Αρχική Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του ΠαιδιούΆρθρο 03 – Διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου – ΠροϋποθέσειςΣχόλιο του χρήστη Γιώργος | 7 Μαΐου 2017, 16:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος' | 7 Μαΐου 2017, 16:09

    Η § 3 του άρθρου 3 ορίζει ότι: «Προϋπόθεση για τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου είναι το πρόσωπο που αιτείται τη διόρθωση να μην είναι έγγαμο». Η § 2 του άρθρου 4 ορίζει ότι: «Αν το πρόσωπο που διόρθωσε το καταχωρισμένο φύλο του έχει παιδιά, είτε γεννημένα σε γάμο, είτε γεννημένα σε σύμφωνο, ..., είτε υιοθετημένα, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του από τη γονική μέριμνα δεν επηρεάζονται». Οι διατάξεις αλληλοαναιρούνται: Αφ’ ενός, δεν πρέπει να είμαι παντρεμένος προκειμένου να ζητήσω τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου μου (άρθρο 3 § 3) και, αφ’ ετέρου, αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να ζητήσει τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου του πρόσωπο που έχει παιδιά γεννημένα σε γάμο ή σύμφωνο [συμβίωσης: η λέξη «συμβίωσης» πρέπει να προστεθεί] ή υιοθετημένα (άρθρο 4 § 2). Συνεπώς, αν επιθυμώ τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου μου και έχω παιδιά γεννημένα σε γάμο κ.ο.κ. πρέπει να διαζευχθώ πριν υποβάλω την αίτηση διόρθωσης του καταχωρισμένου φύλου μου. Κατ’ αυτό τον τρόπο, αν με πρόθεση ο νομοθέτης αποβάλλει από την οικογένεια το πρόσωπο που επιθυμεί τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου του, έπεται ότι κατά την κρίση του δεν «χωρεί», μέσα στην ίδια οικογένεια, πρόσωπο που διορθώνει το καταχωρισμένο φύλο του και επιμέλεια παιδιών. Αν αυτή ήταν η πρόθεση του νομοθέτη, προσωπικά την επιδοκιμάζω, αλλά επισημαίνω ότι πρέπει να διατυπωθεί ρητά το σχετικό «ασυμβίβαστο» και να συνδεθεί με συνέπειες, όπως ενδεχομένως την αφαίρεση της επιμέλειας. Δυστυχώς θα επαναλάβω ότι δεν είναι ο κατάλληλος χώρος, αλλά, έστω κάποια πράγματα, πρέπει να τα πούμε. Ένα παιδί γεννιέται χωρίς τη θέλησή του, με γονείς τους οποίους δεν επέλεξε, οι οποίοι συχνά ζουν μια ζωή, όπου δεν έχει κεντρική θέση (και) η νέα ζωή που έφεραν στον κόσμο, και το οποίο (παιδί) ζει πολλά χρόνια (συχνά και μετά τα 18) σύμφωνα με όσα του λένε οι γονείς του. Δεν υπάρχει λόγος να μεγαλώνει με ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη κατασταλάξει ως προς το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο τους ή τα εν δυνάμει άπειρα, όπως διατυπώθηκε παραπάνω, φύλα τους. Αν το διαζύγιο των γονέων συνιστά ένα ψυχολογικό γεγονός στη ζωή του παιδιού, που μας επιτρέπει να μιλάμε για την παιδική ψυχή πριν και μετά απ’ αυτό, εξίσου μια απόφαση διόρθωσης του καταχωρισμένου φύλου του ενός γονέα (ή και των δύο!) θα αποτελέσει, κατά τη γνώμη μου, ανάλογο γεγονός. Τα δικαιώματα είναι ελκυστικά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν μόνο αυτά. Ο νομοθέτης πρέπει να αναλογιστεί και να στηριχθεί σχετικώς σε έρευνες των ειδικών (ψυχιάτρων, ψυχολόγων κ.ο.κ.) πώς θα επηρεαστεί ο ψυχισμός ενός παιδιού, το οποίο μαθαίνει ότι ο πατέρας του, ο οποίος διέθεσε, με πρόθεση, το γενετικό υλικό του για να γεννηθεί το ίδιο, τελικά διαπιστώνει ότι δεν τον «εκφράζει» (το γενετικό υλικό του και η κοινωνική μορφή του σώματός του) κι επιθυμεί, νομικά, να το αποβάλει. Το μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωση, λέξη που απουσιάζει από το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, κι επίσης δεν είναι θέμα διεκπεραίωσης διοικητικών διαδικασιών, ληξιαρχικών μεταβολών, κ.λπ.