Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 12: Παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση έργων

Άρθρο 12: Παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση έργων

1. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης παραχωρείται η χρήση αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, παρακείμενης στον αιγιαλό ζώνης θάλασσας ή λιμνοθάλασσας πλάτους μέχρι πεντακοσίων (500) μέτρων, όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2, σε φορείς του δημόσιου τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν δημόσιους, κοινωφελείς, ερευνητικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς, όταν η παραχώρηση κρίνεται απολύτως απαραίτητη για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. Όταν πρόκειται για την εκτέλεση έργων για την οποία απαιτείται η παραχώρηση και θαλάσσιου ή λιμναίου χώρου ή πυθμένα θάλασσας ή λίμνης πέραν της ζώνης των 500 μέτρων από την ακτή, η απόφαση εκδίδεται από τον Υπουργό Οικονομικών.
2. Η παραχώρηση ισχύει για χρόνο ίσο προς το χρόνο ισχύος της άδειας λειτουργίας της επιχείρησης ή και αόριστο αν δεν υπάρχει ορισμένος χρόνος λειτουργίας, ανανεώνεται δε υποχρεωτικά με την ανανέωση της άδειας. Στην παραχώρηση περιλαμβάνονται και χώροι αναγκαίοι για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών των έργων. Παραχώρηση μπορεί να γίνει και για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικών σκοπών που δεν συνδυάζονται με την εκτέλεση έργων ή για εφάπαξ ή επαναλαμβανόμενη ευκαιριακή χρήση, για χρόνο που κρίνεται απαραίτητος και δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τρία (3) έτη. Για την ανανέωση της παραχώρησης εφαρμόζεται η παρ. 8 του άρθρου 10. Για την παραχώρηση, την έναρξη των έργων και τον ορισμό επιβλέποντα ενημερώνεται η Λιμενική Αρχή.
Δεν εκδίδεται απόφαση παραχώρησης της χρήσης για έργα που εκτελούνται από υπηρεσίες του δημοσίου, οι οποίες ενημερώνουν τις αρμόδιες Κτηματικές Υπηρεσίες για την έναρξη εκτέλεσης των έργων.
3. Για την έκδοση της απόφασης παραχώρησης κατά την παράγραφο 1, υποβάλλεται αίτηση στην Κτηματική Υπηρεσία, συνοδευόμενη από:
α) Τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων του έργου κατά τις διατάξεις του Ν. 4014/2011, όπως ισχύει κάθε φορά. Αν στην απόφαση δεν συμπεριλαμβάνονται όροι για τις επεμβάσεις στον αιγιαλό, την κοινόχρηστη παραλία, τη θάλασσα και τον πυθμένα αυτής, προσκομίζεται ιδιαίτερη προς τούτο απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων. Στη διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων ζητείται στις περιπτώσεις αυτές γνωμοδότηση της Κτηματικής Υπηρεσίας για το επιτρεπτό της παραχώρησης και γνωμοδοτήσεις των Υπουργείων Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Ναυτιλίας και Αιγαίου και Εθνικής Άμυνας.
β) Την εγκεκριμένη οριστική μελέτη του έργου με τα ακριβή όρια του ζητούμενου χώρου επί των υποβάθρων της παρ. 1 του άρθρου 3.
γ) Άδεια της αρμόδιας αρχής για την ίδρυση ή εγκατάσταση της επιχείρησης, εφόσον απαιτείται από ειδικές διατάξεις. Η θετική γνωμοδότηση της Κτηματικής Υπηρεσίας κατά την έκδοση της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων λογίζεται, για την έκδοση της άδειας, ως απόφαση παραχώρησης της χρήσης.
Αν η απόφαση συνυπογράφεται από τον υπουργό αρμόδιο για θέματα Πολιτισμού δεν απαιτείται για την παραχώρηση έκδοση άδειας κατά την παρ. 5 του άρθρου 15 του Ν. 3028/2002.
4. Μέσα σε δύο (2) μήνες από την υποβολή της αίτησης, η Κτηματική Υπηρεσία διενεργεί αυτοψία για να διαπιστωθεί η τυχόν ύπαρξη παράνομων έργων στη ζητούμενη έκταση και σε θετική περίπτωση επιβάλλονται οι νόμιμες κυρώσεις. Η Κτηματική Υπηρεσία εισηγείται μέσα στην ίδια προθεσμία την έκδοση της απόφασης παραχώρησης αν οι παράνομες κατασκευές ενσωματώνονται νόμιμα στο υπό εκτέλεση έργο ή υποβάλλεται από τον αιτούντα υπεύθυνη δήλωση για νομιμοποίηση του έργου κατά το άρθρο 15 σε εύλογη προθεσμία ή για την κατεδάφισή του κατά την εκτέλεση του έργου. Η απόφαση παραχώρησης εκδίδεται σε προθεσμία τεσσάρων (4) μηνών από την υποβολή της αίτησης.
5. Το αντάλλαγμα χρήσης της παραχωρούμενης έκτασης υπολογίζεται κατά το άρθρο 16, εκτός αν συντρέχει απαλλαγή κατά την παρ. 2 του άρθρου 10. Ο παραχωρησιούχος μπορεί να συμφωνεί την από κοινού χρήση της εγκατάστασής του με τρίτους, ύστερα από έγκριση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης , επιβαρυνόμενος, για όσον χρόνο διαρκεί η παράλληλη χρήση, με προσαύξηση ποσοστού 30% επί του καταβαλλόμενου ανταλλάγματος, για κάθε επιπλέον χρήστη.
6. Τα κατασκευαζόμενα έργα ανήκουν στο δημόσιο και μπορεί να επιβάλλεται η κατάργησή τους ή και περιορισμοί στη χρήση τους, χωρίς δικαίωμα αποζημίωσης του χρήστη, για λόγους επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος εθνικής άμυνας, δημόσιας ασφάλειας και υγείας.
7. Αν στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται οι όροι συντήρησης των έργων, για την υλοποίησή τους δεν απαιτείται η έκδοση νέας απόφασης. Για την εκτέλεση των εργασιών συντήρησης κοινοποιείται δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν την έναρξή τους η σχετική τεχνική μελέτη στην Κτηματική Υπηρεσία, τη Λιμενική Αρχή και την αρμόδια για την προστασία του περιβάλλοντος αρχή, οι οποίες μπορούν να απαγορεύσουν ή να παύσουν ή να αναστείλουν την εκτέλεση των σχετικών εργασιών, αν η μελέτη είναι ελλιπής ή αντιβαίνει στην απόφαση έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων ή στους αρχικούς όρους παραχώρησης.
Για τις υφιστάμενες κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος αποφάσεις παραχώρησης εκδίδονται με αίτηση του παραχωρησιούχου και μέσα σε τρεις (3) μήνες από την υποβολή της αίτησης, συμπληρωματικές αποφάσεις για τους όρους εφαρμογής της παραγράφου αυτής. Αν η προθεσμία παρέλθει άπρακτη λογίζεται ως υφιστάμενη η συναίνεση για την εκτέλεση των έργων συντήρησης.
8. Αν δεν υφίσταται απόφαση παραχώρησης απαιτείται, για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου, η προηγούμενη νομιμοποίησή του κατά τις διατάξεις του άρθρου 15. Κατ΄εξαίρεση, αν υφίσταται άμεσος κίνδυνος λόγω βλάβης σε υφιστάμενες εγκαταστάσεις και έργα, υποβάλλεται στη λιμενική αρχή, όταν οι εγκαταστάσεις βρίσκονται στη θάλασσα ή στην Κτηματική Υπηρεσία αν βρίσκονται στον αιγιαλό ή την κοινόχρηστη παραλία, αίτηση εκτέλεσης των αναγκαίων τεχνικών εργασιών για την αποτροπή του κινδύνου. Η άδεια εκδίδεται χωρίς καθυστέρηση, μετά από αυτοψία και οι εργασίες εκτελούνται υπό την επίβλεψη της αρμόδιας υπηρεσίας. Αν η έκδοση καθυστερεί πέραν των δέκα ημερών , ο αιτών λαμβάνει τα απολύτως αναγκαία κατά την κρίση του μέτρα για την αποτροπή του κινδύνου. Η αρμόδια αρχή μπορεί να επιβάλει πρόστιμο με ανάλογη εφαρμογή της παραγράφου 9, αν διαπιστώσει την μη αναγκαιότητα των επεμβάσεων.
9. Αν κατά την εκτέλεση εργασιών συντήρησης έργων διαπιστωθεί απόκλιση από τη μελέτη, επιβάλλεται από την λιμενική αρχή, για έργα στη θάλασσα και την Κτηματική Υπηρεσία για έργα στην ξηρά, πρόστιμο ύψους από 10.000 έως 100.000 ευρώ, ανάλογα με το μέγεθος της απόκλισης, με την επιφύλαξη αυστηρότερων προστίμων που μπορούν να επιβληθούν για παραβίαση της κείμενης περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
10. Επιτρέπεται η κατασκευή λιμενικών έργων σε ιδιωτικά νησιά με αίτηση του ιδιοκτήτη τους προς την αρμόδια αρχή της παρ. 1, εφαρμοζομένων κατά τα λοιπά των παρ. 4 και 5 του παρόντος. Τα κατασκευαζόμενα έργα ανήκουν στο δημόσιο και για την παραχώρηση χρήσης αιγιαλού οφείλεται αντάλλαγμα χρήσης, που υπολογίζεται σύμφωνα με το άρθρο 16.

