Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣΆρθρο 20 – Άλλα συναφή θέματα – ποινική δίωξη

Άρθρο 20 – Άλλα συναφή θέματα – ποινική δίωξη

Η παράγραφος 1 του άρθρου 25 του Ν 1882/1990 αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Όποιος δεν καταβάλλει τα βεβαιωμένα στη Φορολογική Διοίκηση χρέη προς το Δημόσιο, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης:
α) ενός τουλάχιστον έτους, εφόσον το συνολικό χρέος από κάθε αιτία, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων μέχρι την ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, υπερβαίνει το ποσό των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ.
β) τριών τουλάχιστον ετών, εφόσον το συνολικό χρέος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ανωτέρω περίπτωση α’ υπερβαίνει το ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ.
Η ποινική δίωξη ασκείται ύστερα από αίτηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ή των Ελεγκτικών κέντρων ή του Τελωνείου προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών της έδρας τους, που συνοδεύεται υποχρεωτικά από πίνακα χρεών, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων ή προσαυξήσεων και λοιπών επιβαρύνσεων.
Η πράξη μπορεί να κριθεί ατιμώρητη, εάν το ποσό που οφείλεται εξοφληθεί μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης σε οποιονδήποτε βαθμό.»
Αποφάσεις ποινικών δικαστηρίων που εκδόθηκαν για χρέη μικρότερα από τα οριζόμενα στην παράγραφο 1 και δεν έχουν εκτελεστεί κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού, δεν εκτελούνται. Αν άρχισε η εκτέλεσή τους, διακόπτεται.
Εκκρεμείς αιτήσεις Προϊσταμένων Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών ή Ελεγκτικών κέντρων ή Τελωνείων ή ένδικα μέσα κατά αποφάσεων για χρέη κατώτερα αυτών που ορίζονται ανωτέρω, δεν εισάγονται για συζήτηση.
Η αναστολή της παραγραφής των χρεών, κατώτερων του ποσού των πενήντα (50.000) ευρώ, για τα οποία υποβλήθηκε αίτηση ποινικής δίωξης, λήγει με τη δημοσίευση του νόμου αυτού, η παραγραφή συνεχίζεται και δεν συμπληρώνεται πριν την πάροδο έτους από τη λήξη της αναστολής.
Η παραγραφή του αδικήματος, του οποίου κατά την δημοσίευση του παρόντος νόμου δεν έχει συμπληρωθεί το μετά τη πάροδο τετραμήνου χρονικό διάστημα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 του ν. 3943/2011, αρχίζει από την δημοσίευση του παρόντος.

Σχόλια
  • 16 Μαρτίου 2015, 13:10 | ΚΟΥΡΤΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

    Στο παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης, στην οποία έχει αυτό τεθεί, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 § 7α του Ν. 4305/2014, με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 23α του άρθρου τρίτον του Ν. 4092/2012. Η τροποποίηση αυτή προσπάθησε να άρει την αδικία που υπήρχε στον προγενέστερο νόμο και να περιορίσει την ζημία που υφίστανται ιδιώτες με την εξοντωτική και άδικη πρόβλεψη της εξάρτησης του παραδεκτού της άσκησης των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων και των πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών, από αποδεικτικό καταβολής ποσού 20% του επιβληθέντος προστίμου. Οι διαφορές της νέας ρύθμισης ήταν α) ότι το αποδεικτικό καταβολής του 20% μπορούσε να προσκομισθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ Ή ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ) και β) ότι το 20% δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
    Όμως, η ρητή διάταξη του Νόμου ότι αυτός εφαρμόζεται σε ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκήθηκαν από 9/11/2012 και εντεύθεν υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί, στερεί σε πολλούς ιδιώτες και εταιρείες το δικαίωμα να κάνουν χρήση αυτού, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να απορρίψουν τα ένδικα βοηθήματα ως απαράδεκτα, μόνο και μόνο εξαιτίας της μη καταβολής του 20%. Εκτός αυτού η συγκεκριμένη τροποποίηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ, οι δε κατά τόπους ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ, ούτε καν προ της συζητήσεως των ενδίκων μέσων ή βοηθημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη αυτή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων ειδικά στις περιπτώσεις αυτές, (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ), κατέστησε γενικά την εφαρμογή της διάταξης αυτή ανενεργή σε πολλές και σημαντικές περιπτώσεις σε όλη την Επικράτεια.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    Η νέα παράγραφος 23α του Ν. 4092/2012 θα πρέπει να προβλέπει ΑΦΕΝΟΣ μεν την δυνατότητα καταβολής του 20% με μέγιστο ποσό τις 30.000 ευρώ μέχρι τη συζήτηση του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, ΑΦΕΤΕΡΟΥ όμως να υπάρξει εξαίρεση και να προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων αν το ένδικο μέσο ή βοήθημα απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτο, λόγω μη καταβολής του 20% του προστίμου ή αντίστοιχα του ποσού των 30.000 ευρώ. Για να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό ο ανακόπτων, θα πρέπει να προσκομίσει το σχετικό διπλότυπο εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση και να ασκήσει την έφεση εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος. Σημαντικό στοιχείο για να τύχει εφαρμογής η διάταξη αυτή θα είναι, ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ στην αρμόδια ΔΟΥ των σχετικών προστίμων μέχρι τελεσιδικίας του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, αν κάποιος κάνει χρήση του δικαιώματος της κατ’ εξαίρεση άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης επί του προστίμου.

  • 16 Μαρτίου 2015, 13:10 | Ευαγγελος Κατσικης

    Σχετικά με το παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης προτείνουμε προσθήκη – τροπολογία, στο άρθρο 20 σχετικά με λοιπές ρυθμίσεις συναρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών και άλλων Υπουργείων. Ειδικότερα, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 παρ. 7α του Ν. 4305/2014, έτσι ώστε η προσκόμιση του αποδεικτικού καταβολής 20% του επιβληθέντος προστίμου, ή του μέγιστου των 30.000 ευρώ, να εφαρμόζεται σε όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις, όπου το ένδικο βοήθημα ή μέσο ασκήθηκε την 9.11.2012 και έως την έναρξη ισχύος του νόμου. Ως εκ τούτου, η διάταξη θα καταλαμβάνει και περιπτώσεις όπου διεξήχθη η πρώτη συζήτηση ένδικου βοηθήματος, του οποίου η κατάθεση πραγματοποιήθηκε την 9.11.2012 ή μεταγενέστερα και εκδόθηκε πρωτόδικη απόφαση που απορρίπτει την ανακοπή, λόγω μη καταβολής της προκαταβολής αποζημίωσης, εντούτοις ο ανακόπτων άσκησε ένδικο μέσο. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η μη καταβολή οφείλεται σε αδυναμία συμμόρφωσης του αιτούντος, συνεπεία της μη γνώσης του αναφορικά με τις διατάξεις του πρόσφατου νόμου, καθότι η ισχύς αυτών είχε αυστηρά μικρή περιορισμένη διάρκεια μόλις 15 ημερών και δεν είχε υπάρξει έγκαιρη ενημέρωση, ως προβλέπεται, εκ μέρους των ενδιαφερομένων αρχών, δηλαδή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Αυτό μάλιστα, όταν η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου είχε εξ αρχής ενημερώσει και καλέσει τους ενδιαφερομένους να καταβάλουν το 20%, δεν τους είχε όμως το ίδιο ενημερώσει και καλέσει να καταβάλουν το μέγιστο όριο των 30.000 ευρώ ως είχε εκ του νόμου προβλεφθεί.
    Ως εκ τούτου, εφόσον ο ανακόπτων ασκήσει ένδικο μέσο κατά πρωτοβάθμιας απόφασης επί ενδίκου βοηθήματος, που κατέθεσε την 9-11-2012 έως την έναρξη ισχύος του νόμου, αυτό θα είναι παραδεκτό, μετά την καταβολή της προβλεπόμενης προκαταβολής, υπό την προϋπόθεση ότι κατεβλήθη σε χρόνο προγενέστερο της συζητήσεώς του.

