλοι , αν και υπερήλικες, παραμένουν ανασφάλιστοι, ενώ ο αντίστοιχος νόμος 2435/2006 προέβλεπε 30 συντάξεις ετησίως μόνο για τους εικαστικούς και συνολικά ως 100 συντάξεις το χρόνο, αριθμό που αν μια χρονιά δεν εξεντλούνταν, το υπόλοιπο μεταφερόταν και συναθροίζονταν στης επόμενης χρονιάς. .
• το ύψος της σύνταξης έχει μειωθεί «στο 50% του μηνιαίου βασικού μισθού του 1ου μισθολογικού κλιμακίου της κατηγορίας ΠΕ, όπως ισχύει κάθε φορά για τους δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους» από 80% που ήταν με τον παλιότερο νόμο.
• Ο νόμος ορίζει ότι σε περίπτωση θανάτου του δικαιούχου η σύνταξη μεταβιβάζεται μόνο στον επιζώντα σύζυγο (εφόσον αυτός δεν λαμβάνει άλλη σύνταξη η δεν έχει εισόδημα μεγαλύτερο του κατώτατου ορίου σύνταξης του δημόσιου, όπως αυτό ισχύει κάθε φορά.) αφήνοντας από έξω τα τέκνα ακόμα κι αν αυτά είναι ανήλικα!!!! –έξω από κάθε αίσθημα δικαίου.
• εφόσον η αίτηση του ενδιαφερομένου για σύνταξη απορριφθεί από την επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού «λόγω μη προσφοράς διακεκριμένων υπηρεσιών οι ενδιαφερόμενοι δύνανται στην επανέλθουν με νέα αίτησή τους μετά από τρίαχρόνια» …. Τα 3 χρόνια είναι χρόνος αντικειμενικά απαγορευτικός σε αυτές τις προχωρημένες ηλικίες όπου ο κρινόμενος για πρώτη φορά πρέπει να είναι τουλάχιστον 66 ετών!!!. Δηλαδή, αν κάποιος αδικηθεί από την επιτροπή -με δεδομένο και τον απαγορευτικό αριθμό των συντάξεων και τα χρόνια που αναλωνονται στις απαιτούμενες γραφειοκρατικές διαδικασίες και που είναι τουλάχιστον άλλα δύο- το πιθανότερο είναι να μην έχει πλέον το περιθώριο χρόνου για μια δικαιότερη κρίση.
• Δεν είναι σαφές στο νόμο ποιος αποφασίζει και με ποιο τρόπο, το πώς κατανέμονται οι συντάξεις στους διάφορους κλάδους. Υπάρχουν εφτά διορισμένα μέλη στην επιτροπή, αλλά για κάθε κλάδο η επιτροπή είναι εννεαμελής, με τη συμμετοχή δύο εκπροσώπων από τον κλάδο που κρίνεται. Δεν υπάρχει η πρόβλεψη από τον νόμο, με ποια κριτήρια ορίζεται το ποσοστό κατά κλάδο και με ποια διαδικασία. Τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που ξεπεράσει (από το σύνολο των επιτροπών) το άθροισμα των καλλιτεχνών που θα κριθούν ότι έχουν διακεκριμένο έργο τον συνολικό αριθμό. Πώς αποφασίζεται μεταξύ καλλιτεχνών με διακεκριμένο έργο, από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς κλάδους, το ποιος θα κοπεί.. Πως αποφασίζεται και από ποιόν το τι ποσοστό συντάξεων θα πάρει κάθε κλάδος..
• Η σύνθεση της επιτροπής κρίσης που προβλέπει ο νόμος έχει ως αποτέλεσμα να γίνονται μεγάλες αδικίες γιατί, οι 6 κριτές διορισμένοι από τον Υπουργό, και ο διοικητικός υπάλληλος που συμμετέχει με δικαίωμα ψήφου (!!!), δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν αντικειμενική εικόνα και γνώμη για τον κάθε καλλιτεχνικό χώρο. Πάντα οι εκπρόσωποι των καλλιτεχνικών κλάδων που κρίνονται και που γνωρίζουν τα θέματα, είναι μειοψηφία και αυτό δημιουργεί προβλήματα. Θα πρέπει να υπάρξουν επιτροπές κατά κλάδο με εκπροσώπους μόνο Δημόσιων φορέων, και ΑΕΙ των κρινόμενων χώρων, με την συμμετοχή πάντα των εκπροσώπων των συλλογικών φορέων του κάθε καλλιτεχνικού χώρου.
