Άρθρο 166 – Ρυθμίσεις για ευάλωτους οφειλέτες και σχετικές προστασίες

1. Για τις ανάγκες του παρόντος άρθρου:
α. Ως «Βεβαίωση Ευάλωτου» νοείται η βεβαίωση που εκδίδει η υπηρεσία που ορίζεται στην κοινή υπουργική απόφαση της παραγράφου 17 και βεβαιώνει ότι οφειλέτης είναι ευάλωτος κατά την έννοια του εδαφίου γ και ότι ακίνητό του, το οποίο προσδιορίζεται στη Βεβαίωση συνιστά κύρια κατοικία του κατά την έννοια του παρόντος άρθρου. Βεβαίωση παρέχεται κατόπιν αιτήματος φυσικού προσώπου το οποίο δεν ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως αυτή ορίζεται στα άρθρα 21 και 47 του ν. 4172/2013, το οποίο δηλώνει ότι έχει κηρυχθεί σε πτώχευση ή ότι ενυπόθηκος ή προσημειούχος πιστωτής έχει κατάσχει το ανωτέρω ακίνητό του ή ότι έχει καταρτίσει συμφωνία αναδιάρθρωσης του δεκάτου κεφαλαίου.
β. «Ενυπόθηκος ή προσημειούχος πιστωτής» είναι ο πιστωτής του οφειλέτη που έχει υποθήκη ή προσημείωση υποθήκης επί της κύριας κατοικίας του οφειλέτη.
γ. Ως «ευάλωτος» νοείται κάθε οφειλέτης στο πρόσωπο του οποίου πληρούνται σωρευτικά τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και λοιπά κριτήρια που εκάστοτε ισχύουν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017.
δ. Οι «εύλογες δαπάνες διαβίωσης» προσδιορίζονται σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 18.
ε. Ως «κύρια κατοικία» νοείται το ακίνητο το οποίο έχει δηλώσει ο οφειλέτης ως κατοικία του στην τελευταία φορολογική δήλωση που προηγείται της αίτησης της παρ. 2 ή όπως προκύπτει από άλλα επαρκή στοιχεία που αποδεικνύουν την χρήση του ακινήτου ως κύρια κατοικία του σε περίπτωση που έχει μεταβληθεί η κύρια κατοικία του οφειλέτη από το χρόνο υποβολής της τελευταίας φορολογικής δήλωσης. Η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας περιλαμβάνεται στην ακίνητη περιουσία του οφειλέτη για τις ανάγκες προσδιορισμού της πλήρωσης των κριτηρίων του εδαφίου γ της παρούσας παραγράφου.
στ. Ως «Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης» νοείται φορέας που προσδιορίζεται όπως προβλέπεται στην παρ. 11.
2. Σε περίπτωση που ευάλωτος κηρυχθεί σε πτώχευση σύμφωνα με το πρώτο κεφάλαιο του Κώδικα Φερεγγυότητας και Δεύτερης Ευκαιρίας, ή σε περίπτωση που επισπεύδεται σε βάρος της κύριας κατοικίας του αναγκαστική εκτέλεση από ενυπόθηκο ή προσημειούχο πιστωτή, δύναται να υποβάλει αίτημα στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης για τη μεταβίβαση σε αυτόν της κύριας κατοικίας του και την μίσθωσή της από αυτόν. Σε περίπτωση που το αίτημα υποβάλλεται λόγω πτώχευσης του δικαιούχου, το τίμημα αποδίδεται στον σύνδικο για την διανομή στους πιστωτές σύμφωνα με τους όρους του Κώδικα Φερεγγυότητας και Δεύτερης Ευκαιρίας. Σε περίπτωση που το αίτημα υποβάλλεται λόγω επίσπευσης αναγκαστικής εκτέλεσης, το τίμημα αποδίδεται στον υπάλληλο του πλειστηριασμού. Τα πάσης φύσης έξοδα μεταβίβασης καταβάλλονται από τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και παρακρατούνται από το τίμημα μεταβίβασης.
3. Σε περίπτωση που η κύρια κατοικία ανήκει στον ευάλωτο μόνο ως προς ιδανικό μερίδιο ή αν ο ευάλωτος είναι ψιλός κύριος η επικαρπωτής, η άσκηση του δικαιώματος του παρόντος άρθρου προϋποθέτει την σύμπραξη όλων των συνιδιοκτητών (συμπεριλαμβανομένων τυχόν ψιλών κυρίων και επικαρπωτών). Ειδικότερα, ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις του παρόντος άρθρου, αποκτά το ιδιοκτησιακό δικαίωμα του ευάλωτου υπό την πρόσθετη προϋπόθεση ότι οι λοιποί συγκύριοι (ή, κατά περίπτωση, ο ψιλός κύριος ή επικαρπωτής) αποδέχονται την μίσθωση του ακινήτου από τον ευάλωτο υπό τους όρους που καθορίζει ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και παραιτούνται ρητά από οποιοδήποτε δικαίωμα επί του μισθώματος ή από την δυνατότητα να προσβάλλουν τη μίσθωση για οποιοδήποτε λόγο μέχρι την συμβατική λήξη της. Η παραπάνω αποδοχή δεσμεύει και τους διαδόχους τους ανεξαρτήτως αιτίας.
4. Για την μεταβίβαση του ιδιοκτησιακού δικαιώματός του επί της κύριας κατοικίας, ο ευάλωτος υποβάλλει στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης τα εξής: τα στοιχεία ταυτότητάς του, το κατασχετήριο ή τα στοιχεία της απόφασης που κηρύσσει την πτώχευσή του, κατά περίπτωση, τους τίτλους ιδιοκτησίας που κατέχει και την Βεβαίωση Ευάλωτου. Αιτήσεις δεν γίνονται δεκτές εφόσον απέχουν περισσότερο από εξήντα (60) ημερολογιακές ημέρες από την ημερομηνία του κατασχετηρίου εγγράφου ή της δημοσίευσης της απόφασης που τον κηρύσσει σε πτώχευση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας. Ο Φορέας επιβεβαιώνει τους τίτλους ιδιοκτησίας του δικαιούχου ως προϋπόθεση της αιτούμενης μεταβίβασης.
5. Το τίμημα μεταβίβασης ισούται προς την εμπορική αξία του ιδιοκτησιακού δικαιώματος του οφειλέτη επί της πρώτης κατοικίας σύμφωνα με εκτίμηση πιστοποιημένου εκτιμητή. Τα έξοδα της εκτίμησης βαρύνουν τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης ο οποίος τον διορίζει. Σε περίπτωση που το αίτημα υποβάλλεται λόγω κατάσχεσης και η τιμή πρώτης προσφοράς είναι μεγαλύτερη από την τιμή εκτίμησης του πιστοποιημένου εκτιμητή κατά ποσοστό ανώτερο του 15%, το τίμημα μεταβίβασης καθορίζεται ως το χαμηλότερο της τιμής πρώτης προσφοράς ή της τιμής εκτίμησης άλλου πιστοποιημένου εκτιμητή που διορίζει ο επισπεύδων πιστωτής.
6. Ο Φορέας αποκτά το ιδιοκτησιακό δικαίωμα του δικαιούχου επί της κύριας κατοικίας του εφόσον καταβάλει το τίμημα μεταβίβασης στον υπάλληλο πλειστηριασμού το αργότερο πέντε (5) εργάσιμες ημέρες πριν την ημερομηνία του πλειστηριασμού ή στον σύνδικο έως την τελευταία εργάσιμη ημέρα του εξαμήνου που ακολουθεί την δημοσίευση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας της απόφασης που κηρύσσει την πτώχευσή του. Η καταβολή του τιμήματος σύμφωνα με τα ανωτέρω συνεπάγεται τη μεταβίβαση του ιδιοκτησιακού δικαιώματος στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και την ματαίωση του πλειστηριασμού σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης. Ο Φορέας αποκτά το ιδιοκτησιακό δικαίωμα του δικαιούχου ελεύθερο από κάθε βάρος ή διεκδίκηση τρίτου.
7. Η διάρκεια της μίσθωσης ορίζεται σε δώδεκα (12) έτη. Το μίσθωμα ορίζεται με βάση απόδοση που αντιστοιχεί προς το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με κυμαινόμενο επιτόκιο που ίσχυε, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος κατά τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υφίσταται μέτρηση, αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η αναθεώρηση του μισθώματος γίνεται ετησίως στην επέτειο της κατάρτισης της μίσθωσης.
8. Οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια της μίσθωσης και κατά τη λήξη της ο οφειλέτης θα δικαιούται σε μεταβίβαση σε αυτόν του ιδιοκτησιακού δικαιώματος που απόκτησε ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης σύμφωνα με την παρ. 9. Το δικαιώματα του οφειλέτη από την μίσθωση καθώς και το δικαίωμα επαναγοράς δεν μεταβιβάζονται εκτός από την περίπτωση καθολικής διαδοχής του.
