Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 18: Διοικητικές κκυρώσεις

Άρθρο 18: Διοικητικές κκυρώσεις

1. Όποιος επιφέρει οποιαδήποτε μεταβολή σε αιγιαλό, κοινόχρηστη παραλία, θάλασσα και πυθμένα αυτής, σε ζώνη λιμένα, λίμνη ή ποταμό του άρθρου 2 και σε όχθη ή παρόχθια ζώνη αυτών, χωρίς άδεια ή με υπέρβαση αυτής ή με άδεια που εκδίδεται κατά παράβαση του νόμου αυτού, με την κατασκευή, τροποποίηση ή καταστροφή έργων ή του εδάφους ή του πυθμένα με τη λήψη χώματος, λίθων ή άμμου ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο κατά την παράγραφο 13 του άρθρου 3 του Ν. 2242/1994, που εφαρμόζεται κατά τα λοιπά. Τα πρόστιμα επιβάλλονται, όσον αφορά τις όχθες ποταμών και λιμνών από την αρμόδια Κτηματική Υπηρεσία.
2. Με τη διοικητική κύρωση της προηγούμενης παραγράφου τιμωρούνται και όσοι υπάλληλοι εκδίδουν άδεια κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου.
3. Τρίτος που κατά παράβαση της παραγράφου 4 του άρθρου 10 του παρόντος νόμου κάνει οποιαδήποτε χρήση των εκεί αναφερόμενων εγκαταστάσεων ή εν γένει έργων τιμωρείται ι με πρόστιμο ισόποσο με το λιμενικό τέλος, που καταβάλλεται στον πλησιέστερο λιμένα για τη χρήση παρόμοιων έργων ή λιμενικών εγκαταστάσεων, το οποίο βεβαιώνεται σε βάρος του αυθαίρετου χρήστη με απόφαση, άμεσα εκτελεστή, της αρμόδιας λιμενικής αρχής και εισπράττεται ως δημόσιο έσοδο.
4. Κατά της απόφασης επιβολής προστίμου της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής, στα πλαίσια της παραγράφου 1, επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής στον Υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου, μέσα σε προθεσμία τριάντα (30) ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησής της. Η απόφαση του Υπουργού επί της προσφυγής κοινοποιείται στον προσφεύγοντα το αργότερο μέσα σε τρεις (3) μήνες από την υποβολή της.

Σχόλια
  • 12 Μαΐου 2014, 14:30 | Ιωάννης Κουκούλης

    Ο υπάλληλος που εκδίδει άδεια ενώ δεν συνρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις δεν μπορεί να τιμωρείται με ένα απλό πρόστιμο, αλλά θα πρέπει να διώκεται για απιστεία και παράβαση καθήκοντος, καθώς σκοπίμως δεν προασπίζει τα δικαιώματα του Δημοσίου και της Κοινωνίας.

  • 8 Μαΐου 2014, 15:10 | Δημήτρης Παπαγεωργίου

    Είναι τελείως απαράδεκτη η οποιασδήποτε μορφής ιδιοτικοποίηση αιγιαλού. Το προς διαβουλευση νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο.

  • 7 Μαΐου 2014, 14:42 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    Ἐπιτέλους, ἐξορθολογίζεται τὸ σύστημα ποινικῆς προστασίας μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἀσυμβίβαστης μὲ τὸ κράτος δικαίου «λευκῆς» ποινικῆς διάταξης τοῦ ἄρθρου 29 τοῦ ν. 2971/2001. Οἱ νομοτυπικές μορφές τοῦ ἄρθρου 28 τοῦ ν. 1650/1986 καὶ τοῦ ν. 4042/2011 καλύπτουν πλήρως τὴν ἀνάγκη γενικῆς καὶ εἰδικῆς πρόληψης καὶ καταστολῆς ἔναντι ὁποιασδήποτε αὐθαίρετης ἐπέμβασης.

    Οἱ περὶ τοῦ ἀντιθέτου ἀπόψεις πάσχουν, ὑπολαμβάνοντας ἐσφαλμένα ὅτι ἡ ἰσχύουσα σήμερα εἰδική ποινική διάταξη γιὰ τὴν προστασία τοῦ αἰγιαλοῦ, εἶναι πληρέστερη ἐκείνης ποὺ προβλέπουν οἱ διατάξεις τῆς περιβαλλοντικῆς νομοθεσίας. Πλὴν ὅμως, οἱ ν. 1650/1986 καὶ 4042/2011 γιὰ τὸ ἀξιόποινο ἀπαιτοῦν νὰ διαπιστώνεται ὅτι ἐπῆλθε βλάβη ἢ ὑποβάθμιση στὸ περιβάλλον ἔστω καὶ ἄν ὑπάρχει ἄδεια κατασκευῆς ἐγκατάστασης ἢ λειτουργίας ἀκόμη καὶ ἄν αὐτή ὀφείλεται σὲ ἀμέλεια, προβλέποντας μάλιστα καὶ διακεκριμένες μορφές, ἐνῶ τὸ ἄρθρο 29 παρ. 1 τοῦ ν. 2971/2001 ἀρκεῖται μονάχα στὴν ἐλλειψη ἢ ὑπέρβαση ἀδείας καὶ ἀπαιτεῖ πάντα δόλο. Τὸ σφᾶλμα εἶναι προφανές.

