Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 06: Υποχρεωτική χάραξη παραλίας

Άρθρο 06: Υποχρεωτική χάραξη παραλίας

1. Πριν από την έγκριση ή επέκταση σχεδίου πόλης ή την εκποίηση ή παραχώρηση δημόσιου κτήματος ή την εκτέλεση λιμενικών, βιομηχανικών, τουριστικών και συγκοινωνιακών έργων ή την έκδοση άδειας για εκτέλεση οικοδομικών εργασιών σε ακίνητα που απέχουν μέχρι πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, απαιτείται, με ποινή ακυρότητας των σχετικών διοικητικών πράξεων, να κρίνει η Επιτροπή επί της ανάγκης καθορισμού ζώνης παραλίας. Δεν υφίσταται η υποχρέωση αυτή στις περιπτώσεις α) εκμίσθωσης ή παραχώρησης θάλασσας ή λιμνοθάλασσας ή τμημάτων τους με σκοπό την αλιευτική εκμετάλλευση, όταν δεν προβλέπεται η κατασκευή μονίμων κτισμάτων, β) τοποθέτησης υπογείων αγωγών δικτύων ή γ) ύπαρξης ειδικών διατάξεων που προβλέπουν την έλλειψη τέτοιας υποχρέωσης.
Σε κάθε περίπτωση απαιτείται άδεια της αρμόδιας αρχής, αν τμήματα του αιγιαλού και της παραλίας έχουν εξαιρεθεί από την κοινή χρήση, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 2.
2. Όταν απαιτείται από το νόμο η έκδοση άδειας για την εκτέλεση εργασιών κατασκευής λιμενικών, βιομηχανικών και τουριστικών ή ιδιωτικών εν γένει έργων, η απόφαση για τη δημιουργία ζώνης παραλίας εκδίδεται σε προθεσμία δύο (2) μηνών από την κατάθεση της αίτησης. Αν η προθεσμία παρέλθει άπρακτη τεκμαίρεται η ύπαρξη ζώνης παραλίας πλάτους δέκα (10) μέτρων, εκδίδεται περί τούτου διαπιστωτική πράξη του αρμόδιου Γ.Γ.Α.Διοίκησης μέσα σε ένα (1) μήνα και ενημερώνονται σχετικώς τα αναρτημένα κατά την παρ. 5 του άρθρου 3 υπόβαθρα. Αν παρέλθει η προθεσμία έκδοσης της πράξης, η διοίκηση υποχρεούται να εκδώσει την άδεια με βάση το τεκμαιρόμενο εύρος της ζώνης παραλίας.
3. Όταν απαιτείται, για την κατασκευή έργου, η περιέλευση της παραλίας στην κοινή χρήση, ο ιδιοκτήτης του θιγόμενου ακινήτου μπορεί να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας, με συμβολαιογραφική πράξη που μεταγράφεται αρμοδίως.

Σχόλια
  • 13 Μαΐου 2014, 10:49 | MOm Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

    Η χάραξη παραλίας όπως διαμορφώνεται με το υπο διαβούλευση νομικό πλαίσιο είναι εντελώς προβληματική, καθώς είναι δυνητική. Επίσης χαρακτηρίζεται σε σημείο του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου η τεκμαρτη παραλία 10 μέτρων (!) και ως ζώνη παραλίας θεωρείται ακόμα και υπάρχον δρόμος (!) Επίσης εναπόκειται καθάρα στον ιδιοκτήτη η απόφαση της ελεύθερης χρήσης της παραλίας μπροστά από το ακίνητό του από το κοινό (!) Τέλος, σε ιδιωτικά νησιά επαφύεται στον ιδιοκτήτη να ζητήσει χάραξη παραλίας, ωσάν αυτή να μην υπάρχει και να μην έχει αυτόνομη περιβαλλοντική αξία!

  • 12 Μαΐου 2014, 13:21 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΩΜΑΚΟΣ

    Συμφωνώ με το σχόλιο της WWF.

