Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου, οι πιο κάτω όροι έχουν την ακόλουθη έννοια:
1. Δαπάνες μετακίνησης: τα ποσά που αναγνωρίζει ο φορέας για: α. τα έξοδα κίνησης, β. τα έξοδα διανυκτέρευσης, γ. την ημερήσια αποζημίωση, δ. τα έξοδα εγκατάστασης και μεταφοράς οικοσκευής και ε. το επίδομα αλλοδαπής.
2. Έξοδα κίνησης: το αντίτιμο των εισιτηρίων των μέσων μαζικής μεταφοράς (ή συγκοινωνιακών μέσων) ή της κάρτας απεριορίστων διαδρομών, η δαπάνη χιλιομετρικής αποζημίωσης λόγω χρήσης ιδιόκτητου ή μισθωμένου μεταφορικού μέσου στις περιπτώσεις που επιτρέπεται η χρήση του, η δαπάνη διοδίων, ο ναύλος οχήματος σε μετακινήσεις με θαλάσσιο μέσο μεταφοράς, η μίσθωση οχήματος στις περιπτώσεις που επιτρέπεται η χρήση του, καθώς και το ποσό της παραγράφου 8 του άρθρου 6 του παρόντος.
3. Έξοδα διανυκτέρευσης: το αναγνωριζόμενο ποσό για κάθε τύπο ξενοδοχειακής μονάδας ή ενοικιαζόμενου καταλύματος.
4. Ημερήσια αποζημίωση: το χρηματικό ποσό, το οποίο καταβάλλεται στον μετακινούμενο για την κάλυψη κυρίως των εξόδων διατροφής, κατά τη μετακίνηση και παραμονή του εκτός έδρας.
5. Έξοδα μεταφοράς οικοσκευής: το ποσό που αναγνωρίζεται για τη μεταφορά του οικιακού εξοπλισμού, της επίπλωσης, του ρουχισμού και των ατομικών ειδών, πλην του αυτοκινήτου.
6. Επίδομα υπηρεσίας αλλοδαπής: Το ποσό που καταβάλλεται μηνιαίως στο μετακινούμενο στο εξωτερικό, εφόσον η παραμονή του εκεί υπερβαίνει το διάστημα των τριάντα (30) ημερών.
7. Έδρα: το κατάστημα της Υπηρεσίας, όπου υπηρετεί ο μετακινούμενος, διαφορετικά η κατοικία του σε περίπτωση που αυτή βρίσκεται πλησιέστερα στον τόπο προορισμού ή στην περίπτωση που ο μετακινούμενος είναι ιδιώτης.
8. Εντός έδρας μετακίνηση: η μετακίνηση μέχρι πενήντα (50) χιλιομέτρα από την έδρα του μετακινούμενου ή μέχρι είκοσι (20) ναυτικά μίλια για μετακινήσεις από την ηπειρωτική προς τη νησιωτική χώρα και αντίστροφα. Σε περίπτωση που η μετακίνηση λαμβάνει χώρα και στην ηπειρωτική και στη νησιωτική χώρα, η συνολική απόσταση από την έδρα του μετακινούμενου μέχρι τον τόπο προορισμού υπολογίζεται σε χιλιόμετρα.
9. Εκτός έδρας μετακίνηση: η μετακίνηση πέραν των πενήντα (50) χιλιομέτρων από την έδρα του μετακινούμενου ή πέραν των είκοσι (20) ναυτικών μιλίων για μετακινήσεις από την ηπειρωτική προς τη νησιωτική χώρα και αντίστροφα ή ανεξαρτήτου απόστασης για μετακίνηση από νησί σε νησί. Σε περίπτωση που η μετακίνηση λαμβάνει χώρα και στην ηπειρωτική και στη νησιωτική χώρα, η συνολική απόσταση από την έδρα του μετακινούμενου μέχρι τον τόπο προορισμού υπολογίζεται σε χιλιόμετρα.
10. Εκτός έδρας ημέρα: κάθε ημέρα μετακίνησης εκτός έδρας του μετακινούμενου, ανεξάρτητα εάν διανυκτερεύει ή επιστρέφει αυθημερόν. Στις ημέρες εκτός έδρας περιλαμβάνεται και η ημέρα επιστροφής, εφόσον αυτή συμπίπτει με την ημέρα λήξης εργασιών.
11. Διαδοχική μετακίνηση: η μετάβαση διαδοχικά σε περισσότερες από μια περιοχές για εκτέλεση υπηρεσίας σε κάθε μια από αυτές.
12. Διανυκτέρευση: η διαμονή του μετακινούμενου, κατά τις νυκτερινές ώρες στην εκτός έδρας μετακίνησή του.
13. Ημιδιατροφή: πρωινό και ένα γεύμα (μεσημεριανό ή βραδινό) ή μόνο ένα γεύμα.
14. Κατοικία : ο τόπος όπου το πρόσωπο έχει την κύρια και μόνιμη εγκατάστασή του.
15. Μέλη οικογένειας: ο/η σύζυγος, τα άγαμα τέκνα του/της μέχρι του δέκατου όγδοου (18ου ) έτους της ηλικίας τους συμπληρωμένου ή μέχρι του εικοστού τέταρτου (24ου), εφόσον φοιτούν σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ή σε Ι.Ε.Κ. δημόσια ή ιδιωτικά ή σε περίπτωση σωματικής ή πνευματικής ανικανότητας για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος με αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό (50%).
Είναι εντελώς παραλογη η ρύθμιση για καταργηση αποζημιωσης οδοιπορικων για εκπαιδευτικους που μετακινουνται περα απο την πολη η κωμοπολη που βρισκεται το σχολειο που εχει τοποθετηθει και ανηκει εκει ο εκπαιδευτικος ,
Αφορα κυριως εκπαιδευτικους ειδικοτητων που θα τους ζητουν πλεον και θα μπορουν να βγαινουν αποφασεις να συμπληρωνουν ωραριο σε σχολεια που θα απεχουν 10,20,30,40,και γω δεν ξερω ποσα χιλιομετρα μακρυα απο το κυριο σχολειο τοποθετησης χωρις καμια αποζημιωση.
Κυριε Μαρδα μηπως η υπηρεσια μου εδωσε ιχ με τον διορισμο μου και κανα βυτιοφορο το χρονο(που δεν φτανει) για τα καυσιμα μου .Ουτε θυμαμε αυτο να ηταν προυποθεση για τον διορισο μου .Μηπως θα μου δωσετε το δικο σας αυτοκινητο για να μετακινουμαι στα 4 (χωρια} σχολεια που μετακινουμαι και δεν εξυπηρετεί τα δυο η αστικη συγκοινωνια.
Δινετε αποζημιωση μονο αν με μετακινείτε την ιδια μερα.Την επομενη αν με μετακινησετε 40 χλμ μακρυα, 80 δηλαδη με την επιστροφη δεν τρεχει τιποτα ,ειναι υποχρεωση μου να καλυπτω εγω ολα τα εξοδα ,φθορες ιχ ,καυσιμα απο ενα μισθο, απο τους πιο κουτσουρεμενους δημοσιουπαλληλικους μισθους που αφησε το succes story που ζησαμε. 15 χρονια υπηρεσιας 900 ευρω.
Κυριε Μαρδα απευθυνομαι στην λογικη σας,στο ρεαλισμο ,στο δικαιο, που επικαλείστε καθημερινα οτι υπηρετειτε και θελουμε να το πιστευουμε….το νομοσχεδιο πρεπει να το ξαναδειτε
Θεωρώ σχεδόν όλο το νομοσχέδιο επιεικώς απαράδεκτο.Πρέπει να παραταθεί η διαβούλευση ώστε να δοθεί η δυνατότητα να γίνει ευρέως γνωστό.