    Αιτιολογική έκθεση.
    Σύμφωνα με το άρθ. 46 παρ. 7α του ν. 4305/2014 «ανοικτή διάθεση και περαιτέρω χρήση εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων του δημόσιου τομέα, τροποποίηση του ν. 3448/2006, προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2013/37/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, περαιτέρω ενίσχυση της διαφάνειας, ρυθμίσεις θεμάτων Εισαγωγικού Διαγωνισμού Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και άλλες διατάξεις», ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στο Τεύχος Α’ (ΦΕΚ Α΄ 237/31.10.2014), ορίζεται ότι:
    (1)«Η παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, αντικαθίσταται ως ακολούθως: «23α. Για το παραδεκτό των προβλεπόμενων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ενώπιον των καθ’ ύλη αρμόδιων δικαστηρίων κατά πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών με τις οποίες επιβάλλονται κάθε είδους πρόστιμα ή καθορίζονται αποζημιώσεις, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για τη Δημόσια Περιουσία, πρέπει, ως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, να προσκομισθεί αποδεικτικό καταβολής ποσοστού 20% του επιβληθέντος προστίμου ή της καθορισθείσας αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ.
    (2)«23β. Η διάταξη της παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, όπως αντικαθίσταται από την προηγούμενη περίπτωση, εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα που έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί.»
    Επιπροσθέτως, το ποσό των 30.000 ευρώ που τέθηκε ως ανώτατο όριο της απαιτούμενης προκαταβολής για το παραδεκτό άσκησης ανακοπής, δυνάμει της διάταξης του άρθρου 32 παρ. 3 α του Ν. 4141/2013, (η οποία καταλαμβάνει και της ανακοπές, οι οποίες καίτοι ασκήθηκαν σε προγενέστερο της δημοσίευσης του ως άνω νόμου χρόνου, λόγω της μεταβατικής διάταξης αυτού – βλ. άρθρο 32 παρ. 3γ του Ν. 4141/2013), σύμφωνα με την οποία παρασχέθηκε η δυνατότητα σε ανακόπτοντες να καταστήσουν παραδεκτή την άσκηση της ανακοπής τους, μεταγενεστέρως, καταβάλλοντας το ποσό των 30.000 ευρώ, στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. εντός 15 ημερών από την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου (5-4-2013 αρ. 48 Ν. 4141/2013) και υπό την προϋπόθεση ότι η υπόθεση δεν έχει συζητηθεί, δεν ήτο δυνατόν να καταβληθεί λόγω του συντομοτάτου χρόνου των 15 ημερών που δόθηκε από το νόμο και ακόμη λόγω του ότι η διάταξη αυτή του νόμου δεν κατέστη ευρέως γνωστή με αποτέλεσμα πολλές ανακοπές να απορρίπτονται από τα δικαστήρια κατά την πρώτη συζήτηση λόγω απαραδέκτου. Επιπλέον, και το σημαντικότερο, οι διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό το ένδικο βοήθημα της εφέσεως κατά την περίπτωση που υφίσταται λόγος απορρίψεως της ανακοπής εκ του αρμοδίου Πρωτοδικείου ως απαραδέκτου (μη προκαταβολή του 20% ή των 30.000 ευρώ).
    Προτεινόμενη διάταξη.
    Στο άρθρο 20 του υπό διαβούλευση νόμου να προστεθεί παράγραφος ως ακολούθως:
    Νέα παράγραφος: Η παρ. 23 του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, αντικαθίσταται ως ακολούθως:
    (1) «23α. Για το παραδεκτό των προβλεπόμενων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ενώπιον των καθ’ ύλη αρμόδιων δικαστηρίων κατά πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών με τις οποίες επιβάλλονται κάθε είδους πρόστιμα ή καθορίζονται αποζημιώσεις, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για τη Δημόσια Περιουσία, πρέπει, ακόμη και μετά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης και μέχρι αυτή να καταστεί τελεσίδικη, να προσκομισθεί αποδεικτικό καταβολής ποσοστού 20% του επιβληθέντος προστίμου ή της καθορισθείσας αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ».
    (2)«23β. Η διάταξη της παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, όπως αντικαθίσταται από την προηγούμενη περίπτωση, εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα που έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, υπό την προϋπόθεση ότι η υπόθεση δεν έχει καταστεί τελεσίδικη.
    (3) «23γ. Στα ένδικα μέσα που στρέφονται κατά αποφάσεων, οι οποίες εκδόθηκαν αναφορικά με ασκηθέντα ένδικα βοηθήματα από 9.11.2012 και μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, δυνάμει της παραγράφου 23 του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, θεωρείται ότι η προϋπόθεση παραδεκτής άσκησης αυτών, η οποία τίθεται με την εν λόγω παράγραφο, πληρούται εφόσον το προβλεπόμενο ποσό καταβληθεί στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. έως την συζήτηση»

  • 16 Μαρτίου 2015, 12:27 | Γεώργιος Χονδρογιάννης, Οικονομικός Επόπτης ΚΕΕ

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΕΕ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

    Στο παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης, στην οποία έχει αυτό τεθεί, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 § 7α του Ν. 4305/2014, με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 23α του άρθρου τρίτον του Ν. 4092/2012. Η τροποποίηση αυτή προσπάθησε να άρει την αδικία που υπήρχε στον προγενέστερο νόμο και να περιορίσει την ζημία που υφίστανται ιδιώτες με την εξοντωτική και άδικη πρόβλεψη της εξάρτησης του παραδεκτού της άσκησης των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων και των πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών, από αποδεικτικό καταβολής ποσού 20% του επιβληθέντος προστίμου. Οι διαφορές της νέας ρύθμισης ήταν α) ότι το αποδεικτικό καταβολής του 20% μπορούσε να προσκομισθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ Ή ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ) και β) ότι το 20% δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
    Όμως, η ρητή διάταξη του Νόμου ότι αυτός εφαρμόζεται σε ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκήθηκαν από 9/11/2012 και εντεύθεν υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί, στερεί σε πολλούς ιδιώτες και εταιρείες το δικαίωμα να κάνουν χρήση αυτού, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να απορρίψουν τα ένδικα βοηθήματα ως απαράδεκτα, μόνο και μόνο εξαιτίας της μη καταβολής του 20%. Εκτός αυτού η συγκεκριμένη τροποποίηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ, οι δε κατά τόπους ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ, ούτε καν προ της συζητήσεως των ενδίκων μέσων ή βοηθημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη αυτή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων ειδικά στις περιπτώσεις αυτές, (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ), κατέστησε γενικά την εφαρμογή της διάταξης αυτή ανενεργή σε πολλές και σημαντικές περιπτώσεις σε όλη την Επικράτεια.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    Η νέα παράγραφος 23α του Ν. 4092/2012 θα πρέπει να προβλέπει ΑΦΕΝΟΣ μεν την δυνατότητα καταβολής του 20% με μέγιστο ποσό τις 30.000 ευρώ μέχρι τη συζήτηση του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, ΑΦΕΤΕΡΟΥ όμως να υπάρξει εξαίρεση και να προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων αν το ένδικο μέσο ή βοήθημα απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτο, λόγω μη καταβολής του 20% του προστίμου ή αντίστοιχα του ποσού των 30.000 ευρώ. Για να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό ο ανακόπτων, θα πρέπει να προσκομίσει το σχετικό διπλότυπο εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση και να ασκήσει την έφεση εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος. Σημαντικό στοιχείο για να τύχει εφαρμογής η διάταξη αυτή θα είναι, ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ στην αρμόδια ΔΟΥ των σχετικών προστίμων μέχρι τελεσιδικίας του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, αν κάποιος κάνει χρήση του δικαιώματος της κατ’ εξαίρεση άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης επί του προστίμου.

