Αρχική Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του ΠαιδιούΆρθρο 04 – ΔιαδικασίαΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Μπονατάκης | 20 Μαΐου 2017, 01:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Μπονατάκης' | 20 Μαΐου 2017, 01:31

    Ευχαριστώ την κ. Συμεωνίδου για τις επισημάνσεις. Το πρόβλημα δεν είναι να έχουν οι ανθρώποι διαφορετικές απόψεις μεταξύ τους και να συζητάνε. Έχω ωστόσο κάποιες εύλογες, νομίζω, ενστάσεις. Πριν τις αναφέρω, ήθελα ΝΑ ΤΗ ΣΥΓΧΑΡΩ ΘΕΡΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ (συνάνθρωπό μου και) ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ! Ως γονιός 4 παιδιών γνωρίζω ότι δεν μπορώ ...παρά να τα αγαπάω. Είτε συμφωνώ μαζί τους είτε όχι, ή είτε σφάλλουν κατά τη γνώμη μου σε κάτι (μήπως ο γράφων δεν έχει τα δικά του σφάλματα;).• είτε και όταν δεν συμπορεύομαι μαζί τους, πάλι το ίδιο τ’ αγαπώ. 1) Δεν είναι νομίζω ακριβές να αποκαλούνται οι παιδίατροι του Αμερικανικού Κολεγίου (και κάθε ένας που απλά διαφωνεί), έτσι πρόχειρα «σέχτα μίσους», «μισσαλόδοξοι», «ρατσιστές», «φοβικοί», μονάχα επειδή αποσχίστηκαν λόγω διαφωνίας σε θεμελιώδεις για τα παιδιά και την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη αντιλήψεις. (Αυτό ωστόσο, αφήνει υποψίες για μίσος ...εναντίον αυτών και όσων απλά εκφράζουν αντίθετη άποψη!) Τι πιο λογικό από μια απόσχιση για ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ(!) κι ας είναι όντως μειοψηφία. Η ρητορική λοιπόν τύπου: «σέχτα μίσους», «ομοφοβικοί» (για επιστήμονες ή και απλούς ανθρώπους που απλά ...έχουν διαφορετική άποψη) κτλ. δεν οικοδομεί! Ως ενέργεια συμβάλει έστω και ακούσια στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΔΙΚΩΝ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ. Εκτός από πιθανή επί του θέματος εμπαθή προσέγγιση, απηχεί παράλληλα, ίσως και την αδυναμία ή και ανυπαρξία ενίοτε αληθινών επιχειρημάτων. Πάντως προσιδιάζει ως συμπεριφορά σε εκείνο που πολλοί (αντιεπιστημονικώς) ονομάζουν ...«ΦΟΒΙΚΟΤΗΤΑ»-...ΦΟΒΙΑ. Πχ. κλειστο-φοβία έχει κανείς, όχι όταν διαφωνεί ...φιλοσοφικά και επιστημονικά με το μπαίνει σε κλειστό μέρος, αλλά όταν, τη στιγμή που πρέπει να εισέλθει (πχ. σε ασανσέρ), «τρεμουλιάζει» και ιδρώνει αδικαιολόγητα-χωρίς να κινδυνεύει δηλαδή σε τίποτα. Πρόκειται δηλαδή για κατάσταση ψυχοπαθολογικής φύσεως (χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι είναι κάποιος τρελός)! Η λέξη «ομοφοβία» κτλ. άλλωστε είναι επιστημονικώς παντελώς αδόκιμη και την αναπαράγουν συνήθως προς εκβιασμό, προς δημιουργία εντυπώσεων και ενίοτε από εμπάθεια σε όποιον εκφράζει ή απλά αισθάνεται να έχει κάποια διαφορετική προσέγγιση στο εν λόγω ζήτημα! 2) Τα παρατιθέμενα στην εν λόγω έκθεση στοιχεία (Έκθεση του Αμερικάνικου Κολλεγίου Παιδιάτρων με τίτλο «Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ» -https://www.acpeds.org/the-college-speaks/position-statements/gender-ideology-harms-children), κάποια απ’ τα οποία αναφέρω σε σχόλιο στο άρθρο 9 (Σύσταση), θα μπορούσε κανείς εάν μελετούσε να εκτιμήσει, όχι μόνο ότι δεν διέπονται από μίσος ή ασέβεια προς τους έχοντες διαφορετική άποψη, αλλά και ότι πολλά από τα στοιχεία αυτά, μοιάζουν ...αυτονόητα! • Για παράδειγμα, η έκθεση λέει ότι: «Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι δυαδική εκ φύσεως με προφανή στόχο την αναπαραγωγή... Αυτή η αρχή είναι αυταπόδεικτη». • Ή ακόμα: «Η πεποίθηση ενός ατόμου ότι αυτός ή αυτή είναι κάτι ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, στην καλύτερη περίπτωση χαρακτηρίζεται ως σημάδι μπερδεμένης σκέψης». Τα παραπάνω είναι ΑΝΑΤΟΜΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ και ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ! (Κλάδος της επιστήμης βέβαια που ουδέποτε ακούγεται από τους υποστηριχτές των ΛΟΑΤΚΙ αξιώσεων). Πού το παράδοξο λοιπόν; Πού η «μισαλλοδοξία» και το μίσος σε αυτές τις επισημάνσεις, όταν πχ. ένας άντρας έχει την πεποίθηση ...ότι είναι γυναίκα; Μπορεί ναι μεν να ήθελε πράγματι να είναι ή να γίνει γυναίκα διότι ίσως τον εκφράζει περισσότερο, αλλά πάντως δεν είναι! ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΙΣΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ...ΣΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ-ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ! 