Η Πανελλήνια ένωση Γεωπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΓΔΥ) εκφράζει την έντονη διαφωνία της στο σχέδιο Νόμου «Δαπάνες Μετακινούμενων εντός & εκτός επικράτειας» που δόθηκε στη διαβούλευση την Πέμπτη 28/5/2015. Ανακοίνωση που θα τεκμηριώνονται οι αντιρρήσεις της στο εν λόγω σχέδιο νόμου θα εκδοθεί άμεσα.
Να παραταθεί η διαβούλευση.
Θεωρώ σχεδόν όλο το νομοσχέδιο επιεικώς απαράδεκτο.Πρέπει να παραταθεί η διαβούλευση.
Απαράδεκτο όλο το σχέδιο νόμου. Δεν λαμβάνετε καθόλου υπόψη σας ότι δυσχεραίνετε απίστευτα τη δουλειά όλων των δημοσίων υπαλλήλων που όντως πηγαίνουν αυτοψίες.
Η ΠΟΜΗΤΕΔΥ αποτελεί το συνδικαλιστικό φορέα των Πτυχιούχων Μηχανικών, αποφοίτων Τ.Ε.Ι. και ισοτίμων Σχολών Μηχανικών, που εργάζονται στο Δημόσιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού, στα Ν.Π.Δ.Δ. και διορίζονται στο κλάδο Τ.Ε. Μηχανικών.
Ως Μηχανικοί Δημόσιοι Υπάλληλοι βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να καταθέσουμε τα σχόλια και τις αντιρρήσεις μας επί του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Δαπάνες Μετακινούμενων εντός και εκτός Επικράτειας», το οποίο τόσο ως προς τον τρόπο που διαμορφώθηκε όσο και ως προς το περιεχόμενό του, καθιστά σαφές ότι, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, οι μνημονιακές πολιτικές καλά κρατούν.
Πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία παρόλο που επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά το εισόδημα των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα ελήφθη ερήμην τους. Αυτό τουλάχιστον υπονοεί ο ανύπαρκτος διάλογος με τους ενδιαφερόμενους φορείς και η προσχηματική διαβούλευση που εξαντλήθηκε μέσα σε πέντε ημέρες (περιλαμβανομένου και του τριημέρου της εορτής του Αγίου Πνεύματος).
Πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία που απαξιώνει ακόμα περισσότερο τον Έλληνα δημόσιο υπάλληλο, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο τη θέση στην οποία τον είχαν φέρει προηγούμενες μνημονιακές ρυθμίσεις. Πρόκειται για ακόμα ένα νομοθετικό κείμενο ισοπεδωτικής λογικής που ο μόνος στόχος που εξυπηρετεί είναι η περικοπή των εξόδων χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη τις ανάγκες των υπαλλήλων αλλά και των ίδιων των υπηρεσιών. Με το νομοσχέδιο αυτό στη πραγματικότητα καταργούνται τα οδοιπορικά έξοδα (ποιος νομός έχει αποστάσεις 160 χλμ.;).
Αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν οι προηγούμενες μνημονικές κυβερνήσεις τολμά σήμερα η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο.
Η Ομοσπονδία μας εκφράζει την κάθετη διαφωνία της με το νομοσχέδιο, ζητά την απόσυρσή του και δεσμεύεται να καταθέσει άμεσα τις απόψεις και τεκμηριωμένες θέσεις της για τα ζητήματα που ρυθμίζονται.
Ο χρόνος διαβούλευσης που δόθηκε για το εν λόγω σημαντικότατο για τη λειτουργία του Δημοσίου, νομοσχέδιο είναι «ύποπτα» λίγος δεδομένου ότι μεσολάβησε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος.
Ειναι προφανές ότι γίνεται προσπάθεια με το νομοσχέδιο αυτό, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΕΙΘΕΙ!!
Προτείνουμε :
Καταβολή ολόκληρης της ημερήσιας αποζημίωσης για συνολική απόσταση από την έδρα μας τα 40 χλμ., καθώς και την αύξηση της χιλιομετρικής αποζημίωσης των οδοιπορικων.
Αυτά τα ολίγα γιατί σε δέκα λεπτά ο χρόνος της διαβούλευσης τελειώνει.
ΚΥΡΙΟΙ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ : ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Αρχικά πρέπει να τονιστεί ότι ο ρόλος της διαβούλευσης είναι να βοηθήσει στο να εκδοθεί ένας νέος νόμος χωρίς παραλείψεις και στρεβλώσεις που θα πετυχαίνει το στόχο για τον οποίο εκδόθηκε. Επομένως είναι απαραίτητο να δίνεται σημαντικός χρόνος για να μπορεί μεγάλος αριθμός ατόμων να συμμετέχει.
Σε αυτή την περίπτωση αυτό δεν έγινε.
Ως γενικό σχόλιο για το σχέδιο νομίζω πως φαίνεται πως στόχος του είναι η περικοπή δαπανών (που είναι κάτι θεμιτό) χωρίς όμως να λαμβάνει υπόψη την αποτελεσματικότητα του νόμου στη βελτίωση της λειτουργίας των υπηρεσιών. Ο αυστηρός έλεγχος των κινήσεων είναι κάτι που επιθυμούμε όλοι, αλλά δεν πρέπει σε υποστελεχωμένες υπηρεσίες, όπου λιγοστοί υπάλληλοι προσπαθούν να τις λειτουργήσουν, να τους δημιουργούμε επιπλέον προβλήματα. Άλλωστε οι περισσότερες υπηρεσίες έχουν ήδη προβλήματα μετακίνησης λόγω μειωμένου αριθμού αυτοκινήτων-οδηγών.
Αρχικά πρέπει να τονιστεί ότι ο ρόλος της διαβούλευσης είναι να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τη δημιουργία ενός νέου νομοθετήματος. Επομένως είναι απαραίτητο να δίνεται επαρκής χρόνος για την ενημέρωση των ενδιαφερομένων και τη συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων ατόμων. Κάτι που δεν έγινε σε αυτή την περίπτωση.
Ως γενικό σχόλιο πρέπει να σημειώσω πως στόχος του σχεδίου αυτού φαίνεται να είναι η μείωση της δαπάνης, ανεξάρτητα με το πόσο αποτελεσματικές θα είναι οι διατάξεις του στη βελτίωση της λειτουργίας των υπηρεσιών.
Παράγραφος 2: Στο τέλος της παραγράφου 2 «Έξοδα Μετακίνησης» προτείνουμε να προστεθεί η ακόλουθη φράση «……..και το ποσό που απαιτείται για την ασφαλή και ανεμπόδιστη μετακίνηση ατόμων που εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος νόμου, οι οποίοι είναι άτομα με βαριά κινητική αναπηρία, τυφλοί, κωφοί (χρήση συνοδού, χρήση προσβάσιμου μεταφορικού μέσου, χρήση διερμηνέα Νοηματικής κ.λπ.).