9. Εφόσον ο οφειλέτης καταβάλει το σύνολο των μισθωμάτων για την διάρκεια της μίσθωσης, τότε θα δικαιούται στην μεταβίβαση της κυριότητας της κύριας κατοικίας στον ίδιο ή τους νόμιμους διαδόχους του έναντι τιμήματος επαναγοράς που θα καθορισθεί σύμφωνα με την Απόφαση της παρ. 14. Σε περίπτωση που το δικαίωμα αυτό ασκηθεί πριν την συμβατική λήξη της μίσθωσης τότε επιπλέον του ανωτέρω τιμήματος επαναγοράς ο οφειλέτης θα οφείλει να καταβάλει στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης την τρέχουσα αξία των μισθωμάτων που οφείλονται μέχρι τη λήξη της μισθωτικής περιόδου.
10. Η μίσθωση καταγγέλλεται εφόσον ο μισθωτής είναι υπερήμερος ως προς την καταβολή τριών μισθωμάτων και η υπερημερία δεν θεραπευθεί ως προς το σύνολό της εντός μηνός από τη σχετική όχληση του μισθωτή. Η καταγγελία επέρχεται αυτοδικαίως με την άκαρπη παρέλευση της παραπάνω προθεσμίας ενός μηνός. Η μίσθωση καταγγέλλεται επίσης σε περίπτωση που κριθεί από το αρμόδιο πτωχευτικό δικαστήριο ότι ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται από τις οφειλές του σύμφωνα με το άρθρο 103. Η καταγγελία επέρχεται αυτοδικαίως με την παρέλευση εντός μηνός από την τελεσίδικη απόφαση κατά το άρθρο 103. Σε περίπτωση καταγγελίας ο οφειλέτης υποχρεούται σε απόδοση του μισθίου κατά τις κοινές διατάξεις περί μίσθωσης ακινήτου. Η καταγγελία της μίσθωσης αυτοδικαίως προκαλεί και την κατάργηση του δικαιώματος επαναγοράς του παρόντος άρθρου.
11. Το Δημόσιο παραχωρεί τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης σε νομικό πρόσωπο του ιδιωτικού τομέα βάσει σύμβασης παραχώρησης με την οποία ο παραχωρησιούχος αναλαμβάνει την εκπλήρωση των σχετικών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων. Η επιλογή του παραχωρησιούχου γίνεται κατόπιν διαδικασίας πρόσκλησης για υποβολή προσφορών, σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας. Για την επιλογή παραχωρησιούχων για την εκπλήρωση των καθηκόντων και αρμοδιοτήτων του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, τα βασικά κριτήρια είναι το ύψος της ανάληψης κινδύνου από πλευράς του Δημοσίου, το οποίο θα προβλέπεται από την σύμβαση παραχώρησης, ο τρόπος υπολογισμού του τιμήματος επαναγοράς της κύριας κατοικίας κατά τη λήξη της μίσθωσης και η αξιοπιστία, η ειδική τεχνογνωσία και η εμπειρία του υποψηφίου παραχωρησιούχου.
12. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών προσδιορίζονται οι όροι της σύμβασης παραχώρησης ως προς τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης πέραν των οριζομένων στον παρόν άρθρο, ιδίως η διάρκεια της παραχώρησης, οι ειδικότερες υποχρεώσεις και αρμοδιότητες του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, ενδεικτικά ως προς την συντήρηση των αποκτουμένων ακινήτων, η τυχόν παροχή κρατικής εγγύησης προς αυτόν, οι ελάχιστες προϋποθέσεις που αφορούν την σύσταση, οργάνωσή, διαχείριση και λειτουργία του, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσληψης εταιρίας διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του ν. 4354/2015, τα μέτρα διασφάλισης της ακριβοδίκαιης εκπλήρωσης από τον παραχωρησιούχο των υποχρεώσεών του κατά το νόμο, οι συνέπειες της καταγγελίας της σύμβασης παραχώρησης, η δυνατότητα υποκατάστασης του παραχωρησιούχου για την διασφάλιση της ομαλής εξυπηρέτησης των συμφερόντων που εξυπηρετεί ο Φορέας Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και κάθε ειδικότερο θέμα και αναγκαία λεπτομέρεια. Με ίδια απόφαση ορίζονται και οι ειδικοί όροι και απαραίτητες λεπτομέρειες της διαδικασίας επιλογής παραχωρησιούχου.
13. Με όμοια απόφαση ορίζεται κάθε διαδικαστικό θέμα που αφορά την εκπλήρωση από τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης των υποχρεώσεων και αρμοδιοτήτων του και οι ειδικότεροι όροι και διαδικασία της μεταβίβασης δικαιωμάτων επί της κύριας κατοικίας σε αυτόν. Στην απόκτηση του ακινήτου από τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης εφαρμόζονται οι φορολογικές και λοιπές διευκολύνσεις – περιορισμός δικαιωμάτων και αμοιβών – εξαιρετικές διατάξεις των άρθρων 86 και 87.
14. Με όμοια απόφαση προσδιορίζεται κάθε θέμα που αφορά την μίσθωση της κύριας κατοικίας στον οφειλέτη, ιδίως ο προσδιορισμός του μισθώματος και του τιμήματος επαναγοράς από τον οφειλέτη, και λοιπές υποχρεώσεις και δικαιώματα του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης και του οφειλέτη, αντιστοίχως, ως προς την κύρια κατοικία, την μισθωτική σύμβαση και την υπερημερία του οφειλέτη ως προς τις μισθωτικές του υποχρεώσεις, το καταβαλλόμενο ποσό κατά το χρόνο άσκησης του δικαιώματος επαναγοράς, λοιποί όροι καταβολής του τιμήματος επαναγοράς και κάθε άλλο ειδικό θέμα και λεπτομέρεια. Το οριζόμενο σύμφωνα με την Απόφαση αυτή τίμημα επαναγοράς, θα ανταποκρίνεται στην εμπορική αξία του ακινήτου κατά το χρόνο άσκησης του δικαιώματος επαναγοράς και θα διασφαλίζει προς όφελος του Φορέα εύλογη συμμετοχή σε τυχόν υπεραξία του ακινήτου ή, σε περίπτωση όπου η αξία του ακινήτου έχει μειωθεί σε σχέση προς το τίμημα που κατέβαλε για την απόκτησή του ο Φορέας, την εύλογη προσαρμογή του προς όφελος του οφειλέτη.
15. Σε περίπτωση που ο ευάλωτος καταρτίσει μίσθωση επί της κύριας κατοικίας του σύμφωνα με τους όρους του παρόντος άρθρου και δικαιούται στεγαστικού επιδόματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017, αυτό καταβάλλεται στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης σε μερική εξόφληση του μισθώματος.
16. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ορίζονται κάθε ειδικό θέμα και λεπτομέρεια που αφορά στην παροχή στεγαστικού επιδόματος σε ευάλωτους του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017.
17. Με ίδια απόφαση προσδιορίζεται η αρμόδια υπηρεσία και η διαδικασία διαπίστωσης ότι οφειλέτης είναι ευάλωτος, η αρμόδια υπηρεσία για την έκδοση της Βεβαίωσης Ευάλωτου, η διαδικασία και τα πιστοποιητικά που απαιτούνται για την έκδοση Βεβαίωσης Ευάλωτου και κάθε σχετικό ειδικό θέμα και λεπτομέρεια.
18. Η χρηματοδότηση του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης δύναται να διασφαλίζεται και με τιτλοποίηση των μισθωτικών απαιτήσεων σύμφωνα με τον ν. 3156/2003.
19. Ο οφειλέτης έχει την υποχρέωση να υποβάλει ειλικρινή δήλωση για τα περιουσιακά στοιχεία και εισοδήματα που αφορούν τον ίδιο και τα μέλη της οικογενείας του κατά την άσκηση των δικαιωμάτων του σύμφωνα με το παρόν άρθρο. Η δόλια ή με βαριά αμέλεια παράβαση της παραπάνω υποχρέωσης, συνεπάγεται την ανατροπή των δικαιοπραξιών στις οποίες προέβη ο οφειλέτης επικαλούμενος τα ανακριβή ως άνω στοιχεία και την υποχρέωσή του να αποδώσει κάθε σχετικό ωφέλημα σε αυτόν από τον οποίο το απέκτησε.
20. Καθόσον χρόνο οφειλέτης λαμβάνει επίδομα στέγασης, παραιτείται έναντι του Δημοσίου του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου για την διαπίστωση ότι οι προϋποθέσεις παροχής του επιδόματος συνεχίζουν να ισχύουν. Σε αντίθετη περίπτωση, η αρμόδια υπηρεσία του Δημοσίου θέτει προθεσμία για την διακοπή παροχής του.
21. Οι διαδικασίες που περιγράφονται στο παρόν άρθρο εκκινούν μόνον μετά την έναρξη λειτουργίας του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης, σύμφωνα με τα ειδικώς οριζόμενα σε αυτό. Η έναρξη λειτουργίας του Φορέα πιστοποιείται με Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, μετά από εισήγηση της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους.

