1. Για την πρόσβαση σε επαγγέλματα και την άσκησή τους ισχύει η αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας.
2. Οι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας που αφορούν στην πρόσβαση και την άσκηση επαγγελμάτων επιβάλλεται να ερμηνεύονται σε αρμονία προς την αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας. Διατάξεις που προβλέπουν περιορισμούς στην πρόσβαση και την άσκηση επαγγελμάτων είναι στενώς ερμηνευτέες.
Από το πρώτο άρθρο του νομοσχεδίου θα πρέπει να γίνεται ρητή αναφορά στα επαγγέλματα τα οποία άπτονται της προστασίας της ζωής, της υγείας, της περιουσίας και της ελευθερίας των πολιτών. Τέτοια επαγγέλματα είναι π.χ. του μηχανικού, του δικηγόρου, του συμβολαιογράφου, του ιατρού και του φαρμακοποιού. Η ελεύθερη άσκηση των επαγγελμάτων αυτών γίνεται μόνο κατόπιν απόκτησης αδείας ασκήσεως του επαγγέλματος.
Η προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών αποτελούν ύψιστες αξίες τις οποίες κατοχυρώνει το Σύνταγμά των Ελλήνων το οποίο προβλέπει τις ακόλουθες υποχρεώσεις της πολιτείας:
Αρθρο 2, §1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. …
Αρθρο 5, §2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους …
Αρθρο 5, §4**. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει. **Ερμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.
Αρθρο 17, §1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους …
Αρθρο 21, §3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών …
Βάσει των ανωτέρω άρθρων και ιδιαίτερα του άρθρου 5, §4, ομού μετά της ερμηνευτικής δηλώσεως, η Ελληνική Πολιτεία υποχρεούται να λάβει μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Ειδικότερα και εν προκειμένω για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους τεχνικούς κινδύνους η πολιτεία ανταποκρινόμενη στις συνταγματικές απαιτήσεις, έχει θεσπίσει ειδικά νομοθετικά διατάγματα με τα οποία επιτρέπεται η άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού μόνο σε όσους διαθέτουν κατάλληλη επαγγελματική άδεια.
Για την προστασία των εργαζομένων και των πολιτών από τους μηχανολογικούς, ηλεκτρολογικούς κινδύνους ή κινδύνους από χημικές εγκαταστάσεις, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.6422/34 «Περί ασκήσεως του επαγγέλματος του μηχανολόγου, του ηλεκτρολόγου και του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου μηχανικού, ως και του ναυπηγού».
Για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους δομικούς, σεισμικούς και κατασκευαστικούς κινδύνους έργων υποδομής, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.4663/1930 (ΦΕΚ149Α) Περί ασκήσεως επαγγέλματος του Πολιτικού Μηχανικού, Αρχιτέκτονος και Τοπογράφου.
Αντίστοιχη νομοθεσία έχει θεσπιστεί για όλα τα ανωτέρω επιστημονικά επαγγέλματα, η άσκηση των οποίων πηγάζει ευθέως από το σύνταγμα.
Η ανάθεση της τήρησης αυτών των συνταγματικών επιταγών σε ελεύθερα επαγγέλματα αποτελεί επιλογή της πολιτείας από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Εάν η πολιτεία επιθυμεί σήμερα να αναλάβει το ίδιο το κράτος την τήρηση αυτών των συνταγματικών αυτών επιταγών ας το πράξει. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, η πολιτεία οφείλει να μεριμνά για την εφαρμογή και μίας δεύτερης, εξίσου σημαντικής αρχής : της αρχής της οικονομικής βιωσιμότητας των επαγγελμάτων αυτών.
Ο μηχανικός ως επαγγελματική μονάδα θα πρέπει να διασφαλίζει όχι μόνο ένα επαρκές εισόδημα για τα προς το ζήν αλλά και για την συνεχή ανανέωση και βελτίωση της επιστημονικής του ικανότητας προς άσκηση του επαγγέλματός του. Ο συμβολαιογράφος είναι υποχρεωμένος να διατηρεί αρχεία υποθέσεων των πολιτών σε άριστη κατάσταση για πολλές δεκαετίες. Υπάρχουν πλείστα παραδείγματα για την αναγκαιότητα συνεχούς βελτίωσης και αναβάθμισης των επαγγελματικών υπηρεσιών αυτών.
Για τον λόγο αυτό θα πρέπει άμεσα να εισαχθεί η αρχή της οικονομικής βιωσιμότητας με την οποία θα διασφαλίζονται τα ανωτέρω κατά τρόπο αποτελεσματικό. Σήμερα είναι γνωστό ότι ήδη αυτή η αρχή δεν ισχύει για ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματιών αυτών. Αυτό συνεπάγεται ότι ένα μεγάλο μέρος των επαγγελματιών οδηγείται προς αφανισμό, γεγονός το οποίο θα έχει δυσμενείς συνέπειες στο τίμημα των παρεχόμενων αντίστοιχων υπηρεσιών. Τελικώς τις συνέπειες θα τις αισθανθεί ο ίδιος ο πολίτης ο οποίος προοδευτικά θα στερηθεί τις τεχνικές, νομικές ή ιατρικές υπηρεσίες τις οποίες έχει ανάγκη, λόγο αυξανόμενου τιμήματος.
Επομένως πριν η πολιτεία προχωρήσει στην κατάργηση «αδικαιολόγητων περιορισμών» στην πρόσβαση και την άσκηση των επαγγελμάτων (άρθρο 2 του Ν/Σ) θα πρέπει πρώτα να εξετάσει την οικονομική βιωσιμότητα των ασκούμενων επαγγελμάτων. Τελικά είναι δυνατόν να είναι οικονομικώς βιώσιμα 50 φαρμακεία σε μία συνοικία σαν τον Χολαργό;
Για ποιά Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας
μιλάμε κύριε Παπακωνσταντίνου; Εγώ, σαν νέος επιστήμονας Φαρμακοποιός, δεν απολαμβάνω εντελώς καμία επαγγελματική ελευθερία. Το φαρμακευτικό επάγγελμα στην Ελλάδα (που υπηρέτησα ως Στρατιώτης και στηρίζω ως φορολογούμενος) είναι «κλειστό» και διέπεται, παράνομα και αντισυνταγματικά (απόφαση Ολομέλειας ΣτΕ υπ’ αριθμ. 3665/2005), από πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια, άσχετα με τα απαραίτητα επιστημονικά προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι Φαρμακοποιός.
Kαταργηση των πληθυσμιακων κριτηριων, οπως ισχυει για ολα τα επαγγελματα υγειας (ιατροι, οδοντιατροι) και οπως προβλεπεται για ολα τα κλειστα επαγγελματα. Το επαγγελμα του φαρμακοποιου, ειναι το μονο κλειστο επαγγελμα στο οποιο θα ισχυουν πληθυσμιακα κριτηρια. Δεν μπορει να αποτελει εξαιρεση, ούτε ανάμεσα στα άλλα επαγγέλματα υγείας, ούτε ανάμεσα στα άλλα κλειστά επαγγέλματα.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ:
> ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ.
> ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ.
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ ΕΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ 3665/2005).
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ.
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΣΤΗ «ΜΑΥΡΗ» ΑΓΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ.
>>> ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΔΕΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΗ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΝΑ ΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ; ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ. ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΚΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΓΙΑ ΕΤΟΙΜΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΕΝΩ ΑΦΗΝΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ.
ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΝ ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΑΓΝΟΙΑ, ΣΥΜΦΕΡΟΝ Η’ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΜΙΑΣ- ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ- ΜΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΙΑΚΟΝΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΟΤΙ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝΤΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ, ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ- ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ- ΣΤΟΥΣ ΧΕΙΜΑΖΩΜΕΝΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΑΣ ΟΛΩΝ- Κ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΚΥΡΙΩΣ- ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ. ΟΙ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ DE FACTO ΤΟ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΔΙΧΤΥ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΜΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ.
ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ 1,5 ΜΗΝΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ, ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΤΗΘΕΙ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΙ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ Κ ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ, ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΟΡΙΑΚΑ ΠΙΑ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΝΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΩΡΕΑΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ Κ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΙΟΥΜΕΝΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΤΟΥ, ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΘΕΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΜΙΛΤΟΣ ΑΓΙΟΥΜΠ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ, ΜΒΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ ΕΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΣΤΕ 3665/2005).
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΣΤΗ «ΜΑΥΡΗ» ΑΓΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ.
επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη σας ορισμένα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν έντονα εκατοντάδες φαρμακοποιούς, οι οποίοι, λόγω των περιορισμών που καθιστούν το επάγγελμα μας κλειστό, δεν έχουν καταφέρει να αποκτήσουν μια επαγγελματική ταυτότητα. Γι’ αυτό και ονομαζόμαστε Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο.
Αναμφίβολα, θα γνωρίζετε ήδη ότι το φαρμακευτικό επάγγελμα ανήκει στα λεγόμενα “κλειστά επαγγέλματα”. Υπόκειται δηλαδή σε μια πληθώρα περιορισμών, όσον αφορά την ίδρυση και λειτουργία φαρμακείων, που το καθιστούν ουσιαστικά κλειστό, παρά τις προσπάθειες των συνδικαλιστών του χώρου να πείσουν για το αντίθετο. Οι περιορισμοί οι οποίοι αναφέρθηκαν, είναι οι παρακάτω :
Α) Πληθυσμιακοί περιορισμοί (1 φαρμακείο ανά 1500 κατοίκους)
Β) Γεωγραφικοί περιορισμοί (ελάχιστη απόσταση 100-250 μ. από προϋπάρχοντα φαρμακεία, ανάλογα με τον πληθυσμό του δημοτικού διαμερίσματος)
Οι προαναφερθέντες περιορισμοί καθιστούν πρακτικά αδύνατη την ίδρυση νέων φαρμακείων σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας, όσο μικρή και αν είναι, όπου και αν αυτή βρίσκεται. Αυτό έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό ενός μεγάλου αριθμού νέων επιστημόνων, πτυχιούχων φαρμακοποιών, από τη δυνατότητα να ασκήσουν το επάγγελμά τους. Το αποτέλεσμα είναι, αρκετοί από αυτούς, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να υποαπασχολούνται (σε κάποιο φαρμακείο όπου αρκετοί δεν δηλώνονται καν με την ιδιότητα του πτυχιούχου φαρμακοποιού) ή να ετεροαπασχολούνται σε κάποια άλλη επαγγελματική (ξένη ως προς αυτούς) δραστηριότητα.
ΤΡΟΠΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ
Οι εναλλακτικές λύσεις, που έχει ένας νέος φαρμακοποιός ο οποίος επιθυμεί να ιδρύσει φαρμακείο σήμερα είναι οι εξής:
Α) Να του μεταβιβάσει ένας αποχωρών συνάδελφος τη δικιά του άδεια ιδρύσεως φαρμακείου. Έχει καθιερωθεί, οι αποχωρούντες φαρμακοποιοί να μεταβιβάζουν τις άδειες λειτουργίας των φαρμακείων τους έναντι αδρότατου χρηματικού αντιτίμου, που κυμαίνεται μεταξύ 300.000-500.000 ευρώ. Ο παλιός φαρμακοποιός σχηματίζει Ο.Ε. με το νέο φαρμακοποιό (για μία ημέρα συνήθως) και στη συνέχεια ο παλιός φαρμακοποιός αποχωρεί (την επόμενη ημέρα).
Οι ιδιοκτήτες φαρμακείων προσπαθούν να σας πείσουν ότι πουλάνε την επιχείρηση και όχι την άδεια. Σε κάθε κλειστό επάγγελμα αυτό που έχει αξία είναι η άδεια. Η άδεια είναι αυτή που εξασφαλίζει την είσοδο σε ένα προστατευμένο περιβάλλον εργασίας και όλα τα οφέλη που απορρέουν από αυτό. Η άδεια ιδρύσεως φαρμακείου εκδίδεται από τις Νομαρχίες, αποτελεί κρατική περιουσία, είναι προσωποπαγής και σύμφωνα με το νόμο πρέπει να επιστρέφει στην εκδούσα αρχή κατά τη συνταξιοδότηση. Οπότε, η κάθε αγοραπωλησία άδειας είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Επιπλέον, όσοι σήμερα συνταξιοδοτούνται την έλαβαν ΔΩΡΕΑΝ από το κράτος και είναι τουλάχιστον παράλογο να προβάλουν οικονομικές αξιώσεις για την μεταβίβασή της.
Ο εξαναγκασμός ενός νέου φαρμακοποιού σε αγορά της “επιχείρησης” αποχωρούντα φαρμακοποιού προκειμένου να ασκήσει τα επαγγελματικά του δικαιώματα, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εγείρει έναν οικονομικό φραγμό στην είσοδο στο επάγγελμα. Όποιος έχει 300.000 ευρώ, έχει και το “δικαίωμα” να ανοίξει φαρμακείο.
Β) Να αναζητήσει μια περιοχή όπου, βάσει των περιορισμών του νόμου, δύναται να ιδρυθεί φαρμακείο. Η πραγματικότητα είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα τέτοια χωριά, που αφενός δεν επαρκούν για να απορροφήσουν όλους τους ενδιαφερόμενους, αφετέρου έχουν αριθμό κατοίκων που απέχει πολύ από το όριο που επαρκεί για τη βιωσιμότητα του φαρμακείου, σύμφωνα με τον ΠΦΣ. Αναφερόμαστε δηλαδή για χωριά των 300 κατοίκων, τη στιγμή που ο ΠΦΣ ωρύεται για την οριακή αναλογία του ενός φαρμακείου ανά 1.000 κάτοικους, με συνέπεια, να δημιουργείται αφ’ ενός ένα μη βιώσιμο οικονομικά φαρμακείο και αφ’ ετέρου ο Φαρμακοποιός να δραστηριοποιείται σε ένα χώρο, που δεν είναι της δικής του επιλογής αλλά επιβεβλημένο από άλλους.
Δυστυχώς, από τους ως άνω περιορισμούς εξαιρούνται τα τέκνα των φαρμακοποιών, που εκμεταλλευόμενα τη δυνατότητα της ελεύθερης μεταβίβασης της άδειας, αποκτούν το πλεονέκτημα της πρόσβασης στο επάγγελμα. Τόσο της επιχείρησης (επαγγελματικός χώρος, εξοπλισμός, ράφια, φάρμακα), κάτι που είναι θεμιτό καθώς αποτελούν ιδιοκτησιακά στοιχεία του αποχωρούντα φαρμακοποιού, όσο όμως και της άδειας, που αποτελεί δημόσιο αγαθό, μια και αφορά ένα ρυθμισμένο και προστατευμένο επάγγελμα και άρα θα έπρεπε να μην αποτελεί αντικείμενο ούτε αγοραπωλησίας, ούτε και ελεύθερης μεταβίβασης.
Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια προνομιούχα κάστα ανθρώπων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το επάγγελμα και τον χώρο ως προσωπικό τους φέουδο. Ο Σύλλογοι διαφημίζουν ακόμα και την μετανάστευση των παιδιών των φαρμακοποιών σε χώρες του εξωτερικού για σπουδές, προκειμένου οι “επιχειρήσεις” τους να μην αλλάξουν χέρια, όπως πολύ καθαρά φαίνεται στην διαφήμιση του Παν/μίου της Σλοβακίας, στο περιοδικό του Π.Φ.Σ. (http://www.pharmapublications.gr/fd/archive/FD_695_5_2010.pdf σελ.239). Αυτό δημιουργεί μια εικόνα ενός μη ευνομούμενου κράτους πυροδοτώντας κοινωνικές αντιδράσεις. Σε καμία πολιτισμένη χώρα του κόσμου δεν υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα στην εργασία. Μια Χώρα που κατήργησε δια δημοψηφίσματος την κληρονομική βασιλεία, για πόσο ακόμα θα ανέχεται κληρονομικά προνόμια μιας συντεχνίας;
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι οι άνθρωποι με τα δικά μας χαρακτηριστικά, δηλαδή πτυχιούχοι φαρμακοποιοί χωρίς φαρμακείο, δεν εκφραζόμαστε από κανένα συνδικαλιστικό όργανο με ουσιαστικό τρόπο. Φαίνεται σε κάθε στοιχείο που παρουσιάζουν, ότι φαρμακοποιοί είναι μόνο όσοι διαθέτουν φαρμακείο και αποκρύπτουν την παρουσία εκατοντάδων άνεργων, υποαπασχολούμενων, ετεροαπασχολούμενων φαρμακοποιών, οι οποίοι για εκείνους δεν υπάρχουν και επομένως δεν αξιώνουν καμία απαίτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Αντιμετωπιζόμαστε δε από τους ανά τη χώρα φαρμακευτικούς συλλόγους ως σφετεριστές, πράκτορες της βιομηχανίας και των αλυσίδων και εν γένει η ρίζα του κακού.
