Με τις διατάξεις του άρθρου αυτού, εναρμονίζεται η ελληνική νομοθεσία περί Φ.Π.Α με τις διατάξεις της Οδηγίας 2009/162/ΕΕ και της Οδηγίας 2009/69/ΕΚ, οι οποίες τροποποιούν τις διατάξεις της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ περί του κοινού συστήματος φόρου προστιθέμενης αξίας. Η υιοθέτηση του προτεινόμενου άρθρου είναι αναγκαία, προκειμένου να επέλθουν νομοτεχνικές βελτιώσεις στην εθνική νομοθεσία έτσι ώστε να εναρμονιστεί πλήρως με την αντίστοιχη κοινοτική.
Συγκεκριμένα:
α) Η Οδηγία 2006/112/ΕΚ αποτελεί κωδικοποίηση – αναδιατύπωση των διατάξεων της 6ης Οδηγίας Φ.Π.Α (Οδηγία 77/388/ΕΟΚ) που αφορά το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας.
β) Η Οδηγία 2009/162/ΕΕ τροποποιεί διάφορες διατάξεις της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ σχετικά με τα εξής θέματα:
την επέκταση του ειδικού συστήματος που εφαρμόζεται για το αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια,
την εξομοίωση των κοινών επιχειρήσεων που συστήνονται από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, με διεθνείς οργανισμούς, και
το δικαίωμα έκπτωσης Φ.Π.Α κατά την μικτή χρήση ακινήτων/ επενδυτικών αγαθών και υπηρεσιών.
γ) Η Οδηγία 2009/69/ΕΚ τροποποιεί την Οδηγία 2006/112/ΕΚ όσον αφορά τη φοροδιαφυγή που συνδέεται με την εισαγωγή.
Κατά συνέπεια, τροποποιούνται οι διατάξεις των άρθρων 5, 7, 11, 13, 14, 23, 27 και 30 του Κώδικα Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, ο οποίος κυρώθηκε με το ν. 2859/2000, όπως ισχύει, και όσον αφορά τις επιμέρους διατάξεις, αναφέρονται τα ακόλουθα:
Γίνονται οι απαραίτητες τεχνικές προσαρμογές σχετικά με τον τόπο φορολογίας του αερίου, της ηλεκτρικής ενέργειας, της θέρμανσης και ψύξης που παρέχονται μέσω δικτύων.
Ακόμα θεσπίζονται μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής του Φ.Π.Α σε κοινοτικό επίπεδο.
Η εισαγωγή αγαθών απαλλάσσεται από το φόρο προστιθέμενης αξίας (Φ.Π.Α) εάν ακολουθεί παράδοση ή μεταφορά των εν λόγω αγαθών σε υποκείμενο στον φόρο σε άλλο κράτος μέλος. Οι όροι υπό τους οποίους χορηγείται αυτή η απαλλαγή καθορίζονται από τα κράτη μέλη. Ωστόσο, η πείρα κατέδειξε ότι οι έμποροι εκμεταλλεύονται τη μη ομοιόμορφη εφαρμογή της απαλλαγής για να μην καταβάλλουν Φ.Π.Α για αγαθά που εισάγονται υπό αυτές τις περιστάσεις.
Για να αποφευχθεί αυτή η κατάχρηση θα πρέπει να καθοριστεί, για ορισμένες πράξεις σε κοινοτικό επίπεδο σύνολο στοιχειωδών όρων υπό τους οποίους εφαρμόζεται αυτή η απαλλαγή.
Στην περίπτωση αυτή, ορίζεται υποχρεωτικά ότι, ο τελικός αγοραστής εγκατεστημένος σε ένα κράτος – μέλος (π.χ. Βούλγαρος έμπορος) αγαθών που εισάγονται σε άλλο κράτος – μέλος (π.χ. στην Ελλάδα) από τρίτες χώρες (π.χ. από Κίνα) με τελικό προορισμό τη Βουλγαρία, πρέπει στη χώρα εισαγωγής (Ελλάδα) κατά τη στιγμή της εισαγωγής και προκειμένου να παρέχεται δικαίωμα απαλλαγής από τον Φ.Π.Α που οφείλεται για την εισαγωγή των αγαθών στην Ελλάδα, να παρέχει στην αρμόδια Αρχή:
α) Τον Α.Φ.Μ/Φ.Π.Α που του χορηγήθηκε στο κράτος – μέλος εγκατάστασής του, όπου είναι το κράτος – μέλος του τελικού προορισμού των αγαθών,
β) Τον Α.Φ.Μ/Φ.Π.Α που του χορηγήθηκε στο κράτος – μέλος της εισαγωγής των αγαθών ή τον Α.Φ.Μ/Φ.Π.Α που έχει λάβει για λογαριασμό του ο φορολογικός αντιπρόσωπός του, ο οποίος ορίζεται για το σκοπό αυτό.
Εξυπακούεται ότι πρέπει να αποδεικνύεται ότι τα αγαθά εγκαταλείπουν το Ελληνικό έδαφος προκειμένου να μεταφερθούν στη Βουλγαρία όπου κανονικά φορολογούνται.