Παράγραφος 15: Η παράγραφος «15. Μέλη οικογένειας: ο/η σύζυγος, τα άγαμα τέκνα του/της μέχρι του δέκατου όγδοου (18ου ) έτους της ηλικίας τους συμπληρωμένου ή μέχρι του εικοστού τέταρτου (24ου), εφόσον φοιτούν σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα ή σε Ι.Ε.Κ. δημόσια ή ιδιωτικά ή σε περίπτωση σωματικής ή πνευματικής ανικανότητας για άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος με αναπηρία σε ποσοστό τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό (50%)» χρησιμοποιεί ορολογία (βλ. υπογραμμισμένη φράση) η οποία δεν συνάδει με τη νέα δικαιωματική προσέγγιση για την αναπηρία, όπως αυτή υιοθετείται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Στο άρθρο 1 όπως και σε όλα τα άρθρα της ανωτέρω Σύμβασης, που όπως προελέχθη αποτελεί νομικό δεσμευτικό κείμενο, δεν συναντάται ο απαράδεκτος όρος «ανικανότητα». Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι στο άρθρο 1 της Σύμβασης αναφέρεται με σαφήνεια ότι «Στα Άτομα με Αναπηρία συμπεριλαμβάνονται άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, νοητικές, πνευματικές ή αισθητηριακές βλάβες, οι οποίες σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια δύνανται να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους».
Πρόταση για την παράγραφο 15: Βάσει των ανωτέρω προτείνουμε η παράγραφος 15 να διορθωθεί ως εξής: «Μέλη οικογενείας ………………..ή σε περίπτωση σωματικής ή πνευματικής ή νοητικής ή αισθητηριακής βλάβης σε ποσοστό τουλάχιστον 50% ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας».
Επίσης στο άρθρο 1 προτείνουμε να συμπεριληφθεί παράγραφος 16 ως εξής:
16. Επίδομα Συνοδού για άτομα με βαριές αναπηρίες : Η δαπάνη που απαιτείται για την υποστήριξη ατόμων που εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος και είναι άτομα με βαριά κινητική αναπηρία, τυφλοί ή κωφοί και οι οποίοι λόγω της αναπηρίας τους σε συνδυασμό με πλήθος περιβαλλοντικών εμποδίων ή εμποδίων στην επικοινωνία έχουν ανάγκη συνοδού ή διερμηνέα Νοηματικής για να ανταποκριθούν στις μετακινήσεις τους είτε αυτές είναι εντός είτε εκτός έδρας.
Μια γενική παρατήρηση επί του συνόλου από έναν ΠΕ Γεωτεχνικό του κλάδου Βιολόγων – Ιχθυολόγων.
Θεωρώ ότι το πνεύμα του παρόντος Σχεδίου Νόμου είναι ο «ΜΗ ΈΛΕΓΧΟΣ», ότι κι αν λέει ή ευαγγελίζεται η αιτιολογική έκθεση. Κάποιος να μου εξηγήσει πώς θα πραγματοποιούνται οι έλεγχοι κάθε μορφής μετά την ψήφιση και την εφαρμογή του;
Από τα σχόλια και τις παρατηρήσεις γίνεται φανερό ότι για άλλη μια φορά αρχίσαμε να πολεμούμε ο ένας τον άλλο.
Αυτός ή αυτοί που έδωσαν για διαβούλευση χρόνο μιάμιση εργάσιμη ημέρα προφανώς σ’ αυτό αποσκοπούσαν. Να ασχοληθούμε όσο το δυνατόν λιγότερο με τα προβλήματα που δημιουργούνται, να μην προλάβουμε να εκφραστούμε και μέσα από τα συλλογικά μας όργανα αλλά να φαγωθούμε μεταξύ μας.
Όχι κύριοι. Δεν θέλω να πεθάνει «και του γείτονα η κατσίκα».
Θα μπορούσε κανείς απλά να πει αποσύρετε αυτό το νομοσχέδιο κύριε Υπουργέ. Είναι πα-ραπάνω από φανερά αντίθετο στην κοινή λογική και στην ανάγκη να ανταποκριθεί το κρά-τος στις ανάγκες νέων πολιτικών ανάπτυξης ιδιαίτερα του πρωτογενούς τομέα. Έρχεται σε αντίθεση με την διακηρυγμένη θέση της νέας κυβέρνησης για την παραγωγική ανασυγκρό-τηση της χώρας, βάζοντας εμπόδια στην λειτουργία του κράτους.
Όμως οι αρμόδιοι στο υπουργείο οικονομικών και σεις κ. Υπουργέ, δεν φαίνεται να το αντι-λαμβάνεσθε με τον τρόπο αυτό.
Το παράπονο λοιπόν (και πολιτικό) που φουσκώνει τις ψυχές αυτών που καθημερινά πα-λεύουν και μοχθούν, υβριζόμενοι μέχρι πρότινος και δακτυλοδεικτούμενοι από τις μνημο-νιακές κυβερνήσεις ως οι υπαίτιοι όλων των δεινών και της κακής μοίρας του Δημόσιου το-μέα, του κράτους όπως λέμε όλοι, το παράπονο όλων ημών που ελπίσαμε και παλέψαμε, που ελπίζουμε και παλεύουμε ακόμα, θέλει να εκφραστεί.
Δεν έρχεται το νομοσχέδιο να προσφέρει τίποτα στην οργάνωση και αποδοτικότητα του κράτους, δεν συνεισφέρει σε πολιτικές εκσυγχρονισμού και δεν επιλύει προβλήματα καλής λειτουργίας κυρίως των υπηρεσιών αιχμής και υπαίθρου, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ά-γνοια των πραγματικών συνθηκών. Καταργεί ουσιαστικά την εκτός έδρας αποζημίωση θέ-τοντας όρους που στην πραγματικότητα δεν μπορούν να ισχύουν, όπως το όριο των 160 χλμ και ένα γραφειοκρατικό πλέγμα δυσεπίλυτων συναρτήσεων και εξισώσεων προκειμένου να δικαιούται κανείς κάποια αποζημίωση.
Αντίθετα θεσπίζει έννοιες κατάφωρα αντίθετες σε πάγια δικαιώματα εργαζομένων, των ο-ποίων η ανατροπή μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις (όπως η έννοια της έδρας του εργαζό-μενου) αλλά και επιχειρεί να υποχρεώνει αυτούς σε παροχή εργασίας υπό οποιεσδήποτε συνθήκες όχι αντιμετωπίζοντας το ίδιο το κράτος το επιπλέον κόστος αλλά “φορτώνοντάς το” στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Υπό τις συνθήκες νομοθέτησης οι οποίες διαφαίνονται, όπως η κατεπείγουσα διαδικασία διαβούλευσης που περιορίζεται σε μόλις πέντε ημέρες (και λιγότερο αφού το ακριβές διά-στημα είναι από 28/5/2015 ώρα 18:00 μέχρι 2/6/ ώρα 12:00) και η πιθανολογούμενη ανά-γκη να ανταποκριθεί η κυβέρνηση σε ποιός ξέρει ποιές δεσμεύσεις δήθεν εκσυγχρονισμού και δήθεν περιστολής άσκοπης σπατάλης, οδηγούμαστε δια του παρόντος νομοσχεδίου σε περιστολή δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε διόγκωση της γραφειοκρατίας, σε διάκριση εργαζομένων σε Πατρίκειους και πληβείους. Και βέβαια δεν περιλαμβάνονται στους πατρι-κίους αυτοί που αναγκάζονται να μετακινούνται “εντός έδρας” κάθε μέρα, χρησιμοποιώντας το αυτοκίνητό τους επειδή η υπηρεσία δεν τους παρέχει μέσο, επειδή δεν υπάρχει συ-γκοινωνία να πάει πρωί –μεσημέρι απόγευμα, νύχτες Κυριακές χειμώνα καλοκαίρι, βρέχο-ντας ή με ντάλα ήλιο. Εμ δεν είναι όλοι στην Αθήνα κύριε Υπουργέ. Υπάρχουν ακόμα υπάλ-ληλοι που φοράνε άρβυλο για να πάνε στη δουλειά τους. Που παίρνουν αδιάβροχο για να δουλέψουν στο ύπαιθρο. Που κινούνται νύχτα και με κίνδυνο. Για να κάνουν τη δουλειά που το κράτος τους ανέθεσε. Και που την τιμούν.