  • 10 Σεπτεμβρίου 2020, 16:08 | Αλέξανδρος Π.

    Συμφωνώ με την πρόταση που διατυπώνει η σχολιαστής νωρίτερα. Θα πρέπει να αξιολογηθεί σοβαρά.

    -«Δυνατότητα θα πρέπει να δίδεται σε όλα τα φυσικά πρόσωπα υπό πτώχευση να επαναγορόζουν την πρώτη κατοικία τους βάσει των εισοδηματικών κριτηρίων που ίσχυαν με την τελευταία τροποποίηση του ν.3869/2018 (όχι εκείνη του 2019 που ουσιαστικά δεν είναι νόμος Κατσέλη).

    Θα πρέπει να ακολουθείται μοντέλο lease 2 buy από την αρχή και μετά την πρώτη 5ετία, δε θα πρέπει να υφίσταται κανένα extra fee σε όποιον θέλει να επαναγοράσει το ακίνητό του από τον φορεά, ακόμα και μέσω δανείου από ευρωπαϊκό πιστωτικό ίδρυμα. Ο φορέας δεν πρέπει να επιδιώκει την υπεραξία γιατί δε δημιουργείται με γνώμωνα το εμπορικό κέρδος αλλά με ανθρωποκεντρικό / κοινωνικό πρόσωπο ώστε να απαλύνει το πρόβλημα που ακολουθεί την εκκαθάριση μιας πτώχευσης.

    Η συμμετοχή του Δημοσίου θα πρέπει να αξιολογείται αυτόματα σε διετή βάση.

    Ειλικρινά, επιμένω να είναι ευθύς εξαρχής μια συνθήκη lease 2 buy και μάλιστα, να φτάνει σε χρονικό ορίζοντα ακόμα και τα 35 έτη (σκεφτείται μόνο πως πολλά δάνεια έως και το 2010 άγγιζαν τα 40 έτη). Αυτό θα επιτρέψει και μικρότερη συμμετοχή του δημοσίου στις δόσεις καθώς αυτές επιμερισμένες σε μεγάλο εύρος θα είναι μικρότερες και βατές για όλους.

    Τέλος, κάτι πολύ σημαντικό. Βάση τιμής πρέπει να είναι η αντικειμενική αξία (που άλλωστε τείνει να εξισωθεί με την εμπορική). Συν ότι οι φόροι που πληρώνουμε και ο τρόπος που μας αντιμετωπίζει το Κράτος σχετίζεται με τις αντικειμενικές τιμές.»

  • 10 Σεπτεμβρίου 2020, 13:56 | Ε ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

    Θα πρέπει να ισχύσουν τα κριτήρια ευλόγου διαβίωσης +70%.
    Ο πτωχεύσας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μη έχων περιουσία. Τυχόν περιουσιακά στοιχεία μελών οικογενείας που συνδέονται με αυτόν να μην υπεβαίνουν αθροιστικά τις 140.000 – 200.000 (ανάλογα με τη σύνθεση του νοικοκυριού). Η πτώχευση φυσικών προσώπων είναι ατομικό γεγονός και τυχόν ύπαρξη μικρής ακινήτου περιουσίας συγγενών δε συνεπάγεται καμίας μορφής εξασφάλιση στέγης για τον πτωχεύσασα.

    Το πρόγραμμα πρέπει να φέρει πολυετή χαρακτήρα χρονομίσθωσης – επαναγοράς. Αυτός μπορεί να προσπερνά τα τριάκοντα (30) έτη. Η συμμετοχή του Δημοσίου θα είναι πολύ μικρή έτσι και οι δόσεις βατές.

    Προ της προσφυγής στο φορέα θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά μια απόπειρα διευθέτησης μέσω αναχρηματοδότησης με τυχόν πιστωτές που έχουν εμπράγματες εξασφαλίσεις στην α κατοικία.

    Ο φορέας δε θα πρέπει να έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα.

  • Σύμφωνα με την παρ. γ του άρθρου, ως «ευάλωτος» νοείται κάθε οφειλέτης στο πρόσωπο του οποίου πληρούνται σωρευτικά τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και λοιπά κριτήρια που εκάστοτε ισχύουν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017, δηλαδή όσοι δικαιούνται το στεγαστικό επίδομα.
    Η ΕΣΑμεΑ κρίνει επιτακτική την ανάγκη να ληφθούν υπόψη οι πρόσθετες ανάγκες που πηγάζουν από την αναπηρία και να συμπεριληφθούν στις ευάλωτες ομάδες τα άτομα με αναπηρία με ποσοστό 50% και άνω, καθώς και οι γονείς και νόμιμοι κηδεμόνες ατόμων με αναπηρία, διότι τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους συγκροτούν μία από τις ομάδες του πληθυσμού που έχουν πληγεί ιδιαίτερα από τα μέτρα λιτότητας και την κρίση, σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

  • 10 Σεπτεμβρίου 2020, 10:00 | STAVRAKIS

    Ο φορέας θα πρέπει να είναι ΣΔΙΤ για να ικανοποιείται τόσο η DGCOM όσο και το περί κοινού αίσθημα δικαίου (ότι δηλαδή δεν τα «χαρίζουμε» τα σπίτια σε επενδυτές που μετά τους κάνουμε οικονομικά μάγκες με κρατικές επιδοτήσεις…)

    Κάτι άλλο, ιδιαιτέρως σημαντικό.

    Τα φυσικά πρόσωπα που οδηγούνται σε πτώχευση και εκποίηση της όποιας περιουσίας τους θα πρέπει να αξιολογούνται κατά την αίτηση ως σαν να μην έχουν καθόλου περιουσία (ειδικά άνεργοι που δεν έχουν ατομικά έτερα εισοδήματα ή πρόσωπα με μορφές αναπηρίας ή χαμηλοσυνταξιούχοι).

    Τα εισοδηματικά κριτήρια θα πρέπει να είναι εκείνα που εισήχθησαν με τις τροποποιήσεις του ν.Κατσέλη το έτος 2018 και ήταν τα ακόλουθα:

    ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ
    -1 άτομο: 13.906 €
    -2 άτομα: 23.659 €
    –Οικογένεια με ένα παιδί: 23.973 €
    -Οικογένεια με δύο παιδιά: 35.087
    -Οικογένεια με τρία παιδιά: 40.800 €

    ΛΟΙΠΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ (Προφανώς συγγενικών προσώπων Α βαθμού μετά το πτωχευτικό γεγονός που νομικά δεν επηρεάζονται από αυτό καθώς δεν ενέχονται στις υπό εκκαθάριση οφειλές.
    -1 άτομο: 180.000 €
    -2 άτομα: 220.000 €
    -Οικογένεια με ένα παιδί: 240.000 €
    -Οικογένεια με δύο παιδιά: 260.000 €
    -Οικογένεια με τρία παιδιά: 280.000 €

    Η σύμβαση θα πρέπει από την αρχή να έχει τουλάχιστον 20 ετή διάρκεια με πρόβλεψη να αγγίζει και τα 35 έτη εάν υφίσταται υπό εκκαθάριση δάνειο που είχε αρχικώς χορηγηθεί με ορίζοντα τα 30+ χρόνια.

