Άρθρο 01 – Σκοπός της πτώχευσης

Η πτώχευση αποσκοπεί στη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση του συνόλου της περιουσίας του οφειλέτη ή επιμέρους λειτουργικών συνόλων αυτής (κλάδων) ή των κατ’ ιδίαν περιουσιακών του στοιχείων και στην επιστροφή παραγωγικών μέσων σε δυνητικά παραγωγικές χρήσεις, σε κάθε περίπτωση εντός της συντομότερης κατά το δυνατόν προθεσμίας.

  • Το ΒΕΑ προτείνει ανατροπή και όχι εξωραϊσμό του Πτωχευτικού Κώδικα της χώρας με πλήρη αναλυτική πρόταση που έχει αποστείλει στην κυβέρνηση ώστε αυτός να ανταποκριθεί πληρέστερα στην Οδηγία υπ’ αριθμ. (ΕΕ) 2019/1023 με σκοπό τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας, στον εμπορικό και επιχειρηματικό κόσμο και κυρίως στις ΜμΕ. Βασίζεται σε τρεις άξονες (Αφερεγγυότητα, Αναδιάρθρωση, Απαλλαγή), σε κυρίως διοικητικές διαδικασίες που στηρίζονται στη συμμετοχή των Επιμελητηρίων, στην αναδιοργάνωση των δικαστικών δομών, με πρώτα τα Πρωτοδικεία με τμήματα Προπτωχευτικής και Πτωχευτικής Διαδικασίας, με ειδικά καταρτισμένους δικαστές και προσωπικό, ώστε όπου απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης, αυτή να έρχεται άμεσα, με εμπεριστατωμένες αιτιολογίες και χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες. Επίσης προβλέπεται έμφαση στην Έγκαιρη Προειδοποίηση και όχι στην κατ΄έγκλιση διερεύνηση της κατάστασης μιας επιχείρησης, αλλά, «για να προειδοποιούνται οι οφειλέτες όταν υπάρχει επείγουσα ανάγκη για δράση, λαμβάνοντας υπόψη τους περιορισμένους πόρους των ΠΜΜΕ για την πρόσληψη εμπειρογνωμόνων» όπως ορίζεται από την οδηγία.
    Ειδικά για το άρθρο 1, προτείνουμε την ακόλουθη διατύπωση του άρθρου ώστε να δίνεται έμφαση στη δυνατότητα επιστροφής του πτωχού στην οικονομική δραστηριότητα, μετά από την ικανοποίηση των δανειστών του και τη ρευστοποίηση της περιουσίας του: Η πτώχευση αποσκοπεί στην επιστροφή παραγωγικών μέσων σε δυνητικά παραγωγικές χρήσεις και στη δεύτερη ευκαιρία για τον πτωχευμένο επιχειρηματία μέσω της συλλογικής ικανοποίησης των πιστωτών του οφειλέτη με τη ρευστοποίηση του συνόλου της περιουσίας του οφειλέτη ή επιμέρους λειτουργικών συνόλων αυτής (κλάδων) ή των κατ’ ιδίαν περιουσιακών του στοιχείων και σε κάθε περίπτωση εντός της συντομότερης κατά το δυνατόν προθεσμίας.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 20:34 | Νέο Ρεύμα – Νέο Όραμα think tank

    ΣΥΝΟΨΗ

    Αν δεν γίνει διαγραφή του πλασματικού εσωτερικού χρέους, καμιά ρύθμιση δεν θα λειτουργήσει και η ύφεση θα γίνει καταστροφική. Πόσο μάλλον αν εφαρμοστεί ως έχει ο νέος κώδικας, το πρόβλημα του εσωτερικού χρέους, θα γίνει δυσμενέστερο του εξωτερικού χρέους. Μόνο οι εκποιήσεις της ελληνικής οικονομίας θα μείνουν.

    Τα ποσά του εσωτερικού χρέους με τις χρεωμένες στις καρτέλες προσαυξήσεις είναι 180 δις € προς εφορίες, 40 δις προς ταμεία και 110-130 δις προς τράπεζες και funds, ήτοι συνολικά ~340 δις € ή 2 φορές το ΑΕΠ της χώρας!

    Η λογική της εκποίησης των κόκκινων δανείων που είναι ~60% των χρηματοδοτήσεων για χρηματοδοτούμε το κράτος ή να συντηρούμε κάποιες λίγες χρηματοδοτήσεις, δεν έγινε σε άλλο μέρος του κόσμου, με τέτοια % και συνθήκες.

    Το επιχείρημα της κουλτούρας των μη πληρωμών ή των στρατηγικών κακοπληρωτών δεν είναι πραγματικό παρά μόνο για το 10% των περιπτώσεων, γιατί:
    1) αν δεν υπήρχε πραγματική αδυναμία πληρωμών, οι οφειλές δεν θα εκτινασσόταν σε τέτοιο μεγάλος ύψος,
    2) το 2012-3 ήταν μόλις 20-30 δις προς τράπεζες και 30-40 δις προς δημόσιο, ήτοι ένα ποσό λιγότερο του 10% του συνόλου των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων τότε (229 δις €). Το ίδιο και οι οφειλές προς δημόσιο ήταν στο 10% του συνόλου. Σήμερα προς τράπεζες είναι κόκκινες το 60-70% των ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων (~147 δις€),
    3) οι τράπεζες έχουν εισπράξει μεγάλα ποσά για ανακεφαιολοποιήσεις, πάνω από 200 δις €, τα οποία δεν δόθηκαν σαν διαγραφές στους πελάτες.
    4) απόδειξη ότι χωρίς διαγραφές οριζόντιες δεν θα υπάρξει ρύθμιση, είναι ότι πρόσφατα το 2019, δεν θα υπαγόταν στις 120 δόσεις μόνο το 4% των οφειλών.

    Να μην οδηγηθούμε σε εκποιήσεις τέτοιων τεραστίων ποσών, χωρίς τις οριζόντιες πλασματικές διαγραφές από πριν των εξωφρενικών προσαυξήσεων 300-500%, εξωλογιστικών, εξωφρενικών προστίμων, πανωτοκίων, υπερημεριών που 3-5πλασιάζουν την αρχική οφειλή και μάλιστα σε εποχή με νεκρή την αγορά. Θα ωφεληθούν μόνο τα στρατηγικά κοράκια!

    Εκπροσωπούμε 471 μεγάλες επιχειρήσεις και ενώσεις πολιτών με ~15.000 εργαζόμενους και πωλήσεις το ~50% του ΑΕΠ της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας και το think – tank Νέο Ρεύμα – Νέο Όραμα.

    Το σχέδιο νόμου έχει 3 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ … ουσιαστικής βάσης, με την βίαιη εκποίηση περιουσιακών στοιχείων με διαδικασίες fast- track, όταν την ίδια στιγμή τα χρέη βαρύνονται με 3-5 φορές το κεφάλαιο και η αγορά είναι “νεκρή” στο κατώτατο σημείο, η ανεργία στα ύψη, για υπάρχουν εναλλακτικές διαπραγμάτευσης ή πώλησης. Δηλαδή πλειστηριασμοί σε νεκρή αγορά?

    ΠΡΩΤΟΝ: ευνοεί κυρίως σκανδαλωδώς τους στρατηγικά υπερδανεισμένους χωρίς εξασφαλίσεις, κοινώς την κακή πρόθεση του δανειολήπτη και της τράπεζας που ενέκρινε τα δάνεια.

    ΔΕΥΤΕΡΟ: καταστρέφει τους νουνεχείς πολίτες και επιχειρήσεις που δεν επιδίωξαν τον υπερδανεισμό, έχουν περιουσία πολλαπλάσια και θα χάσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, σπίτια, γήπεδα, κ. α. σε τιμές εκποίησης απείρως χαμηλότερες μετά την 10ετή κρίση (συνολικά 1-1.5 τρις € χαμένες αξίες ακινήτων) φορτωμένοι με τον πλασματικό εξωφρενικό 3-5πλασιασμό των υποχρεώσεων τους. Δίνει δυνατότητα εκβιασμών του δημοσίου και τραπεζών κατά των συνετών!

    ΤΡΙΤΟ: δεν σώνει τις ενδιάμεσες περιπτώσεις που θα μπορούσαν να σωθούν αν τα υπόλοιπα των χρεώσεων του δημοσίου και των δανείων εκκαθαριστούν/ διαγραφούν από τα άκρως καταχρηστικά πρόστιμα, προσαυξήσεις, πανωτόκια, υπερημέριες, κ.α., που περιέχουν 3- 5 πλασιασμό του αρχικού κεφαλαίου. Δεν διαγράφει από μόνο του το δημόσιο, τα ταμεία και οι τράπεζες παρόλο που εισέπραξαν πακτωλό από τα δάνεια και τις ανακεφαλαιοποιήσεις. Να σημειωθεί ότι οι άνεργοι χωρίς εισοδήματα δεν έχουν καμιά δυνατότητα.