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ
Εμείς, οι χιλιάδες Πτυχιούχοι Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο προτείνουμε :
α) Άρση των πληθυσμιακών περιορισμών.
β) Άρση των γεωγραφικών περιορισμών.
γ) Κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας.
δ) Κατάργηση της αγοραπωλησίας αδειών.
ε) Δημιουργία ενιαίου Συνδικαλιστικού φορέα, με συμμετοχή όλων των ειδικοτήτων φαρμακοποιών, ώστε να εκφράζονται όλες οι φωνές και κανείς να μην νιώσει στο μέλλον αποκλεισμένος συνδικαλιστικά και να μην μπορεί να αρθρώσει ανάστημα και λόγο.
Με βάση τα παραπάνω, η άρση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών, θα μπορούσε να ωφελήσει την χώρα :
1) Στην βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, από νέους Φαρμακοποιούς που θα εισάγουν καινοτόμες ιδέες στον χώρο και αναβάθμιση του επαγγέλματος
2) Δημιουργία καινούριων θέσεων εργασίας, για πτυχιούχους Φαρμακοποιούς και πτυχιούχους βοηθούς Φαρμακείων και μείωση της ανεργίας στον συγκεκριμένο αυτό χώρο
3) Αύξηση στο ΑΕΠ της χώρας (μελέτη ΙΟΒΕ)
4) Αποκατάσταση του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην επαγγελματική ελευθερία, με βάση το οποίο έκρινε το ΣτΕ όλους τους παραπάνω περιορισμούς ως αντισυνταγματικούς με την απόφαση 3665/2005
Δεν δεχόμαστε σε καμία περίπτωση την πρόταση του Π.Φ.Σ, για (δήθεν) αγορά ποσοστού 30% των φαρμακείων τους από άνεργους αδειούχους, αφ’ ενός γιατί αυτή η πρόταση αποτελεί έναν ελιγμό προκειμένου να διατηρηθούν τα συντεχνιακά τους προνόμια και αφ’ ετέρου, συνεχίζει την αιμορραγία των οικογενειών μας αγοράζοντας ποσοστά, προκειμένου να αποκατασταθούμε επαγγελματικά. Συντηρείτε δηλαδή το ίδιο καθεστώς αγοραπωλησίας αδειών, ίσως με διαφορετικό τρόπο, αλλά με την ίδια ουσία. Σε αυτήν την πρόταση, θα μας βρείτε κάθετα αντίθετους.
Αν έχετε σκοπό να κινηθείτε προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Το κριτήριο εισόδου στο επάγγελμα θα παραμείνει το ίδιο και θα περιορίζεται στο βαθμό συγγένειας και στο ύψος του τραπεζικού μας λογαριασμού. Άλλωστε και τώρα ο μόνος τρόπος για να μπεις στο επάγγελμα είναι να πληρώσεις. Άρα τι αλλάζει;
Παρακολουθώντας τις δηλώσεις σας, ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για το πραγματικό άνοιγμα του επαγγέλματος είναι ο φόβος αύξησης των φαρμακευτικών δαπανών. Αύξηση των δαπανών επιτυγχάνεται μονάχα αν ο φαρμακοποιός ΠΑΡΑΝΟΜΗΣΕΙ και καταφύγει σε κατευθυνόμενη συνταγογράφηση. Η λύση που προκρίνεται είναι η διατήρηση των αποκλεισμών λόγω αδυναμίας εντοπισμού των παρανομούντων; Σε καμία ευνομούμενη χώρα δεν μετατίθενται ποινικές ευθύνες, οι παρανομούντες έχουν ονοματεπώνυμο και χρέος της Πολιτείας είναι να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη. Ο νέος πτυχιούχος φαρμακοποιός δεν μπορεί να εμποδίζεται να εισέλθει στο επάγγελμα, πληρώνοντας τις αμαρτίες ενός ολόκληρου κλάδου, που δεν μπορούσε ή δεν ήθελε, να εξαλείψει φαινόμενα διαφθοράς στους κόλπους του.
Ζητάμε το αυτονόητο. ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ για όλους!!!
1. Μέχρι το 1996, άνοιγαν οι φαρμακοποιοί φαρμακείο, όπου ήθελαν χωρίς πληθυσμιακούς περιορισμούς…
2. Το 1996, εφαρμόζεται ο νόμος 1963/91 που εν ολίγοις λέει πως
α. Τα ιδρυόμενα στο εξής φαρμακεία πρέπει να απέχουν μεταξύ τους και από τα ήδη λειτουργούντα τουλάχιστον εκατό (100) μέτρα
β. Τα φαρμακεία που λειτουργούν συνεχώς στον ίδιο δήμο ή κοινότητα, με τον ίδιο φαρμακοποιό, μεταφερόμενα σε άλλη θέση, πρέπει να απέχουν, κατά το χρόνο της μεταφοράς τους από τα λειτουργούντα φαρμακεία.
Ι. τουλάχιστον σαράντα (40) μέτρα εφ’ όσον συμπλήρωσαν πέντε (5) χρόνια λειτουργίας και
ΙΙ. τουλάχιστον είκοσι (20) μέτρα εφ’ όσον συμπλήρωσαν δέκα (10) χρόνια λειτουργίας
γ. Για τον αριθμό των χορηγουμένων για κάθε δήμο ή κοινότητα της Χώρας, αδειών ιδρύσεως φαρμακείων από 1-1-1997 τίθενται τα εξής πληθυσμιακά όρια:
Ι. Για δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό μέχρι 3.000 κατοίκους εφ’ όσον δεν λειτουργεί φαρμακείο, επιτρέπεται η χορήγηση μίας μόνο άδειας ιδρύσεως φαρμακείου
ΙΙ. Για δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό από 3.001 μέχρι 10.000 κατοίκους απαιτείται αναλογία 3.000 κατοίκων για κάθε φαρμακείο
ΙΙΙ. Για δήμους με πληθυσμό από 10.001 μέχρι 100.000 κατοίκους απαιτείται αναλογία 2.500 κατοίκων για κάθε φαρμακείο.
ΙV. Για δήμους με πληθυσμό άνω των 100.001 κατοίκων απαιτείται αναλογία 2.000 κατοίκων για κάθε φαρμακείο, αλλά
V. τα πληθυσμιακά όρια της προηγούμενης παραγράφου δεν ισχύουν για τους φαρμακοποιούς που κατέχουν ή πρόκειται να αποκτήσουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην Ελλάδα μέχρι 31/12/1996.
3. Πρώτη προσφυγή στο ΣΤΕ από φαρμακοποιό με άδεια άσκησης επαγγέλματος μετά το 1996, που δεν της έγινε δεκτή η αίτηση αδείας ίδρυσης φαρμακείου.
4. Ξεκινά η αγοραπωλησία αδειών και φαρμακείων με τον εξής τρόπο:
Α Για «ορφανή» άδεια, άδεια δηλαδή που δεν συνοδεύεται από φαρμακείο.
Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω του όρους :
Άδεια φαρμακοποιού, μπορεί να είναι 1. η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (αποκτάται μετά τη λήψη του πτυχίου με τη διαδικασία εξετάσεων, απαραίτητο πιστοποιητικό για εξάσκηση του φαρμακευτικού επαγγέλματος, εντός και εκτός φαρμακείου) 2. Άδεια ιδρύσεως φαρμακείου (αποκτάται από την κατά τόπους νομαρχία, εφόσον πληρούνται κάποιοι κανόνες, πτυχίο, άδεια άσκησης επαγγέλματος, ιθαγένεια, πλέον και πληθυσμιακοί και γεωγραφικοί περιορισμοί κ.α) 3. Άδεια λειτουργίας φαρμακείου (δίδεται από τη νομαρχία με σύμφωνη γνώμη του φαρμακευτικού συλλόγου, εάν το φαρμακείο που έχει πάρει άδεια λειτουργίας τηρεί τους κανόνες υγιεινής, έχει αρκετό αριθμό φαρμάκων κ.α).
Συστεγασμένα φαρμακεία. Είναι 2 διαφορετικά μαγαζιά φαρμακεία, με δικές τους άδειες από 2 διαφορετικούς φαρμακοποιούς που αποφασίζουν να στεγαστούν στο ίδιο κατάστημα, μα συνεχίζουν να λειτουργούν σαν δύο (διπλές εφημερίες, 2 υπεύθυνοι φαρμακοποιοί, ισάξιοι και ίσοι μέτοχοι, μεγαλύτερα τετραγωνικά κ.α).
Έχοντας λοιπόν αναφέρει τα παραπάνω, εξηγώ την διαδικασία «αγοράς αδείας» ίδρυσης φαρμακείου, μιας και αυτή είναι που υπόκειται σε περιορισμούς.
Εάν πρόκειται για άδεια που προκύπτει από συστεγασμένο φαρμακείο:
Βήμα 1. Ο υπό συνταξιοδότηση φαρμακοποιός (ο ένας από τους 2 ή 3 δηλαδή του συστεγασμένου φαρμακείου, που υπενθυμίζω είχε εκδώσει άδεια ιδρύσεως), αποσυστεγάζεται (λύει δηλαδή την επιχείρηση). Διατηρεί όμως την άδεια ίδρυσης του φαρμακείου που είχε λάβει από τη νομαρχία.
Βήμα 2. Βρίσκει έναν νέο φαρμακοποιό που πλέον λόγω των περιορισμών που ισχύουν (πληθυσμιακών κυρίως) δεν μπορεί να εκδώσει δική του άδεια ίδρυσης, και «τα βρίσκουν» οικονομικά συντάσσοντας αμφότεροι ιδιωτικό συμφωνητικό που περιγράφει την αμοιβή του αποχωρούντος και την διαδικασία βήμα- βήμα .
Βήμα 3. Ο παλιός φαρμακοποιός κάνει ίδρυση νέου φαρμακείου(αγνοώντας τους πληθυσμιακούς περιορισμούς αφού η άδεια ίδρυσης υπάρχει μα και τους γεωγραφικούς αφού του δίδεται το δικαίωμα να ανοίξει μακριά από άλλο φαρμακείο στα 20μ πλέον /νόμος 1963/91 βΙΙ) , με την ήδη υπάρχουσα άδεια του, όπου θέλει εντός του δήμου που του είχε εκδοθεί η πρώτη άδεια. Προφανώς ανοίγει σε μαγαζί που του έχει υποδειχθεί και ενοικιαστεί από τον νέο αγοραστή φαρμακοποιό.
Βήμα 4. Καταθέτει ο παλιός φαρμακοποιός χαρτιά στη νομαρχία για να πάρει άδεια λειτουργίας φαρμακείου. (Αγοράζει έπιπλα, ταμπέλες, φάρμακα, σε τιμολόγια του νέου φαρμακοποιού – πλην των φαρμάκων / μικρή πρώτη παραγγελία/ που πρέπει να φαίνεται το όνομα του παλιού φαρμακοποιού.)
Βήμα 5. Αφού παρθεί η άδεια λειτουργίας, γίνεται συστέγαση με συμβαιολογραφική πράξη, του νέου φαρμακοποιού με τον παλιό. Εδώ ξεκινά να φαίνεται ο νέος φαρμακοποιός. Στο σημείο αυτό να εξηγήσω την συστέγαση αυτού του τύπου, δηλαδή συστέγαση με έναν φαρμακοποιό με άδεια ιδρύσεως και έναν χωρίς. Ο νόμος δίδει το δικαίωμα συστέγασης τέτοιου τύπου μόνο όταν ο φαρμακοποιός με άδεια ίδρυσης καταθέτει χαρτιά για σύνταξη εντός 6 μηνών είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω ασθενείας.
Βήμα 6. Αποσυστέγαση (λύση της εταιρίας) μεταξύ αποχωρούντα και νέου φαρμακοποιού(Η συστέγαση πρέπει να διαρκέσει έστω 1 μέρα). Ο προς σύνταξη φαρμακοποιός υποχρεούται να καταθέσει χαρτιά σύνταξης και την άδεια ίδρυσης φαρμακείου που του χορηγήθηκε από το κράτος.
Βήμα 7. Η νομαρχία εκδίδει νέα άδεια ίδρυσης φαρμακείου στον νέο φαρμακοποιό, αγνοώντας τους περιορισμούς του νόμου (πληθυσμιακούς / γεωγραφικούς) για το φαρμακείο που προέκυψε.
Βήμα 8. Ο νέος φαρμακοποιός παίρνει μια τυπική άδεια λειτουργίας από τη νομαρχία και κάνει τη νέα μεγάλη παραγγελία φαρμάκων στο όνομα του.
Εάν πρόκειται για άδεια ιδρύσεως που προκύπτει από φαρμακοποιό με άδεια άσκησης μέχρι το 1996(νόμος 1963/91 γV):
Πρόκειται για φαρμακοποιούς που είτε δούλευαν σε νοσοκομεία και θα έπαιρναν σύνταξη, είτε για άλλους φαρμακοποιούς που δούλευαν οπουδήποτε και θα έβγαιναν σε σύνταξη. Ακολουθούνται τα προηγούμενα βήματα από 3-8.
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω ο όρος πώληση άδειας δεν είναι ιδιαίτερα δόκιμος, αφού δεν φαίνεται πουθενά το χαρτί σαν οντότητα να αλλάζει χέρια, προκειμένω όμως να αποφεύγεται η περιγραφή της όλης παραπάνω διαδικασίας, για χάριν συντομίας, και αφού η όλη διαδικασία αποσκοπεί στην ανακύκλωση μιας άδειας ιδρύσεως φαρμακείου παρακάμπτοντας το νόμο περί περιορισμών στην ίδρυση και λειτουργία νέων φαρμακείων επί αμοιβή, έχει επικρατήσει ο όρος πώληση άδειας ίδρυσης φαρμακείου.
Β. Για άδεια συνοδευόμενη από επιχείρηση φαρμακείου. Εδώ τα πράγματα είναι ευκολότερα και ακριβότερα, ως επί το πλείστον. Παρακάμπτονται για ευνόητους λόγους τα βήματα 1-4, αφού η επιχείρηση υπάρχει και ουσιαστικά και ξεκινούν τα παζάρια του λεγόμενου «αέρα» του φαρμακείου. Διότι για να μην κρυβόμαστε, κανένα φαρμακείο που είναι στο ναδίρ του, δεν επενδύει, ούτε σε στόκ φαρμάκων, ούτε σε νέα έπιπλα, ούτε σε παραφάρμακα (καλλυντικά και άλλα) και φυσικά ούτε σε νέες τεχνολογίες. Αυτό που πωλείται τώρα (πέραν της αυτονόητης αδείας), είναι το που βρίσκεται το φαρμακείο. Φαντάζεστε πως φαρμακεία απέναντι από παραγωγή συνταγών (ΙΚΑ. Νοσοκομεία) ανεβάζουν και το κασέ.
5. Εκδικάζεται η προσφυγή στο ΣΤΕ /ΣτΕ 2110/2003 (Τμ. Δ΄)/, όπου αποφασίζει να παραπέμψει την δίκη στην ολομέλεια.
6. Συνεχίζεται η αγοραπωλησία των αδειών φαρμακείου και των φαρμακείων.
7. Εκδικάζεται η προσφυγή στο ΣΤΕ / Στε ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 3665/2005. Με λίγα λόγια το κείμενο της απόφασης καταλήγει : «H θέσπιση πληθυσμιακών κριτηρίων τονίζει το ΣτE για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, δηλαδή για την πρόσβαση στο επάγγελμα του φαρμακοποιού, που αποσκοπεί (κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου 1963/91) στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα».