    Διάβασα με ενδιαφέρον και υποστηρίζω πως κάτι τέτοιο θα επιτρέψει τη σύσταση μικρού δοσολόγιου και κατά συνέπεια και τη μικρή συμμετοχή του Δημοσίου.

    Συμμετοχή του Δημοσίου θα πρέπει να υπάρχει για όλα τα πρόσωπα με αναπηρίες και σε καθεστώς ανεργίας.

    Η σύμβαση πρέπει να είναι εξ αρχής χαρακτήρα LEASE 2 BUY (μίσθωση με προαίρεση αγοράς) και μετά τα πρώτα 5 έτη να μην προβλέπεται ποινή προεξόφλησης (άλλωστε θα ήταν κάτι τέτοιο καταχρηστικό) αλλά να πρέπει να αποδεινύεται η προέλευση των κεφαλαίων (π.χ. με δανεισμό από πιστωτικό ίδρυμα.

    Τέλος, προ της παραπομπής στον Φορέα να γίνει υποχρεωτική η ύπαρξη πρότασης από την τράπεζα που έχει α’ τάξης υποθήκη / προσημείωση στην α’ κατοικία η κατάθεση αντίστοιχης πρότασης στον υπό πτώχευση πολίτη. Δηλαδή, ότι είναι ούτως ή άλλως να δοθεί πάνω-κάτω στον Φορέα να συμφωνηθεί να το λάβει η Τράπεζα.

  • 10 Σεπτεμβρίου 2020, 09:09 | Άνθια Κορέλα

    Εφόσον είναι σαφές ότι το μηνιαίο μίσθωμα που θα καταβληθεί από τον οφειλέτη δεν προσμετράται με κανέναν τρόπο στο ποσό της επαναγοράς του ακινήτου που αποτελεί την κύρια κατοικία του οφειλέτη – πρόβλεψη που εξυπηρετεί συγκεκριμένη δικαιοπολιτική λογική – τίθεται το ζήτημα υπό ποιους όρους και ποιες προϋποθέσεις θα λαμβάνει χώρα η επαναγορά του ακινήτου. Εφ’ όσον το τίμημα αυτής θα προσδιορίζεται κατά τρόπο αρκούντως αντικειμενικό η επίτευξη της επαναγοράς θα είναι εφικτή -για τους μη πλούσιους!!- μόνον υπό τον όρο της εκ νέου στεγαστικής δανειοδότησης του εν λόγω οφειλέτη. Άλλωστε, όπως έχει τονίσει το Γραφείο μας σε προηγούμενη Πρόταση, οι οφειλέτες στους οποίους δίνεται αυτή δυνατότητα είναι όσοι πληρούν τα οικονομικά κριτήρια του νόμου για τις στεγαστικές επιδοτήσεις, που είναι αρκετά αυστηρές – όπερ μεγάλο νομοθετικό σφάλμα. Αποτελεί μεγάλη ευχολογία η δυνατότητα του οφειλέτη να ανταποκριθεί ευχερώς στην επαναγορά του ακινήτου και δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος τρόπος από τη δανειοδότησή του.
    Αυτό όμως που δεν διευκρινίζεται επαρκώς είναι το εάν ο δανειολήπτης, απαλλασσόμενος διά της πτωχεύσεως από τις προηγούμενες οφειλές του, θα διαγράφεται και από τα συστήματα του Τειρεσία, ώστε να μην παραμείνει σεσημασμένος στο μέλλον, το οποίο θα επιδρούσε δραστικά στη δανειοληπτική του δυνατότητα. Διότι, διαφορετικά, η νέα, κατόπιν πτωχεύσεως, δανειοδότηση του πάλαι ποτέ πτωχεύσαντος, είναι πολύ πιθανό να σημαίνει επιπρόσθετους αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις από τα πιστωτικά ιδρύματα, θεμιτούς και μη, για να επιτευχθεί η δανειοδότηση, που ενδεχομένως να καταστήσουν αυτήν την νέα δανειοδότηση εξαιρετικά επαχθή και πιθανώς μη βιώσιμη. Η τοποθέτηση αυτής της διαδικασίας στο μέλλον, κατόπιν δώδεκα ετών, δεν επιτρέπει καμία πιθανολόγηση για την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη ούτε για τις αντίστοιχες διαθέσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων. Παρά ταύτα, εφ’ όσον η ρύθμιση του νομοσχεδίου παραπέμπει σε αυτό το μακρινό μέλλον, είναι αδήριτη ανάγκη να ληφθεί πρόνοια ώστε να μην παρεμποδιστεί ουσιαστικά, λόγω της μηχανογράφησης των πτωχευσάντων οφειλετών, η δανειοδότησή τους και να μην παρεμποδιστεί – δια της πλαγίου – η διάσωση της κύριας κατοικίας των οφειλετών λόγω της αμεριμνησίας του νομοθέτη.
    Εφ’ όσον ο νομοθέτης είναι διατεθειμένος να προβλέψει την – δυνητική – επαναγορά της κύριας κατοικίας του δανειολήπτη στο απώτατο μέλλον της δωδεκαετίας, κι εφ’ όσον η επαναγορά αυτή δεν είναι εν τοις πράγμασι εφικτή ει μη μόνον με την επαναδανειοδότηση του πάλαι ποτέ πτωχεύσαντος οφειλέτη, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η δανειοδότηση αυτή δεν θα λάβει χώρα υπό επαχθέστερες συνθήκες για τον οφειλέτη, που κατά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τους σκοπούς του νομοσχεδίου, θα πραγματοποιήσει, μετά την πτώχευσή του, μία επανεκκίνηση, εν συγκρίσει με έναν «καθαρό» δανειολήπτη. Για να καταστεί αυτό εφικτό, και επειδή δεν είναι δικαιοπολιτικά ορθό ο νομοθέτης να επέμβει με άλλον τρόπο στην ελεύθερη βούληση των μερών, είναι αναγκαία προϋπόθεση η διασφάλιση της διαγραφής του πτωχεύσαντος από τα μητρώα του Τειρεσία, ρητώς κι αναμφισβήτητα, ώστε με κανέναν τρόπο να μην διακρίνεται ο μεν δανειολήπτης από τον δε λόγω του στίγματος της πτώχευσης ή της παλαιάς «αφερεγγυότητάς» του. Η επανεκκίνηση, για να έχει νόημα, πρέπει να αποκαθάρει τον οφειλέτη, κι όχι αυτός να φέρει το στίγμα της πτώχευσης στο μέλλον, όπερ θα καταστήσει την τυχούσα μελλοντική δανειοδότησή του, αν όχι ανέφικτη, σε κάθε περίπτωση επαχθέστατη, ώστε εν τέλει να μην μπορεί να επιτευχθεί και η διάσωση της κύριας κατοικίας του, στην οποία ευαγγελίζεται το νομοσχέδιο ότι αποσκοπεί.