  • 16 Μαρτίου 2015, 11:57 | Κιτσάκης Κωνσταντίνος

    Στο παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης, στην οποία έχει αυτό τεθεί, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 § 7α του Ν. 4305/2014, με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 23α του άρθρου τρίτον του Ν. 4092/2012. Η τροποποίηση αυτή προσπάθησε να άρει την αδικία που υπήρχε στον προγενέστερο νόμο και να περιορίσει την ζημία που υφίστανται ιδιώτες με την εξοντωτική και άδικη πρόβλεψη της εξάρτησης του παραδεκτού της άσκησης των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων και των πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών, από αποδεικτικό καταβολής ποσού 20% του επιβληθέντος προστίμου. Οι διαφορές της νέας ρύθμισης ήταν α) ότι το αποδεικτικό καταβολής του 20% μπορούσε να προσκομισθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ Ή ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ) και β) ότι το 20% δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
    Όμως, η ρητή διάταξη του Νόμου ότι αυτός εφαρμόζεται σε ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκήθηκαν από 9/11/2012 και εντεύθεν υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί, στερεί σε πολλούς ιδιώτες και εταιρείες το δικαίωμα να κάνουν χρήση αυτού, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να απορρίψουν τα ένδικα βοηθήματα ως απαράδεκτα, μόνο και μόνο εξαιτίας της μη καταβολής του 20%. Εκτός αυτού η συγκεκριμένη τροποποίηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ, οι δε κατά τόπους ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ, ούτε καν προ της συζητήσεως των ενδίκων μέσων ή βοηθημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη αυτή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων ειδικά στις περιπτώσεις αυτές, (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ), κατέστησε γενικά την εφαρμογή της διάταξης αυτή ανενεργή σε πολλές και σημαντικές περιπτώσεις σε όλη την Επικράτεια.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    Η νέα παράγραφος 23α του Ν. 4092/2012 θα πρέπει να προβλέπει ΑΦΕΝΟΣ μεν την δυνατότητα καταβολής του 20% με μέγιστο ποσό τις 30.000 ευρώ μέχρι τη συζήτηση του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, ΑΦΕΤΕΡΟΥ όμως να υπάρξει εξαίρεση και να προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων αν το ένδικο μέσο ή βοήθημα απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτο, λόγω μη καταβολής του 20% του προστίμου ή αντίστοιχα του ποσού των 30.000 ευρώ. Για να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό ο ανακόπτων, θα πρέπει να προσκομίσει το σχετικό διπλότυπο εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση και να ασκήσει την έφεση εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος. Σημαντικό στοιχείο για να τύχει εφαρμογής η διάταξη αυτή θα είναι, ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ στην αρμόδια ΔΟΥ των σχετικών προστίμων μέχρι τελεσιδικίας του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, αν κάποιος κάνει χρήση του δικαιώματος της κατ’ εξαίρεση άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης επί του προστίμου.
    Κιτσάκης Κωνσταντίνος
    μελος ΔΣ ΓΣΕΒΕΕ

  • 16 Μαρτίου 2015, 11:16 | Σοφια

    Προς αποκατασταση του κρατους δικαιου και των αδικιων, θα πρεπει να ληφθει μεριμνα, κατα προτιμηση μηχανογραφικα, και ελεγχος για την αμεση αποστολη των βεβαιωμενων προστιμων της τελευταιας 20ετιας τουλαχιστον, της πολεοδομιας, δασικης υπηρεσιας, και αλλων υπηρεσιων στην εφορια, η οποια να ελεγχεται για την αμεση εισπραξη τους ωστε να πληρωνουν οι καθ οιονδηποτε τροπο παρανομουντες και οχι να πληρωνουν ολοενα μεγαλυτερους φορους οι καθολα νομιμοι φορολογουμενοι πολιτες στους οποιους θα πρεπει να επιστραφουν οι καταχρηστικα επιβληθεντες φοροι..

  • 16 Μαρτίου 2015, 11:11 | κων/νος Τζιβανιδης δικηγορος

    Στο παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης, στην οποία έχει αυτό τεθεί, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 § 7α του Ν. 4305/2014, με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 23α του άρθρου τρίτον του Ν. 4092/2012. Η τροποποίηση αυτή προσπάθησε να άρει την αδικία που υπήρχε στον προγενέστερο νόμο και να περιορίσει την ζημία που υφίστανται ιδιώτες με την εξοντωτική και άδικη πρόβλεψη της εξάρτησης του παραδεκτού της άσκησης των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων και των πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών, από αποδεικτικό καταβολής ποσού 20% του επιβληθέντος προστίμου. Οι διαφορές της νέας ρύθμισης ήταν α) ότι το αποδεικτικό καταβολής του 20% μπορούσε να προσκομισθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ Ή ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ) και β) ότι το 20% δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
    Όμως, η ρητή διάταξη του Νόμου ότι αυτός εφαρμόζεται σε ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκήθηκαν από 9/11/2012 και εντεύθεν υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί, στερεί σε πολλούς ιδιώτες και εταιρείες το δικαίωμα να κάνουν χρήση αυτού, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να απορρίψουν τα ένδικα βοηθήματα ως απαράδεκτα, μόνο και μόνο εξαιτίας της μη καταβολής του 20%. Εκτός αυτού η συγκεκριμένη τροποποίηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ, οι δε κατά τόπους ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ, ούτε καν προ της συζητήσεως των ενδίκων μέσων ή βοηθημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη αυτή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων ειδικά στις περιπτώσεις αυτές, (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ), κατέστησε γενικά την εφαρμογή της διάταξης αυτή ανενεργή σε πολλές και σημαντικές περιπτώσεις σε όλη την Επικράτεια.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    Η νέα παράγραφος 23α του Ν. 4092/2012 θα πρέπει να προβλέπει ΑΦΕΝΟΣ μεν την δυνατότητα καταβολής του 20% με μέγιστο ποσό τις 30.000 ευρώ μέχρι τη συζήτηση του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, ΑΦΕΤΕΡΟΥ όμως να υπάρξει εξαίρεση και να προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων αν το ένδικο μέσο ή βοήθημα απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτο, λόγω μη καταβολής του 20% του προστίμου ή αντίστοιχα του ποσού των 30.000 ευρώ. Για να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό ο ανακόπτων, θα πρέπει να προσκομίσει το σχετικό διπλότυπο εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση και να ασκήσει την έφεση εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος. Σημαντικό στοιχείο για να τύχει εφαρμογής η διάταξη αυτή θα είναι, ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ στην αρμόδια ΔΟΥ των σχετικών προστίμων μέχρι τελεσιδικίας του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, αν κάποιος κάνει χρήση του δικαιώματος της κατ’ εξαίρεση άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης επί του προστίμου.