Επί της βάσεως αυτής, θεμελιώνεται το δικαίωμα ίδρυσης φαρμακείου από τους «νέους» φαρμακοποιούς οι οποίοι έλαβαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος μετά την 1-1-1997, αφού ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδικασία, που θα επιτρέψει στην αρμόδια Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση να τους χορηγήσει την άδεια αυτή, δίχως περαιτέρω γεωγραφικούς ή πληθυσμιακούς περιορισμούς στην επιλεγμένη τοποθεσία του φαρμακείου τους. Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και τους διοικητικούς νόμους η απόφαση αυτή ισχύει έναντι παντός και η οικεία Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την Απόφαση 3665/2005»
8. Το επάγγελμα ανοίγει. Σταματούν οι αγοραπωλησίες και ανοίγουν περί τα 800 νέα φαρμακεία, με μόνο κριτήριο την απόσταση των 100μ, ανά την επικράτεια.
9. Μετά από περίπου 4 μήνες, η τότε κυβέρνηση της Ν.Δ με υπουργό υγείας τον κ. Κακακλαμάνη και αργότερα τον κ. Αβραμόπουλο, ψηφίζει τον νόμο 3457/2006 (ΦΕΚ 93 Α) που διαφοροποιείται από τον αντισυνταγματικό του 1963/91 στα εξής :
1. Στους δήμους και τα δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό μέχρι χίλιους πεντακόσιους (1.500) κατοίκους, επιτρέπεται η χορήγηση μίας μόνον άδειας φαρμακείου, β) Στους δήμους και τα δημοτικά ή τα κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό χίλιους πεντακόσιους έναν (1.501) και άνω κατοίκους, απαιτείται αναλογία χιλίων πεντακοσίων (1.500) κατοίκων για κάθε φαρμακείο.
2. A. Τα ιδρυόμενα στο εξής φαρμακεία πρέπει να απέχουν μεταξύ τους και από τα ήδη λειτουργούντα, συστεγασμένα ή μη, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα, που αναφέρονται αποκλειστικά στις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 2539/1997 (ΦΕΚ 244 Α΄) :
α. Εκατό μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό μέχρι πέντε χιλιάδες (5.000) κατοίκους.
β. Εκατόν ογδόντα μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό από πέντε χιλιάδες έναν (5.001) μέχρι εκατό χιλιάδες (100.000) κατοίκους.
γ. Διακόσια μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό από εκατό χιλιάδες έναν (100.001) μέχρι διακόσιες χιλιάδες (200.000) κατοίκους.
δ. Διακόσια πενήντα μέτρα τουλάχιστον, σε δήμους και δημοτικά ή κοινοτικά διαμερίσματα με πληθυσμό άνω των διακοσίων χιλιάδων (200.001) κατοίκων.
10. Το επάγγελμα ξανακλείνει, και οι αγοραπωλησίες ξεκινούν ξανά.
11. Γίνεται δεύτερη προσφυγή στο ΣΤΕ περί μη συνταγματικότητας του νέου νόμου 3457/2006.
12. Εκδικάζεται προσφυγή στο δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (1η Ιουνίου 2010) -Υπόθεση Jose Manuel Blanco Perez (C-570/07 και C-570/07), όπου η απόφαση δικαιολογεί τα κράτη μέλη, που έχουν περιορισμούς στην ίδρυση νέων φαρμακείων ως έννομα, μα δε τα υποχρεώνει να θεσπίζουν τέτοιους όσα δεν έχουν.
13. Το ΣΤΕ αποφασίζει την ανάκληση αδειών ιδρύσεως; λειτουργίας λόγω συμπληρώσεως του 70ου έτους του αδειούχου φαρμακοποιού
14. Η απόφαση δεν εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα και οι αγοροπωλησίες συνεχίζουν.
15. Εκδικάζεται η δεύτερη προσφυγή στο ΣΤΕ 26-10-2010 και αναμένεται η απόφαση του.
16. Το υπουργείο υγείας, επικαλούμενο την τρόικα, θέτει θέμα ανοίγματος του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, και συναινεί με τους συλλόγους στα εξής :
1. Επιστροφή χρημάτων στα ταμεία
2. Περισσότερα φαρμακεία ανοιχτά τα Σάββατα
3. Επιτρέπει τις συστεγάσεις φαρμακοποιών άνευ αδείας ιδρύσεως, ως μετόχους (πράγμα που ισχύει και σήμερα).
Παρατηρήσεις:
*Οι σύλλογοι και το υπουργείο, επικαλούνται την αύξηση των δαπανών υγείας ως τροχοπέδη στην μη πραγματική απελευθέρωση του επαγγέλματος, αγνοώντας τη γενική αλήθεια πως μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος για την συνταγογράφηση είναι ο θεράποντας ιατρός, εγκύκλιος Φ7/2249/25-2-2002, και πως η αύξηση των φαρμακειών δεν αυξάνει την δαπάνη για την υγεία. Η αύξηση της δαπάνης από μέρους του φαρμακοποιού μπορεί και μόνο να επιτελεστεί σε συνεννόηση και συνεργασία με τον ίδιο τον ιατρό, φαινόμενο παθογένειας που πρέπει να καταπολεμηθεί από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ίδιου του υπουργείου και όχι από την στέρηση του δικαιώματος μιας επιστημονικής μερίδας να ασκεί το επάγγελμα που επέλεξε.
**Η κληρονομικότητα, σε συνδυασμό με τους περιορισμούς της απόκτησης άδειας ιδρύσεως νέων φαρμακείων καθιστούν άνιση την μεταχείριση από το κράτος ,της μερίδας των φαρμακοποιών που δεν έχουν γονείς στο επάγγελμα, καθώς και άνιση μεταχείριση νέων φαρμακοποιών έναντι παλαιότερων που είχαν την τύχη να γεννηθούν και να αιτηθούν φαρμακείο προ 96 και κατά τη διάρκεια του 2006.
***Η αγοραπωλησία των φαρμακείων και των αδειών αποτελεί διακίνηση «μαύρου χρήματος» ποινικά κολάσιμου.
****Η απόδειξη του παραπάνω, προς όλους τους έχοντες άλλη άποψη είναι απλή για το κράτος με άνοιγμα των λογαριασμών συνταξιοδοτημένων φαρμακοποιών άνευ τέκνων φαρμακοποιών και ερώτηση πόθεν έσχες.
*****Γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος στις νέες άδειες που εκδίδονται σε νέους φαρμακοποιούς για συγκεκριμένο φαρμακείο αποχωρούντα φαρμακοποιού (βήμα 7 μεταβίβασης αδείας), παρά παρακάμπτονται οι περιορισμοί που εφαρμόζονται μόνο σε νέους φαρμακοποιούς που θέλουν να κάνουν ίδρυση νεότατου φαρμακείου, γιατί εδώ να υπάρχει άνιση μεταχείριση, εφόσον το σκεπτικό είναι πως υπάρχουν πολλά φαρμακεία που αυξάνουν την δημόσια δαπάνη?
Καταγγέλουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά των υπαλλήλων στο πολιτικό γραφείο του κυρίου… Α. Λοβέρδου, όταν επικοινονίσαμε μαζί τους και εκφράσαμε την άποψη μας και την αγανάκτηση μας σχετικά με το ΔΗΘΕΝ ‘ΑΝΟΙΓΜΑ» («γιακαντζί άνοιγμα», http://www.topontiki.gr) του ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ.
Καταγγελουμε τον κύριο… Α. Λοβέρδο για την προστασία που παρέχει στους ιδιοκτήτες Φαρμακείων, αφού ούτε την κληρονομικότητα των κρατικών αδειών φαρμακείων καταργεί, αλλά ούτε και τα παράνομα και αντισυνταγματικά πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων φαρμακείων από νέους Φαρμακοποιούς, τα οποία έχει καταργήσει και το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Εξαιρεί προκλητικά η ηγεσία του Υπ. Υγείας τους ιδιοκτήτες Φαρμακείων από την καθολική και οριζόντια απελευθέρωση όλων των επαγγελμάτων. Γιατί; Ντροπή σας.
Δίνετε άδεια φαρμακείου μόνο στο παιδί του φαρμακοποιού (που είναι φαρμακοποιός φυσικά) και δεν δίνετε άδεια φαρμακείου στο παιδί του αγρότη που σπούδασε και αυτό φαρμακοποιός. Ντροπή σας. Αυτή είνια η δημοκρατία… σας.
Διεύθυνση : Απόλλωνος 6, 10557, Αθήνα
Τηλέφωνα : 210-3314540, 210-3315901,2
Fax : 210-3314541
Περιστέρι
Πελασγίας 10 & Θηβών (1ος όροφος)
Τηλ.
e-mail : loverdos@hol.gr
Αγαπητοί κ. Υπουργοί Οικονομικών και Υγείας
Είμαστε μια οργανωμένη ομάδα φαρμακοποιών που αγωνιζόμαστε εδώ και 1 χρόνο για το άνοιγμα του επαγγέλματος μας. Ένα επάγγελμα που εμείς επιλέξαμε, γιατί σπουδάσαμε χωρίς να έχουμε το κληρονομικό χάρισμα (δηλ. την δυνατότητα μεταβίβασης του φαρμακείου από γονείς). Ένα τεράστιο ποσοστό από εμάς είμαστε άνεργοι, αρκετοί είναι υπάλληλοι των συναδέλφων με φαρμακεία και κάποιοι ετεροαπασχολούμενοι. Γεγονός πάντως είναι οτι είμαστε ένας κλάδος χωρισμένος σε 2 ταχύτητες. Σε αυτούς που μπορούν να ασκήσουν το επάγγελμα (πλούσια τέκνα, κληρονόμοι) και σε αυτούς που θέλουν και δεν μπορούν όπως είμαστε εμείς που βρισκόμαστε αποκλεισμενοι απο το επάγγελμα μας από το 1997.
Απίστευτα ψεύδη έχουν ακουστεί από τα στόματα των συνδικαλιστών ιδιοκτητών φαρμακείων τον τελευταίο χρόνο με αποκορύφωμα την διαφημιστική καταχώρηση με τίτλο το επάγγελμα δεν είναι κλειστό. Αναφέρουν προκλητικά οτι άνοιξαν 2000 περίπου νέα φαρμακεία τα τελευταία χρόνια (βάζοντας μέσα και τις μεταβιβάσεις αδειών, έναντι αδράς αμοιβής, νομότυπες καθ’ όλα)και διαφημίζουν τις εξορίες σε ακριτικά νησιά ως κατόρθωμα. Ένα τελευταίο νησί υπήρχε και τελείωσαν τα νησιά της Ελλάδας, εκτός και επιθυμούν πραγματικές εξορίες σε ακατοίκητα όπως η Μακρόνησσος και η Γυάρος. Θα ήταν μια κάποια λύση να υπάρχουν φαρμακεία χωρίς να εξυπηρετούν πολίτες προκειμένου να σας παρουσιάζουν νούμερα για να διεκδικούν το κλειστό του επαγγέλματος.
Μύθος 2ος είναι οτι δεν υπάρχει ανεργία. Μας αγνοούν επιδεικτικά ενώ πολύ καλά γνωρίζουν οτι η ανεργία μας απαγορεύεται να καταγραφεί στον ΟΑΕΔ αφού θεωρούμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες (σ’ενα κλειστό επάγγελμα δεν υπάρχει ελευθερία βέβαια) άρα δεν καταγραφόμαστε ως φαρμακοποιοί. Αν θεωρούν οτι καταπολεμούν την ανεργία του κλάδου προσφέροντας εικονικές συστεγάσεις και υποχρεωτική υπαλληλοποίηση προκειμένου να απαλλαγούν από τις δικές μας φωνές, τότε σίγουρα αυτές οι προτάσεις τους δεν θα έπρεπε να υιοθετηθούν από εσάς, αφού είναι απλά για να καλύψουν προσωρινά την ανάγκη μας για εργασία. Φυσικά, δεν είναι υποχρεωμένοι να συστεγαστούν μαζί μας, ούτε φυσικά να μας προσλάβουν ως υπαλλήλους (αφού όπως λένε είμαστε και ακριβοί βάσει της ΣΣΕ).
Πραγματικό άνοιγμα του επαγγέλματος είναι η πλήρης άρση πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών, γιατί η Ελλάδα τουλάχιστον έχει ένα Σύνταγμα που δεν εμποδίζει την ελέυθερη επαγγελματική επιλογή κατι που στην δική μας περίπτωση έχει καταστρατηγηθεί τα τελευταία χρόνια. Οι όποιες αποφάσεις ΔΕΚ, αφ’ενός αφορούν μια άλλη χώρα με διαφορετικό Σύνταγμα, αφ’ετέρου δεν είναι υποχρεωτικές για καμία χώρα μέλος. Επομένως, κάτι που για την Χώρα μας αποτελεί παραβίαση του βασικού δικαιώματος της εργασίας δεν θα μπορούσε να αποτελεί υποχρέωση.
Για εκείνους είμαστε ανύπαρκτοι, στην καλύτερη περίπτωση αχυράνθρωποι, άνθρωποι των συμφερόντων και του κεφαλαιου… Εύκολα αποδεικνύεται κ. Υπουργέ ποιοί είμαστε.. Αρκεί να σταματήσει το προνόμιο των Συλλόγων οι οποίοι δίνουν την τελική έγκριση και υπογράφουν τις άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας των φαρμακείων μας. Γιατί ως τώρα απειλούν κάθε άνθρωπο που βγαίνει στα ΜΜΕ για να εκθέσει την αλήθεια που βιώνουμε, ώστε να σταματήσουμε να πολεμάμε για τα Συνταγματικά μας δικαιώματα.
Τελικά, όλος ο καυγάς γίνεται για το φιλέτο. Αν ανοίξετε το επάγγελμά μας, οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να μπορούν να κυριαρχούν αυτοί έναντι των νέων, θέλουν να έχουν εκείνοι το μεγάλο μερίδιο της πίτας. Όπως δήλωσε με στόμφο σήμερα ο πρόεδρος ιδιοκτητών φαρμακείων του Φ.Σ.Α κ. Λουράντος στον ΣΚΑΙ (http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=210133) , θέλουν εκείνοι να πάνε απέναντι από Νοσοκομεία, δίπλα σε ΙΚΑ, σχεδόν μέσα στα Κ.Υ. Ούτε σέβονται, ούτε κατανοούν τις αγωνίες μας. Αλλά, σε αυτό έχουμε απάντηση: Δεν θέλουμε καμία ευνοϊκή διάταξη για να παλέψουμε για την ζωή μας. Γι’αυτό ζητάμε άμεσα ΠΛΗΡΗ ΑΡΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΑΔΕΙΩΝ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ. Γιατί εμείς δεν φοβόμαστε να είμαστε ίσοι με εκείνους.
Με εκτίμηση,
Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο
Αξιότιμοι κύριοι,
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, «άνοιγμα» ή «απελευθέρωση» κλειστών επαγγελμάτων σημαίνει απλά την επανεξέταση των πλαισίων άσκησης των διαφόρων «κλειστών» επαγγελμάτων, δια νομοθετικών τε και ιδίως κανονιστικών ρυθμίσεων, αν αντιλαμβάνεστε την ελληνική πραγματικότητα, υπό το πρίσμα του δημοσίου συμφέροντος, της αναλογικότητας και της ίσης μεταχείρισης.
Το να επαναλαμβάνετε σε νόμο τις συνταγματικές επιταγές, όπως έχει ήδη επισημανθεί στη διαβούλευση, χωρίς μάλιστα να εξειδικεύετε τις έννοιες, τους ορισμούς και το πλαίσιο ρυθμίσεων της εφαρμογής των συνταγματικών επιταγών, δείχνει όχι μόνο ασυγχώρητη προχειρότητα και επιπολαιότητα, που δεν αρμόζει σε δομικούς, κατά δήλωση, μεταρρυθμιστές, αλλά και πλήρη περιφρόνηση τόσο του Συντάγματος όσο και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
Κατ’ αρχήν τα βάλατε όλα μαζί, όταν οι άμεσες παρεμβάσεις σας στοχεύουν τους «φαρμακοποιούς». Με τους υπόλοιπους, τα βάλατε για «ξεκάρφωμα», όπως αποδεικνύεται στο «Ειδικό Μέρος».
