Αρχική Οριοθέτηση αιγιαλού και παραλίαςΆρθρο 02: Κυριότητα και προορισμός αιγιαλού, παραλίας, παλαιού αιγιαλού, όχθης, παρόχθιας ζώνης και παλαιάς όχθης.

Άρθρο 02: Κυριότητα και προορισμός αιγιαλού, παραλίας, παλαιού αιγιαλού, όχθης, παρόχθιας ζώνης και παλαιάς όχθης.

1. Ο αιγιαλός και η όχθη των λιμνών και ποταμών της παραγράφου 2 είναι πράγματα κοινής χρήσης και ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού.
Η παραλία και η παρόχθια ζώνη των λιμνών και ποταμών της παρ. 2 αποτελούν, μετά τη συντέλεση της σχετικής απαλλοτρίωσης ή την κατά οποιονδήποτε τρόπο περιέλευσή τους στην κοινή χρήση πράγματα κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει τις υποχρεώσεις του προηγούμενου εδαφίου.
2. Όχθη και παρόχθια ζώνη κατά την έννοια των διατάξεων του παρόντος νόμου διαθέτουν:
α) Οι λίμνες Αμβρακία, Βεγορίτιδα, Βιστονίδα, Βόλβη, Δοϊράνη, Καστοριάς, Κερκίνη, Κορώνεια, Λυσιμαχία, Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα, Οζερού, Παμβώτιδα, Παραλίμνη, Πετρών, Τριχωνίδα, Υλίκη και Χειμαδίτιδα και τα νησιά που υπάρχουν σ΄αυτές,
β) οι τεχνητές λίμνες Αλιάκμονα, Καστρακίου, Κρεμαστών, Λάδωνα, Μαραθώνα, Μόρνου, Πηνειού, Πουρναρίου και Ταυρωπού,
γ) οι ποταμοί Αλιάκμονας, Πηνειός, Αχελώος, Νέστος, Στρυμώνας, Αλφειός, Άραχθος, Αξιός, Σπερχειός, Λουδίας, Λάδωνας, Αώος, Ερύμανθος, Εύηνος, Ταυρωπός, Αχέροντας και Γαλλικός.
3. Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού ή με πράξη άλλης αρχής που εκδίδεται σύμφωνα με ειδικές διατάξεις επιτρέπεται η εξαίρεση τμημάτων τους από την κοινή χρήση, για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά την εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος ή όταν απορρέει σχετική υποχρέωση από διεθνείς συμβάσεις.
Επιτρέπεται επίσης η παραχώρηση των πραγμάτων αυτών κατά χρήση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 11, 12 και 13.
4. Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα.
5. Για την προστασία του οικοσυστήματος των ζωνών και των εκτάσεων του άρθρου 1 ισχύουν οι κείμενες διατάξεις.

Σχόλια
  • 13 Μαΐου 2014, 10:17 | Σωτηρία

    Από τα πιο αποτρόπαια νομοσχέδια.Κατακρεουργεί το φυσικό κάλος της Ελλάδας και περιορίζει τις δημόσιες ελευθερίες στο ελάχιστο.

  • 13 Μαΐου 2014, 10:13 | MOm Εταιρεία Μελέτης και Προστασίας της Μεσογειακής Φώκιας

    Το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης και της αειφορίας. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι στόχοι και οι αρχές της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών, που αποτελούν κοινοτικό κεκτημένο. Η πρόβλεψη ξεχωριστών διαδικασιών χάραξης αιγιαλού και παραλίας αντιβαίνει σε ευρωπαϊκές συστάσεις. Αφαιρείται επίσης η ισχύουσα ρητή απαγόρευση της παραχώρησης αποκλειστικής χρήσης. Ο κατάλογος λιμνών και ποταμών είναι εντελώς αυθαίρετος και μη τεκμηριωμένος.

  • 13 Μαΐου 2014, 07:43 | Φώτης Ε. Αλεξάκος

    Μερικοί μόνο λόγοι για τους οποίους το νομοσχέδιο είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ:

    -Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις (μπαράκια, ξαπλώστρες κλπ). Μέχρι σήμερα υπήρχε όριο έκτασης και ήταν υποχρεωτική η διατήρηση ελεύθερου τμήματος.
    -Αφαιρεί την υποχρέωση για όποιον εκμεταλλεύεται μια παραλία να εξασφαλίζει ανοιχτή δημόσια πρόσβαση (μας προετοιμάζει για να δούμε ταμπέλες «το μπάνιο επιτρέπεται αποκλειστικά στους πελάτες μας»).
    -Νομιμοποιεί αυθαίρετα κτίσματα στον αιγιαλό. Αυτό είναι πρωτοφανές, μιας και κανείς ως τώρα δεν είχε τολμήσει να αμφισβητήσει την ξεκάθαρη νομική απαγόρευση δόμησης στις παραλίες.
    -Δίνει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε εκμεταλλεύεται εμπορικά μια παραλία να χτίσει λιμανάκια, να επιχωματώσει ή να μπαζώσει, αρκεί να κριθεί ότι είναι απαραίτητο για την επιχείρησή του.

    Πρέπει λοιπόν να αποσυρθεί ΑΜΕΣΑ.

  • 13 Μαΐου 2014, 07:57 | ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΟΤΟΠΩΝ – ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ

    Οι φυσικές λίμνες που αναφέρονται στο άρθρο 2 παρ. 2 περιλαμβάνονται στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 ως Ειδικές Ζώνες Διατήρησης και ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας και, μεταξύ άλλων, τυγχάνουν των προβλέψεων του Ν. 3937/2011 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις» και των Οδηγιών 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ για τη διατήρηση των τύπων οικοτόπων, και των ειδών χλωρίδας και πανίδας, όπως ενσωματώθηκαν στην ελληνική έννομη τάξη. Ιδιαίτερα αναφέρεται ότι περιμετρικά των λιμνών αλλά και εντός τους, έχουν καταγραφεί τύποι οικοτόπων Κοινοτικού ενδιαφέροντος (ορισμένοι εξ αυτών προτεραιότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση) καθώς και ενδιαιτήματα ειδών Κοινοτικού ενδιαφέροντος, εκ των οποίων ορισμένα είναι προτεραιότητας.
    Για τις ανωτέρω Ζώνες ισχύουν οι προβλέψεις του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, το οποίο εν περιλήψει υποχρεώνει τα Κράτη Μέλη: α) να καθορίζουν τα αναγκαία μέτρα διατήρησης που ανταποκρίνονται στις οικολογικές απαιτήσεις των φυσικών οικοτόπων και των ειδών, β) να θεσπίζουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των οικοτόπων και των ενδιαιτημάτων ειδών, καθώς και οι ενοχλήσεις στα είδη, γ) να συμφωνούν σε έργα μόνο αφού βεβαιωθούν ότι δεν παραβλάπτεται η ακεραιότητα των περιοχών. Έργα με σημαντικές επιπτώσεις μπορεί να εκτελούνται για επιτακτικούς λόγους σημαντικού δημοσίου συμφέροντος, περιλαμβανομένων λόγων κοινωνικής ή οικονομικής φύσεως. Εάν δε, πρόκειται για οικότοπο ή και είδος προτεραιότητας, είναι δυνατόν να προβληθούν μόνον επιχειρήματα σχετικά με την υγεία ανθρώπων και τη δημόσια ασφάλεια ή σχετικά με θετικές συνέπειες πρωταρχικής σημασίας για το περιβάλλον, ή, κατόπιν γνωμοδοτήσεως της Επιτροπής, άλλοι επιτακτικοί σημαντικοί λόγοι σημαντικού δημοσίου συμφέροντος.
    Ταυτοχρόνως, οι ανωτέρω Ζώνες αποτελούν επιφανειακά υδατικά συστήματα κατά την Οδηγία Πλαίσιο για τα Ύδατα (Οδηγία 2000/60/ΕΚ) και εντάσσονται στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών του άρθρου 6 της ίδιας Οδηγίας. Τα Κράτη Μέλη υποχρεούνται, έως το 2015, να επιτύχουν την καλή οικολογική και χημική κατάσταση των υδάτων τους. Σε ό,τι δε αφορά την πρώτη, αυτή αποτυπώνεται στην καλή δομή και λειτουργία του κάθε υδάτινου οικοσυστήματος και μετράται με συγκεκριμένους ποσοτικούς δείκτες βιολογικών στοιχείων ποιότητας όπως το φυτοπλαγκτό, τα υδρόβια μακρόφυτα, το φυτοβένθος, το ζωοβένθος και η ιχθυοπανίδα. Τυχόν απόκλιση των υδατικών συστημάτων από τους περιβαλλοντικούς στόχους επιφέρει κυρώσεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
    Οι τεχνητές λίμνες και οι ποταμοί που αναφέρονται στην ίδια παράγραφο αποτελούν επίσης υδατικά συστήματα κατά την Οδηγία 2000/60/ΕΚ, ενώ τμήματα τους περιλαμβάνονται στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.
    Ταυτοχρόνως, οι αναφερόμενες στο άρθρο 2 λίμνες δεν εξαντλούν τον κατάλογο των σημαντικών λιμναίων οικοσυστημάτων της χώρας, που προστατεύονται από Κοινοτική και εθνική νομοθεσία.
    Η διατήρηση σε καλή κατάσταση των ανωτέρω περιοχών αποτελεί υποχρέωση της χώρας έναντι του Ευρωπαϊκού Δικαίου και της Εθνικής νομοθεσίας. Πέραν αυτού, όμως, οι λίμνες της χώρας αποτελούν συλλογικό κοινωνικό αγαθό και η διαχείρισή τους δεν αφορά μόνον τους ιδιοκτήτες τους (π.χ. κράτος, τοπική κοινωνία, συνεταιρισμούς, δημόσιες επιχειρήσεις ή άτομα). Καθορίζεται από τον χαρακτήρα τους ως συλλογικού αγαθού. Το ελληνικό κράτος και η ελληνική κοινωνία έχουν την ηθική και οικονομική υποχρέωση να διατηρήσουν την ελληνική φυσική κληρονομιά και να αποκαταστήσουν τις βλάβες που αυτή έχει υποστεί στο παρελθόν. Οι λίμνες της χώρας αποτελούν τμήμα αυτής της κληρονομιάς, την οποία όλη η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να απολαμβάνει στις επόμενες γενεές. Οι οικονομικές δραστηριότητες δεν έρχονται κατ’ ανάγκην σε αντίθεση με τη διατήρηση της φύσης υπό την προϋπόθεση ότι αυτές οι δραστηριότητες σχεδιάζονται και εκτελούνται με σύνεση και με επιστημονική τεκμηρίωση. Αποσπασματικές λύσεις παρέχουν μόνο βραχυπρόθεσμες ωφέλειες. Η μακροπρόθεσμη εναρμόνιση των αναγκών του ανθρώπου και της φύσης εξασφαλίζεται αποτελεσματικότερα μέσα από ολοκληρωμένες αειφορικές πρακτικές.

  • 13 Μαΐου 2014, 06:21 | ιωάννης τσιωνάς, Πρόεδρος Μηχανικών Δημοσίου Κεντρικής Μακεδονίας

    Απαράδεκτο να κατατίθεται νομοσχέδιο περί αιγιαλού και παραλίας αποκλειστικά από τον Υπουργό Οικονομικών!
    Μόνο λόγω αυτού απαιτείται άμεση απόσυρση.