Λέτε να είναι αυτή η πλέον κατεπείγουσα ανάγκη εξορθολογισμού των δαπανών του Δημο-σίου και αυτή ακριβώς η ανάγκη εκσυγχρονισμού της λειτουργίας του;
Συνεχίζεται η αντιμετώπιση του θέματος των εκτός έδρας μετακινήσεων και αποζημίωσης ως ένας τρόπος με τον οποίο οι υπάλληλοι προσπαθούν να αποσπάσουν επιπλέον αμοιβές από το κράτος και όχι ως υποχρέωση στην οποία θα πρέπει αυτό να ανταποκριθεί στις ανά-γκες της λειτουργίας του και θα αποζημιώσει για τις όποιες επιπλέον υπηρεσίες, ταλαιπω-ρία, κινδύνους και έξοδα υποβληθεί ο δημόσιος λειτουργός που μετακινείται για εκτέλεση απαραίτητης και διαταγμένης υπηρεσίας.
Εισάγεται για πρώτη φορά η έννοια της εντός έδρας μετακίνησης αλλά συγχρόνως η έννοια της έδρας του υπαλλήλου αποκτά ελαστική μορφή. Στο άρθρο 1 (ΟΡΙΣΜΟΙ) ναι μεν ως έδρα θεωρείται το κατάστημα της υπηρεσίας του εργαζόμενου (παρ. 7), αλλά κατά περίπτωση μπορεί να είναι και η κατοικία του (αν βρίσκεται πιο κοντά στον τόπο προορισμού) ή περιο-χή ακτίνας 50 χιλιομέτρων για την ηπειρωτική χώρα ή 20 μιλίων από τη ηπειρωτική για την νησιωτική χώρα). Αν αυτό το συνδυάσει κανείς και με τις ιδιαιτερότητες του κάθε χώρου (όπως του χώρου που εργάζονται οι δασικοί υπάλληλοι, οι γεωτεχνικοί Γεωπόνοι, κτηνίατροι κλπ που είναι επιφορτισμένοι με ελέγχους ή οι εργαζόμενοι σε νησιά και πολλές άλλες κατηγορίες εργαζομένων), καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να οδηγήσει σε αυθαιρεσίες και α-δικίες.
Για το ίδιο θέμα στον ισχύοντα μέχρι τώρα νόμο 2685/1999 (άρθρο 2, παρ. 1 και 2) προβλέ-πονταν (Άρθρο 2 παρ. 1):“ Ως έδρα νοείται, κατά τις διατάξεις του παρόντος νόμου, η πόλη στην οποία λειτουργεί η υπηρεσία όπου υπηρετεί ο μετακινούμενος δημόσιος λειτουργός ή υπάλληλος. Για όσους διαμένουν σε άλλη πόλη εκτός της έδρας της υπηρεσίας τους, ως α-φετηρία εκκίνησης για τις μετακινήσεις τους θεωρείται η έδρα της υπηρεσίας τους” και δεν είναι κατανοητή η αλλαγή που προτείνει το νέο νομοσχέδιο. Επίσης δεν είναι κατανοητή και δεν μπορεί να λειτουργήσει η προσπάθεια (όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι) εξοικονόμησης στις περιπτώσεις που η κατοικία του μετακινούμενου είναι πιο κοντά στον τόπο προορισμού. Στις περιπτώσεις που θα πρέπει κάποιος να επιστρέψει στην υπηρεσία του, τι θα γίνεται. Για ποιο λόγο θεσπίζονται τέτοιες διακρίσεις;
Βέβαια είναι φανερό ότι εκεί που το νομοσχέδιο τα κάνει στην κυριολεξία θάλασσα, είναι στην νησιωτική χώρα αλλά και στις μετακινήσεις από την ηπειρωτική χώρα σε νησιά. Έτσι η μετακίνηση από Πειραιά για Αίγινα, Σαλαμίνα Αγκίστρι, είναι εντός έδρας. Η στα υπόλοιπα νησιά, θα πρέπει να συμμαχήσουν όλες οι δυνάμεις της θάλασσας, της ακτοπλοΐας των λι-μεναρχείων κλπ εμπλεκομένων ώστε να μπορεί κάποιος να επιστρέψει έγκαιρα στην έδρα του, η οποία μπορεί να είναι σε απόσταση μικρότερη των 20 ναυτικών μιλίων. Ειδάλλως θα πρέπει να εξασφαλίσει βεβαίωση αδυναμίας επιστροφής. Και αν το καράβι φεύγει στις 20:00, λαμβάνεται υπόψη το ωράριο εργασίας. Μήπως πληρώνονται υπερωρίες; Για παρά-δειγμα ένας υπάλληλος στην Χώρα της Νάξου κινούμενος σε ακτίνα 20 ναυτικών μιλίων κα-λύπτει Νάξο, Πάρο, Αντίπαρο, Ίο, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Κουφονήσι, Κέρο, Δονούσα και πι-θανόν (ανάλογα με την αυστηρότητα των ελεγκτών) και την Μύκονο. Πόσο λογικό είναι να τίθενται τέτοιοι περιορισμοί για τις περιοχές αυτές; Λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη εφαρμο-γής πολιτικών ενίσχυσης αυτών των νησιωτικών ευαίσθητων από κάθε άποψη περιοχών; Λαμβάνεται υπόψη ότι το νομοσχέδιο αναφέρεται σε όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο στη θερινή και ότι σε πολλές από αυτές τις περιοχές επικρατούν ιδιαίτερες συνθήκες;
Το θέμα της χρήσης Ι.Χ. αυτοκινήτου αντιμετωπίζεται λες και κάνει χάρη το κράτος στους υπαλλήλους. Δεν λαβαίνει υπόψη ότι δεν υπάρχουν αρκετά και κατάλληλα υπηρεσιακά αυ-τοκίνητα. Ότι αυτά κοστίζουν στην κίνησή τους περισσότερο από το Ι.Χ. δεδομένου ότι η ισχύουσα χιλιομετρική αποζημίωση τουλάχιστον όπως ισχύει σήμερα (0,15€/χλμ) δεν κα-λύπτει ούτε το κόστος καυσίμων. Δεν λαβαίνει υπόψη ότι για την κίνηση υπηρεσιακού αυ-τοκινήτου χρησιμοποιείται οδηγός υπάλληλος ο οποίος είτε δεν υπάρχει, αλλά θα πρέπει να αμειφθεί και αυτός. Αγνοεί ότι η χρήση Ι.Χ. αυτοκινήτων στις περισσότερες των περι-πτώσεων και όταν γίνεται χρήση αυτών, είναι η μόνη λύση για την αντιμετώπιση των ανα-γκών πλείστων υπηρεσιών. Ότι υπάρχουν χιλιομετρικοί περιορισμοί στην χρήση τους αλλά και απελπιστικά ανεπαρκείς πιστώσεις για καύσιμα, οι οποίες εκτός των άλλων εγκρίνονται και με καθυστέρηση αρκετών μηνών;
Είναι αστείο να έχει το κράτος προϊσταμένους στους οποίους εμπιστεύεται πολλά περισσό-τερα και να μην τους εμπιστεύεται για την κατά την κρίση τους και την περίσταση έγκριση της χρήσης Ι.Χ. Την ίδια στιγμή που απαιτεί από αυτούς και τις υπηρεσίες τους να επιτυγχάνουν στόχους, να αντιμετωπίζουν πολλές φορές έκτακτες καταστάσεις, να συντάσσουν μελέτες, να εκτελούν έργα, να ασκούν αστυνομικά και ανακριτικά καθήκοντα, να προστατεύουν τη δημόσια περιουσία , να περιφρουρούν τη δημόσια υγεία και τόσα άλλα.
