Αρχική Εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισηςΆρθρο 03 – Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία | 13 Ιουλίου 2016, 10:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία' | 13 Ιουλίου 2016, 10:43

    H Ε.Σ.Α.μεΑ. συμμετείχε σε όλες τις διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα για την ενσωμάτωση στην εθνική μας νομοθεσία της Οδηγίας 78/2000. Το βασικότερο αίτημα της Συνομοσπονδίας, το οποίο είχαμε εκφράσει με όλη τη δύναμή μας προς την τότε Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ήταν η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης και πέραν του τομέα της απασχόλησης/εργασίας και αυτό διότι το αναπηρικό κίνημα της χώρας από πολύ νωρίς είχε διαπιστώσει ότι ο αποκλεισμός των ατόμων με αναπηρία από την αγορά εργασίας οφείλεται στη διάκριση που υφίστανται σε όλους τους τομείς της ζωής τους, ήτοι στο δομημένο περιβάλλον, στην εκπαίδευση, στην κατάρτιση, στην κοινωνία της πληροφορίας, στις μεταφορές κ.λπ. Η Συνομοσπονδία εξακολουθεί να διεκδικεί την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης και πέραν του τομέα της απασχόλησης/εργασίας -και μάλιστα σήμερα ακόμη περισσότερο από ότι στο παρελθόν- εφόσον βάσει της παρ. 2 του άρθρου 5 «Ισότητα και μη διάκριση» της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ, την οποία η χώρα μας μαζί με το Προαιρετικό Πρωτόκολλό της έχει επικυρώσει με τον ν.4074/2012 (ΦΕΚ 88 Α΄/11.04.2012) και ως εκ τούτου πρέπει να εφαρμόσει άμεσα, τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να «[…] απαγορεύουν όλες τις διακρίσεις βάσει της αναπηρίας και (να) εγγυώνται στα άτομα με αναπηρίες ίση και αποτελεσματική νομική προστασία κατά των διακρίσεων για οποιοδήποτε λόγο […]». Ακολουθεί παράθεση των αιτημάτων μας. Α. Σύσταση και συγκρότηση Ομάδας Εργασίας για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας στη βάση των απαιτήσεων της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία Είναι γεγονός ότι το λόγω Σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει αρκετά θετικά στοιχεία, όπως είναι η συμπερίληψη μεταξύ των προστατευόμενων ομάδων των ατόμων με χρόνια πάθηση, η διεύρυνση της έννοιας της διάκρισης («πολλαπλή διάκριση», «διάκριση λόγω σχέσης», «διάκριση λόγω νομιζόμενων χαρακτηριστικών», διάκριση λόγω «άρνησης εύλογων προσαρμογών»), η διεύρυνση του ρόλου του Συνηγόρου του Πολίτη ως φορέα παρακολούθησης και προώθησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης κ.λπ.- επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την ικανοποίηση πάγιων αιτημάτων διαφόρων φορέων, συμπεριλαμβανομένης και της Ε.Σ.Α.μεΑ., που αφορούσαν στη βελτίωση των διατάξεων του ν.3304/2005. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό νομικά, κοινωνικά και πολιτικά είναι γιατί με το παρόν Σχέδιο Νόμου δεν διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας, δεδομένου ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση όχι μόνο με ό,τι η Σύμβαση υπαγορεύει αλλά και με τις συνταγματικές επιταγές, εφόσον σύμφωνα με την παρ. 6 του Άρθρου 21 του Συντάγματος «τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Αξίζει να επισημανθεί ότι σε αντίθεση με το έτος 2005 που θεσπίστηκε ο ν.3304, σήμερα μια σειρά διατάξεων σε διάφορους νόμους και Κανονισμούς -πέραν του συνόλου των άρθρων της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία του ΟΗΕ που αφορούν στο σύνολο της κοινωνικής ζωής- επιβάλλοντας την εφαρμογή της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας σε διάφορους τομείς, δημιουργούν ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για την επίτευξη του στόχου της επέκτασης της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μερικές από αυτές τις διατάξεις παρουσιάζονται παρακάτω: -η παρ. 4 του άρθρου 26 «Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία ή εμποδιζόμενων ατόμων» του ν. 4067/2012 «Νέος Οικοδομικός Κανονισμός» (ΦΕΚ 79 Α’/09.04.2012) σύμφωνα με την οποία: «[…]Στα υφιστάμενα