  • 10 Σεπτεμβρίου 2020, 09:12 | Άνθια Κορέλα

    Το «κοινωνικό» πρόσημο το οποίο ευαγγελίζεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, το οποίο θα βοηθήσει τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες να αποφύγουν τις εξώσεις, παρέχοντάς τους δε τη δυνατότητα, κατόπιν 12ετίας τακτικών πληρωμών, να επανακτήσουν, κι έτσι, να διασώσουν την κύρια κατοικία τους, πάσχει σημαντικά, αφού αφορά μια απειροελάχιστα μικρή μερίδα στο σύνολο των συμπολιτών μας οφειλετών, καθώς τα κριτήρια του άρθρ. 3 του ν. 4472/2017 είναι εξαιρετικά αυστηρά κι αποκλειστικά. Δεν είναι νοητό να γίνεται λόγος για «κοινωνική ευαισθησία» όταν η πρόβλεψη του νόμου αφορά μόνον ένα – πραγματικά – απειροελάχιστο μέρος της κοινωνίας, στο οποίο κι εξαντλείται η εύνοια του νόμου.
    Σαφέστατα και πρέπει να πραγματοποιηθεί μία διεύρυνση των εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων, ώστε η ρύθμιση αυτή να έχει ουσιαστικό νόημα. Τα κριτήρια περί «ευάλωτων» νοικοκυριών, ως έχουν, μπορούν να διατηρηθούν ως κριτήρια οικονομικής ενίσχυσης υπό τη μορφή επιδόματος για το προβλεπόμενο μίσθωμα (που είναι και η φιλοσοφία του στεγαστικού επιδόματος), αλλά επ’ ουδενί δεν πρέπει να διατηρηθούν ως κριτήρια για την εν συνόλω ένταξη του εκάστοτε φυσικού προσώπου σε αυτές τις υποτιθέμενες «κοινωνικά ευαίσθητες» ρυθμίσεις. Προτείνουμε δηλαδή μία κλιμάκωση των κριτηρίων, ώστε να απευθύνονται οι διατάξεις σε μεγαλύτερο μέρος υπερχρεωμένων συμπολιτών μας και να δοθεί πραγματικά ευκαιρία στα νοικοκυριά να διασώσουν την κύρια κατοικία τους και να μην οδηγηθούν σε έξωση άνευ άλλου τινός – το οποίο διακυβεύεται με την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου στην παρούσα του μορφή.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 23:21 | Nickitas K

    Καλησπέρα σας,

    Πιστεύω πως μια 2η ευκαιρία θα πρέπει να δίνεται σε όλα τα φυσικά πρόσωπα που πτωχεύουν σχετικά με την α κατοικία τους. Τα κριτήρια που θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν είναι αυτά που έθετε ο ν.3869/2010 στην αναθεώρηση του 2018 (εύλογες δαπάνες διαβίωσης +70%). Εννοείται πως από τα περιουσιακά κριτήρια θα πρέπει εξ αρχής να απουσιάζει η προς ρευστοποίηση περιουσία του πτωχεύσαντα ώστε τούτος να μην εμφανίζεται εσφαλμένα ως πλούσιος!
    Ο φορέας δεν θα πρέπει να έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Η μέθοδος που θα πρέπει να υιοθετηθεί είναι αυτή της επαναμίσθωσης & αγοράς από την αρχή και σε αντικειμενικές αξίες (αφού σε αυτές πληρώνονται και οι φόροι). Η διάρκεια της σύμβασης θα πρέπει να εκτείνεται μέχρι και τα 35 έτη. Όπως σωστά παρατήρησαν κάποιοι κάτι τέτοιο θα επέτρεπε τόσο την ύπαρξη μικρής δόσης όσο και τη μικρότερη επιδότηση ανά φορά.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 15:56 | ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ

    Λαμβάνοντας υπόψη, ότι:
    Ο νέος πτωχευτικός νόμος για τα φυσικά πρόσωπα πρέπει να έχει πιο κοινωνικό χαρακτήρα, ιδίως για το σοβαρότατο ζήτημα της α’κατοικίας, για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, όπως τα άτομα της μέσης και τρίτης ηλικίας, ή άτομα με μόνιμη αναπηρία (άνω του 50%) για τα οποία η δεύτερη ευκαιρία για οικονομική ανάκαμψη ικανής να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία απόκτησης κατοικίας είναι λόγω ηλικίας και συνθηκών πρακτικά αδύνατη, επομένως το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά εγκαταλείπει τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους άστεγους μετά την παρέλευση των 12 ετών!!!
    Η οριζόντια και γενικευμενη πρόβλεψη του νόμου για διατήρηση της α’ κατοικίας για 12 έτη έναντι ενοικίου που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, είναι απεχθής για τα μεσήλικα και ηλικιωμένα άτομα των οποίων η οικονομική και κοινωνική κατάσταση χρόνο με το χρόνο κατά κανόνα δυσχεραίνει λόγω ηλικίας.

    Η ΠΡΟΤΑΣΗ.
    Να υπάρξει πρόβλεψη του πτωχευτικού νόμου, κατ’ εξαίρεση για τα φυσικά πρόσωπα ηλικίας άνω των 50 ετών, να έχουν την επιλογή διατήρησης της επικαρπίας της α’ κατοικίας τους εφ΄όρου ζωής, μετά από οικειοθελη παραχώρηση της ψιλής κυριότητα του ακινήτου στο πιστωτή ή στον φορέα που θα δημιουργηθεί, καταβάλλοντας σε μηνιαίες σταθερές τοκοχρεωλυτικές δόσεις, με το ελάχιστο σταθερό επιτόκιο της αγοράς, και σε ποσοστό 70-80% της αξίας της επικαρπίας, η οποία είναι ποσοστό της πλήρους κυριότητας με βάση την ηλικία του πτωχευμένου επικαρπωτή, όπως ήδη ισχύει (ήτοι στα 5/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 40ό ετος της ηλικίας του, στα 4/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 50ό ετος της ηλικίας του, στα 3/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 60ό ετος της ηλικίας του, στα 2/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του και τέλος στο 1/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 80ό ετος της ηλικίας του. Η δε εφ’όρου ζωής επικαρπία δεν θα παρέχει στον επικαρπωτή το δικαίωμα μεταβίβασής της (με πώληση ή κληρονομιά), σε τρίτα πρόσωπα και επομένως μετά το θάνατο του επικαρπωτή θα συνεννούται με την ψιλή κυριότητα, όπως προβλέπεται ήδη από το νόμο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίζεται το κοινωνικό δικαίωμα διαβίου στέγασης του ηλικιωμένου ατόμου στην κατοικία του, έναντι καταβολής ενός εύλογου ποσού σταθερής μηνιαίας δόσης, αντί του ανασφαλούς ποσού ενοικίου που θα αυξομειώνεται κατά το δοκούν και ακολούθως με την πάροδο των ετών θα απειλείται με έξωση στα γεράματά του!!!

    ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
    Η πρόβλεψη του νόμου για προσωρινή συνέχιση της στέγασης για 12 έτη έναντι καταβολής ενοικίου, που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, με ή χωρίς τη συνδρομή της πολιτείας στην καταβολή του ενοικίου αυτού, είναι απεχθής για πτωχευμένα άτομα τα οποία είναι ηλικιωμένα είτε βρίσκονται στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, ή πάσχουν από μόνιμη αναπηρία άνω του 50%. Είναι γνωστό ότι η ζήτηση στην αγορά εργασίας για άτομα άνω των 50-55 ετών είναι σχεδόν μηδενική, εκτός αν πρόκειται για υψηλόμισθους επιστήμονες, μεγαλογιατρούς και δικηγόρους που ήδη εργάζονται σε κλινικές ή επιχειρήσεις ή διατηρούν γραφείο κλπ, για δε τους πτωχευμένους συνταξιούχους είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ν’αυξήσουν το εισόδημά τους στο μέλλον, εκτός αν κερδίσουν το λαχείο ή κληρονομήσουν κάποιο ισάξιο ακίνητο που να καλύπτει τις στεγαστικές τους ανάγκες που κι αυτό μπορεί να προβλέπει ο νόμος ότι θα παραχωρηθεί ή θα ανταλλαγεί για τη διατήρηση της μίας εκ των δύο κατοικιών.

    Τα άτομα ηλικίας άνω 50 ετών, είναι κατά κανόνα πιο ευάλωτα από τους νεότερους με ίδιο μορφωτικό επίπεδο και με μεγαλύτερη δυσκολία θα είναι σε θέση να εξεύρουν τρόπους ν’αξιοποιήσουν τη δεύτερη ευκαιρία από οικονομικής άποψης, καθώς στις ηλικίες άνω των 50 ετών, εκτός σπάνιων εξαιρέσεων, η καριέρα του ατόμου που έχει ανακοπεί είτε λόγω της κρίσης, είτε από άλλη σοβαρή αιτία (προβλήματα υγείας, ανεργία, κλπ ), το άτομο αυτό δεν δύναται να ανακάμψει με την ίδια ευκολία που θα το κάνουν οι νεότεροι. Η δε αγορά εργασίας βαίνει συνεχώς πιο ανταγωνιστική, καθώς οι νέες γενιές που εισβάλλουν σ’αυτήν με περισσότερα εφόδια μορφωτικά, ικανότητες, καινοτομίες κλπ με αμοιβές χαμηλές και άλλα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που εκμηδενίζουν την όποια προσπάθεια του ήδη σε μειονεκτική θέση λόγω πτώχευσης μεσήλικα.

