Αρχική «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής» και λοιπές διατάξειςΆρθρο 22 – Διατάξεις για το συναινετικό διαζύγιοΣχόλιο του χρήστη Παντελής Γ. | 11 Ιουνίου 2017, 14:45
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παντελής Γ.' | 11 Ιουνίου 2017, 14:45

    Άρθρο 22 – Διατάξεις για το συναινετικό διαζύγιο Τι μας λέει ο νομοθέτης με το ανωτέρω πρός ψήφιση άθρο: 1)Πλέον η οικογένεια και οι σχέσεις μεταξυ των μελών της (συζύγων-τέκνων) ρυθμίζεται με τέτοιο τρόπο απο το υπουργείο ώστε να αποφέρουν περισσότερα έσοδα στις ήδη πληγείσες επαγγελματικές ομάδες απο την οικονομική κρίση , όπως συμβολαιογράφοι και δικηγόροι. Αυτό αποδυκνείεται αφενώς απο την ύπαρξη δύο (2) δικηγόρων υποχρεωτικά και όχι δυνητικά αφετέρου απο την προχειρότητα του νομοσχεδίου που έχει στηλιτευτεί σε προηγούμενες δημοσιεύσεις τις οποίες δεν αναφέρω για αποφυγή επαναλήψεων. Εξαναγκάζουν κάποιον που θέλει ένα γρήγορο διαζύγιο να το πληρώσει πανάκριβα, το μέλημα και εδώ ειναι να αυξηθούν τα έσοδα δικηγόρων & συμβολαιογράφων χωρίς να ασχολείται ουδείς με την οικογένεια και την κρίση που την μαστίζει. 2)Η συνεπιμέλεια ή κοινή επιμέλεια εξακολουθεί να μην απασχολεί το υπουργείο και σε αυτό το νομοσχέδιο. Το δικαίωμα του πατέρα στην ανατροφή των τέκνων του, το δικαίωμα του παιδιού στο να έχει μία υγιή σχέση με τον ίδιο του τον πατέρα αγνοείται επιδεικτικά για μία ακόμα φορά. i)Καταδίκη της ελληνικής δικαστικής πρακτικής από το ΕΔΔΑ σε ότι αφορά την επικοινωνία πατέρα τέκνου αγνοείται. Η Ελλάδα παραβίαζει συστηματικά το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ειδικότερα την υποχρέωσή της να προστατέψει την οικογενειακή ζωή του πατέρα, λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για την υλοποίηση του δικαιώματος επικοινωνίας του με τα παιδιά του. Μια σειρά από καταδίκες όπως η πρόσφατη απόφαση [αρ. 74758/11] της 16/6/2016 κατά της Ελλάδος, όπου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου διαπίστωσε ότι η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και ειδικότερα την υποχρέωσή της να προστατέψει την οικογενειακή ζωή του προσφεύγοντα (πατέρα), λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για την υλοποίηση του δικαιώματος επικοινωνίας του με τα παιδιά του αποδυκνείουν τις προθέσεις του υπουργείου. Στο ισχύον Ελληνικό νομικό πλαίσιο, οι διατάξεις των άρθρων 950 παρ. 2 ΚΠολΔ και 232 Α Π.Κ. ελέγχονται από το ΕΔΔΑ ως ανεπαρκείς, αν όχι ακατάλληλες (παρ. 68). Πρέπει προφανώς να αναθεωρηθούν και να συμπληρωθούν. Υπό το ισχύον νομικό πλαίσιο, μόνη δυνατότητα παραμένει η «συμβατική» ερμηνεία του άρθρου 1532 Α.Κ. (παρ. 34 ), δηλαδή η παραδοχή ότι ο Εισαγγελέας Ανηλίκων μπορεί και υποχρεούται, βάσει της διάταξης αυτής, να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του δικαιώματος του άρθρου 8 της Σύμβασης. Αποτελεί, εξάλλου, πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ από την δεκαετία του 1990 ήδη ( κατά της Φινλανδίας της 23/9/1994, παρ. 55), ότι, τόσο στις αναλήψεις των παιδιών σε Δημόσια Μέριμνα (υποθέσεις τις οποίες συνήθως διευθύνει με διατάξεις του ο Εισαγγελέας Ανηλίκων) όσο και στις οικογενειακές διαφορές, το Κράτος έχει τις ίδιες υποχρεώσεις για την προστασία των οικογενειακών δικαιωμάτων υπό το άρθρο 8. Η Ελληνική νομολογία και πρακτική έχει δείξει ότι ο πατέρας αντιμετωπίζεται σαν ένα ξένο σώμα προς την ανατροφή και διαπαοδαγώγηση του παιδιου. Δεν υπάρχει νομοθεσία που να αποτρέπει ακρότητες απο την πλευρά της μητέρας, σε