Ποιό επάγγελμα, ποιού μηχανικού είναι κλειστό και γιατί? Σε ποιούς μηχανικούς αναφέρεστε γενικά και συλλήβδην στο Β’ μέρος, όταν μάλιστα έχετε επιλεκτικά αγνοήσει ισχύουσες διατάξεις του κώδικα αμοιβών, στις οποίες επικεντρώνεται η «απελευθέρωσή σας» (π.χ. ΒΔ του 1938), και τελικά πόση «απελευθέρωση» κάνετε, για πόσους και κυρίως πως αντιμετωπίζετε το «κλείσιμο» ή την «χαριστική απονομή» επαγγελματικής ύλης με νομοθετικές και κανονιστικές πράξεις της «ισχύουσας!!!!» νομοθεσίας, και την επιβράβευση της αντιποίησης επαγγέλματος?
Μη μου πείτε ότι πέφτετε από τα σύννεφα!!!
Και πως διασφαλίζετε τη συνταγματική επιταγή ελευθερίας του ατόμου στην άσκηση επαγγέλματος, όταν για τους όποιους περιορισμούς δεν προδιαγράφετε την ανάγκη νόμου, αλλά τα παραπέμπετε όλα σε ΠΔ, αμφίβολης συνταγματικότητας?.
Να δεχθώ ότι λόγω έλλειψης συνταγματικού δικαστηρίου στη χώρα, τα ΠΔ υπερτερούν έναντι των Νόμων στη δυνατότητα προληπτικής εξέτασης και μεταγενέστερης προσφυγής.
Αλλά σε τέτοια περίπτωση, τη Βουλή, τι την χρειαζόμαστε, όταν απεκδύεται του νομοθετικού έργου που συνταγματικά υποχρεούται να επιτελέσει?
Κε Υπουργέ των Οικονομικών, όπως έχετε καταλάβει, με αυτό το νομοσχέδιο κάπου εξαντλείτε το ρόλο του «πωλούντος τοις μετρητοίς».
Καιρός να σοβαρευτείτε και στις νομοθετικές πρωτοβουλίες που εισηγείστε να ενσκήψετε με τον δέοντα σεβασμό στα υποκείμενα, αλλά κυρίως στο σκοπό δημοσίου συμφέροντος που καλείστε να εξυπηρετήσετε.
Αυτό σημαίνει ότι όταν επικαλείστε το δημόσιο συμφέρον στις νομοθετικές πρωτοβουλίες σας έχετε την υποχρέωση και πρέπει να είστε σε θέση να το προσδιορίσετε επακριβώς (στο αναγκαίο αφαιρετικό επίπεδο), να προσδιορίσετε το πλαίσιο εφαρμογής και τις ρυθμίσεις τήρησής του (στο αναγκαίο λεπτομερές αφαιρετικό επίπεδο εννοιών και διαδικασιών), άλλως αφήστε αυτές τις πρωτοβουλίες σε άλλους.
Θεόδωρος Κρητικός
Διπλωματούχος Χημικός Μηχανικός ΕΜΠ, Ph.D. MΙΤ
Αρ. Μητρώου ΤΕΕ 35749
Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ειδικότητας Χημικών Μηχανικών
της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ
Θεσσαλονίκη, 25 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
41 Δικηγορικοί Σύλλογοι από όλη την Ελληνική επικράτεια συμπεριλαμβανομένου και του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, μετείχαν στις εργασίες της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος που διεξάγεται, ως συνέχεια της Ολομέλειας της 17ης Ιανουαρίου 2011 που έγινε στην Αθήνα.
Πριν την έναρξη των εργασιών, το λόγο πήραν ο κ. Παπάκος, δικηγόρος Πατρών, ως εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών, ο οποίος αναφέρθηκε στις διατάξεις του σχεδίου νόμου που αφορά στον έγγραφο τύπο της συμφωνίας με την οποία θα διασφαλίζονται οι αμοιβές των δικηγόρων.
Στη συνέχεια, το λόγο έλαβε ο κ. Σωτήριος Αθανασίου, δικηγόρος Ιωαννίνων, ο οποίος ανέπτυξε τις θέσεις του σχετικά με τον κίνδυνο νομιμοποίησης των «πολυεπαγγελματικών» ή κεφαλαιουχικών εταιρειών με την ψήφιση των νέων ρυθμίσεων πέρα από τον κίνδυνο των «διατυπικών» εταιριών, για τις οποίες έχουν ήδη εκφρασθεί αντιρρήσεις από τους δικηγόρους.
Στη συνέχεια πρότεινε να προβλεφθεί ρητά η απαγόρευση πολυεπαγγελματικής δικηγορικής εταιρείας.
Η συνεχισθείσα Ολομέλεια μετά από διακοπή , ομόφωνα αποφασίζει ύστερα από διαλογική συζήτηση να εκφράσει ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ της ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ τους ΣΤΟΧΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ στη ΔΗΘΕΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ.
Για το σκοπό αυτό αποφάσισε ομόφωνα και κηρύσσει πανελλαδική αποχή των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους από την Τετάρτη 26 Ιανουαρίου μέχρι και την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης συντάχθηκε με την απόφαση αυτή αλλά λόγω αντικειμενικής αδυναμίας έγκαιρης ενημέρωσης των συναδέλφων θα συμμετάσχει στην αποχή από την Παρασκευή 28/01/2011.
Διακόπτει τις εργασίες της και αποφασίζει τη συνέχισή τους το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011 στη Λάρισα ώρα 12.00. Ορίζει εκπρόσωπο της Ολομέλειας τον προεδρεύοντα και Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσ/νίκης κ, Μανόλη Λαμτζίδη με σκοπό να γίνουν τα απαραίτητα διαβήματα προς κάθε κατεύθυνση. Ζητά παράταση της διαβούλευσης με τους αρμόδιους παράγοντες τουλάχιστον μέχρι και την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου, οπότε και θα υποβάλουμε συγκεκριμένες προτάσεις.
Οι θέσεις που αποφασίσθηκαν στην άνω συνεδρίαση είναι οι ακόλουθες:
Είμαστε αντίθετοι στην κατάργηση της λειτουργηματικής ιδιότητας του δικηγόρου και στην κατάργηση της εδαφικής αρμοδιότητας με τον τρόπο που θεσπίζεται.
Είμαστε απόλυτα αντίθετοι στην πολυεπαγγελματική και διατοπική εταιρία και στην άσκηση πολλαπλών δραστηριοτήτων από δικηγόρους
Ζητάμε τη διατήρηση των ελαχίστων-ενδεικτικών αμοιβών των δικηγόρων σε όλες τις δικαστικές και εξώδικες πράξεις και την κατάργηση της έγγραφης συμφωνίας ως υποχρεωτικό όρο καθορισμού της εν γένει δικηγορικής αμοιβής.
Αρνούμαστε την διαφήμιση με τρόπο που δεν συνάδει στη λειτουργηματική φύση του δικηγόρου.
Δηλώσεις του φίλου των ιδιοκτητών Φαρμακείων, κυρίου Α. Λοβέρδου:
«Το επάγγελμα του αδειούχου φαρμακοποιού και η λήψη άδειας και λειτουργίας φαρμακείου από αδειούχο φαρμακοποιό, δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό, πλην των σχετικών με τα πληθυσμιακά όρια και την προϋπόθεση τήρησης ελάχιστων αποστάσεων».
Κύριε… Λοβέρδο, ακριβώς αυτοί οι δύο (2) περιορισμοί, πληθυσμιακοί και γεωγραφικοί, είναι αυτοί που ουσιαστικά κρατούν το φαρμακευτικό επάγγελμα «κλειστό». Τι είδους «άνοιγμα» κάνετε δηλαδή; Κοροϊδεύετε με τόσους άνεργους Φαρμακοποιούς; Πως δηλαδή «ανοίγει» το επάγγελμα; Με το να λειτουργούν τα Φαρμακεία Δευτέρα και Τετάρτη; Αυτό είναι «απελευθέρωση»; Ντροπή σας κύριε… Λοβέρδο που θέλετε να λέτε ότι είστε και συνταγματολόγος. Τα γεωγραφικά και τα πληθυσμιακά κριτήρια που υπάρχουν (εξ’ αιτίας σας κύριε… Λοβέρδο) για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων Φαρμακείων, έχουν καταργηθεί ως παράνομα και αντισυνταγματικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας εδώ και τέσσερα (4) χρόνια! Ντροπή σας κύριε… Λοβέρδο, το ξέρετε… πολύ καλά… το Σύνταγμα ως συνταγματολόγος (αντισυνταγματολόγος μάλλον). Ντροπή σας να κάνετε ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟ το «ΑΝΟΙΓΜΑ» των επαγγελμάτων ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ.
Κε Υπουργέ
Γνωρίζετε ότι το επάγγελμα του οινοποιού είναι ένα κλειστό επάγγελμα, αλλά ΜΟΝΟ για το νησί της Σάμου;
Περιληπτικά σας αναφέρω ότι:
Στη Σάμο όλοι οι παραγωγοί , είναι μεν ελεύθεροι να καλλιεργούν τα ιδιόκτητα αμπέλια τους-και όχι κοινές γεωργικές εκτάσεις-επιβαρυνόμενοι οι ίδιοι τα δυσβάστακτα έξοδα καλλιέργειας , υποχρεωμένοι όμως, σύμφωνα με Νόμο του έτους 1934,να παραδίδουν όλη τη παραγωγή τους ,εκτός από 300 κιλά, στον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό.
Αυτός με τη σειρά του θα αποφασίσει, πότε θα τους πληρώσει, πόσο θα τους πληρώσει και αν θα τους πληρώσει , περιμένοντας την έγκριση του δανείου από την ΑΤΕ.(Θα ήταν πλεονασμός να σας εκθέσω την οικονομική κατάσταση και τον τρόπο λειτουργίας και ελέγχου του Συν/σμού)
Άραγε το επάγγελμα του οινοποιού θα παραμείνει και πάλι ένα κλειστό επάγγελμα ,στο μοναδικό μέρος της Ελλάδος ,τη Σάμο, υποχωρώντας και πάλι η πολιτεία στην πίεση της νομεκλατούρας του Συνεταιρισμού;
Άραγε θα καταλυθεί,για άλλη μια φορά , η αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας, στο νησί της Σάμου;
Ελπίζω, ΟΧΙ.
Γιάννης Κωστάκης
΄Ενας Σαμιώτης, δουλοπάροικος.
Εγώ ένα έχω να πώ σαν πολιτικός μηχανικός: Όλα τα «κλειστά» επαγγέλματα απελευθερώνονται πλήρως, εκτός από το επάγγελμα των φαρμακοποιών. Γιατί; Ο κ. Πρωθυπουργός μίλησε για «οριζόντιο άνοιγμα» ΟΛΩΝ των «κλειστών» επαγγελμάτων. Γιατί εμείς (και οι δικηγόροι επίσης) χάνουμε κάποια από τα προνόμια μας και οι φαρμακοποιοί να τα διατηρούν όλα ακόμα και σήμερα;
Τα άρθρα 1 και 2 είναι γενικώς εντάξει αλλά τι είναι αυτά που κάνετε στα επόμενα άρθρα; Στα επόμενα άρθρα ανατρέπετε τα άρθρα 1 και 2 και επιπλέον προβλέπετε ΠΔ και υπουργικές αποφάσεις για να επανέρθουν στο μέλλον, ως «εξαιρέσεις» πια στο νόμο που θα ψηφισθεί, κάποια από τα στοιχεία ρύθμισης που θα χαθούν τώρα ενόψει της επίσκεψης της τρόικας. Κύριε υπουργέ των οικονομικών, αναφέρομαι σε εσάς: ένας ειδικός νομικός σας λέει ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν θα το πάτε μακριά, το πολύ μέχρι το Φεβρουάριο. Δικαιώματα που έχουμε από την Οδηγία 2006/123 δεν θα τα χάσουμε από αλλόκοτη εθνική νομοθεσία. Όπως έγραψα κι αλλού «εάν χρειάζεστε τόσο πολύ μελάνι, δεν κάνετε απελευθέρωση». Στα σχόλιά μου στα επιμέρους άρθρα για τους δικηγόρους εξηγώ τι εννοώ.
Θανάσης Πιτσιόρλας
Δικηγόρος Θεσσαλονίκης
Ερώτημα ποιό είναι το πιο κλειστό επάγγελμα στην Ελλάδα ???
του Πρωθυπουργού ? του Αρχιεπισκόπου ? του συμβολαιογράφου ?του δικαστικού κλητήρα ? του φαρμακοποιού ? του δικηγόρου ?…
όχι, όχι κυρίες και κύριοι, αδίκως ψάχνετε
είναι του αμίσθου υποθηκοφυλάκα… όποιος το βρήκε κερδίζει ένα ραντεβού διάρκειας 5′ με την υποθηκοφύλακα Καλαμαριάς.
Με τα ΤΑΧΙ τι γίνεται ??
Έχουν και βαρύ χέρι οι ταξιτζήδες…
το επαγγελμα του φαρμακοποιου ειναι ανοιχτο.υποκειται σε συγκεκριμενους περιορισμους που ισχυουν σε ολη την ευρωπη και αναγνωριζουν τα ευρωπαικα δικαστηρια. ολοι οσοι γραφουν για το επαγγελμα ψευδονται ασυστολα η τα παιρουν απο μεγαλοεταιριες που θελουν να εισχωρησουν στο χωρο σε βαρος του φαρμακειου της γειτονιας και κατα συνεπεια των ασφαλισμενων. ειμαι νεα φαρμακοποιος ανοιξα φαρμακειο σε χωριο.
το φαρμακο ειναι κοινωνικο αγαθο και ως τετοιο πρεπει να διαφυλαχτει
Θέλω να απαντήσω σύντομα σε μερικούς βολεμένους φαρμακοποιούς με φαρμακεία και στα παιδιά τους: Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικασητιρίου των Κοινοτήτων (C-570/07 και C-571/07) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ για να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
Επομένως ισχύει το Σύνταγμα της Ελλάδας και η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (3665/2005), που καταργεί ως παράνομα και αντισυνταγματικά τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια για την είσοδο στο φαρμακευτικό επάγγελμα από φαρμακοποιούς. Εντάξει φαρμακοποιοί-φεουδάρχες;
Μάλλον οι δικηγόροι του Π.Φ.Σ. και οι πλούσιοι μεγαλοσυνδικαλιστές σαε δεν σας έχουν ενημρώσει καλά. Να τα λέτε όλα κύριοι… «κλειστοί» και βολεμένοι…
Σήμερα υπάρχουν μόνο δύο (2) τρόποι να έχει κάποιος Φαρμακοποιός το δικό του Φαρμακείο:
Α) Άν είναι παιδί παλιού φαρμακοποιύ θα κληρονομίσει την άδεια ίδρυσης του φαρμακείου και έτσι θα έχει πρόσβαση στο επάγγελμα.
Β) Άν δεν είναι παιδί παλιού φαρμακοποιού με φαρμακείο και έχει 300.000 ευρώ, μπορεί να αγοράσει (παράνομα) μία κρατική άδεια ίδρυσης φαρμακείου από υπάρχον φαρμακείο, σε περίπτωση δηλαδή που ο παλιός ιδιοκτητης φαρμακοποιός βγεί στη σύνταξη και πωλήσει (παράνομα) την κρατική άδεια που έλαβε κάποτε δωρεάν απο τη Νομαρχία.
Εγώ λπου δεν ανήκω στις πιο πάνω προνομιούχες τάξεις, πώς, σύμφωνα με το Νομοσχέδιο του «ανοίγματος» θα έχω ελεύθερη πρόσβαση στην άσκηση του επαγγέλματος που επέλεξα και σπούδαζα;
ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ. ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΠΑΓΕΛΜΑΤΑ:
1. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ.
2. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ ΕΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΣΤΕ 3665/2005).
3. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ.
4. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΣΤΗ «ΜΑΥΡΗ» ΑΓΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ.
Αφού κύριοι… Φαρμακοπιοί με Φαρμακείο επικαλείστε τι συμβαίνει στην Ευρώπη (1 φαρμακείο/5.000 κατοίκους, εσείς τα λέτε), γιατί δεν κλείνετε τα μισά από τα υπάρχοντα φαρμακεία σας για να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των φαρμακείων και έτσι να «πιάσουμε» τις αναλογίες της Ευρώπης;
Λέτε ότι αν ανοίξουν και άλλα φαρμακεία, θα αυξηθεί η φαρμακευτική δαπάνη. Αφού λοιπόν «καίγεστε» για τα κρατικά συμφέροντα, να κάνετε μία πατριωτική κίνηση καλής θέλησης και να κλείσετε τα μισά από τα υπάρχοντα φαρμακεία σας για να μειωθεί στο 1/2 η φαρμακευτική δαπάνη!