    Επίσης η προθεσμία των 2 μηνών είναι πολύ μικρή .Τέτοιες προθεσμίες για την γραφειοκρατικά και ανοργάνωτα δομημένη Δημόσια Διοίκηση, εκπνέουν πριν το καταλάβεις.
    Επίσης είναι εξοργιστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεστε τη λειτουργία μιας «διακοσμητικής» πλέον, δημόσιας Διοίκησης. Λετε σε περιπτωση που παρέλθει η ελάχιστη προθεσμία των 2 μηνών τότε τεκμαίρεται πλάτος παραλίας 10 μέτρων. Και ξεμπλέξατε. Συγχαρητήρια !

  • 11 Μαΐου 2014, 19:04 | MEDASSET ΕΛΛΑΣ

    Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία (Ν2791/2001)η Επιτροπή μπορεί να κρίνει για την αναγκαιότητα χάραξης της ζώνης παραλίας σε περίπτωση έκδοσης άδειας για την ανοικοδόμηση σε ακίνητα που απέχουν 100 μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού. Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου μειώνει την απόσταση στα 50 μέτρα. Επιπλέον η υποχρέωση αυτή δεν ισχύει σε περιπτωση κατασκευής υπόγειων αγωγών με αποτέλεσμα έργα τα οποία είχαν κριθεί ότι βλάπτουν την παράκτια ζώνη και άρα ότι πρέπει να σταματήσουν ή να μεταφερθούν τώρα κρίνονται νόμιμα.
    Για βιομηχανικά και τουριστικά δε έργα τεκαμίρεται η ύπαρξη ζώνης παραλίας στα 10 μέτρα πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για ιδιωτικά έργα αυτό θα θεωρείται και το πλάτος της ζώνης παραλίας.
    Η προσθεσμία 2 μήνων καθορισμού της ζώνης παραλίας από τη στιμγή που κατατίθεται η αίτηση είναι πάρα πολύ μικρή.
    Η παραγραφος 3 του παρόντος άρθρου περιγράφει ότι σε περίπτωση που τμήμα του ακινητου που πρέπει να περιέλθει σε κοινή χρήση τότε ο ιδιοκτήτης έχει τη δυνατότητα να το παραχωρησεί με συμβολαιογραφική πράξη. Αυτό σημαίνει ότι για τμήματα της ζώνης παραλίας τα οποια ενδεχομενως να εχουν καταπατηθεί από ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να το κράτος να έχει τη σύμφωνη γνώμη των ιδιοκτητών προκειμένου να παραχωρηθούν για κοινή χρήση κάτι το οποίο είναι εντελώς παράλογο.
    Όπως αναφέραμε και στο άρθρο 5 η πρόβλεψη του παρόντος νομοσχεδίου του καθορισμού της ζώνης παραλίας από τον καθορισμό της ζώνης αιγιαλού ώς 2 ξεχωριστές διαδικασίες θα μπορεί να δίνει τη δυνατότητα σε ιδιοκτήτες γης να προχώρούν σε έργα δόμησης επί της ζώνης παραλίας και έτσι ο καθορισμός της θα είναι ουσιαστικά ανέφικτος εξαιτίας του υψηλού κόστους των αναγκαίων απαλλοτριώσεων.

  • 11 Μαΐου 2014, 11:43 | Αριστοτέλης

    Να διαγραφεί η πρόταση της παρ. 2:

    «Αν η προθεσμία παρέλθει άπρακτη τεκμαίρεται η ύπαρξη ζώνης παραλίας πλάτους δέκα (10) μέτρων, εκδίδεται περί τούτου διαπιστωτική πράξη του αρμόδιου Γ.Γ.Α.Διοίκησης μέσα σε ένα (1) μήνα και ενημερώνονται σχετικώς τα αναρτημένα κατά την παρ. 5 του άρθρου 3 υπόβαθρα. Αν παρέλθει η προθεσμία έκδοσης της πράξης, η διοίκηση υποχρεούται να εκδώσει την άδεια με βάση το τεκμαιρόμενο εύρος της ζώνης παραλίας.»

    Δεν είναι δυνατόν να «τεκμαίρεται» αυθαίρετα κατι τέτοιο μόνο και μόνο επειδή το διάστημα 2 μηνών να είναι μικρό και η επιτροπή να έχει μεγάλο φόρτο.

  • 11 Μαΐου 2014, 00:15 | Πριντεζη Κ

    Αρθρο 6.2
    Είναι πολύ μικρή η προθεσμία 2 μηνών για τέτοιες διαδικασίες.
    Πολύ μικρό πλάτος τα 10μ.