    ΤΕΤΑΡΤΟ: Καταστρεπτικές προβλέψεις α) για την με προθεσμία επικαιροποίησης στοιχείων και αλλιώς να χάνεται το δικαίωμα προσφυγής, β) για τους πλειστηριασμούς άνω των 30.000 € για οποιοδήποτε λόγο, ΕΝΦΙΑ, κ.α., γ) υπαγωγή στις 240 δόσεις, αν συμφωνεί το 60% των πιστωτών, δ) το άκρως παράλογο και ληστρικό μόνο αν η πληρωμή σε 20 χρόνια είναι μεγαλύτερη της εκποίησης σε σχεδόν μηδενική αγοραία αξία, ε) εξωφρενική πρόβλεψη να μην λαμβάνονται υπόψιν οι υποχρεώσεις και χρέη εταιρειών συνδεδεμένων εταιρειών, στ) να εξαιρούνται και να μην ισχύει για τις εταιρείες του δημοσίου, γιατί 2 μέτρα και 2 σταθμά? Να εφαρμοσθούν στο δημόσιο για να φανεί ή όχι το άδικο του νομοσχεδίου. Που είναι το κράτος δικαίου?

    Το επιχείρημα της υπογραφής άρσης της προστασίας 31/12/20 δεν είναι αντιφατικό με την Μνημονιακή Υποχρέωση 2015 Νόμου 4336/15 περί της διαγραφής όλων των προστίμων και προσαυξήσεων, που δεν εφαρμόστηκε και μπορεί να εφαρμοστεί σήμερα. Εκτιμούμε ότι επειδή δεν υπάρχει αποταμίευση, ούτε αποθέματα, ούτε κάποιο βάθος, … δεν υφίσταται θέμα κουλτούρας πληρωμών. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα, ασχέτως κορονοιού. Δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν δούρειος ίππος στην εν ψυχρώ εκποίηση της χώρας!

    Για αυτό προτείνεται η ενδιάμεση λύση, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (προσαυξήσεις, εξωλογιστικοί, πανωτόκια), να μείνει μόνο το αρχικό κεφάλαιο μείον οι όποιες καταβολές έγιναν (οι ανακεφαιλοποιήσεις κάλυψαν τις διαφορές). Είναι και μνημονιακή υποχρέωση από το 2015! Το εκκαθαρισθέν υπόλοιπο κεφάλαιο να ρυθμιστεί σε 120 ή 240 δόσεις με 1-2% επιτόκιο. Σε περίπτωση αδυναμίας να υπάρχει κούρεμα και κεφαλαίου αντίστοιχο των ανακεφαλαιοπήσεων. Σε περίπτωση αδυναμίας οι διαγραφές κεφαλαίου να επέρχονται μόνο από μερική πώληση περιουσιακών στοιχείων. Αν δεν υπάρχει αγορά ή η κρίση στα ακίνητα κρατήσει άλλα 5- 10 χρόνια, ποιος θα πάρει και τι??
    Πρώτα να ανοίξει η αγορά, να επιστραφούν καταθέσεις εξωτερικού, να γίνουν επενδύσεις, να δοθεί χρηματοδότηση και μετά οι όποιες εκποιήσεις. Με την αγορά στο μηδέν …. ποιες δεύτερες ευκαιρίες, ποιες διαγραφές, μόνο εκποιήσεις και θάνατος!

    Επί του κώδικα οφειλών ΚΑΤΑ ΑΡΘΡΟ

    Άρθρο 1: συνομολογεί για σκοπό τις εκποιήσεις, χωρίς προϋποθέσεις. Να τροποποιηθεί.
    Άρθρο 2: Γιατί να εξαιρούνται της διαδικασίας του δημοσίου δικαίου, τι κράτος είναι αυτό? Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά? Να υπάγονται όλα μαζί, να δούμε τη λογική!!! Ή όλες οι εταιρείες ή καμία!
    Άρθρο 3: το όριο πτώχευσης 40% των υποχρεώσεων ή 30.000 € είναι τόσο χαμηλή, που σημαίνει ότι υπάγεται όλη η χώρα συνολικά!
    Άρθρο 5: αίτηση πτώχευσης από το 30% των απαιτήσεων ή 20% των ενεγγύων, αίτημα για εκποίηση συνόλου! Εξαιρουμένων των απαιτήσεων συνδεδεμένων μερών, τι δίκαιο είναι αυτό!! Η αίτηση να μπορεί να γίνεται από το 60% των απαιτήσεων και 70% των ενεγγύων και να μην εξαιρούνται οι απαιτήσεις συνδεδεμένων μερών.
    Άρθρο 12: προληπτικά μέτρα, η άρση των μέτρων προστασίας αφήνει τους οφειλέτες απροστάτευτους, προτείνετε να καταργηθεί.
    Άρθρο 16: οι επιδόσεις να γίνονται προ 30 ημερών, όχι 3 ημέρες!!
    Άρθρο 54: η παύση πληρωμών προέρχεται κυρίως και κατά 95% όχι από υπαιτιότητα του οφειλέτη. Κύριο και μοναδικό αίτιο είναι η 10 ετής κρίση, η πτώχευση της χώρας, η φυγή καταθέσεων 100 δις € στο εξωτερικό λόγω υποφαινόμενης αλλαγής νομίσματος ή κλείσιμο των τραπεζών, το πάγωμα των τραπεζικών χορηγήσεων, η κατακρήμνυση των αξιών των ακινήτων, η αδυναμία συναλλαγών, το πάγωμα της αγοράς, η ανεργία του 1 εκατ. πολιτών. Το ΑΕΠ μειώθηκε ~25% επί 10 χρόνια, ήτοι ~500 δις €. Τα ακίνητα έχασαν αξίες 500 δις με 1τρις €. Ποιο είναι ο υπαίτιος που θα πρέπει να τιμωρηθεί …. επειδή δεν μπορεί να πληρώσει. Το κράτος συνέχεια υπόσχεται ανάκαμψη, που δεν έρχεται, πιθανή αύξηση συναλλαγών, τζίρων, αγοραπωλησιών ακινήτων που δεν έρχονται, για να πληρώσουν. Θα τιμωρηθούν και από πάνω? Είναι πολύ άδικο!! Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου.
    Άρθρο 57: οι διαδικασίες να έχουν 90 μέρες και κοινοποίηση 60, για να προλάβει ο απλός πολίτης να βρει νομική συμβουλή και να οργανώσει την άμυνα του.
    Άρθρο 58: έφεση και αναίρεση μόνο για τους λόγους του άρθρου 559 … αρκούν??
    Άρθρο 61: η προσφυγή να ασκείται εντός 30 ημερών, όχι 10.
    Άρθρο 62: ανακριτικά καθήκοντα εισηγητή. Δηλαδή η κρίση κατέστρεψε την οικονομία και ο εισηγητής θα απειλεί επιχειρήσεις και υπαλλήλους που προσπαθούν να επιβιώσουν. Προτείνεται να καταργηθεί.
    Άρθρο 63: επιβολή κυρώσεων κατά του οφειλέτη. Τέτοια επαχθές και κακότροπο μέτρο πρέπει να καταργηθεί ολοσχερώς. Δηλαδή το κράτος προκάλεσε τις πτωχεύσεις και θα τιμωρείται ο αρνούμενος την καταδίκη του?
    Άρθρο 72: συμβιβασμός επί απαιτήσεων, προθεσμία οφειλέτη 30 ημ, όχι 3.
    Άρθρο 81: προθεσμία αναγγελίας να είναι και για το δημόσιο 3 μήνες, όπως για όλους.
    Άρθρο 125: Περιεχόμενο της συμφωνίας εξυγίανσης, δεν έχει πλαφόν διαγραφών.
    Άρθρο 127: Δικάσιμος επικύρωσης συμφωνίας, οι 20 μέρες να γίνουν 45.
    Άρθρο 128: αναστολή διώξεων, §2: χωρίς περιορισμό 4 μηνών και μία φορά, γιατί μπορεί να υπάρχουν πολλές και παράλληλες διώξεις για το ίδιο αντικείμενο. §10: προληπτικά μέτρα και ανστολή τους με την συναίνεση του 20% των πιστωτών και συνεχίζουν διαπραγματεύσεις, §11: για την παράταση αναστολής διώξεων ισχύουν αν υπάρχει πρόοδος, αν δεν θίγει δικαιώματα, αν δεν περνά τους 12 μήνες!!! Δηλαδή και οι αναστολές διώξεων με το σταγονόμετρο, απόλυτα επαχθής. Να μην υπάρχουν περιορισμοί στις αναστολές!

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ

    Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να επανέλθει με βιώσιμες βελτιώσεις.
    Να εκκαθαριστούν οριζόντια για το δημόσιο:οι καταχρηστικές προσαυξήσεις 300-500%, πρόστιμα, εξωλογιστικοί προσδιορισμοί. Για τις τράπεζες: πανωτόκια και τόκοι υπερημερίας.

    Επί του συνδυασμού των φορολογικών νόμων του ν.4646/19
    Οι προτάσεις του φορολογικού νόμου που υποβλήθηκαν και αξιολογήθηκαν στην διαβούλευση … ότι δεν αφορούν συγκεκριμένα άρθρα, διευκρινίζουμε ότι αφορούν τους ίδιους νόμους και τα ίδια θέματα, όπως διατυπώνονται.
    Οι νόμοι 4172/13, 4174/13 και ο 4336/15: καταργούν τους εξωλογιστικούς προσδιορισμούς ολοσχερώς- αλλά όχι αναδρομικά και για όλες τις υποθέσεις στις καρτέλες και καταργούν όλες τις προσαυξήσεις και πρόστιμα του ν. 2523/97- υπάρχει ειδική αναφορά στο Μνημόνιο 2015, Παράγραφος Γ: Μνημόνιο Συνεννόησης για τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ, σελίδα 1016, 2.2 Μεταρρυθμίσεις Φορολογικής Πολιτικής, 2.2.ιι

    …. ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΟΓΚΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΕΩΝ ΤΟΥ Ν.2523/97 ΟΠΩΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ— adopt outstanding reforms on the codes on income tax, and tax procedures: introduce a new Criminal Law on Tax Evasion and Fraud to amend the Special Penal Law 2523/1997 and any other relevant legislation, and replace Article 55, ¶s 1 and 2, of the TPC, with a view, inter alia, to modernize and broaden the definition of tax fraud and evasion to all taxes; abolish all Code of Book and Records fines, including those levied under law 2523/1997 develop the tax framework for collective investment vehicles and their participants consistently with the ITC and in line with best practices in the EU.

