Αρχική Σχέδιο Νόμου "Δαπάνες Μετακινούμενων εντός & εκτός επικράτειας"Άρθρο 12 – Ειδικές περιπτώσεις μετακινήσεων

Άρθρο 12 – Ειδικές περιπτώσεις μετακινήσεων

Δημόσιοι λειτουργοί και υπάλληλοι, που καλούνται από τις ανακριτικές και δικαστικές Αρχές να μετακινηθούν εκτός έδρας, ως μάρτυρες ή τεχνικοί σύμβουλοι για υπόθεση που σχετίζεται με την υπηρεσία τους, θεωρείται ότι μετακινούνται για εκτέλεση υπηρεσίας και γι’ αυτούς αναγνωρίζονται έξοδα κίνησης, ημερήσια αποζημίωση και έξοδα διανυκτέρευσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Οι ανωτέρω δεν δικαιούνται παράλληλα τυχόν αντίστοιχη αποζημίωση που χορηγείται από τα Δικαστήρια.

Σχόλια
  • 2 Ιουνίου 2015, 09:37 | Βασιλική

    Οι περιπτώσεις για τις οποίες ΟΛΑ τα έξοδα που σχετίζονται με τις μετακινήσεις ΔΕΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.

  • 31 Μαΐου 2015, 09:29 | Δημήτρης

    Σε περίπτωση μετακίνησης από Πάτρα για Αθήνα με σκοπό την παράσταση σε δικαστήριο, εάν αυτό τελικώς διακόψει για την επόμενη, ο μετακινούμενος αναγκάζεται σε επιστροφή στην Πάτρα ή μπορεί να διανυκτερεύσει;

  • 30 Μαΐου 2015, 21:57 | Γιωργος Σ.

    Θα πρέπει να προστεθεί»Υπάλληλοι που εντέλλονται με ΕΙΔΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ να διανυκτερεύσουν στο ύπαιθρο λόγω της φύσης της εργασίας τους π.χ έλεγχοι παράνομης θήρας, έλεγχοι προστασίας Δασών, συμμετοχή σε κατάσβεση πυρκαγιών κλπ, λαμβάνουν ολόκληρη ημερήσια αποζημίωση ανεξαρτήτως απόστασης του τόπου διανυκτέρευσης από την έδρα τους».