    Επειδή τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των οφειλετών που θα υπαχθούν στη διαδικασία πτώχευσης και 2ης ευκαιρίας, θα είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά έως και μηδενικά και δεδομένου ότι το σύνολο της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών αυτών, θα ρευστοποιηθεί, θα είναι σχεδόν όλοι «ευάλωτοι» με βάση τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 11:20 | MAROUDA D.

    Ο φορέας ΔΕΝ θα πρέπει να επιδιώκει το κέρδος αλλά να αμβλύνει το μεγάλο πρόβλημα που ακολουθεί την ατομική πτώχευση.

    Για την ένταξη στο Πρόγραμμα θα πρέπει να εφαρμοστούν τα εισοδηματικά κριτήρια του ν.Κατσέλη που ίσχυαν το 2018 και συγκεκριμένα Να γίνονται δεκτά τα νοικοκυριά με Α’ κατοικία αντικειμενικής αξίας έως 200.000 ευρώ και μηνιαίο εισόδημα τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης συν 70%. Για τους ευάλωτους δε να είναι ακόμα υψηλότερα.

    Πιστεύω πως το σχήμα / πρόγραμμα θα πρέπει από την αρχή να ακολουθεί τη φιλοσοφία του Sale & Lease Back to Buy δηλαδή, με την κατάθεση της πτώχευσης να κατατίθεται παράλληλο αίτημα στο φορέα (Ελ. Δημόσιο) και να καταρτίζεται πολυετές πλάνο που να μπορεί να φτάνει και τα 35 έτη (420 δόσεις). Αυτό θα επιτρέπει τον επιμερισμό της δαπάνης σε μεγάλο βάθος χρόνου, επίσης, θα περιορίσει σημαντικά τη συμμετοχή του Δημοσίου στην εκάστοτε δόση.

    Επανεξέταση των εισοδηματικών κριτηρίων ως προς το ποσοστό συμμετοχής του Ελ. Δημοσίου στην εκάστοτε δόση θα πρέπει να πραγματοποιείται κάθε δύο ημερολογιακά έτη (το βρίσκω πιο πρακτικό).

    Συντάσσομαι με την πρόταση πιο κάτω που αναφέρει πως μετά από τα πρώτα 5 έτη δε θα πρέπει να υπάρχει κανένα απολύτως penalty για την επαναγορά του ακινήτου ακόμα και μέσω έτερης πηγής δανειοδότησης (με τη χορήγηση λ.χ. νέου στεγαστικού δανείου). Ασφαλώς, η άσκηση αυτού του δικαιώματος θα πρέπει να συνοδεύεται από οικονομικά στοιχεία που θα τεκμαίρουν την εξεύρεση των σχετικών πόρων.

    Τέλος, θέλω να υπογραμμίσω και πάλι την ανάγκη του κοινωνικού χαρακτήρα που πρέπει εξ αρχής να φέρει ένα τέτοιο μέτρο. Συνεπώς, δε θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τεχνο-οικονομικά, ιδιαιτέρως αυστηρά, κριτήρια και ο φορέας δε θα πρέπει να επιδιώκει το κέρδος, ή τουλάχιστον το υπερκέρδος.

    Σας ευχαριστώ για το βήμα που μας δίνετε.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 20:53 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Π

    ΜΕΤΑ ΑΠΟ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΕΝΟΙΚΙΟΥ Ο ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ,ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ ΕΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ.ΝΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙ 50000 Η 60000 ΚΛΠ ΕΥΡΩ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ.ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ;ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ.ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΛΥΣΗ ΩΣΤΕ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ ΝΑ ΑΦΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΝΑ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΟΣΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ.ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ Ο ΦΟΡΕΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΩΡΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΜΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ.ΓΙΑΤΙ ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 18:27 | LILLA N.

    Δυνατότητα θα πρέπει να δίδεται σε όλα τα φυσικά πρόσωπα υπό πτώχευση να επαναγορόζουν την πρώτη κατοικία τους βάσει των εισοδηματικών κριτηρίων που ίσχυαν με την τελευταία τροποποίηση του ν.3869/2018 (όχι εκείνη του 2019 που ουσιαστικά δεν είναι νόμος Κατσέλη).

    Θα πρέπει να ακολουθείται μοντέλο lease 2 buy από την αρχή και μετά την πρώτη 5ετία, δε θα πρέπει να υφίσταται κανένα extra fee σε όποιον θέλει να επαναγοράσει το ακίνητό του από τον φορεά, ακόμα και μέσω δανείου από ευρωπαϊκό πιστωτικό ίδρυμα. Ο φορέας δεν πρέπει να επιδιώκει την υπεραξία γιατί δε δημιοθργείται με γνώμωνα το εμπορικό κέρδος αλλά με ανθρωποκεντρικό / κοινωνικό πρόσωπο ώστε να απαλύνει το πρόβλημα που ακολουθεί την εκκαθάριση μιας πτώχευσης.

    Η συμμετοχή του Δημοσίου θα πρέπει να αξιολογείται αυτόματα σε διετή βάση.

    Ειλικρινά, επιμένω να είναι ευθύς εξαρχής μια συνθήκη lease 2 buy και μάλιστα, να φτάνει σε χρονικό ορίζοντα ακόμα και τα 35 έτη (σκεφτείται μόνο πως πολλά δάνεια έως και το 2010 άγγιζαν τα 40 έτη). Αυτό θα επιτρέψει και μικρότερη συμμετοχή του δημοσίου στις δόσεις καθώς αυτές επιμερισμένες σε μεγάλο εύρος θα είναι μικρότερες και βατές για όλους.

    Τέλος, κάτι πολύ σημαντικό. Βάση τιμής πρέπει να είναι η αντικειμενική αξία (που άλλωστε τείνει να εξισωθεί με την εμπορική). Συν ότι οι φόροι που πληρώνουμε και ο τρόπος που μας αντιμετωπίζει το Κράτος σχετίζεται με τις αντικειμενικές τιμές.

    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 11:03 | Γιώργος Οικονομολόγος

    1) Στις παραγράφους 5 και 14 σκόπιμο είναι, αντί της εμπορικής αξίας, να εισαχθεί η έννοια της αγοραίας αξίας, σύμφωνα με τα Εκτιμητικά Πρότυπα του RICS του 2017.
    2) Στην παράγραφο 9 αντί για τρέχουσα αξία, να εισαχθεί η έννοια της παρούσας αξίας με συντελεστή προεξόφλησης την απόδοση της παραγράφου 7 που ισχύει κατά την ημερομηνία άσκησης του δικαιώματος.
    3) Η καταβολή της παρούσας αξίας των επόμενων μισθωμάτων θα μπορούσε να συνδεθεί με την εύλογη συμμετοχή του Φορέα στην υπεραξία ή την εύλογη προσαρμογή σε όφελος του αγοραστή σύμφωνα με την παράγραφο 14. Δηλαδή σε περίπτωση που η αξία του ακινήτου έχει αυξηθεί ο Φορέας διασφαλίζει την εύλογη συμμετοχή του στην υπεραξία μέχρι του ποσού που προκύπτει από την παρούσα αξία των επόμενων μισθωμάτων. Στην περίπτωση που η αξία του ακινήτου έχει μειωθεί τότε ο αγοραστής πέραν από το τίμημα αγοράς θα πρέπει να καταβάλει την παρούσα αξία των επόμενων μισθωμάτων με μέγιστο ποσό την αξία αγοράς εκ μέρους του Φορέα.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 07:33 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΣΤΟΥΔΑΣ

    ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ
    >> ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΚΑΙ
    >> ΣΚΟΠΕΥΩ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΗΣΩ
    >> ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ
    >> ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΝΟΙΚΙΑΣΩ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
    >> ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΜΟΥΡΓΗΘΕΙ.
    >> ΩΣΤΟΣΟ Ο ΝΟΜΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 166
    >> ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 4
    >> ΠΩΣ
    >> Αιτήσεις δεν γίνονται δεκτές εφόσον
    >> απέχουν περισσότερο από εξήντα (60)
    >> ημερολογιακές ημέρες από την
    >> ημερομηνία του κατασχετηρίου
    >> εγγράφου ή της
    >> δημοσίευσης της απόφασης που τον
    >> κηρύσσει σε πτώχευση στο Ηλεκτρονικό
    >> Μητρώο Φερεγγυότητας. Ο Φορέας
    >> επιβεβαιώνει τους τίτλους
    >> ιδιοκτησίας του
    >> δικαιούχου ως προϋπόθεση της
    >> αιτούμενης μεταβίβασης.
    >>
    >> ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΝΟΠΟΗΘΕΙ
    >> ΠΛΗΣΤΕΙΡΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ 10/03/2021.
    >>
    >> ΟΠΟΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ
    >> ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΟΜΟ.
    >> ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΟΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ
    >> ΔΙΑΤΑΞΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΚΑΙ
    >> ΟΙ ΕΥΑΛΩΤΟΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ
    >> ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΡΧΕΙ ΠΛΗΣΤΕΙΡΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ
    >> ΠΡΩΤΟ
    >> ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2021.
    >>
    >> ΑΝΑΜΕΝΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ
    >>
    >> ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
    >>
    >> ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΥΣΤΟΥΔΑΣ

  • 6 Σεπτεμβρίου 2020, 20:52 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Β.

    Ο φορέας θα πρέπει να υιοθετήσει το μοντέλο sale & lease back από την αρχή και να έχει εξ αρχής τη δυνατότητα να προσφέρει επιδοτούμενο πακέτο φιλοξενίας μέχρι και 35 έτη (όπως άλλωστε είναι το μέγιστο χρονικό όριο που παρείχε ο ν.3869/2010 για όσα δάνεια εξ αρχής είχαν μακρινό χρονικό ορίζοντα).
    Η πρόταση να υφίσταται μίσθωση μόνο για 12 έτη χωρίς δικαίωμα συμψηφισμού του καταβλητέου ποσού στο τελικό ποσό επαναγοράς είναι αστεία. Το ίδιο αστεία και καταχρηστική είναι η πρόβλεψη πως σε τυχόν πρόωρο ενδιαφέρον επαναγοράς θα πρέπει να καταβληθούν τα ενοίκια των υπολοίπων ετών πλέον της εμπορικής αξίας! Θυμάστε, αλήθεια, κάτι παρόμοιες τραπεζικές πρακτικές κατά το παρελθόν που είχαν τελεσίδικα κριθεί καταχρηστικές;;;

  • 5 Σεπτεμβρίου 2020, 19:24 | Γ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ

    Tο περίφημο άρθρο 166 (τυχαία σύμπτωση με τον αριθμό κλήσης του ΕΚΑΒ), με το οποίο η πολιτεία αναδεικνύει την κοινωνική της ευαισθησία και την ιδιαίτερη μέριμνα της προς τον «ευάλωτο» οφειλέτη. Σύμφωνα με αυτό (παρ. 2): «Σε περίπτωση που ευάλωτος κηρυχθεί σε πτώχευση ………., δύναται να υποβάλει αίτημα στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης για τη μεταβίβαση σε αυτόν της κύριας κατοικίας του και την μίσθωσή της από αυτόν». Δηλαδή απώλεια της κυριότητας της κύριας κατοικίας και δυνατότητα μίσθωσης της μακροχρονίως (12έτη) με δικαίωμα επαναγοράς της στο τέλος της χρονικής περιόδου με τίμημα την τότε εμπορική αξία του ακινήτου, χωρίς καν να αφαιρεθεί από αυτό τουλάχιστον το ποσό των μισθωμάτων που θα έχει καταβάλει επί δωδεκαετία.
    Χρήση αυτού του «ευεργετήματος» μπορεί να κάνει μόνο ο οφειλέτης που έχει «βεβαίωση ευάλωτου», ήτοι ο οφειλέτης στο πρόσωπο του οποίου πληρούνται σωρευτικά τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και λοιπά κριτήρια που εκάστοτε ισχύουν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017 (κριτήρια παροχής στεγαστικού επιδόματος).
    Σήμερα, τα κριτήρια αυτά έχουν ως εξής:
    Άγαμος: ετήσιο εισόδημα έως 7.000 ευρώ και αξία (συνολική) ακίνητης περιουσίας έως 120.000 ευρώ
    Έγγαμος: ετήσιο εισόδημα έως 10.500 ευρώ και αξία (συνολική) ακίνητης περιουσίας έως 135.000 ευρώ.
    Τριμελές νοικοκυριό: ετήσιο εισόδημα έως 14.000 ευρώ και αξία (συνολική) ακίνητης περιουσίας έως 150.000 ευρώ.
    Τετραμελές νοικοκυριό: ετήσιο εισόδημα έως 17.500 ευρώ και αξία (συνολική) ακίνητης περιουσίας έως 165.000 ευρώ.

  • 5 Σεπτεμβρίου 2020, 15:54 | Νυμφόπουλος Νικόλαος

    Σε συνέχεια προηγούμενων προτάσεών μου, επανέρχομαι να προτείνω συμπληρωματικά τα εξείς. 1) Προκειμένου περι ηλικιωμένων δανειοληπτών ( οι περισσότεροι τέτοιοι είναι,και εάν δεν ήταν όταν πήραν το στεγαστικό δάνειο, σήμερα είναι, όπως π.χ εγώ ), να έχουν την δυνατότητα να βάλουν συνοφειλέτη κάποιο από τα τέκνα κληρονόμους που διαβιούν μαζύ στο ίδιο σπίτι. 2) Εάν δε πρόκειται για εταιρείες (funds), στις οποίες οι τράπεζες μεταβίβασαν τα δάνειά τους έναντi μικρού τιμήματος, το ιδανικό θα ήταν ο δανειολήπτης να πληρώσει το αντίτιμο της εν λόγω μεταβίβασης, συν ένα εύλογο κέρδος π.χ 20 έως 30% για τις εν λόγω εταιρίες.

  • 5 Σεπτεμβρίου 2020, 14:44 | Νυμφόπουλος Νικόλαος

    Τελικά όπως φαίνεται το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο είναι χειρότερο από το προσχέδιο του πτωχευτικού νόμου, γιαυτό προτείνω να εισχύσουν όσα προέβλεπε το προσχέδιο και όχι να υποκύπτουμε στις πιέσεις των τραπεζών. Εφόσον αυτό δεν γίνεται, προτείνω. 1) Να γίνονται δεκτά τα νοικοκυριά με Α’ κατοικία αντικειμενικής αξίας έως 200.000 ευρώ και μηνιαίο εισόδημα τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης συν 70%. Όσο για τους ευάλωτους συμφωνώ. 2) στη λήξη της 12ετίας η επαναγορά να γίνεται τμηματικά σε βάθος 12ετίας και όχι αφ’άπαξ και τα καταβληθέντα ενοίκια να αφαιρούνται.

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 09:44 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Για ποιες εύλογες δαπάνες διαβίωσης μιλάτε ; Αυτές που καθορίζονται σε ένα γελοία ανεπαρκές ύψος ; Είναι κοροιδία όταν για ένα μισθωτό ή συνταξιούχο, που δεν μπορεί να κρύψει τίποτε, απαιτείται υποχρεωτικά κατανάλωση ποσοστού 30% του εισοδήματος του μόνο για ηλεκτρονικές δαπάνες (χώρια τις διάφορες μη ηλεκτρονικές με μετρητά για τα πιο μικρά συνήθως ποσά) αλλιώς χάνει το αφορολόγητο.
    Με την αντιφατική αυτή τακτική αντί να μειώνονται τα χρέη θα αυξάνονται γιατί θα δημιουργούνται και πρόσθετες οφειλές από φόρους, επειδή δεν θα επιτυγχάνεται το αφορολόγητο.
    Έτσι αν δεν αναπροσαρμοστεί γενναία το επίπεδο ευλόγων δαπανών και στον νόμο αυτό αλλά και σε όλη τη συναφή νομοθεσία (νόμο Κατσέλη κλπ) πολλοί οφειλέτες θα χρωστούν όχι μόνο στις τράπεζες και στο δημόσιο που ενδεχομένως δεν χρωστούσαν.
    Αυτό το υποχρεωτικό εκ του νόμου 30% δεν υπήρχε προηγουμένως σε κανένα νομοθετικό πλαίσιο. Συνεπώς πρέπει να συνυπολογίζεται-αθροίζεται στο ποσό των ευλόγων δαπανών. Διαφορετικά κατασκευάζετε νέα χρέη και κάνετε ανεπαρκείς ρυθμίσεις

