Άρθρο 104 – Απαλλαγή εκπροσώπων νομικού προσώπου

1.Φυσικό πρόσωπο που εκ του νόμου έχει αλληλέγγυα ευθύνη λόγω της εκπροσωπευτικής ή διοικητικής του σχέσης με οφειλέτη νομικό πρόσωπο απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για οφειλές του πτωχού που προέκυψαν εντός της ύποπτης περιόδου ή και εντός των έξι (6) μηνών που προηγήθηκαν αυτής με την πάροδο τριάντα έξι (36) μηνών από την υποβολή της αίτησης πτώχευσης, ή είκοσι τεσσάρων (24) μηνών από την κήρυξη της πτώχευσης ή την καταχώρηση της παρ. 4 του άρθρου 3, όποιο από τα δύο προηγηθεί χρονικά, εκτός εάν εντός της παραπάνω προθεσμίας υποβληθεί προσφυγή οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον κατά της απαλλαγής του.
2.Σε περίπτωση προσφυγής, το πτωχευτικό δικαστήριο, εκτιμώντας τα αίτια και τις συνθήκες της πτώχευσης, ύστερα από σχετική έκθεση του εισηγητή, στην οποία καταχωρούνται και οι τυχόν παρατηρήσεις του οφειλέτη και των πιστωτών, και αφού ακούσει τον σύνδικο, αποφαίνεται υπέρ της απαλλαγής, εάν το φυσικό πρόσωπο επιδεικνύει καλή πίστη τόσο κατά την κήρυξη της πτώχευσης όσο και κατά τη διάρκειά της, είναι συνεργάσιμος με τα όργανα της πτώχευσης, δεν ευθύνεται για πράξη ή παράλειψη του άρθρου 54 και η πτώχευση δεν οφείλεται σε δόλιες ενέργειές του. Δεν απαλλάσσονται πλήρως αυτοί που καταδικάστηκαν για κάποια από τις πράξεις του ενάτου κεφαλαίου του παρόντος ή για κάποια από τις κακουργηματικές πράξεις της κλοπής, απάτης, υπεξαίρεσης ή πλαστογραφίας του Ποινικού Κώδικα. Αν υπάρχει εκκρεμής ποινική δίωξη ή αστική αγωγή για κάποια από αυτές τις πράξεις ή παραλείψεις, το πτωχευτικό δικαστήριο μπορεί να αναβάλει την απόφασή του μέχρι την αμετάκλητη περάτωση της διαδικασίας. Η απόφαση ανακαλείται αν επέλθει μεταβολή πραγμάτων που να δικαιολογεί την ανάκληση.
3.Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ορίζεται η διαδικασία διαγραφής απαιτήσεων του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης λόγω της απαλλαγής φυσικού προσώπου σύμφωνα με το παρόν άρθρο.

  • Το ΒΕΑ προτείνει η απαλλαγή του οφειλέτη εντός προθεσμίας ενός έτους από την ημερομηνία κήρυξης της πτώχευσης, θα πρέπει να επεκταθεί και στους οφειλέτες που πληρούν τους όρους της «μικρής οντότητας» Επίσης προς αποφυγή δυσχερειών στην ερμηνεία του συγκεκριμένου άρθρου το ΒΕΑ προτείνει να προστεθεί ο όρος «αυτοδίκαιη» απαλλαγή, ώστε να είναι σαφές ότι μόνο η παρέλευση του οριζομένου στο νόμο χρονικού διαστήματος επαρκεί για την απαλλαγή του οφειλέτη και ότι αυτός δεν οφείλει να προβεί σε κάποια περαιτέρω ενέργεια.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 13:29 | ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

    Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα επιχειρηματικά χρέη δημιουργούνται και ανάγονται πολλά έτη πριν την κήρυξη της πτώχευσης. Συνεπώς, η διάταξη που προβλέπει τον χρονικό περιορισμό της απαλλαγής έως και έξι μήνες πριν την πτώχευση είναι άνευ αντικειμένου και πρέπει να γίνει απαλοιφή ή έστω διεύρυνση του σχετικού χρονικού ορίου. Διαφορετικά και στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει στην πραγματικότητα δεύτερη ευκαιρία για τους επιχειρηματίες και νόμιμους εκπροσώπους εταιρειών.