3) Πολλές ενστάσεις δημιουργούνται εύλογα από τον τρόπο που παρουσιάζονται οι παραπομπές, οι οποίες βρίσκονται νομίζω στα όρια της αλλοίωσης των πραγματικών στοιχείων! Πιο συγκεκριμένα, οι τρεις (3) παραπομπές με τις οποίες αποδεικνύεται τάχα το δεδομένο μίσος και η μισαλλοδοξία των ιατρών του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων (από τη σεβαστή κ. Ειρήνη): • η μία είναι από αμερικανική μη κερδοσκοπική οργάνωση (The Southern Poverty Law Center - SPLC ). • η δεύτερη παραπέμπει σε κείμενο δημοσιογράφου ακτιβιστή ΛΟΑΤ. • ενώ η τρίτη προέρχεται από ενώ η δεύτερη από ... την «μεγαλύτερη οργάνωση» στην Αμερική, υπέρ των LGBTQ «δικαιωμάτων» (the largest civil rights organization working to achieve equality for lesbian, gay, bisexual, transgender and queer Americans)! ΠΙΟ ΕΓΚΥΡΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΠΗΓΕΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ!!! 4) Επίσης, αναφέρετε ότι: «η σύγχρονη επίσημη ψυχιατρική έχει ...καταλήξει(!) προ ετών σχετικά με την ταυτότητα φύλου». Ειδικά στην Ευρώπη κάτι τέτοιο, δηλαδή με βάση την «επίσημη ψυχιατρική» δεν ισχύει! Αναφορικά με το φλέγον αυτό ζήτημα, υπάρχει τόση σύγχυση όση και θα επέλθει ως συνέπεια του νομοσχεδίου! Η πραγματικότητα είναι ότι: Σύμφωνα με το «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ ICD-10 ΨΥΧΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ και διαταραχών της συμπεριφοράς» (Εκδόσεις ΒΗΤΑ, 1993, ISBN:960-7308-37-9), το οποίο είναι το ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑΞΙΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ και το οποίο εκδόθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 1992 με τίτλο «The ICD-10 classification of mental and behavioral disorders: clinical descriptions and diagnostic guidelines», οι «ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ» (κωδικός F64), περιλαμβάνουν την «ΔΙΑΦΥΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ (TRANSEXUALISM)» την «ΠΑΡΕΝΔΥΣΙΑ ΔΙΠΛΟΥ ΡΟΛΟΥ (TRANSVESTIC DISORDER)» και την «ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ» και υπάγονται ως διαταραχές στο κεφάλαιο που ονομάζεται «ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΟΥ ΕΝΗΛΙΚΟΥ». Στο ίδιο κεφάλαιο περιλαμβάνονται οι «ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ» (κωδικός F66), μεταξύ των οποίων η διάγνωση " «ΔΥΣΤΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΓΩ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ» (εδώ περιλαμβάνεται η ομοφυλοφιλία, που όμως προκαλεί δυσφορία στο άτομο). Στη δε Αμερική στην οποία χρησιμοποιείται το σύστημα DSM-5, κατόπιν φιλοσοφικών και κοινωνιολογικών επιδράσεων (θεωρίες έξω από την Ιατρική και την Ψυχιατρική), έπειτα επίσης από μεγάλες πιέσεις από το κίνημα των ομοφυλοφίλων αλλά και μία έρευνα απλά της E. Hooker, αποφασίστηκε με ψηφοφορία στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και 58% πλειοψηφία (περίπου 10.000 ψήφοι) να μην θεωρείται πλέον η ομοφυλοφιλία ψυχιατρική διαταραχή με συνέπεια την αφαίρεσή της από το DSM, το 1973! (Drescher J, Stein T, Byne WM. Homosexuality, gay and lesbian identities and homosexual behavior. in Kaplan H, Sadock B(eds): Comprehensive Textbook of Psychiatry, 8th ed. Williams &Wilkins 2004) Η δε έρευνα χρησιμοποίησε δείγμα μόλις 60 ατόμων(!!) εκ των οποίων τα 30 ομοφυλόφιλα διαλέχτηκαν από την «Mattachine Society», μία οργάνωση με σκοπό ...την ενσωμάτωση των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία!! (P Kameron, K Kameron. Re-Examining Evelyn Hooker: Setting the Record Straight with Comments on Schumm's (2012) Reanalysis Marriage and family review, 2012;48). Φαίνεται πάντως να εφαρμόζεται εδώ εκείνο το οποίο διατυπώνει η Δρ. Michelle Cretella, Πρόεδρος του Αμερικανικού Κολλεγίου Παιδιάτρων (πρώην Πρόεδρος της Αμερ. Ακαδημίας Παιδιάτρων): «Ζούμε σε μια εποχή όπου Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΣΥΧΝΑ ΩΘΕΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ και ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΨΕΥΔΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ»! (https://www.acpeds.org/normalizing-gender-dysphoria-is-dangerous-and-unethical) Νομίζω ότι τα παραπάνω αρκούν για να καταδείξουν ότι δεν πρόκειται για ζήτημα «ξεπερασμένο», ή ζήτημα για το οποίο «η σύγχρονη επίσημη ψυχιατρική έχει καταλήξει»• αλλά για αναγνωρισμένη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας διαταραχή (κατά το Επίσημο στην Ευρώπη «ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ ICD-10 ΨΥΧΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ και διαταραχών της συμπεριφοράς») και που χρειάζεται διάγνωση, ενίοτε και θεραπεία και γύρω από τα οποία ζητήματα φυσικά, υπάρχει έντονη και σε εξέλιξη επιστημονική έρευνα και συζήτηση.