1. Η παρ. 4 του άρθρου 26 του ν. 4172/2013 αντικαθίσταται ως εξής:
«4. α. Απαίτηση δύναται να διαγραφεί για φορολογικούς σκοπούς μόνον εφόσον πληρούνται σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις:
(i) έχει προηγουμένως εγγραφεί ποσό που αντιστοιχεί στην οφειλή ως έσοδο,
(ii) έχει προηγουμένως διαγραφεί από τα βιβλία του φορολογούμενου και
(iii) έχουν αναληφθεί όλες οι κατά νόμο ενέργειες για την είσπραξη της απαίτησης.
β. Απαιτήσεις συνολικού ύψους, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ, μέχρι τριακόσια (300) ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, δύνανται να διαγραφούν στο φορολογικό έτος εντός του οποίου συμπληρώνονται δώδεκα (12) μήνες από τον χρόνο κατά τον οποίο κατέστησαν ληξιπρόθεσμες, χωρίς να έχουν αναληφθεί οι κατάλληλες ενέργειες για τη διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξης της εν λόγω απαίτησης, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις των υποπεριπτώσεων (i) και (ii) της περ. α’ της παρούσας και οι οφειλέτες έχουν λάβει αποδεδειγμένα γνώση της διαγραφής της οφειλής τους. Το συνολικό ύψος των απαιτήσεων που διαγράφονται σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο δεν δύναται να υπερβαίνει, ανά φορολογικό έτος, ποσοστό δέκα τοις εκατό (10%) επί του συνόλου του οφειλόμενου υπολοίπου των απαιτήσεων στο τέλος της χρήσης.
γ. Απαιτήσεις που διαγράφονται στο πλαίσιο αμοιβαίας συμφωνίας ή δικαστικού συμβιβασμού, ανεξαρτήτως του αν έχει σχηματισθεί σχετική πρόβλεψη, δύνανται να διαγραφούν για φορολογικούς σκοπούς μη εφαρμοζομένων των διατάξεων της υποπερ. (iii) της περ. α’ της παρούσας. Στην περίπτωση και κατά το μέρος που δεν έχει σχηματισθεί πρόβλεψη, το σχετικό ποσό της διαγραφής της απαίτησης εκπίπτει με βάση τις διατάξεις του άρθρου 22.».
2. Οι διατάξεις της περ. β’ της παρ. 4 του άρθρου 26 του ν. 4172/2013, όπως αντικαθίστανται με τη με την παρ. 1 του παρόντος, ισχύουν για τα φορολογικά έτη που αρχίζουν από 1.1.2020 και μετά ανεξάρτητα από τον χρόνο κατά τον οποίο δημιουργήθηκε η απαίτηση. Οι ανωτέρω διατάξεις εφαρμόζονται και στην περίπτωση που έχει ήδη σχηματισθεί πρόβλεψη μέχρι την έναρξη ισχύος της παρούσας.
Σχόλια επί του άρθρου 15 από τους Παραχωρησιούχους/μέλη του Φορέα «ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ και ΟΔΟΙ ΜΕ ΔΙΟΔΙΑ» (“HELLASTRON”): AΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ Α.Ε., ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε., ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε., ΜΟΡΕΑΣ Α.Ε., ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε., ΟΔΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Α.Ε. ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε
Ως Παραχωρησιούχοι των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων Ελλάδος έχουμε κοινοποιήσει στο Υπουργείο Οικονομικών από το 2016 τις επιστολές υπ’ αριθμ. 00224/8.11.2016, 00229/11.11.2016 και 04869/25.09.2018 με τις οποίες ενημερώσαμε για το σύνολο των απαιτήσεων μικροποσών, τα οποία παραμένουν ανεξόφλητα για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και αιτηθήκαμε τη φορολογική αναγνώριση της διαγραφής τους χωρίς να απαιτείται η ανάληψη των κατά νόμο ενεργειών, ή εναλλακτικά τον καθορισμό ανώτατης αξίας επισφαλειών που θα εκπίπτει όπως ίσχυε ιστορικά με τον προηγούμενο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος.
