1. Για τους ιδιώτες, που, κατ’ εφαρμογή ειδικών διατάξεων, καλούνται από το εξωτερικό προκειμένου να παράσχουν υπηρεσίες σε φορέα του άρθρου 2, αναγνωρίζονται έξοδα κίνησης, ημερήσια αποζημίωση εξωτερικού και έξοδα διανυκτέρευσης εξωτερικού, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος και ειδικότερα της κατηγορίας Ι περ. α της παραγράφου 1 του άρθρου 5, εφόσον δεν έχει καθορισθεί άλλου είδους αποζημίωση.
2. Οι αναγνωριζόμενες με τον παρόντα νόμο δαπάνες μετακίνησης βαρύνουν τον προϋπολογισμό του φορέα που εντέλλεται τη μετακίνηση. Ειδικότερα, βαρύνουν το προϋπολογισμό του οικονομικού έτους κατά τη διάρκεια του οποίου εκδίδονται τα οικεία χρηματικά εντάλματα, ανεξάρτητα από τη χρονική περίοδο κατά την οποία πραγματοποιήθηκαν οι μετακινήσεις. Δαπάνες μετακίνησης, των οποίων δεν κατέστη δυνατή η πληρωμή τους, δύναται να επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του επόμενου οικονομικού έτους, με την προϋπόθεση ότι είχαν προβλεφθεί οι σχετικές πιστώσεις στον προϋπολογισμό του έτους, κατά το οποίο πραγματοποιήθηκαν.
3. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, καθορίζονται τα δικαιολογητικά, βάσει των οποίων αποδεικνύεται η πραγματοποίηση των προβλεπόμενων από τον παρόντα νόμο δαπανών και διενεργείται ο σχετικός έλεγχος από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
4. Τα χρηματικά εντάλματα, που εκδίδονται για την πληρωμή των δαπανών του παρόντος νόμου, εξοφλούνται ατελώς και απαλλάσσονται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή δικαίωμα υπέρ του Δημοσίου, ασφαλιστικών ταμείων ή τρίτων με την επιφύλαξη της παραγράφου α του άρθρου 25 του παρόντος και του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 4 του άρθρου 32 του ν. 2685/1999.
5. Μέχρι την έκδοση των υπουργικών ή κοινών υπουργικών αποφάσεων που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος, τα σχετικά θέματα εξακολουθούν να ρυθμίζονται από τις ισχύουσες αποφάσεις, εφόσον δεν αντίκεινται στις διατάξεις του.