Αρχική Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του ΠαιδιούΆρθρο 01 – Δικαιώματα του προσώπουΣχόλιο του χρήστη Κυριάκος Παπαδόπουλος | 22 Μαΐου 2017, 13:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κυριάκος Παπαδόπουλος' | 22 Μαΐου 2017, 13:32

    Τα παρακάτω αποτελούν προσωπική εκτίμηση: Όλη η επιχειρηματολογία της "διαφορετικότητας" στηρίζεται πάνω τρεις βασικούς πυλώνες: 1. Την συναισθηματικοποίηση 2. Την εκλογίκευση 3. Τον ακτιβισμό 1. Η συναισθηματικοποίηση πραγματοποιείται μέσω διάφορων "τραγικών" περιπτώσεων κάποιων συνανθρώπων μας π.χ. σωματική ή συναισθηματική κακοποίηση, άρνηση, απόρριψη, περιθωριοποίηση, από έναν "δύσκαμπτο" και "βαθύ θρησκευτικό σκοταδισμό" ακόμη και μέσα στην ίδια τους την οικογένεια. Τα περιστατικά αυτά προβάλλονται συνεχώς σε κάθε μέσον ενημέρωσης και δικτύωσης, κυρίως με τη μορφή ντοκυμαντερ και δευτερευόντως μέσω της σάτυρας και της ειδησεογραφίας. Σκοπός της συναισθηματικοποίησης δεν είναι τόσο η άμεση αποδοχή του διεμφυλισμού, αλλά η αποδόμηση των "στερεοτύπων", ωστε ο θεατής-ακροατής-χρήστης να θέτει διαρκώς υπό αμφισβήτηση τα χρηστά ήθη (δηλ. τον εαυτό του), μέχρι να φτάσει στο σημείο να τα αρνηθεί και να ταχθεί υπερ του διεμφυλισμού (κάτι σαν το σύνδρομο του Όσλο). 2. Η εκλογίκευση πραγματοποιείται κυρίως μέσα από την τέχνη και την μόδα και έρχεται να "δικαιώσει" τρόπον τινά την αμφισβήτηση που προκλήθηκε από την συναισθηματικοποίηση και να επιβεβαιώσει της φύσεως το "αληθές". Από τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες, κόμικς, μοντέρνα τέχνη μέχρι την μόδα και το μοντέρνο lifestyle, η "διαφορετικότητα" εντάσσεται στην καθημερινότητα σαν κάτι φυσιολογικό, σαν να είναι μέρος της ζωής, σαν να είναι φτιαγμένη από το ίδιο το υλικό της ζωής, εξουδετερώνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο κάθε προσπάθεια αντίδρασης αφήνοντάς την να φαίνεται σαν να είναι μια αναχρονιστική εμμονή, μια προσκόλληση στο παρελθόν τη στιγμή που η κοινωνία κάνει βήματα προς τα εμπρός. 3. Ο ακτιβισμός είναι ο πιο άμεσος και δραστικός τρόπος "έκφρασης" της διαφορετικότητας. Πρώτα απ' όλα δημιουργούνται διάφορες ΜΚΟ, που έχουν σκοπό την "υπεράσπιση" των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (θα ήταν καλό να γνωστοποιηθούν οι χρηματοδότες τους). Συστήνονται ομάδες από διάφορες ειδικότητες (π.χ. δικηγόροι, γιατροί, γενετιστές, διαννοούμενοι κλπ), οι οποίοι δημιουργούν ανεξάρτητες, ανεξάντλητες (πλην αναγνωρισμένες) και (πλέον) αδιαμφισβήτητες πηγές ενημέρωσης. Πραγματοποιούν διαφόρων ειδών δράσεις (events, π.χ. gay pride), ημερίδες, κινητοποιήσεις και εκπαιδεύσεις (θεματικές εβδομάδες στα σχολεία) που προβάλλονται συνεχώς από τα μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης. Συμπερασματικά: Ουσιαστικά, πιστεύω ότι, ο σκοπός εδώ δεν είναι η απόδειξη ενός ισχυρισμού, ότι δηλαδή η "διαφορετικότητα" αποτελεί φυσική επιλογή ή εξέλιξη, αλλά να βάλει τον άνθρωπο μέσα σε ένα κλίμα συγκίνησης και ευδαιμονίας με την ψευδαίσθηση της απελευθέρωσης. Whatever makes you happy. Αυτό είναι κάτι που δεν αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η νομοθεσία απλώς έρχεται να κατοχυρώσει το δικαίωμα τους στην ευτυχία και το πιστεύουν αυτό. Είναι λογικό να αντιδρούν έντονα σε όσους αντιστέκονται γιατί θεωρούν ότι στέκονται εμπόδιο αυτής της ευτυχίας.