  • 16 Μαρτίου 2015, 10:31 | Σοφια

    Να ληφθουν μετρα αμεσης κατασχεσης και δημευσης των περιουσιακων στοιχειων των οφειλετων του δημοσιου και αυξηση του ελαχιστου υψους των εγγυησεων, ιδιως για βεβαιωμενα χρεη μεγαλου υψους, τοσο των ιδιων οσο και των μελων της οικογενειας τους που δεν μπορουν να δικαιολογησουν την αποκτηση των περιουσιακων τους στοιχειων, ωστε να μην παρατηρειται πλεον το φαινομενο των μεγαλοοφειλετων του δημοσιου που χρωστουν επι δεκαετιες εκατομμυρια στην εφορια, συλλαμβανονται απο την αστυνομια και αφηνονται ελευθεροι με εγγυησεις μικρου υψους. Καλον θα ηταν να προβλεπεται εναλλακτικα για τους μικροοφειλετες κυριως, παροχη εργασιας ανευ αμοιβης,…

  • 16 Μαρτίου 2015, 09:45 | Ευαγγελου Γρηγορης

    Στο παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης, στην οποία έχει αυτό τεθεί, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 § 7α του Ν. 4305/2014, με το οποίο τροποποιήθηκε η παρ. 23α του άρθρου τρίτον του Ν. 4092/2012. Η τροποποίηση αυτή προσπάθησε να άρει την αδικία που υπήρχε στον προγενέστερο νόμο και να περιορίσει την ζημία που υφίστανται ιδιώτες με την εξοντωτική και άδικη πρόβλεψη της εξάρτησης του παραδεκτού της άσκησης των προβλεπόμενων ενδίκων μέσων και βοηθημάτων και των πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών, από αποδεικτικό καταβολής ποσού 20% του επιβληθέντος προστίμου. Οι διαφορές της νέας ρύθμισης ήταν α) ότι το αποδεικτικό καταβολής του 20% μπορούσε να προσκομισθεί μέχρι την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ Ή ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ) και β) ότι το 20% δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των 30.000 ευρώ.
    Όμως, η ρητή διάταξη του Νόμου ότι αυτός εφαρμόζεται σε ένδικα μέσα και βοηθήματα που ασκήθηκαν από 9/11/2012 και εντεύθεν υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί, στερεί σε πολλούς ιδιώτες και εταιρείες το δικαίωμα να κάνουν χρήση αυτού, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να απορρίψουν τα ένδικα βοηθήματα ως απαράδεκτα, μόνο και μόνο εξαιτίας της μη καταβολής του 20%. Εκτός αυτού η συγκεκριμένη τροποποίηση ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ, οι δε κατά τόπους ΚΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ, ούτε καν προ της συζητήσεως των ενδίκων μέσων ή βοηθημάτων, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις η διάταξη αυτή. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ΜΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων των πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων ειδικά στις περιπτώσεις αυτές, (ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΦΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ), κατέστησε γενικά την εφαρμογή της διάταξης αυτή ανενεργή σε πολλές και σημαντικές περιπτώσεις σε όλη την Επικράτεια.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

    Η νέα παράγραφος 23α του Ν. 4092/2012 θα πρέπει να προβλέπει ΑΦΕΝΟΣ μεν την δυνατότητα καταβολής του 20% με μέγιστο ποσό τις 30.000 ευρώ μέχρι τη συζήτηση του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, ΑΦΕΤΕΡΟΥ όμως να υπάρξει εξαίρεση και να προβλέπεται η δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεων πρωτοβάθμιων Δικαστηρίων αν το ένδικο μέσο ή βοήθημα απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους ως απαράδεκτο, λόγω μη καταβολής του 20% του προστίμου ή αντίστοιχα του ποσού των 30.000 ευρώ. Για να αποκτήσει το δικαίωμα αυτό ο ανακόπτων, θα πρέπει να προσκομίσει το σχετικό διπλότυπο εντός 30 ημερών από τη δημοσίευση και να ασκήσει την έφεση εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος. Σημαντικό στοιχείο για να τύχει εφαρμογής η διάταξη αυτή θα είναι, ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ στην αρμόδια ΔΟΥ των σχετικών προστίμων μέχρι τελεσιδικίας του ένδικου μέσου ή βοηθήματος, αν κάποιος κάνει χρήση του δικαιώματος της κατ’ εξαίρεση άσκησης έφεσης κατά της πρωτόδικης απόφασης επί του προστίμου.

  • 15 Μαρτίου 2015, 20:43 | Γιάννης

    Οι βελτιώσεις είναι σαφώς σημαντικότατες σε σχέση με το υφιστάμενο πλαίσιο και ανακουφίζουν μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Απέχουν όμως από το ιδανικό συνταγματικά, αλλά και τις προεκλογικές εξαγγελίες. Είναι λογικό και πρέπει να προβλέπεται το μέτρο της ποινικής δίωξης, αφού λειτουργεί αποτρεπτικά για όσους συνειδητά αφήνουν τις οφειλές τους να βαλτώνουν ή στοχεύουν σε μια καλύτερη μελλοντική ρύθμιση, ή ακόμα έχουν κατά νου κάποια μεθόδευση εις βάρος του δημοσίου κλπ κλπ. Με αυτούς όμως που αντικειμενικά και τεκμηριωμένα δεν μπορούν να πληρώσουν τί γίνεται; Γιατί δεν προβλέπεται αυτός ο διαχωρισμός; Πολύ δε περισσότερο όταν υπαίτιος για τη δημιουργία οφειλών δεν είναι ο ίδιος ο φορολογούμενος που λόγω της κρίσης έχει περιέλθει σε οικονομική δυσπραγία, αλλά το ίδιο το κράτος ή τέλος πάντων εξωγενείς παράγοντες που έχουν δημιουργήσει την κρίση.

    Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ποινική δίωξη δεν βάζει λεφτά στα ταμεία. Μάλιστα, συμβάλλει στην κατεύθυνση να μην μπουν ποτέ λεφτά αν καταδικαστεί ο οφειλέτης, αφού π.χ. πώς θα μπορεί να δουλέψει και να πληρώσει κάποιος μέσα από τη φυλακή; Παράλληλα, οδηγεί σε στιγματισμό και διαπόμπευση του φορολογούμενου, καθώς και στην επαγγελματική του απαξία.

    Υπάρχει επίσης ένα μεγάλο ηθικό θέμα το να διώκεις κάποιον για 100.000 για παράδειγμα, ενώ από την άλλη μεγαλοπαράγοντες του τόπου που έχουν καταχραστεί δημόσιο χρήμα ή έχουν συμμετάσχει σε απάτες από τις οποίες έχει ζημιωθεί το δημόσιο, έχοντας ισχυρή νομική κάλυψη είτε να μην διώκονται ποτέ ή οι υποθέσεις τους να βαλτώνουν μέχρι παραγραφής. Δηλαδή, ενώ προδιαγράφεται ένα απλό και ξεκάθαρο τιμωρητικό πλαίσιο για έναν οφειλέτη των 100.000, από την άλλη για έναν καταχραστή των 10 εκατομμυρίων υπάρχει ένα αχαρτογράφητο νομικό και κανονιστικό πλαίσιο από το οποίο μπορεί να εξέλθει αλώβητος.

    Γενικότερα, το θέμα της προσωποκράτησης για χρέη στο δημόσιο έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν και έγκριτοι συνταγματολόγοι όπως και τα ανώτατα δικαστήρια έχουν αποφανθεί ότι είναι μέτρο αντισυνταγματικό. Η λύση σε όλα αυτά είναι μία και έχει προταθεί με διαφορετικό τρόπο, τόσο από το ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, όσο και από τον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Π. Παυλόπουλο. Με την προσθήκη «η πράξη να μπορεί να κριθεί ατιμώρητη εάν αποδειχθεί αντικειμενική και ανυπαίτια αδυναμία καταβολής του οφειλέτη», ή εναλλακτικά «η πράξη να τιμωρείται εφ’ όσον τεκμηριώνεται δόλος από τον οφειλέτη», αφ’ ενός συνεχίζουν να εκπληρώνονται οι στόχοι του άρθρου, αφ’ έτερου στηρίζεται η δημοκρατία και η έννοια του κράτους δικαίου. Και προφανώς δεν υπάρχει δημοσιονομικό κόστος.

