• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ' | 15 Μαΐου 2017, 09:23

    Στο αόρατο θέατρο του χρόνου γίναμε ουραγοί μιας «προόδου» που λαχταρούμε για να ζήσουμε αληθινά. Αποδεικνύεται, όμως, ότι πρόκειται για μια ακόμη, πολύ πειστική μεταμφίεση της παρακμής. Και επιθυμώντας τόσο διακαώς εμείς, η γενιά που τώρα κατέχει θέσεις λήψης αποφάσεων, να ταχθούμε μετά των «ανοιχτών» μυαλών, για να καταξιωθούμε κι εμείς μαζί τους - ξεγελασμένοι κι εμείς από μια κίβδηλη ψευτοαναγνώριση - επιτρέπουμε να εσταλλάζονται στις ψυχές των παιδιών μας (αλλά και στις δικές μας, πρώτα) τοξικά διλήμματα (Είσαι αγόρι ή κορίτσι; - Είμαι αγόρι ή κορίτσι;) που δηλητηριάζουν το ίδιο το δέντρο της ζωής τους. Αφήσαμε ποιους; Νεόκοπους «φορείς προόδου» που δεν έχουν καμία πιστοποίηση; Αυτόκλητους μεσσίες; Ακατάρτιστους γεωπόνους που επαγγέλθηκαν θαύματα στη "φύση" ενώ δεν έπιασαν ποτέ στα χέρια τους χώμα, να φροντίσουν, να διαμορφώσουν, να διαπλάσουν την αντίληψη και τους προσανατολισμούς των παιδιών μας; Κι αυτοί, μέσα στην άγνοια, τη θλιβερή πλάνη τους – ή την κακοβουλία; μη γένοιτο! - ρίξανε χλωρίνη στις ρίζες. Σίγουρη συνταγή. ΈΧΟΥΜΕ ΌΜΩΣ, ΠΡΩΤΑ ΕΜΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ. Επιτρέψαμε τις ψυχές των παιδιών μας να γίνουν χωματερές κάθε απορρίμματος ή θλιβερού, τοξικού αποβλήτου, έτσι φαίνεται. Μοιάζει να αποφασίσαμε να καταστρέψουμε την επερχόμενη γενιά. Πώς το κάνουμε αυτό; Ποια «γιορτή της μητέρας» γιορτάσαμε χθες; Ποιας μητέρας; Ποιοι; Συγχωρείστε με που ακούγομαι καυστική. Από πόνο, από πολύ πόνο τα γράφω αυτά.