Και τέλος θα ήθελα από τους φαρμακοσυντεχνιολόγους του Βαγιωνά, του Αμπατζόγλου, του Λουράντου, του Κακλαμάνη, του Αβραμόπουλου και του αρχιφαρμακοσυντεχνιολόγου και κλαψιάρη Λοβέρδου να μου πούνε αν στην Ευρώπη υπάρχει το χουντικό καθεστώς της Ελλάδας με τις κληρονομικά μεταβιβάσιμες άδειες των φαρμακείων. Υπάρχει στην Ευρώπη κληρονομική εργασία;
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ.ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ 7 ΕΥΡΩ ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ;
ΔΕΝ Θ’ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ ΠΕΝΕΣ ΘΑ ΠΩ ΟΜΩΣ ΤΑ ΕΞΗΣ:
-ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ 1)C570/07,571/07 ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ-ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ, 2)C531/06,171/07,172/07ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΣΕ ΜΗ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΚΑΙ 3)123/2006 BOLKENSTEIN ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΗΔΗ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΑΛΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ.Ο ΑΚΡΑΤΟΣ ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΛΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ.
Γιατί υπάρχει αναφορά στο σχέδιο νόμου μόνο πέντε επαγγελμάτων;;;
Γιατί δεν αναφέρονται οι δικαστικοί επιμελητές που είναι από τα πιο κλειστά επαγγέλματα;;;
Γιατί οι υπέρογκες αμοιβές τους να καθορίζονται από υπουργικές αποφάσεις;;;
Γιατί ενώ καταργούνται οι ελάχιστες αμοιβές των δικηγόρων δεν καταργούνται οι δικές τους;;;
ΚΑΘΑΡΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΑΙ ΤΙΜΙΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Τελευταία μέρα της διαβούλευσης σήμερα και η συζήτηση περιπλεκεται κατά 90 τοις εκατό γύρω από το φαρμακευτικό επάγγελμα.
Για το θέμα αυτό έχω τοποθετηθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις
http://www.opengov.gr/minfin/?c=17906
http://www.opengov.gr/minfin/?c=17542
Το βασικό ζητούμενο του Αρθρου 1 του παρόντος νόμου είναι το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος όπου και κατοχυρώνεται η προσωπική και οινομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα.
Άσχετα για πιό επάγγελμα μιλάμε θα πρέπει κύριος γνώμονας μας να είναι το γεγονός ότι σε όλη την γκάμα των κλειστών επαγγελμάτων περιλαμβάνονται επαγγέλματα τα οποία έχονυ κλείσει με σκοπό την εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων επαγγελματιών του κλάδου ( κλειστός αριθμός και γεωγραφικοί περιορισμοί για τα ταξί , κλειστός αριθμός και γεωγραφικοί περιορισμοί για τις λαικές αγορές, κλειστός αριθμός και γεωγραφικοί περιορισμοί για το πλανόδο εμπόριο,κλεστός αριθμός και γεωγραφικοί περιορισμοί για τους συμβολαιογράφους , για τις λιμουζίνες, για τα θαλλάσια ταξί, για τις υπεραγορές , για ,για για…. και παέι λέγοντας.)
Τα προεδρικά διατάγματα τα οποία θα ακολουθήσουν του σχεδίου νόμου θα πρέπει να κινούνται στην λογική της οριζόντιας απελευθέρωσης των περιορισμών στην άσκηση επαγγελμάτων, περιορισμών που έχουν να κάνουν όχι με την επάρκεια του ενδιαφερόμενου να ασκήσει το επάγγελμα αλλά σε σχέση με ΤΟ ΠΟΥ θα μπορεί να το ασκήσει ΚΑΙ ΤΟ ΑΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ.
Το κράτος θα πρέπει να πάψει να δημιουργεί ολιγοπώλια με πρόσχημα το άν τα συνδικάα αντιδρούν. Τα ολιγοπώλια και κρατούν τις τιμές σταθερές και αυξανόμενες καί δηλητηριάζουν τον ανταγωνισμό.
Π.χ. τα ταξί (εκτός του κλειστού αριθμού αδειών που προστατεύει μόνο την ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ αδειών και την οικονομική ευρωστία των ήδη δραστηριοποιούμενων στην αγορά) αναχρονιστικά διατηρούν στην Ελλάδα δύο προνόμια, το προνόμιο διπλό προνόμιο να φορτόνουν απο πιάτσες και από το τηλέφωνο.
Γνωρίζεται ότι άν και το δικαίωμα να φορτώνουν από πιάτσες ή από τον δρόμο κατοχυρώνεται σε πολλές χώρες για την ασφάλεια των επιβατών, το δικάιωμα να συστήσεις εταιρία μεταφοράς προσώπων με Δ.Χ. επιβατικά αυτοκίνητα το έχει ο καθένας που επιθυμεί.( Στην Ελλάδα δυστυχώς δέν το έχει με αποτέλεσμα να μήν μπορεί κάποιος να προσφέρει υψηλή ποιότητα υπηρεσιών και να διαφοροποιήσει το τουριστικό προιόν).
Υπάρχουν και άλλοι χιλιάδες μικροπεριορισμοί και μικροπαραθυράκια σε εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα και όλοι οι «θιγόμενοι» θα βγούν λυσσαλέα να υπερασπιστούν το κλειστό του επαγγέλματος τους μέσα στους επόμενους μήνες.
Προτείνεται καταγραφή άμεσα των κλειστών επαγγελμάτων και των περιορισμών και αναλυτική λίστα αυτών και των προτεινόμενων ρυθμίσεων και η διαβούλευση για κάθε ένα από αυτά με τους πολίτεσ και όχι μόνο με τις επαγγελματικές ομάδες έτσι ώστε να μην δωθεί περιθώριο σε επαγγελματικές ομάδες να τα βρούν κάτω από το τραπέζι και να πιέσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπουργούς για να συνεχίσουν την διαιώνηση ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ προνομίων τους.
ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
1. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πωλητών Λαϊκών Αγορών με πρωτοβουλίες που ανέλαβε κατά το χρονικό διάστημα το 2009 και το έτος 2010 και με αφορμή την ψήφιση των νομοσχεδίων του Καλλικράτη και του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων ήδη έχει συμφωνήσει με το Υπουργείο Ανάπτυξης, το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο και το Υπουργείο Εσωτερικών και Οικονομικών, για τις τροποποιήσεις που πρέπει να λάβουν χώρα προκειμένου να προσαρμοστεί η ελληνική νομοθεσία που αφορά το επάγγελμα και το χώρο του πωλητή λαϊκών αγορών στο Κοινοτικό Δίκαιο. Ήδη οι τροποποιητικές διατάξεις έχουν γίνει αποδεκτές από όλα τα προαναφερόμενα υπουργεία. Έχει εκδοθεί κοινή υπουργική απόφαση η οποία έχει σταλεί προς δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου περί ενσωμάτωσης της οδηγίας 123/2006 στο ελληνικό δίκαιο.
2. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να υπαχθεί το επάγγελμα του πωλητή λαϊκών αγορών στο επικείμενο νομοσχέδιο είναι διότι ο χώρος των λαϊκών αγορών, από το 1920 που δημιουργήθηκαν οι λαϊκές αγορές μέχρι και σήμερα είναι χώρος άσκησης της κοινωνικής πολιτικής άλλα και της κρατικής μέριμνας υπέρ του οικονομικά αδύναμου πολίτη. Συγκεκριμένα δικαιούχοι αδειών στις λαϊκές αγορές ήταν ανέκαθεν άνεργοι, πρόσφυγες, φτωχοί κ.λ.π. Η άσκηση αυτή εκ μέρους του Κράτους της Κοινωνικής Πολιτικής του στο χώρο των λαϊκών αγορών εξαιρεί το χώρο αυτό από την εφαρμογή της οδηγίας 123/2006, όπως εξάλλου προβλέπει και η ίδια η οδηγία. Η δραστηριοποίηση φυσικών προσώπων στο χώρο των λαϊκών αγορών είναι αποτέλεσμα της συνταγματικής επιταγής για την Κρατική Πρόνοια και του δικαιώματος του εργάζεσθαι. Το Κράτος στα πλαίσια της κοινωνικής του πολιτικής διαθέτει για τον οικονομικά αδύναμο πολίτη θέση εργασίας. Η άσκηση της Κοινωνικής αυτής πολιτικής είχε και έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει το δικαίωμα κανένας επιχειρηματίας, έμπορος, δικηγόρος ή γιατρός να ασκήσει το επάγγελμα του πωλητή λαϊκών αγορών, διότι οι άδειες δίνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά και που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ασκήσουν άλλο ατομικό επάγγελμα. Το Κράτος πρέπει να συνεχίσει να μεριμνά για τους οικονομικά αδύναμους, φτωχούς και ανέργους και να διαθέτει γι’ αυτούς θέσεις εργασίας. Επιτακτική γίνεται η ανάγκη αυτή στις μέρες μας όπου οι άνεργοι και οι οικονομικά αδύναμοι έχουν πολλαπλασιαστεί.
3. ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ.
Ο θεσμός των λαϊκών αγορών περικλείει δύο κατηγορίες άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας :
– Τους επαγγελματίες πωλητές
– Τους αγρότες – λιανοπωλητές των αυτοπαραγώμενων προϊόντων.
Η πρόσβαση των ενδιαφερομένων για δραστηριοποίηση στους χώρους των λαϊκών αγορών είναι ελεύθερη. Για τους μεν επαγγελματίες έχουν εκδοθεί τα τελευταία 10 χρόνια μόνο στον ΟΛΑΑΠ σχεδόν 1500 άδειες σε σύνολο δραστηριοποιουμένων 3800. Για τους μεν παραγωγούς όλοι οι αιτούντες εγκαταστάθηκαν επαγγελματικώς.
Η ανάγκη προκήρυξης των νέων αδειών προκύπτει γιατί οι λαϊκές έχουν συγκεκριμένο χώρο λειτουργίας και συγκεκριμένες αριθμητικές θέσεις εγκατάστασης επαγγελματικής δραστηριότητας. Σε αυτή μάλιστα την κατεύθυνση για λόγους δημόσιου συμφέροντος και η πρόσφατη νομοθεσία του «Καλλικράτη», προσδιόρισε τόσο την αρχή αδειοδότησης όσο και την αρχή εγκατάστασης κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας στις λαϊκές αγορές (δήμοι – περιφέρειες) (ΟΛΑΑΠ – ΟΛΑΘ για περιφέρεια Αττικής – Θεσσαλονίκης).
Θεωρούμε λοιπόν ότι τα επαγγέλματα που δραστηριοποιούνται στις λαϊκές αγορές αδειοδοτούνται ελεύθερα με μόνο αντικειμενικό περιορισμό την ύπαρξη του αναγκαίου για τη λειτουργία τους χώρου. Αυτός ο αντικειμενικός λόγος, οδηγεί και στην αναλογικότητα των υπό έκδοση νέων αδειών, θεσπίζοντας κοινωνικά κριτήρια, τα οποία υπαγορεύονται από λόγους δημόσιου συμφέροντος, την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
4. ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ.
Α) ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση από την άποψη των επιπτώσεων τα επαγγέλματα που απαιτούν διοικητικές άδειες δημιουργούν διοικητικό κόστος. Για το χώρο των λαϊκών αγορών δεν ισχύει όμως η συγκεκριμένη διαπίστωση αφού οι λαϊκές αγορές διοικούνται μεν από ένα, από το Κράτος, ελεγχόμενο Οργανισμό, πλην όμως ο Οργανισμός αυτός είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και δεν επιβαρύνει το Κράτος με δαπάνες λειτουργίας και διοίκησης.
Β) Ανταγωνισμός και Μονοπώλιο.
Είναι διαπιστωμένο και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο μεγάλος ανταγωνισμός που επικρατεί στο χώρο των λαϊκών αγορών έχει οδηγήσει τις λαϊκές αγορές να είναι η φθηνότερη και ποιοτικότερη αγορά, σε σχέση με τις ανταγωνιστικές αγορές ομοειδών προϊόντων, αφού υπάρχει εκτεταμένος εσωτερικός ανταγωνισμός που μειώνει τις τιμές, και εξυπηρετεί έτσι επαρκώς το καταναλωτικό κοινό.
Από την άλλη αποκλείονται μονοπωλιακές τάσεις και συναφή φαινόμενα που συρρικνώνουν και περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
Στην προσπάθεια, ακόμα περισσότερης απελευθέρωσης της δυνατότητας εγκατάστασης επαγγελματικής δραστηριότητας, στους χώρους των λαϊκών αγορών πρέπει η έκδοση άδειας και η θέση εγκατάστασης να γίνεται με την ίδια διοικητική πράξη και να αφορά το σύνολο των πωλητών.
Γ) Κατηγοριοποίηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων.
Για λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος που ανάγονται κατά κύριο λόγο στην προστασία του Καταναλωτή και πλήρωσης της απαίτησης της αρχής της αναλογικότητας, στις λαϊκές αγορές υπάρχει διαχωρισμός της επαγγελματικής δραστηριότητας διάθεσης είδους αγαθών. Ειδικότερα η κατηγοριοποίηση αυτή γίνεται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, την αναλογικότητα των δραστηριοποιημένων ως προς τις διαθέσιμες θέσεις επαγγελματικής δραστηριότητας, την ένταση του ανταγωνισμού, και την επάρκεια των διατιθέμενων αγαθών. Ως εκ τούτου, κρίνεται αναγκαίο να υπάρχουν κατηγορίες επαγγελματιών ως προς τα διατιθέμενα προϊόντα.
Δ) Δραστηριοποίηση με την μορφή εταιριών.
Οι άδειες των πωλητών λαϊκών αγορών, λόγω της άσκησης κοινωνικής πολιτικής (άνεργοι, πολύτεκνοι, απεξαρτημένοι, παλιννοστούντες κλπ.), υπαγορεύει την έκδοση τους σε φυσικά πρόσωπα, που πληρούν τις προϋποθέσεις. Για το λόγο αυτό δεν προβλέπεται η έκδοση αδειών σε εταιρίες, ή η άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας σε εταιρική μορφή. Υπάρχει όμως και άλλη αιτία που οδήγησε σε αυτή την πρόβλεψη ; Η ύπαρξη εταιριών μέσα στις λαϊκές αγορές, λόγω του περιορισμένου χώρου τους, θα υποπολλαπλασίαζε ποσοτικά τον αριθμό των εν δυνάμει ανταγωνιστών, και θα δημιουργούσε μονοπωλιακές τάσεις εκτοπισμό των «αδυνάτων» και συναφή φαινόμενα. Από την υποχρέωση μάλιστα των εταιριών να τηρούν τους φορολογικούς και εργασιακούς νόμους, θα προέκυπτε υψηλότερο κόστος λειτουργίας που θα μετακυλιόταν στον καταναλωτή και έτσι θα κινδύνευε το συγκριτικό πλεονέκτημα των λαϊκών αγορών, που βασίζεται στην ανάγκη του βιοπορισμού των αδειούχων, την υπερεργασία τόσο των ιδίων όσο και των μελών της οικογένειάς τους, στην εντατικοποίηση της δραστηριότητάς τους και στις δεξιότητες που αναπτύσσουν με την πάροδο των χρόνων.
Για τους λόγους αυτούς πρέπει οι αδειούχοι πωλητές λαϊκών αγορών (φυσικά πρόσωπα), να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται με την μορφή της ατομικής επιχείρησης ή της μονοπρόσωπης ΕΠΕ. Η δε, προϋπόθεση για την απόκτηση της άδειας, της υπαγωγής τους δηλαδή, σε κάποιο από τα κοινωνικά κριτήρια που θέτει ο νομοθέτης, υπαγορεύει ότι σε όλη τη διάρκεια της άσκησης της δραστηριότητας αυτής δεν θα μπορεί να ασκήσει καμία άλλη παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα, γιατί έτσι αίρεται η προϋπόθεση κτήσης της άδειάς τους.
Ε) Κατάργηση του γεωγραφικού περιορισμού.