πολλές ευρωπαικές χώρες τέτοιες πρακτικές τιμωρούνται με βαρύτατες ποινες. Parents who emotionally abuse their children could soon face up to 10 years in jail New proposals would make anything that intentionally harmed a child's "physical intellectual, emotional, social or behavioural development" a criminal offence. http://www.mirror.co.uk/news/uk-news/parents-who-emotionally-abuse-children-3303555 Στην ελλάδα η επιμελήτρια που είναι σχεδόν πάντα η μητέρα παραμένει στο απυρόβλητο. Αν δεν φύγει το θέμα της επικοινωνίας με τα παιδιά από τους δικαστές να παει σε παιδοψυχολόγους που θα εξετάζουν και θα συμφωνούν με τους γονείς την συνεπιμέλεια και αυτή η συμφωνία σε περίπτωση παραβίασης θα έχει άμεση τιμωρία και όχι μετά από χρόνια αναβολών, τότε θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τραγικές οικογενειακές ιστορίες. ii)Στην Ελλάδα ο πατέρας καλείται να πληρώσει υπέρογκες διατροφές ακόμα και άνεργος. Η δικαστηριακή νομολογία δεν αναγνωριζεί την αδυναμία λόγω της τεράστιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει την χώρα μας επι δεκαετίας. Ο υπολογισμός της διατροφής έχει να κάνει με το κατα πόσο ο άνεργος έχει την δυνατότητα να εργασθεί εφόσον είναι υγιής και όχι με το γεγονός αν μπορεί να βρεί δουλειά σε μία χώρα με 40% πραγματική ανεργία. Ενας τίτλος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τα Ελληνικά δικαστήρια είναι αρκετός για να σου υπολογισει τεκμαρτό εισόδημα 800 ευρώ, όταν στην Ελλάδα της φτώχειας και της ανέχειας επιστήμονες με διδακτορικούς τίτλους αδυνατούν να βρούν εργασία με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ μικτά. Αγοείται η πρακτική πολλών ευρωπαικών κρατών πολύ πιό εύρωστων απο την Ελλάδα που ο νομοθέτης έχει βάλει όρους και κανόνες με σκοπό να μην εξοντώνει τους εκεί πατεράδες . Στην Γαλλία κάθε χρόνο το υπουργείο δικαιοσύνης εκδίδει πίνακα με το οποίο ρυθμίζει τα ποσά της διατροφής που υποχρεούται να αποδίδει ο πατέρας βάσει των πραγματικών εισοδήματων και δεν το αφήνει στην αρμοδιότητα των Μον Πρωτοδικείων. Στην ελλάδα ενας άνεργος με απολυτηριο λυκείο και τεκμαρτό εισόδημα 800-900 ευρώ πληρώνει για δύο παιδιά νηπιακής ηλικίας 250-300 ευρώ . Στην Γαλλία με πραγματικό εισόδημα 1000 ευρω μηνιαίως καλέιται να καταβάλει για δύο (2) παιδιά 112 ευρώ!!!!!!! http://www.medranoavocat.fr/medias/files/table-de-reference-2015-pension-alimentaire.pdf Ο κάθε έλληνας πολίτης, θα περίμενε από την ελληνική δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, να προσαρμοστούν στα νέα κοινωνικό-οικονομικά δεδομένα που ισχύουν στη χώρα μας αλλά και να συμμορφωθούν με τους Κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων (Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικαιώματα του Παιδιού, Νομολογία ΕΔΔΑ, Ευρωπαϊκά Ψηφίσματα κλπ), αντ' αυτού βλέπουμε στις δικαστικές αποφάσεις την χρήση μιας πεπαλαιωμένης οπισθοδρομικής τακτικής ενός περασμένου αιώνα, που δεν αρμόζει σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος αλλά αρμόζει περισσότερο σε τριτοκοσμική χώρα και έχει δίκιο να αναρρωτιέται ο μη νομικός πολίτης, ποια άτομα εξυπηρετεί όλο αυτό. Πάντως το μέλλον του έθνους μας, που είναι τα παιδιά μας, αυτού του είδους οι μεσαιωνικές δικαστικές τακτικές ΔΕΝ τα εξυπηρετεί! Βέβαια σε όλα αυτά πρέπει να αναφερθεί και η παντελής έαπουσία του κράτους οσον αφορά την οικονομική υποστήριξη των άνεργων ή χαμηλού εισοδήματος πατεράδων οταν αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτες τις διατροφές.