  • 7 Σεπτεμβρίου 2020, 12:38 | Ιωαννα Καλαντζακου

    Tο α.104 του σχεδίου προβλέπει ότι η απαλλαγή του εκπροσώπου αφορά μόνο τις οφειλές που προέκυψαν εντός της ύποπτης περιόδου και έξι μήνες προ αυτής.
    Οι επιχειρήσεις, όμως, που οδηγούνται σε πτώχευση έχουν πάντοτε οφειλές που ανατρέχουν σε πολύ μακρότερες χρονικές περιόδους, καθώς καμία επιχείρηση δεν παύει τις πληρωμές της «αμαχητί»: της πτώχευσης προηγείται πάντοτε μια παρατεταμένη προσπάθεια διάσωσης και εξυγίανσης. Όταν αυτή αποτυγχάνει, πολλές από τις υφιστάμενες οφειλές έχουν γεννηθεί ακόμη και πριν από αρκετά χρόνια, αλλά μέχρι την επέλευση της παύσης πληρωμών είχαν υπαχθεί σε ρύθμιση ή διακανονισμό. Το σχέδιο προβλέπει, παραδόξως, ότι η απαλλαγή καλύπτει τα χρέη μετά την παύση πληρωμών, όχι όμως τα παλαιότερα, παρότι αυτά εξυπηρετούνταν…
    Κατά συνέπεια, η διάταξη, ως έχει, πέραν του ότι συνιστά άνιση μεταχείριση των εκπροσώπων νομικών προσώπων σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα, θα έχει περιορισμένη αξία για τους διοικητές εταιρειών και άρα δεν θα επιφέρει το αποτέλεσμα που επιδιώκει ο νέος Κώδικας.
    Η απαλλαγή των εκπροσώπων πρέπει, λοιπόν, να επεκταθεί σε όλες τις πτωχευτικές υποχρεώσεις. Στη δε περίπτωση που οι εκπρόσωποι έχουν τυχόν παράσχει ατομικές εγγυήσεις για εταιρικά δάνεια, θα μπορούσε να προβλεφθεί ότι, με την εκποίηση της ατομικής περιουσίας που θα έχουν κατά χρόνο της πτώχευσης της εταιρείας, θα απαλλάσσονται από το υπόλοιπο των οφειλών. Διαφορετικά, θα αναγκάζονται οι εκπρόσωποι εταιρειών να πτωχεύουν και ως …άτομα, για να απαλλαγούν από τα χρέη των εταιρειών που τους βαρύνουν εκ του νόμου.

  • Η διάταξη είναι νεωτερική σε σχέση με τον παλαιότερο πτωχευτικό κώδικα αλλά εμφανίζεται φειδωλή ως προς το χρόνο γέννησης των υπό διαγραφή οφειλών (ήτοι εντός της ύποπτης περιόδου και προ 6 μηνών αυτής). Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται να τιμωρείται ο επιχειρηματίας που προσπάθησε να διασώσει την επιχείρησή του. Εν πάση περιπτώσει η ρύθμιση περιορίζεται όχι μόνον χρονικά αλλά και ποιοτικά λαμβάνοντας υπόψη το ρυθμιστικό πλαίσιο που εισάγει το άρθρο 103. Μια ουσιαστικά παρέμβαση θα ήταν η απαλλαγή των εκπροσώπων να επεκταθεί σε όλες τις πτωχευτικές υποχρεώσεις που έχουν γεννηθεί μέχρι το χρόνο κήρυξης της πτώχευσης δίχως απώτερο χρονικό όριο.