Το σημερινό διοικητικό καθεστώς έκδοσης αδειών και τοποθέτησης σε θέσεις άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, αποκλείει την εγκατάσταση σε περισσότερα του ενός γεωγραφικού διαμερίσματος. Κρίνεται λοιπόν αναγκαία η ύπαρξη ενός φορέα αδειοδότησης και εγκατάστασης για το υπαίθριο εμπόριο για όλη την επικράτεια. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά το παρελθόν οι Δήμοι μέσω των δημάρχων ως αδειοδοτούσα αρχή, για να ικανοποιήσουν προεκλογικές υποσχέσεις ή για λόγους ψηφοθηρίας, εξέδιδαν αφειδώς και ανέλεγκτα άδειες με αποτέλεσμα τον υπερκορεσμό των επαγγελματιών.
Σε κάθε περίπτωση με βάση τα ανωτέρω, είναι απαραίτητη όχι μόνο η έκδοση επαγγελματικής αδείας αλλά και η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος για το επάγγελμα και το χώρο του πωλητή λαϊκών αγορών.
O ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΚΑΡΑΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΔΕΡΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ
1. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πωλητών Λαϊκών Αγορών με πρωτοβουλίες που ανέλαβε κατά το χρονικό διάστημα το 2009 και το έτος 2010 και με αφορμή την ψήφιση των νομοσχεδίων του Καλλικράτη και του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων ήδη έχει συμφωνήσει με το Υπουργείο Ανάπτυξης, το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο και το Υπουργείο Εσωτερικών για τις τροποποιήσεις που πρέπει να λάβουν χώρα προκειμένου να προσαρμοστεί η ελληνική νομοθεσία που αφορά το επάγγελμα και το χώρο του πωλητή λαϊκών αγορών στο Κοινοτικό Δίκαιο. Ήδη οι τροποποιητικές διατάξεις έχουν γίνει αποδεκτές από τα δύο προαναφερόμενα υπουργεία ενώ αναμένεται να γίνουν αποδεκτές και από το αρμόδιο Υπουργείο Οικονομικών. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου περί ενσωμάτωσης της οδηγίας 123/2006 στο ελληνικό δίκαιο.
2. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να υπαχθεί το επάγγελμα του πωλητή λαϊκών αγορών στο επικείμενο νομοσχέδιο είναι διότι ο χώρος των λαϊκών αγορών, από το 1920 που δημιουργήθηκαν οι λαϊκές αγορές μέχρι και σήμερα είναι χώρος άσκησης της κοινωνικής πολιτικής άλλα και της κρατικής μέριμνας υπέρ του οικονομικά αδύναμου πολίτη. Συγκεκριμένα δικαιούχοι αδειών στις λαϊκές αγορές ήταν ανέκαθεν άνεργοι, πρόσφυγες, φτωχοί κ.λ.π. Η άσκηση αυτή εκ μέρους του Κράτους της Κοινωνικής Πολιτικής του στο χώρο των λαϊκών αγορών εξαιρεί το χώρο αυτό από την εφαρμογή της οδηγίας 123/2006, όπως εξάλλου προβλέπει και η ίδια η οδηγία. Η δραστηριοποίηση φυσικών προσώπων στο χώρο των λαϊκών αγορών είναι αποτέλεσμα της συνταγματικής επιταγής για την Κρατική Πρόνοια και του δικαιώματος του εργάζεσθαι. Το Κράτος στα πλαίσια της κοινωνικής του πολιτικής διαθέτει για τον οικονομικά αδύναμο πολίτη θέση εργασίας. Η άσκηση της Κοινωνικής αυτής πολιτικής είχε και έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει το δικαίωμα κανένας επιχειρηματίας, έμπορος, δικηγόρος ή γιατρός να ασκήσει το επάγγελμα του πωλητή λαϊκών αγορών, διότι οι άδειες δίνονται σε ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά και που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ασκήσουν άλλο ατομικό επάγγελμα. Το Κράτος πρέπει να συνεχίσει να μεριμνά για τους οικονομικά αδύναμους, φτωχούς και ανέργους και να διαθέτει γι’ αυτούς θέσεις εργασίας. Επιτακτική γίνεται η ανάγκη αυτή στις μέρες μας όπου οι άνεργοι και οι οικονομικά αδύναμοι έχουν πολλαπλασιαστεί.
3. ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ.
Ο θεσμός των λαϊκών αγορών περικλείει δύο κατηγορίες άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας :
– Τους επαγγελματίες πωλητές
– Τους αγρότες – λιανοπωλητές των αυτοπαραγώμενων προϊόντων.
Η πρόσβαση των ενδιαφερομένων για δραστηριοποίηση στους χώρους των λαϊκών αγορών είναι ελεύθερη. Για τους μεν επαγγελματίες έχουν εκδοθεί τα τελευταία 10 χρόνια μόνο στον ΟΛΑΑΠ σχεδόν 1500 άδειες σε σύνολο δραστηριοποιουμένων 3800. Για τους μεν παραγωγούς όλοι οι αιτούντες εγκαταστάθηκαν επαγγελματικώς.
Η ανάγκη προκήρυξης των νέων αδειών προκύπτει γιατί οι λαϊκές έχουν συγκεκριμένο χώρο λειτουργίας και συγκεκριμένες αριθμητικές θέσεις εγκατάστασης επαγγελματικής δραστηριότητας. Σε αυτή μάλιστα την κατεύθυνση για λόγους δημόσιου συμφέροντος και η πρόσφατη νομοθεσία του «Καλλικράτη», προσδιόρισε τόσο την αρχή αδειοδότησης όσο και την αρχή εγκατάστασης κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας στις λαϊκές αγορές (δήμοι – περιφέρειες) (ΟΛΑΑΠ – ΟΛΑΘ για περιφέρεια Αττικής – Θεσσαλονίκης).
Θεωρούμε λοιπόν ότι τα επαγγέλματα που δραστηριοποιούνται στις λαϊκές αγορές αδειοδοτούνται ελεύθερα με μόνο αντικειμενικό περιορισμό την ύπαρξη του αναγκαίου για τη λειτουργία τους χώρου. Αυτός ο αντικειμενικός λόγος, οδηγεί και στην αναλογικότητα των υπό έκδοση νέων αδειών, θεσπίζοντας κοινωνικά κριτήρια, τα οποία υπαγορεύονται από λόγους δημόσιου συμφέροντος, την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
4. ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ.
Α) ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.
Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση από την άποψη των επιπτώσεων τα επαγγέλματα που απαιτούν διοικητικές άδειες δημιουργούν διοικητικό κόστος. Για το χώρο των λαϊκών αγορών δεν ισχύει όμως η συγκεκριμένη διαπίστωση αφού οι λαϊκές αγορές διοικούνται μεν από ένα, από το Κράτος, ελεγχόμενο Οργανισμό, πλην όμως ο Οργανισμός αυτός είναι αυτοχρηματοδοτούμενος και δεν επιβαρύνει το Κράτος με δαπάνες λειτουργίας και διοίκησης.
Β) Ανταγωνισμός και Μονοπώλιο.
Είναι διαπιστωμένο και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο μεγάλος ανταγωνισμός που επικρατεί στο χώρο των λαϊκών αγορών έχει οδηγήσει τις λαϊκές αγορές να είναι η φθηνότερη και ποιοτικότερη αγορά, σε σχέση με τις ανταγωνιστικές αγορές ομοειδών προϊόντων, αφού υπάρχει εκτεταμένος εσωτερικός ανταγωνισμός που μειώνει τις τιμές, και εξυπηρετεί έτσι επαρκώς το καταναλωτικό κοινό.
Από την άλλη αποκλείονται μονοπωλιακές τάσεις και συναφή φαινόμενα που συρρικνώνουν και περιορίζουν τον ανταγωνισμό.
Στην προσπάθεια, ακόμα περισσότερης απελευθέρωσης της δυνατότητας εγκατάστασης επαγγελματικής δραστηριότητας, στους χώρους των λαϊκών αγορών πρέπει η έκδοση άδειας και η θέση εγκατάστασης να γίνεται με την ίδια διοικητική πράξη και να αφορά το σύνολο των πωλητών.
Γ) Κατηγοριοποίηση επαγγελματικών δραστηριοτήτων.
Για λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος που ανάγονται κατά κύριο λόγο στην προστασία του Καταναλωτή και πλήρωσης της απαίτησης της αρχής της αναλογικότητας, στις λαϊκές αγορές υπάρχει διαχωρισμός της επαγγελματικής δραστηριότητας διάθεσης είδους αγαθών. Ειδικότερα η κατηγοριοποίηση αυτή γίνεται για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, την αναλογικότητα των δραστηριοποιημένων ως προς τις διαθέσιμες θέσεις επαγγελματικής δραστηριότητας, την ένταση του ανταγωνισμού, και την επάρκεια των διατιθέμενων αγαθών. Ως εκ τούτου, κρίνεται αναγκαίο να υπάρχουν κατηγορίες επαγγελματιών ως προς τα διατιθέμενα προϊόντα.
Δ) Δραστηριοποίηση με την μορφή εταιριών.
Οι άδειες των πωλητών λαϊκών αγορών, λόγω της άσκησης κοινωνικής πολιτικής (άνεργοι, πολύτεκνοι, απεξαρτημένοι, παλιννοστούντες κλπ.), υπαγορεύει την έκδοση τους σε φυσικά πρόσωπα, που πληρούν τις προϋποθέσεις. Για το λόγο αυτό δεν προβλέπεται η έκδοση αδειών σε εταιρίες, ή η άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας σε εταιρική μορφή. Υπάρχει όμως και άλλη αιτία που οδήγησε σε αυτή την πρόβλεψη ; Η ύπαρξη εταιριών μέσα στις λαϊκές αγορές, λόγω του περιορισμένου χώρου τους, θα υποπολλαπλασίαζε ποσοτικά τον αριθμό των εν δυνάμει ανταγωνιστών, και θα δημιουργούσε μονοπωλιακές τάσεις εκτοπισμό των «αδυνάτων» και συναφή φαινόμενα. Από την υποχρέωση μάλιστα των εταιριών να τηρούν τους φορολογικούς και εργασιακούς νόμους, θα προέκυπτε υψηλότερο κόστος λειτουργίας που θα μετακυλιόταν στον καταναλωτή και έτσι θα κινδύνευε το συγκριτικό πλεονέκτημα των λαϊκών αγορών, που βασίζεται στην ανάγκη του βιοπορισμού των αδειούχων, την υπερεργασία τόσο των ιδίων όσο και των μελών της οικογένειάς τους, στην εντατικοποίηση της δραστηριότητάς τους και στις δεξιότητες που αναπτύσσουν με την πάροδο των χρόνων.
Για τους λόγους αυτούς πρέπει οι αδειούχοι πωλητές λαϊκών αγορών (φυσικά πρόσωπα), να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται με την μορφή της ατομικής επιχείρησης ή της μονοπρόσωπης ΕΠΕ. Η δε, προϋπόθεση για την απόκτηση της άδειας, της υπαγωγής τους δηλαδή, σε κάποιο από τα κοινωνικά κριτήρια που θέτει ο νομοθέτης, υπαγορεύει ότι σε όλη τη διάρκεια της άσκησης της δραστηριότητας αυτής δεν θα μπορεί να ασκήσει καμία άλλη παράλληλη επαγγελματική δραστηριότητα, γιατί έτσι αίρεται η προϋπόθεση κτήσης της άδειάς τους.
Ε) Κατάργηση του γεωγραφικού περιορισμού.
Το σημερινό διοικητικό καθεστώς έκδοσης αδειών και τοποθέτησης σε θέσεις άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας, αποκλείει την εγκατάσταση σε περισσότερα του ενός γεωγραφικού διαμερίσματος. Κρίνεται λοιπόν αναγκαία η ύπαρξη ενός φορέα αδειοδότησης και εγκατάστασης για το υπαίθριο εμπόριο για όλη την επικράτεια. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά το παρελθόν οι Δήμοι μέσω των δημάρχων ως αδειοδοτούσα αρχή, για να ικανοποιήσουν προεκλογικές υποσχέσεις ή για λόγους ψηφοθηρίας, εξέδιδαν αφειδώς και ανέλεγκτα άδειες με αποτέλεσμα τον υπερκορεσμό των επαγγελματιών.
Σε κάθε περίπτωση με βάση τα ανωτέρω, είναι απαραίτητη όχι μόνο η έκδοση επαγγελματικής αδείας αλλά και η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος για το επάγγελμα και το χώρο του πωλητή λαϊκών αγορών.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΡΑΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΡΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Για ποιά Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας
μιλάμε κύριε Παπακωνσταντίνου; Εγώ, σαν νέος επιστήμονας Φαρμακοποιός, δεν απολαμβάνω εντελώς καμία επαγγελματική ελευθερία. Το φαρμακευτικό επάγγελμα στην Ελλάδα (που υπηρέτησα ως Στρατιώτης και στηρίζω ως φορολογούμενος) είναι «κλειστό» και διέπεται, παράνομα και αντισυνταγματικά (απόφαση Ολομέλειας ΣτΕ υπ’ αριθμ. 3665/2005), από πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια, άσχετα με τα απαραίτητα επιστημονικά προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι Φαρμακοποιός.
Επικαλείστε αξιότιμε κύριε Υπουργέ Οικονομικών ότι, με το παρόν Νομοσχέδιο ρυθμίζεται η κατάργηση όλων των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση και την άσκηση όλων των επαγγελμάτων. Πώς γίνεται αυτό κύριε Παπακωνσταντίνου στην περίπτωση μου και στις περιπτώσεις δεκάδων εκατοντάδων ανέργων νέων Φαρμακοποιών, οι οποίοι δεν μπορούν ελεύθερα να ανοίξουν το δικό τους Φαρμακείο. Είναι ή δεν είναι αδικαιολόγητος ο «κληρονομικός» τρόπς μεταβίβασης των αδειών φαρμακείων απο γονείς φαρμακοποιούς σε τέκνα τους φαρμακοποιύς; Γιατί λοιπόν δεν προβλέπεται η κατάργηση της «κληρονομικής» μεταβίβασης των αδειών φαρμακείων; Είναι ή δεν είναι αδικαιολόγητη η παράνομη πώληση, από παλιούς Φαρμακοποιούς, κρατικών αδειών ίδρυσης φαρμακείων; Γιατί δνε βάζετε ένα τέλος σε αυτή την αλητεία; Γιατί το κράτος επιτρέπει σε ιδιώτες (φαρμακοποιύς) να αποφασίζουν για το ποιός νέος Φαρμακοποιός θα πάρει μία κρατική άδια ίδρυσης φαρμακείου;
Σήμερα υπάρχουν μόνο δύο (2) τρόποι να έχει κάποιος Φαρμακοποιός το δικό του Φαρμακείο:
Α) Άν είναι παιδί παλιού φαρμακοποιύ θα κληρονομίσει την άδεια ίδρυσης του φαρμακείου και έτσι θα έχει πρόσβαση στο επάγγελμα.
Β) Άν δεν είναι παιδί παλιού φαρμακοποιού με φαρμακείο και έχει 300.000 ευρώ, μπορεί να αγοράσει (παράνομα) μία κρατική άδεια ίδρυσης φαρμακείου από υπάρχον φαρμακείο, σε περίπτωση δηλαδή που ο παλιός ιδιοκτητης φαρμακοποιός βγεί στη σύνταξη και πωλήσει (παράνομα) την κρατική άδεια που έλαβε κάποτε δωρεάν απο τη Νομαρχία.
Εγώ λοιπόν κ. Υπουργέ που δεν ανήκω στις πιο πάνω προνομιούχες τάξεις, πώς, σύμφωνα με το Νομοσχέδιο του «ανοίγματος» θα έχω ελεύθερη πρόσβαση στην άσκηση του επαγγέλματος που επέλεξα και σπούδαζα; Πώς;
ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΕΝΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ (Ο Α. ΛΟΒΕΡΔΟΣ) ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ (Ο Π.Φ.Σ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ) ΝΑ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΣΕΣ.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΓΙΩΝΑ, ΤΟΥ ΛΟΥΡΑΝΤΟΥ, ΤΟΥ ΚΟΥΒΑΡΗ, ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ, ΤΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ, ΤΟΥ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΣΙΑΔΗ, ΤΟΥ ΑΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ, ΤΟΥ ΤΙΜΟΣΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΦΑΣΙΣΤΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ, ΟΛΑ ΤΑ «ΚΛΕΙΣΤΑ» ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ «ΑΝΟΙΓΟΥΝ» ΠΛΗΡΩΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ-ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ «ΚΛΕΙΝΕΤΕ» ΠΛΗΡΩΣ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΙΩΝ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ;
Ο φαρμακοποιός είναι επιστήμονας που το πρόγραμμα σπουδών του είναι πενταετές.