  • 6 Μαΐου 2014, 18:08 | Φωτεινή Δεληβοριά

    Συμφωνώ με το WWF.Λόγω της πληθώρας των ρυμοτομικών και περιβαλλόντικών απαράδεκτων που αναφέρονται με κορυφή το παραθυράκι της οριοθέτησης στα 10 μέτρα, πρέπει να αποσυρθεί το άρθρο.

  • 5 Μαΐου 2014, 19:27 | ´Ιρις Π.

    Παράγραφος 2. Υπάρχει πρόβλημα κατανόησης, σχετικά με τα κριτήρια καθορισμού ζώνης παραλίας (10) μέτρων, στην περίπτωση που παρέλθει άπρακτη η προθεσμία έκδοσης απόφασης για τη δημιουργία ζώνης παραλίας. Η προθεσμία (2) μηνών είναι ενδεχομένως μικρή για μια τέτοια απόφαση που θα έπρεπε ιδανικά να βασίζεται σε επιστημονικές και περιβαλλοντικές μελέτες.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:16 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Άρθρο 06 – παρ. 01
    Η προθεσμία των 2 μηνών είναι πολύ μικρή για μια διαδικασία που απαιτεί μετρήσεις ή άλλες ενέργειες.
    Ο καθορισμός ζώνης παραλίας θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός στην περίπτωση που υφίσταται παραλιακή οδός και μεταξύ του αιγιαλού και της παραλιακής οδού υπάρχουν εκτάσεις χωρίς νομή και κατοχή. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να εξαντλείται το μέγιστο πλάτος της παραγράφου 1 του άρθρου 5 μέχρι ή και της παραλιακής οδού.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:07 | Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο

    Άρθρο 6.1
    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Να τροποποιηθεί η φράση «σε ακίνητα που απέχουν μέχρι πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού,» ως εξής: «σε ακίνητα που απέχουν μέχρι πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, ή μέχρι του ορίου άνω των 50 μέτρων που έχει οριστεί από τις διαδικασίες του άρθρου 5».
    Η περίπτωση β της τοποθέτησης υπόγειων αγωγών δικτύων θα πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής: «β) τοποθέτησης υπόγειων αγωγών δικτύων, η οποία θα πρέπει γενικά να αποφεύγεται και να επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση που δεν γίνεται τεχνικά να διέλθουν εκτός της ζώνης παραλίας.»

    Άρθρο 6.2
    Πρόταση για τη Διαβούλευση: Να διαγραφεί η παράγραφος 2 Είναι αυθαίρετος και αντιεπιστημονικός ο ορισμός της τεκμαρτής απόστασης των 10 μέτρων .

  • 2 Μαΐου 2014, 09:06 | Νικόλαος Γεωργάκης

    Στην παράγραφο 3 αναφέρεται «Όταν απαιτείται, για την κατασκευή έργου, η περιέλευση της παραλίας στην κοινή χρήση, ο ιδιοκτήτης του θιγόμενου ακινήτου μπορεί να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας, με συμβολαιογραφική πράξη που μεταγράφεται αρμοδίως.»
    Στην παρ. 2 εδάφιο 2 του άρθρου 2 αναφέρεται «Η παραλία και η παρόχθια ζώνη των λιμνών και ποταμών της παρ. 2 αποτελούν, μετά τη συντέλεση της σχετικής απαλλοτρίωσης ή την κατά οποιονδήποτε τρόπο περιέλευση τους στην κοινή χρήση πράγματα κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει τις υποχρεώσεις του προηγούμενου εδαφίου.»
    Σύμφωνα με αυτά η ζώνη της παραλίας και της παρόχθιας ζώνης είναι κοινόχρηστα πράγματα και περιέρχονται στην κοινή χρήση είτε με την συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης είτε με άλλο τρόπο (π.χ. κοινόχρηστο χώρο σε σχέδιο πόλης κλπ). Οπότε θα πρέπει να τροποποιηθεί η ανωτέρω παράγραφος 3 ως εξής: «Όταν απαιτείται, για την κατασκευή έργου, η περιέλευση της παραλίας, της οποίας η αναγκαστική απαλλοτρίωση δεν έχει συντελεστεί και δεν έχει περιέλθει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο σε κοινή χρήση, ….»