Πολλά επιμέρους ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν, για τις αστοχίες του υπό συζήτηση νομοσχεδίου. Για πρακτικές που δεν μπορούν να εφαρμοσθούν. όπως η απαίτηση της εκ των προτέρων αναγραφής της δαπάνης (άρθρο 4 παρ. 4) ή ο κάθε φορά υπολογισμός της φθηνότερης λύσης ή ακόμα η αντιστοίχιση του φθηνότερου εισιτηρίου σε περιοχές που δεν υπάρχει συγκοινωνία. Για εξαιρέσεις ή αναφορές που χρήζουν διευκρινήσεων όπως στις περιπτώσεις εκτέλεσης ή επίβλεψης έργων όπου φαίνεται να υπάρχει άγνοια του γεγονότος ότι υπάρχουν και άλλοι κλάδοι πλην των μηχανικών που μελετούν, επιβλέπουν ή εκτελούν έργα, όπως οι Γεωτεχνικοί (Γεωλόγοι, Γεωπόνοι) ή οι υπάλληλοι των Δασικών Υπηρεσιών για τα δασοτεχνικά έργα. Για παραλείψεις όπως η μη συμπερίληψη υπαλλήλων κάτω του Β’ βαθμού σε αυτούς που μπορούν να μετακινηθούν ή η σαφής πρόβλεψη των περιπτώσεων περιπολιών τη νύχτα, όπως συμβαίνει με τις Δασικές υπηρεσίες.
Πολλές υπηρεσίες σίγουρα έχουν ιδιαιτερότητες, όμως στο παρόν νομοσχέδιο δεν φαίνεται να λαμβάνονται υπόψη, ενισχύοντας την άποψη ότι στόχος του είναι η οριζόντια περικοπή δαπανών, παρά την ονομαστική αύξηση της ημερήσιας αποζημίωσης σε 40€, πράγμα που από όσο είναι γνωστό, δεν υπήρξε ως αίτημα κανενός.
Αν υπάρχουν στοιχεία στην κυβέρνηση ότι γίνεται καταστρατήγηση των σχετικών με μετα-κινήσεις διατάξεων, παρά την συμπίεση των πιστώσεων των οποίων τη στρόφιγγα έχει η ίδια, ας θεσπίσει γρήγορους εύκολους και αποδοτικούς τρόπους ελέγχου χρησιμοποιώντας και νέες τεχνολογίες (GPS – διαχείριση στόλου οχημάτων, καταγραφή διαδρομών, διασταύ-ρωση στοιχείων). Όχι ακολουθώντας την πεπατημένη της αυστηροποίησης των διαδικασιών που οδηγεί με βεβαιότητα σε αντιπαραγωγικές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ας αρχίσει την έρευνα από το που και πως καταναλώνονται τα μεγαλύτερα ποσά και τι εξυπηρετούν. Ας ρωτήσει τις υπηρεσίες τι ανάγκες έχουν και ας μελετήσει τις προτάσεις τους.
Και μέχρι τότε κύριε Υπουργέ, ανακαλέστε το νομοσχέδιό σας ή δώστε τουλάχιστον κάποιο επιπλέον χρόνο διαβούλευσης. Εκτός πια και αν είναι τόσο μεγάλης Εθνικής σημασίας ζή-τημα οπότε θα πρέπει να το εξηγήσετε αυτό σε όλους όσοι προσδοκούν από την κυβέρνηση έναν νέο τρόπο λειτουργίας και όχι την αναπαραγωγή αποτυχημένων στερεοτύπων και πρακτικών του παρελθόντος.
Γιώργος Φούντας, Δασολόγος
Θεωρώ οτι εν γένει το νομοσχέδιο είναι σε λάθος βάση. Αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους που μετακινούνται με καχυποψία και όχι με το δεδομένο οτι εκεί που πάνε κάνουν τη δουλειά τους και όχι βόλτα! Είναι προφανές οτι δεν στοχεύει σε μεγιστοποίηση της σχέσης κόστους – οφέλους, μια και μένει αυστηρά σε περιορισμό των δαπανών (χωρίς πάντα να είναι απαραίτητο) χωρίς να επιλύει επί της ουσίας προβλήματα. Ως δεδομένο έπρεπε να λαμβάνει για αρχή το οτι ο μετακινούμενος υπάλληλος είναι εργαζόμενος: Η ημέρα μετακίνησης προς τον προορισμό θα πρέπει ν’ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΤΑΙ να συνδυάζεται με εργασία στην υπηρεσία, η δε ημέρα επιστροφής ΕΙΝΑΙ ημέρα εργασίας κατά την οποία ο εργαζόμενος αναγκάζεται να ξοδεύει από ίδιους πόρους, ειδικά όταν επιστρέφει από το εξωτερικό, με πολλαπλές πτήσεις ή με μακρές ώρες αναμονής στ’ αεροδρόμια.
Τέλος, διαβούλευση εντός τριημέρου αργίας είναι εμπαιγμός!
ημέρα εκτός έδρας πρέπει να θεωρείται και η επόμενη όταν οι εργασίες λήγουν απογευματινές ώρες ή τα μέσα συγκοινωνίας δεν επιτρέπουν την αυθημερόν επιστροφή
ιδιαίτερα στην νησιώτικη Ελλάδα(για μετακινήσεις από νησί σε νησί)πρέπει η αποζημίωση να είναι ολόκληρη, σαν να έχει γίνει διανυκτέρευση.Τα νησιά είναι υποστελεχωμένα. Παράδειγμα: έλλειψη γεωπόνου στην Πάρο, μετακίνηση από Νάξο 9:30 από Πάρο το βραδυνό 22:00
έως 23:00. (δεν προλαβαίνεις να ολοκληρώσεις ελέγχους και να γυρίσεις
το μεσημέρι). Ενας καφές και ένα γεύμα για 15 ώρες παραμονής θεωρούνται
αρκετά;Κοστίζουν τουλάχιστον 15 € . Και το βράδυ μέχρι να έρθει το πλοίο (ιδιαίτερα τον χειμώνα ) πού θα περιμένεις. Στα όρθια, στην προβλήτα;Και την άλλη μέρα, στην δουλειά στις 7:00; Ειδικα για την νησίωτικη Ελλάδα πρέπει μαζί με τον ΦΠΑ να αυξηθούν και οι αμοιβές(έστω
στα οδοιπορικά)κάποιων ταλαίπωρων γεωτεχνικών πάλλα απίστευτα για κάποιους αλλά αληθινά. Συγκεκριμένα είμαι γεωπόνοου εδώ και τριάντα χρόνια τα στηρίζουν ακόμα και έξω από ωράρια , με πλοία που φτάνουν μεταμεσονύκτιες ώρες, ταξίδια με οχτάρια μποφόρια και ς στην Νάξο με ευθύνη στα νησιά ΑΜΟΡΓΟ,ΔΟΝΟΥΣΑ, ΣΧΟΙΝΟΥΣΑ, ΗΡΑΚΛΕΙΑ, ΚΟΥΦΟΝΗΣΙΑ και τα τελευταία τρία χρόνια μας κόλλησαν την πανάκριβη Πάρο. Δεν πρέπει να υπάρχει όριο από νησί σε νησίούτε στα μίλια ούτε πουθενά.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ Ο ΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΓΡΑΨΕΤΕ ΕΡΘΕΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΑΞΗ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ .
Το όριο των 50χλμ για θεωρώ ότι θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί.
Ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.
Επίσης θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το είδος του δικτύου που γίνεται η μετακίνηση, πχ δύσβατο ορεινό δίκτυο.
Δεν ξέρω αν έχει κάποια χρησιμότητα η κατάθεση απόψεων για το συγκεκριμένο ΣΝ. Αντιλαμβάνεται ασφαλώς κανείς την ανάγκη για περικοπές που οδήγησε στις προβλέψεις των συντακτών του.
Έτσι για μιαν ακόμη φορά παρατηρούμε το φαινόμενο του εκκρεμούς, που από τη μια πλευρά της ταλάντωσης φτάνει στην αντίθετη χωρίς να περάσει από το σημείο ισορροπίας. Από τα εξωφρενικά εκτός έδρας ορισμένων «πατρικίων¨του Δημοσίου, φτάσαμε στην πλήρη κατάργησή τους.
Εγώ όμως δεν θα σταθώ στο οικονομικό μέρος. Ως Προϊστάμενος Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής μιας καθαρά προσανατολισμένης στον πρωτογενή τομέα περιοχής (Δράμα), σπάζω το κεφάλι μου προσπαθώντας να βρω με τί τρόπους θα επιτελέσει η Υπηρεσία μου το έργο της. Και αυτό γιατί βάσιμα προβλέπω ότι ελάχιστοι υπάλληλοι θα δεχθούν να μετακινηθούν εντός έδρας χρησιμοποιώντας το Ι.Χ. τους, διότι θα είναι τελείως ασύμφορο, με όποιο ποσό τελικά αποφασιστεί ως χιλιομετρική αποζημίωση.
Έτσι, όλες οι εργασίες υπαίθρου θα γίνονται μόνον με τα λιγοστά Κρατικά Οχήματα. Επίσης, λόγω μη ύπαρξης πλέον υπαλλήλων ειδικότητας Οδηγών, τα Κρατικά οχήματα θα τα οδηγούν με κατ’ εξαίρεση άδεια, υπάλληλοι άλλων ειδικοτήτων, π.χ. γεωπόνοι, κτηνίατροι, τοπογράφοι κλπ.
Με δεδομένο ότι ο κατ’ εξαίρεση οδηγός δεν καλύπτει ασφαλιστικά παρά μόνον τον εαυτό του, αμέσως φαίνεται το ανυπέρβλητο πρόβλημα που δημιουργείται.
Δεν χρειάζεται να αναλύσω πόσο πίσω θα μείνουν οι εργασίες μιας Υπηρεσίας όπως η δική μου που οι μισοί υπάλληλοί της βρίσκονται ΕΠΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΒΑΣΕΩΣ στους στάβλους, τα χωράφια, τους βοσκοτόπους, τα σφαγεία, τις εγκαταστάσεις παραγωγής τροφίμων κ.α.
Η μόνη εναλλακτική που βλέπω είναι η προμήθεια αρκετών Κρατικών οχημάτων, εάν τελικά ψηφιστεί το ΣΝ ως έχει.
Τότε βέβαια θα έχουμε άλλο πρόβλημα, που είναι το πλαφόν των 100 λίτρων περίπου καυσίμου το μήνα…
Καλημέρα
Προβληματίστικα πολύ εάν άξιζε ειλικρινά να σχολιάσω το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου.
Σύντομα λοιπόν θα γράψω μερικά, άσχετα αν θα αναρτηθούν εξαιτίας παρέλευσης του χρόνο διαβούλευσης.
1) Ανοίγει ΄΄ πονηρά΄΄ η πόρτα για αθρόες μετακινήσεις (ουσιαστικά μεταθέσεις) υπαλλήλων αφού για πρώτη φορά ορίζεται ότι ΄΄ εκτός έδρασ ΄΄ κίνηση θεωρείται η πάνω από 50 χλμ. Έως τώρα – σύμφωνα με νομολογία και απαντήσεις του Υπ. Οικον. σε ερωτήματα – τέτοια νοούνταν η κίνηση εκτός του αστικού συγκροτήματος της έδρας της υπηρεσίας.
2) Καταργείται για τη μέγιστη πλειοψηφία των νομών της χώρας τόσο η έννοια της ΄΄εκτός έδρας ΄΄ κίνησης όσο και της αποζημίωσης για το λόγο αυτό αφού τα χιλιομετρικά όρια που τέθηκαν γίνονται μόνο με ελικόπτερο εντός ωραρίου ( και με την προϋπόθεση να έχει γίνει φυσικά και η ανάλογη εργασία). Επίσης το ανώτατο μηνιαίο όριο χλμ. που τίθεται από μόνο του αναιρεί την έννοια κάθε κίνησης γιατί απλά με μία – δύο κινήσεις ουσιαστκά τέλος.
3) Επί της ουσίας αποσύρονται όλα τα ι.χ των υπαλλήλων, γιατί όση χιλιομετρική αποζημίωση και να βάλει κανείς λογικός και χωρίς αθέμιτο συμφέρον υπάλληλος δεν πρόκειται να διαθέσει το δικό του αυτοκίνητο.
4)Τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, το δημόσιο συμφέρον καθώς και η εκτέλεση του συνόλου των εθνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων και ελέγχων.
5) Μπορεί να αναγνωρίζεται δαπάνη για δημόσια μέσα μεταφοράς (όπως ανέκαθεν άλλωστε) αλλά κανείς δεν λέει πως θα πάει κάποιος από την πλατεία του χωριού στο χωράφι, στον σταύλο ή ακόμη σε κάποιο έργο που γίνεται στη μέση του πουθενά. Με το αυτοκίνητο του ελεγχόμενου ελεγχόμενο αγρότη, κτηνοτρόφου ή εργολάβου; Κατά τα άλλα πολεμάμε την διαπλοκή και προστατεύουμε το δημόσιο συμφέρον.
Η πρόταση που μπορεί να γίνει είναι απλά η εξής:
α) ΄΄Εκτός έδρας΄΄ να θεωρείται η οποιαδήποτε η εκτος του αστικού συγκροτήματος της έδρας της υπηρεσίας κίνηση του προσωπικού και αυτό πρέπει να γίνεται με έγγραφη εντολή του αρμόδιου κάθε φορά οργάνου.
β) Η αποζημίωση να οριστεί ως 1/3 και 3/3 για επιστροφή εντός ωραρίου και για διανυκτέρευση αντίστοιχα και να δίνεται για κινήσεις άνω των 20 χλμ. στη πρώτη περίπτωση και ανεξαρτήτως χλμ. στη δεύτερη.
γ) Το ποσό της αποζημίωσης ( τα 3/3 ) να είναι ίδια για όλους τους υπαλλήλους και να οριστεί σε ένα λογικό ποσό (π.χ των 60 – 70 €). Έτσι κάποιος που επιστρεφει αυθυμερόν και εντός ωραρίου θα αμοίβεται με ένα ποσό της τάξης των 20-25 €, ποσό απόλυτα λογικό για την εργασία που κατά κανόνα παρέχεται στην ύπαιθρο και υπό δυσμενείς συνθήκες (από γεωτεχνικούς και μηχανικούς)
δ) Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται ι.χ, αυτό να καλύπτεται ασφαλιστικά από τον φορέα που έχει ασφαλίσει και τα αυτοκίνητα της υπηρεσίας και όχι το κράτος ΄΄ να νίπτει τας χείρας του΄΄. Το δε ποσό χιλιομετρικής αποζημίωσης να είναι ανάλογο του πραγματικού κόστους.