    Ενδεικτικά, τον προηγούμενο νόμο 2971 τον συνυπέγραψαν οι Υπουργοί ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΕΣ, ΥΠΕΘΑ, Οικονομίας & Οικονομικών, Ανάπτυξης, Πολιτισμού, Αιγαίου, Εμπορικής Ναυτιλίας, Δικαιοσύνης και Γεωργίας.

    Επιπρόσθετα όταν ένας νόμος έχει τόσα πολλά προβλήματα (που έχουν εντοπιστεί από πάρα πολλούς σχολιαστές) ήδη από τους ορισμούς, σημαίνει ότι έχει κατατεθεί βιαστικά και χωρίς ουσιαστική διαβούλευση με φορείς και οργανώσεις πολιτών.

    Αν μετά από τέτοια αντίδραση από την ελληνική κοινωνία δεν γίνει απόσυρση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, σημαίνει ότι οι διαβουλεύσεις είναι διαδικασία όπου η γνώμη μας καταχωρείται εις τα παλαιότερα των υποδημάτων.

  • 12 Μαΐου 2014, 21:33 | Η. Τ.

    Απαράδεκτο νομοσχέδιο που επιτρέπει την αλόγιστη εμπορική εκμετάλλευση του αιγιαλού και της παραλίας.

  • 12 Μαΐου 2014, 18:14 | Ευδοκία Μιστίλη

    Διαφωνώ κάθετα με το συγκεκριμένο άρθρο αλλά και γενικότερα με όλο το νομοσχέδιο γιατί είναι αντίθετό στο ελληνικό σύνταγμα που ισχυρίζεται οτι οι ακτές, τα ποτάμια και οι λίμνες ανήκουν στον ελληνικό λαό και οχι στην κυβέρνηση για να μπορεί ο κάθε υπουργός να αποφασίζει για την διάθεση και την χρήση τους. Αυτό το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο για την καταστροφή των παραλιών μας. Θα έπρεπε να μάθουμε απο τα παραδείγματα Γαλλίας και Ισπανίας όπου βλέπουμε πια τεράστια οικοδομήματα πάνω στις παραλίες. Ωφείλουμε να προστατέυσουμε την φυσική ομορφιά του αιγιαλού γιατί σ΄αυτήν στηρίζεται ο τουρισμός, που είναι τόσο σημαντικός για την οικονομία μας, και οχι στην ανάπτυξη.

  • 12 Μαΐου 2014, 18:50 | ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

    Παρακαλώ θερμά,
    να μην υποστηρίξει κανείς συμπολίτης μου το έγκλημα που προετοιμάζεται με αυτό το νομοσχέδιο για τη άλλογη εκμετάλλευση του φυσικού μας πλούτου. Οι ακτές ανήκουν στους πολίτες, ώστε να τις χησιμοποιούν με σεβασμό και όχι με «αντίτιμο». Η ζημιά που θα προκληθεί μεσοπρόθεσμα σε όλους τους τομείς θα είναι ανεπανόρθωτη και για τις γενιές που ακολουθούν.
    Εκλιπαρώ όλους τους αρμόδιους, να κάνουν ότι μπορούν ώστε να αποσυρθεί αυτό το στυγνό εγληματικό νομοσχέδιο!

    Τριανταφύλλου Ευαγγελία
    Αρχιτέκτονας και Πολίτης

  • 12 Μαΐου 2014, 17:30 | Γιώργος

    Απαράδεκτο νομόσχεδιο! Αρκεί να δουμε το παράδειγμα της Ισπανίας! Τελικά θέλουμε τουρισμό ή όχι?

  • 12 Μαΐου 2014, 13:32 | Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης

    Θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν οι προσθήκες που αναφέρονται παρακάτω με κεφαλαία γράμματα.

    Άρθρο 2, παρ. 1: …το οποίο έχει την υποχρέωση να προστατεύει ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥΣ και να τα διαχειρίζεται…

  • 12 Μαΐου 2014, 12:41 | Κύρδη Πόπη

    Για ποιο λόγο εμπλέκεται ο Υπουργός Οικονομικών; Η εξαίρεση από την κοινή χρήση για λόγους που αφορούν «την εθνική άμυνα και δημόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος ή όταν απορρέει σχετική υποχρέωση από διεθνείς συμβάσεις» ήδη προβλέπεται από επαρκείς διατάξεις και αφορά συγκεκριμένα ΑΛΛΑ υπουργεία,και πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ο ΜΟΝΟΣ ΛΟΓΟΣ της εμπλοκής του Υπουργού Οικονομικών είναι η κακώς εννοούμενη αξιοποίηση: η παραχώρηση για τη δημιουργία μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που θα αποκλείουν τον αιγιαλό, που θα στερούν ένα δημόσιο αγαθό (ό,τι ανήκει στο δημόσιο είναι κτήμα όλων των Ελλήνων)από εκείνους που θα πρέπει κατά τεκμήριο να είναι οι χρήστες του, ενώ θα προκαλούν οριστικά την πλήρη καταστροφή του φυσικού τοπίου, του τοπικού οικοσυστήματος και την υποβάθμιση του αιγιαλού. Οι ήδη υπάρχουσες τέτοιες ζώνες με μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στην Ελλάδα δείχνουν το πόσο το τοπίο, το οικοσύστημα και ο αιγιαλός έχουν υποβαθμιστεί, ενώ ούτε υψηλό εισοδηματικά τουρισμό ελκύουν ούτε παρέχουν στην κοινότητα όφελος, πλην λίγων-κακοπληρωμένων- θέσεων εργασίας.
    Άλλωστε το μέλλον στον τουρισμό, που γίνεται επ’ ωφελεία της κοινότητας και ελκύει υψηλά εισοδήματα, τουρίστες που θα επανέρχονται, που έχουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι οι μικρές μονάδες/ξενώνες που εντάσσονται αρχιτεκτονικά στον χώρο, οι περιηγήσεις, ο αγροτουρισμός,τα τοπικά προϊόντα… Μόνο έτσι εξασφαλίζεται εργασία για πολλούς και τα κέρδη επιστρέφουν στην κοινότητα. Μόνο έτσι θα παραμείνουν ή και θα επιστρέψουν νέοι στις τοπικές κοινωνίες. Υπάρχει το εξαίρετο παράδειγμα της Τήλου.

    Για ποιο λόγο εξαιρούνται προστασίας πολλές μικρότερες λίμνες, λίμνες περιστασιακές, βάλτοι που προστατεύονται από Διεθνείς συνθήκες; Ποια επιστημονική μελέτη υποδεικνύει ότι κάποιες όχθες χρήζουν προστασίας και άλλες όχι; Το Σύνταγμα επιτάσσει «οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης» (άρθρο 24 παρ. 2).
    Η επιστήμη θεωρεί π.χ. ότι η λίμνη Καϊάφα του Ν. Ηλείας δεν έχει όχθη; Γιατί να μην σκεφτούμε την εκ του πονηρού ρύθμιση: Το δάσος κάηκε στις σχετικά πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές, το τοπικό οικοσύστημα είναι μοναδικό και προστατεύεται, το τοπίο ιδιαίτερο, η λίμνη αρκετής έκτασης ώστε να προσφέρεται για σκι, η παρακείμενη θαλάσσια ακτή με μεγάλες αμμοθίνες και όσες κουκουναριές γλύτωσαν από την πυρκαγιά, δίπλα στη λίμνη θερμά λουτρά / ιαματικές πηγές. Τα ενταγμένα στο τοπίο ξενοδοχεία της λίμνης κλείνουν, οι τοπικές αρχές που διώκονται νομικά για ατασθαλίες και εγκαλούνται για τη διαχείριση των χρημάτων που δόθηκαν μετά τις πυρκαγιές), διατυμπανίζουν την ανάπτυξη έτοιμες να προσφέρουν κυριολεκτικά γη και ύδωρ, ένας μεγάλος δρόμος που θα περιορίζει τη λίμνη, αλλά θα οδηγεί απευθείας σε αυτή έχει προγραμματιστεί.. Κι ένας νόμος έρχεται με παράλειψη να αφήσει το πεδίο ελεύθερο στις τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες που γλυκοκοιτάζουν την περιοχή -μετά την πυρκαγιά πιο απαιτητικά- αλλά η προστασία του οικοσυστήματος τους βάζει φρένο. Μια περίπτωση, ένα μικρό παράδειγμα, κάθε τόπος το δικό του.

    Η πρώτη πρόταση της παραγράφου 3 αφαιρεί τη λέξη «πρόσβαση» όπως αυτή υπάρχει στον ν. 2971/2001:
    «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».
    Η «ελεύθερη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα» αναφέρεται αποκλειστικά στα κοινόχρηστα πράγματα, και δεν περιέχει την έννοια της πρόσβασης των ανθρώπων. είναι αναγκαίο να επανέλθει η λέξη πρόσβαση.Αλλιώς το άρθρο αντιβαίνει στο Σύνταγμα.

  • 11 Μαΐου 2014, 19:43 | MEDASSET ΕΛΛΑΣ

    Δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα παρακάτω:
    – Η οδηγία πλαίσιο για τα νερα της ΕΕ (Ν. 3199/2003)
    – Η οδηγία πλαίσιο της ΕΕ για τη θαλάσσια στρατηγική (Ν. 3983/2011)
    – Τα διαχειριστικά σχέδια και σχέδια δράσης που απορρέουν από τις πιο πάνω οδηγίες πλαίσια.
    – Το πρωτόκολλο ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιων ζωνών.
    Ειδικότερα δεν έχουν ληφθεί υπόψη τα άρθρα 5,6,7,8 και 9 του πρωτοκόλλου της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών.
    Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προβλέπει ότι μόνο ο Υπουργός Οικονομικών χωρίς τη συμβολή άλλων υπουργείων μπορεί να εξαιρέσει τμήματα του αιγιαλού προς κοινή χρήση για λόγους άμυνας, υγείας κ.α. Γενικότερα για θέματα διαχείρισης της παράκτιας ζώνης για τα οποία θα έπρεπε κατα κύριο λόγο να γνωμοδοτεί το ΥΠΕΚΑ αρμόδιότερος κρίνεται ο Υπουργός Οικονομικών. Σε αντίθεση με το πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης ο νόμος προβλέπει ξεχωριστές διαδικασίες ορισμού του αιγιαλού από την παραλία.
    Ο καθορισμός της όχθης των λιμνών και ποταμών θα πρέπει να αναφέρεται στη στάθμη σε διάρκεια 50ετίας ή παραπάνω. Ο ορισμός του αιγιαλού θα πρέπει να συνδεθεί με τον ορισμό της κρίσιμης παράκτιας ζώνης.
    Οι ορισμοί και έννοιες της όχθης θα πρέπει να αναφέρονται και να αντιστοιχούν όχι μόνο σε λίμνες που έχουν συμπεριληφθεί στο παρόν νομοσχέδιο αλλά και σε μικρότερες.