  • 2 Σεπτεμβρίου 2020, 00:42 | Tσομπανιδης

    Οταν ενας μικρος επαγγελματιας εχει εξοπλισμο εως 400.000-500 δεν θεωρειτε ευαλωτος? και ο τζιρος του ειναι 6-7 χιλιαδες.Γιατι οι τραπεζες να βλεπουν τον εξοπλισμο ως αξια.Καποιος με χυτηρια πχ που κοστιζαν 700.000 κανει τον ιδιο τζιρο.Μικρα πιεστηρια εκτυπωσης,Κλαδοι σιδηροκατασκευων,Ηλεκτρολογικες επιχειρησεις που εχουν εξοπλισμο.Φωτογραφοι με εξοπλισμους φωτογραφειων 300.000 Μικρε επιχειρησεις εστιασης καφενεια εστιατορια.ΑΔΙΚΙΑ το ποσο ως αξια

  • 30 Αυγούστου 2020, 17:11 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Ακόμη και αν υποτεθεί ότι τους πετάξεις έξω από το σπίτι τους και μπορέσουν να βρουν σπίτι να νοικιάσουν, γιατί να μην μπορεί να παίρνει η τράπεζα το νοίκι αντί ενός άλλου εκμισθωτή ; Αφού έτσι κι αλλιώς θα έχει πάρει και την κυριότητα.

    Θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα παρόμοιων εναλλακτικών ρυθμίσεων π.χ. εφόσον συμφωνούσαν οι ιδιοκτήτες-οφειλέτες π.χ. να μπορούσαν να κάνουν δωρεά εν ζωή του σπιτιού στη τράπεζα (που να θεσπιστεί αφορολόγητη) με όρο την παραμονή στο σπίτι εφ΄όρου ζωής (περίπου ως οίκηση) έναντι μικρού τιμήματος ή την παραμονή τους στο σπίτι για ορισμένο επαρκές χρονικό διάστημα, καθώς επίσης και κάποιας άλλης μορφής εκούσια μεταβίβαση έναντι παρόμοιου όρου. Αλλά αυτό να ισχύσει για όλους ή τουλάχιστον για την μεγάλη πλειοψηφία και όχι για ελάχιστους.

  • 30 Αυγούστου 2020, 17:20 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Όλοι οι όροι και ορισμοί (ευάλωτοι εύλογες δαπάνες διαβίωσης κλπ) στο παρόν άρθρο χρειάζονται πλήρη προσεκτική και ρεαλιστική επαναξιολόγηση και αναμόρφωση σε ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο, ώστε να μην είναι περιοριστικοί και τσιγγούνικοι, γιατί διαφορετικά θα δημιουργηθούν κοινωνικά προβλήματα σε χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό θα ωφελήσει εν τέλει και τις τράπεζες, που μπορεί μεν να εκβιάζουν λιγότερο, αλλά θα εισπράττουν περισσότερα.

    Δεν νοείται αποξένωση ιδίως ευπαθών και ηλικιωμένων από το μοναδικό τους σπίτι. Διαφορετικά είναι σαν τους καταδικάζετε. Απαραίτητη η επέκταση τουλάχιστον του μέτρου της εκμίσθωσης (χωρίς όρους ή με ελάχιστους και εφικτούς όρους) σε όλους και ιδίως στους ευπαθείς, αλλιώς θα γεμίσουμε θύματα COVID-19 όπως εξήγησα λεπτομερώς στο άρθρο 1, πέρα από τις κοινωνικές επιπτώσεις και εκρήξεις των αποβολών από την μοναδική κατοικία.

    Και κάτι άλλο. Σε αυτά τα σπίτια ζουν πολύ συχνά άνεργοι φιλοξενούμενοι κατιόντες, για να μην πληρώνουν νοίκι. Πού θα πάνε αυτοί και πώς θα πληρώνουν ;

  • 30 Αυγούστου 2020, 15:22 | Άννα Γρηγοροπούλου

    Να δοθεί καλύτερη μέριμνα και στο όριο της ακίνητης περιουσίας και για το τι θεωρείται πρώτη κατοικία στην Ελλάδα!

    Μία οικογένεια στην Ελλάδα θεωρείται ευάλωτη και με ακίνητα έως 300.000 ευρώ.

    Για τους δε επιχειρηματίες πρέπει να υπάρχει το όριο το των 500.000 και 1.000.000 ευρώ ώστε να θεωρηθεί πραγματικά δεύτερη ευκαιρία!

    Παρακαλούμε θερμά να δώσετε πραγματική δεύτερη ευκαιρία σε επιχειρηματίες και φυσικά πρόσωπα για να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα.

  • 30 Αυγούστου 2020, 13:53 | Σιδέρη Αλεξάνδρα.

    Στο κεφάλαιο 166, περιγράφεται αναλυτικά η διαδικασία μίσθωσης και η εναλλακτική καταγγελίας. Τί προβλέψεις όμως υπάρχουν για αδυναμία πληρωμής χωρίς ευθύνη του μισθωτή λόγω εξωτερικών παραγόντων; Ενα παραδειγμα, μείωση εισοδήματος λόγω τηλεργασίας ή/και αστάθμητος παραγοντας μέσω ενός ζητήματος υγείας. Πώς διασφαλίζεται η ενάσκηση της νομής του ακινήτου από τον μισθωτη που αυτό προσπαθεί να διαφυλάξει θεωρητικά το κεφάλαιο αυτό;

  • 30 Αυγούστου 2020, 01:36 | Κωνσταντίνος Δούμας

    Οι τράπεζες δεν ήθελαν και δεν θέλουν τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών φυσικών προσώπων γιατί δεν θέλουν να μπούν σε ρυθμίσεις ετών ενώ η πτώχευση είναι γρήγορη καιτα λεφτά άμεσα στα ταμεία τους (ειδικά αν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη είναι πολλά και καλά). Αυτές θα αποφασίζουν αν θα δεχτούν την αίτηση ρύθμισης του οφειλέτη και θεωρώ οτι στην πλειψηφία τους οι αιτήσεις θα απορρίπτονται για να πάρουν το ζεστό χρήμα απο τους πλειστηριασμούς. Αν ως «ευάλωτο νοικοκυριό» είμαι » τυχερός» τότε θα μείνω στο σπίτι μου, θα πληρώσω τρία χρόνια απο τον μισθό μου τις τράπεζες, 12 χρόνια ενοίκιο στον Φορέα και αν θέλω να το αγοράσω ξανά θα το αγοράσω στην εμπορική αξία της εποχής εκείνης. Μπορεί δηλαδή και να το διπλοπληρώσω. Ως μονοπρόσωπο νοικοκυριό δεν πρέπει να βγάζω πάνω απο 7.000 ευρώ τον χρόνο για να έχω ολα τα παραπάνω αλιώς θα μείνω χωρίς σπίτι. Θα πρέπει να πω τότε στον εργοδότη μου να μου αφαιρέσει τα επιδόματα που παίρνω, τα δώρα, να μην μου δίνει μπόνους που να φαίνεται στον μισθό, να μην μου δώσει ποτέ αύξηση φανερή και αν χρειαστεί να αλλάξω δουλειά στο βιογραφικό μου να γράψω οτι είμαι απόφοιτος λυκείου, χωρίς προυπηρεσία, χωρίς ξένες γλώσσες με τον φόβο μήπως και πάρω κανένα χιλιάρικο τον μήνα και δεν είμαι πια «ευάλωτο νοικοκυριό» (εκτός να θέλει να μου τα δίνει κάτω απο το τραπέζι) Αν είμαι άτυχος και παντρευτώ πρέπει να βρώ σύζυγο που να παίρνει μέχρι 200 ευρώ τον μήνα. Και να σκεφτείς οτι αυτός ο Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών είναι αποτέλεσμα πολύμηνων και εξαντλητικών διαπραγματεύσεων. Σκέψου να μην ήταν…