    Τέλος, τα όποια όρια για τις ποινές τελικώς εφαρμοστούν δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις προσαυξήσεις και τα πρόστιμα, παρά μόνο το κεφάλαιο, αφού αυτό συνιστά την τέλεση του αδικήματος.

  • 15 Μαρτίου 2015, 11:16 | ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΑΡΖΟΥΚΑΣ

    Σχετικά με το παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης προτείνουμε προσθήκη – τροπολογία, στο άρθρο 20 σχετικά με λοιπές ρυθμίσεις συναρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών και άλλων Υπουργείων. Ειδικότερα, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 παρ. 7α του Ν. 4305/2014 έτσι ώστε η προσκόμιση του αποδεικτικού καταβολής 20% του επιβληθέντος προστίμου, ή του μέγιστου των 30.000 ευρώ, να εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα επί υποθέσεων που δεν έχουν καταστεί τελεσίδικες, δηλαδή τα ένδικα βοηθήματα έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, ακόμη και αν έχει διεξαχθεί η πρώτη συζήτηση της υπόθεσης ή ακόμη και αν έχει εκδοθεί πρωτόδικη απόφαση που απορρίπτει την ανακοπή λόγω μη συμμόρφωσης με την επιβαλλόμενη επί ποινή απαραδέκτου εκ του νόμου προκαταβολή του ποσού του 20% της καθορισθείσας με το ανακοπτόμενο πρωτόκολλο της αποζημίωσης χρήσης ή του ανωτάτου ορίου αυτής ύψους 30.000 ευρώ. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η μη καταβολή οφείλεται σε αδυναμία συμμόρφωσης συνεπεία μη γνώσης των διατάξεων του πρόσφατου νόμου καθότι η ισχύς αυτών είχε αυστηρά μικρή περιορισμένη διάρκεια μόλις 15 ημερών και δεν είχε υπάρξει έγκαιρη ενημέρωση, ως προβλέπεται, εκ μέρους των ενδιαφερομένων αρχών δηλαδή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Αυτό μάλιστα, όταν η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου είχε εξ αρχής ενημερώσει και καλέσει τους ενδιαφερομένους να καταβάλουν το 20%, δεν τους είχε όμως το ίδιο ενημερώσει και καλέσει να καταβάλουν το μέγιστο όριο των 30.000 ευρώ ως είχε εκ του νόμου προβλεφθεί.Σ.ΜΠΑΡΖΟΥΚΑΣ.life radio 102,9

  • 15 Μαρτίου 2015, 10:49 | ΓΙΩΡΓΟΣ Κ

    Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) οι οποίες άρχισαν την λειτουργία τους από το 2007 και ύστερα πιστεύω πως θα πρέπει να υπάρξει ειδική μέριμνα. Οι επιχειρήσεις αυτές υποφέρουν πιο πολύ από όλες τις άλλες αφού η κρίση τις βρήκε επάνω στην ανάπτυξη τους και στη αρχή της λειτουργίας τους.
    Υπάρχουν ΜΜΕ οι οποίες μέσα σε αυτή την τρομερή κρίση ΑΔΙΚΗΘΗΚΑΝ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ από το ελληνικό δημόσιο είτε από άγνοια νόμων είτε από αδιαφορία και σαφείς παραλήψεις των δημοσίων λειτουργών – υπάλληλων.
    Αυτές οι ΜΜΕ πρέπει να κάνουν εξωδικαστικό συμβιβασμό με το ελληνικό δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία όταν μάλιστα αυτά έχουν παραδεχθεί εγγράφως ότι εκ παραδρομής έχουν αδικήσει τους Έλληνες πολίτες η τις ΜΜΕ.
    Παρακαλώ να ληφθούν υπόψη τα ανωτέρω και αν είναι δυνατόν να διευρυνθεί ο χρόνος υπαγωγής καθώς και οι 100 δόσεις σε ΜΜΕ που έχουν ζημιές τα δυο τελευταία χρόνια και αποδεδειγμένα έχουν αδυναμία να μπουν τώρα στην ρύθμιση.
    Να σταματήσει η ποινική δίωξη των ανωτέρω επιχειρήσεων μέχρι να ξαναρχίσουν επαγγελματική δραστηριότητα με την επανεκκίνηση της οικονομίας
    Κυρία υπουργέ μη ξεχνάτε ότι η ποιο επιτυχημένη ρύθμιση μέχρι τώρα στην Ελλάδα είναι η δήλωση των αυθαιρέτων κτισμάτων γιατί είχε πολύ μεγάλη διάρκεια με τις συνεχείς παρατάσεις, έτσι ώστε ο κοσμάκης όταν είχε χρήματα έκανε χρήση της ρύθμισης.
    Εκτιμώ ότι το ίδιο πρέπει να γίνει και με την υπό διαβούλευση παρούσα ρύθμιση.

  • 15 Μαρτίου 2015, 01:22 | καρυδης σπυρος

    Πολύ σωστά αναφέρεται ο κ Καρβούνης στο παράλογο και εντελώς ανέφικτο να γνωρίζει κάποιος μια διάταξη που έχει ισχύει για 15 ήμερες.
    λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι υπηρεσίες της κτηματικής ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΕΓΡΑΦΩς για να προσφυγεις κατά αυτόν σε διοικητικά δικαστήρια πρέπει να καταβαλεις το 20% και ας ειναι αυτό κάποια εκατομμύρια ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ. Δηλαδη ΣΟΥ ΣΤΕΡΕΊ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΌ ΔΙΚΑΊΩΜΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ Μιας ΖΩΗΣ.

  • 14 Μαρτίου 2015, 23:01 | ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

    Το να σερνεις εναν ανθρωπο στα δικαστηρια και να τον φυλακιζεις επειδη δεν εχει να πληρωσει το χρεος του ειναι απλα απανθρωπο!! Πριν κανει την οποιαδηποτε ποινικη διωξη το κρατος θα πρεπει να εξεταζει πρωτα αν ο οφειλετης:1) Eχει κανει προσπαθειες αποπληρωμης -εστω και μικρης-τους χρεους.2) Αν εχει να πλρηρωσει και δεν το κανει ή αν απλα δεν μπορει. 3)Να αφαιρεθουν ολα τα προστιμα οι προσαυξησεις και οι τοκοι και να δουν ποσο ηταν το αρχικο βεβαιωθεν κεφαλαιο( πριν καταστει ληξιπροθεσμο) και βαση αυτου να καταλογισουν ευθυνες και ποινες.
    Πρεπει να υπαρχει ενα ετησιο οριο χρεους (200.000) οπου μεχρι αυτο δεν θα υπαρχουν ποινικες ευθυνες, ειδικα για ΑΕ.
    Ειδικη μεριμνα για τους διευθυνοντες συμβουλους ειδια αυτους που ανελαβαν μετα το 2010.Δεν γινεται να του κυνηγα το κρατος για οφειλες προγενεστερες της αναληψης των καθηκοντων! Ας κυνηγησουν τους προηγουμενους.Ενας διευθυνων συμβουλος μπορει να εκανε τα παντα για να πληρωθουν καποια χρεη αλλα η εταιρια να μην ειχε τα χρηματα λογω πτωσης τζιρου! Θα τον εκτελεσουμε???Αν καποιος παει φυλακη για χρεη θα κερδισει κατι το κρατος?? Θα τον ταιζει δωρεαν,θα του καταστρεψει για παντα τη ζωη και το δημοσιο δεν θα παρει φραγκο!! Καλυτερα ελευθεροι να μπορουν αν δινουν ο,τι μπορουν.Το κρατος δεν πρεπει να ειναι τιμωρος.