πριν από την ισχύ του παρόντος νόμου κτίρια που στεγάζονται υπηρεσίες του Δημοσίου, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κοινωφελείς οργανισμοί, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτης και δεύτερης βαθμίδας ή έχουν χρήσεις συνάθροισης κοινού… επιβάλλεται να γίνουν οι απαραίτητες διαμορφώσεις, ώστε οι λειτουργικοί χώροι τους να είναι προσπελάσιμοι από άτομα με αναπηρία ή εμποδιζόμενα άτομα. Οι διαμορφώσεις που αναφέρονται στην παράγραφο αυτή γίνονται σύμφωνα με τις Οδηγίες Σχεδιασμού του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, που αναφέρονται στην παραπάνω παράγραφο 1 και θα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το 2020, με την προϋπόθεση ότι δεν θίγεται ο φέρων οργανισμός του κτιρίου, άλλως τα κτίρια θα θεωρούνται αυθαίρετα[…]», -οι παρ. 7 και 8 του άρθρου 4 του Ν. 3979/2011 «Για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και λοιπές διατάξεις» (ΦΕΚ 138 Α'/16.06.2011), σύμφωνα με τις οποίες: «[…]Οι φορείς του δημόσιου τομέα διαμορφώνουν την πληροφόρηση και επικοινωνία και εν γένει τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης κατά τρόπο, ώστε αυτές να είναι φιλικές προς τον χρήστη, να διασφαλίζουν και να ενισχύουν την ισότητα ως προς την πρόσβαση σε πληροφορίες και υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες ανάγκες πρόσβασης ορισμένων ομάδων ή ατόμων και ιδίως των ατόμων με αναπηρία» και «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή υπηρεσιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και η διαμόρφωση και προμήθεια των αντίστοιχων πληροφοριακών και επικοινωνιακών συστημάτων και υπηρεσιών πρέπει να γίνεται με γνώμονα τη διασφάλιση της ηλεκτρονικής προσβασιμότητας σε άτομα με αναπηρίες και τη δυνατότητα αξιοποίησης των σχετικών υπηρεσιών από αυτά[…]», -η ΥΑΠ/Φ.40.4/1/989 «Κύρωση Πλαισίου Παροχής Υπηρεσιών Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης», όπου στο Παράρτημα Ι (στην ενότητα 7 «Προσβασιμότητα», ΚΥ. 49 -Βλ. επίσης ΚΠ.27) ορίζεται ότι οι δημόσιοι διαδικτυακοί τόποι πρέπει να συμμορφώνονται με το πρότυπο «Οδηγίες για την Προσβασιμότητα του Περιεχομένου του Ιστού» (WCAG) έκδοση 2.0, το οποίο αποτελεί το de facto πρότυπο ηλεκτρονικής προσβασιμότητας, -η παρ. 5 του άρθρου 4 του ν.4399/2016 «Θεσμικό πλαίσιο για τη σύσταση καθεστώτων Ενισχύσεων Ιδιωτικών Επενδύσεων για την περιφερειακή και οικονομική ανάπτυξη της χώρας -Σύσταση Αναπτυξιακού Συμβουλίου και άλλες διατάξεις», σύμφωνα με την οποία: «5. Κανόνας μη διάκρισης και της προσβασιμότητας ατόμων με αναπηρία. Τα επενδυτικά σχέδια που υπάγονται στα καθεστώτα ενίσχυσης του παρόντος οφείλουν να διασφαλίζουν τις απαραίτητες συνθήκες, ώστε να μη δημιουργούνται διακρίσεις σε βάρος ευπαθών ομάδων, ιδίως ως προς την προσβασιμότητα σε υποδομές, υπηρεσίες και αγαθά». -το άρθρο 7 του Κανονισμού (ΕΕ) 1303/2013 «περί καθορισμού κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1083/2006», σύμφωνα με το οποίο: «[...]Τα κράτη μέλη και η Επιτροπή λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για να αποτρέψουν κάθε διάκριση εξαιτίας του φύλου, της φυλής ή της εθνοτικής καταγωγής, της θρησκείας ή των πεποιθήσεων, αναπηρίας, της ηλικίας ή του γενετήσιου προσανατολισμού κατά την εκπόνηση και υλοποίηση των προγραμμάτων. Ειδικότερα, η προσβασιμότητα για τα άτομα με αναπηρίες λαμβάνεται υπόψη σε όλα τα στάδια της προετοιμασίας και της εφαρμογής των προγραμμάτων[…]» καθώς και Αιρεσιμότητα 3 «Αναπηρία». Στη βάση των ως άνω επιταγών και απαιτήσεων και δεδομένου ότι το προαναφερθέν αίτημά μας δεν έχει ενσωματωθεί μέχρι τώρα στο παρόν Σχέδιο Νόμου, η Ε.Σ.Α.μεΑ διεκδικεί την έκδοση Υπουργικής Απόφασης για τη σύσταση και συγκρότηση ομάδας εργασίας, με τη συμμετοχή δύο εκπροσώπων της Ε.Σ.Α.μεΑ., η οποία θα έχει την υποχρέωση εντός τριμήνου να επεξεργαστεί και να σας υποβάλλει πόρισμα για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης λόγω αναπηρίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.