  • 11 Μαΐου 2014, 17:06 | καμπούκου κυριακή

    Δεν είμαι νομικός για να μπορώ να κάνω τεκμηριωμένες νομικές προτάσεις. Η εμπειρία μου, μου έχει δείξει ότι το κέρδος δίνει τους δικούς του απαράδεκτους ορισμούς στην «ελεύθερη προσβαση» στις υποχρεώσεις που ξαφνικά έχει το Ελληνικό κράτος προς τις «διεθνείς συμβάσεις» κ.λ.π. Η προτασή μου είναι να αποσυρθεί το νομοσχέδιο ολοκληρωτικά μετά από αίτημα της αντιπολίτευσης (την οποία μπορούμε να πιέσουμε αφού μας καλεί να την ψηφίσουμε για να σωθούμε). Προτείνω να είμαστε πολύ προσεκτικοί στο τι θα ψηφίσουμε και να δείξουμε ότι δεν μας αρκουν τα λόγια αλλά οι πράξεις. Θα αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο και θα έρθει άλλο χειρότερο γιατί όσο υπηρετούμε τις τράπεζες μόνο οικολογική καταστοφή θα έχουμε.Αν καταψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο θα τους ψηφίσουμε. Φαίνεται απλοικό αλλά ας μην ξεχνάμε ότι χρόνια καταστρέφουν το περιβάλλον με αναλογα νομοσχέδια (π.χ τι είναι δασικό) και τους επιβραβεύουμε με την ψήφο μας.

  • 11 Μαΐου 2014, 11:53 | Αριστοτέλης

    Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς στο απαράδεκτο αυτό νομοσχέδιο;

    1. Ο συντάκτης του νομοσχεδίου να προσδιορίσει ποιες είναι αυτές οι «διεθνείς συμβάσεις» που εξαιρούν την κοινή χρήση του αιγιαλού. Μήπως είναι (ή πρόκειται να είναι;) οι διεθνείς ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ συμβάσεις; Παρακαλώ πολύ να μπει πρόταση που θα εξαιρεί τις δανειακές συμβάσεις.

    2. Άμεση κατάργηση του άρθρου 4. Ο «παλαιός» αιγιαλός αν θεωρηθεί ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου θα περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ και θα «αξιοποιηθεί», όλοι γνωρίζουμε πως.

  • 10 Μαΐου 2014, 15:34 | Χρήστος Ξυλογιάννης

    To νομοσχέδιο αυτό δεν εξυπηρετεί τίποτα άλλο, παρά την απαγόρευση της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στις παραλίες μόνο και μόνο για να πλουτίσουν τα γνωστά καρτές επιχειρηματιών που κάθε καλοκαίρι θέλουν να βάζουν εισητήριο στις παραλίες. Αντί να είναι ελεύθερες οι παραλίες για τον απλό πολίτη θα πρέπει να πληρώνει και από πάνω για να κάνει μπάνιο; Το νομοσχέδιο μόνο απαράδεκτο συνολικά μπορεί να χαρακτηριστεί και πρέπει συνολικά να αποσυρθεί άμεσα, χωρίς τροποποιήσεις. Είναι έκτρωμα.

  • 9 Μαΐου 2014, 18:15 | ΑΝΝΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

    ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΑΙΓΙΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

  • 9 Μαΐου 2014, 10:52 | Κωνσταντίνος Τόγιας

    Παράγραφος 1: Ποιες είναι οι αρχές αειφορίας; Να οριστεί με σαφήνεια ή να δωθεί παραπομπή σε σχετικό ορισμό στην εθνική νομοθεσία.

    Παράγραφος 3: Να προστεθεί με σαφήνεια «Ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των εμβίων όντων σε θάλασσα, λίμνες και ποταμούς». Η τρέχουσα διατύπωση είναι αόριστη και δεν εξασφαλίζει την πρόσβαση ως θα έπρεπε.

    Παράγραφος 3: Η εξαίρεση τμημάτων από κοινή χρήση, για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά την εθνική άμυνα τη δημόσια ασφάλεια και την υγεία θα πρέπει να ισχύει για όσο διαρκεί η εξυπηρέτηση και να άρρεται όταν παύσει.

    Με την τρέχουσα διατύπωση δύναται να γίνει καταπάτηση, κακή χρήση, υποβάθμιση και καταστροφή του αιγιαλού που δεν συμφέρει το δημόσιο, αλλα ιδιώτες. Οι αρχές της αείφορίας καταπαντωνται μεσω της μονόπλευρης χρήσης του χώρου και της δυνητικής αποξένωσης των πολιτών απο το ανέγγιχτο θαλάσσιο τοπίο που αποτελεί κομμάτι της εθνικής ταυτότητας.

    Συμφωνώ με το σχόλιο http://www.opengov.gr/minfin/?c=22994
    Δείτε τα παραδείγματα Ιταλίας και Ισπανίας που αναφέρονται στα σχόλια http://www.opengov.gr/minfin/?c=22990 , http://www.opengov.gr/minfin/?c=22922

  • 8 Μαΐου 2014, 15:01 | Αναστασία Γιαγκοπούλου

    Καλησπέρα και Χριστός ανέστη! Φαντάζομαι ότι δεν κάθεστε να διαβάζετε κανένα από τα σχόλια των πολιτών, αλλά παρόλ’ αυτά, εγώ την ερώτησή μου θα την κάνω:

    ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΕΧΕΤΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ;;;

    Ειλικρινά, θα ήθελα να μου απαντήσετε, γιατί δεν μπορεί να προτείνετε τέτοια μέτρα/αλλαγές και να είστε ικανοποιημένος/οι εκεί στην κυβέρνηση. Δεν έχω ξαναδεί τόση αδιαφορία για την ίδια τη χώρα και τους πολίτες αυτής (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών). Είπαμε, τεχνοκράτες, αλλά μέχρι ενός σημείου! Μπορεί σε κάποιες χώρες της ΕΕ να υπάρχουν όλα αυτά που, προφανώς, και θα περάσετε κι εδώ, αλλά στις άλλες χώρες, αγαπητέ μου, υπάρχει οργάνωση, υπόβαθρο, σωστή ενημέρωση και όλα λειτουργούν με σκοπό την ευημερία των πολιτών και της ίδιας της χώρας (χλωρίδα και πανίδα συμπεριλαμβάνονται). Έχετε δει εσείς σε κάποια χώρα της ΕΕ να ρίχνουν μπάζα και να τσιμεντοποιούν τις θάλασσες και τα ποτάμια και τα ρέματα; Έχετε δει να τσιμεντώνουν αρχαίους δρόμους και αρχαία ευρήματα, την ίδια τους την πολιτιστική και πολιτισμική ταυτότητα; Όταν μία χώρα έχει πολύ σοβαρότερα και ουσιαστικότερα προβλήματα και έχει καταστραφεί η μεσαία τάξη δεν είναι λογικό, πιστεύω, να σκέφτεστε με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να μην το πιστεύετε, αλλά Θεός υπάρχει, αγαπητέ μου. Σκεφτείτε το σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ απλός, για μία και μόνο στιγμή… Βοηθήστε, επιτέλους, αυτόν τον ταλαίπωρο και φιλότιμο λαό. Μπορείτε, γιατί δεν τον κάνετε; Τι να πω… ειλικρινά, δεν το χωράει το κεφάλι μου αυτό το νομοσχέδιο…

    Σας ευχαριστώ πολύ για τη δυνατότητα υποβολής του σχολίου.

  • 8 Μαΐου 2014, 07:43 | Οικολογική Κίνηση Δράμας

    Με αυτό το σχέδιο νόμου αίρονται οι ελάχιστοι περιορισμοί που είχαν απομείνει όπως το μέγιστο μήκος 500μ. που μπορούσαν να καταλαμβάνουν οι επιχειρήσεις, η υποχρεωτική ζώνη 100μ. ελεύθερης πρόσβασης, η ελεύθερη ζώνη ακριβώς μπροστά από τη θάλασσα ώστε να εξασφαλίζεται η άνετη μετακίνηση των κολυμβητών. Επίσης, αφαιρέθηκαν οι σαφείς αναφορές για την προστασία της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στις παραλίες. Αποκλείει τους μικρούς υγρότοπους και μικρές λίμνες από το νομικό καθεστώς προστασίας. Επιτρέπει την παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας, διευκολύνει το μπάζωμα και τη δημιουργία μόνιμων κατασκευών. Καταργεί την υποχρέωση παράκτιας ζώνης προκειμένου να εγκριθούν ιδιωτικά ή δημόσια αναπτυξιακά έργα. Προβλέπει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετων κατασκευών για επιχειρηματικούς σκοπούς.

  • 7 Μαΐου 2014, 15:32 | Kώστας Μπομπός

    Οι Έλληνες από τα χρόνια του Ξενοφώντα ως τα σήμερα πάντα κατέφευγαν για να σωθούν, να τραφούν ή να γελάσουν, στην στενές λωρίδες γης, μεταξύ της γης που κατοικούσαν ή καλλιεργούσαν και της θάλασσας, ο αιγιαλός είναι η ιερή γη που ανήκει σε όλους όσους υπάρχουν όσους υπήρξαν κι σε όσους θα υπάρξουν, δεν πωλείται , δεν ενοικιάζεται, δεν μεταβιβάζεται, δεν αλλάζει παρά μόνο από τις δυνάμεις της φύσης, είναι η ψυχή μας κι όποιος τον αγγίξει θα το θεωρήσουμε αιτία πραγματικού πολέμου.

  • 7 Μαΐου 2014, 13:56 | Χρήστου Δημήτρης

    Αντε δέν σας ενδιαφέρει τί λέμε εμείς οι πολίτες. Είναι προφανές μάλλον οτι δέν σας ενδιαφέρει, αλλα το να μήν διδάσκεστε ούτε απο την διεθνή εμπειρία που συχνά πυκνά επικαλείσθε (βλ. Ανδαλουσία) είναι επιεικώς απαράδεκτο. Το να μήν μπορώ να προσεγγίσω οποιαδήποτε ακτή οπουδήποτε στην χώρα μου επειδή σε αυτήν «επένδυσε» ο «Babis room to let» το θεωρώ αδιανόητο.

  • 6 Μαΐου 2014, 23:26 | Λαμπρινή

    Είναι επιτακτική ανάγκη να ΜΗΝ παραληφθεί η λέξη «πρόσβαση» από την παράγραφο 3 «Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη κι ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη»

    Να ΜΗΝ απαλειφθεί η λέξη «πρόσβαση» όπως ισχύει στον Νόμο 2971/2001 «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη κι ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».

    Η ελεύθερη κι ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη δεν είναι απαραίτητα συνώνυμη με την ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση εμβίων όντων σε αυτές!

  • 6 Μαΐου 2014, 17:21 | Φιλιππος Αναγνωστόπουλος

    2.1 Ποιες είναι οι αρχές αειφορίας? Δεν βρέθηκε παραπομπή στον ορισμό στην εθνική νομοθεσία
    2,3 Πως ορίζεται το επιτακτικό δημόσιο συμφέρον?

    Μέσω τον παραπάνω όρων δύναται να γίνει καταπάτηση του αιγιαλού που δεν συμφέρει το δημόσιο, αλλα ιδιώτες με μεσα να αποφύγουν φορολογία.

