1. Με την επιφύλαξη του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 2, επιτρέπεται η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης, πυθμένα και υδάτινου τμήματος θάλασσας, λίμνης και ποταμού της παρ. 2 του άρθρου 2, με σκοπό την οικονομική τους αξιοποίηση ή την εκτέλεση έργων, σύμφωνα με τις ειδικότερες διατάξεις των άρθρων 11, 12 και 13.
2. Για την παραχώρηση καταβάλλεται αντάλλαγμα που υπολογίζεται κατά το άρθρο 16. Κατ΄ εξαίρεση δεν οφείλεται αντάλλαγμα όταν η χρήση παραχωρείται για την εκτέλεση έργων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Δήμους και Περιφέρειες ή για την εγκατάσταση υπογείων δικτύων κοινής ωφέλειας από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου στα οποία το Δημόσιο κατέχει το 100% του μετοχικού τους κεφαλαίου ή όταν η απαλλαγή ορίζεται από ειδικές διατάξεις.
3. Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση. Με τις πράξεις παραχώρησης μπορούν να τίθενται περιορισμοί της χρήσης για λόγους επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά την εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια, άλλη δημόσια ανάγκη ή την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.
4. Όταν στην παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνονται κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα απαιτείται σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου. Εφόσον οι πράξεις παραχώρησης ισχύουν για ένα έτος, είναι δυνατή η έκδοση απόφασης των αρμοδίων Υπουργών με ισχύ μεγαλύτερη του έτους (μέχρι πέντε έτη), στην οποία αναφέρονται οι όροι και οι προϋποθέσεις παραχώρησης στην συγκεκριμένη περιοχή. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, η οποία περιλαμβάνει γενικές κατευθύνσεις για τα κριτήρια που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τους όρους και περιορισμούς που πρέπει να τίθενται, μπορεί να μεταβιβάζεται η αρμοδιότητα παροχής σύμφωνης γνώμης στους κατά τόπον αρμόδιους Γενικούς Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.
5. Δεν επιτρέπεται η ολική ή μερική μεταβίβαση του δικαιώματος του παραχωρησιούχου σε τρίτους ή η εκ μέρους του σύναψη σύμβασης με τρίτους για την παραχωρηθείσα έκταση ή τις επ’ αυτής εγκαταστάσεις και έργα χωρίς έγκριση της παραχωρούσας αρχής, εκτός αν μεταβιβάζεται το δικαίωμα χρήσης εκ μέρους Ο.Τ.Α. σε επιχείρησή του ή αν μεταβιβάζονται έργα σύνδεσης σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στον Κύριο του Συστήματος ή του Δικτύου, σύμφωνα με το ν. 2773/1999 (Α΄286) και το άρθρο 11 του ν. 3468/2006 (Α΄129) ή αν τούτο επιτρέπεται από ειδικές διατάξεις. Όταν ο αρχικός παραχωρησιούχος είναι Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ), για την παραχώρηση της χρήσης σε τρίτα πρόσωπα απαιτείται και έγκριση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
6. Αν ο τρίτος προς τον οποίο μεταβιβάσθηκε το δικαίωμα του αρχικού παραχωρησιούχου δεν παραδίδει το ακίνητο ή την εγκατάσταση μετά τη λήξη της προς αυτόν παραχώρησης ή της σύμβασης, εκδίδεται πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης από την Κτηματική Υπηρεσία, σύμφωνα με τις διατάξεις περί δημοσίων κτημάτων.
7. Αν ο δικαιούχος παραχώρησης, αρχικός ή τελικός, παραβιάζει διατάξεις του νόμου ή όρους και περιορισμούς που έχουν τεθεί στην πράξη παραχώρησης ή προβαίνει σε μεταβολή του σκοπού, της χρήσης ή της φύσης του παραχωρηθέντος ακινήτου κηρύσσεται έκπτωτος της παραχώρησης με απόφαση της παραχωρούσας αρχής, ύστερα από ακρόασή του κατά το άρθρο 6 του Ν. 2690/1999 και αποβάλλεται διοικητικά με πρωτόκολλο της Κτηματικής Υπηρεσίας.
8. Η πράξη παραχώρησης δεν υποκαθιστά τυχόν απαιτούμενες άδειες ή εγκρίσεις και μπορεί να ανακαλείται για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Για την ανανέωση της παραχώρησης, μετά τη λήξη της, διατυπώνεται νέα αυτοτελής κρίση.
Θεωρώ ότι το παρόν νομοσχέδιο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί άμεσα και την θέση του να πάρει ένα αντιδιαμετρικά αντίθετο.
Δηλαδή ένα νομοσχέδιο το οποίο θα απαγορεύει όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε εμπορική δραστηριότητα και αίτημα κυριότητας σε έκταση μεγαλύτερη και από την ως τώρα καθορισμένη.
Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αποφασίζει για τον φυσικό πλούτο με κριτήρια μικροπωλητή. Η ελεύθερη πρόσβαση όλων στις παραλίες και η απαλλαγή τους από οποιασδήποτε μορφής μη ήπια επιχειρηματική δραστηριότητα (ήπια = μη μόνιμες κατασκευές, με ελάχιστο εμβαδό και ενεργειακό αποτύπωμα, οπωσδήποτε αποτελούμενες από φυσικά υλικά δόμησης) θα έπρεπε να θεωρούνται πράγματα αυτονόητα για όποιον έχει έστω και λίγο εκτίμηση για το περιβάλλον που μας περιβάλει.
«στάθμιση των συμφερόντων» Εξαιρετικά ασαφές. Ουσιαστικά επιτρέπει μέχρι και την ολική εκμετάλλευση του αιγιαλού. Καταστροφικό. Πλήττει το δημόσιο συμφέρον.
Αλλάξτε το. Η πρόσβαση του κοινού στις παραλίες θα πρέπει να οριζεται με τρόπο αδιαμφισβήτητο, όχι με μισόλογα και γκρίζες διατυπώσεις..
«Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση.»
Εξαιρετικά ασαφής διατύπωση. Αφήνεται περιθώριο και για την εξής ερμηνεία: Η πρόσβαση του κοινού ενδέχεται και να μην επιτρέπεται μετά από τη «στάθμιση» των εν λόγω συμφερόντων.
Θα πρέπει να επαναδιατυπωθεί ώστε να εξασφαλίζεται πάντα και χωρίς αμφιβολία η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού.
Θα πρέπει να προστεθούν οι επιθετικοί προσδιορισμοί «ελεύθερη» και «δωρεάν» στις αναφορές στην πρόσβαση του κοινού, ώστε να αποφευχθούν πιθανές παρερμηνείες.
Να αφαιρεθεί η φράση στην παράγραφο 3 ‘ύστερα από αιτιολογημένη στάθμισή των συμφερόντων που εξυπηρετούνται η βλάπτονται απ την παραχώρηση’.
Ελεύθερη χρίση των παραλιών είναι δικαίωμα όλων. Η καταπάτηση είναι η ιδιωτικοποίηση.
Θα συνεχίσει ο στρατός να έχει κλειστές για το κοινό τις παραλίες των ΚΑΑΥ;
Μένω κοντά στα ΚΑΑΥ ή κατασκηνώσεις του Στρατού, της Αεροπορίας και της Αστυνομίας σε Μάτι, Νέα Μάκρη. Το ίδιο συμβαίνει και στην πρώην αμερικανική βάση Νέας Μάκρης και σίγουρα σε πολλά άλλα σημεία στη χώρα.
Στα σημεία αυτά, απαγορεύεται η πρόσβαση στην παραλία για το κοινό. Ακόμη και οι δρόμοι αλλάζουν πορεία, προκειμένου να μην υπάρχει πρόσβαση για το κοινό στην παραλία.
Με εκτίμηση
Παναγιώτης Τσουκνίδας
Οι παραλίες είναι κοινωνικό αγαθό, ανήκουν στον λαό. Η πρόσβαση σ’αυτές θα πρέπει να είναι ελεύθερη, χωρίς καμμία εμπορευματοποίηση. Η φύση και οι ομορφιές των χώρων αυτών πρέπει να μείνουν ανναλοίωτες για τους πολίτες.
Η παραχώρηση των χώρων αυτών σε ιδιώτες θα αλλοιώση την φύση και ομορφιά της πατρίδας μας. Οπου έχει γίνει αυτό μέχρι σήμερα, με τον ισχύοντα νόμο, τα καλύτερα σημεία των παραλιών έχουν γεμίσει από ομπρέλλες με τίμημα από 5-30 Ευρώ και ηχορύπανση είναι ανυπόφορη. Αυτό στερεί αυτόματα το δικαίωμα χρήσης της παραλίας ελεύθερα και χωρίς κανένα περιορισμό από τους πολίτες.
Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να αποσυρθεί άμμεσα. Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες. Οχι στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών.
Ο Ελληνικός λαός δαεν θα δεχτεί ποτέ τέτοια νομοθεσία. «».
Βασίλειος Παπαδάκης
Οικονομολόγος
Γ. Δροσίνη 19
32100 Λιβαδειά
6989468741
Παρ. 3:
Να καταργηθεί η φράση:
«…από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση». H ελεύθερη πρόσβαση του κοινού να προβλέπεται ΠΑΝΤΑ σε ΚΑΘΕ παραχώρηση.
