Αρχική Τροποποιήσεις στον Πτωχευτικό Κώδικα΄Αρθρο έκτοΣχόλιο του χρήστη Αλέξανδρος Μεταλληνός | 26 Οκτωβρίου 2016, 18:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξανδρος Μεταλληνός' | 26 Οκτωβρίου 2016, 18:14

    Άρθρο 106γ παρ. 2 Σκοπός της εγγύησης είναι η προστασία από την αφερεγγυότητα του οφειλέτη. Συνεπώς δεν είναι εύλογο να περιορίζεται η εγγύηση όταν περιορίζεται η υποχρέωση του πρωτοφειλέτη λόγω συμφωνίας εξυγίανσης παρά μόνο σε εξαιρετικές περιτώσεις. Συνεπώς θα έπρεπε να διατηρηθεί ο υφιστάμενος κανόνας κατά τον οποίο η εγγύηση κατ' αρχήν δεν θίγεται από τη συμφωνία εξυγίανσης. Εξάλλου ο κανόνας που τίθεται ως προς το δημόσιο φαινομενικά μόνο εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, επειδή δημιουργεί αντικίνητρο στους πιστωτές που είναι εξασφαλισμένοι με εγγύηση του δημοσίου να συμπράξουν στη συμφωνία εξυγίανσης. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τον οφειλέτη στην πτώχευση, οπότε και η εγγύηση θα καταπέσει και θα χαθεί μια επιχείρηση. Εξάλλου η διάταξη αυτή μειώνει την αξιοπιστία της εγγύησης του δημοσίου, πράγμα που αποτελεί αντικίνητρο σε επενδύσεις. Άρθρο 106ε Κατά το υφιστάμενο δίκαιο η μη τήρηση της συμφωνίας μπορεί κατά τους όρους της να αποτελεί λόγο λύσης της. Συνεπώς οι συνέπειες της μη τήρησης της συμφωνίας αφήνεται στα μέρη. Αυτό είναι ορθό, επειδή γενικά είναι αντιπαραγωγικό να αναβιώνουν τα χρέη του οφειλέτη αν βρεθεί εκ νέου σε δυσκολία. Ο οφειλέτης μετά από την εξυγίανση πρέπει να αντιμετωπίζεται από την αγορά ως μια υγιής επιχείρηση και να μην επικρέμεται από πάνω της ο κίνδυνος αναβίωσης υποχρεώσεων. Με αυτό τον κίνδυνο δύσκολα θα εμπιστευθούν την επιχείρηση πιστωτές και προμηθευτές και συνεπώς δύσκολα θα ανακάμψει. Το νέο άρθρο 106ε οδηγεί (κατά αναγκαστικό δίκαιο!) στην ακύρωση της συμφωνίας και αναβίωση των υποχρεώσεων που είχαν διαγραφεί, αν υπάρξει ουσιώδης μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων ή πτώχευση του οφειλέτη. Έτσι οι νέοι του πιστωτές θα συντρέχουν με πολύ περισσότερους πιστωτές. Δεν είναι αντιληπτός ο λόγος για τον οποίο θα έπρεπε αυτό το ζήτημα να αποτελεί αναγκαστικό δίκαιο και να μην αφεθεί στα μέρη. Αντίθετα είναι ορθό να είναι λόγος ακύρωσης της συμφωνίας η αποκάλυψης ότι απετέλεσε προϊόν δόλου ή συμπαιγνίας.