  • 2 Μαΐου 2014, 09:48 | WWF

    Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η παραλία [δηλαδή, «ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού»] καθορίζεται «εφόσον κρίνεται απαραίτητο για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός» της επικοινωνίας ξηράς-θάλασσας: αν και ο καθορισμός παραλίας ήταν προαιρετικός, οι περιπτώσεις που δεν οριζόταν και η παραλία μαζί με τον αιγιαλό ήταν σπάνιες, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι η διαδικασία καθορισμού εξελίσσεται στο πλαίσιο της υλοποίησης έργων κοντά ή μέσα στον αιγιαλό [1 παρ. 2 και 7 παρ. 1 ν. 2971/2001].

    Οι ισχύουσες ρυθμίσεις, που είναι οι ελάχιστες απαραίτητες για την προστασία της παραλίας, επιδεινώνονται από το νομοσχέδιο σε πολλά σημεία.

    (α) Η χάραξη παραλίας δεν είναι πλέον υποχρεωτική, αλλά δυνητική, καθώς κρίνει σχετικά η Επιτροπή [άρθρο 6 παρ. 1].

    (β) Ακόμα και ο δυνητικός αυτός καθορισμός αφορά ακίνητα σε απόσταση 50 μέτρων από τον αιγιαλό [άρθρο 6 παρ. 1]. Σύμφωνα με το ισχύον πλαίσιο, η αντίστοιχη απόσταση είναι 100 μέτρα [πρβλ. 8 παρ. 1 ν. 2971/2001] : διευκολύνεται έτσι η ανοικοδόμηση της παράκτιας και παρόχθιας ζώνης, χωρίς τις ελάχιστες εγγυήσεις για την προστασία των κοινόχρηστων αγαθών.

    (γ) Για βιομηχανικά, τουριστικά και βιομηχανικά έργα – γενικά, «ιδιωτικά εν γένει» (!)– προβλέπεται «τεκμαρτή» παραλία 10 μέτρων [άρθρο 6 παρ. 2]: μπορεί εφεξής να θεωρηθεί απολύτως βέβαιο ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή θα είναι πλέον η καθορισμένη παραλία – μία «τεκμαιρόμενη» λωρίδα 10 μέτρων από την γραμμή των συνηθισμένων αναβάσεων των κυμάτων.
    (δ) Η πρόβλεψη ότι η παραλία δεν μπορεί να εισχωρεί σε «νομίμως» διαμορφωμένη γραμμή δόμησης παραλείπεται, και αρκεί πλέον απλώς η «διαμορφωμένη» (νόμιμα ή παράνομα) γραμμή.

    (ε) Υπάρχει, ούτως ή άλλως, μία αντίφαση ανάμεσα στην ελάχιστη οριογραμμή αιγιαλού [500 μέτρα – πρβλ. άρθρο 3 παρ. 7] και την ελάχιστη γραμμή παραλίας [1000 μέτρα – πρβλ. άρθρο 5 παρ. 2].

    (στ) Προβλέπεται κατά παρέκκλιση αρτιότητα για ακίνητα που αποκόπτονται από την καθορισμένη παραλία [άρθρο 5 παρ. 8], και παρέκκλιση από τις ρυθμίσεις περί κατάτμησης ακινήτων για τα ακίνητα σε παλαιούς αιγιαλούς [7 παρ. 6], με αποτέλεσμα την δημιουργία ενός καθεστώτος στον ιδιαίτερα ευαίσθητο παράκτιο/παρόχθιο χώρο, που είναι, από κάποιες απόψεις, ακόμα πιο επιβαρυντικό και από την (γενική) εκτός σχεδίου δόμηση.

    (ζ) Αν κάποια ρυμοτομική γραμμή (προφανώς, παράνομα, αν εξαιρεθούν κάποια παλαιά ρυμοτομικά καθεστώτα) εισχωρήσει σε παραλία, ως «ζώνη παραλίας» θεωρείται ο δρόμος [8 παρ. 3]: οι συντάκτες του νομοσχεδίου αδυνατούν να εντοπίσουν την διαφορά ανάμεσα σε μία παραλία και ένα δρόμο.