Παρ. 4:
Kηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα ΔΕΝ επιτρέπεται να παραχωρούνται.
Επίσης να αναφέρεται ρητά στο άρθρο ο παραχωρησιούχος να αναλαμβανει με ίδιες δαπάνες την αποκατάσταση του φυσικού τοπίου μετά τη λήξη της ισχύος παραχώρησης. Βασική αρχή της αειφορίας για την οποία κόπτεται το άρθρο 2 του νομοσχεδίου.
Μπορεί η αξιοποίηση του αιγιαλού να συνιστά μια μορφή οικονομικής ανάπτυξης ωστόσο πρέπει να αντιληφθούμε πως στην πλειονότητα των περιπτώσεων (π.χ. μπαράκια, ξαπλώστρες καφετέριες, κ.ό.κ.) μετά τη θερινή περίοδο που εγκαταλείπονται αφήνουν πίσω ένα σχεδόν κατεστραμμένο φυσικό τοπίο. Μπάζα, ξύλα, σκουπίδια κοσμούν τις ακτές δημιουργώντας εστίες ρύπανσης.
Πρόταση: συγκρότηση επιθεωρητών περιβάλλοντος ώστε το τοπίο να παραδίδεται μετά την χρήση σε άρτια κατάσταση.
Πλήθος ασαφειών και γενικολογιών. Στις εφαρμοστικές διατάξεις θα γίνει πανηγύρι. Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες αποτελεί δικαίωμα των πολιτών. Το νομοσχέδιο αυτό απλώς αφαιρεί αυτό το δικαίωμα, υποχρεώνοντας τον κάθε πολίτη σε καταβολή κομίστρου προκειμένου να έχει πρόσβαση σε μια παραλία. Πέραν των τεχνικών ζητημάτων και αυτών περί διατυπώσεων, ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΑΡΧΩΝ και ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Δεν είναι απλώς άδικο, είναι εγκληματικό και πρέπει να αποσυρθεί.
«Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση.»
Εξαιρετικά ασαφής διατύπωση. Αφήνεται περιθώριο και για την εξής ερμηνεία: Η πρόσβαση του κοινού ενδέχεται και να μην επιτρέπεται μετά από τη «στάθμιση» των εν λόγω συμφερόντων.
«Όταν στην παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνονται κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα απαιτείται σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου»
Η παραχώρηση σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να απαγορεύεται ρητά και όχι να επαφίεται στη «σύμφωνη γνώμη» του Υπουργείου
«Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση.»
Εξαιρετικά ασαφής διατύπωση. Αφήνεται περιθώριο και για την εξής ερμηνεία: Η πρόσβαση του κοινού ενδέχεται και να μην επιτρέπεται μετά από τη «στάθμιση» των εν λόγω συμφερόντων.
«Όταν στην παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνονται κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα απαιτείται σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου»
Η παραχώρηση σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να απαγορεύεται ρητά.
Ο αιγιαλός, οι παραλίες ειναι απο τους σημαντικότερους εθνικούς πλούτους.
Για αυτό, από αυτό το νομοσχέδιο λείπουν ,και για αυτό δεν πρέπει να περάσει, ξεκάθαρες υποσχέσεις πως οποιαδηποτε μορφη ιδιωτικοποίησης
-Δεν αποτελεί μόνιμη πωληση αλλά μίσθωση για συγκεκριμενο αριθμό χρόνων έτσι ώστε να μπορεί να επιστρέψει σε πλήρη δημόσια ελεύθερη χρήση από τους πολίτες αν το επιλέξουμε στο μελλον
-Εξασφαλίζει τη χρήση δωρεάν απο τους πολίτες του μισού τμήματος κάθε παραλίας τουλάχιστον (έτσι ώστε η χρήση των ιδιωτικών τμημάτων να είναι κατ επιλογή κ όχι επί της ουσίας υποχρεωτική). Εφόσων αυτό ισχύει ήδη – μια και υπάρχει ήδη αρκετή ιδιωτική χρήση κάποιων παραλιών – δεν πρέπει να τίθεται θέμα περεταίρω ιδιωτικοποίησης ή παραχώρησης για ιδιωτική χρήση της εκάστοτε παραλίας.
Σχετικά με την παρ. 3, θα πρέπει να καθορισθούν σαφώς οι κατ’ελάχιστον «όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού».
«Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση.»