Σχόλια
  • 13 Μαΐου 2014, 10:50 | Γ. Σ. Βλάχος

    Θετική η πρόβλεψη της δεύτερης υποπαραγράφου της παραγράφου 2 του άρθρου 12. Δεν είναι είναι συμβατή προς την κοινή λογική, η τήρηση των αδοκίμων, ιδιαιτέρως χρονοβόρων διατυπώσεων του ισχύοντος νυν άρθρου 12 γιά έργα αντιδιαβρωτικής προστασίας, εκτελούμενα από το Δημόσιο, ή γιά έργα διευθετήσεως κοίτης χειμάρρου ή ποταμού εκτελούμενα υπό καθεστώς ελλοχεύοντος κοινού κινδύνου γιά συλλογικά ή ατομικά έννομα αγαθά.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:14 | Βράιλας Κωνσταντίνος

    Προτάσεις:
    1.Να αφαιρεθούν οι φράσεις «ιδιωτικές επιχειρήσεις» και «επιχειρηματικούς σκοπούς».

    2.Να περιορισθούν οι χρόνοι κατασκευής έργων.

    3.Να κηρυχθούν αυθαίρετες και κατεδαφιστέες όλες οι κατασκευές στον αιγιαλό και την παραλία με καμία δυνατότητα νομιμοποίησης, όπως ορίζει ο νόμος περί αυθαιρέτων κατασκευών 4178/2014.

    4.Υποχρεωτική η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού στο αιγιαλό και την παραλία.

    Σχόλια:
    Είναι προφανής η προσπάθεια εξυπηρέτησης «», με το πρόσχημα της οικονομικής εκμετάλλευσης των ακτών μας.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:51 | Εύη

    Το νομοσχέδιο μοιάζει να έχει καταρτιστεί αποκλειστικά για εισπρακτικούς σκοπούς και αντί να ισορροπεί μεταξύ δυο θεμιτών στόχων (που είναι η ενίσχυση των δημοσίων εσόδων και η προστασία των ακτών με ελεύθερη πρόσβαση του κοινού σε αυτές), προωθεί μόνο τον πρώτο στόχο σε βάρος του δεύτερου, που κατά την άποψή μου υπερτερεί, καθώς αφορά συνταγματικά κστοχυρωμένα δημόσια αγαθά.

    Παρά τις διαβεβαιώσεις στον Τύπο τις τελευταίες ημέρες ότι το νομοσχέδιο δεν προωθεί την νομιμοποίηση αυθαιρέτων κατασκευών πάνω στο κύμα, η διατύπωση των σχετικών διατάξεων είναι αόριστη και πράγματι αφήνει περιθώρια για παρατυπίες και η όποια διασταλτική ερμηνεία τους σίγουρα θα αποβεί εις βάρος της προστασίας των ακτογραμμών. Η δε εμπειρία του παρελθόντος μας δείχνει ότι άπαξ και χτιστεί το αυθαίρετο, σπάνια κατεδαφίζεται.

    Συμπερασματικά, χρειάζεται πολλή ακόμα επεξεργασία. Στην παρούσα του μορφή δεν πρέπει να ψηφιστεί, πρέπει να αποσυρθεί και να επιστρέψει με πολλές αλλαγές. Χρειάζεται ενεργότερη συμμετοχή του ΥΠΕΚΑ στην διατύπωση του κειμένου, δεν κατάλαβα γιατί το κατέθεσε το ΥΠΟΙΚ που δεν έχει την απαραίτητη τεχνογνωσία για το θέμα. Είπαμε ανάπτυξη, αλλά όχι και πάση θυσία και όχι καταστρέφοντας τις παραλίες μας…

  • 13 Μαΐου 2014, 10:21 | MOm Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

    Το υπό διαβούκευση νομοσχέδιο προβλέπει την παραχώρηση θαλάσσιας ζώνης σε ορισμένες περιπτώσεις με τεκμαιρώμενη θετική γνώμη από τις αρχές. Καταργεί την ελεύθερη ζώνη μεταξύ των παραχωρήσεων και σε κάποιες περιπώσεις επιτρέπει την επιχωμάτωση ανα αριθμό κλινών (!)
    Η περιβαλλοντική εκτίμηση στον τύπο οικονομικού ανταλλάγματος είναι εντελώς απροσδιόριστη και ασαφής, μη λαμβάνοντας υπόψη κανένα περβαλλοντικό παράγοντα υποβάθμισης επί της ουσίας (!)

  • 12 Μαΐου 2014, 22:04 | Άννα Πούλιου

    Δυστυχώς η Ελληνική κρατική μηχανή είναι διεφθαρμένη και γεμάτη με ελλειπών προσόντων υπαλλήλους που χρωστούν χάρες για τα ρουσφέτια με τα οποία απέκτησαν τις θέσεις τους. Ας είμαστε ρεαλιστές, αποτελούν κράτος εν κράτει που και ο εκάστοτε υπουργός (φοβισμένος πια πως θα χάσει το μισθουλάκο του) έχει ανάγκη για να εκλεγεί. Είναι βρώμικες σχέσεις δοσοληψίας οι οποίες (διανθισμένες με διαπλεκόμενα και την χαρακτηριστική ανθρώπων κατωτάτης κοινωνικής υποστάθμης νοοτροπία μίζας) δημιουργούν επικίνδυνο κοκταίηλ. Ο Ελληνικός λαός έχει χάσει πλήρως την εμπιστοσύνη του στην αρχή της χρηστής δημόσιας διοίκησης. Οι ελληνικές ακτές είναι οι μόνες στη Μεσόγειο που δεν έχουν υποστεί μαζική διάβρωση από τον ανθρώπινο παράγοντα και αυτό ακριβώς αποτελεί το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του ελληνικού τουρισμού. Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι αυτό τον πλούτο του ελληνικού τουρισμού σε χέρια υπουργών, περιφερειαρχών και των κάθε λογής διορισμένων απο αυτούς υπαλλήλων σε κτηματικές και λοιπές υπηρεσίες. Ο τρόπος πρόσληψης τους αποτελεί εγγύηση της ανηθικότητας τους. Κάθε προσπάθεια αξιοποίησης του ελληνικού αιγιαλού θα πρέπει να εγκρίνεται από ανεξάρτητη επιτροπή αξιόλογων επιστημονικών εμπειρογνωμόνων (ελλήνων και ξένων) στην οποία να συμμετέχουν και εκπρόσωποι περιβαλλοντολογικών οργανώσεων όπως η WWF, η ΜοΜ, διεθνείς προσωπικότητες με έργο στην ελληνική φύση και την ελληνική υποθαλάσσια αρχαιολογία κλπ. Πολύ απλά: δεν σας εμπιστευόμαστε και χρειαζόμαστε θεσμούς ελέγχου σας.

  • 12 Μαΐου 2014, 20:22 | Μοάτσου Τζόγια Μαρία-Λουίζα, αρχιτέκων

    Ως αρχιτέκτονας με ειδίκευση στον Καταδυτικό Τουρισμό, θεωρώ το νομοσχέδιο επιβλαβές όχι μόνο για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος αλλά και για την αειφόρο ανάπτυξη του Ελληνικού Τουρισμού. Το ΕΛΚΕΘΕ θα έπρεπε να έχει ενεργή συμμετοχή στη σύνταξη του νομοσχεδίου.

  • 12 Μαΐου 2014, 19:00 | Ελένη Θάνου

    Το άρθρο 1 είναι τόσο γενικό που επιτρέπει οτιδήποτε και ευνοεί άνομες συναλλαγές:

    «Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης παραχωρείται η χρήση αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, παρακείμενης στον αιγιαλό ζώνης θάλασσας ή λιμνοθάλασσας πλάτους μέχρι πεντακοσίων (500) μέτρων, όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2, σε φορείς του δημόσιου τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν δημόσιους, κοινωφελείς, ερευνητικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς, όταν η παραχώρηση κρίνεται απολύτως απαραίτητη για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. »

    Ο επιδιωκόμενος σκοπός καθε επιχείρησης ειναι το κέρδος, αρα νομιμοποιειται οποιαδήποτε παρέμβαση στον αιγιαλό που θα βοηθήσει σε αυτο το σκοπό!!!! Ελπίζω με τη βοήθεια των τεκμηριωμένων παρατηρήσεων να αντιληφθήκατε τα λάθη και να τα διορθώσετε, αν οχι δεν θα προκειται για λάθη αλλα για έγκλημα κατα της χώρας και των επόμενων γενεών.