    (η) Οι καταστροφικές αυτές ρυθμίσεις συμπληρώνονται με την πρόβλεψη ότι ο ιδιοκτήτης «μπορεί» να αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που βρίσκεται μέσα στην παραλία [άρθρο 6 παρ. 3]: πλέον, το κοινόχρηστο αγαθό της παραλίας θα εξαρτάται από την μεγαλοψυχία κάποιων ιδιοκτητών, και μάλιστα ενδεχομένως αυθαίρετων κατασκευών.

    (θ) Οι διαφορετικές διαδικασίες καθορισμού αιγιαλού και παραλίας δίνουν την «ευκαιρία» στους ιδιοκτήτες ακινήτων στην πέραν του αιγιαλού ζώνη να προχωρήσουν σε κατασκευές οι οποίες θα καταστίσουν πρακτικά αδύνατο το μεταγενέστερο καθορισμό της ζώνης παραλίας εξαιτίας του τεράστιου οικονομικού βάρους, που θα συνεπάγονται οι αναγκαίες απαλλοτριώσεις.

    (ι) Ειδικά όσον αφορά την όχθη (όπου αυτή προβλέπεται), έχουμε άλλες ρυθμίσεις: η παρόχθια ζώνη περιορίζεται σε «λωρίδα» 30 μέτρων [11 παρ. 4], επίσης χωρίς κάποια αιτιολογία.

    (ια) Στα ιδιωτικά νησιά η παραλία δημιουργείται μόνο μετά από αίτημα του ιδιοκτήτη [άρθρο 5 παρ. 2] – μία ρύθμιση που αγνοεί την πιθανή αξία της παραλίας ως περιβαλλοντικού πόρου.

    (ιβ) Είναι ιδιαίτερα άστοχο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι θα πρόκειται κατά κανόνα για προστατευόμενες περιοχές, ότι η διαχείριση της παρόχθιας ζώνης (όπου αυτή αναγνωρίζεται) ανατίθεται στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όταν υπάρχουν παρακείμενα (αγροτικά) ακίνητα που υπάγονται στον ν. 4061/12 [ 9 παρ. 4].

    (ιγ) Τέλος, απαιτείται «ειδική αιτιολογία» πλέον για τον καθορισμό παραλίας (και όχι για τον μη καθορισμό, όπως θα ήταν φυσικό, για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και της κοινοχρησίας), και η προσβολή αποφάσεων της Επιτροπής καθορισμού, ιδίως για το δημόσιο συμφέρον, μπορεί να θεωρηθεί οικονομικά ασύμφορη από μικρούς τοπικούς συλλόγους [παράβολο 2000 ευρώ – άρθρο 7 παρ. 1].

  • 2 Μαΐου 2014, 08:18 | Ιωάννης Βουτσίνος, Ενας εκ των Ιδιοκτητων, Προεδρος Ναυτικου Ομιλου Γαλησσα

    ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

    ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΓΑΛΗΣΣΑ ΣΥΡΟΥ, στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.

    Έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο για την δυνατότητα μεταβίβασης εκτάσεων του δημοσίου σε κατέχοντες ακίνητα αυτού.

