Αρχική Σύμφωνο ΣυμβίωσηςΆρθρο 20:Σχόλιο του χρήστη Δάφνη Λίμα | 23 Νοεμβρίου 2015, 13:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δάφνη Λίμα' | 23 Νοεμβρίου 2015, 13:58

    Μια μικρή σκέψη σχετικά με την αλλαγή της διατύπωσης στο άρθρο σε "η επιλογή του οποίου έγινε λόγω...", η οποία καταρχήν δείχνει μια διάθεση για "αντικειμενικοποίηση" της διάταξης, η οποία είναι θετική, αλλά νομίζω πως, αντίθετα με τις προθέσεις, το αποτέλεσμα καταλήγει λιγότερο ασφαλές για τον δράστη. Αν απορρίψουμε σκέψεις περί συμβολικού ποινικού δικαίου και συμφωνήσουμε πως χρειάζεται κάποια παραπέρα προσβολή ενός εννόμου αγαθού, τότε είναι ακριβώς το μίσος (ή η προκατάληψη) του δράστη που λειτουργέι ως κριτηριο, ως το "μεσο" για να διαπιστωσουμε αυτη την παραπερα προσβολη, είτε γράφεται ρητά στη διάταξη είτε όχι. Όταν αυτό απαλέιφεται από τη διάταξη τότε ενα απο τα δυο θα συμβει: ειτε το δικαστηριο θα ψαξει και παλι να βρει το μισος/την προκαταληψη του δράστη για να διασφαλισει οτι το εν λογω εγκλημα εμπιπτει στο πεδιο εφαρμογης της διαταξης, αλλα δεν θα ειναι αναγκασμενο να το θεμελιωσει στην αποφαση του, ειτε δεν θα ψαξει να βρει μισος/προκαταληψη, με αποτελεσμα να ειναι ανοιχτο το ενδεχομενο να συμπεριλαβει στο 81Α και εγκληματα που δεν εχουν καθολου τετοιο μισος κ.ο.κ. απο την πλευρα του δραστη. Ετσι θα συμπεριλαβει στο 81Α και εναν δραστη που στοχοποιει ενα θύμα με κάποιο χαρακτηριστικό που προστατεύεται από τη διάταξη επειδή πιστέυει ότι θα είναι πιο αποτελεσματικό, και όχι επειδή μισεί τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, π.χ. ένας δράστης ληστείας που στοχοποιεί ένα άτομο με αναπηρία επειδη πιστευει οτι θα ειναι πιο ευκολο να υπερισχυσει σωματικα. Και σε αυτη την περιπτωση, η επιλογη εγινε λογω της αναπηριας του θυματος, επομένως γραμματικα καταρχην εμπιπτει στο 81Α, πράγμα το οποίο καταλήγει σε μια ακραια θυματοκεντρικη προσεγγιση: οποιοδηποτε εγκλημα τελειται κατα τέτοιου θύματος είναι αυτόματα εγκλημα μισους/προκαταληψης; Είναι δεδομένη η δυσκολία διαχείρισης υποκειμενικών εννοιών όπως το μίσος από τα δικαστήρια, αλλά θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει οτι το να βγει το "μισος" από τη διάταξη απλα αποκρυπτει το γεγονος πως αυτο ακριβως είναι το κρίσιμο για την παραπέρα επιβάρυνση της ποινής, ενώ στην καλύτερη περίπτωση θα συνεχίσει να λειτουργεί ως υποκρυπτόμενη έννοια συσταλτικά και ευεργετικά προς τον δράστη. Παραπέρα, θα ήταν νομίζω θετικό να συμπεριληφθεί ρητά στη διάταξη και η "προκατάληψη" κατά του θύματος, μαζί με το μίσος, καθώς και να γίνει σαφές πως εντάσσονται εδώ και τα "μικτά" εγκλήματα, όπου η επιλογή του θύματος γίνεται εν μέρει και όχι αποκλειστικά λόγω του μίσους του δράστη. Τέλος, επίσης θετικό θα ήταν να συμπεριληφθούν τα "συνδεόμενα θύματα" (victims by association), δηλαδή εκείνα που δε φέρουν τα ίδια το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό αλλά στοχοποιούνται λόγω σύνδεσής του με άτομα που το φέρουν (βλ. πρόσφατο παράδειγμα δικηγόρου τρανς ατόμου), αλλά και να γίνει σαφές αν το χαρακτηριστικό πρέπει να υπάρχει όντως ή αρκεί ο δράστης να πιστεύει ότι υπάρχει.