    Προφανώς πρεπει να αδειοδοτηθούν χώροι για υδροπλάνα, η χώρα μας έχει μεγάλη αναγκη καθε μορφής συγκοινωνίας και θα μπορούσαν να προβλεφθούν ειδικές διαταξεις, είναι απαράδεκτο οτι τοσα χρόνια δεν καταφερε το Ελληνικο Δημόσιο να ρυθμίσει το θέμα και κάποιοι άνθρωποι εχουν επενδύσει χωρίς αντικρυσμα, ενω οι πολίτες ταλαιπωρούνται με ακριβές μεταφορές. Αντίθετα, η τσιμεντοποίηση των ακτών μας σε στυλ Ισπανιας δεν θα προάγει ουτε τον τουρισμό ουτε την οικονομία.

    Πουθενα στο νομοσχέδιο δεν αναφερεται η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα των παραλιών και η προβλεψη για ελευθερους χώρους και προσβαση στους πολίτες.

  • 12 Μαΐου 2014, 18:19 | Μπούσιος Θεόδωρος

    Το νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο, καμία παρεμβολή στον αιγιαλό περα κάποιες πρόχειρες κατασκευές οι οποίες το χειμώνα θα ξεστήνονται.

  • 12 Μαΐου 2014, 07:38 | Αθανάσιος Θεοδωράκης

    Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί πάραυτα, διότι υποσκάπτει την βασική αρχή της βιωσιμότητας. Επίσης η έννοια του δημοσίου συμφέροντος και της δημόσιας κτήσης δεν κατοχυρώνονται με το νομοσχέδιο αυτό, δεν είναι δυνατόν να στηριχθεί έτσι η βιώσιμη ανάπτυξη από την οποία εξαρτάται το μέλλον του τόπου.

  • 11 Μαΐου 2014, 21:36 | Πιπεροπούλου Μελπομένη, αρχιτέκτων μηχ/κος

    Η παραχώρηση του αιγιαλού και των παρόχθιων περιοχών σε ιδιώτες για την ανάπτυξη επιχειρηματικών σκοπών, είναι μια πρόταση απειλητική και κρύβει – εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας θα πρέπει σίγουρα να αποτελεί πρωταρχικό στόχο της κάθε κυβερνήσεως. Η ανάπτυξη αυτή όμως θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης. Η χώρα μας διαθέτει μεγάλο φυσικό πλούτο, τον οποίο οφείλει να αξιοποιήσει ώστε να ορθοποδήσει σε αυτή τη δύσκολη οικονομική περίοδο. Αυτή η αξιοποίηση θα πρέπει να γίνει με γνώμονα τη διατήρηση και διαφύλαξη των φυσικών πόρων και όχι με την πλήρη και άκριτη εκμετάλλευση τους. Ας μην ξεχνάμε πώς αυτό που προσελκύει τουρίστες στην Ελλάδα είναι οι φυσικές της ομορφιές. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να προσανατολιστεί η οποιαδήποτε στρατηγική ανάπτυξης. Επιπλέον η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ορίζεται από το σύνταγμα. Κάθε νόμος που αντιτίθεται σε αυτό, είναι αντισυνταγματικός.

  • 11 Μαΐου 2014, 19:15 | MEDASSET ΕΛΛΑΣ

    Στο συγκεκριμένο άρθρο δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα παρακάτω:
    – Η οδηγία πλαίσιο για τα νερά της ΕΕ (Ν. 3199/2003 & ΠΔ 51/2007)
    – Τα διαχειριστικά σχέδια και σχέδια δράσης που απορρέουν από τις πιο πάνω οδηγίες πλαίσια.
    – Το πρωτόκολλο ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιων ζωνών.
    Υπάρχει ασυμβατότητα με τις παραπάνω οδηγίες πλαίσια και τους περιβαλλοντικούς στόχους που απορρέουν από αυτές αλλά και από την εθνική νομοθεσία όπως τον Ν2791/2001

  • 11 Μαΐου 2014, 18:58 | Δημήτριος Κ.

    Παράγραφος 1
    Αφαίρεση «Ερευνητικών & Επιχειρηματικών» σκοπών, καθώς και «ιδιωτικών επιχειρήσεων».

    Παράγραφος 2
    Ρητά ορισμένη η περίοδος παραχώρησης για εκτέλεση έργων, και σε καμία περίπτωση άνω των 9 μηνών (Σεπτέμβρη-Μαϊο) όπως ορθώς προτάθηκε από τον «Αριστοτέλη». Επομένως συνολικά απαράδεκτη.

    Παράγραφος 9

    Το πρόστιμο ως ορίστηκε ενέχει φύση παραβόλου. Όπως πολύ σωστά τέθηκε ήδη αναφορικά με το ύψος του προστίμου:
    «πρόστιμο ίσο με το άθροισμα του αναλυτικού κόστους των έργων και του διπλάσιου αναλυτικού κόστους κατεδάφισής τους, το 30% του οποίου πρέπει να καταβληθεί πριν από οποιαδήποτε δικαστική ή διοικητική προσφυγή του εγκαλούμενου».

    Επιπλέον: Εαν διαπιστωθεί επιπλέον απόκλιση των εργασιών μετά από την επιβολή του προστίμου, επιβάλλεται:
    α) η άμεση κατεδάφιση της όποιας κατασκευής και η αποκατάσταση του περιβάλλοντος χώρου
    β) οριστική και αμετάκλητη ανάκληση της παραχώρηση χρήσης.

  • 11 Μαΐου 2014, 11:09 | Αριστοτέλης

    Παρ. 1:
    Να καταργηθούν οι φράσεις «ιδιωτικές επιχειρήσεις» και «επιχειρηματικούς σκοπούς». Ρητή αναφορά ότι τα έργα πρέπει να είναι ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ χαρακτήρα.

    Παρ. 2:
    Δεν νοείται απεριόριστος χρόνος παραχώρησης για έργα. Τυχόν τέτοια παραχώρηση να έχει διάρκεια το πολύ 9 μήνες, από Σεπτέμβριο έως Μάιο.

  • 9 Μαΐου 2014, 14:02 | Σαράντης Ηλιόπουλος

    … υπάρχει μια πολύ απλή λύση για την συμβίωση «περιβάλλοντος» και «ανάπτυξης» :
    Θα μπορούσε στο Σύνταγμα να υπάρχει όρος που να απαγορεύει σε μία κυβέρνηση να παραδίδει στην επόμενη λιγότερο «περιβάλλον» απ’ όσο παραλαμβάνει… και με τον όρο «περιβάλλον» θα εννοείται αιγιαλός, δάση, δασική έκταση, αρχαία κλπ,
    ενώ θα μπορεί να εμπορεύεται κατασχεμένα ακίνητα (εφόσον δεν έχουν περιβάλλον) …

    Επίσης οποιοδήποτε έργο σε περιβάλλον δεν θα αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς κατά του Δημοσίου συμφέροντος για παραπάνω από 12 μήνες, ούτε και θα δημιουργούνται προσκόμματα στην ελεύθερη πρόσβαση …

    Ιδέες και προτάσεις υπάρχουν, αλλά όταν το κίνητρο είναι το κέρδος και εντολές έξωθεν, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο παρουσιάζεται ως ρεαλιστική και μοναδική λύση …

  • 9 Μαΐου 2014, 08:11 | Εβίνα Γαβαλάκη, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ

    Στο νομοσχέδιο δεν γίνεται καμία αναφορά στη δεσμευτική νομοθεσία περί Διαχείρισης Υδατικών Πόρων, με τις προβλέψεις της οποίας παρατηρούνται πολλές αντιφάσεις που εγκυμονούν κινδύνους επιπλοκών. Ειδικότερα:

    Η διαχείριση των υδατικών πόρων διέπεται από τις διατάξεις του Ν. 3199/2003 και του ΠΔ 51/2007, σε εφαρμογή του κοινοτικού θεσμικού πλαισίου που καθορίζεται από την Οδηγία 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων». Σύμφωνα με το ισχύον αυτό θεσμικό πλαίσιο, έχουν καταρτισθεί υπό την επίβλεψη του ΥΠΕΚΑ και ειδικότερα της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, δημοσιοποιηθεί και εγκριθεί από την Εθνική Επιτροπή Υδάτων τα προβλεπόμενα στο άρθρο 10 του ΠΔ 51/2007, Σχεδία Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής της χώρας (http://wfd.ypeka.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=113&Itemid=19), τα οποία συνοδεύονται από Έγκριση Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Κοινή Απόφαση Υπουργών ΠΕΚΑ, Οικονομικών, Εσωτερικών, Ανάπτυξης- Ανταγωνιστικότητας-Υποδομών-Μεταφορών και ∆ικτύων, Παιδείας-Θρησκευμάτων-Πολιτισμού και Αθλητισμού, Υγείας, Αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων) για τα μέτρα και έργα, που προτείνονται ως απαραίτητα για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων (δηλαδή της αποδεκτής οικολογικής και χημικής ποιότητας των υδάτων) που έχουν τεθεί για κάθε επιφανειακό υδάτινο σώμα (λίμνη, ποταμό, παράκτιο ή μεταβατικό).