Έχει δικαίωμα να εργαστεί τόσο στην βιομηχανία όσο και σε κάποιο φαρμακείο κρατικό η ιδιωτικό. Στην πραγματικότητα το ιδιωτικό φαρμακείο δεν είναι ιδιωτικό. Ιδιωτικά είναι τα κεφάλαια κίνησης του φαρμακείου που τα συνεισφέρει ο φαρμακοποιός.
Επομένως η άδεια λειτουργίας είναι κρατική περιουσία την οποία παραδίδει το κράτος στον φαρμακοποιό προς όφελος του κοινωνικού συνόλου καλύπτοντας πολλές φορές τρύπες του συστήματος(απουσία ιατρών). Από την στιγμή που μιλάμε για κρατική περιουσία ο ορος που χρησιμοποιούν οι τεχνοκράτες-βιομήχανοι για ελεύθερη αγορά στον χώρο του φαρμακείου δεν υφίσταται . Επομένως το κράτος έχει κάθε δικαίωμα να επιβάλει τους δικούς του όρους λειτουργίας για τα φαρμακεία προσαρμοσμένα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.
Τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια επιβλήθηκαν από την Ε.Ε με νόμο του 91 με ημερομηνία έναρξης την 01/01/1997 επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ .στα πλαίσια της προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή.
Για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του φαρμακείου δηλαδή για την ίδρυση φαρμακείου από φαρμακοποιό υπάρχει τελεσίδικη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου τον περασμένο Μάιο που δικαιώνει τους φαρμακοποιούς.
Όσο για της αγοροπωλησίες που τόσος λόγος γίνετε στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για μια πράξη εξαγοράς του αποθέματος φαρμάκων και του τζίρου του φαρμακείου που έχει προέρθει από 35 χρόνια εργασίας του φαρμακοποιού . Όλη αυτή η πράξη είναι νόμιμη γιατί ο νέος υπεύθυνος φαρμακοποιός είναι υποχρεωμένος να πληρώσει στην εφορία φόρο που είναι Ισσός με το 20% του μέσου όρου του συνολικού τζίρου της τελευταίας πενταετίας .
ΚΥΡΛΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ -ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ
ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ ΙΣΟΙ.
Με το άρθρο 1 του προσχεδίου νόμου (εφεξής ΠρσχΝ) αναγνωρίζεται νομοθετικά η αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας, που, ούτως ή άλλως, κατοχυρώνεται συνταγματικά, όπως επισημαίνεται στην εισηγητική έκθεση του προσχεδίου νόμου (εφεξής ΕισΕ). Υπ’ αυτήν την έννοια η απλή αναφορά στην ύπαρξη της αρχής στο άρθ. 1 § 1 ΠρσχΝ στερείται κανονιστικού περιεχομένου και, ως εκ τούτου, δεν δικαιολογεί την ύπαρξη της διάταξης. Περαιτέρω, η αναγνώριση στο άρθ. 1 § 2 ΠρσχΝ της αρχής της επαγγελματικής ελευθερίας ως ερμηνευτικού κριτηρίου των διατάξεων που διέπουν τα διάφορα επαγγέλματα, πέραν του ότι συνιστά της αυτονόητης σύμφωνης με το Σύνταγμα συστηματικής ερμηνείας των νόμων, περισσότερο περιπλέκει την κατάσταση, από τη στιγμή που δεν αποτυπώνεται νομοθετικά το περιεχόμενό της έννοιας της επαγγελματικής ελευθερίας. Αντίθετα, ο νομοθετικός προσδιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας θα ήταν όχι μόνο δικαιολογημένος, αφού συνιστά την κεντρική έννοια επί της οποίας δομείται στο σύνολό του το ΠρσχΝ, αλλά θα συνέβαλλε ουσιαστικά στην ερμηνεία των λοιπών διατάξεων.
Ο κοινός τόπος, λοιπόν, για την έννοια της επαγγελματικής ελευθερίας είναι ότι οι προϋποθέσεις για την άσκηση ενός επαγγέλματος, ο τρόπος και το περιεχόμενο άσκησής του προσδιορίζονται με κριτήρια τη φύση και τη λειτουργία του, π.χ. από τη στιγμή που το επάγγελμα-λειτούργημα του δικηγόρου έχει να κάνει με τη συμμετοχή σε διαδικασίες εφαρμογής του νόμου και τη σύνταξη πράξεων με βάση αυτόν, θα πρέπει ο δικηγόρος να διαθέτει την απαιτούμενη νομική παιδεία, δηλ. τουλάχιστον βασικό τίτλο σπουδών με αντικείμενο τα νομικά. Περαιτέρω όροι και περιορισμοί μπορούν να τεθούν, εφόσον υπαγορεύονται από υπέρτερο λόγο δημοσίου συμφέροντος που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί αλλιώς, π.χ. η ύπαρξη σταθερής επαγγελματικής εγκατάστασης του δικηγόρου υπαγορεύεται αφενός από την ανάγκη άσκησης εποπτείας, καθώς σε διαφορετική δεν θα μπορούσε να συνδεθεί σταθερά με ορισμένο επαγγελματικό σύλλογο και να ελεγθεί ως προς το περιεχόμενο της δραστηριότητάς του, αφετέρου για να αποφευχθεί η άγρα πελατών στα δημόσια καταστήματα, ιδίως στα δικαστήρια, που θα περιόριζε τη δυνατότητα ώριμης επιλογής συνηγόρου από τους υποψήφιους εντολείς (πρβλ. διατάξεις για την προστασία καταναλωτών στις συμβάσεις εκτός εμπορικού καταστήματος) και θα υποβίβαζε το επίπεδο παροχής υπηρεσιών σε αγοραίο με την επίφαση της έλλειψης σταθερής εγκατάστασης. Αντίθετα, δεν δικαιολογείται από υπέρτερο λόγο δημοσίου συμφέροντος η απαγόρευση πρόσθετης επαγγελματικής εγκατάστασης του επαγγελματία, εφόσον θα δηλωνόταν στις εποπτικές αρχές του επαγγέλματος και θα τηρούνταν κι εκεί οι όροι για την άσκησή του, καθώς δεν θα εμπόδιζε την ομαλή άσκηση κρατικής εποπτείας.
Ακόμα θα πρέπει να επισημανθεί ότι η διάζευξη στο αντικείμενο ερμηνείας με βάση την αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας που επιχειρείται στο άρθ. 1 § 2 ΠρσχΝ πρέπει να εξαλειφθεί προς αποτροπή παρερμηνειών. Έτσι, η διατύπωση ότι «[ο]ι διατάξεις της ισχύουσας νομοθεσίας» πρέπει να ερμηνεύονται σε «αρμονία προς την αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας», ενώ «διατάξεις που προβλέπουν περιορισμούς … είναι στενώς ερμηνευτέες» δημιουργεί την εντύπωση ότι μόνο τα ισχύοντα κατά την είσοδο του ΠρσχΝ στην έννομη τάξη εναρμονίζονται με την αρχή της επαγγέλματικής ελευθερίας, ενώ όσα εισάγει το ίδιο και όσες ρυθμίσεις ακολουθήσουν είναι απλώς στενώς ερμηνευτέες, χωρίς να απαιτείται εναρμόνιση με την αρχή της επαγγέλματικής ελευθερίας, κάτι που αντίκειται στο ίδιο το Σύνταγμα που υπερισχύει των κοινών νόμων αδιακρίτως. Η οριοθέτηση του περιεχομένου της επαγγέλματικής ελευθερίας, για την οποία έγινε λόγος ανωτέρω, θα εξάλειφε την ανάγκη διττής αναφοράς και, συνεπώς τον κίνδυνο παρερμηνείας. Σε κάθε περίπτωση, αν επιλεγόταν η παρούσα διατύπωση του ΠρσχΝ ο επιθετικός προσδιορισμός «ισχύουσας» στη νομοθεσία είναι που δημιουργεί το πρόβλημα χωρίς να προσθέτει κανονιστικό περιεχόμενο, γιατί πάντοτε αντικείμενο ερμηνείας προς εφαρμογή συνιστούν οι διατάξεις που ισχύουν στο χρόνο της ερμηνείας. Κατά συνέπεια, η απαλοιφή του όρου «ισχύουσα» θα ομαλοποιούσε την κατάσταση με την τρέχουσα διατύπωση.
ΣΙΜΟΣ Ι. ΣΑΜΑΡΑΣ – Δικηγόρος
Υπ. Διδάκτορας Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών
http://www.nomologio.wordpress.com
Άρση των πληθυσμιακών περιορισμών.
Άρση των γεωγραφικών περιορισμών.
Κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας.
Κατάργηση της αγοραπωλησίας αδειών.
ολοι οι φαρμακοποιοι είναι νισοι και εχουν ισα δικαιωματα στην αγορα εργασιας και στην ιδρυση φαρμακειων, ελεος με τις φαρμακο-συντεχνιες του Λοβερδου…
Να απαγορευθεί με νόμο η πώληση των φαρμακείων.
Να ανοίξουν τώρα τα φαρμακεία.
Ντροπή η συντεχνία των κατεχόντων ,να εκβιάζει την Πολιτεία.
Τα πληθυσμιακά και γεωγραφικά όρια για την ίδρυση και τη λειτουργία νέων Φαρμακείων πρέπει να καταργηθούν τώρα, είναι παράνομα και αντισυνταγματικά. Το Σύνταγμα μας είναι ξεκάθαρ σε αυτό: η επαγγελματιή ελευθερία είναι δικαίωμα όλων των Ελλήνων πολιτών (αρθ. 5ο, παρ. 1η).
Επίσης υπάρχει απόφαση του ΣτΕ που απελευθερώνει πλήρως το φαρμακευτικό επάγγελμα για τους νέους επιστήμονες Φαρμακοποιούς χωρίς…
κανένα περιορισμό. Φυσικά ο αξιότιμος… κύριος… Ανδρέας Λοβέρδος επιμένει προκλητικά με την ανοχή μάλιστα του κυρίου Πρωθυππυργού, να προστατεύει με πάθος.. τα συμφέροντα των παλιών Φρμακοποιών και των παιδιών τους, λέγοντας μας ότι «ανοίγει» το επάγγελμα τους με λειτουργία των Φαρμακείων περισσότερες ημέρες! Σε λίγο θα ξεχάσουμε και τη μητρική μας γλώσσα με αυτά που ακούμε. Αυτό κύριε… Λοβέρδο είναι μια αγορανομική διάταξη για το ωράριο λειτουργίας των Φαρμακείων και όχι απελευθέρωση του φαρμακευτικού επαγγέλματος.
Ντροπή σας, παίζεται ψυχρά με το μέλλον, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια εκατοντάδων νέων επιστημόνων Φαρμακοποιών και να τους ειρονεύεστε ότι «άνοιξε» το επάγγελμα τους χωρίς να τους επιτρέπετε το αυτονόητο: να ανοίξουν το δικό τους Φαρμακείο. Ντροπή σας.
Αυτή είναι η αξιοπιστία… της Κυβέρνησης. Μιλάνε για οριζόντιο «άνοιγμα» όλων των «κλειστών» επαγγελμάτων από το καλοκαίρι και στο τέλος τα «ανοίγουν» όλα εκτός από αυτό των παλιών Φαρμακοπιών! Συγχαρητήρια κύριε Παπανδρέου για τον Υπουργό σας τον κύριο… Λοβέρδο, ο οποίος τα «βρήκε» όπως ψυχρά δηλώνει με τους παλιούς Φαρμακοποιούς (γατόνια) και σκέφτεται το μέλλον… του μετά απ’ την υπουργική του θητεία και το μέλλον… των τραπεζικών του λογαριασμών… με τη βοήθεια… φυσικά των ιδιοκτητών Φαρμακείων.
Και κάτι άλλο για κάποιον προηγούμενο, προφανώς αγράμματο: τα Φαρμακεία πρέπει να τα έχουν μόνο Φαρμακοποιοί, όπως τα Ιατρεία τα έχουν μόνο Ιατροί, τα δικηγορικά γραφεία μόνο Δικηγόροι κ.τ.λ.. Η εξήγηση νομίζω είναι περιττή. Η Φαρμακευτική Επιστήμη δεν είναι ούτε ταξί, ούτε φορτηγό φίλε μου μικρέ…
ΖΗΤΑΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ: ΠΛΗΡΕΣ «ΑΝΟΙΓΜΑ» ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ (ΚΑΙ ΜΟΝΟ) ΤΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΤΩΡΑ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ (4) ΧΡΟΝΙΑ. ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ» ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑ. Αφήστε «ήσυχα» τα SLK των παιδιών των παλιών Φαρμακοπιών!
> ΠΛΗΡΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ.
> ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ.
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ, ΟΠΩΣ ΕΚΡΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ (ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ 3665/2005).
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ.
> ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΙΩΝ ΣΤΗ «ΜΑΥΡΗ» ΑΓΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΔΕΣ.
Με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η προσωπική και οινομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα. Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και σκήσεως ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητας του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλει περιορισμούς, αναφερόμενους στην άσκηση ή και την επιλογή ορισμένου επαγγέλματος. Οι τασσσόμενοι όμως από το νόμο όροι και προϋποθέσεις επιλογής και ασκήσεως του επαγγέλματος είναι συνταγματικώς επιτρεπτοί, εφόσον ορίζονται γενικώς κατά τρόπο αντικειμενικό και δικαιολογούνται από αποχρώντες λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα της ρυθμιζόμενης επαγγελματικης δραστηριότητος. Η νομοθετική ρύθμιση που περιορίζει την ελευθερία αυτή, δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του οικονομικού συμφέροντος των ήδη ασκούντων συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα προς βλάβη εκείνων που ενδιαφέρονται να επιλέξουν ορισμένο επάγγελμα. Εξάλλου σύμφωνα με τη συνταγματικήα ρχή της αναλογικότητας, οι επιβαλλόμενοι από το νόμο περιορισμοί πρέπει να είναι πρόσφοροι και αναγκαίοι για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από τον νομοθέτη σκοπού δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος και να μην είναι δυσανάλογοι σε σχέση προς αυτόν. Ειδικότερα, όταν ο θεσπιζόμενος περιορισμός αφορά, όχι απλώς την άσκηση, αλλά την πρόσβαση στο επάγγελμα προσώπων που συγκεντρώνουν τα νόμιμα προσόντα, η αρχή της αναλογικότητας επιβάλλει να είναι εμφανής και σαφώς διαγνώσιμη η αναγκαιότητα επιβολής ενός τέτοιου εξαιρετικού περιορισμού για την επίτευξη του επιδιωκόμενου από το νόμο σκοπού.
Ενόψει των ανωτέρω, η θέσπιση με τον νόμο 1963/1991 πληθυσμιακών κριτηρίων για τη χορήγηση άδειας φαρμακείου, που αποσκοπεί, κατά την εισηγητική έκθεση του νόμου, στην εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των ήδη λειτουργούντων φαρμακείων και περαιτέρω στην προστασία της δημόσιας υγείας, δεν είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα.
………………………………………
Kαταργηση των πληθυσμιακων κριτηριων, οπως ισχυει για ολα τα επαγγελματα υγειας (ιατροι, οδοντιατροι) και οπως προβλεπεται για ολα τα κλειστα επαγγελματα. Το επαγγελμα του φαρμακοποιου, ειναι το μονο κλειστο επαγγελμα στο οποιο θα ισχυουν πληθυσμιακα κριτηρια. Δεν μπορει να αποτελει εξαιρεση, ούτε ανάμεσα στα άλλα επαγγέλματα υγείας, ούτε ανάμεσα στα άλλα κλειστά επαγγέλματα.