  • 30 Μαΐου 2015, 21:26 | Παναγιώτης Καμπούρογλου

    Η καθημερινή και απρόσκοπτη περιπολία στα βουνά και τα δάση της πατρίδας μας από τους δασικούς υπαλλήλους αποτελεί απαραίητητ προϋπόθεση για την αποτελεσματική δασοπροστασία της χώρας, την πρόληψη των παρανομιών και των πυρκαγιών και την επίτευξη των στόχων της όποιας περιβαλλοντικής πολιτικής υλοποιείται. Επίσης, η μαρτυρική κατάθεση των δασικών υπαλλήλων εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου είτε στις ποινικές δίκες για την παραδειγματική τιμωρία όσων καταπατούν τα δάση και παραβιάζουν το δασικό κώδικα είτε στα Ειρηνοδικεία και στις Αγωγές κυριότητας, όπου κρίνονται τα εμπράγματα δικαιώματα του Δημοσίου έναντι ιδιωτικών, τεράστιων πολλές φορές, συμφερόντων, αποτελεί αναμφίβολα μερικά από τα σημαντικότερα, καθήκοντα δημοσίων υπαλλήλων μέσω των οποίων υλοποιούνται ουσιαστικά οι στόχοι της δασικής υπηρεσίας και επιτυγχάνεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη προστασία του φυσικού μας πλούτου.
    Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια οι δασικοί υπάλληλοι βιώνουμε την ολοένα συνεχόμενη απαξίωση της Υπηρεσίας μας, τη ραγδαία πτώση του βιοτικού μας επιπέδου κάτω από τα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης και τις ολοένα και περισσότερες περικοπές στις κάθε είδους αποζημιώσεις, οι οποίες σε ότι αφορά στις αποζημιώσεις των μαρτύρων για την κατάθεση μας ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης έχουν ουσιαστικά μηδενισθεί.
    Τούτο σημαίνει πως για τη σημερινή ιλαρή κατάσταση των μισθών της πείνας, των 850 και των 1000 ευρώ, οι δασικοί υπάλληλοι που συμμετέχουν ενεργά στην δασική προστασία, καταθέτουν μηνύσεις, συντάσσουν αυτοψίες, υπομνήματα και φωτοερμηνείες για συγκεκριμένες ποινικές υποθέσεις, αντί να επικροτούνται για το έργο τους και να λαμβάνουν έμπρακτα ικανοποιητικές αποζημιώσεις, αυτοί λοιπόν σήμερα ουσιαστικά καταδικάζονται σε μια ιδιότυπη τιμωρία από την ελληνική πολιτεία.
    Σε μια τιμωρία που συνίσταται στην οικονομική τους αφαίμαξη με τις μετακινήσεις τους είτε για να κατέβουν στην έδρα του δασαρχείου από το απομακρυσμένο δασονομείο που υπηρετούν είτε για να καταθέσουν στις προκαταρκτικές που διατάσσουν οι Εισαγγελείς , είτε στις δίκες των ΠΔΑ στα Ειρηνοδικεία και στις Αγωγές κυριότητας είτε τέλος με τις μετακινήσεις τους και τις παραστάσεις τους στα δικαστήρια, αφού πολλές φορές προσχηματικά οι δίκες αναβάλλονται με ασήμαντες αφορμές με αποτέλεσμα να απαιτούνται 3-4 παραστάσεις μέχρι να εκδικασθεί μια υπόθεση πρωτόδικα και άλλες τόσες φορές μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση στο Εφετείο.
    Για αυτούς τους λόγους θα πρέπει να υπάρξει ειδική πρόβλεψη για τους δασικούς υπαλλήλους , η οποία θα τους εξαιρεί από τους γενικούς περιορισμούς του παρόντος νόμου.(50 χλμ ), θα πρέπει να μην προσμετρούνται οι ημέρες παράστασης των δικαστηρίων στον περιορισμό των 60 ημερών ως ανώτατο όριο για τις εκτός έδρας μετακινήσεις τους για άλλους λόγους και να προβλεφθεί ειδική διάταξη , η οποία να προβλέπει ειδικό ύψος αποζημιώσεων για τις παραστάσεις σε δίκες.

  • 30 Μαΐου 2015, 21:13 | Αικατερίνη Ζώνιου

    Δημόσιοι…… υπάλληλοι, που καλούνται από τις ανακριτικές και δικαστικές Αρχές να μετακινηθούν εκτός έδρας, ως μάρτυρες ….. που σχετίζεται με την υπηρεσία τους, θεωρείται ότι μετακινούνται για εκτέλεση υπηρεσίας και γι’ αυτούς αναγνωρίζονται έξοδα κίνησης, ημερήσια αποζημίωση και έξοδα διανυκτέρευσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου. Οι ανωτέρω δεν δικαιούνται παράλληλα τυχόν αντίστοιχη αποζημίωση που χορηγείται από τα Δικαστήρια.
    Υπάρχει ασάφεια έτσι όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο. Δηλαδή δικαιούται οδοιπορικά ως μαρτυρικά έξοδα από Δικαστήριο και αποζημίωση από την Υπηρεσία τους? Το άρθρο για να είναι σαφές θα πρέπει να λέει: Οι ανωτέρω ΔΕΝ δικαιούνται παράλληλα τυχόν αντίστοιχη αποζημίωση και οδοιπορικά έξοδα που χορηγείται από τα δικαστήρια. Επειδή κάνω την εκκαθάριση των εξόδων στους μάρτυρες που προσέρχονται στα Δικαστήρια και υπάρχει διαφωνία με τις Υ.Δ.Ε. παρακαλώ να αρθεί η ασάφεια αυτή και να μην ζητούνται βεβαιώσεις από τα Δικαστήρια ότι δεν πληρώθηκαν. Και εννοούν τα οδοιπορικά γιατί σε ορισμένες περιοχές οι εκκαθαριστές στα Δικαστήρια πλήρωναν τα οδοιπορικά έξοδα και όχι την αποζημίωση. Παράλογο να ασχολούνται με τέτοιες δαπάνες δύο υπηρεσίες. Με εκτίμηση.Αικατερίνη Ζώνιου.

Σχόλια