    Οποιαδήποτε επέμβαση σε υδάτινα σώματα,(υπό τις προϋποθέσεις και με τις διαδικασίες που προβλέπονται με το παρόν νομοσχέδιο), η οποία δεν έχει εξετασθεί στο πλαίσιο των εγκεκριμένων Σχεδίων Διαχείρισης και δεν έχει υποστεί την προβλεπόμενη στο άρθρο 15 του ΠΔ 51/2007 διαδικασία διαβούλευσης/δημοσιοποίησης, παραβιάζει το περιβαλλοντικό κεκτημένο των ανωτέρω νομοθετημάτων και ειδικότερα τα αναφερόμενα στο άρθρο 4 του ΠΔ 51/2007. Οδηγεί κατά συνέπεια σε ασυμβατότητα με τους περιβαλλοντικούς στόχους και κατάφορη παραβίαση της σχετικής εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας και θα προκαλέσει την άμεση αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

  • 8 Μαΐου 2014, 17:50 | Γιώργος

    παρ 1 απαλοιφή των λέξεων «ιδιωτικές επιχειρήσεις» και επιχειρηματικοί σκοποί» καθώς και λόγω κρίσης δεν μας χρειάζονται οι «ερευνητικοί σκοποί» το πλάτος παραχώρησης για συγκεκριμένο και περιορισμένο χρόνο (το πολύ 10 έτη)να είναι το πολύ 50 μ και όχι 500 μ πλάτος. Η παρ 2 κρίνεται συνολικά μη αποδεκτή. Αν αφαιρεθούν – εισακουσθούν τα παραπάνω το υπόλοιπο άρθρο ας περάσει!!

  • 8 Μαΐου 2014, 15:52 | Τούνη Λουϊζα

    Υπάρχει και δημόσιο συμφέρον προστασίας περιβάλλοντος (παρ 6 – αν και δεν φαίνεται πουθενά σε αυτό το νομοσχέδιο).
    Οι παραλίες και η ακτές μας δεν μας ανήκουν να τις παραχωρούμε στους ιδιώτες. Πρέπει να παραχωρηθούν στα παιδιά μας, στην αρχική ή σε καλύτερη φυσική κατάσταση. Η οικονομική τουριστική ανάπτυξη που προβλέπεται τις υποβαθμίσει.

  • 7 Μαΐου 2014, 21:07 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    Τὸ πλάτος 500 μέτρων στὴν παρ. 1 προφανῶς ἀναφέρεται στὴν θαλάσσια ζώνη, δηλαδή τὴν ἀπόσταση ἀπὸ τὴν ἀκτογραμή. Γιὰ λόγους σαφήνειας σκόπιμο εἶναι νὰ ἀναδιατυπωθεῖ «Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα ………….. παραχωρείται …………… ………. πλάτους μέχρι πεντακοσίων (500) μέτρων ἀπὸ τὴν ἀκτή, όχθης, παρόχθιας ζώνηςζ…».

    Τὸ τελευταῖο ἐδάφιο τῆς παρ. 3 περ. α΄ πρέπει νὰ ἐπαναδιατυπωθεῖ ὡς ἑξῆς «Για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων απαιτείται στις περιπτώσεις αυτές γνωμοδότηση της Κτηματικής Υπηρεσίας για το επιτρεπτό της παραχώρησης και σύμφωνη γνώμη των Υπουργείων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Ναυτιλίας και Αιγαίου και Εθνικής Άμυνας.»
    Τοῦτο διότι, ἡ μὲν ἀναφορά στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας στερεῖται νοήματος, ἡ δὲ γνώμη τῶν λοιπῶν μονάχα ἄν εἶναι σύμφωνη παρέχει ἐχέγγυα ἐπαρκοῦς προστασίας.

  • 7 Μαΐου 2014, 20:08 | Καζδαγλη Νικη

    Δηλαδή οι τουριστικά κορεσμένες παραλίες αντί να «μπουν σε τάξη» θα αποκτήσουν και τεχνικά συμπλέγματα νησίδων, κάνοντας την όποια φυσική ομορφιά τους έχει απομείνει να «πάει περίπατο». Μαζί της βέβαια θα πάνε περίπατο για να βρουν άλλον τόπο διακοπών και οι τουρίστες καθώς και τα επιχειρηματικά κέρδη και τα φορολογικά έσοδα του κράτους. Επειδή ζούμε στην Έλλάδα,και δεν έχουμε αυταπάτες, με ποιες (κόπι-παστ) Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων θα διερευνηθούν οι επιπτώσεις αυτών των έργων στη φυσική ροή των θαλάσσιων ρευμάτων, στη μεσο-μακροπρόθεσμης διαμόρφωσης της ακτογραμμής και στην ιχθυοπανίδα; Στις περιοχές NATURA, για τις οποίες ακόμη δεν έχουν συνταχθεί ειδικές διαχειριστικές μελέτες και δεν εχουν συσταθεί Φορείς Διαχείρισης, ποιος και πως θα εγκρίνει τις ΜΠΕ;
    Όταν η επιχείρηση η οποία θα προβεί σε αυτές τις κατασκευές πάψει τη λειτουργία της, από ποιόν και πως θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σε αποκατάσταση περιβάλλοντος;
    Η Κομισιόν φέρνει προς συζήτηση κανονισμό για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό στην Ε.Ε. Γιατί δεν περιμένουμε ώστε η όποια νομοθετική πρωτοβουλία της Έλλάδας να μην έρχεται για μια κόμη φορά σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή;

  • 7 Μαΐου 2014, 19:01 | ´Ιρις Π.

    Στην Παράγραφο 6 να προστεθεί και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
    Επίσης θα έπρεπε να περιλαμβάνονται οι εξής παράγραφοι της ισχύουσας νομοθεσίας.
    «Στις πράξεις παραχώρησης μπορούν να τίθενται οποιοιδήποτε όροι ή περιορισμοί, ιδίως για λόγους ασφάλειας, δημόσιας ανάγκης ή εθνικής άμυνας, προστασίας αρχαίων, όπως όροι για κατασκευή κεκλιμένων επιπέδων ή άλλων έργων προς εξυπηρέτηση αναγκών των ενόπλων δυνάμεων.»
    «Η αξιοποίηση του αιγιαλού και της παραλίας με την παραχώρηση και την εκτέλεση έργων πρέπει να εξασφαλίζει και να μην εμποδίζει την ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση των πολιτών στην παραλία και αιγιαλό, εκτός αν τούτο επιβάλλεται για λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας, προστασίας αρχαίων, του περιβάλλοντος ή της δημόσιας υγείας.»
    » Απαγορεύεται η παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας, εκτός αν τούτο επιβάλλεται για λόγους εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης ή ασφάλειας ή προστασίας αρχαίων.»

  • 7 Μαΐου 2014, 15:14 | Ιωάννης Ρώτας

    Παράγραφος 1. Δεν γίνεται απολύτως σαφές τι αναφέρεται στους φορείς του δημοσίου και τι αναφέρεται στους ιδιώτες.
    Για οποιοδήποτε δημόσιο έργο (συνήθως πάντοτε έχουν πλάτος που υπερβαίνει τα 500 μέτρα), θα απαιτείται απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Αυξάνεται η γαρφειοκρατία άνευ λόγου. Η απόφαση θα ήταν δυνατόν να απαιτείται μόνον γαι έργα ιδιωτών.
    Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 αντίκειται με την παράγραφο 1.
    Παράγραφος 3. Μέχρι σήμερα ήταν απαραίτητες 14 γνωματεύσεις (ΥΠΕΚΑ 3 Διευθύνσεις, ΓΕΝ 2 Διευθύνσεις, ΥΕΝ, Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Εναλίων, Νεωτέρων Μνημείων, ΕΟΤ, Υπ. Αιγαίου, ΟΤΑ, ενίοτε Αγροτικής Ανάπτυξης και Υπ. Μεταφορών). Το Παιδείας που εμπλέκεται σε θέματα αιγιαλού ;;;

    Ομοίως θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορετικές παράγραφοι για την παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση δημοσίων έργων, από την παραχώρηση χρήσης για την εκτέλεση ιδιωτικών έργων.

  • 7 Μαΐου 2014, 11:44 | Βασιλική Κολοκοτρώνη

    Με ποιό σκεπτικό παραχωρείτε γιά επιχειρησιακή χρήση και στην ουσία ανεξέλεγκτα τις παραλίες της χώρας? Πέραν του ζητήματος της συνταγματικά κατοχυρωμένης ελεύθερης πρόσβασης, προκύπτει κίνδυνος γιά το περιβάλλον, και τελικά απαξίωσης της φυσικής ομορφιάς που αποτελεί και το πλεονέκτημα της Ελληνικης τουριστικής πρότασης. Δεν έχετε υπ΄όψιν σας το Ισπανικό παράδειγμα? Αυτή είναι η ανάπτυξη που θα σώσει τη χώρα? Τεράστιες τουριστικές μονάδες και κλεισμένες παραλίες, ομπρέλες και beach bars παντού? Εσείς οι ίδιοι πού πάτε διακοπές? Η ανάπτυξη πρέπει να ξεκινήσει από την παιδεία, τη σωστή αναβάθμιση των αρχαιολογικών και ιστορικών χώρων και μνημείων (που προυποθέτει παιδεία), την ανακαίνιση και σωστή λειτουργία των μουσείων ανά τη χώρα και την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, όχι εκδήμευση και απαξίωση του οικονομικού πόρου που αποτελεί το φυσικό περιβάλλον. Είναι καθήκον σας να προασπίζετε αυτά τα δικαιώματα, ιδιαίτερα σε στιγμές κρίσης. Τα σχετικά άρθρα πρέπει να διαγραφούν.