Σε μια παραλία που εκμεταλλεύεται ιδιώτης τουριστικά δε βλάπτεται οικονομικά η παραχώρηση (της οποίας ο στόχος είναι η άνω αναφερόμενη εκμετάλλευση) εάν διασφαλίσει την πρόσβαση στο κοινό; Επιχειρήματα όπως: α) το κοινό θα αφήσει σκουπίδια,
β) πιθανόν να χρησιμοποιήσει τις εγκαταστάσεις του ιδιώτη άνευ τιμήματος αφού θα έχει εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση
γ) δε θα είναι ασφαλής η ελεύθερη πρόσβαση γιατί και ο ναυαγοσώστης θα είναι υπάλληλος του ιδιώτη
είναι μερικά τα οποία εύκολα μπορούν να στοιχειοθετήσουν μια αιτιολογημένη έκθεση, για την οποία τελικά είναι άγνωστο ποιος θα αποφαίνεται.
Η ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες οδηγείται ολοκληρωτικά σε απαγόρευση. Και με το νόμο. Δε θα αφήσετε τίποτα όρθιο σ ‘ αυτην τη χώρα.
Στις διατάξεις του παρόντος άρθρου παραβλέπεται η δασική νομοθεσία, όταν οι εκτάσεις είναι δασικού χαρακτήρα και περιλαμβάνονται σε αιγιαλό και παραλία.
Σχεδόν το σύνολο των κατοίκων της χώρας δεν θέλουν να αλλάξει το σημερινό καθεστώς για τον αιγιαλό. Η πρόσβαση στις παραλίες των ελλήνων πολιτών πρέπει να ειναι ένα αδιαπραγμάτευτο καθεστώς, άσχετα με το αν συμφέρει ή όχι τους όποιους επενδυτές.
Δεν πρέπει να επιτρέψετε πρόσβαση σε τοποθεσιες ιδιαίτερου φυσικού κάλους, νατούρα, αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Οι παραλίες της ελλάδας είναι υπέροχες και πρέπει να μείνουν υπέροχες. Η απρόσκοπη διάθεση σε τουριστικές επιχειρήσεις μόνο καλό δεν θα κάνει.
Δεν υπάρχει πλέον καμία διασφάλιση της πρόσβασης στον αιγιαλό (παρότι αποτελεί δημόσια περιουσία), βάσει του «στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση». Αυτό οδηγεί στη σύγκρουση των δικαιωμάτων του κοινού με τα οικονομικά συμφέροντα των μισθωτών και συνεπώς σε περιττές και χρονοβόρες διαδικασίες. Τίθεται σε κίνδυνο ο χαρακτήρας των ανεκμετάλλευτων, ερημικών παραλιών και καταπατούνται τα δικαιώματα των πολιτών.
Η παράγραφος (3) είναι ασαφής και γενικόλογη, ειδικά εν όψει της καθοριστικής σημασίας της.
Η πρόσβαση του κοινού θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη, εγγυημένη και πλήρως αποσυνδεδεμένη από τη λήψη/αποδοχή των υπηρεσιών που θα προσφέρει επί του αιγιαλού ο παραχωρησιούχος.
Στο άρθρο 10, παράγραφο 3 πρέπει να διασφαλίζεται, χωρίς νομικά παράθυρα και δυνατότητα πολλαπλών ερμηνιών, η απρόσκοπτη πρόσβαση του κοινού σε αιγιαλό και παραλίες άνευ στάθμισης οποιονδήποτε οικονομικών και άλλων συμφερόντων εκμετάλευσης αυτών
Σχεδόν το σύνολο των κατοίκων της χώρας δεν θέλουν να αλλάξει το σημερινό καθεστώς για τον αιγιαλό και εσείς θα μας το επιβάλλετε με το ζόρι; Mε ποιό ακριβώς δικαίωμα στερείτε απο την Ελλάδα το μέλλον της;
Η φράση «Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση. » πρέπει να είναι σαφής ως προς την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού.
Να γίνει «Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν ρητώς την πρόσβαση του κοινού>> και να διαγραφεί το αντισυνταγματικό παραθυράκι <<ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση. »
Να γίνει απλή χρήση και όχι αορίστως χρήση με βάσει τις παρατηρήσεις του Παρατηρητηρίου Πολιτών για την αειφόρο αναπτυξη.
Και στην παράγραφο 4 να απαγορεύεται ρητά η παραχώρηση των αναφερόμενων χώρων αρχαιολογικών κλπ.
Παράγραφος 1. Όσον αφορά στην παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, κοινόχρηστης παραλίας, όχθης, κοινόχρηστης παρόχθιας ζώνης, πυθμένα και τμήματος θάλασσας, λίμνης και ποταμού με σκοπό την οικονομική τους αξιοποίηση, θα πρέπει να περιορίζεται στην «απλή χρήση» με τις απολύτως αναγκαίες μη μόνιμες και μη σταθερές κατασκευές, οι οποίες μπορούν εύκολα να απομακρυνθούν.