• Τελος, επειδή δημιουργούνται παρερμηνίες, θα πρέπει να ορισθεί στο νόμο ότι το πλαφόν των 25000,00 ευρώ για να δικαιούται ο καλλιτέχνης σύνταξη είναι ο μέσος όρος των ΚΑΘΑΡΩΝ του ΕΣΟΔΩΝ της τελευταίας ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ. Και αυτό τίθεται γιατί ένας ενεργός εικαστικός καλλιτέχνης –ο οποίος πρέπει να συνταξιοδοτηθεί γιατί δεν μπορεί σε μεγάλη ηλικία να παραμένει το ίδιο παραγωγικός- εάν αναλάβει κάποια στιγμή ένα μεγάλο καλλιτεχνικό έργο (και αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στη ζωή του πριν την ηλικία προς σύνταξη) εμφανίζει μεγάλα εισοδήματα στη φορολογική του δήλωση, τα οποία όμως δεν είναι πραγματικά γιατί, αφ’ ενός αυτό είναι το εισόδημα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του -και αυτό το αναγνωρίζει και η Εφορία η οποία δέχεται την κατάτμησή του σε 4 φορολογήσιμα χρόνια- αφ’ ετέρου δε, συμπεριλαβάνουν τα έξοδα που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης για την ολοκλήρωση του έργου (π.χ. υλικά, εργατικά, ΦΠΑ, χυτήρια, μεταφορές, αμοιβές σε αναγκαίους συνεργάτες κλπ).
Θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος 36 20 / 2007, και να ορισθεί ικανός αριθμός συντάξεων-τουλάχιστον 120 ετησίως γαι όλους τους καλλιτεχνικούς κλάδους έως ότου δοθεί καθολική λύση στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό πρόβλημα των ανασφάλιστων καλλιτεχνικών κλάδων… Θεωρούμε ότι οι συντάξεις για τους καλλιτέχνες –μέλη του ΕΕΤΕ πρέπει να είναι ετησίως τουλάχιστον 35. Θεωρούμε αναγκαίο με νέο νόμο να διορθωθούν όλες οι αδυναμίες του ν. 36 20 / 2007, τις οποίες επισημαίνουμε παραπάνω, και οι οποίες κάνουν τον νόμο εν τέλει ανεφάρμοστο. Να μην μειωθεί η σύνταξη γιατί είναι ήδη μικρή. Θα έπρεπε να αυξηθεί στα 1200 ευρώ, αν η Πολιτεία θελει να τιμήσει το χώρο των Τεχνών.
Η λύση του ασφαλιστικού –συνταξιοδοτικού των εικαστικών αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας και ανθρώπινο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Η Πολιτεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζει την Τέχνη και τους ανθρώπους που την δημιουργούν, σαν αναλώσιμα και για βιτρίνα, αδιαφορώντας για τους όρους και τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο καλλιτέχνης καλείται να δημιουργήσει, συνθήκες που τελικά πολλές φορές τον παροπλίζουν και τον καταργούν.…
Υ.Γ Σημειωστε μονο οτι τα υλικα μας θεωρουνται ως ΕΙΔΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ και βεβαια θα σκεφτει καποιος τοσα χρονια μες στην πολυτελεια φυσικο ειναι να μην ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΣΥΝΤΑΞΗ οπως και οι ΚΑΤΟΧΟΙ ΠΛΟΙΩΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ .ευχαριστουμε !!!
Θα ήθελα στις παρούσες προς ψήφιση διατάξεις να συμπεριλάβετε τη διόρθωση μιας μεγάλης αδικίας που γίνεται σε βάρος ασφαλισμένων γυναικών του ΙΚΑ που υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης με βάση τον Ν3863/2010 άρθρο 13 και αιτούνται αναγνώριση πλασματικών χρόνων του Ν3996/2011 άρθρο 40.