  • 6 Μαΐου 2014, 15:35 | Τελώνη Δήμητρα-Δώρα

    Στην ουσία το συγκεκριμένο νομοσχέδιο διευκολύνει τους επιχειρηματίες να εκμεταλλεύονται τον φυσικό πλούτο της χώρας με ολέθρια αποτελέσματα (που ήδη έχουμε βιώσει στην Ελλάδα και άλλες χώρες για το περιβάλλον) εις βάρος των πολιτών ενώ παράλληλα η αντισυνταγματικότητα αυτού έχει ήδη τεκμηριωθεί από άλλους σχολιαστές και αρθρογράφους. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί. Δεν θα προσθέσω περισσότερα…Μία φράση μόνο –> Σταματήστε το ξεπούλημα της χώρας

  • 6 Μαΐου 2014, 12:47 | Π.Παραδεισοπούλου

    Ο στόχος του νομοσχεδίου είναι η τελειωτική καταστροφή του κυρίαρχου πλουτοπαραγωγικού πόρου της χώρας. Δεν εξυπηρετεί τίποτα αυτή η κοντόφθαλμη οπτική, πέρα από βραχυπρόθεσμα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας διπλεκόμενα συμφέροντα. Κρίμα που το «εθνικό πάθημα» δεν οδήγησε τουλάχιστον σε ένα «μάθημα».

  • 6 Μαΐου 2014, 11:32 | ΣΚΟΥΡΛΗΣ Δ.

    Αντιμετωπίζεται το θέμα λήψης γεωλογικών τομών στο πυθμένα της θάλασσας για τη σύνταξη της μελέτης του έργου; (Κάτι που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να γίνει με ένα έγγραφο του Υπ. Πολιτισμού με σύμφωνη γνώμη του ΓΕΝ).

  • 5 Μαΐου 2014, 08:44 | Μαρία Διαλησμά

    Βασικό πλεονέκτημα της χώρας μας για να προσελκύσει τουρισμό, είναι η φυσική ομορφιά της και το αρμονικό δέσιμο των κτισμάτων με το φυσικό περιβάλλον, που τη διαφοροποιεί από τα τυποποιημένα τουριστικά συγροτήματα που μπορεί να βρεί σε όλο τον κόσμο. Πρέπει το νομοσχέδιο να θέτει περιορισμούς στην κατασκευή κτισμάτων που ξεφεύγουν από την κλίμακα του περιβάλλοντος χώρου και να προβλέπει περιοχές που δε θα επιτρέπεται οικοδομική δραστηριότητα.

  • 4 Μαΐου 2014, 08:32 | Βαγγέλης

    Το παρόν άρθρο είναι απαράδεκτο διότι: 1ον Έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ορίζει το Σύνταγμα, σχετικά με την προστασία των ακτών. 2 Η γενικόλογη πρόταση «για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν δημόσιους, κοινωφελείς, ερευνητικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς» οδηγεί στην άνευ ελέγχου τσιμεντοποίηση των ακτών.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:23 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Άρθρο 12 – παρ. 01

    Πρέπει να καθορισθούν με σαφήνεια η φύση και η μονιμότητα των έργων στα οποία αναφέρεται το παρόν άρθρο.
    Επίσης, είναι απαραίτητος ο προσδιορισμός της φύσης του «επιδιωκόμενου σκοπού» και ειδικά του οφέλους που άμεσα ή έμμεσα προκύπτει για το Δημόσιο συμφέρον.

    Η διατύπωση της παραγράφου είναι δυνατό να χαρακτηριστεί αντιφατική προς διατυπώσεις άλλων άρθρων.

    Η εκτέλεση τεχνικών έργων επί του αιγιαλού ή της παραλίας θα πρέπει να επιτρέπεται μόνον εφόσον προηγηθεί η διαδικασία των άρθρων 12 ή 14 του ν. 2971/2001, που προβλέπουν, υπό προϋποθέσεις, δυνατότητα κατασκευής τεχνικών έργων είτε για την αποτροπή της διαβρώσεως της ακτής από τη θάλασσα (άρθρο 12) είτε για την εξυπηρέτηση εμπορικών, βιομηχανικών, συγκοινωνιακών, λιμενικών ή άλλων συναφών ειδικών σκοπών (άρθρο 14).
    Εάν η διαδικασία αυτή δεν τηρηθεί, τα ανεγερθέντα κτίσματα ή οι άλλες κατασκευές εν γένει είναι αυθαίρετα και κατεδαφιστέα, ενώ, κατά πάγια νομολογία, ούτε ο χρόνος κατασκευής ούτε ο μόνιμος ή μη χαρακτήρας των εγκαταστάσεων ούτε η υπαιτιότητα του κατασκευαστή δύνανται να επηρεάσουν τη νομιμότητα του εκδιδομένου πρωτοκόλλου κατεδαφίσεως (βλ. ΣΕ 826/2009, 1931/2008 κ.ά.).

    Το ζήτημα δε εάν ο χώρος του αιγιαλού ή της παραλίας που καταλαμβάνουν οι αυθαίρετες κατασκευές φέρεται ως ανήκων σε ιδιώτες και όχι στο Δημόσιο, λόγω μη συντελέσεως της αναγκαστικής απαλλοτριώσεώς του, δεν ασκεί επιρροή επί του χαρακτηρισμού των ανωτέρω κατασκευών ως αυθαιρέτων και κατεδαφιστέων (βλ. ΣΕ 1529/2008, 976/2007, 4222/2005, πρβλ. ΣΕ 1931/2008). (Δ)

    Άρθρο 12 – παρ. 02

    Πρέπει να καθορισθούν με σαφήνεια η φύση και η μονιμότητα των «επιχειρηματικών σκοπών που δεν συνδυάζονται με την εκτέλεση έργων» καθώς και το όφελος που άμεσα ή έμμεσα προκύπτει για το Δημόσιο συμφέρον.

    Άρθρο 12 – παρ. 06

    Να προστεθεί στους λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος «… και εν δυνάμει μη αναστρέψιμων επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον»

    Άρθρο 12 – παρ. 09

    Το ύψος του προστίμου πρέπει να έχει χαρακτήρα αποτρεπτικό και όχι συμβολικό, για τούτο προτείνεται «πρόστιμο ίσο με το άθροισμα του αναλυτικού κόστους των έργων και του διπλάσιου αναλυτικού κόστους κατεδάφισής τους, το 30% του οποίου πρέπει να καταβληθεί πριν από οποιαδήποτε δικαστική ή διοικητική προσφυγή του εγκαλούμενου».

    Άρθρο 12 – παρ. 10

    Ακόμα και για λιμενικά έργα σε ιδιωτικά νησιά πρέπει να εκδίδεται η σχετική «Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων» με ιδιαίτερη έμφαση στο υποθαλάσσιο φυσικό περιβάλλον (πχ λιβάδια posidonia oceanica) και στις ακτομηχανικές επιπτώσεις (επιπτώσεις διαβρώσεων κλπ)

    Άρθρο 12 – Γενικός Σχολιασμός

    Η εκτέλεση τεχνικών έργων επί του αιγιαλού ή της παραλίας θα πρέπει να επιτρέπεται μόνον εφόσον προηγηθεί η διαδικασία των άρθρων 12 ή 14 του ν. 2971/2001, που προβλέπουν, υπό προϋποθέσεις, δυνατότητα κατασκευής τεχνικών έργων είτε για την αποτροπή της διαβρώσεως της ακτής από τη θάλασσα (άρθρο 12) είτε για την εξυπηρέτηση εμπορικών, βιομηχανικών, συγκοινωνιακών, λιμενικών ή άλλων συναφών ειδικών σκοπών (άρθρο 14).

    Εάν η διαδικασία αυτή δεν τηρηθεί, τα ανεγερθέντα κτίσματα ή οι άλλες κατασκευές εν γένει είναι αυθαίρετα και κατεδαφιστέα, ενώ, κατά πάγια νομολογία, ούτε ο χρόνος κατασκευής ούτε ο μόνιμος ή μη χαρακτήρας των εγκαταστάσεων ούτε η υπαιτιότητα του κατασκευαστή δύνανται να επηρεάσουν τη νομιμότητα του εκδιδομένου πρωτοκόλλου κατεδαφίσεως (βλ. ΣΕ 826/2009, 1931/2008 κ.ά.).