Παράγραφος 3. Η ελεύθερη πρόσβαση του κοινού θα πρέπει να διασφαλίζεται σε κάθε περίπτωση ανεξάρτητα από τα συμφερόντα που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση.
Παράγραφος 4. Όσον αφορά τους κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία, ιστορικούς τόπους ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα δε θα πρέπει να περιλαμβάνονται σε παραχωρούμενες εκτάσεις.
Αυτό που πάει να συντελεστεί είναι ένα έγκλημα, οι παραλίες ανήκουν ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους πολίτες. Δεν μπορεί να εκχωρούνται προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες με σκοπό τον πλουτισμό τους εις βάρος τον υπόλοιπων πολιτών που χάνουν την ΕΛΕΥΘΕΡΗ πρόσβαση σε κάτι που τους ανήκει. Νισάφι πια..
Η διατύπωση «Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση. » είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει γιατί με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε κανείς να συνάγει ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση του κοινού σε κάποια παραλία.
Συγκεντρωτικός Σχολιασμός για τα Άρθρα 10 & 11
Τα άρθρα 13 και 14 του υφιστάμενου νόμου του 2001 είναι σαφώς καλύτερα διατυπωμένα και προστατεύουν με μεγαλύτερη ασφάλεια τα ζητήματα παραχώρησης της χρήσης αιγιαλού – παραλίας.Η παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης αιγιαλού, παραλίας, συνεχόμενου ή παρακείμενου θαλάσσιου χώρου, ή του πυθμένα, για την εκτέλεση έργων που εξυπηρετούν εμπορικούς, βιομηχανικούς, συγκοινωνιακούς, λιμενικούς ή άλλου είδους σκοπούς, που προβλέπονται από τις κείμενες διατάξεις, γίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών κατά τη διαδικασία που προβλέπει η επόμενη παράγραφος.
Η παραχώρηση μπορεί να περιλαμβάνει και απλή χρήση αιγιαλού και παραλίας για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών των έργων αυτών. Η διαδικασία αυτή απαιτείται και για τα έργα του Δημοσίου στους παραπάνω χώρους.Άλλωστε, σύμφωνα με τον βασικό κανόνα του δημοσίου δικαίου (άρθρο 970 του ΑΚ) «η, επί τη βάσει των κατ’ ιδίαν διατάξεων, παραχώρηση από την οικεία διοικητική αρχή ιδιαιτέρων δικαιοτάτων επί κοινοχρήστων πραγμάτων, σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα, είναι νόμιμη μόνον εάν και εφόσον, και μετά την παραχώρηση των εν λόγω δικαιωμάτων, εξακολουθεί να εξυπηρετείται ή τουλάχιστον να μην αναιρείται η κατά τον προορισμό του πράγματος κοινή χρήση αυτού. Ο κανόνας αυτός, του κατ’ αρχήν επιτρεπτού της παραχωρήσεως ιδιαιτέρων δικαιωμάτων σε κοινόχρηστα πράγματα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι εξυπηρετείται ή, τουλάχιστον, δεν αναιρείται η κοινή χρήση του πράγματος σύμφωνα με τον προορισμό του, επαναλαμβάνεται, κατά τα προεκτεθέντα, και στο ν. 2971/2001 (βλ. ΣΕ 2685/2010, πρβλ. ΣΕ 894/2008 Ολομ)».
Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις των παρ. 1, 2 και 3 του άρθρου 13 του νόμου αυτού, είναι μεν δυνατή η παραχώρηση της απλής χρήσεως του αιγιαλού και της παραλίας, με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για την άσκηση δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν την αναψυχή του κοινού, στην περίπτωση, όμως, αυτή, θα πρέπει να επιτρέπονται, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, μόνον οι απολύτως αναγκαίες για τον παραπάνω σκοπό μη μόνιμες και μη σταθερές κατασκευές, οι οποίες μπορούν ευχερώς να αφαιρεθούν (βλ. ΣΕ 3581/2007 κ.ά.). (Γ)
Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι αυθαίρετα κτίσματα και κατασκευές εν γένει, ανεγειρόμενα εν όλω ή εν μέρει εντός του αιγιαλού ή της παραλίας, κατεδαφίζονται και απομακρύνονται υποχρεωτικώς.
Τούτο θα πρέπει σαφώς να αποτυπώνεται στο νόμο. Οι διατάξεις αυτές, ειδικές σε σχέση με τις γενικές διατάξεις περί αυθαιρέτων κατασκευών, αποσκοπούν στην άμεση και αποτελεσματική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας και επιβάλλουν την αποκατάσταση της μορφής τους, η οποία έχει αλλοιωθεί με την χωρίς άδεια ανέγερση πάσης φύσεως τεχνικού έργου, κτίσματος ή κατασκευάσματος, ώστε να εξακολουθήσουν να επιτελούν τον κατά τα ανωτέρω προορισμό τους ως κοινόχρηστα πράγματα.