Ενώ ο ν.3996/2011 άρθρο 40 παρ. 7 ρητά ορίζει ότι η αναγνώριση πλασματικών χρόνων δεν ισχύει μόνο: α) για όσους έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης με προυποθέσεις που ίσχυαν μέχρι 31-12-2010 και β) για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα από 1-01-2011 με προυποθέσεις που δεν τροποποιούνται με το άρθρο 10 του Ν.3863/2010, το με αρ. Σ40/207/5-07-2012 γενικό έγγραφο του ΙΚΑ ανατρέπει αυτό που ρητά ορίζει ο νομοθέτης και αφαιρεί τελείως αυθαίρετα από γυναίκες ασφαλισμένες που στις 31/12/2010 είχαν μεν συμπληρώσει το 55 έτος της ηλικίας αλλά όχι και τον απαραίτητο αριθμό ενσήμων 4.500, δηλαδή αφαιρεί από γυναίκες που έχουν κατοχυρώσει αλλά δεν έχουν ακόμα θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης, τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν πλασματικά χρόνια του ν.3996/2011.
Παράλληλα αναφέρει ότι η στέρηση της δυνατότητας αναγνώρισης πλασματικών χρόνων δεν ισχύει ισότιμα για όλους τους ασφαλισμένους αλλα τελείως αυθαίρετα ορίζει ότι τα παραπάνω θα ισχύουν μόνο για όσους υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης ή αναγνώρισης πλασματικών χρόνων μετά την 5-07-2012. Αντίθετα για όσους έχουν πριν την 5-7-2012 αναγνωρίσει πλασματικά χρόνια ή έχουν συνταξιοδοτηθεί ή εκκρεμούν οι αιτήσεις αναγνώρισης ή συνταξιοδότησης, η αναγνώριση αυτών των πλασματικών χρόνων εξακολουθεί να ισχύει.
Πως κατοχυρώνεται η ισότητα των πολίτών απέναντι στο νόμο, όταν δύο ασφαλισμένες με τα ίδια ακριβώς συνταξιοδοτικά χαρακτηριστικά αντιμετωπίζονται διαφορετικά, με μοναδικό κριτήριο το αν η ημερομηνία αίτησης αναγνώρισης ή συνταξιοδότησης είναι πριν ή μετά την 5-07-2012?
Θα περιμέναμε ως πολίτες που θέλουμε να κρινόμαστε ισότιμα, είτε και οι μεν και οι δε να έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης πλασματικών χρόνων, είτε οι αποφάσεις συνταξιοδότησης που έχουν εγκριθεί και δεν ανταποκρίνονται στις διατάξεις του Γενικού εγγράφου του ΙΚΑ Σ40/207/5-07-12 να θεωρηθούν άκυρες και να ανακληθούν.
Επειδή όμως ο ν.3996/2011 άρθρο 40 παρ. 7 ρητά ορίζει ότι η αναγνώριση πλασματικών χρόνων δεν ισχύει μόνο α) για όσους έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης με προυποθέσεις που ίσχυαν μέχρι 31-12-2010 και β) για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα από 1-01-2011 με προυποθέσεις που δεν τροποποιούνται με το άρθρο 10 του Ν.3863/2010,
να δωθεί στους εγαζόμενους που δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης μέχρι 31-12-2010 η δυνατότητα να εξαγοράσουν πλασματικά έτη του ν.3996/2011.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας και ευελπιστώ στην αποκατάσταση της αδικίας.
Συμφωνούμε με τις προτάσεις του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας για αλλαγές στο νόμο Ν.3620/2007
Ο Πρόεδρος
Νεκτάριος Σαμαρτζής
Ο Γραμματέας
Ζαχαρίας Τσούμος
Αξιότιμοι κύριοι
Όπως και εσείς γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, τα εισοδήματα των έντιμων ελλήνων έχουν περιοριστεί στο 50% σε σχέση με αυτά που είχαν το 2009 και στις αρχές του 2010. Πολλοί άνθρωποι που είχαν πραγματικά προγραμματίσει την ζωή τους (οικονομικά και κοινωνικά) βρέθηκαν εκτός αυτού του οικογενειακού προγραμματισμού. Αυτοί που δεν είχαν κλέψει και δεν είχαν φοροδιαφύγει ποτέ, είδαν οι προϋπολογισμοί τους να γκρεμίζονται, τα δάνεια για τα σπίτια που είχαν πάρει να μην μπορούν να αποπληρωθούν, τα παιδιά τους να μην μπορούνε να πάνε σχολείο ή σε κάποιο ΤΕΙ ή ΑΕΙ και άλλα πολλά δεινά.
