1. Η Τράπεζα της Ελλάδος, ορίζεται ως αρμόδια αρχή επιφορτισμένη με την αδειοδότηση και την εποπτεία ιδρυμάτων μικροχρηματοδοτήσεων. Επίσης ασκεί τα καθήκοντα που προβλέπονται στα άρθρα 6 έως 19, στο άρθρο 21, στην παρ. 6 του άρθρου 22 και στο άρθρο 23, συμπεριλαμβανομένου του χειρισμού καταγγελιών σχετικών με τα εν λόγω άρθρα.
2.Η κατά την παρ.1 εποπτική αρμοδιότητα δεν συνεπάγεται αρμοδιότητα για την εποπτεία και των λοιπών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των ιδρυμάτων μικροχρηματοδοτήσεων πέραν της χορήγησης μικροχρηματοδοτήσεων. Στην εποπτική αρμοδιότητα της Τράπεζας της Ελλάδος δεν υπάγεται η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών του άρθρου 20.
3. Για την εφαρμογή του παρόντος οι αποφάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος λαμβάνονται και οι αρμοδιότητές της ασκούνται με πράξη της Εκτελεστικής Επιτροπής ή εξουσιοδοτημένου οργάνου σύμφωνα με το άρθρο 55Α του Καταστατικού της (Α’ 298).
4. Οι αποφάσεις της Τράπεζας της Ελλάδος που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή του παρόντος νόμου υπόκεινται σε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
5. Με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος μπορεί να εξειδικεύονται τα σχετικά θέματα και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρ. 1.
Η Τράπεζα της Ελλάδος έχει την αρμοδιότητα εποπτείας Τραπεζών. Θέτει κανόνες εποπτείας ανάλογες του όγκου και της πολυπλοκότητας των τραπεζικών εργασιών. Ετσι και εν προκειμένω έχει θέσει , υπό την ιδιότητα του εποπτεύοντος, κανόνες με μεγάλες απαιτήσεις για τα ιδρύματα μικροχρηματοδοτήσεων που συνεπάγονται αυξημένο κόστος λειτουργίας με συνέπεια την μετακύλισή του στον πελάτη «πολύ μικρή οντότητα» που δεν μπορεί να είναι πελάτης τράπεζας.
Ο ορισμός της και μόνο ως ποπτικής αρχής των ιδρυμάτων δημιουργεί σύγχυση ως προς τα προϊόντα και τον ρόλο τους με συνέπεια να μην επιτευχθεί ο σκοπός λειτουργίας του στην αγορά και εκ τούτου την αποτελεσματική υποστήριξη μεριδίου της οικονομικής δραστηριότητας.
Εξίσου άξιον απορίας και ανησυχίας είναι ο τρόπος αξιολόγησης εκ μέρους της ΤτΕ των συστημάτων των ιδρυμάτων αυτών και εκ τούτου την έκδοση της άδειας λειτουργίας. Με την ίδια μεθοδολογία όπως τις τράπεζες;
Ενδεχομένως η αντικατάσταση της ΤτΕ από ένα όργανο της Δημόσιας Διοίκησης π.χ. Υπουργική Επιτροπή ή Επιτροπή με στελέχη αρμοδίων Υπουργείων τουλάχιστον στα πρώτα βήματα του θεσμού να βοηθούσε περισσότερο.
Θα πρέπει να ελεγχθεί μέχρι την εισαγωγή του νομοσχεδίου προς ψήφιση στην Βουλή, η ετοιμότητα της ΤτΕ για την εποπτεία τους ή οι εναλλακτικές δυνατότητες για την επιλογή του εποπτεύοντος οργανισμού. Τα τελευταία χρόνια, η γενικότερη θέση της ΤτΕ γύρω από την ανάληψη αυτού του ρόλου, ήταν από ουδέτερη έως αρνητική. Επιπλέον, σύμφωνα με τον παρόν προτεινόμενο νομοσχέδιο, πολλά κρίσιμα θέματα θα αποσαφηνιστούν μετά από αποφάσεις της Τράπεζας σε μέλλοντα χρόνο. Εάν λάβουμε υπ΄ όψιν την ανάλογη εμπειρία από ανάλογα νομοθετήματα (π.χ. νόμος 4354/16-12-2015 για τους φορείς διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων δανείων), όπου για την έκδοση των αντίστοιχων ερμηνευτικών εγκυκλίων απαιτήθηκαν περίπου 2 χρόνια, τότε η παρούσα πρωτοβουλία δύναται να ναρκοθετείται από την αρχή.