Αναμφίβολα, θα γνωρίζετε ήδη ότι το φαρμακευτικό επάγγελμα ανήκει στα λεγόμενα “κλειστά επαγγέλματα”. Υπόκειται δηλαδή σε μια πληθώρα περιορισμών, όσον αφορά την ίδρυση και λειτουργία φαρμακείων, που το καθιστούν ουσιαστικά κλειστό, παρά τις προσπάθειες των συνδικαλιστών του χώρου να πείσουν για το αντίθετο. Οι περιορισμοί οι οποίοι αναφέρθηκαν, είναι οι παρακάτω :
Α) Πληθυσμιακοί περιορισμοί (1 φαρμακείο ανά 1500 κατοίκους)
Β) Γεωγραφικοί περιορισμοί (ελάχιστη απόσταση 100-250 μ. από προϋπάρχοντα φαρμακεία, ανάλογα με τον πληθυσμό του δημοτικού διαμερίσματος)
Οι προαναφερθέντες περιορισμοί καθιστούν πρακτικά αδύνατη την ίδρυση νέων φαρμακείων σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας, όσο μικρή και αν είναι, όπου και αν αυτή βρίσκεται. Αυτό έχει ως συνέπεια τον αποκλεισμό ενός μεγάλου αριθμού νέων επιστημόνων, πτυχιούχων φαρμακοποιών, από τη δυνατότητα να ασκήσουν το επάγγελμά τους. Το αποτέλεσμα είναι, αρκετοί από αυτούς, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να υποαπασχολούνται (σε κάποιο φαρμακείο όπου αρκετοί δεν δηλώνονται καν με την ιδιότητα του πτυχιούχου φαρμακοποιού) ή να ετεροαπασχολούνται σε κάποια άλλη επαγγελματική (ξένη ως προς αυτούς) δραστηριότητα.
ΤΡΟΠΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ
Οι εναλλακτικές λύσεις, που έχει ένας νέος φαρμακοποιός ο οποίος επιθυμεί να ιδρύσει φαρμακείο σήμερα είναι οι εξής:
Α) Να του μεταβιβάσει ένας αποχωρών συνάδελφος τη δικιά του άδεια ιδρύσεως φαρμακείου. Έχει καθιερωθεί, οι αποχωρούντες φαρμακοποιοί να μεταβιβάζουν τις άδειες λειτουργίας των φαρμακείων τους έναντι αδρότατου χρηματικού αντιτίμου, που κυμαίνεται μεταξύ 300.000-500.000 ευρώ. Ο παλιός φαρμακοποιός σχηματίζει Ο.Ε. με το νέο φαρμακοποιό (για μία ημέρα συνήθως) και στη συνέχεια ο παλιός φαρμακοποιός αποχωρεί (την επόμενη ημέρα).
Οι ιδιοκτήτες φαρμακείων προσπαθούν να σας πείσουν ότι πουλάνε την επιχείρηση και όχι την άδεια. Σε κάθε κλειστό επάγγελμα αυτό που έχει αξία είναι η άδεια. Η άδεια είναι αυτή που εξασφαλίζει την είσοδο σε ένα προστατευμένο περιβάλλον εργασίας και όλα τα οφέλη που απορρέουν από αυτό. Η άδεια ιδρύσεως φαρμακείου εκδίδεται από τις Νομαρχίες, αποτελεί κρατική περιουσία, είναι προσωποπαγής και σύμφωνα με το νόμο πρέπει να επιστρέφει στην εκδούσα αρχή κατά τη συνταξιοδότηση. Οπότε, η κάθε αγοραπωλησία άδειας είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Επιπλέον, όσοι σήμερα συνταξιοδοτούνται την έλαβαν ΔΩΡΕΑΝ από το κράτος και είναι τουλάχιστον παράλογο να προβάλουν οικονομικές αξιώσεις για την μεταβίβασή της.
Ο εξαναγκασμός ενός νέου φαρμακοποιού σε αγορά της “επιχείρησης” αποχωρούντα φαρμακοποιού προκειμένου να ασκήσει τα επαγγελματικά του δικαιώματα, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να εγείρει έναν οικονομικό φραγμό στην είσοδο στο επάγγελμα. Όποιος έχει 300.000 ευρώ, έχει και το “δικαίωμα” να ανοίξει φαρμακείο.
Β) Να αναζητήσει μια περιοχή όπου, βάσει των περιορισμών του νόμου, δύναται να ιδρυθεί φαρμακείο. Η πραγματικότητα είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα τέτοια χωριά, που αφενός δεν επαρκούν για να απορροφήσουν όλους τους ενδιαφερόμενους, αφετέρου έχουν αριθμό κατοίκων που απέχει πολύ από το όριο που επαρκεί για τη βιωσιμότητα του φαρμακείου, σύμφωνα με τον ΠΦΣ. Αναφερόμαστε δηλαδή για χωριά των 300 κατοίκων, τη στιγμή που ο ΠΦΣ ωρύεται για την οριακή αναλογία του ενός φαρμακείου ανά 1.000 κάτοικους, με συνέπεια, να δημιουργείται αφ’ ενός ένα μη βιώσιμο οικονομικά φαρμακείο και αφ’ ετέρου ο Φαρμακοποιός να δραστηριοποιείται σε ένα χώρο, που δεν είναι της δικής του επιλογής αλλά επιβεβλημένο από άλλους.
Δυστυχώς, από τους ως άνω περιορισμούς εξαιρούνται τα τέκνα των φαρμακοποιών, που εκμεταλλευόμενα τη δυνατότητα της ελεύθερης μεταβίβασης της άδειας, αποκτούν το πλεονέκτημα της πρόσβασης στο επάγγελμα. Τόσο της επιχείρησης (επαγγελματικός χώρος, εξοπλισμός, ράφια, φάρμακα), κάτι που είναι θεμιτό καθώς αποτελούν ιδιοκτησιακά στοιχεία του αποχωρούντα φαρμακοποιού, όσο όμως και της άδειας, που αποτελεί δημόσιο αγαθό, μια και αφορά ένα ρυθμισμένο και προστατευμένο επάγγελμα και άρα θα έπρεπε να μην αποτελεί αντικείμενο ούτε αγοραπωλησίας, ούτε και ελεύθερης μεταβίβασης.
Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια προνομιούχα κάστα ανθρώπων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το επάγγελμα και τον χώρο ως προσωπικό τους φέουδο. Ο Σύλλογοι διαφημίζουν ακόμα και την μετανάστευση των παιδιών των φαρμακοποιών σε χώρες του εξωτερικού για σπουδές, προκειμένου οι “επιχειρήσεις” τους να μην αλλάξουν χέρια, όπως πολύ καθαρά φαίνεται στην διαφήμιση του Παν/μίου της Σλοβακίας, στο περιοδικό του Π.Φ.Σ. (http://www.pharmapublications.gr/fd/archive/FD_695_5_2010.pdf σελ.239). Αυτό δημιουργεί μια εικόνα ενός μη ευνομούμενου κράτους πυροδοτώντας κοινωνικές αντιδράσεις. Σε καμία πολιτισμένη χώρα του κόσμου δεν υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα στην εργασία. Μια Χώρα που κατήργησε δια δημοψηφίσματος την κληρονομική βασιλεία, για πόσο ακόμα θα ανέχεται κληρονομικά προνόμια μιας συντεχνίας;
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι οι άνθρωποι με τα δικά μας χαρακτηριστικά, δηλαδή πτυχιούχοι φαρμακοποιοί χωρίς φαρμακείο, δεν εκφραζόμαστε από κανένα συνδικαλιστικό όργανο με ουσιαστικό τρόπο. Φαίνεται σε κάθε στοιχείο που παρουσιάζουν, ότι φαρμακοποιοί είναι μόνο όσοι διαθέτουν φαρμακείο και αποκρύπτουν την παρουσία εκατοντάδων άνεργων, υποαπασχολούμενων, ετεροαπασχολούμενων φαρμακοποιών, οι οποίοι για εκείνους δεν υπάρχουν και επομένως δεν αξιώνουν καμία απαίτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Αντιμετωπιζόμαστε δε από τους ανά τη χώρα φαρμακευτικούς συλλόγους ως σφετεριστές, πράκτορες της βιομηχανίας και των αλυσίδων και εν γένει η ρίζα του κακού.
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ
Εμείς, οι χιλιάδες Πτυχιούχοι Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο προτείνουμε :
α) Άρση των πληθυσμιακών περιορισμών.
β) Άρση των γεωγραφικών περιορισμών.
γ) Κατάργηση της κληρονομικότητας της άδειας.
δ) Κατάργηση της αγοραπωλησίας αδειών.
ε) Δημιουργία ενιαίου Συνδικαλιστικού φορέα, με συμμετοχή όλων των ειδικοτήτων φαρμακοποιών, ώστε να εκφράζονται όλες οι φωνές και κανείς να μην νιώσει στο μέλλον αποκλεισμένος συνδικαλιστικά και να μην μπορεί να αρθρώσει ανάστημα και λόγο.
Με βάση τα παραπάνω, η άρση των πληθυσμιακών και γεωγραφικών περιορισμών, θα μπορούσε να ωφελήσει την χώρα :
1) Στην βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, από νέους Φαρμακοποιούς που θα εισάγουν καινοτόμες ιδέες στον χώρο και αναβάθμιση του επαγγέλματος
2) Δημιουργία καινούριων θέσεων εργασίας, για πτυχιούχους Φαρμακοποιούς και πτυχιούχους βοηθούς Φαρμακείων και μείωση της ανεργίας στον συγκεκριμένο αυτό χώρο
3) Αύξηση στο ΑΕΠ της χώρας (μελέτη ΙΟΒΕ)
4) Αποκατάσταση του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην επαγγελματική ελευθερία, με βάση το οποίο έκρινε το ΣτΕ όλους τους παραπάνω περιορισμούς ως αντισυνταγματικούς με την απόφαση 3665/2005
Δεν δεχόμαστε σε καμία περίπτωση την πρόταση του Π.Φ.Σ, για (δήθεν) αγορά ποσοστού 30% των φαρμακείων τους από άνεργους αδειούχους, αφ’ ενός γιατί αυτή η πρόταση αποτελεί έναν ελιγμό προκειμένου να διατηρηθούν τα συντεχνιακά τους προνόμια και αφ’ ετέρου, συνεχίζει την αιμορραγία των οικογενειών μας αγοράζοντας ποσοστά, προκειμένου να αποκατασταθούμε επαγγελματικά. Συντηρείτε δηλαδή το ίδιο καθεστώς αγοραπωλησίας αδειών, ίσως με διαφορετικό τρόπο, αλλά με την ίδια ουσία. Σε αυτήν την πρόταση, θα μας βρείτε κάθετα αντίθετους.
Αν έχετε σκοπό να κινηθείτε προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Το κριτήριο εισόδου στο επάγγελμα θα παραμείνει το ίδιο και θα περιορίζεται στο βαθμό συγγένειας και στο ύψος του τραπεζικού μας λογαριασμού. Άλλωστε και τώρα ο μόνος τρόπος για να μπεις στο επάγγελμα είναι να πληρώσεις. Άρα τι αλλάζει;
Παρακολουθώντας τις δηλώσεις σας, ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για το πραγματικό άνοιγμα του επαγγέλματος είναι ο φόβος αύξησης των φαρμακευτικών δαπανών. Αύξηση των δαπανών επιτυγχάνεται μονάχα αν ο φαρμακοποιός ΠΑΡΑΝΟΜΗΣΕΙ και καταφύγει σε κατευθυνόμενη συνταγογράφηση. Η λύση που προκρίνεται είναι η διατήρηση των αποκλεισμών λόγω αδυναμίας εντοπισμού των παρανομούντων; Σε καμία ευνομούμενη χώρα δεν μετατίθενται ποινικές ευθύνες, οι παρανομούντες έχουν ονοματεπώνυμο και χρέος της Πολιτείας είναι να τους οδηγήσει στη δικαιοσύνη. Ο νέος πτυχιούχος φαρμακοποιός δεν μπορεί να εμποδίζεται να εισέλθει στο επάγγελμα, πληρώνοντας τις αμαρτίες ενός ολόκληρου κλάδου, που δεν μπορούσε ή δεν ήθελε, να εξαλείψει φαινόμενα διαφθοράς στους κόλπους του.
Ζητάμε το αυτονόητο. ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ για όλους!!! Είναι καιρός να αποκατασταθεί μια αδικία ετών, που το μόνο που έχει επιτύχει είναι να κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και να οδηγεί εκατοντάδες ανθρώπους στην ανεργία.
Με εκτίμηση
Προσπαθούν κάποια συστρατευμένα ΜΜΕ να μας πείσουν ότι οι φαρμακοποιοί στην Ελλάδα είναι η γάγγραινα του συστήματος και ισχυρίζονται ότι αυξάνοντας τα φαρμακεία θα πέσει η φαρμακευτική δαπάνη. Ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό. Είτε πάρω 2 κουτιά ασπιρίνες από το ίδιο φαρμακείο είτε από 2 διαφορετικά το ίδιο ποσό θα πληρώσω!Και βγάζουν και ορισμένους φοιτητές να κάνουν δηλώσεις για το «πρόβλημά» τους και παραπονιούνται πώς θα πάνε να ανοίξουν φαρμακείο στο τάδε χωριό μακριά από τους γονείς τους και το σπίτι τους…και ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα σχολιάζαμε ότι στη σύγχρονη πραγματικότητα η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού είναι απαραίτητη για την αύξηση της παραγωγικότητας σε μια οικονομία, εδώ σιωπούμε. Βγάζουν ανθρώπους στις κάμερες να διαμαρτύρονται γιατί δε βρίσκουν κάθε μέρα φαρμακεία ανοικτά από το πρωί μέχρι το βράδυ και πάλι σιωπούν. Το φαρμακείο είναι ο πτυχιούχος φαρμακοποιός και μόνο αυτός, ούτε ο βοηθός από τα ΙΕΚ ούτε κανείς άλλος. Απαιτεί η κοινή γνώμη να δουλεύει ο φαρμακοποιός 7 μέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο? Αν ναι λυπάμαι για την κατάντια μας γιατί θα έρθει και η σειρά μας.
Το πρόβλημα στη φαρμακευτική δαπάνη είναι οι φαρμακοβιομηχανίες, τα νοσοκομεία και οι γιατροί. Οι φαρμακοβιομηχανίες γιατί πιέζουν για υπερσυνταγογράφηση , οι γιατροί που το αποδέχονται με το αζημίωτο και τα νοσοκομεία που τα έχουν ισοπεδώσει όλα στις προμήθειες. Εκεί γίνεται η μεγάλη «αρπαγή» και πληρώνουμε όλοι. Και το ερώτημα είναι: Αυτούς πώς θα τους διορθώσουμε? Αν το σύστημα κατήντησε σάπιο φταίει το κράτος που έιναι ανίκανο να ελέγξει και να αποδώσει ευθύνες.Το βιώνουμε κάθε μέρα.
Το άνοιγμα των φαρμακείων είναι καθαρά ένας επικοινωνιακός ελιγμός , για να κρύψουμε την ανικανότητά μας να διορθώσουμε τα πράματα. Πιθανότατα να κρύβεται και απώτερος σκοπός. Τα μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια πάντα θα προσπαθούν να κερδίσουν τη μερίδα του λέοντος στην οικονομία με το μικρότερο δυνατό κίνδυνο. Και τι πιο σίγουρο από το να αρπάξουν το μερίδιο από τον ¨Ελληνα φαρμακοποιό.Σε λίγα χρόνια όλοι ανεξαιρέτως θα δουλεύουμε για το κινεζικό, το γερμανικό , το αμερικάνικο κεφάλαιο με ένα μισθό της πείνας.
Αυτό θα κερδίσεις Έλληνα φοιτητή με τον «αγώνα» σου. Να καταντήσεις υπαλληλάκος και να λες «Yes sir!» (στα κινέζικα ίσως).
Δεν έχω καμία σχέση με το επάγγελμα του φαρμακοποιού και ενώ είχα σκοπό απλά να αναφερθώ με επιχείρηματα στα όσα αυθαίρετα ακούω από τον κάθε εντεταλμένο δημοσιογράφο, ο οποίος έσκυψε το κεφάλι όταν ο εκδότης του τον πίεσε να γράψει για το κυριακάτικο φύλλο προσφάτως…, ωστόσο παρασύρθηκα γιατί με πνίγει να βλέπω λαμόγια να τη βγάζουν καθαρή ενώ έχουν κατακλέψει το κράτος και εμείς να ασχολούμαστε με ανούσια πράματα.
Αναρωτιέμαι τι νόημα έχει η διαβούλευση, αφού στην ουσία δεν υπάρχει διάλογος.
Τουλάχιστον ας είμαστε ειλικρινείς.