    Οι αρχές της αείφορίας καταπαντωνται μεσω της μονόπλευρης χρήσης του χώρου και της δυνητικής αποξένωσης των πολιτών απο το ανέγγιχτο θαλάσσιο τοπίο που αποτελεί κομμάτι της εθνικής ταυτότητας.

  • 6 Μαΐου 2014, 16:13 | Φωτεινή Δεληβοριά

    Απαράδεκτη και αντισυνταγματική η μετατροπή της δημόσιας περιουσίας του Δημοσίου,Παλαιός αιγιαλός και παλαιά όχθη σε ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου.Να αποσυρθεί πάραυτα.Αυτό συνιστά μετατροπή της τεράστιας σημασίας ακτογραμμής της επικράτειας ,δημόσιου και κοινού αγαθού σε αντικείμενο αγοροπωλησίας του ΤΑΙΠΕΔ.Παραδίδετε την χώρα σε ξένα χέρια!!! Απόσυρση τώρα!!!

  • 6 Μαΐου 2014, 10:24 | Κ. Νικολοπούλου

    Το νομοσχέδιο έχει γραφτεί με προχειρότητα και παντελή άγνοια. Σας ζητώ συγνώμη αν σας προσβάλλω αλλά και εσείς μας προσβάλλετε κατάφορα όταν για τον σχεδιασμό της ανάπτυξης των αιγιαλών, σε μια χώρα που ο αιγιαλός ταυτίζεται με τον πλούτο της, σε μια εποχή που η «ανάπτυξη» μας έχει τεθεί ως στόχος επιβίωσης και σε μια εποχή που το περιβάλλον καταρρέει από την ανεξέλεγκτη ανθρώπινη δραστηριότητα, παρουσιάζετε αυτό το πρόχειρο σχέδιο νόμου που παραδίδει ανευ όρων τους αιγιαλούς στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
    Δεν θα σχολιάσω τίποτε περισσότερο στο νομοσχέδιο, δεν νομίζω ότι επιδέχεται διορθώσεις. Πρέπει να ξαναγραφτεί σε άλλη βάση και πνεύμα και λαμβάνοντας υπόψη την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία, προκειμένου να είναι ξεκάθαρο τι ισχύει. Η ανάπτυξη και εκμετάλλευση των αιγιαλών θα πρέπει να γίνεται με κεντρικό (κυβερνητικό) και πανελλαδικό σχεδιασμό με διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς και την κοινωνία, και πρωτίστως με βασικό και ανελαστικό κριτήριο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους. Μόνο με τα κριτήρια αυτά η πολυπόθητη ανάπτυξη είναι βιώσιμη και αφορά όλη την κοινωνία.
    Και η προσωπική μου γνώμη για την ανάπτυξη και αξιοποίησή αυτού του φυσικού πλούτου των αιγιαλών, είναι ότι η ιδιαιτερότητα της ομορφιάς της Ελλάδας στον τομέα αυτό απαιτεί να γίνει ένας κεντρικός (σε επίπεδο κυβέρνησης πάντα όπως είπα) συνολικός σχεδιασμός από επαγγελματίες υψηλής κατάρτισης (αρχιτέκτονες, μηχανικούς, περιβαλλοντολόγους, κοινωνιολόγους κτλ) με στόχο οι επιχειρήσεις που θα εγκρίνονται και οι παροχές που θα αφορούν στη θάλασσας και τους αιγιαλούς να είναι επιχειρήσεις και παροχές που προσιδιάζουν σε ακριβή boutique και όχι σε Super Market (μην παρανοήσετε ότι σκοπός της πρότασης μου είναι ο αιγιαλός να είναι για τους λίγους, ο αιγιαλός είναι για όλους, ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΣ.
    Σημείωση: Η απαρίθμηση λιμνών και ποταμών είναι περιττή. Δηλαδή οι υπόλοιπες λίμνες και ποταμοί δεν θα προστατεύονται;

  • 6 Μαΐου 2014, 10:52 | Αγγελική Παππα

    «Επιτρέπεται επίσης η παραχώρηση των πραγμάτων αυτών κατά χρήση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 11, 12 και 13.»
    Τα «πράγματα» αυτά, ο αιγιαλός και η όχθη των λιμνών και ποταμών, που υποτίθεται σύμφωνα με την παράγραφο 1 ότι είναι κοινής χρήσης σύμφωνα με τα άρθρα 11, 12 ,13, παραχωρούνται άναρχα στα συμφέροντα ιδιωτών, οδηγώντας στα καταστροφικά αποτελέσματα των ακτών της Ισπανίας και της Ιταλίας στις οποίες δημιουργήθηκαν τερατώδη συγκροτήματα με αποτέλεσμα την ερήμωση μετά από κάποια χρόνια της ακτογραμμής.
    http://www.theguardian.com/world/gallery/2009/jun/01/spain-construction?index=11
    Υπάρχει μία έννοια στο διεθνές στερέωμα που λέγεται ΑΕΙΟΦΟΡΟΣ ανάπτυξη. Το νομοσχέδιο αυτό ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική ανάπτυξη και φυσικά αγνοεί εντελώς την έννοια της αειφορίας (sustainability). Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ενισχυθεί ο τουρισμός και η ανάπτυξη σε μία χώρα, αλλά σίγουρα η καταστροφή των παραλιών και η επί πληρωμή χρήση τους δεν είναι ένας απο αυτούς.

  • 5 Μαΐου 2014, 22:07 | Ναυτικός Όμιλος Γαλησσά Σύρου

    ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΤΟΥ ΓΑΛΗΣΣΑ ΣΥΡΟΥ, στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο.Έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο για την δυνατότητα μεταβίβασης εκτάσεων του δημοσίου σε κατέχοντες ακίνητα αυτού.Στην παραλιακή ζώνη του Γαλησσά Σύρου, υπάρχουν ιδιοκτησίες ιδιωτών, οι οποίες κατέχονται με νόμιμους τίτλους, που ανάγονται μέχρι του 1880 τουλάχιστον. Με την υπ’αριθμόν 1984/17.12.1993 απόφαση Νομάρχη Κυκλάδων (ΦΕΚ 788Δ’/3.8.1994), χαράχθηκε η γραμμή του αιγιαλού και της παραλίας στον Γαλησσά και συμπεριλήφθηκε ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΑΣΕΩΣ 27 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, η οποία σημειωτέον έχει πολύ μεγάλο και ασυνήθιστο πλάτος και ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΤΗΜΑ ΑΝΗΚΟΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.
    ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ότι η άνω χαραχθείσα ζώνη του παλαιού αιγιαλού καταλαμβάνει πολλές ιδιοκτησίες, που όπως προαναφέρθηκε, οι κάτοχοι τους διαθέτουν παλαιότατους τίτλους και εκτός αυτού τις κατέχουν συνεχώς και αδιαλείπτως ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, χωρίς ποτέ να έχουν αποξενωθεί από αυτές, από τότε που τις απέκτησαν.
    ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, πάνω στις ιδιοκτησίες αυτές υπάρχουν και λειτουργούν επιχειρήσεις, για την δημιουργία των οποίων έχουν εκδοθεί οικοδομικές άδειες, έχουν πληρωθεί φόροι, έχουν εκδοθεί άδειες λειτουργίας, οι οποίες είναι σε ισχύ μέχρι και σήμερα.
    Για την δημιουργία και την ύπαρξη των επιχειρήσεων αυτών έχουν επενδυθεί κόποι και αγώνες ολόκληρων γενεών, δεδομένου ότι οι τωρινοί ιδιοκτήτες έχουν διαδεχθεί τους δικαιοπαρόχους τους, οι οποίοι με τα ίδια προσόντα τις κατέχουν και τις νέμονται συνεχώς για σειρά ετών.
    Η λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών έχει ενισχύσει την τόσον την οικονομική ζωή της Σύρου, γιατί σ’αυτές δουλεύουν πολλοί εργαζόμενοι, όσον και της χώρας γενικότερα, γιατί οι ιδιοκτήτες τους φορολογούνται, αποδίδουν ΦΠΑ και γενικά συνεισφέρουν στην ελληνική οικονομία με τον μέγιστο δυνατό τρόπο.
    Με την αριθμόν 234/2013 (ΦΕΚ 1020 Β/25.4.2013) απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής Αναδιαθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, μεταβιβάστηκε από το ελληνικό δημόσιο προς το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., η άνω έκταση των 27.992 τμ. στον Γαλησσά, χωρίς να ληφθεί καμία πρόνοια και πρόβλεψη για τις άνω ιδιοκτησίες και τις επιχειρήσεις που λειτουργούν επ’αυτών.
    Με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο και τις προϋποθέσεις που ορίζονται σ’αυτό, παρέχεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες που κατέχουν τίτλους και αποδεδειγμένα κατέχουν τις ιδιοκτησίες τους μέχρι και σήμερα, να προβούν σε αγορά τους από το ελληνικό δημόσιο ή άλλως πώς να ελλείψει η αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού τους καθεστώτος.
    Όμως η μεταβίβαση της άνω εκτάσεως των 27 στρεμμάτων στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ, αφού δεν καλυπτόμαστε από τις διατάξεις του άνω νομοσχεδίου, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΜΙΛΕΊ ΓΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΉΚΟΥΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΌ ΔΗΜΌΣΙΟ.
    ΣΗΜΕΙΩΝΟΜΕ ΑΚΟΜΗ, ότι εμείς ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΣ, αλλά ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ, που αγοράσαμε τις ιδιοκτησίες μας ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΑΙΓΙΑΛΟΥ, επενεδύσαμε πάνω σ’αυτές τους κόπους ολόκληρων ζωών και ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ, ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας δημόσιο κτήμα, το οποίο μάλιστα μεταβιβάστηκε στο Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ., ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ μας ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.
    ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ,
    Θα πρέπει να ληφθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση, ΩΣΤΕ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΩ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, να επεκταθούν και στην περίπτωση μας, δηλαδή σε ακίνητα που έχει μεταβιβάσει το ελληνικό δημόσιο, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕ, ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΙΔΙΩΤΩΝ ΠΑΝΩ Σ’ΑΥΤΑ, ώστε να δοθεί η δυνατότητα και σε εμάς να προασπίσομε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα μας και να τύχομε των ευεργετημάτων της χρηστής διοίκησης και όχι να αντιμετωπίζομε το σκληρότερο πρόσωπο αυτής, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΩΝ ΜΑΣ, εν αγνοία μας, χωρίς την θέληση μας και παρά τα νόμιμα δικαιώματα μας.

  • 5 Μαΐου 2014, 16:44 | Ιρις Π.

    Παρ. 3. Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη. Αυτό είναι αρκετά αόριστο. Θα πρέπει να διευκρινιστεί με σαφήνεια η «Ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των εμβίων όντων σε θάλασσα, λίμνες και ποταμούς».
    Η εξαίρεση τμημάτων από κοινή χρήση, για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά την εθνική άμυνα τη δημόσια ασφάλεια και την υγεία θα πρέπει να ισχύει για όσο διαρκεί η εξυπηρέτηση.