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 16:38 | ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΔΗ

    Η απαλλαγή του εκπροσώπου πρέπει να αφορά σε ΟΛΕΣ τις οφειλές του Νομικού προσώπου για να έχει αντικείμενο η διάταξη και να αποτελεί «Δεύτερη ευκαιρία»όπως διατυμπανίζεται. ΟΧΙ μόνο σε αυτές που προέκυψαν κατά την ύποπτο περίοδο ή 6 μήνες νωρίτερα ,καμία επιχείριση δεν πτωχεύει από χρέη που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο χρόνο πριν τη πτώχευση.Τα χρέη που οδηγούν μία επιχείρηση στη πτώχευση συσσωρεύονται από χρόνια ,γίνεται πάντοτε επί σειρά ετών προσπάθεια εξυγίανσης και διάσωσης .Συνεπώς η απαλλαγή των εκπροσώπων μόνο για τα πρόσφατα χρέη της επιχείρησης καθιστά κενή ουσία και περιεχομένου τη διάταξη αυτή και στην ουσία δεν δίνεται καμία δεύτερη ευκαιρία στους εκπροσώπους.
    Πρέπει να γίνει απαλοιφή της σχετικής πρόλεψης και η διάταξη να αναδιατυπωθεί ως εξής:
    ¨
    «Φυσικό πρόσωπο που εκ του νόμου έχει αλληλέγγυα ευθύνη λόγω της εκπροσωπευτικής ή διοικητικής του σχέσης με οφειλέτη νομικό πρόσωπο απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για οφειλές του πτωχού με την πάροδο τριάντα έξι (36) μηνών από την υποβολή της αίτησης πτώχευσης, ή είκοσι τεσσάρων (24) μηνών από την κήρυξη της πτώχευσης ή την καταχώρηση της παρ. 4 του άρθρου 3, όποιο από τα δύο προηγηθεί χρονικά, εκτός εάν εντός της παραπάνω προθεσμίας υποβληθεί προσφυγή οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον κατά της απαλλαγής του.»

    Η δυνατότητα άσκησης Προσφυγής από τρίτο που έχει έννομο συμφέρον καλύπτει κάθε τυχόν αντίθετη θέση .ΜΟΝΟ έτσι δίνεται πραγματικά Δεύτερη ευκαιρία

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 15:44 | ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

    Ορίζει το νομοθέτημα ότι η απαλλαγή αφορά «για οφειλές του πτωχού που προέκυψαν εντός της ύποπτης περιόδου ή και εντός των έξι (6) μηνών που προηγήθηκαν αυτής». Αυτό είναι εκτός πραγματικότητας καθώς τα χρόνια της κρίσης πολλές οφειλές ανακυκλωνόντουσαν με διαφόρους τρόπους έως ότου η εταιρεία «έσκασε» και πτώχευσε. Τι νόημα έχει άραγε να απαλλαχθεί κάποιος για οφειλές 2 ετών και όχι για τις οφειλές προ των 2 ετών της πτωχευσης? Σε τελική ανάλυση θα κάνει προσωπική αίτηση πτώχευσης και θα απαλλαγεί.

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 15:07 | ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

    Η πολύ σωστή παρούσα ρύθμιση αφορά το μέλλον. Με βάση τις μεταβατικές διατάξεις δεν αφορά τρέχουσες διαδικασίες πτώχευσης αλλά ούτε το παρελθόν. Δηλαδή για μια πτώχευση που ολοκληρώθηκε το 2019 δεν θα επωφεληθεί ο νόμιμος εκπροσωπος ενώ θα επωφεληθεί αναλόγως ο αιτών το 2021. Η παρούσα διάταξη θα πρέπει να ισχύσει για όλους που έχουν εμπλακεί στην διαδικασία της πτώχευσης, ως νόμιμοι εκπρόσωποι εταιρειών.
    Η παρούσα ιδάταξη αποδεικνύει το λάθος της παρ. 8 του άρθρου 103. Τα φυσικά πρόσωπα δεν απαλλάσονται από τις «εκ δόλου» οφειλές αλλά οι νόμιμοι εκπρόσωποι απαλλάσονται. δεν μπόρεί να ισχύουν δυο μέτρα και δυο σταθμά για τους Πολίτες με ίσα δικαιώματα.