    Το ζήτημα δε εάν ο χώρος του αιγιαλού ή της παραλίας που καταλαμβάνουν οι αυθαίρετες κατασκευές φέρεται ως ανήκων σε ιδιώτες και όχι στο Δημόσιο, λόγω μη συντελέσεως της αναγκαστικής απαλλοτριώσεώς του, δεν ασκεί επιρροή επί του χαρακτηρισμού των ανωτέρω κατασκευών ως αυθαιρέτων και κατεδαφιστέων (βλ. ΣΕ 1529/2008, 976/2007, 4222/2005, πρβλ. ΣΕ 1931/2008). (Δ)

  • 2 Μαΐου 2014, 11:10 | Νικόλαος Γεωργάκης

    Άρθρο 12 παράγραφος 1, θα πρέπει να διορθωθεί από «… όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2, …» σε «…όχθης, παρόχθιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου ποταμών ή λιμνών του άρθρου 2 παρ. 2 πλάτους μέχρι πεντακοσίων (500) μέτρων, …».

  • 2 Μαΐου 2014, 10:24 | Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο

    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Να τροποποιηθεί ως εξής:
    «5. Το αντάλλαγμα χρήσης της παραχωρούμενης έκτασης υπολογίζεται κατά το άρθρο 16, εκτός αν συντρέχει απαλλαγή κατά την παρ. 2 του άρθρου 10. Ο παραχωρησιούχος δεν επιτρέπεται να συνάπτει συμφωνίες για την από κοινού χρήση της εγκατάστασής του με τρίτους.».

  • 2 Μαΐου 2014, 10:47 | ΑΙΟΛΙΚΗ ΜΗΛΟΥ ΑΕ

    Η απόφαση για την παραχώρηση αιγιαλού εκδίδεται από τον ΓΓ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ενώ η παραχώρηση θαλάσσιου πυθμένα γίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Η διαφοροποίηση αυτή προκαλεί πρόσθετη, χρονοβόρα διαδικασία δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη. Προτείνεται η απόφαση για την παραχώρηση του θαλάσσιου πυθμένα να εκδίδεται, όπως και για τον αιγιαλό, από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:40 | Νικόλαος Γεωργάκης

    Στην παράγραφο 3 εδάφιο α, δεν γίνετε πρόβλεψη της αντικατάστασης των γνωμοδοτήσεων των Υπουργείων Ναυτιλίας, Αιγαίου από άλλο αρμόδιο Υπουργείο (ΥΠΕΚΑ)

  • 2 Μαΐου 2014, 10:53 | Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων

    Παράγραφος 7 και 8

    Στις παραγράφους αυτές, καθορίζονται οι προϋποθέσεις νόμιμης συντήρησης έργων, ειδικά σε περιπτώσεις που δεν προδιαγράφονται στην πράξη παραχώρησης. Δεν διευκρινίζει, για τα ήδη υφιστάμενα έργα των οποίων οι πράξεις παραχώρησης δεν προέβλεπαν κάτι για συντηρήσεις, πώς αυτές θα αντιμετωπιστούν.
    Επίσης από το παρόν σχέδιο νόμου, για όσα έργα/εγκαταστάσεις έχει ακολουθηθεί η διαδικασία του άρθρου ΙΙ του Ν.2971/2001 και έχει χορηγηθεί απόφαση Διατήρησης των εγκαταστάσεων στον αιγιαλό, δεν διασαφηνίζεται, μετά τη λήξη της απόφασης, με ποιες διατάξεις θα ανανεωθούν.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:57 | Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων

    Διαφαίνεται η υποχρέωση ξεχωριστής ΜΠΕ για σκάλες φόρτωσης. Δεν διευκρινίζει τί πρέπει να γίνεται εάν η σκάλα φόρτωσης μεταλλεύματος ή ορυκτών προϊόντων, είναι συνοδό έργο του κυρίως εξορυκτικού έργου (οπότε συμπεριλαμβάνεται, κατά το Ν. 4014/2011 στη ΜΠΕ του κύριου έργου)

  • 2 Μαΐου 2014, 10:44 | ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ

    Επί της παραγράφου 6 του άρθρου 12:

    Με την παράγραφο αυτή αφαιρείται κάθε δυνατότητα κατασκευής Υδροηλεκτρικών έργων και έργων Αντλησοταμίευσης από ιδιώτες παραγωγούς, καταστρατηγείται όλη η μέχρι τώρα ανάπτυξη έργων Α.Π.Ε. με πρώτη ύλη – καύσιμο το Νερό (Η2Ο), γίνεται προσβολή της Ευρωπαϊκής Νομοθεσία για προώθηση των Ανανεωσίμων Πηγών Ενέργειας ως έργων δημοσίας ωφέλειας και καταπατάται το δικαίωμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
    Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατό, ιδιωτικά έργα που έχουν αδειοδοτηθεί κανονικά και λειτουργούν να περιέρχονται αυθαιρέτως στο Δημόσιο.

    Για το λόγο αυτό θεωρούμε αυτονόητη την εξής προσθήκη:

    «Προκειμένου για Έργα Α.Π.Ε. και Αντλησοταμίευσης που υλοποιούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις, συστήνεται δικαίωμα επιφάνειας κατά το νόμο 3986/2011, όπως σήμερα ισχύει, υπέρ της ιδιωτικής επιχείρησης, η οποία διατηρεί δικαίωμα αποζημίωσης, συναρτήσει του κόστους επένδυσης, σε κάθε περίπτωση κατάργησης ή περιορισμού του δικαιώματός της.»

  • 2 Μαΐου 2014, 09:06 | WWF

    Δυστυχώς, και στην περίπτωση αυτή, το νομοσχέδιο επιδεινώνει από πολλές απόψεις τις ισχύουσες ρυθμίσεις. Πέρα από το γεγονός ότι χάνεται η ευκαιρία για τον καθορισμό ενός γενικού πλαισίου για τις παραχωρήσεις, σύμφωνου με τις σύγχρονες αντιλήψεις (π.χ., για την ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου), το οποίο θα σέβεται τον κοινόχρηστο χαρακτήρα και την οικολογική σημασία της παράκτιας (παρόχθιας) ζώνης, μπορούν ενδεικτικά να αναφερθούν τα εξής:

    (α) Μολονότι η κείμενη νομοθεσία ήδη προβλέπει την παραχώρηση πυθμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει για πρώτη φορά και την παραχώρηση θαλάσσιας ζώνης και υδάτινου στοιχείου λιμνών και ποταμών [άρθρο 12 παρ. 1 – για το παλαιότερο καθεστώς, που δεν προβλέπει παρόμοια δυνατότητα, πρβλ. τις γνωμοδοτήσεις ΝΣΚ 420/2007, 315/2006, που επισημαίνουν «ουσιώδεις διαφορές» στην μορφολογία μεταξύ όχθης-λιμνών-ποταμών και παραλίας-θάλασσας] , σε ορισμένες περιπτώσεις με τεκμαιρόμενη (άρα, αναιτιολόγητη, και χωρίς ουσιαστική έρευνα) θετική γνώμη [13 παρ. 1, τελευταίο εδάφιο].

    (β) Επιτρέπονται θαλάσσια και λιμναία πάρκα αναψυχής μέχρι 1500 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς άλλα κριτήρια.

    (γ) Αυξάνεται το εμβαδόν των επιτρεπόμενων εξεδρών [άρθρο 13 παρ. 1]

    (δ) Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (!) θαλάσσιου χώρου, για στρατηγικές επενδύσεις ή στα πλαίσια ΕΣΧΑΔΑ/ΕΣΧΑΣΕ, σε έκταση μέχρι 5 τετραγωνικά μέτρα ανά κλίνη

    (ε) Επιτρέπονται δραστηριότητες που προϋποθέτουν μόνιμες, πακτωμένες κατασκευές (π.χ. γήπεδα αθλοπαιδιών), οι οποίες θα παραμείνουν και μετά την εγκατάλειψη της δραστηριότητας [ πρβλ. άρθρο 17 παρ. 6, με το οποίο εισάγεται η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης να κατεδαφίσει τα έργα αυτά «….αν δεν κρίνεται σκόπιμη η διατήρηση και χρήση τους στα πλαίσια νέας παραχώρησης»], με αποτέλεσμα την κατάληψη των παραλιών με αυθαίρετα ή και εγκαταλειμμένα κτίσματα.

    (στ) Δεν λαμβάνεται υπόψη το εύρος: εάν ο αιγιαλός και η παραλία έχουν μικρό εύρος και παραχωρηθούν για απλή χρήση, καταστρατηγείται έμμεσα ο δημόσιος και κοινόχρηστος χαρακτήρας τους διότι δεν απομένει ελεύθερος χώρος.

    (ζ) Δεν λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των ΑΜΕΑ ως χρηστών της παραλίας.

    (η) Είναι χαρακτηριστικό ότι για το αντάλλαγμα χρήσης προβλέπεται μαθηματικός τύπος, με συντελεστή βαρύτητας περιβαλλοντικών επιπτώσεων, που καθορίζει, βάσει απροσδιόριστων κριτηρίων και αμφίβολης τεχνογνωσίας, ο Υπουργός Οικονομικών [16 παρ. 6].