    …. Να υιοθετηθούν οι εκκρεμείς μεταρρυθμίσει στον κώδικα φορολογίας εισοδήματος και των διαδικασιών φορολόγησης. να εισαχθεί ένας νέος ποινικός νόμος για την φοροδιαφυγή και απάτη για να τροποποιηθεί ο Ειδικός Νόμος 2523/1997 και κάθε άλλη σχετική νομοθεσία και η αντικατάσταση των άρθρων 55, παράγραφος 1 και 2 του TPC με την οπτική, μεταξύ άλλων, του εκμοντερνισμού και της διεύρυνσης του ορισμούς της φοροδιαφυγής σε όλους τους φόρους. Να καταργηθούν ΟΛΑ τα πρόστιμα του Κώδικα Βιβλίου και Στοιχείων περιλαμβανομένων αυτών που εισπράττονται υπό τον νόμο 2523/1997, να αναπτυχθεί το πλαίσιο φορολόγησης των συλλογικών επενδύσεων και των συμμετεχόντων σε αυτά που να είναι συμβατό με το ITC και σε ευθυγράμμιση με τις καλύτερες πρακτικές στην ΕΕ.

    Όμως, η Ελληνική νομοθεσία δεν κατάργησε ΟΛΑ τα πρόστιμα και ιδιαίτερα δεν τα κατάργησε για όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις- ασχέτως δικαστικής εξέλιξης, δεν διέγραψε τα πρόστιμα και προσαυξήσεις που ήταν συσσωρευμένα στις καρτέλες, δεν διέγραψε τις προσαυξήσεις των ελέγχων που ενσωματώνονται στο βεβαιωθέν ποσό με 25% ή και 60% τόκους το χρόνο (μετά 3-7 χρόνια) και μετά προσαυξάνονται στις καρτέλες κατά ΚΕΔΕ.
    Η πρόταση μας αφορά τη εναρμόνιση του Μνημονίου του 2015 με την ισχύουσα νομοθεσία και όχι με μερικές και επιλεκτικές εφαρμογές, που άλλοτε αφήνουν τις προσαυξήσεις της περιόδου ελέγχου, άλλοτε αφήνουν τους εξωλογιστικούς προσδιορισμούς που κρίθηκαν καταργημένοι και άλλοτε αγνοούν ότι στις καρτέλες υπάρχουν σήμερα προσαυξήσεις 300 – 500% -ανήκουστες διεθνώς – και ενώ μειώθηκαν κατά νόμο, μετά δεν διεγράφησαν από τις εκκρεμείς υποθέσεις, ασχέτως δικαστικής εξέλιξης.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΛΤΊΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ 4646/19

    1) Να διαγραφούν από τις καρτέλες οριζόντια όπως αναφέρει το μνημόνιο 2015 νόμος 4336/15, όλες- όλες οι προσαυξήσεις και των ελέγχων, οι εξωλογιστικοί προσδιορισμοί, πλην πλαστών και εικονικών τιμολογίων. Να μείνουν μόνο οι αρχικές οφειλές.

    2) Μετά όλα τα νέα ποσά να ρυθμιστούν σε δόσεις με νέο επιτόκιο 2% σε 120 δόσεις, χωρίς πλαφόν προς τα κάτω ή προς τα πάνω αφού το επιτόκιο είναι ποσοστιαίο!

    3) Εκτιμούμε ότι με αυτόν το τρόπο θα αναπνεύσει η οικονομία, θα συμμορφωθούμε με τους θεσμούς, θα εισπράξουμε σαν χώρα πάνω από 3-5 δις χρόνο που σήμερα καμιά μεσοβέζικη ρύθμιση δεν καταφέρνει, ενώ αντίθετα τα ληξιπρόθεσμα αυξάνονται κατά 10-12 δις €/ χρόνο, που είναι πλήρης απόδειξη της αντίφασης και του βουλιάγματος της οικονομίας.

    4) Να μην υπάρχει πλαφόν το 1 εκατ € ως βασική οφειλή. Στις περιπτώσεις αυτές να υπάγονται με την λογική του εξωδικαστικού συμβιβασμού, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα ρύθμισης, λόγω μακρόχρονου παγώματος λογαριασμών, υπέρογκων και μη αντιμετωπίσιμων χρεώσεων.

    5) Για το ΕΦΚΑ να μην υπάρχει περιορισμός για τις ρυθμίσεις του ποσού των 20.000 στις περιπτώσεις συνταξιοδοτήσεων.

    6) να αρθεί το πόθεν έσχες στα ακίνητα, ίδρυση εταιρειών και αυξήσεις κεφαλαίου.

    7) στο εξωδικαστικό συμβιβασμό του ν.4389/16 προτείνεται αν η επιχείρηση δεν έχει κέρδη και πωλήσεις επί Χ έτη να υπάρχει αλγόριθμος που να μην συναρτάται από τον υπολογισμό εκπληστειριάσματος των τραπεζών, αλλά από έναν υπολογισμό στο 5% της αντικειμενικής!

    ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ: ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ, ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ, ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ
    Επιστροφή καταθέσεων: η επιστροφή μέρους από τα 100 δισ. ευρώ καταθέσεων στο
    €. Όλες οι χώρες στον κόσμο αυτό έκαναν και επαναπάτρισαν τις καταθέσεις τους, όπως η ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Τουρκία. Για να υλοποιηθεί αυτό, δεν φτάνει μόνο η
    παρότρυνση ή το new money concept, αλλά χρειάζεται να αρθούν οι κατασχέσεις στις τράπεζες και η φορολογία αδήλωτων καταθέσεων να είναι η ελάχιστη. Ειδικά για τις αυξήσεις κεφαλαίου, αγορές ακινήτων, νέες εταιρείες και επενδύσεις. Η φυγή καταθέσεων βαραίνει το δημόσιο που τρομοκράτησε τον κόσμο με υπερφορολογία και κίνδυνο υποτίμησης.

    Επίλογος
    Εκτιμούμε ότι, με την υλοποίηση των παραπάνω προτάσεων για την βελτίωση της νομοθεσίας για τις επενδύσεις, η χώρα μπορεί να έχει θετική ανάπτυξη, όχι μόνο στα δημοσιονομικά της, αλλά κυρίως και ταυτόχρονα, στο μεγαλύτερο τμήμα της οικονομίας, που είναι ο ιδιωτικός τομέας, του οποίου το παραγωγικό έλλειμμα είναι ακόμη αξιοσημείωτο. Έτσι θα δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας.

    Με εκτίμηση,

    Ν. Βιδάλης, Κ. Ζήσης, Χ. Μπόγιας, Μ. Ναξιάδης, Ε. Νικολαίδου, Ν. Φιλίππου
    Νίκος Σπ. Φιλίππου – e-mail: info@philippou-sa.gr , http://neoreumaneoorama.blogspot.com/, twitter: PHILIPPOU_NIKOLAOS, fb: Νίκος Σπ. Φιλίππου

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 12:30 | Γεωργακόπουλος Μάνος

    Tώρα θα μας βγάζουν στο σφυρί το σπιτι μας για χρέη άνω των 30.000 απο Ενφια

    Συνεχίζουν ακάθεκτοι το σχέδιο των τοκογλύφων για υφαρπαγή της ακίνητης
    ιδιοκτησίας μας,αφού πρώτα την γέμισαν με δυσβάχτατους φόρους με
    αποτέλεσμα την κατακότυφη πτώση της αξίας της ,τώρα έρχονται να αποτελειώσουν το έργο τους βγάζοντας την στο σφυρί για 30.000 €

    https://www.kathimerini.gr/economy/local/974462/efialtis-to-oneiro-toy-ellina-na-echei-to-diko-toy-keramidi/
    Εφιάλτης το όνειρο του Ελληνα να έχει το δικό του «κεραμίδι»

    Καταστροφικές συνέπειες για την αγοραστική δύναμη και την επιβίωση των ελληνικών νοικοκυριών είχε η πολιτική της υπερφορολόγησης της ακίνητης περιουσίας των πολιτών, κάτι που αποτυπώνεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο στα στοιχεία που δημοσίευσε αυτή την εβδομάδα η Eurostat.Σύμφωνα με αυτά, ο αριθμός των Ελλήνων που είναι υπερβολικά επιβαρυμένος με δαπάνες στέγασης είναι τετραπλάσιος του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

    Συγκεκριμένα, το 2016, στην Ελλάδα το ποσοστό των νοικοκυριών τα οποία δαπανούν περισσότερο από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την κάλυψη αναγκών στέγασης, ανήλθε σε 40,5%, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος δεν ξεπερνάει το 11,1%.
    Η εικόνα είναι σχεδόν αμετάβλητη την τελευταία τριετία, καθώς το 2015 το αντίστοιχο ποσοστό είχε ανέλθει σε 40,9%, έναντι 11,3% του μέσου όρου της Ε.Ε. και το 2014 σε 40,7% (11,5% στην Ε.Ε.). Ως δαπάνες στέγασης λογίζονται ο φόρος ή το τέλος που συνδυάζεται με την κατοχή ακινήτου και όλα τα έξοδα για τη συντήρηση και τη διαμονή σε αυτό, όπως π.χ. θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, τηλέφωνο κτλ.