Τα ζητήματα που ανακύπτουν με την προτεινόμενη τροποποίηση της παρ. 4 του άρθρου 26 του Ν.4172/2013, μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
• Το όριο των 300 ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, ως ανώτατη αξία επισφαλειών που μπορεί να διαγραφεί χωρίς ανάληψη νομικών ενεργειών, είναι ιδιαίτερα χαμηλό, καθώς οι απαιτήσεις «μικροποσών» στο σύνολό τους προσεγγίζουν το ποσό των 1.000 ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη και το ελάχιστο κόστος που απαιτείται προκειμένου να αναληφθούν οι όποιες νομικές ενέργειες ανά αντισυμβαλλόμενο, προτείνουμε την αύξηση του ορίου αυτού τουλάχιστον στο ποσό των 1.000 ευρώ ανά αντισυμβαλλόμενο, όπως άλλωστε ίσχυε ιστορικά με τον προηγούμενο Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (άρθρο 31 παρ. 1 περ. θ’ του Ν.2238/1994).
• Η προϋπόθεση της αποδεδειγμένης γνωστοποίησης στους οφειλέτες της διαγραφής της οφειλής τους, είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστεί στην περίπτωσή μας καθώς η πλειονότητα των οφειλετών ανήκει στην κατηγορία των φυσικών προσώπων που πραγματοποιούν διελεύσεις από τους αυτοκινητοδρόμους. Περαιτέρω, οποιαδήποτε γνωστοποίηση σε αυτούς δεν έχει κανένα φορολογικό/εισπρακτικό ενδιαφέρον για το Δημόσιο, όπως θα είχε για παράδειγμα η σχετική γνωστοποίηση σε επίπεδο επιτηδευματία/νομικού προσώπου όπου το διαγεγραμμένο ποσό θα συνιστούσε φορολογητέο έσοδο για αυτόν.
Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε και εμπορικούς λόγους άρσης του εν λόγω περιορισμού καθώς μια τέτοιου είδους ενέργεια γνωστοποίησης στον οφειλέτη είναι πιθανό να αποτελέσει κίνητρο για τη συστηματική μη καταβολή του τέλους διοδίων. Να σημειώσουμε ότι, αντίθετα με τη δυνατότητα που έχουν οι κοινές εμπορικές επιχειρήσεις της επιλογής των αντισυμβαλλομένων τους (επιλογή μη περαιτέρω συνεργασίας με οφειλέτες), αντίθετα οι Παραχωρησιούχοι δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε, σε περίπτωση διαπίστωσης επαναλαμβανόμενης παράβασης, τη διέλευση από τους σταθμούς των διοδίων μας.
• Καταλαβαίνουμε ότι ο περιορισμός της ετήσιας διαγραφής απαιτήσεων ποσοστού 10% επί του συνόλου του οφειλόμενου υπολοίπου αυτών στο τέλος της χρήσης αναφέρεται αποκλειστικά σε επισφαλείς απαιτήσεις εμπορικών πελατών (όπου υπάρχει διακριτή λογιστική παρακολούθηση αυτών ανά καρτέλα Πελάτη) κι όχι σε πελάτες λιανικής/τελικούς καταναλωτές, με τους οποίους εξομοιώνονται οι οφειλέτες στην περίπτωσή μας και για τους οποίους δεν προκύπτουν ανοικτά υπόλοιπα στο τέλος της χρήσης. Στη βάση αυτή, παρακαλούμε όπως επιβεβαιώσετε ότι στις επισφαλείς απαιτήσεις που προέρχονται από πελάτες λιανικής/τελικούς καταναλωτές δεν υφίσταται ποσοτικός περιορισμός διαγραφής αυτών ανά φορολογικό έτος, εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος.
Οι ως άνω προτεινόμενες τροποποιήσεις κρίνονται απαραίτητες προκειμένου να μπορεί η εν λόγω διάταξη περί διαγραφής επισφαλών απαιτήσεων μικροποσών χωρίς την ανάληψη νομικών ενεργειών να έχει πρακτική εφαρμογή στην περίπτωση των Παραχωρησιούχων.