  • 14 Μαρτίου 2015, 21:52 | ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ

    Σχετικά με το παρόν νομοσχέδιο και στο πλαίσιο της διαβούλευσης προτείνουμε προσθήκη – τροπολογία, στο άρθρο 20 σχετικά με λοιπές ρυθμίσεις συναρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών και άλλων Υπουργείων. Ειδικότερα, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρου 46 παρ. 7α του Ν. 4305/2014 έτσι ώστε η προσκόμιση του αποδεικτικού καταβολής 20% του επιβληθέντος προστίμου, ή του μέγιστου των 30.000 ευρώ, να εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα επί υποθέσεων που δεν έχουν καταστεί τελεσίδικες, δηλαδή τα ένδικα βοηθήματα έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, ακόμη και αν έχει διεξαχθεί η πρώτη συζήτηση της υπόθεσης ή ακόμη και αν έχει εκδοθεί πρωτόδικη απόφαση που απορρίπτει την ανακοπή λόγω μη συμμόρφωσης με την επιβαλλόμενη επί ποινή απαραδέκτου εκ του νόμου προκαταβολή του ποσού του 20% της καθορισθείσας με το ανακοπτόμενο πρωτόκολλο της αποζημίωσης χρήσης ή του ανωτάτου ορίου αυτής ύψους 30.000 ευρώ. Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η μη καταβολή οφείλεται σε αδυναμία συμμόρφωσης συνεπεία μη γνώσης των διατάξεων του πρόσφατου νόμου καθότι η ισχύς αυτών είχε αυστηρά μικρή περιορισμένη διάρκεια μόλις 15 ημερών και δεν είχε υπάρξει έγκαιρη ενημέρωση, ως προβλέπεται, εκ μέρους των ενδιαφερομένων αρχών δηλαδή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Αυτό μάλιστα, όταν η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου είχε εξ αρχής ενημερώσει και καλέσει τους ενδιαφερομένους να καταβάλουν το 20%, δεν τους είχε όμως το ίδιο ενημερώσει και καλέσει να καταβάλουν το μέγιστο όριο των 30.000 ευρώ ως είχε εκ του νόμου προβλεφθεί.

    Αιτιολογική έκθεση.
    Σύμφωνα με το άρθ. 46 παρ. 7α του ν. 4305/2014 «ανοικτή διάθεση και περαιτέρω χρήση εγγράφων, πληροφοριών και δεδομένων του δημόσιου τομέα, τροποποίηση του ν. 3448/2006, προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2013/37/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, περαιτέρω ενίσχυση της διαφάνειας, ρυθμίσεις θεμάτων Εισαγωγικού Διαγωνισμού Ε.Σ.Δ.Δ.Α. και άλλες διατάξεις», ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης στο Τεύχος Α’ (ΦΕΚ Α΄ 237/31.10.2014), ορίζεται ότι:
    (1)«Η παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, αντικαθίσταται ως ακολούθως: «23α. Για το παραδεκτό των προβλεπόμενων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ενώπιον των καθ’ ύλη αρμόδιων δικαστηρίων κατά πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών με τις οποίες επιβάλλονται κάθε είδους πρόστιμα ή καθορίζονται αποζημιώσεις, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για τη Δημόσια Περιουσία, πρέπει, ως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, να προσκομισθεί αποδεικτικό καταβολής ποσοστού 20% του επιβληθέντος προστίμου ή της καθορισθείσας αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ.
    (2)«23β. Η διάταξη της παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, όπως αντικαθίσταται από την προηγούμενη περίπτωση, εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα που έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν συζητηθεί.»
    Επιπροσθέτως, το ποσό των 30.000 ευρώ που τέθηκε ως ανώτατο όριο της απαιτούμενης προκαταβολής για το παραδεκτό άσκησης ανακοπής, δυνάμει της διάταξης του άρθρου 32 παρ. 3 α του Ν. 4141/2013, (η οποία καταλαμβάνει και της ανακοπές, οι οποίες καίτοι ασκήθηκαν σε προγενέστερο της δημοσίευσης του ως άνω νόμου χρόνου, λόγω της μεταβατικής διάταξης αυτού – βλ. άρθρο 32 παρ. 3γ του Ν. 4141/2013), σύμφωνα με την οποία παρασχέθηκε η δυνατότητα σε ανακόπτοντες να καταστήσουν παραδεκτή την άσκηση της ανακοπής τους, μεταγενεστέρως, καταβάλλοντας το ποσό των 30.000 ευρώ, στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. εντός 15 ημερών από την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου (5-4-2013 αρ. 48 Ν. 4141/2013) και υπό την προϋπόθεση ότι η υπόθεση δεν έχει συζητηθεί, δεν ήτο δυνατόν να καταβληθεί λόγω του συντομοτάτου χρόνου των 15 ημερών που δόθηκε από το νόμο και ακόμη λόγω του ότι η διάταξη αυτή του νόμου δεν κατέστη ευρέως γνωστή με αποτέλεσμα πολλές ανακοπές να απορρίπτονται από τα δικαστήρια κατά την πρώτη συζήτηση λόγω απαραδέκτου. Επιπλέον, και το σημαντικότερο, οι διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας καθιστούν σχεδόν απαγορευτικό το ένδικο βοήθημα της εφέσεως κατά την περίπτωση που υφίσταται λόγος απορρίψεως της ανακοπής εκ του αρμοδίου Πρωτοδικείου ως απαραδέκτου (μη προκαταβολή του 20% ή των 30.000 ευρώ).

    Προτεινόμενη διάταξη.
    Στο άρθρο 20 του υπό διαβούλευση νόμου να προστεθεί παράγραφος ως ακολούθως:
    Νέα παράγραφος: Η παρ. 23 του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, αντικαθίσταται ως ακολούθως:
    (1) «23α. Για το παραδεκτό των προβλεπόμενων ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ενώπιον των καθ’ ύλη αρμόδιων δικαστηρίων κατά πράξεων των Κτηματικών Υπηρεσιών με τις οποίες επιβάλλονται κάθε είδους πρόστιμα ή καθορίζονται αποζημιώσεις, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για τη Δημόσια Περιουσία, πρέπει, ακόμη και μετά την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης και μέχρι αυτή να καταστεί τελεσίδικη, να προσκομισθεί αποδεικτικό καταβολής ποσοστού 20% του επιβληθέντος προστίμου ή της καθορισθείσας αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ».
    (2)«23β. Η διάταξη της παρ. 23α του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, όπως αντικαθίσταται από την προηγούμενη περίπτωση, εφαρμόζεται και σε ένδικα βοηθήματα ή μέσα που έχουν ασκηθεί από 9.11.2012 και εντεύθεν, χωρίς να έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο ποσό, υπό την προϋπόθεση ότι η υπόθεση δεν έχει καταστεί τελεσίδικη.
    (3) «23γ. Στα ένδικα μέσα που ασκήθηκαν από 9.11.2012 και μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου δυνάμει της παραγράφου 23 του άρθρου τρίτου του ν. 4092/2012, θεωρείται ότι η προϋπόθεση παραδεκτής άσκησης αυτών, η οποία τίθεται με την εν λόγω παράγραφο, πληρούται εφόσον το προβλεπόμενο ποσό καταβληθεί στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. εντός 15 ημερών από την έναρξη ισχύος του παρόντος και υπό την προϋπόθεση ότι η υπόθεση δεν έχει καταστεί τελεσίδικη».

