Ο παρών νόμος δεν έχει εφαρμογή στις εξής περιπτώσεις:
α) συμβάσεις που υπάγονται στις διατάξεις της νομοθεσίας για την καταναλωτική πίστη (ΚΥΑ Ζ 1-699/2010 (Α΄ 917), όπως τροποποιήθηκε από την ΚΥΑ Ζ1-111/2012 (Β΄ 627) και το ν. 4438/2016 (Α΄ 220),
β) συμβάσεις πίστωσης:
αα) με τις οποίες η πίστωση χορηγείται από εργοδότη στους εργαζομένους του ως δευτερεύουσα δραστηριότητα, άτοκα ή με Συνολικό Ετήσιο Πραγματικό Ποσοστό Επιβάρυνσης (ΣΕΠΠΕ) χαμηλότερο από εκείνα που επικρατούν στην αγορά και τα οποία δεν προσφέρονται γενικά στο κοινό,
ββ) όπου η πίστωση χορηγείται άτοκα και χωρίς άλλες επιβαρύνσεις εκτός από εκείνες που έχουν σκοπό την ανάκτηση του κόστους που συνδέεται άμεσα με την εξασφάλιση της πίστωσης,
γγ) υπό μορφή δυνατότητας υπερανάληψης και στις οποίες η πίστωση πρέπει να εξοφληθεί εντός ενός μηνός,
δδ) που είναι αποτέλεσμα διακανονισμού, ο οποίος επιτεύχθηκε ενώπιον δικαστηρίου ή άλλης δημόσιας αρχής.