  • 4 Μαΐου 2014, 20:36 | Μαρια

    Για όσους ανησυχούν για τις ελληνικές παραλίες o Σαμαράς θέλει να κάνει μια τουριστική φούσκα, το μοντέλο της επέκτασης από την Ισπανία στη δεκαετία του ’60, με βάση τη κατασκευή . Είπε πριν από λίγες ημέρες «Η κοσμογονία έχει αρχίσει» …. μια νέα «κοσμολογία» που βασίζεται σε τουριστικές κατασκευές θα καταλήξουμε σε μια Ελλάδα με 10 εκατομμύρια τουρίστες περισσότερους …
    Wow! oi ορδές των τουριστών θα ξεκινήσoυν ενα νέο ελληνικά σύμπαν! . Υπάρχουν ιστορίες και φωτογραφίες απο αυτή την εποχή και πολλές επιχειρήσεις απέτυχαν ,στην Ισπανία τώρα αυτο το μοντέλο ειναι παραδειγμα προς αποφυγή και το εχουν εγκαταλείψει .
    Ο Σαμαράς ως νέος «Ησίοδος» θέλει τώρα να «δημιουργήσει ένα σύμπαν» που εχει ήδη συμβεί ..
    Oλα αυτά τα έργα της Ισπανίας, είναι επειδή υπήρξε μεγάλη διαφθορά. To «Νησί των κατηγορουμένων » εχει ονομαστεί το νησί των Καναρίων Νήσων, όπου στο Lanzarote, σε ένα φυσικό παράδεισο, υπάρχουν 200 ατομα που κατηγορούνται για διαφθορά, σε ένα νησί μόλις 750 km ² με επτά δήμους.
    Στην κοινότητα της Βαλένθια, όπου η τουριστική ανάπτυξη είναι υψηλότερη , μόνο απο το κυβερνών κόμμα, κατηγορούνται για διαφθορά 100 άτομα και οι αιτίες της διαφθοράς αφορούν επίσης 300 υπαλλήλους, επιχειρηματίες και οικογένειες .Υπάρχουν ξενοδοχεία φαντασματα ,σχέδια ημιτελές για τουριστικά κτίρια, ξενοδοχεία στις παραλίες που σταμάτησε η δικαιοσύνη, κλπ …
    Στην Costa del Sol, στη Μάλαγα, 32 δήμαρχοι και πρώην δήμαρχοι των 29 δήμων εμπλέκονται σε εγκλήματα που σχετίζονται με το αστικό και περιφερειακό σχεδιασμό για τον τουρισμό και το περιβάλλον .Οι καταστροφές ειναι ανεπανόρθωτες και κοστίζουν παρα πολλά χρήμματα οι μικρές παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν πλέον .. Το παρθένο περιβάλλον της Ελλάδας ειναι μοναδικό και ανεκτίμητο παρα τις φτωχές παροχές πολλές φορές υπηρεσίων ακόμα και σε βασικά αγαθά οπως η υγεία ..Υπάρχουν λοιπόν τομείς που μπορούν να αναπτυχθούν οπως η υγεία η παιδεία η τεχνολογία οι υπηρεσίες ,οι υποδομές συγκομιδή αποριμμάτων ,αποχετευσεις ,υδρευση ,που δεν καλύπτουν ακόμα και τις υπάρχουσες ανάγκες ,επίσης πρωτογενής δευτερογενής τομέας πολιτισμός ,φύση κλπ. συντήρηση υποδομών και οχι να καταστραφεί το περιβάλλον που εχει τόσο μεγάλη αξία , για χάρη του τουρισμού που εχει κορεστεί .. Δεν μπορούμε να συγκρινουμε την Ελλάδα με τις τεράστιες εκτάσεις της Ισπανίας και της Αμερικής και να αναμένουμε τέτοια τουριστική αναπτυξη στην Ελλάδα , η μορφολογία του εδάφους ειναι διαφορετική και θα ηταν καταστροφικό για την Ελληνική φύση και οικονομία .H αποκατάσταση του περιβαντολοντος και διατηρησης των φόρων πόρων οπως περιοχές Νατουρα πλουσιες σε βιοποικιλότητα , γεωστρατηγικά σημεία στο χάρτη , νερό ,παραλίες ,θαλασσες, ποταμια κλπ. σε περιπτωσης αλλοιωσης ρυπανσης και καταστροφής , καιπαραχωρησης σε ιδιωτικά συμφέροντα ειναι ακραία δαπανηρή .. Η κλιματική αλλαγή σε ευρύτερα πλαίσια αποκαλύπτει ότι ορισμένες πτυχές του τουρισμού δεν μπορούν να είναι βιώσιμες για τα μικρά νησιά. Οι παρακάτω συνδεσμοι εχουν ενημερωτικο χαρακτήρα και σκιαγραφούν ολες τις πτυχές του τουρισμού και των επιπτωσεων στην κλιματική αλλαγή την οικονομία κλπ..
    Το φαινόμενο της επιθετικής ανάπτυξης του τουρισμού και της διαφθοράς είναι πολύ κοινά σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι ενα ισπανικό αστείο «La corruption crea empleo Defiendela » που μεταφράζεται
    «Η διαφθορά δημιουργεί θέσεις εργασίας, υπερασπίστε την » http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/spain/9434878/Spanish-cities-spent-billions-in-the-good-times-but-now-debt-burden-is-crushing-the-young.html
    http://www.theolivepress.es/spain-news/2007/07/09/the-state-of-spains-coast-destruction-at-all-costs/
    http://www.keeptalkinggreece.com/2014/05/01/greek-pm-samaras-the-cosmogony-has-begun ,,
    http://www.nat-hazards-earth-syst-sci.net/3/733/2003/nhess-3-733-2003.pdf,,
    http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.0435-3676.2003.00206.x/abstract;jsessionid=6CBF1A2EF3937FA50781E462EE2B8CE1.f02t03?deniedAccessCustomisedMessage&userIsAuthenticated=false ,,
    http://jcronline.org/doi/abs/10.2112/1551-5036%282004%29020%5B0424%3APIOSRF%5D2.0.CO%3B2 ,,,
    Land Use Tourism Models in Spanish Coastal Areas. A Case Study of
    the Valencia Region, http://personales.upv.es/vyepesp/JCRfinal.pdf ,,,
    THE CONCEPT OF A TOURIST AREA CYCLE OF EVOLUTION: IMPLICATIONS FOR MANAGEMENT OF RESOURCES . http://onlinelibrary.wiley.com/…/j.1541-0064…/abstract , The case of Crete .. http://tour.teipat.gr/…/conf…/andriotis_paper%5B1%5D.pdf ,,http://assembly.coe.int/ASP/Doc/XrefViewHTML.asp?FileID=10340&Language=EN ,,,http://www.jstor.org/discover/10.2307/2399957?uid=3738128&uid=2&uid=4&sid=21103729440911 ,,How Climate Change is Considered in Sustainable Tourism Policies: A Case of The Mediterranean Islands of Malta and Mallorca ,http://www.ingentaconnect.com/content/cog/tri/2008/00000012/00000001/art00006 ,,, Embracing and Managing Change in Tourism: International Case Studies ,,,http://www.google.gr/books?hl=en&lr=&id=GNWEAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PA329&dq=Erosion+of+the+Mediterranean+coastline:+implications+for+tourism+%CE%99%CE%9D++GREECE+&ots=fNnIO0truU&sig=6OttVaZcFrkU5nG4yiIY1L0DsHI&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false ,,,Conservation Focus on Europe: Major Conservation Policy Issues That Need to Be Informed by Conservation Science , http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1523-1739.2009.01283.x/abstract?deniedAccessCustomisedMessage=&userIsAuthenticated=false
    Για όσους ανησυχούν για τις ελληνικές παραλίες o Σαμαράς θέλει να κάνει μια τουριστική φούσκα, το μοντέλο της επέκτασης από την Ισπανία στη δεκαετία του ’60, με βάση τη κατασκευή . Είπε πριν από λίγες ημέρες «Η κοσμογονία έχει αρχίσει» …. μια νέα «κοσμολογία» που βασίζεται σε τουριστικές κατασκευές θα καταλήξουμε σε μια Ελλάδα με 10 εκατομμύρια τουρίστες περισσότερους … Wow! oi ορδές των τουριστών θα ξεκινήσoυν ενα νέο ελληνικό σύμπαν! . Υπάρχουν ιστορίες και φωτογραφίες απο αυτή την εποχή και πολλές επιχειρήσεις απέτυχαν ,στην Ισπανία τώρα αυτο το μοντέλο ειναι παραδειγμα προς αποφυγή και το εχουν εγκαταλείψει . Ο Σαμαράς ως νέος «Ησίοδος» θέλει τώρα να »δημιουργήσει ένα σύμπαν» που εχει ήδη συμβεί .. Oλα αυτά τα έργα της Ισπανίας, είναι επειδή υπήρξε μεγάλη διαφθορά. To «Νησί των κατηγορουμένων » εχει ονομαστεί το νησί των Καναρίων Νήσων, όπου στο Lanzarote, σε ένα φυσικό παράδεισο, υπάρχουν 200 ατομα που κατηγορούνται για διαφθορά, σε ένα νησί μόλις 750 km ² με επτά δήμους. Στην κοινότητα της Βαλένθια, όπου η τουριστική ανάπτυξη είναι υψηλότερη μόνο απο το κυβερνών κόμμα, κατηγορούνται για διαφθορά 100 άτομα και οι αιτίες της διαφθοράς αφορούν επίσης 300 υπαλλήλους, επιχειρηματίες και οικογένειες .Υπάρχουν ξενοδοχεία φάντασματα ,σχέδια ημιτελές για τουριστικά κτίρια, ξενοδοχεία στις παραλίες που σταμάτησε η δικαιοσύνη, κλπ …Στη Μαλορκα και στις ακτές της Ισπανίας εχουν δημιουργηθεί ολοκληρες αποικίες απο Γερμανούς Αγγλους Νορβηγούς συμμετέχουν μέχρι και το Δημοτικό Συμβούλιο .. Στην Costa del Sol, στη Μάλαγα, 32 δήμαρχοι και πρώην δήμαρχοι των 29 δήμων εμπλέκονται σε εγκλήματα που σχετίζονται με το αστικό και περιφερειακό σχεδιασμό για τον τουρισμό.και το περιβάλλον . Οι καταστροφές ειναι ανεπανόρθωτες και κοστίζουν παρα πολλά χρήμματα οι μικρές παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν πλέον .. Το παρθένο περιβάλλον της Ελλάδας ειναι μοναδικό και ανεκτίμητο παρα τις φτωχές παροχές πολλές φορές υπηρεσίων ακόμα και σε βασικά αγαθά οπως η υγεία ..Υπάρχουν λοιπόν τομείς που μπορούν να αναπτυχθούν οπως η υγεία η παιδεία η τεχνολογία οι υπηρεσίες ,οι υποδομές συγκομιδή αποριμμάτων ,αποχετευσεις ,υδρευση ,που δεν καλύπτουν ακόμακαι τις υπάρχουσες ανάγκες ,επίσης πρωτογενής δευτερογενής τομέας πολιτισμός ,φύση κλπ. και οχι να καταστραφεί το περιβάλλον που εχει τόσο μεγάλη αξία για χάρη του τουρισμού που εχει κορεστεί .. Το φαινόμενο της επιθετικής ανάπτυξης του τουρισμού και της διαφθοράς είναι πολύ κοινά σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι ενα ισπανικό αστείο «La corruption crea empleo Defiendela » που μεταφράζεται «Η διαφθορά δημιουργεί θέσεις εργασίας, να την υπερασπίζεστε» http://www.keeptalkinggreece.com/2014/05/01/greek-pm-samaras-the-cosmogony-has-begun http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/spain/9434878/Spanish-cities-spent-billions-in-the-good-times-but-now-debt-burden-is-crushing-the-young.html http://www.theolivepress.es/spain-news/2007/07/09/the-state-of-spains-coast-destruction-at-all-costs/ http://www.keeptalkinggreece.com/2014/05/01/greek-pm-samaras-the-cosmogony-has-begun ,, http://www.nat-hazards-earth-syst-sci.net/3/733/2003/nhess-3-733-2003.pdf,, http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.0435-3676.2003.00206.x/abstract;jsessionid=6CBF1A2EF3937FA50781E462EE2B8CE1.f02t03?deniedAccessCustomisedMessage&userIsAuthenticated=false ,, http://jcronline.org/doi/abs/10.2112/1551-5036%282004%29020%5B0424%3APIOSRF%5D2.0.CO%3B2 ,,, Land Use Tourism Models in Spanish Coastal Areas. A Case Study of the Valencia Region, http://personales.upv.es/vyepesp/JCRfinal.pdf ,,, THE CONCEPT OF A TOURIST AREA CYCLE OF EVOLUTION: IMPLICATIONS FOR MANAGEMENT OF RESOURCES . http://onlinelibrary.wiley.com/…/j.1541-0064…/abstract , The case of Crete .. http://tour.teipat.gr/…/conf…/andriotis_paper%5B1%5D.pdf ,,http://assembly.coe.int/ASP/Doc/XrefViewHTML.asp?FileID=10340&Language=EN ,,,http://www.jstor.org/discover/10.2307/2399957?uid=3738128&uid=2&uid=4&sid=21103729440911 ,,How Climate Change is Considered in Sustainable Tourism Policies: A Case of The Mediterranean Islands of Malta and Mallorca ,http://www.ingentaconnect.com/content/cog/tri/2008/00000012/00000001/art00006 ,,, Embracing and Managing Change in Tourism: International Case Studies ,,,http://www.google.gr/books?hl=en&lr=&id=GNWEAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PA329&dq=Erosion+of+the+Mediterranean+coastline:+implications+for+tourism+%CE%99%CE%9D++GREECE+&ots=fNnIO0truU&sig=6OttVaZcFrkU5nG4yiIY1L0DsHI&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false ,,,Conservation Focus on Europe: Major Conservation Policy Issues That Need to Be Informed by Conservation Science , http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1523-1739.2009.01283.x/abstract?deniedAccessCustomisedMessage=&userIsAuthenticated=false