Άνθρωποι οδηγήθηκαν νωρίς στη σύνταξη μόνο και μόνο επειδή κάποιοι (αν)έντιμοι δημοσιογράφοι έκαναν τα παπαγαλάκια κάποιων πρώην εργατοπατέρων υπουργών και συνταγματολόγων που έλεγαν ότι οι νόμοι και τα μέτρα ευνοούν αλλά και επιβάλουν την πρόωρη συνταξιοδότηση τους!
Και μόλις συνταξιοδοτήθηκαν, όλοι οι παραπάνω ψήφισαν δεκάδες νόμους με το πρόσχημα της τρόικας για να τους περικόψουν τις συντάξεις έως και 50%. Εξαιρούσαν σε κάθε νόμο για τις περικοπές και την απαγόρευση της εργασίας στους συνταξιούχους, τους συνταξιούχους υπαλλήλους της Ολυμπιακής*, αφού σε αυτούς ανήκε και η σύζυγος του νομοθέτη.
Πως ένας έντιμος άνθρωπος που έπαιρνε σύνταξη 1.500€ και είχε ανελαστικές μηνιαίες υποχρεώσεις (δάνειο κατοικίας 750€, ΙΧ 150€, Κοινόχρηστα 100€, Φροντιστήριο 200€, ….) να παίρνει πλέον σύνταξη 800€; Τι ακριβώς πρέπει να κάνει αυτός ο πολίτης; Να κλέψει, να μείνει άστεγος, να στείλει τα παιδιά του σε ιδρύματα της πρόνοιας (όπως τακτικά ακούμε να προβάλουν τα ΜΜΕ), να αυτοκτονήσει, …..; Τι ακριβώς; Και εάν θέλει να δουλέψει, αυτό απαγορεύεται νόμιμα! Μόνο η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία επιτρέπεται σύμφωνα με έγγραφο του ΓΛΚ! Γιατί να μην μπορεί να δουλέψει ο συνταξιούχος αφού η πολιτεία τον κορόιδεψε και του περιόρισε κατά 40 – 50% τη σύνταξή του και του ανέτρεψε τη ζωή του;
Σήμερα όπως γνωρίζετε στη Γερμανία επιτρέπεται η εργασία στους συνταξιούχους γιατί και σε αυτούς η σύνταξη δεν είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες τους. Το ίδιο και στη Γαλλία. ….
Η εργασία των συνταξιούχων βοηθά στην αύξηση του ΑΕΠ αφού προσφέρει στην παραγωγή και δημιουργεί πόρους. Αυτή είναι και η θέση των Γερμανών εταίρων.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ «OECD Pensions Outlook 2012», στη σελ. 11 αναφέρει :
«Τρίτον, υποδεικνύεται η σαφής ρήξη με τις πρότερες ανεπιτυχείς πολιτικές
που παρότρυναν τους εργαζομένους μεγαλύτερων ηλικιών να εξέλθουν από την αγορά εργασίας και να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα μέσω συντάξεων μακροχρόνιας ασθένειας, αναπηρίας ή γήρατος . Ο φαινομενικός λόγος για την εφαρμογή της ανεπιτυχούς πολιτικής ήταν ότι θα απελευθέρωνε περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης για τους νέους. Όμως τα στοιχεία δείχνουν ότι τούτο συνιστά ένα ακόμα παράδειγμα της εσφαλμένης αντίληψης ότι ο αριθμός των θέσεων εργασίας στην οικονομία είναι δεδομένος («lump of labour fallacy»): η παραμονή των εργαζομένων μεγαλύτερων ηλικιών στο εργατικό δυναμικό δε μειώνει τις ευκαιρίες απασχόλησης των νέων».