  • 2 Μαΐου 2014, 09:00 | ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΑΒΕΤΕ

    Αναμόρφωση παραγράφου 3 (α) του άρθρου 12:

    Εφόσον για ένα έργο που πρόκειται να αξιοποιήσει Ύδατα ποταμών ή λιμνών (Φράγμα, Υδροηλεκτρικό, Αντλησοταμιεύσεις), έχει εκδοθεί ΑΕΠΟ, είναι προφανές ότι αυτή αφορά το σύνολο της εγκατάστασης και των εργασιών και όλη την περιοχή επέμβασης άρα και τις παρόχθιες ζώνες, όχθη κλπ. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται ζήτημα εκ νέου περιβαλλοντικής αδειοδότησης για τμήμα της περιοχής επέμβασης το οποίο έχει ήδη αδειοδοτηθεί.

  • 2 Μαΐου 2014, 00:10 | Παναγιώτα Θεοδώρου, ΑΡΧΕΛΩΝ

    Τόσο το παρόν άρθρο, όσο και το άρθρο 15 έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της προστασίας του αιγιαλού. Είναι δε βέβαιο ότι θα επιφέρουν ολοκληρωτική αλλοίωση και υποβάθμιση του ευαίσθητου παράκτιου οικοσυστήματος, καθώς όχι μόνο νομιμοποιούν τις υφιστάμενες αυθαίρετες κατασκευές αλλά και ανοίγουν το δρόμο για τη μαζική δημιουργία νέων. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί δε, η απουσία ειδικής πρόβλεψης για τις παράκτιες περιοχές της χώρας που είναι ενταγμένες στο οικολογικό δίκτυο Natura 2000, με ορατό κίνδυνο να ακυρωθεί οριστικά ο σκοπός διατήρησης αυτών.
    Τέτοιου είδους ρυθμίσεις είναι βέβαιο ότι όχι μόνο θα υποβαθμίσουν το τουριστικό προϊόν της χώρας, αλλά μετά βεβαιότητας θα θέσουν τη χώρα υπόλογη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για παραβίαση των ευρωπαϊκών της δεσμεύσεων και θα οδηγήσουν σε βαρύτατη επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού μέσω της διαδικασίας επιβολής προστίμων.
    Οι εν λόγω διατάξεις πρέπει να αποσυρθούν, άλλως να υπάρξει ρητή εξαίρεση από αυτές των περιοχών Natura 2000.

  • 1 Μαΐου 2014, 17:45 | Γεράσιμος Κορρές Φυσικός Ωκεανογράφος/Κύριος Ερευνητής ΕΛΚΕΘΕ

    Και στο άρθρο αυτό δεν υπάρχει καμία ρητή αναφορά στην υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό όπως ίσχυε μέχρι σήμερα βάσει του νόμου 2971/2001 και σύμφωνα με τις επιταγές του συντάγματος της χώρας. Πως ακριβώς προστατεύει το φυσικό περιβάλλον το κράτος όπως το άρθρο 24 του Συντάγματος της χώρας επιβάλει?

  • 30 Απριλίου 2014, 10:08 | Κώστας Πρωιμάκης

    Παράγραφος 10.
    Υπάρχουν μικρά νησιά, χωρις ακτοπολοϊκή συγκοινωνία και χωρίς οδικό δίκτυο, με ιδοκτησίες ιδιωτών. Δεν υπάρχει πουθενα πρόβλεψη για το πως αυτοι οι ιδιώτες μπορούν να προσεγγίσουν νόμιμα τις ιδιοκτησίες τους με σκάφος καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος πρόσβασης στην ιδιοκτησία τους. Θα πρέπει να δλδ και σε αυτούς να επιτραπεί η κατασκευή μικρών λιμενικών εγκαταστάσεων (ξύλινη κατασκευή προβλήτα σε ελαφρά βάση ή με σημειακή θεμελίωση). Αντίστοιχα πρέπει να υπάρχει και τρόπος νομιμοποίησης των υπαρχόντων προβλητών που αφορούν τις περιπτώσεις αυτές.

  • 30 Απριλίου 2014, 10:56 | ΥΔΡΟΠΛΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑΣ Α.Ε.

    Αφορά:Παράγραφο 10

    Επειδή ήδη έχει ξεκινήσει το ενδιαφέρων από ιδιώτες επενδυτές που έχουν στην κυριότητα τους ιδιωτικά νησιά και λιμάνια, για δημιουργία υδατοδρομίων, μια τέτοια διάταξη, το πιο πιθανό θα σταματούσε οποιαδήποτε αναπτυξιακή δραστηριότητα (όχι μόνο για υδατοδρόμια)στα ιδιωτικά νησιά αφού αναιρεί στην ουσία την ιδιότητα της προσωπικής περιουσίας.

    Σωστά μπαίνουν τα ανταλλάγματα χρήσης για ενίσχυση των οικονομικών του κράτους, θα δημιουργηθούν επίσης θέσεις εργασίας σε μια πιθανή ανάπτυξη έργου σε ιδιωτικό νησί, αυτά δεδομένου ότι το νομικό περιβάλλον θα είναι φιλικό προς τον επενδυτή.Αν το νομικό περιβάλλον αποτρέψει τον ιδιοκτήτη/επενδυτή να προχωρήσει με χρηματοδότηση και ανάπτυξη το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό για την χώρα και την οικονομία.

    Δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μεμονωμένα ένας ιδιοκτήτης ενός νησιού, ούτε την πρόθεση επένδυσης στο νησί του, μετά από ένα φιλικό νομικό πλαίσιο ακολουθεί αλυσιδωτή αντίδραση ανάπτυξης η οποία μπορεί να επιφέρει πολλές επενδύσεις και θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.

  • 30 Απριλίου 2014, 09:59 | ΥΔΡΟΠΛΑΝΑ ΕΛΛΑΔΑΣ Α.Ε.

    Αφορά:Παράγραφο 3, υποπαράγραφο (α)

    Στα πλαίσια δραστηριότητας μας, της ανάπτυξης δικτύου υδατοδρομίων στην Ελλάδα, έχουμε ιδίαν άποψη όσο αφορά την απόφαση παραχώρησης χώρων. Στην προκειμένη περίπτωση με μια τέτοια προσθήκη οι δυσκολίες και οι καθυστερήσεις που θα επέλθουν σε όλες τις επενδυτικές προσπάθειες ανάπτυξης υδατοδρομίων θα είναι πολύ σημαντικές.

    Βασική πρόβλεψη του Νόμου 4146/2013 και ειδικότερα της διάταξης της παραγράφου 2 του Άρθρου 36, αποτελεί η δυνατότητα να χορηγείται η άδεια λειτουργίας υδατοδρομίου σε φυσικό πρόσωπο, σε νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, σε οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου ή δευτέρου βαθμού και σε ενώσεις προσώπων. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 6 και 7 του Άρθρου 39, για την χορήγηση της άδειας λειτουργίας, ο ενδιαφερόμενος υποχρεούται να έχει μεριμνήσει και να έχει έτοιμα προς επιθεώρηση από την αρμόδια Επιτροπή Υδατοδρομίων του Άρθρου 40 τα παρακάτω:

    1.Την υποδομή σε εγκαταστάσεις, εξοπλισμό ασφαλείας και κατάλληλο προσωπικό.
    2.Όλες τις απαιτούμενες άδειες και εγκρίσεις για τη λειτουργία και τυχόν κατασκευή των χερσαίων εγκαταστάσεων του υδατοδρομίου.
    3.Τον πρόσθετο εξοπλισμό όπως ακριβώς προβλέπεται στην παράγραφο ιβ) του Άρθρου 42.

    Από τα ανωτέρω, γίνεται άμεσα κατανοητό ότι ο ενδιαφερόμενος φορέας (είτε δημόσιος είτε ιδιωτικός) έχει την υποχρέωση να υλοποιήσει την χερσαία υποδομή του υδατοδρομίου προ της έκδοσης της άδειας λειτουργίας διασφαλίζοντας έτσι ότι θα έχει πάρει όλες τις εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων και χρήσης.

    Στο Άρθρο 38, στην αίτηση για την ανάπτυξη υδατοδρομίου από ιδιωτικό φορέα απαιτεί σύμφωνα με τον Νόμο 4146/2013 ως βασική προϋπόθεση την εξασφάλιση του δικαιώματος χρήσης μιας επιφάνειας εντός της Χερσαίας Ζώνης για την δημιουργία υποδομής υδατοδρομίου και αποδεικτικό κατάθεσης Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) στην αρμόδια περιβαλλοντική αρχή ή αντίγραφο της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Α.Ε.Π.Ο.) σε περίπτωση που το έργο έχει ήδη αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά. Δίνει ουσιαστικά το δικαίωμα στον επενδυτή να λειτουργήσει παράλληλα με όλες τις άλλες αδειοδοτήσεις του έργου.

    Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης και με γνώμονα πάντα την πιστή εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου,όσο αφορά τα υδατοδρόμια προτείνουμε:
    Πλήρης απεμπλοκή της διαδικασίας παραχώρησης δικαιώματος χρήσης από τις περιβαλλοντικές εγκρίσεων, γνωμοδοτήσεις και λοιπών αδειών που αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του ιδιωτικού φορέα που θα αναλάβει μέσω της προβλεπόμενης διαδικασίας το εν λόγω δικαίωμα χρήσης αλλά και τους σχετικούς επενδυτικούς κινδύνους.

    Είναι εμφανές ότι το πλαίσιο της αδειοδότησης των υδατοδρομίων θα πρέπει να γίνει ευέλικτο και αποτελεσματικό ώστε οι ιδιώτες επενδυτές να υλοποιήσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια και η ίδια η χώρα να κερδίσει τα μέγιστα οφέλη, μαθαίνοντας από τα λάθη του παρελθόντος.

  • 30 Απριλίου 2014, 07:29 | Άγγελος Ταπεινός

    Συμφωνώ με την απλοποίηση και συντόμευση της διαδικασίας αδειοδότησης τεχνικών έργων στον αιγιαλό-παραλία που προβλέπεται στο άρθρο 14 του Ν.2971/2001,καθώς και με τις ειδικές περιπτώσεις αδειοδότησης έργων, διότι η συρροή πολλών και μάλιστα ετερόκλητων – ως προς τη νομοθεσία των αρμοδιοτήτων και τη διαπνεούμενη φιλοσοφία- φορέων/υπηρεσιών,καθιστά μάλλον εξαιρετικά δυσχερή την ευδοκίμηση αυτής της γραφειοκρατικής διαδικασίας σήμερα! Ας προβληματιστούμε, όμως, πόσοι και ποιοί θα «μπουν στον κόπο» να την ακολουθήσουν – έστω κι αυτή την πιο συνοπτική και λιγότερο δαπανηρή διαδικασία- δίχως το «φόβο» του Εισαγγελέα, της παρ. 1 του άρθρου 29 του Ν.2971/2001, το μόνο φόβο που μάλλον συγκρατεί -κάπως- ιδιώτες και τοπικές αρχές από κάθε είδους ανέξοδα έργα-μπαζώματα!!!

  • 29 Απριλίου 2014, 18:49 | Γιώργος Παρταλίδης

    Άρθρο 12. παρ. 3. εδαφ. α) …Στη διαδικασία έγκρισης των περιβαλλοντικών όρων ζητείται στις περιπτώσεις ……..και γνωμοδοτήσεις, ΚΑΤΆ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ,των Υπουργείων…..και Εθνικής Άμυνας.

  • 29 Απριλίου 2014, 14:30 | Ζαγοράκης Βαγγέλης

    Σχετικά με την παράγραφο 3(α)
    Το να απαιτείται ΜΠΕ και ΑΕΠΟ στην φάση της αίτησης για την παραχώρηση χρήσης όχι μόνο στερείται λογικής αλλά επιφέρει και επιπλέον καθυστερήσεις σε αναγκαία αναπτυξιακά έργα. Η λογική σειρά είναι να γίνεται η παραχώρηση και εν συνεχεία ο παραχωρησιούχος με δική του ευθύνη και έξοδα να προβαίνει σε κάθε απαραίτητη ενέργεια για την πλήρη αδειοδότηση του έργου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αδειοδότηση των υδατοδρομίων, όπου σύμφωνα με τον ν.4146/2013 ο νομοθέτης έχει προβλέψει την υποβολή του φακέλου αδειοδότησης στον οποίο περιλαμβάνεται και η απόφαση παραχώρησης, ενώ η ΑΕΠΟ ζητείται σε μεταγενέστερο στάδιο που σίγουρα έπεται της παραχώρησης.
    Αν το σημείο αυτό δεν τύχει διόρθωσης δεν θα πρέπει να απορούμε γιατί τα υδροπλάνα δεν θα πετάξουν ούτε το 2015. Υποτίθεται ότι μετά το τραγικό πάθημα της πατρίδας μας, συνετιστήκαμε και οι νόμοι πλέον πρέπει να ωθούν την ανάπτυξη με σεβασμό πάντα στο περιβάλλον. Στην περίπτωση αυτή γίνεται ένα πισωγύρισμα σαν να έχουμε την πολυτέλεια να εισάγουμε και άλλη γραφειοκρατεία σε μια χώρα που η πρώτη της προτεραιότητα πρέπει να είναι η ανάπτυξη.

  • 29 Απριλίου 2014, 14:48 | Ζαγοράκης Βαγγέλης

    Σχετικά με την παράγραφο 10
    Θεωρώ πως είναι άδικο για τον ιδιώτη επενδυτή αφού είναι σαν να διπλοπληρώνει για το ίδιο αγαθό. Θα είχε ίσως κάποιο νόημα οι εγκαταστάσεις και τα έργα που αυτός κατασκευάζει, να ανήκουν στο Δημόσιο, αν ο ιδιώτης μίσθωνε το νησί. Στην περίπτωση όμως που ολόκληρο το νησί είναι ιδιόκτητο δεν έχει κανένα νόημα να υποχρεώνεται σε καταβολή ανταλλάγματος χρήσης για τον αιγιαλό.

  • 29 Απριλίου 2014, 09:32 | Μίλτος Ιωάννου

    Επειδή στο άρθρο αυτό ρυθμίζονται θέματα παραχώρησης σε αιγιαλούς και εκτέλεσης έργων σε αυτούς προς εξυπηρέτηση – μεταξύ άλλων και λουομένων – είναι πολύ σημαντικό μια πολύ σοβαρή αδικία του 4179/2013 να αρθεί. Ο νόμος αυτός προβλέπει (παρ. 5 και 6 του άρθρου 4) ότι προβλήτες και εξέδρες για πρόσδεση σκαφών και αναψυχή λουομένων επιτρέπεται μόνο (!) σε ξενοδοχειακές μονάδες τουλάχιστον 300 κλινών! Δηλαδή αποκλείονται όλα τα 5αστερα ξενοδοχεία πολυτελείας π.χ. σε νησιά που εκ των πραγμάτων είναι κάτω των 300 κλινών! Η αδικία αυτή οφείλει να αρθεί τουλάχιστον σε αυτό το νομοσχέδιο.

  • 28 Απριλίου 2014, 13:09 | Δημήτρης Μουρίκης

    Παράγραφος 10
    Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ιδιωτικό ένα ακίνητο.

  • 28 Απριλίου 2014, 13:06 | Δημήτρης Μουρίκης

    Παράγραφος 3, υποπαράγραφος (α)
    Πρέπει να αποσυσχετιστεί πλήρως και σαφώς η απόφαση παραχώρησης που σχετίζεται με το δικαίωμα χρήσης από την διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης καθώς η τελευταία καθορίζεται αυτόνομα και αναλυτικά από τον αναφερόμενο νόμο 4014/2011 και αφορά αποκλειστικά στην χρήση. Οι αδειοδοτήσεις των περισσότερων έργων προβλέπουν την κατοχύρωση του δικαιώματος χρήσης ενώ η περιβαλλοντική αδειοδότησή τους αποτελεί μια αυτοτελή διαδικασία που πραγματοποιείται πλέον τις περισσότερες φορές παράλληλα. Προς ενίσχυση τούτου, αναφέρεται συγκεκριμένα ο Ν.4146/2013 περί Διαμόρφωσης Φιλικού Αναπτυξιακού Περιβάλλοντος για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις και άλλες διατάξεις, και ειδικά οι διατάξεις του Άρθρου 38:
    – της παραγράφου στ) όπου βασικό δικαιολογητικό του φακέλου αδειοδότησης υδατοδρομίου αποτελεί η απόφαση παραχώρησης του κατά νόμο αρμόδιου οργάνου
    – της παραγράφου ια) όπου προβλέπεται η υποβολή ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) στην αρμόδια περιβαλλοντική αρχή ή αντίγραφο της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Α.Ε.Π.Ο.) σε περίπτωση που το έργο έχει ήδη αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά.
    Επιπλέον στην παράγραφο 8 του άρθρου 10 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, έχει πολύ σωστά προβλεφθεί ότι η πράξη παραχώρησης δεν υποκαθιστά τυχόν απαιτούμενες άδειες ή εγκρίσεις.
    Κατόπιν των ανωτέρω, προτείνεται να μην υπάρχει η υποχρέωση κατάθεσης ΜΠΕ ή ΑΕΠΟ στην αίτηση παραχώρησης, τουλάχιστον για την περίπτωση ανάπτυξης υδατοδρομίων καθώς σε διαφορετική περίπτωση μόνο Φιλικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το περιβάλλον για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας.

  • 22 Απριλίου 2014, 10:57 | Σταύρος Δαλιακόπουλος

    «Δεν εκδίδεται απόφαση παραχώρησης της χρήσης για έργα που εκτελούνται από υπηρεσίες του δημοσίου, οι οποίες ενημερώνουν τις αρμόδιες Κτηματικές Υπηρεσίες για την έναρξη εκτέλεσης των έργων.»

    Μήπως πρόκειται για λάθος;

Σχόλια