Ειδικότερα η παραχώρηση τμημάτων αιγιαλού και κοινόχρηστης παραλίας σε πρόσωπα που εκμεταλλεύονται όμορες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, κατασκηνώσεις (κάμπιγκ) και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, σχετικής παραγράφου του άρθρου 11 δεν μπορεί να γίνεται εάν και εφόσον δεν τεθούν σαφείς και αναγκαίοι όροι για την διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στην ακτή και της απόλαυσης των πραγμάτων της παρ. 1 εκ μέρους του κοινού, με τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ των προσώπων προς τα οποία κατανέμεται η χρήση.
Στο άρθρο 10, παράγραφος 3 αναφέρεται ότι «Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση». Σκέτο «πρόσβαση του κοινού». Για την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού τι προβλέπεται; Πρέπει να ξεκαθαριστούν οι επιλογές που έχει ο πολίτης που δεν επιθυμεί να περνά σώνει και καλά μέσα από καφετέριες και εστιατόρια και να πληρώνει για να φτάσει στη θάλασσα. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα και πρέπει να κατοχυρωθεί.
Η παράγραφος 4 να τροποποιηθεί ως εξής: «Απαγορεύεται να περιλαμβάνονται στην παραχωρούμενη έκταση κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα απαιτείται σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου.»
Πρόταση για τη Διαβούλευση: Η παράγραφος 5 να τροποποιηθεί ως εξής: «Δεν επιτρέπεται η ολική ή μερική μεταβίβαση του δικαιώματος του παραχωρησιούχου σε τρίτους, εκτός αν μεταβιβάζεται το δικαίωμα χρήσης εκ μέρους Ο.Τ.Α. σε επιχείρησή του.».
Πρόταση για τη Διαβούλευση: Η παράγραφος 6 να τροποποιηθεί ως εξής: «6. Αν η επιχείρηση Ο.Τ.Α. προς την οποία μεταβιβάσθηκε το δικαίωμα του Ο.Τ.Α. ως αρχικού παραχωρησιούχου δεν παραδίδει το ακίνητο ή την εγκατάσταση μετά τη λήξη της προς αυτόν παραχώρησης ή της σύμβασης, εκδίδεται πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης από την Κτηματική Υπηρεσία, σύμφωνα με τις διατάξεις περί δημοσίων κτημάτων».
Πρόταση για τη Διαβούλευση: Η παράγραφος 7 στη φράση «Αν ο δικαιούχος παραχώρησης, αρχικός ή τελικός, παραβιάζει διατάξεις…» να τροποποιηθεί ως εξής: «7. Αν ο δικαιούχος παραχώρησης παραβιάζει διατάξεις… (το υπόλοιπο ως έχει)»
Πρόταση για τη Διαβούλευση: Η παράγραφος 4 να τροποποιηθεί ως εξής: «Απαγορεύεται να περιλαμβάνονται στην παραχωρούμενη έκταση κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντικά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα απαιτείται σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου κατά περίπτωση Υπουργείου.»
Η διατύπωση «Στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση. »
ουδόλως εξασφαλίζει την ελεύθερη πρόσβαση του κοινού, τη βάζει δε στη «ζυγαριά» μαζί με τα συμφέροντα της επιχείρησης. Η ελεύθερη πρόσβαση είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και η αμφισβήτηση της ελεύθερης πρόσβασης του κοινού στην εν λόγω παράγραφο είναι απαράδεκτα αντιδημοκρατική αλλά και μυωπική, καθώς θα οδηγήσει σε απαξίωση του τουριστικού προϊόντος.
Στις ΗΠΑ που γνωρίζει καλά ο υπουργός oόσο μακριά από την παραλία βρίσκεται η κάθε ιδιωτική κατασκευή; Ποιό μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης θέλει για την Ελλάδα ο υπουργός; Το Μπαλί, που οι ντόπιοι δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται στις παραλίες εκτός αν πουλάνε πράγματα;
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΓΑΛΗΣΣΑ ΣΥΡΟΥ, στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.
Έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο για την δυνατότητα μεταβίβασης εκτάσεων του δημοσίου σε κατέχοντες ακίνητα αυτού.