    Ενδεικτικό του παραλογισμού της εφαρμοζόμενης πολιτικής γύρω από το ακίνητο, είναι ότι η αμέσως επόμενη χώρα στην Ε.Ε., με τη μεγαλύτερη δηλαδή οικονομική επιβάρυνση, είναι η Βουλγαρία, πλην όμως με ποσοστό 20,5%, δηλαδή το μισό σε σχέση με την Ελλάδα. Την τρίτη χειρότερη επίδοση σημείωσε η Γερμανία, όπου το αντίστοιχο ποσοστό του πληθυσμού ανέρχεται σε 16%, ενώ την καλύτερη εικόνα καταγράφουν η Μάλτα (μόλις 1%) και η Κύπρος με 3%.
    Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2010, δηλαδή στην αρχή της οικονομικής κρίσης, το ποσοστό των Ελλήνων που ήταν υπέρμετρα επιβαρυμένο οικονομικά ως προς το ακίνητό του, διαμορφωνόταν σε 18,1% έναντι 10,8% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Εν ολίγοις, η «ψαλίδα» με την υπόλοιπη Ευρώπη ήταν σαφώς πιο περιορισμένη. Αντιλαμβάνεται λοιπόν εύλογα κανείς πως η κατακόρυφη αύξηση των δαπανών στέγασης είναι μία από τις πιο σαφείς επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην ελληνική κοινωνία, πέραν των προφανών, δηλαδή της μείωσης της αγοραστικής δύναμης, της εκτίναξης της ανεργίας και της αύξησης της φορολογίας.

    Υπερφορολόγηση

    Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή διαδραμάτισε ασφαλώς η επιλογή των κυβερνώντων να στραφούν σε ένα σύστημα φορολόγησης της κατοχής ακινήτων, ενώ μέχρι το 2010 ο κύριος όγκος των φορολογικών εσόδων από τα ακίνητα προερχόταν από τις αγοραπωλησίες, μέσω του φόρου μεταβίβασης κι ενώ για ένα διάστημα ίσχυσαν παράλληλα και τα δύο, δηλαδή και ο υψηλός φόρος κατοχής και ο υψηλός φόρος μεταβίβασης. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2010 μέχρι το 2015 οι φόροι κατοχής ακινήτων αυξήθηκαν έξι φορές, από τα 500 εκατ. ευρώ σε 3 δισ. ευρώ, ενώ το 2016 αυξήθηκαν εκ νέου σε 3,5 δισ. ευρώ.

    Υπενθυμίζεται ότι ναι μεν ο στόχος των εσόδων από τον ετήσιο ΕΝΦΙΑ είναι 2,65 δισ. ευρώ, ωστόσο το ποσό του φόρου που βεβαιώνεται, κατά κανόνα, κυμαίνεται μεταξύ 3,2 και 3,6 δισ. ευρώ.
    Εκτός βέβαια από την κατακόρυφη αύξηση των δαπανών που συνοδεύουν την κατοχή ακινήτου, οι Ελληνες είδαν και την αξία της περιουσίας τους να υποβαθμίζεται, εν μέρει και ως φυσικό επακόλουθο της υπερφορολόγησής της, που την κατέστησε λιγότερο ελκυστική. Ενώ λοιπόν από το 2010 μέχρι και το 2017, στην Ε.Ε. καταγράφεται μέση αύξηση των τιμών των κατοικιών κατά 11%, στην Ελλάδα οι αξίες υποχώρησαν κατά 42% (στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος), καταγράφοντας και στην εν λόγω περίπτωση τη χειρότερη επίδοση στην Ευρώπη. Μετά την Ελλάδα, τη χειρότερη επίδοση κατέγραψαν οι τιμές στην Ισπανία, όπου μειώθηκαν κατά 17% την ίδια περίοδο, στην Ιταλία με πτώση 15% και στην Κύπρο, όπου μειώθηκαν κατά 9%.
    Aίσχος κυβέρνηση Aίσχος νομοσχέδιο.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2020, 09:45 | Σωτηριάδης χρήστος

    ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΕΥΘΕΩΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ.
    ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΙΩΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ

    ROUSK v. SWEDEN (Application no. 27183/04) JUDGMENT STRASBOURG 25 July 2013
    113. Consequently, an interference with the peaceful enjoyment of possessions must strike a fair balance between the demands of the general interests of the community and the requirements of the protection of the individual’s fundamental rights. The concern to achieve this balance is reflected in the structure of Article 1 of Protocol No. 1 as a whole. The requisite balance will not be found if the person concerned has had to bear an individual and excessive burden (see, among other authorities, Sporrong and Lönnroth, cited above, §§ 69 and 73). In other words, there must be a reasonable relationship of proportionality between the means employed and the aim sought to be realised (see, for instance, James and Others, cited above, p. 34, § 50)……….
    126. Therefore, having regard to all of the circumstances set out above, the Court concludes that the sale of the applicant’s property at public auction, and the ensuing eviction of the applicant from his home, for an enforceable debt that amounted to only SEK 6,721 on the day of the public auction, imposed an individual and excessive burden on the applicant.
    127. There has accordingly been a violation of Article 1 of Protocol No. 1 to the Convention……
    134. The Court notes that the sale of the applicant’s property and the ensuing eviction interfered with his right to respect for his private and family life and deprived him of his home within the meaning of Article 8 § 1 of the Convention. As in the case of Zehentner v. Austria (no. 20082/02, § 54, 16 July 2009), the sale at public auction deprived the applicant legally of his home, and was a necessary pre-condition for the eviction, which factually deprived him of his home.
    135. Next, the Court observes that the interference was in accordance with the law, primarily the Enforcement Code, and had the legitimate aims of protecting the rights and freedoms of others, namely that of the purchaser of the property, as well as the economic well-being of the country, by ensuring the collection of taxes.
    136. However, the Court reiterates that for an interference to be considered “necessary in a democratic society”, it needs to be proportionate to the legitimate aims pursued and answer to a “pressing social need”….
    137. In this respect, the Court has held that the loss of one’s home is a most extreme form of interference with the right to respect for the home.
    Any person at risk of an interference of this magnitude should in principle be able to have the proportionality of the measure determined by an independent tribunal in the light of the relevant principles under Article 8 of the Convention (ibid. § 59, and McCann v. the United Kingdom, no. 19009/04, § 50, ECHR 2008). The decision-making process leading to the measures of interference must also have been fair. The Court will therefore attach particular weight to the existence of procedural safeguards.

    ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΚΤΙΣΜΑ IVANOVA AND CHERKEZOV VS. BULGARIA N . 46577/15, 21 APRIL 2016.
    ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ,ΟΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ,ΠΟΥ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;
    ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΟ ΦΟΡΟ
    ( ΕΝΦΙΑ ) ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΡΙΖΙΚΑ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟΠΙΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ;

    ……….The recent refusal by the CREDITORS to accept an extension of the protection of main residences is spurring the government’s plans for the timely preparation of the bill.
    The bill’s main feature will be the absence of main residence protection, which will be counterbalanced by the swift write-off of debtors’ remaining dues after the liquidation of all their assets.
    https://www.ekathimerini.com/251633/article/ekathimerini/business/bankruptcy-reform-due-this-summer

    ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ !

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 21:27 | ΓΕΩΡΓΙΑ

    ΠΟΛΥ ΑΠΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΛΥΣΗΣ:

    Στην ίδια υπάρχουσα πλατφόρμα ο οφειλέτης που επιθυμεί ή δεν έχει άλλη λύση από το να ενταχθεί στον πτωχευτικό, να καταχωρήσει όλα του τα οικονομικά στοιχεία (εισοδήματα, περιουσία, δάνεια κλπ). Παράλληλα προτείνει και τη συνολική δόση που μπορεί να δίνει, την οποία πρέπει να τεκμηριώνει.

    Ο αρμόδιος φορέας ελέγχει όλα τα ανωτέρω στοιχεία. Βάσει της δόσης που ο οφειλέτης δεσμεύεται ότι μπορεί να πληρώνει, να γίνει διάσπαση του οφειλόμενου ποσού σε δύο μέρη. Το ένα μέρος που θα βγει, θα πληρώνεται κανονικά και το άλλο θα ασφαλιστεί. Δηλαδή, θα πρέπει ο οφειλέτης να συνάψει ιδιωτική ασφάλιση για το υπόλοιπο ποσό, ώστε σε περίπτωση θανάτου να πληρωθεί από την ασφάλεια.