Αν ένας συνταξιούχος εργασθεί νόμιμα μπορεί να προσφέρει πολλαπλάσια στην οικονομία και τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Βοηθά στην αύξηση του ΑΕΠ όπως προανέφερα, πληρώνει φόρους αλλά και ασφαλιστικές εισφορές (αυξημένες) οι οποίες ποτέ δεν θα γίνουν ανταποδοτικές για αυτόν αφού δεν μπορεί να αυξήσει τη σύνταξη του ούτε να πάρει 2η σύνταξη αφού απαιτούνται 20 και πλέον έτη εργασίας για να την πάρει. Πράγμα φυσιολογικά αδύνατο. Έτσι από ένα νόμιμα εργαζόμενο συνταξιούχο που έχει παραπάνω εισόδημα από μια εργασία που κάνει για να φτάσει όσο πιο κοντά στα εισοδήματα που είχε πριν από 2 χρόνια μόνο και μόνο για να ζήσει αξιοπρεπώς, το κράτος θα είχε αύξηση εσόδων του τουλάχιστον 25 – 30%. [Φόρος τουλάχιστον 22% σύμφωνα με την κλίμακα, ασφαλιστικές εισφορές 5 – 10% (μη ανταποδοτικές άρα στην πραγματικότητα υψηλότερες), 2 – 5% άλλες διάφορες κρατήσεις].
Και βέβαια αίρεται και η μόνιμη αδικία όπου οι προσκείμενοι σε πολιτικά κόμματα, όσον χρονών και να είναι, 70, 80, …..μπορούν να διορίζονται σε επίλεκτες θέσεις του δημοσίου, διοικητές νοσοκομείων και οργανισμών και να λαμβάνουν και υψηλό μισθό και να μην έχουν καμία περικοπή στη σύνταξή τους!
Όλοι αυτοί που νομοθετούν για να μην εργάζονται οι συνταξιούχοι, έχουν 3 και παραπάνω έμμισθες ακριβοπληρωμένες θέσεις και πάντα εξαιρούν εαυτούς από τις απαγορεύσεις (καθηγητής πανεπιστημίου, πρόεδρος οργανισμού, σύμβουλος υπουργού….., σύνολο εισοδημάτων 240.000€). Αν έχει λοιπόν κάποιος σήμερα νόμιμο εισόδημα 240.000€, δεν ασχολείται με τους νεόπτωχους των 800€. Μιλά και πράττει απαξιωτικά για αυτούς.
Είμαι σίγουρος ότι με το νόμο που πρόκειται να ψηφισθεί ,θα αίρεται η απαγόρευση της εργασίας στους συνταξιούχους έτσι ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν και στον τόπο τους και στις οικογένειές τους και να μην οδηγούνται σε ελεημοσύνες, παρανομίες, απόγνωση και αυτοκτονίες.
*Το κόστος ιδιωτικοποίησης της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ήταν άνω του ενός δισεκα-
τομμυρίου € εφ άπαξ και περίπου 32 εκατ. € ετησίως από τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Η χορήγηση σύνταξης σε αεροσυνοδούς και πιλότους σε ηλικία 39 ετών ,και μάλιστα πλήρη(!!), ήταν η λανθασμένη εικόνα της Ελλάδος προς το εξωτερικό ότι όλοι οι έλληνες παίρνουν σύνταξη στα 39 ενώ οι ευρωπαίοι στα 60.
Το κόστος αυτό υπάρχει και σήμερα και μάλιστα προστατεύονται και πάλι ώστε να μπορούν να εργάζονται ενώ οι υπόλοιποι συνταξιούχοι όχι.
Σχόλιο: Κόστος 801.000.000€, 32.000.000€ ετησίως, 58.400.000€ ειδικό επίδομα στήριξης εισοδήματος, 227.000.000 € εφάπαξ ποσό κοινωνικής ενίσχυσης.
Τέλος δεν είναι δυνατόν δυόμισι χρόνια μετά το «λουκέτο» στην Ολυμπιακή, 133 πιλότοι που μεταφέρθηκαν στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας να εξακολουθούν να πληρώνονται αδρά από το Δημόσιο (κοστίζουν περίπου 800 χιλιάδες ευρώ μηνιαίως για να κάθονται σπίτι τους), χωρίς να παρέχουν καμία απολύτως υπηρεσία!
Τα παραπάνω τα γνωστοποίησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ), Βασίλης Αλεβιζόπουλος, ο οποίος έκανε καταγγελία και μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου τον Ιανουάριο του 2013. Το κόστος αυτής της ιστορίας για τον κρατικό προϋπολογισμό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο.
Μετα τιμής
Κύριε Υπουργέ,
με το παρόν σχόλιο θα ήθελα να σας επισημάνω μία αδικία που υπάρχει στο Ν.3865/2010 και αφορά στο συνταξιοδοτικό των στρατιωτικών μεταξύ τρίτεκνων ανδρών – γυναικών, προς έλεγχο και διόρθωση, με τον υπό διαβούλευση νόμο, του παλαιοτέρου.