Στην παραλιακή ζώνη του Γαλησσά Σύρου, υπάρχουν ιδιοκτησίες ιδιωτών, οι οποίες κατέχονται με νόμιμους τίτλους, που ανάγονται μέχρι του 1880 τουλάχιστον. Με την υπ’αριθμόν 1984/17.12.1993 απόφαση Νομάρχη Κυκλάδων (ΦΕΚ 788Δ’/3.8.1994), χαράχθηκε η γραμμή του αιγιαλού και της παραλίας στον Γαλησσά και συμπεριλήφθηκε ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΑΣΕΩΣ 27 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, η οποία σημειωτέον έχει πολύ μεγάλο και ασυνήθιστο πλάτος και ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΗΜΑ ΑΝΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ότι η άνω χαραχθείσα ζώνη του παλαιού αιγιαλού καταλαμβάνει πολλές ιδιοκτησίες, που όπως προαναφέρθηκε, οι κάτοχοι τους διαθέτουν παλαιότατους τίτλους και εκτός αυτού τις κατέχουν συνεχώς και αδιαλείπτως ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, χωρίς ποτέ να έχουν αποξενωθεί από αυτές, από τότε που τις απέκτησαν.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, πάνω στις ιδιοκτησίες αυτές υπάρχουν και λειτουργούν επιχειρήσεις, για την δημιουργία των οποίων έχουν εκδοθεί οικοδομικές άδειες, έχουν πληρωθεί φόροι, έχουν εκδοθεί άδειες λειτουργίας, οι οποίες είναι σε ισχύ μέχρι και σήμερα.
Για την δημιουργία και την ύπαρξη των επιχειρήσεων αυτών έχουν επενδυθεί κόποι και αγώνες ολόκληρων γενεών, δεδομένου ότι οι τωρινοί ιδιοκτήτες έχουν διαδεχθεί τους δικαιοπαρόχους τους, οι οποίοι με τα ίδια προσόντα τις κατέχουν και τις νέμονται συνεχώς για σειρά ετών.
Η λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών έχει ενισχύσει την τόσον την οικονομική ζωή της Σύρου, γιατί σ’αυτές δουλεύουν πολλοί εργαζόμενοι, όσον και της χώρας γενικότερα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους φορολογούνται, αποδίδουν ΦΠΑ και γενικά συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία με τον μέγιστο δυνατό τρόπο.
Με την αριθμόν 234/2013 (ΦΕΚ 1020 Β/25.4.2013) απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής Αναδιαθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μεταβιβάστηκε από το ελληνικό δημόσιο προς το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., η άνω έκταση των 27.992 τμ. στον Γαλησσά, χωρίς να ληφθεί καμία πρόνοια και πρόβλεψη για τις άνω ιδιοκτησίες και τις επιχειρήσεις που λειτουργούν επ’αυτών.
Με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο και τις προϋποθέσεις που ορίζονται σ’αυτό, παρέχεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες που κατέχουν τίτλους και αποδεδειγμένα κατέχουν τις ιδιοκτησίες τους μέχρι και σήμερα, να προβούν σε αγορά τους από το ελληνικό δημόσιο ή άλλως πώς να ελλείψει η αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος.
Όμως η μεταβίβαση της άνω εκτάσεως των 27 στρεμμάτων στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, αφού δεν καλυπτόμαστε από τις διατάξεις του άνω νομοσχεδίου, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΙΛΕΊ ΓΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΉΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΔΗΜΌΣΙΟ.
ΣΗΜΕΙΩΝΟΜΕ ΑΚΟΜΗ, ότι εμείς ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ, που αγοράσαμε τις ιδιοκτησίες μας ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, επενεδύσαμε πάνω σ’αυτές τους κόπους ολόκληρων ζωών και ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας δημόσιο κτήμα, το οποίο μάλιστα μεταβιβάστηκε στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.
ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ,
Θα πρέπει να ληφθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση, ΩΣΤΕ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, να επεκταθούν και στην περίπτωση μας, δηλαδή σε ακίνητα που έχει μεταβιβάσει το ελληνικό δημόσιο, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕ, ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΙΔΙΩΤΩΝ ΠΑΝΩ Σ’ΑΥΤΑ, ώστε να δοθεί η δυνατότητα και σε εμάς να προασπίσομε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα μας και να τύχομε των ευεργετημάτων της χρηστής διοίκησης και όχι να αντιμετωπίζομε το σκληρότερο πρόσωπο αυτής, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ ΜΑΣ, εν αγνοία μας, χωρίς την θέληση μας και παρά τα νόμιμα δικαιώματα μας.
24 Απριλίου 2014, 19:03 | Δημήτρης ΜωραιτηςΜόνιμος ΣύνδεσμοςΚαλησπέρα, έχω συνεχή παρουσία στην παραλία απο το 1979.
Η ανανέωση, κάθε χρόνο, της άδειας παραχωρήσεις του αιγιαλού δημιουργεί μεγάλη γραφειοκρατία.