    Στην παραλιακή ζώνη του Γαλησσά Σύρου, υπάρχουν ιδιοκτησίες ιδιωτών, οι οποίες κατέχονται με νόμιμους τίτλους, που ανάγονται μέχρι του 1880 τουλάχιστον. Με την υπ’αριθμόν 1984/17.12.1993 απόφαση Νομάρχη Κυκλάδων (ΦΕΚ 788Δ’/3.8.1994), χαράχθηκε η γραμμή του αιγιαλού και της παραλίας στον Γαλησσά και συμπεριλήφθηκε ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΑΣΕΩΣ 27 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, η οποία σημειωτέον έχει πολύ μεγάλο και ασυνήθιστο πλάτος και ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΗΜΑ ΑΝΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
    ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ότι η άνω χαραχθείσα ζώνη του παλαιού αιγιαλού καταλαμβάνει πολλές ιδιοκτησίες, που όπως προαναφέρθηκε, οι κάτοχοι τους διαθέτουν παλαιότατους τίτλους και εκτός αυτού τις κατέχουν συνεχώς και αδιαλείπτως ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, χωρίς ποτέ να έχουν αποξενωθεί από αυτές, από τότε που τις απέκτησαν.
    ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, πάνω στις ιδιοκτησίες αυτές υπάρχουν και λειτουργούν επιχειρήσεις, για την δημιουργία των οποίων έχουν εκδοθεί οικοδομικές άδειες, έχουν πληρωθεί φόροι, έχουν εκδοθεί άδειες λειτουργίας, οι οποίες είναι σε ισχύ μέχρι και σήμερα.
    Για την δημιουργία και την ύπαρξη των επιχειρήσεων αυτών έχουν επενδυθεί κόποι και αγώνες ολόκληρων γενεών, δεδομένου ότι οι τωρινοί ιδιοκτήτες έχουν διαδεχθεί τους δικαιοπαρόχους τους, οι οποίοι με τα ίδια προσόντα τις κατέχουν και τις νέμονται συνεχώς για σειρά ετών.
    Η λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών έχει ενισχύσει την τόσον την οικονομική ζωή της Σύρου, γιατί σ’αυτές δουλεύουν πολλοί εργαζόμενοι, όσον και της χώρας γενικότερα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους φορολογούνται, αποδίδουν ΦΠΑ και γενικά συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία με τον μέγιστο δυνατό τρόπο.
    Με την αριθμόν 234/2013 (ΦΕΚ 1020 Β/25.4.2013) απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής Αναδιαθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μεταβιβάστηκε από το ελληνικό δημόσιο προς το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., η άνω έκταση των 27.992 τμ. στον Γαλησσά, χωρίς να ληφθεί καμία πρόνοια και πρόβλεψη για τις άνω ιδιοκτησίες και τις επιχειρήσεις που λειτουργούν επ’αυτών.
    Με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο και τις προϋποθέσεις που ορίζονται σ’αυτό, παρέχεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες που κατέχουν τίτλους και αποδεδειγμένα κατέχουν τις ιδιοκτησίες τους μέχρι και σήμερα, να προβούν σε αγορά τους από το ελληνικό δημόσιο ή άλλως πώς να ελλείψει η αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος.
    Όμως η μεταβίβαση της άνω εκτάσεως των 27 στρεμμάτων στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, αφού δεν καλυπτόμαστε από τις διατάξεις του άνω νομοσχεδίου, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΙΛΕΊ ΓΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΉΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΔΗΜΌΣΙΟ.
    ΣΗΜΕΙΩΝΟΜΕ ΑΚΟΜΗ, ότι εμείς ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ, που αγοράσαμε τις ιδιοκτησίες μας ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, επενεδύσαμε πάνω σ’αυτές τους κόπους ολόκληρων ζωών και ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας δημόσιο κτήμα, το οποίο μάλιστα μεταβιβάστηκε στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.
    ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ,
    Θα πρέπει να ληφθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση, ΩΣΤΕ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, να επεκταθούν και στην περίπτωση μας, δηλαδή σε ακίνητα που έχει μεταβιβάσει το ελληνικό δημόσιο, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕ, ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΙΔΙΩΤΩΝ ΠΑΝΩ Σ’ΑΥΤΑ, ώστε να δοθεί η δυνατότητα και σε εμάς να προασπίσομε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα μας και να τύχομε των ευεργετημάτων της χρηστής διοίκησης και όχι να αντιμετωπίζομε το σκληρότερο πρόσωπο αυτής, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ ΜΑΣ, εν αγνοία μας, χωρίς την θέληση μας και παρά τα νόμιμα δικαιώματα μας.

  • 1 Μαΐου 2014, 19:03 | Παναγιώτα Θεοδώρου, ΑΡΧΕΛΩΝ

    Η προθεσμία των 2 μηνών είναι ασφυκτικά σύντομη. Όσο και αν είναι κατανοητό ότι σκοπός του νομοσχεδίου είναι μεταξύ άλλων η αντιμετώπιση της ελληνικής γραφειοκρατίας και η προώθηση της επιχειρηματικότητας, η προθεσμία αυτή θα οδηγήσει πρακτικά στην αδυναμία της επιτροπής για εμπρόθεσμη έκδοση αποφάσεως από την κατάθεση της σχετικής αίτησης. Επί του πρακτέου θα οδηγηθούμε στην κατά τεκμήριο χάραξη της ζώνης παραλίας πλάτους 10 μέτρων στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