  • 4 Μαΐου 2014, 08:37 | Απότολος Χανδράκης

    Στο άρθρο 2 παράγραφος 3 να προστεθεί με σαφήνεια «Ελεύθερη και απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των εμβίων όντων σε θάλασσα, λίμνες και ποταμούς»

  • 3 Μαΐου 2014, 14:27 | Βασιλική Ελευθεριάδου

    παρ. 3 «Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη»

    Να ΜΗΝ απαλειφθεί η λέξη «πρόσβαση» όπως ισχύει στο ν. 2971/2001 «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».

    Η ελεύθερη κι ακώλυτη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με ελεύθερη κι ακώλυτη πρόσβαση εμβίων όντων σε αυτές!

  • 2 Μαΐου 2014, 21:26 | Νίκος Κατριβέσης

    Εκτός της απαράδεκτης πολιτικής λογικής που διαπνέει το νομοσχέδιο έχει και σοβαρές τυπικές αβλεψίες που θα επιφέρουν περαιτέρω προβλήματα στις Δημόσιες υπηρεσίες.
    Ενδεικτικά αναφέρω την μη αναφορά στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας στον κατάλογο των λιμνών τις φυσικές λίμνες Βουλκαριά και Σαλτίνη (όπως ορίζονται στα διαχειριστικά σχέδια των λεκανών απορροής, δεν περιγράφονται ως λιμνοθάλασσες), την μή αναφορά στις τεχνητές λίμνες των λιμνών Στράτου, Αγ. Δημητρίου (Ευήνου).

  • 2 Μαΐου 2014, 21:39 | Νάντια

    Τελικά η Λίμνη Καϊάφα με την αέναη ιαματική πηγή της είναι λάκκος, βάλτος, …. οτιδήποτε εκτός από μεγάλη λιμνη…..
    Πηνειός ποιος Πηνειός; Αυτός που έρχεται από την αρχαιότητα, εως τις μέρες μας, που ένωσε ο Ηρακλής με τον Αλφειο για να καθαρίσει την κόπρα του Αυγεία ή της Λαρίσσσης το ποτάμι. Καλό είναι πριν γραφούν τα σχέδια Νόμου να κοιτάμε και κανέναν χάρτη.
    Οι Τεχνητές λίμνες δεν έχουν καθοριστεί τα όρια τους από την απαλλοτρίωση για την δημιουργία τους και ως απαλλοτρίωση είναι κοινόχρηστα πράγματα (κτήματα) του δημοσίου; Τι νέο θα καθορίστει ακριβώς με τον Νόμο αυτό.
    Η οριοθέτηση που έχει ήδη γίνει στον Ερύμανθο, Αλφειό κ.λ.π. με τον Ν.3010 έχει γίνει μη σύννομα, θεωρώντας τα ποτάμια αυτά ως μη πλεύσιμα; Τι θα συμβεί στις περιπτώσεις αυτές;

  • 2 Μαΐου 2014, 21:39 | Ευγενία

    Η πρώτη πρόταση της παραγράφου 3 αφαιρεί τη λέξη «πρόσβαση» όπως αυτή υπάρχει στον ν. 2971/2001:
    «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».
    Η «ελεύθερη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα» αναφέρεται αποκλειστικά στα κοινόχρηστα πράγματα όπως αυτά ορίστηκαν, και δεν περιέχει την έννοια της πρόσβασης των εμβίων όντων. Πρέπει οπωσδήποτε να επανέλθει η λέξη πρόσβαση.
    Επίσης η προστασία του οικοσυστήµατος των ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους.

  • 2 Μαΐου 2014, 16:48 | Παρατηρητήριο Πολιτών για την Αειφόρο Ανάπτυξη- CISD-Μαργαρίτα Καραβασίλη-Πρόεδρος

    Άρθρο 02 – παρ. 01
    Ο αιγιαλός και η όχθη των λιμνών και ποταμών της παραγράφου 2 είναι πράγματα κοινής χρήσης και ανήκουν κατά κυριότητα και κατά νομική επιταγή στο Ελληνικό Δημόσιο (άρθρα 968 ΑΚ και 1 του α.ν. 2344/1940), τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας. Το Κράτος έχει υποχρέωση να προστατεύει και να διαχειρίζεται τα ευαίσθητα οικοσυστήματα των περιοχών αυτών, σύμφωνα με την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία και τις αρχές της αειφορίας.

    Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 967 του Αστικού Κώδικα [ΑΚ] και των άρθρων 1 και 5 του α.ν. 2344/1940 και 2 του ν. 2971/2001, ο αιγιαλός και η παραλία περιλαμβάνονται στα κοινόχρηστα πράγματα, τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας.

    Η ιδιότητα του αιγιαλού προκύπτει από φυσικά και μόνο φαινόμενα και δεν δημιουργείται με πράξη της Πολιτείας και σε κάθε τοπική περίπτωση καθορισμός της έκτασης ως αιγιαλού ανήκει στην εκτίμηση του τακτικού δικαστή και όχι της διοίκησης (βλ. και ΟλΑΠ 24/2000 Ελλ Δνη 42/62).
    Μόνος δε ο καθορισμός του ορίου αυτού από τη διοικητική επιτροπή, (που προβλέπεται στα άρθρα 2 και 3 του α.ν. 2344/1940, με απόφασή της, με τη σύνταξη του εκεί αναγραφόμενου τοπογραφικού και υψομετρικού διαγράμματος, που συνοδεύεται από σχετική έκθεση), δεν είναι ικανός να προσδώσει την ιδιότητα του αιγιαλού σε τμήμα γης, το οποίο στερείται τα παραπάνω χαρακτηριστικά, δηλαδή σε έδαφος μη βρεχόμενο όπως πιο πάνω από τα θαλάσσια ύδατα.

    Και αυτό διότι, υπό την αντίθετη εκδοχή, ο κύριος του εδάφους, που κατά πλάνη περιλήφθηκε στα όρια του αιγιαλού θα έχανε την ιδιοκτησία του με απλή πράξη της διοίκησης, κατά παράβαση των προστατευτικών αυτής συνταγματικών ορισμών.

    Τέλος, ο Χωροταξικός Σχεδιασμός δεν αποτελεί «αρχή» αλλά ένα πλαίσιο αναπτυξιακού σχεδιασμού, το οποίο θα πρέπει να υπόκειται στις αρχές της Αειφορίας.

    Συνεπώς θα πρέπει να αλλάξει η διατύπωση ως εξής: … « σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, λαμβάνοντας υπόψη και τον Εθνικό Χωροταξικό Σχεδιασμό»

    Η παραλία και η παρόχθια ζώνη των λιμνών και ποταμών της παρ. 2 αποτελούν, μετά τη συντέλεση της σχετικής απαλλοτρίωσης ή την κατά οποιονδήποτε τρόπο περιέλευσή τους στην κοινή χρήση πράγματα κοινόχρηστα που ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο έχει τις υποχρεώσεις του προηγούμενου εδαφίου και τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού, η διαχείρισή τους δε αντιδιαστέλλεται από τη διαχείριση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου και αποτελεί άσκηση δημόσιας εξουσίας. Το Κράτος έχει υποχρέωση να προστατεύει και να διαχειρίζεται τα ευαίσθητα οικοσυστήματα των περιοχών αυτών, σύμφωνα με την κείμενη περιβαλλοντική νομοθεσία και τις αρχές της αειφορίας.