  • 14 Μαρτίου 2015, 20:08 | ΦΩΤΗΣ

    Ευχαριστώ πολύ τον σχολιαστή «ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ» για την απάντηση.
    Τελικά πραγματικά δεν έχει νόημα η ποινική δίωξη για οποιαδήποτε οφειλή από τη στιγμή που κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει. Ακουγόταν προεκλογικά η φράση «πρωτοτυπία της Ελλάδας η ποινικοποίηση των οφειλών προς το δημόσιο» ή κάνω λάθος;
    Δηλαδή ο σκοπός είναι να οδηγείται ο κόσμος στη φυλακή αφού πολλοί δεν μπορούν εξοφλήσουν τις εξοντωτικές ποινές που ορίζει ο νόμος ακόμα και σε δόσεις;

  • 14 Μαρτίου 2015, 20:33 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΝΑ ΥΠΑΧΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Ν.4174/13 (ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΝΟΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ Ν.2523/97 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 2013) ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 55 ΠΑΡ.2δ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ Ν.2523/97 ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΛΗΘΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 2013 ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΥΣΧΥΣΑΝΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ Ν.2523/97 ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΙΣΠΡΑΚΤΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΑ ΠΟΣΑ.
    ΔΗΛ. ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ Ν.2523/97 ΕΠΕΒΑΛΕ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΑ ΙΣΟΠΟΣΑ ΜΕ ΤΟ 3ΠΛΑΣΙΟ ΤΟΥ ΦΠΑ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2013 ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ (ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ Ν.2523/97) ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 55 ΠΑΡ.2δ ΤΟΥ Ν.4174/13 ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΙΣΟΠΟΣΑ ΜΕ ΤΟ 0,5(ΜΙΣΟ) ΤΟΥ ΦΠΑ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΧΘΗΚΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ 3ΠΛΑΣΙΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ.
    ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΕΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ.

  • 14 Μαρτίου 2015, 19:45 | ΓΙΑΝΝΗΣ

    Τα ποσά πρέπει να είναι καθαρά, χωρίς πρόστιμα και προσαυξήσεις. Διότι είναι πολύ εύκολο π.χ. μία διαφορά της τάξης των € 25.000 να ξεπεράσει με πρόστιμα και προσαυξήσεις το ποσό των € 50.000.- Το ίδιο ισχύει και για το όριο των € 150.000.- Η μέχρι τώρα εμπειρία, το έχει καταγράψει επανειλημένα.

  • 14 Μαρτίου 2015, 14:10 | ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

    O σχολιάζων «ΦΩΤΗΣ» εχει δικιο αναφορικα με την τελευταια παραγραφο. Προφανως η πραγματικη εννοια αυτής είναι ότι η διάρκεια ισχύος του διαρκούς αυτοφώρου λήγει με την δημοσίευση του νόμου, αλλως θα φθάναμε στο παράλογο αποτέλεσμα α) η έναρξη υπολογισμού της παραγραφής μίας άδικης πράξης να μην αρχίζει από την τέλεσή της (πάροδος τερτραμηνιυ εν προκειμένω) αλλά μεταγενέστερα της τέλεσης β)να έχουμε δράστες δύο ταχυτήτων όπου -για το ίδιο αδίκημα- σε κάποιους θα ισχύει ο χρόνος παραγραφής του ΠΚ και σε κάποιους άλλους ο -διευρυμενος !!! – χρόνος παραγραφής του υπό διαβούλευση νόμου.

  • 14 Μαρτίου 2015, 11:31 | ΦΩΤΗΣ

    Θετική η κατάργηση του διαρκούς αυτόφωρου ανεξαρτήτως του ποσού της οφειλής αν κατάλαβα καλά το άρθρο. Αν γνωρίζει κάποιος τι ακριβώς σημαίνει η τελευταία παράγραφος

    Η παραγραφή του αδικήματος, του οποίου κατά την δημοσίευση του παρόντος νόμου δεν έχει συμπληρωθεί το μετά τη πάροδο τετραμήνου χρονικό διάστημα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 του ν. 3943/2011, αρχίζει από την δημοσίευση του παρόντος.

  • 14 Μαρτίου 2015, 10:09 | Apostolos

    1. Τα όρια πρέπει να τεθούν καθαρά, χωρίς τις υπέρογκες προσαυξήσεις από πρόστιμα και ληστρικά επιτόκια που έχουν «τρέξει» στο παρελθόν.

    2. Στην περίπτωση που δεν εφαρμοστεί η δέσμευση «Η πράξη ΜΠΟΡΕΙ επίσης να κριθεί ατιμώρητη εάν αποδειχθεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ και ΑΝΥΠΑΙΤΙΑ αδυναμία καταβολής του οφειλέτη», οι ποινές φυλάκισης να μπορούν να μετατρέπονται μετά από αίτηση του δικαζομένου από το ίδιο δικαστήριο, χωρίς χρονοτριβές σε άλλες έδρες, (διαδικασία αυτοφώρου) σε ποινές κοινωφελούς εργασίας, ώστε σε περίπτωση αδυναμίας καταβολής το δημόσιο να προσπορίζεται έμμεσα το όφελος.

  • 14 Μαρτίου 2015, 09:08 | ΒΡΑΝΙΚΟΥ ΜΑΡΙΑ

    Στα λοιπά συναφή θέματα πρέπει να συμπεριληφθεί και αυστηρή διάταξη για την ολοκλήρωση μιας παραγγελίας κατάσχεσης, για τους δικαστικούς επιμελητές που δεν εκτελούν παραγγελίες κατασχέσεων, προφασιζόμενοι διάφορες αιτίες. Και αυτοί είναι πολλοί. Το αποτέλεσμα ειναι να μην μπορούν οι ΔΟΥ να κάνουν τίποτα, πλην των κατασχέσεων εις χείρας τρίτων που και αυτές από την πρακτική που ακολουθείται αποβαίνουν άκαρπες (μεταχρονολογημένες επιταγές, μη αποδόσεις από τράπεζες ποσών που έχουν κατατεθεί σε κατασχεμένους λογαριασμούς κλπ)

  • 13 Μαρτίου 2015, 22:14 | boethius

    Αν δε κάνω λάθος 3 χρόνια με αναστολή είναι εξαγοράσιμη πρεπει να είναι πανω απο 4 χρόνια για προσωποκράτηση.Δηλαδή ποιο το νόημα να παει φυλακη και να ξεχρεωσει ενω μπορεί να δουλεύει και να πληρώνει οτι μπορεί.

  • 13 Μαρτίου 2015, 20:03 | Χαράλαμπος Δ. Πετρωτός

    Η επαπειλούμενη ποινή των τουλάχιστον τριών ετών είναι
    υπερβολική!
    Αδικήματα μεγαλυτερης ηθικής απαξίας έχουν σαφώς ευνοικότερο πλαίσιο ποινής.
    Ειδικά στην πραξη , νομολογιακά απεδειχθη οτι σε πολλές περιπτωσεις
    Ενω διαφαινοταν η πραγματικη αδυναμία του οφειλέτη, ωστόσο οι αποφασεις των ποινικων δικαστηρίων
    Ήταν καταδικαστικές και στέκονταν στο «ελάχιστο» προβλεπόμενο, το οποιο διόλου ελάχιστο είναι.
    Πρεπει να εξορθολογισθει το πλαισιο ποινής με προβλεπόμενη ποινή τουλάχιστον 6 μηνων και 1 έτους αντίστοιχα για τος δυο περιπτωσεις του ύψους των βεβαιωθέντων χρεών.
    Επίσης , να προστεθεί ειδικη διάταξη για τους πραγματικά αδυνατούντες να αποπληρώςουν.(ατυχήσαντες επιχειρηματικά , αποδεχθέντες κληρονομία που λόγω των συνθηκων δεν μπορει να εκποιηθει λχ , πτωχούς)

  • 13 Μαρτίου 2015, 19:35 | ΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

    1. Σαφως η πράξη πρέπει να είναι ατιμωρητη σε περίπτωση αντικειμενικής και ανυπαίτιας αδυναμίας.