    Με αυτόν τον τρόπο και ο οφειλέτης θα εξοφλήσει το χρέος του στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του και έχοντας ένα φυσιολογικό επίπεδο διαβίωσης και ο πιστωτής διασφαλίζει ότι θα λάβει το ποσό που του οφείλεται.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2020, 19:57 | ΠΡΟΒΙΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

    ΟΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ ΕΦΟΣΟΝ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ ΔΕΥΤΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΡΥΘΜΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ .ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΔΑΝΕΙΟ ΓΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 23:25 | Σπύρος

    Πάνω από μια δεκαετία δίνουμε καθημερινό αγώνα να είμαστε άνθρωποι, λειτουργικοί, παραγωγικοί, οικονομικά ενεργοί, για να μην γινόμαστε βάρος στους γύρω μας και την κοινωνία. Οι συνθήκες ολοένα επιδεινώνονται, συχνά δραματικά όπως με την πανδημία, και γνωρίζουμε ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον μας. Στο μεταξύ, σαν να μην έφτανε η οικονομική καταστροφή μας και όλα τα δεινά που αυτή συνεπάγεται σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, διωκόμαστε δικαστικά ως κοινοί εγκληματίες. Ποιό ήταν το έγκλημά μας ώστε να τιμωρούματε τόσο παραδειγματικά. Ότι επενδύσαμε στη χώρα μας, πιστέψαμε στην ελληνική οικονομία, προσφέραμε δουλειά στους συνανθρώπους μας, και, με εμπιστοσύνη στο κράτος και τις τράπεζες, βάλαμε ως εγγύηση τις πρώτες μας κατοικίες. Όχι αυτές που αγοράστηκαν με στεγαστικά και άλλα θαλασσοδάνεια, αλλά εκείνες που είχαν αποκτηθεί πριν την έναρξη της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας.
    Τώρα λοιπόν, βαλλόμενοι από παντού, κατόπιν αρκετών ανακεφαλαιώσεων για τις τράπεζες αλλά για εμάς καταιγισμό διώξεων, κατασχέσεων, λουκέτων, αποκλεισμών από την ενεργό οικονομική ζωή, καλούμαστε να τους παραδώσουμε τα σπίτια μας αυτοβούλως, με αντάλλαγμα ένα νέο ξεκίνημα (?). Σε τι ξεκίνημα αναφέρεστε για ανθρώπους – Έλληνες πολίτες – 50 – 60 – 70 ετών? Εσείς ισχυρίζεστε επανειλημμένα ότι δεν θα διωχθούν και τιμωρηθούν οι καλοπροαίρετοι και οι αποδεδειγμένα σε αδυναμία παρά μόνο οι κακοπληρωτές και μπαταχτσήδες. Ποιοί είναι αυτοί οι “ευάλωτοι” αν όχι όλοι εμείς που, έχοντας ήδη εξοντωθεί οικονομικά και ηθικά, χάνουμε άδικα και τη στέγη μας?
    Αν πραγματικά θέλετε να βοηθήσετε τη χώρα και την κοινωνία ώστε να μη δημιουργηθούν στρατιές άνεργων και άστεγων και οικονομικά ανενεργών πολιτών, θεσπίστε συγκεκριμένα κριτήρια προστασίας πρώτης κατοικίας, όπως χρόνος και τρόπος απόκτησης (πριν, κατά, μετά την έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας), εμβαδόν (πχ. ως 120-130-140 τμ), αξία ακινήτου (πχ 100-150-200 χιλιάδες ευρώ), εισόδημα (ελάχιστο όριο διαβίωσης ατόμων και οικογενειών).
    Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν υπεκφυγές, υποτίμηση της νοημοσύνης μας για πολλοστή φορά και εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2020, 21:53 | Ιωάννης Μεταξάς

    Στις διατάξεις του νομοσχεδίου υπάρχουν τα εξής κενά: 1ον, δεν υποχρεούται ο δανειστής ο οποίος αιτείται την πτώχευση του οφειλέτη, να αποδείξει το νόμιμο, το βάσιμο και το ορθό του ποσού για το οποίο προβάλλει απαίτηση και 2ον, η παύση πληρωμών μπορεί να οφείλεται κάλλιστα σε ανωτέρα βία (πχ, μείωση αποδοχών λόγω μνημονίων) ή να είναι νόμιμο μέσον πιέσεως του οφειλέτη για να εξετασθεί η νομιμότητα, η συμβατικότητα και ο τρόπος υπολογισμού της οφειλής, δεδομένου ότι οι τράπεζες – και όχι μόνον – υπονομεύουν στην πράξη κάθε διαδικασία εξωδικαστικής διευθετήσεως.
    Αυτά, ΔΕΝ αντιμετωπίζονται από το ν/σ υπό διαβούλευσιν, το οποίο θεωρεί συλλήβδην καθέναν που δεν πληρώνει, ως κακόπιστο και θεωρεί οριζοντίως αμάχητη κάθε αξίωση που προβάλλει ο οιοσδήποτε δανειστής.
    Ακόμη και αν δεν θεραπευθούν τα παραπάνω ελαττώματα από την νομοθετική εξουσία, είναι βέβαιον ότι θα κληθεί προς τούτο η δικαστική εξουσία.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2020, 18:08 | JOHN

    Ας δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και όχι όπως προσπαθούν να τα αποκρύψουν.
    (1) Με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 3723/2008 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 4.473.585.000€.
    (2) Με τα άρθρα 2,3,4,5 του Ν. 3723/2008 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 23.000.000.000€.
    (3) Με το άρθρο 4 παρ. 8 του Ν. 3845/2010 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 15.000.000.000€.
    (4) Με το άρθρο 3 παρ. 1 του Ν. 3864/2010 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 10.000.000.000€.
    (5) Με το άρθρο 7 του Ν. 3872/2010 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 25.000.000.000€.
    (6) Με την Υ.Α. 2/43219/0025 (ΦΕΚ 1143/Β/6-5-2011)ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 15.000.000.000€.
    (7) Με το άρθρο 19 παρ. 1 του Ν. 3965/2011 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 30.000.000.000€.
    (8) Με το άρθρο 1 παρ. 1,2 του Ν. 4031/2011 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 60.000.000.000€.
    (9) Με το άρθρο 21 παρ. 1 του Ν. 4056/2021 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 30.000.000.000€.
    (10) Με το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 4079/2012 ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 40.000.000.000€.
    Την περίοδο 2013-2014 επίσης ανακεφαλαιοποιήθηκαν Τραπεζικές Εταιρείες από Δημόσιο Χρήμα με το ποσό 52.185.500.000€.
    Σύνολο : 300.185.500.000€.
    Στα παραπάνω ποσά πρέπει να συμπεριληφθεί το ποσό των 178.000.000.000€ που δόθηκαν ως εγγυήσεις για το «ELA», ο αναβαλλόμενος φόρος 5.000.000.000€, καθώς και τα παράλληλα «Ομόλογα Φαντάσματα» του 2013 : 41.000.000.000€, Σύνολο φια την περίοδο 2008-2014 = 528.000.000.000€.
    Για να μην ξεχνιόμαστε.
    Απο τα παραπάνω προκύπτει ότι το παρόν Νομοσχέδιο είναι απλώς για τα σκουπίδια. Τίποτα άλλο.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2020, 11:04 | ΒΑΛΣΑΜΗΣ ΕΜΜ

    Εάν θέλετε να δώσετε πραγματικά μία δεύτερη ευκαιρία, επαναφέρετε το καθεστώς των 120 δόσεων. Υπάρχουν πολύ που δεν μπόρεσαν να ενταχθούν σε αυτήν την ευνοϊκή ρύθμιση. Ευχαριστώ..

  • 1 Σεπτεμβρίου 2020, 13:27 | Μυστακίδης Γιώργος

    Το σχέδιο σας με την «πτώχευση » και την δήθεν «δεύτερη ευκαιρία » , για να χρυσώσετε το χάπι δηλητήριο, ειναι παλιό και το είχε αποκαλύψει η εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ της 13 ης Αυγούστου 2014 https://www.frontpages.gr/d/20140813/504/Kontra-News
    Μας παίρνουν τις περιουσίες ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ είναι το σχέδιο της τροϊκας. Με το » σόκ της αποθησαύρισης » θα αρπάξουν τζάμπα όλη την ακίνητη περιουσία μας και θα δημιουργήσουν στρατιές από φθήνο και πεινασμένο εργατικό δυναμικό. Στρατηγικούς σχεδιασμούς της τρόϊκας και των ξένων τοκογλύφων εξυπηρετεί αποκλειστικά η υπερφορολόγηση των ακινήτων. Πρόκειται για το λεγόμενο » δόγμα της αποθησαύρισης «, που προβλέπει απαξίωση μέσω αβάστακτης φορολόγησης των ακινήτων και στην συνέχεια την αρπαγή τους από μεγάλους ξένους ομίλους.
    ΜΉΝ ΤΟΛΜΉΣΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΦΈΡΕΤΕ ΣΤΗΝ βΟΥΛΉ
    ΑΙΣΧΟΣ!!! ΑΙΣΧΟΣ!!! ΑΙΣΧΟΣ!!!

  • Το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά επισημαίνει ότι ο «Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας» στοχεύει στη ρύθμιση ιδιωτικού χρέους ύψους 234 δισ. ευρώ. Μέσω του νομοσχεδίου δίνεται η δυνατότητα ρύθμισης των συνολικών οφειλών, διαγραφή χρεών σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής και παροχής δεύτερης ευκαιρίας για όλους.
    Για την ορθή και αποτελεσματική εφαρμογή του νομοσχεδίου θα πρέπει οι εμπλεκόμενοι φορείς να εξασφαλίσουν:

    1) Την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων. Η εμπειρία του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών καταδεικνύει την ανάγκη για τη δημιουργία μηχανισμών που θα λειτουργούν χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Να μην υπάρξουν ασάφειες στον νόμο που να παραπέμπουν σε νομικές και άλλες καθυστερήσεις. Να υπάρξει δυνατότητα άμεσης απάντησης από τα ελληνικά δικαστήρια για όποια νομικά θέματα προκύπτουν. Ο χρόνος απόδειξης της περιουσιακής κατάστασης των συνοφειλετών θα πρέπει να είναι σύντομος. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξασφαλισθούν ειδικές ρήτρες ασφαλείας για τους συνοφειλέτες. Με αυτόν τον τρόπο θα κινητοποιηθούν πολλές επιχειρήσεις για να επωφεληθούν από τις διατάξεις του νόμου.

