Αρχική Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου- Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του Σχεδίου Δράσης για τα Δικαιώματα του ΠαιδιούΆρθρο 02 – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Νίκος Θεοτοκάτος | 11 Ιουνίου 2017, 23:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Θεοτοκάτος' | 11 Ιουνίου 2017, 23:39

    Με τον παρόντα ορισμό της ταυτότητας φύλου, σε συνδυασμό με το προτεινόμενο άρ. 1, έπεται ότι το άτομο θα έχει δικαίωμα στη νομική αναγνώριση φύλου διαφορετικού από το βιολογικό του, με βάση τον εσωτερικό τρόπο που βιώνει το φύλο του και άρα αυτό θα καταγράφεται στην ταυτότητα κλπ. Πώς είναι όμως δυνατό να αναγνωριστεί "δικαίωμα" αντίθεσης σε βιολογικό χαρακτηριστικό, που αποτυπώνεται σε δημόσια έγγραφα, επειδή κάποιος "βιώνει διαφορετικά" το χαρακτηριστικό αυτό; Εάν η λογική αυτή επεκταθεί, θα μπορούσε π.χ. κάποιος να ισχυριστεί ότι δεν είναι ούτε άντρας ούτε γυναίκα, αλλά κάτι άλλο, από ουδέτερο φύλο μέχρι... ζώο ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Όμως αυτό είναι αντίθετο με την αναγνώριση των δύο φύλων από το Σύνταγμα (π.χ. "Έλληνες και Ελληνίδες), ενώ και από την ευρωπαϊκή έννομη τάξη έχει αναγνωριστεί η δυαδικότητα των φίλων ως θεμέλιο του κοινωνικού ιστού (βλ. πρόσφατη απόφαση για απόρριψη ουδέτερου φύλου του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Γαλλίας, Concession d' Etat). Όμως για άλλα θέματα εσωτερικού τρόπου που το άτομο βιώνει κάποιες καταστάσεις, όπως το θρήσκευμα, έχει κριθεί ότι, βάσει της προστασίας της θρησκευτικής ελευθερίας στο άρ. 13 του Συντάγματος, η Πολιτεία δεν νομιμοποιείται να αναζητά την ενδιάθετη κρίση του ατόμου για το θρήσκευμα και να την υποχρεώνει να την αναγράφει, ούτε αναγνωρίζεται δικαίωμα στο άτομο να αποκαλύπτει οικειοθελώς το θρήσκευμά του εφόσον αυτό δεν συνδέεται με κάποιο δικαίωμα, όπως την απαλλαγή από το στράτευμα για λόγους συνείδησης ή την ίδρυση ναού (Στε 2283/2001). Εδώ λοιπόν πώς προστατεύεται νομικά ο εσωτερικός τρόπος που το άτομο βιώνει το φύλο του, με το να δικαιούται η Πολιτεία όχι μόνο να τον αναζητά και να τον αποκαλύπτει, αλλά και επιπλέον το άτομο να έχει "δικαίωμα" να εξωτερικεύει τον εσωτερικό αυτό τρόπο, ο οποίος μπορεί μάλιστα να έρχεται σε αντίθεση με το αποδεδειγμένο βιολογικό του φύλο; Πώς στη μία περίπτωση δεν ενδιαφέρει την Πολιτεία το θρήσκευμα, επειδή είναι εσωτερικό στοιχείο (γιατί αυτό ήταν το επιχείρημα για την κατάργηση του θρησκεύματος) ενώ εδώ την ενδιαφέρει το εσωτερικό στοιχείο της βίωσης του βιολογικού φύλου;