Μέχρι την ισχύ του Ν.3865/2010, η συνταξιοδοτική νομοθεσία παρείχε τη δυνατότητα συνταξιοδότησης σε γυναίκες στρατιωτικούς μητέρες τριών (3) τουλάχιστον παιδιών, μετά τη συμπλήρωση 20 χρόνων πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας και ανεξάρτητα από την προσωπική/οικογενειακή κατάσταση και την ηλικία των παιδιών τους. Οι άνδρες στρατιωτικοί με τρία (3) τουλάχιστον παιδιά μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν με τις ίδιες ως άνω προϋποθέσεις (20ετία) μόνο στην περίπτωση που τελούσαν σε κατάσταση χηρείας και είχαν τρία (3) τουλάχιστον παιδιά ή ήταν διαζευγμένοι με τρία (3) τουλάχιστον παιδιά, των οποίων είχαν την επιμέλεια με δικαστική απόφαση.
Με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση C- 559/07 κρίθηκε ότι οι διατάξεις της περ. α’ της παρ. 1 του άρθρου 26 (στρατιωτικοί) του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, που επιφυλάσσουν διαφορετική μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς την ελάχιστη απαιτούμενη υπηρεσία θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αντιβαίνουν στα οριζόμενα στο άρθρο 141 της Συνθήκης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, παραβιάζοντας την αρχή της ισότητας ως προς την καταβολή αμοιβής. Με τις διατάξεις της περ. β’ της παρ.1 του άρθρου 6 του ν. 3865/2010 και σε εφαρμογή της ανωτέρω απόφασης του ΔΕΕ, εξομοιώθηκαν, λοιπόν, από 01.01.2011, άνδρες και γυναίκες, στρατιωτικοί, γενικά, που έχουν τρία (3) παιδιά, ως προς τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους. Έτσι, καταργήθηκε η ως άνω προϋπόθεση και παρασχέθηκε πλέον η δυνατότητα και στους άνδρες στρατιωτικούς με τρία (3) τουλάχιστον παιδιά να συνταξιοδοτούνται με τις ίδιες προϋποθέσεις που ισχύουν για τις γυναίκες στρατιωτικούς μητέρες τριών (3) τουλάχιστον παιδιών.
Όσον αφορά δε τα 5 πλασματικά χρόνια στρατού, στο άρθρο 20 παρ.2 του νέου Νόμου 3865/2010 «Μεταρρύθμιση Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου και συναφείς διατάξεις», ορίζεται ότι: «O χρόνος συντάξιμης υπηρεσίας που λογίζεται αυξημένος στο διπλάσιο ή τριπλάσιο μέχρι πέντε (5) έτη, όπως προσδιορίζεται στο άρθρο 40 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007), παραμένει όπως ισχύει σήμερα». Επιπλέον, στην παρ. 6 του ίδιου άρθρου αναφέρεται: «Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 41 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007) τροποποιείται ως εξής: «Ο διπλασιασμός ή τριπλασιασμός του συντάξιμου χρόνου των στρατιωτικών της παραγράφου 1 γίνεται μόνον εφόσον αυτοί συμπλήρωσαν είκοσι πέντε (25) έτη πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας». Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 9 του άρθρου 41 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων (π.δ. 169/2007) τροποποιήθηκε επίσης ως εξής: «Ο διπλασιασμός του συντάξιμου χρόνου των στρατιωτικών που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο γίνεται μόνον εφόσον αυτοί συμπλήρωσαν πραγματική στρατιωτική υπηρεσία είκοσι πέντε (25) ετών». Ωστόσο, παρά την καθιέρωση της 25ετούς πραγματικής στρατιωτικής υπηρεσίας ως ελάχιστου χρόνου για το δικαίωμα αναγνώρισης χρόνου υπηρεσίας, διατηρήθηκε, μόνο ως προς τις τρίτεκνες γυναίκες στρατιωτικούς, η δυνατότητα, σύμφωνα με το εδάφιο 2 της παραγράφου 5β του άρθρου 40 του ΠΔ 169/2007, να μπορούν να καλύψουν από τα διανυθέντα έτη σε μονάδες εκστρατείας (έως 5 έτη) τον επιπλέον χρόνο συντάξιμης υπηρεσίας που επιβάλλεται στις περιπτώσεις (1) έως (3) της παραγράφου γ.