    2. Στην περίπτωση του εξωλογιστικου προσδιορισμου αποτελεσμάτων με το παλαιοτερο θεσμικό πλαίσιο (μη επίδειξη βιβλίων και στοιχείων χωρίς βέβαια να υφισταται ανυπαίτια αδυναμία πχ καταστροφη σε πυρκαγια ) ο καταλογισμός στα αλληλεγγύως ευθυνόμενα φυσικά πρόσωπα και κατ΄επέκταση -σε περίπτωση μη καταβολής- το ποινικό αδίκημα της μη καταβολης των χρεών προς το δημόσιο πρέπει να αφορά αποκλειστικά στην διοίκηση που παρέλειψε την προσκόμιση εστω και απο απλή αμέλεια. Δεν μπορεί η μεταγενέστερη διοικητική παράλειψη τρίτου να γεννά ποινική ευθύνη άλλου προσώπου!!!

    3. Αν ο «δραστης» κριθει ατιμωρητος από το ποινικό δικαστήριο, αντίστοιχα η σχετικη αποφαση θα πρέπει να γίνεται δεκτή και από το διοικητικό δικαστήριο και ανάστροφα.

    4.Η έννοια της αλληλέγγυας ευθύνης (που κατ΄επέκταση οδηγεί στο αδίκημα του αρ. 25 του Ν. 1882/90 του οποίου προτείνεται η τροποποίηση) υφίσταται και σε αλλοδαπά δίκαια, ποτέ όμως δεν διατηρείται επ΄αόριστον μετά την αποχώρηση κάποιου απο το διοικητικό συμβούλιο μίας ανωνύμου εταιρείας (συνήθως αφορά σε περίοδο μετά την πάροδο εξαμήνου). Με αυτόν τον τρόπο οι αναλαμβάνοντες συνηθως επιδιωκουν μόνοι τους τον έλεγχο της εταιρείας την διοίκηση της οποίας πρόκειται να αναλάβουν, με ευεργετικα αποτελεσματα για το δημόσιο. Ειδικότερα στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχει χρονικη εγγύτητα ανάμεσα στον έλεγχο και την παράβαση αξίζει πιστεύω να μελετηθεί μία αντίστοιχη νομοθετικη ρυθμιση.

    5. Συγχαρητηρια για την καταργηση του διαρκούς αυτοφώρου. Περα από το ότι αποτελεί δείγμα νομικου πολιτισμού, ήταν ανοητο να αγονται και να φέρονται ανθρωποι στο αυτοφωρο για να αφεθούν ελεύθεροι αυθημερόν , όταν η αστυνομία έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.

  • 13 Μαρτίου 2015, 14:59 | ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

    Κάτι ακόμη στην περίπτωση ποινικών κυρώσεων θα πρέπει η ρύθμιση να έχει σπάσει και οι οφειλές να έχουν διαμαρτυρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο στα ανάλογα δικαστήρια φορολογικού περιεχομένου

  • 13 Μαρτίου 2015, 14:58 | ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

    Οι ποινικές κυρώσεις μπορούν να εξαρτηθούν ανάλογα με το ύψος της αρχικής οφειλής, τον αριθμό των δόσεων που έχουν καταβληθεί και την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών

  • 13 Μαρτίου 2015, 12:58 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

    ΄΄Η πράξη ΜΠΟΡΕΙ επίσης να κριθεί ατιμώρητη εάν αποδειχθεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ και ΑΝΥΠΑΙΤΙΑ αδυναμία καταβολής του οφειλέτη».

    Η παραπάνω παράγραφος που αποτέλεσε βασικκή υπόσχεση του Συριζα προεκλογικά και μετεκλογικά , καθώς και μέρος της πρότασης νόμου που κατέθεσε το 2014 απουσιάζει και αποτελεί επι της ουσίας την κοινωνική και δίκαιη λύση στο προβλημα της αντισυνταγματκής ποινικοποίησης μιας πράξης που δεν έχει υποκειμενική υπόσταση υπόσταση.
    Κατά το ποινικό δίκαιο κάθε έγκλημα πρέπει να καλύπτεται απο την υποκειμενική υπόσταση του δράστη θα πρέπει δηλαδή ο δράστης να έχει δόλο ή αμέλεια ως προς αυτό.Με το να ποινικοποιούνται χρέη προς το δημόσιο που ο κατηγορούμενος δεν μπορεί αντικειμενικά να πληρώσει εισάγεται ενα έγκλημα χωρίς υποκειμενική υπόσταση , καθώς αυτός που δεν έχει να πληρώσει ούτε δόλο μπορεί να έχει ούτε αμέλεια ως προς αυτό.Χρήσιμο είναι να ανατρέξετε σε σχετικές απο χρόνια τοποθετήσεις του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας κ.Παυλόπουλου

  • 13 Μαρτίου 2015, 10:29 | Νίκος Τσιμπουκάκης

    Την 1.10.2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε καταθέσει πρόταση νόμου για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές (http://www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Anazitisi-Nomothetikou-Ergou?law_id=41f7a32a-7729-43db-9e49-4cb2a18ffc45), στην οποία μεταξύ άλλων περιλαμβανόταν και η εξής προσθήκη στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 25 του Ν. 1882/1990: «Η πράξη ΜΠΟΡΕΙ επίσης να κριθεί ατιμώρητη εάν αποδειχθεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ και ΑΝΥΠΑΙΤΙΑ αδυναμία καταβολής του οφειλέτη».
    Η προσθήκη αυτή θα ήταν πράγματι χρήσιμη και δίκαιη (ιδιαιτέρως αν η λέξη «αποδειχθεί» αντικαθίστατο με τη λέξη «διαπιστωθεί»), ώστε να μην τιμωρούνται ποινικά άνθρωποι οι οποίοι βρέθηκαν με οφειλές στις οποίες αντικειμενικά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, χωρίς δική τους υπαιτιότητα. Δεδομένου ότι μια τέτοια διάταξη δεν θα οδηγούσε σε γενική ατιμωρησία, αλλά θα επέτρεπε απλώς στη Δικαιοσύνη να εξετάσει ξεχωριστά κάθε περίπτωση, διερωτώμαι γιατί η συγκεκριμένη προσθήκη λείπει από το νομοσχέδιο. Άλλαξε κάτι από τον Οκτώβριο;

  • 12 Μαρτίου 2015, 23:14 | Εvangelos

    Τα ποσα πρεπει να αυξηθουν.Μεσα στα χρονια της κρισης εταιρειες εχουν μεγαλα χρεη,οχι επειδη θελουν να τα εχουν αλλα επειδη δεν μπορουν να πληρωσουν! Ας μπει ενα οριο για διωξη,π.χ 150.000€ ανα ετος χρησης και οχι αθροιστικα.
    Επισης πριν γινει η διωξη θα πρεπει το δημοσιο να ξερει να ο οφειλετης δεν πληρωσε επειδη δεν μπορεσε η επειδη ειναι κακοπληρωτης.Το να σερνουμε κοσμο στα δικαστηρια ενω δεν μπορουν να πληρωσουν ειναι αναλγητο και κοστοβορο για το κρατος.Φορτος εγρασιας για τα δικαστηρια χωρις καποιο κερδος για το δημοσιο.Αν καποιος αποδεδειγμενα δεν εχει να πληρωσει οσα του ζητανε τι νοημα εχει το δικαστηριο?? Θα ποινηκοποιθει το να μην εχει κανεις λεφτα??

Σχόλια