  • 1 Μαΐου 2014, 08:53 | ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    Υπέροχα παραλιακά κτίσματα που συνυπάρχουν αρμονικά με την παραλία και ήδη έχουν χαρακτηρισθεί παραδοσιακοί οικισμοί θα έπρεπε να εξαιρούνται .Όπως στον Πανέμορφο ΦΥΡΟΠΟΤΑΜΟ όπου η Μαγεία του φυσικού τοπίου δενει αρμονικά με τα παραδοσιακά κτίσματα.
    ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δημότης Μηλου

  • 1 Μαΐου 2014, 08:59 | ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    Kατα την γνώμη μου υπέροχα παραλιακά κτίσματα που συνυπάρχουν αρμονικά με την παραλία και ήδη έχουν χαρακτηρισθεί παραδοσιακοί οικισμοί θα έπρεπε να εξαιρούνται .Όπως στον Πανέμορφο ΦΥΡΟΠΟΤΑΜΟ όπου η Μαγεία του φυσικού τοπίου δενει αρμονικά με τα παραδοσιακά κτίσματα.
    ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Δημότης Μηλου

  • 30 Απριλίου 2014, 16:23 | Νίκος Βίττης, Κώστας Πεχλιβάνογλου, ΕΛΛΗΝΙΚH ΕΤΑIΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

    Ο καθορισμός των 10m ως ελάχιστη ζώνη αντίκειται σε περιβαλλοντικά κριτήρια καθώς δεν λαμβάνονται υπόψη τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής ενώ και το όριο αυτό καθ’ αυτό είναι εξαιρετικά χαμηλό.
    Η προθεσμία των 2 μηνών που προβλέπεται είναι πολύ μικρή για μια διαδικασία που απαιτεί μετρήσεις ή άλλες ενέργειες.

  • 29 Απριλίου 2014, 18:47 | Γιώργος Παρταλίδης

    Άρθρο 7. παρ. 2. …. Η πάροδος της προθεσμίας και η έκδοση άδειας δεν αποτελούν τεκμήριο για την ανυπαρξία παΛαιού αιγιαλού. ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΑΝ ΠΑΛΑΙΟ ΑΙΓΙΑΛΟ ΘΕΩΤΟΎΝΤΑΙ ΙΣΧΥΡΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΕΑΝ ΕΧΟΥΝ Ή ΟΧΙ ΕΓΚΡΙΘΕΙ ΑΡΜΟΔΙΩΣ.

  • 25 Απριλίου 2014, 14:34 | ΕΔ

    Στην παράγραφο 2, θα μπορούσε να προστεθεί η αναδιατύπωση «τουλάχιστον δέκα (10) μέτρων,» ώστε να αντιμετωπιστούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που συνάδουν με την φύση του έργου ή προάγουν τον χαρακτήρα και τη λειτουργία του. Για παράδειγμα, η περίπτωση κατασκευής λιμενικού έργου διαπεριφερειακής εμβέλειας θεωρείται ότι εξυπηρετείται από ζώνη παραλίας 10μ. (ουσιαστικά ΚΧ πλάτους 10μ.);

  • 23 Απριλίου 2014, 11:10 | Νίκος Βίττης

    η παραλία με τη διάταξη αυτή Μοιάζει να μετατρέπεται σε δρόμο.
    Επίσης, η δημιουργία παραλίας ελάχιστης ζώνης 10 μέτρων αντίκειται σε περιβαλλοντικά κριτήρια. Η προθεσμία των 2 μηνών είναι πολύ μικρή για μια διαδικασία που απαιτεί μετρήσεις ή άλλες ενέργειες.

  • 22 Απριλίου 2014, 12:05 | Σταύρος Δαλιακόπουλος

    Να προστεθεί το εξής εδάφιο:

    «Όταν υφίσταται παραλιακή οδός και μεταξύ του αιγιαλού και της παραλιακής οδού υπάρχουν εκτάσεις χωρίς νομή και κατοχή, είναι υποχρεωτικός ο καθορισμός της παραλίας εξαντλώντας το μέγιστο πλάτος της παραγράφου 1 του άρθρου 5 μέχρι ή και της παραλιακής οδού»

Σχόλια