Συμπερασματικά, δηλαδή, ενώ το νέο Ασφαλιστικό δεν έθιξε όσους τρίτεκνους έχουν θεμελιώσει ή πρόκειται να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι 31/12/2010, καθώς όσοι έχουν 3 ή περισσότερα παιδιά, έχουν προσληφθεί μέχρι 31/12/1992 και έχουν συμπληρώσει 20 έτη ασφάλισης, μπορούν να συνταξιοδοτηθούν χωρίς όριο ηλικίας (και η παραμονή στην υπηρεσία από 01/01/2011 δεν επηρεάζει σε τίποτα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα), εντούτοις εμφανίζεται το εντελώς ανορθόδοξο και νομικά απαράδεκτο φαινόμενο να διατηρείται σύστημα «δύο ταχυτήτων», με διάκριση ως προς το φύλο, για την αναγνώριση των ετών υπηρεσιών σε μονάδες εκστρατείας, κατά πρόδηλη παραβίαση της αρχής της ισότητας, σύμφωνα με το πνεύμα και το περιεχόμενο της απόφασης C- 559/07.
Σύμφωνα, ωστόσο, με την υπόθεση C- 559/07, σε ό,τι έχει να κάνει με το δικαιολογημένο της διαφορετικής μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, τα επιχειρήματα της Ελλάδας για πρόνοια του ελληνικού κώδικα υπέρ της προστασίας των γυναικών στην εργασία, λόγω υποδεέστερης θέσης στην αγορά εργασίας εξαιτίας αυξημένων οικογενειακών βαρών, ανατροφής παιδιών, οικιακών υποχρεώσεων, φροντίδα ηλικιωμένων, δεν έγιναν δεκτά. Έτσι, η επαρκής ευρύτητα που επικαλέστηκε η Ελλάδα για τα αντισταθμιστικά μέτρα που έλαβε υπέρ των γυναικών δεν αναγνωρίστηκε από το ΔΕΚ (σκέψη 67-69). Διαπιστώθηκε δε ενίσχυση της ικανότητας των γυναικών να ανταγωνίζονται τους άνδρες στην εργασία και στη σταδιοδρομία, αν και είναι ίσες με αυτούς. Αντίθετα, διαπίστωσε το ΔΕΚ ότι οι διατάξεις του κώδικα αντί να ενισχύουν τις γυναίκες στην εργασία, αφορούν ιδίως τις μητέρες και τις ευνοούν ως προς την συνταξιοδότηση. Άρα, δεν ενισχύονται για να ανταγωνιστούν ίσοις όροις τους άνδρες στην εργασία, αλλά αποθαρρύνονται από αυτό, οδηγώντας τις γυναίκες σε πρόωρη έξοδο από την εργασία. Τέλος, διαπιστώθηκε ότι τα ίδια βάρη που φέρουν οι γυναίκες εκτός εργασίας, φέρουν πλέον και οι άνδρες, λ.χ. στην ανατροφή των παιδιών.
Κατά συνέπεια, βάσει όλων των ανωτέρω εκτεθέντων, γίνεται απολύτως εύληπτο ότι η προνομιακή και αποκλειστική διατήρηση υπέρ των τρίτεκνων γυναικών στρατιωτικών της δυνατότητάς τους προς αναγνώριση χρόνου υπηρεσίας (έως 5 έτη) σε μονάδες εκστρατείας για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος, κατά τη χρονική στιγμή που έχουν εξισωθεί για την κατηγορία των τρίτεκνων στρατιωτικών οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, αντιφάσκει πλήρως προς το περιεχόμενο της αρχής της ισότητας και εισάγει μια αδικαιολόγητα δυσμενή διάκριση σε βάρος όλων των τρίτεκνων ανδρών. Και τούτο, διότι η ισότητα δεν μπορεί να λειτουργεί «εν μέρει», αλλά πρέπει να επεκτείνεται «εν συνόλω» σε όλες τις επιμέρους διατάξεις, οι οποίες πλαισιώνουν το καθεστώς συνταξιοδότησης των τρίτεκνων στρατιωτικών. Επομένως, και στις διατάξεις που αφορούν την αναγνώριση χρόνου υπηρεσίας για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Μετά τιμής
Νικόλαος Καπότος
Ανχης ε.α.