ε) Ο μέγιστος αριθμός των κινήσεων να επανακαθοριστεί σε ένα λογικό αριθμό που δεν πρέπει να είναι κάτω των 100 για μηχανικούς (ΠΕ & ΤΕ) και γεωτεχνικούς (ΠΕ & ΤΕ) και να υπάρχει αυστηρός έλεγχος για την πραγματοποίησή τους και τουλάχιστον 60 για άλλες ειδικότητες για τις οοίες όμως (π.χ ελεγκτές υγείας) κατά περίπτωση να βγαίνουν αποφάσεις υπέρβασης εάν διαπιστώνονται ανάγκες.
Αυτά τα λίγα αν και δε νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση κάποιος ο οποίος δεν βγαίνει ποτέ από το γραφείο να καταλάβει τι γράφω και εννοώ.
Με εκτίμηση
Κοκκίνης Θεόδωρος
Γεωπόνος ΔΑΟΚ ΠΕ Κιλκίς
Αντιπρόεδρος Υπαλλήλων ΠΕ Κιλκίς
ΑΡΘΡΟ 1:
παρ. 10. Ο ορισμός της εκτός έδρας ημεράς μετακίνησης με το να συμπίπτει η ημέρα επιστροφής με ημέρα λήξης εργασιών είναι απαράδεκτος.
Αυτό πρέπει να διαγραφεί. Έστω ότι μετακινείσαι με μέσο μαζικής μεταφοράς. Τελειώνεις την εργασία σου το απόγευμα ή βράδυ και δεν υπάρχει μεταφορικό μέσο τι θα κάνεις? Δεν θα επιστρέψεις την επόμενη μέρα?
Προσθήκη στην παραγραφο 2
«2. Έξοδα κίνησης: το αντίτιμο των εισιτηρίων των μέσων μαζικής μεταφοράς (ή συγκοινωνιακών μέσων) ή της κάρτας απεριορίστων διαδρομών, η δαπάνη χιλιομετρικής αποζημίωσης λόγω χρήσης ιδιόκτητου ή μισθωμένου μεταφορικού μέσου στις περιπτώσεις που επιτρέπεται η χρήση του, η δαπάνη στάθμευσης σε parking του ιδιόκτητου ή μισθωμένου μεταφορικού μέσου με την προϋπόθεση πως η συνολική δαπάνη στάθμευσης και χιλιομετρικής αποζημίωσης δεν ξεπερνά το αντίτιμο μεταφοράς με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, η δαπάνη διοδίων, ο ναύλος οχήματος σε μετακινήσεις με θαλάσσιο μέσο μεταφοράς, η μίσθωση οχήματος στις περιπτώσεις που επιτρέπεται η χρήση του, καθώς και το ποσό της παραγράφου 8 του άρθρου 6 του παρόντος.»
ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΩΣ ΕΧΕΙ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ . ΟΙ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ ΣΤΙΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΥ .ΜΕ ΤΙ ΛΕΦΤΑ ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΛΕΓΧΟΥΣ
Άρθρο 01 – Ορισμοί
Όπως πολύ σωστά αναφέρουν συνάδελφοι από τις Δασικές, Κτηνιατρικές και Γεωργικές Υπηρεσίες, θα πρέπει στο νομοσχέδιο να υπάρχει πρόβλεψη για την ιδιαιτερότητα των προγραμμάτων που εκτελούν αυτές οι «Γεωτεχνικές Υπηρεσίες», (Δασοπροστασία, φυτουγειονομικοί έλεγχοι, θηροφύλαξη, προγράμματα καταπολέμισης ζωοανθροπονόσων, έλεγχοι και υποστήριξη προγραμμάτων Ε.Ε κλπ). Δεν μπορούμε να συζητάμε για τον πρωτογενή τομέα και τη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής ή για τη δασοπροστασία και να περιορίζουμε τους ειδικούς επιστήμονες στο γραφείο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια για τους γεωτεχνικούς (δασολόγους, γεωπόνους, κτηνίατρους, ιχθυολόγους, γεωλόγους) ο νομοθέτης είχε προβλέψει αυτή την ιδιαιτερότητα καθορίζοντας μικρότερη χιλιομετρική απόσταση για την εκτός έδρας μετακίνησή τους προφανώς λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες μετακίνησης στην ύπαιθρο, στα δάση και στις ορεινές περιοχές οι οποίες συνήθως δεν εξυπηρετούνται με συγκοινωνιακά μέσα.
Συνεπώς καταθέτουμε πρόταση για τη συμπλήρωση του άρθρου αυτού που να καλύπτει τα προγράμματα αυτών των Υπηρεσιών και όλων των υπαλλήλων που εμπλέκονται στη εφαρμογή των Γεωτεχνικών αρμοδιοτήτων που συνδέονται θετικά με την αγροτική και δασική οικονομία και συνδέονται με την προστασία της δημόσιας περιουσίας(δάση).
Άρθρο 1 παρ 8. Στο τέλος της παραγράφου 8 του άρθρου 1 θα πρέπει να προστεθεί εδάφιο ως ακολούθως:
«Οι ανωτέρω αποστάσεις μειώνονται στο ήμισυ (1/2) στις περιπτώσεις εκτέλεσης προγραμμάτων δασοπροστασίας των Δασικών Υπηρεσιών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων καθώς και των κτηνιατρικών και λοιπών προγραμμάτων των Γεωτεχνικών Υπηρεσιών των ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού».
Άρθρο 1 παρ 9. Στο τέλος της παραγράφου 9 του άρθρου 1 θα πρέπει να προστεθεί εδάφιο ως ακολούθως:
«Οι ανωτέρω αποστάσεις μειώνονται στο ήμισυ (1/2) στις περιπτώσεις εκτέλεσης προγραμμάτων δασοπροστασίας των Δασικών Υπηρεσιών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων καθώς και των κτηνιατρικών και λοιπών προγραμμάτων των Γεωτεχνικών Υπηρεσιών των ΟΤΑ Α΄ και Β΄ βαθμού.»
Σε περίπτωση μετακίνησης π.χ. από Αθήνα στην Πάτρα προκειμένου να παραστώ ως μάρτυρας σε ποινικο δικαστήριο στις 5/5/2015(ημερομηνία αναχώρησης 4/5/2015) το οποίο τελειώνει στις 15.00, η εντολή μετακίνησης είναι νόμιμη εαν αναφέρει να επιστρέψω στις 6/5/2015? Σαν ημερήσια αποζημίωση σύμφωνα με την νέα διάταξη δεν αποζημιώνεται η 6/5/2015, η διανυκτέρευση ομως στην Πάτρα στις 5/5/2015 αποζημιώνεται?
α) Στις ημέρες εκτός έδρας περιλαμβάνεται και η ημέρα επιστροφής, εφόσον αυτή συμπίπτει με την ημέρα λήξης εργασιών.
Πολύ συχνά η ωρα λήξης εργασιών είναι απροσδιόριστη ή εν γνώσει μας αργά το απόγευμα, σε περιπτώσεις σεμιναρίων, συσκέψεων ή συνεδρίων. Αυτό σημαίνει ότι η επιστροφή π.χ απο Αθήνα πρέπει να πραγματοποιηθεί οπωσδήποτε βραδυνή ώρα, κάτι το οποίο δεν είναι επιθυμητό απο πολλούς. Για ποιό λόγο να μη θεωρείται η επομένη ημέρα εκτός έδρας? Και εάν ναι πρέπει να προσδιοριστεί τουλάχιστον ως το ήμισυ δηλαδή 20 Ευρώ.