    2) Να υπάρξουν δικλίδες ασφαλείας για τον εντοπισμό των στρατηγικά κακοπληρωτών. Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να υπάρξει διαφάνεια με την άρση των τραπεζικών λογαριασμών.

    3) Όσες επιχειρήσεις εντάσσονται στο «Κώδικα Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας» θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να επιχειρήσουν ξανά, έχοντας πρόσβασης στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

    4) Για τη ρύθμιση των οφειλών θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και μελλοντικές οικονομικές κρίσεις. Για αυτόν τον λόγο η ρύθμιση θα πρέπει να είναι μακροπρόθεσμη, σε πολλές δόσεις, και κάτω από αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.

    5) Μέσω του «Κώδικα Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας» θα πρέπει να διασφαλίζονται, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα δικαιώματα των εργαζομένων.

  • 1 Σεπτεμβρίου 2020, 11:42 | ΓΙΑΝΑΚΟΥΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

    ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΑΤΕ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ ΠΛΗΘΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 17 ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ 1948.
    ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ,ΑΦΟΥ ΠΕΤΣΟΚΟΨΑΤΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΒΑΛΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΦΑΡΠΑΞΕΤΕ ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΑ ΜΕΤΑ ΔΟΛΟΥ!!!
    ΑΠΟΣΕΙΡΤΕ ΤΟ ΑΜΕΣΑ !!!

  • 1 Σεπτεμβρίου 2020, 10:02 | Ιωάννης Κισανάκης

    Παρακαλώ πολύ!, θα ήθελα να μάθω τι μεμπτό έχει το σχόλιό μου και λογοκρίθηκε!!!.
    ‘Ως αυστηρά προσωπική άποψη και όχι κατ’ ανάγκη υιοθέτησης  αυτής, θέλω να επισημάνω στην Δικαιοσύνη, αλλά και στην λαϊκή κοινή γνώμη, ορισμένα στοιχεία, που με οδήγησαν να προβώ σε αυτή την αναφορά, αποκλειστικά για προληπτικούς πλέον λόγους.
    Είναι γεγονός ότι ούτε ο λαός, αλλά ούτε και οι κυβερνώντες, θέλησαν, αποσκοπούσαν, συνέβαλαν στην σήμερον κατάσταση, από πρόθεση δόλου για εύκολο πλουτισμό.
    Όλα ήταν σε σταθερή ανοδική πορεία, αλλά χωρίς αντίμετρα και εξασφαλίσεις, για τον ανά πάσα στιγμή οικονομικό πόλεμο, που συχνά-πυκνά προκαλούν οι λεγόμενες “αγορές”, όπως και έχουν ήδη καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία, πολλών μα πάρα πολλών άλλων χωρών.
    Η Ελλάδα έχει αντισταθεί μεν σε αυτόν τον πόλεμο, καταφέρνοντας να επιτύχει την διατήρηση της κοινής ειρήνης, την πλήρη αλληλεγγύη, αλλά και το Δημοκρατικό πολίτευμα, ευελπιστώντας σε μια νέα αειφόρο ανάπτυξη, με κύριους στόχους την απάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας.
    Σε καμία περίπτωση όμως αναίμακτα, όπως έχουν αποτυπωθεί στα έως σήμερα στοιχεία, για τα κρούσματα των “αυτόχειρων” συμπολιτών μας, με υπέρμετρα μεγάλο αριθμό από άλλοτε.
    Οι “αγορές” δεν είχαν και ούτε πρόκειται να έχουν, καμία απολύτως σχέση, με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και γενικά με την ζωή, εφόσον αυτού καθ’ αυτού, δεν πρόκειται αυτά να γίνουν ποτέ  “αντικείμενο εμπράγματου δικαίου”,  αποφέροντας οικονομικά ωφέλει.
    Η Δημοκρατία, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, το δίκαιο μέσω της καταδολίευσης των νόμων, τα επιχειρήματα, τα δικονομικά μέσα, επιτρέπουν την δυνατότητα του νόμου του ισχυρού, να επιβάλει το ”ουδείς ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίον αυτού”, επιτυχάνοντος έστω και  αργά την επιβολή της βούλησής του, ανεξαρτήτου κόστους, έχοντας σίγουρες τις όποιες υπέρ-πολλαπλάσιες απολαβές στο απώτερο μέλλον.
    Ως σκεπτόμενος πολίτης, με πίστη στα ιερά της πατρίδας μου, αλλά και εις έναν Θεό, δηλώνω απερίφραστα και αμετάκλητα, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου:
    1] Καμία απολύτως καθυστέρηση, στην εφαρμογή του νόμου, για καταγγελίες των συμβάσεων δανείων, δεν έγινε για “ανθρωπιστικούς λόγους”, πλην του νόμου Κατσέλη, αλλά αποκλειστικά για την μακροπρόθεσμη “εξαΰλωση “ των “αντικειμένων εμπράγματου δικαίου”, με δόλο.
    2] Καμία απολύτως δήλωση, από όπου και εάν προέρχεται, δεν αποσκοπεί στην πραγματική εφαρμογή της αναλογικότητας, στις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αφού το εκχωρηθέν προϊόν εξανεμίστηκε, με τους τόκους, αλλά  και το εγγυοδοτούμενο προϊόν εξαϋλώθηκε.
    3] Η δήλωση ότι μόνο οι “ συστηματικοί κακοπληρωτές” θα υποστούν τις συνέπειες, από όπου και εάν προέρχεται, δεν είναι για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που η ίδια η κοινωνία έχει πλέον κουραστεί, να του προσφέρει την αλληλεγγύη της και την υπεράσπισή της, για να μην χάσει το βιος του, ανεξάρτητα εάν αυτό προϋπήρχε της κρίσης και δεν είχε καμία σχέση με τον μετέπειτα ή παράλληλο δανεισμό του, αλλά το σύνολο των εχόντων περιουσιακά στοιχεία. Αποκλειστικά και μόνο γιατί είναι αυτονόητο ότι η ατομική περιουσία δεν μπορεί να επιφέρει κανένα κέρδος, σε αντίθεση με την δημιουργία εταιριών “διαχείρισης ακινήτων” όπου εκεί το κέρδος, είναι σε μόνιμη και καθόλα νόμιμη βάση τεράστιο, αλλά και με λιγότερες έως μηδενικές επιπτώσεις για τους επενδυτές. Το ανθρώπινο όνειρο για το δικό του σπίτι!, είναι παγκόσμιο και υπολογίσιμο για τις «αγορές», επιφέροντας μεγάλο ετήσιο οικονομικό κύκλο εργασιών. Απλουστεύοντας παράλληλα και τις λοιπές νομικές διαδικασίες, αφού αυτές οι συναλλαγές μπορούν να γίνουν ευκολότερες και απλούστερες με συμφωνητικά ή συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αλλά και με την μέθοδο των »χρηματοδοτικών μισθώσεων»…
    4] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, είναι το “όχημα” του ακραίου διχασμού της λαϊκής κοινής γνώμης, για την ισοπέδωση των αισθημάτων του, την αλλαγή της αντίληψής του για τον συμπολίτη του, την πλήρη χαλιναγώγηση των αντιδράσεών του, θεωρώντας πλέον επιτρεπτό και αναγκαίο την επιβολή των συνεπειών σε όλους αυτούς, που στο κάτω-κάτω έχουν  χρεωθεί, αγνοώντας εν’ ολίγοις, ότι θα δημιουργήσει νομικό προηγούμενο, με τον επόμενο στην σειρά, τον εαυτό του, στις αδηφάγες ορέξεις της “αγοράς”.
    5] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, προϊδεάζει μεν ότι θα εφαρμοστεί το μέτρο της αναλογικότητας, αλλά στα λόγια, γιατί στην πράξη, μόνο όσοι δεν εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους, πριν το ξέσπασμα του »πολέμου» της οικονομικής κρίσης, αλλά και της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι ξεκάθαρα οι κακοπληρωτές. Πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά οι εμπλεκόμενοι, αλλά δεν το αναφέρουν, γιατί με τα δικονομικά μέσα και επιχειρήματα, θα καταφέρουν να “ξεγυμνώσουν” όλη την Ελλάδα, κάνοντας τους “αυτόχειρες” υπέρ-πολλαπλάσιους από το σήμερα, αλλά σταδιακά και  ήσυχα….
    Με σεβασμό,
    Ιωάννης Κισανάκης

  • 1 Σεπτεμβρίου 2020, 09:41 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Ελάχιστα θα βοηθήσει τα φυσικά πρόσωπα ο Κώδικας αυτός, ιδίως αν θέσει τα αναμενόμενα χαμηλά ως αστεία όρια για τους ορισμούς των «ευάλωτων» και των «ευλόγων δαπανών διαβίωσης».
    Ο Κώδικας δεν έγινε για τα φυσικά πρόσωπα, νοικοκυριά και μισθωτούς, ιδίως για όσους ανήκουν στα μικρομεσαία στρώματα και δεν μπορούν να κρύψουν τα εισοδήματα τους και δεν θα απαλλαγούν ποτέ, αντίθετα θα χάσουν το μοναδικό σπίτι τους.
    Ο Κώδικας έγινε για κάποια λαμόγια και κάποιους φοροφυγάδες ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρηματίες, που θα πτωχεύσουν, θα απαλλαγούν από τα χρέη και ξαφνικά θα επανεμφανιστούν άσπιλοι με ένα σωρό λεφτά στη διάθεση τους. Αν κοιτάξετε γύρω σας θα βρείτε κάποιους από αυτούς που πτώχευσαν τις επιχειρήσεις τους, απαλλάχτηκαν οι ίδιοι και κάνουν πάλι μπίζνες με απίθανα λεφτά και ποσά.