  • 6 Μαΐου 2014, 12:23 | Μοάτσος Μιχάλης

    Το παρόν θυμίζει αρκετά τη ρύθμιση για το παρκόσημο (το πρόστιμο που θεσμοθετήθηκε αρχές του ’80 να πληρώσει κάποιος εάν δεν έφτιαχνε τις προβλεπόμενες θέσεις στάθμευσης στις νεόκτιστες πολυκατοικίες, όπως προβλεπόταν από το νόμο) τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής επιλογής τα βλέπουμε στην Αθήνα και σε πολλές άλλες ελληνικές πόλεις. Γιατί τώρα πρέπει να το βλέπουμε και στις παραλίες με μια αντίστοιχη διάταξη? Θεσμοθετείτε την επ’αόριστο καταστροφή του εθνικού μας πλούτου, έναντι πινακίου φακής, αντί να σχεδιάζετε την μακροπρόθεσμη, ήπια και αειφόρο ανάπτυξη με συνολικό δημόσιο όφελος. Συμφωνώ με τα προηγούμενα σχόλια.

  • 2 Μαΐου 2014, 17:54 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Με το άρθρο αυτό καταργείται η αξιόποινη πράξη της παρ. 1 του άρθρου 29 του Ν.2971/2001 και η τιμωρία αντικαθίσταται ΜΟΝΟ με διοικητικές κυρώσεις, παρέχοντας προστασία και αμνηστία στους παραβατούντες.

    Διαφωνούμε πλήρως!

    Θα πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η ποινική κύρωση για κάθε αξιόποινη συμπεριφορά και ειδικότερα για τις περιπτώσεις που συντρέχει και υποβάθμιση του περιβάλλοντος κατά τους ορισμούς του ν. 1650/1986 και του άρθρου 24 του Ελληνικού Συντάγματος.

    Το άρθρο απεμπλέκει, στην πραγματικότητα, από τις ποινικές κυρώσεις που επαπειλούνται σε κάθε περίπτωση παραβατικής συμπεριφοράς,σε αντίθεση με πρόσφατους νόμους και σχετικές νομολογίες που καθιστούν αυστηρότερες τις ποινές κύρια σε θέματα που αφορούν στα ευαίσθητα οικοσυστήματα.

    Το σχετικό άρθρο έχει ως αποτέλεσμα την διαιώνιση της παραβατικότητας και της ατιμωρησίας, ενώ παράλληλα έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με κείμενες διατάξεις και αντίκειται στο κοινό περί δικαίου αίσθημα !

    Το άρθρο αυτό θα πρέπει να τροποποιηθεί στη βάση της ποινικοποίησης στο πνεύμα και του 4042/2011 νόμου περί «Προστασίας του Περιβάλλοντος μέσω του Ποινικού Δικαίου».

  • 30 Απριλίου 2014, 11:10 | Αντώνης Μπαλτάς

    Όπως σωστά επεσήμαναν οι προηγούμενοι σχολιογράφοι, η κατάργηση της ποινικής κύρωσης είναι εσφαλμένη. Ωστόσο η μέχρι σήμερα αξιόποινη συμπεριφορά που περιγράφεται από τις νομοτυπικές μορφές του ν. 2971/2001 παραμένει αξιόποινη, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις που συντρέχει και υποβάθμιση του περιβάλλοντος κατά τους ορισμούς του ν. 1650/1986.
    Ωστόσο υπάρχει και η πτυχή του υπαλλήλου που δίνει παράνομη άδεια για μεταβολή αιγιαλού: με τις παρούσες διατάξεις καταβάλλεται προσπάθεια απεμπλοκής των υπαλλήλων από τις ποινικές κυρώσεις που επαπειλούνται εις βάρος όταν δίνουν σχετικές με τον αιγιαλό παράνομες άδειες, ίσως με εκμετάλλευση της ρήτρας απόλυτης επικουρικότητας του άρ. 259 ΠΚ. Το γενικότερο ρυθμιστικό πλαίσιο του ν. 1650/1986 ίσως μπορεί να οδηγήσει στην ματαίωση αυτής της προσπάθειας.
    Ωστόσο τα προβλήματα παραμένουν. Ο ν. 1650/1986 είναι δύσχρηστος νόμος και οι διατάξεις του άρ. 28 αυτού εξόχως περίπλοκες, σε αντίθεση με τον 2971/2001, ενώ υπάρχει δε και το ζήτημα των εκκρεμών δικών, για τις οποίες η προτεινόμενη ρύθμιση ισοδυναμεί με κρυπτοαμνηστία.