β)η μετακίνηση πέραν των πενήντα (50) χιλιομέτρων από την έδρα του μετακινούμενου
Οταν η μετακίνηση περιλαμβάνει πχ Θεσσαλονίκη-Κοζάνη-Πτολεμαίδα-Θεσσαλονίκητο πλαφόν των 160χλμ υπολογίζονται λαμβάνοντας υπόψη την Κοζάνη ή και τον επόμενο προσδιορισμό δηλ πχ την Πτολεμαίδα ως διαδοχική κίνηση?
Εκτός έδρας μετακίνηση μέχρι την προ μνημονίου εποχή, ήταν η μετακίνηση άνω των 20 χλμ από την έδρα. Για δε τους γεωτεχνικούς (δασολόγοι, γεωπόνοι, κτηνίατροι, ιχθυολόγοι, γεωλόγοι) ήταν 10 χλμ, αναγνωρίζοντας ο νομοθέτης τις ιδιαιτερότητες των συγκεκριμένων κλάδων, οι οποίες συνίστανται στην κατ’εξοχήν εργασία υπαίθρου και μάλιστα σε δύσβατες και δυσπρόσιτες περιοχές. Οι μετακινήσεις αυτές δε, δεν είναι σε καμία περίπτωση σημειακές αλλά συχνά απαιτούν πολλαπλές μετακινήσεις (πχ. περιπολία σε ένα βουνό για πρόληψη λαθροϋλοτομίας). Εργασίες δε όπως η προσήμανση σε δάσος ή η μελέτη χάραξης ενός δασικού δρόμου, απαιτούν από τον εργαζόμενο, πολύωρες μετρήσεις εντός του δάσους και δεν γίνονται από το σημείο που παρκάρει το υπηρεσιακό όχημα.
Κατά τα μνημονιακά χρόνια η απόσταση αυτή έγινε 40 χλμ και με το παρόν ν/σ (τώρα που καταργήθηκαν τα μνημόνια και έφυγε και η Τρόικα) χωρίς καμία αιτιολόγηση ανεβαίνει στα 50χλμ, απόσταση που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι τέτοια ώστε κάθε μετακίνηση εντός των ορίων ενός Δασαρχείου καμιά φορά και εντός μιας περιφερειακής ενότητας, να θεωρείται εντός έδρας, ανεξαρτήτως αν τα χλμ που διανύει ο υπάλληλος θα είναι στην πράξη πολλά περισσότερα.
Είναι αδιανόητο η εντός έδρας μετακίνηση να ορίζεται για όλες τις μετακινήσεις των υπαλλήλων σε απόσταση μέχρι τα 50 χλμ. Από τα 20 χλμ του 2685/89 πήγαμε αυθαίρετα στα 40 και τώρα στα 50 χλμ λες και οι ανάγκες των υπηρεσιών και οι δυνατότητες των υπαλλήλων είναι «λάστιχο». Ένα ιδιότυπο «λάστιχο» εις βάρος του υπαλλήλου και της δουλειάς την οποία καλείται να κάνει. Όταν οι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν για ειδικούς λόγους, όπως η πραγματοποίηση περιπολιών σε δύσβατες και δυσπρόσιτες περιοχές για την κάλυψη των αναγκών δασοπροστασίας της χώρας τα 50 χλμ απαιτούν δύο ώρες δρόμο και ασφαλώς δεν μπορούν να λογίζονται ως εντός έδρας μετακίνηση. Ούτε είναι δυνατόν να λογίζεται ως εντός έδρας μετακίνηση η χρήση συγκοινωνίας για την κατάθεση σε δικαστήρια, σε ανακριτές για ποινικές δίκες εκ της υπηρεσίας μας σε αποστάσεις από Λαύριο μέχρι Αθήνα. Είναι τραγικό στις προαναφερθείσες, όπως και σε πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, οι υπάλληλοι να μετακινούνται 50 χλμ από την έδρα της υπηρεσίας τους και να μην δικαιούνται τουλάχιστον τα προβλεπόμενα εκ του νόμου για την κάλυψη των εισιτηρίων και την πενιχρή αποζημίωση των 9 ευρώ. Το ΚΤΕΛ από Λαύριο μέχρι ΑΘΗΝΑ κοστίζει 4+4=8 ΕΥΡΏ χωρίς να υπολογιστούν τα λοιπά έξοδα. Μήπως θέλετε να πληρώσουμε και αυτά από την τσέπη μας; Όταν μάλιστα (γιατί είμαι δασικός υπάλληλος) καλούμαι 3-4 φορές τον μήνα να καταθέσω σε δικαστήρια και ανακριτές στην Αθήνα για να υπερασπισθώ τα δάση μας και την δημόσια περιουσία; Ή μήπως θα πάτε εσείς την επόμενη φορά κ.Βαρουφάκη να τους μιλήσετε για την δημιουργική ασάφεια στην ποινική δικαιοσύνη ;
Στις ημέρες εκτός έδρας περιλαμβάνεται και η ημέρα επιστροφής, εφόσον αυτή συμπίπτει με την ημέρα λήξης εργασιών.
Ημερα επιστροφης ειναι και μερα εργασιας ?
Αν πχ τελειωσει η δουλεια μετα απο 8 ωρες (στην Πατρα ) πρεπει να γυρισω στην Αθηνα ?
Μετακίνηση Αθήνα-Μαρκόπουλο Μεσογαίας. Απόσταση 27 χλμ. Θεωρείται εντός έδρας ή επειδή υπάρχει και επιστροφή (σύνολο μετακίνησης 54 χλμ) θεωρείται εκτός έδρας? Παρακαλώ να διευκρινιστεί.
Έχουν μεγάλη διαφορά (χρόνου, ταλαιπωρίας κλπ) τα 50 χλμ. σε Εθνικό δίκτυο, σε επαρχιακό δίκτυο αλλά και σε ορεινό δύσβατο ή χωμάτινο οδικό δίκτυο. Ακόμη έχει μεγάλη διαφορά το είδος και ο απαιτούμενος χρόνος εργασίας εκτός έδρας (π.χ μια αυτοψία μισής ώρας από 10 αυτοψίες σε δύσβατες περιοχές ή πολύωρες μετρήσεις υπαίθρου).
1. Τα 50 χλμ. είναι πολλά, ιδιαίτερα για τη νησιωτική Ελλάδα
2. Να διευκρινιστεί τι σημαίνει όταν εννοούμαι 50 χλμ. α)η απόσταση από την έδρα στον τελικό προορισμό; ή β)προσθέτουμε και τις ενδιάμεσες αποστάσεις; Αυτό γιατί άλλες ΥΔΕ δέχονται την πρόσθεση των ενδιάμεσων χλμ.και άλλες όχι.
Επι της αρχής μια παρατήρηση. Η περίοδος διαβούλευσης του σχεδίου Νόμου που αφορά Δημόσιους Υπαλλήλους, παρόλο που φαινομενικά είναι έξι ημέρες, περιλαμβάνει μόλις μιάμιση εργάσιμη ημέρα (εντός ωραρίου δημ.υπαλ.).
Τα 50 χιλιόμετρα θεωρώ πως είναι λίγα.
Εφόσον η συνολική διάρκεια μετακίνησης και εργασίας εκτός έδρας δεν υπερβαίνει την χρονική διάρκεια του κανονικού ωραρίου εργασίας δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρείται εκτός και όχι εντός έδρας η μετακίνηση.
Νομίζω πως το κριτήριο θα έπρεπε να είναι η συνολική διάρκεια της εκτός έδρας παραμονής και όχι η απόσταση.