    Άρθρο 02 – παρ. 02

    Οι έννοιες της όχθης δεν θα πρέπει να περιορίζονται μόνο στις αναφερόμενες λίμνες και ποτάμια. Θα πρέπει να γίνεται σαφής αναφορά σε όλα τα σημαντικά ποτάμια και λίμνες της χώρας, ανεξάρτητα αν αυτά βρίσκονται σε καθεστώς προστατευόμενων περιοχών, καθώς και σε φυσικούς παράκτιους υγροτόπους ή/και βαλτώδεις εκτάσεις ή/και περιοχές που πλημμυρίζουν περιοδικά

    Άρθρο 02 – παρ. 03

    Η δυνατότητα εξαίρεσης από την κοινή χρήση τμημάτων όχθης και παρόχθιας ζώνης, οι οποίες κατά κυριότητα ανήκουν στο Δημόσιο (για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά στην εθνική άμυνα και τη δημόσια ασφάλεια, την υγεία και την προστασία φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος), με την έκδοση κοινής απόφασης του υπουργού Οικονομικών και συναρμόδιων υπουργών, αλλά και με πράξη άλλης Αρχής, ενέχει πολλαπλούς κινδύνους.
    Η χρήση ΚΥΑ θα πρέπει να περιορίζεται ΜΟΝΟ σε έκτακτες περιπτώσεις ανάγκης που αφορούν αποκλειστικά σε θέματα Εθνικής Άμυνας και Δημόσιας Ασφάλειας, εφόσον τεκμηριώνονται επαρκώς και ΜΟΝΟ, με προσωρινή ισχύ μέχρι την παρέλευση της αναγκαιότητας του αιτίου.
    Όσον αφορά στην επιτρεπόμενη εξαίρεση για λόγους υγείας και προστασίας του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, αυτή αποτελεί εργαλείο «κερκόπορτας» σε μη σύννομες ΚΥΑ, καθώς αυτές καθ’ αυτές οι όχθες και οι αιγιαλοί αποτελούν προστατευόμενο φυσικό περιβάλλον, που διασφαλίζει την δημόσια υγεία! Μόνη εξαίρεση θα μπορούσε να νοηθεί για παράκτιες ή παρόχθιες περιοχές όπου γίνονται αρχαιολογικές έρευνες.
    Δεν προσδιορίζεται κατά πόσον οι αναφερόμενες Διεθνείς Συμβάσεις είναι οι αναφερόμενες στο Περιβάλλον (γενικά και ειδικά) ή περιλαμβάνονται και Οικονομικές ή Εμπορικές Συμβάσεις. Είναι ευνόητο ότι Οικονομικές και Εμπορικές Συμβάσεις που περιλαμβάνουν δεσμεύσεις της χώρας για παραχώρηση Περιβαλλοντικά σημαντικών περιοχών δεν είναι δυνατό να καλυφθούν με απλές ΚΥΑ, αλλά αντίθετα με ειδικές Μελέτες, που προσδιορίζουν τους ενδεχόμενους κινδύνους από όποια ανθρωπογενή επέμβαση, αλλά και τους όρους με τους οποίους είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί ανθρωπογενής επέμβαση στη βάση του σφαιρικού κόστους/οφέλους.

    Άρθρο 02 – παρ. 04

    Ο όρος «ιδιωτική» είναι δυνατό να παρερμηνευθεί, παρά το ότι έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν!
    Η διατύπωση θα πρέπει να είναι η ακόλουθη:
    «Ο παλαιός αιγιαλός και η παλαιά όχθη ανήκουν κατά κυριότητα και κατά νομική επιταγή στο Ελληνικό Δημόσιο και καταγράφονται ως δημόσια κτήματα».

  • 2 Μαΐου 2014, 10:27 | ΤΕΕ Τμήμα Ανατολικής Κρήτης

    Λαμβάνοντας υπόψη ότι η διατύπωση της παρ.4 είναι ίδια με αυτή της παρ. 5 του άρθρου 2 του ισχύοντος Ν.2971/2001 και με δεδομένο ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής παρατηρείται ΑΝΟΔΟΣ στη στάθμη της θάλασσας και διάβρωση των ακτών, για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών κρίνεται σκόπιμο ο χαρακτήρας του Παλαιού Αιγιαλού και της Παλαιάς Όχθης Ποταμών και Λιμνών να μην ανήκει στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου αλλά να εξακολουθεί να έχει χαρακτήρα κοινής χρήσης και να ανήκει κατά κυριότητα στο Δημόσιο, το οποίο θα έχει και την υποχρέωση να τα προστατεύει και να τα διαχειρίζεται σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας και του χωροταξικού σχεδιασμού, όπως των Αιγιαλό και την Όχθη.
    Η αλλαγή αυτή είναι επιβεβλημένη γιατί παρατηρείται ήδη πίεση για επαναχάραξη αιγιαλών με μετατόπιση της οριογραμμής προς τη θάλασσα, σε αντιδιαστολή με την ένταση της διάβρωσης των ακτών που επιφέρει η κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, με την αλλαγή αυτή θα αποθαρρυνθούν όσοι, καταπατητές κατά μείζονα λόγο, επιδιώκουν να αποκτήσουν παραθαλάσσια γη προς αξιοποίηση με σημαντικό κίνδυνο σε βάθος χρόνου για την ανθρώπινη ζωή, λόγω της θαλάσσιας διάβρωσης των εδαφών.

  • 2 Μαΐου 2014, 10:30 | Οικολογικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο

    Άρθρο 2.1

    Σκεπτικό: Το νομοσχέδιο προβλέπει εμπόδια στη συντέλεση της περιέλευσής τους στην κοινή χρήση.
    Πρόταση για τη Διαβούλευση:Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί γιατί περιπλέκει τη νομοθεσία. Θα πρέπει να εκτιμηθεί διασφαλίζεται στο μέλλον η συνταγματική διαδικασία περιέλευσης της κυριότητας στο δημόσιο.

    Άρθρο 2.2
    Σκεπτικό: Υπάρχει η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας για τα ύδατα που ορίζει με σαφήνεια την ανάγκη διαχειριστικών σχεδίων για τις υδρολεκάνες των ποταμών, και όχι μόνο αυτών που αναφέρει το νομοσχέδιο. Σε όλες τις περιφέρειες έχουν γίνει ή γίνονται διαχειριστικές μελέτες, για εφαρμογή αυτής της οδηγίας. Σε αυτήν την οδηγία δεν κάνει καμία αναφορά το νομοσχέδιο. Αντίθετα, εμποδίζει την αποτελεσματική διαχείριση των λεκανών απορροής.
    Πρόταση για τη Διαβούλευση:Το νομοσχέδιο θα πρέπει να αποσυρθεί και να επανέλθει περιλαμβάνοντας τις διατάξεις της κοινοτικής οδηγίας για τα νερά.

    Άρθρο 2.3
    Σκεπτικό: Δεν αναφέρεται σε «απλή χρήση». Δεν υπάρχει στο άρθρο 1 ο ορισμός της «Χρήσης».

  • 2 Μαΐου 2014, 09:40 | Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων

    Αναφορικά με την εξαίρεση από την κοινή χρήση για την εξυπηρέτηση τμημάτων επιτακτικών δημοσίου συμφέροντος, προτείνουμε να γίνει επίκληση της δημόσιας ωφέλειας για ζώνες που εξυπηρετούν τη διακίνηση των ορυκτών πρώτων υλών. Οι λόγοι δημόσιας ωφέλειας για την εκμετάλλευση ορυκτών πρώτων υλών άρα και για τη διακίνησή τους, αναφέρονται και στο Μεταλλευτικό Κώδικα και στην «Εθνική Πολιτική Αξιοποίησης των Ορυκτών Πρώτων Υλών», όπως αυτή ανακοινώθηκε από το ΥΠΕΚΑ στις 29-2-2012.

  • 2 Μαΐου 2014, 09:31 | WWF

    Παρόλες τις διακηρύξεις του, το νομοσχέδιο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αρχή της αειφορίας. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι στόχοι και οι βασικές αρχές της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών, που αποτελούν τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου (πρβλ. άρθρα 5-6 του Πρωτόκολλου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Παράκτιων Ζωνών, που έχει υπογραφεεί από την Ε.Ε. με την Απόφαση 2009/89/ΕΚ του Συμβουλίου), και μία σύγχρονη προσέγγιση στις προκλήσεις της διαχείρισης των παράκτιων ζωνών. Δεν λαμβάνεται υπόψη η υποχρέωση του δημοσίου για έκδοση οδηγιών «προς τις αρμόδιες αρχές για την εφαρμογή των αρχών της ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιας ζώνης, σύμφωνα με τις υποδείξεις της σύστασης 2002/413/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 148)» [πρβλ. 13 παρ. 2 ν. 3937/2011], και η πρόβλεψη για οριοθέτηση και προστασία της κρίσιμης παράκτιας ζώνης, στην οποία προβλέπονται μόνο ήπιες χρήσεις [13 παρ. 5 και 20 παρ. 8 ν. 3937/2011] . Ειδικότερα, η πρόβλεψη χωριστών διαδικασιών καθορισμού της οριογραμμής παραλίας και αιγιαλού αντιβαίνει στην Σύσταση 2002/413 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2002, «σχετικά με την εφαρμογή στην Ευρώπη της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών»: πράγματι, η ζώνη παραλίας είναι ουσιώδης για την ισορροπία του παράκτιου οικοσυστήματος, και δεν προορίζεται μόνο για την επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, αλλά λειτουργεί κυρίως ως τροφοδότης χερσογενούς υλικού (buffer zone), διατηρώντας το ισοζύγιο της παράκτιας ζώνης.
    Δεν υπάρχει πλέον ρητή απαγόρευση της παραχώρησης αποκλειστικής χρήσης : αντίθετα, προβλέπεται ρητά ότι ο Υπουργός Οικονομικών (και μάλιστα χωρίς την εμπλοκή αρμοδιότερων υπουργείων και υπηρεσιών) μπορεί να εξαιρεί από την κοινή χρήση τμήματα αιγιαλού και όχθης, για λόγους εθνικής αμυνας, δημόσιας ασφάλειας και υγείας (;) [παρεμπιπτόντως, η ρύθμιση αυτή απαιτεί προεδρικό διάταγμα]. Σε μία εποχή, που υπάρχει το Google Earth και δορυφορικές φωτογραφίες της χώρας σε καλή ανάλυση και προσιτές τιμές, προβλέπεται «για λόγους εθνικής ασφάλειας» η μη ανάρτηση υποβάθρων [άρθρο 3 παρ. 7], χωρίς καμία πρόνοια για την ενημέρωση των ενδιαφερόμενων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνει τις διατάξεις που προβλέπουν ότι «η προστασία του οικοσυστήματος των» (παράκτιων και παρόχθιων) «ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους», και ότι «ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη μπορούν να χρησιμεύσουν» (και) «για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς σκοπούς» [πρβλ. 2 παρ. 2 και 3 ν. 2971/2001].

    Όσον αφορά τον νέο ορισμό της όχθης, το Σύνταγμα επιτάσσει «οι σχετικές τεχνικές επιλογές και σταθμίσεις γίνονται κατά τους κανόνες της επιστήμης» (άρθρο 24 παρ. 2). Αντιθέτως, το νομοσχέδιο δεν συνοδεύεται από καμία σχετική μελέτη. Ακόμα χειρότερα, για πρώτη φορά στο ελληνικό δίκαιο, περιέχει περιοριστική απαρίθμηση των λιμνών και των ποταμών με όχθη που προστατεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού [άρθρα 1 παρ. 5 και 2]. Ο σχετικός κατάλογος έχει καταρτιστεί με τελείως αυθαίρετο τρόπο, χωρίς να υπάρχει καμία σχετική αιτιολογία. Για παράδειγμα, από τις φυσικές λίμνες επιλέγησαν όσες ξεπερνούν τα 9450 τετραγωνικά (!) – αφήνοντας χωρίς προστασία την όχθη «μικρών λιμνών», όπως της Στυμφαλίας, της Ισμαρίδας, του Καϊάφα και της Βουλκαρίας. Για άγνωστους λόγους, διαφορετικό όριο καθορίστηκε για τις τεχνητές λίμνες – 15050 τετραγωνικά -, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως οι λίμνες Πλαστήρα και Θησαυρού (που παραλείπονται) και Μαραθώνα (που περιλαμβάνεται). Παντελώς αναιτιολόγητες είναι και οι προτεινόμενες ρυθμίσεις για τους «πλεύσιμους» ποταμούς, οι οποίες αγνοούν πάγια την νομολογία των (κυρίως πολιτικών) δικαστηριών, με παραλείψεις όπως ο Έβρος, που σύμφωνα με το νομοσχέδιο δεν θα έχει εφεξής (νομικά κατοχυρωμένη) όχθη. Επιπροσθέτως, δεν έγινε καμία προσπάθεια να ευθυγραμιστούν οι ρυθμίσεις αυτές με τα Σχέδια Διαχείρισης και την (εθνική και ευρωπαϊκή) νομοθεσία περί υδάτων, η οποία επιτάσσει την προστασία όχι μόνο των λιμνών και των ποταμών, αλλά και των άμεσα εξαρτώμενων από αυτές χερσαίων οικοσυστημάτων [πρβλ. άρθρο 1 περ. α) Οδηγίας 2000/60].