Με τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 1 του νομοσχεδίου επιχειρείται η παράκαμψη της ανάληψης όλων των κατά νόμο ενεργειών ως προϋπόθεσης για τη διαγραφή μίας επισφαλούς απαίτησης. Μεταξύ άλλων, με την περ. γ του ανωτέρω άρθρου ορίζεται ότι απαιτήσεις που διαγράφονται στο πλαίσιο αμοιβαίας συμφωνίας ή δικαστικού συμβιβασμού δύνανται να διαγραφούν για φορολογικούς σκοπούς χωρίς να πληρούται η κατά τα ανωτέρω προϋπόθεση. Για λόγους ίσης αντιμετώπισης, προτείνεται η ανωτέρω πρόβλεψη να μην εφαρμοστεί μόνο για το μέλλον, αλλά, αντιθέτως, να καταλάβει όλες τις εκκρεμείς ενώπιον των φορολογικών αρχών ή των Δικαστηρίων υποθέσεις διαγραφής επισφαλών απαιτήσεων υπό το καθεστώς του Ν. 4172/13.
Προβλέπεται η διαγραφή ανεπίδεκτων απαιτήσεων ύψους έως 300 ευρώ, χωρίς να αναληφθούν οι κατάλληλες ενέργειες για τη διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξης.
Το ποσο των 300 ευρω ειναι πολυ χαμηλό όριο για διαγραφη επισφαλων πελατων .Θα πρεπει να γινει τουλαχιστον 500 ευρω ,αν οχι 1000 που ηταν παλαιοτερα !!!
Το ανεισπρακτο διαστημα να ειναι τουλαχιστον ενος ετους ,και να μην χρειαζεται να αναληφθουν νομιμες ενεργειες αλλες ,παρα μόνο μια επιδοση με δικαστικό επιμελητή στην εδρα της επιχειρησης ( οταν ειναι ενεργη). Σε περιπτωση που επιχειρηση δεν υφισταται ,τοτε να μπορουμε να κανουμε την διαγραφη της επισφαλειας με καταθεση κατάστασης διαγραφεντων πελάτων στη ΔΟΥ.
Οταν τηρουνται απλογραφικά βιβλία πως θα μπορει να ελεχθει το όριο του 10% των οφειλομενων απαιτησεων ? Μήπως το ποσοστό του 10% θα πρεπει να υπολογιζεται στο ποσο των ακαθαριστων εσοδων ??
Σχετικά με την διαγραφή οφειλών έως το ποσό των 300 Ευρώ χωρίς να έχουν αναληφθεί οι κατάλληλες ενέργειες για την διασφάλιση του δικαιώματος είσπραξης, πρέπει να διευκρινιστεί αν η αποδεδειγμένη ενημέρωση του οφειλέτη για την διαγραφή της οφειλής θεωρείται «άφεση χρέους».
Επίσης, στην περίπτωση που η εν’ λόγω διαγραφή θεωρείται «άφεση χρέους», πρέπει ρητά να εξαιρεθεί από την επιβολή χαρτοσήμου.
Ο περιορισμός των 12 μηνών από την ημερομηνία που κατέστησαν ληξιπρόθεσμες οι οφειλές ακυρώνει στην πράξη το μέτρο. Καλό θα ήταν να μην υπάρχει περιορισμός ώστε οι εταιρείες να «καθαρίσουν» τα βιβλία τους από μικρές μή ανακτήσιμες οφειλές.
1. Η παρ. 4 του άρθρου 26 του ν. 4172/2013 αντικαθίσταται ως εξής:
(iii) έχουν αναληφθεί όλες οι κατά νόμο ενέργειες για την είσπραξη της απαίτησης.
Κύριε υπουργέ τα 300 ευρώ ανά απαίτηση είναι πολύ λίγα διότι το να πας με δικηγόρο θες 800 ευρώ αμοιβή, αρα θα ηταν συνετό τα 300 ευρω να γινουν 1000,00 Το 10% επι των ακαθαρίστων ας γίνει 15%.
(ii) έχει προηγουμένως διαγραφεί από τα βιβλία του φορολογούμενου
Να γίνει εξειδίκευση τι εννοεί η παράγραφος 2 διαγραφή πρακτικά. Να γίνει εγγραφή τεκμαρτής εξόφλησης? Να πάει σε ποιό λογαριασμό των ΕΛΠ για να σβήσει.
Πρέπει να υπάρχει σαφήνεια μιας και οι λογιστες κατα μεγάλο ποσοστό ειναι μη εξειδικευμένοι με το επάγγελμα ας παιρνουν αυτοδικαίως αδειες με το πτυχίο.