Αρχική Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισηςΆρθρο 03 – Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Γιώργος Καρατζάς | 5 Ιουλίου 2016, 13:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Καρατζάς' | 5 Ιουλίου 2016, 13:12

    Δυστυχώς το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης. Δεν επιτυγχάνει καμία συμμόρφωση με τις συστάσεις ("Καταληκτικές παρατηρήσεις επί της δεύτερης περιοδικής έκθεσης της Ελλάδας" (CCPR/C/GRC/2)) της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ: "37.Η Επιτροπή επαναλαμβάνει την προηγούμενη ανησυχία της (CCPR/CO/8 3/GRC, παρ. 15) για (α) τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας που είναι σημαντικά μεγαλύτερη από τη στρατιωτική υπηρεσία, (β) τη σύνθεση της Ειδικής Επιτροπής και την αναφερθείσα έλλειψη ανεξαρτησίας και αμεροληψίας, ιδίως στις περιπτώσεις όπου λαμβάνουν χώρα ακροαματικές διαδικασίες χωρίς την παρουσία όλων των μελών της,(γ) τις καταγγελίες που υποδεικνύουν ΔΙΑΚΡΙΣΗ στη βάση διαφορετικών λόγων αντίρρησης στην παροχή υπηρεσίας και (δ) την επανειλημμένη τιμωρία αντιρρησιών συνείδησης κατά παραβίαση της αρχής «κανείς δε διώκεται, ούτε τιμωρείται ποινικά δις για το ίδιο αδίκημα» (“ne bis in idem”) (άρθρο 14 και 18). 38. Tο συμβαλλόμενο Κράτος πρέπει να λάβει μέτρα, ώστε να αναθεωρήσει τη νομοθεσία του με στόχο την αναγνώριση του δικαιώματος αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία, περιλαμβάνοντας εναλλακτική δυνατότητα στη στρατιωτική θητεία, η οποία να είναι προσβάσιμη σε όλους τους αντιρρησίες συνείδησης και να μη συνεπάγεται κυρώσεις ή ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ως προς τη φύση, το κόστος ή τη διάρκειά της. Το συμβαλλόμενο Κράτος πρέπει, επίσης, να αποφεύγει την επαναλαμβανόμενη τιμωρία κατά παράβαση της αρχής ne bis in idem και να εξετάσει το ενδεχόμενο να τεθεί η αξιολόγηση των αιτήσεων για καθεστώς αντίρρησης συνείδησης υπό τον πλήρη έλεγχο των πολιτικών αρχών." (μετάφραση όπως εμφανίζεται στον ιστότοπο της ΕΕΔΑ με τονισμένο με κεφαλαία τον όρο "διάκριση"). Το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να εφαρμόσει τις συστάσεις που έγιναν από Ουρουγουάη και Σλοβενία στο πλαίσιο του 2ου κύκλου του Universal Periodic Review (UPR) του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ: "7.15. Review the current legislation with a view to recognizing an alternative to military service, which is accessible to all conscientious objectors and is not punitive or discriminatory (Uruguay) 7.16. Consider changes in legislation and practice in order to ensure that individuals who express conscientious objection to compulsory military service on the grounds of freedom of thought, conscience, disability, and/or religion do not face harassment or prosecution, and that they have the opportunity to perform civilian service of equal length to the one of military service (Slovenia)" Το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να εφαρμόσει τις συστάσεις της Εθνικής Επιτροπής για τα δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), της οποίας πρόεδρος είχε διατελέσει ο νυν Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναφορικά με τους αντιρρησίες συνείδησης (βλ. http://www.nchr.gr/index.php/2013-04-03-10-23-48/2013-04-03-10-27-55) Το νομοσχέδιο αγνοεί τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και ιδιαίτερα την ΑΝΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ μεταξύ όσων επικαλουνται θρησκευτικούς και ιδεολογικούς λόγους: "Εξέταση αιτήσεων αναγνώρισης αντιρρησιών συνείδησης Σύμφωνα με τα άρθρα 59, παράγρ. 1 και 2 και 62, παράγρ. 1 του Ν. 3421/2005: «Όσοι αρνούνται να εκπληρώσουν στρατιωτικές υποχρεώσεις επικαλούμενοι θρησκευτικές ή ιδεολογικές πεποιθήσεις μπορεί να αναγνωρίζονται ως αντιρρησίες συνείδησης […], η υπαγωγή γίνεται με απόφαση ΥΠΕΘΑ ύστερα από γνωμοδότηση ειδικής επιτροπής που εξετάζει τη συνδρομή των προϋποθέσεων αναγνώρισης των ενδιαφερομένων ως αντιρρησιών είτε μέσα από τα δικαιολογητικά είτε αυτοπροσώπως […] και αποτελείται από δύο καθηγητές ΑΕΙ, έναν σύμβουλο ή πάρεδρο ΝΣΚ και δύο ανώτερους αξιωματικούς». Η προσωπική συνέντευξη ως μέσο διαπίστωσης λόγων συνείδησης είναι αυτή καθ’ εαυτήν αμφιλεγόμενη, στο μέτρο που υπάγει το ενδιάθετο φρόνημα σε έλεγχο ειλικρίνειας. Καθίσταται όμως ακόμη περισσότερο ανησυχητική τόσο εξαιτίας προβλημάτων στη συγκρότηση και τη λειτουργία της επιτροπής (συχνή απουσία των μη στρατιωτικών, ελλιπής αιτιολόγηση), όπως αυτά προκύπτουν από σειρά σχετικών αναφορών, όσο και εξαιτίας μιας πάγιας πρακτικής άνισης μεταχείρισης: ενώ για τους λεγόμενους «θρησκευτικούς» αντιρρησίες η επιτροπή αρκείται στην προσκόμιση πιστοποιητικού της οικείας θρησκευτικής κοινότητας και δεν τους καλεί καν σε συνέντευξη, οι λεγόμενοι «ιδεολογικοί» αντιρρησίες συχνά καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις που άπτονται ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, όπως η ένταξη σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (υποθέσεις 165151, 167596, 168243/2013)." (βλ. http://www.synigoros.gr/?i=metaxeirisi.el.imnode2.264999) Το νομοσχέδιο αποτυγχάνει να εφαρμόσει τις συστάσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της οποίας είχε επίσης διατελέσει ο νυν Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (βλ. https://www.amnesty.gr/news/articles/article/3946/antirrisies-syneidisis-i-diethnis-amnistia-zita-ameses-tropopoiiseis ) Ο ΑΝΥΕΘΑ κ. Βίτσας κατά τη συνεδρίαση της 20ης Ιανουαρίου 2016, για το νομοσχέδιο που έγινε τελικά ο Νόμος 4361/2016, είχε πει: "Έχω και άλλη φορά τονίσει και εδώ ότι αυτή η διαδικασία για τους αντιρρησίες συνείδησης αποτελεί μια κεντρική απόφαση σε κυβερνητικό επίπεδο, στο οποίο κύριο λόγο θα πρέπει να έχουν τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Εσωτερικών και έχω πει ότι ήδη έχω έρθει σε επαφή με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και θα έρθουμε σε επαφή και με τις υπηρεσίες ώστε να υπάρξει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο." Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αποτυγχάνει να επιλύσει το ζήτημα των διακρίσεων και γενικότερων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αντιρρησιών συνείδησης.