1. Η επισήμανση του ξυδιού πρέπει, επιπλέον των γενικών απαιτήσεων που προβλέπονται στην ισχύουσα ενωσιακή και εθνική νομοθεσία, να πληροί τις ακόλουθες απαιτήσεις:
α) Η ονομασία πώλησης είναι η ονομασία της κατηγορίας στην οποία ανήκει το ξύδι ή στην περίπτωση συμμετοχής περισσοτέρων της μίας πρώτων υλών, η ονομασία πώλησης είναι η ένδειξη «ξύδι από» συμπληρούμενη από τις ονομασίες των αντίστοιχων κατηγοριών κατά σειρά ελαττούμενης συμμετοχής στο τελικό προϊόν.
Στην περίπτωση ξυδιού που παρασκευάζεται από ένα είδος φρούτου ο όρος «φρούτα» αντικαθίσταται από την ονομασία του συγκεκριμένου φρούτου που χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή του. Ειδικά για την περίπτωση του ξυδιού από μήλα μπορεί, αντί της ονομασίας πώλησης «ξύδι από μήλα», να χρησιμοποιείται, εναλλακτικά, η ονομασία «μηλόξυδο». Το ξύδι που παράγεται από σταφύλια, οινοποιήσιμα ή μη, συμπεριλαμβανομένων των απορρόγων, φέρει την ονομασία πώλησης: «ξύδι από σταφύλια».
β) Η χρήση της ονομασίας πώλησης «ξύδι αμπελοοινικής προέλευσης» μπορεί να γίνεται στην περίπτωση χρήσης, αποκλειστικά, ως πρώτων υλών, προϊόντων του αμπελοοινικού τομέα, καθώς και της ξηράς σταφίδας.
γ) Η ένδειξη της επί τοις εκατό περιεκτικότητας σε οξικό οξύ αναγράφεται υποχρεωτικά στην επισήμανση.
2. Τα προϊόντα που παράγονται και κυκλοφορούν νόμιμα ως ξύδια, σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ή σε κράτος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, εξαιρουμένων των προϊόντων που αναφέρονται στο άρθρο 6 του παρόντος νόμου, επιτρέπεται να κυκλοφορούν στην ελληνική επικράτεια, με την επωνυμία πώλησης με την οποία διατίθενται στη χώρα παραγωγής, έστω και αν οι προδιαγραφές τους είναι διαφορετικές από αυτές που καθορίζονται στο παρόντα νόμο.
3. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κατόπιν εισήγησης της αρμόδιας Διεύθυνσης της Γενικής Διεύθυνσης του Γενικού Χημείου του Κράτους, δύνανται να καθορίζονται ειδικές ενδείξεις της επισήμανσης των ξυδιών.