  • 2 Μαΐου 2014, 09:43 | Βασίλης Βασσάλος

    Στην παράγραφο 3 είναι επιτακτικό να διατηρηθεί η διατύπωση:

    Κύριος προορισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων της παραγράφου 1 είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση εμβίων όντων από την ξηρά προς τη θάλασσα, τον ποταμό ή τη λίμνη.

    Η επικοινωνία είναι πολύ αφηρημένος όρος, δεν αποδίδει δε καν το ορθό νόημα καθώς επικοινωνία υπάρχει και με σήματα καπνού.

  • 2 Μαΐου 2014, 09:58 | Σάββας Χατζηγαβριήλ

    Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να γίνει σαφής διάκριση στους ορισμούς «ποταμός» και «ρέμα» που να βασίζεται στην επιστημονική βιβλιογραφία, η οποία δίνει ως βασικό στοιχείο χαρακτηρισμού τον συνδυασμό του εμβαδού της λεκάνης απορροής με την ύπαρξη μόνιμης παροχής. Επιπλέον βοήθεια και σημαντικές πληροφορίες για τον χαρακτηρισμό κάποιου υδάτινου συστήματος μπορούν να προσφέρουν τα σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής, που σε μεγάλο βαθμό έχουν ολοκληρωθεί.

    Με βάση τα παραπάνω, η λίστα των ποταμών θα μπορέσει να αναθεωρηθεί και να εμπλουτισθεί, καθώς παρατηρούνται σημαντικές ελλείψεις (ενδεικτικά αναφέρω τους ποταμούς Έβρο, Άρδα, Αγγίτη).

    Τέλος, λάθη παρατηρούνται και στις κατηγορίες των λιμνών (πχ. η λίμνη Κερκίνη αναφέρεται ως φυσική ενώ είναι τεχνητή).

  • 1 Μαΐου 2014, 17:02 | Γεράσιμος Κορρές Φυσικός Ωκεανογράφος/Κύριος Ερευνητής ΕΛΚΕΘΕ

    Το άρθρο 2 του νόμου 2971/2001 περιελάμβανε:

    1. Ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη είναι πράγµατα κοινόχρηστα και ανήκουν κατά κυριότητα στο ∆ηµόσιο, το οποίο τα προστατεύει και τα διαχειρίζεται
    2. Η προστασία του οικοσυστήµατος των ζωνών αυτών είναι ευθύνη του Κράτους.
    3. Ο κύριος προορισµός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές. Κατ’ εξαίρεση ο αιγιαλός, η παραλία, η όχθη και η παρόχθια ζώνη µπορούν να χρησιµεύσουν για κοινωφελείς περιβαλλοντικούς και πολιτιστικούς σκοπούς και για απλή χρήση της παραγράφου 1 του άρθρου 13, καθώς επίσης και για την εξυπηρέτηση υπέρτερου δηµοσίου συµφέροντος

    Τα παραπάνω προφανή και συμβατά με το Σύνταγμα της χώρας έχουν για προφανείς λόγους απαληφθεί από το παρόν σχέδιο νόμου που το μόνο που πραγματεύεται είναι η αλόγιστη εμπορική εκμετάλλευση του αιγιαλού και της παραλίας.

  • 1 Μαΐου 2014, 11:12 | Δανάη Π.

    Η πρώτη πρόταση της παραγράφου 3 αφαιρεί τη λέξη «πρόσβαση» όπως αυτή υπάρχει στον ν. 2971/2001:
    «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».
    Η «ελεύθερη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα» αναφέρεται αποκλειστικά στα κοινόχρηστα πράγματα όπως αυτά ορίστηκαν, και δεν περιέχει την έννοια της πρόσβασης των εμβίων όντων. Πρέπει οπωσδήποτε να επανέλθει η λέξη πρόσβαση.»

  • 1 Μαΐου 2014, 11:39 | Διονύσης Χαϊκάλης

    Η πρώτη πρόταση της παραγράφου 3 αφαιρεί τη λέξη «πρόσβαση» όπως αυτή υπάρχει στον ν. 2971/2001:
    «Ο κύριος προορισμός των ζωνών αυτών είναι η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση προς αυτές».
    Η «ελεύθερη επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα» αναφέρεται αποκλειστικά στα κοινόχρηστα πράγματα όπως αυτά ορίστηκαν, και δεν περιέχει την έννοια της πρόσβασης των εμβίων όντων. Πρέπει οπωσδήποτε να επανέλθει η λέξη πρόσβαση.

  • 1 Μαΐου 2014, 10:22 | Παναγιώτα Θεοδώρου

    Η παράγραφος 3 εδάφιο 2 είναι εύστοχη. Αποτελεί ουσιαστικά αναδιατύπωση του ισχύοντος σήμερα άρθρου 2 παρ. 3 εδάφιο 2 Ν. 2971/2001, με μόνη διαφορά ότι ορίζει με ποιο εύστοχο τρόπο την διαδικασία εξαίρεσης από την κοινή χρήση.
    Σε ότι αφορά για παράδειγμα την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, εν λόγω διάταξη συνάδει με τις δεσμεύσεις που έχει λάβει η Ελλάδα βάσει Ευρωπαϊκών και Διεθνών συμβάσεων. Αν παραληφθεί η σχετική πρόβλεψη, θα υπάρξει σύγκρουση νόμων με ΠΔ χαρακτηρισμού προστατευόμενων περιοχών (ήδη υφιστάμενα ή μελλοντικά εκδοθέντα).

  • 1 Μαΐου 2014, 10:14 | Παναγιώτα Θεοδώρου

    Η πρόβλεψη της παραγράφου 1 εδάφιο 2 ότι η παραλία ανήκει κατά κυριότητα στο δημόσιο ΜΕΤΑ την συντέλεση της σχετικής απαλλοτρίωσης είναι άστοχη διότι: Νομιμοποιεί τις καταπατήσεις που έχουν λάβει χώρα εις βάρος της δημόσιας περιουσίας και θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με πολλά εκατομμύρια που θα πρέπει να καταβληθούν στα πλαίσια της διαδικασίας απαλλοτρίωσης.
    Δεδομένου ότι σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 1 του παρόντος νομοσχεδίου η παραλία είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό ΟΤΑΝ είναι αναγκαία η επικοινωνία της ξηράς με τη θάλασσα, πρέπει να προβλεφθεί ρητά ότι η παραλία ανήκει κατά κυριότητα στο δημόσιο χωρίς να χρειαστεί απαλλοτρίωση.

  • 29 Απριλίου 2014, 15:28 | Γιώργος Παρταλίδης

    Άρθρο 2 παρ.2. εδάφ. β) Οι τεχνικές λίμνες Αλιάκμονα….και Ταυρωπού ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΎΝ ΣΤΟ ΜΈΛΛΟΝ.
    παρ. 3…για την εξυπηρέτηση επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος που αφορά την εθνική άμυνα, τη δημόσια ασφάλεια,την υγεία, την προστασία του φυσικού Ή πολιτιστικού περιβάλλοντος…

  • 23 Απριλίου 2014, 20:28 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    Τὸ δεύτερο ἐδάφιο τῆς παρ. 3 περὶ ἐξαίρεσης ἀπὸ τὴν κοινή χρήση δὲν εἶναι εὔστοχο, ὅπως ἡ ἰσχύουσα σήμερα διάταξη ἄρθρο 17 παρ. 1 ν. 2971/2001 ὅτι «Σε παραλιακές περιοχές στις οποίες υπάρχουν εγκαταστάσεις, που εξυπηρετούν σκοπούς εθνικής άμυνας και ασφάλειας, αναστέλλεται για όσο διαρκεί η εξυπηρέτηση αυτή ο κοινόχρηστος χαρακτήρας του αιγιαλού και της παραλίας».

    Ἄν σὲ εἰδικές περιπτώσεις προκύπτει ἀνάγκη γιὰ λόγους προστασίας τῆς δημοσίας ὑγείας ἢ τοῦ περιβάλλοντος νὰ ἰσχύσουν αὐστηρές ρυθμίσεις, ἢ ἀπαγορεύσεις κίνησης, κυκλοφορίας, δραστηριοτήτων κ.λ.π. τότε ἡ ἀνάγκη αὐτή εὐχερῶς ἐξυπηρετῖαι καὶ καλύπτεται ἀπὸ τὶς πράξεις χαρακτηρισμοῦ τῶν συγκεκριμένων περιοχῶν (π.δ. χαρακτηρισμοῦ κατὰ τὶς διατάξεις τοῦ ν. 1650/1986 ἢ ἀποφάσεις κήρυξης κατὰ τὶς διατάξεις τοῦ ν. 3028/2002).

    Ἄν δὲ πρόκειται γιὰ περίπτωση ὅπου ἡ ἀνάγκη αὐτή προκύπτει ἐκ τῆς ὑποχρεώσεως συμμμορφώσεως πρὸς Διεθνή Σύμβαση ἡ ὑπερνομοθετική, σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα,ἰσχύς αὐτῆς καθιστᾶ τὴν πρόβλεψη της περιττή.

  • 23 Απριλίου 2014, 11:12 | Νίκος Βίττης

    ο περιορισμός της κυριότητας μόνο στον αιγιαλό διευκόλυνε την επέκταση «ιδιοκτησιών» επί αμμωδών εκτάσεων ή άλλων τμημάτων. Θα πρέπει να μην περιοριστούν οι έννοιες της όχθης μόνο σε αυτές τις λίμνες αλλά και σε άλλες μικρότερες. Επίσης, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις βαλτώδεις εκτάσεις ή περιοχές που πλημμυρίζουν περιοδικά

  • 23 Απριλίου 2014, 11:44 | Νίκος Βίττης

    ο περιορισμός της κυριότητας μόνο στον αιγιαλό διευκόλυνε την επέκταση «ιδιοκτησιών» επί αμμωδών εκτάσεων ή άλλων τμημάτων που ουδέποτε ανήκαν στην κυριότητα (ή χρήση) ορισμένων. Θα πρέπει να μην περιοριστούν οι έννοιες της όχθης μόνο σε αυτές τις λίμνες αλλά και σε άλλες μικρότερες. Επίσης, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τις βαλτώδεις εκτάσεις ή περιοχές που πλημμυρίζουν περιοδικά

Σχόλια