Πρόταση μας είναι η εποπτεία αυτών των φορέων να χορηγηθεί είτε στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (με βάση τα πρότυπα εποπτείας των Οργανισμών Εναλλακτικών Επενδύσεων όπως τα ΑΚΕΣ και ΕΚΕΣ), είτε να ανατεθεί σε κάποια διεύθυνση του Υπουργείου Οικονομικών (π.χ. Διεύθυνση Χρηματοικονομικής Πολιτικής). Τα ιδρύματα μικροχρηματοδοτήσεων δεν αποτελούν συστημικό κίνδυνο για την αγορά (καθώς δεν δέχονται καταθέσεις), υπάρχει σαφές Κοινοτικό πλαίσιο εποπτείας τους (Κώδικας Καλών Πρακτικών με την αναλογούσα πιστοποίηση), οπότε ο εκάστοτε εποπτεύων οργανισμός θα πρέπει να εστιάσει στην προστασία του καταναλωτή από φαινόμενα αισχροκέρδειας (π.χ. κρυφές χρεώσεις, τοκογλυφικά επιτόκια, κ.α) και στην ορθή διάθεση των μικροδανείων στις ομάδες – στόχο, όταν οι πόροι των ιδρυμάτων είναι στοχευμένοι απο συγχρηματοδοτούμενους πόρους. Αυτή η επιλογή δεν είναι πρωτόγνωρη – στο Βέλγιο και στο Λουξεμβούργο τα ιδρύματα μικροχρηματοδότησης δεν εποπτεύονται από την κεντρική τους τράπεζα.
Επίσης θα πρέπει να προστεθεί ο χαρακτηρισμός αυτών των ιδρυμάτων ως χρηματοπιστωτικών οργανισμών σύμφωνα με την οδηγία 2013/36 ΕΕ και τον Κανονισμό ΕΕ 575/2013, έτσι ώστε να μην στερηθούν αυτοί οι οργανισμοί πηγές χρηματοδότησης από Κοινοτικούς Πόρους, και ταυτόχρονα να μπορούν να συμβληθούν με την ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ.
Άρθρο 5
Παράγραφος 3: Ποιές είναι οι εναλλακτικές για τα εξουσιοδοτημένα όργανα;
Οπου δεν υπάρχει κατάστημα της τράπεζας της Ελλάδος που μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να απευθυνθούν?
Η Τράπεζα της Ελλάδος, είναι ιδιωτικός φορέας και έχει -αγνώστους μάλιστα- ιδιώτες μετόχους, υπερ των οποίων εργάζεται.
Εχει επίσης και ιστορικό :
– στην εποπτεία των τραπεζών (απλά τις άφησε ελεύθερες να μοιράζουν το δημόσιο χρήμα χωρίς εγγυήσεις)
– στην εχθρική συμπεριφορά της κατά των συνεταιριστικών τραπεζών (αρκετές από αυτές τις έκλεισε)
Οι κατά καιρούς διοικητές της έχουν επίσης το δικό τους, πολύ κακό για το δημόσιο συμφέρον, ιστορικό.
Τέλος, είναι εντελώς ανεξέλεγκτη από την εκλεγμένη πολιτεία, και Κύριος οίδε από ποιόν εποπτεύεται και με τι αξιοπιστία και υπέρ τίνος γίνεται αυτό
Με όλα αυτά, απορώ πραγματικά πώς περιμένετε ότι η ΤτΕ θα επιτρέψει να εφαρμοστεί ο σκοπός του παρόντος, όπως αυτός περιγράφεται στο Αρθρο-01
και θα σπεύσει(!) να βοηθήσει στην υλοποίηση του οράματος :
«Σημειώνεται ότι οι δικαιούχοι προγραμμάτων εφαρμογής δημόσιας πολιτικής και οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες θα προσδιοριστούν με κοινή απόφαση των υπουργών Εργασίας και Οικονομικών»