  • 29 Απριλίου 2014, 18:57 | Γιώργος Παρταλίδης

    Άρθρο 18 Διοικητικές κυρώσεις
    Η παρ.2 Αναδιατυπώνεται, ως εξής:
    2. ΟΣΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΥΝ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΌ ΑΔΙΚΗΜΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΏΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗΣ ΔΗΜΟΣΊΩΝ ΥΠΑΛΛΉΛΩΝ.

  • 27 Απριλίου 2014, 09:13 | Ρανια

    Είναι λάθος η αφαίρεση της αξιόποινης πράξης όπως ήταν στη παρ.1 του αρ. 29 του Ν.2971/2001. Αυτή θα πρέπει να υπάρχει με προυποθέσεις α.οτι πράγματι η κατασκευή αποτελεί μεταβολή του αιγιαλού β. η κατασκευή αποδεδειγμένα εχει γίνει στον ποινικά κολάσιμο χρόνο της πενταετίας απο τη διαπίστωση γ. η κατασκευή όντως ειναι σε περιοχή με διοικητικό καθορισμό και δ. είναι γνωστός ο δράστης που ανεγειρε την κατασκευή. Εαν μία απο τις παραπάνω δεν συντρέχει, όποιος και να παρεπεμφθεί στη δικαιοσύνη αθωώνεται πανηγυρικά.

  • 25 Απριλίου 2014, 15:55 | ΜΠΑΜΠΟΣ Ι. Βασίλειος

    Η σχετική διάταξη είναι η παράγραφος 23 του άρθρου 3 του Ν.2242/94…

  • 25 Απριλίου 2014, 13:51 | Άγγελος Ταπεινός

    Δηλαδή-αν κατάλαβα καλά- καταργείται η αξιόποινη πράξη της παρ. 1 του άρθρου 29 του Ν.2971/2001 και η τιμωρία αντικαθίσταται (ή καλύτερα περιορίζεται, διότι η πράξη Επιβολής Προστίμου της αρμόδιας Λιμενικής Αρχής προϋφίστατο σε περιπτώσεις μεταβολής αιγιαλού-παραλίας, κλπ) σε μια διοικητική κύρωση της Λιμενικής Αρχής; Διαφωνώ κάθετα! Ούτε θα εναρμονίζεται η σχετική διάταξη με τις ισχύουσες της παρ. 2 του άρθρου 1 του Α.Ν. 1219/1938 (όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 5 του άρθρου 33 του Ν. 1473/1984), και της παρ.2 του άρθρου 23 του Α.Ν. 1539/1938, ενώ θα αντίκειται και στο κοινό περί δικαίου αίσθημα το να μην είναι καν ποινικά κολάσιμη μια κατηγορία ενέργειών, αυτών δηλ. που παραβιάζουν τη φύση και τον προορισμό του αιγιαλού και της παραλίας ως κοινοχρήστων πραγμάτων ή αλλοιώνουν τη φυσική μορφολογία ή τα βιοτικά τους στοιχεία ή καταλύουν το δικαίωμα της κοινοχρησίας οποιουδήποτε και κατά συνέπεια επισύρουν μεγαλύτερο βαθμό ηθικοκοινωνικής απαξίας. Καταληκτικά κι αν αυτό το άρθρο αποτελέσει νομοθετική ρύθμιση θα είναι αναμφίβολα ραγδαία η έκρηξη της αυθαιρεσίας και αλοίμονό μας!!!

  • 22 Απριλίου 2014, 10:14 | Σταύρος Δαλιακόπουλος

    «τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο κατά την παράγραφο 13 του άρθρου 3 του Ν. 2242/1994, που εφαρμόζεται κατά τα λοιπά.»

    Στη θέση της παραγράφου 1. Να μπουν τα πρόστιμα της παρ. 9 του άρθρου 12 ή ΚΥΑ με τον τρόπο υπολογισμού ανάλογα με την παράβαση και από ποιον εφαρμόζονται.

Σχόλια