Πρώτον η παραχώρηση πάντα αργή και το δεύτερον να απαιτούνται σειρά δικαιολογητικών για την ανανέωση άδειας εκμίσθωσης θαλάσσιων σπορ κάθε χρόνο!
Εφόσον κάποιος ειναι ιδιοκτήτης του όμορου με τον αιγιαλό κτήματος γιατί να μην μπορεί να κάνει συμφωνία για 5 χρόνια παραχωρήσεις του αιγιαλού?
Οταν πάλι γίνεται διαγωνισμός για παραχώρηση αιγιαλού να εχει ισχύ 5 ετών.Ο προηγούμενος νόμος έδινε το δικαίωμα στον κάθε έναν εκμισθωτη αιγιαλού για ομπρέλες Μ Π Χ 500τμ, αυτό δημιουργούσε πρόβλημα διότι η ζήτηση ήταν απο τον κόσμο μεγάλη με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να παραβιάζουμε τα τετραγωνικά με αποτέλεσμα να ζημιωνουμε όλοι, μιλάω πάντα σεβόμενοι απόλυτα το περιβάλλον και την ελευθερία πρόσβασης για όλους στην παραλία, περισσότερες ομπρέλες ειναι περισσότερος ΦΠΑ, φόρος, θέσεις εργασίας, τίμημα ενοικίου και τέλος καλύτερη εξυπηρέτηση του τουρίστα- λουόμενου.
Ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα επικοινωνίας.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Μωραιτης
Η παρ. 7 παρακάμπτει τις αρχαιολογικές υπηρεσίες και την πολεοδομία. Μια απλή υπογραφή υπουργού, που είναι πολιτικό πρόσωπο, δεν μπορεί να αντικαταστήσει το επιστημονικό προσωπικό και τις κρατικές υπηρεσίες, ούυτε τις απιτούμενες από το νόμο μελέτες.
Σε ό,τι αφορά τις περιοχές NATURA, είναι απλό: Να μπει μία φράση «με την επιφύλαξη των διατάξεων του Ν. 4014/11 για την ειδική οικολογική αξιολόγηση». Να γίνει αναφορά στους νόμους για τις προστατευόμενες περιοχές, Ν. 1650/86, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του από το ν. 3937/2011
Το πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής σημαίνει Διοικητικά Δικαστήρια τα οποία έχουν τεράστιο φόρτο εργασίας. Δεκαετία. Χρειάζεται πρόστιμο.
Επίσης, η παραχώρηση προστατευόμενων περιοχών και αρχαιολογικών χώρων με απλή σύμφωνη γνώμη του Υπουργείου, θέτει σε κίνδυνο τις περιοχές αυτές. Θα έλεγα να εξαιρεθούν ή, τουλάχιστο, να μπουν αυστηρές προϋποθέσεις για την παραχώρηση και να μην αφεθεί στην διακριτική ευχέρεια των υπουργείων.
Στην παράγραφο για την εξασφάλιση της πρόσβασης του κοινού να μπει η λέξη «ελεύθερη» και να διαγραφούν τα » ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση».
Δεν βλέπω να στέκεται αυτό το άρθρο όπως και τα επόμενα 11 και 12 σε αίτηση ακύρωσης. Καλύτερα λοιπόν Προμηθείς, παρά Επιμηθείς.
Δεν υπάρχει πλέον καμία διασφάλιση της πρόσβασης στον αιγιαλό (παρότι αποτελεί δημόσια περιουσία), βάσει του «στην πράξη παραχώρησης περιλαμβάνονται όροι χρήσης που διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται από την παραχώρηση». Αυτό οδηγεί στη σύγκρουση των δικαιωμάτων του κοινού με τα οικονομικά συμφέροντα των μισθωτών και συνεπώς σε περιττές και χρονοβόρες διαδικασίες. Τίθεται σε κίνδυνο ο χαρακτήρας των ανεκμετάλλευτων, ερημικών παραλιών και καταπατούνται τα δικαιώματα των πολιτών.
Στη παρ.7 επειδή το μέτρο της διοικητικής αποβολής αν προσβληθεί στα αρμόδια δικαστήρια τελεσιδικει μετα απο χρονιά, ειδικότερα αν ασκηθεί και έφεση, θα πρέπει στον παρανομούντα να επιβάλλεται πρόστιμο αυθαίρετης χρήσης για κάθε αιτία παραβασης του μισθωτηρίου που έχει σαν σκοπό την προσέλκυση μεγαλύτερης πελατείας και συνεπακόλουθα τον επιπλέον πλουτισμό του μισθωτή
Στη παρ. 8 η νέα αυτοτελής κρίση πρεπει να γίνεται σαφώς πρίν τη λήξη της παραχώρησης και όχι μετα, για να υπάρχει συνέχεια σε περιπτώσεις ανανέωσης