  • 31 Αυγούστου 2020, 20:51 | Ιωάννης Κισανάκης

    ‘Ως αυστηρά προσωπική άποψη και όχι κατ’ ανάγκη υιοθέτησης αυτής, θέλω να επισημάνω στην Δικαιοσύνη, αλλά και στην λαϊκή κοινή γνώμη, ορισμένα στοιχεία, που με οδήγησαν να προβώ σε αυτή την αναφορά, αποκλειστικά για προληπτικούς πλέον λόγους.
    Είναι γεγονός ότι ούτε ο λαός, αλλά ούτε και οι κυβερνώντες, θέλησαν, αποσκοπούσαν, συνέβαλαν στην σήμερον κατάσταση, από πρόθεση δόλου για εύκολο πλουτισμό.
    Όλα ήταν σε σταθερή ανοδική πορεία, αλλά χωρίς αντίμετρα και εξασφαλίσεις, για τον ανά πάσα στιγμή οικονομικό πόλεμο, που συχνά-πυκνά προκαλούν οι λεγόμενες “αγορές”, όπως και έχουν ήδη καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία, πολλών μα πάρα πολλών άλλων χωρών.
    Η Ελλάδα έχει αντισταθεί μεν σε αυτόν τον πόλεμο, καταφέρνοντας να επιτύχει την διατήρηση της κοινής ειρήνης, την πλήρη αλληλεγγύη, αλλά και το Δημοκρατικό πολίτευμα, ευελπιστώντας σε μια νέα αειφόρο ανάπτυξη, με κύριους στόχους την απάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας.
    Σε καμία περίπτωση όμως αναίμακτα, όπως έχουν αποτυπωθεί στα έως σήμερα στοιχεία, για τα κρούσματα των “αυτόχειρων” συμπολιτών μας, με υπέρμετρα μεγάλο αριθμό από άλλοτε.
    Οι “αγορές” δεν είχαν και ούτε πρόκειται να έχουν, καμία απολύτως σχέση, με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και γενικά με την ζωή, εφόσον αυτού καθ’ αυτού, δεν πρόκειται αυτά να γίνουν ποτέ “αντικείμενο εμπράγματου δικαίου”, αποφέροντας οικονομικά ωφέλει.
    Η Δημοκρατία, η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, το δίκαιο μέσω της καταδολίευσης των νόμων, τα επιχειρήματα, τα δικονομικά μέσα, επιτρέπουν την δυνατότητα του νόμου του ισχυρού, να επιβάλει το ”ουδείς ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίον αυτού”, επιτυχάνοντος έστω και αργά την επιβολή της βούλησής του, ανεξαρτήτου κόστους, έχοντας σίγουρες τις όποιες υπέρ-πολλαπλάσιες απολαβές στο απώτερο μέλλον.
    Ως σκεπτόμενος πολίτης, με πίστη στα ιερά της πατρίδας μου, αλλά και εις έναν Θεό, δηλώνω απερίφραστα και αμετάκλητα, ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μου:
    1] Καμία απολύτως καθυστέρηση, στην εφαρμογή του νόμου, για καταγγελίες των συμβάσεων δανείων, δεν έγινε για “ανθρωπιστικούς λόγους”, πλην του νόμου Κατσέλη, αλλά αποκλειστικά για την μακροπρόθεσμη “εξαΰλωση “ των “αντικειμένων εμπράγματου δικαίου”, με δόλο.
    2] Καμία απολύτως δήλωση, από όπου και εάν προέρχεται, δεν αποσκοπεί στην πραγματική εφαρμογή της αναλογικότητας, στις συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αφού το εκχωρηθέν προϊόν εξανεμίστηκε, με τους τόκους, αλλά και το εγγυοδοτούμενο προϊόν εξαϋλώθηκε.
    3] Η δήλωση ότι μόνο οι “ συστηματικοί κακοπληρωτές” θα υποστούν τις συνέπειες, από όπου και εάν προέρχεται, δεν είναι για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που η ίδια η κοινωνία έχει πλέον κουραστεί, να του προσφέρει την αλληλεγγύη της και την υπεράσπισή της, για να μην χάσει το βιος του, ανεξάρτητα εάν αυτό προϋπήρχε της κρίσης και δεν είχε καμία σχέση με τον μετέπειτα ή παράλληλο δανεισμό του, αλλά το σύνολο των εχόντων περιουσιακά στοιχεία. Αποκλειστικά και μόνο γιατί είναι αυτονόητο ότι η ατομική περιουσία δεν μπορεί να επιφέρει κανένα κέρδος, σε αντίθεση με την δημιουργία εταιριών “διαχείρισης ακινήτων” όπου εκεί το κέρδος, είναι σε μόνιμη και καθόλα νόμιμη βάση τεράστιο, αλλά και με λιγότερες έως μηδενικές επιπτώσεις για τους επενδυτές. Το ανθρώπινο όνειρο για το δικό του σπίτι!, είναι παγκόσμιο και υπολογίσιμο για τις «αγορές», επιφέροντας μεγάλο ετήσιο οικονομικό κύκλο εργασιών. Απλουστεύοντας παράλληλα και τις λοιπές νομικές διαδικασίες, αφού αυτές οι συναλλαγές μπορούν να γίνουν ευκολότερες και απλούστερες με συμφωνητικά ή συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, αλλά και με την μέθοδο των »χρηματοδοτικών μισθώσεων»…
    4] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, είναι το “όχημα” του ακραίου διχασμού της λαϊκής κοινής γνώμης, για την ισοπέδωση των αισθημάτων του, την αλλαγή της αντίληψής του για τον συμπολίτη του, την πλήρη χαλιναγώγηση των αντιδράσεών του, θεωρώντας πλέον επιτρεπτό και αναγκαίο την επιβολή των συνεπειών σε όλους αυτούς, που στο κάτω-κάτω έχουν χρεωθεί, αγνοώντας εν’ ολίγοις, ότι θα δημιουργήσει νομικό προηγούμενο, με τον επόμενο στην σειρά, τον εαυτό του, στις αδηφάγες ορέξεις της “αγοράς”.
    5] Η δήλωση “συστηματικός κακοπληρωτής”, προϊδεάζει μεν ότι θα εφαρμοστεί το μέτρο της αναλογικότητας, αλλά στα λόγια, γιατί στην πράξη, μόνο όσοι δεν εκπλήρωναν τις υποχρεώσεις τους, πριν το ξέσπασμα του »πολέμου» της οικονομικής κρίσης, αλλά και της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι ξεκάθαρα οι κακοπληρωτές. Πράγμα που γνωρίζουν πολύ καλά οι εμπλεκόμενοι, αλλά δεν το αναφέρουν, γιατί με τα δικονομικά μέσα και επιχειρήματα, θα καταφέρουν να “ξεγυμνώσουν” όλη την Ελλάδα, κάνοντας τους “αυτόχειρες” υπέρ-πολλαπλάσιους από το σήμερα, αλλά σταδιακά και ήσυχα….
    Με σεβασμό,
    Ιωάννης Κισανάκης

  • 31 Αυγούστου 2020, 19:06 | Χρίστος

    Καλησπέρα,
    δεν έχω διαβάσει το νομοσχέδιο όμως υπάρχουν κάποια βασικά σημεία σε ένα τέτοιο νόμο που καθιστούν απαραίτητη την αφαρμογή τους.
    1. Όσο διαρκεί η διαδικασία και έως να τεθεί σε εφαρμογή ο νόμος να αναστελεί κάθε αναγκαστικό μέτρο είσπραξης εναντίον της πρώτης κατοικίας των δανειοληπτών.
    2. Οι τράπεζες, να πάψουν την αδιαλαξία στα αιτήματα δανειοληπτών για ρύθμιση των οφειλών τους σταματώντας άμεσα να ζητούν προκαταβολές χιλιάδων ευρώ για να τους ρυθμίσουν το δάνειο. Πρέπει να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί για την υπερχρέωση των πολιτών.
    3. Να μην επιτρπεί δια ν όμου σε καμία τράπεζα να βγάλει από την πρώτη του κατοικία Έλληνα πολίτη.
    Αφού έχουμε μια περίπου τέτοια βάση μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα σχέδιο νόμου που πραγματικά θα οφελήσει την Ελληνική κοινωνία και θα θέσει επιτέλους τουε Έλληνες μετά από τόσα χρόνια εκτός ομηρίας.

  • 31 Αυγούστου 2020, 14:27 | ΘΑΝΑΣΗΣ

    Καλημέρα,
    Πριν φτάσουμε στην πτώχευση των πολιτών μήπως θα έπρεπε να δούμε και τις ευθύνες των τραπεζών στην χορήγηση όλων αυτών των δανείων.
    1. Πως χορηγήθηκαν δάνεια 2πλάσιας αξίας του ακινήτου.
    2. Πως χορηγήθηκαν δάνεια 2πλάσιας και 3πλάσιας αξίας υποθηκεύοντας 2 και 3 φορές το ίδιο ακίνητο.
    3.Πως χορηγήθηκαν δάνεια σε ελβετικό φράγκο για την αγορά ή επισκευή 1ης κατοικίας ενώ τα συγκεκριμένα δάνεια αφορούν σε επενδυτικό προϊόν και χωρίς να υπάρχει καμία ενημέρωση από την πλευρά της τράπεζας.

    Σας ευχαριστώ

  • 31 Αυγούστου 2020, 11:49 | Hλιας

    Εν μέσω πανδημίας με ανυπολόγιστες συνέπειες στα οικονομικά κάθε εταιρείας , ανεξαρτήτου μεγέθους , θεωρήσατε σωστό να περάστε νόμο που να πτωχεύσεις επί της ουσίας εάν χρωστάς 30.000 στο δημόσιο η στις τράπεζες.

    Επίσης η ιδέα του να κάνετε την ανώνυμη εταιρία επί της ουσίας ατομική , είναι αρκετά επιτυχημένη. Όταν όμως γνωρίζεις την αγορά και το πως λειτουργεί , μόνο από την θεωρία , αυτά θα συμβαίνουν .

    Καλή τύχη .

  • 30 Αυγούστου 2020, 13:58 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Πρέπει να ληφθεί πρόνοια ώστε η ικανοποίηση των τραπεζών να μην γίνεται σε βάρος των υποχρεώσεων (φορολογικών, ασφαλιστικών) των πολιτών έναντι του δημοσίου. Γνωρίζω πολλούς που δεν τους φτάνουν τα χρήματα τους για να πληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους και προτιμούν να είναι απόλυτα εντάξει απέναντι στο κράτος και να μην πληρώνουν (γιατί δεν μπορούν δεν τους φτάνουν) όλα όσα οφείλουν στις τράπεζες. Δεν ξέρω αν με τον παρόντα Κώδικα θα υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Εκτός πλέον αν το κράτος προτιμά να χάνει έσοδα το ίδιο, προκειμένου να μην χάνουν τα δικά τους έσοδα οι τράπεζες.

  • 30 Αυγούστου 2020, 12:49 | ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

    Το νομοσχέδιο (Κώδικας) κατατίθεται σε εποχή COVID-19, ιού που δυστυχώς θα είναι μαζί μας και το 2021, αλλά και πιθανώς και μετά το 2021.
    Ο COVID-19 το πρώτο που μας δίδαξε με ιδιαίτερη έμφαση είναι ότι υπάρχουν ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες (ηλικίες 65 ετών και άνω με υποκείμενα νοσήματα, διαβήτη, κλπ ). Το γεγονός αυτό πουθενά δεν αντανακλάται στον κώδικα.
    Ο Κώδικας (όπως άλλωστε και όλες οι υπάρχουσες μέχρι τώρα ρυθμίσεις) μιλάει για (οικονομικά) ευάλωτους οφειλέτες και δεν ασχολείται καθόλου με κοινωνικά και υγειονομικά ευπαθείς οφειλέτες. Ωστόσο οι ευπαθείς οφειλέτες είναι σε μεγάλο ποσοστό σχεδόν εξ ορισμού αληθινά ευάλωτοι και μάλιστα πολύ ευάλωτοι, αφού χρειάζονται πολύ περισσότερα (μέριμνα, φάρμακα, νοσοκομεία περίθαλψη κάθε είδους κλπ) για την διατήρηση της υγείας τους ή της επιβίωσης τους συγκριτικά με τους νεότερους σε ηλικία, ενώ οι αποδοχές τους -ακόμη και όταν θα φαίνονται καλές για τις τράπεζες θα είναι μικρές για να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες ανάγκες τους. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλος κίνδυνος με κάποια στενά εξωπραγματικά οικονομικά κριτήρια να τεθούν οι ευπαθείς εκτός της κατηγορίας των ευάλωτων που θα θέλουν κάποια τυπικά, τσιγγούνικα και μικρόψυχα κριτήρια ενός Κώδικα.
    Επί πλέον για αυτούς τους ευπαθείς δεν ισχύει λόγω ηλικίας η πολυδιαφημιζόμενη δεύτερη ευκαιρία.
    Για αυτούς λοιπόν τους οφειλέτες, που δεν είναι καθόλου λίγοι, δεν υπάρχει κάποια ειδικότερη πρόνοια στον Κώδικα, αν και οι περιπτώσεις τους κανονικά θα έπρεπε να προβλέπονται ειδικότερα και μάλιστα να αντιμετωπίζονται ευνοικότερα. Αντ’ αυτού δεν αντιμετωπίζονται καθόλου, πράγμα που σημαίνει ότι κατ’ ουσία αντιμετωπίζονται χειρότερα.
    Εάν δεν ληφθεί μέριμνα και δεν γίνει κάποια πρόβλεψη τότε τι θα γίνει ; θα τους πετάξουν έξω από το μοναδικό σπίτι που κατοικούν περιμένοντας να πεθάνουν αξιοπρεπώς ; Και αν συμβεί κάτι τέτοιο τότε τι θα κάνουν ; θα νοικιάσουν για να μείνουν κάπου αλλού όταν δεν τους φτάνουν καλά-καλά αυτά που έχουν για να ζήσουν ; θα τους αναλάβουν να τους φιλοξενήσουν τα παιδιά και οι συγγενείς τους ; θα πάνε σε γηροκομεία ; θα καταλήξουν άστεγοι σε δομές του δήμου ή του κράτους ; Σε όλα αυτά τα ενδεχόμενα ο κίνδυνος αύξησης συγχρωτισμού των ευάλωτων θα πολλαπλασιαστεί δραματικά, με ό, τι αυτό σημαίνει για νοσοκομεία, το εθνικό σύστημα υγείας.
    Για όλα αυτά υπάρχουν μεγάλες δημοσιονομικές και όχι μόνο κοινωνικές επιπτώσεις, που εξαρτώνται από την κατάσταση της υγείας και της στέγασης αυτών των ευαίσθητων υγειονομικά και κοινωνικά ομάδων.
    Φαίνεται λοιπόν δυστυχώς ότι εν μέσω COVID-19 το κράτος αναιρεί τον εαυτό του και αντιφάσκει με την πολιτική του για τις ευπαθείς ομάδες βγάζοντας τους από το μοναδικό σπίτι τους, παραδίδοντας τις βορά στις τράπεζες και καθιστώντας τους υποψήφια θύματα εξώσεων, συγχρωτισμών, ασθενειών και επισπεύδοντας έμμεσα πλην όμως σαφώς το βιολογικό τους τέλος. Κατά τα άλλα κλαίμε λέγοντας ότι «πρόκειται για τους γονείς μας»

  • 29 Αυγούστου 2020, 08:40 | Νικολαος Ανθόπουλος

    Καλημέρα,
    Το γενικό πλαίσιο θεωρώ οτι θα βοηθήσει εμάς με τα δάνεια.
    Θέλω να σημειώσω όμως τα εξείς.
    Α. Ως γνωστόν, οι τράπεζες με την βοήθεια τών πολιτικών πάντα περνάνε το δικό τους, σε ολα τα νομοσχέδια. Αυτο ειναι εμφανές και πολύ κατακριτέο απο τον κόσμο, μήπως πρέπει αυτο να αλλάξει;
    Β. Εχουν ανα κεφαλαιοποιηθεί ήδη δύο φορές, που σημαίνει οτι ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ.Άρα;; γιατι να πληρώσουμε άλλη μία φορά, το δάνειο μας στο 100; σε θυγατρικές τους; Και παράλληλα να είναι το δημόσιο εγγυητής; Ας έκλειναν αφου είχαν χρέη όπως όλες οι εταιρίες. Το βλέπει κάποιος αυτό; Νά πάρεις τρίς φορές τα λεφτά απο ένα δάνειο στο 100 ξεπερνάει και τους ποιο αισχρούς τοκογλύφους.
    Γ. Θά δούμε έναν νόμο ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΑΠΛΟ; χωρίς 50 σελίδες σημειώσεις για να τρέφονται τα δικαστήρια;
    Δ. Αφού ήδη οι τράπεζες ρυθμίζουν όπου ξέρουν οτι δεν θά πάρουν φράγκο, στο 20% τα δάνεια, γιατί απλά δεν τους ΑΝΑΓΚΑΖΕΤΕ δια νόμου, να ρυθμίσουν όλοι έτσι απλά; Ετσι θά πληρώσουμε όλοι νομίζω, και όσου δεν πληρώσουν ας αναλάβουν την ευθύνη. Είπαμε οτι ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΉΔΗ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ…… Μέ εγγύηση μας. Μεταβιβάζουν δάνεια σέ θυγατρικές τους, στο 10 και 15% τής αξίας του δανείου. Γιατι να μήν μπορώ εγώ να αγοράσω το δάνειό μου σε αυτήν την αξία; ΤΙ ΠΟΙΟ ΑΠΛΟ;
    Ε. Μήπως αυτό το κλέψιμο προς τον κόσμο κάποια στιγμή θά πρέπει να τελειώσει εμφανώς; Δυστυχώς δεν το βλέπουμε έως τώρα.

    Εν κατακλείδι,
    Ο νόμος πρέπει να είναι απλός, χωρίς πολλά λόγια, και νομικά ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Οι τραπεζίτες αρκετά έφαγαν την Ελλάδα. Κοντεύουν να σκάσουν απο το κλέψιμο. Αρκετά.

    Ευχαριστώ.
    ΥΣ. Δεν αναφέρομε στα χρέη προς το δημόσιο. Εκει ειναι άλλο το θέμα.
    Νά πληρώνουν όλοι στο δημόσιο, στο 15 20 % στίς τράπεζες. Τοσο απλό.